IJsland's bekoring.
F K UT L b E T O N
S
Honderd ci Twinstigste Jaargang.
Dins'laff 24 Dec.
Stadsnieuws.
Ingezonden Stukken.
VERGADERING ALKMAARSCHE
BESTUURDERSBOND EN, AFD.
S. D. A. P.
In de groote zaal van de Harmonie, die ge
heel bezet was werd gisteravond een door de
Alkm. Beatuurdersbond en de afd. Alkmaar
der S. D. A. P. belegde vergadering gehou
den.
De heer K. Ter Laan, burgemeester van
Za dam, besprak de Rotterdamsche congres-
eiachen.
De vergadering werd geleid door den heer
D. Bergman, die den wensch uitsprak, dat
Mr. Leesberg, die in den Alkm. Raad durfde
bewejen, dat de motie van de Sociaal-Demo
craten tot invoering van den 8-uren arbeids
dag niets dan reclame-makerij was voor de
S. D. A. P. dit hier zou waar maken en een
R. K. gemeente zou noemen, waar de 8-uren
arbeidsdag, evenals te Zaandab, reeds eerder
was ingevoerd.
De heer Ter Laan begon, met er op te wij
zen, dat er sedert September heel wst gebeurd
was. In September een troonrede lang van
stof, maar 'zonder inhoudjïu beloften in alle
richtingen.
Spr, behandelde allereerst de belofte van
den 8-urendag en herinnerde er aan, dat
Zaandam deze reeds in 1913'voor de gemeen
tearbeiders invoerde, maar toen alleen bleef
staan. Thans komen de andere gemeenten
ook en tallooze patroons volgen. Dat is het
resultaat geweest van den'oorlog, die door het
kapitalisme is ontstoken, maar in Duitschland
het socialisme gebracht heeft.
Spr. besprak hierop de toezegging, inzake
het ouderdomspensioen en liet uitkomen, dat,
van het oogenblik af, dat onze partij in de
Kamer zit, hébben wij het ouderdomspensioen
gemaakt tot een eiach die insloeg in de hoof
den en harten.
Het is ook een sociaal-democraat, Duis, ge
weest die door een amendement op de wet van
Talma er voor zorgde, dat de 2 pensioen in
de wet kwam.
Onverdacht en bij ongeluk kwam het er in,
als overgangsmaatregel. Toen de bourgeois
in November doodsbenauwd was, wilde ze op
65-jarigen leeftijd, dat pensioentje wel aan
allen geven die het noodig hadden.
Het congres te Arntyem van dc S. D. A. P.
eischte dit al op 60-jarigen leeftijd1. In Dene
marken is dit al zoo en dat land is niet rijker
dan het onze.
De afschaffing van Eerste Kamer, beslis
sing over oorlog en vrede bij de Kamer en in
voering van vrouwenkiesrecht, wilde men nu
ook wel inwilligen
De Eerste. Kamer die men steeds onafwijs
baar noodzakelijk achtte, wilde men nu wel
prijs geven.
Spr ging na, hoe conservatief reactlonnair
de Eerste Kamer werkte en noemde als kras
voorbeeld dat deze tijdens den oorlog een
50 verhooging voor de lagere ambtenaren
afwees. Ook de le ongevallenwet, de beste die
in Europa beStond, kwam verworpen van de
Eerste Kamer terug.
De kapitalisten wilden daarom juist niet,
dat er aan de 1ste Kamer getornd werd en
onder den invloed van 't jongste gebeuren
noemde Visser van Ijzen doorn de E. Kamer
een instituut, dat alleen door den bode be
treurd zou worden, als het verdween.
Spr. noemde het voor de sociaal-democraten
en de mannen van de vakbeweging een groote
taak om de vrouwen te leeren een goed ge
bruik van het stembillet te maken.
De vrouwen 't lezen van de arbeidersbla
den en de brochures te leerente leeren be
grijpen dat zij nu slavinnen zijn, gedoemd
om van de eene iweek in de andere met een
hongerloon rond te komen.
