DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
i
Honderd een en twintigste Jaargang.
1919
DOS DEBDAÜ
Madetlaellng.
26 SEPTEMBER
Huitenlandscli overzicht.
FEUILLETON.
So. 226
Buitenland.
831l nummer bestaat uit 2 bladen.
Abonnementaprl]* b„ pgr - f ^ncop.,** MJ* a9"' T
Met ingang van 1 October a.s. zijn wij
genoodzaakt den abonnementsprijs van
de ALKMAARSCHE COURANT te bren
gen op 2.per kwartaal of 15 cent per
week voor onze lezers in de stad, en op
2.50 voor de post-abonnementen, ter
wijl de prijs der advertentiën wordt ge
bracht op 20 cent per regel.
Wij vertrouwen er op, dat onze abon-
né's deze kleine verhooging zullen billij
ken; de meerdere uitgaven nopen ons
daartoe. Wij streven er naar de ALK
MAARSCHE COURANT als provinciaal
dagblad zooveel mogelijk te doen beanti
woorden aan de eischen, die aan zulk een
dagblad mogen worden gesteld. De lezers
hebben de laatste maanden kunnen consta-
teeren, dat wij niet schromen de noodige
uitbreiding aan onze courant te geven.
Het dagelijks verschijnen in 6 pagina's
brengt een uitgave van duizenden guldens
per jaar aan papier en arbeidsioonen met
zich, welke kosten nog steeds toenemen,
tengevolge van de voortdurend stijgende
arbeidsioonen in de typografie.
Wij meenen onze abonné's er echter nog
eens op te moeten wijzen, dat de abonne
mentsprijs van de Alkmaarsche Courant
thans ongeveer dezelfde is, als die van de
meeste provinciale dagbladen van voor
den oorlog,
DE DIRECTIE.
ZIJ, DIE ZICH MET 1 OCTOBER VOOR
MINSTENS 3 MAANDEN OP DIT BLAD
ABONNEEREN, ONTVANOEN DE TOT
DIEN DATUM VERSCHIJNENDE NUM-
MER3 FRANCO EN GRATIS.
DE DIRECTIE.
zijn reed» verscheidene hooggeplaatste mili
tairen van hun posten ontheven, wat wel op
verslapping der discipline wijst.
In de Italiaansche pers klinken gematigde
stemmen door. Er zijn in Italië toch ook
mannen met een bezonken oordeel die het Fi-
ume-incident ten sterkste veroordeelen.
De Corfiere della Sera veroordeelt ten
sterkstte dë belachelijke manifesten van
d'Aimunzio.
D'Annunzio, zegt dat het blad, heelt be
weerd, dat als het halve Italiaansche volk
was gelijk 't volk van Fiume, Italië behcer-
scher van de halve wereld zou kunnen zijn.
Maar Italië, zegt het blad, heeft er geen be
hoefte aan om meester van de halve wereld te
zijn.
Het schijnt niet zoo gemakkelijk te zijn,
d'Annunzio er van te overtuigen, dat zijn
optreden niet in het belang van Italië is.
Het is heel mooi aan de hand van een dich
terlijke proclamatie bezit van Fiume te nemen
en het strookt geheel niet de geestdrift der
Italianen wanneer het om het voldoen aan
nationale verlangens gaat. Maar per slot van
rekening is Italië niet vrij meer in zijn optre
den. Het is door zijn bondgenootschap met
de andere mogendheden en door zijn aan
vaarding van net volkerenverbond aan be
paalde regelen gebonden en mag niet zelf
standig optreden, wanneer het weet voor zijn
daad niet de goedkeuring der verbondenen te
zjUlen krijgen.'
Daarom is het eigenmachtig optreden van
d'Annunzio zeer pijnlijk voor de Italiaansche
regeering, die des te meer in moeilijkheden
komt, nu zij tegen den populairen dichter
maatregelen zal moeten nemen, die tegen het
Italiaansche volksverlangen ingaan.
Dat het volk d'Annunzio'» daad over het
algemeen bevordert, blijkt wel dat de vrijwil
ligers te Fiume blijven toestroomen.
