DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Honderd en twintigste Jaargang
Ulo. 240
1918
Abonnementsurlls bi) Toornltbetallng o. 3 maanden f 1.65. Ir. r. post 11.90. BevOuBRUDori tl RilTortBiQoprlls 15 it p. ragel irootsie latten pair pliatxrilDte. Br. Ir. JIJ. Beek- u flaideliitrikkerll Benu. Coster ft ZiH Voordes C 9. Tel. 3.
ZATERDAG 12 OCtOBEE.
Verkiezing Kamer yan
Koophandel en Fabrieken.
Wenken voor Land- en
Tuinbouwers.
De trouweleoze
Gemengd Nieuws.'*
Ingezeilde* Stukke*.
Burgemeester en Wethouders van Alkmaar
brengen, ter voldoenmg aan art. 10, alinea
4 van het Algemeen Reglement voor de Ka
mers van Koophandel en Fabrieken, ter ken
nis van belanghebbenden, dat de verkiezing,
tengevolge der periodieke aftreding van de
hecren A. PRINS Az., C. BOSMAN Qz., J.
CLOECK en Th. VAN DER KLEI is be
paald op DINSDAO, 19 NOVEMBER a. a.,
van des voormiddags 10 tot des n*vc\\M*pt 1
Uur, ten Stadhuize.
Alkmaar, 8 October 1918.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. RIPPING, Voorzitter.
l L. VAN DER VEGT, loca-Secr.
J. de V. te Alkmaar. Door toevallige, om
standigheden, kwam Uw schrijven, a.d'. 24
Sept. j.L eerst deze week In mijn bezit en Ik
haast mij, het te beantwoorden. Gelukkig be
hoeven wc niet de verzuchting te tlakeaJtie-
laas, te laat!"
De eerste vraag gaat over Uw bruine boo
nen. Ge hebt in -1917 bruine boonen gezaaid,
van de oogst een gedeelte voor zaaizaad voor
dit jaar gehouden, en nu oogst gij, behalve
geval
trachten, U een verklaring te geven, al ben ik
niet absoluut zeker, dat deze voor U de gel
dende is. Er zijn evenwel meerderen, wien
hetzelfde overkomen is, en daarom twijfel ik
niet aan Uw bewering, dat gij van 't voor
jaar beslist niet anders dan bruine boonen
hebt gezaaid.
In de nommers van 3 en 10 Aug j.l, van
de Alkm. Crt., heb ik iets verteld van de proe
ven, genomen' op de proef- en schooltuin, om
van verschillende gewassen nieuwe variëteiten
tc krijgen. Dit kan geschieden door kruising.
Het kan in het algemeen alleen plaats hebben
met planten die tot dezelfde soort behoorcn.
Zoo kan men niet boonen met erwten krui
sen, omdat deze tot twee verschillende plan
tensoorten behocren. Nu verdeelt men een
soort in verschillende rassen. Zoo zijn sla- en
auij boonen rassen van dezelfde soort. Tuv
sdien deze rassen is kruising mogelijk. Dik
wijls komt deze kruising tot stand, zonder
ji men het zelf wil, de nakomelingen' zijn
dan anders d'm dc moederplant, men spreekt
dan van verbasieren. Dit heeft plaats/ gehad
niet Uw boonen. In vele gevallen tracht men
dit verbasteren te voorkomen. In de koolstre-
ken zorgt men er b.v. voor, dat men geen
zaad van verschillende koolsoorten ir elkan
ders nabijheid wint. In den winter m&ken de
koolbcuwers reeds een regeling voor de
zaadteelt in den volgenden zomer. Nauwkeu
rig worden dan de plaatsen aangewezen,
waar zaad van roode-, gele- of witte kool
mag worden' geteeld. Tusschen deze plaatsen
wordt een zoodamgen afstand genomen, dat
het zoo goed als 'onmogelijk is, dat stuifmeel
van de ecne koolsoort, wordt overgebracht
op de stampers van een andere. Door deze
voorzorg kan verbastering worden voorko
men. Dit overbrengen' van het stuifmeel kan
geschieden door de insecten en door den
wind, het heeft dikwijls plaats over vrij groo-
te afstanden Ook kan de mensch het opzette
lijk doen. Wordt er stuifmeel gebracht uit een
bloem op den stamper van dezelfde bloem of
op den stamper van een bloem op dezelfde
plant, dan® spreekt men van zelfbestuiving.
