Insult Emit.
0, iMid-iiiltauiniiilMC it AlKiiH.o
BunUri twee n twhtlfiti Jaargatig.
J- LPILLETOK.
i)e IloGTo in't BroeL
u.
Woffixdnsr 4 FVbruari
VtKSTREKKING WI1TEBROOD
OP BRU1NBROODKAARTEN.
De DIRECTEUR van het DISTRIBUTIE-
BEDRIJF deelt, oaar aanlciding van een bc-
schikking van den Minister van Landbouw,
Nijverheid en Handel, mede, dat het NIET
GCOORLOOFD IS WITTEBROOD TE
VhRSTREKKEN OP BRUINBROODKAAR-
TEN.
Zij. die wenscheu hun Bruinbroodkaartcn
voor Wittebroodkaarten om te ruilen, kun-
ti -ii zulks doen aan het Distributiebcdrijf op
de PAARDENMARKT, des morgens van 9
tot 1 uur.
De Directeur voomoemd,
C. H. SCHNEIDERS.
PROVIN'CIAAIj NIEUWS,
VEREENIGING VAN OUD-LEERUN-
GEN DEB RIJKSLANDBOUW-
WINTERSCHOOL TE SCHAGEtN.
(Vervolg.)
Wanneer een aanvrage is ingediend, dan
moet het bestuur van de vereeniging of stich-
ting of gemecnte, binnen 8 maanden na het
ontvangen van de aanvrage, een met redenen
omkleede beslissing nemen en de voorwaarden
mededeelen. Wanneer er onteigening noodig
is, dan wordt deze termijn ver lengd met „bin-
nen 8 maanden na het verkrijgen van het
onroerende goed."
Daarin zit een moeilijkheid. De vereeniging
kan zeggen„Wij hebben geen grond en geen
haast maken met 'de onteigening en. dan is er
geen wettelijke bepaling, die ervoor zorgt, dat
de onteigening werkelijk geschieden moet."
Men kan dan uitstellen zoo lang men wil. In
de zittingen van de Kamers heeft men al ge-
tracht, daarvoor een oplossing te geven, maar
daartoe geen kans gezien en het daarom maar
aan ziin beloop overgelaten. Men mag wel
veronderstellen, dat een vereeniging voor het
doel, waarvoor ze is opgericht, toch ijver zal
toonen.
Men zal dit zeker bevorderen, als in het
bestuur van de vereeniging ook de vertegen-
woordigers van de belanghebbenden zitting
hebben. Men heeft dan groote zekerheid, dat
het bestuur al z'n best doet, aan de aanvragen
te voldoen.
De vereeniging zal ook den prijs moeten
stellen van het plaatsje en de voorwaarden
moeten aangeven, waaraan de uitgifte van
den grond gehonden is. Die wordea den
arbeider bekend gemaakt en wanneer zij den
arbeider niet aanstaan, dan heeft hij recht van
beroep bij Ged. Staten. De termijn voor zoo'n
hooger beroep is een maand.
Het beginsel is aangenomen, dat het Rijk
bet noodige geld verschaft voor den aankoop
van den grond.
De arbeiders, die een plaatsje in eigendom
krijgt, zal daarvoor het geld van de gemeente
in leen krijgen tegen een rente van 4 pCt.
met de bepaling, aat, wanneer hij drie jaar
Dienzelfden dag nog, vervolgde Jan den
weg die naar de Baginsky's-boeve yoerde.
Samuel Guzek had hem op de armen van
het eiland afgedragen opdat zijn met moeite
gedroogde kleeren m het moerswater niet Op-
nieuw nat werdcn, en hii was nog een eind-
weegs mee gegaan totdat Jan den juisten weg
niet meer missen kon.
Aan den rand van het broekland hadden ze
afscheid genomen en de oude man was naar
zijn veilig kwartier teruggekeerd om onaange-
name ontmoetingen te voorkomen. Zijn vrij-
heid was nu een dubbel kostbaar goed, want
hii had die noodig voor zijn jongen meester.
Waarom zou hij dan onvoorzichtig zijn en bij
een toevallige ontmoeting met een gendarm
of grensjager de begeerte bij zoo iemand op-
wekken om zich met Samuel Guzek's lange
beenen in een wedloop te begeven? Er kon
immers wel eens een nieuweling bij zijn die
u nog niet uit eigen ervaring de nutteloosheid
van zoo een vervolging inzag, en dan gaf zoo
iets maar onnoodige ergernis en een .paar
dagen onrust, totdat ook zoo'n nieuweling
zich erin sdhikte, dat Samuel Guzek in zeke-
ren zin het recht bezat zijn straffen alleen bij
wintertijd uit te zitten.
