Hondard Ebb en Tvlnitlgstn Jaargang.
Zater'ug 8 Mo?.
hinderwet.
VALKENJACHT.
F KIIT Ti 1, F, x n
RUijn id»se,
Wenken voor Land- en
Tuinbouwers.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van ALKMAAR brengen ter algemeene ken-
öisi
lo. «lat heden op de gemeente-secretarie ter
visie zijn gelegd de aan bea ingediende
verzoeken ioet nü'ageavau;
fl o. DE WAAL, boekhandelaar aldaar,
om vtfptutnlnE tot /ut wiibrridffi van
em drukkerij, door liet bijplaatse» van
drie elactrmflotoren, rasp. van 1,
m V, 1' K., voor het aandrijwwt Van
*„fl- en degolpetdwi, ki bit porrad
Kopal «teeg, wijk D Na. 2j
b f I C. DE EO EI?, sigarenfabrikant
•ijdmr, om vergunning tot hfi oprich-
tm v«" fitn tamHhernrij m drogerij,
waarin een tabalcskérfmaditnfi» te drij
ven door een electro-motor van 1 PK,
en een eest tot het drogen van gekor
ven tabak, achter het perceel uitük-
Oudom, Wijk C, No 80.
Bezwaren tegen deze uitbreiding, reap op
richting, kunüeu worden ingediend ten Raad*
huize dezer gemeente, mondeling op VRIJ
DAG 16 Ml I a lt., 's voormiddag# te elf uur
en schriftelijk vóór of op dien tijd. Gedurende
drie dagen Vóér gemold® dag kunnen de
verzoete s «n rij, die lm/waren hebben inge
bracht, op de socretarle dezer gemeente van
ds ter take 1«" "komen «schrifturen kmniê if
del tij onder voor«£i#«1i*o wtrgvuning
hebben verleend aan
O- C. EROM MER, Jroaptn.sm 0Ê%%xt {fit
het nptichtm r>m **n* taaptrij, m Vft-
ttfte'Uril in hét péfcufl Hout™, Wijk
B, No. 11
b. W. O E. VALK, bakker aldaar, tot
hei uitbreiden van stm bakkerij, door
het Bijplaatsen van n»«sn oven. La teal
perceel Tuinstraat Wijk E, No 22-
Alkmaar, den 2 Md 1919
Bufgimecster en Wrtbmidife» voornoemd,
O. RIPPING, Voorzitter
DQNATH, Secprtnria
De BURGEMEESTER van ALKMAAR
brengt ter algemeene kennis, dat. door Gede
puteerde Staten dezer Provincie,' bij hun be
sluit van 23 April 1919, No. 153, voor den
tijd van één jaar VRIJSTELLING WEGENS
KOSTWINNERSCHAP is verleend aan de in
geschrevenen der MILITIE dezer Gemeente
voor de lichting 1920: K. VAN TIL en P. D.
PURMER.
Bezwaren legen deze uitspraken kunnen
binnen tien dagen na heden ingediend wor
den bij H. M. de Koningin.
Alkmaar, 1 Mei 1919.
De Burgemeester voornoemd,
O. RIPPING.
i (Vervolg).
Op een afstand van 150 tot 400 M. van dc
vangers hid men halve hoepels geplaatst met
sterke netjes et nan en die door stevige dra
den in den kuil omgetrokken konden worden.
Voof elk netje was een duifje geplaatst en
wel zóó, dal zij op een snort wipper klapwie
kend nasi* boven kon gaan en de vangers haar
weer op het houtje terug konden orengen,
wanneer ze zulks dienstig achtten. Ai zoo
handelt men ook tegenwoordig met de lokvo
gel'; bij de plevMrnettea,
Was alles zoo in orde geplaatst, dan had
den de,vanger» van tilt hun kuil slechts acht
te gevrn np de bewegingen van klapekster en
duiven, die eerder een naderenden roofvogel
bespeurden, dan zij zelveu, Het klaprekstertje
loonde dadelijk groote onrust en dc duiven,
behalve die bij de netjes, zochten spoedig vet
tigheid ui haar kooien Dc vangers zagen
rond, cn jawel, hoog in de lucht bespeurden
zij reu zwevend® valk, die weldra een onbe
wegelijk. vh kje geleek Doch plotseling schoot
hij mei bliksemsnelheid naar beneden, om
h te werpen op mi der duiven, rite af en
tne vliegbewegingen vertoonden Dc duif,
die het zou moeten ontgelden, werd nu zoo
spoed h: mogelijk door een der vangers tegen
iel ne ken 1 nauwe lijk fi«:
E'aee r-anKh van ictor Chtrbuliea.
