DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. De strjjd in en buiten Europa. Gekocht FEUILLETON. j>o. 217 Honderd en twintigste Jaargang 1918 Ibonin. 9it:gil|i UI Ttonltbttlllif i. 3 manden 11.65, li. i gast 11.90. Bb«1Iuumni 6 cl. AdTututlculli 15 cl g. mei. itiotcn lellen mi glutinlute Bi. li. B.l Beek ei Budeliiirakkaill Dein. Coitar 4 ik loaidia C 9. Tel. 3. MAANDAG 16 SEPTEMBER Buitenland. De spoorwegramp bjj Weesp.' De Oosten rijksdie regeei;ing heeft aan de oorlogvoeren» den en neutralen een nota ge zonden, waan in zij er op wijst, dat na het vredesaanbod van 12 December 1916 het vraagstuk van den vrede in het brandpunt van de Europa .sche, zelfs van de wereld debatten gestaan heeft. De lijn volgen, s welke de vredesbesprekin gen der oorlogvo erende staten zich ontwik kelden was niet ee n vaste lijn, de standpun ten, die er den groiudslag van uitmaakten wis selden onder den i nvloed van den militairen en politieken toestai id en tot een praotisch re sultaat kwam het to t heden niet. Toch kan geconstateerd worden, dat de afstand tusschen de wederzijdsche inzichten eenigszins is ingekrc unpen en dat er, on danks het onloochen. baar voortbestaan' van besliste, tot dusver n. iet vereffende tegenstel lingen, een gedeeltelij ke afkeer van menig uiterst concreet oorlog ;sdoel aan den dag treedt benevens een z ekere overeenstemming betreffende de algemeen grondslagen van den wereldvrede. In beide kampen, aldus de Oostenrijksche nota, is ongetwijfeld] i a breede lagen der bevolking een toeneming T van den wil tot vre de en vergelijk waar te i .lemen. Deze indruk wordt oo it bevestigd door een vergelijking van het ontbi aal, dat het vredes- voorstel der Centralen destijds hij hunne te genstanders vond met d» latere uitlatingen van verantwoordelijk^ star itslieden der tegen- pa i-tijen, benevens van wel. iswaar niet verant woordelijke, maar politiek gesproken geens zins invloedlooze personen. Zoo zijn in het antwoord! der Geallieerden aan president Wilson eiscbien gesteld die op verbrokkeling van Oostenr jijk-Hongarije, op verkleining en diep wortelend binnenlandsche hervorming van het Duitscl ie rijk en op ver nietiging van het Europeesche bezit der Tur ken aanstuurden. Maar d«:e eischen, welker verwezenlijking een overweldigende overwin ning voorop stelden zijn in n lenige verklaring van officieele personen der Entente gewijzigd. Zoo heeft Balfour reeds ecu jaar geleden in het Engelsche Lagerhuis verklaard, dat Oostenrijk-Hongarije zelf zijn binnenlandsche vraagstukken moet oplossen1 e u dat niemand van buitenaf Duitschland een', grondwet kan opdringen en Lloyd George ve rklaarde in het begin van dit jaar, dat de verdeeling van Oostenrijk-Hongarije geen oorlogsdoel der Geallieerden was evenmin als de inwendige reorganisatie van Duitschland of het afscheu ren van Turksche provincies. Balfour heeft tevens verklaar d, dat Enge land nooit een voorstander is geweest van de stichting van een zelfstandigen staat uit het gebied van Duitschland op den ilinker Rijn oever. De centrale mogendheden, aldus de nota, v -oeren slechts een verdedigingsoorlog voor d» onschendbaarheid en veiligheid'; van hun gt "bied en er valt tusschen de strijdenden een tot madering te bemerken tusschen de inzich ten betreffende (de richtsnoeren volgens welke de vrede gesloten en de toekomstige wereld- ordt i gevestigd moet worden. D e beginselen van president Wilson vinden ook i van de zijde der Centralen geen protest vooro pgesteld, dat de toepassing algemeen en met d< e levensvoorwaarden der betreffende staten vereenigbaar is. In adle oorlogvoerende staten is het verlan gen na. ar een vrede door vergelijk geweldig toegenot nen en wmt de overtuiging steeds meer vel» i, dat een voortzetting van de bloedi- ge worsteling Europa in een puinhoop moet