\m DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. De strijd in en buiten Europa. No. 105 Honderd en twintigste Jaargang. 6 MEI AAN DAG FEUILLETON De gouden sleutel Buiten land. Binnenland. iboioeaieaUpfljs bil ïooriltbstilliE P- 3 mppPei 11.B5. ft. p. post 11.50. Bswlisimmri 5 cl. MnrtnUewlii IS el p. ipgpi. (rooiers Ipiipii iaat plialuiM. Br. Ir. 0.1. Bask- pp Bndelitiiikktrll Barns. Coaler i b.. Mm C S. Tol. 3. In Engeland, Frankrijk en Amerika schijnt men de laatste dagen bijzonder bang te zijn voor een nieuw offensief der Duitschers, maar ditmaal een offensief van bijzonderen aard, namelijk een vredes-offensief. Lord Robert Cecil, de Engelsche minister van blokkade, heeft medegedeeld, dat hij al tijd verwacht heeft, dat er als onmiddellijk gevolg .Tan het offensief in het Westen een vredesbeweging zou komen, Hij gaf als zijn persoonlijke meening te kennen, dat wanneer de Duitschers een com mercieel houvast in het Oosten verkregen' hebben, er geen redenen zijn waarom zij den strijd in het Westen niet zouden willen sta ken. Het vredes-offensief, dat hij verwacht, zou waarschijnlijk grootendeels tegen Engeland plaats hebben, door aanbiedingen welke voor Engeland aantrekkelijk zouden zijn Niet, aldus de minister, dat de Duitschers door dat aanbod werkelijk vrede zouden be oogen, maar het vredes-offensief is er op be rekend om den nood van hun volk te schra gen. Verschillende Engelsche bladen houden reeds beschouwingen over het komende vre des-offensief en daaruit blijkt de onwil der Geallieerden om zich op slinksche wijze tot een vrede te laten overhalen. Zij wijzen er op, dat den laatsten tijd on zijdige afgezanten in Engeland reeds een vre- desstemming trachten op te wekken en mede- deelen, dat als de Geallieerden maar een vredelievende neiging toonen, zij Duitsch- land bereid zullen vinden om hen op gema tigde voorwaarden tegemoet te komen. Volgens de Daily Express heeft de eerste afgezant geen belangstellend gehoor gevon den, maar het is bekend, dat andere neutralen overgehaald zijn, de taak op zich te nemen om de Engelsche regeering denkbeelden aan de hand te doen, die kwansuis niet door Duitschland ingegeven, maar van handels- connecties afkomstig zijn. Meer en meer treedt de onwil om nu reeds vrede te sluiten in de Engelsche bladen aan den dag. GroobBrittannië, zegt o. a. de Pall Mall Gazette, is altijd bereid tot een wezenlijken vrede, maar zoo'n vrede sluit de vereffening van de moreele kwesties in, die de oorlog op het tapijt heeft gebracht, grondige boete voor Duitschland's duivelsche misdaden en het stellen van afdoende waarborgen tegen het losbreken van den Hunschen aard, in de toekomst Ook de Westminster Gazette meent, dat er geen stevige waarborg voor den vrede is zoolang het Duitsche militairisme niet te velde is gefnuikt. Waar er ook reeds Amerikaansche stem men tegen een vrede op Duitsche uitrtoodi- ging opgaan, zal de Duitsche regeering voor zoover zij getracht heeft een proefballon op te laten, wel tot de overtuiging komen, dat de Geallieerden voor een van Diytsche zijde uitgaand vredesaanbod nog niet veel gevoe len. Ik geloof, heeft gisteren een parlementslid naar hel Ea#eUth '•«r K O. MOB6HL1Y. II) O neen, mijn lieve Tony. Toen mevrouw Gardiner gestorven was en ik geen reden meer had iets met die vreeselijke vrouwen en met dat vreeselijke huis uit te staan heb ben, trok ik mijn handen geheel van hen af. Ik hoop dat ik ze nooit in mijn leven weer zien zal of iets van haar hooren." „En toch zou ik denken dat zij, de slacht offers waren van omstandigheden, meer dan dat het hun eigen schuld was," antwoordde Tony, terwijl hij zich den medelijdenden blik in Hilary's oogen herinnerde, den medelij denden klank in haar stem, toen zij eens of tweemaal met hem gesproken had over de zusters in het huis op de duinen. „Dan hadden zij zich moeten