in tont
FEUILLETON.
Honderd Ben en Twintigste Jaargang.
Maandag 25 Augustus
Gemengd Nieuws.
Stadsnieuws.
UIT HET INDISCHE LEVEN.
II
Wie ala ambtenaar of officier naar Indië
gaat, begint tot op zekere hoogte een zwer
vend leven. Hij krijgt zijn standplaats, zelfs
krijgt hij achtereenvolgens vele standplaat-
een llij is aan overplaatsingen onderhevig en
in menig ambtenaarsleven speelt het artikel
overplaatsing een voornamen rol. Ik heb of
ficieren gekend, die b.v. in V jaar 10 garnizoe
nen hadden gehad. Zelf had ik na 4 A jaar
mijn vijlde, standplaats. Um eenig idéé te ge
ven zij meegedeeld, dat ik tussehen begin
1886 en einde 1015 gewoond heb te:
Pontlutak 13 maanden, Soerabaia 8 maan
den, Ternate 16 maanden, Banda 16 maan
den) Salatiga '3A jaar, Semarang 4 Jaar,
Banjoemas 3)4 jaar, Semarang 6 Jaar, Wel
tevreden 2 jaar, Semarang 1 jaar, Bandoeng
10 maanden.
Tusschentljden werden aangevuld met de
noodige reizen van standplaats tot stand
plaats of heen en weer tussehen Nederland
en lndlë.
Natuurlijk heeft dit zijn bezwaren. Men
kan ook in Iudië zeggen, dat drie maal zulk
con verhuisdrukte gelijk staat met een maal
den boel afbranden. Niet altijd zijn de over
plaatsingen gewetischt. Zo zijn ook om an
dere redénen dau de duurte wei eens een te
genslag. Als men ergens aangenaam woont,
gaat men niet graag- weg. Doch het gebeurt
ook, dat een overplaatsing als een goede he-
melsche gave van het departement wordt be
schouwd, zoo b.v. in geval van ziekte, van
promotie, van noodzaak voor de opvoeding
der kinderen.
Mijn overplaatsingen hadden da volgende
oorzaken
Van Pontlanak naar Soerabaih: Iemand
die protctie had, wilde om famllieomstahdig-
heden gaarne te Pontlanak geplaatst worden
cn dus moest ik springen, zeer tegen mijn
zin.
Van Soerabaia naar Ternate:.promotie.
Van Ternate naar Banda: Als jong amb
tenaar was ik in verzet gekomen tegen den
toean btsar, den resident en moest het veld
ruimen,
Van Banda naar Salatiga: Mijn echtge-
noote kreeg de beri-beri en mocht niet blijven,
had een koud klhnaat noodig. Zoo werd ik
dus geholpen én op afdoende wijze, y
Van Salatiga naar Semarang: Aangezocht
om op te treden als leeraar in de geschiedenis
nam ik een betrekking aan de H. B. S. aan
cu het heeft mc nooit berouwd. Van Sema
rang naar Holland met een jaar verlof en te
rugkomende geplaatst te Banjoemas.
Van Banjoemas naar Semarang: Op ver
zoek, omdat mijn kinderen in de termen vie
len de H. B. S. te bezoeken. Ik werd dus
weer geholpen en heb nog altijd reden tot
dankbaarheid.
Van Semarang naar WeltevredenOp ver-
zoel; van anderen, die me te Batavia (Welte
vreden) meenden noodig te hebben.
Daarna nam ik pensioen en heb Ik geheel
vrijwillig een paar jaar te Semarang en Ban-
doing gewoond, voor ik naar Nederland te
rugkeerde.
Een veelbewogen leven dus.
Niet altijd gaat dat overplaatsen even
zachtzinnig. Soms komt de ambtenaar voor
het onaangename feit te staan, dat hij plot
seling hoeft te vertrekken. Zoo ontving ik met
de Bataviaboot, die eens per maand Pontia-
nak aandeed, de opdracht op een Dinsdag
avond om Donderdagmorgen daaraanvol
gende ta vertrekken naar Soerabaia. Daar zat
ik. Men houdt bij zulk een overplaatsing ven
dutie van zijn meubilair en vertrekt met zijn
koffers. IIoc moest dat? Ik ging naar den re
sident, die me vroeg, of ik klaar kon komen.
Ik was zoo verstandig om te zeggenNatuur
lijk, als het moet. Men moet nooit beweren te
gen zulke heeren, dat een opdracht niet kan
worden vervuld.