komt stuifmeel van een bloem op de stam
per van een bloem van een andere plant, dan
heeft kruisbestuiving plaats. Bij erwten heeft
uitsluitend zelfbestuiving plaats, vandaar
lat deae minder vatbaar zijn voor verbaate-
ing mj boonen vindt men zelfbestuiving en
kruislH .iulvlng. De oorzaak voor de verbas-
tering Is daarmede opgehelderd, doch nog
met de eigenaardige verschijnselen, die zich
daafbij hebben voorgedaan. 8c zal daartoe
een beetje dieper op de zaak ingaan. Alle Ie-
veilde wezens onderscheiden zich vaa elkan
der door bijzondere kenmerken en eigen
schappen; de eerste zijn uitwendig waar te
nemen, de laatste zitten inwendig, Zoo is de
roode kleur van een bloem een kenmerk: een
hoog voortbrengingsvermogen een eigen
schap. Nu kan het gebeuren, dat bij een krui
sing van twee rassen een kenmerk oogen-
echijnlijk verloren gaat. Kruist men bijvoor
beeld een plant met roode bloemen met een
met witte, aan komen uit het zaad geen plan
ten met roode of witte bloemen voort, doch
alleen met roode. Het kenmerk rood is dus
blijven bestaan, het kenmerk wit is oogen-
«chijnlijk verloren gegaan-. Men drukt dit uit
door te zeggen, dat rood domineerend of
overheerschend, en wit recessief of terugge
drongen is. De ouders vertoonden dus res
pectievelijk de kenmerken rood en wit; de
eerste generatie is rood. Wint men nu van
dere generatie zaad uitsluitend' door zelfbe
stuiving, dan komt de moord uit. Onder de
planten, uit dit zaad gewonnen, zijn er weer
met witte bloemen; als alle zaadkorrels
men, die aan de vorming van den bastaard
hebben medegewerkt, weer terug.
In 1916 zaaidet gij bruine boonen. Op het
terrein aan den Bergerweg, misschien wel bij
Uw naastliggers, kwamen witte-, gele- of kie-
vitsboonen te staan. Er had bij enkele van
Uw planten kruisbestuiving plaats met stuif
meel, uit deze andere boonenrassen afkoms
tig. Toch oogsttet gij dat najaar nog bruine
boonen, omdat „brum" domineerend is. On
der deze bruine boonen waren echter al on
echte bruine. Een gedeelte van Uw oogst be-
waardet gij voor zaaizaad. Dit ging voorjaar
1917 in den grond. Bij enkele, waaronder
ook onechte bruine, had zelfbestuiving plaats.
Van den oogst werd wederom een gedeelte
voor dit jaar bewaard en uitgezaaid^ en nu
komen de oorspronkelijke'kleuren weer voor
den dag. Wat Ik hier vertel aangaande Uw
boonen is tot op zekere hoogte een veronder
stelling, omdat ik de proef nooit opzettelijk
heb genomen. Ik weet b.v. niet absoluut ze
ker, dat een kruising van bruine en gespik
kelde boonen juist bruine boonen geeft, het
kunnen ook gespikkelde zijn.'In dat geval zou
„gespikkeld'? domineerend en „bruin" reces
sief zijn. Dit ls evenwel gemakkelijk uit te
niet op dit
maken, al is het dan niet op dit moment.
Daartoe naaien we de gespikkelde boonen 't
volgende jaar uit, en zorgen, dat zij zich niet
anders dan door zelfbestuiving kunnen ver
menigvuldigen. We krijgen dan niet anders
dan gespikkelde boonen, waaronder dan on-
echt gespikkelde moeten zijn. Dit komt in
1920 uit, als we deze uitzaaien. Ze zullen dan
voor één vierde gedeelte bruine boonen ge
ven.
