DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Gekocht
No. 251
Honderd en twintigste Jaargang.
1918.
25 OCTOBER.
De strijd in en bniten Europa.
FEUILLETON.
AboMsntsprijs iiïj voomltbetallng o. 3 maanden 11.63, fr. p. post f1,90-
VRIJDAG
5 et HdYertentlenrfis 15 ct. p. ml grootere letters naar plaatsruimte. Br. fr. S.?. Boek- eo Handelsdrnkkerli Hsnns. Coster 5 Zo., foordam C Tai. 3
Bnitenl and
Staten Generaal.
Binnenland.
Gaven wij in ons vorig overzicht reeds een
korte samenvatting van het antwoord van
den Amerikaanschen president, thans laten
wij het uitvoerige antwoord geheel hieronder
volgen.
„jNu de President de plechtige en nadruk
kelijkverzekering van de Duitsche regeering
heeft ontvangen, dat zij zonder voorbehoud
de vredesvoorwaarden aanvaardt, vervat in
zijn boodschap aan het Congres der Vereeni,
de Staten van 8 Januari 1918, benevens i
beginstélen, welke hij in zijn latere verklarin
gen verkondigde, meer in 't bijzonder in zijn
Adres van 27 September 11., dat zij over de
bijzonderheden van derzelver toepassing
wenscht te beraadslagen, en dat deze voorne
mens met afkomstig zijn van degenen, die tot
dusverre de Duitsche politiek hebben voorge
schreven, en den huidigen oorlog namens
Duitschland hebben gevoerd, maar van mi-
nisiers die spreken namens de meerderheid
vdn den Rijksdag en namens éen overweldi
gende meerderheid van het Duitsche volk;
nu hij voorts de nadrukkelijke toezegging
vcm de huidige Duitsche regeering heeft
ontvangen, dat de menschelijke voorschriften
der beschaafde Oorlogvoering door de Duit
sche legermacht zoowel te land als ter zee in
acht zullen worden genomen, is hij van oor
deel, dia hij niet kan nalaten, mei de regee
ringen .waarmede de regéering der Vereenig-
de Staten verbonden is, het vraagstuk van
een wapenstilstand te bespreken.
Hij Ocht het evenwel zijn plicht, nogmaals
te doen uitkanten, dat. de eenige wapenstil
stand dien
weging voor
die d eVereenigi
vereerügde mogendheden in stdat zou stellen
iedere overeenkomst, wélke gesloten mocht
wórden piet geweld van wapenen te doen
naleven en een hervatting der vijandelijkhe
den van den kant van Duitschland onmoge
lijk te maken.
De President hééft derhalve zijn corres
pondentie met de tegenwoordige Duitsche
aidórlieilen tér hennis gebracht van de re
geeringen, waarmede Se regeering der Ver-
lenigde Sfaten verbonden is als oorlogvoe
rende partij, met het voorstel 'óm, indien deze
regeéringen geneigd zijn, den vrede tot stand
te brengen op de voorwaarden en vplgerts de
beginselen voornoemd, aan derzelver militai
re raadgevers en aan de militaire adviseurs
der Veréenigde Staten te verzoeken, aan de
tegen Duitschland geassocieerde regeeringen
de noodige voorwaarden voor een zoodanigen
wapenstilstand voor te leggen, die de be
langen der betreffende volken ten volle
waarborgenen die aart, de geassocieerde
regeeringen onbeperkte macm verleenen
de önderdèpUrt van den vrede, waarin de
Duitsche regeering heeft toegestemd, te be
veiligen en af ie dwingen, vooropgesteld dat
zij zulk éen wapenstilstand, uit militair oog
punt beschouwd, mogelijk achten.
Indien zoodanige voorwaarden tot een wa-
pertstütsand worden voorgesteld, dan zal de
aanvaarding daarvan door Duitschland het
beste concrete bewijs leveren van zijn ondub
belzinnige aanvaarding van de voorwaarden
en beginselen van dien vrede, waarop da
gOnsche actie berust.
De president zou meenen, zichzelf van
gemis aan oprechtheid ie moeten betichten,
als hij niet in zoo openhartig mogelijke be
woordingen de réden te kermen gaf, waarom
deze buitengewone veiligheidsmaatregelen
geèischt móeïen worden.
