DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Usland's bekoring.
*0. 26
ir* 9
VRIJ D l L
31 JANUARI.
F KUIL LETON
©ft Runmr «ft 8 fefattoa. Hoil^rü @@H f*rt tfbïNlü»^ »l jMUTRin^
Deze (ourant wordt eiken avond, behalve op Zou- eu
Feestdagen, uil gegeven. Abonnementsprijs bij vooruitbetaling
per 3 maanden voor Alkmaar f Ltt®, franco door bet ge
heel e liijk f 1.90.
Afzonderlijke en bewijsnummers 5 C&nt&.
Prijs der gewone Advertentiën
Per regel f 0.15. By groote contracten rabat. Groote
letters naar plaatsruimte.
Brieven franco aan de N.V. Boek- en Handelsdrukkerij
v/M. HERMs. COSTER ZOON, Yoordam C 9.
Het in exploitatie brengen
van terreinen voor handel en
industrie in onze gemeente.
B
f
TeleJoonmssnsttaer 3.
XVII
Den 26en Februari had de conferentie met
den hoofdingenieur van den Provincialen
Waterstaat te Haarlem plaats.
De hoofdingenieur deelde mede, dat wan
neer het hier een algen.een provinciaal belant
geldt, de Prov Waterstaat gaarne bereid z&
zijn, op de zaak verder in ie gaan.
net is geenszins uitgesloten dat plaatselijke
en provinciale belangen hier samengaan.
De plannen der commissie achtte cte hoofd»
ingenieur wel uitvoerbaar.
De secretarie der commissie öerianertfe ran
de ves&eerde politiek, die men vroeger in Alk
maar volgde. Een verbeterde waterverbinding
met Alkmaar zou een natuurlijke» stroom van
producten daarheen-doen onteia&a, die kunst*
matig aanzie Zes wicks werd tegengehou
den.
De hoofdingenieur èetwsjfepde of men de
boezemhemaling wel spoedig tot etaod zal
kunnen bratged. Men weet nooii «at er te
verwachten is wanneer de boezemwaterea
verbonden worden en de prnctijk zal dit moe
ten leeren. Hij betwijfelde oi de aluizea gemist
zu!}en kunnen worden. Zij zullen: misschien
vaak open kunnen staan maar in geval van
nood zal men ze noodig hebben. De hoofd
ingenieur hee.t indertijd aangeraden eens een
proef te nemen met het verbinden van Scher
mer- en Raaksmaatboezem maar het resultaat
daarvan was hem niet bekend. v
Raaksmaatboezem is 60 met een nood*
peil van 14, d. w. z. dan gaat het spannen
Schermerboezem is 38 doch het noodpeil
is plm. A. P. (-#- 8).
riet is niet te zeggen wat de Kaden zt lien
doen bij samenbtmaling. Al nadert men de
kans van gelijkstelling der twee boezemwa
teren dan is men er nog niet.
De hoofdingenieur adviseerde ten slotte
een grooiere sluis te maken aan de Zes Wielen
en thans flink aan te pakken. De «luis moet
geen bron van inkomsten vormen. Hoe meer
deze openstaat, hoe beter dit voor het verkeer
is en geen sluiswachter moet dan ook belang
bij dé „centjes' hebben
d
Mers vond in N.-Holland en West-Fries
land alle boezemwater onder de „Uitwateren-
de Sluizen", die tot opdracht had het water te
regelen maar het verkeer niet tot haar werk
kring trok. Thans vraagt men in de polders
meer en meer waterwegen en eiseht men goed
vaarwater, dat steeds op een peil gehouden
wordt om de scheepvaart mogelijk te maken.
De waterverbinding Alkmaar—Hoorn is
mogelijk al zal men over sluizen moeten be
schikker. voor noodgevallen.
De toevoer der producten der polders op dit
v* ilce.rkwatcr Mm met eenvoudige middelen
geschieden. In den Heer-Hugowaard is het
polderbestuur bezig het vaarwater in den pol
der te regelen en overtoom en te maken.