Een Italiaansche admiraal heeft schriftelijk
verklaard, dat de Italiaansche vloot Fiume
nooit bombardeeren zal en dat de blokkade
allesbehalve met ernst aangevat wordt, blijkt
wel uit het feit, dat een geheele trein met 30
waggons levensmiddelen is doorgekomen.
Generaal Badoglio is er niet in geslaagd
d'Annunzio tot rede te brengen en daarom is
admiraal Cagni er maar op uit gezonden.
Het beyel over de troepen in de wapenstil-
standszóne is aan den tegenwoordigen bevel
hebber ontnomen en de minister van oorlog
heeft den officieren verboden om aan Fiume-
betoogingen deel te nemen.
Wegens overtreding van dit voorschrift
Het moet meester van zichzelf zijn en in
het bijzonder van zijn leger, dat indien mui
terij gepreekt wordt, ook wel eens zou kun
nen luisteren naar de roepstem der bolsje
wiki,
Ook de Secoio komt op tegen elk irtiona-
listisch avontuur en noemt d'Annunzio's be
vrijdingsoorlog de vrucht van aan waanzin
grenzende ijdelheid.
Het blad wijst op de mogelijkheid, dait een
O end conflict met de Joego-Slaven
uitgelokt, wat volgens het blad eeu
misdadige krankzinnigheid zou zijn.
Zoo gaan er dus heel wat stemmat op, die
de daad van den dichter veroordeelen.
Men begrijpt heel goed, dat niet alleen het
gevoel, maar "ook het verstand een woordje
mee spreken moet.
Het is begrijpelijk, dat men met belangstel
ling uitziet naar president Wilsons opinie
inzake het Flume-incident, daar het juist de
Amerikaansche president geweest is, die zich
steeds tegen een toewijzen van Fiume aan
Italië verzet heeft.
Een draadloos bericht uit Annapolis
meldt, dat president Wilson in zijn redevoe
ringen niet in het bijzonder de Fiume-kwcs-
tie heeft aangeroerd, maar in algemeenen zin
zijn hoorders heeft gewaarschuwd tegen een
vooruitloopen op de zaken in Zujd-Oost-Eu-
ropa, alvorens de Volkenbond dienaangaan
de een beslissing heeft genomen.
Men verwacht, dat niet oorlog, doch eco
nomische pressie het voornaamste wapen zal
zijn om d'Annunzio te dwingen.
Amerika's antwoord schijnt te Rome ie
zijn ingekomen en moet de bijeenkomst van
een kroonraad tengevolge gehad hebben.
Wilson moei eischen, dat d'Annunzio, al
vorens een beslissing genomen wordt, Fiume
ontruimt
Men weet niet of d'Annunzio daartoe ge
negen is, maar men begrijpt wel, dat de Fiu-
me-kwestie geheel ten voordeele van Italië
geregeld zal worden.
Minister-president Nittl heeft verklaard,
dat alle partijen hun deel aan de verantwoor
delijkheid moesten dragen, maar de leiders
der socialisten hebben zich van deelneming
onthouden.
De Servische regeering handhaaft haar
aanspraken en het Zuid-Slavische persbureau
weet mede te deelen, dat er geen sprake is
van een getroffen accoord tusschen Italië, Ser
vië, de Kroaten en de Slovenen betreffende de
cwestie van Fiume en het probleem derAdri
atische Zee.
Het is wel te verwachten, dat de Italiaan
sche regeering, wanneer de dichter te Fiume
niet naar rede wil luisteren, tot krassere eco
nomische maatregelen dan tot dusverre wer
den genomen, zal overgaan.
In de verschillende staten blijven de sta
kingen van groote groepen werklieden de
aandacht trekken
Wij berichtten reeds, dat in Amerika een
staking in de staalnijverheid is uitgebroken.
In twintig staten der Unie wordt thans ge
staakt en op vele plaatsen kwam het reeds tot
ernstige botsingen.
In Farro'l in Pennsylvanië en in Laeka-
wannar hadden ongeregeldheden plaats,
waarbij door de politie van vuurwapenen ge
bruik gemaakt werd.