Hoe veelbetèekenend en gewichtig de con-
stltutloneele wiizigingen ook mogen schijnen,
waarvan de Óuitsche staatssecretaris van
Buitevlandsche Zaken gewaagt in zijn nota
vap 20 October Ik, zoo blijkt Het toch niet,
dat het beginsel van een regeering, aansprar
kelijk tegenover het Duitsche volk, reeds vol
ledige toepassing hééft erlangd, of dat er
waarborgen bestaan of wel overwogen wor
den, dot de ommekeer In beginselen en in
pradijken, waarin men thans gedeeltelijk
keeit toegestemd, ook duurzaam zal zijn.
Bovendien blijkt hei niet, of de kern der
huidige moeilijkheden wel is geraakt. Het
kan zijn, dal voortaan het vOeren van oor
logen Onder de Controle van het Duitsche volk
zal worden gebracht, maar dal was met den
Naar b* Bnpstaft vets
69)
„Welnu." glnrr Lavarick voort met heesehe
stem, „mijn dochtertje was alles ter wereld
voor mij, en als iets mij op den rechten weg
had1 kunnen houden, dan zou zij het geweest
zijnmaar ik ben er een die niet op den rech
ten weg kan blijven. Ik denk dat er iets in het
bloed zit dat den man naar den duivel toe
drijft of hij wil of niet. Ik ben een deugniet,
dat weet ik wel, maar ik was dol en trotsch
op mijn dochter; en het ergste van de heele
zaak toen ik weggestuurd wérd' was de ge
dachte dat ik haar hier alleen moest achter
laten en zonder iemand die het oog. op haar
kon houden."
Hij zweeg en kuchte.
„Het was het vreeselijk verlangen haar te
zien dat mij dreef om de gevangenis, uit te
komen. Ik dacht als ik maar weg kon komen
en haar meenemen naar een onbekende plaats
aan de andere zijdie van den Oceaan, dan
huidigen oorlog niet het gevak En juist met
den huidigen oorlog hebben wij thans te
doen. Het is duidelijk, dat het Duitsche volk
niet beschikt over middelen, de instemming
van de militaire autoriteiten in het rijk over
eenkomstig den wil des volks af te dwingen;
dat de macht van den koning van Pruisen,
om de politiek van het rijk te besturen, on
aangetast is ;dat het beslissend initiatief
nog steeds berust bij degenen dié tot dusver
re meesters over Duitschland waren.
Daar hij gevoelt, dat de gansche wereld
vrede thans afhangt van open taal en een
oprecht optreden, acht dp President het zijn
plicht, zonder eenige poging tot verzachting
van wat scherpe woorden mogen schijnen,
te verklaren, dat de naties der wereld de
woorden diergenenI, die tot dusverre mees
ters over de Duitsche politiek waren, niet
vertrouwen en niet kunnen vertrouwen, en
er nogmaals op te wijzen, dat bij het sluiten
van den vrede en bij het pogen, om de einde-
boze onrechtvaardigheden en de schade in
dezen oorlog ongedaan te maken, de regee
ring der Vereerügde Staten slechts kan opder-
handelen met een waarachtige vertegenwoor
diging van het Duitsche volk, dat zich zeker
weet van een onvervalschte constitloneete po
sitie, als de ware heerschers in Duitschland.
Als zij thans móet onderhandelen met de
militaire meesters en met den monarch en
de autocraten van Duitschland, of als het
waarschijnlijk is, dat zij later met hen zal
moeten onderhandelen betreffende de inter-
nationale verplichtingen van het Duitsche
rijk, dan moet zij geen vredesonderhandelin
gen ptécrr overgave eisehetk
Er kan niets door gewonnen worden, als
de voornaamste zaak onuitgesproken blijft.
Wanneer wij dit antwoord nauwkeurig na
lezen, is de eerste indruk er een van teleur
stelling, omdat onwillekeurig de gedachte bo
ven komt dat wij door de tot nu toe plaats
;ehad hebbende nota-wisselingen tusschen
itschland en Amerika nog niets verder zijn
gekomen.
