ALKMAAR De strjjd in en buiten Europa. Gekocht No. 213 FEUILLETON. Buitenland. Binnenland. tboiniititsmni bil ToiiiltbstillD! b. 3 mitndeb 1US. Ir. g. ggil 11.90. Bawlluammen i el. AJtbrleitligrll» 14 el. g. taceu ireelere lellen eeer bleettrilate Br. li. M Boek ee HiiJbliSrikkerll Berm. Coster 1 Se. leerden C S. Tol. 3. WOENSDAG 11 gEPTEMBER Wij schreven dezer dagen reeds het een en ander over de mededeelingen van den mi litairen medewerker van de Vorwarts, die op zijn manier trachtte zijn lezers gerust te stel len betreffende den terugtocht der Duitsche troepen. Die geruststelling was evenwel van twijfel achtig gehalte en meer geschikt om den le zers duidelijk te maken, dat het Duitsche le ger in een zeer moeilijke positie verkeert. Niet alleen de militaire medewerker van de Vorwarts, ook die van andere bladen houden thans uitvoerige beschouwingen, die in strijd met hun bedoeling alles behalve geschikt zijn om den moed' bij leger en volk er in te houden. In de Morgenpost schrijft Colin Ross, dat de militaire toestand aan het front geen zorg behoeft te baren. Het Duitsche leger heeft er ger gevaren getrotseerd zooals in 1916 toen aan de Somme de»laatste Duitsche stellingen geforceerd werden en tegelijkertijd de legers van Broessilof over de Stochod trokken. De schrijver'blijft evenwel vertrouwen,op de on overwinlijkheid der Duitsche legers als deze het bewustzijn hebben voor huis en vaderland te strijden. s De strijd, die thans van IJperen tot Reims woédt, is volgens hem de vreeselijkste kracht proef, die men aan een leger en zijn leiders kan stellen. Menigmaal dringt de vijand ster ker op dan,men verwacht en daardoor is de Duitsche tegenstand niet zoo taai en volhar dend als men kan veronderstellen, Het ver- eischt de grootste geestkracht met weinigen den vijand het hoofd te blijven bieden teneinde den terugtocht te dekken Als de vijand er gens inbrak wist de leiding door snelle en krachtige terugtrekking der linies den toe stand in het algemeen te redden en deze te rugtocht zal in de krijgsgeschiedenis dan ook als een meesterstuk gelden. Nu de wending in den algemeoien toestand eenmaal was geschied, was een grootscheep- sche terugtocht op alle bedreigde fronten in militair opzicht het eenige juiste. Wanneer de terugtocht nog verder gaat dan tot de Hindenburgstelling en zelfs daar over heen, behoeft dat, volgens Ross, niet te verontrusten. Het komt er nu slechts op aan, de krachten te concentreeren. Meer dan alle andere factoren beslissen in den oorlog de psychische en moreele krachten en deze moe ten verstrekt worden. Openhartigheid, waar heid en oprechtheid onder alle Duitschers is thans meer dan ooit noodig. De nood der tij den eischt persoonlijkheden, die bereid zijn zich geheel aan hun land te wijden. Dezen eisch beseffende, moeten de Duitschers aan den ontzenuwenden strijd in het vaderland eeri einde maken. Een zwaar gewond maar toch ongebogen en ongebroken volk moet uit den oorlog komen. Deze uitlatingen' in Duitsche bladen zijn teekenend voor den toestand. Reeds hebben de uitlatingen van Hinden burg en andere militaire leiders de gedachte naar voren doen komen, dat de stemming ih Du'tschland gevaarlijk voor de toekomst werd. Moed' verloren ia al verloren zegt een oud Hollandsch spreekwoord, en het schijnt hier weer bewaarheid te zullen worden. Het moreel der troepen speelt in den strijd een zeer groote rol. Een klein maar dapper en met de vaste gedachte aan een overwinning bezield leger kan groote troepenmachten weerstand bieden en omgekeerd kan een groo te legermacht, wanneer zij het geloof aan de overwinning verliest een gemakkelijke prooi voor den viiaad worden De legers van Napoleon waren onoverwin nelijk zoolang de soldaten een rotsvast ver trouwen in de zegevierende kracht van hun keizer hadden. Mar