Damrubriek. FEUILLETON UooaBid Een eu iwlostigsts Jaargang. Zater 10 Mei. Beriynsche brieven. SSijn idee. Wenken voor Land- en Tuinbouwers. 110. I»'Ö (Van onzen Berli|nachen Correspondent). Nadruk verboden VI. Naar de Lei peiger Messe. Berlijn, 1 Mei. Het is niet de eerste maal, dat ik de Leipzi ger Meae bezocht. En toch, het ia of het be- De Leipziger Messe is, zooals de lezer we ten zal, een jaarbeurs, beter een half-iaarlijk- sche beurs, waarop de fabrikanten de mon sters voor de te leveren waar ten toon' stellen. Mm kan dus bestellen, ofschoon men natuur lijk met de mogelijkheden moet rekenen, dat de leveranties een enge vertraging onder gaan. Ten slotte is het echter de HoowUcwest'e, dat de waar goed is. Deze Leipziger Mea-se had eigenlijk net Dorado voor Neaarlandache kooplieden moeten zijn. Ik geloof, dat er ©ok tamelijk veel Hollanders buiten den officie®, lea „Messe-trein" om naar Leipzig zijn ge komen. want aan' alle kanten hoorde men Neder laudsch praten. Met Markjes van IS1/? cent in den zak vonden onze landgenooten het leven hier niet duur. De Mease-week schijnt onze landgenooten, voor zoover ik met hen sprak, wei bevredigd te hebben. Vooral pa pier, glas, porceleln, kletnë snuisterijen, scheen voor de Hollandsche markt zeer in trek, Bfj deze artikelen heeft men uit den aard' dec zaak niet met „Ersatz" te doen, wat de attractie van zeil giooter maakt. De af schuwelijke Indruk, dat we geheel en al to een ersatz-wereld leven, die men op alle vroe gere tentoonstellingen zoo sterk kreeg, was nu erg verzacht. Alles, wat nu nog als „Er- eatz" een rol speelt, is een surrogaat, dat zóó goed voldaan heeft, dat het niet snel weer verdwijnen zal. De werkelijke goede-vrede»- stoffen duiken echter reed® aan alle kanten weer op. Ik heb b.v. eerst eens een knnstmode- salon bewonderd, dat door een Weeosch kun stenaar, schilder teekenaar, geleid wordt, Een aantal mannequins, lieele aardige juffertjes, lieten met grattense beweginkjes de verschil lende nieuwe modes zien. Costumes uit werke lijke cchLZwiteersche zijde en cootumea uit ersatz-zijde. Men wist nauwelijks wat men meer bewonderen moest, dat, wat menl -met minderwaardige middelen weet te bereiken of dat, waartoe het kostbaarste noodig is. Al leraardigste eiketen weet men tegenwoordig te bereiken door het beschilderen der stoffen. Reeds voor eenige jaren verschenen er in Berlijn dames met fn schilderde blouse®. Dat itoiul fdkraafdigst. Het was echter een be zwaar, dat dit geschilder op goed in de wasch echter minder fraaie veranderingen onder ging. Nu heeft men dat geheel overwonnen. Men; beschildert een damestoilet, zoodat het volkomen waschecht is. Het beschilderde weet men nu nog veel beter te doen uitkomen, door Naar het Fransch van Victor Cherbuliez. 47) liet was dan ook mei dit idéé, dat hij alle salons betradhij zocht er een blondine waar hij dolverliefd op kon worden. Maanden vers liepen, zonder dat hij daarin slagen mocht; maar dat neemt niet weg, dat hij zich toch genezen waande. Op een dag, dat hij de rue de la Paix door ging, om een. visite te maken, merkte hij, dat •hij. zijn handschoenen vergeten had. Hij .trad binnen bij den leverancier uit zijn goeden tijd. Nog slechts enkele minuten zal hij daar ge- werst zijn, toen een coupé voor de deur stil hield, waarvan het portier werd opengedaan door een lakei in kastanjebruin livrei. Het volgend oogenblik kwam een oude dame plechtstatig den winkel binnen, gevolgd door een jong meisje. Die oude dame was gravin de J nines; haar kende Lionel immers niet. Het jonge meisje had hij echter herkend, eer hij nog haar gelaat gezien had. Al zijn bloed vloeide opeens naar zijn hart terug; hij had wel duizend mijlen ver willen zijn. Maar, daar dit voor het oogenblik im mers