DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. Usland's bekoring. *0. 26 ir* 9 VRIJ D l L 31 JANUARI. F KUIL LETON ©ft Runmr «ft 8 fefattoa. Hoil^rü @@H f*rt tfbïNlü»^ »l jMUTRin^ Deze (ourant wordt eiken avond, behalve op Zou- eu Feestdagen, uil gegeven. Abonnementsprijs bij vooruitbetaling per 3 maanden voor Alkmaar f Ltt®, franco door bet ge heel e liijk f 1.90. Afzonderlijke en bewijsnummers 5 C&nt&. Prijs der gewone Advertentiën Per regel f 0.15. By groote contracten rabat. Groote letters naar plaatsruimte. Brieven franco aan de N.V. Boek- en Handelsdrukkerij v/M. HERMs. COSTER ZOON, Yoordam C 9. Het in exploitatie brengen van terreinen voor handel en industrie in onze gemeente. B f TeleJoonmssnsttaer 3. XVII Den 26en Februari had de conferentie met den hoofdingenieur van den Provincialen Waterstaat te Haarlem plaats. De hoofdingenieur deelde mede, dat wan neer het hier een algen.een provinciaal belant geldt, de Prov Waterstaat gaarne bereid z& zijn, op de zaak verder in ie gaan. net is geenszins uitgesloten dat plaatselijke en provinciale belangen hier samengaan. De plannen der commissie achtte cte hoofd» ingenieur wel uitvoerbaar. De secretarie der commissie öerianertfe ran de ves&eerde politiek, die men vroeger in Alk maar volgde. Een verbeterde waterverbinding met Alkmaar zou een natuurlijke» stroom van producten daarheen-doen onteia&a, die kunst* matig aanzie Zes wicks werd tegengehou den. De hoofdingenieur èetwsjfepde of men de boezemhemaling wel spoedig tot etaod zal kunnen bratged. Men weet nooii «at er te verwachten is wanneer de boezemwaterea verbonden worden en de prnctijk zal dit moe ten leeren. Hij betwijfelde oi de aluizea gemist zu!}en kunnen worden. Zij zullen: misschien vaak open kunnen staan maar in geval van nood zal men ze noodig hebben. De hoofd ingenieur hee.t indertijd aangeraden eens een proef te nemen met het verbinden van Scher mer- en Raaksmaatboezem maar het resultaat daarvan was hem niet bekend. v Raaksmaatboezem is 60 met een nood* peil van 14, d. w. z. dan gaat het spannen Schermerboezem is 38 doch het noodpeil is plm. A. P. (-#- 8). riet is niet te zeggen wat de Kaden zt lien doen bij samenbtmaling. Al nadert men de kans van gelijkstelling der twee boezemwa teren dan is men er nog niet. De hoofdingenieur adviseerde ten slotte een grooiere sluis te maken aan de Zes Wielen en thans flink aan te pakken. De «luis moet geen bron van inkomsten vormen. Hoe meer deze openstaat, hoe beter dit voor het verkeer is en geen sluiswachter moet dan ook belang bij dé „centjes' hebben d Mers vond in N.-Holland en West-Fries land alle boezemwater onder de „Uitwateren- de Sluizen", die tot opdracht had het water te regelen maar het verkeer niet tot haar werk kring trok. Thans vraagt men in de polders meer en meer waterwegen en eiseht men goed vaarwater, dat steeds op een peil gehouden wordt om de scheepvaart mogelijk te maken. De waterverbinding Alkmaar—Hoorn is mogelijk al zal men over sluizen moeten be schikker. voor noodgevallen. De toevoer der producten der polders op dit v* ilce.rkwatcr Mm met eenvoudige middelen geschieden. In den Heer-Hugowaard is het polderbestuur bezig het vaarwater in den pol der te regelen en overtoom en te maken. Volgens den hoofdingenieur staat Alkmaar in een eenigszins kwaden reuk bij de autori- viien. Men verwijt het kleine eigenbelangen te veel op den voorgrond te stelles m daarin saori de gemamte niet volharden.. Heel Noord-Holland en West-Friesland ver langt naar opruiming der Zes Wielen en men tnoet aanpakken daar men Alkmaar anders links zal laten liggen. Novelle van Wilhel* Potck. 