fit
E
Honderd Een en Twlnstigste Jaargang.
Zaterdag 22 Maart.
uiterlijk 11 April e.k.
Parijscke brieven.
Stadsnieuw»
FEUILLETON.
Saijii idee.
Ingezonden Stukken.
no> eo.
1019,
Aangifte voor
den VOORBEREIDENDEN
CURSUS,
do opleiding LINNEN- en COSTUUM-
NAAIEN,
HULP in de HUISHOU
DING,
KINDERJUFFROUW,
ff DIENSTBODE,
en de cursussen in verstellen, linnen
naaienfraaie handwerken, costuum-
'nahien en teekenenDinsdagsmorgens
10—12 uur, en Vrijdagsmiddags 2—4
uur tot
Prospectus op aanvrage.
Inlichtingen "worden gaarne verstrekt
door de directrice
J. F. BEUMER.
(Van onzen Panjschen correspondent.)
Nadruk verboden.)
Parijs, Maart 1919.
Met leven in Parijs is duur en de loonen
zijn er onbetaalbaar hoog. Het is te bezien of
dl mobilisatie daar verandering in zal
brengen. Als men weet dat een keukenstoel 30
francs, een, wit aardewerk-bord 2 francs en
een grof waterglas H/a francs kost, dan kan
men al combinecr.end zich gaan voorstellen
wat een installatie tegenwoordig beteekent. En
gelukkig wie een woning vindt. Een klein ap
partement in Autcuil o Passy, de voorname
uurten, een zeer klein, kost een 1000 francs
per maand. En tracht dan nog goede bedie
ning Hijgen: de vrouv.en zijn overal elders
in 5etrekking en alles zijn ze liever dan
dicuslbodt Veel officieren klagen dat ze geen
woning hebben voor hun gezin de regeering
antwoordt, dat er niets aan te veranderen is.
Men moet niet vergeten, dat bier in Parijs
een kleine twee millioen m'cnschen, huizen,
die hier in vredestijd niet thuis hooren, voor
namelijk dakloozcn uit de verwoeste streken
van Frankrijk. En dezulken, die gedeeltelijk
zonder werk, buiten hun gewone Heer, leven
van -hun restend kapitaaltje en dat opteren
staan geheel buiten de gewone economische
opvattingen. Zij zijn ontwricht in hun illusies,
in hun burg rlijke eerzucht, in hun maat
schappelijke beperktheid1.
De Amerikanen verder verteren hier zeer
veel geld, zoowel de verlofgangers als de
menschen, mannen of vrouwen, die in Parijs
Montmartra. Dsn züjn er velen die er erger
aan toe zijnmaar wij spreken hier niet
over.
ZOC&I* #öK$d, de loans® zijn hoog. Een
goed werkmai. aa het juwsliersbedrjjï roeakt
een 30 francs per dag enz. Maar de vreaateb-
ling bedenke, dat hij nier zeer moeilijk onder
dak krijgt en dat het verkrijgen van een pas
niet gemakkelijk ia
Nog steeds sluiten de café's om 9J5 uur, al
wordt verzocht dat dit op voorbeeld van Lon
den spoedig later zal worden. Men ziet hier
niet veel dronkenschap; óók dringt men ern
stig aan op de "heropening van de publieke
bals der burgerij, als zijnde do deugdelijke
oude huwelijksmarkt, waar de verlofganger
zijn vrouwtje moet vinden.
In luxekringen is hier sinds 't sluiten van
den wapenstilstand veel gedanst; als blijft de
grande Parisienne nog in haar badplaats, het
diplomaten-leven en dat der haute finance is
toch vrijwel tot den ouden bloei terugge
keerd. En het kleine vrouwtje, dat ik in haar
salon hoorde beweren, dat haar termijn voor
de bals was: de definitieve vredessluitmg, zal
wel een unicum zijn. Maar, J« kleine pose
stond haar goed en zij deed zeer decoratief in
haar sobere grijze zijden tea-gown met naast
„filleul",
zich, haar
innaai „iiiicm haar militaire bescherme
ling, zóó van hef front aan den Rijn, terug,
de arme onhandige kerel, met een portret-al
bum in zijn groote rooda handen. Hij vertrok
met mij en kreeg van zijn gastvrouw in de an-
ti-chambre trouw zijn twee kussen, oorlogs-
voorrecht, op iedere wang één. En dat ont
roerde mij toeh evea, ©ndatfiw! de jwxas.
