DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. De strijd in en bniten Europa. No. 101 Honderd en twintigste Jaargang. WOENSDAG 1 MEI De gouden sleutel Staten Generaal. Binnenland. Gmiieiisrd Nieuws. tlugiinggtspill: bil Toornltbetallsg g. 3 maanden 11.6S, It. g. gast 11.90. Bewtismgmniers S cl Adwtostlerlis IS et. e. regei, graagste letters iggt glgatuilmtn. Br. Ir. B.l. Boek- eg Biidtlsdrekkerll Herigs. Cosier t Ze.. Men C 9, Tel. 3. Wij meldden dezer dagen, dat graa! ,Von Hurtling verklaard had, dat hij met de Prui sische kiesrechtwet staat of valt en dat ook de Keizer nog geheel op den grondslag van het 'kiesrechtontwerp stond. Het algemeen en gelijk kiesrecht zal er dus in Pruisen moe ten komen, maar het is niet te verwonderen; dat verschillende partijen, die met de volksr wenschen weinig of geen rekening houden, met kracht tegen de invoering van een derge lijk kiesstelsel stelling nemen. Dit is ten dui delijkste gebleken uit de debatten in het Huis van Afgevaardigden, waar gister de beraadslaging over het regeeringsontwerp in tweede lezing is begonnen. De belangstelling was overgroot, daar men een bijzondere oppositie verwachtte en bij het begin der zitting stelde de afgevaar digde graaf Spee van de centrumpartij reeds voor om de hervorming van het kiesrecht in meer democratischen zin maar tot na het sluiten van den vrede uit te stellen. Blijkbaar verwachtte hij dat van dit uitstel dan wel afstel zou komen. De rechterzijde en eefiige centrumsleden juichten dadelijk dit voorstel luide toe en de voorsteller verdedigde zijn optreden door er op te wijzen, dat zoowel in de verklaring van Von Bethmann Hojlweg als in de be kende Paaschproclamatie van den Keizer vastgesteld is, dat de strijders eerst naar huis moeten teragkeeren. Moetén de helden van het front worden uitgesloten? vroeg hij, blijkbaar tevreden over de middelen waanhede -hij trachtte het voor de rechterzijde weinig begeerlijke ont werp van de agenda te'doen verdwijnen. De vice-president van het Huis merkte evenwel op, dat het uitstel van het plechtig aangekondigde voorstel tot onafzienbaren tijd den binnenlandschen vrede ten zeerste in gevaar zou brengen en de regeering daarop zóu moeten reageeren met de uiterste midde len, welke de grondwet haar verleent Verschillende, vrijzinnige en socialistische afgevaardigden verweten den voorsteller, dat zijn voorstel een hoon van de proclamatie des Konings was en dat het aannemen van het voorstel-Spree den overwinningswil van de troepen verlammen zou. De, we zouden haast zeggen beruchte, conservatief Von Heijdebrand, deelde mede, dat het voorstel hem'en zijn partijgenooten verraste en stelde voor, de zitting een uur te verdagen, wat door de onafhankelijke socia listen een nieuwe poging genoemd werd om de zaak óp de lange baan te schuiven. Na een heftig debat werd met de stemmen van de rechterzijde en het centrum vóór be sloten, de pitting een uur af te breken. Bij de heropening der vergadering werd vervolgens het voorstel-Spee met 333 tegen 60 stemmen verworpen. Minister-president Von Hertling heeft vervolgens een interessante rede gehouden, die er wel op wijst, dat hij de teekenen des tijds niet onopgemerkt heeft gelaten. Hij uitte de hoop, dat het mogelijk zal blijken een weg te vinden waarop de ver uit elkaar loopende meeningsverschillen zullen samenkomen. De wet mag geen plutocratisch karakter aanne men, want een plutocratisch kiesrecht, dat de politieke rechten afmeet naar den graad van het vermogen en het inkomen is bij het Duit sche'volk niet meer mogelijk. Ook aan 't gelijke kiesrecht, aldus Von Hert ling, moet grondwettelijk worden vastgehou den, want in alle staten is het politieke en sociale leven op dit doel gericht en op den duur is het onmogelijk, dat Pruisen zich aan deze ingrijpende beweging zal Onttrekken Verschillende waarborgen om