DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Honderd en twintigste Jaargang Ulo. 240 1918 Abonnementsurlls bi) Toornltbetallng o. 3 maanden f 1.65. Ir. r. post 11.90. BevOuBRUDori tl RilTortBiQoprlls 15 it p. ragel irootsie latten pair pliatxrilDte. Br. Ir. JIJ. Beek- u flaideliitrikkerll Benu. Coster ft ZiH Voordes C 9. Tel. 3. ZATERDAG 12 OCtOBEE. Verkiezing Kamer yan Koophandel en Fabrieken. Wenken voor Land- en Tuinbouwers. De trouweleoze Gemengd Nieuws.'* Ingezeilde* Stukke*. Burgemeester en Wethouders van Alkmaar brengen, ter voldoenmg aan art. 10, alinea 4 van het Algemeen Reglement voor de Ka mers van Koophandel en Fabrieken, ter ken nis van belanghebbenden, dat de verkiezing, tengevolge der periodieke aftreding van de hecren A. PRINS Az., C. BOSMAN Qz., J. CLOECK en Th. VAN DER KLEI is be paald op DINSDAO, 19 NOVEMBER a. a., van des voormiddags 10 tot des n*vc\\M*pt 1 Uur, ten Stadhuize. Alkmaar, 8 October 1918. Burgemeester en Wethouders voornoemd, G. RIPPING, Voorzitter. l L. VAN DER VEGT, loca-Secr. J. de V. te Alkmaar. Door toevallige, om standigheden, kwam Uw schrijven, a.d'. 24 Sept. j.L eerst deze week In mijn bezit en Ik haast mij, het te beantwoorden. Gelukkig be hoeven wc niet de verzuchting te tlakeaJtie- laas, te laat!" De eerste vraag gaat over Uw bruine boo nen. Ge hebt in -1917 bruine boonen gezaaid, van de oogst een gedeelte voor zaaizaad voor dit jaar gehouden, en nu oogst gij, behalve geval trachten, U een verklaring te geven, al ben ik niet absoluut zeker, dat deze voor U de gel dende is. Er zijn evenwel meerderen, wien hetzelfde overkomen is, en daarom twijfel ik niet aan Uw bewering, dat gij van 't voor jaar beslist niet anders dan bruine boonen hebt gezaaid. In de nommers van 3 en 10 Aug j.l, van de Alkm. Crt., heb ik iets verteld van de proe ven, genomen' op de proef- en schooltuin, om van verschillende gewassen nieuwe variëteiten tc krijgen. Dit kan geschieden door kruising. Het kan in het algemeen alleen plaats hebben met planten die tot dezelfde soort behoorcn. Zoo kan men niet boonen met erwten krui sen, omdat deze tot twee verschillende plan tensoorten behocren. Nu verdeelt men een soort in verschillende rassen. Zoo zijn sla- en auij boonen rassen van dezelfde soort. Tuv sdien deze rassen is kruising mogelijk. Dik wijls komt deze kruising tot stand, zonder ji men het zelf wil, de nakomelingen' zijn dan anders d'm dc moederplant, men spreekt dan van verbasieren. Dit heeft plaats/ gehad niet Uw boonen. In vele gevallen tracht men dit verbasteren te voorkomen. In de koolstre- ken zorgt men er b.v. voor, dat men geen zaad van verschillende koolsoorten ir elkan ders nabijheid wint. In den winter m&ken de koolbcuwers reeds een regeling voor de zaadteelt in den volgenden zomer. Nauwkeu rig worden dan de plaatsen aangewezen, waar zaad van roode-, gele- of witte kool mag worden' geteeld. Tusschen deze plaatsen wordt een zoodamgen afstand genomen, dat het zoo goed als 'onmogelijk is, dat stuifmeel van de ecne koolsoort, wordt overgebracht op de stampers van een andere. Door deze voorzorg kan verbastering worden voorko men. Dit overbrengen' van het stuifmeel kan geschieden door de insecten en door den wind, het heeft dikwijls plaats over vrij groo- te afstanden Ook kan de mensch het opzette lijk doen. Wordt er stuifmeel gebracht uit een bloem op den stamper van dezelfde bloem of op den stamper van een bloem op dezelfde plant, dan® spreekt men van zelfbestuiving. komt stuifmeel van een bloem op de stam per van een bloem van een andere plant, dan heeft kruisbestuiving plaats. Bij erwten heeft uitsluitend zelfbestuiving plaats, vandaar lat deae minder vatbaar zijn voor verbaate- ing mj boonen vindt men zelfbestuiving en kruislH .iulvlng. De oorzaak voor de verbas- tering Is daarmede opgehelderd, doch nog met de eigenaardige verschijnselen, die zich daafbij hebben voorgedaan. 