DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
De strjjd in en buiten Europa.
Gekocht
FEUILLETON.
j>o. 217
Honderd en twintigste Jaargang
1918
Ibonin. 9it:gil|i UI Ttonltbttlllif i. 3 manden 11.65, li. i gast 11.90. Bb«1Iuumni 6 cl. AdTututlculli 15 cl g. mei. itiotcn lellen mi glutinlute Bi. li. B.l Beek ei Budeliiirakkaill Dein. Coitar 4 ik loaidia C 9. Tel. 3.
MAANDAG 16 SEPTEMBER
Buitenland.
De spoorwegramp bjj Weesp.'
De Oosten rijksdie regeei;ing heeft aan de
oorlogvoeren» den en neutralen een nota ge
zonden, waan in zij er op wijst, dat na het
vredesaanbod van 12 December 1916 het
vraagstuk van den vrede in het brandpunt
van de Europa .sche, zelfs van de wereld
debatten gestaan heeft.
De lijn volgen, s welke de vredesbesprekin
gen der oorlogvo erende staten zich ontwik
kelden was niet ee n vaste lijn, de standpun
ten, die er den groiudslag van uitmaakten wis
selden onder den i nvloed van den militairen
en politieken toestai id en tot een praotisch re
sultaat kwam het to t heden niet.
Toch kan geconstateerd worden, dat de
afstand tusschen de wederzijdsche inzichten
eenigszins is ingekrc unpen en dat er, on
danks het onloochen. baar voortbestaan' van
besliste, tot dusver n. iet vereffende tegenstel
lingen, een gedeeltelij ke afkeer van menig
uiterst concreet oorlog ;sdoel aan den dag
treedt benevens een z ekere overeenstemming
betreffende de algemeen grondslagen van
den wereldvrede.
In beide kampen, aldus de Oostenrijksche
nota, is ongetwijfeld] i a breede lagen der
bevolking een toeneming T van den wil tot vre
de en vergelijk waar te i .lemen.
Deze indruk wordt oo it bevestigd door een
vergelijking van het ontbi aal, dat het vredes-
voorstel der Centralen destijds hij hunne te
genstanders vond met d» latere uitlatingen
van verantwoordelijk^ star itslieden der tegen-
pa i-tijen, benevens van wel. iswaar niet verant
woordelijke, maar politiek gesproken geens
zins invloedlooze personen.
Zoo zijn in het antwoord! der Geallieerden
aan president Wilson eiscbien gesteld die op
verbrokkeling van Oostenr jijk-Hongarije, op
verkleining en diep wortelend binnenlandsche
hervorming van het Duitscl ie rijk en op ver
nietiging van het Europeesche bezit der Tur
ken aanstuurden. Maar d«:e eischen, welker
verwezenlijking een overweldigende overwin
ning voorop stelden zijn in n lenige verklaring
van officieele personen der Entente gewijzigd.
Zoo heeft Balfour reeds ecu jaar geleden
in het Engelsche Lagerhuis verklaard, dat
Oostenrijk-Hongarije zelf zijn binnenlandsche
vraagstukken moet oplossen1 e u dat niemand
van buitenaf Duitschland een', grondwet kan
opdringen en Lloyd George ve rklaarde in het
begin van dit jaar, dat de verdeeling van
Oostenrijk-Hongarije geen oorlogsdoel der
Geallieerden was evenmin als de inwendige
reorganisatie van Duitschland of het afscheu
ren van Turksche provincies.
Balfour heeft tevens verklaar d, dat Enge
land nooit een voorstander is geweest van de
stichting van een zelfstandigen staat uit het
gebied van Duitschland op den ilinker Rijn
oever.
De centrale mogendheden, aldus de nota,
v -oeren slechts een verdedigingsoorlog voor
d» onschendbaarheid en veiligheid'; van hun
gt "bied en er valt tusschen de strijdenden een
tot madering te bemerken tusschen de inzich
ten betreffende (de richtsnoeren volgens welke
de vrede gesloten en de toekomstige wereld-
ordt i gevestigd moet worden.