Volgens den hoofdingenieur staat Alkmaar
in een eenigszins kwaden reuk bij de autori-
viien. Men verwijt het kleine eigenbelangen
te veel op den voorgrond te stelles m daarin
saori de gemamte niet volharden..
Heel Noord-Holland en West-Friesland ver
langt naar opruiming der Zes Wielen en men
tnoet aanpakken daar men Alkmaar anders
links zal laten liggen.
Novelle van Wilhel* Potck.
22)
„Ik moest eigenlijk boos op je zijn. Drie
maanden geleden hebben we hier ook gezeten
en op de haai vangst gedronken. Weet je dat
nog? Ik zou je dat acheepsaandeel waarach
tig niet gegeven hebben, wanneer jullie allen
mij niet zoo aangevallen waart, in de eerste
plaats Aslaug! Nu werp jij mij dat weer voor
de voeten als een afgeknaagd1 schapebeen
daar ligt hetIk wil het niet meer hebbenNu
je moet weten, wat je doen wilt! Maar.
Björn, als het met die handelsmaatschappij of
met het meisje niet gelukt, kom dan maar
weer terug Het scheepsaandeel zal toch voor
bewaard blijven En nu willen we nog eens
kijken. Je bent taai, jongen en je hebt ver
stand, al werkt het ook langzaam. En je
drinkt geen brandewijn Wat jij je voorneemt,
dat zul je ook bereiken. Wanneer alle I islan
ders waren zooals jij, dan had je ons Denen
niet noodig."
„Die tijd zal ook nog komen," zei Björn,
glimlachend.
„Voor den drommel niet, jongen. Maar
jou wensch ik alles goeds. Skolr'
Björn beantwoordde den heildronk, nam
van zijn voormaligen patroon afscheia en be
gaf zich in diep nadenken verzonken
naar de ouderlijke hut.
Het was zijn plan naar de Oddurhoeve te
rijden en om Aslaug aanzoek te deen. Daar
hij slechts een visscher was en geen heeve be
aat, moest h(j °P weigering van den kant
Tegen de voorgenomen iadeding
laer-terreifl met vaartverande-
v&a het
Huiswaarde? pol
ritigen e«i nieuw te graves water bleek ook bij
het college der Uitwafetende Sluizen in Ken-
nemerland en Wrat Friesland geen bezwaar te
bestaan.
Drie belanghebbenden uit de Egmonder-
dorpen deelden den secretaris der commissie
mede zich indertijd tot de Provincie gewend te
hebben om een bestuur in te stellen over het
vaarwater van Egmond naar Alkmaar daar
dit water onbeheerd is Men weet door dit on-
beheerdzijn niet tot wied zich met klachten
over dit vaarwater te wenden waardoor het
aanbrengen van verbeteringen onmogelijk is.
Provinciale Sta tan benoemden een commis
sie van onderzpek. Her laatste onderzoek
dateert reeds van 10 maanden geleden es men
heeft er later niets meer van gehoord.
Van het haventje aan den Hoef tot de Eg-
mondermeer is plm. een kwartier gaans. De
haven deugt niet, het vaarwater is oavoidoar-
de en de bruggen moeien veranderd wortfea.
Maar wie zal net werk uitvoeren m betalaa
De gemeente-archivaris van' A ik maar heeft
indertijd aangetoond dat Alteaar Egmoa-
denneer en Egmond-Binneai verplicht waren
elk voor 1/3 bij te dragen in onderhoud en
verbetering van den geneden waterweg.
Het vaarwater wordt dieper gewenscM,
vooral de drempels bij de bruggen ligger te
hoog en de doorvaart is te gering.
De belanghebbenden hadden gee®1 bijzon
dere voorkeur voor de uitmonding via de Ver-
laatjes in de singelgrachten of via de Wog-
ndmschebuurt in hef Groot Noord Holl. Ka
naal De smalste brug, die tegenover de La-
moraalsluss is 3 M,, dus het grootste schip
kan niet breeder dan 2.90 M. zijn.
De waterverbinding Hoevervaat t-Egmond»
Binnen aldus een vork vormende met rloever-
vaart—Egmond aan den Hod is ook voor
3/4 onbevaarbaar.