De Atnerikaansche president moet er nog
altijd toe overgaan of zooals hij het uit
drukt: hij kan niet weigeren het Duitsche
verzoek om een wapenstilstand aan zijn
bondgenooten over te brengen.
Hoop, dat dit tot een voor Duitschland
gunstig resultaat zal leiden., kan hij evenwel
allerminst met eenige zekerheid geveo
In Duitschland, waar men na het publioee-
ren door Wilson van diens vredesvoorwaar
den, onwillekeurig in hem dm man zag, die
de touwtjes van vrede of oorlog in handen
had, moet men dus tot de ontnuchterende
conclusie komen, dat men zich met zijn goede
beloften en mooie voornemens tot.een vrijwel
onbevoegde gewend heeft.
Wilson zal het Duitsche voorstel overbren-
;en. Zelfs beslissen kan hij niet; de beslissing
rust bij zijn bondgenooten.
Maar dit neemt niet weg, dat Intusschen
de Amerikaansche president zijn tegenstan
der het mes op de keel heeft gezet, hem als
een hondje in een hoek heeft gedreven, hem
heeft laten opzitten en pootjes geven en hem
nu vermaant, dat hij met blaffen mag als hij
geslagen zal worden, omdat hij het dubbel en
dwars verdiend heeft.
Bijzonder ongerust schijnt de president
nog steeds over de werkelijke macht van de
hij
gei
bei
m
wil er voor
nieuwe volksregeering en
alles van verzekerd zijn, dat de oude macht
hebbers in Duitschland niet den een of ande
ren dag -eer op 't polüeke tooneel zullen ver
schijnen om een opruiming onder de dan on-
noodig geworden democratische regeerings-
ambtenaren te houden.
De regeering der V. St. zegt de president
wil niet te doen hebben met andere dan de
wezenlijke vertegenwoordigers van het Duit
sche volk, die verzekerd zijn van een waar
achtige constitutionele positie als de werke
lijke regeerders van Duitschland.
Wanneer de regeering der V. St. nu ie doen
heeft met de militaire meesters, den monarch
en de autocraten van Duitechland of later
met hen zal te doen hebben, dan moet zij niet
vredesonderhandelingen, eischen maar over
gave.
Met andere woorden dus: Duitschland
moet zijn monarch en zijn autocraten uit den
zouden wij samen van voren af aan kunnen
beginnen. Nu, ik ontsnapte," ging hij voort,
met een weinig trotsch in zijn toon, „en ik
waagde alles om hier naar toe te gaan en
haar te zien. Ik wist dat ik gevaar liep
door mijn hoofd! precies te steken in den muil
van den leeuw om zoo te zeggen maar ik
waagde het er op. En toen ik hier aankwam
zag ik" hij zweeg en wendde het hoofd af,
„ik zag dat mijn dochter Rachel weg
was
Jordan keek nog steeds naar zijn laarzen,
uitwendig kalm en onverschillig, maar zijn
hart klopte negentien slagen op de twaalf en
zijn hersenen waren zwaar aan het werk.
„Zij was weg. Dit was leelijk genoeg,
maar er zat nog iets ergers achter. Mijn meis
je was in slechte handen gevallen. Een scha
vuit had had haar wat wijs gemaakt en zij
was er met hem van door gegaan!"
Zijn harde stem trilde en toen. Jordan op
keek, zag hij dat de man stond te beven alsof
hij de koorfs had.
„Dat was het eenige wat ik er van hoorde.
Het maakte mij haast krankzinnig. Ik kon
feen onderzoek doen ik durfde mij niet op-
ouden om te trachten haar te vinden, ik
moest maken dat ik weg kwam zooali u
gi
ko
weg ruimen of machteloos maken) en heeft
dan kans op vredesvoorwaarden zonder vol
ledige overgave.
Uit het eerste deel dér nota blijkt evenwel,
dat ook die vredesvoorwaarden maar weinig
van een algéheele overgave zullen' verschil
len.
