Honderd Eon bo Twintigste Jaargang.
Dinndatr 9 September.
Stadsnieuws,
F E U I L L E T O
■II
UITREIKING BROODKAARTEN.
De Dlrccëttir van hei Distributiebedrijf
decll aan belanghebbenden mede, dat zij,
die verzuimd hebben hun BROODKAAR-
'IEN nf te hal 1, deze alsnog kunnen halen
on WOENSDAG 10 SEPTEMBER a.s., des
namiddags van TWEE TOT VIER UUR, aan
de school aan de NIEUWESLOOT, hoofd
de heer A. Wijn.
De Directeur voornoemd,
C, H. SCHNEIDERS.
BROODKAARTEN.
D< Directeur van het Distributiebedrijf
dn II mede, dal WITTEBROOD UITSLUÏ-
i ND VERKRIJGBAAR WORDT OE-
I I D OP DE BRUIN OEKLEUr ^E
BROODKAARTEN waarop geen tijdvak
V(1 nu id'cn WELKE GELDIG ZIJN van 10
'ii Ml'l'R tot en mei 18 SEPTEMBER.
ROGGEBROOD en BRUINBROOD wordt
verstrekt op de gewone Roggebrood^ cn
Bru inbroodka- rteu.
De Directeur voornoemd,
C. I E SCHNEIDERS
l.OEN DE OPHEFFING VAN DE
STEUNCOMITé'S,
In de Harmonie werd gisteravond een pro-
i /-adering gehouden! tegen de opheffing
van de steuncomité'».
pc vergadering was belegd door den Oen-
t ral en Bond van Transportarbeiders en de
Federatie van Transportarbeiders.
Als sprekers voerden het woordi de heer en
Posthumus en1 Dammen.
I v zaal was geheel bezet.
Dc lieei* D. Plevier opende de vergadering
met een woord van welkom tot de talrijke aan
wezigen en de sprekers.
Spreki i fa innerde er aan hoe het volk de
la;it«te jaren door de toestanden, die achter
ons Hggen, op de steuncomité's waren aange
wezen.
Men will hen nu aan de Armbesturen over
leveren en dit moet de arbeidende klasse
voorkomen.
De i' Dammen zelde dat men bijeen was
om krachtig te protesteéren tegen de Ned. Re
giering, en tegen de bezittende klasse, die
foor du reg.eering vertegenwoordigd wordt.
Wij willen niet meer terug naar de onge
breidelde uitbuiting cu de ongekend lange
arbeidsdagen.
In' Aug. 1914 ging men er toe over 't Kon.
Nat. Steuncomité .enten, dat schriel in
■ijn uitkcerlngeu was, welke uitkeeringen door
de agitatie van de arbeidende klasse verhoogd
werden.
De regeering, de bezittende en de arbeiden
de klasse hadden naam één hoop, n.l. ge
spaard blijven voor de menschheid onteerenr
tie bloedbaden.
Daarom werden de beurzen eenigszins ge
opend.
Het proletariaat bleef gelukkig trouw aan
de organisatie om de melodie der Intematio-
le weer in te zetten om te komen tot vrede en
welvaart voor geheel de menschheid.
Men i nu bez'g het transport proletariaat
aan de armbesturen over te leveren.
Spr. deed i gkomen dat dc arbeidersorgani
saties daarvoor passen.
Voor dc beslissing der Tw. Kamer worden
in een 20-tal plaatsen protestvergaderingen
belegd om te protesteeren tegen de vernede
ring die men hen nu weer wil aandoen.
Wij staan voor oen goede werkeloozen-re-
geling.
Aan de voorgestelde hebben de transport
arbeiders niets, omdat het technisch en ad
ministratief ondoenlijk is, deze in vte voeren.
liet stelsel, door minister Van IJsselsteijn
gewild, eischt dat de arbeiders hun conti ibu-
tie's verhoogen en opvoeren tot 1
Dan zal net meeste geld opgeofferd moeten
word' n! van de werkloozenkas en worden de
organ isatle's als strijdvercenigingen gebro
ken.
Een zeeman, die, na een jaar gevaren te
hebben, een 14 dagen bij zijn gezin wil blij
ven, heet? vrijwillig werkeloos en wordt naar
het Steuncomité, het verbeterde armbestuur,
verwezen.
Spr. deed uitkomen1 dat zelfs de minister in-
Door Charles Garvice.
