ALKMAAR
De strjjd in en buiten Europa.
Gekocht
No. 213
FEUILLETON.
Buitenland.
Binnenland.
tboiniititsmni bil ToiiiltbstillD! b. 3 mitndeb 1US. Ir. g. ggil 11.90. Bawlluammen i el. AJtbrleitligrll» 14 el. g. taceu ireelere lellen eeer bleettrilate Br. li. M Boek ee HiiJbliSrikkerll Berm. Coster 1 Se. leerden C S. Tol. 3.
WOENSDAG 11 gEPTEMBER
Wij schreven dezer dagen reeds het een
en ander over de mededeelingen van den mi
litairen medewerker van de Vorwarts, die op
zijn manier trachtte zijn lezers gerust te stel
len betreffende den terugtocht der Duitsche
troepen.
Die geruststelling was evenwel van twijfel
achtig gehalte en meer geschikt om den le
zers duidelijk te maken, dat het Duitsche le
ger in een zeer moeilijke positie verkeert.
Niet alleen de militaire medewerker van de
Vorwarts, ook die van andere bladen houden
thans uitvoerige beschouwingen, die in strijd
met hun bedoeling alles behalve geschikt zijn
om den moed' bij leger en volk er in te houden.
In de Morgenpost schrijft Colin Ross, dat
de militaire toestand aan het front geen zorg
behoeft te baren. Het Duitsche leger heeft er
ger gevaren getrotseerd zooals in 1916 toen
aan de Somme de»laatste Duitsche stellingen
geforceerd werden en tegelijkertijd de legers
van Broessilof over de Stochod trokken. De
schrijver'blijft evenwel vertrouwen,op de on
overwinlijkheid der Duitsche legers als deze
het bewustzijn hebben voor huis en vaderland
te strijden. s
De strijd, die thans van IJperen tot Reims
woédt, is volgens hem de vreeselijkste kracht
proef, die men aan een leger en zijn leiders
kan stellen. Menigmaal dringt de vijand ster
ker op dan,men verwacht en daardoor is de
Duitsche tegenstand niet zoo taai en volhar
dend als men kan veronderstellen, Het ver-
eischt de grootste geestkracht met weinigen
den vijand het hoofd te blijven bieden teneinde
den terugtocht te dekken Als de vijand er
gens inbrak wist de leiding door snelle en
krachtige terugtrekking der linies den toe
stand in het algemeen te redden en deze te
rugtocht zal in de krijgsgeschiedenis dan ook
als een meesterstuk gelden.
Nu de wending in den algemeoien toestand
eenmaal was geschied, was een grootscheep-
sche terugtocht op alle bedreigde fronten in
militair opzicht het eenige juiste.
Wanneer de terugtocht nog verder gaat
dan tot de Hindenburgstelling en zelfs daar
over heen, behoeft dat, volgens Ross, niet te
verontrusten. Het komt er nu slechts op aan,
de krachten te concentreeren. Meer dan alle
andere factoren beslissen in den oorlog de
psychische en moreele krachten en deze moe
ten verstrekt worden. Openhartigheid, waar
heid en oprechtheid onder alle Duitschers is
thans meer dan ooit noodig. De nood der tij
den eischt persoonlijkheden, die bereid zijn
zich geheel aan hun land te wijden. Dezen
eisch beseffende, moeten de Duitschers aan
den ontzenuwenden strijd in het vaderland
eeri einde maken. Een zwaar gewond maar
toch ongebogen en ongebroken volk moet uit
den oorlog komen.
Deze uitlatingen' in Duitsche bladen zijn
teekenend voor den toestand.
Reeds hebben de uitlatingen van Hinden
burg en andere militaire leiders de gedachte
naar voren doen komen, dat de stemming ih
Du'tschland gevaarlijk voor de toekomst werd.
Moed' verloren ia al verloren zegt een oud
Hollandsch spreekwoord, en het schijnt hier
weer bewaarheid te zullen worden.