Dat zijn heer hem nog fceden noodig zou
hebben, aat wist hij.
Nu ging daw oat lange aahradaa hcan m
tie 4 pCt. betaald hseft, me!'wgrtp rm de
rente gedurende 30 jaar een mnulteit moet
betalen van 4 pCt. Dan ia na 30 jaar dat
plaatsje zijn eigendom.
Dit ia gedaan om te voorkomen, dat bet
oververdiende geld gebruikt wordt om het
eigendom uit u: breiden. Men wil, dat de
landarbeider, landarbeider blijft, totdat alles
is afgeiost.
Bij een aanvrage heeft de arbeider het
recht, te kennen te geveu, dat hij een gedeelte
van de koopsom scnuldig wil blijven en dat
hij daarvoor wil betalen een grondrente van
4 pCt. Die schuld zal nooit meer mogen zijn
dan V* van het geleende geld. De arbeider
mag dit elk oogenblik weer atkoopen, nadat
hij de hypotheek heeft afgeiost. Voor het
afkoopen betaalt hij niet meer dan het bedrag,
dat hij schuldig is gebleven. Het geld voor
het plaatsje wordt aan den arbeider verschaft
door de vereeniging of de gemeente.
Wanneer een vereeniging geld noodig heeft
voor bet koopen van grond, dan kan de ver
eeniging leenen bij de gemeente. De gemeente
leent het geld van het Rijk en het Rijk moet
het geld zoo spoedig^mogelijk verschaffen. De
gemeente krijgt het ook voor 4 pCt., mag het
niet hooger uitgeven dan tegen 4 pCt. en is
verplidht, nadat zij 4 jaar lang rente betaald
heeft, om aan het Rijk 30 jaar een annuiteit
te betalen van 4pCt.
De gemeente kan over het algemeen geld
leenen en de voorwaai;dc maken, dat het geld
in 75 jaar aflosbaar is.
Voor de vereeniging is de bepaling ge
maakt, dat zij drie jaar lang 4 pCt. en daarua
30 jaar lang een annuiteit van 4'/» pCt
betaalt.
VUaneer een landarbeider ook een grond
rente heeft gevraagd, dan wordt daarmede
rckeir genouden bij het leenen van list geld
aan de ceineente, maar een w cenn-irffc moet
dc annuiteit blijven betalen en dus op de ecne
of anderc mapiar aan dat geld zien re komen
Dat geld is naruurlijk goeabelcgd.
Voor de onteigening is een wijzlging ge
maakt in de onteigemngswet. Deze wet toch
stelt als algemeen principe op den voorgrond,
dat de onteigening plaats heeft, wanneer de
zaak is in het algemeen belang en voor ieder
feval moet een wet worden gemaakt, die ver-
laart, dat de onteigening is in 't algemeen
belang.
Voor het verschaffen van een plaatsje aan
een landarbeider behoeft de onteigening niet
bij een wet te geschieden. Dan kunnen Ged.
Staten dit doen op verzoek van een vereeni
ging en dan geschiedt die onteigening op
grond. dat het is in het belang van den land
arbeider voor het verkrijgen van land in
eigendom of los land in pacht. God. Staten
moeten daarvoor hebben de konmklijke goed-
keuring. Dit is een waarborg, dat de regee-
ring daarin. zeggingschap benoudt. Voor de
onteigening mwt tevoren een plan gema.Jct
worden. Aan belanghebbenden moet daarvan
inzage gegeven worden. De plannea moeten
dus Ter mzage worden gelegd, opdat iedereen
de gelegenheid heeft, aaartegen bezwaxen in
te aienen.
Degene, die grond zal hebben af te staan,
zal ook zijn bezwaren kunnen indienen
Een van de bezwaren is, dat door de ont
eigening de waarde van het overblijvende
land te zeer wordt gedrukt.
Er is dus een recht gesdhapen voor den
landarbeider om grond in eigendom of pacht
te krijgen, welk recht vroeger niet bestond.
De onteigening kan worden toegepast.
wanneer minstens twee plaalsjes aangtvraagd
zijn of vijf stukjes los land.
De schadeloosstelling voor het te onteige-
nen land wordt volgens taxatie bepaald naar
de waarde, die de grond heeft. Maar er is een
bepaling in de wet gemaakt, dat daarbij geen
rescuing gehouden mag worden met de
waardevermeerdering, die het goed onder-
gaat, wanneer het in kleine stukken verdeeid,
ten verkoop wordt aangeboden.