Vrij naar het Engelsch.
„Wij zullen spoedig trouwen," zei hij.
„Waarom niet? Er is niemand die iets over
ons te zeggen heeft. Jij en ik zijn pupil en
voogd. Hemel en aarde! wat ben ik glukkig!
Stijg te paard, lieve. Ik zal naast je loopen.
Ik ben de gelukkigste man dien God ooit ge
schapen heeft. Jij hebt mo lief. Ik kan het
haast niet geloovcn. Het schijnt mij een
droom te wezen. Maar ik heb liet al dien tijd
geweten. Toen je mij kwam vertellen, dat Cla
rence ie gevraagd had zijn vrouw te worden,
voeld ik mij als een beer met een zeer hoofd,
als een man wiens kuis op geluk hem opeens
ontglipt. Eu nu zal je dc mijne worden! Het
precies een droomI De mijne! O hemel 1 liet
la te goed om waar te zijn te goed voor 'n
man als ik! Buig je voorover, lieveling, en
geef mij nog een kus, anders denk ik, dat ik
gedroomd heb!"
Zij boog zich voorover uit haar zadel en
kuste hem precies op zijn lippen. Hij lachte;
de lach van en man, bedwelmd van vreugde;
toen vatte hij den teugel van het paard en
leidde haar weg. -»
Toen zij vertrokken waren stond Lycett
Crayson van zijn bed van varens en keek tien
na. Hij zag doodsbleek, zijn hart tikte negen
tien maal op de twaalf.
Niet alleen was Constance voor hem verlo-
i en, maar het geld, het goede geld, dat blij
Ralph had voorgeschoten. wel, dat zou
hij waarschijnlijk wel terug krijgen. Maar
ziet, dat tai van menschen zullen overblijven,
die eteun behoeven en toch gaat men door
met het verzenden' van circulaires waarin op
opheffing van de steuncomité's wordt aange
drongen.
Wif hebben de S. C. aanvaard als een nood
maatregel. Hoe eerder wij er af zijn hoe beter,
maar den werkers moet men arbeid of be
staanszekerheid yerschaffen.
De arbeiders, vooral de transportarbeiders,
in de groote steden, zijn er beu van om nog
langer tnat hen te laten sollén.
De i'. "f de gansche boel aan den
dijk, dam f dat het in de allereerste
plaats gaat m t
Nu worat er gert»^_--c wil de oorlogs-
schulden betalen.
De Ned. arbeidersklasse zal met man en
macht er tegen1 vechten om te beletten dat de
poging gelukt om dit ook weer op hen te ve>-
nalen. We hebben den duren plicht te propu-
geeren voor een goede ewrlreloozen-verzeke-
ring.
De 5 cent per week, dié dr organisaties
door de arbeiders willen laten bijdragen oor
deelt de minister te weinig.
Daarvan kan li ij-de verzekeringskosten ni>
bestrijden, maar'de arbeiders kunnen het niet
magen dat alles op hen verhaald wordt.
Wanneer de Ncd. Regeering een absoluut
afwijzende houding blijft aannemen, dm
zullen w« den strijd hebben te aauvaarden en
moeten handelen, zooals de molle die zal
worden voorgesteld, aangeeft. (Applaus.)
Dc heer Posthumus stelde voorop dat zijn
organisatie principieel was tegen premiebe
taling door de arbeiders voor werkeloosheid,'
omdat het kapitalisme verantwoordelijk is er
voor te zorgen heeft, dat de arbeiders, werke
loos zijnde, minstens kunnen leven zoöala zij/
dat kunnen als zij werken. 7.ij vend. mlenV
steeds vóór en nü den oorlog i dat zij
hun prolclaricrsbestaan kunnen rekken, zon
der ooit verder te komen. Wij vragen premie-
vrije verzekering.
Andere organisaties betalen echter reeds
de premle'a voor werkeloosheid en' dit be
draagt voor 'enkele klassen reeds 29' et. per
week voor 40 Vagen uitkeering l 2.70.
Spr. ging de oprichting van de Steunco'mi-
tê's na en deed uitkomen, dat de arbeiders
God wlllgn danken als ze die niet, meer noo
dig hebben.
Deminister stel t een werkeloosheldsverze-
kerlngsnoodwet voor, waaraan voor de haven
en transportarbeiders een geheele geschiede
nis iit.