Ik wfl ter 'llustreerlng nog een paar ga
vallen geven. De baas van den schooltuin-
zamelde Tn 1916 zaad van een
/ver
heel tot ,hun recht waren gekomen, juist
vierde deel van het aantal. De andere drie
vierde zijn rood, echter slechts één vierde echt
rood, de andere 2 vierde zijn planten van1 het
zelfde soort, als die van bovengenoemde
eerste generatie; bij zelfbestuiving zullen ze
zaad geven, waaruit weer één- vierde echte
roode/ twee vierde onechte roode, één vierde
witbloeiende planten voortkomen. De twee
de generatie, mits uit zaad door zelfbestui
ving verkregen, geeft de oorspronkelijke van-
bekend onder den mtm van „karbonkel"
Van dit zaad kreeg hij la 1917 niet anders
dan netaeloenen; waaruit wij afleidden, dat
het zaad van de karbonkel niet echt doch eer-
kruising was van korbonkel en eente netme-
loen. het kenmerk „net" was dus dominee
rend. Het net van deze nieuwe meloenensoort
waa minder fijn dan dat van da echte netme-
loen, ook de smaak verschilde. Het in 1917
door zelfbestuiving verkregen zaad werd dit
voorjaar uitgezaaid en aan de planten had
den we nu snoete® krijgen, één vierde echte
„net." twee vierde gekruiste ol onechte net,
en één vierde karbonkels. De laatste zijn
echter absent gebleven. Ooraak onbekend;
vermoedelijk zijn juist dis plantas doodge
gaan.
Als am boer em awartfcoaita te» tol defr-
ken door een roodbonten stier, krijgt hij-vat;
een roodbont kalf. De kleur rood ia 1
en domineerend. Dit roodbonte beest
ter onecht rood, het draagt de kiem jwtab-
boni" in zich.
Paart dit roodbonte dier later met em
eveneens onecht roodbont, dan is er kans,
dat er «n zwi/rtlKwt kalf geboren wordt
Van dfr: die van ouder tot voorouder uit
roodbonte ouders zijn voortgekomen, te.
nooit een zwartbont kalf geboren wordm
Deze regels, die du» zoowel voor dierén
voor planten gelden, zijn het eerst ontdekt
door den geleerde, Mendel genaamd, en la
ter door andere geleerden met tal van proe
ven bevestigd. Zij komen het duidelijkst uit
bij die individuen, die wr groot tan tal na
komelingen in rena voortbrengen.
Ik ach* Uw boontjes heel wel geschikt voor
consumptie.
De beantwoording van Uw sado» vragen
in het volgende nomtner.
bil koel
st Is cel
door
DOROTHEE BUYS.
(Nadruk verboden).
Op het geschubde ebzand gltamede de
weerschijn van het avondrood.
Marlijn, het burgemeesterszoonnam
afscheid; zijn schoolwerk wachtte. Hij schud
de de llondc Mietoe kameraadschappelijk ér
hand; als hij de witte vingertje» van Dolly
beroerde kleurde hij en gluurde schichtig ©ver
zijn blinkende lorgnetglazen. Hij mompelde
overbodig:
Dus morgenavond hij «na, en alrt te
laat, zeg
Een uur of zeven, goed? vroeg Mieke,
Ze ke' r
wijl Dolly zwijgen bleef. Ze keken hem beiden
na, hoe hij moeizaam door de mulheid beende
naar de houten trap, duidelijk zag je van op
zij, tegen de glanzige lucht, dat zijn neus een
wipneus was.
Gearmd liepen de meisje op zee aan, tot
waar het water aanspoelde, en ebbend terug
gleed, wéér aanspoelde. Ze stonden dan stil,
turend in de felle zonneschijf en naar de gou
den en rozeroode wolkje» daar omheen Mie
ke voorspelde monter:
Morgen weêr mooi weer f
Opgewonden kneep Dolly haar in den' arm.