al te vér strekkende radicale gevolgen te vermijden zullen noodig zijn en de regeering zal dan ook de gevreesde schadelijke uitwerking zoo veel mogelijk trachten te voorkomen. Onder toejuichingen van links en protest ten van de rechterzijde verklaarde de minis ter vervolgens, dat het open' are leven thans in het volle bewustzijn draait om het gelijke kiesrechte v Hetgeen wij, aldus Von Hertling, thans kunnen geven, moeten wij ons wellicht, wan neer het heden wordt afgewezen, binnenkort onder zware beroering van ons, volk laten af dwingen. Want het gelijke kiesrecht komt, in dien niet heden, dan toch in afzienbaren tijd, het komt öf zonder ernstige beroering, óf na zwaren binnenlandschen strijd. Daarom 'is het nu de vraag of men er toe mede wil wer ken om ernstige schokken te vermijden of de verantwoordelijkheid op zich nemen tot deze schokken aanleiding te geven dóór een weigering, die toch het gewensehte doel niet kan hebben. Teekenend voor zijn opvatting was daarna de uitlating van Von Heijdebrandv die er op wees, dat bij de invoering van het gelijke kiesrecht in Pruisen het karakter van het Huis, niet alleen wat de getalsterkte betreft, doch ook inwendig zou veranderen en het dan niet meer mogelijk zou zijn den Pruisi- scheu staat in stand te houden, zooals dit thans geschiedt Men ziet het, de oppositie in het van de mocratische maatregelen schuwe Pruisische Hui$ van Afgevaardigden weert zich zoo dapper mogelijk. Maar of het haar gelukken zal het voor stel tot het invoeren van het gelijke kiesrecht tot mislukking te brengen, mag sterk betwij feld women. Daarvoor is men toch te be angst voor oeroering van het volksleven, daarvoor wordt de minister-president in ,zijn krachtige vc mogen te sterk door de vrijzin nige partijen gesteund. En bovendien, heeft de Keizer- zelf zijn zwaard niet in de weegschaal geworpen? Zijn belofte, dat het gelijke kiesrecht het volk een belooning voor zijn opofferingen zal brengen, is te duidelijk dan dat men zich sterk tegen dezen wen6ch allerhöchster Stei- En ITT I I fc TO iV I d®1 weerklonken ip zijn ooren, alsof iemand J!i U I L Ij E l vlG Ze had uitgesproken. Hij legde de pen neer, waarmee hij tevergeefs trachtte zijp meening op te schrijven! over ruggegraathersenmenin- gitis; hij zat te staren naar zijn eigen inkt koker, terwijl de gedachte meer vasten vorm begon aan te nemen en voortdurend terug keerde: „Waarom zou je niet probeeren je op haar' standpunt te plaatsen Wat was haar •ta eigen naar het Eugekch door L O. MOBCRLEY. 50) „En goddank, ik heb nog eenig gevoel van trots," mompelde hij, terwijl hij weder 'n ete- vil nwoedenden aanval deed op het'stuk sumkool, dat* uiteen barstte In vlammen- pr/i' ht, „mij buigen voor een rijke vrouw heeft nooit in mijn lijn gelegen en zal dat ook nooit doen." Maar ofschoon hij trachtte zichzelf te verzekeren, dat dit het slot van de hecle ge schil den.s Was, misten zijn verzekeringen alle overtuiging, en noch het stuk, dat hij trachtte te schi ijyen voor een medisch tijdschrift, noch de gevallen die hij opschreef in zijn eigen boek, hielpen hem om zijn gedachten af te leiden of het geluid-van de stem van Austice het zwijgen op te leggen. En zij scheen be paald boos op hem te zijn, ja dat scheen wel zoo, toen hij verklaard had er evenzoo over te denken als Dunbar. Zij" had hem letterlijk weggezonden en hein daarbij aangezien met verachting in haar oogen. Hij dacht niet graag aan dien verachtelijken blik. Hij dacht liever aan haar oogen, zooals altijd zacht en lief en verstandig, oogen die schenen mede te gevoelen, met een man, zelfs wanneer die man boos en scherp en uit zijn humeur was! Er was trouwens geen enkele reden waarom zij boos zou wezen, omdat hij erkende een gevoel van trots te bezitten, dien men aan den eer bied voor zich zelf verschuldigd is, niets dan het rechtmatig voorrecht