veranderen en tot uitputting moet brengen zonder dat er een waarborg is dat een beslis sing door de wapens tot stand gebracht wordt waarnaar tot dusver in vier jaar krachtsinspanning vruchteloos werd gestreefd. De debatten' zooals die tot dusverre tusschen de staatslieden der verschillende landen ge voerd werden waren eigenlijk slechts een reeks alleenspraken Rede en tegen-rede grepen niet in elkaar en de redenaars spraken langs elkaar heen. Bij alle openbare verklaringen van dezen aard wordt een vorm van welbespraaktheid toegepast, die met de uitwerking op verren af stand en op de groote massa, rekening houdt maar daarmede kweekt men misverstanden, die de vrijmoedige gedachtenwiseeling be moeilijken. Iedere verklaring van vooraan staande staatslieden wordt thans tot onder werp eener hartstochtelijke bespreking van onverantwoordelijke elemental en ook, de ver antwoordelijke staatslieden zelve worden er in hun eigen belang toe gebracht een hoogere toon aan te slaan. De Oostenrijksche regeering wenscht daar om directe bespreking tusschen de vertegen woordigers der respectieve regeeringen waar bij men' dan allereerst moet pogen, de alge- meene principes van dai wereldvrede vast te stellen om daarna meer in het bijzonder de concrete vraagstukken te behandelen. De krijgsverrichtingen zouden Inmiddels kunnen worden voortgezet. De Oostenrijksche regeering stelt voor, in het neutrale buitenland een vertrouwelijke niet bindende gedachten wisseling te houden. Aldus in het kort de vredesnota van minis ter Burian, die werkelijk heel juiste opmerkin- gep bevat en nogmaals ruiterlijk te kennen geeft, dat Oostenrijk hard naar den vrede verlangt. Die openlijke erkenning is voor Oostenrijks bondgenoot, het strijdlustige Duitschland waar de voornaamste staatslieden nog dezer dagen op volhouden tot de overwinning heb ben aangedrongen, heel onaangenaam, want het wijst er op, dat het Duitsch-Oostcnrijk- sche bondgenootschap ondanks alle officieele verzekeringen niet zoo hecht is als men wel graag wil doen voorkomen. In de Duitsche pers treft ons dan ook me nige voor Oostenrijk minder vleiende uitla ting. De T&gl. Rundschau wijst er op, dat alle afwijzingen van vredespogingen der centrale mogendheden van den kant der entente, voor een deel in zeer kwetsende vorm, het Oosten rijksche kabinet naar het schijnt niet wijzer gemaakt l .ben. Het blad K-anti bet eenvou dig ©nbeg upeSiJlB welke motieven. de Oosten rijksche regeering er op dit oogmbiik wel toe hebben kunnen brengen, de poging van prins Sixtus thans officieel te herhalen en zinspeelt er op, dat de Oostenrijksch-Poolsche quaestie hier een rol kan gespeeld hebben. De Deutsche Zeitung ziet niet veel nut in Burian's vredespoging maar will de nota grondig en welwillend overwegen en de Deut sche Tageszeitung heeft geen.' hoop, dat aan Burian's optreden succes beschoren zal zijn. De Voss, Zeitung wijst er op, dat het hier een afzonderlijke daad betreft waarvoor al leen Oostenrijk de verantwoordelijkheid draagt en het blad noemt den door Oostenrijk ingealagoi weg zeer gevaarlijk Verscheidene bladen vreezen, dat het vre desaanbod in de Entente-landen weder als zwakheid of de aanstaande ineenstorting zal Naar het Engelscb van Gharles Garvice 43) Eorrimore keek en begreep wat het was dat de dokter zoo moeilijk vond te verklaren. „Een vrouw, die een verleden achter zich heeft", zei hij met zachte stem. „Juist. Maa r wat dat verleden geweest is, dat weet niemand en ik heb het haar nooit gevraagd. Beh.ilve dat zij weduwe is, heb ik niets van haar \>emomen. Maar dit kan ik zeggen", ging h ij ernstig voort. „ik geloof, dat er weinig betere vrouwen bestaan. Zij was het geperson.ifeerde geduld en de teeder- heid en de toewijding in 't hospitaal en se dert zij bij ons is, is onze eerbied voor haar nog toegenomen