DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN Steun aarpfaobilisecrden. No. 278 DINSD4U 2G NOVEMBER. Gekocht Honderd en twintigste Jaargang. Abonnementsprijs bij vooruitbetaling p. 3 maanden 11,65. fr. p. postf1.90- Bewijsnummers 5 ct Advertentieprijs 15 ct. p regel, grootere letters naar plaatsruimte. Br. ir. N.V. Boek- en Handelsdrukkerij Herms. Coster Zo.. Yoordsm C 9. Tel. 3 Leeraar in Geschiedenis. (ieinengd Nieuws. F E U l L L E T O N. ÜÊS5Ü Het PLAATSELIJK STEUNCOMITé te ALKMAAR brengt, naar aanleiding van de circulaire van hot Koninklijk Nationaal Steun comité d.d. 12 November j.L ter kennis van !e gedemobiliseerde dienstplichtigen, dat zij die geen wérk kunnen vinden en dientenge volge zonder verdiensten zijn en zij wier verdiensten van dien gard zijn dat zij niet in hun onderhoud kunnen voorzien, voor liet verkrijgen van steun in aanmerking zullen komen. Bovendien zal ten behoeve van de gezin nen waarvoor eene vergoeding wegens kost winnerschap is toegeken'd, welke voorloopig nog voor den tijd van 4 weken zal worden uitgekeerd, in verband met de terugkeer in het gezin van den dienstplichtige, hetzij deze hoofd van het gezin is dan wel kostwinner, een toeslag worden verleend. Zij die .recht hebben op reglementaire uit- keering uit een werkloozcnkas zullen voor aanvulling van die uitkeering in aanmerking kunnen komen, in de gevallen waarin daar aan behoefte zal blijken te bestaan. Belanghebbenden kunnen zich tot het ver krijgen van bovenbedoelde uitkeering of toe zag schriftelijk wenden tot de voor dat doel Ingestelde Demobilisatie-Commissie, ten Stadhuize. Het Plaatselijk Steuncomité voornoemd, A. J. M LEESBERG, Voorzitter. F. H. VAN DIJK, Secretaris. Aan de HOOGERE HANDELSSCHOOL en aan deHANDELSDAGSCHQOL te ALK MAAR (Directeur de heer A. VERSTEEGE) wordt GEVRAAGD een Het aantal wekelijksche lesuren bedraagt en 10, de jaarwedde 110,— per wek. lesuur met 4 driejaarlijksche periodieke verhoogin gen van JO,Als diensttijd komen in aan merking de jaren, in gelijke betrekking vol bracht aan een openbaar of aangewezen bij zonder gymnasium, alsmede aan eene open bare of bijzondere middelbare school, met uit zondering- van burgeravond-, ambachts-, huishoud- en industriescholei\. Stukken (adres op zegel) in te zenden aan het Gemeentebestuur vóór 10 December a.s. ZONDER PASPOORT NAAR BELGIë. Een Alkmaarder, die dezer dagen een be zoek aan België bracht, schrijft ons: Geeu tijdroovende formaliteiten, geen on derzoek naar politieke gezindheid ten opzich te van de tot voor kort strijdende partijen, doch met de fiets op pad het _Belgenland in. Slechts ter bekoming van toegang tot minder gemakkelijk te bereiken punten diende een perskaart, mij welwillend door de redactie der Alkmaarsche Courant ter hand gesteld. Het nut van die introductie bleek mij al heel gauw, want nauwelijks waren we (mijn reis genoot en ik) van de Hollandsche grens of daar sprong een volijverig douane-beambte op ons af, die ons beleefd doch beslist be duidde, dat uitvoer van rijwielen verboden was en wij dus slechts te voet langs de bar ricade, die den weg naar België gedeeltelijk af sloot, zouden mogen forceeren. Toen we ons evenwel als verslaggevers identificeerden, liep alles vlot af en waren we weldra de grens over en vis a vis van een jong Duitsch offi cier, commandant van de grenswacht Mou- land. Naar paspoort werd niet gevraagd. Op onze vraag of we ongehinderd per fiats naar' Naar kot Engelsch van Charles Garvice: 89 „Je wou lever dat ik hier opgesloten bleef in dit