een onmogelijkheid was, trok hij zich wat moer in het magazijn terug, in die hoop, klaar zou zijn, dal men wel gauw Tocli vergiste hij zich daarin Madame de Juines had era lastige hand en was boven dien niet gemakkelijk in haar keuze. Made moiselle de Saligneux, die dit wel wist, nam plaats en ging een krant zitten lezen, die haar lakei voor haar gekocht had aan een ki osk- Lionel had zijn handschoenen nu aan en betaald had hij ook, zoodat hij niet veel an ders meer kon doen dan heengaan. Ongeluk kigerwijze zat Mademoiselle de Saligneux er randen om te borduren. Zoo zcefct die kunst vlijt nieuwe succesvolle wegen om wat moois, karakteristieks en toch niet al te kostbaars te produceeren. Op het gebied van aardige, smaakvolle lampekappen. ten deele uit dure zijde, ten deele uit goedkoope ersatz stoffen, kan men evenals op dat van ersatz-gordijnen met leuke motieven, te kust en te keur gaan. „Ersatz" is niet altijd zoo verschrikkelijk, wanneer ze slechte dóór een meesterhand smakelijk gemaakt wordt. Daarentegen zijn er andere dingen, die een mensch wel eens treurig stemmen, die bewijzen, dat de goede smaak nog geen eigenschap is, die de groote massa bezit. Ik kwam b.v. bij eeni bekenden Berlijnschen uitgever, die zijn boekje op de Leipziger Messe heeft. Zijn firma werkt voornamelijk in het reproduceer» van schil derijen en heeft daarin ook het hoogste gege ven, dat mogelijk is. Ze gaf echter ook prent briefkaarten uit. Onder deze was er één, een slappe nabootsing van een bekende Engelsche plaat, waarop een sportjongeling een dito vrouwelijke schoonheid in de armen houdt en in de oogen staart. Op de Duitsche briefkaart is de attractie, die de Engelsche plaat had, verdwenen. Er is alleen een erotische trek in gebracht. Toch heeft deze briefkaart zooveel winst afgeworpen, dat de gelukkige uitgever, zooals hij mij vertelde daarvan een prachti ge villa aan de „Wannsee" gekocht heeft. En nog steeds verkoopt hiji zijn briefkaart bij tien duizenden op zijn minst, Niet omdat deze man geen smaak heeft, doch om der wille van het Jtciete gelc.l, levert hij deze prad'iirlm Zoo is de wereld sedert vele jaren ook «et mém goedkoope Duitsche artikelen overstroomd en liet buitenland meent dat de „articles Ba ches" het karakteristieke van dén slechten Duitschen smaak der produceerenden te. Men dejukt, dut de Amemaausehe geldiunkerij, die in Duitschland ook waai' te nemen was op ieder gebied, een normaal Duiteeh ver schijnsel is. 'Dat is geenszins het geval. Mem zai zien, dat het Duitsche ,,mussa-wtikel" niet meer de schrik der met smaak behepte wereld behoeft te zijn. Men zal xton, dat Duitschland nu meer en meer zal gaan stre ven naast kwantiteitsartikelen in de allereer ste plaats kwaliteitsartikelen aan de markt te brengen. Zelfs de uiterlijke verandering, die de Leipziger Messe ondergaan' heeft, werkt daarin mede. Men is begonnen de verschillen de takken van industrie zooveel mogelijk bij elkander te leggen. Het was ook wel noodig. Leipzig bezit een kleine veertig z.g. Mess- laste, waarin een Btikkene-annospheer eerscht en waarin dichte drommen measdiea langs elkander schuiven m wringen, trap m trap af, zaal in zaal uil, straat m straat uit. Wat lag er dan meer vw de hand, dan dat men iedere industrie dicht bij elkander legde, zoodat de buitenlander en vreemde niet aan het oplossen van puzzles hoeft te gaan. om een paar tentoonstel (nigra van één artikel' te bezoeken. In het laatste jaar is deze concen tratie ten uitvoer gebracht. Men heeft dus nu een Papier-messe, een schoen eni leer-benrs, een technisch paleis, een tentoonstelling voor bureauartikelen, voor sportartikelen, een ten toonstelling voor bouwstoffen, een reclame- eu een modelij en ontweiptenioonstel 1 ing. Het heeft laag geduurd