Mijn vrouw zegt, dat ze een prachtig karakter heeft, Als u er mee tevreden is tiaar ver leden te laten rusten en er onbekend mee te Inlijven en haar wilt ne men op onze recommandatie onze onder vinding van haar uu dan sta ik er voor in, dat zij juist die vrouw is, die u noodig heeftn Terwijl hij dit alles zeide had Mercy zich een weinig v< „Ik zal haar nemen", zei Lorrimore. „Haar uiterlijk en manieren nemen mij voor haar in. wilt u met haar spreken, dokter?" Zij keerde zich om en kwam naar hen toe toen de dokter haar riep en bleef staan met neergeslagen Oogen en onbewogen droevig gelaat. Mercy", zei de dokter, ,Tord Loorrimore 'ie£>b en ik hebben over je gesproken." Zij keek op. „Dat weet ik, mijnheer, ik heb bijna alles gehoofd wat u zei voordat ik mij wat terug trok." „Welnu", zei de dokter, „wat is je ant woord? Wil je met Sylvia meegaan en voor haar zorgen? Je weet het zal ons erg spij ten je te moeten verliezen, maar Haar lippen trilden even, toen keek zij hen beiden beurtelings aan: „Ja, ik wil meegaan", zei ze met haar kal me stem. En zoo wera weder een schakel gevormd in den keten van omstandigheden, HOOFDSTUK XXI. Twee dagen na het gevecht met de roovera ontmoetten Locket en de w*' -sbaas, die toevallig een loopje doden ichting van worden uitgelegd, en slechts het sociaal-de mocratisch orgaan de „Vorwhrts" bepleit een aansluiting bij het Oostetirijtóche aanbod als het eeaige middel om de schadelijke uitwer king daarvan te voorkomen en de goede tot volle ontplooiing te brengen. Volgens de Köln. Volkszeitung zou de Duit- £>che staassecretaris Von Hintze de partij leiders ontvangen hébben ten einde hen in ik.ennis te stellen met de Oostenrijksche nota en liet standpunt der Duitsche regeering uiteen ite zetten. Waarschijnlijk zou de Rijkskanselier 1 reden aan de besprekingen deel nemen. Het is inderdaad zeer twijfelachtig of het t hans 't goede oogenblik is om de Geallieer den over vredesbesprekingen te polsen nu hare legers op het Westelijk front den vijand zoo s uccesvol voor zich uitdrijven. Was de militaire toestand der Centralen schitterend dan stelden deze zeer zware eischen, is die van de Entente zeer gunstig dim is ook daar van vredesgezindheid weer geen sprake. En zoo blijft toenadering tus- scitien de partijen zeer moeilijk en zal de tijd, die vooreerst geen beslissing brengt maar ste eds grootere offers eischt, in de harten der strijdenden het vredeëverlangen moeten dan- wa lekeren, zoodat bet ten siotte in daden wondt omgezet. Op het W. front hebben de Franschen aan weerszijden van de Ailette en tusschen de Aisne en de Vesle nieuwe aanvallen gedaan. Aan de Ailette vaiien de Franschen het bosch van Coucqu aan. Zij namen ten Z. der rivieir den Mont de Baignes, vermeesterden de dorpien Allemant en Sancy, ten N. en ten Z. van ,Nanteul-ia-Fosse en rukten op tot aan den sroom van Tilly. Aan de Aisne wonnen zij turrein over een front van elf mij len tor diepte van een h twee mijlen. Ten Z. der ril vier rukken zij naar dm Chemin des Dame» op. De Duitsdiera schijnen hier, naar de Hi.ndenburglinie wijkende, slechts gerin gen tegenstand te bieden. Volgens een Britsch telegram hadden» Duitse l ie tegenaanvallen op de Engelsche stellingen in de sectoren van Havrmcourt, Trascanlt, Gouzeaucourt en Moeuvre» geen resultant. In Vlaanderen namen <fe Engei- schen ./knchy-lez-la-Bassee. Volgens de Echo de Paris zijn de 13000 gevangenen, die de Amerikanen bij St. Mi- hiel mankten, met 7000 vermeerderd, waaron der 5301) Oostenrijkera. Reuter verneemt, dat sinds Zaterdagmid dag de Amerikanen van twee tot drie mijlen over een front van 33 mijlen voortgerukt zijn, uianr dat de patrouilles op verschillen de punten van het front nog 2 mijlen verder zijn voo rgedrongen. Blijkbaar trekt de vijand terug op een ver der geleden linie, welke