In Engeland dreigt een spoorwegstaking
De spoorwegarbeiders hebben de regeering
medegedeeld, dat zij de algemeene staking
zullen proclameeren, als heden geen bevredi-
gend antwoord op hun eischen is ontvangen
De metaalbewerker» in Engeland staken
reeds en in Duitscliland begint hun voor
beeld navolging te vinden en legden ook in
vele plaatsen ae transportarbeiders en zeelie
den den arbeid neer.
De Opperste Raad te Parijs heeft heel wat
moeilijke kwesties op tc lossen. Men schijnt
voorloopig Griekenland het Westelijk deel
van Thracië te laten bezetten.
Of president Wilson hier veel voor ge
voelt, moet nog afgewacht worden.
De Russische Bolsjewiki schijnen'ook een
vredesaanbod aan de Oekraïne gedaan te
hebben, maar of de Oekrainers op het vre
desaanbod zullen ingaan, is niet duidelijk.
Zeker is het, dat zij naar rust verlangen.
Generaal Denjikin, die uit Zuid-Rusland in
de richting van Moskou oprukt, heeft hen
uit Kief verdreven. Hij heeft nadien Koersk
veroverd en zou reeds een vierde van het ei
genlijke Rusland bevrijd hebben.
Blijkbaar heeft hij, door Engeland met wa
penen gesteund, meer succes dan de eens zoo
gevierde Koltsjak, die in Azië niet veel meer
uitvoeren kan en daarom reeds ten behoeve
van Etenjikin afstand van den titel van „op
perste heerscher van Rusland" zou hebben
gedaan
De Bolsjewiki schijnen er dus minder goed
voor te staan, wat uit het links en rechts aan
bieden van vredesvoorwaarden reeds afgeleid
kon worden.
Of ook den Geallieerden een vredesaanbod
bereikt heeft, is niet met zekerheid te consta-
teeren.
Door Charles Oarvice.
Vrij naar het Engelsch.
Gelijk we berichtten ia het verschijnen van
eeu groot aantal lersche bladen verboden.
De „Daily News" meldt, dat dit verbod ia
uitgevaardigd, omdat die bladen het prospec
tus van de iersche nationale leening hadden
gepubliceerd. Van sommige drukkerijen
werden voorname machine-onderdeelen in be
slag genomen.
lntusschen ia een dex voornaamste bla
den van Zuid-Ierland, de „Cork Examiner",
Maandagochtend weer verschenen.
TREINROOVERS.
Vijf gemaskerde mannen hebben dezer da
gen de postbeambten van den Ocean limited
Express, op weg van Quebec naar Halifax,
gebonden en uit den postwagen voor 15.000
dollars aan zilver en bankbiljetten gestolen.
Bij Harlaka waren zij op den in beweging
zijnden trein gesprongen en hadden zij de
beambten metd e revolvers in de hand ver
rast. Vermoedelijk zijn de roovera met een
auto ontkomen.
NATIONALISATIE DER AMERIKAAN
SCHE MIJNEN.
De vereenigde mijnwérkers van Amerika
hebben zich bij meerderheid van stemmen ten
gunste van nationalisatie der kolenmijnen
verklaard.
Volgens hun plan zou de regeering tegen
een schatting, te doen door, door de regee
ring te benoemen schatters, de mijnen moe
ten koopen, end aama de mijnwerkera in de
administratie moeten doen deelnemen. 1""=»
eens zal de nationalisatie der mijnen ui Ca
nada worden voorgesteld.
SOCIALISEERING.
De Tsjecho-Slawakijsdhe regeering heeft
bij de nationale vergadering, als eerste stap
om te komen tot socialiseering, een wetsvoor
stel ingediend tot instelling van bedrijfsraden
voor mijngroepen en voor de afzonderlijke
mijnen en vans cheidsgerechten in het mijn
wezen. De bedrijfsraden'zullen bestaan uit
minstens drie in het geheim gekozen leden
die naar gelang van het aantal arbeiders,
tot een getal van achttien (bij de raden voor
de afzonderlijke mijnen tot 28) kunnen wor
den aangevuld.
De raden zullen de band vormen tusschen
werkgever en werknemer.
VERKLARINGEN VAN V. HINDEN
BURG EN V. BEUG.
