\m
DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
De strijd in en buiten Europa.
No. 105
Honderd en twintigste Jaargang.
6 MEI
AAN DAG
FEUILLETON
De gouden sleutel
Buiten land.
Binnenland.
iboioeaieaUpfljs bil ïooriltbstilliE P- 3 mppPei 11.B5. ft. p. post 11.50. Bswlisimmri 5 cl. MnrtnUewlii IS el p. ipgpi. (rooiers Ipiipii iaat plialuiM. Br. Ir. 0.1. Bask- pp Bndelitiiikktrll Barns. Coaler i b.. Mm C S. Tol. 3.
In Engeland, Frankrijk en Amerika schijnt
men de laatste dagen bijzonder bang te zijn
voor een nieuw offensief der Duitschers,
maar ditmaal een offensief van bijzonderen
aard, namelijk een vredes-offensief.
Lord Robert Cecil, de Engelsche minister
van blokkade, heeft medegedeeld, dat hij al
tijd verwacht heeft, dat er als onmiddellijk
gevolg .Tan het offensief in het Westen een
vredesbeweging zou komen,
Hij gaf als zijn persoonlijke meening te
kennen, dat wanneer de Duitschers een com
mercieel houvast in het Oosten verkregen'
hebben, er geen redenen zijn waarom zij den
strijd in het Westen niet zouden willen sta
ken.
Het vredes-offensief, dat hij verwacht, zou
waarschijnlijk grootendeels tegen Engeland
plaats hebben, door aanbiedingen welke
voor Engeland aantrekkelijk zouden zijn
Niet, aldus de minister, dat de Duitschers
door dat aanbod werkelijk vrede zouden be
oogen, maar het vredes-offensief is er op be
rekend om den nood van hun volk te schra
gen.
Verschillende Engelsche bladen houden
reeds beschouwingen over het komende vre
des-offensief en daaruit blijkt de onwil der
Geallieerden om zich op slinksche wijze tot
een vrede te laten overhalen.
Zij wijzen er op, dat den laatsten tijd on
zijdige afgezanten in Engeland reeds een vre-
desstemming trachten op te wekken en mede-
deelen, dat als de Geallieerden maar een
vredelievende neiging toonen, zij Duitsch-
land bereid zullen vinden om hen op gema
tigde voorwaarden tegemoet te komen.
Volgens de Daily Express heeft de eerste
afgezant geen belangstellend gehoor gevon
den, maar het is bekend, dat andere neutralen
overgehaald zijn, de taak op zich te nemen
om de Engelsche regeering denkbeelden aan
de hand te doen, die kwansuis niet door
Duitschland ingegeven, maar van handels-
connecties afkomstig zijn.
Meer en meer treedt de onwil om nu
reeds vrede te sluiten in de Engelsche bladen
aan den dag.
GroobBrittannië, zegt o. a. de Pall Mall
Gazette, is altijd bereid tot een wezenlijken
vrede, maar zoo'n vrede sluit de vereffening
van de moreele kwesties in, die de oorlog
op het tapijt heeft gebracht, grondige boete
voor Duitschland's duivelsche misdaden en
het stellen van afdoende waarborgen tegen
het losbreken van den Hunschen aard, in de
toekomst
Ook de Westminster Gazette meent, dat er
geen stevige waarborg voor den vrede is
zoolang het Duitsche militairisme niet te
velde is gefnuikt.
Waar er ook reeds Amerikaansche stem
men tegen een vrede op Duitsche uitrtoodi-
ging opgaan, zal de Duitsche regeering voor
zoover zij getracht heeft een proefballon op
te laten, wel tot de overtuiging komen, dat
de Geallieerden voor een van Diytsche zijde
uitgaand vredesaanbod nog niet veel gevoe
len.
Ik geloof, heeft gisteren een parlementslid
naar hel Ea#eUth
'•«r K O. MOB6HL1Y.