43)
„Maakt u het maar niet zoo ingewikkeld,
mijnheer Pointal Ik ga naar dat restaurant,
eenvoudig om er te eten."
„Dat kan wel zijn; maar jij, die nog al een
fijnproever was.Of ben je misschien be
zig met een statistisch en pbi Jan tropisch on
derzoek naar de volksgaarkeukens?"
„Jij zou daar gaan eteü riep de heer
Pointal. „Kom, maak dat anderen wijsl Ten
minste als je niet Quaker bent geworden?
Maar neen, nfi vergis ik mij nog, want de
Quakers houden van goed eten en drinken.
Dat is het eenige genot, dat ze zich veroorlo
ven mogen en men beweert dan ook wel, dat
er nergens zoo gesmuld wordt als in Penn-
sylvanie.- Van de Quakers wordt echter ook
verteld, dat ze zeer gesteld zijn op hun
vrienden en jij vergeet de jouwe; het duurt
weken en weken lang, eer je wat van- je Iaat
hoorenl Ik weet nu haast niets meer van Je.
Hoe staat het met je huwelijk?"
„Welk huwelijk?" vroeg Lionel met onze
kere stem, daar die vraag hem wat van streek
gebracht had.
„Er was toch van een huwelijk sprake met
Mademoiselle de Saligneux?"
„Neen, het was geen ernst met dat plan."
„En die twee brieven, die je mij dan ge
schreven hebt?" riep de heer Pointal. „Daar
moet je mij toch eens alles van vertellen. Laat
ons naar je kamer gaan, dan kunnen we beter
praten."
En, terwijl hij zijn arm door dien van het
jongemensch stak liepen' ze beiden den kant
van de Rue Racine uit.
„Of je nu trouwt of niet trouwt", hernam
hij, „dat is mij vrijwel hetzelfde; Maar gister
avond was ik op het Ministerie van Justitie,
waar nog over jou gesproken werd. Je hebt
zooeven eau verhandeling geschreven over het
valk zijn slachtoffer gegrepen, of de hoepel
werd omgetrokken, het koord stevig aange
haald en de slimheid der mensclicn had aan
den valk de vrijheid ontnomen. Spoedig werd
het dier in verzekerde bewaring gesteld en
naar nieuwen bult werd uitgezien.
Mou ving evenwel op deze wijze' de valken
niet bij aan Allen en n kwamen wel dagen,
dat men geen enkelen vogel onder het net kon
krijgen /oo was men bezig op Nederland-
schen bodem, wanneer het in den trrktijd dér
valken was, maai' daar buiten toog men naar
Noorwegen, Zweden, Denemarken, Pomme-
ren en ook wel naar IJsland, ofschoon de
tocht, daarheen met vele moeilijkheden ge
paard ging. De IJslandsche valken hadden
evenwel den naam, van hot boat voor ds jacht
afgericht te kunnen worden. Veel bagage un-
men ze niet mes op die todden; hoofdzakelijk
alleen datgene, wal voor d# vangat nöodlg
was. De vaugers, die steed# twee aan twee
Uittrokken, ledm op hun tochten een armos-
dig leven. Van logementen wsrd nimmer ge
bruik gemaakt, maar rr vonden onderdak in
schuren of onder rot#® eu meermalen brac!!-
len ze den nacht onder den bloeien hemel
door, 't Waren dan ook alleen geharde man
nen, die voor dit vangerswerk grschlkt waren.
Kooien, tot het bewaren van de gevangen
valken werden niet meegevoerd. Was een dier
bemachtigd, dan werd hei een huif (kapje)
'over den kop gedaan (opgekuifd). em touwen
haampie werd om het lijf gebonden en zoo
werd de valk bevestigd aan een stokje, dat in
den bodem werd gestoken, Was de vaalst vol
doende, of wel wai de goede tijd voer fast
vangen vau valken verstreken, dan werden de
gevangen valken op eagles geplaatst, die op
ile Schouders werden gedragen, en zoo keerde
men dan naar huis terug. "Onderweg moest
naar vleesch voor 4e roofvogel» werd® uit
gezien, en dankbaar wa» mee, wanneer mm
hier óf deer ee« verschopten hond of ander
dier kon krijg®.
Zoo waa men dan eindelijk tok de plaat» te
ruggekeerd, waar m«t die africhting der val
ken aangevangen kon worden, opdat men
straks goede prijzen voor de dier® sou kun
nen Ivealngwi.