Alle acten, die met de zaak in verband
staan, zijn vrij van zegel- en registratiekesten,
die tegenwoordig 2 pCt. bedragen. Ook de
hypotheekacte moet aoor den notaris koste-
loos worden opgemaakt.
Dit zijn in het kort de beginselen van deze
wet.
't Is mogelijk. dat ik enkele dingen niet vol-
doende duidelijk heb gemaakt. Gaarne ben
ik bereid, straka daardver vragen te beant-
•nden.
~>e vraag i3 natuurlijk gewettigd, of de wet
er eene is, die werkelijk in alle opzichten onze
instemming kan wegdragen. Spr. gelooft wel,
dat bet een zeer goed ding is. dat men land-
arbeiders de gelegenheid gectt, grond te ver
krijgen en te gebruiken, omdat dit voor hem
een middel is, zich meer geld te verschaffen.
Het is de vraag, of h$t wel goed gezien is, de
zaak z66 in te richten dat d$ landarbeider
daarbij perse landarbeider blijven moet. Spr.
schijnt het toe, dat dit toch een beetje te be-
de weeke grond veerde onder zijn voetstap-
pen, maar des avonds zou hij langs denzelf-
den weg terugkomen, moede en met hangende
ledematen en hii zou aan den oever van het
meer roepen: „Kom, Guzek. beste kerel, help
me naar de overkantl Je hebt gelijk gehad, ik
had me den gang kunnen besparen.
Hoe weinig kende deze jongen zijn moeder,
dat hij zich kon verbeelden, aat hij met een
enkele liefkoozing kon uitwisscheo, wat zoo
vast b ijhaar stond als een Evangelie?
dat was nu eenmaal het recht van de jeugd
het onmogelijke voor mogelijk te houden en
met het hoofa tegen den muur te loopea, ter-
wiil de ouderen ait vermeden. 1
Hij moest dan maar gaan en een blauwe
plek oploopen. Ala het dan later tot een pro-
ces kwam, was er hem nieta te verwijten. Dan
kan hij niet zeggen, ik had het met moeder
toch liever niet zeggen, ik had het met moeder
toch liever eerst in der minnc moeten trachten
te schikken, misschien als ik ceua heel kalm
met ha'ar gesproken had.... En jij alleen bent
de schuld, dat ik nu in haat en vijandschap
moet opvorderen, wat ze mil misschien vrij-
willig zou gegeven hebben. Dus was het beste,
dat hij maar zelf leerde inzien, dat hij zijn erf-
deel alleen door de gerechtszaal bereiken kon.
Dat hij standvastig zou blijven als zijn
moeder misschien met bidden en smecken be-
gon, daar had hij in dezen nacht al ziin voor-
zorgen voor genomen. Gisteren was dat mis
schien nog mogelijk geweest, maar vandaag
niet meer!
Na dezen nacht was hij voor altijd (bedor-
ven voor het schoolmeestersambt.
Zoo in gedschten verzonlcsn lira Samuel
Ouzek n**r zfjn hut kerug, van tijfl *ot tijd
pmtkf ia. Wannear men emnnaal erimnt, dat de
arbeider het recht heeft, grond in gebruik te
verkrijgen, dan komt het spr. voor. dat men
toch niet meer het recht heeft, het m die mate
te beperken, als gesunedt.
Stei, dat een arbeider zegt: lk kan mijn
welvaart nog meer verzekeien door een eigen
bedrijf, dan zou ik zeggen, als hij daarvoor
behoorlijke motieven weet aan te voeren; dat
er op grond van de wet geen voidoende rede
nen oestaan, om dat recht precies te beperken.
lk meen, dat ieder landarbeider, die denkt, dat
hij door het hebben van een eigen bedrijf ziin
welvaart kan verhoogen in ae gelegenheid
moet zijn, om die gronden ook te verkrijgen.
Wanneer men meent, dat daardoor de feitclii-
ke boerenstaud, de landbouwersstand, wordt
benadeeld, clan meen ik, dat; als't zoo is, dit
jammer is, maar aan den andcren kant kan
men het recht van den arbeider niet ontken-
nen. Wanneer in een bepaalde streek een
aantal arbeidersgezinnen wonen, daar gewon-
nen en geboren, daar altijd hebben geledd
van ouder op ouder, die daar allemaal zijn
opgegroeid en men heeft aan den anderen
kant iemand, die daar toevaliig grond koopt,
heeft de laatete dan, omdat hij daar de grond
koopt of huurt, meer recht cp dam grond dan
die arbeiders. die berelc! zijn, dezelfoe huur te
betalen, die de boc-ren daarvoor geven? Wan
neer men voor dca arbeider het recht erkent
op een klein stukjs grond, dan meen ik, dat
hij ook het rccht heeit op een grooter stuk.