Het moreel der troepen speelt in den strijd
een zeer groote rol. Een klein maar dapper en
met de vaste gedachte aan een overwinning
bezield leger kan groote troepenmachten
weerstand bieden en omgekeerd kan een groo
te legermacht, wanneer zij het geloof aan de
overwinning verliest een gemakkelijke prooi
voor den viiaad worden
De legers van Napoleon waren onoverwin
nelijk zoolang de soldaten een rotsvast ver
trouwen in de zegevierende kracht van hun
keizer hadden. Mar toen eenmaal Napoleons
gelukszon daalde, was het uit met de onover
winnelijkheid doordat het moreel van kei
zers troepen ernstig geschokt was.
En nu, in Duitschland zien wij hetzelfde
gebeuren.
Welke Duitsche soldaat is niet te velde ge
trokken met de rotsvaste zekerheid op de over
winning, met het onwankelbare vertrouwen op
de genialiteit van Hindenburg en Ludendorf.
En dit Vertrouwen wordt thans ernstig ge
schokt. De Duitsche leger» worden ondanks
hun moed en zelfopoffering achteruitgewor-
pen, de weg naar Parijs wordt hen versperd,
zij worden meer en meer achteruitgedrongen,
en een gedeelte van de als onneembaar geken
schetste Siegfriedstelling bevindt zich reeds
in Duitsche handen. Nu zijn de militaire af
goden van hun voetstuk gevallen, nu sluipt
de twijfel aan de uiteindelijke overwinning in
de harten der Duitsche soldaten en in het
Duitsche volk en hoewel er van een paniek
nog geen sprake is, blijkt duidelijk, dat het
moreel der Duitsche troepen ernstig geschokt
is, waardoor de gevecht»waarde ia vermin
derd.
Zoo moest zelfs een Hindenburg er toe ko
men naar de pen te grijpen om te trachten,
dit gevaar af te wenden.
Het eenige wat het Duitsche leger thans
noodig beeft is een militair succes en juist dit
blijft de laatste weken achterwege.
De Britten' hebben meermalen bij ernstige
tegenslagen in dezelfde omstandigheden ver
keerd, maar zij pasten een andere methode toe
om het kwaad te bestrijden. Zij verkondigden
openlijk hoe het er mee stond om daardoor het
volk tot grootere krachtsinspanning op te
wekken. Dit hebben de Duitschers tot nu toe
nagelaten. Iedere nederlaag werd door hen in
een overwinning veranderd m zelfs in de
zen critieken tijd wordt de terugtocht der
Duitschei jta op het Westelijk front als een
elastische verdediging voorgesteld, als e
geniaal plan, dat er op berekena is, den vij
and in ernstige moeilijkheden te brengen.
Dank zij de strenge censuur kunnen wi
niet met zekerheid mededeelen, wat zich thans
Naar het Engelach van Charles Oaryice.
39)
Op dat oogenblik genoot Lorrimore bijna,
en' hij zou dat ten volle gedaan hebben
want de jacht op een mensch is de meest
animeerende van alles maar het gezicht
van de hulpelooze gedaante over het zadel
van Lavarick uitgestrekt, ontnuchterde hem
en vervulde hem met zorg. Hij won nog
steeds terrein, maar heel weinig en een stout
moedige juichtoon vervulde zijn hart, toen
hij zag, dat de dubbele last begon te drukken
op het paard van den rooyer. Lavarick be
greep, aat zijn paard hem in den steek zou
laten, hij knarste op de tanden en vloekte,
terwijl hij woest de sporen groef in de dam-
pende zijden van het dier. Het paard spande
zich in, maar hij zag, dat het slechts een
korte inspanning was en Lavarick was over
tuigd, dat hij ingehaald zou worden voordat
hij het bosch kon bereiken.