voordat het tot deze con centratie komen kon. De tentoonstel Iers zelf waren ertegen. Ze beweerden, dat het voor hen even vervelend was naast hun concurrent te zitten, sla voor de Manten om van een ouden leverancier naar zijn concurrent te loo- pen Daarentegen waren" een deel van de nieuwe industrieën zelf van oordeel, dat een tezamen brengen op één plaat» wenkchcilik was voor kooper en verkooper. Vooral de tech nische industrie is steeds sterk voor de aan eensluiting geweest, die nu dan ook geheel bcfeikt is, Het te of men door machinehallen en werkplaatsen wandelt. Daar is een soldeer- machine, Iets verder een electrische boor, Ïinds een metaalsnijmachine aan het werk, irijfriemeu snorrene vonken spatten, de lucht van olie en stof verplaatst den bezoeker in eens in het rijk der machines. Alle nieuw tjes worden met belangstelling gadegeslagen. Natuurlijk wordt men in de tecEnisdie afdee- ling heel sterk in het rijk der surrogaten ver plaatst, Kijk eens niet wat meer aandacht, dan krijg je werkelijk al heel gauw het gevoel met surrogaat te doen te hebben, dat lang zal Mijyen,, tenzij het te vervangen meraal in de toekomst even goedkoop gaat worden. Men heeft op dit gebied onder den druk der oor- logsnoodzakeiijkheid natuurlijk werkelijk be langwekkende uitvindingen gedaan. Het slecht geleidende ijzer, dat tevens zoo moei lijk te bewerken en zoo licht roeatbaar was, vlak bh de deur en hij moest dus wel langs haar. Dit deed hij dan ook met opgeriditen hoofde en met de oogen afgewend, ofschoon hij toch, toen de winkeldeur achter hem dicht ging, wist, dat zij hem had aangekeken en dat het blad, waarin zc zoo ijverig zat te stu- deeren, juist datgene was waar hijaan mee werkte en waar een artikel van hem in stond, waar hij zelf zeer tevreden over was.... Ook wist hij, dat men zich dikwijls genezen waant, als men dit in waarheid.toch niet is... Den volgenden dag ontving Lionel een brief van den heer Pointal, bij wien hij nu geregeld eenmaal 's weeks dineerde. De nota ris schreef, dat hij op hem rekende voor den volgenden Maandag en hij voegde er bij Bij uitzondering en ik hoop, dat je dit niet onaangenaam is, zullen wij eens on der vier oogen zijn; nu moet je mij niet in den steek laten, want ik dineer niet graag al leen". Lionel was precies op tijd. Aan tafel be sprak men de vragen van den dag en was het daar niet altijd over eens. Na het dinér ver zocht de heer Pointal zijn gast. om hem te de rue Pontnieu, waar een vergezellen naar de rue dringende zaak hem riep. „Op de Champs Elysce ip de Champa Elysees zullen we ons si gaartje rooken", sprak hij, „en het bezoek zal zoo lang niet duren, dus dan kunnen wij den avond besluiten in net een of ander theater, ik gevoel mij bijzonder jong en opgewekt en heb lust 't er eens van te nemen." Zoodra ze beneden aan de trap stonden, vatte de notaris ons jongmcnsch bij den arm, zoodat hij niet meer ontsna mappen kon, en zei: fë hebt haar nog niet vergeten?" „Wie bedoelt u?" vroeg Lionel op stroe ven toon, en terwijl hij met geweld zijn arm trachtte los te maken. „We hadden immers afgesproken, dat u daar niet meer op terug zoudt komen?" „Ja, beste jongen, maar één ding moet ik ]c nog beusch eens vragen. Is dat nu wel ver standig; Je ontmoet haar in oen winkel en kon natuurlijk niet het koper en messing ver vangen Zink wordt bij bepaalde temperatu ren te bros en dus moest men zoeken tot men vond. En men beeft gevonden. De bekende „Allgemeine Electxicitatsgeselischaft" steekt zijn werk met surrogaat-materiaal niet onder stoelen en banken, integendeel zij geeft- "°1"- genheid de vredesfabricatie naast de oor prestatie te zien. Men hoeft geen kat in zak te koopm. De hecle tentoonstelling van surrogaatmetaleu in machine» verwerkt, ver langt