OPENIHG VAI HET VOQIIJIIIIHSEIZOEK.
Onze afwerking waarborgt goeden
pasvorm tot het einde.
Van Hollands Noorderkwartier de grootste en meest moderne inrichting, spgciaal yoor HEEREN- en KINDERKIiEEDING gemaaktjen op maat.
Kleedermakers,
Alkmaar.
Kunstenon Wetenschappen.
ZIE ONZE ETALAGE I
Billijke prijzen. Grooie verscheidenheid
m ttwV*
MIJ. VOOR BEELDENDE KUNSTEN
Heerengracht 495.
NED. EDELSMEEDKUNST
7—31 Mei 1919.
Bij de opleving onzer Kunstnijverheid der
laatste jaren is de goud- en zilversmeedkunst,
die in vroeger eeuwen zoo'n hoogen trap van
zelfstandige kunstontwikkeling bereikte, ach
ter gebleven.
Niet in technische bekwaamheid, maar in
goeden smaak, die zich niet tevreden stelt met
het klakkeloos overnemen van stijlvormen van
andere landen, doch op eigen nationale in elk
geval oorspronkelijke vormen uit is.
Dit laatste Vak niet uitsluitend toe te
schrijven ahn gemakzucht bij onze goud1- en
zilversmeden, doch voor een groot deel bij ons
publiek, dat niet gemakkelijk nieuwe vormen
accepteert en wier schoonheidsbegrippen zich
slechts langzaam laten wijzigen.
Geheel echter heeft deze .tak van kunstnij
verheid, die in vroegere eeuwen een zoo be
langrijke plaats innam, de geest des tijds niet
kunnen weerstaan. Onder de goud- en zilver
smeden zelf zijn er opgestaan, die naar eigen
zelfstandig ontworpen vormen zijn gaan
werken. Mannen als b.v. een Zwollo en een
Eisen löffel mogen tot de baanbrekers ge
rekend worden.
De Kunstnijverheidsscholen hebben den
laatstee tijd het hunne gedaan om werklieden
te kweeken die de ontwerpen van de kunste
naars kunnen maken, terwijl ook enkele fa
brikanten zich met kunstenaars geassocieerd
hebben tot samenwerken. Doch men is nog
skchts aan het begin.
Wil men weder tot een eigen nationale
uiting komen bij dezen mooien tak van kunst
nijverheid, dan is samenwerking tus3chen
kunstenaren, fabrikanten en kunstnijverheids
scholen dringend noodig.
Doch voor alles de belangstelling van het
publiek en zijn krachtigen steun. Zoolang het
publiek blijft zweren bij de oVergeleverde vor
men, kan van geen opbloei sprake zijn, Een
gelukkig verschijnsel was het reeds dat toen
wij het voornemen kenbaar maakten, om
door' een tentoonstelling van Edelsmeedkunst
in deze richting een poging te doen' om be
langstelling voor dezen tak van onze eertijds
zoo bloeiende kunstnijverheid te vragen, de
Vereeniging van Fabrikanten van Goud- en
Zilverwerken in Nederland aanstonds bereid
was die poging te steunen, en waar zij gaarne
in deze richting wilde werkzaam zijn, bet
initatief over te nemen en onder haar"vlag te
doen varen. Onzerzijds was xot deze samen
werking geen bezwaar. Zoo werd een Raad
gevormd, bestaande uit ons lid van de Com
missie van Advies voor Kunstnijverheid C.
A, Lion Cachet als voorzitter, de heeren W.
H Drijfhout, Carel J. A. Begeer en J. J. We-
fers Bettink, bestuursleden van dé Vereeni-
•ging van Fabrikanten, Prof. W. Vogelsang
en Mr. H. K. Westendorp als belangstellen
den, F. Zwollo als zelfstandig uitvoerder en
ontwerper, tevens vakleeraar, terwijl Prof.