D e beginselen van president Wilson vinden
ook i van de zijde der Centralen geen protest
vooro pgesteld, dat de toepassing algemeen en
met d< e levensvoorwaarden der betreffende
staten vereenigbaar is.
In adle oorlogvoerende staten is het verlan
gen na. ar een vrede door vergelijk geweldig
toegenot nen en wmt de overtuiging steeds
meer vel» i, dat een voortzetting van de bloedi-
ge worsteling Europa in een puinhoop moet
veranderen en tot uitputting moet brengen
zonder dat er een waarborg is dat een beslis
sing door de wapens tot stand gebracht
wordt waarnaar tot dusver in vier jaar
krachtsinspanning vruchteloos werd gestreefd.
De debatten' zooals die tot dusverre tusschen
de staatslieden der verschillende landen ge
voerd werden waren eigenlijk slechts een reeks
alleenspraken
Rede en tegen-rede grepen niet in elkaar
en de redenaars spraken langs elkaar heen.
Bij alle openbare verklaringen van dezen
aard wordt een vorm van welbespraaktheid
toegepast, die met de uitwerking op verren af
stand en op de groote massa, rekening houdt
maar daarmede kweekt men misverstanden,
die de vrijmoedige gedachtenwiseeling be
moeilijken. Iedere verklaring van vooraan
staande staatslieden wordt thans tot onder
werp eener hartstochtelijke bespreking van
onverantwoordelijke elemental en ook, de ver
antwoordelijke staatslieden zelve worden er in
hun eigen belang toe gebracht een hoogere
toon aan te slaan.
De Oostenrijksche regeering wenscht daar
om directe bespreking tusschen de vertegen
woordigers der respectieve regeeringen waar
bij men' dan allereerst moet pogen, de alge-
meene principes van dai wereldvrede vast te
stellen om daarna meer in het bijzonder de
concrete vraagstukken te behandelen.
De krijgsverrichtingen zouden Inmiddels
kunnen worden voortgezet.
De Oostenrijksche regeering stelt voor, in
het neutrale buitenland een vertrouwelijke
niet bindende gedachten wisseling te houden.
Aldus in het kort de vredesnota van minis
ter Burian, die werkelijk heel juiste opmerkin-
gep bevat en nogmaals ruiterlijk te kennen
geeft, dat Oostenrijk hard naar den vrede
verlangt.
Die openlijke erkenning is voor Oostenrijks
bondgenoot, het strijdlustige Duitschland
waar de voornaamste staatslieden nog dezer
dagen op volhouden tot de overwinning heb
ben aangedrongen, heel onaangenaam, want
het wijst er op, dat het Duitsch-Oostcnrijk-
sche bondgenootschap ondanks alle officieele
verzekeringen niet zoo hecht is als men wel
graag wil doen voorkomen.
In de Duitsche pers treft ons dan ook me
nige voor Oostenrijk minder vleiende uitla
ting.
De T&gl. Rundschau wijst er op, dat alle
afwijzingen van vredespogingen der centrale
mogendheden van den kant der entente, voor
een deel in zeer kwetsende vorm, het Oosten
rijksche kabinet naar het schijnt niet wijzer
gemaakt l .ben. Het blad K-anti bet eenvou
dig ©nbeg upeSiJlB welke motieven. de Oosten
rijksche regeering er op dit oogmbiik wel toe
hebben kunnen brengen, de poging van prins
Sixtus thans officieel te herhalen en zinspeelt
er op, dat de Oostenrijksch-Poolsche quaestie
hier een rol kan gespeeld hebben.
De Deutsche Zeitung ziet niet veel nut in
Burian's vredespoging maar will de nota
grondig en welwillend overwegen en de Deut
sche Tageszeitung heeft geen.' hoop, dat aan
Burian's optreden succes beschoren zal zijn.