Door de wet heeft men het recht van den
arbeider in het algemeen crkend '-.n ik geloof,
dat men Cc cOnsequentie daarvan rai hebben
te aanvaarden cn de wet in de toekomst in die
richting moet uitbreideu.
Ik der.k niet, dat dit tsngevolge zal hebben,
dat de bocren geen arbeiders meer kunnen
behouden. Deze kunnen, door meer loon te
geven, de arbeiders aan hun beurijvcn vcrbm-
den. Wano ...r dit ten gevolge heeft, dat de
tot nog toe betaalde huren niet meer. betaald
kunnen worden, dan zullcn die heereu zooda
nig verlaagd moeten worden, dat de boer zijn
inkomen behoudt zooals het behoort te zijn.
Als men iets dergelijks zou doen, dan zou
men kunnen vragen, of het wenscliefiik is, dat
een arbeider die grond in eigendom zou kun
nen krijgen. Spr. zou dat niet wensehelijk vin-
den. Hij vifldt het zelis niet wenscheliik, dat
een landarbeider een plaatsje in eigendom kan
krijgen. Het zou hem beter tocschijnen, wan
neer de wetgever niet verder gegaan was dan
het verhuren van den grond. De mogelijkheid
om grond in eigendom te verkrijgen, geefi
aanlciding tot speculatie.
Men moest grond in eigendom wenschen te
verkrijgen, om daardoor de gelegenheid te
hebben-. zijn arbeid zoo uuthg mogelijk aan
te wenaen.
Wanneer men de gelsgerheid open stelt,
grond te koopen, dan kan de aanlciding van
een aanvrage zijn. de hoop, dac de grond ia
waarde stijgt en aat men daardoor e«i winst
maakt en dus een winst, niet door arbeid
vcrkregen.
Spr. vindt het daaiom over het algemeen
beter, dat men het land alleen maar in huur
kan krijgen volgens huurwaarde zooals ze
volgens een behoorlijk liuurcoutraci moet zijn.
Op't oogenblik vericeeren we in de periode,
dat de huurcontracten nog niet voldoen aan
de eischen, die men in dit opzicht mag stellen.
De huurcontracten moeten zoo worden, dat
men ze kan aangaan voor een langeren djd,
zonder dat men daardoor gevaar loopt, te
zware verplichtingen op zich te nemen. Dat
geeft een groot voordeel, want dan krijgt de
man, die op het bedrijf zijn arbeid verricht,
het ide£, dat hij voor zichzelf werkt, want dan
komen de vruchten van zijn arbeid hem 'lange
jaren ten goede. Een huurcontract voor lan-
gen tijd voor dit doel oordeelde spr. aan te
Bevelen, maar aan den anderen kant is iiet be-
zwaar van de risico, die er zit in het veiande
ren van de prijzen. Dit is het bezwaar van het
gewone huurcontract voor langen tijd.
Men zal moeten komen tot een huurcontract
met een bewegelijke j>acht en alle moeite moe
ten doen om een goeden vorm te vinden.
Als men zoover gekomen is, dan schijnt
het spr. toe, dat men een stapje verder kan
gaan en kan zeggen: Ieder landarbeider die
aannemelijk kan maken, dat hij in staat is,
zelfstandig een bedrijf uit te oefencn, moet
niet alleen in de gelegenheid gesteld worden
om zooveel grond te verkrijgen, dat hij toch
verplicht is, landarbeider te blijven, maar hij
moet ook in de gelegenheid gesteld worden,
om een bedrijf te verkrijgen, om in zijn ge-
heele levensonderhoua te voorzien. De Minis
ter heeft ook die kwestie wel overwogen, maar
hij kwam tot de conclusie, dat het niet moest
worden bevorderd, omdat de arbeider over het
algemeen niet genoeg geleerd heeft, om op
eigen beenen te staan. Hij is van meening,
dat pas de weg om op te klimtnen voor den
arbeider is geopend, als deze door spaar-
zaamheid zoover heeft gebracht, dat het
voorzichtig om zich been spiedend als een
hertebok, die na de overwinning het bosch
intrekt. Toen hij zich in /ijn lange pels inge-
wikkeld op de legerstedc mtstrekte om de ver-
zuimde nachtrust in te halen, vloog er -over,
zijn hard gezicht een tevreden glimladi.'