akelige.Londen met dit prachtige weer nog wel," zei Sylvia, want 1k ga niet als je niet meegaat." „En ik ga niet zonder Sylvia," bracht An drey op beslisten toon in 't midden. Daar stond Mercy met een onrustige uit drukking op haar bleeke gezicht, dat gewoon lijk zoo weinig uitdrukking had. „Moet ik gaan?" zei ze zoo zachtjes, dat men haar nauwelijks kon verstaan.. „Ja, je moet," zei Sylvia, „ik weet precies hoe je je voelt Mercy schrikte even, en haar oogen zochten een oogenblik die van Sylvia en 't was of ze verschrikt stonden. „Je voelt je of je liever al les zou willen doen dan uit je eigen kamer gaan en dat bewijst juist hoe hoog noodig je behoefte hebt aan verandering. Kijk! we zijn met ons tweeën tegen één en zooals je weet, de eene van die twee is het onbuigzaamste en stijfhoofdigste van alle wezens, zoodat je wel genoodzaakt bent toe te geven." Merqr glimlachte niet, maar keek recht voor zich uit. „Ik geloof dat ik mee moet", zei ze alsof de woorden haar inspanning kostten. Sylvia klapte in de handen en sprong op en gaf haar een kus. „Hoera! Maak je maar gauw klaar marte lares die je bent! Als je maar eenmaal bent begonnen met pakken, dan zal je wel weer berusten in je wreede lot." Mercy gaf geen antwoord op de vriende lijke scherts en ging stilzwijgend de kamer uit. Maar toen zij op haar eigen kamer kwam, Luik zouden kunnen gaan, luidde het ant woord: „glaube wohl, garantieren kaan ich es aber nicht". Daar die garantie ons ook weinig zou hebben gebaat, trapten we rusiig verder tot we na eenige honderden meters den zoo gevreesden draau gfwaar werden, die over een tiental meters was weggenomen. Een eigenaardig gevoel, maakte zich van ons mees ter en menige trieste herinnering aan die wreede barrière werd bij ons opgewekt. Voor hen, die het nog niet weten, wil ik even aan stippen, dat de draadversperring uit gegalva niseerde draden bestond/waarvan er beurte lings eenige onder stroom stonden. De on derste drie waren door staande draden tot een soort net gevlochten. Het geheel ongeveer 1 Yt meter hoog en aan beide kanten op een afstand van 1 Meter door een iets lager hek werk afgezet, zoodat aanraking bij ongeluk niet mogelijk was. Van Moularid waren we langs een bizon der slechten weg die vermoedelijk van de be faamde zand- en grindkwestie nooit iets ge merkt heeft, spoedig te Visé, waar de in Au gustus 1914 aangerichte schade ver beneden onze verwachting bleef. Het tegendeel was het geval met wat zich voor ons oog afspeel de bij de brug van Visé over de Maas. Onaf zienbare colonnes marcheerden en reden daarover ooswaarts, in de richting Aken. Tusscheu de meest vreemdsoortige vehikels, waarvan velen aan requisitie deden denken, zagen we kanonnen van uiteenloopend kali ber, afweergeschut op platformen, mitrail leurs, gepantserde auto's, alles bont geschil derd in bruin, geel en groen, om ze uit de verte of hpogte moeilijk waarneembaar te ma ken. Op, tusschen en naast die voertuigen duizenden en nog eens duizenden soldaten, waarvan de uniformen duidelijk sporen droe gen van een langdurig verblijf in de loopgra ven. Dat alles trok zwijgend voorbijgeen an der geluid dan 't getrappel van de paarden en 't gedreun der zware wielen; volmaakt orde lijk en niets onkrijgshaftig, al zal de aanblik van de heenreis in Augustus 1914 een sterk contrast hiermede opgeleverd hebben. De of ficieren hadden, soldatenraden ten spijt, de leiding en sporadisch zagen wij een roode kokarde of vlaggetje. Zwart-wif-rood op wa gens en paarden domineerden, wat ons in weerwil