Bij een losse transportarbeider is het een
onmogelijkheid1 zich tegen werkheloosheid te
verzekeren
De daarvoor te betalen premie kan door
hem niet opgebracht worden.
Van een kikker kan men geen1 veeren pluk
ken en daarmede is al voldoende het fiasco
van het betalen voor die verzekering door de
transportarbeiders voldoende aangetoond.
40 dagen uitbetaling is bovendien onvol
doende, waarom al 90 dagen wordt voorge
steld met een uitbetaling van 4 per dag.
De minister wil echter ook dat die trans
portarbeiders, voor wie het krachtens hun
werk niet mogelijk was te betalen, toch beta
len.
De organisatle's zonden een adres waarin
daartegen werd opgekomen en het verzoek
wordt gedaan, goede Werkeloosheidverze
kering, met passeering van de armbesturen,
ook voor de transportarbeiders ln het leven
te roepen.
Spr. deed uitvoerig mededeeling van den
inhoud van dit tot de Tw. Kamer gerichte
adres.
Spr. oordeelde dat alles gedaan was om de
regeering duidelijk ite maken dat de transport
arbeiders geen premie kunnen beialen.
Spr. verklaarde nog dat de beer Foltner,
directeur van die verzekering, ook met zijn
handen ln het haar zit om de arbeiders in
het transportbedrijf, niet tot hongeropstand 4e
brengen.
Overwogen werd in een conferentie om voor
hen de premie zeer laag te stellen.
De premiebetaling voor hen wil men om
het principe van de betaalde verzekering niet
los laten.
Na de conferentie had spr. den indruk, dat
in de wet iets goeds voor de transportarbei
ders zou komen.
In' een volgende conferentie met den minis
ter, waarin wij er op wezen, dat het niet op
ging van de armste der armen te vorderen,
maar dat dit de plicht van den Staat was, zei-
de de minister: wanneer wij van de trans
portarbeiders eens vijf cent premie vroegen.
Uit practische overwegingen deden wij wa
ter bij' den wijn.
Constance I Hij voelde zich ellendig, het was
of hij flauw zou vallen. Dadelijk, een echte
advocaat als hij was, begon hij zich zelf af
te vragen of hij niet iets kon doen om hen
te scheiden, om het huwelijk te beletten.
Wij leven bepaald in een zeer lastigen tijd.
Eenige jaren geleden een eeuw bij voor
beeld zou Lycett Crayson den een of an
deren schavuit hebben omgekocht om sir
Ralph een dolk in den rug te steken, hij had
hem kunnen oplichten en hem naar een van
Zijn Majesteits kolonies in West-Indië zen
den, hij kon hem laten gevangen nemen on
der een valsche beschuldiging van moord.
Maar al die gemakkelijke manieren om van
een mededinger af te komen zijn uit den tijd
en wij hebben dringend behoefte er iets voor
in de plaats te krijgen.
Neen, Lycett Crayson zag geen kans de
geliefden te schelden. Het testament zou
hem van hoegenaamd geen nut zijn. want liet
kon hun nauturlijk mets ter wereld schcleu
of het geld van Ralph was of van haar. Hij,
Lycett Crayson, had een leelijke rol gespeeld,
hij had het testament gestolen en achterge
houden en alles zonder eenig resultaat: de
vrouw die hij liefhad ging trouwen met een
anderen man en hij mocht er bij staan en toe
zien zonder cr iets aan te kunnen doen.
Eindelijk stond hij op met gebogen hoofd
en zenuwachtige bewegelijke lippen en liep
't park door. Daar zag 'hij iets wits op den
grond liggen. Het was een couvert, half ver
treden door het paard. Het r-u -"nol dik ra
pier, met een gouden kroont,, schtu op het
couvert. Er zat 'n kort briefje in. Ly i! •nou
het met onverschilligheid te lezen cn zonder
eenig nieuwsgierigheid, totdat hij de eerste re
gels gelezen had. Maar toen begon zijn ge
zicht, zijn geheele manier van doen te veran
deren. De brief luidde als volgt:
„Lieveling van mij
Ik kan je niet laten vertrekken zonder je
Zeer kort daarna kwam er een ambtenaar
op de kantoren en deze verklaarde dat de pre
mie vara 5 cent alleen zou gelden voor nen
die altijd werkten, maar voor hen die hoeder
risico opleverden wilde hij, 15 tot 30 ct. per
week werkten in den zin der wet niet als een
ken, werd bepaald, dat die 2 dagen in een
week werkten in de zin der wét niet als eene
werkeioozc beschouwd kon worden. Spr.
noemde dit de spuigaten uitloopen, Het is ze
ker niet de schuld der arbeiders als zij werke
loos worden. Zij zijn voor de treurige maat
schappelijke toestanden niet verantwoordelijk.