Want de eenige wapenstilstand, die presi
dent Wilson zich gerechtigd1 acht voor te
stellen moet er een zijn die de Geallieerden
in staat stelt elke regeling te doen eerbiedigen
waartoe men zou hebben besloten en die een
hernieuwing der vijandelijkheden van de zij
de van Duitschland onmogelijk zou maken.
Blijken Amerika's bondgenooten' ook met
Wilson's beginselen in te stemmen-, dan kun
nen' de militaire raadgevers der Entente en
Amerika worden verzocht om voorwaarden
vast te stellen welke het belang der betrokken
volken zullen beschermen en aan de Geasso
cieerde regeeringen onbeperkte macht zullen
verzekeren ter waarborging en tot het doen
eerbiedigten van de bijzonderheden van den
vrede waarin de Duitsche regeering heeft
toegestemd.
Met andere woorden dus, Duitschland zal
er dan in moeten toestemmen vrijwel ontwa
pend te worden. Staat het hierin toe dan zal
dit het bewijs zijn, van zijn ondubbelzinnige
aanneming van de vredesvoorwaarden en be-
inselen waaruit de geheele actie is voortge-
omen.
Beter had de president hier kunnen zeg
gen: wanneer Efuitschland zich laat ontwape
nen zullen: wij de meeste zekerheid hebben dat
het zich in onze vérgaande voorwaarden moet
schikken.
Het eenige lichtpunt dat wij in dit ant
woord zien ia de bereidverklaring van presi
dent Wilson zich tot zijn bondgenooten te
wenden.
Waar wif veilig kunnen aannemen, dat hij
de stemming in net kamp der Entente keet,
houdt deze bereidverklaring 'tevens de groote
waarschijnlijkheid in. nat hij er met zijn
voorstellen gehoor zal vinden.
Maaren dit waarscnuwt de president
nadrukkelijk op voorwaarden, die voor
Duitschland heel' weinig van een capitulatie
zullen Verschillen.
Het is nu maar de groote vraag welke
voorwaarden de Entente zal stellen en of de
Duitsche regeering bereid zal zijn deze te
aanvaarden.
Van het laatste hangt natuurlijk allés af
en wat dit betreft kunnen wij ons, zoolang de
voorwaarden niet bekend zijn, niet aan voor
spellingen wagen.
En zelfs wanneer de voorwaarden bekend
zijn blijven voorspellingen gevaarlijk.
Wantin Duitschland is net werkelijk zoo
als prins Mas van Bade» het in zijn dezer
dagen gehouden' rede heeft uitgedrukt: „De
strijd der meeningen is nog' niet beslist. Wij
kunnen1 de zielskrachten aanduiden die tegen
over elkaar staan, maar niet de verhouding
hunner krachten bepalen."
Terwijl wij dit schrijven' komt het volgende
telegram binnen
In meerderheidskringen van de regee
ring wordt Wilson's antwoord-nota uiterst
kalm en zakelijk behandeld.
'Hoewel het eenige teleurstelling heeft ge
wekt, worden de netelige kwesties aan een
grondige bespreking onderworpen, in de
vaste overtuiging, dat de onderhandelingen
met Washington kunnen worden voortge
zet.
Men verwaeht beslist éen verklaring van
den keizer, die geschikt zal blijken te zijn
O mde geweldige verwarring te ddtn ver
dwijnen en een volkomen heldere atmosfeer
te doen ontstaan.
De fracties der meerderheidspartijen heb
ben zich' gisteravond: in haar vergadering
met het verwachte keizerlijk besluit bezig
gehouden."
Zou werkelijk keizer Wilhelm bereid) zijn
zich voor zijn land en zijn volk op te offeren
nu hij begrijpen moet dat ziin aanblijven
hinderpaal voor den vrede is?
een
In den Rijksdag heeft staatssecretaris Solf
betoogd dat de definitieve oplossing van het
Elzaa-Lotharingsche en Poolsche vraagstuk
tot de onderwerpen der vredesonderhande
lingen behooren. De aanspraken der .Denen
zijn onhoudbaar en door de DuitschOos-
weet. Maar ik deed er een eed op dat ik terug
zou komen en ontdekken wie het was die
haar ten ondergang had gebracht en nu ben
ik terug gekomeni. Maar ik ben even weinig
ver als ooit niemand van degenen met wie
ik gewaagd 'heb te spreken en dat zijn er
heel weinig, dat spreekt van zelf wist er
iets meer van dan dat zij heengegaan is met
een man en dat men haar na dien tijd niet
meer in Stoneleigh heeft weergezien!"