verheffen boven de omstandigheden," zei juffrouw Dunbar vinnig. „Ik heb geen geduld met dat soort van vrouwen en waarlijk, Tony, die dames Driver doen mij een rilling over mijn rug gaan. Ze waren zoo zonderling en ab normaal. Ik hoop maar, dat ze een heel eind hier vandaan zijn gegaan." „Arme zielen!" zei Tony met zijn hartelij- ke, vriendelijke stem, nog steeds vervuld van de herinnering van Hilary's medelijden met die zelfde arme zielen. „Dus u denkt dat dé opvolger van die dames een excentrieke, oude mijnheer zal zijn? en het zou mij niet verwonderen als u gelijk hadt. Maar als hij bereid is zoo handelbaar te zijn wat de vooï- van de Labour Party in een redevoering te Derby gezegd, dat het nutteloos is, bij den huidigen militairen toestand over vrede te praten. Ik geloof, dat Duitschland morgen den vrede zou aanvaarden op den grondslag van den status quo in het Westen en dat het Frankrijk zelfs territoriale compensaties zou geven in stede van de vrije hand in het Oos ten, maar dat zou slechts de oorzaak zijn van een nieuwen oorlog, want dan zouden Amerika en Japan groote legers en vloten op de been moeten houden en het militairisme zou in stede van verslagen te zijn, zegevie ren. Inmiddels is er ook van Duitsche zijde een meening over het vredes-offensief verkon digd. De onderstaatssecretaris van buiten- landsche zaken, Von dem Bussche, heeft in een interview verklaard, dat de bewering van Cecil, dat Duitschland tot een vredes-offen sief zal overgaan als het ér niet in slaagt de legers der Geallieerden te overwinnen, het nieuwste middel is waarmede de Entente staatslieden den zinkenden moed van hunne onderdanen, die het geloof in de rechtvaar digheid hunner zaak beginnen te verliezen, weer pogen aan te wakkeren. Het Engelsche volk, aldus Von dem Bus sche, mag deze manoeuvres beoordeelen zoo- als het wil, voorloopig is het woord nog aan de wapens. Wij hebben reeds groote successen behaald en zien met vertrouwen de toekomst tegemoet. Van deze zijde wordt dus niet ontkend, dat een vredes-offensief te wachten is. Slechts wil men eerst nog trachten door de wapenen de voordeeligste troefkaarten voor het eindspel in banden te krijgen. Volgens de Oekrainsche bladen verergeren de wrijvingen tusschen de Oekrainsche be volking en de Duitschers steeds en worden door het geheele land oproepen verspreid tot het vormen van bataljons tegen de Cen trales Zelfs in Duitschgezinde kringen in de Oe- kraine zou de stemming omgeslagen zijn toen het uitlekte, dat de Duitsch-Oostenrijk- sche vertegenwoordiging te Kiëf een memo randum naar Berlijn en Weenen had gezon den, waarin de bezetting van de Oekraine noodzakelijk werd verklaard. In de hoofdcommissie van den Duitschen Rijksdag is inmiddels reeds over het ge beurde in de Oekraine levendig van gedach ten gewisseld. Daarbij heeft o. a. 'Scheide- mann er den nadruk op gelegd, dat wanneer Duitschland dergelijke gevaarlijke experi menten gaat ondernemen als thans in de Oe kraine, men genoodzaakt zal zijn een groot bezettingsleger te*onderhouden. De afgevaardigde Erzberger verklaarde, dat het willekeurig optreden van de militaire macht alies omver gooit wat tot dusverre in het Oosten tot stand is gekomen. De onafhankelijke socialist Ledeboer laak te eveneens de in de Oekraine begane fouten en achtte hét begrijpelijk, dat de Oekrainsche bevolking zeer ontevreden over het bevel schrift van generaal Von Eichhorn was. waarden aangaat, dan heb ik wel lust kennis met hem te maken." „Ja natuurlijk, dat spreekt van zelf", was juffrouw Dunbar's levendig antwoord. „Zijn opdracht kan immers weer tot andere bestel lingen leiden Je kunt nooit weten 1 en door hem en mr. Redbum gerecommandeerd kan je misschien fortuin maken." „Wie weet." antwoordde Tony met een zekere noracnheid, „Ik moet nu een portret gaan maken van Redbum zelf als pendant van dat van zijn