De organisatie'» waren daarom genood
zaakt een krachtige actie in het leven te roe
pen. 1
Wij willen1 zooveel invloed op den Haag
uitoefenen dat men gaat begrijpen dat het on
mogelijke gevraagd wordt.
Dat zij uit een ander vaalje moet tappen
wil er rust onder de transportarbeiders in
Nederland gehouden' worden.
Spr. besprak hierop' de Opheffing van de
Steuncomité's en deed uitkomen, hoe vernede
rend' in Amsterdam aan de arbeiders steun
werd uitgekeerd.
Men stuurde tenslotte al de bedeelden naar
de haven, waar ze voor een paar dagen,
hoogstens 3 weken, arbeid kregen,
Toen ze daarna weer werkeloos werden,
werdén zij naar het armbestuur Verwezen.
Een actie tegen de havenpatroons, die aan
de minne houding van het steuncomité had
den medegewerkt, verliep.
Een zoodanig verzet is noodig d»t niet ge-
sehoomd' mag worden het werk stop 'ten,
tot in den Haag begrepen wordt, wat de
transportarbeiders noodig hebben
De lesse arbeiders, dikwijls kringetje
spuwers genoemd, zijn vaak de nul «-
menschen.
Spr. deed uitkomen hoe lieden in 20 plaat
sen vergaderd' werd en dezelfde motie gesteld.
Ook bij' tijden van werkeloosheid moeten
wij hebben een bestaan waarmede wij tevre
den kunnen zijn. (Aplaus.)
De voorzitter verzoekt de heer Dammen de
volgende motie voor te lezen:
De vergadering van transportarbeiders te
Alkmaar, uitgeschreven door den Centralen
Bond' van Transportarbeiders en de Ncd.
Feder. van Transportarbeiders,
gehoord de plannen der Regiering tot op
heffing der Steuncomité's én verwijzing van
niet tegen werkloosheid verzekerde werklooze
arbeiders naar instellingen van armenzorg;
van oordeel dat verzekering tegen werk
loosheid' der transportarbeiders, volgens re-
geerings-ontwerp, onuitvoerbaar is;
dat de crisis in handel en transport «nog
geenszins geweken is en nog altijd duizenden
transportarbeiders door ernstige werkloosheid
worden getroffen;
dat verwijzing der valide arbeiders naar de
vernederende en schamele armenzorg niet
kan worden aanvaard;
Protesteert tegen deze daad van wanbe
leid der Regeering en geeft den besturen der
organisaties opdracht eventueel door middel
van demonstratieve stakingen in liet trans
portbedrijf van Nederland, krachtige uiting
aan het protest te geven.
De voorzitter vroeg wie tegen was. Geen
stem ging op, waarop onder applaus alge-
meene aanneming geconstateerd werd.
Spr. drong er op aan om met grooten
ernst allen den rug onder de actie te zetten
en zoo noodig, op net eerste sein den arbeid
neer te leggen.
Met een woord van dank voor de groote op
komst sloot spr. tenslotte de vergadering.
DE BIOSCOPEN.
De heeren Du Crocj, Weber en Switters
hebben aan den raad der gemeente alB bios
coop-exploitanten het volgende adres gezon
den:
Geven eerbiedig te kennen:
dat verzoekers sedert jaren bioscoopvoorstel
lingen hebben gegeven, zonder dat de politie
aanleiding vond tot verbodsbepalingen over tc
Saan, waaruit mag worden afgeleid, dat
e films, die worden vertoond, kannen en mo-
gen worden gezien
dat dit laatste niet denkbeeldig is, blijkt
duidelijk uit het verslag der handeliageu van
Uwen Raad 1917 Bijlage No. 13, waarin
onder meer staat:
„Met bet doen van voorstellen werd destijds
„voorhauds een afwachtende houding aange
komen, eerst omdat voor het nut van liet
„aanleggen van beperkende bepalingen niet
„bij alle leden der Commissie even warm. werd
„gevoeld, enz., enz. Maar bovendien omdat
„niet gebleken was dat behandeling van dit
„onderwerp gelet op, de bevolking dezer
een woordje tot afscheid te schrijven. Zeg
gen dat ik je zal missen zou niets beduiden,
want dat weet je o ja ,dat weet jel ik ben
zoo gelukkig geweest toen je bij mij was, ik
behoefde slechts deuren te tellen voor dat
ik je zou weerzien in plaats van weken en
maanden. Ralph, wanneer je heengaat, neem
je den zonneschijn mee en mijn leven zal
koud worden en vreugdeloos. Jij bent mijn
zon. O kom tot mij en schijn op mij en ver
warm mij zoodat ik spoedig wederkeer tot
het leven. De uwe.