Toen vroeg hij: Maar kunt u goed klaar
komen
Mijn antwoord luidde toen natuurlijk:
Neen, resident, dat gaat niet.
„Dan 'houd ik u een maand aan."
Én klaar was Kees. Ik kon wachten tot de
Door Charles Sarvice.
Vrij naar het Engelsch.
HOOFDSTUK VEL
velgeaÉta boef.
Soerabaia vernam ik dei Woenadag-
mlddags, dat ik Zondagsmorgens aan boord
had te zijn voor Ternate. Daarheen moest: ik
echter mijn meubelen wei meenemen en die
moesten Vrijdagsmorgens ingeladen worden.
Voor fatsoenlijk inpakken was geen tijd. Op
alles werd een visitekaartje geplakt, en Don
derdagsavonds gingen we nog in ons eigen
huis te bed. Des morgens vroeg lagen twee
laadprauwen la de rivier, die langs mijn ach
tergalerij stroomde. Wc stonden op, rolden
matrassen enz. op, sloegen het ledikant uit
elkaar en alles ging in de prauwen. Om 7
uur zakten ze, de huisjongen op een stoel bo
ven op al die rommel, de rivier af naar de
reede. To 'Iernate vond lk drie weken later al
les terug in behoorlijken toestand.
Zulke dingen gebeuren meer.
Het ergste Is de duurte.
Vroeger kreeg men voor het vervoer van
meubelen niets vergoed, legenwoordlg op Ja
va per staatsspoor wel. Maar de ambténaar
krijgt alleen het reisgeld vergoed voor zijn
gezin en wel hij, die minder dan 500
a niaauds Inkomen heeft per 2e klasse spoor,
boven de 500 per le klasse spoor. Doch
daggelden krijgt men alleen voor zich zelf,
niet voor het gezin. Dat daggeld wordt bere
kend naar de maatstai van 200 K.M. afleg
gen per dag en dan ook 6 daags voor
Iemand beneden de 500 en 8 daarbo
ven. Nu kan het op Java noodig zijn, dat
men 2 of 3 dagen reist. Dan moet men na
tuurlijk ln hotels overnachten en dat ia ver
lies. Men betaalt dan b.v. voor een gezin van
5 personen 20 h 25 en krijgt 6 of 8.
Neemt men daarbij de noodzakelijke hotelda-
gen in de plaats van vertrek en In die van
aankomst, benevens het verlies in die van
aankomst, benevens het verlies op meubilair
en verdere nadeden-, dan voelt ieder, dat een
overplaatsing geen financieel voordeel ople
vert.
A. V. W.
NLDEKLANDSCHE HEIDEMAAT
SCHAPPIJ.
Uisteren ia te 's-HertogenboiCh de 3Ute al-
gcineeue vergadering van de Nedeilandsche
1 leldeinaatscliappJJ door den voorzitter, jhr.
-mr. 6. L. M. H. Kuys de Beereubrouck ge
opend, die in zijn openingsrede ö.a. herdacht
de commissarissen Blijdeusteiu en Blom, die
de Maatschappij zijn ontvallen. Hij, betreurde
het heen gaan van den hr. Joau Nacheuius,
den gewezen voorzitter vau de aldeeiiug Am
sterdam, die vertrekt naar Zuid-Afnka.
Vertegenwoordigd waren 15 aideeliugen en
de hooiuatdeellug Zoetwatervisscherij.
Bij den aanvang der vergudering werd be
sloten telegrammen van lmldo te zenden auu
de kouingiu-woèder en prins 1 leudrik. Uok
werden telegrammen gezonden aan den mi
nister van landbouw, den commissaris der ko
ningin in Noord-Brabant en den burgemoes-
ter van 's-Hertogenbosoh.
Gekozen werden tot commissarissen (vaca
tures ontstaan door het periodiek aftreden
van de heeren jhr. mr. Ruya de H<
brouck en Van Tuyll van Serooskerkeu van
Zuylen en door het overlijden van den heer
H. B. Biijdenstein) de beide periodiek aftre
denden en de heer H. J. E. van Heek te En
schede. Ook werden herkozen de periodiek af
tredende commissarissen, de heeren K. um.
de Boer en H. J. H. Geldmaan.
Jhr. L. F. Teixcira de Mattoa hield eeue
Inleiding over „Maatregelen van overheids
wege ter voorkoming, beperking en blus»
selling van bosch- en heidebranden.''
