DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
A ieuwjaars wenschen.
No. 302
Honderd en twintigste Jaargang
1918
V RIJ D A G
27 DECEMBER.
FEUILLETON.
IJsland's bekoring.
Deze Courant wordt eiken avond, behalve op Zon- en
Feestdagen, uitgegeven. Abonnementsprijs b|j vooruitbetaling
per 3 maanden voor Alkmaar f 1.05, franco door het ge-
heele Rijk f 1.90.
Afzonderlijke en bewijsnummers 5 Cents.
Telefoonnummer 3.
Prijs der gewone Advertentièn
Per regel f 0.15. B|j groote eon trades rabat. Groot©
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N.V. Boek* ©n Handelsdrukkerij
v/h. HJSRMs. COSTER ZOON, Voordara C 9.
Het in exploitatie brengen
van terreinen voor handel en
industrie in onze gemeente.
wmmmmmmmmmmmmatmmmtmm
N ieuwjaarswenschen
in.
In het bijzonder zijn de antwoorden van de
zijde van den kaashandel voor onze gemeente
van belang.
Algemeen werd door belanghebbenden
voorzien, dat de oude Alkmaarsche kaasmarkt
in de toeikomst zal verdwijnen en men
voortaan op monster zal verkóopen. „Mocht
er", aldus een der antwoorden spoedig een
einde komen aan den wereldkrijg, dan moet
Alkmaar ook zorgen voor een goederenbeurs
waar op monster zal kunen worden verkocht.
Mocht zulks dan nog niet in orde zijn, dan
gaat de handel beslist naar elders".
Een andere kaashandelaar waarschuwde
tegen overijlde plannen al gaf hij toe, dat het,
wat den kaashandel betreft, mettertijd hier
wel tot dé oprichting van een goederenbeurs
zal moeten komen, hoewel kaasmarkten door
den handel in menig opzicht boven den gang
van zaken via een goederenbeurs wordea ge
prefereerd.
Van andere zijde werd er op gewezen, dat
zoolang de tegenwoordige voorschriften voor
distributie en export van kracht zijn, het te
genwoordige marktplein en de naaste omtrek
daarvan voor eiken kaashandelaar het be
langrijkste punt zijn,
Kring III der Hon. Mij. van Landbouw
deelde mede, dat den vorigen zomer genomen
proeven aangetoond hebben, dat verkoop op
monster voor kaas beslist uitvoerbaar is zoo
dat grootd onkosten voor de producenten io
de toekomst kunnen vervallen. Men achtte
het, wanneer Alkmaar het centrale punt voor
den kaashandel wil worden, wenschelijk voor
deze gemeente, vóór andere plaatsen dit doen,
een gelegenheid te reserveeren b.v. op de
plaats van de oude gasfabriek met aflaadge-
legenheid per schip of wagon aan de Han
delskade.
De Huiswaarderpolder werd hiervoor min
der geschikt geoordeeld, tenzij de wenschelijk-
heid werd gevoeld zuivel in veeuiea op te
slaan.
Een andere belanghebbende bleek minder
enthousiast over een1 kaasbeurs. Hij noemde
kaas op monster koopen niet mogelijk, daar er
van de 1000 fabriekskazen soms 500 zijn die
niet deugen. Deze belanghebbende zag van
het ter hand nemén van den kaashandel door
de bedrijfscoöperaties zelf nog niet veel ge
beuren. De koopers, die op de markt billijker
koopen, zouden er z.i. niet spoedig toe over
gaan aan de fabrieken' te koopen. Een beurs
zou de toevoer aan de markt verminderen tot
schade der gemeente en' tot ongerief van pro
ducenten en handelaren. Wanneer er in Alk
maar een beurs komt, komt er ook een in
Hoorn en Purmerend en de wik- en- weegloo-
nen brengen niets meer op. Op het product
der fabrieken is niet vast staat te maken en
handelaren zullen, volgens dezem belangheb
bende, nog eerder den boer opgaan dan op
monster koopen. Zoolang de kaasmarkten ge
handhaafd blijven zullen de koopers de fa
brieken niet bezoeken.