bijna een boekdeel wanneer men dat ecus in finesses zou willen beschrijven. Voor mij persoonlijk hadden de andere afdeelin- gen, o. a. van bekende porceLeui-fixma'e, meer attractie. De leveranciemogelijkheden waar aan de bekende firtna Rosenthal in den oor log leed, heeft niet belet, dat ze met een reeks schitterende modellen van bekende kunste naars den kooplust, ook van den niet-koop- man prikkelt. Overal is er iets interessants, overal krijgt men oograblikken. waarin men zegt. zoo moet liet buitenland Duitschland en Duitsche prestation leeren kennen, onj te be grijpen, dat men hier behalve oorlogvoeren en revolutie maken nog betere specialiteiten heeft. De Duitsche industriëlen, de kooplui, de leiders van de groote jaarbeurs zijn groot- scheepsch. De groote schuldenlast die Duitschland drukt, zal er hen niet toe bren gen ten krenterige politiek te drijven. Ten toonstelier en kooper krijgen/ de meeste faci liteiten, die men zich denken kan. Men re gelt niet alleen de werkelijke zaken goed, men regelt alles. M«m «laaf er den vreemdeling ai. Er wordt voor hem opgedischt, alsof niet .eel Duitschland hongerde. Terwijl'een poli tieke strijd achter de schermen zich afspeelt, is Leipzig zoo rustig, dat men niet aan de mogelijkheid van een revolutie denkt. Terwijl Dudscliland vijf jaren in wereldgebeurtenis sen leefde, die alle» deden sidderen, kan da vreemdeling er nieuwe gebouwen bewonde ren^ die sedert oorlogstijd uit den grond ver rezen zijn. bijv het cultuur-museum en de Duitsche bibliotheek. En wil men 's avonds ergens naar een vermakelijkheid, dan heeft men b.v. gelegenheid een opera te zien, waar van de opvoering een evenement ia. Werkelijk de „Fliegende Hollander" kan in een Bai- miith-opvoering niet overtroffen worden. Vijftien tot twintig keer werden de hoofd figuren Plaschke, Barbara Kemps en Paul Knüpfer onder donderend applaus op het tooneel teruggeroepen. De bezoekers van de jaarbeurs te Leipzig zullen met bewondering den' goeden wil en het groote moeten waanieeren, dat Duitsch- land nog aan alle zijden aanbiedt. Zoo amu sant als in vredestijd, was. de Leipziger messe nu nog niet. Wel was een beetje van het dwa ze reclame bedrijf in de straten teruggekeerd, dcch dat was met zooveel en eigenlijk ook minder hinderlijk dan vmegef. Niettemin geloof ik dat de negentigduizend kooplieden uit alle oorden toch wel ieder wat van hun gading gevonden «tillen hebben en dat ze de gastvrijheid van het revoluitionnaire Duitsch land evenzeer als de vroegere hebben leeren schatten. J. A. v. H. En daar heb ik me nu zoo waar door het laatste gedeelte van het artikel in het num mer van de vorige week het ongenoegen op den hals gehaald van den heer v. Hteugten Dat spijt me..... voor hem. Hij vertelt, dat ik den Alkmaarschen bloemisten een briefje van anbekwaamheid geef, maar ik kan die verkla- belangrijknwer zal worden gevraagd dan in ïr van Hei eugten te bloemist a" het dan ook eenigszins van den theoreti- en kant, toen heb ik me wel eens afge vraagd, wat ik den menschen, die gedurende hun geheele leven in het vak waren geweest, nog zou kunnen leeren. Ik had altijd te mid den van land- en tuinbouwers gewoond, ik was om zoo te zeggen, tusschcn boerekool en spinazie opgegroeid; ik had jaar in jaar uit gezien, hoe de menschen van het vak die dingen uit den grond tooverden; wat zou ik ze nog wijs kunnen maken. Later bleek me evenwel, dat er ook voor vaklui op dat terrein nog heel wat te leeim valt. De metste erken, uen dat dan ook wel, eu in heel veel plaateen zien we de tuinlieden dan oök gretig gebruik maken van cursussen, waar hun de gelegen heid wordt gegeven, Imu vak ook eens van den theoretisclien kant te bekijken. Als voor beelden zou ik kunnen noemen Amsterdam, Naarden-Bussum en