Spr. weea er op dat wat tot dusver tot be
strijding, beperking of voorkoming van
bosch- en heidebranden gedaan werd, hoofd
zakelijk te danken ls aan. het particulier uua-
tief, en van hetgeen het particulier iniatld
volbracht, waa het de Heidemaatschappij die
het leeuwendeel op haar debet boekte.
De maatregelen, welke tot dusver van
overheidswege lu deze materie genomen zijn,
beperken zich tot zeer enkele voorschriften.
Te onderscheiden vallen hier de maatrege
len getroffen door het rijks-, door het provin
ciaal- en door het gemeentelijk gezag.
De rijksmaatregelen zijn al zeer luttel en
grootendeels weer min of meer verouderd.
De inleider noemde dan de bepalingen,
voorkomende ln ons Strafwetboek. Daarna
besprak hij van de gemeentewet de bepalin
gen, die op het ontwerp betrekking hebben en
constateerde het bestaan van nog enkele wet
telijke voorschriften, bepaaldelijk ten doel
hebbende bescherming van de aanliggende
tegen SM gevaat
braad uit de locomotieven van spoorw
Van de zijde der provinciale besturen
in
dezen nog zoo goed als niets gedaan. Slechts
in de provincies Drente en Limburg, bestaat
een reglement op 't branden van veen- en hei
degronden,
üo
ok de gemeenten gaven tot dusver nog
zeer weinig blijk van actlvitei-t. Enkele Drent-
sche gemeenten hebben op het stuk der voor
koming van bosch- cn heidebranden verorde
ningen vastgesteld. Zoo ook Arnhem ln Gel
derland en Holten in Overijsel. Bij geen van
alle is de stof echter cenigszina diepgaand en
uitvoerig behandeld.
Aan Apeldoorn komt de verdienste toe,
het onderwerp meer grondig en stelselmatig
te hebben voorbereid.
Een commissie deskundigen bood, op 28
Juli j.l. aan B. en W. van Apeldoorn aan een
ontwerp-verordening tot voorkoming, beper
king eu blussching van bosch- en heidebran
den, zoomede een ontwei p-reglement, dat als
leiddraad zou kunnen dienen voor liet op die
verordening gegronde op te richten korps
it van den Inhoud der
ie bestaat uit 44 arti-
f hoofdstukken,
Vrijwillige Boschbrandweer te Apeldoorn.
Spr. gaf een overzie
ontwerp-verordening, c
kelen, verdeeld over vi
De heer W. H. de Beaufort hield een In
leiding over „Natuurmonumenten."
Spr. gaf o.m. een overzicht vhji het tegen
woordig arbeidsveld van de Vereenlging tot
Behoud vau Natuurmonumenten lu Neder
land
Het totale gebied dei Vereenlging beslaat
thans niet minder dan 2412 H.A.
De Vereeniglng telt pl.m. 4300 leden met
pl.m 16.000 contributie Beide cijfers kon
den, zegt spr., nog wel een „nul" hebben.
Na afloop van de vergadering werd door
de congressisten per extra tram een tocht
gemaakt naar Vucht. waar de bezitting Mau-
ïlck werd bezocht, thans eigendom van den
heer A. J. A. van Lausehot Een wandeling
werd gemaakt onder leiding van de belde
zoons van den eigenaar door het uitgestrek
te bosch. Des avonds, aan liet gemeenschap
pelijk diner, wijdde de voorzitter Jhr, Ruys de
Beerenbrouck cm rede aan het Koninklijk
Huls.
Na de speech van den voorzitter werd door
dc aanwezigen het volkslied gezongen.
Vervolgens richtte de voorzitter zich tot
den Directeur van Landbouw, dr. P. van
Hoek, en tot den heer Schefers, wethouder
van s-Hertogenbosch, die bij verhindering
van deli burgemeester, de gemeente vertegen
woordigde. s
Het Eerste-Kamerlid, do heer K. Czrf. de
Boer, sprak over Nederlands eenheid hl ver
band met de Belgische annexatieplannen.
De voorzitter vond in deze woorden aanlei
ding, te verklaren dat, dank zij de saamlioo-
righeid, waarvan Nederland met Zeeland
en Limburg getuigt, van ontvreemding nooit
cenige sprake zal kunnen zijn. Sprckei wilde
gaarne verklaren, dat mocht het ooit zoo
ver komen, hij, noeveie banden van velerlei
aard hem ook aan Limburg binden, terstond
deze provincie zal verlaten. Meer nog dan
Limburger, voelt spreker zich Nederlander.
Lang en enthousiast applaus volgde op
deze woorden. Vadcriandsclie liederen werden
aangeheven. (Hbl.)