de spoorwegverbin dingen in de buurt van Metz beschermt. Metz its nauw onder het bereik van het vèr- dragend geschut der geallieerden. De linie in den sector van St Mihiel loopt thans van Norroy-on-Moselie, tea N. van Pont-è-Mousson naar Rembercourt, Hou- mont, Doncourt, Pintheville en Abancourt, ten O. van, Verdun. Het Duitsche leger wordt langzaam in de richting vim de grens gedrongen en de zwa re kanonnen van de vesting Metz zijn in ac tie gekout» iïi, hetgeen een nieuwe phase in den oorlog beteekent. De Britten meiden vorderingen ten Z. en N. van het bosch van Holxiom De Duitichére maken gewag van het te rugwerpen dw Fr&uechen aam weerszijden van de Ailette, bij Ailemant, in den sector het bosch, ten man die in zijn volle lengte onder oen ijrooten boom lag. „HalloI riep Locket. „Is een van onze jongens in liet gedrang geweest? Wel sap perloot, de duivel mag mij halen als dat de jonge Baas niet is. Verbeeld je de Jonge Baas aan den rolIk dacht al dat hij er overatuur en zonderling uit zag toen hij in de vallei bij ons kwam en zagidkt wij achter zijn geheim waren gekomen. En toen is hij aan het drinken gegaan, daar bad hij gelijk invoegde hij er bij, en hij keek naar de voorover liggende gestalte met een uitdruk king half van" bewondering en half van af gunst. Maar de vechtersbaas, wiens ondervinding op dat punt verschillend en zeer uitgebreid was, keek ernstig en schudde het hoofd. „Het lijkt mij toe", zei hij, terwijl hij zich over Neville heenboog en zich omkeerde, „het schijnt mij toe dat dit heelemaal niet voor de pret was.. Verduiveld, als de Jonge Baas niet dood is, dan schéélt het toen niet veel." Locket knielde naast de onbewegelijke ge stalte en onden-.octvt hem. „Ze hebben gevochten", zei hij. „Dat is het wat hem mankeert. Hemel! nu begrijp ik het alles 1 De Jonge Baas ging er kalmpjes tusschen Sancy en Vailly en tusschen Revil- lon en Romain. De Duitschere veroverden Maisseny ten N. W. van St. Quentip. KORTE BERICHTEN. De jOdLway Castte" van de Union Castle-lijn, die Dinsdag uit Engeland naar Zuid-Afrika vertrok, is Donderdagmorgen om 7 uur getorpedeerd Vermist worden 34 leden van de bemanning en' 120 passagiers. De Zuid -rikaansche minister van spoor wegen, Burton, is gered. Honderden zijn bij stormachtige zee door reddingvaartuigm aan land gébracht. Volgens de Daily Mail is het bevel in Ooat-Sibèrië overgegaan in handen van den Tsjechischen kolonel, Gaida. Volgen® officieele verslagen uit ver schillende deelem des land® heeft de uitslag der militaire registratie van mannen tusschen de 18 en 45 met acht procent de ramir* overschreden en kan ze derhalve 14£00.00i in stee van 13.000£00 aast het Asuerikaan- sche manschapsmateriaal toevoegen. De griep-epidemie woedt thans in ver scheidene provincies in Spanje. In de provin cies Mucia en Valencia komen in sommi" plaatsen een duizendtal gevallen voor. meeste daarvan zijn goedaard'» Te Washington is dat Brazllil de diplomatieke Oostenrijk-Hongarije heeft afgebroken en heeft verklaard dat er oorlogstoestand bestaat tusschen de beide volken. In het versperde gebied rondom Enge land hebben Duitsche duikbooten 9000 br. reg. ton tot tinken gebracht. Lloyd George lijdt aan influenza, ver- geteld van eennooge tei pijn. Hij i« daarom gen af te zeggen. De Russische schepen in de Engelsche en Amerikaansche havens zijn voigens bericht van Duitsche zijde, in beslag genomen. rd-g. tijding ontvangen betrekkingen met ge temperatuur en keel- gen het bed te houden en al zijn verbintenissen Zooals rij nog in een deel onzer vorige op laag konden mededeelen, bestaat het vermoe- wamng 1b in het Wilhelimnagasthute ont staan, doordat de heer Patoü hel stoffelijk overschot van haar hei ketel heeft. De omgekomen officier van gezondheid dr. Peereboom behoorde niet thuis te Soest, maar te Leiden. Den