DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Gekocht No. 251 Honderd en twintigste Jaargang. 1918. 25 OCTOBER. De strijd in en bniten Europa. FEUILLETON. AboMsntsprijs iiïj voomltbetallng o. 3 maanden 11.63, fr. p. post f1,90- VRIJDAG 5 et HdYertentlenrfis 15 ct. p. ml grootere letters naar plaatsruimte. Br. fr. S.?. Boek- eo Handelsdrnkkerli Hsnns. Coster 5 Zo., foordam C Tai. 3 Bnitenl and Staten Generaal. Binnenland. Gaven wij in ons vorig overzicht reeds een korte samenvatting van het antwoord van den Amerikaanschen president, thans laten wij het uitvoerige antwoord geheel hieronder volgen. „jNu de President de plechtige en nadruk kelijkverzekering van de Duitsche regeering heeft ontvangen, dat zij zonder voorbehoud de vredesvoorwaarden aanvaardt, vervat in zijn boodschap aan het Congres der Vereeni, de Staten van 8 Januari 1918, benevens i beginstélen, welke hij in zijn latere verklarin gen verkondigde, meer in 't bijzonder in zijn Adres van 27 September 11., dat zij over de bijzonderheden van derzelver toepassing wenscht te beraadslagen, en dat deze voorne mens met afkomstig zijn van degenen, die tot dusverre de Duitsche politiek hebben voorge schreven, en den huidigen oorlog namens Duitschland hebben gevoerd, maar van mi- nisiers die spreken namens de meerderheid vdn den Rijksdag en namens éen overweldi gende meerderheid van het Duitsche volk; nu hij voorts de nadrukkelijke toezegging vcm de huidige Duitsche regeering heeft ontvangen, dat de menschelijke voorschriften der beschaafde Oorlogvoering door de Duit sche legermacht zoowel te land als ter zee in acht zullen worden genomen, is hij van oor deel, dia hij niet kan nalaten, mei de regee ringen .waarmede de regéering der Vereenig- de Staten verbonden is, het vraagstuk van een wapenstilstand te bespreken. Hij Ocht het evenwel zijn plicht, nogmaals te doen uitkanten, dat. de eenige wapenstil stand dien weging voor die d eVereenigi vereerügde mogendheden in stdat zou stellen iedere overeenkomst, wélke gesloten mocht wórden piet geweld van wapenen te doen naleven en een hervatting der vijandelijkhe den van den kant van Duitschland onmoge lijk te maken. De President hééft derhalve zijn corres pondentie met de tegenwoordige Duitsche aidórlieilen tér hennis gebracht van de re geeringen, waarmede Se regeering der Ver- lenigde Sfaten verbonden is als oorlogvoe rende partij, met het voorstel 'óm, indien deze regeéringen geneigd zijn, den vrede tot stand te brengen op de voorwaarden en vplgerts de beginselen voornoemd, aan derzelver militai re raadgevers en aan de militaire adviseurs der Veréenigde Staten te verzoeken, aan de tegen Duitschland geassocieerde regeeringen de noodige voorwaarden voor een zoodanigen wapenstilstand voor te leggen, die de be langen der betreffende volken ten volle waarborgenen die aart, de geassocieerde regeeringen onbeperkte macm verleenen de önderdèpUrt van den vrede, waarin de Duitsche regeering heeft toegestemd, te be veiligen en af ie dwingen, vooropgesteld dat zij zulk éen wapenstilstand, uit militair oog punt beschouwd, mogelijk achten. Indien zoodanige voorwaarden tot een wa- pertstütsand worden voorgesteld, dan zal de aanvaarding daarvan door Duitschland het beste concrete bewijs leveren van zijn ondub belzinnige aanvaarding van de voorwaarden en beginselen van dien vrede, waarop da gOnsche actie berust. De president zou meenen, zichzelf van gemis aan oprechtheid ie moeten betichten, als hij niet