ONBOJITJI-DIÖ VEROORDEELD
Da prMfdtoï titer rechftteuk on0terwTerp Sten
25-JARlü BESTAAN VAN DE ONT
SMET! INGSINRICIITINO VAN- HET
WITTE KRUIS.
Zaterdag werd de dag van het 25-jarig be
staan van de Ontemettingsinriditlng van het
Witte Kruis voor Alkmaar eu omgeving her
dacht.
De heer O. Loman was vanaf de oprich
ting secretaris en vele Jaren secretaris-pen
ningmeester van deze Instelling, -terwijl de
heer Bleman 25 Jaar als chef-ontsmettcr aan
de instelling was verbonden.
Het Hoofdbestuur van het Witte Kruis had
voor dit doel zijn vergadering te Alkmaar
belegd cn om- half 3 werd er in de Unie de
25ste jaarvergadering van de instelling ge
houden. De zaal maakte door de mooie groo-
te bloemstukken een prettlgcn indruk.
Aanwezig was het geheele hoofdbestuur
van het Witte Kruis, de Commissies van dc
onlsmettingslnrlch-ting -te li'lversum, die van
het lierstclliagsoord voor min- cn onvermo
gende vrouwen en meisjes „Heldcheuvel" te
Elilveraum, dié van het Herstellingsoord voor
verpleegsters .Vechtoever" te Maarssen, die
van het herstellingsoord voor min- en onver
mogende mannen en jongens te Laren, alle
instellingen van liet Witte Kruis,
De Inspecteur van de Volksgezondheid, Dr.
Aldershoff em 't dngelljksch bestuur van Alk
maar behoorden ook onder de aanwezigen.
Dr. Degcnnar, voorzitter van cfe ontsmet-
tlngslurichtlng, opende de hcrdenkingsveiga-
derlng met ren rede, wnarln hij allereerst het
dagelTjksch bestuur van de gemeente welkom
heette. In liet bijzonder richtte spr. het woord
-tot den burgemeester, er op wijzende, dat deze
steeds getoond had, dat de Instelling zijn
sympathie bezit. WIJ wanrdeeren, aldus spr,,
de steun van het college waarop wij steeds
hebben kunnen rekenen en betreuren het
daarom des te meer dat de burgemeester het
besluit heeft moeten nemen, weldra de -ge
meente te verlaten.
Wij hopen voor U, burgemeester, dat voor
U als ambteloos burger nog vele gezonde en
gelukkige jaren zijn weggelegd. Applaus 1
Spr. memoreerde verder, dat de gemeente
voor de instelling op voorde lige voorwaar
den grond ln erfpacht beschikbaar had ge-
ia verklaarde spr.,
et het Hoofdbestuur
«teTd «et mi wtmr «ptómrw grond bMofffkbaar
•tolde voor de uitvoering van het nieuwe plan.
Voor deze 'welwillende medewerking bracht
spr. het dagelljksch bestuur namens de corn»
missie hartelijk dank,
Zich tot den inspecteur van de Volksge
zondheid richtende, zeide spr., dat diens te
genwoordigheid' ook blzonaer op prijs werd
gesteld.
Voor diens adviezen bi] den nieuwen bouw,
welke adviezen men niet zal kunnen missen,
beval de Commissie zich nogmaals aan. Een
bizonder woord van dank bracht spr. ook aan
het Hoofdbestuur, dat door bet houden van
zijn vergadering ln Alkmaar de Commissie ln
de gelegenheid had gesteld, dezen dag zóó te
herdenken,
Spr. wenschte het Hoofdbestuur met dezen
dag geluk. Het moet U bizonder voldoening
geven, aldus spr., dat het jaarverslag steeds
getuigt van meerdere werkzaamheden en dat
het bedrijf een belangrijke factor in het stre
ven, dal hef Witte Kruis voorstaat, is gewor
den. Namens de Commissie van Beheer van
de Ontsmettitigslnrlchtln
dat de samenwerking me
steeds van aartgenamen aard was geweest.
Een bizonder woord van hulde bracht spr
aan het gedelegeerde lid van het Hoofdbe
stuur, Dr. Barnhof, die steeds op de vergade
ringen van de commissie tegenwoordig was
en naar met raad en daad had bijgestaan.
Spr, hoopte, da-t Dr. Barnhof nog jarenlaug
deel van de commissie zou blijven uitmaken.
Ook tot den heer Leguit richtte spreker
woorden van hulde.