van alles wat achter ons ligt toch niet onaangenaam aandeed. Naar aanleiding van een en ander vroegen wij militairen van verschillenden i*ang en kregen bijna zonder uitzondering te hooren, dat ze: „herzlich froh waren, dass der verdammte Krieg zu Ende war" en in verband met de binncnlapd- sche veranderingen in Duitschland zelf nog een woordje hoopten mee te spreken, wat, vergissen wij ons niet, niet ten gunste van het thans in Berlijn zetelende bestuur der Duitsche Republiek zal uitvallen, 't Kan zijn, dat die honderdduizenden strijders na thuis komst ook tot andere gedachten komen, doch vooralsnog bleken zij weinig met de afschaf fing der dynastie ingenomen. Hoe verder wij nu kwamen, des te meer ga ven de Belgen door vlaggen van hun vreug de over de spoedige bevrijding blijk en tn Her stal en Luik hing het Belgische zwart-geel- rood zoo dicht, dat het doorzicht in de stra ten er absoluut door werd belemmerd. De menschen stonden meest in groepjes den- af tocht der Duitsche legioenen aan te staren en maakten den indruk, het zelf nog maar niet te kunnen gelooven, dat de oorlog nu werke lijk voorbij was en hun land weldra geheel bevrijd van den strengen bezetter. Hoe moet 't wel'dien duizenden terugtrekkenden solda ten te moede zijn geweest door die bevlagde steden en dorpen te trekken? Ook voor hen was voorloopig de hoofdzaak, dat de men- begon zij niet dadelijk met pakken. In plaats daarvan wierp zij zich op de knieën voor het bed en verborg haar gezicht in de handen. Toen, na een wijle stond zij op en met een bleek gezicht en stijf op'elkaar geperste lip pen begon zij haar toebereidselen te maken voor de reis. Haar gelaat droeg deze gedwon gen uitdrukking van beslistheid toen het ge zelschap den volgenden morgen vertrok. Het was een mooie dag en Sylvia voelde z'ich bij zonder luchthartig en vroolijk en bracht den graaf in verrukking, die eerst geneigd was geweest te brommen, omdat hij zijn gelief koosd bridgespel in zijn club in den steek moest laten. „Op mijn woord", zei hij, „ik voel mij net als een schooljuffrouw, die met haar leerlin gen een dagje uitgaat. Signora' heeft u uw springtouw en hoepel wel meegebracht?" Toen zij het warme en benauwde Londen eenige mijlen achter zich hadden, scheen An drey het weeë en vermoeids gevoel, dat haar gedrukt had, af te werpen en 't drietal praat te en lachte vroolijk voort, terwijl Mercy met dichte oogen, alsof zij sliep, stilzwijgend in Kaar hoekje zat. Het rijtuig van „de Grange" wachtte hen op aan het station en Andrey werd nog levendiger, toen zij de bekende plaatsjes aanwees aan Sylvia, die uit het raampje keek en levendig belang stelde in al les en in ieder .plekje dat met ^Andrey in ver band stond. Weldra kregen zij het portiers huis van de Court in het oog en Sylvia vroeg natuurlijk: „Welk landgoed is dat, Andrey?" Zij merkte niet op dat het gezicht van haar vriendin betrok,Toen zij antwoordde: „Lynne Court. Nu zijn we gauw thuis, Syl via", voegde zij er dadelijk bij alsof zij verde re vragen wilde vermijden die op de plaats welke ze passeerden betrekking konden heb ben en toen het rijtuig de laan inreed en ,,de Grange" in het gezicht kwam, zei zei: „En schenmoord, dien zij zeiven evenmin als de te genstanders hadden gewenscht, voorbij was. Het marktplein in Luik bood ook alweer een hoogst eigenaardig tafreel. In het midden ben groot aantal vrachtauto's en wagens, daaromheen honderden soldaten met paaiden, geleek het een reusachtig bivak. De officieren zaten veelal in het aan het plein grenzende restaurant