Agnes."
Lycett bleef stokstijf staan met het briefje
in de hand. Onwillekeurig stak hij het in zijn
zak om het te verbergen. Deze brief was ge
adresseerd aan sir Ralph Desbrookhij kwam
van een vrouw die hem liefhad, van wie hij
paa had afscheid genomen. En sir Ralph,
met dit vurige, hartstochtelijke briefje in zijn
zak, had zijn hartstochtelijke liefde verklaard
aan Constance.
Lycett's bleek gelaat keurde, hij hijgiie.
Geen middel om hen te schelden? En dit dan i
Hij liep vlug naar huis. Het zwset stond in
dikke druppels op zijn voorhoofd toen hij het
huis achter de nooga muron binnentrad en
naar zijn bureau ging. Hij deed de deur op
slot, alsof hij een misdaad ging verrichten,
hij nam een „Court Guide" (Register van den
Adel) van de plank, legde den brief naast
zich op tafel eil begon met koortsachtige
haast de bladen van boek om te slaan. Lr
was eeu kroontje op liet papier en met die
aanwijzing behoefde hij niet lang te zoeken.
De kroon was die van den Earl (hertog of
graaf) van Castlebridge en de voornaam van
de gravin van Castlebridge, zijn vrouw, was
Agnes.
Lycett zonk achterover in zijn stoel en
staarde wel zeker vijf minuten naar den muur
tegenover hem, Toen schelde bij en toen Je-
kyll binnenkwam zei hij
„gemeente mat hare gemengde opvattingen
„ten opzichte van deze materia'— bijzonder
„urgent moeat worden geacht.
„intussdien ia gebleken, dat die afwachten
de houding hare goede zijde heeft gehad.
„Immers, andera ware allichf de weg bewan
deld, ingeslagen door de gemeenten Den
„Haag en Rotterdam en gevolgd door ver
skillende andere geiüeentcn, die eene ver
ordening in het leven riepen waarbij aan
„eene door Burgemeester en Wethouders te
„benoemen Commissie de beslissing werd ge-
„laten, welke vertooningen als voor kinderen
„geschikt konden worden toegelaten. Bij
„arrest van den Hoogen Raad Van 29 Mei
„191 is aan de Haagsche en daarmede aan
„alle andere verordeningen, In welke een der-
„gelijk bepaling was neergelegd, verbindende
„kracht ontzegd. Ons hoogste rechtscollege
„toch overwoog, dat de beslissing, of een
„vertooning al of niet toelaatbaar moet wor-
„den geacht, biet toekomt aan B. en W. noch
„mag worden gedelegeerd aan een door dit
„college te benoemen Commissie, maar krach
tens art. i 88 der Oemeentewet uitsluitend
„toekomt aan den Burgemeester."
Nadat,ook door Uwen Raad de verordening
in bovengeuoetneien zin.werd aangevuld, stel
dé de burgemeester - zeer tereent niet de
keuring in handen van een zoogenaamde
keurings-commissie maar in handen van
zijnen Commissaris van Politie, in verband
met art. 188 der Gemeentewet.
De keuring der films had dan ook troüw
dea Vrijdags-avonds plaats en sedert al dien
tijd is slechts één film voor eene vertooning
ongeschikt bevonden voor kinderen en wel de
bekende film „Reinheid."
Dat de Burgemeester ten slotte de keuring
ln het geheel niet meer noodig achtte, blijkt
uit de omstandigheid, dat sedert een half
jaar in het geheel geen keuring plaats vond
op eens de Burgemeester, met instemming
van Uwen Raad weer zeer scherpe maatrege
len nam door de controle in handen te geven
van een aantal particuliere personen keu
ringscommissie genoemd, terwijl deze
Commissie niet alléén de keuring wensclit ie
doen .voor jeugdige personen, maar voor alle
personen.