Maai Parijs ontroert immers telkens weer
ondanks de pose soms.
STéFAN.
hun werkkring hebben1. De salarissen zijn
hoog biji de instellingen, die annex -T,;n aan
bei legereen typiste bij c
M. C. A. maakt van 400 tot 900 francs per
zijn aan
egereen typiste bij de Amcrikaausche Y
maand, maar zij leeft hier dan ook in een vrij
goed hotel te midden van haar landgenooten.
De Amerikaan (evenmin als de Eugelsch-
man) acclimatiseert zich niet spoedig. Wij
zien dat bier wel zeer duidelijk. Zij wonen in
de internationale hoiels, die ón-Fransch
vee) eer Angel-Saksisch, zij bezoeken de
óu-
Parijsche plaatsen van ontspanning. Men'
ziet ze in Folies-Bergère, Concert-Mayol en
Casino de Paris en elk Parijzenaar zal u ver
tellen, als ge 't nog niet wist, dat hij" daar
niets voor voelt. Zoek den- Parijzenaar in de
Comédie Fran^aise, in 't Odéon, in Antoine,
bij den amusanten Guitrv, zoek'hem op de
Grand Boulevard, in de Ëoite k Fursy en op
Moutmartre in de zeer kleine typische Pari-
sche cabarets (wier eigenaars 's zomers lanc -
lieden zijn in de Midi) en de zaaltjes die ge
legen zijn in allerlei nauwe straatjes achter de
Sacré-Coeur ik noem ze u niet. Zoek ze,
Hollander, die na den vrede hierheen komt
om het echte Parijs terug te vinden, want het
is nog springlevend En het doet er niet toe
of de chansonnier er een arm of een been of
een oog bij is ingeschoten. Hij heeft zijn es
prit gaulois, zijn Franschen geest, behouden
en met zijn eene arm gesticuleert hij1 even
suggestief als vroeger met beide en zijn eene
oog tintelt van schelmschheid. En de kreupe
len ik heb wel een man mét één been
kunsten zien doen in een volkscircus op
Naar het Fransch van Victor Cherbüliez.
21)
Maar ongelukkig had de markies haar nu
weer opgeëischt cn er was dus eenmaal niets
aan te doen. Een halve week had baron de
Saligneux zich dan ook erg verdrietig ge
voeld maar toen had hij er dan ook niet ver
der aan gedacht. Een natuurlijke onverschil
ligheid is een beter middel tegen alle moei
lijkheden van de wereld dan de beste, wijs-
geerige troostgronden. 'Met of zonder zijn
dochter vatte de heer de Saligneux het leven
met geduld, ja zelfs met? zachtmoedigheid op.
Als inj s ui gens met zijn bombazijnen jas
je aan en zijn muts van konijnenvel op, naar
het te veld staande ging kijken, en daarbij
niet zelden tot over de enkels in de klei stap
te, gebeurde het wel eens, dat hij zichzelven
met verwondering afvroeg: „Ben je 't nu
wel? Of zou de andere, de echte baron, op
liet oogenblik misschien aan het flaneeren
zijn over den boulevard?" Toch had zijn ver
wondering niets pijnlijks. Dit diene ter aan
moediging van verstolde zondaars, die zich
eens mochten voorstellen, dat iedere bekee
ring altijd even moeilijk, ja haast onbegon
nen werk is.
Baron de Saligneux tenminste waa nu al
DF. 8-UUR WINKET,SI UITING.
Meu vestigt, in verband met het voorstel
van I!, en W., om tot- algemeene winkelslui
ting des avonds te 8 uur te besluiten, onze
aandacht op het verslag der handelingen van
den gemeenteraad van Donderdag 28 Decem
ber 1916.
In die vergadering was een adres ingeko
men van den heer C. van Stam en anderen,
houdende het verzoek te willen terug komen
op het besluit inzake de verplichte 8-uur-
winkelsluiting.
De voorzitter stelde voor, dit adres ia
handen van de commissie voor de strafveror
deningen te stellen.