■Nhx stonden moeder en zoon tegenover el-
kander en rnu nam hij, Guzek de knecht,
wraak voor de woorden: ,,Wic bij jif, dat je
zoo tot xnij durift sprekenr Dat je zegt, dat
wij voor die rech-ters geen rechit hebben gekre-
gen?"
Langer dan een menschenleeftijd had hij
zijn hecr trouw gediend, met hem hond'erden
malm gevaren doorstaan en goede en slechte
dagen met hem meegemaakt, Zoolang er
Baigimsky's waren hadden de Ouzdk'a op de
Droekhoeve als knechta gedtehd en nu moest
hij zich van deze hoeve Paten jagen als een
scnurftlge bond? iHiji zou dus geen recht heb
ben om mee te spreken als zoo een misdaad
om wraak sohreeuwde? Had zijn hrat niet
evenzee'r geibloed als het hare, toen hij de drie
doode heereu In zijn armen op de deel bracht.
En moest hif haar misschien nu nog helpcn
om van dfen laatsten Baginsky een school-
tncster te maken, terwijl hij wist, dat zijn heer
dat nooiii) geduld zou hebbm? Neen, vrouw,
alles op de wereld komt, zooals het komen
moet, men behoeft alechts goduld *te hebben
en te wachtenl
Tenwijl hij voor het imslapm behagelijk
zijn lange ledematen ultstrekte, zag hij ae tij-
dt>n van vroeger terugkomen, aeni ouden
tijd
Het Raygrod meer was vol schuimende
golven, ze voeren. wedier boot naaat boot en
stuuodaa doo/ 6m dattiwm nacfvt tuuu hte
plaatsja sffn alg**dom te gwwmtis*.
Spr. meende, dat, wanneer men het hebben
van een eigen bedrijf een ideaal achtte, men
niet zoo vconichtig behoefde te doen. De
ondervinding heeft wel geleeerd. dat veel ar
beiders in staat zijn, een eigen bedrijf te heb
ben en met goed succes uit te oefenen. Het
getuigt van te groote voorzichtigheid, dat de
wet z66 is ingericht, maar aan aen anderen
kant is spr. blij, met hetgeen op het oogenblik
gegeven is. Het is ongetwijfeld een stap in de
coede richting en het valt toe te juichen, dat
Minister Postnuma het zoover heeft weten te
brengen, dat de wet in het Staatsblad ver-
scheen. Applaus I
Op een vraag van den heer Smeeding ver-
klaarde spr., dat men aanvankelijk nog ge-
poogd had, den arbeider aan den grond te
binacn, doch dat dit op aandrang van de Ka-
mer uit de wet genomen werd. De arbeider,
die &nmaal den grond heeft, is nu vrij, ze te
verkoopen. Spf. was er een vooretandcr van,
dat de grond aan de gemeenschap behoorde
en dat deze ze aan de menschen vcrhuurde.
Door tal van personeu werden vragen ge
steld, die door acn spreker ultvoerig werden
beantwoord.
Hierna werd gepauzesrd.
HIT ZUID-BOHABWOtTttE,
opfliikkerende lidhtie, daif hum de lamdigs-
plaata aamwees. Alles moest weer worden als
vroeger, toen het geld zoo maar het huis bin-
nenstroomxie. Elen paar flinke paarden wer
den aangeschaft zoodat je maar miet je tong
behoefde te klakken om alles io ite halen wat
op den straatweg reed, honddn en geweren
zouden gekocht worden om op jacht te gaan
en iin den laelder lag weer eert heele stapel
w o. Je Jewam dam nonjgerig en dorstig van
het meer naar huis. Zijm heer zei dan,jvlug,
Samuel, haal eene gauw een paar flesschen
van d)ie met het roode lak van bened'en. Wij
hebben een stevige slok verdiend. Je strekte
dan je beenen onder de tafel uit, op't fornuis
fcookitie de vrouw het cten, en zijn heer hief
zijn glaa omhoog, proot, igezondheid, Sa
muel!. Of jc reed1 naar de marict, de
sliede sulsdc dat het een lust was, en de Bog-
dam's barsttcn van nljd, dat hum diVke knol*
len hen niet bij fconden houden. Later in de
herberg bestelcfen ze een flcsch van een tha
ler en zlfn heer natuurlijk van twee en zoo
meer. Er vielen woorden, het kwam tot hand-
tastelijlkheden en zijm heer stond op en zeide
.jDachten jullie, kozakkengespuis, dat ik mijn
handen aan jullie vuil zou maken? Daar heb
ik mijn knecht voor meegebracht. Komaam
Samuel 1"
'Hij behoefde zijn hemdsmouwen maar op te
stroopen of de kerels vlogen al als kegels door
ellkander, de een hier en de an der daar heen
en zijm heer lachte er om en zei: ,.Mooi zoo,
Samuel, geef ze er maar 'good van langs- Dat
dagloomerspak verbeelt zich ook eens dlen
grooten heer te kunnen spelen, als ze een
paar groschen ep zak hebben I"
(Clsi sm nog mm sea 1mm» wesdsn! Ba Wj1
het inslapen vecht hij nog met de Bogdan's-
kliek, wier .parvenue-achtig gedoe hem steeds
een doom in het oog was geweest.