Behalve in New-Castle en in Pennsylvania,
waar eenige ongeregeldheden voorvielen,
hadden Maandag nergens wanordelijkheden
plaats.
De zeelieden der ertsschepen op de meren
hebben de sympathiestaking met de staalbe-
werkers afgekondigd.
De Senaat heeft een nauwkeurig ondedzoek
gelast naar de oorzaken van de staking in de
st-v industrie. Voorgesteld wordt de leiders
der werknemers en werkgevers bijeen te roe
oen tot het houden van een bijeenkomst te
Washington, ten einde dc oorzaken der sta-
'tiju gvast te stellen en om te endertoeken of
een ingrijpen van regeeringswege gewettigd
zou zijn.
De „Times"-correspondent te New-York
meldt: De Steel Corporation vertrouwt, dat
zij den strijd tegen de stakers zal winnen en
in dit oordeel wordt door Wall Street ge
steund. Er wordt in de kringen van de arbei
ders en de financiers druk gesproken over het
volgende telegram, dat rechter Gary, voor
zitter van den raad vand irecteuren van de
Steei Corporation, uit Londen van Pierpont
Morgan heeft ontvangen: „Mijn hartelijke
gelukwenschea met uw strijd voor de „open
shop", waarmede ik het, naar gij weet, vol
maakt eens ben. De Amerikaansche vrijheide
beginselen staan op het spel en moeten ze
gevieren, als wij volhardend zijn."
POINiOABé EN ISWOLSKY.
ALIMAARSCHE
-
*5)
„Hij zit op die buitenplaats van hem, ge
loof ik. I'k heb niet veel van hem gemerkt se
dert hij die bezitting geërfd heeft. Gelukkige
ventl Hij heeft den titel gekregen en ai het
geld op den koop toen en nu krijgt hij ook
nog de vrouw, die hij liefheeft; een van de
schoonste vrouwen nog wel van Engeland".
J a, is het niet een gelukje voor hem I'k
heb idee,/dat ze weldra heel veel genieten zul
len van de wereldsche vermaken; of zouden
ze als een paax verliefde menschen in een hut
je op de hei gaan wonen? Je kunt nooit voor
uit zeggen, wat de menschen. zullen doen. Ag
nes geeft mij altijd den indruk, dat de din
gen, d!ie andere menschen amuseeren, haar
vervelen".
„Maar lieve kind", merkte een dér andere
dames op, „als men zijn hart op één ding ge
steld! 'heeft en men kan 'het niet krijgen, dan
vorvökm alle andere dingen je altijd
GADLODQÏë.
Die Baad van Vijf heeft onder voorzitter-
echaip van Pirfwm, vergaderd en kaderew^ki
gehoord over den voorkop! gen regeerings-
vonn van Galicië. Deze wilde dat de provin
cie voor goed aan Polen toegewezen zou wei
den, terwijl de groetemogendheden dit
slechts voorloopig rofflen -doen en later een
vblkastemming ever hst déünitiev® lot willen
laten beslissen.
EEN" NIEUW SCHANDAAL TE PABUS.
Een beschuldiging van chantage, welke een
groothandelaar jegens den heer Prat. Kamer-
afgf;vaardigde voor Versailles, heeft geuit,
heeft in het Bourbon -paleis gr oote ontstelte
nis gewékt. Da aaalk werd bolrond door een
woordenwisseling, welka in oen klein café,
dirkt bij de Kamer, ontstond, waar Prat met
zijn secretaris en den koopman Gilbert was
samengekomen. Daar begon Gilbert eensklaps
schandaal te' maken. Hij schreeuwde, dat Prat
een dief en oplichter was, en hield hem vast
bij da hand, waarin hij een'biljet van dui-
„zend fracas had. Do secretaris zoéht een goed
heenkomen. De beide andere personen bega
ven: zich na r het bureau van politie, waar
Gilbert den afgevaardigde Prat van chantage
beschuldigde. Volgens hem zouden, concur
renten, die er belang bij' hadden den invoer
van een 'groote partij métaal uit Amerika
naar Frankrijk te beletten, Prat er voor heb
ben gespannen om te beweren, dat dit artikel
niet in Frankrijk moest worden ingevoerd!,
daar het van Oostonrijkeche oorsprong i».