J. C. van Eerde, Dir. van de afd. Volken
kunde van het Koloniaal Instituut, op zich
nam de Indische collectie samen te stellen.
De heer Begeer nam op zich een historisch
overzicht bijeen te brengen en tevens de ge
schiedenis der Ned. Edelsmeedkunst in boek-
Vorm uit te geven. -
Het eerste werk van den Raad was om onze
Sierkunstenaren uit te noodigen ontwerpen
te maken en de Fabrikanten onj ze uit te voe
ren.
Deze poging om Kunstenaar en Fabrikant
tfrt samenwerking bijeen te brengen, stuitte'
op verschillende moeilijkheden, als daar zijn:
bij vele kunstenaars het practisch begrip om
voor dezen tak van kunstnijverheid te ont-
ufcrpen; bij den fabrikant gebrek aan durf de
giaaggekochte modellen concurrentie te gaan
andóen en dusvrees van et hac bij het pu
bliek.
Toch werden er resultaten verkregen, die,
naar wij hopen, er toe zullen bijdragen om
in deze richting door te gaan. Wanneer nu
het koopend publiek slechts toont dat zij het
nieuwe ook op dit gebied wil steunen -en er
niet afkeerig van blijft, omdat het nieuw is,
dan wordt door deze tentoonstelling een
schrede gezet op den weg die tot opbloei der
Edelsmeedkunst kan voeren
Met het oog op de voorbereiding van de
tentoonstelling van Edelsmeedkunst in de
zalen van de Mij. voor Beeldende Kunsten,
Heerengracht 495, zal deze eerst op Woens
dag 7 Mei geopend kunnen worden.
Behalve de inzendingen van fabrikanten
en de belangrijke collectie oude kunst, belooft
de Indische Afdeeling die door Prof. van
Eerde, directeur van het Koloniaal Instituut
wordt ingericht, zeer belangrijk te zullen
worden. In deze afdeeling zal ter opluistering
een bijzondere ,colleotie Chineesch edelsmeed-
werk worden tèntoon gesteld.
De inrichting der zalen geschiedt door de
leden der regelingscommissie: C. A. Lion
Cachet en Carel Ji. A. Begeer.
iNifllWb.
Die beide dichtregelen gaven uitstekend
den toestand van Lionel Têterol weer; hij' had
het vuur van een brandende herinnering in
zijn hart te dooven en ook had hij een huis
weer op te bouwen. Daar hield hij zich in den
wagon mee bezig, den heelen weg over van
Pont d'Ain naar Parijs.
De millionairszoou voelde zich nu opeens
beroofd van het jaargeld, dat zijn vader hem
altijd had toegestaan. Hij was nooit een
pretmaker geweest, maar hij' had altijd ruim
geleefd; kende geen ontberingen; had zich
niets hoeven ontzeggen en dus was hij ge
woon geraakt aan een heel onbezorgd, gerief
lijk' bestaan. In het vervolg was hij nu op
eigen inkomsten aangewezen; toch maakte hij
zich daar niet ongerusP over. 'Hij had in Pa
rijs immers zooveel kennissen, waaronder
hooggeplaatste personen; zelfs een minister,
een oud-professor in de rechten, die nu zegel
bewaarder was en die al menigmaal blijk van
zijn vriendschappelijke gezindheid had ge-
Ïeven jegens dit veelbelovend jongmensch.
ionel had dan ook niet tevergeefs bij hem
aangeklopt. De zoon van Jean Têterol had
ook een idee. Hij wist, wat hij waard washij
voelde zich als de soldaat, die de veldmaar
schalkstaf in den ransel draagt. Wel had zijn
vader gezegd: „Je hebt slechts de moeite be
hoeven te doen, om geboren te worden. Wat
zou je zijn zonder mij Ik heb ontbeerd en ge
zwoegd jij' hebt nooit ergens gebrek, aan ge
leden"
'Maar nu wilde hij toch eens de proef ne
men of hij niet genoeg volharding bezat, om
er zichzelf door te slaan, zonder zich te ver
laten op bescherming van anderen. Misschien
zag hij in dat gedwongen werk ook een heil
zame afleiding om Mademoiselle de Salig-
neux te gaan vergeten.