naam van de als slachtoffer mej. Bertha van Lébon gelieve men Bertha Weban. In bet WilhelutiBagasthuis zijn oog de vol gende slachtoffers herkend: H. A. W. Hdjt- man te Baam, mevr L. Viotta-Wilson. uit den Haag, roej. C A. Dekker uit Amersfoort. De lijst van de gewonden moet nog worden aangevuld met den heer Gfileheor, oud-burge meester van Hilversum. In het O. L. V. Gasthuis is nog overleden de heer Firinin de Smet uit Blaricum, die met een beenfractuur was opgenomen. De heer De Smet was van nationaliteit een Beig. Hij was kunstschilder. In het ziekenhuis te Hilversum nog ge storven de heer Th. Gilis&ea, bankier te Baam. In dat ziekenhuis is nog opgenomen de heer Poppers, winkelier te Hilversum. De heer Van Ree, raadslid te Hilversum, die ook eenige verwondingen opliep, heeft Za terdag zijn werkzaamheden, weder kucnoa hervatten. Een tragische bijzonderheid is, dat onder de slachtoffers ook een verloofd paar uit Amersfoort was, de aanstaande zou zijn meis je aan zijn familie gaan voorstellen. De bij het opruim»ngawerk aan den arbeid gestélde mannen deden griezelige ontdekkin gen. Zij vonden b.v em arm, een bem, een paar vingers, een paar handen m een onher kenbaar Ijk, weinig meer dan ee» bloederige massa, waarvan niet te zeggen was, of het aan een man of aan een vrouw béhoome Vol gens geruchten moet er nog een hoofdofficier zoek zijn. Ook moeten de vrouw .en twee kinde ren van een der slachtoffer» nog niet gevon den zijn. Men vermoedt dat hunne lijken zich onder een gékantelden wagon bevinden. Naar werd medegedeeld, mankeert er eagi wagon. Men heeft nog niet kunnen ontdekken, waar het rijtuig zich bevindt. Alleen heeft men den vloer en 'n brok van den zijwand ge vonden. Het kan zijn dat de wagon diep in het zand zilt, onder ero ander rijtuig, wt het ia ook mooelijk, dat hij' in een anderen wagon is geschoven. En de kant bestaat dan ook, dat nog meer lijk*» g*vond«j worden. Onder de spoorwegautoriteiten tijn e>, die dit oen plotselinge verzakking van den spoorweg- dijk. Mede om dienaangaande volkomen klaarheid te brengen, zal de minister van Wa teretaat ingevolge art. lOóbis van het Alge meen Reglement voor den Dienst een commis sie van onderzoek instellen, die een openbaar verhoor zal houden. Als voorzitter zal optreden oud-minister dr. C. Lely, terwijl leden zullen zijn de heereu Van der Vegt, lid van duan Raad van Toezicht op de Spoorwegdiensten j Maas Geesleranus j hoofdingenieur chef van Weg en Werka: der HollandsdK" IJzeren Spoorweg- Maatschap pij; Van den Th oom, ouds-hoofcCingenieur-diw iTcteur van den Rijkswaterstaat, en Francois, oud-ingenieur der Hollandsche IJzeren Spoorweg-Maatschappij. Als secretaris wordt aangewezen de heer Ravenek, rijisingenieur voor de Spoorwegen. De opdracht der commissie is een verslag uit te brengen over de volgende punten a. de oorzaak van het verzakken van den in den spoorweg* Amsterdam— 'bert bij het zuidoostelijk landhoofd van de brug over het Merwede-kanaal op 13 September 1918: b. de toestand van andere spoordijken in slappen grond, die daarvoor naar het oordeel der commissie in aanmerking komen, met ver melding of, en zoo ja, bij welke spoordijken voorzieningen, zullen moeten worden geno men. Aan de commissie wordt de bevoegdheid verleend dat verslag in gedeelten uit te bren- gen. In de Zaterdag door ons genoemde namen van slachtoffers dienen eenige verbeteringen te worden aangebracht. Zoo i» de overleden mevr. Knipschcer niet afkomstig van Amster dam, maar van Amersfoort. Abusievelijk is ia de lijst der slachtoffers r meld: juffrouw Patoir. Dit moet zijn juf rouw Ten Brake (reeds genoemd). Onder de spoorwegauisor mogelijk achten juf- ver van door met zijn buit en de roovera hsbbm hem nagezeten. Denk je dat hij dood is, vechtersbaas?" De waardige man schudde het hoofd. „Kijk, hier