vrouw en ik wou er ook" een maken ran de kleine Babs om aan haar vader te zenden, die zich wel in Indiê gevestigd schijnt te hebben." „Ik hoop het," riep juffrouw Dunbar met een ijver die haar neef deed glimlachen. „Ik kan er niet aan denken het kind te moeten af staan, Tony, het is zulk een lief diertje!" „En zij heeft zich genesteld in de diepste schuilhoeken van uw hart, niet waar?" Tony keek vol liefde in het kleine, gerimpelde ge zicht, dat in de laatste maandeii zooveel van zijn oude, harde uitdrukking verloren had en ook zijn knorrige trekken. ,,Zij heeft iets aar digs, dat kleine aapje, dat moet ik toegeven. Ik verwacht dat haar vader maar al te blij zal wezen als u haar voor goed bij u wilt houden. Dat maakte ik tenminste op uit zijn laatsten brief. Ik hoop dat ik hem met de vol gende mail het portret kan sturen." „Het portret met begon juffrouw Dun bar, toen hield ze plotseling stil, daar Tony's gezicht in eens betrok. Hij keek boos. „Het portret van Babs alleen," zei hij kort af en hij stond op en ging naar de deur; „het kleine portretje van Babs alleen." Maar de woorden van zijn tante hadden herinneringen wakker geroepen, die zo.o maar niet ter zijde gezet konden worden en toen hij Wanneer, aldus Ledeboer, deze politiek wordt doorgevoerd, zal de Duitsche regee ring zich verdienstelijk maken jegens de En tente-politiek. De onderstaatssecretaris Von dem Bus sche ontkende, dat Duitschland de groot grondbezitters van de Oekraine ondersteunt. De onderstaatssecretaris Von Braun ver klaarde vervolgens, dat nog niet bepaald kan worden hoeveel graan uit de Oekraine kan worden weggevoerd. De boeren leveren dat graan ongaarne, omdat zij geld genoeg hebben. De Centralen hebben, volgens hem. het recht zich deze le vensmiddelen rechtstreeks zelf te verschaffen wanneer de getroffen bepalingen niet wor' den nageleefd. Uit alles blijkt wel, dat, hoewel men in Duitschland van harte hoopt, dat de deuren van de Oekrainsche voorraadschuren zoo wijd mogelijk worden opengezet, de regee ring toch van verschillende zijden aange spoord wordt om niet door eigenmachtig optreden troebelen te veroorzaken, die de zoo pas in het Oosten verkregen rust weer ia ernstig gevaar zouden kiinnen brengen. Duitschland heeft op dit oogen blik zijn le gers te zeer in het Westen noodig om in het Oosten het tot ernstige beroeringen te laten komen. Uit Boekarest wordt gemeld, dat thans vertegenwoordigers van Oostenrijk-Honga- rije, onderscheidenlijk Duitschland en Roe menië, het economische aanvullingsverdrag bij het Roemeensche vredesverdrag gepara- pheerd hebben.- Daarmede zijn thans alle met het sluiten van den vrede in verband staande verdragen tusschen Duitschland en Onstenrijk-Honga- rije te eener en Roemenië te anderer zijde ge sloten en gereed om onderteekend te wor den. Het heeft wel lang geduurd, maar men schijnt dus eindelijk een voor alle partijen aannemelijken grondslag te hebben gevon den. De Oostenrljksche Rijksraad ls verdaagd. Volgens een telegram uit Weenen, gelooft de regeering, dat het mogelijk zal zijn, nog vóór het zomerreces de noodzakelijke staats- aangelegenhedea af te doep, zonder gebruik te maken van het recht van noodbesluiten. Zij heeft zich voorgenomen het parlement zoo spoedig mogelijk weer bijeen te doen komen. Inmiddels zal zij al haar krachten wijden aan de economische vraagstukken, met name de voedselvoorziening. In de toelichting tot het verdagingsbeslüit wordt medegedeeld, dat een hervatting dér onderhandelingen van den Rijksraad op dit oogenblik de peftitieke tegenstellingen slechts verscherpen zou en daardoor de oplossing der economische kwestfes, van wier afdoe ning op het ocgen-blik alles afhangt, in ge vaar zou brengen. Die verdaging gaat in Oostenrijk ljpel ge makkelijk. Zoo gauw het parlement voor de regeering te lastig blijkt, wordt het eenvou dig naar huis