De Voss, Zeitung wijst er op, dat het hier
een afzonderlijke daad betreft waarvoor al
leen Oostenrijk de verantwoordelijkheid
draagt en het blad noemt den door Oostenrijk
ingealagoi weg zeer gevaarlijk
Verscheidene bladen vreezen, dat het vre
desaanbod in de Entente-landen weder als
zwakheid of de aanstaande ineenstorting zal
Naar het Engelscb van Gharles Garvice
43)
Eorrimore keek en begreep wat het was
dat de dokter zoo moeilijk vond te verklaren.
„Een vrouw, die een verleden achter zich
heeft", zei hij met zachte stem.
„Juist. Maa r wat dat verleden geweest is,
dat weet niemand en ik heb het haar nooit
gevraagd. Beh.ilve dat zij weduwe is, heb ik
niets van haar \>emomen. Maar dit kan ik
zeggen", ging h ij ernstig voort. „ik geloof,
dat er weinig betere vrouwen bestaan. Zij
was het geperson.ifeerde geduld en de teeder-
heid en de toewijding in 't hospitaal en se
dert zij bij ons is, is onze eerbied voor haar
nog toegenomen Mijn vrouw zegt, dat ze
een prachtig karakter heeft, Als u er mee
tevreden is tiaar ver leden te laten rusten en
er onbekend mee te Inlijven en haar wilt ne
men op onze recommandatie onze onder
vinding van haar uu dan sta ik er voor
in, dat zij juist die vrouw is, die u noodig
heeftn
Terwijl hij dit alles zeide had Mercy zich
een weinig v<
„Ik zal haar nemen", zei Lorrimore. „Haar
uiterlijk en manieren nemen mij voor haar
in. wilt u met haar spreken, dokter?"
Zij keerde zich om en kwam naar hen toe
toen de dokter haar riep en bleef staan met
neergeslagen Oogen en onbewogen droevig
gelaat.
Mercy", zei de dokter, ,Tord Loorrimore
'ie£>b
en ik hebben over je gesproken."
Zij keek op.
„Dat weet ik, mijnheer, ik heb bijna alles
gehoofd wat u zei voordat ik mij wat terug
trok."
„Welnu", zei de dokter, „wat is je ant
woord? Wil je met Sylvia meegaan en voor
haar zorgen? Je weet het zal ons erg spij
ten je te moeten verliezen, maar
Haar lippen trilden even, toen keek zij
hen beiden beurtelings aan:
„Ja, ik wil meegaan", zei ze met haar kal
me stem. En zoo wera weder een schakel
gevormd in den keten van omstandigheden,
HOOFDSTUK XXI.
Twee dagen na het gevecht met de roovera
ontmoetten Locket en de w*' -sbaas, die
toevallig een loopje doden ichting van
worden uitgelegd, en slechts het sociaal-de
mocratisch orgaan de „Vorwhrts" bepleit een
aansluiting bij het Oostetirijtóche aanbod als
het eeaige middel om de schadelijke uitwer
king daarvan te voorkomen en de goede tot
volle ontplooiing te brengen.
Volgens de Köln. Volkszeitung zou de Duit-
£>che staassecretaris Von Hintze de partij
leiders ontvangen hébben ten einde hen in
ik.ennis te stellen met de Oostenrijksche nota en
liet standpunt der Duitsche regeering uiteen
ite zetten. Waarschijnlijk zou de Rijkskanselier
1 reden aan de besprekingen deel nemen.
Het is inderdaad zeer twijfelachtig of het
t hans 't goede oogenblik is om de Geallieer
den over vredesbesprekingen te polsen nu hare
legers op het Westelijk front den vijand zoo
s uccesvol voor zich uitdrijven.
Was de militaire toestand der Centralen
schitterend dan stelden deze zeer zware
eischen, is die van de Entente zeer gunstig
dim is ook daar van vredesgezindheid weer
geen sprake. En zoo blijft toenadering tus-
scitien de partijen zeer moeilijk en zal de tijd,
die vooreerst geen beslissing brengt maar
ste eds grootere offers eischt, in de harten der
strijdenden het vredeëverlangen moeten dan-
wa lekeren, zoodat bet ten siotte in daden
wondt omgezet.