Hilversum, waar op het gebied van bloemisterij en tuinaanleg zeker doet net, of je haar niet herkent?" „Heeft ze zich bij u beklaagd?" „Neen, maar zij neefl haar verwondering te kennen gegeven En zou dat nu zoo erg zijn geweest, als je haar gegroet hadt?" „Spreekt u haar dan en heeft u de eer haar vertrouwen te genieten?" „Sedert cenigen tijd. Ik zal je vertellen Je moet even naar mij luisteren. Ik wou je nu zeggen, dat drie maanden geleden haar oudoom, markies de Virevieille, aan een be roerte is gestorven. Zij is toen naar Parijs moeten gaan, eerst om tegenwoordig te zijn bij de begrafenis, en toen om de nalatenschap te aanvaarden, die ik onder mijn berusting had en waardoor je dan wel begrijpen kunt, dat ik nogal eens in de gelegenheid was haar te spreken. Het waa een vreemde man, 'die markies de Virevieille; evenals je vader had hij óók zoo zijn idee! Zijn achternichtje had hij inrtig lief en door haar vader werd zij ten gronde gericht, beweerde hij altijd. Hij nad haar tot universeel erfgename benoemd, en, opdat de erfenis des te meer de moeite waard zou zijn, leefde hij maar heel zuinig, om niet te zeggen armoedig, waardoor hij meteen geen last had van menschen die hem geld te leen kwamen vragen." „Stel je nu voor de verbazing van den ba ron en van ieder ander, toen, na aftrek van de kosten, mademoiselle de Saligneux zich in het bezit van ruim een millioen verheugde: of duidelper gezegd: van vijfduizend pond rente." „Goede Hemelriep Lionel. „Maar ook haar brengt de fortuin geen ge luk. Integendeel: ze is nog nooit zoo onge lukkig geweest als hu." „Wat hindert haar dan?" „Zoo, zoo, mijnheer wordt nieuwsgierig!" „Mijnheer Pointal, spreek dan liever van de koersnoteering of waarvan dan ook, en ik zweer u, dat dit alles mij veel meer interes seert" „Hoor toch een» wat een grootspraak I Alkmaar. En uu kefmt de heer Alkmaar verklaren, „dat wij misschien een enkele uitgezonderd, heel g< weten, hoe wij een bloemheester moeten be handelen, om er het mooiste effect van te heb ben." Voor hen, missch ien, eèn enkele uitgezonderd, valt er dan in dit opzicht niets meer te leeren. 't te waar ook, van Alkmaar begint immers de victorie. Wie lacht daar? En nu hoop ik, dat de lezers van dit artikel de moeite eens willen doen, een kleine wande ling te meken. Vooraan in de Wilhelmina- laan, rechts vatf*den weg, zal u dadelijk een heester in 't oog vallen, aie overdekt is met gele bloempjes; 't is een lust voor de oogen Era als ge nu een kijkt in de tuintjes vooraan langs den Kenn^merstraatweg, dan ziet ge daar waarlijk ook een paar staan; maar ge moet goed zoeken, anders vindt ge ze niet, en moois is er ook volstrekt niet aan't zijn verminkte exemplaren. Als ge aan 't vergelij ken gaat, zult ge dadelijk moeten erkennen, dat die heesters volstrekt niet in zoo'n tuintje behooren, als men ze tenminste tot het ge noegen wil hebben, dat men er van hebben kan. En nu wil ik toch wel een kwartje tegen een cent verweddep, dat de Forsythia, zoo heet het heestertje met zijn gele bloemjea, in dat tuintje is gekomen op initiatief van den tuinman die dat tuintje neeft aangelegd; de eigenaar van den tuin zal als gewoonlijk wel den lijdelijken rol daarbij hebben gespeeld. Ik zou dat voorbeeld met verscheidene andere kunnen vermeerderen. Doch ik wil de schuldvraag geheel op zijde zetten; ik beschuldig niemand; mijn bedoe ling is gewest, verbetering te brengen in be staande toestanden, en ik geloof, dat we, ook door het schrijven van den heer van Heugten, op den goeden weg zijn gekomen. De aan dacht is daardoor op de zaak gevestigd en als iedereen, die er belang bij heeft, zijn oogen open doet en van goeden wille is, dan kan er, zeer tot genoegen van kweekers en bezitters van tuintjes, heel wat verbeterd