Vervolgens zou de secretaris van Prat bij Gil
bert zijn gékoraen en hem hébben aangebo
den, dat Prat voor 2000 francs, waarvan d!e
secretaris dé helft zou krijgen, aan de douane
zou schrijven om de eerste verklaring te ver
beteren en ver gunning te vragen het van dou
ane te ontheffen.
Gilbert zou dit aanbod hébben aanvaard.
De door Prat geschreven brief aan den direc
teur dér douane werd hem overhan'iigd tegen
twee biljetten van duizend francs. Daarna
ging Gilbert schandaal maken. Prat beweert
echter geheel te goeder trouw te zijn geweest,
zoowel eerst bij het aan dén kaak stellen van
Gilbert als invoerder van Oostenrijksehe goe
deren, als later toen hij' op deze verklaring te
rugkwam. Hiji wist niet, dat Gilbert hem geld
wilde geven en was zeer verwonderd! in het
papiertje, dat déze hem in dé hand gaf alvo
rens het schandaal te beginnen, een biljet
van duizend francs te herkennen.
Prat voegt er aan toe, dat de zaak op touw
is gezet uit politieke wranik on olm. zijn herkie
zing te verhinderen. Niettemin schijnt de
zaak vrij verdacht en indien Prat niet aan
chantage schuldig is, kan men zoggen dat hij
mat, een lichtvaardigheid en onbezonnenheid
heeft gehandeld, die een volksvertegenwoordi
ger niet waardig zijn.
DE CENSUUR IN IERLAND.
De „B. Tagea Ztg." bevat verklaringen van
den voormaligen chef van heit civiele Jkabinet
des keizers, den veel en tereéht aangevallen
heer von Berg, gedateerd 17 Aug. 1919 en van
von Hihdénburg, gedateerd! 20 Sept. 1919,
iqvc de zoogenaamde kroonraden van 19 en 14
Aug. 1918, waarever de oud-miiriater van bui-
tealand'sehe zaken v. Hlntze onlangs uitvoeri-
ge mededeelingen gedaan heeft. Uit déze ver
klaringen blijkt, dat v. Hindenburg en v.
Berg geheel Staan aan dé zijde van Luden-
'dotrfif, die in zijn boek medegedeeld bad, dat
in de conferenties, waarbij de keizer aanwe
zig was, tusschen de politici en dé militairs
aanvoerders volkomen overeenstemming
heerschte, dat dezelfde eenstemmigheid ook
heerschte bij de besprekingen op 19 Sept.
1918 en dat men 'gelijk v. Hbntze thans
schrijft, zich volkomen bewust was; dat des
tijds do oorlog met diplomatieke middelen
teneinde gebracht kon worden. Zij willen
hiermede v. Hintze's hewer jg tegenspreken,
dat zij hem moeilijkheden in den weg gélegd
zouden hebben.
Hét onderling elkaar de acthiullld geven
schijnt nog niét te zijn afgeloopen. Eerst het
staats'gerechtshof zal dit warnet van tegen
strijdige „onthullingen" weten te ontknoo-
pen.
Eén Wtolff-bericht vat de in bovenstaand
telegram bedoelde verklaring van Von Berg
als vollgt samen s
Men was het er over eens (geworden, dat
een neutrale mogendhélid (Nederland) den
Een algemeene lach begroette deze uit»
spraak; toen liep het groepje verder. Constan»
ce bleef nog een paar minuten zitten, met
haar handen saamgevouwen onder haar man»
tel. Ieder woord dat zü zoo lichtvaardig had»
den uitgesproken, was een dolksteek geweest
in haar hart. Natuurlijk, sir Ralph zou met la»
dy Castlebridge touwen; het was niet meer
dan billijk dat hij dit deed. Had zij, Constan»
ce, hem niet verworpen, zoodat hij vrij was te
trouwen met de vrouw die hij zoo lang had
liefgehad, wonneer hij vrij was om dat te
doen?