8c zal daartoe een beetje dieper op de zaak ingaan. Alle Ie- veilde wezens onderscheiden zich vaa elkan der door bijzondere kenmerken en eigen schappen; de eerste zijn uitwendig waar te nemen, de laatste zitten inwendig, Zoo is de roode kleur van een bloem een kenmerk: een hoog voortbrengingsvermogen een eigen schap. Nu kan het gebeuren, dat bij een krui sing van twee rassen een kenmerk oogen- echijnlijk verloren gaat. Kruist men bijvoor beeld een plant met roode bloemen met een met witte, aan komen uit het zaad geen plan ten met roode of witte bloemen voort, doch alleen met roode. Het kenmerk rood is dus blijven bestaan, het kenmerk wit is oogen- «chijnlijk verloren gegaan-. Men drukt dit uit door te zeggen, dat rood domineerend of overheerschend, en wit recessief of terugge drongen is. De ouders vertoonden dus res pectievelijk de kenmerken rood en wit; de eerste generatie is rood. Wint men nu van dere generatie zaad uitsluitend' door zelfbe stuiving, dan komt de moord uit. Onder de planten, uit dit zaad gewonnen, zijn er weer met witte bloemen; als alle zaadkorrels men, die aan de vorming van den bastaard hebben medegewerkt, weer terug. In 1916 zaaidet gij bruine boonen. Op het terrein aan den Bergerweg, misschien wel bij Uw naastliggers, kwamen witte-, gele- of kie- vitsboonen te staan. Er had bij enkele van Uw planten kruisbestuiving plaats met stuif meel, uit deze andere boonenrassen afkoms tig. Toch oogsttet gij dat najaar nog bruine boonen, omdat „brum" domineerend is. On der deze bruine boonen waren echter al on echte bruine. Een gedeelte van Uw oogst be- waardet gij voor zaaizaad. Dit ging voorjaar 1917 in den grond. Bij enkele, waaronder ook onechte bruine, had zelfbestuiving plaats. Van den oogst werd wederom een gedeelte voor dit jaar bewaard en uitgezaaid^ en nu komen de oorspronkelijke'kleuren weer voor den dag. Wat Ik hier vertel aangaande Uw boonen is tot op zekere hoogte een veronder stelling, omdat ik de proef nooit opzettelijk heb genomen. Ik weet b.v. niet absoluut ze ker, dat een kruising van bruine en gespik kelde boonen juist bruine boonen geeft, het kunnen ook gespikkelde zijn.'In dat geval zou „gespikkeld'? domineerend en „bruin" reces sief zijn. Dit ls evenwel gemakkelijk uit te niet op dit maken, al is het dan niet op dit moment. Daartoe naaien we de gespikkelde boonen 't volgende jaar uit, en zorgen, dat zij zich niet anders dan door zelfbestuiving kunnen ver menigvuldigen. We krijgen dan niet anders dan gespikkelde boonen, waaronder dan on- echt gespikkelde moeten zijn. Dit komt in 1920 uit, als we deze uitzaaien. Ze zullen dan voor één vierde gedeelte bruine boonen ge ven. Ik wfl ter 'llustreerlng nog een paar ga vallen geven. De baas van den schooltuin- zamelde Tn 1916 zaad van een /ver heel tot ,hun recht waren gekomen, juist vierde deel van het aantal. De andere drie vierde zijn rood, echter slechts één vierde echt rood, de andere 2 vierde zijn planten van1 het zelfde soort, als die van bovengenoemde eerste generatie; bij zelfbestuiving zullen ze zaad geven, waaruit weer één- vierde echte roode/ twee vierde onechte roode, één