22) „Ik moest eigenlijk boos op je zijn. Drie maanden geleden hebben we hier ook gezeten en op de haai vangst gedronken. Weet je dat nog? Ik zou je dat acheepsaandeel waarach tig niet gegeven hebben, wanneer jullie allen mij niet zoo aangevallen waart, in de eerste plaats Aslaug! Nu werp jij mij dat weer voor de voeten als een afgeknaagd1 schapebeen daar ligt hetIk wil het niet meer hebbenNu je moet weten, wat je doen wilt! Maar. Björn, als het met die handelsmaatschappij of met het meisje niet gelukt, kom dan maar weer terug Het scheepsaandeel zal toch voor bewaard blijven En nu willen we nog eens kijken. Je bent taai, jongen en je hebt ver stand, al werkt het ook langzaam. En je drinkt geen brandewijn Wat jij je voorneemt, dat zul je ook bereiken. Wanneer alle I islan ders waren zooals jij, dan had je ons Denen niet noodig." „Die tijd zal ook nog komen," zei Björn, glimlachend. „Voor den drommel niet, jongen. Maar jou wensch ik alles goeds. Skolr' Björn beantwoordde den heildronk, nam van zijn voormaligen patroon afscheia en be gaf zich in diep nadenken verzonken naar de ouderlijke hut. Het was zijn plan naar de Oddurhoeve te rijden en om Aslaug aanzoek te deen. Daar hij slechts een visscher was en geen heeve be aat, moest h(j °P weigering van den kant Tegen de voorgenomen iadeding laer-terreifl met vaartverande- v&a het Huiswaarde? pol ritigen e«i nieuw te graves water bleek ook bij het college der Uitwafetende Sluizen in Ken- nemerland en Wrat Friesland geen bezwaar te bestaan. Drie belanghebbenden uit de Egmonder- dorpen deelden den secretaris der commissie mede zich indertijd tot de Provincie gewend te hebben om een bestuur in te stellen over het vaarwater van Egmond naar Alkmaar daar dit water onbeheerd is Men weet door dit on- beheerdzijn niet tot wied zich met klachten over dit vaarwater te wenden waardoor het aanbrengen van verbeteringen onmogelijk is. Provinciale Sta tan benoemden een commis sie van onderzpek. Her laatste onderzoek dateert reeds van 10 maanden geleden es men heeft er later niets meer van gehoord. Van het haventje aan den Hoef tot de Eg- mondermeer is plm. een kwartier gaans. De haven deugt niet, het vaarwater is oavoidoar- de en de bruggen moeien veranderd wortfea. Maar wie zal net werk uitvoeren m betalaa De gemeente-archivaris van' A ik maar heeft indertijd aangetoond dat Alteaar Egmoa- denneer en Egmond-Binneai verplicht waren elk voor 1/3 bij te dragen in onderhoud en verbetering van den geneden waterweg. Het vaarwater wordt dieper gewenscM, vooral de drempels bij de bruggen ligger te hoog en de doorvaart is te gering. De belanghebbenden hadden gee®1 bijzon dere voorkeur voor de uitmonding via de Ver- laatjes in de singelgrachten of via de Wog- ndmschebuurt in hef Groot Noord Holl. Ka naal De smalste brug, die tegenover de La- moraalsluss is 3 M,, dus het grootste schip kan niet breeder dan 2.90 M. zijn. De waterverbinding Hoevervaat t-Egmond» Binnen aldus een vork vormende met rloever- vaart—Egmond aan den Hod is ook voor 3/4 onbevaarbaar. Dit stuk is plm. 4 K M. lang, van den Hoef tot Alkmaar is 7 KM. en de spoorbruggen zijn vrij flink Belangh bbende polders bij de ze waterverbinding zijn de Bóven polders, de Sarnmerpclder, de Vennewaterspolders, de Baafjespolder, de EendracMpolder, terwijl eerig oningepcldérde land bij Den Hoef en terrein van de familie Berger belang bij goed waterverke.r hebben. Het zomerpeü is —59 A. P. Overal op de drempels wordt 1 M. diepte daar onder ge- wenscht en de vaartbreedte zou wel voldoen de zijn als de rie schoten verwijderd werden. De belanghebbenden deelden mede, dat de dijkgraaf van den Egmondermeer, de heef Arie Met, een warm voorstander van de verbe teringen is. De Ge. stmolen bezorgt de schelpkalkfa- briek veel last Om de twee jaar moet daar de zandbank welke de molen opwerpt worden wegg'graven. Deze lastpost zal kunnen ver dwijnen wanneer een elcctrisch gemaal komt en het water in de Winnemervaart gebracht wordt. Het vischwater zal ook verbeteren door het uitdiepen van de Hocvervaarti Men verwachtte wel algemeene medewer king want als de producten kunnen afgevoerd worden sullen de landerijen ais bouw- en tuinland dadelijk b>. langrijk «tijgen. Deze Maagden &m des lagen waterstand weike tot soms 80 A. P, daalde