zit hem de averij", zei hij, wij zende op Neville's gewond hoofd en kreupel it gevecht w«' zien. Ik weet wel zeker dat de met gelijke munt betaald heeft", en been. „Ik had dat gevecht wel eens willen e Baas ij keek rond of hij verwachtte op zijn minst een half dozijn dooden om hem heen te zien liggen. „Het heeft hier op deze plek niet plaats gehad", zei Locket. „Hij is een eind voort- gekropen dan kan je zien aan dit pad. Als hij sterft, dan kan je er zeker van zijn, dat hij zich goed gehouden heeft, want de Jonge Baas mag wat'stijf zijn en wat trotsch, een eerlijk man was hij,." „Hij is nu in ieder geval leelijk stijf", ant woordde de vechtersbaas met grimmige geestigheid. „Daar ben ik nog zoo zeker niet van", antwoordde Locket. „In ieder geval moeten wij hem terugbrengen naar Verloren Hoop. Als hij nog leeft, dan is het een pleziertje voor den Dok en als hij sterft, nu dan zullen we de fijnste begrafenis hebben dien we nog ooit in Verloren Hoop vertoond hebben." Zij droegen Neville tusschen hen in naar Hoove" h*bbc» hun werk ook na dit droeve uitgeval vet. gedaan. Er zijn drie kerel» aan gehouden, die gouden ring» ta hun vestzak hadden. Een ambtenaar van de spoor, die een hoeveelheid geld bij zich had om in Amster dam aan personeel uitbetaling te doen, legde dit zoolang in het blokhuis neer; een uur daarna was het verdwenen Na het ongeval werden de gevonden siera den en portefeuiljes in een hoed geworpen en door een maréchaussee naar het seinhuis ge bracht. Later weid een en ander naar het Centraal station te Amsterdam vervoerd. Zaterdag namen honderden menschen uit Amsterdam en andere plaatsen w't de omge ving een kijkje op het terrein van het ongeluk, dat door de gewapende macht bewaakt wordt. De koningin heeft den bij het spoorwegon geluk gewonden, die in het Binnengasthuis verpleegd worden, haar deelneming betuigd met de hun overkomen Vamp. De koningin-moedci heeft telefonisch opga ve verzocht van den. toestand der slachtoffers. Ook de commissaris der Koningin in deze provincie heeft zich telefonisch op de hoogte gesteld van den toestand der gewonden'. Gisteren hebben weer honderden, nieuws gierigen hunne schreden gericht naar de plaats des onheil» Het terrein zelve konden ze niet betreden, want het was geheel afgezet door militairen. Den beelen dag is er door ongeveer 80 nun gewerkt, aan het opruimingsweii». en aan de spoorlijn Het Zal nog wel i*pige dagen du ren, eer alle verongelukte wagena zijn gelicht en verwijderd De zandtrelncis rijden af en aan om voor zooveel mogelijk den spoordijk te herstellen Men verwacht, dat binnen wei nige dagen het spoor waarop de ramp ni e t plaats greep, doch dat niettemin deerlijk weid gehavend, zal zijn hersteld, zoodat het ver- de hut. Het was zwaar werk en de hvee man nen kwamen badende in hun zweet aan en vonden de oude Meth in een toestand van opgewondenheid, die aan waanzin grensde. Zij hiéf zulk een geschreeuw aan toen ze Ne ville in zulk een oestahd zag, dat de vech tersbaas heel weinig galant zijn groote hand op hagr mond legde. y „Hou op met dat kattengejank. Meth! Wij behoeven de wees immers niet te doen schrik ken", hij meende Sylvia; „je moet het haar voorzichtig zeggen en haar niet bij hem ia* ten komen zoolang hij in dezen toestand is. Hij is niet geschikt voor een damessalon". „De wees! Sylvia!" riep Meth. „Ezelskop pen als jullie bent, ze is weg! Ze zijn samen heengegaan. Heb jullie haar ook niet gevon den De twee mannen keken elkaar verpletterd van schrik aan. „De wees weg! Dat is die vervloekte vui lik, die Lavarick!" zei Locket „Weet je wat, let jij op den Jongen Baas, Meth, ter wijl wij den Dok gaan halen. Wij gelooven niet dat hij dood is; tenminste wij hopen van niet." Wordt vervolgd. i

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1918 | | pagina 1