Hij keek naar Sylvia en achter zich a
den vervolger. Dat hij opgehangen zou wor
den binnen, laat ons zeggen, de vier-en-twm-
tig uur na zijn gevangenschap, dat wisi
zoo zeker als dat de maan scheen boven zijn
hoofd Een stortvloed van vloeken stroomde
van zijn lippen, toen hij met de eene hanc
Sylvia s japon aan den hals trachtte los te
maken, maar zij lag voorover en zonder het
paard te doen stilstaan was het niet mogelijk
haar te verroeren.
Lorrimore naderde al meer en meer. La
varick voelde haast de strop om zijn hals.
Plotseling, met een vloek, die zijn teleurstel
ling uitdrukte en zijn machtelooze woede,
stond hij stil en liet Sylvia van het zadel glij
den. en het paard, ontlast van een gedeelte
van zijn vracht, vloog vooruit met vernieuw
de kracht
Lorrimorës hart stond stil toen
het
hii
meisje zag vallen en in een oogenblik rees
het vraagstuk op in zijn geest: wat zeu hij
doen, den roover nazetten of bij diens slacht-#
offer blijven? Een oogenblik slechte aarzel
de hij. Hij stond stil, zond den vluchtenden
man een kogel achterna, toen sprong hij van
zijn paard en boog zich over Sylvia heen.
De maan scheen rechtstreeks op haar wit,
opgeheven gezicht, hij schrok toen hij zag
dat wat bij voor een vrouw had aangezien
een heel jong meisje was. Hij hief haai liuob
op zijn knie en trachtte wat brandewijn uit
zijn veldflesch te gieten tusschen haar opeen
geklemde tanden. Het gezicht van haar jeugd
en schoonheid en de schrik, die, hoewel ze
nog bewusteloos was, op haar gelaat te le
zen stond, troffen hem tot diep in het hart.
Wat zou hij doen? Hij riep luid om hulp.
maar door den spoed waarmee hij de vlakte
was overgevlogen en het bosch had verlaten
waaruit zij waren vertrokken, had hij allen
ver achter zich gelaten en zijn roepstem werd
niet beantwoord.
Hij nam haar in zijn armen en droeg haar
naar zijn paard. Lorrimore zette Sylvia in
het zadel en haar zoo steunende aat haar
hoofd rustte op zijn schouder, leidde hij het
paard langzaam en voorzichtig terug naar
het bosch. Toen hij dit naderde, kwamen de
kapitein en een paar manschappen aangere
den. Zij uitten een kreet van blijdschap toen
zij Lorrimore zagen en de kapitein naar Syl
via wijzende, wuifde met zijn hoed.
„Wel, wel, mijnheer," zei hij? „zulk een
prachtige wedren heb ik in mijn leven niet
meer gezien. Ik ben blij recht blij, dat u
het meisje gevangen kleeft, maar ik zou nog
veel meer verheugd zijn geweest als u dien
vervloekten vuilik ook had. Hij was de ergste
van- de heelê troep. Wel, voor den drommel,
het is nog maar een kind! Tut, tut! Ze is
toch niet dood, mijnheer, wel?"
in Duitschland afspeelt, maar de uitlatingen
van militaire en burgerlijke autoriteiten geven
wel den indruk, dat de toestand niet roos
kleurig is
De Saksische nimister van binnenlandsche
zaken heeft dezer dagen medegedeeld dat het
erugtrekken de Duitschers op het W. front
geen aanleiding tot ongerustheid geeft, daar
de beproefde legerleiding in de toekomst alle
doorbraakpogingen zal afslaan. Maar moei-
ijk, zegt hij, is onze tijd wijl de oude moed' en
de oude vastberadenheid' aan het wankelen
schijnen te komen.
Ook in deze uitlating is geen spoor te be-
cemnen van, openhartigheid wat den ernst van
den toestand betreft en de voorspelling, dat
het leger onoverwinnelijk zal blijken lijkt ons
een zeer slechte remedie voor de kwaal van
het geschokte vertrouwen waaraan het Duit
sche volk ernstig lijdende schijnt te
zijn.
