DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. i Honderd een en twintigste Jaargang. 1919 DOS DEBDAÜ Madetlaellng. 26 SEPTEMBER Huitenlandscli overzicht. FEUILLETON. So. 226 Buitenland. 831l nummer bestaat uit 2 bladen. Abonnementaprl]* b„ pgr - f ^ncop.,** MJ* a9"' T Met ingang van 1 October a.s. zijn wij genoodzaakt den abonnementsprijs van de ALKMAARSCHE COURANT te bren gen op 2.per kwartaal of 15 cent per week voor onze lezers in de stad, en op 2.50 voor de post-abonnementen, ter wijl de prijs der advertentiën wordt ge bracht op 20 cent per regel. Wij vertrouwen er op, dat onze abon- né's deze kleine verhooging zullen billij ken; de meerdere uitgaven nopen ons daartoe. Wij streven er naar de ALK MAARSCHE COURANT als provinciaal dagblad zooveel mogelijk te doen beanti woorden aan de eischen, die aan zulk een dagblad mogen worden gesteld. De lezers hebben de laatste maanden kunnen consta- teeren, dat wij niet schromen de noodige uitbreiding aan onze courant te geven. Het dagelijks verschijnen in 6 pagina's brengt een uitgave van duizenden guldens per jaar aan papier en arbeidsioonen met zich, welke kosten nog steeds toenemen, tengevolge van de voortdurend stijgende arbeidsioonen in de typografie. Wij meenen onze abonné's er echter nog eens op te moeten wijzen, dat de abonne mentsprijs van de Alkmaarsche Courant thans ongeveer dezelfde is, als die van de meeste provinciale dagbladen van voor den oorlog, DE DIRECTIE. ZIJ, DIE ZICH MET 1 OCTOBER VOOR MINSTENS 3 MAANDEN OP DIT BLAD ABONNEEREN, ONTVANOEN DE TOT DIEN DATUM VERSCHIJNENDE NUM- MER3 FRANCO EN GRATIS. DE DIRECTIE. zijn reed» verscheidene hooggeplaatste mili tairen van hun posten ontheven, wat wel op verslapping der discipline wijst. In de Italiaansche pers klinken gematigde stemmen door. Er zijn in Italië toch ook mannen met een bezonken oordeel die het Fi- ume-incident ten sterkste veroordeelen. De Corfiere della Sera veroordeelt ten sterkstte dë belachelijke manifesten van d'Aimunzio. D'Annunzio, zegt dat het blad, heelt be weerd, dat als het halve Italiaansche volk was gelijk 't volk van Fiume, Italië behcer- scher van de halve wereld zou kunnen zijn. Maar Italië, zegt het blad, heeft er geen be hoefte aan om meester van de halve wereld te zijn. Het schijnt niet zoo gemakkelijk te zijn, d'Annunzio er van te overtuigen, dat zijn optreden niet in het belang van Italië is. Het is heel mooi aan de hand van een dich terlijke proclamatie bezit van Fiume te nemen en het strookt geheel niet de geestdrift der Italianen wanneer het om het voldoen aan nationale verlangens gaat. Maar per slot van rekening is Italië niet vrij meer in zijn optre den. Het is door zijn bondgenootschap met de andere mogendheden en door zijn aan vaarding van net volkerenverbond aan be paalde regelen gebonden en mag niet zelf standig optreden, wanneer het weet voor zijn daad niet de goedkeuring der verbondenen te zjUlen krijgen.' Daarom is het eigenmachtig optreden van d'Annunzio zeer pijnlijk voor de Italiaansche regeering, die des te meer in moeilijkheden komt, nu zij tegen den populairen dichter maatregelen zal moeten nemen, die tegen het Italiaansche volksverlangen ingaan. Dat het volk d'Annunzio'» daad over het algemeen bevordert, blijkt wel dat de vrijwil ligers te Fiume blijven toestroomen. Een Italiaansche admiraal heeft schriftelijk verklaard, dat de Italiaansche vloot Fiume nooit bombardeeren zal en dat de blokkade allesbehalve