toen eenmaal Napoleons gelukszon daalde, was het uit met de onover winnelijkheid doordat het moreel van kei zers troepen ernstig geschokt was. En nu, in Duitschland zien wij hetzelfde gebeuren. Welke Duitsche soldaat is niet te velde ge trokken met de rotsvaste zekerheid op de over winning, met het onwankelbare vertrouwen op de genialiteit van Hindenburg en Ludendorf. En dit Vertrouwen wordt thans ernstig ge schokt. De Duitsche leger» worden ondanks hun moed en zelfopoffering achteruitgewor- pen, de weg naar Parijs wordt hen versperd, zij worden meer en meer achteruitgedrongen, en een gedeelte van de als onneembaar geken schetste Siegfriedstelling bevindt zich reeds in Duitsche handen. Nu zijn de militaire af goden van hun voetstuk gevallen, nu sluipt de twijfel aan de uiteindelijke overwinning in de harten der Duitsche soldaten en in het Duitsche volk en hoewel er van een paniek nog geen sprake is, blijkt duidelijk, dat het moreel der Duitsche troepen ernstig geschokt is, waardoor de gevecht»waarde ia vermin derd. Zoo moest zelfs een Hindenburg er toe ko men naar de pen te grijpen om te trachten, dit gevaar af te wenden. Het eenige wat het Duitsche leger thans noodig beeft is een militair succes en juist dit blijft de laatste weken achterwege. De Britten' hebben meermalen bij ernstige tegenslagen in dezelfde omstandigheden ver keerd, maar zij pasten een andere methode toe om het kwaad te bestrijden. Zij verkondigden openlijk hoe het er mee stond om daardoor het volk tot grootere krachtsinspanning op te wekken. Dit hebben de Duitschers tot nu toe nagelaten. Iedere nederlaag werd door hen in een overwinning veranderd m zelfs in de zen critieken tijd wordt de terugtocht der Duitschei jta op het Westelijk front als een elastische verdediging voorgesteld, als e geniaal plan, dat er op berekena is, den vij and in ernstige moeilijkheden te brengen. Dank zij de strenge censuur kunnen wi niet met zekerheid mededeelen, wat zich thans Naar het Engelach van Charles Oaryice. 39) Op dat oogenblik genoot Lorrimore bijna, en' hij zou dat ten volle gedaan hebben want de jacht op een mensch is de meest animeerende van alles maar het gezicht van de hulpelooze gedaante over het zadel van Lavarick uitgestrekt, ontnuchterde hem en vervulde hem met zorg. Hij won nog steeds terrein, maar heel weinig en een stout moedige juichtoon vervulde zijn hart, toen hij zag, dat de dubbele last begon te drukken op het paard van den rooyer. Lavarick be greep, aat zijn paard hem in den steek zou laten, hij knarste op de tanden en vloekte, terwijl hij woest de sporen groef in de dam- pende zijden van het dier. Het paard spande zich in, maar hij zag, dat het slechts een korte inspanning was en Lavarick was over tuigd, dat hij ingehaald zou worden voordat hij het bosch kon bereiken. Hij keek naar Sylvia en achter zich a den vervolger. Dat hij opgehangen zou wor den binnen, laat ons zeggen, de vier-en-twm- tig uur na zijn gevangenschap, dat wisi zoo zeker als dat de maan scheen boven zijn hoofd Een stortvloed van vloeken stroomde van zijn lippen, toen hij met de eene hanc Sylvia s japon aan den hals trachtte los te maken, maar zij lag voorover en zonder het paard te doen stilstaan was het niet mogelijk haar te verroeren. Lorrimore naderde al meer en meer. La varick voelde haast de strop om zijn hals. Plotseling, met een vloek, die zijn teleurstel ling uitdrukte en zijn machtelooze woede, stond hij stil en liet Sylvia van het zadel glij den. en het paard, ontlast van een gedeelte van zijn vracht, vloog vooruit met vernieuw de kracht Lorrimorës hart stond stil toen het hii meisje zag vallen en in een oogenblik rees het vraagstuk op in zijn geest: wat zeu hij doen, den roover nazetten of bij diens slacht-# offer blijven? Een oogenblik slechte aarzel