vierde witbloeiende planten voortkomen. De twee de generatie, mits uit zaad door zelfbestui ving verkregen, geeft de oorspronkelijke van- bekend onder den mtm van „karbonkel" Van dit zaad kreeg hij la 1917 niet anders dan netaeloenen; waaruit wij afleidden, dat het zaad van de karbonkel niet echt doch eer- kruising was van korbonkel en eente netme- loen. het kenmerk „net" was dus dominee rend. Het net van deze nieuwe meloenensoort waa minder fijn dan dat van da echte netme- loen, ook de smaak verschilde. Het in 1917 door zelfbestuiving verkregen zaad werd dit voorjaar uitgezaaid en aan de planten had den we nu snoete® krijgen, één vierde echte „net." twee vierde gekruiste ol onechte net, en één vierde karbonkels. De laatste zijn echter absent gebleven. Ooraak onbekend; vermoedelijk zijn juist dis plantas doodge gaan. Als am boer em awartfcoaita te» tol defr- ken door een roodbonten stier, krijgt hij-vat; een roodbont kalf. De kleur rood ia 1 en domineerend. Dit roodbonte beest ter onecht rood, het draagt de kiem jwtab- boni" in zich. Paart dit roodbonte dier later met em eveneens onecht roodbont, dan is er kans, dat er «n zwi/rtlKwt kalf geboren wordt Van dfr: die van ouder tot voorouder uit roodbonte ouders zijn voortgekomen, te. nooit een zwartbont kalf geboren wordm Deze regels, die du» zoowel voor dierén voor planten gelden, zijn het eerst ontdekt door den geleerde, Mendel genaamd, en la ter door andere geleerden met tal van proe ven bevestigd. Zij komen het duidelijkst uit bij die individuen, die wr groot tan tal na komelingen in rena voortbrengen. Ik ach* Uw boontjes heel wel geschikt voor consumptie. De beantwoording van Uw sado» vragen in het volgende nomtner. bil koel st Is cel door DOROTHEE BUYS. (Nadruk verboden). Op het geschubde ebzand gltamede de weerschijn van het avondrood. Marlijn, het burgemeesterszoonnam afscheid; zijn schoolwerk wachtte. Hij schud de de llondc Mietoe kameraadschappelijk ér hand; als hij de witte vingertje» van Dolly beroerde kleurde hij en gluurde schichtig ©ver zijn blinkende lorgnetglazen. Hij mompelde overbodig: Dus morgenavond hij «na, en alrt te laat, zeg Een uur of zeven, goed? vroeg Mieke, Ze ke' r wijl Dolly zwijgen bleef. Ze keken hem beiden na, hoe hij moeizaam door de mulheid beende naar de houten trap, duidelijk zag je van op zij, tegen de glanzige lucht, dat zijn neus een wipneus was. Gearmd liepen de meisje op zee aan, tot waar het water aanspoelde, en ebbend terug gleed, wéér aanspoelde. Ze stonden dan stil, turend in de felle zonneschijf en naar de gou den en rozeroode wolkje» daar omheen Mie ke voorspelde monter: Morgen weêr mooi weer f Opgewonden kneep Dolly haar in den' arm. En dan te denken dat dit nog drie weken duurt, drie zalige weken een cub vacantie om isl Haar kort krul haar kruifde op den wind, in haar bleek onregelmatig gezicht, dat geen zonnegloed warmer had vermogen te tinten, straalden da wijde donkere oogen. Ze bukte zich om een schelpje op te rapen, ze vroeg, en hief het hoofd niet op in aandachtavol be schouwen: Geloof jedat hij om me geeft Hij heeft je lief, verzekerde Mieke plech tig, iedereen ziet dat, Jeanne ook En wat zegt Jeanne? Ze vindt zijn n aam niet mooiEr bestaat een boek, beweert ze, dat Martijntje de Aap heet. Jeanne beeft altijd tete onaardig* I Dolly's stem klonk spijtig, ze slingerde het schelpje ver weg. Nu was de zonnebol gansch gezonken; hier en ginds dreven kleurige wol kenflarden al» de verwaaide bladeren- van een sprookjesbloem. Maar