Dat de verzoekers meenen, dat waar de
Hooge Raad zegt „dat de beslissing of een
vertooning al of niet toelaatbaar moet worden
geacht, niet toekomt aan B. en W. noch mag
worden gedelegeerd aaü eeu door dit College
te benoemen Commissie maar krachtens ar
tikel 188 der Oemeentewet uitsluitend toe
komt aan den Burgemeester ook de Bur
gemeester zijn macht niet mag delegécren aan
een door Z.E.A. te benoemen commissie.
„Dat, wanneer de Burgemeester hiertegen
„aanvoert, dat' de Keurings-Commlssie ook
„geen beslissing kau nemen of de films al of
„niet vertoond mogen worden, doch dit Iuder-
„daad in handen blijft van Z. E. A.- dan
moeten do verzoekers daartegen aanvoeren,
„dat de Burgemeester dan tooi opnieuw de
„films zelf moet keuren, wanneer de bioscoop-
houders zich bij de opinio van de Commissie
„niet willen neerleggen en dat dan toch de
„geheele Commissie niets anders is als een
„wassen neus, waarvan de verzoekers echter
„enorm veel last e nschade hebben.
„Dat hieruit voldoende blijkt dat bovenbe
doelde personen niets anders doen dan uit
voering geven aan een verzoek van den
„Burgemeester en dat dpor de verzoekers, aan
„dczi, personen derhalve geen gratis toegang
„kan worden verleend zal hierna duidelijk
„worden aangetoond.
„Dat tóch do commissieleden ten alen tijde
„do bevoegdheid hebben do voorstellingen bij
„te wonen nota béne ter controlecriug
„bij voorbaat worden do verzoekers reeds als
„minderwaardige individuen gekwalificeerd.
„Waar 'deze controlee.ring ten allen tijde,
„volgens een eigen schrijven dezer commis-
„sie, niet meer of minder bedoelt, dan zich te
„overtuigen of eventueel niet goedgekeurde
„films ook werkelijk niet worden gegeven.
„Welk een bezwarend servituut de Burge-
„meester daarmede op onze theaters legt,
„blijkt al hieruit dat zij lüü zitplaatsen per
„week aan die personen moeten afstaan.
„Dat de verzoekers immers in den regel 4
„voorstellingen des Zondags e nde overige
„dagen één avondvoorstelling geven der
halve te zamen 10 voorstellingen, en daar de
„commissie bestaat uit 10 personen, die, zoo-
„als de Burgemeester- zegt, ten allen tijde de
„voorstellingen kunnen bijwonen, kunnen de
„verzoekers verwaclitch, dat zij 100 zitplaat
sen aan deze personen moeten afstaan, die
„absoluut geen beslissing kunnen nemen of
„een film al of niet mag worden vertoond.
„Ik moet met den avond trein naar Lon
den, Jekyll, gewichtige bezigheden. Wil je
wat voor mij inpakken ala je blief?"
HOOFDSTUK XIII.
Ralph en Constance spraken niet veel op
weg naar huis. Zij waren als 't ware over
stelpt door het plotselinge van hun groote
vreugde. Ralph zelf was inderdaad half ver
blind, want hij was totaal onvoorbereid op
hetgeen er met hem gebeurd was; hij was
vast overtuigd geweest, dat Constance hem
eerder haatte dan iets andersen telkens keek
hij tot haar op, half vragend, alsof hij nog
twijfelde aan de werkelijkheid van zijn ge
luk; en telkens als hij baar oogen zocht, ont
moette hij ze met een glimlachje van twijfel
en tochi met die heerlijke tc dorheid in hun
uitdrukking. Zij twijfelde ook aan de echtheid
van haar gewaarwordingen, ofschoon haar
lippen, haar wangen nog Ju. IG< n van zijn
kussen.
Zij traden liet huig binnen on gingen werk
tuigelijk ala 't ware naar de bibliotheek: zij
viel op een stoel neer en hij zat op den rand
van de tafel en keek haar maar steeds aan
alsof hij bang was, dat zij verdwijnen zou.
dat de geheele gescld lente zou weggevaagd
worden ala het vage beeld van een droom.