de hij. Hij stond stil, zond den vluchtenden man een kogel achterna, toen sprong hij van zijn paard en boog zich over Sylvia heen. De maan scheen rechtstreeks op haar wit, opgeheven gezicht, hij schrok toen hij zag dat wat bij voor een vrouw had aangezien een heel jong meisje was. Hij hief haai liuob op zijn knie en trachtte wat brandewijn uit zijn veldflesch te gieten tusschen haar opeen geklemde tanden. Het gezicht van haar jeugd en schoonheid en de schrik, die, hoewel ze nog bewusteloos was, op haar gelaat te le zen stond, troffen hem tot diep in het hart. Wat zou hij doen? Hij riep luid om hulp. maar door den spoed waarmee hij de vlakte was overgevlogen en het bosch had verlaten waaruit zij waren vertrokken, had hij allen ver achter zich gelaten en zijn roepstem werd niet beantwoord. Hij nam haar in zijn armen en droeg haar naar zijn paard. Lorrimore zette Sylvia in het zadel en haar zoo steunende aat haar hoofd rustte op zijn schouder, leidde hij het paard langzaam en voorzichtig terug naar het bosch. Toen hij dit naderde, kwamen de kapitein en een paar manschappen aangere den. Zij uitten een kreet van blijdschap toen zij Lorrimore zagen en de kapitein naar Syl via wijzende, wuifde met zijn hoed. „Wel, wel, mijnheer," zei hij? „zulk een prachtige wedren heb ik in mijn leven niet meer gezien. Ik ben blij recht blij, dat u het meisje gevangen kleeft, maar ik zou nog veel meer verheugd zijn geweest als u dien vervloekten vuilik ook had. Hij was de ergste van- de heelê troep. Wel, voor den drommel, het is nog maar een kind! Tut, tut! Ze is toch niet dood, mijnheer, wel?" in Duitschland afspeelt, maar de uitlatingen van militaire en burgerlijke autoriteiten geven wel den indruk, dat de toestand niet roos kleurig is De Saksische nimister van binnenlandsche zaken heeft dezer dagen medegedeeld dat het erugtrekken de Duitschers op het W. front geen aanleiding tot ongerustheid geeft, daar de beproefde legerleiding in de toekomst alle doorbraakpogingen zal afslaan. Maar moei- ijk, zegt hij, is onze tijd wijl de oude moed' en de oude vastberadenheid' aan het wankelen schijnen te komen. Ook in deze uitlating is geen spoor te be- cemnen van, openhartigheid wat den ernst van den toestand betreft en de voorspelling, dat het leger onoverwinnelijk zal blijken lijkt ons een zeer slechte remedie voor de kwaal van het geschokte vertrouwen waaraan het Duit sche volk ernstig lijdende schijnt te zijn. Geen wonder dat tengevolge aer binnen- andsche beroeringen een regeeringscrisis voorspeld wordt. De rijkskanselier zal, naar verzekerd wordt, aftreden/natuurlijk om gezondheidsredenen en doe# den meer g<i :atigdén staatssecretaris van buitenlandsche zaken dr. Solf worden ver vangen. In Weensche diplomatieke kringen verluidt bovendien, dat de rijksdagleden' Erz- berger en Scheidemann, als vertegenwoordi gers hunner partijen, in de regeering zullen worden opgenomen, daar onder de meerder heidspartijen een stetke strooming merkbaar zou zijn om zoodanige veranderingen in de samenstelling van de Duitsche regeering te zien aangebracht, dat deze met meer gezag als hét Duitsche volk in al zijn lagen verte genwoordigd naar buiten zal kunnen optre den. Waarschijnlijk zullen de voornaamste eden, die deel uitmaken van de interfractio- neele commissie der Rijksdagmeerderheids- partijen tegen het einde dezer week bijeenko men om over den toe-tand te beraadslagen en van gedachten te wiisdcn nopens het. pro gram van bepaalde oorlogs- en vredesdoelein den, dat de komende regiering volgens den wensch' der Rijksdagweerderheid zou dienen tc onderschrijven. Volgens de Vossische Zeitung zou de toe stand tegen begin October, wanneer de cen trale commi&ie van den Rijksdag weer bijeen* <omt zijn opgeklaard. Van het gevechteterrein komt weinig nieuws wat