OPENIHG VAI HET VOQIIJIIIIHSEIZOEK. Onze afwerking waarborgt goeden pasvorm tot het einde. Van Hollands Noorderkwartier de grootste en meest moderne inrichting, spgciaal yoor HEEREN- en KINDERKIiEEDING gemaaktjen op maat. Kleedermakers, Alkmaar. Kunstenon Wetenschappen. ZIE ONZE ETALAGE I Billijke prijzen. Grooie verscheidenheid m ttwV* MIJ. VOOR BEELDENDE KUNSTEN Heerengracht 495. NED. EDELSMEEDKUNST 7—31 Mei 1919. Bij de opleving onzer Kunstnijverheid der laatste jaren is de goud- en zilversmeedkunst, die in vroeger eeuwen zoo'n hoogen trap van zelfstandige kunstontwikkeling bereikte, ach ter gebleven. Niet in technische bekwaamheid, maar in goeden smaak, die zich niet tevreden stelt met het klakkeloos overnemen van stijlvormen van andere landen, doch op eigen nationale in elk geval oorspronkelijke vormen uit is. Dit laatste Vak niet uitsluitend toe te schrijven ahn gemakzucht bij onze goud1- en zilversmeden, doch voor een groot deel bij ons publiek, dat niet gemakkelijk nieuwe vormen accepteert en wier schoonheidsbegrippen zich slechts langzaam laten wijzigen. Geheel echter heeft deze .tak van kunstnij verheid, die in vroegere eeuwen een zoo be langrijke plaats innam, de geest des tijds niet kunnen weerstaan. Onder de goud- en zilver smeden zelf zijn er opgestaan, die naar eigen zelfstandig ontworpen vormen zijn gaan werken. Mannen als b.v. een Zwollo en een Eisen löffel mogen tot de baanbrekers ge rekend worden. De Kunstnijverheidsscholen hebben den laatstee tijd het hunne gedaan om werklieden te kweeken die de ontwerpen van de kunste naars kunnen maken, terwijl ook enkele fa brikanten zich met kunstenaars geassocieerd hebben tot samenwerken. Doch men is nog skchts aan het begin. Wil men weder tot een eigen nationale uiting komen bij dezen mooien tak van kunst nijverheid, dan is samenwerking tus3chen kunstenaren, fabrikanten en kunstnijverheids scholen dringend noodig. Doch voor alles de belangstelling van het publiek en zijn krachtigen steun. Zoolang het publiek blijft zweren bij de oVergeleverde vor men, kan van geen opbloei sprake zijn, Een gelukkig verschijnsel was het reeds dat toen wij het voornemen kenbaar maakten, om door' een tentoonstelling van Edelsmeedkunst in deze richting een poging te doen' om be langstelling voor dezen tak van onze eertijds zoo bloeiende kunstnijverheid te vragen, de Vereeniging van Fabrikanten van Goud- en Zilverwerken in Nederland aanstonds bereid was die poging te steunen, en waar zij gaarne in deze richting wilde werkzaam zijn, bet initatief over te nemen en onder haar"vlag te doen varen. Onzerzijds was xot deze samen werking geen bezwaar. Zoo werd een Raad gevormd, bestaande uit ons lid van de Com missie van Advies voor Kunstnijverheid C. A, Lion Cachet als voorzitter, de heeren W. H Drijfhout, Carel J. A. Begeer en J. J. We- fers Bettink, bestuursleden van dé Vereeni- •ging van Fabrikanten, Prof. W. Vogelsang en Mr. H. K. Westendorp als belangstellen den, F. Zwollo als zelfstandig uitvoerder en ontwerper, tevens vakleeraar, terwijl Prof. J. C. van Eerde, Dir. van de afd. Volken kunde van het Koloniaal Instituut, op zich nam de Indische collectie samen te stellen. De heer Begeer nam op zich een historisch overzicht bijeen te brengen en tevens de ge schiedenis der Ned. Edelsmeedkunst in boek- Vorm uit te geven. - Het eerste werk van den Raad was om onze Sierkunstenaren uit te noodigen ontwerpen te maken en de Fabrikanten onj ze uit te voe ren. Deze poging om Kunstenaar en Fabrikant tfrt samenwerking bijeen te brengen, stuitte' op verschillende moeilijkheden, als daar zijn: bij vele kunstenaars het practisch begrip om voor dezen tak van kunstnijverheid te ont- ufcrpen; bij den fabrikant