Men ziet dat de meeningen over de wen-
Novelle van Wilhelm Poeck.
4)
Hij boog zich over haar «n kuste haar lang
en vurig eenmaal, vele malen.
Plotseling ontwaakte zij.
„Sigurd, wat doe je!"
„Ik Aslaug wees niet boos op mh Te
was mooier dan ooit en toen moest ik je kus
sen."
Zij richtte zich op, nu bij haar volle be
wustzijn Op hetzelfde oogenblik bemerkte zij,
dat hals ontbloot was. Het bloed schoot haar
met kracht naar 't gezicht.
„Foei, Sigurd, dat was slecht!"
Hij mompelde een verontschuldiging, maar
Aslaug luisterde niet naar hem. Opstaande
maakte zij het keurslijfje dicht en trad op
Gullfaxi toe, die lang uitgestrekt met gebro
ken voorpooten op het lavaveld lag.
„Mijn best, braaf beestje." Zij begon te
schreien. „Ach, waarom zijn wij beiden zoo
wild geweest!" Opeens stampte zij met haar
voet op den grond. Je zult niet lijden. Haal
een geweer," gebood zij Sigurd.
Zonder een woord te antwoorden wierp Si-
gura zich op zijn paard en draafde weg.
Aslaug was naast Gullfaxi neergeknield en
streelde zijn kop.
„Nu moet je sterven, lieveling «n dat is
mijn schuld. Kun je mij vergeven. Aloör heeft
gelijk, de elfen belagen'ons.
Hoefslagen weerklonken. Van uit het
Lachsdal kwam een man aangereden. Het
was Björn. Toen hij het neergevallen paard
en het op haar knieën gehurkte meisje op het
lavaveld in 't oog kreeg, sprong hij van zijn
paard en daalde de helling af.
„Ben jij het, Aslaug?"
„Ik wil je wat geven, Björn," zei Aslaug
schelijkheid vah een goederenbeurs voor den
kaashandel nog al uiteenliepen, al erkende
men algemeen dat het ten slotte daar wel toe
komen zal.
Een voor belangstellenden interessant rap
port inzake de kaasmarkt in onze gemeente
werd door den heer A. Henneman in de ver
gadering der commissie op 3 Maart j.l. ter
tafel gebracht.
Wij zullen ons veroorloven dit rapport even
nader te beschouwen.
De heer Henneman achtte een geheel ver
dwijnen der kaasmarkt absoluut buitengeslo
ten.
Het aanvoeren af verkoepen van kaas aan
de Alkmaarsche markt wordt door wik- en
weeglooneu, Taschmangeld, zetloon, fooien
en wichtverlies buitengewoon duur. Voor 500
Edammer kazen, 1000 kilogram wegende,
worden de koste* op niet minder dan 18.25
geschat. Daarbij' komen nog 2 pet. kosten voor
goed gewicht en de prijs der ©lie voor het
insmeren der kassa, zonder dat gegaran
deerd kae wordea da4 teruggaag van kwali
teit door atoaorsaaal «ree bu'tengtslofesa is.
Het is begrijpelijk dat éess oaikosiea voor
groote fabrieken, welke soma partijen van
2000 tot 40.000 kilo's aanvoeren, van groote
beteekenis zijn.
Daartegenover biedt de aanvoer op de
markt weer groote voordedenDe verkooper
zal zijn product zoo voordeelig mogelijk kun
nen etaleeren, hij profiteert van de concurren
tie en de kooplieden die verseMïlende kwali-
te'ten en bijzondere typen zoeken, zullen ze ter
markt kunnen vinden, Daar verkoopt de pro
ducent zonder verdere verantwoordelijkheid
en ontvangt hij zijn geld a contant.