waardoor dra zomers de vaart bijna geheel gestremd ;a. Van een in het voorjaar van 1918 gehouden van den rijken boer voorbereid wezen. Hij had zich aaarom het geld laten uitbetalen. Baar geld was ook bij de boeren iets zeld zaams, want bij den ruilhandel in de koop stad gaven de meeste boeren het eveniueele overschot van de door hen geleverde waren volgeas gebruik „op den koop toe", terwijl de koopman een eventueele hocgere waarde zijner waren steeds als schuld op iemand'» re kening noteerde. Zoo vloeiden de in het land geproduceerde goederen in de factorijen der Denen terwijl net bare geld in hun zakken bleef. Bjöm veronderstelde dus, dat zoo'n groote som gelds als hij bezat, indruk op Finnur maken en hem bij zijn aanzoek steu nen moest. Ingeval hij werd afgescheept, wilde hij de streek verlaten en naar Eyjafjord gaan. Daar hadden IJslander» een groot gestrand schip gekocht, om daarmee op eigen hand handel te drijven. Björn had van dit voornemen in de courant gelezen. Het ondernemende van de zaak trok hem aan. Hij had er vroeger uitvoe rig met den Eidergans over gesproken en was tot de vaste overtuiging gekomen, dat slechts de onverschilligheid en het gebrek aan ondernemingsgeest der IJslanders oor zaak waren, dat de Denen en Noren het geld in hun zakken staken, terwijl zij het toch evengoed zelf konden verdienen. Hij dacht bij deze handelmaatschappij zijn geld te plaat sen en hodpte ook op het schip zelf een be trekking te vinden. Gelukte dat niet, dan kon hij altijd nog tot de haaivangst terugkeeren, waaraan in het Noorden zeer veel werd ge daan. Terwijl zijn hoofd zoo heel verstandig zijn toekomst uitdacht, hield zijn hart zich met geheel andere dingen bezig Hij was in zijn gumt bij Aslaug. Hjj herinnerde zich hoe in» vergadering van belanghebbenden bij de wa tenrege» tiêm Alkmaar uitgeschreven door ©i W. van. Befgöc maak van een door den ontwerp bleven reeds ia oare courant melding. De heer Van Reemsa deelde den secretar is der commissie mede, dat men sedert jaren be zig is een reglement voor de Hoevervaart te verkrijgen doch omliggende polders waren daarvoor niet te vinden omdat in dit regle ment verplichtingen tot onderhoud en verbe tering zouden moeten vastgelegd worden. Indiening en uitvoering heer Van Reenea gemaakt achterwege. Na de vergadering van belanghebbenden bij de waterwegen naar Alkmaar rees de vraag of het geen aanbeveling zou verdienen een grooter lichaam in het leven te roepen, dat de landen van Hriloo tot Petten zou om vatten. Dit zou bezwaarlijk een waterschap kunnen zijn daar ook gemeenten zitting in het bestuur zouden moeten hebben en men. dus een vaartsehap zou moeten stichten. De Pro- de was reeds met de stadie van de Hoever vaart beïig. Het plan bestond destijds, aan aMe belang hebbenden een verklaring toe te zenden zoo als die op tm algemeene vergadering ter tee- kepiag gebracht zou worden waarbij belang hebbenden aan Prov. Staten verzoeken een vaartsehap in te stellen esa zich principieel bereid verklaren, de kosten van verbetering en onderhoud te dragen. Zoolang de Uftwaierenée Sluizen: niet heb ben te zorgen voor vaartbelangen, zal van die zijde geen initiatief of hulp te wachten zrjfl. De sleutel van het geheele vraagstuk ligt bij de brug over de Houtvaart bij het Kanaal. Daarvoor zullen Zuid- en Oost-Bergen, Eg- mond-Binnen en Egmond aan den Hoef hun ne schepen op het Gr. N. H. Kanaal moeten brengen. De ligging der brug is gunstig. De weg behoeft ter plaatse maar weinig ver hoogd te worden om een goede doorvaart- hoogte te verkrijgen, door de hoogte van de spooi baan langs het kanaal tot bij de brug waterpas'te houden. De breedte moet worden vergroot, daar het water thans in sommige tijden reeds geen doorgang meer kan vinden. Het hoogtever schil van het water aan weerszijden van de brug bedraagt toch soms een voet en veroor zaakt een stroomversnelling die aan de scheepvaart reeds ongelukken teweeg bracht. Hier zou waarschijnlijk een