Eindelijk zei hij met eeu lange ademha
ling' „Welnu, ik geloof dat het werkelijkheid
is; maar het ia verduiveld moeilijk het te ge-
looveu." Hij stak zijn hand uit en raakte de
mouw aan van haar kleed, alsof hij zich wil
de overtuigen van de echtheid door liaai' aan
te raken.
„Weet je zeker dat je mij geen poets speelt
om mij te straffen voor al mijn hardheid te-
geuovr.je?"
„Ik geloof dat ik het 'heel zeker meen." zei
Constauo- glimlach» d en de oogen op de zij
ne gevestigd niet litei oieuweu gloed van toe-
„Dal hst vawrodsens wil v<vrrk>v- fo-i
„niet de bedoeling van Uwen Raad is, dat
„deze laat cu schade op huune bedrijven zat
„worden
„Dat de bedoeling van Uwen niet kan zijn
„dat de verzoekers, als hooge belasting beta
lers, die door de uitoefening van hunne be-
„drijven, groote sornmön in de Gemeentekas
„storten, zoodanig door den Burgemeester
„worden gedupeerd, dat zij hunne bedrijven
„niet anders dan onder moeilijke omstandig-
„heden kunnen voortzetten.
„Dat de'verzoekers, Uwen Raad opmerk
zaam maken op eeu missive van Uwen Ge
beente-Controleur, d.d. 11 Juli 1919 aan da
„verzoekers gericht, waarin deze o.m. schrijit
Zie art. 188 Uern. Wet.
„ln verband met de inwerking getreden
„nieuwe verordening op de openbare vermake
lijkheden, meen ik het volgende onder Uwe
„aandacht te moeten brengen enz.
Niemand mag toegelaten worden, dén
„voorzien van een gestempeld toegangsbewijs,
„met'uitzondering van hen, die ambtshalve
„toegang hebben.
„De verzoekers handelen derhalve in fla-
grauteu strijd met Uwe nieuwe verordening
wanneer zij do bedoelde commissieleden zon
de- entreekam ten toeg ui tot hun tin
verleunen, daar toch deze personen absoluut
geen Ambtenaren zijn in den zin der wet en
geen en kei Ambt noch bij Uwe Gemeente
uocli bij het Rtjk bekleeden.
Dat de verzoekers ten slotte meenen, dat
het de bedoeling van Uwen Raad niet is, da',
de Burgemeester de censuur op de bioscoop
theaters uitstrekt tot volwassen en gehuwde
personen, hetgeen in geen enkele plaats iu
Nederland is Vastgesteld, want dan zoudt Gij
U zelf en dé geheele Burgerij beleedlgèn.
Immers, aeht Gij U zelf en de gehuwde mm
nen #n vrouwen dezer gemeente toch niet zul
ke zwakkelingen, dat Gij vóór om üiealet
binnen te treden, e st voorlichting noodig
hebt van personen, die intellectueel niet bo
ven U staan.
Redenen waarom de verzoekers zich wenden
tot UEdel Achtparen. met het eerbiedig vc
zoek, dat bet UEdel Achtbaren moge t ho; u
het daarheen te leiden, dat de keuring der
films in handen blijft van den Burgemeester
als hoofd der Politie of van hem, die Z.E A.
als zoodanig ambtshalve vervangt en in ieticr
géval te bepalen dat de keuring ntet zal ge
schieden voor alle personen doch alléén voor
kinderen beneden den lG-jarigen leeftijd.
INOEKOMEN PERSONEN.
W. Kruijswijk, N.LL, Drebbelstraat' 13,
Hftienkarspei. slager. A. Kuiistra, N.H.,
bclielplioek 8, den Haag, dienstbode.
K. W. M. Lm ting, R.C.. üeesterwèg 1, Heer
len, kok. - W. Knaap, N.H., KennemerstraaT
weg 17, Amersfoort, kinderjuffrouw.
G. A. Blikslager, N.H., Trompstraat G. Am
sterdam, gezelschapsjuffrouw. P. H. A-.
vau der Hart, R.C., Huigbrouwerstraat 5,
Leiden, vleeschhouwer. II. P. Jonker,
R.C.. Vogelenzang 13, Helder. C. M.