wel bewijst, dat een betrekkelijke stilstand ter voorbereiding van een nieuw offensief, is ingetreden. Bij Gouzauteourt stieten de Engelschen op sterken tegenstand en ten Oosten van 't Cro- uzt-kanaal naderen de Franschen langzaam maar zeker de Hmdmburgstelïing..JZij bezet ten Gibercourt en rukten Noordwaarts op in de richting van Hinacourt en Essigay le Grand. De Britten maakten eenige vorderin gen bij Neuvc Chapelle en AnnentiÈres en brachten hun linie ten Z. van Havrincocrt wat vooruit. De Duitschers schijnen hier en daar krach tige tegenaanvallen te hebben gedaan. De Franschen maken althans melding van mis lukte Duitsche aanvallen bij Laffaux en in de Vogezen en de Britten van een afgeslagen vijandelijk offensief ten W. van Gouzaucourt Het Duitsche avondcommuniqué meldt slechts het feceren van Fraasche aanvallen aan weerskanten van den weg Ham—St. Quentin en van Britsche aanvallen bezuiden den weg PéronneK^merijk. KORTE BERICHTEN. De Russische volkscommissaris Tsjtk- sjerin publiceerde in de Isiwestia een ant woord op de nota der Fransche en Engelsche regeeringeri, De Weensche bladen bespreken levendig het artikel van graat Czernin in de Neue Freit Presse, getiteld: Ontwapening en scheidsgerecht. De* offideuse Sonn- und Montagzeitung kenschetst het als een histo risch document van groote draagkracht en stelt de vraag, welke de vele beslissende facto ren waren, die, volgens de uitlatingen van Czernin, dien vorigen herfst geen compromis hebben gewild. Volgens een Reuter-bericfct zouden de Tsjecha Slowaken In West-Sibetll een door braak geforceerd hebben en het verband met hun krijgsmakkers te Irkutsk hebben opgeno men. Keizer Wilhelm, heeft in antwoord op een telegram van hulde der Duitsche land- bouwvereenlging laten weten, dat deze de ge weldige taak, om In oorlogstijd het Duitsche volk met de vruchten van eigen bodem te voe den, voortreffelijk heeft vervuld. In een rede, welke de Oostenrijkadie mi nister, graaf Burian, voor Duitsche journalis ten gehouden heeft, heeft hij gepleit voor een vrede door overleg en daartegenover gewezen op de rampen welke een verlenging van den oorlog met zich brengen moet. Een officiéél bericht uit Petersburg meldt, dat er naar aanleiding van den moord op den volkscommissaris Oeritski thans 512 contra-revolutlorinairen, waaronder 10 recht- sche sociaal-revolutionnalren, zijn tcrechtge steUjk Aan een maaltijd te Rome, ter eere van de missie van het Japansche Roode Kruis, werden hartelijke de volgende week te Londen ral vergaderen, 'igtng zal brengen in he* memorandum van Februari omtrent de doeleinden. Volgens een telegram uit Berlijn zegt de Corriere della Sera in "een artikel, dat hef ver drag van Londen waardeloos is, in geval Oostenrijk in zijn staatsverband blijft bestaan. Volgens berichten uit Berlijn zouden rondom Petrograd nieuwe opstanden zijn uit gebroken In de oorlogszone in Italië wordt thans ook de burgerlijke dienstplicht ingevoerd. De vertegenwoordigers der neutrale sta ten te Moskou hebben krachtig geprotesteerd tegen de masba-arrestatles en terechtstellin genVeel succes wordt van deze stappen ech ter niet verwacht. De Duitsche keizer heeft Maandag te Éssen, o.a. door generaal von Stein, minister van oorlog, vergezeld. Verschillende afdeel in* ten der fabriek van Krupp bezichtigd en her- aaldelijk uitvoerige gesprekken met arbeiden aangeknoopt. De Italiaansche kabinetsraad neeft Za terdag en Zondag over het nationaliteiten" vraagstuk beraadslaagd en is tot overeenstem- gekomen. In Hongarije zai streng worden opgetre den tegen de verspreiders van valsche ontmoe digende geruchten. Reuter meldt dat de staking In het gas bedrijf in Engeland zoo goed als gelinalgd Is. De drie presidenten van het Hof van Beroep te Brussel, Levy-Morel, Ernst en Ca- rez, die om hun optreden