van ieder fatsoenlijk man. Zij, een verstandige vrouw, zooals zij altijd getoond had te wezen, had dit stand punt dadelijk móeten begrijpen. „En waarom is het' buiten kwestie, dat ge zoudt probeeren je op haar standpunt te plaatsen?" Die woor- jt.mdpiyjt? De verrassende sprong, dien zijn iigen hart deed toen hij die vraag onder de oogen zag, verbaasde hem. Reeds zoo langen tijd had hij zichzelf wijs gemaakt, dat geen vrouw ter wereld ooit de macht had in zijn hart te roeren, zoodat hij zich haast ergerde over dien verbazenden sprong. En toch toen hij achterover leunde in zijn stoel en vaag naar den inktkoker zat te kijken, kwamen een heele hoop droomen, bijna even verbazend als de sprong van zijn hart, plotséling zijn leven beroeren. Droomen van iemand, die in den grooten armstoel bij het vuur zat iemand waar hij nu en dan mee kon praten, iemand wier bevallige persoonlijkheid een nieuw ele ment zou brengen in zijn sombere kamer. Droomen van blauwe oogen, die de zijne ont moetten met een uitdrukking, die hij er nooit in gezien had, een uitdrukking die hij zich al leen kon voorstellenDroomen van een tegen woordigheid die zijn leven zou vervullen met een nieuwen gloed, een nieuwe kracht Maar, het waren slechts droomen„Dan zou u even wreed zijn als hijDe stem van Austi ce, de woorden van Austice keerden in zijn herinnering terug en was het zijn ver warde verbeelding? Of waren er tranen ge weest in haar stem? Zou het 'mogelijk zijn dat zij dat hij Zijn gedachten geraakten in verwarring, die, welke chaos zij ook vormden, licht bevatten. Kon het wezen, dat hij een dwaas was, niettegenstaande al zijn verdriet? Pe verwarring v^n zijn gedachten eindigde met gezond nadenken en er was een zonder ling lachje om Miles Harding's gezicht toen le.zou durven verzetten. Langzamerhand begint men zelfs in Prui sen te begrijpen, dat de tegenwoordige tijd in het teeken der democratie geraakt is. Te Berlijn heeft men thans de Duitsch- Zwitsersche overeenkomst betreffende het vrijgeleide voor Zwitsersche graanschepen onderteekend. De neutrale en vijandelijke schepen met le vensmiddelen voor Zwitserland krijgen nu een vrijgeleide voor zoover zij naar Cette of naar een neutrale haven varen ep het ver sperde gebied vermijden. Wel moeten de schepen bepaalde kenteeke- nen hebben, o. a. op de zijwanden de Zwit- sersphe vlag en op zwarte borden den naam „Zwitserland". Daarnaast moet de vlag wor den gevoerd van het land waaraan de sche pen behobren. Evenwel, de Duitsche regeering kan er niet voor instaan, dat binnen drie maanden alle Duitsche zeestrijdkrachten van deze overeenkomst op de hoogte gebracht zullen zijn. Met andere woorden dus: „vergissingen" van duifcbootkapiteins zijn niet uitgesloten. Naar uit Dresden wordt gemeld, heeft de Tweede Kamer zich met de toekomst van Elzas-Lotharingen bezig gehouden, waarbij de vertegenwoordiger der regeering geant woord heeft, dat over de toekomst van Lo tharingen wel van gedachten is gewisseld, maar de rijksregeering nog geen bepaalde voorstellen aan den bondsraad gedaan had. Hij deelde mede, dat de wijze waarop het land tot nu toe aan Duitschland was gehecht niet proefhoudend is gebleken. Het is echter niet bekend hoe de kwestie in haar geheel zal worden opgelost} Dat dit antwoord het Huis niet voldaan heeft, laat zich begrijpen. En evenzeer, dat men in Frankrijk nog al tijd in de verwachting leeft dat het met Elzas Lotharingen heel anders zal loopen dan vol gens de regelingen, welke men nu van Duit sche zijde ten aanzien van het Rijkaland denkt te treffen. Van het gevechtsterrein worden geen bij zondere gebeurtenissen' medegedeeld. Het Duitsche legerbericht meldt dat de Franschen Loker heroverden. De Duitschers namen de eerste loopgraven ten N. van Voormezeede en Groote Vierstraat. De Franschen melden verwoeden geschut- strijd op verschillende deelen van het front en bet mislukken van Duitsche aanvallen in den boven' Elzasi en in het vak van. 