Dit stuk is plm. 4 K M. lang, van den Hoef
tot Alkmaar is 7 KM. en de spoorbruggen
zijn vrij flink Belangh bbende polders bij de
ze waterverbinding zijn de Bóven polders, de
Sarnmerpclder, de Vennewaterspolders, de
Baafjespolder, de EendracMpolder, terwijl
eerig oningepcldérde land bij Den Hoef en
terrein van de familie Berger belang bij goed
waterverke.r hebben.
Het zomerpeü is —59 A. P. Overal op de
drempels wordt 1 M. diepte daar onder ge-
wenscht en de vaartbreedte zou wel voldoen
de zijn als de rie schoten verwijderd werden.
De belanghebbenden deelden mede, dat de
dijkgraaf van den Egmondermeer, de heef
Arie Met, een warm voorstander van de verbe
teringen is.
De Ge. stmolen bezorgt de schelpkalkfa-
briek veel last Om de twee jaar moet daar de
zandbank welke de molen opwerpt worden
wegg'graven. Deze lastpost zal kunnen ver
dwijnen wanneer een elcctrisch gemaal komt
en het water in de Winnemervaart gebracht
wordt. Het vischwater zal ook verbeteren door
het uitdiepen van de Hocvervaarti
Men verwachtte wel algemeene medewer
king want als de producten kunnen afgevoerd
worden sullen de landerijen ais bouw- en
tuinland dadelijk b>. langrijk «tijgen.
Deze Maagden &m des
lagen waterstand weike tot soms 80 A. P,
daalde waardoor dra zomers de vaart bijna
geheel gestremd ;a.
Van een in het voorjaar van 1918 gehouden
van den rijken boer voorbereid wezen. Hij
had zich aaarom het geld laten uitbetalen.
Baar geld was ook bij de boeren iets zeld
zaams, want bij den ruilhandel in de koop
stad gaven de meeste boeren het eveniueele
overschot van de door hen geleverde waren
volgeas gebruik „op den koop toe", terwijl
de koopman een eventueele hocgere waarde
zijner waren steeds als schuld op iemand'» re
kening noteerde. Zoo vloeiden de in het land
geproduceerde goederen in de factorijen der
Denen terwijl net bare geld in hun zakken
bleef. Bjöm veronderstelde dus, dat zoo'n
groote som gelds als hij bezat, indruk op
Finnur maken en hem bij zijn aanzoek steu
nen moest.
Ingeval hij werd afgescheept, wilde hij de
streek verlaten en naar Eyjafjord gaan. Daar
hadden IJslander» een groot gestrand schip
gekocht, om daarmee op eigen hand handel te
drijven. Björn had van dit voornemen in de
courant gelezen. Het ondernemende van de
zaak trok hem aan. Hij had er vroeger uitvoe
rig met den Eidergans over gesproken en
was tot de vaste overtuiging gekomen, dat
slechts de onverschilligheid en het gebrek
aan ondernemingsgeest der IJslanders oor
zaak waren, dat de Denen en Noren het geld
in hun zakken staken, terwijl zij het toch
evengoed zelf konden verdienen. Hij dacht bij
deze handelmaatschappij zijn geld te plaat
sen en hodpte ook op het schip zelf een be
trekking te vinden. Gelukte dat niet, dan kon
hij altijd nog tot de haaivangst terugkeeren,
waaraan in het Noorden zeer veel werd ge
daan.
Terwijl zijn hoofd zoo heel verstandig zijn
toekomst uitdacht, hield zijn hart zich met
geheel andere dingen bezig Hij was in zijn
gumt bij Aslaug. Hjj herinnerde zich hoe in»
vergadering van belanghebbenden bij de wa
tenrege» tiêm Alkmaar uitgeschreven door
©i W. van. Befgöc maak
van een door den
ontwerp bleven
reeds ia oare courant melding.
De heer Van Reemsa deelde den secretar is
der commissie mede, dat men sedert jaren be
zig is een reglement voor de Hoevervaart te
verkrijgen doch omliggende polders waren
daarvoor niet te vinden omdat in dit regle
ment verplichtingen tot onderhoud en verbe
tering zouden moeten vastgelegd worden.