Ook op geestelijk gebied moeten de arbei
ders hun voedsel ontvangen. Zij kunnen niet
volstaan met door kapitalistenknechten ge
schreven organen, zooals de Alkmaarsche
Courant. Daarom op voor het vrouwenkies
recht in het belang van onze klasse
Een hooge raad van arbeid en een van on
derwijs zal er komen.
Maatregelen tegen de huisindustrie zullen
er genomen moeten worden.
Spr behandelde de ziektewet van Talma,
een wet, met een paar honderd artikelen, en
wees er op, dat er over een honderd jaar een
homerisch gelach op zal gaan als men uit de
geschiedenis moet constateeren, dat daar de
geneeskundige fiuïp niet in sis*?.
Nu zal de ziektewet met die hulp uitgebreid
worden. Als de arbeiders wat andera in de
aderen hebben dan karnemelk, dan halen *e
het geheel* program van het soagres te Sot-
ierd&sn ci «xt.
De arbeiders ia Alkmaar moeten daarom de
S. D. A. P., die nog maar 120 ledae telt, ver
sterken. (Applaus.)
Spr. heeft al 17 jaar de zitting van de Tw
Kamer mede gemaakt en spr. weet liet, wat
er die 17 jaar door de Tw. Kamer voor de ar
beiders is gedaaa
Spr. wijst er op, dat alle voorstellen in het
belang van de arbeidende klasse zijn verwor
pen oi nooit behandeld. Wel zijn de militaire
wetten, die voor het snelvuurgeschut, die voor
de verdubbeling van de marinebegrooting
enz. behandeld en afgedaan. De Kamer doei
wel veel, maar voor de bezittende klasse. IX
sociale hervormingen lieten op zich wachten.
Wanneer niet de wind van de revolutie over
Europa gegaan was, als de bezittende klasst
de geest van den tijd niet had doorgemaakt,
dan zou er van die hervormingen nog in lang
niets terecht zijn gekomen.
Toch was er langzamerhand een opkomen
de macht gekomen die van de vakbeweging
en de groeiende S. D. A. P.
De moedeloozen stichtten allerlei partijtjes
maar de partij en onze vakbeweging gaat rus
tig zijn gang, met het vormen van een nieuwe,
macht. Dat is de eenige weg om er te komen.
In deze maatschappij is er maar een ding,
dat is macht. Het verschil ia dat de kapitalis
ten de macht hebben en de arbeider# haaf
moeten veroveren.
De werkelijke politiek ia de realpolitiek, an
ders is het niet.
Qevloekt zij^het kapitalisme dat het geluk,
ja zelfs de goede verstandhouding tusachen
man en vrouw rooft, omdat de eenige Ood is
de rijksdaalder, 30 jaar terug was het nog er
get, omdat de arbeiders hun leed niet met
elkander besproken, totdat het socialisme
kwam en leerde dat ook de arbeiders recht
hadden op het leven en het evangelie van het
socialisme gebracht werd.
Het werd duidelijk, dat hei kapitalisme een
vloek op den arbeid gelegd had.
Het oegrip in de Hollandsche arbeiders
harten een voor allen en allen voor een'
was geboren.
Wij arbeiders zijn het die zelfs in de ktachf
van ons leven nauwelijks het noodige hebber
en toch kan de maatschapij zonder ons niet
meer bestaan.
Als men thans als arbeider niet in het so
cialisme staat, dan begrijpt men dele wereld
niet. Het socialisme leert dat de gcheele rijke
wereld aan allen moet behooren.
Het kapiialisme leeft van de meerwaarde,
dus van diefstal die bij de wet niet strafbaar
is. Spr. deed uitkomen, hoe in dezen oorlog
fiët aantal millionaire in ons land vermeer
derd is en deed uitkomen hoe die belang bij
oorlog hebben.
Novelle van Wilhelm Poeck.
3)
HL
Zij liepen door de „tun" naar de weide,
waar de paarden van de pastorie met die van
de gasten der Oddurhoeve graasden. Oulfaxi
kwam dadelijk zacht hinkend nader, door een
stukje suiker uit den zak van Aslaug"# rok
aangelokt. Sigurd had eenige moeite zijn
zwart paard, Loki, te vangen.