Geen wonder dat tengevolge aer binnen-
andsche beroeringen een regeeringscrisis
voorspeld wordt.
De rijkskanselier zal, naar verzekerd wordt,
aftreden/natuurlijk om gezondheidsredenen
en doe# den meer g<i :atigdén staatssecretaris
van buitenlandsche zaken dr. Solf worden ver
vangen. In Weensche diplomatieke kringen
verluidt bovendien, dat de rijksdagleden' Erz-
berger en Scheidemann, als vertegenwoordi
gers hunner partijen, in de regeering zullen
worden opgenomen, daar onder de meerder
heidspartijen een stetke strooming merkbaar
zou zijn om zoodanige veranderingen in de
samenstelling van de Duitsche regeering te
zien aangebracht, dat deze met meer gezag
als hét Duitsche volk in al zijn lagen verte
genwoordigd naar buiten zal kunnen optre
den. Waarschijnlijk zullen de voornaamste
eden, die deel uitmaken van de interfractio-
neele commissie der Rijksdagmeerderheids-
partijen tegen het einde dezer week bijeenko
men om over den toe-tand te beraadslagen en
van gedachten te wiisdcn nopens het. pro
gram van bepaalde oorlogs- en vredesdoelein
den, dat de komende regiering volgens den
wensch' der Rijksdagweerderheid zou dienen
tc onderschrijven.
Volgens de Vossische Zeitung zou de toe
stand tegen begin October, wanneer de cen
trale commi&ie van den Rijksdag weer bijeen*
<omt zijn opgeklaard.
Van het gevechteterrein komt weinig
nieuws wat wel bewijst, dat een betrekkelijke
stilstand ter voorbereiding van een nieuw
offensief, is ingetreden.
Bij Gouzauteourt stieten de Engelschen op
sterken tegenstand en ten Oosten van 't Cro-
uzt-kanaal naderen de Franschen langzaam
maar zeker de Hmdmburgstelïing..JZij bezet
ten Gibercourt en rukten Noordwaarts op in
de richting van Hinacourt en Essigay le
Grand. De Britten maakten eenige vorderin
gen bij Neuvc Chapelle en AnnentiÈres en
brachten hun linie ten Z. van Havrincocrt
wat vooruit.
De Duitschers schijnen hier en daar krach
tige tegenaanvallen te hebben gedaan. De
Franschen maken althans melding van mis
lukte Duitsche aanvallen bij Laffaux en in de
Vogezen en de Britten van een afgeslagen
vijandelijk offensief ten W. van Gouzaucourt
Het Duitsche avondcommuniqué meldt
slechts het feceren van Fraasche aanvallen
aan weerskanten van den weg Ham—St.
Quentin en van Britsche aanvallen bezuiden
den weg PéronneK^merijk.
KORTE BERICHTEN.
De Russische volkscommissaris Tsjtk-
sjerin publiceerde in de Isiwestia een ant
woord op de nota der Fransche en Engelsche
regeeringeri,
De Weensche bladen bespreken levendig
het artikel van graat Czernin in de Neue
Freit Presse, getiteld: Ontwapening en
scheidsgerecht. De* offideuse Sonn- und
Montagzeitung kenschetst het als een histo
risch document van groote draagkracht en
stelt de vraag, welke de vele beslissende facto
ren waren, die, volgens de uitlatingen van
Czernin, dien vorigen herfst geen compromis
hebben gewild.
Volgens een Reuter-bericfct zouden de
Tsjecha Slowaken In West-Sibetll een door
braak geforceerd hebben en het verband met
hun krijgsmakkers te Irkutsk hebben opgeno
men.