Zijn jonge meester liep intusschen rustig
voort op den weg die tusschen't Brodc en
woud naar de hoeve voerde. In het gras naast
hem sjirpten de krekels totdat er een onder-
brolken gesis en gezoem ontstand, in -boschjea
en twijgen, "n gejaag en gehaast en gesluip,
'n trillen en zimgen en jubileeren, overal in- 't
bioekland en in't bosch blijde levensvreugde
in elk creatuur en hoog daarboven de lachen-
de. middogzoa, als was zij het van schep-
plngsvreugd etralendte oog van dieai ecu wig
schcppendien God.
iEn zou hif daar nu alleen in ziin zwarte
jas tussclienin loopen als een lijkbidder en
droefgeestige en sombere gedachten koeste-
ren?
Hii ging immers naar huis en naar zijn
moeder en al zou ze misschien eerst wat be-
riiipen en twisten, omdat hijl zoo stilletjes aan
zijn leeraars ontsnapt was. misschien zelte
wel dreigen dat zij nem weer zou terugbren-
gen, ten slotte moest ze toch wel weer goed op
hem worden 0
Hij was immers haar eigen zoon en het
kwam er maar op aan om ale juiste woorden
te vindlen die naar t hart gingen om hssr
duidelijk te maken, dat hii niet deugde voor
schoolmeester. Zij leed zelf immers net meest
onder de schelding en als hij haar hdlig en
zc-kier beloofde, dait hi) zich in alles en alles
als eeni voegzame zoon zou gedragen, dan
moest zij toch inzien, dlst ze hem onredit aan
deed, wanneer zij de hoeve van zijn vader in
vigmM tuuudm M
iw 1W40
deelt mede dat voor het Diatrict-gedeelte
AKERKLGOT de n&volgendo maximumprij-
zen, met goedkeuring der Rijke-Kolendietri-
butie, rijn vastgesteld.
HUISBRAIND.
Anthiaciet 8.85 thuia beeorgd; 6.65
afgehaald per eenheid.
Eiorkolen 8.80 thuii beeorgd; 8.10 af
gehaald per eenhoid.
Ste-oakolen J 8.65 thuia bezorgd8.85 af
gehaald per eenheid.
Bruinkoleti Briketten 8.60 thuia bezoxgd,
'i.40 afgehaald per eenheid..
Gaeooke* 2.4-5 thui# bezorgd; 8.36 afge-
tiaald per H.L.
KUETN-lNTirCrSTRIE.
Stukkolen 65.40 bezorgd68.40 afge
haald per ton.
Ea No-otjes 1-8 65.40 bezorgd; 63.40
afgehaald iper ton.
Nootjea 4 65.40 bezorgd; 68.40 afge
haald per ton.
Nootjes 5/65 bezorgd; 68 afgehaald per
ton.
Zuiggaenootjes f 66 bezorgd; 64 afge
haald per ton.
Briketten J 70.50 bezorgd; 68.50 afge
haald per ton.