Het begin van de africhting bestond In het
verkrijgen van dé goede houding op de vuist
van defl drilmeester, cn hiertoe werd bet dier
door honger gebracht. Zoo op de vuist zit-
lende werd den vogel eten en drink® voor-
gehouden, en was de stand niet nasi gmoe
gen, dan werd dc hongertijd met «iige uren
verlengd Aanvankelijk had de valk daarbij
een kapje over den kop, doch zoodanig, dat
de snavel vrij bied. telkens als man hem
eten wilde geven, werd het kapj«% opgedaan
en dan moest de vogel juist op de vuist van
den meester vlieg®. Deed hij dit zonder dra
len en met de gewensrhite bewegingen en
houdingen, dan weriJ hij «M meer geb!i«d-
doekt. Tot zooverre had de oefening plaats
binnenshuis in kamer of groote kooi, doch
daarna werden de oefeningen herhaald en
voortgezet in het vrije veld.
De valk kreeg nu een soort broekje aan,
dat hem niet hinderde bij het vliegen, maar
(och Btcvlg genoeg om het lij! was bevestigd-
Aan dit broekje was een lang koord gebon
den, dat de man in de hand hield, om, zo:)
noodig, den valk naar zich toe te kunnen trek
ken Er was veel geduld toe noodtg, om te
tnaken, dal de vogel steeds dadelijk terug
vloog, wanneer cle meester de vuist uitstak.
Doch elke goede beweging werd met een lek
ker hapje beloond, cn alle onwil pf achte
loosheid van den valk ges traaft met honger,
die ook voor een vogel een scherp zwaard is.
Somtijds werd ooit dc valk eenige etmalen
wakker gehouden, efl wanneer hij dad, na
zoo'n langen tijd van waken, toonde, niets
vergeten te zijn, had men hoop, dat de vogel
er een van groote waarde zou word®.
Maar tot heden had de valk zijn oefenin
gen alleen gemaakt bij de grootste stilte en in
de eenzaamheid, en wanneer hij straks te mid
den van het jaclitrumoer dienst zou moei®
doen dan zou het dier gemakkelijk verbou
wereerd kunnen zijn Daarom werden de ocfe-
nlnmcn /hcrhaald te midden van allerhande la-
WU.ii, dikwijls bij hondengeblaf <n paaiden-
irappel 'loonde de valk ook dan uog alleen
oog en oor te hebben voor hetgeen een goe
den jachtvalk past, dan was hij nog wel niet
geschikt voor het jachtbedrijf, uuiai toch zóó
ver gevorderd, dal hij in hand® vsn een kun
dig vnlkenirr kon overgaan. I> vanger-dril
meester had er het zijne aan gedaan 111 de
valk werd voor goeden prijs verkocht aan
Vorsten of Edellieden, die hem voor verdere
vradewnwfji lp PsageJiMsri. Th toeft at»t ga
lei®, want ik heb nergm» tijd toor; maat de
minister, die meer vrije oogenbllkken schijnt
te hebben «fan Ik, hoetSz er TOO genot®, zooal»
hij zdde; hij houdt het voor e® meester
werk en zóó gul is hij niet met zijn lof! Naar
aanleiding daarvan vroeg bij mij, waar je te
genwoordig toch zat, want dat men je niet
meer zag. Wees voorzichtig, vriendlief, je
kent nu Parijs. Het noodlottigste vonnis, dat
men er wel over iemand kan uitspreken, is:
„Men ziet hem niet meer." Dan ben je gauw
genoeg vergeten, al koestert men nu ook nog
zoo veel verwachting® van je. Als je nog
eenigen tijd weg blijft, dan zal je binn®kolt
totaal niet meer bestaan daar is het je toch
zeker niet om te doen?''
„Stel u gerust", antwoordde Lionel kalm,
„ik zal weer gauw gmoeg verschijn®!"
En, daar ze nu voor de deur stonden bel
de hij
„Waar breng je mij?" vroeg de notaris,
toen hjj de woning e®B goed opnam, die hem
onwaarschijnlijk voorkwam, om d® „prins
van Wales" tot verblijf te di®en.
„Wel. naar mijn logies, natuurlijk", ant
woordde Lionel, terwijl hij den blaker nam
en d® heer Pointal de armoedige trap op
voorging. Toen die de kamer van den jon
gen advocaat binnengetreden was, liet hij vol
verbazing zijn blikrai overal rondgaan.
„Mijn paleis schijnt niet zoo bijzonder in
d® smaak te vallm?" vroeg Lionel.
„Als hondenhok is het niet kwaad, maar
eerlijk gezegd, dat op de Qual Voltaire kwam
mij toch heel wat gerieflijker voor. En wat is
liet hier koudl Vroeger hield ie er ecu knecht
op na; laat dien het vuur aantegg®!"
„Present 1" riep Lionel. „Hij is geheel tot
uw dienst helpt u beter dan de ander, die
er nooit was, als je hem noodig hadt.