achter haar vergrauw den de gele duinen tot vreemde bultige bees ten, die in een eindelooZe rij leken voor te sjokken, het zand voelde kil onder haar-voe ten. Ze peinsde, hoe het nog duurde, eer ze hem morgenavond zag, omdat hjj overdag naar stad, naar les moestIn een- plotse linge triestheid drukte ze zich dichter tegen haar vriendin. Jeanne is ook oud» dan wij, verdedigde die haar zuster. Een meisje van zestien Be schouwt een jongen van zestien nog ala een jongen. Trouwens, Jeanne houdt niet van mannen -- En jijfluisterde Dolly. Hem vind ik aardig, die lorgnet staat hem zoo ontwikkeld. -~ Nietwaar? Hij lijkt er een student mee! Dolly voelde zich warm worden van dank bare genegenheid. Zoetjes tripten de vier wit- geschoeide voetjes over het vochtige veerende zaad. Deze avond was een wondere avond, zoo grijs en wazig en stil. Achter haar lag het zeedorp met zijn stoelen cbi koetsjes, voor uit, zoover ze speuren konden, louter zand en zee. De zee die ruischte, zachter, zachter, als raakte haar machtige stem eindelijk vermoeid nu de pacht ging komen Een draag tot vcr- trouwehjkheia ontwaakte ito 'Ociétn, greater dan ooit in dte 'lichten zonaig«a dag, bi, voorbant zocht elk m»? zldi a«ar «au when tenia, cm van ée mém te 'louw»Dol ly dacht aan hem, wat viel er. eigenlek onder woorden te brengen Hij hem je lief hij heeft je liefDe zee zong het, aldoor herhaald- Mm wist de ma niet, wist Ei- zelve niet Mannenbegon MMm Ineen» was het daar, het woord! waarmee heel deze avond schee® overvuld, het toever- woord dat de sleutel bevatten zou vaa alle geheimenis. Ze stonden' stil en iet trilde in beider blikken, in de dolle donkere oogen van Dolly, op Mieke*» friscb isoerïoncpo gezichtje. Japrevelde Dolly ademloos, Mannen, zegt Jeanne, zijn zoo «wand Als ze trouwen, willen m d®t too vrotr.. mooi ls, of heel rijk. toen# eegf dat as blij is dat we geen geld hebben, zoodat m düAr tenminste niet ooi' vragan kussen. gel zoodat m haar - Rijk ook mist, vemsdstei Dolly Ze kekep eitet iaradssid mm ta és sdto- ewrïofc dan sebateod-c 2® het taii De Jon: •temmen schalden <mt het verlate® sta Jeanne ta mooi, praatte Mieke met ever- tulgiag. Ik ben- te rood n® II te bteft hdb de klew van asjm vader, Hj niet göé w>r: ïn z'jn gezicht dat tij ##«Naéwiuhr te moeien worden oess «ie BMmcftëQ Dolly tetterde lalf. lefg'eütffe ©ver- woog ze: - Zou hij dan wel echt vaa rae bouiitte ,T Als immens alle mannen zoo rijn Natuurlijk beslaan or ook tastere», be sliste Mieke hoopvol. Ze keerden terug ia sympathiek sttlsfHT^'m. psstraat trnjzeïde® de wouwen aan eurtjes, het rook er mus visch--er- In de dorpsstraat tmate) de lage deurty naar het bloeiende duinkruid De lichte ld» ren der badgasten achimrteo wittig door der, teeren schemer. Stil lag er in de verte het burgeweratf-- h'uis. Er kiende lampschijn langs gestotet gordijn®, daar werkte MJ Morgesavoed! flitste het door Dolly heao- Weer, als zoaeven aan het strand, leek voor een oogcnblik haar hart te klein om te bevatten al de warar lo- vende vreugd igheiQ van dezen zomerdag. De nieuwe jurk scheen geweven uit louter herfstdraden, er gltosterdi» kleuren la als in een- spinnewdb, wanneer daar «n dtuwi- gem ochtend de zon op schijnt. Dolly voelde zich 111 term,vte fier erin ©a Mleike keek wel even, sip naar haar gewasachen wftje D cll ze troostte zich ewwe, dat er toch fo« jwi- geas kwamws ite burgemeestersvroaw tateld1 ervan, de dingen te doen zooals dat behoeft al gold het maar een kinderpartijtje. Ze "ontving h.