Namena de Bxandgtoffen-commissie,
J. H. JACOBSE,
4 Dlr.-Administrateur.
14)
In r«rh8ud mot de ver^adering van de vo-
rlgc woek, »argaderde gisteravond de Tuin-
bouwveroonigiug „De Toekomat", in cafe
„De Roode LeeuwDe vooraitter opende met
welkom en hoopte op korte en r.akelijke be-
tprokingeu, daar bedan heel wat aan de or do
it. De notuien, welke hierna geloaon worden,
kondan goedkeurend beveatigd worden. Op de
vorige vergadoring ward modegedeeld, dst
de Conunlisis van Toezieht der Tulnbeuw-
Onderliuga aan verzoek zou richten zan den
minister van arbeid, m te trachten verb- to-
riug te brengen in de uitvoe ing der IuVftli-
diteitswet. In oon deabetroffend aohrijven
ward thans medegedeeld, dat dit bealuit ook
is gen-omou met de bedoeldnig zioh hier en
daar in den lande op on bare stroomingen, in
de wet niet uit te voeren, te keeren. Do oom-
miesie was overtuigd, dat to>t welke moellijk-
neden de uitvoering der Invaliditeitawet ook
aanleiding moge geven, het voor een goed
ataataburger niet toelaatbaajr is, een lang*
den gowonen weg tot stand gekomen wet,
niet. uit te voeren.
Do uitvoering der Invaliditeitewet levert
cchter zooveel moeilvjkheden op, dat al* niet
met de grootete ipos'l in d« wet zoodanige
wijf,igingen word-an gebracht, dat deze uitvoe
ring belangrijk vergemakke^ijkt wordt ook
do grootete krachttinepanning niet in staat
zal zijn te vot-rkomen dat con groot aantal
staataburgere doze niet senvoudig. lange rich
he on xullon laten gaan met alia gevolgen
ditara-an vorbonden.
Ban Ui«t zal ondar de ledan circulaeren
met d« vraag voor adhaesiubetuiging. Ook
pernonen, die eea under bedrijf uitoafanea,
zoudon kunnen teekenen.
De hear P. Zeeman, ia eohter niet zoo ver-
heugd over het zendeu van dat echrijven aan
den minister. Genoemde heer teekent niet. De
wet, hoewol aanvechtbaar, voorziet in eene
behoefte, en ia gekomen door hat volk. Spre-
ker wees er op dat de werknemer voorheen
afhankelijk was en wil-de verder trachten de
wet in het belang van don werknemer te ont-
wikkelen.
De voorzitter viel, hem in de rede en zeide
dat wat Zeeman wilde, feitelijk door alien
gewild wordt en verzocht genoemde heer niet
verder te gaan. Hier&an werd voldaan en
werd direct van het teekenen der lijst ge
bruikt gemaakt.
Efierna deelde de heer P. Zeeman, ala
kunetimeat-admistrateUr, mede, dat er thans
chilisalpeter verkrijgbaar was i 24 per 100
KG. bij het Landbouwkantoor te Alkmaar.
Besloten word dit te a-ceepteercn en de
wijze en tijd van levering te verzoeken naar
de gebrudkelijke behoefte.
In de vorige .orgadering werd goedgevon-
den dat voorstellen voor de algemeene verga-
dering der Langedijker Groente-Oentrale,
zelf hunne voorstellen zouden kunnen verde-
digen; thans werd dit bij aecl-amatie bokrach-
tigd.
Op voorstel van den heer P. Zeeman zal ge-
adresseerd worden aan den gemeenteraad met
verzoek een politieverordendng te willen uit-
vaardigen een regeling voor de zetkool en
zulks in overleg met het bestuur der tuin-
bouwvereenigiDg. Ook dit voorstel werd bij
acclamatie aangenomen.
Het volgende voorstel, eveneens van den
heer P. Zeeman, om verandering te brengen
in de wijze van het kiezen van afgevaardig-
den naar de L. G. 0. was niet zoo gelukkig
en werd met groote meerderheid verworpen.
Daarna ging men over tot beapreking: wij-
ziging Teglement en statuten L. G. C. en
marktreglement, waarop enkele wijzigingen
werden wenBchelij-k geacht.
Aan ds hsad d«r Jtf®dsdsslingwa"seide de
vooraitter, d«t de minister het wenechdijk
achtte, dat van regesringewegs de export on-
producten geeteuod werd. Uit genoemd
orgaan warden nog meer gegeven# geciteerd,
welke er op wijzen, dat een loonender efset
der producten welllcht mogelijk wordl
Bij punt varia werd er op gewecen, dat bet
hcol onaaogenaam voor den aanvoarder ter
veiling waa, ale hij in het begin der week met
B-kwaliteit ter veiling kwattn, dat er dan geen
vraag was en in het laatat der week wel.
Ook werd er op gewezen, dat de gebruike-
lijke 6 pet. korting ook van de O-kwaliteit
werd afgehouden.