tegen den Raad van Vlaanderen naar Duitschland gedeporteerd waren, hebben vergunning gekregen naar Brussel terug te keeren. Aan hun minder voorspoedigen gezondheidstoestand1 hebben zij dien gunst tc danken. ap; •devoeringen gehouden, waarin op de voortdurend goede betrekkingen red tusschen Japan en tlalii de nadruk werd ge legd. Een schrijven van de gemeentel aadsle- „Neen, neen," zei Lorrimore, „ik geloof van niet ik vertrouw van niet,. Heeft iemand soms wat water?" Hij nam Sylvia van zijn paard en steunde haar op zijn knie; een man- kwam met een waterflesch en Lorri more maakte haar voorhoofd nat en pro beerde weder een beetje brandewijn tusschen haar tanden te krijgen. He' gelukte hem mis schien, want hij verbeeldde zich haar hart onder zijn band te voelen trillen. „Wij moeten haar zoo gauw mogelijk naar het kamp brengen," zei hij. Drie of vier mannen snede®' vlug eenige lakken af en maakten handig een draagbaar, waar een ambulance zich met voor had ge schaamd. Lorrimore legde haar voorzichtig neder en bedekte haar met zijn jas en die van (jen kapitein; hij liep er zelf naast en hield haar hand vast, terwijl vier mannen haar door het bosch droegen, want hij begreep, als zij wakker werd zou de aanraking van een bevriende hand helpen om haar gerust te stellen. Hij had alles van het gevecht ver geten, zoozeer was hij vervuld met Sylvia, maar hij keek plotseling op en zei tot den kap item: „De gevangenen zijn zeker vooruit?" „Welke gevangenen?" vroeg de kapitein kalmpjes. „De roovers, de mannen, die u gevangen genomen hebt." „Er zijn geen gevangenen, mijnheer," ant woordde de kapitein. „Ik geloof, dat de troep uit een elftal mannen bestond, de heer dien u achterna gezeten hebt meegerekend. De rest ligt daar, en hij wees naar een rij dooden, waar de rest der politiemannen om heen ge schaard stonden. „Groote hemel!" riep Lorrimore me* ge dempte stem. is teleurgesteld, mijnheer?" vroeg de kapitein. „Ja, dat ben ik ook en de jong in het kamp zullen het ook zijn; wij hadden ons verheugd op een ouderwetsch gerechte- dig verwacht. Uit Lima wordt gemeld, dat de overeen komst tusschen de Peruaansche regeering en de Amerikaansche regeering, waarbij Peru aan de Ver. Staten de. jn de Peruaansche ha vens geïnterneerde Duitsche schepen afstaat, den 7den dezer onderteekend is. Het betreft 10 schepen, w. o. 6 stoomschepen ca 4 zeil schepen. die tezamen 25.000 ton groot zijn. De beide Kamers van het Perupansche parle ment hebben de overeenkomst goedgekeurd, De dief van den Duitschen marinestaf, admiraal Scheer, is met den staf voor de oor logvoering ter zee voorgoed naar het hoofd kwartier vertrokken. Volgens Reuter verwacht men niet, dat de intergealliéerde arbeiders-conferentie, die i, ■im^.iseaggswmu fin"11 nu."1 1 lijk onderzoek met de terechtstelling tot slot. Wij hadden er al een rechter aangesteld. Maar er was.niets aan te doen-; wij zouden de zaak verloren hebben als wij getracht hadden ze levend in handen te krijgen. Het spijt mij wel" Lorrimore huiverde. „Laten we voortgaan," zei hij. „Als he* arme meisje bij kwam op deze plek met al die mannen, die daar liggen De kapitein begreep hem en knikte. „Vooruit naar liet kamp met haar, jon gens," zei hij. „Ik zal vooruit gaan en een wagen zenden, u tegemoet, mijnheer. De rest van de jongens moet hier blijven tot de man nen komen om hen te begraven," Lorriinore bleef naast de baar loopen met Sylvia's hand in de zijne en plotseling voel de hij die bewegen- Hij riep tot de mannen even stil te staan en boog zich vol ijver over haar heen., Zij zuchtte smartelijk en deed de oogen open. Een oogenblik keken zij ver schrikt en in 't wild tot hem op, toen kwam een zwakke kreet over haar lippen: „Jack! Mijn broeder!" Mijn broederDat woord was de oorzaak van de vreeselijke verwarring, die