Op het W. front hebben de Franschen aan
weerszijden van de Ailette en tusschen de
Aisne en de Vesle nieuwe aanvallen gedaan.
Aan de Ailette vaiien de Franschen het
bosch van Coucqu aan. Zij namen ten Z. der
rivieir den Mont de Baignes, vermeesterden de
dorpien Allemant en Sancy, ten N. en ten Z.
van ,Nanteul-ia-Fosse en rukten op tot aan
den sroom van Tilly. Aan de Aisne wonnen
zij turrein over een front van elf mij
len tor diepte van een h twee mijlen. Ten Z.
der ril vier rukken zij naar dm Chemin des
Dame» op. De Duitsdiera schijnen hier, naar
de Hi.ndenburglinie wijkende, slechts gerin
gen tegenstand te bieden.
Volgens een Britsch telegram hadden»
Duitse l ie tegenaanvallen op de Engelsche
stellingen in de sectoren van Havrmcourt,
Trascanlt, Gouzeaucourt en Moeuvre» geen
resultant. In Vlaanderen namen <fe Engei-
schen ./knchy-lez-la-Bassee.
Volgens de Echo de Paris zijn de 13000
gevangenen, die de Amerikanen bij St. Mi-
hiel mankten, met 7000 vermeerderd, waaron
der 5301) Oostenrijkera.
Reuter verneemt, dat sinds Zaterdagmid
dag de Amerikanen van twee tot drie mijlen
over een front van 33 mijlen voortgerukt
zijn, uianr dat de patrouilles op verschillen
de punten van het front nog 2 mijlen verder
zijn voo rgedrongen.
Blijkbaar trekt de vijand terug op een ver
der geleden linie, welke de spoorwegverbin
dingen in de buurt van Metz beschermt.
Metz its nauw onder het bereik van het vèr-
dragend geschut der geallieerden.
De linie in den sector van St Mihiel loopt
thans van Norroy-on-Moselie, tea N. van
Pont-è-Mousson naar Rembercourt, Hou-
mont, Doncourt, Pintheville en Abancourt,
ten O. van, Verdun.
Het Duitsche leger wordt langzaam in de
richting vim de grens gedrongen en de zwa
re kanonnen van de vesting Metz zijn in ac
tie gekout» iïi, hetgeen een nieuwe phase in
den oorlog beteekent.
De Britten meiden vorderingen ten Z. en
N. van het bosch van Holxiom
De Duitichére maken gewag van het te
rugwerpen dw Fr&uechen aam weerszijden
van de Ailette, bij Ailemant, in den sector
het bosch, ten man die in zijn volle lengte
onder oen ijrooten boom lag.
„HalloI riep Locket. „Is een van onze
jongens in liet gedrang geweest? Wel sap
perloot, de duivel mag mij halen als dat de
jonge Baas niet is. Verbeeld je de Jonge
Baas aan den rolIk dacht al dat hij er
overatuur en zonderling uit zag toen hij in
de vallei bij ons kwam en zagidkt wij achter
zijn geheim waren gekomen. En toen is hij
aan het drinken gegaan, daar bad hij gelijk
invoegde hij er bij, en hij keek naar de
voorover liggende gestalte met een uitdruk
king half van" bewondering en half van af
gunst.
Maar de vechtersbaas, wiens ondervinding
op dat punt verschillend en zeer uitgebreid
was, keek ernstig en schudde het hoofd.
„Het lijkt mij toe", zei hij, terwijl hij zich
over Neville heenboog en zich omkeerde,
„het schijnt mij toe dat dit heelemaal niet
voor de pret was.. Verduiveld, als de Jonge
Baas niet dood is, dan schéélt het toen niet
veel."
Locket knielde naast de onbewegelijke ge
stalte en onden-.octvt hem.