worden. En ook den menschen, die dagelijks deri. tuintjes moeten pnseeeren, kan heel wa uoegen worden gedaan. En nu waag ik het er op, eenige wenken te geven, die men in acht heem te nemen bij den aanleg en het onderhoud van kleine stads tuintjes, indien men daarin heesters wenaeht te planten Deze wenken zijn dan voorname lijk bestemd voor de eigenaars van die tuin tjes. De bloemisten te Alkmaar hebben ze niet noodig, want die weten alles wel, misschien een enkele uitgezonderd. Het personeel van die bloemisten kan er ook iets aan hebben, want die weten alles nog niet, wat ik desge vraagd gaarne met tal van voorbeelden wil aantoonen. 1. Let in de eerste plaats op het gebruik, dat ge van uw heesters wilt maken. Moeten ze dienen voor afscheiding of beschutting van uw terrein, kies dan daarvoor de soorten, die er speciaal voor gebruikt moeten worden. Er is keuze genoeg, ik noem slechts Liguster, meidoom, haagpeuk, els. Thuya. Voor den snoei van deze mag de heggeschaar worden gebruikt. 2. Schaft ge sierheesters aan. dan moet bij het snoeien daarvan het gebruik van dit in strument beslist worden verboden. 3. Plant in uw tuintje zoo weinig moge lijk exemplaren, in den regel staan er veel te veel; dat is alleen maar goed voor den kwee- ker en voor den bloemist, 4. Houd bij de keuze van de heesters reke ning met de grootte van uw terrein. Tal van heesters moeten, als zij zullen geven, wat zij kunnen geven, een ruimte hebben van IV2 h ge- 2 M. in. het vierkant, zij deugen dus volstrekt niet voor een klein tuintje. Zij moeten dus erg ingekort worden en daarmede snijdt ge juist het mooie van den heester weg. Laat ge zc groeien, dan belemmert ge uw uitzicht of dat van de buren, en dat laatste schijnt vooral in Alkmaar gevaarlijk te zijn. De Alkmaardera schijnen nog al gauw naar de politie te Loo- pen, Mijn buurman stuurde mij den Vorigen zomer de politie op den pa! ft, omdat mijn vrouw wegens het karige gasranteoeu een kacheltje als een stoof zoo groot, in den tuin stookte, om onze veenaardappela zoo'n beetje gaar te krijgra. De man hact er volstrekt geen last van; van het stoken bedoel ik, maar hij wilde dat nu eenmaal niet hebben Nu kunnen sommige van deze heesters door een doelmatige snoei wel zoodanig in bédwang wprden gehouden, dat ze niet zoo'n grooten omvang verkrijgen, doch beter is het, exemplaren aan te schalk ruimte cischen; er zijn er genoeg. ifen, die niet zooveel Waarom je nu onverschilliger te houden, dan je bent? Als mademoiselle de Saligneux in waarheid niets voor je was, dan zou je haar wel herkend hebben in den handschoenen winkel." „Maar waarom blijft u toch maar steeds van haar praten?" riep Lionel driftig. „Omdat ik geen onrechtvaardigheid dulden kan en ik zeker ben, dat je die allerliefste jongedame vergeven zult als je hoort, dat zij evenzeer te beklagen is als jij. Men wil haar absoluut uithuwelijken aan een man, waar zij niets mee op heeft: aan graaf de Préval. Haar vader heeft kennis gemaakt met dien kwast in St. Petersburg, waar hij gezant schapssecretaris was, maar zich intusschen gruwelijk verveelde. Bij gelegenheid, dat hij met verlof naar Parijs ging, ontmoette hij daar weer den baron, die hem van de erfenis vertelde. Als voorzichtig nian kwam de graaf toen allereerst eens naar mij toe, en, nadat hij zich voldoende op de hoogte had gesteld, liet hij zich aan de erfgename voorstellen, werd verliefd op haar en vroeg haar hand. Een mooie naam, een goede positie, fortuin, een aangenaam uiterlijk, een jjroote mate van zelf bewustheid, wat wil Tc meer Die man is Ie de Saligneux lereerete voor immers een schitterende parti Ongelukkig wil Mademoise niets van hem weten» Als al waarde heeft ze gesteld, dat men haar drie maanden met rust liet na den dood van haar