De roorzitter ondcrechreef deze onaange-
naamheden, maar zeide ook dat uitschot wel
oen* voor B-kwaliteit werd aengevoerd en
bedoelde daarmede geenazina het lid die dit
bezwaar opperde. In elk geval werd soowel
ran het een ale het ander n ta genomen.
Het feit dat de verbaatering van zetkoob
zaad in deze streek een kwa&daardig karakter
d'rsagt, maar ook in Noorderlijker gewost zich
kenmerkt, wae een onderwerp van beepreking,
waaruit bleek dat men tevergeefa naar de
oorzaak eoekt.
Op de volgende vergadering komt ala punt
op de agenda: Het etellen van een premie
ala aanmoediging van opeporing van dadara
var. dlefatallen. Dit naar aanleiding van een
diefstal van eigengeteeld uienzaad1 van een
der leden.
Hierna eloot de voorzitter do vergadering.
UIT EGMONDBINNEN.
De read vergaderde giaterenmorgen vol-
tallig.
Da voorzitter sprak een woord van welkom
in de late openhare vergadering van het jaar
en hoopte, -let men er near zal »tw«i om
te berijken Jatgone wat goed ia voor de ge-
rneente.
Spr. deelde meu dat Ged. Staten de aaiu-
risaen van den burgemeester, den secretariat en
ontvangor hadden gebraoht op 8600, 2300
en 900.
De heer Baltua vroeg of de raad, die d»ar-
over niet gehoord waa, er maar genoegen mo
de moest nemen.
Do vooraitter oordeelde dat de raad alleen
dankbaar kon zijn dat Qed. Staten einddjjk
goed zorgen voor de ambtenaren die jaronlang
gewerkt hebben voor een hongerloo.n
Da heer Baltua vond het aalaria te hoog.
hlen heeft in een dorp niet altijd werk zoo-
ale in een etad. Op deze wijze iz het geen
oerebaantje meer.
De gemeentenaren moeten het maar op-
brengen en dat het bealuit tervlgwerkenda
kracht heeft vanaf 1 Jan. 1910 ver oordeelde
apr. ten zcerate.
Men maakt van hoogerhand dat «r revolu-
tie komt. Zoo ia het veel te erg.
De vooraitter waa van meening, dat het
ongewenscht was de waarneming van het
burgemeeateraambt alleen mogelijk to miaken
voor lieden mot geld. Jaren lang zijn oolle-
ga't van apt. door overapanning zenuwziek
geworden, ook door de groote zorgen hen op
de achoudera gelegd. De arbeid wordt ook nu
nog niet voidoende betaald. Wanneer men
denkt, dat er in een dorp niet altijd werk ia
weet men er nieta van.
Wanneer de raad de regeling afkeurde dan
zou dit getuige van geringe belang*telling in
het loon van den arbeider.
De heer Orie oordeelde de aalariaaen niet
te hoog. Spr. zag evenwel gaarne, d«t de re
geling niet 1 Jan. 1919, maar 1 Jan. 1920 in
ging.
De heer Dekker oordeelde dat do aalariaaen
niet overdreven waren. In Arnhem moest de
burgemeester ontslag nemen, omdat hij van
het salaria niet kon leven. Men moet ook oog
houden voor de verantwoordelijkheid van het
ambt.
De heer Baltua oordeelde een vergelijking
met Arnhem onjuiit. Die burgemeester ge-
noot 10.000 en ala men daar niet van kan
komen dan oordeelde epr. dat men aijn
eischen te hoog opvoert.
De heer Apeldoorn waa het met den heer
Baltua eene. Toen spr. in den Raad kwam
had de burgezneeeter-aecretaria 1100, maar
het waa toen niet meer dan een eereboantje.
Ale het een loonende post moet worden dan
wordt het anders. Spr. oordeelde dat art. 73
van de gemeentewet zegt dat Ged. Staten de
ealarissen vaststellen na den raad' gehoord te
hebben, dat ia niet geschied en terecht is op-
gemerkt, dat de begrooting al iB opgemaakt.
Voor 1919 wil epr. het zeker niet. Een klein
-kind in de wie« wordt nu al met 8 per jaar
belast voor de ealarissen van burgemeester,
s-ecretaris en ontvanger. Spr. atelde voor bij
Ged. Staten te protesteeren.
De voorzitter zeide, dat het niet aanglng
om de burgemeestera, aecretariseen en ont-
vangers, de eenige kinase te laten die voor
een hongerloon moeten werken. Het zou van
geringechatting voor den arbeid van de amb-