De heer Cloeck wenschfe eerst iets over het
adres te zeggen en daarbij een voorstel te
doen. Hij wilde doeni Uitkomen, waarom hij,
die ccn tegenstander is van verplichte winkel
sluiting, toch zoo gemakkelijk voor dien tij'-
delijken maatregel kon zijn. Hij herinnert
er aan, dat in October 1900 een sterke agitatie
te Berlijn is gevoerd. Men vreesde, dat Ber
lijn met verplichte winkelsluiting een beelc
van een plattelands plaats ji
len ernstig benadeeld zouden worden,
je zou geven cn ve-
Maar in Februari 3901 verklaarde de
Staatsecretaris in den. Rijksdag, dat niemand
meer over de 9-uur-sluiting sprak en dat de
geweldige agitatie op niets was uitgeloopen
Hij hoopte, dat de belanghebbenden zich
spoedig zouden vereenigen om tot een 8-uur-
sluiting te komen, want indien ooit een
maatregel groote zedelijke waarde had, was
het de beperking van den arbeidsduur in den
handel.
De heer Cloeck wees er op, dat de midden-
standsverecnigingen, die zich voor verplichte
winkelsluiting uitspraken, geheel in de lijn
bleven, daar zich op het congres van den
handeldrijvenden en industricelen midden
stand in Rotterdam, de geheele
de middenstand voor een wettel J
van het sluitingsuur verklaard had.
Spreker memoreerde uitspraken van een
Deensch statisticus en dr. Kuyper en deelde
mede, dat in Duitschland twee jaar na de in
voering van de verplichte winkelsluiting in
24 voorname plaatsen gevraagd is op ver
zoek van meer dan s/« der winkeliers om het
sluitingsuur van 9 op 8 uur te brengen.
Spreker vroeg een commissie te benoemen eö
wanneer van de winkeliers cr vóór is, ver
plichte winkelsluiting in te voeren. Eén derde
mag niet aan twee derden de vrijheid ontne
men om den werktijd te beperken, zooals zij
zouden wenschen. In navolging van Amster
dam zou voor winkeliers in sigaren, visch en
fruit en voor banketbakkers een uitzondering
gemaakt kunnen worden.
De heer Van den Bosch verklaarde zich
voorstander van wettelijk geregelde winkel
sluiting. Spreker geloofde echter wel. dat de
wijze waarop nu een wettelijk sluitingsuur
moest ingevoerd worden, eenigszins overijld
is geweest. Er konden zich, volgens spreker,
omstandigheden voordoen, waarin het aange
nomen sluitingsuur een nekslag is voor som
mige personen, die daardoor broodeloos
worden. Wanneer men een kleinen vischhan-
del heeft, waar overdag geen cent wordt ver
kocht en alleen des avonds een broodje
wordt verdiend, dan is zulk een sluitingsuur
een absoluut broodeloos maken, wat in de
twee jaar op zijn goed gebleven, zonder een
voet te Parijs te zetten en toch verveelde hij
zich niet. Ook had hij weldra het nut ingezien
van zijn aanwezigheid op Saligneux. Hij
was namelijk al heel gauw tot de ontdekking
gekomen, dat de heer Crépin hem schandelijk
gestolen had. Maai nu legde hij er zich met
ijver op toe, om zijn landgoed er weer bovenop
te helpen. Hij was intelligent; dus het duurde
niet lanig, of hij wist al heel wat af van het
houthakken, de behandeling van het vee, de
besproeiing van de velden, de beste methode
van werken op het land, enz. Vooral beijverde
hij zioh, om eèn ieder weer tot zijn plicht te
doen terugkeeren en om de geheimzinnige uit
gangen te stoppen, waardoor het geld van
zijn pachtsommen weer even snel wegvloeide.
Hij deed dit zoo goed, dat hij in minder 'dan
anderhalf jaar de inkomsten van zijn lande
rijen bijna verdubbelde.
We hebben eens een prediker hooren verkla
ren, dat de heiligen, zelfs onder het verduren
van de gruwelijkste kwelingen, toch altijd ge
lukkig zijn, omdat ze de vriendschap bezitten
van hun geweten. Of het gelukkig bezit daar
van den baron ook voldoende tevreden stem
de, weten we nietin ieder geval had hiji niets
van f gedrukte, het zwaarmoedige, dat in den
:gel de op het land levenden kenmerkt.