Indiening en uitvoering
heer Van Reenea gemaakt
achterwege.
Na de vergadering van belanghebbenden
bij de waterwegen naar Alkmaar rees de
vraag of het geen aanbeveling zou verdienen
een grooter lichaam in het leven te roepen,
dat de landen van Hriloo tot Petten zou om
vatten. Dit zou bezwaarlijk een waterschap
kunnen zijn daar ook gemeenten zitting in het
bestuur zouden moeten hebben en men. dus
een vaartsehap zou moeten stichten. De Pro-
de was reeds met de stadie van de Hoever
vaart beïig.
Het plan bestond destijds, aan aMe belang
hebbenden een verklaring toe te zenden zoo
als die op tm algemeene vergadering ter tee-
kepiag gebracht zou worden waarbij belang
hebbenden aan Prov. Staten verzoeken een
vaartsehap in te stellen esa zich principieel
bereid verklaren, de kosten van verbetering
en onderhoud te dragen.
Zoolang de Uftwaierenée Sluizen: niet heb
ben te zorgen voor vaartbelangen, zal van
die zijde geen initiatief of hulp te wachten
zrjfl.
De sleutel van het geheele vraagstuk ligt
bij de brug over de Houtvaart bij het Kanaal.
Daarvoor zullen Zuid- en Oost-Bergen, Eg-
mond-Binnen en Egmond aan den Hoef hun
ne schepen op het Gr. N. H. Kanaal moeten
brengen. De ligging der brug is gunstig. De
weg behoeft ter plaatse maar weinig ver
hoogd te worden om een goede doorvaart-
hoogte te verkrijgen, door de hoogte van de
spooi baan langs het kanaal tot bij de brug
waterpas'te houden.
De breedte moet worden vergroot, daar het
water thans in sommige tijden reeds geen
doorgang meer kan vinden. Het hoogtever
schil van het water aan weerszijden van de
brug bedraagt toch soms een voet en veroor
zaakt een stroomversnelling die aan de
scheepvaart reeds ongelukken teweeg bracht.
Hier zou waarschijnlijk een draaibrug
voor schepen van b. v. 5ö ton of iets grooter
moeten komen in bediening bi; de H. IJ S. M.
Ook de duiker vlak onder den brugdrempel
gelegen zou moeten zakken of verdwijnen.
Het oorspronkelijk plan was uit te diepen tot
1.60 A P. Men zbu dus 1 M. water heb
ben en de breedte was plm. 5K M. gedacht.
Aan de Provinicie zou de vraag gesteld
werden wie de plannen en kostenberekeningen
maken zal.
De heer Van Reen en zou de commissie be
richt zenden wanneer hem nadere mededee-
liagen van de provincie bereiken.
Ernstig worden de beraadslagingen over
de Duitsche koloniën Yooiigexei m cm defini
tief besluit is ia deze kwestie nog niet geno
men.
nig zij hem voor de hut van Walrus-Eirik in
de oogen had gekeken en beredeneerde bij
zichzelf, dat een vergissing cp dit punt on
mogelijk was. Hoe koel en afgemeten Aalau.
zien 's namiddags ook bij Jens Nielsen ha:
;etoond, 's mor,
en blik der lie!
ens had zij
ie aangezien.
hem toch met
Ja, dat wa
ren zalige gedachten. Hij hield haar in zijn
armen. Hij liep met haar over de groene
„Tun" en door het mooie, vruchtbare dal.
Met lange, fladderende manen en staarten
draafden de paarden over het gras, daar
stonden de koeien, wit en bont gevlekt, de
honden dreven de schapen voor zien uit in de
omheining, en Aslaug zei„Dit alle3 behoort
nu aan jou en ikzelf daarbij. Hier is het para
dijs, hier willen wij wonen. Is het niet mooi
op IJsland?"
„Neen," zei Björn tot zichzelf, „daaraan
wil ik niet meer denken. Dat zou te veel geluk
zijn voor een mensch."