Preijér. E.L., Luttik-Oudorp 66, den Haag,
f. de Jager, R.C., Lindenlaan 91, Breuke-
len-Nijeurode, behanger. C. A. van de
Pol, R.C., St. Jacobstraat 9, Haarlem, dienst
bode. A. W. van der Meij, R.C., V vertje
23, Boskoop, onderwijzeres. P. F. M.
Scheefhals, R.C., Nieuwesloot 49, Waalwijk,
kellner. M. Schutter, N.H., Verdronkeu-
oot'd 45, Haarlem, huishoudster. M. LI.
Schneiders, R.C.. Mieut 9, Amsterdam.
R. Bruinsma, N.H./R.C., keet Stationsweg,
l.emsterland, timmerman. S. B. BoersuM,
N.H., Oudegracht 201Nieuwolde, schoen
maker. A. B. Rammelkamp, R.C., St. Aniia-
straat 26, Oudenboech, onderwijzer. P.
J. Groeneweg, R.C., St. Annastraat 26, Ou
denbosch, onderwijzer. O. Zwanenburg,
R.Cy Eendraclitstraal i6. I Iaarleiinneriiede
en Spaarnwoude. Wed. Reidel, N.l 1., Oü-
degracht 118, Haarlem. J. van Keulen,
N.H., Schoutenstraa't 24, Amersoort, ii u-
menUan. E. C. Snoep, N.H., Doelen d ;i
28, Bloemeudaal, delpfom. verpleegster.
P. A. C. F. da Tliesta Jacobs, de Bok, R.C.,
St. Annastraat 20, Laren, ouderwijzer.
M. Uuuins-Wiits, R.C., Eikelenbergstraat 54,
Haarlem. O. Maathuis, R.C., Oed. Baau-
sloot 21 Oudorp, pakhuisknecht. M,
Noom. R.C., Langesfraat 39, Amsterdam,
pakhuisknecht. H. T. Stockmann, R.C.,
Langestraat 39, Bolsward, banketbakker,
B, Ringenitr, N.H., Kennemerstraatweg 115,
Wijhe, juffrouw van gezelschap. O, M.
Dekker-venVcrloo, Helclcrsche Weg 1. Texel,
huishoudster.' M. Lak, O.K., öudegraclit
93a, Zaandam. W. Scnermerhom, D.O
Limmerhock 8, Haarlem, kantoorbediende
B. Moolenburgh, N.H., Schllpkoek 17,
derhid en vrouwelijke hartstocht. „Het schijnt
zoo vreemd, niet waar? Zoo lang je liler g~
weest bent, vanmorgen nog, altijd kibbelden
wij en vochten als een hond en een kat; en
nu
„Een paar tortelduiven zou een beter woord
voor ons zijn," zei hij. „Wat een dwaas ben
ik geweest! Ik had moeten weten wat mij be
zielde. Maar verduiveld! wie kan dan ook
zonder één dak met je wonen zolder verliefd
op je te worden. Waar lach je om?"
„Om zulk een compliment van sir Ralph
Desbrook," zei ze met kalme vreugde.
„O ja, dat weet ik wel!" zei hij. „Maar 11
ben veranderd. Je zult zien wat een nette jon
gen ik kan wezen als ik wil."
„Neen, doe dat niet," zei ze ernstig. „Ver
ander niet. Ik heb je lief zooals je bent."
„Nu dan. ik beloof je, dat ik je niet slaan
zal I" zei hij.
Zij trok de schouders op.
„je kunt doen wat je wilt. ik heb liever, dat
jij ma slaat dan dat een ander
Natuurlijk kuste hij haar,
„Verduiveld, wat zal die arme ClnreuM
verbaasd en teleurgesteld zijn!" peinsde hij.
Zij glimlachte, onbewust wreed, zooalu ijle
re vrouw Ja tegenover den man dien zij niet
wil hebbeu.
..En iedereen zal aardig verbaasd zijn deuk
ik, ging hij voort.
Hij dacht aan de buren; zijn bdwustzijn of
zijn gedachten bepaalden zlcli voor liet oogen-
1)1 ik tot hel kleine kringetje, clat zich gevormd
had onmiddellijk rondom zijn geliefde.
„Dat denk ik ook. Maar wat kan ons dat
schelen? Het zou geen groot compliment zijn.
Waarom zouden ze zoo verbaasd zijn. Ik ben
niet zoo vreeselljk leeljjk of zoo vreesdijk
oud,"
Wordt vervolgd
Atank tarnt
2)