en wisten blijkbaar nog niets van de geproclameerde „Einhcitsküche af. Vre- schillende door den Soldatenraad on- derteekende afii'ches trokken onze aandacht Een daarvan luidde vertaald als volgt: ,,Het is ieder militair verboden particuliere wo ningen te betreden op overtreding staat de doodstraf!" Zondag zouden de troepen der geaJ li eerden Luik binnentrekken Hopen wij voor de Luikenaars en voor alle Belgen, dat hun land .nooit meet het tooneel van strijd wordt en dat de vrede spoedig de sporen van den oorlog zal uitwisschen. Gelukkig Holland, dat voor zoovéél ellende gespaard bleef 1 KRIJGSGEVANGENEN. Te Oldenzaal zijn alle openbare scholen, leegstaande fabrieksgebouwen en vereeni- gingslokalen door de autoriteiten in beslag genomen. Zij worden in gereedheid gebracht om een groote menigte Belgische en Fransche krijgsgevangenen te herbergen. Te Nijmegen zijn uit Duitschland 500 En- gelsche en 20 rransche krijgsgevangenen aangekomen. Ze zijn ondergebracht in de in- fanteriekazerne in afwachting van hun door reis. Te Groningen zijn uit Duitschland 1500 .F.ngelsche krijgsgevangenen aangekomen en in "t voormalige Engelsche kamp gehuisvest. Spoedig zullen zen aar het vaderland terug- keeren. JAARWFDDFN BURGE MEESTERS ENZ. Gedeputeerde Staten van Overijsel stellen aan de gemeenteraden in die provincie voor om de jaarwedden der burgemeesters en ont vangers met 25 procent te verhoogen en de jaarwedden der secretarissen met hetzelfde bedrag als die der burgemeejsters, zoodat het bestaande verschil daartusschen hetzelfde bl ft. DE VOORRADEN VAN KEIZER WILHEI M. Onder den titel „Hoe de keizer het uit hield" geeft Wilhelm Carlé, die als lid van den arbeiders- en soldatenraad het „slot te Berlijn, dat de keizer bewoonde, bézocht heeft in de „Frankf. Volksstimme" de volgende bij zonderheden Ik verzocht den dienstdcenden onderoffi cier mij eens den levensmiddelènvoorraaa van keizer Wilhelm te toonen, wel te verstaan den voorraad van de particuliere huishouding van,den keizer niet dien van het hof. Bereidwillig leidde men mij naar een groo- te opslagplaats. Ik was er op voorbereid een opslagplaats te vinden, maar wat ik daar ge zien heb, overtrof mijn stoutste verwachtingen. In groote wit gelambrizeerde kamers stond hier alles, werkelijk alles, wat men zich maar aan levensmiddelenvoorraad kan indenken, opgestapeld. Bevroren vleapch en gevogelte, bouillon blokjes in groote kisten, sneeuwwit meel in zakken, die tot aan het plafond lagen opge stapeld, duizenden eieren, groote potten en bussen met vet, koffie, thee, chocolade, gelei en conserven van allerlei sóórt, die in lange rijen waren opgesteld," honderden suikerbrooden, ontzagwekkende hoeveelheden peulvruchten, gedroogd fruit, beschuit, enz. enz. nu zijn we er Een uitroep van genot en bewondering ontsnapte -aan Sylvia's lippen. „Hoe mooi! O lieve!" en zij lachte met voorgewend ontzag „ik had tot nu toe geen idee, dat je zulk een groote dame was. Ik wou wel eens weten hoe het gevoel moet we zen meesteres te wezen van dit alles!" En zij lachte. Andrey lachte ook; piaar de lach stierf weg in een zucht. Het rijtuig hield vobr de deur stil, een rij bedienden stond daar te wachten om hun meesteres van harte welkom te heeten, en Andrey, die wel begreep hoe Sylvia ver-' langde, nam haaf bij de hand en zei „Kom laat mij je je kamers wijzen. Ja. dit is de hall; ik zal je alles laten kijken „Madr niet eerder dan na het eten",, zei de graaf, die ontzettend genoten had van de reis. „Het middagmaal niet laten wachten, meisjes, of