Een oogenblik daarna stond zij op en liep
in de richting der straat. Welke zuster Mary
haar had opgegeven. Zo was blij, Jat ze iets
te doen had, iets dat afleiding gaf aan haar
gedachten, want het gesprek dat zij had aan»
gehoord, het hooren uitspreken van den ge»
liefden naam, had haar hart pijnlijk aange»
daan. Zij vond het nummer van het huis, een
van die armoedige, onzindelijke huizen, waar»
'aan zij reeds gewoon was geraakt. Dé deur
werd opengedaan door een kind, dat er zóó
vuil uitzag in haar geizcht en haar zóó scherp
aanzag, alsof zij reeds een volwassen dienst»
meisje was.
„Mies Thorpe zei het kiuld1 met schelle
stem. „O ja, ze is thuis. Er is niet veel kans
dat ze uit is," zei ze met een grijnslach. „Wou
u haar spreken? Tweede verdieping achter;
pas op het gat In den vloer op het portaal."
Constance vermeed het gat op het portaal en
stond voor dó achterkamer tweede verdie»
ping. Zij klopte. Een lang niet onaangename
stem vorzocht haar binm.cn te 'komen; zij trad
de kamer in.
In een schraal gemeubileerde kamer lag een
vrouw met een mooi, maar vervallen en ma-
gezicht Terwijl Constance naar haar to«
ging, zag zij al dadelijk, dat de kamer, of»
schoon zeer armoedig, er netjes en zindelijk
uitzag en zij zag ook, bijna bij den eersten
oogopslag, dat de vrouw niet was als de gewo»
ne armen, waarmee het even moeilijk is om te
gaan als met den gewonen misdadiger of
dronkaard.
Een flauwe blos vertoonde zich op het blee»
ke gelaat van de zieke, toen zü de bezoekster
zag binnenkomen; zü rees een weinig overeind
op haar elleboog en wees Constance den eeni»
gen stoel aan; toen wachtte zü af, met haar
donkere oogen op Constance's gezicht geves»
tigd, met een nieuwsgierigheid, die ruim»
schoots getemperd werd door de openhartige
bewondering van een vrouw voor vrouwelüke
lieftalligheid
„Ik kom van „Ons Huis", zei Constance,
„Wü hoorden dat u ziek was, en ik dacht u
misschien van dienst te kunnen zün. Dat hoop
ik. Wat is er? Toe, ga weer liggen; opzitten zal
u vermoeien. Wacht, laat ik de shawl om u
weg zou hamen, voor vtedtebesprakingm mét
den vijand, en wel op grond van den diooir
Hindenburg en Ludenidlorff uiteengezetten
militairen toestand en op grond van den bin
nen- en buitenlandschen politiéken toestand!,
zooals dé rijkskanselier en de staatssecretaris
van buitendamdsche zaken dien zagen. De oor
logsdoeleinden, waaraan men mog zou vast
houden, werden niet in détails boproken, maar
uit den toom, dér besprekingen bleek, dat men
op de- vervulling der tót diusver gekoesterde
hoop niet meer rékencCe, maar dat de staats
secretaris in hoofdzaak de handen vrij zou
hebben.
Hindenburg verklaart:
Ik had destijds tegen dé uitlatingen van
von Hiritze niets i!n te brengen. Daaruit volgt
voor mij, dat op beidé zittingen (13 en 14
Aug.) volkomen eensgezindheid tusschen de
po'liciti en dé militairen heerschte en dat bij
de besprekingen ih den kroonraad van 14
Aug. dezelfde gedachtengamg gevolgd werd'
als op 13 Aug. Ik wijs er nog met nadruk op,
dat wij ons ten volle bewust waren, dat thans
de oorlog met diplomatieke middelen ten ein
de moest worden gebracht.
DE STAKING IN DE STAALINDUSTRIE
IN AMERIKA.
Ia de „Nation" van 23 Aug., na den dood,
van I&wolslky op 10 Aug., verscheen een ar
tikel, getiteld: Eén groeft miédladiiger, waar-
iin de schrij ver Robert! Dell aan dé band van
door den Russischen voiksoonnnissari s Fo-
krowsky gepubliceerde documenten, trachtte
aan te toonen, dat dé oud-ambassadeur van
Rusland te Fardjs sinds 1912 den oorlog voor
bereidde en da>a een helper bad gevonden
in Foincaré, den 'cenmaligen Franscben pre
mier an minister van buifenléndeCbe zaken.