met ernst aangevat wordt, blijkt wel uit het feit, dat een geheele trein met 30 waggons levensmiddelen is doorgekomen. Generaal Badoglio is er niet in geslaagd d'Annunzio tot rede te brengen en daarom is admiraal Cagni er maar op uit gezonden. Het beyel over de troepen in de wapenstil- standszóne is aan den tegenwoordigen bevel hebber ontnomen en de minister van oorlog heeft den officieren verboden om aan Fiume- betoogingen deel te nemen. Wegens overtreding van dit voorschrift Het moet meester van zichzelf zijn en in het bijzonder van zijn leger, dat indien mui terij gepreekt wordt, ook wel eens zou kun nen luisteren naar de roepstem der bolsje wiki, Ook de Secoio komt op tegen elk irtiona- listisch avontuur en noemt d'Annunzio's be vrijdingsoorlog de vrucht van aan waanzin grenzende ijdelheid. Het blad wijst op de mogelijkheid, dait een O end conflict met de Joego-Slaven uitgelokt, wat volgens het blad eeu misdadige krankzinnigheid zou zijn. Zoo gaan er dus heel wat stemmat op, die de daad van den dichter veroordeelen. Men begrijpt heel goed, dat niet alleen het gevoel, maar "ook het verstand een woordje mee spreken moet. Het is begrijpelijk, dat men met belangstel ling uitziet naar president Wilsons opinie inzake het Flume-incident, daar het juist de Amerikaansche president geweest is, die zich steeds tegen een toewijzen van Fiume aan Italië verzet heeft. Een draadloos bericht uit Annapolis meldt, dat president Wilson in zijn redevoe ringen niet in het bijzonder de Fiume-kwcs- tie heeft aangeroerd, maar in algemeenen zin zijn hoorders heeft gewaarschuwd tegen een vooruitloopen op de zaken in Zujd-Oost-Eu- ropa, alvorens de Volkenbond dienaangaan de een beslissing heeft genomen. Men verwacht, dat niet oorlog, doch eco nomische pressie het voornaamste wapen zal zijn om d'Annunzio te dwingen. Amerika's antwoord schijnt te Rome ie zijn ingekomen en moet de bijeenkomst van een kroonraad tengevolge gehad hebben. Wilson moei eischen, dat d'Annunzio, al vorens een beslissing genomen wordt, Fiume ontruimt Men weet niet of d'Annunzio daartoe ge negen is, maar men begrijpt wel, dat de Fiu- me-kwestie geheel ten voordeele van Italië geregeld zal worden. Minister-president Nittl heeft verklaard, dat alle partijen hun deel aan de verantwoor delijkheid moesten dragen, maar de leiders der socialisten hebben zich van deelneming onthouden. De Servische regeering handhaaft haar aanspraken en het Zuid-Slavische persbureau weet mede te deelen, dat er geen sprake is van een getroffen accoord tusschen Italië, Ser vië, de Kroaten en de Slovenen betreffende de cwestie van Fiume en het probleem derAdri atische Zee. Het is wel te verwachten, dat de Italiaan sche regeering, wanneer de dichter te Fiume niet naar rede wil luisteren, tot krassere eco nomische maatregelen dan tot dusverre wer den genomen, zal overgaan. In de verschillende staten blijven de sta kingen van groote groepen werklieden de aandacht trekken Wij berichtten reeds, dat in Amerika een staking in de staalnijverheid is uitgebroken. In twintig staten der Unie wordt thans ge staakt en op vele plaatsen kwam het reeds tot ernstige botsingen. In Farro'l in Pennsylvanië en in Laeka- wannar hadden ongeregeldheden plaats, waarbij door de politie van vuurwapenen ge bruik gemaakt werd. In Engeland dreigt een spoorwegstaking De spoorwegarbeiders hebben de regeering medegedeeld, dat zij de algemeene staking zullen proclameeren, als heden geen