Dit zeggende, stak hij niet groote handig
heid het vuur aan, schoof den nog miust-ge-
havenden rieten stoel naderbij nam zelf op
e® anderen plaats.
Jieb je een» e® proef will® nets®
opvoeding aan hun valkenier overgeven.
Aan vorstelijke hov® had m® e® Edel
man van hoog aanzien, die den titel droeg
van Oppcrvalkcnier. Dit was e® zeer gewilde
en lucratieve post cn eenmaal werd zij zelfs
bekleed door Keizer Frederik I van Hoheri
•tauf®, in dc geschiedenis bekend als „Bar-
ba rosea" of „Roodbaard". De zoon van de
zen Keisjer schreef cru boek over valk® en
val leen vangst, waarvan door monniken af
schrift® werden gemaakt,' die voor hoogw
sommen in andere handen overging®
Dit valkraboek, geschrev® door Keizer
Frederik II verbeterd door diens zoon
Manfred, werd in 15Q6 gedrukt, zoodat er
waarschijnlijk nog wol exemplar® -van be
staan.
We zuil® verder ri®, hos de opvoeding
van den valk voltooid werd, om daarna la ge
dachte een valkenjacht mede te maken.
De valkenier zette dr oefening® te paard
voort nadat hem geMdr-"" waa. dat da valk
voldoende geler rel had op V uttgwfakas
vuist tymg Te Iteewi. Onder het rijn® nnnr
de oéfonplAAt* werd de vnlk ook wel geplant»!
op den schouder van den valkenier, maar de
vogel had dan de kuif op. Voorloopig had ris
vogel ook nog het broekje aan, waarvan het
lange koord (langveter) in cle hand gehou
den werd.
Nu moest het vogelvang® geleerd owrden
De valkenier wierp eea doode duif omhoog,
waarop de valk toeschoot, om hiar te grij
pen Van dood vleesch is een vnllr evenwel
niet gedimd, zoodat hu telkens w 1 l*Vke»
hapje kreeg, wanneet hij tof tftjn ttfeÊet wm
teruggekeerd. Later liet aien levende, gelen
wiekte vogels vang®, waarop de leerling met
woede aanviel, vooral wanneer het duiven
waren, die een bijzondere lekkernij voor hem
zijn. Om nu te mak®, dat de valk dm ge
vangen vogel later niet zou verslinden, wer
den wel levende kraaien voor de oefening op-
els ten, daar de valk hiervan niet houdt, doch
an werd hem telkens na goed werk een duif
je toegediend. Zoo werd heit trainen voortge
zet, totdat de valkenier er van overtuigd was,
dat de valk telkens tot hem zou terugkeer®,
ook wanni er hij geheel vrij opgeschoten
werd, en dan mocht® broekje en veter thuio-
gelaten worden.
(Wordt vervolgd).
J. DAALDER Pr,
Degene, dir met dc Opsporing nf bestrij
ding va» plcatrnzhilw. is belast, moet dik
wijls ervaren, dat Mf vAn detf kant van den
meest belanghebbende, di. dm land- of tuin
bouwer, niet altijd die medewerking, althans
belangstelling ondervindt, dlc hij verdient, al
vallm er dan ook vele gunstige uitzonderin
gen te comtateere:!. Als hij komt vrag®, of
hij naai' de c® of andere beschadiging eens
een onderzoek opjden tuin mag instell®, o!
dat hij eens voor dó bestrijding wm een ziekte
een middel mag aanwenden, dan zal hem flat
niet licht worden geweigerd, hoewel hij dik
wijls uit den toon van het antwoord gemakke
lijk kan afleiden, dat de man dmkt: ,,t zal wel
niet zoo erg vezen" of 't helpt toch niets 1"
Dat 't wel erg kast wezen, hebben wo dikwijls
gmoeg ondervond®, Ik behoef slechts te wl]-
z® op dè schade, vermtfzaakt door Hot oplr-.-
dm van dn aardappelziekte, door dc „roest"
in «la- sa aotybootMt, dk»f de „rijp" in aard
beien, door vendtlllaode Inswricn, die een-
groot gedeelte van de appel» m peronoogsi
doen verdwijn®, enz. Mcenmal® is de Vraag
gedaan,, hoe het mogelijk is, dat dergelijke
plagen aoow zoo ploiaefing trusnoa ontstaan
of zich zoo snel kunnen uitbreid®. Dit ver
schijnsel zou als volgt verklaard kunnen wor
den. Nonen 'we als voorbeeld het rupsje, dat
zoo ontzaglijk veel schade aanricht in dc
aardbei® rondom Beverwijk m Heemstede
vooral. Oorspronkelijk kwam dit Insect op an
dere, misschien wel alten wilde plant® voor.