Aslaug gooide den toom over den kop van
Gullfaxxi, legde den zadel op zijd rug, nam
ongegeneerd haar rokken bijeen en wierp zich
schrijlings op het dier.
„wees nu braaf, mijn beestje, en haal niet
weer zulke streken uit zei ze, waarbij zij
Gullfaxi op den dikken onderkaak klopte.
„Anders ga je naar de kolenmijnen in Schot
land en dan krijgt de dikke Swawa, die je
volstrekt niet lijden moogt, de suiker".
Gullfaxi sloeg verscheiden malen zijn lip
pen met kracht op elkaar, wat beteekenen
moest: „Ik heb het heel goed begrepen." Ook
Loki had zich intusschen in ?ijn lot geschikt
en kwam met Sigurd aandraven.
„Hoor eens, Sigurd", zei Aslaug,
moeten om het hardst rijden vanaf den
over de weide en het lavaveld tot aan
stroom
„Afgesproken", antwoordde Sigurd, „maar
voorzichtig draven, daar zijn leelijke kloven.
Wie verliest moet den winner iets geven."
kapitalisten
Sled
3
loen
schuld hebben die anderen, de
in 't bezit in den vorm van stukjes Ned. wer
een ellende van
Ier stukje van
zij nooit wat
hebben te doen. 125.000 000 per jaar moet
daarvoor ook door de arbeiders door directe
en indirecte belasting betaald worden, dus
door de niet-bezittende aan de bezittende
klasse. Om dit te bereiken, dient de staats
macht.
Daartegenover moet een andere macht
staan.
Spr. deed uitkomen dat men met dat geld
kon betalen alle scholen die ons land noodi,
heeft, in ieder dorp een ziekenhuis en voor ai
len het staatspensioen. Ook een goede ziekte
verzekering met de dokters en apothekers er
in is daar ook voor in te richten. Ook een gi
de gezinsverpleging in geheel Nederland Tc.
daarmede bekostigd worden, benevens de moe
derschapsverzekermg
Thans sterft menige arbeiderevrouw door
le tuberculose verzwakt, te vroeg voor haar
tijd.
Leest de 15 punten van het Rotterdamsche
congres, leest ze de kameraden voor en pakt
le kapitalisten er mee. Wij hebben u. ge-
heele wereld om te,winnen, tal van dingen
staan er nog niet in, die wel in het program
der S. D. A. P. staan.
Spr. wees er op, dat mr. de Vries, een belas
ting wil heifen op de thee, de tabak, enz. dus
de directe-belastingen wil vermeerderen.
Daar ia maar één ding tegen te doen en
lat is de wenschen te maken tot werkelijk
heid, door u aan te sluiten
De christelijke arbeiders wijst spr. er op dat
er niets in staat dat tegen het christendom'
gaat. Het is het begin van het socialisme, dat
alle grond en productiemiddelen aan de ge-
oe-
:an
„Wat moet hij hem geven?"
„Dat bepaalt de winner."
„Goed", riep Aslaug. „Maar ik zeg je, da
jij het verliezen zult. Geen paard wordt
Gullfaxi de baas. al is hij ook twaalf jaar."
Tot aan den berk moest men heel lang
zaam rijden, daar het over gruis en losse stee-
nen ging.
„Weet je, Sigurd", zei Aslaug, „wie Kat-
la's spook is? Dit zijn Khri en ik. Het adem
halen doen wij met den blaasbalg uit onze
smederij en het gloeiende oog is een stallan
taam. Dien blaasbalg dat heeft Kari bedacht,
maar de lantaarn is een uitvinding van mij
Wij hadden reeds lang adem gehaald, maar
toen het spook nu ook nog een oog kreeg
Ranka kijk daar is het een spook met
een vreeselijken blikl Het oog verdwijnt
duikt vtéer op verdwijnt weer Ranka
Ranka het speelt met zijn hoofd en zet dat
verkeerd weer op!"
Sigurd lachte.
„Jij en Kari zult het oudje nog heelemaa
gek maken en bovendien de-schuur in branc
steken," zei hij.