gestuurd. Van het gevechtsterrein in het Westen een oogenblik later naar het atelier ging, liep hij regelrecht naar den versten hoek en draai de zonder aarzelen een doek naar zifh toe dat met hel gezicht naar den muur had gestaan, Het getemperde licht van den winterdag viel er ten volle op en vertoonde lederen trek van Hilary's gezicht, haar heldere, levendige oogen, haar fijn besneden mond en de glan zende pracht van haar haar alle» in zulk een scherp contrast met het kleine meisje, dat zich tegen haar aangenesteld had, het kindje met de bruine gelaatskleur, de donkere oogen, oogen die zoo zwart waren als pruimen. 7oay keek niet naar het portret van de kleine Babs; zijn oogen rustten op Hilary's gezicht en toen hij haar aanzag kwamen de woorden van Redbum hem in de gedachten. „Vergiffenis is niet moeilijk voor die soort van liefde." Welke soort van liefde be doelde de oude man? en had hij Hilary met die liefde liefgehad? Had hij Hilary lief? Hij verbeterde zijn eigen gedachten, terwijl zijn oogen bleven rusten op hét geschilder de gezicht. Zijn liefde voor haar was dezelfde als te voren, maar zij had hem misleid; en zij was een rijke vrouw! Weder klon ken die woorden en de stem van den million- nair in zijn ooren. Nu, misschien had de oude man gelijk. Hét moest geen moeite kos ten vergiffenis te schenken aan de persoon, die men liefheeft; en eigenlijk was het ook minder de misleiding vhnHilary, als haar rijkdom, die een onoverkomenlijken slag- 1 boom tusschen hen opwierp. Eerbied voor zichzelf en de gewone welvoegelij kheid van een onafhankelijk man vereenigden zich om een onoverkomenlijken slagboom, te vor men tusschen hem en het meisje, dat hij lief had! Natuurlijk had hij haar liefToen hij alleen was, geheel alleen in zijn atelier, geen nieuws van beteekenis. De Duitschers melden tegenaanvallen der Franschen tegen den Kemmel en Bailleul, welke, volgens het Berlijnsche communiqué, onder zware verliezen mislukt zijn. Ook aan vallen der Britten ten Z.- van Hébuteme zou den op niets uitgeloopen zijn. Van Fransche zijde wordt medegedeeld, dat geen infan icrie-gevechten plaats hadden. Volgens veldqaarsdjalk Haig vielen de Duitschers tevergeefs de Engelsche stellin gen bij Hinges aan. Het blijft dus bij een meten van krachten, zonder resultaat van beteekenis. KORTE BERICHTEN. Te Helsingfors zou, volgens Deensche bladen, het platt bestaan, om hertos. Adolf Friednch van Mecklenburg de koningskroon van Finland, aan te Weden. De ex-tsaar van Rusland, diens gemalin en een dochter zijn naar Ekaterineburg over gebracht, daar pogingen in het werk zouden zijn gesteld om hen te doen ontsnappen. De Groote Commissie van den Duit schen Rijksdag vroeg aan de regeermg o. a. inlichtingen omtrent den stand der onderhan delingen. met Nederland. Over de verklarin gen van den vice-kanselier verscheen een pf- ricieele mededeeling. Minister Von Stein zeide in den Rijks dag zijn Weening over den econcmischen oor oorlog. Uit Constantinopel komt het bericht, dat de Engelschen in Palesttlna ten Oosten van de Jordaan hun aanvallen voortzetten, vol gens de Turken zonder resultaat. Veldmaarschalk French is tot onderko ning van Ierland benoemd. De Engelsche minister voör Levensmid delenvoorziening maakt bekend, dat tengevol ge van de ruime aanvoeren van,spek en ham uit Amerika het vleeschrantsoen zal worden verhoogd. Een Oekrainisch blad geeft de samen stelling van het nieuwe Oekrainische kabinet Alleen de benoeming van dm premier is nog onzeker. Een Noord-Amerikaansche overeen komst is tot stand gekomen op de basis van het zenden van levensmiddelen aan Noorwe gen In ruil voor het gebruik van Noorsche schepen. Ulster begint een nieuwe campagne te gen Home Rule. De raad van Bremen droeg zijn vol- machtigde bij den- Bondsraad op te werken voor een vrede met schadeloosstellingen". Het Amerikaansche