in zoo openhartig mogelijke be woordingen de réden te kermen gaf, waarom deze buitengewone veiligheidsmaatregelen geèischt móeïen worden. Hoe veelbetèekenend en gewichtig de con- stltutloneele wiizigingen ook mogen schijnen, waarvan de Óuitsche staatssecretaris van Buitevlandsche Zaken gewaagt in zijn nota vap 20 October Ik, zoo blijkt Het toch niet, dat het beginsel van een regeering, aansprar kelijk tegenover het Duitsche volk, reeds vol ledige toepassing hééft erlangd, of dat er waarborgen bestaan of wel overwogen wor den, dot de ommekeer In beginselen en in pradijken, waarin men thans gedeeltelijk keeit toegestemd, ook duurzaam zal zijn. Bovendien blijkt hei niet, of de kern der huidige moeilijkheden wel is geraakt. Het kan zijn, dal voortaan het vOeren van oor logen Onder de Controle van het Duitsche volk zal worden gebracht, maar dal was met den Naar b* Bnpstaft vets 69) „Welnu." glnrr Lavarick voort met heesehe stem, „mijn dochtertje was alles ter wereld voor mij, en als iets mij op den rechten weg had1 kunnen houden, dan zou zij het geweest zijnmaar ik ben er een die niet op den rech ten weg kan blijven. Ik denk dat er iets in het bloed zit dat den man naar den duivel toe drijft of hij wil of niet. Ik ben een deugniet, dat weet ik wel, maar ik was dol en trotsch op mijn dochter; en het ergste van de heele zaak toen ik weggestuurd wérd' was de ge dachte dat ik haar hier alleen moest achter laten en zonder iemand die het oog. op haar kon houden." Hij zweeg en kuchte. „Het was het vreeselijk verlangen haar te zien dat mij dreef om de gevangenis, uit te komen. Ik dacht als ik maar weg kon komen en haar meenemen naar een onbekende plaats aan de andere zijdie van den Oceaan, dan huidigen oorlog niet het gevak En juist met den huidigen oorlog hebben wij thans te doen. Het is duidelijk, dat het Duitsche volk niet beschikt over middelen, de instemming van de militaire autoriteiten in het rijk over eenkomstig den wil des volks af te dwingen; dat de macht van den koning van Pruisen, om de politiek van het rijk te besturen, on aangetast is ;dat het beslissend initiatief nog steeds berust bij degenen dié tot dusver re meesters over Duitschland waren. Daar hij gevoelt, dat de gansche wereld vrede thans afhangt van open taal en een oprecht optreden, acht dp President het zijn plicht, zonder eenige poging tot verzachting van wat scherpe woorden mogen schijnen, te verklaren, dat de naties der wereld de woorden diergenenI, die tot dusverre mees ters over de Duitsche politiek waren, niet vertrouwen en niet kunnen vertrouwen, en er nogmaals op te wijzen, dat bij het sluiten van den vrede en bij het pogen, om de einde- boze onrechtvaardigheden en de schade in dezen oorlog ongedaan te maken, de regee ring der Vereerügde Staten slechts kan opder- handelen met een waarachtige vertegenwoor diging van het Duitsche volk, dat zich zeker weet van een onvervalschte constitloneete po sitie, als de ware heerschers in Duitschland. Als zij thans móet onderhandelen met de militaire meesters en met den monarch en de autocraten van Duitschland, of als het waarschijnlijk is, dat zij later met hen zal moeten onderhandelen betreffende de inter- nationale verplichtingen van het Duitsche rijk, dan moet zij geen vredesonderhandelin gen ptécrr overgave eisehetk Er kan niets door gewonnen worden, als de voornaamste zaak onuitgesproken blijft. Wanneer wij dit antwoord nauwkeurig na lezen, is de eerste indruk er een van teleur