ik breng je naar school terug. A propos, Andrey, ik heb niet aan Jordan ge telegrafeerdjij hebt het zeker wel gedaan, hij komt zeker wel dineeren, hè „Hiz is in Londen", zei Andrey plotseling loud «oei. „O ja, wat is dat?" vroeg de graaf. Andrey was echter al Weggeloopen met Syl via en scheen de vraag niet gehoord te hebben. Sylvia keekde nette kamers rond, die, of schoon hun komst zoo kort te voren was aan gekondigd, er uitzagen alsof ze al weken ge leden voor hen in gereedheid gebracht waren en alle luxe voorwerpen schenen te bevatten, die een zeer veeleischende jonge vrouw maar met mogelijkheid verlangen kan. Sylvia dan keek de kamers rond mét een zucht van be wondering, die overging in een 'uitroep van verrukking, toen zij naar het venster liep: „O, hoe kan jé ooit dit paradijs verlaten voor dat akelige Londen?" riep zij uit. „Dit doet mij meer dan ooit verlangen naar ons hutje op het land nietwaar, Mercy?" Mer- Ik stond sprakeloos en dacht onwillekeurig aan de oude geestigheid, dat de voorraden *óo groot zijn, dat ten man alleen zich daar onmogelijk een begrip van kan vormen. De waarde van dien voorraad beloopt meer dere honderdduizenden marken. Als deze. levensmiddelen op het oogenblik niet beter te gebruiken waren, zou men willen voorstellen, ze zoo onaangeroerd in een na tionaal museum te plaatsen. ONDERLING VRACHTBUREAU. Het verbond van Nederlandsche Fabrikan ten-vereen igingen heeft ingesteld een Onder ling Vraditbureau, ten doel hebbende, te voorzien in de scheepsruimte, welke in den eersten tijd nog beperkt zal zijn, en om tot een zoo billijk mogelijke verdeeling te geraken. Tevens zal dit bureau zijn bemiddeling verleen en tot verkrijging van zoo voordeelig mogelijke collectieve vrachtprijzen. SCHENDING VAN ONZE NEUTRALI TEIT. Het opperbevel van land- en zeemacht heeft bevolen, dat de bepalingen omtrent het tegen gaan van schending van onze neutraliteit thans niet meer zoo streng behoeven te wor den-gehandhaa ld als vóór den wapenstil stand. Wanneer een vliegtuig of vaartuig blijkbaar bij vergissing onze neutraliteit schendt, kan worden volstaan met het geven van waarschuwiugsseiuen of het lossen van een schot, doch wanneer klaarblijkelijk moed wil in het spel is, moet met kracht worden op getreden. OP EEN MIJN GELOOPEN. Het Nederlandsche stoomschip Johanna, van de firma Jes. de Poorter, te Rotterdam, hetwelk bij Skagen op een mijn liep, is door experts onderzocht; een d'uikersonderzoek is geldst. Bij het ongeyal zijn omgekomen de matroos A. Duits, van Kromménie, en de tremer J. Stolk, te Rotterdam. IJSBOND „HOLLANDS NOORDERKWARTIER" Zaterdag had te Amsterdam in het gebouw der Amsterdamsche IJsclub de algemeene vergadering plaats van den Ijsbond Hol lands Noprderkwartier. Namens het bestuur der Amsterdamsche IJsclub heette de heer G. J. H. van Veen de vertegenwoordigers van den IJ. H. N. harte lijk welkom, hopende dat de ijsbond zijn a.s. 25-jarig jubilé in het gebouw der A. IJ. C.. zou vieren De voorzitter, de heer S. Th. Minnema (Amst.) dankte voor dé ontvangst en voor de invitatie om weer terug te komen op den feestdag van den bond. De heer Minnema gaf vervolgens zijn groo te vreugde te kennen over de verandering ten gunste van de tijdsomstandigheden, welke verandering zeker ook den Bond ten goede zal komen. Het door den heer C. L. F. Sariet de Soi- ron samengestelde jaarverslag werd onder applaus goedgekeurd. De 1ste secretaris, de heer J. Cock, deelde mede, dat naar aanleiding van de mededee- ling in het jongste verslag