In de tegenwoordige omstandigheden is de
producent verplicht zijn geheele productie
aan de markt te brengen en op de respectieve
markten te Alkmaar, Hoorn, Purmerend en
Edam te doen aanvoeren en wegen.
De hoofdzaak ;s thans tijdig maatregelen
te treffen om te zorgen dat de kaashandel op
zich zelf ia Alkmaar zal blijven concentree-
rrn.
Dén heer Henneman komt het voor, dat de
proeven door groote fabrieken genomen om
slechts 10 pet. van het gefabriceerde als mon
ster van de geheele partij ter markt te bren
gen, niet moeten tegen gewerkt worden, ook
al vloeit er directe schade uit voort.
Aan de zelf-export van groote fabrieken
zijn ernstige moeilijkheden en groote kosten
verbonden en ter bespraing van kosten zal de
vrije markt steeds het ideaal blijven.
Zoover de heer Henneman waar het de be
langen der kaasmarkt betreft en wat die van
Alkmaar in het algemeen aangaat wil het
hem voorkomen dat verscheidene lichamen op
zuivelgebied zullen willen samenwerken om
Alkmaar het centrale punt te doen zijn wan
neer het belang daarvan met beleid naar vo
ren gebracht wordt.
Ziedaar verschillende beschouwingen over
het bestaansrecht en de toekomst van onze
kaasmarkt, voor welker publicatie wij de com
missie slechts dankbaar kunnen zijn.
Wij volgen thans weer hare verrichtingen
en willen dan allereerst nagaan hoe men in
Alkmaar óver haar plannen tot stichting van
een vries- en koelinrichting gedacht heeft.
op weemoedigen toon. Ik schenk je Gullfaxi,
Wt
iep»
indertijd met den hooioogst op de Udderhoe-
je kent hem immers zoo goed. Weet je nog,
Björn, hoe hij ons over het erf naliep, toen je
ve was? Ja, dat is lang geleden. Zijn bcenen
zijn stijf geworden, anders zou 't ongeluk
niet gebeurd zijn. Voor de haaienvacgst is hij
nog bruikbaar, anders voor niets meer. Jij
moet mij daarom een dienst bewijzen. Jc
moet hem doodschieten. Sigurd is een geweer
aan halen. Maar Sigurd mag hem niet doo-
en, dat moet jij doenIk kan het niet."
De groote. onbeholpe Björn wist niet wat
dit alles had te beteekenen. Hij keek Aslaug
met zijn heldere, blauwe oogep vragend aan.
„Ja, wij zijn gevallen, Gullfaxi en ik. Ik
werd bewusteloos en Sigurd heelt mij belee-
digd. Nu weet je het, Björn."
Bjorm trok verlegen aan zijn blonden
baard. Het bloed drong met zulk een kracht
naar zijn hart, als hij nog nooit eerder had
gevoeld. Hij keek op Aslaug neer. Zij kwam
hem zoo onderworpen voor in haar verdriet
over het paard. Was dat Aslaug, de trotsche
schoone? Wat glinsterde haar oogen zacht,
wat was zij mooi en zoo feeder. Het hecte
wat was zij mooi en zoo feeder. Het heele
hartstochtelijk begeeren. Aslaug had vriende
lijk tegen hem gesproken, even vriendelijk
als jaren geleden, toen zij nog kinderen wa
ren en voor de visschershut zaten te spelen.
„Ik wil alles dooi, wat je van mij ver
langt," zei hij.
Langzaam kroop de schemering tegen de
bergen op. Twee blauwachtige schimmen
kwamen over het veld nader. Het was Sigurd
met het geladen geweer en een tweede geza
deld paard. Hij was zeer verbaasd' Björn
daar te zien.
„Geef Björn het geweer," zei Aslaug ijs
koud.
Sigurd vroeg niet naar de reden. Hij reikte
Björn het geweer.