gebrek aan durf de giaaggekochte modellen concurrentie te gaan andóen en dusvrees van et hac bij het pu bliek. Toch werden er resultaten verkregen, die, naar wij hopen, er toe zullen bijdragen om in deze richting door te gaan. Wanneer nu het koopend publiek slechts toont dat zij het nieuwe ook op dit gebied wil steunen -en er niet afkeerig van blijft, omdat het nieuw is, dan wordt door deze tentoonstelling een schrede gezet op den weg die tot opbloei der Edelsmeedkunst kan voeren Met het oog op de voorbereiding van de tentoonstelling van Edelsmeedkunst in de zalen van de Mij. voor Beeldende Kunsten, Heerengracht 495, zal deze eerst op Woens dag 7 Mei geopend kunnen worden. Behalve de inzendingen van fabrikanten en de belangrijke collectie oude kunst, belooft de Indische Afdeeling die door Prof. van Eerde, directeur van het Koloniaal Instituut wordt ingericht, zeer belangrijk te zullen worden. In deze afdeeling zal ter opluistering een bijzondere ,colleotie Chineesch edelsmeed- werk worden tèntoon gesteld. De inrichting der zalen geschiedt door de leden der regelingscommissie: C. A. Lion Cachet en Carel Ji. A. Begeer. iNifllWb. Die beide dichtregelen gaven uitstekend den toestand van Lionel Têterol weer; hij' had het vuur van een brandende herinnering in zijn hart te dooven en ook had hij een huis weer op te bouwen. Daar hield hij zich in den wagon mee bezig, den heelen weg over van Pont d'Ain naar Parijs. De millionairszoou voelde zich nu opeens beroofd van het jaargeld, dat zijn vader hem altijd had toegestaan. Hij was nooit een pretmaker geweest, maar hij' had altijd ruim geleefd; kende geen ontberingen; had zich niets hoeven ontzeggen en dus was hij ge woon geraakt aan een heel onbezorgd, gerief lijk' bestaan. In het vervolg was hij nu op eigen inkomsten aangewezen; toch maakte hij zich daar niet ongerusP over. 'Hij had in Pa rijs immers zooveel kennissen, waaronder hooggeplaatste personen; zelfs een minister, een oud-professor in de rechten, die nu zegel bewaarder was en die al menigmaal blijk van zijn vriendschappelijke gezindheid had ge- Ïeven jegens dit veelbelovend jongmensch. ionel had dan ook niet tevergeefs bij hem aangeklopt. De zoon van Jean Têterol had ook een idee. Hij wist, wat hij waard washij voelde zich als de soldaat, die de veldmaar schalkstaf in den ransel draagt. Wel had zijn vader gezegd: „Je hebt slechts de moeite be hoeven te doen, om geboren te worden. Wat zou je zijn zonder mij Ik heb ontbeerd en ge zwoegd jij' hebt nooit ergens gebrek, aan ge leden" 'Maar nu wilde hij toch eens de proef ne men of hij niet genoeg volharding bezat, om er zichzelf door te slaan, zonder zich te ver laten op bescherming van anderen. Misschien zag hij in dat gedwongen werk ook een heil zame afleiding om Mademoiselle de Salig- neux te gaan vergeten. Nu al drie jaren lang had hij een anrdlg kwartier op de Qual Voltaire bewoond, dat hij geheel volgens zijn eigen «maak en op vattingen had laten inrichten. Utt zijn ven- IN'TERN. TRANSPORTARBEIDERS- 9 CONFERENTIE. In het Concertgebouw te Amsterdam is aangevangen de Internationale Transportar beiders-Conferentie, welke gister en volgende dagen jte Amsterdam zal worden gehouden ter voorbereiding van een later te houden internationaal congres van Transportarbei ders. Ter conferentie waren de volgende afge vaardigden: Duitschland: L. Brünner, J. Döring (Deutsche Transportarbeitersver- band), H. Jochade (voor den oorlog secreta ris van de Internationale Transportarbeiders- federatie); België: J. Chapelle en A. Wieme (Belgische Trausportarbeidersbond)Enge land: iH'. Gosling en Robert Williams (voor zitter en secretaris van de National Trans- portworkers Federation): Nederland: J. Brautigam (Centrale Transportarbeiders bond); S. van den Berg (Nederlandsche Fe deratie van Transportarbeiders) en A. Molt- maker (Ned. Ver. v. Spoor- en Tramwegper soneel); Ned.