Maar de vizioenen lieten zich niet afwij
zen en kwamen telkens terug. Björn herinner
de zich hoe hij als jongen met Aslaug aan
het fjord had gespeeld, wanneer zij in den zo
mer bij haar ltinderlooze tante kwam logee-
ren. Dat duurde altijd eenige weken, van daar
dat zij elkaar zoo goed kenden. De Baers-
dochter had dan ook wel met de andere vis-
scherskinderen gespeeld, toch het liefst met
hem. Zij had het niet versmaad in de nederige
hutten mede aan tafel te zitten en gedroogde
leng te eten. Bij slecht weer hadden zij „Ak-
kort" (kaartspel) in de hut gespeeld of As
laug had „Andrarimur" (een soort doorloo-
pende rijmelarijen) gedeclameerd, waarvan
zij verscheidene van buiten kende, totdat Olaf
over het strand kwam aandraven om baar
naar huis te brengen. Hij was ook sens als
jongen mst den hooioogst op de Qddurhoera
Het is begrijpelijk dat
voor de verdere besii
-deze kwestie ook
besluiten der conferentie van
groot belang is, Weet Wilssn zijn zin door te
drijven, dan ss er hoop dat ook op andere be
langrijke punten zijn stellingen als wensche-
lijk zuilen woroen erkend, geeft de conferentie
echter toe aan de hebzucht van vooraan
staande mogendheden, dan wordt deze confe
rentie een herhaling van vroegere vredesbij
eenkomsten si zullen revanche-oorlogen in ae
toekomst niet kunnen uitblijven.
Een Reuter-telegram uit Parija meldt, dat
in goed ingelichte Amerikaansche kringen te
Parijs gelooid wordt, dat de moeilijkheden in
de koloniale vraagstukken zouden worden
opgelost door een stelsel van mandaten,
waarop de volkenbond toezicht zal uitoefenen.
De koloniën zouden aldus worden geïnterna
tionaliseerd, gelijk president Wilson zulks
wenscht, daar de mogendheden, die opdracht
tot het beheerm vaa koloniaal gebied hebben
ontvangen, volkomen vrijheid van handelen
zouden hebben, zoolang haar actie in over
eenstemming met het beginsel van den bond
is.
E®s particulier telegram uit Parijs meldt,
dat preasdfeni Wilson stelliger dan wit voor
S"n 14 punten opkomend, inlijving krachtig
wijst en het wei winnen zal.
Ook in Duitschlasd is men begrijpelijker
wijze zeer benieuwd wat er met de Duiteche
koloniën gebeuren zal.
De Allg. Ztg. wiist er op, dat bij de leiden
de BritscEe en bransche staatslieden het
voornemen bestaat om te beletten, dat
Duitschland in zijn koloniale rechten her
steld wordt.
Daarentegen moet de Duiische rijksregee-
ring er opnieuw op wijzen, dat Wilsons voor
stellen tot regeling van dé koloniale kwestie
ook door de geallieerden zonder voorbehoud
aanvaard zijn.
Plannen om Duiiedüland zijn koloniaal he-
afleen in sch
maar verwekken ook in het Duitsche volk, dat
zit te onthouden, ziin niet alleen in scherpe
tegenspraak met Wilson's vredesprogram,
maar verwekken ook in het Duitsche volk, dat
van zijn vijanden een rechtsvrede verwacht,
een gevoel van felle verbittering.
Berichten van huitenlandsche bladen, al
dus de Allg. Ztg., als zou Wilson het voor
stel der geallieerden, om het Duitsche volk
geen koloniaal bezit toe te staan, goedge
keurd hebben, kan wel in overeenstemming
zijn met den wensch van chauvinistische di-
resident Wilson
:even.
ilomatieke kringen, maar niet met de feiten
et is niet aan. te nemen dat pre
zijn eigen beginselen zou prijsg:
Een Reuter-telegram meldt, dat alle Brit-
sche en Amerikaansche gedelegeerden naar
de komende internationale arbeidersconferen
tie zich verbonden hebben de politieke beslui
ten tc steunen die op het inter-geallieerde con
gres in September te Londen waren genomen.