En dan te denken dat dit nog drie weken
duurt, drie zalige weken een cub vacantie
om isl
Haar kort krul haar kruifde op den wind,
in haar bleek onregelmatig gezicht, dat geen
zonnegloed warmer had vermogen te tinten,
straalden da wijde donkere oogen. Ze bukte
zich om een schelpje op te rapen, ze vroeg, en
hief het hoofd niet op in aandachtavol be
schouwen:
Geloof jedat hij om me geeft
Hij heeft je lief, verzekerde Mieke plech
tig, iedereen ziet dat, Jeanne ook
En wat zegt Jeanne?
Ze vindt zijn n aam niet mooiEr
bestaat een boek, beweert ze, dat Martijntje
de Aap heet.
Jeanne beeft altijd tete onaardig* I
Dolly's stem klonk spijtig, ze slingerde het
schelpje ver weg. Nu was de zonnebol gansch
gezonken; hier en ginds dreven kleurige wol
kenflarden al» de verwaaide bladeren- van een
sprookjesbloem. Maar achter haar vergrauw
den de gele duinen tot vreemde bultige bees
ten, die in een eindelooZe rij leken voor te
sjokken, het zand voelde kil onder haar-voe
ten. Ze peinsde, hoe het nog duurde, eer ze
hem morgenavond zag, omdat hjj overdag
naar stad, naar les moestIn een- plotse
linge triestheid drukte ze zich dichter tegen
haar vriendin.
Jeanne is ook oud» dan wij, verdedigde
die haar zuster. Een meisje van zestien Be
schouwt een jongen van zestien nog ala een
jongen. Trouwens, Jeanne houdt niet van
mannen
-- En jijfluisterde Dolly.
Hem vind ik aardig, die lorgnet staat
hem zoo ontwikkeld.
-~ Nietwaar? Hij lijkt er een student mee!
Dolly voelde zich warm worden van dank
bare genegenheid. Zoetjes tripten de vier wit-
geschoeide voetjes over het vochtige veerende
zaad. Deze avond was een wondere avond,
zoo grijs en wazig en stil. Achter haar lag
het zeedorp met zijn stoelen cbi koetsjes, voor
uit, zoover ze speuren konden, louter zand en
zee. De zee die ruischte, zachter, zachter, als
raakte haar machtige stem eindelijk vermoeid
nu de pacht ging komen Een draag tot vcr-
trouwehjkheia ontwaakte ito 'Ociétn, greater
dan ooit in dte 'lichten zonaig«a dag, bi,
voorbant zocht elk m»? zldi a«ar «au when
tenia, cm van ée mém te 'louw»Dol
ly dacht aan hem, wat viel er. eigenlek onder
woorden te brengen Hij hem je lief
hij heeft je liefDe zee zong het, aldoor
herhaald- Mm wist de ma niet, wist Ei-
zelve niet
Mannenbegon MMm
Ineen» was het daar, het woord! waarmee
heel deze avond schee® overvuld, het toever-
woord dat de sleutel bevatten zou vaa alle
geheimenis. Ze stonden' stil en iet trilde in
beider blikken, in de dolle donkere oogen
van Dolly, op Mieke*» friscb isoerïoncpo
gezichtje.
Japrevelde Dolly ademloos,
Mannen, zegt Jeanne, zijn zoo «wand
Als ze trouwen, willen m d®t too vrotr..
mooi ls, of heel rijk. toen# eegf dat as blij
is dat we geen geld hebben, zoodat m
düAr tenminste niet ooi' vragan kussen.
gel
zoodat m haar
- Rijk
ook mist, vemsdstei Dolly
Ze kekep eitet iaradssid mm ta és sdto-
ewrïofc dan sebateod-c 2® het taii De Jon:
•temmen schalden <mt het verlate® sta
Jeanne ta mooi, praatte Mieke met ever-
tulgiag. Ik ben- te rood n® II te bteft
hdb de klew van asjm vader, Hj niet göé w>r:
ïn z'jn gezicht dat tij ##«Naéwiuhr te
moeien worden oess «ie BMmcftëQ
Dolly tetterde lalf. lefg'eütffe ©ver-
woog ze:
- Zou hij dan wel echt vaa rae bouiitte ,T
Als immens alle mannen zoo rijn
Natuurlijk beslaan or ook tastere», be
sliste Mieke hoopvol.