Aslaug trad ter zijde
Bijna algemeen getuigen de ingekomen ant
woorden van groote waardeering voor deze
plannen.
Slechts voor een grossierderij in koloniale
waren en een bontwerkerij werden dergelijke
opslagplaatsen onnoodig geoordeeld.
Een belanghebbende bij den boterhandel
deelde mede thans zijn boter in koelruimten
te Amsterdam te moeten bewaren, wat kost
baar en tijdroovend is. De veemen garandee
ren slechts het houden van hun koelruimten
op een bepaalde temperatuur, maar niet de
houdbaarheid der producten.
De secretaris der Alkmaarsche Xonijnen-
club betreurde het dat het nut der konijnen
nog niet algemeen erkend werd. Ware "men
hier meer van doordrongen dan zou de handel
daarin een goede toekomst tegemoet gaan en
een vries- en koelinrichting belangrijke dien
sten kunnen bewijzen.
De Rijksveeteeltconsulent kon zich met het
oog op de abnormale omstandigheden en1 de
onzekerheid der toekomst nog niet over het
nut van vries- en koel kamers en gelegenheden
voor het bewaren en financieren van huiden
voor de veehouderij in Noord-Hólland uit
spreken
Een eierenconserveerinrichting wilde in de
toekomst alles in een' gebouw onder brengen
en was ter besparing van transportkosten niet
ongenegen zijne onderneming te verplaatsen.
Een bierbrouwerij achtte het mogelijk, dat
kelders voor haar bedrijf gewenscht zouden
vischhandel sprak zich
met grootere zekerheid uit, wilde, indien goed
zijn maar een fruit- en
terrein beschikbaar was, onmiddellijk tot ver
plaatsing zijner werkplaatsen overgaan en
verlangde 100 M'. koelruimte en 200 M'.
open terrein.
Als bijzonderheid werd medegedeeld, dat
het Vriesseveem te Amsterdam geen ruimte
meer over had voor het bewaren van 1000
pond druiven.
Een kweeker juichtte de plannen der com
missie uit een oogpunt van algemeen belang
toe en ook kring III der Hou. Mij. van Land
bouw onderschreef de verwachtingen inzake
opslagplaatsen en koelruimten voor groenten
volkomen. Zij noemde de in uitzicht gestelde
aansluiting van de Noord Holl. Tram een
voorname factor voor het slagen der plannen
en beloofde krachtige medewerking. Door het
bestuur van den kring werd tevens medege
deeld dat de Rijksboterkeuring werkelijkheid
zal worden en waarschijnlijk Alkmaar als
centraal punt de voorkeur zal genieten.
Een poelier, die nu van het Vriesseveem te
Amsterdam gebruik maakt, ziet met belang
stelling naar vriesruimten in Alkmaar uit,
een aardappelhandd, een kaashandel en een
grossier in koloniale waren achtten eveneens
een dergelijk inrichting in onze gemeente zeer
wenschelijk. Ook voor den natuurboterhan-
del, die in groenten, fruit en aardappelen en
die in koloniale waren, in het bijzonder voor
het bewaren van zuidvruchten, worden koel
en vriesruimten noodzakelijk geoordeeld'.
Over het algemeen werd over de slechte en
dure bewaring in andere gemeenten ge
klaagd.
Uit de verschillende ingekomen ahtwoorden
mag zeker geconstateerd worden, dat er in
Alkmaar aan een goede koel- en vriesruimte
Björn hield het geweer tegen Gullfaxi's
kop. Een knal. Een schokkend zich opheffen.
Her dier was dood.
Met Biörn's hulp wierp Aslaug zich in
den zadel van het andere paard.
„Heb dank," zei ze met een hartelijken
handdruk. Toen reed zij weg zonder nog
eens om te kijken. Sigura volgde zwijgend.
Björn keek hen na.