bevredi- gend antwoord op hun eischen is ontvangen De metaalbewerker» in Engeland staken reeds en in Duitscliland begint hun voor beeld navolging te vinden en legden ook in vele plaatsen ae transportarbeiders en zeelie den den arbeid neer. De Opperste Raad te Parijs heeft heel wat moeilijke kwesties op tc lossen. Men schijnt voorloopig Griekenland het Westelijk deel van Thracië te laten bezetten. Of president Wilson hier veel voor ge voelt, moet nog afgewacht worden. De Russische Bolsjewiki schijnen'ook een vredesaanbod aan de Oekraïne gedaan te hebben, maar of de Oekrainers op het vre desaanbod zullen ingaan, is niet duidelijk. Zeker is het, dat zij naar rust verlangen. Generaal Denjikin, die uit Zuid-Rusland in de richting van Moskou oprukt, heeft hen uit Kief verdreven. Hij heeft nadien Koersk veroverd en zou reeds een vierde van het ei genlijke Rusland bevrijd hebben. Blijkbaar heeft hij, door Engeland met wa penen gesteund, meer succes dan de eens zoo gevierde Koltsjak, die in Azië niet veel meer uitvoeren kan en daarom reeds ten behoeve van Etenjikin afstand van den titel van „op perste heerscher van Rusland" zou hebben gedaan De Bolsjewiki schijnen er dus minder goed voor te staan, wat uit het links en rechts aan bieden van vredesvoorwaarden reeds afgeleid kon worden. Of ook den Geallieerden een vredesaanbod bereikt heeft, is niet met zekerheid te consta- teeren. Door Charles Oarvice. Vrij naar het Engelsch. Gelijk we berichtten ia het verschijnen van eeu groot aantal lersche bladen verboden. De „Daily News" meldt, dat dit verbod ia uitgevaardigd, omdat die bladen het prospec tus van de iersche nationale leening hadden gepubliceerd. Van sommige drukkerijen werden voorname machine-onderdeelen in be slag genomen. lntusschen ia een dex voornaamste bla den van Zuid-Ierland, de „Cork Examiner", Maandagochtend weer verschenen. TREINROOVERS. Vijf gemaskerde mannen hebben dezer da gen de postbeambten van den Ocean limited Express, op weg van Quebec naar Halifax, gebonden en uit den postwagen voor 15.000 dollars aan zilver en bankbiljetten gestolen. Bij Harlaka waren zij op den in beweging zijnden trein gesprongen en hadden zij de beambten metd e revolvers in de hand ver rast. Vermoedelijk zijn de roovera met een auto ontkomen. NATIONALISATIE DER AMERIKAAN SCHE MIJNEN. De vereenigde mijnwérkers van Amerika hebben zich bij meerderheid van stemmen ten gunste van nationalisatie der kolenmijnen verklaard. Volgens hun plan zou de regeering tegen een schatting, te doen door, door de regee ring te benoemen schatters, de mijnen moe ten koopen, end aama de mijnwerkera in de administratie moeten doen deelnemen. 1""=» eens zal de nationalisatie der mijnen ui Ca nada worden voorgesteld. SOCIALISEERING. De Tsjecho-Slawakijsdhe regeering heeft bij de nationale vergadering, als eerste stap om te komen tot socialiseering, een wetsvoor stel ingediend tot instelling van bedrijfsraden voor mijngroepen en voor de afzonderlijke mijnen en vans cheidsgerechten in het mijn wezen. De bedrijfsraden'zullen bestaan uit minstens drie in het geheim gekozen leden die naar gelang van het aantal arbeiders, tot een getal van achttien (bij de raden voor de afzonderlijke mijnen tot 28) kunnen wor den aangevuld. De raden zullen de band vormen tusschen werkgever en werknemer. VERKLARINGEN VAN V. HINDEN BURG EN V. BEUG. Behalve in New-Castle en in Pennsylvania, waar eenige ongeregeldheden voorvielen, hadden Maandag