Hij streek met ae hand over zijn oogen met
een vloek voor de ontroering die hij met ver
bergen. kon en keek toen het raam uit.
„Het kwam in mij op," ging hij voort na
een pauze gedurende welke Jordan bleef
zwijgen en toezien, „dat u misschien iets ge
hoord kon hebben^ dat u misschien' weet wie
het is die haar op den verkeerden weg heeft
gebracht. IJ is een magistraat en een hooge
mijnheer en en de dingen komen gewoon
lijk ter oore van een, man in uw positie. Ik
moet haar vinden," stamelde hij met heesehe
stem. „Het kan mij niet schelen) wat zij ge
daan heeft; ze is nog altijd mijn meisje, mijn
Rachel en ik verlang naar haar. Maar den
man, die haar Jen ondergang heeft gebracht,
erger nog, dien wensch ik te krijgen! Ik heb
gezworen! Luister Sir Jordan, de meeste hra-
tenrijksche overeenkomst van 1878 afgehan
deld.
De door de Poolsche sprekers te berde ge
brachte eischen der Polen, aldus dr. Solf, zijn
op krasse wijze in tegenspraak met Wilson's
program, volgens welks grondbeginsteleo
slechts streken met ontwijfelbaar Poolsche
bevolking vereenigd zullen worden met den
oriafhankelijken Poolschen staat. Nergens is
gezegd, dat een onloochenbaar Duitsdie be
volking gehecht zal worden aan het toekom
stige Polen.
De Duitsche regeering zal zich Wj de on
derhandelingen met beslistheid verzetten
tegen iedere gewelddaad die slechts nieuwe
conflicted in het leven kan roepen1.
Na Solf heeft de Minister van Oorlog ver
klaringen afgelegd, welke hierop neer kwa-
men, dat de weerstandskracht der Duitsche
legers ongebroken en de munitievoorziening
voldoende was. De vorm zijner rede was ech
ter zoo ongelukkig, dat hij slechts bijt heftige
tegenspraak der liukerzijide en bij stonnacn-
tigen bijval der conservatieven zijne uiteen
zettingen kon beeindigen.
De soc.-democraat Noske gispte de rede
zeer scherp, zeggende dat men van een ver
tegenwoordiger van het mitilairismè geen
plotseling beter inzicht verwacht had. De
rede leidde tot een hartstochtelijke redetwist
tusschen soc.-democraten en onafhankelijken
en er heerschte een buitengewone opgewon
denheid.
De Gostenrpsdhe minister-president We-
kerlé heeft in het Huis van Afgevaardigden,
medegedeeld, dat hij den keizer zijn verzoek
om ontslag zal indienen en hem zal voor
stellen, een zoodanige regeering te beroeper,
die onder deelneming van alle partijen van
hét Huis eventueel ook onder deelneming van
buiten1 het Huis werkzame krachten da zaken
overneemt.
Graaf Wekerié ziet blijkbaar geen kans
tot oplossing van de Oostenrijksche puzzle en
laat het aaneenvoegen van ae nieuwe staten
in de Oostenrijksche legkaart gaarne aan zijn
opvolger over.
De ongeregeldheden irr Flume, waarvan
wij gisteren in een onzer telegrammen mel
ding maakten, kunnen wel eens het voorspel
van'ernstige onlusten in Oostenrijk-Honga-
rije blijken.
De laatste berichten van het gevechtster
rein melden, dat de Franschen, na het ka
naal ter hoogte van Longchamps te zijn
overgestoken, op den O. oever vooruit kwa
men. Tusschen Oise en Serre maakten zij
flinken vooruitgang ten Z. van Origny-Sain-
te-Benoite en ten N. van Villers-le-Sec. Aan
hun rechtervleugel bereikten zij den weg la
FenéChevretis.
De Amerikanen hebben zich beoosten de
Maas op het hooge terrein in het Boii Es-
trayes gevestigd.