Nu zorgde de heer Têterol, dat er voor den
laron eenige geur en kleur kwam aan het le
ven te Saligneux; anders was het dien mis
schien niet mogelijk geweest, het er zoo goed-
bed Deling van gem eiÖele wet KSh ïlggttE
Spreker wilde een uitzondering maken voor
fruithandelaren, vischhandelaren. sigaren
handelaren. banketbakkers enz die daartoe
een verzoek richten tot B, en w., die da®- «Ik
geval konden beoord«el£n.
De voorzitter ontried den Raad, op het
denkbeeld van den heer Van den Bosch in te
gaan. Spreker had adressant aangeraden zich
tot den Raad te wenden, zoodat men de zaken
nog eens terdege kon bekijken. Deed mm,
wat de heer Van den Bosch voorstelde, dan
zou dat besluit nog overijlder kunnen zijn
dan hei na rijp beraad genomen besluit van
de winkelsluiting zeil. Spreker achtte het,
in tegenstelling met den lieer Cloeck, niet
grwenscht een enquête in te stellen. Spreker
geloofde dat het hier zou gaan als in Berlijn.
Men moest het begrip winkelsluiting kalm
laten doorzieken en zou een enquête, wanneer
die wenschelijk wordt geacht, moeten instel
len wanneer de normale omstandigheden
weer zijn ingetreden. Waar thans de maatre
gel ter besparing van brandstof wordt ge
nomen, moet men niet de risico loopen, aat
een enquête-uitspraak dien maatregel onmor
gelijk maakt. Spreker deed vervolgens na
mens de gascommissie en namens het col!1
van B. en W. het voorstel den maatregel eerst
op 16 Deapmber te laten ingaan, waardoor
vele grieven konden weggenomen worden.
De heer Cléeck stelde vervolgens voor, de
enquête in Maart of April te houden, waarna
do voorzitter mededeelde, dat de enquête zal
gehouden worden op het tijdstip dat d$ Raad
nuttig en noodtg
(In de Raadsvirfgadering VSfl i Februari
1917 wasjnededeeiing Ingekomen, dat de
commissie voor de strafverordeningen tot op
heffing der gedwongen tijdcliike winkelslui
ting niet advlseeren kon. Met kwam haar
voor, dat ionder bezwaar het uur van 9 uur
al» sluitingsuur koe worden aangehouden,
met dien verstande evenwel, dat hei van 8 tot
9 uur slechts geoorloofd il zijn, ver';
ting zoo te doen plaats hebben, dat op elke
60 Mb vloeroppervlakte, van den winkel niet
meer dan één licht ter sterkte van 70 nor-
rr aal kaarsen mocht ontstoken zijn en de be
dienden niét later dan 9.30 's avonds en niet
vroeger dan 5.30 's morgens aanwezig moch
ten zijn.
Deze verordening werd ongewijzigd goed
gekeurd).
JAARVERSLAG
van de Commissie voor „Huisverzorging"
van de Afdeeling Alkmaar vm ie N, II. V,
Jiet witte Kruis" over het jaar 1918
Dat gedurende 1918 door „Huisverzor
ging" weer heel wat verlichting is aange
bracht, blijkt wel hieruit, dat 85 tr hulp
verleend is, Waar „de vrouw door ziekte tijde
lijk verhinderd was haar werk te doen." Deze
ht.lp heeft bestaan in: 102 heele wasDidagen
678 heele werkdagen, 9; halve wasch dagen,
217 halve werkdagen, 168 toeslagen en 37
toeslagen voor de centrale keuken; en wel
aan41 Prots, gezinnen, 34 R. K. gezinnen
4 gemengde gezinnen, 1 Israël gezin en k
gezinnen niet tot een kerkgenootschap be
hoorend.