nergens wanordelijkheden plaats. De zeelieden der ertsschepen op de meren hebben de sympathiestaking met de staalbe- werkers afgekondigd. De Senaat heeft een nauwkeurig ondedzoek gelast naar de oorzaken van de staking in de st-v industrie. Voorgesteld wordt de leiders der werknemers en werkgevers bijeen te roe oen tot het houden van een bijeenkomst te Washington, ten einde dc oorzaken der sta- 'tiju gvast te stellen en om te endertoeken of een ingrijpen van regeeringswege gewettigd zou zijn. De „Times"-correspondent te New-York meldt: De Steel Corporation vertrouwt, dat zij den strijd tegen de stakers zal winnen en in dit oordeel wordt door Wall Street ge steund. Er wordt in de kringen van de arbei ders en de financiers druk gesproken over het volgende telegram, dat rechter Gary, voor zitter van den raad vand irecteuren van de Steei Corporation, uit Londen van Pierpont Morgan heeft ontvangen: „Mijn hartelijke gelukwenschea met uw strijd voor de „open shop", waarmede ik het, naar gij weet, vol maakt eens ben. De Amerikaansche vrijheide beginselen staan op het spel en moeten ze gevieren, als wij volhardend zijn." POINiOABé EN ISWOLSKY. ALIMAARSCHE - *5) „Hij zit op die buitenplaats van hem, ge loof ik. I'k heb niet veel van hem gemerkt se dert hij die bezitting geërfd heeft. Gelukkige ventl Hij heeft den titel gekregen en ai het geld op den koop toen en nu krijgt hij ook nog de vrouw, die hij liefheeft; een van de schoonste vrouwen nog wel van Engeland". J a, is het niet een gelukje voor hem I'k heb idee,/dat ze weldra heel veel genieten zul len van de wereldsche vermaken; of zouden ze als een paax verliefde menschen in een hut je op de hei gaan wonen? Je kunt nooit voor uit zeggen, wat de menschen. zullen doen. Ag nes geeft mij altijd den indruk, dat de din gen, d!ie andere menschen amuseeren, haar vervelen". „Maar lieve kind", merkte een dér andere dames op, „als men zijn hart op één ding ge steld! 'heeft en men kan 'het niet krijgen, dan vorvökm alle andere dingen je altijd GADLODQÏë. Die Baad van Vijf heeft onder voorzitter- echaip van Pirfwm, vergaderd en kaderew^ki gehoord over den voorkop! gen regeerings- vonn van Galicië. Deze wilde dat de provin cie voor goed aan Polen toegewezen zou wei den, terwijl de groetemogendheden dit slechts voorloopig rofflen -doen en later een vblkastemming ever hst déünitiev® lot willen laten beslissen. EEN" NIEUW SCHANDAAL TE PABUS. Een beschuldiging van chantage, welke een groothandelaar jegens den heer Prat. Kamer- afgf;vaardigde voor Versailles, heeft geuit, heeft in het Bourbon -paleis gr oote ontstelte nis gewékt. Da aaalk werd bolrond door een woordenwisseling, welka in oen klein café, dirkt bij de Kamer, ontstond, waar Prat met zijn secretaris en den koopman Gilbert was samengekomen. Daar begon Gilbert eensklaps schandaal te' maken. Hij schreeuwde, dat Prat een dief en oplichter was, en hield hem vast bij da hand, waarin hij een'biljet van dui- „zend fracas had. Do secretaris zoéht een goed heenkomen. De beide andere personen bega ven: zich na r het bureau van politie, waar Gilbert den afgevaardigde Prat van chantage beschuldigde. Volgens hem zouden, concur renten, die er belang bij' hadden den invoer van een 'groote partij métaal uit Amerika naar Frankrijk te beletten, Prat er voor heb ben gespannen om te beweren, dat dit artikel niet in Frankrijk moest worden ingevoerd!, daar het van Oostonrijkeche oorsprong i». Vervolgens zou