Nu al drie jaren lang had hij een anrdlg
kwartier op de Qual Voltaire bewoond, dat
hij geheel volgens zijn eigen «maak en op
vattingen had laten inrichten. Utt zijn ven-
IN'TERN. TRANSPORTARBEIDERS-
9 CONFERENTIE.
In het Concertgebouw te Amsterdam is
aangevangen de Internationale Transportar
beiders-Conferentie, welke gister en volgende
dagen jte Amsterdam zal worden gehouden
ter voorbereiding van een later te houden
internationaal congres van Transportarbei
ders.
Ter conferentie waren de volgende afge
vaardigden: Duitschland: L. Brünner, J.
Döring (Deutsche Transportarbeitersver-
band), H. Jochade (voor den oorlog secreta
ris van de Internationale Transportarbeiders-
federatie); België: J. Chapelle en A. Wieme
(Belgische Trausportarbeidersbond)Enge
land: iH'. Gosling en Robert Williams (voor
zitter en secretaris van de National Trans-
portworkers Federation): Nederland: J.
Brautigam (Centrale Transportarbeiders
bond); S. van den Berg (Nederlandsche Fe
deratie van Transportarbeiders) en A. Molt-
maker (Ned. Ver. v. Spoor- en Tramwegper
soneel); Ned.-Indië: ft. Sneevliet (Vereeni
ging van Spoor- en Tramwegpersoneel in
Ned. Indië). Van verschillende organisaties
was bericht gekomen, dat hun vertegenwoor
digers niet aan.wezig konden zijn wegens ver
schillende oorzaken: politieke of economische
'acties in eigen land, te hooge kosten, enz.,
terwijl sommige afgevaardigden opgehouden
werden door pasmoeilijkhcden.
De vergadering werd geopend door den
heer J. Oudegeest.
Deze begon met er op te wijzen dat dit het
eerste internationale beroepssecretariaa't is,
dat bijeenkomst na de oorlogsjaren. Het is
ook natuurlijk dat het de Intern. Transport
arbeiders Federatie is welkg het eerste bijeen
komt aangezien er geen bedrijven zijn die
internationaal zoo samenwerken als juist zee
lieden en spoorwegarbeiders.
De havenarbeid, die hiermede doorloopend
samengaat, ondervond natuurlijk den invloed
dezer beide bedrijven.
Voortgaande zeide spr. dat zoowel natio-
Ien slotte heette spr. de afgevaardigden
welkom en verklaarde de conferentie voor ge
opend.
Aangewezen werden de heeren J. Oude
geest en E. Fimmen respectievelijk als voor
zitter en secretaris.
Toen een photograaf daarop een photo
maakte vau de bijeenkomst verwijderden zich
de Beligsche gelegeerden Wieme en Chapdle.
Terstond nadat de opname was ge
maakt, kwam zij weder iu dc zaal. De Belgen
willen niet mede aauzitteu aan den gerneen-
echappelijken maaltijd
Medegedeeld werd dat ter conferentie ver
tegenwoordigd zijn 1,031,500 arbeiders.
Besloten werd dat ter conferentie een kort
mondeling rapport zal worden gegeven, dat
dan later door een uitvoeriger bericht in
druk zal worden gevolgd.
Döring gaf daarop een kort verslag van de
handelingen van deii Centralèn Raad' sedert
het congres im Londen in 1913.
Spreker bepleitte voorts aansluiting van de
zeelieden bij de 1. T. F. en vroeg den gedele
geerden, in bun landen op aansluiting van
de zeelieden aan te dringen.