Wat de veranderingen in het bestuur aan-
faat, kan worden vermeld, dat op 1 Januar
918 Mevr. P. E. Boeke-Gort .volgens rooster
als bestuurslid aftrad. Zij was herkiesbaar en
werd als zoodanig her koren. In October 1918
echter nam Mevr. Boeke haar ontslag. Een
hartelijk woord van dank van onze vereeni-
gmg is hier zeker niet miscplaatsE daar
Mevr. Boeke vanaf de oprichting, oiize ver
eeniging een Warm hart toedroeg en altijd met
opgewektheid aan de JJespreking harer belan
gen op de vergaderingen deelnam. In. hare
plaats werd Mevr. A. Aukes-Titnmers weer
tot bestuurslid benoemd, nu echter functieloos
Daar Mevr. Boeke „Huisverzorging" in den
Armenraad vertegenwoordigde, moest in ha
re plaats een ander worden benoemd. Daar
toe werd mej. J. A. v. Hoomenburgh geko
zen, die deze taak wei op zich wilde nemen
Van de bezoeksters verloor „Huisverzor
ging" Mej. J. v. d. Meulen wegens vertrek
uit Alkmaar, terwijl Mei. R. de liaan als
n euwe bezoekster toetrad.
Met betrekking tot de verzorgster werden 2
voor haar belangrijke besluiten genomen. In
verband met de duurdere levensomstandighe
den werd: ten le het loon verhoogd, ten 2e
op verzoek aan gezinnen voor wie het geven
van den kost aan de verzorgster een bezwaar
was, het bedrag van een portie eten van de
centrale keuken vergoed. Dat het de Vereeni-
ging niet aan de noodige werklust ontbreekt,
moge het volgende aantoonen. Als gevolg
van den door ,.'t Witte Kruis" gegeven zui-
gelingencursus kwam n.l. bij een der bestuurs
leden de gedachte op, om het arbeidsveld van
„Huisverzorging" uit te breiden en ter hand
te nemen, wat tot nu toe (wegens gebrek aan
geldmiddelen) zorgvuldig door haar was
vermeden, n.l. „verzorging van kraamvrouwen
en zuigelingen". Hiertoe werd dan ook in
principe besloten, op voorwaarde natuurlijk
dat
luisverzor
hiervoor de noodige
geldmiddelen *zaï vinden, want de tegenwoor-
moedig uit te houden. De heer Têterol had
hem immers den oorlog verklaard; het kas
teel bevond zich dus in staat van beleg en1
iet was een heele afleiding voor den' baron,
om zoo op verdediging bedacht te moeten we
zen. Wat hem echter eenigszins bevreemdde,
was, dat Têterol, sinds dien uitspraak van het
Hof te Lyon, zoo heel geen teeken van leven
meer had gigeven. Allerwegen waren de vij
andelijkheden gestaakt. Het leek wel, of de
eigenaar van het Witte Huis ook zijn omder-
hoorigen een wenk had gegeven, om beleefd,
a haast voorkomend te zijn; zelfs de dog was
van optreden veranderd; hij liet niet'langer
dt tanden zien en blafte ook nifct meer zoo
nijdig. Viel daaruit af te leiden, dat de heer
Teterol, na zijn nederlaag, nu ook van verde
re vijandelijkheden wilde afzien en dat hij
vredesvoorstellen zou doen? Voor wie hem
kenden, was dit moeilijk aan te nemen. Als de
belegeraar staakt met vuren, beteekent dat
niet altijd dat hij het beleg wil opbreken; het
can ook wel soms bdduiden, dat hij he tegen
partij1 een verrassing bereidt.
Van den anderen kant hing den heer de
Saligneux nog een veel ernstiger bedreiging
loven het hoofd. Men heeft wel met recht be
weerd, dat het heden niets is; dat de toekomst
niet van ons afhangt, en dat alleen het ver
eden ons toebehoort; 't is anders de vraag of
wij niet eerder aan het verleden behooren.
De voornaamste schuldeischers van den
baron waren een paar geldschieters van al
dige inkomsten zijn daartoe belui? onteersf
kend. Aan de Moedervereeniging en contri-
bucerende leden nu de taak om te toonen dat
zij het groote belang inzien van eene goede
verzorging der kraamvrouw, door „Huisver-
«wging" door vt«ho-.vv..g vwo
steun in staat te stellen dit schoone work ter
hand te kunnen nemen,
CINEMA AMéRICAIR
„De Zeesirenen" is een bijzonder interes
sante film, die in de eerste plaats door zijn
schitterende opnamen de vole aandacht der
toeschouwers geboeid houdt. Vooral de drie
acten, die in de rneest phdntastische rijkdom
van Sirenenweelde, de droom v. Jack Mulhali
weergeven, zijn een voortdurende bekoring
voor het oog en de regisseur die dit werk iii
scène heeft gezet, heeft een stuk arbeid gele
verd, waarop de Amerikaansche fabriek utet
recht trotsch kan zijn.