zooveel last veroorzaakte in den tijd, die -nu volgde. Met een wenk, dat men heel stil zou zijn richtte Lorrimore haar hoofd op. „Uw broeder?" zei hii. „Waar is hij?" Zij wees met zwakke hand naar het bosch. „Meent u, dat ge hem daar hebt achterge laten?" vroeg Lord Lorrimore. „Ja," hijgdé zij met erbarmelijken ijver en angst. „Breng mij naar hem toe breng mij naar hem toe!" Lorrimore wenkte twee van de mannen, die in een eerbiedig stilzwijgen stonden toe te kijken. „Keer terug om te zoeken," zei hij, „wij zul len hier wachten." Een druk van het zwakke handje dankte hem, terwijl zij achterover viel, uitgeput door HET NIEUWE MINISTERIE. In den loop van den ochtend m ten aan zien van enkele departementen' in den mid dag, hebben gisteren de nieuw-benoemde ministers de portefeuilles van hun ambts voorgangers overgenomen. Zoo had aan het departement van buiten landsche zaken de overdracht des middag» plaats, omdat jhr. Loudon in de ochtenduren' de hoofden der verschiller.de gezantschap pen of, hij hhn onistrais, de zr.^Kgciastigdcn in de gelegenheid had gesteld afscheid van hem te ntmen. waarvan alle deze diplomaten, niet uitzondering van twee, die niet in de stad aanwezig waren, gebruik hebben ge- Jhr. mr. H. A. van Kamebeek neeft Maan dagmiddag als burgemeester afscheid geno men van ae hoofdambtenaren ter gemeente secretarie. In een uitvoerigbclirijven aan den gemeen- I raad heeft de heer Van Kamebeek afscheid genomen. In den aanvang van de vergadering van B. en W., welke gistermorgen werd gehou den, verscheen de oud-burgemeester en) sprak voor het laatst het college en den gemeente secretaris toe, daarbij herinnerend aan de wijze, waarop steeds was samenjzewerkt. Het nieuw opgetreden kabinet hield gis termiddag zijn eersten ministerraad. HET VOORZITTERSCHAP DER TWEEDE KAMER. Uit toonaangevende parlementaire en po litieke kringen der rechterzijde vrordt verno men, dat de mogelijkheid ver van uitgeslo ten is, dat met het oog op dc samenstelling van de nieuwgekozen Tweede Kamer, de de weinige woorden, die zij gesproken had. De twee mannen begonnen hun onderzoek. Ze hadden geen moeite het spoor te viftden door de gebogen en gebroken takken naar de plek waar- Silvia en Neville waren overvallen en aangevallendaar vonden zij hei lijk van den man, die door Neville was doodgeschopt®. Het was een jonge man van Neville's leeftijd ongeveer en in uiterlijk wel eenigszins opi hm gelijkende. Eigenlijk lijken alle goudgraver* wel wat op elkaar, het zijn allen jonge man nen 'van denzelfden leeftijd. Terwijl hij den zak met goud bekeek, had hii Nevilk's buis aangetrokken. Het was bevlekt door stof en klei en de twee politiemannen herkenden er dadelijk een goudgraversjekkertje in. Zij zochten niét verder, ofschoon de arme Neville 'op dat oogenblik in het dikke struikgewas ver borgen' lag, slechts enkele yards daar van daan. „Dit is hij," zei een van de mannen. „Dit is haar broeder." „En zoo dood als een pier, arme duivel zei de ander. „Het spijt mij voor dat arme meisjeLaten wij dat buis meenemen, dan kan zij zeggen of hij het is ja of neendit buis kan het uitmaken." j Zij keerden haastig terug naar de plek waar Lorrimore en de draagbaar wachtten. Meenende, dat Sylvia nog bewusteloos wasf biled een van de mannen het buis omhoog. „Wij hebben hem gevonden, mijnheer," zei hij, „hij is dood. Dit is zijn jas." Lorrimore stak zijn vinger op om' te zeg gen, dat zij zwijgen moesten, maar het was al te laat; Sylvia had het vreeselijke woord al gehoord en' zij herkende het buis. Een huive ring ging haar over het lichaam en. een zwak ke kreet ontsnapte aan haar witte lippen; toen werd de hand die Lorrimore in de zijne hield doodstil. Wonfe verwalgd'. COURANT maaktt

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1918 | | pagina 1