Op k» goed®. misschien ware hei beter
van een verkeerd® flag tc spreken, dwaal
den een paar exemplar® af naar een aard
beienveld m vestigden zich op de daar ge
vonden plant® Ze smulden er van von
den, dat ze goed smaakt®, zr bleven er dua
maar, En daar dc omstandlohed® hier voor
h® «err gunstig war®, ze beschikt® in de
eerste plaats over een wel vooral® en dlscli.
vermenigvuldigden zij zich !n kort® tijd
zeer sterk. Men zal gemakkelijk inzi®, van
hoeveel belang het geweest zou zljm, indien
men die eerste indringers te pakk® had kuit-
zroejr de heer Potetel.
„Misschien wel; mi tol op hedm Is ze mij
ook gelukt Ik stel mij voor, een verhande
ling Te schrijven over de gewoonte. Dat is nu
de eenige slavernij, waar men zich op 't laatst
zelf gelukkig m gevoelt, Ik wil u wel betui-
g®, mijnheer PointaL dat ik in 't eerst heel
veel moeite heb gehad!, om mij te w®nm aan
mijn nieuw paleis. En wat mij nog het meest
hinderde, dat was die,groenachtige vlek, die
u daar op het plafond waarneemt. M® zou
zegg®, dat het e® poliep is, die naar alle
kanten haar vangarm® uitstrekt. In d® be
ginne was de vlek voor mij zóó onuitstaan
baar, dat ik ze niet kon zi®. En nu ben ik
er langzamerhand mee, verzoend geraakt
inspireert ze mij zelfs. Als ik onder het werk
een woord zoek en ik kijk maar evm naar bo-
v®, dan valt inij het verlangde in. Kortom,
op het oog®blik ben ik zóózeer op die vlek
gesteld, dat ik er niet meer buit® zou kun-
n®; ze houdt mij gezelschap; ze is noodig
voor mijn geluk.'
De heer Pointal, die doodstil in het vuur
had zitten staren, hief het hoofd op en riep:
„Weet je wat ik geloof, vriendlief?" Je ligt
zeker overhoop met dien allervriendelijkste!!
vader van je en hij heeft je d® leeftocht al-
gesneden, is het nietwaar?"
„Juist, zoo is het", antwoordde Lionel met
een glimlach, bijna had hij mij de keel
ook afgesned®!"
De glimlach bestierf op zijn lipp®. Het
was hem, als zag hij zijn vader weer voor
zich, buit® zichzelvé van drift, en hem met
geweld bij de keel vattend. Teukena als hij
weer dacht aan die scène, ging hem e® hui
vering door de leden.
De heer Pointal hield maar aan. Lionel
had eerst zijn nieuwsgierigheid niet willen
voldoen; maar, daar hem steeds van allerlei
vragen gesteld werden, besloot hij eindelijk
de heele geschiedenis, vooral niet in te schril
le kleuren, te vertellen. Hij begon op vroo-
lijk® toon, maar kon di® toch niet volhou-
d® en werd ernstig; tusscbenbeide kon hü
nm fcrtfg».
E® tweede voorbeeld vind® we in de kool-
vlieg. iDe beschadiging, door dit insect ver
oorzaakt, is in de koobtrek® bekend onder
d® naam van „maadjesziekte" of maalerig-
heid". De vlieg, die op onze gewone kamer-
vlieg gelijkt, duchi iets klein® ia wat langer
vleugel» heeft, legt haar der® op dm grond
in de nabijheid van jonge koolptaut®. Uit de
ze tier® ontwikkel® zich „jnaden", die zich
naaf dan nfengd begevm ca zich daer invre-
t®, waardoor de jonge plant te gronde gaat.
Aangetaste plant® zijn gemakkelijk te her-
kennm, doordat de blader® slap gaan han
gen m geel word® Licht mm zoo 'n plant
uit 4® grond op, wat zeer gemakkelijk gaat,
dua ziel in«i dal de «tengel ia doorgevreten
«p dot w seioli ««1 of «neer wad® op de won
de bevind®. Deze mad® trekk® zich later
iu tl® grond terug m vemopp® daar. Na
em dag oi «dit komt uit deze pop weder een
vlieg te roontóhijn. Zooalfc men ziet, verloopt
het sjwiktj» «og al gauw «a onder eenigi-
zin# gunstige ninstiöiltghftden kunnen er dim
ook wel drie generatie* io een jaar komen.