de secretaris van Prat bij Gil bert zijn gékoraen en hem hébben aangebo den, dat Prat voor 2000 francs, waarvan d!e secretaris dé helft zou krijgen, aan de douane zou schrijven om de eerste verklaring te ver beteren en ver gunning te vragen het van dou ane te ontheffen. Gilbert zou dit aanbod hébben aanvaard. De door Prat geschreven brief aan den direc teur dér douane werd hem overhan'iigd tegen twee biljetten van duizend francs. Daarna ging Gilbert schandaal maken. Prat beweert echter geheel te goeder trouw te zijn geweest, zoowel eerst bij het aan dén kaak stellen van Gilbert als invoerder van Oostenrijksehe goe deren, als later toen hij' op deze verklaring te rugkwam. Hiji wist niet, dat Gilbert hem geld wilde geven en was zeer verwonderd! in het papiertje, dat déze hem in dé hand gaf alvo rens het schandaal te beginnen, een biljet van duizend francs te herkennen. Prat voegt er aan toe, dat de zaak op touw is gezet uit politieke wranik on olm. zijn herkie zing te verhinderen. Niettemin schijnt de zaak vrij verdacht en indien Prat niet aan chantage schuldig is, kan men zoggen dat hij mat, een lichtvaardigheid en onbezonnenheid heeft gehandeld, die een volksvertegenwoordi ger niet waardig zijn. DE CENSUUR IN IERLAND. De „B. Tagea Ztg." bevat verklaringen van den voormaligen chef van heit civiele Jkabinet des keizers, den veel en tereéht aangevallen heer von Berg, gedateerd 17 Aug. 1919 en van von Hihdénburg, gedateerd! 20 Sept. 1919, iqvc de zoogenaamde kroonraden van 19 en 14 Aug. 1918, waarever de oud-miiriater van bui- tealand'sehe zaken v. Hlntze onlangs uitvoeri- ge mededeelingen gedaan heeft. Uit déze ver klaringen blijkt, dat v. Hindenburg en v. Berg geheel Staan aan dé zijde van Luden- 'dotrfif, die in zijn boek medegedeeld bad, dat in de conferenties, waarbij de keizer aanwe zig was, tusschen de politici en dé militairs aanvoerders volkomen overeenstemming heerschte, dat dezelfde eenstemmigheid ook heerschte bij de besprekingen op 19 Sept. 1918 en dat men 'gelijk v. Hbntze thans schrijft, zich volkomen bewust was; dat des tijds do oorlog met diplomatieke middelen teneinde gebracht kon worden. Zij willen hiermede v. Hintze's hewer jg tegenspreken, dat zij hem moeilijkheden in den weg gélegd zouden hebben. Hét onderling elkaar de acthiullld geven schijnt nog niét te zijn afgeloopen. Eerst het staats'gerechtshof zal dit warnet van tegen strijdige „onthullingen" weten te ontknoo- pen. Eén Wtolff-bericht vat de in bovenstaand telegram bedoelde verklaring van Von Berg als vollgt samen s Men was het er over eens (geworden, dat een neutrale mogendhélid (Nederland) den Een algemeene lach begroette deze uit» spraak; toen liep het groepje verder. Constan» ce bleef nog een paar minuten zitten, met haar handen saamgevouwen onder haar man» tel. Ieder woord dat zü zoo lichtvaardig had» den uitgesproken, was een dolksteek geweest in haar hart. Natuurlijk, sir Ralph zou met la» dy Castlebridge touwen; het was niet meer dan billijk dat hij dit deed. Had zij, Constan» ce, hem niet verworpen, zoodat hij vrij was te trouwen met de vrouw die hij zoo lang had liefgehad, wonneer hij vrij was om dat te doen? Een oogenblik daarna stond zij op en liep in de richting der straat. Welke zuster Mary haar had opgegeven. Zo was blij, Jat ze iets te doen had, iets dat afleiding gaf aan haar gedachten, want het gesprek dat zij had aan» gehoord, het hooren uitspreken van den ge» liefden naam, had haar