-Indië: ft. Sneevliet (Vereeni ging van Spoor- en Tramwegpersoneel in Ned. Indië). Van verschillende organisaties was bericht gekomen, dat hun vertegenwoor digers niet aan.wezig konden zijn wegens ver schillende oorzaken: politieke of economische 'acties in eigen land, te hooge kosten, enz., terwijl sommige afgevaardigden opgehouden werden door pasmoeilijkhcden. De vergadering werd geopend door den heer J. Oudegeest. Deze begon met er op te wijzen dat dit het eerste internationale beroepssecretariaa't is, dat bijeenkomst na de oorlogsjaren. Het is ook natuurlijk dat het de Intern. Transport arbeiders Federatie is welkg het eerste bijeen komt aangezien er geen bedrijven zijn die internationaal zoo samenwerken als juist zee lieden en spoorwegarbeiders. De havenarbeid, die hiermede doorloopend samengaat, ondervond natuurlijk den invloed dezer beide bedrijven. Voortgaande zeide spr. dat zoowel natio- Ien slotte heette spr. de afgevaardigden welkom en verklaarde de conferentie voor ge opend. Aangewezen werden de heeren J. Oude geest en E. Fimmen respectievelijk als voor zitter en secretaris. Toen een photograaf daarop een photo maakte vau de bijeenkomst verwijderden zich de Beligsche gelegeerden Wieme en Chapdle. Terstond nadat de opname was ge maakt, kwam zij weder iu dc zaal. De Belgen willen niet mede aauzitteu aan den gerneen- echappelijken maaltijd Medegedeeld werd dat ter conferentie ver tegenwoordigd zijn 1,031,500 arbeiders. Besloten werd dat ter conferentie een kort mondeling rapport zal worden gegeven, dat dan later door een uitvoeriger bericht in druk zal worden gevolgd. Döring gaf daarop een kort verslag van de handelingen van deii Centralèn Raad' sedert het congres im Londen in 1913. Spreker bepleitte voorts aansluiting van de zeelieden bij de 1. T. F. en vroeg den gedele geerden, in bun landen op aansluiting van de zeelieden aan te dringen. Over het algemeen, zeide spreker, viel er voor de Centralen Raad tijdens den oorlog weinig te doen, in de laatste jaren in het ge heel niets. Spreker besloot met dank te bren gen aan de i iollandsche kameraden voor den arbeid naai als internationaal vastere verbindingen gemaakt moeten worden tusschei lende transportarbeidersbonden. mdingen verscnil- Den grondslag hiertoe te leggen, zeide spr., is de bedoeling van deze kleine confe rentie, die een nieuwe toekomst zal hebben voor te bereiden sters zag hij de kastanjes van de Tuilerieën, de* Seine en de bruggen met al het drukke verkeer, en iederen ochtënd genoot hij van dat schoone ontwaken van Parijs, als al de ge bouwen zoo langzamerhand uit den nevel traden. legen het eind van het jaar was zijn huur om en zijn eerste zorg was nu dus, den con cierge te waarschuwen, dat hij ging verhui zen. Maar de Hemel scheen hem al zeer gun- tig gezind, en den volgenden dag vond hij reeds iemand, die de huur van hem wilde overnemen. Dus besloot hij onmiddellijk tot- den verkoop van zijn meubels, kleeden en gordijnen, kortom van zijn geheele huishou ding, ja zelfs van zijn Snuisterijen waar hij ■Bi' nog al zóó zeer op gesteld Was, dat hij altii J gemeend had, er niet buiten te kunnen. Hij bezat eenige waardevolle schilderijen en bronzen beelden: een Corot, een Millet, een leeuw en een tijger van Bayre; hij kende ech ter geen mededoogen met zichzelf, behield dus noch den leeuw noch den tijger, ofschoon hij ér met bloedend hart van scheidde. Een paar dagen later zat hij in een beschei den gemeubileerd kwartier, op de vierde ver dieping van de Rue Racine. Wel had hij heel zwaarmoedige