II)
O neen, mijn lieve Tony. Toen mevrouw
Gardiner gestorven was en ik geen reden
meer had iets met die vreeselijke vrouwen en
met dat vreeselijke huis uit te staan heb
ben, trok ik mijn handen geheel van hen af.
Ik hoop dat ik ze nooit in mijn leven weer
zien zal of iets van haar hooren."
„En toch zou ik denken dat zij, de slacht
offers waren van omstandigheden, meer dan
dat het hun eigen schuld was," antwoordde
Tony, terwijl hij zich den medelijdenden blik
in Hilary's oogen herinnerde, den medelij
denden klank in haar stem, toen zij eens
of tweemaal met hem gesproken had over de
zusters in het huis op de duinen.
„Dan hadden zij zich moeten verheffen
boven de omstandigheden," zei juffrouw
Dunbar vinnig. „Ik heb geen geduld met dat
soort van vrouwen en waarlijk, Tony, die
dames Driver doen mij een rilling over mijn
rug gaan. Ze waren zoo zonderling en ab
normaal. Ik hoop maar, dat ze een heel eind
hier vandaan zijn gegaan."
„Arme zielen!" zei Tony met zijn hartelij-
ke, vriendelijke stem, nog steeds vervuld van
de herinnering van Hilary's medelijden met
die zelfde arme zielen. „Dus u denkt dat dé
opvolger van die dames een excentrieke,
oude mijnheer zal zijn? en het zou mij niet
verwonderen als u gelijk hadt. Maar als hij
bereid is zoo handelbaar te zijn wat de vooï-
van de Labour Party in een redevoering te
Derby gezegd, dat het nutteloos is, bij den
huidigen militairen toestand over vrede te
praten. Ik geloof, dat Duitschland morgen
den vrede zou aanvaarden op den grondslag
van den status quo in het Westen en dat het
Frankrijk zelfs territoriale compensaties zou
geven in stede van de vrije hand in het Oos
ten, maar dat zou slechts de oorzaak zijn
van een nieuwen oorlog, want dan zouden
Amerika en Japan groote legers en vloten op
de been moeten houden en het militairisme
zou in stede van verslagen te zijn, zegevie
ren.
Inmiddels is er ook van Duitsche zijde een
meening over het vredes-offensief verkon
digd. De onderstaatssecretaris van buiten-
landsche zaken, Von dem Bussche, heeft in
een interview verklaard, dat de bewering van
Cecil, dat Duitschland tot een vredes-offen
sief zal overgaan als het ér niet in slaagt de
legers der Geallieerden te overwinnen, het
nieuwste middel is waarmede de Entente
staatslieden den zinkenden moed van hunne
onderdanen, die het geloof in de rechtvaar
digheid hunner zaak beginnen te verliezen,
weer pogen aan te wakkeren.
Het Engelsche volk, aldus Von dem Bus
sche, mag deze manoeuvres beoordeelen zoo-
als het wil, voorloopig is het woord nog
aan de wapens. Wij hebben reeds groote
successen behaald en zien met vertrouwen de
toekomst tegemoet.
Van deze zijde wordt dus niet ontkend,
dat een vredes-offensief te wachten is.
Slechts wil men eerst nog trachten door
de wapenen de voordeeligste troefkaarten
voor het eindspel in banden te krijgen.
Volgens de Oekrainsche bladen verergeren
de wrijvingen tusschen de Oekrainsche be
volking en de Duitschers steeds en worden
door het geheele land oproepen verspreid
tot het vormen van bataljons tegen de Cen
trales
Zelfs in Duitschgezinde kringen in de Oe-
kraine zou de stemming omgeslagen zijn
toen het uitlekte, dat de Duitsch-Oostenrijk-
sche vertegenwoordiging te Kiëf een memo
randum naar Berlijn en Weenen had gezon
den, waarin de bezetting van de Oekraine
noodzakelijk werd verklaard.