Over het algemeen, zeide spreker, viel er
voor de Centralen Raad tijdens den oorlog
weinig te doen, in de laatste jaren in het ge
heel niets. Spreker besloot met dank te bren
gen aan de i iollandsche kameraden voor den
arbeid
naai als internationaal vastere verbindingen
gemaakt moeten worden tusschei
lende transportarbeidersbonden.
mdingen
verscnil-
Den grondslag hiertoe te leggen, zeide
spr., is de bedoeling van deze kleine confe
rentie, die een nieuwe toekomst zal hebben
voor te bereiden
sters zag hij de kastanjes van de Tuilerieën,
de* Seine en de bruggen met al het drukke
verkeer, en iederen ochtënd genoot hij van dat
schoone ontwaken van Parijs, als al de ge
bouwen zoo langzamerhand uit den nevel
traden.
legen het eind van het jaar was zijn huur
om en zijn eerste zorg was nu dus, den con
cierge te waarschuwen, dat hij ging verhui
zen. Maar de Hemel scheen hem al zeer gun-
tig gezind, en den volgenden dag vond hij
reeds iemand, die de huur van hem wilde
overnemen. Dus besloot hij onmiddellijk tot-
den verkoop van zijn meubels, kleeden en
gordijnen, kortom van zijn geheele huishou
ding, ja zelfs van zijn Snuisterijen waar hij
■Bi'
nog al zóó zeer op gesteld Was, dat hij altii J
gemeend had, er niet buiten te kunnen. Hij
bezat eenige waardevolle schilderijen en
bronzen beelden: een Corot, een Millet, een
leeuw en een tijger van Bayre; hij kende ech
ter geen mededoogen met zichzelf, behield
dus noch den leeuw noch den tijger, ofschoon
hij ér met bloedend hart van scheidde.
Een paar dagen later zat hij in een beschei
den gemeubileerd kwartier, op de vierde ver
dieping van de Rue Racine. Wel had hij heel
zwaarmoedige b£iën onder het verhuizen,
want wat een droevige tegenstelling vorpide
zijn nieuw kwartier met het vorige! Wat een
ongelukkige, donkere trap met vette leuning
voerde naar zijn benauwde cel, met versleten,
waggelende meubels en waarvan het eenige
venster op de binnenplaats uitzag, waar nooit
de zon kwam en met een gordijn er voor van
twijfelachtige tint, waar althans de vliegen
menig spoor op achtergelaten hadden. De
muren waren doortrokken van dat vettige
stof, waar ieder van de bewoners het zijne toe
had hijgedragen en dat ten slotte met geen
stoffer meer weg te vegen is.
I,ionel ging voor het venster zitten, mimr
hij moest den hals uitrekken, om een stukje
vau de lucht te zien te krijgenen toen hij
voorzitter
aan dcc Centralen Raad te vragen of er ooit
geprotesteerd waa bfj den beminden ex-keizer
tégen den moord' op ongewapende zeelieden,
en zoo ja, of de Centrale Raad een afschrift
van dat protest ter inzage wil geven aan de
Conferentie.
Dé heer Beavin (Engeland) weet wel dat
de wijze van oorlogvoeren niet aan de arbei
ders verweten mag worden, hij verweet echter
aan de Duitsche transportarbeiders, en in 't
bijzonder aan den Centralen Raad, dat niet
geprotesteerd is tegen- de wijze van oorlog
voeren. Het zal onmogelijk zijn de internatio
nale verbindingen te irerstellen als in deze
zaak geen klaarheid gekomen is.