De afgevaardigden van de ontsmettings-
lnrlehtlng van Hilversum begroette spr. ills
medestrijders tegen denzelfden vijand, Spf.
verklaarde ook ae tegenwoordigheid van de
leden van- de plaatselijke afdeeling van het
Wille Kruis op lioogen prijs te stellen.
Een bizonder woord van hulde richtte spr.
tot mevr. Lohman, die steeds de stille kracht
was geweest ln de commissie. De commissie
waardeert altijd zeer, het werk, dai zit voor
de commissie gedaan heeft, want dat fa zeer
veel geweest. (Applaus).
Ten slotte achtte spr. het een voorrecht, de
vertegenwoordigers van de pers nauwezlg té
zien, ómdat haar machtig wooid van riut
kan zijn voor hetgeen de instelling beoogt,
het bestrijden en voorkomen van beeffletteïij»
ke ziekten.
Overgaande tot het bespreken van het fw-
drijf, wees spr. er op, dat het Hoofdbestuur
reeds gemachtigd was tot het bouwen van
een nieuwe Inrichting over ie gaan. Het ge
meentebestuur van Alkmaar heeft reeds een
gunstig gelegen terrein op erfpschtsvooi-
waarden toegezegd, de heer Lonman hnd
reeds het bouwplan ontworpen, maar de on
gelukkige tijdsomstandigheden maaktn dat
de r tehiicn werden uitgesteld'.
Spr, had er van afgezien, een uitvoerigs
beschrijving le geven van den groei van
instelling fii de afgslnopen 25 jaar, omdat
dit beter toevertrouwd was aan dm man, dié
nlel alleen vanaf de oprichting ln de commis
sie zitting heeft, maar daarvan de ziel heeft
Uitgemaakt en aan wiens Initiatief en werk
men te danken heeft, hetgeen men bereikte,
Mijnheer Loman voor hetgeen gij in dé
afgehiopen 25 Jaar geweest ztjt voor de oid
a-T.i-ttliigsoven, zeg ui u hartelijk dank. Gij
hebt U steeds gegeven met geheel uw hart,
Aan uw initiatief en bekwaamliéld heeft de
instelling te danken, waf zij geworden Is,
Daardoor geniet het bedrijf het vertrouwen
in de geheele omgeving. Steeds waart gij op
uw post, nooit tevreden met het bereikte,
maar voortdurend zoekend naar nieuwe, be
tere wegen om het bedrijf te doen beant
woorden aan de hoogste eischeü, Wij hopen
met uw bekwaamheid en rijpe ervaring bij
den bouw van den nieuwen oven opnieuw
ons voordeel te doen en de commissie" heeft
Seineend, bij liet 5de lustrum van de instel»
ng, dat een jubileum voor u Is geworden,
in overleg met liet Wille Kruis u een steJIé-
lijk blijk Te moeten geven. Daarvoor geef ik
hef woord aan den onder-voorzitter van het
Witte Kruis. (Applaus).
De heer van der Ven, onder-voorzitter van
1 et Witte Kruis en apotheker en wethouder
te Den Helder, verklaarde het op hoogeu
prijs te stellen, den heer Lohman met zijn 25-
jarig jubileum te kunnen gelukwenschen en
dat
edaan, om de
eantwoorden.
■gele hem hartelijk dank voor het vele,
hlf
oven aan zijn doel te doen i
Spr. dacht terug aan zijn vroegeren collega,
den heer Teljer, die ook zooveel gedaan had
om het belang van den oven té dienen en
noemde het een geluk, dat, toen deze niet
14)
„En zeg mij nu eens, Constance", zei ze,
terwijl ze naast haar zitten ging en haar hand
vriendelijk vasthield en streelde, „zeg mij eens
wat je vindt van sir Ralph. Ik -spreek natuur
lijk niet -over het testament, ofschoon je wel
weet, wat ilk voor je gevoel; maar gedane za
ken hebben geen keer, niet waar, en het helpt
dus niet of we daar al over tobben. Sir Ralph
heeft het geld gekregen en is je voogd. Ver
tel mij eens wat je van hem -denkt".
Lady Marchmont was een van die goede da
mes, die zelden -antwoord verwachten of ver
langen op haar vragen; zij ging d'u-s voort
zonder antwoord te verwachten -op deze moei
lijke vraag.
„Het moet een vreemde verhouding voor
je zijn lieve - iik meen omdat hij zoo jong is.
Hij kan niet heel veel ouder zijn dan jij, vijf
of zes jaar -op zijn ho-ogst. En werkelijk als
men er over nadenkt, hij is -bespottelijk jong
om voogd te zijn van een volwassen meisje
zooals jij. Ik veronderstel dat alles is zooals
het behoort i'k bedoel dat de convenance
niet' gechoqueerd zal worden door jullie sa
menwonen".