In de hoofdcommissie van den Duitschen
Rijksdag is inmiddels reeds over het ge
beurde in de Oekraine levendig van gedach
ten gewisseld. Daarbij heeft o. a. 'Scheide-
mann er den nadruk op gelegd, dat wanneer
Duitschland dergelijke gevaarlijke experi
menten gaat ondernemen als thans in de Oe
kraine, men genoodzaakt zal zijn een groot
bezettingsleger te*onderhouden.
De afgevaardigde Erzberger verklaarde,
dat het willekeurig optreden van de militaire
macht alies omver gooit wat tot dusverre in
het Oosten tot stand is gekomen.
De onafhankelijke socialist Ledeboer laak
te eveneens de in de Oekraine begane fouten
en achtte hét begrijpelijk, dat de Oekrainsche
bevolking zeer ontevreden over het bevel
schrift van generaal Von Eichhorn was.
waarden aangaat, dan heb ik wel lust kennis
met hem te maken."
„Ja natuurlijk, dat spreekt van zelf", was
juffrouw Dunbar's levendig antwoord. „Zijn
opdracht kan immers weer tot andere bestel
lingen leiden Je kunt nooit weten 1 en door
hem en mr. Redbum gerecommandeerd kan je
misschien fortuin maken."
„Wie weet." antwoordde Tony met een
zekere noracnheid, „Ik moet nu een portret
gaan maken van Redbum zelf als pendant
van dat van zijn vrouw en ik wou er ook" een
maken ran de kleine Babs om aan haar vader
te zenden, die zich wel in Indiê gevestigd
schijnt te hebben."
„Ik hoop het," riep juffrouw Dunbar met
een ijver die haar neef deed glimlachen. „Ik
kan er niet aan denken het kind te moeten af
staan, Tony, het is zulk een lief diertje!"
„En zij heeft zich genesteld in de diepste
schuilhoeken van uw hart, niet waar?" Tony
keek vol liefde in het kleine, gerimpelde ge
zicht, dat in de laatste maandeii zooveel van
zijn oude, harde uitdrukking verloren had en
ook zijn knorrige trekken. ,,Zij heeft iets aar
digs, dat kleine aapje, dat moet ik toegeven.
Ik verwacht dat haar vader maar al te blij
zal wezen als u haar voor goed bij u wilt
houden. Dat maakte ik tenminste op uit zijn
laatsten brief. Ik hoop dat ik hem met de vol
gende mail het portret kan sturen."
„Het portret met begon juffrouw Dun
bar, toen hield ze plotseling stil, daar Tony's
gezicht in eens betrok. Hij keek boos.
„Het portret van Babs alleen," zei hij kort
af en hij stond op en ging naar de deur; „het
kleine portretje van Babs alleen."
Maar de woorden van zijn tante hadden
herinneringen wakker geroepen, die zo.o maar
niet ter zijde gezet konden worden en toen hij
Wanneer, aldus Ledeboer, deze politiek
wordt doorgevoerd, zal de Duitsche regee
ring zich verdienstelijk maken jegens de En
tente-politiek.
De onderstaatssecretaris Von dem Bus
sche ontkende, dat Duitschland de groot
grondbezitters van de Oekraine ondersteunt.
De onderstaatssecretaris Von Braun ver
klaarde vervolgens, dat nog niet bepaald kan
worden hoeveel graan uit de Oekraine kan
worden weggevoerd.
De boeren leveren dat graan ongaarne,
omdat zij geld genoeg hebben. De Centralen
hebben, volgens hem. het recht zich deze le
vensmiddelen rechtstreeks zelf te verschaffen
wanneer de getroffen bepalingen niet wor'
den nageleefd.
Uit alles blijkt wel, dat, hoewel men in
Duitschland van harte hoopt, dat de deuren
van de Oekrainsche voorraadschuren zoo
wijd mogelijk worden opengezet, de regee
ring toch van verschillende zijden aange
spoord wordt om niet door eigenmachtig
optreden troebelen te veroorzaken, die de
zoo pas in het Oosten verkregen rust weer ia
ernstig gevaar zouden kiinnen brengen.