'Noyon. De Britten dèelen geen gevechtsactie van beteekenis mede. TWEEDE KAMER, Gisteren werd het wetsontwerp tot, hef fing van opcenten op de Verdedigingsbelas tingen aangenomen met 59 tegen 2 stemmen. Daame werd de behandeling van het wetsontwerp tot instelling- van een handels register voortgezet. De heer VanRaalte wenschte het hou den van een register te zien opgedragen aan de griffiers bij de kantongerechten in plaats van aan de, secretarissen der Kamers van Koophandel. De heer Van Sasse van Ysselt deelde niet in de bezwaren van den heer Van Raalte, waarmede de heer Van S h a i k het evenwel eens was, evenals de heer Men- dels. De heer Engels veroordeelde de reorga nisatie der Kamers van Koophandel, die met instelling van een handelsregister gepaard gaat. Hij achtte de belangen van den land bouw daarbij niét voldoende gewaarborgd. De heer Gerretson wenschte de reor ganisatie van de Kamers van Koophandel niet te verbinden aan het Handelsregister. De heer Boissevain was het eens met den heer'Van Sasse van. Ysselt. De heer Limburg wilde in de wef be paald zien, dat de Kamers van Arbeid zoo spoedig mogelijk worden georganiseerd. De minister van justitie, de heer O r t, be toogde dat de reorganisatie der Kamers van Koophandel niet het hoofddoel van het ont werp was. De minister van landbouw hield vol, dat het houden van registers aan de Kamera van Koophandel moet worden opgedragen. De heer Van Raalte verdedigde het amen dement om het houden der registers op te dragen aan de griffiers biji de kantongerech ten. Te half 5 werden de beraadslagingen ver daagd tot morgen half een. MISBRUIK BIJ BOTERBESTELLINGEN Het Bureau voor Mededeelingen inzake de Voedselvoorziening meldt Verscheidene winkeleiers hebben niet alleen bij hun gemeentebestuur, maar ook bij' ver schillende grossiers boter besteld tot een ge- zamelijke hoeveelheid die vefre hun gewone omzet overschrijdt. Deze winkeliers moeten ten spoedigste hun buitengewone bestellingen terugnemen, zij mogen alleen bij één grossier of bij him gemeentebestuur ééne bestelling handhaven, en wel tot een- hoeveelheid, die hun normalen omzet niet te boven gaat. Van wege de Botervereeniging zal hierop een strenge controle worden geoefend en winke liers die met ten spoedigste hun orders heb ben- teruggenomen, overeenkomstig boven staand advies, zullen voortaan in 't geheel geen boter meer ontvangen. De Minister van Landbouw heeft boven dien in het hier besproken misbruik aanlei ding gevonden de bestell'ngen vair boter voortaan uitsluitend te doen loopen over de gemeentebesturen, die voor de plaatselijke distributie desnoods gebruik kunnen maken van de plaatselijke grossiers. Inschakeling van de z.g. landelijke grossiers is dus voor taan bij :e baterdistributie buitengesloten. >E NIEUWE BROODKAART- REGELING. Bureau voor Mededeelingen inzake de Voedselvoorziening meldt: Een tweetal bezwaren waren geopperd ten aanzien der nieuwe regeling voor de brood kaarten. Wat de bruinbroodkaarten betreft, is het mogelijk dat, nu de bons voor 2800 gram waard zijn 1400 grain brooa en de kaart slechts zeven dagen geldig is, men 20O gram van de bruinbroodkaart overhoudt. Overwo- en is of het niet mogelijk zou zijn bruin rood van 200 gram te doen bakken, maar bij zulke kleine broodjes zou men te veel kant krijgen. Er is dus sleclfts ééne oplossing, n.l. dat de bakker het brood doorsnijdt en aldus hij zich nogmaals over zijn werk heenboog en een uitvoerde beschrijving opmaakte van hersen-ruggegraat-memngitis, terwijl zijn hart klopte van een ongekende buitengewone .vreugde. HOOFDSTUK XXIV. Vertrokken. „Vertrokken Is mevrouw Derfield naar de stad gegaan?" „Ja mijnheer. Mevrouw Derfield is on verwachts gisterenavond naar de stad ge gaan." „En freule