Chapelle onderstreepte deze woorden. Het
is volgens spreker niet Jochade dien het ver
wijt treft, hij was altijd ondergeschikt in de
arbeidersbeweging. De eigenlijke Schuldige
dat niet 'bij de Duitsche regeering is geprotes
teerd, is Paul Muller, die zelfs in zijn vak
blad' schreef dat -hij blij1 was dat de Duitsche
vlag in Antwerpen woei, en- dat hij hoopte
dat die vlag er zou blijven waaien, zoo aau-
toonend, dat hij 't er piee eens was dat Bel
gië een yoetschabel en tapijt was van Duitsdi-
land en den 'Duitschen keizer. Spreker ver
langt niet dat de Duitschexs hier een voetval
doen om vergeving te vragen voor hun ver
zuim, maar hij vroeg dat de Duitsche gede
legeerden bij hun fameuze regeering-Ebert-
Scheidemann zullen ondersteunen de eischen
die Lloyd Georgê beloofd heeft dat zouden
worden gesteld, dat Duitschland de achter
geblevenen van de gedoode zeelieden zou
schadeloos stellen. Spr. stelde ten slotte de
volgende motie: „De conferentie, overwegend
dat nagenoeg 22.000' zeelieden van alle na-
tines vermoord' zijn geworden op zee door
submarines, doet een beroep op het Duit
sche gouvernement zoo spoedig mogelijk in
volle schadevergoeding (e voorzien van de
families van deze vermoorde zeelieden."
Over deze aangelgenheid voerden nog het
woord de voorzitter en Brautigam (Holland).
Döring (Duitschland) verklaarde'tegen ae
strekking van de door Chapelle voorgestelde
motie geen bezwaar te hebben. Hij zou echter
graag zien dat de krachttermen er uit geno
men werden, temeer, omdat de tegenwoordige
Du' tsche regeering niet dezelfde is als de re
geering die den oorlog voerde.
De voorzitter wees op het late uur stelde
voor het verslag van den Centralen Raad
voor kennisgeving aan te nemen, en- de pro
testen van verschillende zijden gedaan mede
in het protocol op te nemén. Over de motie-
Chapelle zal dan verder worden beraad
slaagd.
Aldus werd besloten.
De vergadering werd verdaagd- tot Woens
dagmorgen 10 uur.'
Tweede dag.
Gistermorgen ruim 10 uur werd de verga
dering hervat.*Aan de orde was de motie-
Chapellc inzake den duikbootobrlog, welke
thans als volgt was geformuleerd:
„De Internationale Transportarbeiders-con-
ferentie, overwegende de vreeselijke vernieti
ging van menschen levens ten gevolge van
den Duitschen duikbootoorlog, waardoor
ongeveer 20.000 menschenlevens verloren gin-
Êen-, verzoekt den vertegenwoordigers der
'uitsche organisatie, hunne regeering door
alle ten dienste staande middelen te bewegen,
de gezinnen der gedoode of verminkte zeelie-
den^volledige schadeloosstelling te verschaf-
Wieme (België) verklaart, dat de Belgische
delegatie erop staat,, dat het woord „moord"
in den tekst van de motie behouden blijft. Het
verwondert spreker, dat de Engelschen en de
Hollanders erin hebben toegestemd het
WO' >rd moord" uit de motie te némen.
Williams (Engeland) protesteert tegen de
uitlating van Chapelle,'dat de nieuwe motie
het resultaat zou zijn van een gemeenschappe-
lijken maaltijd.
De Voorzitter stelt voor de discussies te
sluiten. Spreker acht het onjuist aan den
wensch der Belgen te voldoen, om het woord
„moord" op te nemen, waardoor de motie
voor de vergadering onaannemelijk wordt.
Overigens meent spreker, dat na de verklaring
van de Duitschers het niet noodig is de motie
aan te nemen.
Daar echter de Belgische delegatie op stem
ming staat, wordt de motie in stemming ge
bracht. Zij wordt aangenomen met algemeeue
stemmen, behalve die van Wieme (België), die
zich onthoudt.
Duitsche krijgsgevangenen.
Jochade (Duitschland) richt zich tot de En
gelsche kameraden met het verzoek, al het
mogelijke te doen om te bewerken, dat de
800.000 Duitschers die nog in krijgsgevangen
schap zijn, in vrijheid worden gesteld. Spre
ker vraagt dit vooral met het oog op de nood
zakelijkheid, dat alle krachten samenwerken
tot den economiscken herbouw van Duitsch
land.