oudoom, aan wien zij wel zeer gehecht was Die rouwtijd is nu voorbij Oraaf de Préval heeft zijn aanzoek herhaald, en, daar hij het er zeker voor hield, dat ik wel eenigen in vloed had op mijn cliënte, heeft hij getracht mij voor zich te winnen. Je begrijpt, dat Ik daar niet voor te vinden was; maar den baron heeft hij op zijn hand Het arme kind wordt dus voortdurend gekweld, achtervolgd, be rispt en vermaand; voor die laatste wijze van onderhouden zorgt voornamelijk haar tante. Ken je Gravin de Juines?" „Neen; en ik kan ook niet zeggen, dat ik 5 Men kan de aierheeatem indeden in ver schillende groepen, er zijn er a. die gebruikt worden voor de bedekking van muren of schuttingen of voor onderbeplanting tusschen hoog opgaande booraen, men noemt ze dek- heesters, b., die fraaie bloemén voortbrengen; c. die men houdt om hun fraai gekleurde vruchten; d. heester# met gekleurde of bonte bladerene. die meer geschikt zijn als alleen staande planten, enz De onder b. genoemde cischen nog even onze bijzondere aandacht. Deze heestens bloeien niet op denzelfden tijd en juist daar door kunnen ze ons het geheele jaar door ge not schenken. Er zijn er onder, die in net voorjaar bloeien, zelfs vóór de bladeren, an dere bloeien in den zomer, weer andere in den herfst. De voorjaarsbloeiers geven hum bloemen meest op het éénjarige hout, dat zijn de takken, die den vorigen zomer zijn ge groeid. Het komt er dan maar op aan, zoo veel mogelijk van die takken te zien te krij gen. Dat is niet moeilijk. Ate men een bloeien de tak bekijkt, ziet men aan het onderste ge deelte nieuwe scheuten ontstaan. Na den bloei moet de twijg tot op zoo'n paar scheu ten teruggesneden worden; dit moet onge veer midden. Juni plaats hébben. Die jonge scheuten ontwikkelen zich dan tot twijgen, die het volgende voorjaar weer bloemen wejjpe gedeelte in zijn geheel en omen. ecstcra, die op het oude hout bloeien of die men houdt om de schoon gekleurde blade ren, moeten in den winter uitgedund worden door het bij den grond wegnemen van de oudste takken. Onder de late bloeiers zijn er enkelen, die in het voorjaar bijna met den grond gelijk kunnen worden gemaakt. Bij sommige moet men er om denken, dat slechts uit bepaalde oogen of knoppen scheuten voor- ge' Het spreekt van zelf, dat een zoo belang rijk onderwerp niet in zoo'n kort bestek a komen, die bloemen geven, :t v m *p dit afgehandeld kan worden; de leek heeft bc- Eaald voorlichting noodig van den vakman )at is in Alkmaar geen bezwaar, want, de bloemisten enz. misschien een enkele utt- ;ezoaderd." Hoe wordt ge nu gewaar, wie ie enkele ia, want ge wilt niet graag juist bij hem terecht komen. Dat zal wel gaan. Ik stel me voor, dat de eerstvolgende vergade ring van dc vereeniging van bloemisten in Alkmaar zich zal verheugen in een voltallige opkomst van de leden, en dat de heer van eugten op die vergadering gesommeerd zal worden, nu maar eens precies te zeggen, wte hij met die enkele bedoeld beeft, want ik vind, dat de goede naam van alle leden wel eenigs zins in gevaar ia gebracht door die uitdruk king. Ik laat aan' den onpartijdigen beoordeelbar over, in hoeverre bij den aanleg en het onder houd van tuinen in Alkmaar en omgeving voldaan is aan de eischen, die Uc boven in *1 kort heb opgenoemd. Ten slotte geef ik voor den belanghebben den lezer titel enz. aan van een werkje waarin het onderwerp meer uitvoerig is behandeld, K. Post. Over het gebruik en de behandeling onzer bloem- en bladheesters, voor liefheb bers en vaklieden. Uitg. H. J. de Boer, Baarn Natuurlijk zijn er meerdere AAN DE DAMMERS! Met dank voor de ontvangen oplosmngeo van probleem 545 (auteur JL Bergier) S f a n di. Zw. 15, 19, 28, 36, 38 en dam op 10. W. 11,21,25, 27, 34, 45, 46, 48.. Oplossing. 1. 46-41 1, 36:47. 