b£iën onder het verhuizen, want wat een droevige tegenstelling vorpide zijn nieuw kwartier met het vorige! Wat een ongelukkige, donkere trap met vette leuning voerde naar zijn benauwde cel, met versleten, waggelende meubels en waarvan het eenige venster op de binnenplaats uitzag, waar nooit de zon kwam en met een gordijn er voor van twijfelachtige tint, waar althans de vliegen menig spoor op achtergelaten hadden. De muren waren doortrokken van dat vettige stof, waar ieder van de bewoners het zijne toe had hijgedragen en dat ten slotte met geen stoffer meer weg te vegen is. I,ionel ging voor het venster zitten, mimr hij moest den hals uitrekken, om een stukje vau de lucht te zien te krijgenen toen hij voorzitter aan dcc Centralen Raad te vragen of er ooit geprotesteerd waa bfj den beminden ex-keizer tégen den moord' op ongewapende zeelieden, en zoo ja, of de Centrale Raad een afschrift van dat protest ter inzage wil geven aan de Conferentie. Dé heer Beavin (Engeland) weet wel dat de wijze van oorlogvoeren niet aan de arbei ders verweten mag worden, hij verweet echter aan de Duitsche transportarbeiders, en in 't bijzonder aan den Centralen Raad, dat niet geprotesteerd is tegen- de wijze van oorlog voeren. Het zal onmogelijk zijn de internatio nale verbindingen te irerstellen als in deze zaak geen klaarheid gekomen is. Chapelle onderstreepte deze woorden. Het is volgens spreker niet Jochade dien het ver wijt treft, hij was altijd ondergeschikt in de arbeidersbeweging. De eigenlijke Schuldige dat niet 'bij de Duitsche regeering is geprotes teerd, is Paul Muller, die zelfs in zijn vak blad' schreef dat -hij blij1 was dat de Duitsche vlag in Antwerpen woei, en- dat hij hoopte dat die vlag er zou blijven waaien, zoo aau- toonend, dat hij 't er piee eens was dat Bel gië een yoetschabel en tapijt was van Duitsdi- land en den 'Duitschen keizer. Spreker ver langt niet dat de Duitschexs hier een voetval doen om vergeving te vragen voor hun ver zuim, maar hij vroeg dat de Duitsche gede legeerden bij hun fameuze regeering-Ebert- Scheidemann zullen ondersteunen de eischen die Lloyd Georgê beloofd heeft dat zouden worden gesteld, dat Duitschland de achter geblevenen van de gedoode zeelieden zou schadeloos stellen. Spr. stelde ten slotte de volgende motie: „De conferentie, overwegend dat nagenoeg 22.000' zeelieden van alle na- tines vermoord' zijn geworden op zee door submarines, doet een beroep op het Duit sche gouvernement zoo spoedig mogelijk in volle schadevergoeding (e voorzien van de families van deze vermoorde zeelieden." Over deze aangelgenheid voerden nog het woord de voorzitter en Brautigam (Holland). Döring (Duitschland) verklaarde'tegen ae strekking van de door Chapelle voorgestelde motie geen bezwaar te hebben. Hij zou echter graag zien dat de krachttermen er uit geno men werden, temeer, omdat de tegenwoordige Du' tsche regeering niet dezelfde is als de re geering die den oorlog voerde. De voorzitter wees op het late uur stelde voor het verslag van den Centralen Raad voor kennisgeving aan te nemen, en- de pro testen van verschillende zijden gedaan mede in het protocol op te nemén. Over de motie- Chapelle zal dan verder worden beraad slaagd. Aldus werd besloten. De vergadering werd verdaagd- tot Woens dagmorgen 10 uur.' Tweede dag. Gistermorgen ruim 10 uur werd de verga dering hervat.