Voor de voornaamste rollen heeft men een
uitmuntend stel artisten bijeen gebracht De
rollen van Lorelei en Julie, zoo geheel ver
schillend in karakter, worden gespeeld door
Louise Lovely en Carmel Mijers en met een
zeldzame charme en lieftalligheid weten zij
elk op Haar manier, zich voor te doen als si
renen. Vooral de laatste levert in haar moei
lijke rol van intrigeerende vrienden, bestu
deerd spel. De eerste wint aller sympathie
door haar vroclijke dartelheid en rein liefde
leven.
Jack Mulhali en Wilïiam Ou inn vervullen
de rollen der twee vrienden, de eerste de sym
pathieke, de tweeds de jaloercdsc ea minder
eerlijke.
De grotten «a bergen, de kusten cr, het hel-
d :re water op ca om het eiland Santa Cateli-
na leverden de meest ideale piekji 1 om de
srènas uit hst rijk der sirenen te doen slagen.
Welk een fraaie opnamen zijn daar gemaakt!
„De Zeesireaen" zullen wok op de bris
kera hun beiooverflfl.de uitwerking niet mis
sen.
GEMEENTELIJKE ARBEIDSBEURS.
Laat 143. Tel, 645.
Geopend op alle werkdagen van des
voorin. 9— li ut»' en bovendien des
Maandagsavonds van 7—8 uur.
Aangeboden: 5 bakkers 2 barbiers, 4 ban
ketbakkers, 1 bankwerker, 2 behangers, 2
b erbrouwers, 2 boekdrukkers, 1 colporteur,
5 cicatricials, 1- gas- en waterfitter, S grond
werkers, 1 heihaas, 1 iapakker, 2 kanfoorbc-
d enden, 2 kellners, 1 kistenmaker, 2 kleerma-
makers, 1 landbouwer, 2 loodgieters, 1 loop
knecht, 66 losse werklieden, waaronder
voor licht werk, 2 machy* bankwerkers,
machinisten-stoker, 1 magazijnmeester of por
tier, 1 metaaidraaier, 2 opperlieden, 7 pak
huisknechts, 1 plaatswerker, 3 reizigers,
schipper, 8 schilders, 2 schoenmakers,
schrijvers, 5 slagers, 3 steenbikkers, 1 situker,
4 meden, 55 sigarenmakers, 6 tabaksbewer
kers, 2 timmerlieden, 5 tuinlieden, 2 veedrij
vers, 1 werkster, 2 winkelbedienden, 1 ij re
vlechter cn*I zakkenstopper.
Gevraagd, i boekdrukker, 1 koetsier, 1 op
perman, 3 schilders, 1 sim (halfwas), 1 tim
merman, 1 typograaf, 58 losse werklieden en
1 winkelbediende.
Alkmaar, 22 Maart 1919.
De Directeur,
i, C. DEKKER.
In Alkmaar Ia h"e{ sen zoodje. DSAr
plaatst men kettinghandelaars op de groslijs
ten!
Dóór brengen de kiezers kettiogb&ndeiaars
ic den raad!
Dkhx vinden cte svarigt radsteden cr nhfa
dhteerends ia met kettinghaaddaars in den
gemeenteraad te zitten
Dit zult gij voorkomen met uw stembiljet.
Niet, omdat gij u tegenover de verleiding
tot woekerwinst maken sterker waant dan de
ze kettinghandelaar», maar omdat gij u
schaamt de slechtheid tot uw ideaal te ver
heffen. Omdat gij u schaamt, de sléchtheid te
beloonen met een eereplaats en met den titel
van edelachtbare.
En omdat gij niet dom genoeg zijt u door
hun goedgespeclde liefde en deernis te laten
verschalken.
Daarom, indien gij overtuigd zijt, dat ln
onzen gemeeuteraad kettinghandelaars zete
len:
HERKIEST HEN NIET!
J. KNOPPERS WKzn.
«log nimmer ging staat of gemeente den
in 't vrije bedrijf voor, Het groote
Buiten verantwoordelijkheid van de Redactie
De opname in deze rubriek bewijst gemszins
Redactie er mede instemt.)
dat
Geachte Redactie!