stelling, omdat onwillekeurig de gedachte bo ven komt dat wij door de tot nu toe plaats ;ehad hebbende nota-wisselingen tusschen itschland en Amerika nog niets verder zijn gekomen. De Atnerikaansche president moet er nog altijd toe overgaan of zooals hij het uit drukt: hij kan niet weigeren het Duitsche verzoek om een wapenstilstand aan zijn bondgenooten over te brengen. Hoop, dat dit tot een voor Duitschland gunstig resultaat zal leiden., kan hij evenwel allerminst met eenige zekerheid geveo In Duitschland, waar men na het publioee- ren door Wilson van diens vredesvoorwaar den, onwillekeurig in hem dm man zag, die de touwtjes van vrede of oorlog in handen had, moet men dus tot de ontnuchterende conclusie komen, dat men zich met zijn goede beloften en mooie voornemens tot.een vrijwel onbevoegde gewend heeft. Wilson zal het Duitsche voorstel overbren- ;en. Zelfs beslissen kan hij niet; de beslissing rust bij zijn bondgenooten. Maar dit neemt niet weg, dat Intusschen de Amerikaansche president zijn tegenstan der het mes op de keel heeft gezet, hem als een hondje in een hoek heeft gedreven, hem heeft laten opzitten en pootjes geven en hem nu vermaant, dat hij met blaffen mag als hij geslagen zal worden, omdat hij het dubbel en dwars verdiend heeft. Bijzonder ongerust schijnt de president nog steeds over de werkelijke macht van de hij gei bei m wil er voor nieuwe volksregeering en alles van verzekerd zijn, dat de oude macht hebbers in Duitschland niet den een of ande ren dag -eer op 't polüeke tooneel zullen ver schijnen om een opruiming onder de dan on- noodig geworden democratische regeerings- ambtenaren te houden. De regeering der V. St. zegt de president wil niet te doen hebben met andere dan de wezenlijke vertegenwoordigers van het Duit sche volk, die verzekerd zijn van een waar achtige constitutionele positie als de werke lijke regeerders van Duitschland. Wanneer de regeering der V. St. nu ie doen heeft met de militaire meesters, den monarch en de autocraten van Duitechland of later met hen zal te doen hebben, dan moet zij niet vredesonderhandelingen, eischen maar over gave. Met andere woorden dus: Duitschland moet zijn monarch en zijn autocraten uit den zouden wij samen van voren af aan kunnen beginnen. Nu, ik ontsnapte," ging hij voort, met een weinig trotsch in zijn toon, „en ik waagde alles om hier naar toe te gaan en haar te zien. Ik wist dat ik gevaar liep door mijn hoofd! precies te steken in den muil van den leeuw om zoo te zeggen maar ik waagde het er op. En toen ik hier aankwam zag ik" hij zweeg en wendde het hoofd af, „ik zag dat mijn dochter Rachel weg was Jordan keek nog steeds naar zijn laarzen, uitwendig kalm en onverschillig, maar zijn hart klopte negentien slagen op de twaalf en zijn hersenen waren zwaar aan het werk. „Zij was weg. Dit was leelijk genoeg, maar er zat nog iets ergers achter. Mijn meis je was in slechte handen gevallen. Een scha vuit had had haar wat wijs gemaakt en zij was er met hem van door gegaan!" Zijn harde stem trilde en toen. Jordan op keek, zag hij dat de man stond te beven alsof hij de koorfs had. „Dat was het eenige wat ik er van hoorde. Het maakte mij haast krankzinnig. Ik kon feen onderzoek doen ik durfde mij niet op- ouden om te trachten haar te vinden, ik moest maken dat ik weg kwam zooali u gi ko weg ruimen of machteloos maken) en heeft dan kans op vredesvoorwaarden zonder vol ledige overgave. Uit het eerste deel dér nota blijkt evenwel, dat