„Wat zou dat," antwoordde Aslaug zorge
loos. „Geloof me, ik zou niet klagen, als on
ze Baer eens in vlammen opging. Maar dai
doet ze niet. Steenen en gras branden irn
roers niet. 't Is vreeselijk dat wonen in d
vochtige aardholen. Zij lijken van uit de ver
te op bulten zwarte aarde en als men er voor
staat op hondehokken. Geen daglooner in
Denemarken woont zoo erbarmelijk als een
IJslandsche boer."
Sigurd knikte.
„Het moet mooi zijn daar. Ik verheug m
op Denemarken. Ik ga er immers heen al#
wemKhxp wil breigwa.
Spr. roept de vergadering toe aan dezen
strijd deel te nemen. Ha socialisme heeft al
len noodig, mannen es vrouwen.
De eenige partij, die de macht vormt om die
van het kapitaüssae te braken is de S. D. A. P.
(Applaus.)
De voorzitter, de heer Bergman, wekte de
arbeiders op, zich in de pauze op te geven als
lezers voor „Het Volk' en „De Vonk".
Spr. wekte op, om de inhoud van de arbei
derebladen eens te vergelijken met de slappt
kost van de plaatst lijke pers en was over
tuigd dat zij dan blijvend de arbeidersbladen
zouden gaan lezen.
Van de gelegenheid tot debat werd
bruik gemaakt door den heer Bronne, aie
>pmerkte, dat ook de heeren Vliegen, Polak
-n Van Kol deel uitmaakten van de door
spreker genoemde vijftig geldzakken
Spr. wijst er verder op, dat de heer Troel
stra in 1913. toen ter sprake kwam of de S
D. A. P. genegen zou zijn, zitting te nemen in
het Ministerie, dat de S. D. A. P. mee zou
willen stemmen voor de oorlogsbegroofing
Spr. oordeelde dat niet te rijmen met hetgeen
de spreker gezegd had. Applauk!
De oorlogsbegroofing in Holland was z.i
meer een noodzakelijk kwaad en dient in an
dere landen, vooral in Duitschland, voor im-
jerislistische oogmerken, waarvan de Neder-
andsche weermacht absoluut wars is.
Spr. vroeg verder, hoe de heer Ter Laan
staat tegenover de revolutie-verklaring van
Troel#tra.
De heer Jansen streed persoonlijk ook voor
den 8-uren werkdag en een hooger staatspen
sioen dan de heer Ter Laaa noemde. De te
genstanders van den 8-ureo werkdag bewe
ren. dat deze onmogelijk is en dat het staats
pensioen een aalmoes, een beleediging is voor
de werkende klasse. Spr. hoorde daarom van
den heer Ter Laan gaarne, een ruimeren uit
leg van deze twee kwestie's die de maatschap
pij wel het meest beroeren. Applaus!
De heer Ter Laan, ter beantwoording het
woord bekomende, merkte op, dat wat die
geldzakken in de Eerste Kamer betreft, het
stekel waardoor die Kamer is opgebouwd er
mét door verandert, omdat ook Vliegen, varv
Kot en Polak er inzitten. Spreker toonde dit
nader aan. -
Het stemmen van de S. D. A. P. voor de
oorlogsbegrooting heeft nooit plaats gehad
Troelstra heeft te Zwolle in 1913 inderdaad
gezegd, dat hij aesnoods bereid zou zijn om
voor een
Men moet
band dat gezegd is.
Besproken werd of de S. D. A. P. in het
ministerie kon gaan.
Tegen de tegenstanders op het congres zei-
de Troelstra, dat hij zich voor kon atcllfn, dat
de Soc. Democr. er als gekken voor zouden
stemmen, als zij, door net roer van staat in
handen te nemen, van een Colijn af konden
komen en dan de oorlogsbegrooting tot de
helft konden verminderen. De meerderheid
beslistte, dat de socialisten niet in het Minis
Ier ie moesten gaan en Troelstra en de anderen
legden zich daarbij neer. In de S. D. A. P
vecht men het verschil van meening uit, maar
als er een besluit genomen is, dan legt men
zich daarbij' neer. Applaus!