Duitschland heeft op dit oogen blik zijn le
gers te zeer in het Westen noodig om in het
Oosten het tot ernstige beroeringen te laten
komen.
Uit Boekarest wordt gemeld, dat thans
vertegenwoordigers van Oostenrijk-Honga-
rije, onderscheidenlijk Duitschland en Roe
menië, het economische aanvullingsverdrag
bij het Roemeensche vredesverdrag gepara-
pheerd hebben.-
Daarmede zijn thans alle met het sluiten
van den vrede in verband staande verdragen
tusschen Duitschland en Onstenrijk-Honga-
rije te eener en Roemenië te anderer zijde ge
sloten en gereed om onderteekend te wor
den.
Het heeft wel lang geduurd, maar men
schijnt dus eindelijk een voor alle partijen
aannemelijken grondslag te hebben gevon
den.
De Oostenrljksche Rijksraad ls verdaagd.
Volgens een telegram uit Weenen, gelooft
de regeering, dat het mogelijk zal zijn, nog
vóór het zomerreces de noodzakelijke staats-
aangelegenhedea af te doep, zonder gebruik
te maken van het recht van noodbesluiten.
Zij heeft zich voorgenomen het parlement
zoo spoedig mogelijk weer bijeen te doen
komen. Inmiddels zal zij al haar krachten
wijden aan de economische vraagstukken,
met name de voedselvoorziening.
In de toelichting tot het verdagingsbeslüit
wordt medegedeeld, dat een hervatting dér
onderhandelingen van den Rijksraad op dit
oogenblik de peftitieke tegenstellingen slechts
verscherpen zou en daardoor de oplossing
der economische kwestfes, van wier afdoe
ning op het ocgen-blik alles afhangt, in ge
vaar zou brengen.
Die verdaging gaat in Oostenrijk ljpel ge
makkelijk. Zoo gauw het parlement voor de
regeering te lastig blijkt, wordt het eenvou
dig naar huis gestuurd.
Van het gevechtsterrein in het Westen
een oogenblik later naar het atelier ging, liep
hij regelrecht naar den versten hoek en draai
de zonder aarzelen een doek naar zifh toe dat
met hel gezicht naar den muur had gestaan,
Het getemperde licht van den winterdag viel
er ten volle op en vertoonde lederen trek van
Hilary's gezicht, haar heldere, levendige
oogen, haar fijn besneden mond en de glan
zende pracht van haar haar alle» in zulk
een scherp contrast met het kleine meisje, dat
zich tegen haar aangenesteld had, het kindje
met de bruine gelaatskleur, de donkere oogen,
oogen die zoo zwart waren als pruimen. 7oay
keek niet naar het portret van de kleine Babs;
zijn oogen rustten op Hilary's gezicht en
toen hij haar aanzag kwamen de woorden van
Redbum hem in de gedachten.
„Vergiffenis is niet moeilijk voor die
soort van liefde." Welke soort van liefde be
doelde de oude man? en had hij Hilary met
die liefde liefgehad? Had hij Hilary lief?
Hij verbeterde zijn eigen gedachten, terwijl
zijn oogen bleven rusten op hét geschilder
de gezicht. Zijn liefde voor haar was dezelfde
als te voren, maar zij had hem misleid;
en zij was een rijke vrouw! Weder klon
ken die woorden en de stem van den million-
nair in zijn ooren. Nu, misschien had de
oude man gelijk. Hét moest geen moeite kos
ten vergiffenis te schenken aan de persoon,
die men liefheeft; en eigenlijk was het ook
minder de misleiding vhnHilary, als haar
rijkdom, die een onoverkomenlijken slag- 1
boom tusschen hen opwierp. Eerbied voor
zichzelf en de gewone welvoegelij kheid
van een onafhankelijk man vereenigden zich
om een onoverkomenlijken slagboom, te vor
men tusschen hem en het meisje, dat hij lief
had! Natuurlijk had hij haar liefToen hij
alleen was, geheel alleen in zijn atelier,
geen nieuws van beteekenis.