*Aan de orde was de motie- Chapellc inzake den duikbootobrlog, welke thans als volgt was geformuleerd: „De Internationale Transportarbeiders-con- ferentie, overwegende de vreeselijke vernieti ging van menschen levens ten gevolge van den Duitschen duikbootoorlog, waardoor ongeveer 20.000 menschenlevens verloren gin- Êen-, verzoekt den vertegenwoordigers der 'uitsche organisatie, hunne regeering door alle ten dienste staande middelen te bewegen, de gezinnen der gedoode of verminkte zeelie- den^volledige schadeloosstelling te verschaf- Wieme (België) verklaart, dat de Belgische delegatie erop staat,, dat het woord „moord" in den tekst van de motie behouden blijft. Het verwondert spreker, dat de Engelschen en de Hollanders erin hebben toegestemd het WO' >rd moord" uit de motie te némen. Williams (Engeland) protesteert tegen de uitlating van Chapelle,'dat de nieuwe motie het resultaat zou zijn van een gemeenschappe- lijken maaltijd. De Voorzitter stelt voor de discussies te sluiten. Spreker acht het onjuist aan den wensch der Belgen te voldoen, om het woord „moord" op te nemen, waardoor de motie voor de vergadering onaannemelijk wordt. Overigens meent spreker, dat na de verklaring van de Duitschers het niet noodig is de motie aan te nemen. Daar echter de Belgische delegatie op stem ming staat, wordt de motie in stemming ge bracht. Zij wordt aangenomen met algemeeue stemmen, behalve die van Wieme (België), die zich onthoudt. Duitsche krijgsgevangenen. Jochade (Duitschland) richt zich tot de En gelsche kameraden met het verzoek, al het mogelijke te doen om te bewerken, dat de 800.000 Duitschers die nog in krijgsgevangen schap zijn, in vrijheid worden gesteld. Spre ker vraagt dit vooral met het oog op de nood zakelijkheid, dat alle krachten samenwerken tot den economiscken herbouw van Duitsch land. Williams (Engeland) zegt, dat de Engelsche delegatie de woorden van Jachade met sym pathie gehoord heeft. Het zal waarschijnlijk niet meer dan enkele weken duren; dat de Duitsche krijgsgevangénen naar huis gezon den worden. De Engelsche Labour Party is erop uit, te zorgen dat de vrede geen chauvi nistische vrede wordt, maar een vrede die de internationale verbindingen herstelt. De En gelsche arbeiders wenschen, dat de vrede die in Parijs gesloten wordt, niet gelijken zal op den vrede van Brest-Litiwsk, die door een oogenblik later zijn handen had laten rus ten op de ronde tafel, die hef mooiste meu bel uit dit nieuwe kwartier was, droegen zijn vingers daar onmiddellijk de sporen van. Dit was hem weer geen verrassingmaar hij deed zijn best, zichzelven de gedachte op te drin gen, dat hij ook zeker wat al te precies was. Tijdens zijn verblijf in Engeland had- Lio nel betrekkingen aangeknoopt met een van de grootste Parijsche bladen; zijn brieven uit Londen en Berlijn waren zeer in den smaak gevallen en hadden hem aanbiedingen bezorgd, die hij echter van de hand gewezen- had, omdat hij nog niet .besloten was zijn weg in de journalistiek te maken. Den dag na zijn verhuizing schreef hij over de politiek van den dag een artikel, dat wel blijk gaf van zoo'n helder doorzicht en dat zoo kernachtig en goed gezegd was, dat er onmiddellijk de aan dacht op viel en dat het een bespreking uit lokte, waar hij het antwoord niet op schuldig bleef; met dit gevolg, dat hem een vaste plaats door de redactie van het blad wyrd aangeboden. Zoo zeer was hij echter op zijn vrijheid gesteld, dat hij weigerde': slechts als vrijwilliger zou hij de republiek met zijn pen dienen: hij schreef enkel, als hij wat te zeggen had, als 't hart hem tot schrijven dwong; en daar zijn artikelen zeer in trek waren, ont ving hij er ook een goed honorarium voor. De rest van zijn tijd' gebruikte hij, om zich voor te bereiden op het schrijven van een verhan deling voor een wetenschappelijk tijdschrift over het vredegerecht in Engeland. Het eerste geld, dat hij zelf verdiend' had, Duitschland aan de Russen is opgedrongen. Spreker wenscht de Duitschers geluk met de revolutie, hoopt dat die revolutie zieh verder in prolctariscnen zin zal