Aan het firmament zweven nog altijd de
zonderling phantastische wolken. Het zijn
maanpaarden, zij hebben vleugels en voeren
naar een eindeloos verschiet.
Ditmaal zullen zij Björn niet afwerpen.
IV.
Al lag er over (Gulfaxi's uiteinde een ze
ker poëtisch waas, zoo kon men dit van zijn
overblijfselen toch niet bepaald beweren. Zijn
afgetrokken huid lag met zout ingewreven
naast allerlei rommel in een hoek van een
schuur. Daar naast in een paar kuipen, die
een soort pekel van bloed, rum, stroop en
zout bevatten, bevond zich zijn in stukken
gesneden cadaver. jVUeen het goudgele haar
van den staart en van de manen herinnerde
nog aan den mooien naam. Het hing in glad
de, nette strengen tegen den muur der hut
in afwachting, dat Bjorn's oude vader het
tot hengselsnoeren zou verwerken.
Onder de mannen, met wie Björn op zee
ging visschen, bevond zich een oude baas,
aien men de „Eidergans" noemde. Hij wag
gelde namelijk wat bij hei loopen. „Eider
gans" was echter volstrekt niet zoo dom als
men dacht, en niet ten onrechte, van de wer
kelijke „eiderganzen" beweert, want hij had
veel gelezen en kon over allerlei dingen pra
ten. Hij had zich levenslang met de visch-
vangst opgehouden en het tot niets gebracht,
want hij verdronk weer het beetje dal hij ver
diende.
„Wij IJslander» zijn sukkels", placht hij te
voor vele zaken groote behoefte is en' dat door
het tot stand brengen daarvan niet alleen de
verhuurders gebaat zijn, maar in de allereer
ste plaats de Alkmaarsche handelaren die nu
duur en onpractisch in andere gemeenten zoe
ken wat zij met besparing van transport en
bederfkosten in eigen gemeente moeten kunnen
vinden.
Wij komen nu aan de door belanghebben
den geuite wenschen inzake uitgestrekter en
beter gelegen fagbrieksterrein.
Daarover een volgende maal.
Wij maakten reeds in een onzer telegram
men melding van ernstige ongeregeldheden
te Berlijn. Wij zullen thans nadere Bijzonder
heden van het daar voorgevallene mededee-
len.
De zoogenaamde matrozen-volksweerbaar-
heid, die niet al te vertrouwbaar leek, zou
ontbonden worden. Het corps trok evenwel
van het paleis en de Marstall, waar het inge
kwartierd is, naar de Gmmasdantur, waar
men zich in 't bijzonder tot den commandant
van Berlijn, den heer Wells, wendde. Het
schijnt, dat een woordenwisseling gevolgd is,
die er mee eindigde, dat de matrozen Wells
hardhandig bij de kraag pakten en meetrok
ken naar ae Marstall, waar hij gevangen ge
zet werd.
Des middags om half vijf kwamen twee
matrozen van Eberts wachtpost dezen vertel
len, dat zij bevel hadden alle telefoontoestel
len te bezetten en er voor te zorgen, dat nie
mand het gebouw zou binnenkomen of verla
ten, zoodat de Rijksregeering een uur lang
gevangen zat.
Inmiddels rukte de garde de regeering te
hulp. Zij verscheen in de Wilhelmstrasse met
twee veldkanonnen. De matrozen gaven zich
over en werden ontwapend', nadat Ebert de
troepen had overreed om hen ongestoord te
laten aftrekken.
Een ernstige schietpartij was daaraan even
wel vooraf gegaan. Een bij het tuighuis opge
steld geschut van 7.5 cM. opende een snel
vuur op den N. vleugel van het paleis, welks
verdedigers met machinegeweervuur ant
woordden. De paleispoort werd met hand
granaten vernietigd en de stormtroepen dron
gen het paleis binnen, waar de matrozen zich
in de witte zaal krachtig verschanst hadden
en een gevecht van man tegen man ontstond.