hart pijnlijk aange» daan. Zij vond het nummer van het huis, een van die armoedige, onzindelijke huizen, waar» 'aan zij reeds gewoon was geraakt. Dé deur werd opengedaan door een kind, dat er zóó vuil uitzag in haar geizcht en haar zóó scherp aanzag, alsof zij reeds een volwassen dienst» meisje was. „Mies Thorpe zei het kiuld1 met schelle stem. „O ja, ze is thuis. Er is niet veel kans dat ze uit is," zei ze met een grijnslach. „Wou u haar spreken? Tweede verdieping achter; pas op het gat In den vloer op het portaal." Constance vermeed het gat op het portaal en stond voor dó achterkamer tweede verdie» ping. Zij klopte. Een lang niet onaangename stem vorzocht haar binm.cn te 'komen; zij trad de kamer in. In een schraal gemeubileerde kamer lag een vrouw met een mooi, maar vervallen en ma- gezicht Terwijl Constance naar haar to« ging, zag zij al dadelijk, dat de kamer, of» schoon zeer armoedig, er netjes en zindelijk uitzag en zij zag ook, bijna bij den eersten oogopslag, dat de vrouw niet was als de gewo» ne armen, waarmee het even moeilijk is om te gaan als met den gewonen misdadiger of dronkaard. Een flauwe blos vertoonde zich op het blee» ke gelaat van de zieke, toen zü de bezoekster zag binnenkomen; zü rees een weinig overeind op haar elleboog en wees Constance den eeni» gen stoel aan; toen wachtte zü af, met haar donkere oogen op Constance's gezicht geves» tigd, met een nieuwsgierigheid, die ruim» schoots getemperd werd door de openhartige bewondering van een vrouw voor vrouwelüke lieftalligheid „Ik kom van „Ons Huis", zei Constance, „Wü hoorden dat u ziek was, en ik dacht u misschien van dienst te kunnen zün. Dat hoop ik. Wat is er? Toe, ga weer liggen; opzitten zal u vermoeien. Wacht, laat ik de shawl om u weg zou hamen, voor vtedtebesprakingm mét den vijand, en wel op grond van den diooir Hindenburg en Ludenidlorff uiteengezetten militairen toestand en op grond van den bin nen- en buitenlandschen politiéken toestand!, zooals dé rijkskanselier en de staatssecretaris van buitendamdsche zaken dien zagen. De oor logsdoeleinden, waaraan men mog zou vast houden, werden niet in détails boproken, maar uit den toom, dér besprekingen bleek, dat men op de- vervulling der tót diusver gekoesterde hoop niet meer rékencCe, maar dat de staats secretaris in hoofdzaak de handen vrij zou hebben. Hindenburg verklaart: Ik had destijds tegen dé uitlatingen van von Hiritze niets i!n te brengen. Daaruit volgt voor mij, dat op beidé zittingen (13 en 14 Aug.) volkomen eensgezindheid tusschen de po'liciti en dé militairen heerschte en dat bij de besprekingen ih den kroonraad van 14 Aug. dezelfde gedachtengamg gevolgd werd' als op 13 Aug. Ik wijs er nog met nadruk op, dat wij ons ten volle bewust waren, dat thans de oorlog met diplomatieke middelen ten ein de moest worden gebracht. DE STAKING IN DE STAALINDUSTRIE IN AMERIKA. Ia de „Nation" van 23 Aug., na den dood, van I&wolslky op 10 Aug., verscheen een ar tikel, getiteld: Eén groeft miédladiiger, waar- iin de schrij ver Robert! Dell aan dé band van door den Russischen voiksoonnnissari s Fo- krowsky gepubliceerde documenten, trachtte aan te toonen, dat dé oud-ambassadeur van Rusland te Fardjs sinds 1912 den oorlog voor bereidde en da>a een helper bad gevonden in Foincaré, den 'cenmaligen Franscben pre mier an minister van buifenléndeCbe zaken. In „I'Europe Nouvelle" komt Hyacint le Fhilouze op voor Foincaré en tracht zijner zijds aand e hand