Ze keerden terug ia sympathiek sttlsfHT^'m.
psstraat trnjzeïde® de wouwen aan
eurtjes, het rook er mus visch--er-
In de dorpsstraat tmate)
de lage deurty
naar het bloeiende duinkruid De lichte ld»
ren der badgasten achimrteo wittig door der,
teeren schemer.
Stil lag er in de verte het burgeweratf--
h'uis. Er kiende lampschijn langs gestotet
gordijn®, daar werkte MJ Morgesavoed!
flitste het door Dolly heao- Weer, als zoaeven
aan het strand, leek voor een oogcnblik haar
hart te klein om te bevatten al de warar lo-
vende vreugd igheiQ van dezen zomerdag.
De nieuwe jurk scheen geweven uit louter
herfstdraden, er gltosterdi» kleuren la als
in een- spinnewdb, wanneer daar «n dtuwi-
gem ochtend de zon op schijnt. Dolly voelde
zich 111 term,vte fier erin ©a Mleike keek wel
even, sip naar haar gewasachen wftje D cll
ze troostte zich ewwe, dat er toch fo« jwi-
geas kwamws
ite burgemeestersvroaw tateld1 ervan, de
dingen te doen zooals dat behoeft al gold het
maar een kinderpartijtje. Ze "ontving h.-.ai
gaaien te de ruime achterkamer, de glasdeu
ren stonden wijd open, mod&i iedereen het
tuintje kon bewonderen, met de roode gera
nium-perkjes en de gekneuadosdhdlpen-^ad-
je» daar rondom. Het rook er ook weer naar
visdmetten die te drogen lage»
thijm. Hoog boven de geteerde at
de ai
staken de duinen him
op naar den avondhemel, die
overdag.
Of ze er allemaal zijn zouden
en naar
schutting uit
;ele koppen
uwde als
Een beetje onwennig keek Dolly 0» zich
heen; als haar blik Martijn raakte, bloosde
ze en liet haar oogleden zaicken. Maar dade
lijk sloeg ze die weer op, gluurde opnieuw:
Daar zaten Üe vier burgemeestersdochtertjes
op een rij', de eene telkens iets grooter dan de
andere, allen met dezelfde blanke huid, de
zelfde sluike haren, geel als het duinzand.
Dan was daar enkel het broertje met den
bril, dat nog niet meetelde. En Martijn. Hij
leunde tegen de piano, hij leek hier minder
student dan ginds aan. het strand. Jeanne,
Mieke en zij zelve bleven- wat apart, of ze er
eigenlijk niet bij-behoorden
Komaan, meisjes, wie maakt er wat mu
ziek, bevelend-verzoent de burgemeesters
vrouw, breed achter het theeblad. Hang
daar niet zoo, Martijn, er zijn toch stoelen
genoeg
Gewild-onverschillig, slenterde hij de ka
mer door, zette zich. Dolly wendde zich niet
om, of al haar aandacht werd genomen door
hei gebeuren aan de piano; oen sluikblonde
die zich schutterig op de taboeret schoof, een
kleinere sluikblonde gichelend ernaast. Toch,
duidelijk, speurde ze vlakbij zijn blauw pak,
één zongebronsde hand rustte op zijn knie,
nu ze zich bewoog kwam een plooi van haar
splnnewebjurk lichtjes daarlangs slieren
Ze keken elkaar aan, enkele tellen zag ze
hem vol 'n het gezicht, zijn bruine huid stak
af tegen zijn lichte wimpers en- te
gen zijn haar, blond als dat van de zusjes,
V
grappig af tegen zijn
u zijn ai
lippen
mond. En terwijl ze de oogen neersloeg, groei
zijn
waren bleekroae als een meisjes-
de plotseling in haar,
nieuwe besef van haar houden
overweldigend, het
VB louden van dezen
jongen, gansch zooals hij was... Ze ont
moette Micie's meeleven/den blik en ze glim
lachte haar toe met den verheerlijkten glim
lach van wie liefhebben;
Jluiat als de piano rust werd gegund, het
broertje met den bril diende voor dp tweede
maal de schaal met koekjes rond, ringelde
het voordeurschelletje. Mevrouw merkte op:
Udi de laatste, als altijd!