Williams (Engeland) zegt, dat de Engelsche
delegatie de woorden van Jachade met sym
pathie gehoord heeft. Het zal waarschijnlijk
niet meer dan enkele weken duren; dat de
Duitsche krijgsgevangénen naar huis gezon
den worden. De Engelsche Labour Party is
erop uit, te zorgen dat de vrede geen chauvi
nistische vrede wordt, maar een vrede die de
internationale verbindingen herstelt. De En
gelsche arbeiders wenschen, dat de vrede die
in Parijs gesloten wordt, niet gelijken zal op
den vrede van Brest-Litiwsk, die door
een oogenblik later zijn handen had laten rus
ten op de ronde tafel, die hef mooiste meu
bel uit dit nieuwe kwartier was, droegen zijn
vingers daar onmiddellijk de sporen van. Dit
was hem weer geen verrassingmaar hij deed
zijn best, zichzelven de gedachte op te drin
gen, dat hij ook zeker wat al te precies was.
Tijdens zijn verblijf in Engeland had- Lio
nel betrekkingen aangeknoopt met een van
de grootste Parijsche bladen; zijn brieven
uit Londen en Berlijn waren zeer in den
smaak gevallen en hadden hem aanbiedingen
bezorgd, die hij echter van de hand gewezen-
had, omdat hij nog niet .besloten was zijn weg
in de journalistiek te maken. Den dag na zijn
verhuizing schreef hij over de politiek van den
dag een artikel, dat wel blijk gaf van zoo'n
helder doorzicht en dat zoo kernachtig en
goed gezegd was, dat er onmiddellijk de aan
dacht op viel en dat het een bespreking uit
lokte, waar hij het antwoord niet op schuldig
bleef; met dit gevolg, dat hem een vaste
plaats door de redactie van het blad wyrd
aangeboden. Zoo zeer was hij echter op zijn
vrijheid gesteld, dat hij weigerde': slechts als
vrijwilliger zou hij de republiek met zijn pen
dienen: hij schreef enkel, als hij wat te zeggen
had, als 't hart hem tot schrijven dwong; en
daar zijn artikelen zeer in trek waren, ont
ving hij er ook een goed honorarium voor. De
rest van zijn tijd' gebruikte hij, om zich voor
te bereiden op het schrijven van een verhan
deling voor een wetenschappelijk tijdschrift
over het vredegerecht in Engeland.
Het eerste geld, dat hij zelf verdiend' had,
Duitschland aan de Russen is opgedrongen.
Spreker wenscht de Duitschers geluk met de
revolutie, hoopt dat die revolutie zieh verder
in prolctariscnen zin zal ontwikkelen en een
voorbeeld zal worden vogr het overige West-
Europa. Nog zegt spreker, dat het Congres
van de Labour Party te Southport, zich heeft
uitgesproken voor staking van de interventie
in Rusland, een vrede door. overleg (dus niet
pen gedicteerden vrede), en vrijlating van de
Duitsdie krijgsgevangenen (Hear! Hear!)
Internationale organisatie.
Naar aanleiding van de besprekingen over
het financieel verslag van de I. T. F. vraagt
beschouwde hij met oneindig meer voldoening
dan al wat hij vroeger zoo makkelij!
Die enkele francs sloot hij zorgvuldi.