draaibrug voor schepen van b. v. 5ö ton of iets grooter moeten komen in bediening bi; de H. IJ S. M. Ook de duiker vlak onder den brugdrempel gelegen zou moeten zakken of verdwijnen. Het oorspronkelijk plan was uit te diepen tot 1.60 A P. Men zbu dus 1 M. water heb ben en de breedte was plm. 5K M. gedacht. Aan de Provinicie zou de vraag gesteld werden wie de plannen en kostenberekeningen maken zal. De heer Van Reen en zou de commissie be richt zenden wanneer hem nadere mededee- liagen van de provincie bereiken. Ernstig worden de beraadslagingen over de Duitsche koloniën Yooiigexei m cm defini tief besluit is ia deze kwestie nog niet geno men. nig zij hem voor de hut van Walrus-Eirik in de oogen had gekeken en beredeneerde bij zichzelf, dat een vergissing cp dit punt on mogelijk was. Hoe koel en afgemeten Aalau. zien 's namiddags ook bij Jens Nielsen ha: ;etoond, 's mor, en blik der lie! ens had zij ie aangezien. hem toch met Ja, dat wa ren zalige gedachten. Hij hield haar in zijn armen. Hij liep met haar over de groene „Tun" en door het mooie, vruchtbare dal. Met lange, fladderende manen en staarten draafden de paarden over het gras, daar stonden de koeien, wit en bont gevlekt, de honden dreven de schapen voor zien uit in de omheining, en Aslaug zei„Dit alle3 behoort nu aan jou en ikzelf daarbij. Hier is het para dijs, hier willen wij wonen. Is het niet mooi op IJsland?" „Neen," zei Björn tot zichzelf, „daaraan wil ik niet meer denken. Dat zou te veel geluk zijn voor een mensch." Maar de vizioenen lieten zich niet afwij zen en kwamen telkens terug. Björn herinner de zich hoe hij als jongen met Aslaug aan het fjord had gespeeld, wanneer zij in den zo mer bij haar ltinderlooze tante kwam logee- ren. Dat duurde altijd eenige weken, van daar dat zij elkaar zoo goed kenden. De Baers- dochter had dan ook wel met de andere vis- scherskinderen gespeeld, toch het liefst met hem. Zij had het niet versmaad in de nederige hutten mede aan tafel te zitten en gedroogde leng te eten. Bij slecht weer hadden zij „Ak- kort" (kaartspel) in de hut gespeeld of As laug had „Andrarimur" (een soort doorloo- pende rijmelarijen) gedeclameerd, waarvan zij verscheidene van buiten kende, totdat Olaf over het strand kwam aandraven om baar naar huis te brengen. Hij was ook sens als jongen mst den hooioogst op de Qddurhoera Het is begrijpelijk dat voor de verdere besii -deze kwestie ook besluiten der conferentie van groot belang is, Weet Wilssn zijn zin door te drijven, dan ss er hoop dat ook op andere be langrijke punten zijn stellingen als wensche- lijk zuilen woroen erkend, geeft de conferentie echter toe aan de hebzucht van vooraan staande mogendheden, dan wordt deze confe rentie een herhaling van vroegere vredesbij eenkomsten si zullen revanche-oorlogen in ae toekomst niet kunnen uitblijven. Een Reuter-telegram uit Parija meldt, dat in goed ingelichte Amerikaansche kringen te Parijs gelooid wordt, dat de moeilijkheden in de koloniale vraagstukken zouden worden opgelost door een stelsel van mandaten, waarop de volkenbond toezicht zal uitoefenen. De koloniën zouden aldus worden geïnterna tionaliseerd, gelijk president Wilson zulks wenscht, daar de mogendheden, die opdracht tot het beheerm vaa koloniaal gebied hebben ontvangen, volkomen vrijheid van handelen zouden hebben, zoolang haar actie in over eenstemming met het beginsel van den bond is. E®s particulier telegram uit Parijs meldt, dat preasdfeni Wilson stelliger dan wit voor S"n 14 punten opkomend, inlijving krachtig wijst en het wei winnen zal. Ook in Duitschlasd is men begrijpelijker wijze zeer benieuwd wat er met de Duiteche koloniën gebeuren zal. De Allg. Ztg. wiist er op, dat bij de leiden de BritscEe en bransche staatslieden het voornemen bestaat om te beletten, dat Duitschland in zijn koloniale rechten her steld wordt. Daarentegen moet de Duiische rijksregee- ring er opnieuw op wijzen, dat Wilsons voor stellen tot regeling van dé