Spr. is op het denkbeeld gebracht dat de
heer Bronner op een gevaarlijken weg is. Ook
bij ons is imperialisme. Overal schuift men
het militairisme als een noodzakelijk kwaad
op een ander.
Van kapitalistisch standpunt kan men er
ook niet buiten, omdat de boel zoo rot ia, dat
anders de boel in elkander stort.
Hier zetten de R. K. de grootste mond tegen
ons op, maar de 30 millioen R. K. in Duitsch
land hebben, toen zij zagen dat het ging
Een K. K. minister zit
Wat de argumenten voor den achfurendag
betreftWij leven om te genieten en wanneer
men in lange fabrieksarbeid leeft, das beeft
men aan het leven niet veci en is men versle
ten voor zjja tfjd.
Dan geld het woord van Multatuli ia Vor
stenschool: „Wat is de ante het schoon der
lente."
Wanneer wij leven zullen zeeal# wij leven
verstaan, dan moet er een tijd zijn om te wer
ken maar ook «m het leven te genieten. Wat
.vroeger aiet kon, kan nu wel omdat de maat
schappij zich vervuld heeft van die dingen en
de maatschappij er nu rijp voor ia.
Een van de grootste denkers heeft si ge
zegd: dat de maatschappij goed georgani
seerd met een 2-urigen arbeidsdag kan vol
staan en spr. gelooft dat hij gelijk heeft.
Spr. gaat na in welk een mate de machines
de proauctie vergrooten en gat een uitvoerig
oeeld van de verspilling van de menschelijke
arbeiderekracht in deze maatschappij. Ook op'
de anti-maatschappelijken in de maatschappij
wees spr. uitvoerig.
Wanneer men bang is dat de arbeidskrach
ten het werk in 8 uur niet af kunnen, dan zou
net gewenscht zijn dat men ook die lieden een
lfandje liet helpen. Dat het staatspensioen een
aalmoes zou zijn, bestreed spr. uitvoerig,
daarbij uitlatende komen, dat er nog hard ge
vochten moet worden om de verplichting om
vanaf den 1 ft-jarigen leeftijd voor het staats
pensioen te betalen uit de wet te krijgen.
Dr. Kuifier, die beweerde, dat de arbeiders
tat staatspensioen niet moesten aanvaarden
omdat het een aalmoes is, aanvaardde zelf wel
zijn pensioen als minister.
Dat praatje, spr. deed het ujkomen. is ab
soluut onjuist. De socialistisce gedachte zegt
„je bent versleten, maar in dienst van de ge
meenschap en daarom mag ze niet wegge
smeten, maar zult moeten komen wonen op
le plaats der eere, midden in de gemeen-
schap, zooala zich dit in Denemarken al vol
trekt. (Applaus).
De voorzitter sloot hierop met een woord
van dank aan den spreker, de vergadering.
oorlogsbegrooting te stemmen,
noet dit echter verstaan in welk ver-
wel mede gedaan.Een
daar mede in de regeering.
Wie geen kapitalist is moet zeggen: scha
het militairsme afdat is verouderd en scha
deliik.
Het militairisme kost per jaar aan ieder in
woner 10 of totaal 70 millioen. Ook bij ons
is het militairsme een beroerd leelijk ding.
Als men maar kan dan is men hier ook im
perialistisch.
Spr. herinnert aan den oorlog in de Oost
op 7 plaatsen tegelijk: Atjeh, Jambie, Lom
bok, Balice, enz.
Spr. meent, dat hij als het aller voornaam
ste betoogd heeft: „vormt macht".
De revolutionnaire week van November
een week geveest waar de macht was over
schat, maar als wij wel sterk genoeg zijn, dan
hebben wij een rev^itie waar bloed kan vloei
en niet meer noodig! Dan kan men de hervor
mingen krijgen zonder dat er bloed vloeit
Wij zetten wat wij hebben veroverd niet op
het spel
De machtvorming in Nederland kan langs
veiliger weg, waarbij wij niets op het spel zet
ten, bereikt worden-.
student en ik geloof niet, Aslaug, dat ik te
rugkom. Ik wil fhijn leven niet in een lam
doorbrengen, waar geen boom groeit en geen
vogel zingt en waar het de helft van 't jaar
nacht is. Ik wil mij verlustigen in de schoon
heid, in de vroolijkheid. ik wil in mijn jeugc
genieten. En dan wil ik een beroemd man
wórden. Alleen in Denemarken zal ik mij ge
lukkig voelen
„Ja, zoo Ai
het
Het
Buiten verantwoordelijkheid van ée Redactie)
De eenamt in dete rubriek bewijstgeentins,
dat de Redaetieer mede instemt
SPOORWEGBRUG AAN DE BOTER-
HUIZEN.