Keizer Wilhelm, heeft in antwoord op
een telegram van hulde der Duitsche land-
bouwvereenlging laten weten, dat deze de ge
weldige taak, om In oorlogstijd het Duitsche
volk met de vruchten van eigen bodem te voe
den, voortreffelijk heeft vervuld.
In een rede, welke de Oostenrijkadie mi
nister, graaf Burian, voor Duitsche journalis
ten gehouden heeft, heeft hij gepleit voor een
vrede door overleg en daartegenover gewezen
op de rampen welke een verlenging van den
oorlog met zich brengen moet.
Een officiéél bericht uit Petersburg
meldt, dat er naar aanleiding van den moord
op den volkscommissaris Oeritski thans 512
contra-revolutlorinairen, waaronder 10 recht-
sche sociaal-revolutionnalren, zijn tcrechtge
steUjk
Aan een maaltijd te Rome, ter eere van
de missie van het Japansche Roode Kruis,
werden hartelijke
de volgende week te Londen ral vergaderen,
'igtng zal brengen in he* memorandum
van Februari omtrent de doeleinden.
Volgens een telegram uit Berlijn zegt de
Corriere della Sera in "een artikel, dat hef ver
drag van Londen waardeloos is, in geval
Oostenrijk in zijn staatsverband blijft bestaan.
Volgens berichten uit Berlijn zouden
rondom Petrograd nieuwe opstanden zijn uit
gebroken
In de oorlogszone in Italië wordt thans
ook de burgerlijke dienstplicht ingevoerd.
De vertegenwoordigers der neutrale sta
ten te Moskou hebben krachtig geprotesteerd
tegen de masba-arrestatles en terechtstellin
genVeel succes wordt van deze stappen ech
ter niet verwacht.
De Duitsche keizer heeft Maandag te
Éssen, o.a. door generaal von Stein, minister
van oorlog, vergezeld. Verschillende afdeel in*
ten der fabriek van Krupp bezichtigd en her-
aaldelijk uitvoerige gesprekken met arbeiden
aangeknoopt.
De Italiaansche kabinetsraad neeft Za
terdag en Zondag over het nationaliteiten"
vraagstuk beraadslaagd en is tot overeenstem-
gekomen.
In Hongarije zai streng worden opgetre
den tegen de verspreiders van valsche ontmoe
digende geruchten.
Reuter meldt dat de staking In het gas
bedrijf in Engeland zoo goed als gelinalgd
Is.
De drie presidenten van het Hof van
Beroep te Brussel, Levy-Morel, Ernst en Ca-
rez, die om hun optreden tegen den Raad van
Vlaanderen naar Duitschland gedeporteerd
waren, hebben vergunning gekregen naar
Brussel terug te keeren. Aan hun minder
voorspoedigen gezondheidstoestand1 hebben
zij dien gunst tc danken.
ap;
•devoeringen gehouden,
waarin op de voortdurend goede betrekkingen
red
tusschen Japan en tlalii de nadruk werd ge
legd.
Een schrijven van de gemeentel aadsle-
„Neen, neen," zei Lorrimore, „ik geloof
van niet ik vertrouw van niet,. Heeft
iemand soms wat water?" Hij nam Sylvia
van zijn paard en steunde haar op zijn knie;
een man- kwam met een waterflesch en Lorri
more maakte haar voorhoofd nat en pro
beerde weder een beetje brandewijn tusschen
haar tanden te krijgen. He' gelukte hem mis
schien, want hij verbeeldde zich haar hart
onder zijn band te voelen trillen.
„Wij moeten haar zoo gauw mogelijk
naar het kamp brengen," zei hij.
Drie of vier mannen snede®' vlug eenige
lakken af en maakten handig een draagbaar,
waar een ambulance zich met voor had ge
schaamd. Lorrimore legde haar voorzichtig
neder en bedekte haar met zijn jas en die van
(jen kapitein; hij liep er zelf naast en hield
haar hand vast, terwijl vier mannen haar
door het bosch droegen, want hij begreep,
als zij wakker werd zou de aanraking van
een bevriende hand helpen om haar gerust
te stellen. Hij had alles van het gevecht ver
geten, zoozeer was hij vervuld met Sylvia,
maar hij keek plotseling op en zei tot den
kap item:
„De gevangenen zijn zeker vooruit?"