De Duitschers melden tegenaanvallen der
Franschen tegen den Kemmel en Bailleul,
welke, volgens het Berlijnsche communiqué,
onder zware verliezen mislukt zijn. Ook aan
vallen der Britten ten Z.- van Hébuteme zou
den op niets uitgeloopen zijn.
Van Fransche zijde wordt medegedeeld,
dat geen infan icrie-gevechten plaats hadden.
Volgens veldqaarsdjalk Haig vielen de
Duitschers tevergeefs de Engelsche stellin
gen bij Hinges aan.
Het blijft dus bij een meten van krachten,
zonder resultaat van beteekenis.
KORTE BERICHTEN.
Te Helsingfors zou, volgens Deensche
bladen, het platt bestaan, om hertos. Adolf
Friednch van Mecklenburg de koningskroon
van Finland, aan te Weden.
De ex-tsaar van Rusland, diens gemalin
en een dochter zijn naar Ekaterineburg over
gebracht, daar pogingen in het werk zouden
zijn gesteld om hen te doen ontsnappen.
De Groote Commissie van den Duit
schen Rijksdag vroeg aan de regeermg o. a.
inlichtingen omtrent den stand der onderhan
delingen. met Nederland. Over de verklarin
gen van den vice-kanselier verscheen een pf-
ricieele mededeeling.
Minister Von Stein zeide in den Rijks
dag zijn Weening over den econcmischen oor
oorlog.
Uit Constantinopel komt het bericht, dat
de Engelschen in Palesttlna ten Oosten van
de Jordaan hun aanvallen voortzetten, vol
gens de Turken zonder resultaat.
Veldmaarschalk French is tot onderko
ning van Ierland benoemd.
De Engelsche minister voör Levensmid
delenvoorziening maakt bekend, dat tengevol
ge van de ruime aanvoeren van,spek en ham
uit Amerika het vleeschrantsoen zal worden
verhoogd.
Een Oekrainisch blad geeft de samen
stelling van het nieuwe Oekrainische kabinet
Alleen de benoeming van dm premier is nog
onzeker.
Een Noord-Amerikaansche overeen
komst is tot stand gekomen op de basis van
het zenden van levensmiddelen aan Noorwe
gen In ruil voor het gebruik van Noorsche
schepen.
Ulster begint een nieuwe campagne te
gen Home Rule.
De raad van Bremen droeg zijn vol-
machtigde bij den- Bondsraad op te werken
voor een vrede met schadeloosstellingen".
Het Amerikaansche s.s. Cocohead is ver
brand.
NEDERLAND EN DUITSCHLAND.
Aangezien de Tweede Kamer eerst a.s.