Beleefd verzoek ik plaatsing van het vol
gende
GEEN KETTINGHANDELAARS IN
ALKMAAR's RAAD!
Kiezers, indien ge overtuigd zijt, dat in
oazen gemeenteraad kettinghandelaars zete
len, herkiest hen dan niet
In een tijd, waarin honger en nooddruft
ons bedreigden, hebben zij de snoodheid ge
h id de levensbenoodigdheden nog meer m
prijs te doen stijgen.
Zij, die gij had afgevaardigd om u door
de moeielijkheden heen te helpen, hebben
hunne beurzen gespekt door uwe ontberingen
ei. behoeften ten eigen bate te exploiteeren.
Zij hebben behoord tot de bent ikrgeuea,
die manufacturen, siaren en wat niet al, heb
ben gehamsterd, om steeds grooter winsten
aedefaurgers
uitge-
te maken, en zoo hun mi
pluuderd.
*Dc regeering heeft den kettinghandelaar
met straffen bedreigd, en gij zouat hem op
het eereschild plaatsen?
Gij zoudt uitroepen: Dit is de man, in
wien wij een welbehagen hebben! Hem dra
gen wij naar een eereplaats in het stadhuis!
Aan dezen man vertrouwen wij onze
gen toe!?
Kiezers, dit zult gij immers niet doen?
Ge zult immers uw eer en goeden naam, en
uwe belangen niet in het slijk werpen?
Neen, gij zult voorkomen, dat-zal worden
gezegd:
heel laag zedelijk gehalte. Hij stond bij hen
in t 'krijt voor een vrij aanzienlijk bedrag en
vcoral zijn reis door Europa had de som
doen aangroeieni tot een ronde tweehonderd
duizend francs. Hij bracht hun geregeld de
interest van zijn schuld op, die hij beloofd had
zco langzamerhand in termijnen af t< lossen
maar die hij niet op eenmaal kon teruggeven.
Bovendien meende hü niets te duchten te heb
ben van de heeren Cabec en Margriffe, hij
liad ze altjjd grif genoeg bereid gevonden,
on hem nog eens hij te springen.
Maar op een oogerabli'k, dat hij daar nu het
minst op verdacht was, ontving hij, met tus-
schenruimte van een maand, twee brieven, die
anders vrijwel op elkaar geleken en waarin
genoemde heeren hem meedeelden, dat ze te
genslag hadden gehad, waardoor ze zich in
de droeve noodzakelij k hei zagen, het fotale
Hi drag vai^ hun crediet terug te eischen.
De beide brieven bezorgden den baron een
onaangename verrassing; het was als een
alarmsein en dat hem nog des te verontrus
tender in de corem zou hebben geklonken, als
hij had geweten, dat de heer Crepin, na een
angdurig, vertrouwelijk onderhoud met den
ïeer Têterol, opeens naar Parijs vertrokken
was.
Maar het duurde niet lang, of hij was weer
wat bekomen van zijn eerste ontsteltenis en
toen schreef hij zijn schuldeischers, dat hij'
geen geloof sloeg aan hün plotselinge verle
genheid en dat hij: hen tevens verzocht, nog
Alkmaar, 21 Maart 1919.
M. de Red.
Beleefd verzoek ik U een plaatsje in Uw
blad voor het volgende. Bij voorbaat mijn
dank.
Aan de Alkmaarsche. arbeiders.
Zooals gij weet is te Amsterdam in de Me-
taalindustue een staking uitgebroken,
Dczo staking, deze strijd om betere arbeids
voorwaarden moet worden gewonnen door de
Metaalbewerker». Want deze strijd tegen bet
onwillige kapitalisme, aanvaard door de me
taalbewerkers, zal, wanneer hij door hen
wordt gewonnen, ten goede kbnier aan de
geheeie Ned. arbeidersklasse, waaronder ook
liet personeel in overheidsdienst behoort.
Steeds stonden sa nog staan de overheids
dienaren ver ten achter bij de arbeiders ia t
vrije bedrijf.
Nog n
pat'rpon
verloop en de armoede onder de atabtéuaren
zijn er het beste bewijs voor.
Door de, nog slechts matige verbeteringen
wat betreft loon en arbeidsvoorwaarden, in
't vrij bedrijf, worden staat en gemeente ge
dwongen, om, willen beiden niet zonder of
met ongeschikt personeel komen te zitten, zoo
a en toe ook de ambtenaren tu werklieden
eenigszins tegemoet te komen.