Ocachte heer Redacteur.
In verband met mijn ingezonden stuk van
16 September 1.1. in uw geacht dagblad, heb
ik de eer u mede te deelen een antwoord hét-
welk door de H. IJ. S. M. gezonden is, om-
irent den desolaten toestand van de -spoor
wegbrug No 39 oyer de Ringvaart bi] de
Boterhuizen kilometerpaal 37119 van den
spoorweg Den HelderAmsterdam.
Dit antwoord luidt als volgt:
„In antwoord op neven aangehaald schrij
ven., heb ik de eer u te berichten dat ,de toe
stand aan de bedoelde brug ons volkomen be
kend is en gerulmen tijd geleden maatregelen
getroffen zijn, dje alle ongerustheid omtrent
die brug overbodig maken. Niettemin zijn er
plannen in bewerking, het bewuste landhoofd
t. z. t. te vernieuwen?
Met dit antwoord bekent de H. IJ. S. M
mijn inziens schuld wegens grove nalatigheic
want die totstand dateert reeds sedert voor
1887 en is na dien tijd steeds verergerd
Hopende, mijnheer de Redacteur, dat dit
mijn schrijven m uw geacht dagblad zal op
genomen worden en 41 dankzegend voor de op
name.
Uw Dienstw. Dienaar,
HENRI J BEELENKAMP,
Oud-opzichter van weg en werken der
H. IJ. S. M.
Mijnheer de Redacteur.
Mag ik voor onderstaande regelen plaats
ruimte in de Alkmaarsche Courant? Bij voor
baat mijn dank
Sinds jaren werkt de vakbeweging van elke
kleur en richting er voor dat de algemeen er
kende Christelijke feestdagen door de pa
troon8 aan de arbeiders in hun dienst werken
de vergoed worden.
Bij dit pogen heeft de vakbeweging succes
reging
gehad, daarzij in den loop van den laatsten
tijd de meeste werkgevers heeft weten
overtuigen van het noodzakelijke en billijke
van uitbetaling zulker feestdagen.
,Om echter zulke dagen tot werkelijke feest-
dagén te maken voor het werkersgezin is dub
bel weekgeld noodig. Immers zulke dagen
wordt het familieverband onderhouden, men
bezoekt elkaar of krijgt bezoek, wat allemaa
gepaard gaat met onkosten.Kortom zul jee
feestdagen kosten in elk gezin duürder dan
andere dagen, vandaar het zeer billijke van
extra vergoeding.
Wat doet nu ons zeer geacht Stadsbestuur?
Deze die voor behoort te gaan ter aanmoedi
ging van particuliere patroon* geeft Plecht»
i 0 pet. vergoeding aan de menschen in zijn
dienst werkzaam aan de werken der produc
tieve werkverschaffing.
De regeering heeft den mond vol van so
ciale hervorming m terwijl knijpt zij (Stads
bestuur ia toch ook regeering) van menschen
die reeds een lange periode va werkeloosheid
achter den rug hebben 20 pet. van het loon af.
En -ten slotte een vraag: De commissie van
advies bij werkverschaffing die deze bepaling
heeft goedgekeurd bestaat zeker heeren niet-
werkers, daar als dit lichaam ook bestaat
uit arbeiders deze menschen een schande voor
den tegenwoordigen tijd zijn. Immers niet ee»
vooruitstrevend arbeider keurt zoo's bepaling
goed.
Nogmaals mijn dank voor de plaatsing.
Achtend,
J. R. MOELAERT.
Heiloo, 21 December 1918.
Geachte Redacteur!