öo-nstance keek 'haar merkwaardig koel
aan.
„Het doet er niet® toe of de mens-chen ge-
chopueerd zijn ja o-f neen", zei ze. „Sir Ralph
is mijn voogd en hij verlangt, dat ik op de
Hall zal blijv-en wonen".
„Zeker, zeker lieve", zei lady Marchmont
u_i
haastig. „Natuurlijk is alles sooala 't behoort.
En juffrouw Waring is er ook bij. Zij ia de
weduwe van een ambtenaar on volkomen ge-
sohiikt voor -chaperonne. En -hij is aardig voor
je denk je dat je het goed met hem suit
(kunnen vinden?"
Een glimlach krulde Constance's lippen,
een ietwat bittere glimlach.
„Hij heeft me tot nu toe piet geslagen",
zei ze.
Lady Marchmont wierp het hoofd! achter
over met een uitroep van afschuw.
„Lieve Constance 1" riep zij, het mooie, fie
re gezichtje aanziende.
Constance lachte.
„O ja, sir Ralph is van plan heel vriende
lijk te zijn. Ik twijfel er niet aan of we zullen
zoo goed als men verwachten kan met elkaar
voortleven".
„Lieve kind, je hebt mij een pak van het
hart genomen. Hij keek zoo streng en zoo on
vriendelijk, en hij is zoo ruw en zoo -bruusk,
ik was al bang, dat hij met je kibbelen zou,
dat, je je niet gelukkig bij hem zou voelen.
Kind 1 het is zoo'n rust voor mij 1 En vind
je Clarence niet veel verbeterd? Hij1 beeft
zoo-veel igereisd en gezien en zijn geest is zoo
werkzaam: trouwens, dat Iheib je zelf zeker
wel opgemerkt?"
„Ja, -hij schijnt zeer opgewekt en werkzaam
van geest te zijn".
De liefhebend'e moeder zong eenige minu
ten lang lofliederen op haar zoon en Constan
ce luisterde en gaf gepaste antwoorden op
de daarvoor geschikte oogenbliikken; maar of
schoon zij aandeel nam in het gesprek zooals
dat behoort, haar gedachten dwaalden af en
zonderling genoeg naar sir Ralph.
Waarom had hij zoo opgekeken met ge
fronste wenkbrauwen, toen Clarence o-ver lddy
Oastlebridge sprak?
Zij was boos op zich zelve dat zij hierover
nadacht en den verrasten blik van sir Ralph
had opgemerkt. Het ging haar immer» niet
Naar men rich herinnert, heeft in den -och
tend van don TOen Mol in oen wonling aan de
Nieuwe Aohtergra-rht te Amsterdam een bru
taio aanranding plaats gehad).
Een man, die zich tot dbze w ning toegang
kadi verschaft en daaruit een revolver en een
paar h-ands-olioenen 'hald ontvreemd, werd ln
zijn inbrbkorBWork gestoord d-oor -de Vrouw
-de» huizo», movr-ouw do Vriendt.
Om evenwel bij- het vluchten te verhinde
ren, dat de vrouw om hulp »ou roepen, bracht
hij haar een »lag -op het hoofd toe en 'kneep
haar vervolgens dè keel didh't,
Tevoren hald hij de dienstbode van mevrouw
de Virieü-dt, die hem h-adi binnengelaten, be
dreigd to wurgen, „indien zij zich niet zou
•ti'lh-oudon,"
De politie heeft toen zeer spoedig na deze
aanranding een machinist aangehouden, die
verdacht werd van deze misdaad. On'dekks de
«toilige ontkenning van don machinist, dat hij
dien ochtend in het bewuste perceel zou zijn
geweest, achtte men voldoende aanwijzingen
voor zijn sohuld aanwezig, om 'hem ter be
schikking van de justitie ta stellen, zoodat de
verdachte na het justitioneel voor-onderzodk,
op 81 Juli j.l. voor de vaoantickamer der
rechtbank terechtstond'.
aan. Zijn verleden, zijn heden on zijn toe
komst, behalve zoo ver zij, als zijn pupil, in
zijn toekomst betrokken was, gingen 'haar im
mers niets ter wereld aan.
Toen de heeren uit de eetzaal kwamen, zat
lady Marchmont nog steeds- uit te weiden over
de vele deugden en talenten van haar zoon en
Oonstance luisterde met een afwezigen blik
in haar ©ogen.