-.ai gaaien te de ruime achterkamer, de glasdeu ren stonden wijd open, mod&i iedereen het tuintje kon bewonderen, met de roode gera nium-perkjes en de gekneuadosdhdlpen-^ad- je» daar rondom. Het rook er ook weer naar visdmetten die te drogen lage» thijm. Hoog boven de geteerde at de ai staken de duinen him op naar den avondhemel, die overdag. Of ze er allemaal zijn zouden en naar schutting uit ;ele koppen uwde als Een beetje onwennig keek Dolly 0» zich heen; als haar blik Martijn raakte, bloosde ze en liet haar oogleden zaicken. Maar dade lijk sloeg ze die weer op, gluurde opnieuw: Daar zaten Üe vier burgemeestersdochtertjes op een rij', de eene telkens iets grooter dan de andere, allen met dezelfde blanke huid, de zelfde sluike haren, geel als het duinzand. Dan was daar enkel het broertje met den bril, dat nog niet meetelde. En Martijn. Hij leunde tegen de piano, hij leek hier minder student dan ginds aan. het strand. Jeanne, Mieke en zij zelve bleven- wat apart, of ze er eigenlijk niet bij-behoorden Komaan, meisjes, wie maakt er wat mu ziek, bevelend-verzoent de burgemeesters vrouw, breed achter het theeblad. Hang daar niet zoo, Martijn, er zijn toch stoelen genoeg Gewild-onverschillig, slenterde hij de ka mer door, zette zich. Dolly wendde zich niet om, of al haar aandacht werd genomen door hei gebeuren aan de piano; oen sluikblonde die zich schutterig op de taboeret schoof, een kleinere sluikblonde gichelend ernaast. Toch, duidelijk, speurde ze vlakbij zijn blauw pak, één zongebronsde hand rustte op zijn knie, nu ze zich bewoog kwam een plooi van haar splnnewebjurk lichtjes daarlangs slieren Ze keken elkaar aan, enkele tellen zag ze hem vol 'n het gezicht, zijn bruine huid stak af tegen zijn lichte wimpers en- te gen zijn haar, blond als dat van de zusjes, V grappig af tegen zijn u zijn ai lippen mond. En terwijl ze de oogen neersloeg, groei zijn waren bleekroae als een meisjes- de plotseling in haar, nieuwe besef van haar houden overweldigend, het VB louden van dezen jongen, gansch zooals hij was... Ze ont moette Micie's meeleven/den blik en ze glim lachte haar toe met den verheerlijkten glim lach van wie liefhebben; Jluiat als de piano rust werd gegund, het broertje met den bril diende voor dp tweede maal de schaal met koekjes rond, ringelde het voordeurschelletje. Mevrouw merkte op: Udi de laatste, als altijd! Niet onwelgevallig toch richtte zich haar bol hoofd* in luistering naar het stemgemom pel in de gang. Dan stond al de late gast In de kamer, in het minst niet verlagen door al de fel kij kende meisjesoog®. Ook nadat ze had plaats gevonden, bleven de anderen haar toreluiks opnemen. Dolly vooral kon dien blik niet af wend®. Ze begreep niet waarom law opeens zoo een ontóiagciijk gevoiii bekroop, «oud» alsof je re® po@te spis te je ke&& dm toopm, m au kto f« we akt oaer ytafc e® je moet ds*a de® Imw» 1$ tlifltff Wat kon dat Hoé fseait adaeiyai Maar mi was ga «sol Die spta^d^ffiitik toch wil wat «wMritfe, Jeanne en Micko ode al mo Zoéhsp HMr jurk effen d&flkerlbnil», .eoW mz goud fcoord om het middd. Ze droeg oSeti om. aen h'als. In haar lang glad haar aai1 goadec band. Haar neus was wat 'laag ea iverwferik keiijk recht. Hmr wenkbrauw® ook lagen lang en smal; daaronder haar grijze onm' Haar handen warm niet erg brui» e® geen rtage® aanMAa hamel, wat sa® m m voornaam uitl' Ziezoo, nu ip ft eau «p®!^ iam jullie een dansje mÉm. w»i ft WÊÊ^ tegen, alle treurig® ged&cfc® va® ÉSte Ir vmm MevT©uw,s luide stem- schrikte Dollt cp Beslohn «dwt'da ®e uit haar overoeu. derde tomi» atoteS 'Nes, m verandeid® IfSi. gsï fciit rfi: zelve nog eeaa, trioafeaivtf!