„Ze hebben gevochten", zei hij. „Dat is
het wat hem mankeert. Hemel! nu begrijp
ik het alles 1 De Jonge Baas ging er kalmpjes
tusschen Sancy en Vailly en tusschen Revil-
lon en Romain. De Duitschere veroverden
Maisseny ten N. W. van St. Quentip.
KORTE BERICHTEN.
De jOdLway Castte" van de Union
Castle-lijn, die Dinsdag uit Engeland naar
Zuid-Afrika vertrok, is Donderdagmorgen
om 7 uur getorpedeerd
Vermist worden 34 leden van de bemanning
en' 120 passagiers.
De Zuid -rikaansche minister van spoor
wegen, Burton, is gered.
Honderden zijn bij stormachtige zee door
reddingvaartuigm aan land gébracht.
Volgens de Daily Mail is het bevel in
Ooat-Sibèrië overgegaan in handen van den
Tsjechischen kolonel, Gaida.
Volgen® officieele verslagen uit ver
schillende deelem des land® heeft de uitslag
der militaire registratie van mannen tusschen
de 18 en 45 met acht procent de ramir*
overschreden en kan ze derhalve 14£00.00i
in stee van 13.000£00 aast het Asuerikaan-
sche manschapsmateriaal toevoegen.
De griep-epidemie woedt thans in ver
scheidene provincies in Spanje. In de provin
cies Mucia en Valencia komen in sommi"
plaatsen een duizendtal gevallen voor.
meeste daarvan zijn goedaard'»
Te Washington is
dat Brazllil de diplomatieke
Oostenrijk-Hongarije heeft afgebroken en
heeft verklaard dat er oorlogstoestand bestaat
tusschen de beide volken.
In het versperde gebied rondom Enge
land hebben Duitsche duikbooten 9000 br.
reg. ton tot tinken gebracht.
Lloyd George lijdt aan influenza, ver-
geteld van eennooge tei
pijn. Hij i«
daarom gen
af te zeggen.
De Russische schepen in de Engelsche
en Amerikaansche havens zijn voigens bericht
van Duitsche zijde, in beslag genomen.
rd-g.
tijding ontvangen
betrekkingen met
ge temperatuur en keel-
gen het bed te houden en
al zijn verbintenissen
Zooals rij nog in een deel onzer vorige op
laag konden mededeelen, bestaat het vermoe-
wamng 1b in het Wilhelimnagasthute ont
staan, doordat de heer Patoü hel stoffelijk
overschot van haar hei ketel heeft.
De omgekomen officier van gezondheid dr.
Peereboom behoorde niet thuis te Soest, maar
te Leiden. Den naam van de als slachtoffer
mej. Bertha van Lébon gelieve men
Bertha Weban.
In bet WilhelutiBagasthuis zijn oog de vol
gende slachtoffers herkend: H. A. W. Hdjt-
man te Baam, mevr L. Viotta-Wilson. uit den
Haag, roej. C A. Dekker uit Amersfoort.
De lijst van de gewonden moet nog worden
aangevuld met den heer Gfileheor, oud-burge
meester van Hilversum.
In het O. L. V. Gasthuis is nog overleden
de heer Firinin de Smet uit Blaricum, die met
een beenfractuur was opgenomen. De heer
De Smet was van nationaliteit een Beig. Hij
was kunstschilder.
In het ziekenhuis te Hilversum nog ge
storven de heer Th. Gilis&ea, bankier te
Baam. In dat ziekenhuis is nog opgenomen
de heer Poppers, winkelier te Hilversum.
De heer Van Ree, raadslid te Hilversum,
die ook eenige verwondingen opliep, heeft Za
terdag zijn werkzaamheden, weder kucnoa
hervatten.
Een tragische bijzonderheid is, dat onder
de slachtoffers ook een verloofd paar uit
Amersfoort was, de aanstaande zou zijn meis
je aan zijn familie gaan voorstellen.