Ten slotte werden de matrozen, die steun bij
bewapende burgers vonden, overweldigd.
De stedelijke commandant Wells is weer
vrijgelaten. De belofte werd gedaan, dat de
achterstallige soldij der muiters ten bedrage
van 80.000 Mark, zou worden uitbetaald en
dat de divisie zou blijven bestaan.
De Marstall schijnt buitengewoon geleden
te hebben, de gevel is heelemaal stukgescho
ten.
Over het algemeen nemen de Berlijnsche
bladen de zaak nog al kalm op en beschou
wen haar als een incident zonder beteekenis.
De Vorwarts zegt, dat de regeering moet op
komen tegen het den baas spelen van bewa
penden en de Freiheit wil nauwkeurig onder
zocht zien wie voor de bloedige botsing ver
zeggen, „aan ons behoort het land en ook de
zee. Voor talk, klipvisch en levertraan wordt
daar beneden een goede prijs besteed, maar
daar wij dom en arm zijn, moeten wij voor ue
Denen werken. Jens Nielsen's schip op het
fjord. Jens Nielsen's huis in de kogpplaats,
waarvan zijn die gebouwd? Jullie zegt van
hout en steen? Ik zou zeggen van leng en le
vertraan."
eenmaal zoo was. Björn zei er nooit iets op,
maar liet er des te meer zijn gedachten over
gaan.
Sinds den dag, die met de ndood van Oull-
faxi was geëindigd, dacht hij er vooral gron
dig over na. De wereld om hem heen en in
hem had geheel andere tinten aangenomen.
Zonder dat h- er zich eigenlijk van bewust
was, stond Aslaug's beeltenis nu in het mid
delpunt van zijn gedachten en oefende groo;
ten invloed op de in hem sluimerende energie,
't Was of hij helderziende was geworden. Hij
zag in zijn geest de scharen der vreemde
visschersvaartuigen, stevig gebouwd en
goed uitgerust, van verre gekomen om den
rijken zegen dor IJslandsche Zee in hun
kuipen en kisten te bergen. Men had er de
Franschen en Engelschen, die de inboorlin
gen den kabeljoouw voor den neus wegvingen,
de Noren kwamen om det haring tot in de
fjorden te vervolgen. Dat was wel verfcodenn,
maar 'de Noorweegsche ondernemers wisten
op-
I>
vergele-
ken
die Öootvisscherij. Als kudden scha
voederbakken tefkarig werden gevul
de boerenzonen en jonge kerels van de hoe
ven naar het strand gerend;, waar zich visch-
banken in de buurt bevonden. Zij vereenigden
zich zonder overleg, ongeordend was het Ibe-
zich te helpen. Zij vestigden zich in de köoj
,n
ij
,ie paar IJslandsche schepen?
plaatsen en werden zoo in. naam
landers. Wat beteekennden, daarbij
En dan
m wier
amen
In het nummer dat DINSDA0 dew
31sten DECEMBER verschijnt» zat
wederom gelegenheid bestaan tol
het plaatsen van
i 50 cents contant.
DE DIRECTIE.
antwoordelijk ia.
Toch is het gebeurde van belangrijke betee-
genis. In de omgeving van bet slot en de*
Marstall zijn bloedige straatgevechten ge
voerd. Het meest betreurenswaardig was, dat
de opstandelingen van een deel van het Ber
lijnsche garnizoen hulp kregen, zoodat een
broederstrijd van regiment tegen regiment
gevoerd werd. Nadat een deel van de garde
troepen naar de matrozen was overgegaan,
zonden de matrozen een parlementair met
een witte vlag en begonnen de onderhande
lingen, die tof een ook voor de matrozen een
gunstig resultaat leidden.
Het gerucht gaat, dat de stadscommandant
Wells opnieuw gevangen genomen werd ea
dat in de Marstall 12 dooden en meer dan 70
gewonden liggen.