Olaren-ce 'kwam naar -hakr toe.
„Stel je belang in photografieën?" vroeg
hij met een glimlach, zooals een man een in
telligent kind aanziet dat hij amuseeren wil.
„Ik hCb een album vol photografieën die ik
zelf genomen heb op mijn reizen en ik wou
ze je wel eens laten kijken".
Oonstance liet zich geleiden naar een afge
legen hoek van de kamer, waar het kolossale
album op een tafel lag, die daar speciaal voor
bestemd was en Clarence begon haar dadelijk
eenige hijzonder slechte photografieën te ver
toornen en te verklaren. Het waren ellendige
exemplaren van de photo-grafeerkunst van een
amateurOonstance maakte dan ook verschei
dene vergissingen, want ze gaf haar goedkeu
ring te kennen over koeien die 'blaken bouw
vallen te moeten voorstellen van sen ouden
tempel en van oude tempels, die koeien of an
der vee moesten verbeelden. Het was bepaald
noodzakelijk dat Clarence 'heel dicht bij haar
zat en hij uitte zijn verklaringen en uitleg
gingen op een sen timen toelen, ja somtijds tee-
deren toon. De nabijheid van het imooie jonge
meisje deed zijn trgaen pols sneller kloppen
er. bracht zijn hartje in beweging op een be
paald ongekende wijze; en hij was volkomen
gelukkig en voldaan over zich zelf.
De graaf had plaats genomen in zijn'eigen
particulieren armstoel en sliep den slaap des
rechtvaardigen, zoodat lady Marchmont en
sir Ralph aan zich zelf waren over gelaten.
Zij sprak van zijn komst op de Hall en
hoopte dat hij er zijn woonplaats zou vesti
gen an er blij vendaarna kwam het gesprek
-beklaagde aan een icherp verhoor, doch de
man bleef ontkennen, ook nadat -de president
hem opmerkzaam had gemaakt, dat een poli
tiehond na den reuk van verschillende voor
werpen te hebben -gehad, dadelijk -de pet en
andere 'kleedingstukken had weggehaald, die
bék'laa-gd© in- de woning van den heer de
Vriendt had- achtergelaten,
Voor den ambtenaar v-an het (X M., mr,
Van Heynfbergen, bleken de ten laste geleg
de feiten van diefstal en geweldpleging vol
doende bewezen en deze olsehte togen -den be
klaagde een gevangenisstraf van 10 jaar, wel
ke straf later door de rechtbank hij haar uit»
•prnn'k werd teruggebracht op 4 ja'ar,
Deze uitspraak had op den öen Aug. plaat»,
en daarbij deed zich noig een klein incident
Vioo-f, toen beklaagde na de uitspraak hevig
verontwaardigd tot do tribune uitriep I
„Onschuldig te worden veroordeeld".
Intusiohen had de politie haar onderzoek in
deze zaak no-g niet beëindigd, daar zij van
meening wo» dat meerdere personen aan deze
ernstige aanranding medeplichtig moesten
zijn.
Eenige dalgen geleden -arresteerde de politie
een man, d'ie -ook reed's te voren verdacht wn«
van mededaderschap, Hem werd' een verhoor
afgenomen en hierbij Het de man zio'h -die ver
klaring ontvallen-, dat niet de veroordeelde
machinist, -maar hij in ©i-gen persoon den dief»
•tal en den nans tag op mevr. De Vriendt had'
gepleegd.
l)'e politie, die ©erst weinig -geloof hechtte
aan deze verklaring, moeit later na do stelli
ge 'bekentenis wel tot de cenc-kule komen, met
eêü zeer vreemd geval te doen te hebben, N a-
tuufiijk zou bet niet uitgesloten 'kannen zijn,
dat de man doos zijn bekentenis de justitie
op een dwaalspoor wil trachten te brengen,
dboh aan den anderen kant blijken er toch
wel «aniwijzinigen tegen den man te be
staan, 'die bet vermoeden versterken, dat de
veroordeelde machinist niet den aanslag zou
hebben gepleegd en althans voor deze feiten
onschuldig zou zijn veroordeeld.
In elk gevoJl werd da tweede „schuldige"
ter besohikking van de justitie -gesteld, die
het ondersoek vo-órtzét. Men sohijntt van jus-
titleele zijde voornemen» te zijn, de «tr«f
van den veroordeelden machinist voorknupig
op té schorten.