over de verwach tingen der e erstvolgende winters, ingevolge statistieken, een schrijven ontvangen was'van ar. C. Easton, die een specfole studie van winters en de verwachtingen over de al of niet gestrengheid er van gemaakt heeft Van oeze mededeelingen zal voor het volgende verslagjaar geprofiteerl worden. Vervolgens werd medegedeeld dat 42 af deelingen door 60 afgevaardigden vertegen woordigd waren en dat tal van afdeelingen cy glimlachte droevig toen zij zich over het valies heenboog dat een kamenier haar hieip uitpakken. „Andrey. je moet mij alles laien zien, denk er aan, al de plaatsen waar je als meisje placht te spelen en al de dingen en de dieren-waar je veel van houdt. Ik moet alles zien, dan kan ik mij zelf wijsmaken dat ik je jaren heb gekend in piaats van enkeie we ken. Dineeren? Wat een schande! dat men den tijd moet besteden met eten en drinken als er zooveel te doen is en maar vier dagen óm a.lles in te doen!" De kleedkamer van Andrey grensde aan die van Sylvia en de twee jonge mejsjes bleven voortpraten door de open deur, terwijl zij zich verkleedden; en cliiar zij er op hadden aangedrongen dat Mercy, naar haar eigen ka mer zou gaan om te rusten, liep Andrey voortdurend heen en weer om Sylvia haar hulp aan te bieden een aanbod dat Sylvia lachend weigerde. „Lieve Andrey, ik ben geen eigenares van een landgoed met een gracht om het huis en ik ben niet gewoon aan kameniers en hofda mes. Ik kan mij zelf wel kleeden. Er is zelfs een tijd geweest dat ik bijna geen kleeren had om aan te doen!" voegde zij er vroolijk bij. Daar luidde de gong voor het diner, en de stem van den graaf klonk de groote trap al op en riep blijde, maar waarschuwend: „Kom nu meisjesen zij gingen naar bene den. Toen zij de gang doorgingen, keek Sylvia, die graag alles zien wou, door- een openstaan de deur een groote kamer in, waarin zij een groot hobbelpaard zag staan, een poppen huis en dergelijk speelgoed. - „Dat was mijn speelkamer," zei Andrey. „O wat was ik toen gelukkig!" „Op dat paard moet ik eens rijden!" zei Sylvia met beslistheid. Andrey glimlachte. „Ik heb rnougen tocht met hem gedaan en van de gemeentebesturen weer subsidie ont- vangen, terwijl ook de bond weer rechtstreek» steun kreeg. Besloten werd subsidie te vragen aan de Provinciale Staten van Noord-Holland. De heer Dil (himfdbestuur) stelde voor de gemeentebesturen, die afwijzend .beschik! hebben op de subsidie-circulaire, nóg eens aan te schrijven. Dit voorstel werd aanvaard. Medegedeeld werd, dat nog een nieuw district gevormd is, nl. het district Gooiland, omvattende Het Gein en omstreken, Muider- bere en Weesp. 1 hans kwam een. wijziging in het huishou delijk reglement aan de orde, voornamelijk be treflende het verzenden van de ijsberichten. Verschillende afgevaardigden wezen er op, dat 't niet mogelijk is iederen dag de banen te inspecteeren en alzoo iederen dag bericht te zenden. Besloten werd daarom alleen te berichten aan de districtsvoorzitters, indien een. wijzi ging in den toestand dér banen komt. Aangenomen werd een wijziging, die ten- evolge heeft, dat de districts-viorzitters met e leden van het bestuur van dé afdeelingen in hun district in November en Maart verga deringen houden moeten. Op de Maart-verga dering wordt de toestand der banen bespro ken. Tot distriets-vorzitters werden benoemd tfe beeren D. Stam. voor Hoorn, C. Grandsdam, voor Purmerena, W. Dil Jzn., voor de Zaan streek, S. Silver, voor het Zuiderdistrict, C. W. Stadegaard, voor Hoogkarspel, P, de Geus, voor Waterland, en