VH -og In zijn
la en hij nam zifh voor, er zoo zuinig moge
lijk mee te wezen. Hij was bang, dat men ze
hem ontstelen zou en hij vreesde haast gierig
te worden. Toch was het minder uit gierig
heid dan uit verstandig overleg, dat hij
•treng alle overbodige uitgaven van zijn
budget schrapte en dat hij' zich in alles tot het
hoog noodige beperkte. Hij at in een gaar
keuken op de boulevard St. Michel: het
vleesch was er taai, toch zag hij kans, het
naar binnen te werken; veel meer hinderde
het hem echter, dat het tafellaken van zoo'n
verdachte zindelijkheid was. Hij deed nu
maar als Diogenes, die zijn nap wegwierp,
toen hij een jongen uit de hand zag drinken
in plaats van de gaarkeuken bezocht hij in
het vervolg een cabaret, waar hij een kop ster
ken bouillon gebruikte en waar dus van een
tafellaken niets meer inkwam.
Het begin van December bracht al groote
koude. Lionel zat heele dagen zonder vuur in
zijn cel te werken, en dat, terwijl het venster
zoo gebrekkig sloot, dat het gordijn voortdu
rend op en neer bewogen werd door den
wind. Als zijn vingers stijf werden, blies hij
er maar op; als ze even rust wilden hebben,
deed hij1 net of hij dit verlangen niet be
greep; en als ze geheel den dienst weiger
den, ging hij een minuut of vijf met een paar
halters werken, waarna hij de pen weer op
nam, zichzelven troostende met de opmer
king:
„Kijk, nu zal 't weer eens zoo goed gaanr
's Avonds gunde hij zich de weelde van een
vuur; niet, dat hier geen gevaar aan verbon
den zou zijn, want zoodra de vlammen wat
Justig opflikkerden, ging zijn verbeelding ook
aan 't werk en werden er in zijn brein slapen
de gedachten gewekt, die daar, evenals slan
gen, zoo lang verstijfd van koiide hadden ge
legen, tot ze nu opeens ontrolden en nog de
hand trachtten te bijten, die ze zoo lang ge
voed had. Achterin den haard zag hij bijna>
zwarte harm, en bruine oogen opdoemen en'
met dit visioen hield hij dan lange gesprek
ken
„Wie beti je toch
„Je doet net, of je het niet weet, maar je
weet 't heel goedl"
„Waar kom je vandaan?"
Williams (Engeland) om dit punt te laten nis-
ten en direct over te gaan tot de volgende
punten van de agenda, strekkende tot herstel
van de internationale verbindingen.
Beavin (Engeland) dringt aan op aanne
ming in de allereerste plaats van een Engel
sche motie, strekkende dat de conferentie be
sluit tot reconstructie van de I. T. F.
Deze motie wordt met algemeene stemmen
aangenomen.
Na breedvoerige bespreking werd besloten
het bereau voorloopig in Amsterdam te vesti
gen, waarbij Van den Berg als voorwaarde
van Zijn stem stelt dat in liet tijdelijk bureau
de verschillende richtingen in HolUnd verte
genwoordigd zullen zijn. De Belgen stemmen
tegen.
Een discussie ontstond over de ondersteu
ning aan de Belgische organisaties. Het bleek
dat de Engelsche organisaties maatregelen
hebben genomen om de Belgische organisa
ties te steunen.
Döring (Duitschland) verklaart daarop dat
de Belgen ondersteuning van Duitsche zijde
geweigerd hebben. Daarom stelt spreker voor
dat de algemeene ondersteuning aan de Bel
gische organisaties zaLloopen over het cen
traal bureau. Weigeren de "Belgen dan nog,
dan zullen de Duitschers weten welk stand
punt zij tegenover de Belgen hebben in te ne
men.
De Voorzitter ondersteunt het denkbeeld'
dat alle steun aan de Belgische organisaties
zal loopen over het Centrale Bureau.
Aldus wordt besloten.
Besloten werd nog de vaststelling van de
plaate voor de volgende conferentie over te
aten aan het Centraal Bureau.
Daarop werdt de conferentie gesloten.
HET KNIKKERBOMBARDEMENT.
Gisteravond zijn de bewoners van de Nieu
we Kerkstraat bij de Weesperstraat andermaal
en nagenoeg onafgebroken, onder knikken
bombardement geweest, zonder dat het lukte
dader of daders te ontdekken.