De bij het opruim»ngawerk aan den arbeid
gestélde mannen deden griezelige ontdekkin
gen. Zij vonden b.v em arm, een bem, een
paar vingers, een paar handen m een onher
kenbaar Ijk, weinig meer dan ee» bloederige
massa, waarvan niet te zeggen was, of het
aan een man of aan een vrouw béhoome Vol
gens geruchten moet er nog een hoofdofficier
zoek zijn. Ook moeten de vrouw .en twee kinde
ren van een der slachtoffer» nog niet gevon
den zijn. Men vermoedt dat hunne lijken zich
onder een gékantelden wagon bevinden.
Naar werd medegedeeld, mankeert er eagi
wagon. Men heeft nog niet kunnen ontdekken,
waar het rijtuig zich bevindt. Alleen heeft
men den vloer en 'n brok van den zijwand ge
vonden. Het kan zijn dat de wagon diep in
het zand zilt, onder ero ander rijtuig, wt
het ia ook mooelijk, dat hij' in een anderen
wagon is geschoven. En de kant bestaat dan
ook, dat nog meer lijk*» g*vond«j worden.
Onder de spoorwegautoriteiten tijn e>, die dit
oen plotselinge verzakking van den spoorweg-
dijk. Mede om dienaangaande volkomen
klaarheid te brengen, zal de minister van Wa
teretaat ingevolge art. lOóbis van het Alge
meen Reglement voor den Dienst een commis
sie van onderzoek instellen, die een openbaar
verhoor zal houden.
Als voorzitter zal optreden oud-minister
dr. C. Lely, terwijl leden zullen zijn de heereu
Van der Vegt, lid van duan Raad van Toezicht
op de Spoorwegdiensten j Maas Geesleranus j
hoofdingenieur chef van Weg en Werka: der
HollandsdK" IJzeren Spoorweg- Maatschap
pij; Van den Th oom, ouds-hoofcCingenieur-diw
iTcteur van den Rijkswaterstaat, en Francois,
oud-ingenieur der Hollandsche IJzeren
Spoorweg-Maatschappij. Als secretaris wordt
aangewezen de heer Ravenek, rijisingenieur
voor de Spoorwegen.
De opdracht der commissie is een verslag
uit te brengen over de volgende punten
a. de oorzaak van het verzakken van den
in den spoorweg* Amsterdam—
'bert bij het zuidoostelijk landhoofd
van de brug over het Merwede-kanaal op 13
September 1918:
b. de toestand van andere spoordijken in
slappen grond, die daarvoor naar het oordeel
der commissie in aanmerking komen, met ver
melding of, en zoo ja, bij welke spoordijken
voorzieningen, zullen moeten worden geno
men.
Aan de commissie wordt de bevoegdheid
verleend dat verslag in gedeelten uit te bren-
gen.
In de Zaterdag door ons genoemde namen
van slachtoffers dienen eenige verbeteringen
te worden aangebracht. Zoo i» de overleden
mevr. Knipschcer niet afkomstig van Amster
dam, maar van Amersfoort.
Abusievelijk is ia de lijst der slachtoffers
r meld: juffrouw Patoir. Dit moet zijn juf
rouw Ten Brake (reeds genoemd).
Onder de spoorwegauisor
mogelijk achten
juf-
ver
van door met zijn buit en de roovera hsbbm
hem nagezeten. Denk je dat hij dood is,
vechtersbaas?"
De waardige man schudde het hoofd.
„Kijk, hier zit hem de averij", zei hij, wij
zende op Neville's gewond hoofd en kreupel
it gevecht w«'
zien. Ik weet wel zeker dat de
met gelijke munt betaald heeft", en
been. „Ik had dat gevecht wel eens willen
e Baas
ij keek
rond of hij verwachtte op zijn minst een half
dozijn dooden om hem heen te zien liggen.
„Het heeft hier op deze plek niet plaats
gehad", zei Locket. „Hij is een eind voort-
gekropen dan kan je zien aan dit pad. Als
hij sterft, dan kan je er zeker van zijn, dat
hij zich goed gehouden heeft, want de Jonge
Baas mag wat'stijf zijn en wat trotsch, een
eerlijk man was hij,."