Dl1 dag bijeenkomt, en de minister van bui
ten. mdsche zaken dus geen gelegenheid had
vóór dien tijd een mondelinge mededeeling
aan de Kamer te doen omtrent dCmoeilijkhe-
den met Duitschland, heeft de minister hier
omtrent de volgende schriftelijke mededeeling
aan de Tweede Kamer doen toekomen, welke
tevens aan de Eerste Kamer is toegezonden
De spanning, die een tijdlang bestaan heeft
in de verhouding tusschen Nederland en
Duitschland, is geweken. De Duitsche regee
ring .verlangde maatregelen, welke slechts ten
deele voor inwilliging vatbaar waren. De
maatregelen waren de volgende:
lo. De hervatting^Van den sedert 15 No
vember 1917 gestaakten doorvoer van
Duitschland naar België langs de Nederland-
sche waterwegen van zand, grint en steen
had
;ehad van
de fria-
sche liefelijkheid van haar gezicht had opge
merkt en de pracht van haar haren. Hij dacht
niet dat hij ooit zou ophouden haar/lief te
hebben, maar dat bracht geen verandering in
zijn onherroepelijk besluit. Hij had altijd be
weerd, hij zou altijd beweren, dat een man
in zijn positie niet het recht had te trouwen
met een rijke vrouw; en hij was niet van plan
in dit besluit verandering te brengen. Toen
deze gedachten opkwamen in zijü geest en
weer verdwenen, nam zijn gezicht die uit
drukking van stijfhoofdigheid aan, die juf
frouw Dunbar eens gekarakteriseerd had als
„huichelachtig" en met die uitdrukking op
zijn gezicht draaide hij het portret van Hilaiy
met het kind weer naar den muur. Toen ging
hij zitten voor een portret van de kleine Babs
dat bijna af was en begon er met een norscfa
gezicht de laatste hand aan te leggen. Maar
Redbum's woorden vervolgden hem nog; de
bepaalde pogingen van zijn tante om met
hem over Hilary te spreken en zijn efgen op-
zetttlijke beschouwing van het portrét van
hef jonge/meisje, dat alles te zamen gaf hem
een gevoel van rusteloosheid en ellende, en
ofschoon hij hard genoeg werkte, hij schil
derde niet meer met zijn oude geestdrift.
Hij had iets van zijn levenskracht, zijn ijvér
verloren; de betoovering van het werk was
er af. „En dat schilderen.van het uitzicht uit
het huis op de duinen," zei hij later tot. juf
frouw Dunbar, „ik geloof niet dat ik lust
heb die opdracht op mij te nemen. Ik geef
mij met uit voor landschapschilder."
„Waar geef je je dan voor uit," antwoord
de zijn tante-kalmpjes, „je schildert land
schappen met buitengewoon succes en zooals
slag, zonder handhaving door de Nederland-
sche regeerièg van de harerzijds gestelde
voorwaarde, dat vooraf door een commissie
van deskundigen een onderzoek in België zou
worden ingesteld naar het gebruik, dat van
het vroeger doorgevoerde materiaal was ge
maakt.
Tegen zoodanigen doorvoer in onbeperkte
hoeveelheden zonder controle verzette de Ne
der landsche regeering zich aanstonds, aan
gezien zulks strijdig zou wezen met het haar
welbekende opvatting van de neutraliteits-
plichten. De Duitsche regeering gaf daarop
zelve een maximumcijfer voor de toe te stane
hoeveelheden aan, nl. 600.000 ton per jaar.
Daarmede verviel voor de Nederlandsche re
geering het principieele bezwaar, dat zij ge
opperd had.
Immers het genoemde cijfer bleef beneden
het maximum, dat zij in haar. aan de Staten-
ieneraal bekende, briefwisseling met de balde
betrokken regeeringen had vastgesteld, als
haars inziens benoodigd voor gqwoon onder-
houd en herstel van dé Belgische wegen. Zij
kon daarom ook zonder overwegend bezwaar
laten vervallen de door haar in laatste instan-
tie gestelde voorwaarde, dat een commissie
van controle In België nloest worden toegela
ten, eer de doorvoer hervat kon worden, een
voorwaarde, welke de Duitsche redering
thans onaanneembaar had verklaard
De Nederlandsche regeermg heeft deze
schikking te gereeder kunnen." aanvaarden,
omdat op haar verzoek de Duitsche regeering
zich bereid heeft verklaard, het niet-gebrulk
voor militaire^ werken van de door te voeren
materialen in de te wisselen nota's vast te
leggen.
2o. Onbelemmerde uitvoer ujt Nederland
naar België tftt een maximum van 250,000
ton per maand. Tengevolge van het sinds kor
ten tijd hier te lande bestaande vervoerver-
bod was nl. de overigens vrije uitvoer van
zand en grint zeer bcmoeielijkt.