s.s. Cocohead is ver brand. NEDERLAND EN DUITSCHLAND. Aangezien de Tweede Kamer eerst a.s. Dl1 dag bijeenkomt, en de minister van bui ten. mdsche zaken dus geen gelegenheid had vóór dien tijd een mondelinge mededeeling aan de Kamer te doen omtrent dCmoeilijkhe- den met Duitschland, heeft de minister hier omtrent de volgende schriftelijke mededeeling aan de Tweede Kamer doen toekomen, welke tevens aan de Eerste Kamer is toegezonden De spanning, die een tijdlang bestaan heeft in de verhouding tusschen Nederland en Duitschland, is geweken. De Duitsche regee ring .verlangde maatregelen, welke slechts ten deele voor inwilliging vatbaar waren. De maatregelen waren de volgende: lo. De hervatting^Van den sedert 15 No vember 1917 gestaakten doorvoer van Duitschland naar België langs de Nederland- sche waterwegen van zand, grint en steen had ;ehad van de fria- sche liefelijkheid van haar gezicht had opge merkt en de pracht van haar haren. Hij dacht niet dat hij ooit zou ophouden haar/lief te hebben, maar dat bracht geen verandering in zijn onherroepelijk besluit. Hij had altijd be weerd, hij zou altijd beweren, dat een man in zijn positie niet het recht had te trouwen met een rijke vrouw; en hij was niet van plan in dit besluit verandering te brengen. Toen deze gedachten opkwamen in zijü geest en weer verdwenen, nam zijn gezicht die uit drukking van stijfhoofdigheid aan, die juf frouw Dunbar eens gekarakteriseerd had als „huichelachtig" en met die uitdrukking op zijn gezicht draaide hij het portret van Hilaiy met het kind weer naar den muur. Toen ging hij zitten voor een portret van de kleine Babs dat bijna af was en begon er met een norscfa gezicht de laatste hand aan te leggen. Maar Redbum's woorden vervolgden hem nog; de bepaalde pogingen van zijn tante om met hem over Hilary te spreken en zijn efgen op- zetttlijke beschouwing van het portrét van hef jonge/meisje, dat alles te zamen gaf hem een gevoel van rusteloosheid en ellende, en ofschoon hij hard genoeg werkte, hij schil derde niet meer met zijn oude geestdrift. Hij had iets van zijn levenskracht, zijn ijvér verloren; de betoovering van het werk was er af. „En dat schilderen.van het uitzicht uit het huis op de duinen," zei hij later tot. juf frouw Dunbar, „ik geloof niet dat ik lust heb die opdracht op mij te nemen. Ik geef mij met uit voor landschapschilder." „Waar geef je je dan voor uit," antwoord de zijn tante-kalmpjes, „je schildert land schappen met buitengewoon succes en zooals slag, zonder handhaving door de Nederland- sche regeerièg van de harerzijds gestelde voorwaarde, dat vooraf door een commissie van deskundigen een onderzoek in België zou worden ingesteld naar het gebruik, dat van het vroeger doorgevoerde materiaal was ge maakt. Tegen zoodanigen doorvoer in onbeperkte hoeveelheden zonder controle verzette de Ne der landsche regeering zich aanstonds, aan gezien zulks strijdig zou wezen met het haar welbekende opvatting van de neutraliteits- plichten. De Duitsche regeering gaf daarop zelve een maximumcijfer voor de toe te stane hoeveelheden aan, nl. 600.000 ton per jaar. Daarmede verviel voor de Nederlandsche re geering het principieele bezwaar, dat zij ge opperd had. Immers het genoemde cijfer bleef beneden het maximum, dat zij in haar. aan de Staten- ieneraal bekende, briefwisseling met de balde betrokken regeeringen had vastgesteld, als haars inziens benoodigd voor gqwoon onder- houd en herstel van dé Belgische wegen. Zij kon daarom ook zonder overwegend bezwaar laten vervallen de door haar in laatste instan- tie gestelde voorwaarde, dat een commissie van controle In België nloest worden toegela ten, eer de doorvoer hervat kon worden, een voorwaarde, welke de Duitsche redering thans onaanneembaar had verklaard De Nederlandsche regeermg heeft deze schikking te gereeder kunnen." aanvaarden, omdat op haar verzoek de Duitsche regeering zich bereid heeft verklaard, het niet-gebrulk voor militaire^ werken van de door te voeren materialen in de te wisselen nota's vast te leggen. 