Frathley? Ia die thuis? Ze zou vandaag terug komen." „Freule Framley komt de eerste dagen niet terug." De butler van de Hall keek Miles Harding aan met den passieven, niets zeg genden blik van den volmaakt opgevoeaen bediende; en het was bepaald prachtig hoe hij; niets scheen op te merken van de verba zing en het verdriet die de dokter niet geheel kon verbergen. „Is freule Framley met mevrouw Derfield naar St. Marks Plein?" Hij, vond 't zeer on aangenaam den passieven en onverschilligen butler uit te hooren, toch kon Harding het niet nalaten deze vraag te doen, hopende op deze ronde manier tot de wetenschap te komen van wat hij inderdaad zocht name lijk de tegenwoordige verblijfplaats van Aus tice. „Ja mijnheer, mevrouw Derfield en freule Framley zijn naar Mountmore Mansions," luidde het antwoord. „Alle brieven moeten daar voorloopig geadresseerd worden." Harding verwijderde zich, bijna be schaamd over de bittere teleurstelling die zijn hart en hoofd vervulde; hij liep haastig de laan uit en streed tegen een wanhopig verlangen zich naar het station te spoeden en regelrecht naar Londen te gaan. Den hal- ven nacht bleef hij voor het haardvuur ztti in zijn patiëntenkamer en trachtte tot een vredigende slotsom te komen, die niet alleen zijn trots zou bevredigen, maar ook die an dere maclft, die zich binnen in hem deed gel den de macht die zoo luide ".klopte aan de pootten van de citadel van zijn trots! landelijk ging hij naar bed zonder tot een bepaald besluit gekomen te zijn; hij wist al teen dat hij in twe< richtingen werd geslin gerd en dat het boven zijn macht was te be slissen welken weg hij' uit zou gaan. Zijd slaap toen eindelijk de slaap kwam - was ongeregeld en afgebroken; droomen over Austice vermfcngden zich verward met droomen over Hilda, de twee vrouwen sche nen tegenover hem te staan, de eene met vertoornde, de andere met smeekende oogen, terwijl dopr den heelen droom heen het ge luid klpnk van de stem van. Austice: „Dan zou u wen wreed-zijn als hij Het was bij het geluid van deze woorden, dat hij wakker werd en ze bleven hem bij, den geheelen morgen bij zijn £iekeubezoeken„. terwijl steeds die macht sterker dan trots aan de poorten rameide van de citadel van zijn trots, totdat hij 's middags bijna tegen zijin wirplotseling stond voor de voordeur van de Hall en vroeg of mevrouw Derfield thuis was om slechts de verrassende tijding te ontvangen dat zij in Londen was. Dan moest hij ook naar Londen gaan! Dat was het eer ste besluit waartoe hij kwam met jongens achtige vasthoudendheid, waarin de kalme bijgedachte nauwelijks verandering bracht, dat hij nog patiënten moest bezoeken en dat hij niet 'zoo maar ineens kon wegloopen, omdat zijn gemoed in oproer was en hij maar één manier kon bedenken om dat op roer tot bedaren te brengen. „Tl. moet haar spreken ik moet haar spreken ik moet haar spreken!" Voortdu rend, om er krankzinnig van te worden, her haalden zich die woorden in zijn geedt, ter- toch 200 gram aflevert. Daartegen kan ook bij de bakkers geen bezwaar bestaan. Een tweede moeilijkheid, de meel- en bloem- bons betreffend', is opgelost bij Ministeriëele beschikking van 25 Aprill 1.1. Daarbij is be paald, dat op de Jïloembons der wittebrood-, kaarten in plaats van 125 gram 75 gram en op de meelbons der bruinbroodkaarten in plaats van 250 gram 150 gram meel zal kun nen worden gekocht en verkocht, DE BANKETBAKKERIJEN NIET GESLOTEN. Het Bureau voor Mededeelingen inzake de Voedselvoorziening meldt: Gelijk de minister van landbouw in de vergadering gier Eerste Kamer toezegde, ia andermaal overwogen of sluiting der banket bakkerijen in het belang der voedselvoorzie ning gewenscht zou zijn. De vraag is ampel besproken in eene vergadering met de vertex genwoordigers van de besturen der groote gemeenten en het bestuur der Vereeniging van Nederlandsche gemeenten. Daarbij