ontwikkelen en een voorbeeld zal worden vogr het overige West- Europa. Nog zegt spreker, dat het Congres van de Labour Party te Southport, zich heeft uitgesproken voor staking van de interventie in Rusland, een vrede door. overleg (dus niet pen gedicteerden vrede), en vrijlating van de Duitsdie krijgsgevangenen (Hear! Hear!) Internationale organisatie. Naar aanleiding van de besprekingen over het financieel verslag van de I. T. F. vraagt beschouwde hij met oneindig meer voldoening dan al wat hij vroeger zoo makkelij! Die enkele francs sloot hij zorgvuldi. VH -og In zijn la en hij nam zifh voor, er zoo zuinig moge lijk mee te wezen. Hij was bang, dat men ze hem ontstelen zou en hij vreesde haast gierig te worden. Toch was het minder uit gierig heid dan uit verstandig overleg, dat hij •treng alle overbodige uitgaven van zijn budget schrapte en dat hij' zich in alles tot het hoog noodige beperkte. Hij at in een gaar keuken op de boulevard St. Michel: het vleesch was er taai, toch zag hij kans, het naar binnen te werken; veel meer hinderde het hem echter, dat het tafellaken van zoo'n verdachte zindelijkheid was. Hij deed nu maar als Diogenes, die zijn nap wegwierp, toen hij een jongen uit de hand zag drinken in plaats van de gaarkeuken bezocht hij in het vervolg een cabaret, waar hij een kop ster ken bouillon gebruikte en waar dus van een tafellaken niets meer inkwam. Het begin van December bracht al groote koude. Lionel zat heele dagen zonder vuur in zijn cel te werken, en dat, terwijl het venster zoo gebrekkig sloot, dat het gordijn voortdu rend op en neer bewogen werd door den wind. Als zijn vingers stijf werden, blies hij er maar op; als ze even rust wilden hebben, deed hij1 net of hij dit verlangen niet be greep; en als ze geheel den dienst weiger den, ging hij een minuut of vijf met een paar halters werken, waarna hij de pen weer op nam, zichzelven troostende met de opmer king: „Kijk, nu zal 't weer eens zoo goed gaanr 's Avonds gunde hij zich de weelde van een vuur; niet, dat hier geen gevaar aan verbon den zou zijn, want zoodra de vlammen wat Justig opflikkerden, ging zijn verbeelding ook aan 't werk en werden er in zijn brein slapen de gedachten gewekt, die daar, evenals slan gen, zoo lang verstijfd van koiide hadden ge legen, tot ze nu opeens ontrolden en nog de hand trachtten te bijten, die ze zoo lang ge voed had. Achterin den haard zag hij bijna> zwarte harm, en bruine oogen opdoemen en' met dit visioen hield hij dan lange gesprek ken „Wie beti je toch „Je doet net, of je het niet weet, maar je weet 't heel goedl" „Waar kom je vandaan?" Williams (Engeland) om dit punt te laten nis- ten en direct over te gaan tot de volgende punten van de agenda, strekkende tot herstel van de internationale verbindingen. Beavin (Engeland) dringt aan op aanne ming in de allereerste plaats van een Engel sche motie, strekkende dat de conferentie be sluit tot reconstructie van de I. T. F. Deze motie wordt met algemeene stemmen aangenomen. Na breedvoerige bespreking werd besloten het bereau voorloopig in Amsterdam te vesti gen, waarbij Van den Berg als voorwaarde van Zijn stem stelt dat in liet tijdelijk bureau de verschillende richtingen in HolUnd verte genwoordigd zullen zijn. De Belgen stemmen tegen. Een discussie ontstond over de ondersteu ning aan de Belgische organisaties. Het bleek dat de Engelsche organisaties maatregelen hebben genomen om de Belgische organisa ties te steunen. Döring (Duitschland) verklaart daarop dat de Belgen ondersteuning van Duitsche zijde geweigerd hebben. Daarom stelt spreker voor dat de algemeene ondersteuning aan de Bel gische organisaties zaLloopen over het cen traal bureau. Weigeren de "Belgen dan nog, dan zullen