H. ten Duis, voor Gooiland. Een voorstel van het hoofdbestuur om we gens den hoogen inkoopsprijs den verkoop van de bonsdkaart op 2% cent per stuk te brengen, werd aangenomen. Het Nieuws van den Dag werd tot eerelid van den Bond benoemd. Hst verslag van den penningmeester, den heer P. Preijer Jr., werd goedgekeurd. Uit de rekening bleek, dat het boekjaar met een na- ceelig saldo van 1480M sluit. De'begróo- ting yoor het dienstjaar 1918/19 tot een to taal bedrag van 1217 werd eveneens onge wijzigd aangenomen. Als plaats voor de volgende algemeene ver gadering werd Hoorn aangewezen. „Nadat de heer De Boer ('t Kalfje) nog had aangedrongen op betere verzorging van eer ste Hulp bij ongelukken materiaal als ver- bandkisten e.d. en daarvoor de medewerking van de plaatseluijke afdeeling van „Het Wit te Kruis" aanbeval, sloot dé voorzitter de ver gadering. HET KAMP GAASTERLAND. Uit liet kamp Gaasterland gaan de pas ge- interneerde Russische krijgsgevangenen vluchten. Bij hun aanhouding zeggen ze, dat 1 c werk zoeken of op reis zijn naar België, zinderen willen den consul te Rotterdam be» 2 oeken, om door zijn tusschenkomst zoo spoedig mogelijk naar Rusland gezonden te /orden. De aangehoudenen worden niet naar 1 et kamp teruggebracht, maar naar Assen ge transporteerd. De veiligheid in Gaasterland i« er intusschen niet beter op geworden. Waar de Russen slecht geklped zijn, wordt er v eel kleeding gestolen. Ook de bussen met mik, die voor de melkwagens van de fabrie- len aan den weg staan, worden aangespro- len. Er worden nu pogingen aangeWend de nenschen van kleeren te voorzien door vrij willige bijdragen. DE ZAAK CARL MINSTER. Bij de familie van den heer Carl Minster, werd er telkens afgeworpen als Neville bij ongeluk te hard hobbelde; expres natuurlijk. Wij" speelde dikwijls samen in die kamer. Haast op alle plaatsen die ik je wijzen zal, hebben hij en ik sam^n zulke heerlijke, geluk kige uren doorgebracht! Arme Neville 1" voegde zij er bij met een zucht. Maar Sylvia wou niet permitteeren dat et gezucht werd, dien avond in ieder geval niet, en het diner met die twee bekoorlijke meisjes was zooals de graaf later menigmaal ver klaarde, een van de gelukkigste geweest jdie hij ooit had bijgewoond. Hij voelde zich too vroolijk, dat hij den Right Honourable Jor dan niet betreurde en Andrey scheen haar minnaar ook niet te missen. Na het diner gingen de meisjes naar de groote ontvangka mer en de prachf aldaar zou Sylvia verbaasd hebben indien zij op het tooneel niet aan weelde gewend was. De graaf voegde zich weldra bij de jonge meisjes. „Is er een bepaling in uw contract, Signo ra, dat u verbiedt de nachtegaal te spelen voor het genoegen van uw vrienden zei hij. „Als dat zoo was zou ik het verbreken eri er mij niet aan houden," antwoordde Sylvia en zij trok Andrey mee naar de piano; en' weldra vulde het geluid van de prachtige stem de kamer en stroomde het open venster uit. „Wat een allerliefst schepseltje en wat een stem!" riep de gaaf bij zich zelf uit. Hij zag niet dat Andrey's oogen vol tranen waren. Een klein poosje te voren was Trale bij juf frouw Parsons binnengestormd en had da goede vrouw bijna doodelijk doen schrikken en Neville doen opspringen van zijn stoel met een uitroep van verbazing. Hij had zich in Trale's handen overgegeven en was op zijn) raad nog in het huisje van juffrouw Parsons geblevén, ofschoon hij bijna verteerd werd door een duldeiooze begeerte iets uit te voe ren. 1 1 0

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1918 | | pagina 5