ia. ook het denkbeeld van een eenheidskoek on derzocht. Door het doen bakken van zulk een koek, waarvan het boyendien nog zeer de vraag was of zij in den smaak van het pu bliek zou vallen, zou in ieder geval het be zwaar van groote werkloosheid, die in het bedrijf zou ontstaan, niet worden ondervan gen. Wat nu het bakken van koek, taartjes, e. d. betreft, werd andermaal gezegd, dat de geringe hoeveelheden meel, die daaraan worden besteed, dusdanig worden verwerkt met andere grondstoffen, dat een product zeer gewild is en een bijvoedsel oplevert, waarvan de voedingswaarde grooter is dan de hoeveelheid meel die er voor wordt ge bruikt. Het werd daarom ongewenscht ge oordeeld tot sluiting der banketbakkerijen over te gaan. DE VISCHUITVOER STOPGEZET. Men meldt uit IJmuiden, dat alle uitvoer van visch andermaal is stopgezet. De prijzen der 'voor export bestemde visch daalden be langrijk na het bekend^, worden van het uit voerverbod. KAAS. Het bestuur der Kaasvereenlging bericht, dat ingevolge beschikking van den minister ,oü Landbouw, het bhmeulaudsck percentage voor kaas met ingang van 28 April op 100 gesteld is. De exporteurs moeten dus 100 pCt. van hun inkoopen en productie van 28 April al aan de Centrale Pakhuizen afleveren. De bepalingen betreffende keuring enz. blijven voorloopig hetzelfde De door voren- >.-do b lukking noodzakelijke -wijzigin gen .i; spoedig worden bekend gemaakt. Thai: kan dus ook de winstverrekenin, vervallen, indien de Centrale Pakhuizen reet aaii den exporteur het volle bedrag van productieprijs -f winstmarge ad 4 per 100 K G, uitbetalen. De debet- en credletbedragen voor d< periode van 16 Maart tot 28 April worden nog nader vastgesteld. DE MOORD TE HAARLEM. Oistemamiddag heeft de Duitsche deser teur A. bekend, dat hij zijn hospes 11 in diens woning m de Schennerstraat te Haarlem heeft vermoord. De moord is geschied in den nacht van Zaterdag op Zondag 21 April. A. én H. fiadden den avond tevoren samen nog den grond en de bel poetst; daarna hadden zij een sigaar gerookt, waarna H. naar bed was gegaan. A. is torn de straat opgegaan wijl bij geduldig luisterde naar de velerlei kwalen, waaraan de omio*Goody Smith lij dende was; en hij gaf raad aan vrouw Mas tera voor de verzorging van haar jongens en mgisjes die allen ae mazelen haddéit, en schreef k'alnieerende medicijnen voor Daniël Crump's bronchitis. „Ik moet haar spreken 1" Die gebiedende stem deed zich steeds hooren, zelfs toen hit zich uit mi ander hoekje van zijn geest mei dankbaarheid herinnerde dat de vervallen, ongezonde hutjes, die de ergernis van zijd leven geweest waren, en een eeuwigdurende bedreiging vooi de inwoners, omver ge haald zouden worden en onder zijn toe zicht opgebouwd ua.ir 't nieuwe plan. Hilar ry had aan haar vroegeren voogd en aan haar nótaris verklaard, dat de arbeiders-wo ningen op het landgoed zoo spoedig moge lijk hersteld moesten worden en Harding's hart zong een loflied bij de gedachte dat aan deze slechte toestanden, waapvan hij tever geefs getracht had sir Luke te overtuigen en ze te verbeteren, eindelijk een einde zou ko men. Maar de luide stem klonk boven alles uit: „ik moet haar spreken! ik moet haar spreken!" en zijn trouwe knecht keek hem laat in den namiddag sprakeloos van verba zing aan, toen zijn heer hem bevel gaf, te maken, dat de auto een half uur later gereed was om naar de stad te rijden. „Je hoeft niet te kijker of ik naar de Noordpool ga." voegde Harding er met een welgemoed lachje bij, toen Andries' oogen nog een verbazing 'uitdrukten, die hij niet onder woorden durfte brengen. „Londen is hier maar dertig mijlen van daan! En dat ik er niet dikwijls naar roe ga is nog geen re den waarom ik het in de toekomst ook niet zou doen. Ik denk juist dat ik dit wel zal doen." (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1918 | | pagina 1