Niet onwelgevallig toch richtte zich haar
bol hoofd* in luistering naar het stemgemom
pel in de gang.
Dan stond al de late gast In de kamer, in
het minst niet verlagen door al de fel kij
kende meisjesoog®. Ook nadat ze had plaats
gevonden, bleven de anderen haar toreluiks
opnemen. Dolly vooral kon dien blik niet af
wend®. Ze begreep niet waarom law opeens
zoo een ontóiagciijk gevoiii bekroop, «oud»
alsof je re® po@te spis te je ke&&
dm toopm, m au kto f« we akt oaer ytafc
e® je moet ds*a de® Imw» 1$ tlifltff
Wat kon dat Hoé fseait adaeiyai
Maar mi was ga «sol
Die spta^d^ffiitik toch wil wat «wMritfe,
Jeanne en Micko ode al mo Zoéhsp
HMr jurk effen d&flkerlbnil», .eoW mz
goud fcoord om het middd. Ze droeg oSeti om.
aen h'als. In haar lang glad haar aai1 goadec
band. Haar neus was wat 'laag ea iverwferik
keiijk recht. Hmr wenkbrauw® ook lagen
lang en smal; daaronder haar grijze onm'
Haar handen warm niet erg brui» e® geen
rtage® aanMAa hamel, wat sa® m m
voornaam uitl'
Ziezoo, nu ip ft eau «p®!^ iam
jullie een dansje mÉm.
w»i ft
WÊÊ^ tegen,
alle treurig® ged&cfc® va® ÉSte Ir vmm
MevT©uw,s luide stem- schrikte Dollt cp
Beslohn «dwt'da ®e
uit haar overoeu.
derde tomi» atoteS
'Nes, m verandeid®
IfSi. gsï fciit rfi:
zelve nog eeaa, trioafeaivtf!^ m sm 4 -
&m van Maraja v©* de mém uit
«Èffijg/Ss, de breede lea e® mm, H®
altijd: wa® het awer-veofflUk, wmom mm&<z
na weer liggt» 1» let sot#tetoldii umê aa
iUlutorai mm lei wepMiidfct ©I ar stuft
d««g op de wereld tamd
Dca vojguu dSliM C SSdj li WüÉ Ij'J/JSla 'Dfeï
kwam MW» aaa' de b@r| tori
JetttMV dte bi oM 'Üidta awdbb sntt'
neyroaw, «veniieidd, piltat ta, m Ö®1
wachtte
Hij kwam niet. Mei o®.",an r<'—i van »t-
wond-Hng. wr. aJtejt® w» w'* Lia
scai©r..£j, zwierig tnpg haj daoet
ze weg, haar bruin md?#!, dc
:oudenkwastensltogerdiaiuitotageod wek
.et lonid. 'Nu leek b.j weer ©ipKse-fep ccj. et
dart, tn zoo begerrijjkl
Eu daarna walste fcS ©ea teer me'
Xüdi, de dans daarop bleef! iff pr^tea M|
haar stiel, omdat m hrjwh een bwrtja mm
werdEn toe® «iadiigde mevrouw met
spelen.
Dolly deed gees moeite «HA groot' te lom-
deuZeLfc» o« taartje® -istea haar r :*vo-
en fwreaoaal noeg hmi de burge»jees-
rouw, of m altijd zoo stil was
Maar einkteiajk raitkte toch dea aiwiaé ta
einde. In de «Ie derpstraat xumm maf
scheid van Martijn, die Udi Wë brengen
naar de tram voor stad. Ba drte melsjm
volgden ailean Ita duinweg.