Eu daarom wil ik er, nu de metaalbewer-
k«rs den strijd hebben aanvaard om betere
arbeidsvoorwaarden machtig te woiden. even
op wijzen, dat het nu de plicht is van de ar
beidersklasse, waaronder ook de ambtenaren
gerust kunnen worden gerangschikt, om de
zen strijd financieel tc steunen.
Niemand onttrekke zich hieraan. Reeds zeg
den-een aantal Alkmaarsche postmannen 1
pCt. per week toe van hun loon, omdat ook zij
weten dat deze strijd niet alleen de metaal
bewerkers, maar de gansche Ned. arbeiders
klasse ten goede komt nis hij wordt gewon
nen.
Alkmaarsche arbeiders en ambtenaren,
laat het niet onze schuld zijn geweest, als
deze strijd verloren wordt. Steunt allen en
spoedig.
H. v. DRUNEN.
(Wij hebben dit stuk bij uitzondering op
genomen. Voortaan plaatsen wij een dergelijk
artikel siechts ais het ons rechtstreeks van de
zijde van een der in conflict zijnde partijen
bereikt. Red. Alkni. Crt).
ONS VOORJAAR.
Mevrouw S. C.L. verzoekt ons opname
van het volgende:
Nu de 'lente over de landen- luwt,
Zij de harten der menschen doet gloeien en1
[stuwt.
Dï kieviet strijkt in groote bogen de weiden
[langs,
Of zij voor haar nestje wel ziet een kans.
Want ons voorjaar komtl
Overal spriet het jonge groen voor den dag.
D-* kinderen stoelen buiten- met jolig gelach.
L i wie niet een Philister reeds is,
Z.d hei nu niet worden, dat is gewis.
Want ons voorjaar komtf
De beekjes vloeien zoo helder en kiaar,
Eu 't krioelt van levenslust allegaAr.
D; zon doet ontwaken de voorjaarsbloemen,
W ie zal onze tulpen en hyacinthen niet
,„r roemen?
Want ons voorjaar komtl
Wacht maar mijn kind, ge zult wat beleven,
Wat je hairtje zal doen trillen en beven.
Gij zult zijn verrast van dit schoone wonder,
Blijf helder, als de zónne, ga niet ien onder.
Want ijfns voorjaar komt!
Als de zomer gaat over-ons mooie land,
Hij wel eens het koren en de velden verbrand.
Te veel hitte, zonder regen, is niet goed,
Zij verzengt de landen, en: "ons gemoed.
Maar ons voorjaar komt!
wat geduld te hebben aangezien het hem on
mogelijk was, zijn schuld ineens af (e doen.
Hij ontving een dubbelzinnig antwoord, dat
ïeni geruststellend leek, daar hij immers wel
gauw gerust gesteld wilde zijn. Maar he-
aas, nu kon de baron wel zichzelven hekee-
ren Cobec en Margriffe tot een paar fat
soenlijke lui maken, dat ging moeilijker!
Op een mooien achtermiddag in de maand
Juni lag baron de Sangneux languit op een
van de banken van zijn terras van een kleine
siësta te genieten, na zijn tweede ontbijt. Voor
iet eerst van zij-n leven misschien was zijn
verbeelding geheel in overeenstemming met
de kalme, landelijke natuur. Maar opeens
werd hij in zijn beschouwingen gestoord
door een scherpen, doordringenden kreet. Hij
keek op en- zag daar dienzelfden sperwer, die
hem den vorigen dag nog een kip had ge
stolen. Hij gaf orders, dat men hem zijn ge
weer zou brengen, laadde dit en hield het zoo
in gereedheid, tot de vogel onder schot zou
komen, ferwijl de baron dus dit oogenblik
afwachtte, overhandigde een lijfknecht hem
een brief, waarvan hij het handschrift onmid
dellijk herkende als een, dat hij nu wel het
minst graag onder de oogen kreeg. Hij legde
zijn geweer ter zijde en haastte zich het epistel
te lezen, dat kort, maar veelzeggend van in
houd en' luidde als volgtr
(Wordt vwvolgd,)
I
urn wDnl'Irritinr lir>f*h»r»i Flo enlorlsona tlL
i