De Britten vermeesterden Neuville, Sali-
chies en Beaudignies en bevochten hier den
overgang over de rivier.
De aanval op het gehéele front tusschen het
Sambre-Oisekanaal en de Schelde werd her
vat. De Britten zuiverden het bosch van
Raismes en veroverden het dorp Thershoute-
rine. Ten W. van Doornik Weef de toestand
ongewijzigd.
De Duitschera melden voorspoedige ge
vechten in Vlaanderen en het mislukken van
Britsche aanvallen beoosten Solesnes en le
Cateau.
KORTE BERICHTEN.
Er zal éen intergéalUeerde diplomatieke
raad bijeenkomen.
De Oostenrijksch-Hongaarsche regee-
ring heeft haar onlwerp-antwoord op Wil
sons nota gereed. Het antwoord' zal spoedig
worden verzonden.
Uit Duinkerken wordt gemeld, dat de
koning en de. koningin van België van daar
uit per vliegtuig een tocht naar Brugge ge
daan hebben. In twee uur tijds waren ze uit
en thuis.
In Polen ls een Joodsche nationale
raad opgericht, welke het zelfbeschikkings
recht verlangt voor de Joden in Polen.
In de zitting van de Hongaarsche ka
mer van afgevaardigden heeft een afgevaar
digde een telegram uit Fiume voorg
meldende, dat Kroatische soldaten ae Hot
vedkazerne zijn binnengedrongentroepos
hébben ontwapend cn openbare gebouwei
alsmede het station hebben bezet en de spoor*
staven hebben opgebroken. De regeer ing vers-
wacht hulp.
(Reeds in een deel onzer oplage gemeld.)
In de wandelgangen vaa het Hongaar
sche Huis van Afgevaardigden werd verze
kerd dat krachtige maatregelen gmomm
ren tegen de mutters te Fiom.
Ook de Dultschers in BaMmm gasssfi
't zelfbeschikkingsrecht toe.
Volgens berichten uit Roemenlï is spoe
dig kei ieinde van de regeering van Marghk
Ionian te verwachten.
Het Pruisische Heerenhuli heeft dt
drie kiesrecht-ontwerpen met de amendemen
ten der commissie in hun geheel aangenomen*
De Friulische volkspartij verlaxigt een
ItaUaanschert Nationaien Raad in öostenr
rijkin het kader van een Oostenrijksche#
bondsstaat.
De pacifist LamBiasch achtte hei ante
woord van Wilsón dan de Donau-monarchit
niet zoo ongunstig als het veelal wordt voor
gesteld.
De Oostenrijksch-Hongaarsche keizer
lijke familie zou voornemens zijn zich voor
langen tijd naar Hongarije te begeven.
- In het Oostemjksck Heerenhuis werd»
discussies gevoerd naar aanleiding van <te w
geeringsverklaring van Dinsdag.'
Aan de Nederlandsen gum 1$ em
rustpoos in de krijgsverrichtingen ingetfeden,
TWEEDE KAMER.
Nadat in de zitting van gisteren besloten
was, a.s. Woensdag het ontwerp betreffende
de Ni. U. M. en het vooratel-Troelstra inzake
de commissie voor buiten landscLe aangele
genheden te behandelen, werd voortgegaan
met de interpellatie-Schaper btixdimdg, d0
levensmiddelenYcorziening.
De heer S aan es repliceerde daar de
heer Schaper door ziekte verhinderd1 was zij
ne rede voort te zetten.
Spr. meende dat de regeering oog verder
moest gaan in de hooitoezeggingen en hand
haafde de motie-Schaper.
De heer Wijnkoop repliceerde.
Voorts wordt gerepliceerd door den heef
v. d. L a a r, die een motie voorstelde, waarin
wordt geprotesteerd tegen prijsverhooging
van sommige artikelen en wordt verlangd on
middellijk verlaging van den prijs der kléi-
aardappelen tot 6 y, cent per K.G. en van
suiker e<p dm voorlaatstee prijs en van
handhaving van den tegenwoordigen melk
prijs, door de heeren Kolthek, Smeenk en De
Wijkersloot
De heer T r e u b verklaarde, dat hij en zijn
vrienden zouden- stemmen tegen da ook door
hen overbodig geachte moties.