Mijnheer de Redacteur, het ia bij u bekend,
Dat ik vóór een paar dagen mij tot ti heb ge
wend
Met een paar dichtregels, te plaatsen in uw
blad,
Waartegen u, leek 't wel, ook geen bezwaren
had. m
Nu heb ik hedenavond daar t antwoord op
gevonden,
;n zoo ben ik, mijnheer, nu eigenlijk gebon
den
Om nog een enkel woord uw lezers te doen
lezen
Mag ik nog ééne keer, mijnheer, u lastig we
zen?
Tij voorbaat hart'lijk dank, en u, heer van der
Laan,
U spreek ik allereerst met deze reden aan.
Wat vóór- of nadeel aangaat van een ge
mengd bedrijf,
Het zal niet noodig zijn, dat ik dasrover
schrijf.
Het is heel goed bekend, een stukje bouwerij,
D#t past voor eenen greidboer bijzonder best
er bij.
Dat ben ik wel met u eens, ik heb t ook niet
beweerd,
Maar dat een echte-geidboer, geen bouwen
heeft geleerd,
Doch dat het wenschelijk is om greide om te
breken
En volop graan te telen, dopt voor zichzelve
spreken.
U zegt, dat ik als dichter dst niet begrijpen
kan,
Maar daarvoor ben ik ook een jieel eenvoudig
man.
U komt met rare woorden, nectar en ambro
zijn, f
Zulks is mij veel te hoog, mijnheer, ik ben
maar klein,
ki ieb weinig maar geleerd, daarop had ik
geen kans
Van mijn geboort* af aan, nu werkman bij
Piet rrans.
M.ijnheer, als 'tzoo eens voorkomt, leg s.v.p.
dan uit,
Nectar en ambrozijn, zeg mij wat dat beduidt.
Dat ik mij daarmee voed, mijnheer dat hebt u
mis,
Of 't moet een goedje zijn, dat héél natuur
lijk is.
U noemt mij nu een dichter, omdat 'k wat rij
men kan
Als Dominéé eèn spijker slaat, is die dan tim
merman
Maar, laat dat zijn zoo 't is, wij willen gras
land scheuren
En willen d' eigenaars daar later over treu
ren,
Wij zijn toch nu gered, dat willen we maar
hopen;
Maar moeten wij, mijnheer, dan ook wat har
der loopen?
'k Lees wel eens in de krant van korter ar
beidsdag.
Mijnheer, hoe wil dat "omen, als ik ti vragen
mag?
Bouwland, dat weten wij, daar is werk aan
verbonden,
En, als 'k me niet vergis, dan is t nu uitge
vonden,
Ir ruim een halven dag het zaakje op te knap
pen,
Om verder wiat te slapen of netjes om te stap
pen.
Collega's, loopt dit los? de productie dient
verhoogd
Maar hoe zal dat geschieden, sis er steeds
wordt beoogd
Om weinig werk te doen; wij moeten allen
weten:
De mensch die niet wil werken, dat die oök
niet zal eten.
B. HEERINGA
Geachte Redactie.
Mag ik nog etns uw gastvrijheid inroepen?
Ik beloof er een bescheiden gebruik van te
acht ik ook. Maar men kan
niet," zei Aslaug hoofdschuddend.
grijpt iemand aan als men daar beneden is
Ik ben bijna van heimwel gestorven" voegde
zij er na een pauze zacht bij
„Ik zal mijn vrouw uit IJsland halen," zei
Sigurd, terwijl hij Aslaug lachend van ter zij
de aankeek, „dan krijg ik geen heimwee."
„In Kopenhagen zijn veel mooiere meisjes
om mee te trouwen."
„Dat heeft ook nog den tijd."
Zij waren bij den bewusten beuk aangeland.
Het was een dwerg in zijn soort. Het breede
bronnendal waarin de pastorie lag, liep hier
even beneden de kerk in net groote, eenige mij
len lange Oddurdal uit. Het ontleende zijn
naam ae talrijke bronnen, die van de berg
wanden naar beneden stroomden. Oude men
schen verhaalden, dat er in vroeger jaren
een diepe beek door had geloopen, tot dat een
door de rots gebroken lavastroom haar in
damp had doen opgaan. Wanneer dat ge
beurd was wisten zij niet te zeggen, ook de
kerkboeken gaven daarover geen opheldering.