óp het,eenige onderwerp dat haar eigenlijk
belang inboezemde,
„Die beste Clarence 1" fluisterde zij, hem
met innige liefde aanziende. „Hij 1» altijd'
zo-o goed! En dunkt -u niet, dat hij' bijzonder
goed zijnverstand heeft! Ik weet bepaald
niet van wien hij dat heeft; de Dollingtons
zijn altijd vrij dom geweest".
Sir Ralph verveelde zich d-oodelijkhij on
derdrukte een gaap en maakte de opmerking,
dat men van zulke grillen nooit rekenschap
kon geven in een familie.
„Wat ziet hij er geluikkig uit!" zei de gra
vin in 't minst niet beleedigd. „Het is zoo
aard-ig hem zoo vol -belangstelling te zien. En
-het is dui-delijlk, dat hij- belang stelt in d'e lie
ve Constance, Vindt u ook niet, sir Ralph?
Toe, kijk eens naar hen, ze zitten daar juist
als toen ze een jongen en een meisje waren".
Sir Ralph Ikeek wel, maar zei niets en lady
Mar-chmont ging voort:
„Het spreekt vanzelf, dat wij zeer veel be
lang stellen in -de toekomst van Clarence. Ik
kan zeggen, dat hij ons nooit een half uur on-
aan
„Misschien spaart 'hij die allemaal -op voor
later", mompelde sir Ralph.
„Wat zei u, sir Ralph? Hij is altijd- zoo goed'
en zoo gewillig geweest en nu is onze eenige
zorg, dat hij een goed huwelijk zal doen. Wij
'hebben natuurlijk -oogenbliklken van bezorgd
heid' op dat terrein gehad. Het 'huwelijk is
zulk een gewichtige zaak voor iedereen, maar
is bijzonder gewichtig voor dien lieven Cla
rence. Dat begrijpt u zeker wel? Hij is onze
eenige zoon ons eenig 'kind en hij erft
later alles. Ik geloof heus-ch, dat ik .gelukkig
zou kunnen sterven als ik hem gelukkig ge
trouwd zag met een meisje van zijn eigen
stand; een meisje, -dat ik als mijn schoondoch
ter zou kunnen begroeten. K-ijk eens naar
die twee 1 Hoe gaan ze in elkander op I"
Ralph kee'k weer d'e kamer door en knikte,
ofschoon het hem toescheen, dat Oonstance er
uitzag -of zo zich ©en beetje vorveelde.
„Wat ©en -kna-p paar, nietwaar? liet komt
daar net bij mij op Ikomt liet -bij u ook niet
op, waarde Ralph! d'nt Olarentce nog »c>0
dwaas niot zou doen, al-s hij met Constance
tro-uwde?"
„Lang zoo d'waas niet!" zei Ralph no-r-sch.
De oude dame straalde van vreugde over
-dit denkbeeld, evenals een hen- vermoedelijk
straalt van vreugde wanneer ze een bijzonder
m-o-oi ei gelegd heeft.
„Werkelijk, het is een igoed' idee. Constance
is al altijd een dochter voor mij geweest. En
je weet een Desbrook is de mindere van nie
mand".
„U maakt me tr-otsch, mylady", zei Ralph
en zijn strakke lippen 'bewogen zich even tot
een glimlach.
De geslachtsboom der Dollingtons kon na
gegaan worden tot aan de zeventiende eeuw
en de Desbroo'ks waren lan-dhcorfin vanaf da
veertiende.
„En het is zulk een lief meisje", ging dé
gravin voort, die warm werd van dat denk
beeld. „Ik weet haa-st zéker, dat het een be
wonderenswaardige echtgen-oote zou wezen
juist een meisje -om mijn plaats te vervullen.
Ja, natuurlijk, het is jammer van dat geld,
mijn beste Ralph', neem mij niet kwalijk 1 Ik
vergat maar in -dat geval doet het er niet
zoo heel veel toe. Olaren-ce zal later genoeg
'krijgen. O, neen; dat gel'd doet er niets toe.
Kijk, nu gaat hij haar zéker zijn verzame
ling wapens wijzen. Wij moeten ben niet stó
ren. Wilt u eens over die zaak nadenken,
beste sir Ralph? Het blijft natuurlijk on dér
-ons. U is haar voogd en ik weet wel zeker,
dat u haar graag gevestigd zoudt willen zien;
en ze zou zoo goed gevestigd zijn als ze
trouwde met mijn bosten Clarence, niet
waar
„Ja, dat zou ze zeker", ©temde sir Ralph
toe mat gxooten ernst.
(Woicll vervolgd