^ m sm 4 - &m van Maraja v©* de mém uit «Èffijg/Ss, de breede lea e® mm, H® altijd: wa® het awer-veofflUk, wmom mm&<z na weer liggt» 1» let sot#tetoldii umê aa iUlutorai mm lei wepMiidfct ©I ar stuft d««g op de wereld tamd Dca vojguu dSliM C SSdj li WüÉ Ij'J/JSla 'Dfeï kwam MW» aaa' de b@r| tori JetttMV dte bi oM 'Üidta awdbb sntt' neyroaw, «veniieidd, piltat ta, m Ö®1 wachtte Hij kwam niet. Mei o®.",an r<'—i van »t- wond-Hng. wr. aJtejt® w» w'* Lia scai©r..£j, zwierig tnpg haj daoet ze weg, haar bruin md?#!, dc :oudenkwastensltogerdiaiuitotageod wek .et lonid. 'Nu leek b.j weer ©ipKse-fep ccj. et dart, tn zoo begerrijjkl Eu daarna walste fcS ©ea teer me' Xüdi, de dans daarop bleef! iff pr^tea M| haar stiel, omdat m hrjwh een bwrtja mm werdEn toe® «iadiigde mevrouw met spelen. Dolly deed gees moeite «HA groot' te lom- deuZeLfc» o« taartje® -istea haar r :*vo- en fwreaoaal noeg hmi de burge»jees- rouw, of m altijd zoo stil was Maar einkteiajk raitkte toch dea aiwiaé ta einde. In de «Ie derpstraat xumm maf scheid van Martijn, die Udi Wë brengen naar de tram voor stad. Ba drte melsjm volgden ailean Ita duinweg. Mouter vooruit ging' neuriled, k# m Dol door bet wegepu««h. rwr^lte geurde; ver, waar de Bhterhlliueads re. bov» het ruige dmtetere duin, efans.'-. tegen de belling plekke® als van wifgloeliBd meiaal. 'Hét waa alle» verwonderlijk ©en- zaam ea het leek vreemd, dat je nooit e> der bemerkte hoe verwonderlijk droevig het eigenlijk was op zulk een latei zomeravond. Bij het pension scheidden ze met oen atom- men welsprekend/en handdruk. Dolly staar de lang ae zusters na. Hartgrondig benijdde ze Jeanne, de wijze, die alle» had geweten en om geen mannen gaf. ge®, e® tersviw uwm 0 ainwog. f vooruit ging Jeam. 1® dantgfMt gearmd m rwijgeodf kVMS«l M» lly sa. Duidelijk drong tot tmi T KORTE BERICHTEN. Naar aanleiding van de geruchten, als zouden een aantal Duitsche militairen de grens gepasseerd ete. in -ümiwsch-Vlaande- ren geïnterneerd zijn, wordt medegedeeld, dat ter bevoegder plaatse daarvan niets.be kend ls. Te Groede is een jachtvliegtuig, be mand met een Engelschen vlieger, geland, die verdwaald was en daalde zonder te we ten waar hij zich bevond. Hij werd geïnter neerd Uit het pakhuis van den sigarenfabri kant N. te Delft is voor een waarde van 1000.aan tabak gestolen. De daders, twee deserteurs, zijn gearresteerd. De tabak werd inbeslaggenomen Ten naaeele van de HolL Auer-Mij. te Rotterdam is voor een belangrijke waarde aan electrisch draad en 70 koperen gaskra nen gestolen. De Leldsche winkelier G. J, V. is door iemand uit Rotterdam opgelicht voor 1000. Te Rosmalen is opnieuw ingebroken in de R.-K. kerk. De brandkast, waarin zich twee monstransen, vier kelken, een ciborie e® een wierookvat bevonden, werd door de dieven leeggehaald. Van de daders geen spoor. Een trambestuurder te Beek (Geld.) te aangehouden ala verdacht van medeplichtig heid aan een smokkelpoging. De tram bleek bij onderzoek voor duizenden guldens rubber te bevatten. De man stond reeds kng <&d>ar verdenking. Het stoomschip Nieuw Amsterdam te jfteteremnergeu tegc, zu» uur m zee gasto- De gcruchton over och spoedig te wach ten distributie \an heereakteedmg, zijn van allen grond ontbloot. (Bitltin ver&niweorAilUkhfld ven éi Redottl». Dt opname in dene rubriek bewi$n dat d' pedacilé er mede instemi.) Alkmaar. 