koloniale kwestie ook door de geallieerden zonder voorbehoud aanvaard zijn. Plannen om Duiiedüland zijn koloniaal he- afleen in sch maar verwekken ook in het Duitsche volk, dat zit te onthouden, ziin niet alleen in scherpe tegenspraak met Wilson's vredesprogram, maar verwekken ook in het Duitsche volk, dat van zijn vijanden een rechtsvrede verwacht, een gevoel van felle verbittering. Berichten van huitenlandsche bladen, al dus de Allg. Ztg., als zou Wilson het voor stel der geallieerden, om het Duitsche volk geen koloniaal bezit toe te staan, goedge keurd hebben, kan wel in overeenstemming zijn met den wensch van chauvinistische di- resident Wilson :even. ilomatieke kringen, maar niet met de feiten et is niet aan. te nemen dat pre zijn eigen beginselen zou prijsg: Een Reuter-telegram meldt, dat alle Brit- sche en Amerikaansche gedelegeerden naar de komende internationale arbeidersconferen tie zich verbonden hebben de politieke beslui ten tc steunen die op het inter-geallieerde con gres in September te Londen waren genomen. De Britsche en Amerikaansche gedelegeer den achten den volkenbond van het hoogste belang. Hun interpretatie van het voorstel is dat het in waarheid een bond van volken zal zijn, waarin de werkers evengoed direct verte genwoordigd zijn als de regeeringen. Ofschoon alle Britsche gedelegeerden er voor zijn, een groote mate van zelfbestuur toe te kennen aan Ierland, zijn zij er zeer tegen den eisch der Sinn Feiners voor volledige scheiding te steunen. Over Iet algemeen zijn de Britsche en de Amerika, msche gedelegeerden het eens over geweest Hij en Aslaug hadden met de ande ren het hooi in bundels gebonden en het op Gulifaxi geladen, die toen nog een tweejarig veulen was en Aslaug overal naliep. Dan werd Gulifaxi gezamelijk door hen beiden bij den teugel gegrepen en naar de hooimijt ge leid, wat altijd heel vermakelijk wa», vooral als men bij het opladen van het hooi naar be neden tuimelde. Maar Björn was toch on danks Aslaug'» uitnoodiging nooit weer op de Oddurhoeve geweest haar Deensche moeder had hem menigmaal zoo voornaam aangekeken, en dan moest hij er telkens aan denken, dat hij maar een visschersjongen was En eens had Aslaug gezegd: „Ik mag de menschen niet kussen zooals ieder ander dat doet. Moeder wil het niet heb ben. Maar jou zou ik toch graag eens kus sen En toen had zij haar armen om hem heen geslagen en hem gekust. Aan dat alles dacht Bjöm en hoe langer hij er aan dacht, des te sterker werden in zijn hart de liefde en het verlangen naar de mooie Baersdochter. Mar ohtging het niet, dat Bjöm zoo in gedachten was. Hij plaagde hem met zijn verliefdheid en op een dag, toen hij zich sinds langen tijd weer eeno aan den Deenschen korenbrandewijn ter dege had te goed gedaan, vertelde hij Bjöm heel vertrou welijk van zijn poëtische bestorming op As- laug's hart, waarbij hij haar standvastigheid prees. „Als jij dien avond tegenover haar had ge zeten, dan zou zij waarschijnlijk vriendelijker geantwoord hebben. Maar ik? Een oude ke rel—een dagloon»! Tij minne vent!" zei den haar oogen tegen mij nu dat ben ik immers ook." Hij zweeg een «ogenblik, want hun economische voorstellen, n.l. den 8-uri- gen werkdag, minimum loonen voor alle ar beiders, beperking van den kinderarbeid en verbod van „dumping", d. i. het tegen lagere prijzen dan den proauctie-prijs, in het buiten land aan de markt brengen van producten, die in het eigen land duurder worden ver kocht. Een particulier bericht meldt dat overeen stemming is verkregen ten opzichte van het Engelsche voorstel, dat aan de commissie voor de internationale arbeidswetgeving zal aangeboden worden. De Engelsche regeering stelt voor de inter nationale arbeidscommissie in overweging te geven dat er een organisatie in het leven ga- roepen zal worden waarin ook de arbeiders vertegenwoordigd zullen zijn. Deze organisa tie zal inlichtingen verzamelen om de begin selen te bepalen ten opzichte vaa den interna tionalen