de Duitschers weten welk stand punt zij tegenover de Belgen hebben in te ne men. De Voorzitter ondersteunt het denkbeeld' dat alle steun aan de Belgische organisaties zal loopen over het Centrale Bureau. Aldus wordt besloten. Besloten werd nog de vaststelling van de plaate voor de volgende conferentie over te aten aan het Centraal Bureau. Daarop werdt de conferentie gesloten. HET KNIKKERBOMBARDEMENT. Gisteravond zijn de bewoners van de Nieu we Kerkstraat bij de Weesperstraat andermaal en nagenoeg onafgebroken, onder knikken bombardement geweest, zonder dat het lukte dader of daders te ontdekken. STOOMSCHIP GEZONKEN. Het Nederlandsche stoomschip ,lFrisia", van de reederij Hammerstein te Rotterdam, ïeeft aan de Engelsche kust schipbreuk gele den. De opvarenden zijn gered. Het stoom schip was geladen met steenkolen en bevond zich -op reis van Swansea naar Lissabon. VERGADERING VAN MODERNE THEOLOGEN. Na de pauze verkreeg ds. B. de Ligt het woord voor zijn inleiding over „Christendom en Revolutie." Een uitvoerig debat volgde. Ten slotte dankte de voorzitter den inlouler voor zijn referaat, waarop hij de vergadering sloot. KORTE BERICHTEN. D§. D. van der Most van Spijk te De Rijp heeft toezegging van beroep ontvangen naar de Herv. gemeente te Geesteren (G.). Door de politie te Ede is aangehouden een militair wegens diefstal van militaire goederen als dekens, broeken en sokken. De verdachte E., neef van den verslage- ne, heeft thans bekend de dader van den moordaanslag op Zondagavond te Groesbeek te zijn. Zoowel de verslagene als de moorde naar stonden minder gunstig bekend. Maandagnacht heeft het in Friesland zoo gevroren, dat er ijs in de sloot lag. Dins dagmiddag van 2 tot 4 uur sneeuwde het er flink. De weilanden hebben door de nacht vorsten zeer gelden; de groene kleur heeft voor een bruine plaats gemaakt. Te Eexterzandvoort zijn door den land bouwer Wilkens bij het graven gevonden 40 zilveren muntstukken ter grootte van een rijksdaalder en 3 goudstukken ter grootte van een gouden, tientje, meest dateerende uit de 17e eeuw.- „Uit de diepten van Je geheugen en van je hart; j'e dacht dat ik daar niet meer was, maar ik was er wel." „Wat kom je hier doen „Je overtuigen van de onmacht van je wil, waar je zoo trotsch op bent. Je wilt verge ten, maar je kunt 't niet!" „Wat ge^ft dat nu nóg? Ik hèb je niet meer lief! Die liefde was dan ook slechts een grilik bad je lief met de oogen ;datwas aL" „Eens heb je mij in woede ontstokep ge zien en toen is je gril tot hartstocht gewor den." „Ik zweer je dat je mij totaal onverschillig bent." „Zou je het durven volhouden, terwijl je mij recht in het gelaat keek?" De wijd-geopende bruine oogen wierpen hem een uitdagenden blik toe cn een klein mofidje, met spottend-opgetrokken lip, lid een weiluidenden lach hooren. Lionel greep onmiddellijk de tang en pook te in de asch, als om er het visioen in te be graven. Maar na verloop van eenige minuten verscheen het weer en moest hij opnieuw aan 't onderhandelen. Op een dag, dat hij later dan gewoonlijk gegeten had en dat hij eerst tegen negen uur uit de cabaret kwam, stond hij op het trottoir van den boulevard St. Michel opeens van aan- ezicht tot aangezicht met den heer Pointal, ie voor zaken daar in de buurt had moeten zijn. Vol verbazing sloeg de notaris de handen ineen en, terwijl hij hem onder een lantaarn trok, riep hij: „Dus te bent't toch? Mija Hemel, wat deed je daar in het cabaret?" „U behoeft er niets geen kwaad van te zeg gen", antwoordde Lionel, ,,'t Is een heel goede gelegenheid 1" (Wordt vervolgd.) Heeren-, Jongeheeren-en Kinderkieedinq. - - - - - till m „i n.. n.'.. J IJ

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1919 | | pagina 6