Eigenaardig is, dat dit insect al» made de
voorkeur geeft aan bloemkool, ook rootte kool
is e® geliefkoosde kost, sAvoote m witte kool
schijnen minder In d® smaak te yall®
sprultkool wordt zoo goed al# versmaad, 't Is
meer dan e®» getoeurd, dat op e® veld de
helft van de bfoemkoolplanten wegviel® m
menig liefhebber-tuinder heelt a»c a telt, dat
het ham onmogelijk waa, een bloemkoolplant
ra ^Jn tuintje lot behoorlijks ontwikkeling te
't Spredfl van zelf, dat men heel wat mid
del® beeft beproefd om van deze plaag ver
lost te word®. Was het nu maar waar, dat
deze vlieg zich, zooals in 'I bek®de gezegde
verroejd wordt, m«t stroop liet vang®, doch
harig rond igr maling -m® moest zijn toe-
vlucht itot tel» anders mem®. Tot dusver heeft
gt® middel gebaat. tel meeste luccra heeft
men oog gehad met de aanwending van de
zgn. konlkrag®. Deze word® dn <1® vorm
van zeshoekige plaatjes met een middellijn
van olm f* c,M. uit dlun naphaltpapter ge
simd®. In het plaatje word® e® drietal in
snijding® gemaakt, waardoor hot gemakke
lijk om d® stengel van do koolplont gelegd
kan worden, zond® dat do plant In haar
groei wordt belemmerd. I# de kraag goed
aangelegd, dan ontbreekt da koolvlleg de ge
legenheid, haar eieren aan dett wortclhala te
deponeer® Mm di®t er voor te zorgm, dat
hij het aanleggen van het plaatje, daarop
ge® groini komt te ligg®; de vlieg zou in
dezen grond haai' dc m» kuna® tegg®, en
de daaruit voórtgekom® mad® kond® dan
f cmalikeliik de et®gel van de koolpte-ut berei-
Het beste is, a® grond on! de jooge
koolplant e®igszint heuvelVormig op te hooi
fen, Met e®ige oef®ing kunn® ongeveer
00 kragen per uur wordf o aangelt gd. Wie
du# eed bunder koöl heeft, zal voor net aan
tegg® der plaitjea, --aaugenom® dat er 12-
loOOO planten op de H. A staan, G0h80
urm werk hebbm.
Zooals we zi®, zijn bil de tcepaastog van
dit bestrijdingamiddel ,vele factor® aanwezig,
om de proef te do® mislukken» Zal e® mui-
del in de praktijk algemeene toepassing vln-
d®, dan moet het eenvoudig ®i niet tfdroo-
v®d zijn. Is tiet dit niet, dan laat de toepas
sing al spoedig te wensehm over, de rcsulta-
t® word®! met waarneembaar en de aan
wending wordt, als niet doeltreffmd, spoedig
geheel gestaakt.
De Pliytopathologisdhe dienst heeft in 1918
verai heidens proeven met de kragen genomen
daannede over het algemeen gunstig# re-
sullal® verkregen. Op de gezamelijke proef
velden werd® 1771 planten van kragen voor-
zi®. Van deze werd® er 215, dus ongeveer
12 proc. door de mad® aangetast. Op dezelf
de proefveld!«a werd *7612 plant® onbe
handeld gelat®. Daarvan vielen 2370 plan
ten door «te vreten) der maden w»'g, v'"» ruun
T priu Vd nj
zooveel plant® wegvielen, mag veilig op re
kening word® gesteld vau de ondeugdelijk
heid van sommige koolkragen of van n niri
zorgvuldige aanwending. 1 lad me hot tuk!
del aangewend op de niet-behaodekte plan
ten, dan had men daarvan nog een 1506
planten kunnen behoud® Dc Vraag is of de
ze ongeveer 40 uur werkloon plus ue kuiten
van de koolkragen waard' war®. Ik d®k van
wel.
Laten zij, die zoo spoedig geneigd zijn ie
zegg®, „dat het to® niet helpt", bedenk®,
zelfs niet uit xljn woord® komen en
toch gewoon wm zlja helftera gedachten ooi
begon
een zin, dtea hij niet voltooide, ofachoon hij
>oi
in duidelijke woorden te uiten. Fn, al keek hij
nu ook nog zoo naar de gro®e plek op het
plafond, djft hielp hem nier»!
De notaris merkte, dat hij het hoofd boog
en telkens even aarzelde als hij d® naam
freule de Salign®x uitsprak, de beer Poin
tal maakte hieruit wel e® zeer juiste gevolg
trekking.
„Zoowaar", sprak hij, „het was ge®
kwaad idee van je vader; hij heeft het enkel
verkeerd ten uitvoer gebra®t. Als handige
lui eens onhandig will® zijn, dan zijn ze het
ook goed! Maar jammer is het, want freule
de Salign®x is e® allerliefst persoontje."