2o. Onbelemmerde uitvoer ujt Nederland naar België tftt een maximum van 250,000 ton per maand. Tengevolge van het sinds kor ten tijd hier te lande bestaande vervoerver- bod was nl. de overigens vrije uitvoer van zand en grint zeer bcmoeielijkt. Tegen inwilliging van dit verlangen be treffende een product van den Nederland- schen bodem, dat aan geen uitvoerverbod on derworpen is, had de Nederlandsche regee ring evenmin op eenigen principieelen grond aanleiding zich te verzetten. 3o. Herstel van het bij den aanvang van den oorlog door de Duitsche regeering zelve gestaakte goederenverkeer per spoorweg tus schen België en Duitschland over Roermond. Tegen dat herstel kon van Nederlandsche zijde geen bezwaar gemaakt worden, omdat Nederland krachtens verdrag met Duitsch land van 13 November 1874 (Stbl. no. 18 van 1875) verplicht is, het bedoelde spoor wegverkeer mogelijk te maken. De Duitsche regeling verlangde vrijen doorvoer ook langs dien spoorweg van alle goederen, op drie uit zonderingen na, te weten: vliegtuigen, wape nen en munitie. Van troepenvervoer was geen sprake De Nederlandsche regeering mocht echter op grond van het volkenrechtelijk béginsel, uitdrukkelijk neergelegd in artikel 2 harer neutraliteitsproclamatie, geen doorvoer van legerproviand toelaten. Zij gaf derhalve aan de Duitsche regcering te kennen, dat die vierde uitzondering een beslist verdachte was voor de toelaatbaarheid van den ver langden doorvoer. De Duitsche regeering heeft thans ver klaard, met de aldus gestelde beperkingen van den doorvoer accoord te gaan. Ook heeft zij te kennen gegeven, zich te vereenigen met de door de Nederlandsche regeering ge- wenschte omschrijving van het begrip: wape nen, als omvattende alle voorwerpen van wa pening en uitrusting. 4o. Vereenvoudiging en bespoediging van de maatregelen, door de Nederlandsche re gcering genomen tot wering van den fraudu- leuzen uitvoer aan boord van de door- en uitvarende Rijnschepen, en die naar het oor- ik reeds zeide, het zou doodjammer wezen een mooie kans weg te werpen, want een mooie ,kans kan het wezen. In leder geval, het kan geen kwaad te gaan kennis maken met dien cliënt van de heeren Brent Als hij niet In Je smaak valt, of hij biedt Je te weinig honorari um of als de opdracht niet aan je verwachting beantwoord, dan kun je immers weigeren. Maar ga den man eerst opzoeken, Het zou zeker een gróbte dwaasheicf zijn, het aan bod af te slaan zonder hem zelfe gezien te hebben." Tony bromde eerst zooveel hij brommen kon en verklaarde dat wilde paarden hem de dui nen niet konden optrekken om 'n ouden heer te gaan bezoeken, excentriek, of iets anders voorzeker, maar hij eindigde toch een briefje te schrijven en dag en uur te bepalen, wan neer hij den kooper van „Duinzijde" een be zoek kon brengen. En juffrouw Dunbar liet hem, in de veronderstelling, dat hij geheel vrij willig van besluit veranderd was, en dat hij eigenlijk van het eerste oogenblik af aan van plan was geweest den cliënt van de hee ren Brent te gaan bezoeken. „Maar ik ben nog volstrekt niet zeker dat ik het schilderstuk op mij neem," zei hij tot zijn tante op den namiddag toen hij zich gereed maakte naar het huis op de duinen te ver trekken. „Ik kon zoo dom niet zijn om geen kennis te gaan maken met dien man. Men kan nooit weten wat er van zulk een al- spraak kan komen. Ik zou een dwaas zijn als ik niet ging zien wat die excentrieke man te zeggen heeft." Juffrouw Dunbar lachte inwendig, maar haar gezicht bleef onverstoorbaar en zij; gaf geen antwoord op de wijze woorden van haar neef. (Wordt vervolgd). COURANT. 1 J i"«ivjv vIVtnvgbuu WiiHuai

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1918 | | pagina 1