„Welke gevangenen?" vroeg de kapitein
kalmpjes.
„De roovers, de mannen, die u gevangen
genomen hebt."
„Er zijn geen gevangenen, mijnheer," ant
woordde de kapitein. „Ik geloof, dat de troep
uit een elftal mannen bestond, de heer dien u
achterna gezeten hebt meegerekend. De rest
ligt daar, en hij wees naar een rij dooden,
waar de rest der politiemannen om heen ge
schaard stonden.
„Groote hemel!" riep Lorrimore me* ge
dempte stem.
is teleurgesteld, mijnheer?" vroeg de
kapitein. „Ja, dat ben ik ook en de jong
in het kamp zullen het ook zijn; wij hadden
ons verheugd op een ouderwetsch gerechte-
dig
verwacht.
Uit Lima wordt gemeld, dat de overeen
komst tusschen de Peruaansche regeering en
de Amerikaansche regeering, waarbij Peru
aan de Ver. Staten de. jn de Peruaansche ha
vens geïnterneerde Duitsche schepen afstaat,
den 7den dezer onderteekend is. Het betreft
10 schepen, w. o. 6 stoomschepen ca 4 zeil
schepen. die tezamen 25.000 ton groot zijn.
De beide Kamers van het Perupansche parle
ment hebben de overeenkomst goedgekeurd,
De dief van den Duitschen marinestaf,
admiraal Scheer, is met den staf voor de oor
logvoering ter zee voorgoed naar het hoofd
kwartier vertrokken.
Volgens Reuter verwacht men niet, dat
de intergealliéerde arbeiders-conferentie, die
i, ■im^.iseaggswmu fin"11 nu."1 1
lijk onderzoek met de terechtstelling tot slot.
Wij hadden er al een rechter aangesteld.
Maar er was.niets aan te doen-; wij zouden
de zaak verloren hebben als wij getracht
hadden ze levend in handen te krijgen. Het
spijt mij wel"
Lorrimore huiverde.
„Laten we voortgaan," zei hij. „Als he*
arme meisje bij kwam op deze plek met al
die mannen, die daar liggen
De kapitein begreep hem en knikte.
„Vooruit naar liet kamp met haar, jon
gens," zei hij. „Ik zal vooruit gaan en een
wagen zenden, u tegemoet, mijnheer. De rest
van de jongens moet hier blijven tot de man
nen komen om hen te begraven,"
Lorriinore bleef naast de baar loopen met
Sylvia's hand in de zijne en plotseling voel
de hij die bewegen- Hij riep tot de mannen
even stil te staan en boog zich vol ijver over
haar heen., Zij zuchtte smartelijk en deed de
oogen open. Een oogenblik keken zij ver
schrikt en in 't wild tot hem op, toen kwam
een zwakke kreet over haar lippen:
„Jack! Mijn broeder!"
Mijn broederDat woord was de oorzaak
van de vreeselijke verwarring, die zooveel last
veroorzaakte in den tijd, die -nu volgde.
Met een wenk, dat men heel stil zou zijn
richtte Lorrimore haar hoofd op.
„Uw broeder?" zei hii. „Waar is hij?"
Zij wees met zwakke hand naar het bosch.
„Meent u, dat ge hem daar hebt achterge
laten?" vroeg Lord Lorrimore.
„Ja," hijgdé zij met erbarmelijken ijver en
angst. „Breng mij naar hem toe breng mij
naar hem toe!"
Lorrimore wenkte twee van de mannen, die
in een eerbiedig stilzwijgen stonden toe te
kijken.
„Keer terug om te zoeken," zei hij, „wij zul
len hier wachten."