ook die vredesvoorwaarden maar weinig van een algéheele overgave zullen' verschil len. Want de eenige wapenstilstand, die presi dent Wilson zich gerechtigd1 acht voor te stellen moet er een zijn die de Geallieerden in staat stelt elke regeling te doen eerbiedigen waartoe men zou hebben besloten en die een hernieuwing der vijandelijkheden van de zij de van Duitschland onmogelijk zou maken. Blijken Amerika's bondgenooten' ook met Wilson's beginselen in te stemmen-, dan kun nen' de militaire raadgevers der Entente en Amerika worden verzocht om voorwaarden vast te stellen welke het belang der betrokken volken zullen beschermen en aan de Geasso cieerde regeeringen onbeperkte macht zullen verzekeren ter waarborging en tot het doen eerbiedigten van de bijzonderheden van den vrede waarin de Duitsche regeering heeft toegestemd. Met andere woorden dus, Duitschland zal er dan in moeten toestemmen vrijwel ontwa pend te worden. Staat het hierin toe dan zal dit het bewijs zijn, van zijn ondubbelzinnige aanneming van de vredesvoorwaarden en be- inselen waaruit de geheele actie is voortge- omen. Beter had de president hier kunnen zeg gen: wanneer Efuitschland zich laat ontwape nen zullen: wij de meeste zekerheid hebben dat het zich in onze vérgaande voorwaarden moet schikken. Het eenige lichtpunt dat wij in dit ant woord zien ia de bereidverklaring van presi dent Wilson zich tot zijn bondgenooten te wenden. Waar wif veilig kunnen aannemen, dat hij de stemming in net kamp der Entente keet, houdt deze bereidverklaring 'tevens de groote waarschijnlijkheid in. nat hij er met zijn voorstellen gehoor zal vinden. Maaren dit waarscnuwt de president nadrukkelijk op voorwaarden, die voor Duitschland heel' weinig van een capitulatie zullen Verschillen. Het is nu maar de groote vraag welke voorwaarden de Entente zal stellen en of de Duitsche regeering bereid zal zijn deze te aanvaarden. Van het laatste hangt natuurlijk allés af en wat dit betreft kunnen wij ons, zoolang de voorwaarden niet bekend zijn, niet aan voor spellingen wagen. En zelfs wanneer de voorwaarden bekend zijn blijven voorspellingen gevaarlijk. Wantin Duitschland is net werkelijk zoo als prins Mas van Bade» het in zijn dezer dagen gehouden' rede heeft uitgedrukt: „De strijd der meeningen is nog' niet beslist. Wij kunnen1 de zielskrachten aanduiden die tegen over elkaar staan, maar niet de verhouding hunner krachten bepalen." Terwijl wij dit schrijven' komt het volgende telegram binnen In meerderheidskringen van de regee ring wordt Wilson's antwoord-nota uiterst kalm en zakelijk behandeld. 'Hoewel het eenige teleurstelling heeft ge wekt, worden de netelige kwesties aan een grondige bespreking onderworpen, in de vaste overtuiging, dat de onderhandelingen met Washington kunnen worden voortge zet. Men verwaeht beslist éen verklaring van den keizer, die geschikt zal blijken te zijn O mde geweldige verwarring te ddtn ver dwijnen en een volkomen heldere atmosfeer te doen ontstaan. De fracties der meerderheidspartijen heb ben zich' gisteravond: in haar vergadering met het verwachte keizerlijk besluit bezig gehouden." Zou werkelijk keizer Wilhelm bereid) zijn zich voor zijn land en zijn volk op te offeren nu hij begrijpen moet dat ziin aanblijven hinderpaal voor den vrede is? een In den Rijksdag heeft staatssecretaris Solf betoogd dat de definitieve oplossing van het Elzaa-Lotharingsche en Poolsche vraagstuk tot de onderwerpen der vredesonderhande lingen