De Britsche en Amerikaansche gedelegeer
den achten den volkenbond van het hoogste
belang. Hun interpretatie van het voorstel is
dat het in waarheid een bond van volken zal
zijn, waarin de werkers evengoed direct verte
genwoordigd zijn als de regeeringen.
Ofschoon alle Britsche gedelegeerden er
voor zijn, een groote mate van zelfbestuur toe
te kennen aan Ierland, zijn zij er zeer tegen
den eisch der Sinn Feiners voor volledige
scheiding te steunen.
Over Iet algemeen zijn de Britsche en de
Amerika, msche gedelegeerden het eens over
geweest Hij en Aslaug hadden met de ande
ren het hooi in bundels gebonden en het op
Gulifaxi geladen, die toen nog een tweejarig
veulen was en Aslaug overal naliep. Dan
werd Gulifaxi gezamelijk door hen beiden bij
den teugel gegrepen en naar de hooimijt ge
leid, wat altijd heel vermakelijk wa», vooral
als men bij het opladen van het hooi naar be
neden tuimelde. Maar Björn was toch on
danks Aslaug'» uitnoodiging nooit weer op
de Oddurhoeve geweest haar Deensche
moeder had hem menigmaal zoo voornaam
aangekeken, en dan moest hij er telkens aan
denken, dat hij maar een visschersjongen
was
En eens had Aslaug gezegd:
„Ik mag de menschen niet kussen zooals
ieder ander dat doet. Moeder wil het niet heb
ben. Maar jou zou ik toch graag eens kus
sen
En toen had zij haar armen om hem heen
geslagen en hem gekust.
Aan dat alles dacht Bjöm en hoe langer
hij er aan dacht, des te sterker werden in zijn
hart de liefde en het verlangen naar de mooie
Baersdochter. Mar ohtging het niet, dat
Bjöm zoo in gedachten was. Hij plaagde
hem met zijn verliefdheid en op een dag, toen
hij zich sinds langen tijd weer eeno aan den
Deenschen korenbrandewijn ter dege had te
goed gedaan, vertelde hij Bjöm heel vertrou
welijk van zijn poëtische bestorming op As-
laug's hart, waarbij hij haar standvastigheid
prees.
„Als jij dien avond tegenover haar had ge
zeten, dan zou zij waarschijnlijk vriendelijker
geantwoord hebben. Maar ik? Een oude ke
rel—een dagloon»! Tij minne vent!" zei
den haar oogen tegen mij nu dat ben ik
immers ook." Hij zweeg een «ogenblik, want
hun economische voorstellen, n.l. den 8-uri-
gen werkdag, minimum loonen voor alle ar
beiders, beperking van den kinderarbeid en
verbod van „dumping", d. i. het tegen lagere
prijzen dan den proauctie-prijs, in het buiten
land aan de markt brengen van producten,
die in het eigen land duurder worden ver
kocht.
Een particulier bericht meldt dat overeen
stemming is verkregen ten opzichte van het
Engelsche voorstel, dat aan de commissie
voor de internationale arbeidswetgeving zal
aangeboden worden.
De Engelsche regeering stelt voor de inter
nationale arbeidscommissie in overweging te
geven dat er een organisatie in het leven ga-
roepen zal worden waarin ook de arbeiders
vertegenwoordigd zullen zijn. Deze organisa
tie zal inlichtingen verzamelen om de begin
selen te bepalen ten opzichte vaa den interna
tionalen arbeid, die aan de regeeringen in
overweging gegeven zullen worden na over
eenstemming met de organisatie.
De moeilijkheden zullen wellicht hoofdza
kelijk met öe Oostersche landen voprkomeu
wegens de verschillen in arbeidsvoorwaar
den.
De stakingen in Engeland nemen een on
rustbarenden vorm aan. Te Belfast is volsla
gen stilstand in de werkzaamheden gekomen.