„K®t u haar?" vroeg Lionel, terwijl hij
van kleur verschoot.
„Ik heb de eer gehad, haar tweemaal op
mijn kantoor te zi®, to® zij met haar oud
oom was meegekomen, markies de Virevielle,
dien ik al jaren lang onder mijn cliënten tel.
Weet je, waar ze veel van heeft? Met haar
donkere tint en haar donkere oog®, de bij
zondere lev®digheid van haar blik dat
vrijmoedige in haar toon van spreken m Jn
haar heelc optreden, lijkt zij op zoo'n bekoor
lijke zigeunerin, die ons met ae oog® betoo-
vert. lie hoop to® niet, dat ze jou betooverd
heeft?"
„Stel u gerust dienaangaande."
„Zoo? Vindt je haar dan niet mooi?"
,,'t Kan zijn, dat ze mooi te, maar ik weet
het nietl"
„Wat weet je dan wel? Ne®, zeg nu
eens in gemoede ben je verliefd op naar?"
„Ik weet niet het kan mij ook niet veel
sdhd® Maar lat® wij nu e®s wat van
Üe vredesgerc®t® in Engeland spreken."
„Nfc®. dank je wel," zei de he® Pointal,
terwijl hij e®s ev® op zijn horloge keek. „Ik
moet weg, maar je kunt mij wel thuis br®-
g®; als dit tenminste niet te zeer in strijd, te
met je hervormingsplann®."
Lionel urn too® stok om den faeen
dat de stelselmatige bestrijding van planten
ziekten van dierlijken plantaardig® oor
sprong nog van betrekkelijk jong® datum te.
Zoolang er m®edi® op aarde won®, zijn
deze behept geweest met venschiltode kwal®
ca ziekt®. zoolang zijn er ook m®sch®
geweest. di« zich bezig gehouden hebb® met
het zoele® van middel® ter bestrijding
voorkoming daarvan. En hoeveel ziekten zijn
er nog, waarvoor ge® kruid gewass® te m
dan kern® wij ar tegenwoordig niet,
waarvan onze vooroudera nooit itebb® ge
hoord? Hoe zou m® op bet gebied van de
plantenziekten dan reeds aan het einde der
wetenschap zijn. Ik stel me voor te gelegmer
tijd eens ietsmeer te vertellen van dm Pfayto-
patbologisch® dienst in Nederland.
Hoewel ik om verschillende reden® niet de
eerste wilde zijn, die amige opmerking®
maakte naar aanleiding van het iugezona®
artikel van d® hear Blokhuis, wil Tk, nu de
heer v. d. Stok het lis gebrok® heelt gaarne
vaklef®, dat ik mQ volkom® aan zijde
van dezen deskundige plants. Tk heb ge
dacht, dat de heer Blokhui# ge® Alkmaar-
der ia, ei! dus weet hij niet, hoe djo boom®
aan den Westerweg daar gekomen, zijtl, of
Idj ia ge® deskundige. In dit geval had hij
heter gedaan, eerst eens bij een ter zake kun
dige te informeer® voor liil naar de p®
gi cep. Nu wordt er in sommige plaats® wer
kelijk oial met boom® ooigesprongm. Lang»
de gracht® iu de stad) Leiden kan m® daar
van om afschrikwekkend' voorbeeld vind® m
dezm winter zag ik in Bussem, dat de boo-
m® van e® geheele laan zoo goed als geheel
van hun kronen werd® beroofd. Misach®
heeft de heer Blokhuis dit ook gezi® m ge
dacht, dat ra® In Alkmaar e® dergelijk»
handelswijze ging toepass®. Hier te het ge
val evmwel let» anders. Meer zou er aan te
merk® zijn op de manier, waarop de hees
ter» in sommige tuintje», b.v. lang» rl® K®-
nemeratr, - zijn s .sno-id'
StadsnÏBMWs
VERSLAG OVER 1918 VAN DE NAAM-
LOOZI VENNOOTSCHAP ALKMAAR-
SCHE EXPORTVEILINO VAN
LAND- EN TUINBOUWPRODUCTEN
TE ALKMAAR
Schreef mm in het verslag over 1917, dftt
de bezwaren aan de jonge onderwoning var-
bonden, niet licht waren te teil®, de feiten
hebben d«t ook voor het jaar 1918 h..wc>.®
Volgens do financieele resultaten, blijke»
de hierna te noem® cijfers voor een esmte
jaar ,?'vi zeker nir cnbevrc-.bgmd word®
gmoemd en blijk gev®, dai de veiling <ae»
'goede toekomst tegemoet kan gaan, toch zal
duidelijk zijn, dat met de groote jaarlijks te-
rugkce rende lasten, als gevolg van den bree-
den en ruim® opzet van het geheel er voor
loopig slechts schoorvoetend m met inacht
neming van een uiterst zuinig beheer mag
worden voortgegaan.