arbeid, die aan de regeeringen in overweging gegeven zullen worden na over eenstemming met de organisatie. De moeilijkheden zullen wellicht hoofdza kelijk met öe Oostersche landen voprkomeu wegens de verschillen in arbeidsvoorwaar den. De stakingen in Engeland nemen een on rustbarenden vorm aan. Te Belfast is volsla gen stilstand in de werkzaamheden gekomen. Ofschoon beide partijen verlangen om aan den tegenwoordigen staat van zaken een einde te maken, hebben geen van beiden nog laten blijken dat zij willen toegeven. Er zijn sterke invloeden aan het werk om althans een wapenstilstand te bewerken, maar pas over een paar dagen.zal bekend worden, wat daar mee bereikt is. De burgerij te Belfast is onge rust over den loop dien de zaken kunnen ne men. De minister van arbeid noemt de stakingen een onvermijdelijk gévolg van den oorlo, Een ernstige omstandigheid ia dat de wer lieden niet naar hun eigen vakvercenigings leiders luisteren, maar de minister verwacr te. dat de vakvereenigingstucht weldra h< steld zal zijn. Borne is van oordeel, dat de staat moe; tusschenbeide kan komen in geschillen schen patroons en werklieden, als de laats ;een steun van hun vakvereenigingen ht„- en. Als de staat dat deed zou hij het ver trouwen in de gekozen arbcidsvertegenwocr- digers ondermijnen. De minister ried ten slotte de openbare meening aan, zich niet noodeloos ongerust te maken over de stakingskoorts. Deze zal van zelf uitwoeden en weer,plaats maken voor gezonde toestanden. Het bedrag van de schade van den staat België zal in het geheel 15 milliard zijn; het bedrag der persoonlijke verliezen zal onge veer eens zooveel beloopcn België zal geen straf-vergoeding van Duitschland eischen. De commissie uit de vredesconferentie voor vergoedingen is nu aangewezen. België is" gereed zijn geval uiteen te zetten. Onder de posten in de berekening van de verliezen van den staat België komt voor: voor spoorwe gen, posterijen en telegrafie 3750 millioen frank; voor feitelijke oorlogsuitgaven; 3 mil liard frank; oorlogsbelastingen aan de Duit- sthers betaald; 2% milliard; ondersteuning van de bevolking; 2 milliard; het aantal in k- hij dacht aan het avontuur bij den drattur. Nee, dat wou hij toch maar liever niet vertel len. „Hoor eens, ik heb altijd gedacht, dat jij de beste vischgronden wist te vinden. Hoe lang wil je hier aan het fjord nog kabel jauw vangen? Ik geloof, juist zoo lang, tot dat een ander je Finnurs blonde dochter voor den neus weghengelt. Denk er aan wat het spreekwoord zegt: „het is niet raadzaam zich op de bestendigheid van een vrouw te verlaten." Weet je, wat de oude Jorunn mij vanmorgen heeft verteld? Dat er bruiloft zou wezen op de Oddurhoeve. En weet je, wie voor den gelukkigen bruidegom wordt gehouden? De lange Jon uit het Lachsdal." „Vrouwen praten zooveel," antwoordde Björn gemelijk. Maar 's avonds ging hij naar den fjord- boer, van wien hij gewoonlijk een paard leende, als hij er een noodig had. Hij bekeek de dieren, koos er een uit, vroeg naar den prijs en of hij het voor den volgenden dag kon te leen krijgen. Misschien zou hij het ook behouden, daar hij van plan was een reis te maken. Den volgenden morgen bracht een jongen een bruine voor de deur der hut Björn nam afscheid van zijn ouders en zei, dat hij naar boven, naar het Oddurdal wilde rijden en van daar wellicht dadelijk de reis naar het Noorden zou voortzetten. Zij moesten zich echter niet bezorgd over hem te maken, hij zou dan wel spoedig schrijven. Toen hij van Mar afscheid wilde nemen, verklaarde deze, dat hij mee wilde rijden daar hij' zoowel van den haai als van de platvisch, kortom van het heele visschersleven meer dan genoeg had Björn was zeer in zijn schik met dat geleide, ei' was spoedig een paard voor den kuipen gevonden ea de vrienden vertrokken (Wordt vervolgd). ALIMAAISCIE COURANT itlri 'fi mnrrr«nè VtnA tU kzun imrJ-i mz )gf ij bi

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1919 | | pagina 1