behooren. De aanspraken der .Denen zijn onhoudbaar en door de DuitschOos- weet. Maar ik deed er een eed op dat ik terug zou komen en ontdekken wie het was die haar ten ondergang had gebracht en nu ben ik terug gekomeni. Maar ik ben even weinig ver als ooit niemand van degenen met wie ik gewaagd 'heb te spreken en dat zijn er heel weinig, dat spreekt van zelf wist er iets meer van dan dat zij heengegaan is met een man en dat men haar na dien tijd niet meer in Stoneleigh heeft weergezien!" Hij streek met ae hand over zijn oogen met een vloek voor de ontroering die hij met ver bergen. kon en keek toen het raam uit. „Het kwam in mij op," ging hij voort na een pauze gedurende welke Jordan bleef zwijgen en toezien, „dat u misschien iets ge hoord kon hebben^ dat u misschien' weet wie het is die haar op den verkeerden weg heeft gebracht. IJ is een magistraat en een hooge mijnheer en en de dingen komen gewoon lijk ter oore van een, man in uw positie. Ik moet haar vinden," stamelde hij met heesehe stem. „Het kan mij niet schelen) wat zij ge daan heeft; ze is nog altijd mijn meisje, mijn Rachel en ik verlang naar haar. Maar den man, die haar Jen ondergang heeft gebracht, erger nog, dien wensch ik te krijgen! Ik heb gezworen! Luister Sir Jordan, de meeste hra- tenrijksche overeenkomst van 1878 afgehan deld. De door de Poolsche sprekers te berde ge brachte eischen der Polen, aldus dr. Solf, zijn op krasse wijze in tegenspraak met Wilson's program, volgens welks grondbeginsteleo slechts streken met ontwijfelbaar Poolsche bevolking vereenigd zullen worden met den oriafhankelijken Poolschen staat. Nergens is gezegd, dat een onloochenbaar Duitsdie be volking gehecht zal worden aan het toekom stige Polen. De Duitsche regeering zal zich Wj de on derhandelingen met beslistheid verzetten tegen iedere gewelddaad die slechts nieuwe conflicted in het leven kan roepen1. Na Solf heeft de Minister van Oorlog ver klaringen afgelegd, welke hierop neer kwa- men, dat de weerstandskracht der Duitsche legers ongebroken en de munitievoorziening voldoende was. De vorm zijner rede was ech ter zoo ongelukkig, dat hij slechts bijt heftige tegenspraak der liukerzijide en bij stonnacn- tigen bijval der conservatieven zijne uiteen zettingen kon beeindigen. De soc.-democraat Noske gispte de rede zeer scherp, zeggende dat men van een ver tegenwoordiger van het mitilairismè geen plotseling beter inzicht verwacht had. De rede leidde tot een hartstochtelijke redetwist tusschen soc.-democraten en onafhankelijken en er heerschte een buitengewone opgewon denheid. De Gostenrpsdhe minister-president We- kerlé heeft in het Huis van Afgevaardigden, medegedeeld, dat hij den keizer zijn verzoek om ontslag zal indienen en hem zal voor stellen, een zoodanige regeering te beroeper, die onder deelneming van alle partijen van hét Huis eventueel ook onder deelneming van buiten1 het Huis werkzame krachten da zaken overneemt. Graaf Wekerié ziet blijkbaar geen kans tot oplossing van de Oostenrijksche puzzle en laat het aaneenvoegen van ae nieuwe staten in de Oostenrijksche legkaart gaarne aan zijn opvolger over. De ongeregeldheden irr Flume, waarvan wij gisteren in een onzer telegrammen mel ding maakten, kunnen wel eens het voorspel van'ernstige onlusten in Oostenrijk-Honga- rije blijken. De laatste berichten van het gevechtster rein melden, dat de Franschen, na het ka naal ter hoogte van Longchamps te zijn overgestoken, op den O. oever vooruit kwa men. Tusschen