Luitenant Vischer rou in plaats van Well«
door de republikeinsche vouawacht tot com
mandant van Berlijn benoemd zijn.
KORTE BERICHTEN.
In de vergadering der Berlijnsche ar
beidersraden speelden zich stormachtige too
ngelen of.
Masaryk, de le president der Tsjsdso
Slowakische republiek, heeft te Praag zijn
boodschap aan de leden der nationale verga
dering verkondigd.
De Hetmdn van de Oekrajine ia afge
treden, het directoiium-Aljoera heeft het ge
zag overgenomen.
IJet Belgische soc.-congref nam met
groote meerderheid een motie aan, voorge
steld door den algexneenen raad, waarbij in
stemming wordt betuigd met de deelneming
der socialisten aan het ministerie.
Gorki heeft een manifest de wereld in
gezonden, waarin hij den strijd predikt tegen
de oude orde en oproept tot den arbeid voor
betere levensvormen.
De Portugeesche oud-premier Affonso
Costa deelt het een en, ander mede over het
heerschen van schrikbewind onder de regeo-
ring van Sidonio Paes.
De Duitsche commissie voor de wapen
stilstand heeft aan de internationale eommii-
sie te Spa dringende wenschen doen toekoo-
men in verband met het verkiezingswerk voor
de nationale vergadering in het bezette ge
bied.
'Het Luxemburgsche leger eischt hervor
mingen.
De Aëro-Club is voornemens om in Juni
een expeditie naar de Noordelijke IJszee te
zenden, om aan de Noordpool uit vliegmachi
nes opmetingen te doen en fotografieën te ne
men.
drijf, de vaartu'gen waren klein, allertreu-
grist de vanggereedschappen. vóórdat hij
door Jens Nielsen als stuurman op de „Gooe-
de Hoop" was aangesteld en op de haati-
vangst voer, had hij zelf op die wijze den
kost moeten verdienen. Neen, 't was niet ge
makkelijk in zoo'n open boot mijlenver de zee
op te varen om daar te visschen. Dan lag
men overdag gemeerd op de bank en pasta
op de bengels, terwijl de man aan het roer
op zee en wind acht gaf. Bij goed weer waa
het dragelijk. Maar op het weer aan de IJ*-
landsche kust was geen staat te maken. Ala
heksen kwamen de nevels plotseling aanzet
ten en staken de zoa in haar grijzen zak of
er kwamen wolken uit het wqrteni, d'it het lijf
vol regen en sneeuw hadden en haar ver
zwolgen als de haai den zeehond. Op hun rug
reed de wind. Dan deinden de booten als no-
tedoppen op de golven, het 6chuim 6potte
over ae mannen heen, hun baarden verander
den in ijskegels, de leeren broeken en wol
len buizen in stijve planken. Nam de wind
in hevigheid toe of waren er teekenen, die er
op wezen, dat hij zich naar he land zou
draaien, dan moesten de in de zeewanten ver
stijfde handen naar de riemen grijpen om
aan de begeerige zee te ontkomen. En vreese»
lijk stond' menigmaal de branding op de rota
achtige kusten. De mannen moesten God
dan dankbaar wezen, als zij, dikwijls geheel
uitgeput en bij' donkeren nacht, de bescher
mende bocht bereikten. En hoevelen van de
visschers kwamen nooit terug? En waarvoor
waagde men zijn leven? Voor een karige
verdienste, die men nauwelijks zoo kon noe
men. Want de eigenaren der vaartuigen, der
zeilen en het vanggereedschap staken de
winst op, in elk geval voer de koopman er
goed bij, die de goedkoop verkregen visschen
in zijn voorraadschuur het inzouten en ze
daarna voor hooge prijzen verkocht.
Ja, het was een goede gedachte van hem
geweest, de bootvimcherij er aan te geven m
ALKMAARSGHE COURANT.
di