2. 48—43 2 38 49. 3. 25—20 3. 15 24 4. 27—221 4. 49:40 (3 ach.) 5. 22:331 5. 47:29. 6 45 Jammer dat de dam op 10 als zoodanig geen dienst doet. Goede opl. ontvingen wij van dé heeren: W. Blokdijk, R. W. T. Bosman, P Dekker, D. Gexling te Alkmaar, P de Groot, War- manhuizen, H. E. Lantinga, Haarlem. UIT DE PARTIJ. Zondag jjl. werd' de eerste ontmoeting ge speeld' tusschen „V. A. D. en Constant" om het clubkampioenschap van Nederland. V. A D. won met 119. 't Heeft er anders gespan nen. Zelfs de Haas had het ditmaal heel bijzonder op kennismaking gesteld benl" „Daar heb je gelijk in. t Is een vrouw, die het leven als een boetedoening beschouwt en zich kastijdt op den rug van anderen. Ze kan haar nichtje niet goed uitstaan en maakt die nu op alle mogelijke manieren het leven onaangenaam. Zij heeft zich vast en zeker voorgenomen, dat ze haar zal uithuwelijken aan aen heer de Préval, waar ze erg veel mee op heeft, zonder dat zij hem ooit nog zag, want ze was niet op Saligneux, toen Hij zich daar kwam voorstellen. Zij verwijt den ba- ron. dat hij niet doortastend genoeg is in die zaak; dat hij zich niet weet te laten gehoorza men. Ik kan die kat niet uitstaan en met ge noegen zou ik haar eens een flinke poets spe len. Wat verbeeldt zij zich wel! Zij is mij laatst komen vragen den graaf een dezer da gen mee te brengen, in de hoop, dat haar nichtje, aldus in 't nauw gedreven, niet „neen" zou durven zeggen, waardoor zij die dan haar toestemming als 't ware zou afper sen. Höudt zij mij soms voor een huwelijksr makelaar? Bovendien heb ik mijn heele loop baan door altijd partij getrokken voor jeugd en de onschuld; dus ben ik ook zoo gauw mogelijk Mademoiselle de Saligneux ;aan waarschuwen voor den strik, dien men aar spande." „Daar hebt u toch niet goed aan gedaan, mijnheer Pointal. U moet niet zoo licht aan de onschuld en de jeugd geloovcn. Ik voor mij ben overtuigd, dat graaf de Préval juist de geschikte partij is voor Mademoiselle de Saligneux. Helpt u nog maar een handje, dat ait huwelijk gauw tot stand komt; ze zal er u zeker hpel dankbaar voor zijn." „Kalm aan wat! Hoewel ze mij volstrekt niet in haar vertrouwen genomen heeft, kwam het mij toch zoo voor, aat iemand in baar hart een teedere herinnering en geheime voor keur heeft achtergelatenHeb je zelf ml) vroeger al niet eens van een zekeren Théodon» gesproken, die zoo goed bij haar moest aan geschreven staan?" (Wosdi wwofgdL) n M lilt het eigenlijk juister hier in het Duitsche handel»- en induatrieele leven zoo duidelijk tot uitdrukking komt, overtuigt meer dan ooit, dat Duitschland een nieuwi'n relatieven bloei tegemoet kan gaan. Wat een goede wil, een energie, een streven en pogen, wat een roeien met; de slechte rie men, die men heeft om tegen den stroom der eindelooze moeilijkheden op te komen. De Leipziger Messe is voor mij een openbaring geweest. O, ik weet, straks-zullen er vijfhon derd Ncderlaiulsche handelslieden, die in een bij zonderen trein naar de Leipziger Messe gereden zijn. naar hun steden en dorpen te rugkeren, Ze zullen alle mogelijke gunstige en ongunstige dingen over koopwaar, over het teven in Duitschland1, de levensmiddelen etc. fcrfellen Ze zullen ook vertellen, hoe arm men in Duitschland geworden is, hoe de kinderen uit de bezittende klasse, een stuk chocolade, een sinaasappel als een echat be schouwen. Ze zullen weten te verhalen van een zekere gedrukte stemming, die b(j velen waar ite nemen is, en wél om zeer begrijpelijke redenen. De ééne fabrikant heeft getob mei werklui, 'n ander zit niet de kolen®westie in het nauw; een derde sukkelt met beide en een vierde mat de grondstoffen, die hij; direct noodig heeft. uucii m:ici 1» nt;i,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1919 | | pagina 5