van onuitgegeven stukken te bewijzen, dat de Franscno regeering puist in dé maanden Augustus, September en Oc tober 1912 haar uiterste best heeft gedaan cm den Europeaschen vrede te handhaven. De bewering van de „Natem" is gegrond op een schrijven van Iswols'ky van 12 Sept. 1912 aan zijn département. Tin dien brief maakt de ambassadeur metl- dfnig van een onderhoud!, dat hij gehad zon hebben met Foincaré, waarin dleae dé trouw van de republiek aan den Tsaar zou betuigd hebben in deze bewoordingenIndien een conflict met Oostenrijk tot gewapend© inter ventie van Duftschland zou leiden, zal Frank rijk dat feit onmiddellijk erkennen als een casus foederis en zal het geen minuut tijd verliezen om zijn verplichtingen ton opzichte van Rusland na te komen. Dé „Nation" voegt hieraan toe te veron- dex stéllen, dat, indien in September 1912 Is- wolslky en Foincaré een conflict tusschen heen trekken." „Dank u," zei Becky, want zü was het. „Ik weet niet of u mü kan helpen, maar toch doet het mü heel veel pleizier u te zien. Je krügt het land hier het eene uur voor en het andere na te liggen, weken achter elkaar en niemand anders te zien te krijgen dan nu en dan den dokter. En die arme man kan nooit langer dan een minuut of drie, vier bhjven. Hij werkt even hard als een hond met een ketel aan zün staart en wordt niet veel beter betaald. Ja, 't is prettig een frisch gezicht te zien, al is het zoo'n leelyk gezicht." Haar glimlach logenstrafte haar woorden, en Constance bloosde even bü dit bedekte com» plimentje. „U heeft mjj nog niet vertelt wat u man» keert," zei ze. „Ik heb mijn been gebroken!" antwoordde Becky op een onverschilligen toon, alsof het onderwerp haar verveelde, hetgeen dan ook zonder twijfel het geval was. „Hoe is het gekomen?" „Met dansen. Ik ben een artiste van een ca» féachantant, het accent van artiste op de tweede lettergreep als 't u blieft en ik ben een paar trapjes afgegleden, dat zü een trap noemen op het tooneel. Ik zou met een gezel» schap naar Australië vertrekken; maar de chef merkte zeer wüs op, dat in Australië geen danseressen met gebroken beenen gevraagd werden en toen hebben ze mü achtergelaten." „Dat was al heel ongelukkig," zei Constan ce met haar lieve stem. „Ja," stemde Becky toe, „toch noem Ik het liever noodlottig. Het noodlot schünt mü den laatsten tüd te vervolgen. Den avond voor dat mün ongeluk plaats had, werd ik büna ge» wurgd door een paar gauwdieven of zakken» rollers en ze zouden me heusch haast gedood hebben en my stellig myn beurs afgenomen, als er niet bütüds een heer was gekomen, die my redde en mijn beurs ook!" „Dat was lang geen noodlottig toeval," zei Constance. „U zou uw geld kwüt zün." „Ja zeker," stemde Becky toe. „Niet dat dit er op den langen duur zoo heel veel toe ge» daan had, want het is nu toch büna alles op. „Was het geld, dat u hadt op gespaard?" vroeg Constance niet uit nieuwsgierigheid, maar uit belangstelling. „Het is heel hard." „Ach u mag het opgespaard geld noe» men," zei Becky met een zekere onverschillig» heid. „In ieder geval, of ik er zoo of op een andere manier ben aangekomen, nu is het op. Ik heb net nog twee shillings en vier stuivers over en ik ben veertien dagen achter met het betalen van mün huur. Het kan mü niet sche» len u dat te vertellen, want ik weet, dat de zusters toch geen geld geven." Constance glimlachte droevig. (Wordt vervolgd

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1919 | | pagina 1