Tegen inwilliging van dit verlangen be
treffende een product van den Nederland-
schen bodem, dat aan geen uitvoerverbod on
derworpen is, had de Nederlandsche regee
ring evenmin op eenigen principieelen grond
aanleiding zich te verzetten.
3o. Herstel van het bij den aanvang van
den oorlog door de Duitsche regeering zelve
gestaakte goederenverkeer per spoorweg tus
schen België en Duitschland over Roermond.
Tegen dat herstel kon van Nederlandsche
zijde geen bezwaar gemaakt worden, omdat
Nederland krachtens verdrag met Duitsch
land van 13 November 1874 (Stbl. no. 18
van 1875) verplicht is, het bedoelde spoor
wegverkeer mogelijk te maken. De Duitsche
regeling verlangde vrijen doorvoer ook langs
dien spoorweg van alle goederen, op drie uit
zonderingen na, te weten: vliegtuigen, wape
nen en munitie. Van troepenvervoer was geen
sprake
De Nederlandsche regeering mocht echter
op grond van het volkenrechtelijk béginsel,
uitdrukkelijk neergelegd in artikel 2 harer
neutraliteitsproclamatie, geen doorvoer van
legerproviand toelaten. Zij gaf derhalve aan
de Duitsche regcering te kennen, dat die
vierde uitzondering een beslist verdachte
was voor de toelaatbaarheid van den ver
langden doorvoer.
De Duitsche regeering heeft thans ver
klaard, met de aldus gestelde beperkingen
van den doorvoer accoord te gaan. Ook heeft
zij te kennen gegeven, zich te vereenigen met
de door de Nederlandsche regeering ge-
wenschte omschrijving van het begrip: wape
nen, als omvattende alle voorwerpen van wa
pening en uitrusting.
4o. Vereenvoudiging en bespoediging van
de maatregelen, door de Nederlandsche re
gcering genomen tot wering van den fraudu-
leuzen uitvoer aan boord van de door- en
uitvarende Rijnschepen, en die naar het oor-
ik reeds zeide, het zou doodjammer wezen
een mooie kans weg te werpen, want een mooie
,kans kan het wezen. In leder geval, het kan
geen kwaad te gaan kennis maken met dien
cliënt van de heeren Brent Als hij niet In Je
smaak valt, of hij biedt Je te weinig honorari
um of als de opdracht niet aan je verwachting
beantwoord, dan kun je immers weigeren.
Maar ga den man eerst opzoeken, Het
zou zeker een gróbte dwaasheicf zijn, het aan
bod af te slaan zonder hem zelfe gezien te
hebben."
Tony bromde eerst zooveel hij brommen kon
en verklaarde dat wilde paarden hem de dui
nen niet konden optrekken om 'n ouden heer te
gaan bezoeken, excentriek, of iets anders
voorzeker, maar hij eindigde toch een briefje
te schrijven en dag en uur te bepalen, wan
neer hij den kooper van „Duinzijde" een be
zoek kon brengen. En juffrouw Dunbar liet
hem, in de veronderstelling, dat hij geheel vrij
willig van besluit veranderd was, en dat hij
eigenlijk van het eerste oogenblik af aan
van plan was geweest den cliënt van de hee
ren Brent te gaan bezoeken.
„Maar ik ben nog volstrekt niet zeker dat ik
het schilderstuk op mij neem," zei hij tot zijn
tante op den namiddag toen hij zich gereed
maakte naar het huis op de duinen te ver
trekken. „Ik kon zoo dom niet zijn om geen
kennis te gaan maken met dien man. Men
kan nooit weten wat er van zulk een al-
spraak kan komen. Ik zou een dwaas zijn als
ik niet ging zien wat die excentrieke man te
zeggen heeft."
Juffrouw Dunbar lachte inwendig, maar
haar gezicht bleef onverstoorbaar en zij; gaf
geen antwoord op de wijze woorden van
haar neef.
(Wordt vervolgd).
COURANT.
1 J i"«ivjv
vIVtnvgbuu WiiHuai