STOOMSCHIP GEZONKEN.
Het Nederlandsche stoomschip ,lFrisia",
van de reederij Hammerstein te Rotterdam,
ïeeft aan de Engelsche kust schipbreuk gele
den. De opvarenden zijn gered. Het stoom
schip was geladen met steenkolen en bevond
zich -op reis van Swansea naar Lissabon.
VERGADERING VAN MODERNE
THEOLOGEN.
Na de pauze verkreeg ds. B. de Ligt het
woord voor zijn inleiding over „Christendom
en Revolutie." Een uitvoerig debat volgde.
Ten slotte dankte de voorzitter den inlouler
voor zijn referaat, waarop hij de vergadering
sloot.
KORTE BERICHTEN.
D§. D. van der Most van Spijk te De
Rijp heeft toezegging van beroep ontvangen
naar de Herv. gemeente te Geesteren (G.).
Door de politie te Ede is aangehouden
een militair wegens diefstal van militaire
goederen als dekens, broeken en sokken.
De verdachte E., neef van den verslage-
ne, heeft thans bekend de dader van den
moordaanslag op Zondagavond te Groesbeek
te zijn. Zoowel de verslagene als de moorde
naar stonden minder gunstig bekend.
Maandagnacht heeft het in Friesland
zoo gevroren, dat er ijs in de sloot lag. Dins
dagmiddag van 2 tot 4 uur sneeuwde het er
flink. De weilanden hebben door de nacht
vorsten zeer gelden; de groene kleur heeft
voor een bruine plaats gemaakt.
Te Eexterzandvoort zijn door den land
bouwer Wilkens bij het graven gevonden 40
zilveren muntstukken ter grootte van een
rijksdaalder en 3 goudstukken ter grootte van
een gouden, tientje, meest dateerende uit de
17e eeuw.-
„Uit de diepten van Je geheugen en van je
hart; j'e dacht dat ik daar niet meer was,
maar ik was er wel."
„Wat kom je hier doen
„Je overtuigen van de onmacht van je wil,
waar je zoo trotsch op bent. Je wilt verge
ten, maar je kunt 't niet!"
„Wat ge^ft dat nu nóg? Ik hèb je niet
meer lief! Die liefde was dan ook slechts een
grilik bad je lief met de oogen ;datwas
aL"
„Eens heb je mij in woede ontstokep ge
zien en toen is je gril tot hartstocht gewor
den."
„Ik zweer je dat je mij totaal onverschillig
bent."
„Zou je het durven volhouden, terwijl je
mij recht in het gelaat keek?"
De wijd-geopende bruine oogen wierpen
hem een uitdagenden blik toe cn een klein
mofidje, met spottend-opgetrokken lip, lid
een weiluidenden lach hooren.
Lionel greep onmiddellijk de tang en pook
te in de asch, als om er het visioen in te be
graven. Maar na verloop van eenige minuten
verscheen het weer en moest hij opnieuw aan
't onderhandelen.
Op een dag, dat hij later dan gewoonlijk
gegeten had en dat hij eerst tegen negen uur
uit de cabaret kwam, stond hij op het trottoir
van den boulevard St. Michel opeens van aan-
ezicht tot aangezicht met den heer Pointal,
ie voor zaken daar in de buurt had moeten
zijn.
Vol verbazing sloeg de notaris de handen
ineen en, terwijl hij hem onder een lantaarn
trok, riep hij:
„Dus te bent't toch? Mija Hemel, wat
deed je daar in het cabaret?"
„U behoeft er niets geen kwaad van te zeg
gen", antwoordde Lionel, ,,'t Is een heel
goede gelegenheid 1"
(Wordt vervolgd.)
Heeren-, Jongeheeren-en Kinderkieedinq.
- - - - -
till m „i n.. n.'.. J IJ