Ofschoon beide partijen verlangen om aan
den tegenwoordigen staat van zaken een
einde te maken, hebben geen van beiden nog
laten blijken dat zij willen toegeven. Er zijn
sterke invloeden aan het werk om althans een
wapenstilstand te bewerken, maar pas over
een paar dagen.zal bekend worden, wat daar
mee bereikt is. De burgerij te Belfast is onge
rust over den loop dien de zaken kunnen ne
men.
De minister van arbeid noemt de stakingen
een onvermijdelijk gévolg van den oorlo,
Een ernstige omstandigheid ia dat de wer
lieden niet naar hun eigen vakvercenigings
leiders luisteren, maar de minister verwacr
te. dat de vakvereenigingstucht weldra h<
steld zal zijn.
Borne is van oordeel, dat de staat moe;
tusschenbeide kan komen in geschillen
schen patroons en werklieden, als de laats
;een steun van hun vakvereenigingen ht„-
en. Als de staat dat deed zou hij het ver
trouwen in de gekozen arbcidsvertegenwocr-
digers ondermijnen.
De minister ried ten slotte de openbare
meening aan, zich niet noodeloos ongerust te
maken over de stakingskoorts. Deze zal van
zelf uitwoeden en weer,plaats maken voor
gezonde toestanden.
Het bedrag van de schade van den staat
België zal in het geheel 15 milliard zijn; het
bedrag der persoonlijke verliezen zal onge
veer eens zooveel beloopcn België zal geen
straf-vergoeding van Duitschland eischen.
De commissie uit de vredesconferentie voor
vergoedingen is nu aangewezen. België is"
gereed zijn geval uiteen te zetten. Onder de
posten in de berekening van de verliezen van
den staat België komt voor: voor spoorwe
gen, posterijen en telegrafie 3750 millioen
frank; voor feitelijke oorlogsuitgaven; 3 mil
liard frank; oorlogsbelastingen aan de Duit-
sthers betaald; 2% milliard; ondersteuning
van de bevolking; 2 milliard; het aantal in
k-
hij dacht aan het avontuur bij den drattur.
Nee, dat wou hij toch maar liever niet vertel
len. „Hoor eens, ik heb altijd gedacht, dat jij
de beste vischgronden wist te vinden. Hoe
lang wil je hier aan het fjord nog kabel
jauw vangen? Ik geloof, juist zoo lang, tot
dat een ander je Finnurs blonde dochter
voor den neus weghengelt. Denk er aan wat
het spreekwoord zegt: „het is niet raadzaam
zich op de bestendigheid van een vrouw te
verlaten." Weet je, wat de oude Jorunn
mij vanmorgen heeft verteld? Dat er bruiloft
zou wezen op de Oddurhoeve. En weet je,
wie voor den gelukkigen bruidegom wordt
gehouden? De lange Jon uit het Lachsdal."
„Vrouwen praten zooveel," antwoordde
Björn gemelijk.
Maar 's avonds ging hij naar den fjord-
boer, van wien hij gewoonlijk een paard
leende, als hij er een noodig had. Hij bekeek
de dieren, koos er een uit, vroeg naar den
prijs en of hij het voor den volgenden dag
kon te leen krijgen. Misschien zou hij het ook
behouden, daar hij van plan was een reis te
maken.
Den volgenden morgen bracht een jongen
een bruine voor de deur der hut Björn nam
afscheid van zijn ouders en zei, dat hij naar
boven, naar het Oddurdal wilde rijden en
van daar wellicht dadelijk de reis naar het
Noorden zou voortzetten. Zij moesten zich
echter niet bezorgd over hem te maken, hij
zou dan wel spoedig schrijven. Toen hij van
Mar afscheid wilde nemen, verklaarde deze,
dat hij mee wilde rijden daar hij' zoowel van
den haai als van de platvisch, kortom van het
heele visschersleven meer dan genoeg had
Björn was zeer in zijn schik met dat geleide,
ei' was spoedig een paard voor den kuipen
gevonden ea de vrienden vertrokken
(Wordt vervolgd).
ALIMAAISCIE COURANT
itlri 'fi mnrrr«nè VtnA tU kzun imrJ-i mz
)gf
ij
bi