„Hij is nu in ieder geval leelijk stijf", ant
woordde de vechtersbaas met grimmige
geestigheid.
„Daar ben ik nog zoo zeker niet van",
antwoordde Locket. „In ieder geval moeten
wij hem terugbrengen naar Verloren Hoop.
Als hij nog leeft, dan is het een pleziertje
voor den Dok en als hij sterft, nu dan zullen
we de fijnste begrafenis hebben dien we nog
ooit in Verloren Hoop vertoond hebben."
Zij droegen Neville tusschen hen in naar
Hoove" h*bbc» hun werk ook na dit droeve
uitgeval vet. gedaan. Er zijn drie kerel» aan
gehouden, die gouden ring» ta hun vestzak
hadden. Een ambtenaar van de spoor, die een
hoeveelheid geld bij zich had om in Amster
dam aan personeel uitbetaling te doen, legde
dit zoolang in het blokhuis neer; een uur
daarna was het verdwenen
Na het ongeval werden de gevonden siera
den en portefeuiljes in een hoed geworpen en
door een maréchaussee naar het seinhuis ge
bracht.
Later weid een en ander naar het Centraal
station te Amsterdam vervoerd.
Zaterdag namen honderden menschen uit
Amsterdam en andere plaatsen w't de omge
ving een kijkje op het terrein van het ongeluk,
dat door de gewapende macht bewaakt wordt.
De koningin heeft den bij het spoorwegon
geluk gewonden, die in het Binnengasthuis
verpleegd worden, haar deelneming betuigd
met de hun overkomen Vamp.
De koningin-moedci heeft telefonisch opga
ve verzocht van den. toestand der slachtoffers.
Ook de commissaris der Koningin in deze
provincie heeft zich telefonisch op de hoogte
gesteld van den toestand der gewonden'.
Gisteren hebben weer honderden, nieuws
gierigen hunne schreden gericht naar de
plaats des onheil» Het terrein zelve konden
ze niet betreden, want het was geheel afgezet
door militairen.
Den beelen dag is er door ongeveer 80 nun
gewerkt, aan het opruimingsweii». en aan de
spoorlijn Het Zal nog wel i*pige dagen du
ren, eer alle verongelukte wagena zijn gelicht
en verwijderd De zandtrelncis rijden af en
aan om voor zooveel mogelijk den spoordijk
te herstellen Men verwacht, dat binnen wei
nige dagen het spoor waarop de ramp ni e t
plaats greep, doch dat niettemin deerlijk weid
gehavend, zal zijn hersteld, zoodat het ver-
de hut. Het was zwaar werk en de hvee man
nen kwamen badende in hun zweet aan en
vonden de oude Meth in een toestand van
opgewondenheid, die aan waanzin grensde.
Zij hiéf zulk een geschreeuw aan toen ze Ne
ville in zulk een oestahd zag, dat de vech
tersbaas heel weinig galant zijn groote hand
op hagr mond legde. y
„Hou op met dat kattengejank. Meth! Wij
behoeven de wees immers niet te doen schrik
ken", hij meende Sylvia; „je moet het haar
voorzichtig zeggen en haar niet bij hem ia*
ten komen zoolang hij in dezen toestand is.
Hij is niet geschikt voor een damessalon".
„De wees! Sylvia!" riep Meth. „Ezelskop
pen als jullie bent, ze is weg! Ze zijn samen
heengegaan. Heb jullie haar ook niet gevon
den
De twee mannen keken elkaar verpletterd
van schrik aan.
„De wees weg! Dat is die vervloekte vui
lik, die Lavarick!" zei Locket „Weet je
wat, let jij op den Jongen Baas, Meth, ter
wijl wij den Dok gaan halen. Wij gelooven
niet dat hij dood is; tenminste wij hopen
van niet."
Wordt vervolgd.
i