Mouter vooruit ging'
neuriled,
k# m Dol
door bet wegepu««h. rwr^lte geurde; ver,
waar de Bhterhlliueads re.
bov» het ruige dmtetere duin, efans.'-.
tegen de belling plekke® als van wifgloeliBd
meiaal. 'Hét waa alle» verwonderlijk ©en-
zaam ea het leek vreemd, dat je nooit e>
der bemerkte hoe verwonderlijk droevig het
eigenlijk was op zulk een latei zomeravond.
Bij het pension scheidden ze met oen atom-
men welsprekend/en handdruk. Dolly staar
de lang ae zusters na. Hartgrondig benijdde
ze Jeanne, de wijze, die alle» had geweten en
om geen mannen gaf.
ge®, e®
tersviw
uwm 0 ainwog.
f vooruit ging Jeam. 1® dantgfMt
gearmd m rwijgeodf kVMS«l M»
lly sa. Duidelijk drong tot tmi
T
KORTE BERICHTEN.
Naar aanleiding van de geruchten, als
zouden een aantal Duitsche militairen de
grens gepasseerd ete. in -ümiwsch-Vlaande-
ren geïnterneerd zijn, wordt medegedeeld,
dat ter bevoegder plaatse daarvan niets.be
kend ls.
Te Groede is een jachtvliegtuig, be
mand met een Engelschen vlieger, geland,
die verdwaald was en daalde zonder te we
ten waar hij zich bevond. Hij werd geïnter
neerd
Uit het pakhuis van den sigarenfabri
kant N. te Delft is voor een waarde van
1000.aan tabak gestolen. De daders,
twee deserteurs, zijn gearresteerd. De tabak
werd inbeslaggenomen
Ten naaeele van de HolL Auer-Mij. te
Rotterdam is voor een belangrijke waarde
aan electrisch draad en 70 koperen gaskra
nen gestolen.
De Leldsche winkelier G. J, V. is door
iemand uit Rotterdam opgelicht voor 1000.
Te Rosmalen is opnieuw ingebroken in
de R.-K. kerk. De brandkast, waarin zich twee
monstransen, vier kelken, een ciborie e® een
wierookvat bevonden, werd door de dieven
leeggehaald. Van de daders geen spoor.
Een trambestuurder te Beek (Geld.) te
aangehouden ala verdacht van medeplichtig
heid aan een smokkelpoging. De tram bleek
bij onderzoek voor duizenden guldens rubber
te bevatten. De man stond reeds kng <&d>ar
verdenking.
Het stoomschip Nieuw Amsterdam te
jfteteremnergeu tegc, zu» uur m zee gasto-
De gcruchton over och spoedig te wach
ten distributie \an heereakteedmg, zijn van
allen grond ontbloot.
(Bitltin ver&niweorAilUkhfld ven éi Redottl».
Dt opname in dene rubriek bewi$n
dat d' pedacilé er mede instemi.)
Alkmaar. 12 October 1918.
Geachte Redactie.
wel vaar haar wKteertn«tonds*
Mag ik dms ©a wocréte m uff®!
©41 vm'btM «Èla tffefflk..
Wiaricitijslljl fel® bM
dat ar ïKjk tm te/kaf. £1
«do'«f® luai; ut t$ hoés mumjt
A«i waa 't site 'mmti ma m
Mgm ali tods üwt tear», <m TOifiH1 ai®
tenertoMO, «sr hoe nmk op
aide in Seiappe de kbcM mtfflk
hoord 5 ,^an kleere® komea' we eenvoudig Met
toe", wn weet ik wel zeker, dat «waig. ai
Saarnejrijn .^fleggartj»1" cadeau gaf
at KJherenfcmd».
Meestal vindt men t ,^oadte van 'f got'èa
goed1" em hat mm mmt dm' ém aowte"
beste te geve®..