Oise en Serre maakten zij flinken vooruitgang ten Z. van Origny-Sain- te-Benoite en ten N. van Villers-le-Sec. Aan hun rechtervleugel bereikten zij den weg la FenéChevretis. De Amerikanen hebben zich beoosten de Maas op het hooge terrein in het Boii Es- trayes gevestigd. De Britten vermeesterden Neuville, Sali- chies en Beaudignies en bevochten hier den overgang over de rivier. De aanval op het gehéele front tusschen het Sambre-Oisekanaal en de Schelde werd her vat. De Britten zuiverden het bosch van Raismes en veroverden het dorp Thershoute- rine. Ten W. van Doornik Weef de toestand ongewijzigd. De Duitschera melden voorspoedige ge vechten in Vlaanderen en het mislukken van Britsche aanvallen beoosten Solesnes en le Cateau. KORTE BERICHTEN. Er zal éen intergéalUeerde diplomatieke raad bijeenkomen. De Oostenrijksch-Hongaarsche regee- ring heeft haar onlwerp-antwoord op Wil sons nota gereed. Het antwoord' zal spoedig worden verzonden. Uit Duinkerken wordt gemeld, dat de koning en de. koningin van België van daar uit per vliegtuig een tocht naar Brugge ge daan hebben. In twee uur tijds waren ze uit en thuis. In Polen ls een Joodsche nationale raad opgericht, welke het zelfbeschikkings recht verlangt voor de Joden in Polen. In de zitting van de Hongaarsche ka mer van afgevaardigden heeft een afgevaar digde een telegram uit Fiume voorg meldende, dat Kroatische soldaten ae Hot vedkazerne zijn binnengedrongentroepos hébben ontwapend cn openbare gebouwei alsmede het station hebben bezet en de spoor* staven hebben opgebroken. De regeer ing vers- wacht hulp. (Reeds in een deel onzer oplage gemeld.) In de wandelgangen vaa het Hongaar sche Huis van Afgevaardigden werd verze kerd dat krachtige maatregelen gmomm ren tegen de mutters te Fiom. Ook de Dultschers in BaMmm gasssfi 't zelfbeschikkingsrecht toe. Volgens berichten uit Roemenlï is spoe dig kei ieinde van de regeering van Marghk Ionian te verwachten. Het Pruisische Heerenhuli heeft dt drie kiesrecht-ontwerpen met de amendemen ten der commissie in hun geheel aangenomen* De Friulische volkspartij verlaxigt een ItaUaanschert Nationaien Raad in öostenr rijkin het kader van een Oostenrijksche# bondsstaat. De pacifist LamBiasch achtte hei ante woord van Wilsón dan de Donau-monarchit niet zoo ongunstig als het veelal wordt voor gesteld. De Oostenrijksch-Hongaarsche keizer lijke familie zou voornemens zijn zich voor langen tijd naar Hongarije te begeven. - In het Oostemjksck Heerenhuis werd» discussies gevoerd naar aanleiding van <te w geeringsverklaring van Dinsdag.' Aan de Nederlandsen gum 1$ em rustpoos in de krijgsverrichtingen ingetfeden, TWEEDE KAMER. Nadat in de zitting van gisteren besloten was, a.s. Woensdag het ontwerp betreffende de Ni. U. M. en het vooratel-Troelstra inzake de commissie voor buiten landscLe aangele genheden te behandelen, werd voortgegaan met de interpellatie-Schaper btixdimdg, d0 levensmiddelenYcorziening. De heer S aan es repliceerde daar de heer Schaper door ziekte verhinderd1 was zij ne rede voort te zetten. Spr. meende dat de regeering oog verder moest gaan in de hooitoezeggingen en hand haafde de motie-Schaper. De heer Wijnkoop repliceerde. Voorts wordt gerepliceerd door den heef v. d. L a a r, die een motie voorstelde, waarin wordt geprotesteerd tegen prijsverhooging van sommige artikelen en wordt verlangd on middellijk verlaging van den prijs der kléi- aardappelen tot 6 y, cent per K.G. en van suiker e<p dm voorlaatstee