In „I'Europe Nouvelle" komt Hyacint le
Fhilouze op voor Foincaré en tracht zijner
zijds aand e hand van onuitgegeven stukken
te bewijzen, dat de Franscno regeering puist
in dé maanden Augustus, September en Oc
tober 1912 haar uiterste best heeft gedaan cm
den Europeaschen vrede te handhaven.
De bewering van de „Natem" is gegrond
op een schrijven van Iswols'ky van 12 Sept.
1912 aan zijn département.
Tin dien brief maakt de ambassadeur metl-
dfnig van een onderhoud!, dat hij gehad zon
hebben met Foincaré, waarin dleae dé trouw
van de republiek aan den Tsaar zou betuigd
hebben in deze bewoordingenIndien een
conflict met Oostenrijk tot gewapend© inter
ventie van Duftschland zou leiden, zal Frank
rijk dat feit onmiddellijk erkennen als een
casus foederis en zal het geen minuut tijd
verliezen om zijn verplichtingen ton opzichte
van Rusland na te komen.
Dé „Nation" voegt hieraan toe te veron-
dex stéllen, dat, indien in September 1912 Is-
wolslky en Foincaré een conflict tusschen
heen trekken."
„Dank u," zei Becky, want zü was het. „Ik
weet niet of u mü kan helpen, maar toch doet
het mü heel veel pleizier u te zien. Je krügt
het land hier het eene uur voor en het andere
na te liggen, weken achter elkaar en niemand
anders te zien te krijgen dan nu en dan den
dokter. En die arme man kan nooit langer dan
een minuut of drie, vier bhjven. Hij werkt
even hard als een hond met een ketel aan zün
staart en wordt niet veel beter betaald. Ja, 't
is prettig een frisch gezicht te zien, al is het
zoo'n leelyk gezicht."
Haar glimlach logenstrafte haar woorden, en
Constance bloosde even bü dit bedekte com»
plimentje.
„U heeft mjj nog niet vertelt wat u man»
keert," zei ze.
„Ik heb mijn been gebroken!" antwoordde
Becky op een onverschilligen toon, alsof het
onderwerp haar verveelde, hetgeen dan ook
zonder twijfel het geval was.
„Hoe is het gekomen?"
„Met dansen. Ik ben een artiste van een ca»
féachantant, het accent van artiste op de
tweede lettergreep als 't u blieft en ik ben
een paar trapjes afgegleden, dat zü een trap
noemen op het tooneel. Ik zou met een gezel»
schap naar Australië vertrekken; maar de
chef merkte zeer wüs op, dat in Australië geen
danseressen met gebroken beenen gevraagd
werden en toen hebben ze mü achtergelaten."
„Dat was al heel ongelukkig," zei Constan
ce met haar lieve stem.
„Ja," stemde Becky toe, „toch noem Ik het
liever noodlottig. Het noodlot schünt mü den
laatsten tüd te vervolgen. Den avond voor
dat mün ongeluk plaats had, werd ik büna ge»
wurgd door een paar gauwdieven of zakken»
rollers en ze zouden me heusch haast gedood
hebben en my stellig myn beurs afgenomen,
als er niet bütüds een heer was gekomen, die
my redde en mijn beurs ook!"
„Dat was lang geen noodlottig toeval," zei
Constance. „U zou uw geld kwüt zün."
„Ja zeker," stemde Becky toe. „Niet dat dit
er op den langen duur zoo heel veel toe ge»
daan had, want het is nu toch büna alles op.
„Was het geld, dat u hadt op gespaard?"
vroeg Constance niet uit nieuwsgierigheid,
maar uit belangstelling. „Het is heel hard."
„Ach u mag het opgespaard geld noe»
men," zei Becky met een zekere onverschillig»
heid. „In ieder geval, of ik er zoo of op een
andere manier ben aangekomen, nu is het op.
Ik heb net nog twee shillings en vier stuivers
over en ik ben veertien dagen achter met het
betalen van mün huur. Het kan mü niet sche»
len u dat te vertellen, want ik weet, dat de
zusters toch geen geld geven."
Constance glimlachte droevig.
(Wordt vervolgd