Ea dat is «si nafta!^ BMtal lip»
Wie echter mm «ri«éelfjk wil m
dte be&z A v.*
mnm ep da* het Saiig terecht ie wé,
waar bét nUet alteea daottflw apiwasi/üd,
josiStf mM frottw san wdi®,
Ikid'iriijidl kwait er veer d® i«!^® saeyetl
ia. Mil dwMs BH 't ©Mi rnM dgina m»4s
gaat I
da! ée Ue©jterb«w*«riiter strafe if
ét pgÉ&igv teut i®*-r te xitegL
Ou. H. P. IDB P8EB.
Mpisew éi Raketeuif,
Het ingtotoadra st.-k to uw pacM feï&d
vaa 6 Qtiober j.j. over du fctomikfeato'*
'tog Vi-4 livi apói.ft-.-i'dto aoopt aaj Uwe üj-i-
letoetking in. te m-p -jl mij; ala ©patellar van
bet oMmuuiqtié n ée bladen, in de getep»
1 heid te stellen saija g,i«a»w^w creer dat atuk
keulfflAr te ciaiÉtw.
Warmasr ,hd Bestuur dar Voetbalveretoiir
fftog „A nx&ria Vlctrt*" uit góate vadcrlUü-
dera dm kan het weted dat de Ne-
derlaudsche Vereeaigmg Ons Dger even ver
staat van het gebate militairiame ate dat be
stuur zelve blijk geeft te doen.
E»4 ik mi- Mm teugeos zou hebben adsul-
dig gemaakt ia eea zeer onheuache Sxjego-
sing, dia zonder bewijs tusschen welvoeg®
MJfce mtoacbaa gem gebruik is,
wordt de
wmgtgtvUL, vótetrikt iiiat aangevoch
ten.
la het conununiqul wordt de toedracht der
zaak. zooale deze in het ingezonden stuk
wordt
Ia het stukje „Lcgerdag te Alkmaar" staat
eta aadm dan dat het legerbelang 1
moeten wijken uit vrees voor vermande
ongemak
heeft
e be-
achadiging van het terrein. Alleen over hd
woord vermeend zou verschil van gevixteii
kunnen bestaan.
De'dgeniuu* vaa bet Tielache tenrei® tn de
Oranje-'•««••igi.ng tc TW hcébm uitdrukk©.
lijk vtrldaard dat hst terrein niet geleden
Imd. Zelf was ik éi Isatale, dte aldaar van het
terrein ging en ik roem (als sportoedewerker
8hu veracuillmde bladen) niet groote ba
sriieldenlield tegenover de mrening van da
Ttelsche en Alkuaareche voetbaldesiundigcn
ala mijn oordeel te mogen zeggen, dal liet
terrein niet zcKxianlg gelukn had. dat een
voetbalwedstrijd oaarvan of i
zou ondervmden.
Mag ik dan voorts opmerken, dat:
le. geen loopgraven te Tiel zijn gegraven in
het voetbalterrein, doch daarbuiten en dai
zulks in Alkmaar om begrijpelijke rede
nen evenmin zou
2e. de
Junl>
regens die geheele maand het terrein' had
den bewerkt en vrees bestond dat op dien
datum het weer bezwaren zou opleveren.
Ten slotte breng ik op hoffelijke wijze
dank aan de voetbalvereeniging „AJanaria
Viririx" voor de goede reclame, die zij onge
wild voor den in het voorjaar 1919 te hou
den Legerdag te Alkmaar heeft gemaakt
U, mijnheer de Redacteur beleefd dank
zeggend voor Uwe bereidwilligheid, onder
mededeeling dat ik voor deze discussie Uw
gastvrijheid niet meer zal inroepen, verzoek
ik u te aanvaarden de gevoelen» van hoog
achting van
Uw dw. dn.
W. J. M. LINDEN,
Kapitein der Infanterie.
2e Seer. Ned. Ver. Ons Leges-
Veldleger, 10 October 1918.
ALIIAARSCII COURANT,
"».1.f.» MüU'
Zqfl WW i
tragisch. En mooi
Wfli H
VlOU. 'tiu'. -I.' 1'1/u.iH if >LJ 11UB.k jliÊ'J, ui ill i ..L1.