De heer Mar chant repliceerde.
Minister Van IJeselsteijn dupli
ceerde.
Minister Ruys de Beerenbroucb
verklaarde, dat de regeerimg de motie betref-
de de militaire voorraden niet kon aanvaar
den. Als er na onderzoek meer aanwezig
blijkt dan voor 3 maanden noodig is, zal hei
overschot worden' gedistribueerd. Ook de mo
tie-van der Laar is onaanemelijk.
De motie-Kruyt (dubbel broodrantsoen,
absoluut uitvoerverbod, levensmiddelenprij-
zen van vóór den oorlog) werd) verworpen
met 80 tegen 2. De motie-v. dl. Laar werd
verworpen met 58 tegen 25, de motie-Scha
per (inbeslagneming van clandestiene voor
raden, protest tegen prijsverhooging levens
middelen) werd verworpen met 55 tegen' 28.
Dé motie-Schaper (beschikbaarstelling van
militaire voorraden )werd verworpen met 63
tegen 19 stemmen. E>e vergadering werd tan
4 uur 10 verdaagd tot Woensdag 1 uur.
ve menschen, zooals u zelf bijvoorbeeld," hij
lachte t leelijk toen hij dit zei, „zeggen
's avonds hun gebeden op. Ik ben in geen en
kel opzicht goed en in plaats daarvan héb ik
er 'iederen avond voordat ik slapen ga een
eed op gedaan dat ik mij wreken zal op den
man die mij mijn kind ontstal en als hij nog
leeft en ik kan hem vinden, dan zal ik dien
eed houden! Dat is alles wat ik u vragen
you," zei hij. „Antwoord mij en dan ga ik
heen. Vertel mij alles wat u er misschien van
gehoord hebt, alles wat mij een leiddraad
zou kunnen geven. Luister, en hij gaf
zulk een harden slag op de tafel dat de brie
ven er op dansten „ik zou liever het geld,
dat ik van u krijgen zal, verliezen, dan op
geven mijn hoop op wraak op dien schavuit
die mijn meisje ten ondergang gebracht
heeft."
Op dat oogenblik kreeg Jordan een inge
ving. Het kwam als een bliksemstraal bij hem
op, zooals de meeste ingevingen, en dat plot
selinge joeg hem het bloed naar het bleeke
gezicht.
„Je zult in moeilijkheden komen, mijn beste
Banks," zei hij ernstig. „Je moest je dochter
liever vergeten en je zelf buiten bereik van de
politie trachten te brengen."
DE WINTERMELKREGELING.
De minister van landbouw heeft een uit
voerige circulaire gericht tot de gemeentebe
sturen inzake de vaststelling van het meUo-
rantsoen, waarin hij verklaart dat de eischen
eener geregelde vdvoorzieaing het thans
Lavarick lachte, een leelijke lach.
„Denkt u dat? Nu, luister eens naar mij:
als de man die ik hebben moet tusschen twes
iten in stond, zou ik hem naar d«
keel vliegen en als ik hem worgde zou ik zeg-
„Ik ben Jim Banks, de vader van het
dat ie ongelukkig gemaakt hebt!" ea
ik zou hem dc
gen:
meisje
ik zou hem doodéh en er later zelf voor opge
hangen worden!"
Jordan werd bleek en ztjn oogen verbor
gen zich achter de zware loden.
„Ik ik weet haast niet of ik wel het
recht heb het u te vertellen", begon hij" aarze
lend.
Lavarick wendde zich haastig tot hem.
„U weet iets!" riep hij uit. „Wat is het?
Zeg het mij
Jordan beet even op zijn lip alsof hij er
nog over nadacht; toen zei hij langzaam:
„Ik kan niet weigeren aan eens vaders ver
zoek
Lavarick vloekte van ongeduld.
„Verduiveld!" riep hij met heesehe stem,
„er uit met wat je weet
Jordan stond op en keek nadenkend naar
den grond.
(Wordt vervolgd).
ALRMAARSCHE COURANT.