Een druk van het zwakke handje dankte
hem, terwijl zij achterover viel, uitgeput door
HET NIEUWE MINISTERIE.
In den loop van den ochtend m ten aan
zien van enkele departementen' in den mid
dag, hebben gisteren de nieuw-benoemde
ministers de portefeuilles van hun ambts
voorgangers overgenomen.
Zoo had aan het departement van buiten
landsche zaken de overdracht des middag»
plaats, omdat jhr. Loudon in de ochtenduren'
de hoofden der verschiller.de gezantschap
pen of, hij hhn onistrais, de zr.^Kgciastigdcn
in de gelegenheid had gesteld afscheid van
hem te ntmen. waarvan alle deze diplomaten,
niet uitzondering van twee, die niet in de
stad aanwezig waren, gebruik hebben ge-
Jhr. mr. H. A. van Kamebeek neeft Maan
dagmiddag als burgemeester afscheid geno
men van ae hoofdambtenaren ter gemeente
secretarie.
In een uitvoerigbclirijven aan den gemeen-
I raad heeft de heer Van Kamebeek afscheid
genomen.
In den aanvang van de vergadering van
B. en W., welke gistermorgen werd gehou
den, verscheen de oud-burgemeester en) sprak
voor het laatst het college en den gemeente
secretaris toe, daarbij herinnerend aan de
wijze, waarop steeds was samenjzewerkt.
Het nieuw opgetreden kabinet hield gis
termiddag zijn eersten ministerraad.
HET VOORZITTERSCHAP DER
TWEEDE KAMER.
Uit toonaangevende parlementaire en po
litieke kringen der rechterzijde vrordt verno
men, dat de mogelijkheid ver van uitgeslo
ten is, dat met het oog op dc samenstelling
van de nieuwgekozen Tweede Kamer, de
de weinige woorden, die zij gesproken had.
De twee mannen begonnen hun onderzoek.
Ze hadden geen moeite het spoor te viftden
door de gebogen en gebroken takken naar de
plek waar- Silvia en Neville waren overvallen
en aangevallendaar vonden zij hei lijk van
den man, die door Neville was doodgeschopt®.
Het was een jonge man van Neville's leeftijd
ongeveer en in uiterlijk wel eenigszins opi hm
gelijkende. Eigenlijk lijken alle goudgraver*
wel wat op elkaar, het zijn allen jonge man
nen 'van denzelfden leeftijd. Terwijl hij den
zak met goud bekeek, had hii Nevilk's buis
aangetrokken. Het was bevlekt door stof en
klei en de twee politiemannen herkenden er
dadelijk een goudgraversjekkertje in. Zij
zochten niét verder, ofschoon de arme Neville
'op dat oogenblik in het dikke struikgewas ver
borgen' lag, slechts enkele yards daar van
daan.
„Dit is hij," zei een van de mannen. „Dit is
haar broeder."
„En zoo dood als een pier, arme duivel
zei de ander. „Het spijt mij voor dat arme
meisjeLaten wij dat buis meenemen, dan kan
zij zeggen of hij het is ja of neendit buis
kan het uitmaken." j
Zij keerden haastig terug naar de plek waar
Lorrimore en de draagbaar wachtten.
Meenende, dat Sylvia nog bewusteloos wasf
biled een van de mannen het buis omhoog.
„Wij hebben hem gevonden, mijnheer," zei
hij, „hij is dood. Dit is zijn jas."
Lorrimore stak zijn vinger op om' te zeg
gen, dat zij zwijgen moesten, maar het was al
te laat; Sylvia had het vreeselijke woord al
gehoord en' zij herkende het buis. Een huive
ring ging haar over het lichaam en. een zwak
ke kreet ontsnapte aan haar witte lippen; toen
werd de hand die Lorrimore in de zijne hield
doodstil.
Wonfe verwalgd'.
COURANT
maaktt