12 October 1918. Geachte Redactie. wel vaar haar wKteertn«tonds* Mag ik dms ©a wocréte m uff®! ©41 vm'btM «Èla tffefflk.. Wiaricitijslljl fel® bM dat ar ïKjk tm te/kaf. £1 «do'«f® luai; ut t$ hoés mumjt A«i waa 't site 'mmti ma m Mgm ali tods üwt tear», <m TOifiH1 ai® tenertoMO, «sr hoe nmk op aide in Seiappe de kbcM mtfflk hoord 5 ,^an kleere® komea' we eenvoudig Met toe", wn weet ik wel zeker, dat «waig. ai Saarnejrijn .^fleggartj»1" cadeau gaf at KJherenfcmd». Meestal vindt men t ,^oadte van 'f got'èa goed1" em hat mm mmt dm' ém aowte" beste te geve®.. Ea dat is «si nafta!^ BMtal lip» Wie echter mm «ri«éelfjk wil m dte be&z A v.* mnm ep da* het Saiig terecht ie wé, waar bét nUet alteea daottflw apiwasi/üd, josiStf mM frottw san wdi®, Ikid'iriijidl kwait er veer d® i«!^® saeyetl ia. Mil dwMs BH 't ©Mi rnM dgina m»4s gaat I da! ée Ue©jterb«w*«riiter strafe if ét pgÉ&igv teut i®*-r te xitegL Ou. H. P. IDB P8EB. Mpisew éi Raketeuif, Het ingtotoadra st.-k to uw pacM feï&d vaa 6 Qtiober j.j. over du fctomikfeato'* 'tog Vi-4 livi apói.ft-.-i'dto aoopt aaj Uwe üj-i- letoetking in. te m-p -jl mij; ala ©patellar van bet oMmuuiqtié n ée bladen, in de getep» 1 heid te stellen saija g,i«a»w^w creer dat atuk keulfflAr te ciaiÉtw. Warmasr ,hd Bestuur dar Voetbalveretoiir fftog „A nx&ria Vlctrt*" uit góate vadcrlUü- dera dm kan het weted dat de Ne- derlaudsche Vereeaigmg Ons Dger even ver staat van het gebate militairiame ate dat be stuur zelve blijk geeft te doen. E»4 ik mi- Mm teugeos zou hebben adsul- dig gemaakt ia eea zeer onheuache Sxjego- sing, dia zonder bewijs tusschen welvoeg® MJfce mtoacbaa gem gebruik is, wordt de wmgtgtvUL, vótetrikt iiiat aangevoch ten. la het conununiqul wordt de toedracht der zaak. zooale deze in het ingezonden stuk wordt Ia het stukje „Lcgerdag te Alkmaar" staat eta aadm dan dat het legerbelang 1 moeten wijken uit vrees voor vermande ongemak heeft e be- achadiging van het terrein. Alleen over hd woord vermeend zou verschil van gevixteii kunnen bestaan. De'dgeniuu* vaa bet Tielache tenrei® tn de Oranje-'•««••igi.ng tc TW hcébm uitdrukk©. lijk vtrldaard dat hst terrein niet geleden Imd. Zelf was ik éi Isatale, dte aldaar van het terrein ging en ik roem (als sportoedewerker 8hu veracuillmde bladen) niet groote ba sriieldenlield tegenover de mrening van da Ttelsche en Alkuaareche voetbaldesiundigcn ala mijn oordeel te mogen zeggen, dal liet terrein niet zcKxianlg gelukn had. dat een voetbalwedstrijd oaarvan of i zou ondervmden. Mag ik dan voorts opmerken, dat: le. geen loopgraven te Tiel zijn gegraven in het voetbalterrein, doch daarbuiten en dai zulks in Alkmaar om begrijpelijke rede nen evenmin zou 2e. de Junl> regens die geheele maand het terrein' had den bewerkt en vrees bestond dat op dien datum het weer bezwaren zou opleveren. Ten slotte breng ik op hoffelijke wijze dank aan de voetbalvereeniging „AJanaria Viririx" voor de goede reclame, die zij onge wild voor den in het voorjaar 1919 te hou den Legerdag te Alkmaar heeft gemaakt U, mijnheer de Redacteur beleefd dank zeggend voor Uwe bereidwilligheid, onder mededeeling dat ik voor deze discussie Uw gastvrijheid niet meer zal inroepen, verzoek ik u te aanvaarden de gevoelen» van hoog achting van Uw dw. dn. W. J. M. LINDEN, Kapitein der Infanterie. 2e Seer. Ned. Ver. Ons Leges- Veldleger, 10 October 1918. ALIIAARSCII COURANT, "».1.f.» MüU' Zqfl WW i tragisch. En mooi Wfli H VlOU. 'tiu'. -I.' 1'1/u.iH if >LJ 11UB.k jliÊ'J, ui ill i ..L1.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1918 | | pagina 9