Op 15 April werd het veümgsgebouw oüir
deel in gebruik genomen; B. <v w., zoomede
verschllf®de raadsleden waren daarbij tegen
woordig. Hoewel op di® datum afmijntoe-
stel. weegbrug en los- en laadplaats® nog
ontbrak®, is to® reeds met het oog op hel
seizoen, met het veil® aangevangen wer
den de andere werkzaamheden na dit tijd. Tp
zooveel mogelijk bespoedigd. Toch werd®
eerst in Septemfter dc spoorlijn cn les- en
laadplaatsen officieel in gebruik geaoaim
Vertraging tengevolge tosn allerlei edmini-
atratievc bemoeiïngctn war® daarvan do otnv
zaak Het In gebruik am® der «poorlijta op
18 September had evmeens on dFitkm la w'ij^a
plaats.'Toen waren wgenw^ bU aiatlb-
bestuur, dc ingmleur va«« kijki wateiN
staat, de vertegenwoordigcra der Hóllaadache
Ijzer® Spoorwcg-Maatscliapgij. mede
van de Hotlandsclic Mantachappij un Land
bouw. De .eerste waggons weid viTaieid
naar hunne plaats van bestemming vtnok-
den, dwT gen omen werd aaa den optocht tij
dens de Landbouwlcestcn, terwijl als verdere
reclame e® extra-nummer werd toegevoegd
■aan liet op dien dag gehouden vuurwerk.
Gaf de vennootschap aldus naar bulten
blijk van haar wording en groei, ook haar
zake» van hulshoudelijte u aard werd® zoo
goed mogelijk behartigd.
Op de .dgemecne vergader mg* u wjcrdcu o
h. d« volgende belangrijke besluiten geno
men: het aangaan vgn e® contra*' met de
Nation#)» Bankverceiiiging als betaalmeester,
het vaststellen van een veiling8rcglem®t, het
aangaan van cên lijdelijke gcldleening ad
Pointal tot aan de Ru» Royale te varjrezdl®.
De notssrli hield veH van loop®, m 't wa«
c® mooie avond, al was 't dan oolc wat koud.
Onderweg sprak® ze over ikoet|«* kalft®*:
maar to«n ze de Place de la Concorde over
stak®, vatte Pointal Lionel opeens bij d®
arm vroeg:
„Je verzekert mij dus wel plechtig, beste
jong®, dat je niet verliefd bent op freule de
Saligneux?"
„Hoe dikwijls moet ik u dat wel herhal®?"
vroeg Lionel op driftig® toon met ge
fronste wenkbrauw®.
„Nu, je hoeft er niet boos om te word®
Maar er zijn van die ding®, zie je, die mij te
denken gev® Ik heb ge® tqdi gehad, om je
geleerde beschouwing® te 1®® over het
vredesgerecht, die ik op gezag van d® mi
nister bewonder; maar wel heb ik e® paar
artikelen gelezen, d - j- langs in ren van
de bladen hadt cn die nogal opgang hebb®
gemaakt. Die shM® hebb® mij veel genoe-
g® tegelijk ook wat verdriet gedaan? Niet
dat ik wat wil aanmerk® op de ideeën zelf,
die aan die atukk® t® grondslag ligg®: j«
b®t liberaler dan ik m dat vind ik ook niet
meer dan natuurlijk; maar de stijl wa# wat al
te vurig, biina wat bitter; in ieder geval niet
in overcraBtemmlng met jouw aard karak
ter. Je b®t niet zoo giftig van nature. Tcg®
wi® heeft hij 't toch, zei ik zoo tegen mijzel-
ven 't Lijkt wel, of er iet# gist in zijn hart;
of hij zich op iets of iemand wxck® wil
't Is wel ine® voorgekomen, dat de beste,
knapste lüi van de werdd soms op de maat
schappij will® verhal® de griev®, die ze
hadd® teg® Jan, Piet of Klag»; zélf zijn ze
niet tevreden daaruit mak® zc dan op, dat
alles verkeerd gaat dan wordt' dit maar
aan het bestuur van het land gewet®. Dit
doelt nu niet rechtstreek# op jou, hoor 1 Maar
zou je met de hand op je hart kunn® getuii-
g®, dat je niet aan Mademoiselle de Salig-
n®x dacht, to® je zoo geweldig optrok teg®
'de arrondiss®i®iBgewi]zc vcrkicziög?"
(Wordt vervolgd.)
104
*T»^T i 1
lil» ijl l! tel 1 -| 'lil - T
li tj -f
1 T -