Wellicht honderden jaren geleden! Nu vorm
de het in golvende lijnen verstijfde lavaveld,
waarover een zilvergrijze korst van mos was
Segrocid, den bodem van het dal. Waar de
tva niet hesngevloeid was, had da lata zfja
grond met eea teergroen, schitterend tapij
bedekt, Waarop het vee reeds voedsel vont
Aan gene zijde van de lavavlakte zag mer
wolkjes witte waterdamp in de zuivere, hel
dere lucht omhoog kronkelen. Dat waren de
heete bronnen, die het doel van den rit moes
ten aangeven. Er waren een menigte van der
gelijke bronnen; in alle dalen van den omtrek
zag men zulke dampen opstijgen.
De paardje» daalden, voorzichtig hoef voor
hoef neerzettend, de tamelijke steile berghel
ling af en vielen, in het dal aangekomen, in
een lichten draf. De zon, die reeds sterk ten
ondergang neigde, overgoot het grijze mos
kleed met een teer, rooskleurig schijnsel. De
basaltvlakken der bergwanden stonden in
loed, van boven naar beneden langzamer-
and in roode, violette en blauwe tinten aan
gloeikracht afnemend. De kruinen der verwi
derde bergen begonnen te vlammen, de wolken
sloten zich tot wonderbare groepen aaneen
Aan het andere einde van het Oddurtal zag
men in de heldere, doorzichtige lucht, op een
geheel in purper badende helling de nietige
silhouet van een menschelijk wezen. De daar
onder liggende, donkerder gloeiende vlakte
van den berg was ais met sneeuwwitte puntjes
bezaaid.
Sigurd en Aslaug brachten beiden, als
bij afspraak, de paarden tot staan Z wij gene
namen zij de schoonheid van het landschap
in zich op 1
„Dat is 't," zei Aslaug met eenzucht.
„Daarvan krijgen wij het heimwee. Ik heb d t
natuurtafereel gezien, toen ik daarginds wi'
de sterven."
Plotseling rukte zij haar zijden halsdoek
ai m zwaaide die in de lucht.
„Solveig!" riep zij jubelend, „Solveig, hoe-
ra 1 Morgen rijd ik naar boven, naar de berg
weide! Hoera! Voorwaarts, Aslaug!"
Gullfaxi en Loki zetten zich weer in bewe
ging. Zij moesten voorzichtig zijn, want over
al gaapten spleten en gaten in den grijzen
bodem. Hier en daar stond in dë scheuren
kristalhelder water, dat de ruiters als raadsel
achtige oogen der diepte tegenglinsterde Met
verwonderlijke behendigheid sprongen de
kortbeenige paardjes over de hindernissen.
Steeds gestrekter werd de draf. Zij schenen
te weten, dat het een weddenschap gold. Plot
seling begon Oullfaxi te galoppeeren. Loki
volgde.»Maar nu kwam, onmiddellijk voor het
doel Gullfaxi's hoef in een scheur van de la
va terecht, hij struikelde, viel en Aslaug
vloog met een gil voorover op den harden
grond. -
„Aslaug!" riep Sigura. Bliksemsnel bracht
hij Loki tot staan, sprong van het paard en
boog zich over het neergevallen meisje heen
Zij lag doodstil. Zij was bewusteloos. Van
onder den hoofdbank der faldur vloeide bloed.
Sigurd nam haar In zijn armen, en liet haar
met den rug tegen een lavablok'leunen. Toen
maakte hij de bovenste haken van het aan
hals en borst nauw aansluitend keurslijf los.
Uit epi holte schepte hij wat water, schoof de
faldur naar achteren en bevochtigde de ge
wonde plek.
Aslaug begon zich te bewegen. De kleur
keerde langzaam terug in haar wangen. Zoo
was zij beeldschoon. De half geopende lippen,
de onder de losgemaakte sneeuwwitte borst
doek zichtbare blanke boezem, brachten zijn
bloed in gisting.
(Wordt vtjvolgd)
ir«. 801.
den