prijs en van handhaving van den tegenwoordigen melk prijs, door de heeren Kolthek, Smeenk en De Wijkersloot De heer T r e u b verklaarde, dat hij en zijn vrienden zouden- stemmen tegen da ook door hen overbodig geachte moties. De heer Mar chant repliceerde. Minister Van IJeselsteijn dupli ceerde. Minister Ruys de Beerenbroucb verklaarde, dat de regeerimg de motie betref- de de militaire voorraden niet kon aanvaar den. Als er na onderzoek meer aanwezig blijkt dan voor 3 maanden noodig is, zal hei overschot worden' gedistribueerd. Ook de mo tie-van der Laar is onaanemelijk. De motie-Kruyt (dubbel broodrantsoen, absoluut uitvoerverbod, levensmiddelenprij- zen van vóór den oorlog) werd) verworpen met 80 tegen 2. De motie-v. dl. Laar werd verworpen met 58 tegen 25, de motie-Scha per (inbeslagneming van clandestiene voor raden, protest tegen prijsverhooging levens middelen) werd verworpen met 55 tegen' 28. Dé motie-Schaper (beschikbaarstelling van militaire voorraden )werd verworpen met 63 tegen 19 stemmen. E>e vergadering werd tan 4 uur 10 verdaagd tot Woensdag 1 uur. ve menschen, zooals u zelf bijvoorbeeld," hij lachte t leelijk toen hij dit zei, „zeggen 's avonds hun gebeden op. Ik ben in geen en kel opzicht goed en in plaats daarvan héb ik er 'iederen avond voordat ik slapen ga een eed op gedaan dat ik mij wreken zal op den man die mij mijn kind ontstal en als hij nog leeft en ik kan hem vinden, dan zal ik dien eed houden! Dat is alles wat ik u vragen you," zei hij. „Antwoord mij en dan ga ik heen. Vertel mij alles wat u er misschien van gehoord hebt, alles wat mij een leiddraad zou kunnen geven. Luister, en hij gaf zulk een harden slag op de tafel dat de brie ven er op dansten „ik zou liever het geld, dat ik van u krijgen zal, verliezen, dan op geven mijn hoop op wraak op dien schavuit die mijn meisje ten ondergang gebracht heeft." Op dat oogenblik kreeg Jordan een inge ving. Het kwam als een bliksemstraal bij hem op, zooals de meeste ingevingen, en dat plot selinge joeg hem het bloed naar het bleeke gezicht. „Je zult in moeilijkheden komen, mijn beste Banks," zei hij ernstig. „Je moest je dochter liever vergeten en je zelf buiten bereik van de politie trachten te brengen." DE WINTERMELKREGELING. De minister van landbouw heeft een uit voerige circulaire gericht tot de gemeentebe sturen inzake de vaststelling van het meUo- rantsoen, waarin hij verklaart dat de eischen eener geregelde vdvoorzieaing het thans Lavarick lachte, een leelijke lach. „Denkt u dat? Nu, luister eens naar mij: als de man die ik hebben moet tusschen twes iten in stond, zou ik hem naar d« keel vliegen en als ik hem worgde zou ik zeg- „Ik ben Jim Banks, de vader van het dat ie ongelukkig gemaakt hebt!" ea ik zou hem dc gen: meisje ik zou hem doodéh en er later zelf voor opge hangen worden!" Jordan werd bleek en ztjn oogen verbor gen zich achter de zware loden. „Ik ik weet haast niet of ik wel het recht heb het u te vertellen", begon hij" aarze lend. Lavarick wendde zich haastig tot hem. „U weet iets!" riep hij uit. „Wat is het? Zeg het mij Jordan beet even op zijn lip alsof hij er nog over nadacht; toen zei hij langzaam: „Ik kan niet weigeren aan eens vaders ver zoek Lavarick vloekte van ongeduld. „Verduiveld!" riep hij met heesehe stem, „er uit met wat je weet Jordan stond op en keek nadenkend naar den grond. (Wordt vervolgd). ALRMAARSCHE COURANT.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1918 | | pagina 1