m%>
DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
No. 57.
Honderd twee en twintigste Jaargang
MAAN DAG
8 MAART
fit den Alkmaar schen liaad.
F K.1 1 LLETO N.
De iioeT© in 't Broek*
BERICHT.
AbonnemenUprlJn bl] voorultbetallng per 3 maanden I 2,00, franco per post f 2,00. Bewl]snummers 0 ot. AdvertentleprIJa 20 ct. per regel, grootere fetters naar piaatsruimfr
Brleven franco N.V. Boek- en Handelsdrukker!| v/h. Harms. Poster Zooft, Voordam C 9, Telef. Administratis Nr. 3. Redactie Nr. 33.
Dlrecleur: O. H. KRAK.
Heden zijn wij tengevolge van plotselinge
ongesteldheid van 8 leden van ons personnel
en 2 leden onzer Redactie genoodzaakt met
ten blad te verschijnen, waardoor etmge ver-
slagen moesten blijven liggen. Wij vertrou-
wen, dot onze bezers dit volkomen zullen bilr
lijken.
Kan de heer Govers al dan niet langer dan
vijf minuten achter elkaar spreken, heeft de
hter Westerhof kapitalistische neigingen om-
dat hij sedert tieu jaar geprobeerd heeft om
/ijk te worden, is mr. Leesberg het college
van B. en W. of zijn de anderen er ook nog?
Het zijn even zoovele gewichtige vragen,
die bij lie begrootingsdebatten noodzakelijk
boantwoord inoeten worden.
En de beantwoording van dergelijke vra
gen is werkelijk nog zoo gemakkcijjk niet.
Daarover moet gediscussieerd eh gedebat-
tecrd worden en dan raakt men onwiliekeurig
nog verder van huis, want juist uit dat debat
worden weer nieuwe vragen geboren, wier
beantwoording met de gemeentebegrooting
ook in het nauwste verband schijnt te staan.
Zoo heeft men zich langen tijd onledig ge-
'houden met-de vragen of de waarde van een
raadslid rechtstreeks evenredig is aan de leng-
te van diens redevoeringen, of de vloeren van
de lokaitn der Bewaarschool inderdaad zoo
slecht zijn, dat de knikkers van de jongens er
in verdwijnen, of de uitkeering van de oor-
logswinstbclasting werkelijk ten vogel is,
wien men slechts wat zout op den staart be-
meester maken en of de Rijksverzekerings-
bank al dan niet met haar geld verlegen Is en
als de bekende zuster Anna uitkijkt of een ge-
sjochtfcn gemeente ala Alkmaar nog steeds
niet komt om haar ervan te ontlasten.
Met deigemeentefinancien staat het er niet
schitterena voor.
Wethouder Thomsen zat als een cerberus
op het deksel van de gemeentelijke schatkist
en bromde als een hond dien men zijn kluifje
ontstelen wil zoo gauw een der vroede vade-
ren een schuchterc poging waa'gde om ten
behoeve van een of ander goed doel er een
handje vol klinkende munt uit te halen.
En achter de groene tafel bleven B. en W.
volkomen in hun rol van de manncn wier
goede harten wel graag aan iedereen zouden
meedeelen, maar die helaas geen ^jfnlantropie
kunnen betrachten omdat ze't zeli niet breed
hebben.
Wie wel eens met den armbezoeker op
stap is geweest, kent dergelijke gelegenheids-
gezichten, bij de verhalen van veel werkelijke
maar somtijas ook wel overdreven misere.
Maar in den Raad zelf was een meer opti-
mistische stemming.
Er is nog geen nood, verklaarde een man
als mr. Bosman, die als curator zijn sporen
verdiend heeft. Allanaar is financier! zoo ge-
zond als een visch en hij wilde bij eventueel
faillissement zelfs 100 pet. uitkeeren als de
heer Thomsen niet zijn gedachtengang ge-
stoord had.
Zeker, een balans van de schulden en be-
zittingen onzer gemeente zou geen slecht fi-
guur maken, maar't ging hier niet om bezit-
tingen en schulden, maar om baten en lasten.
Er moet geld zijn voor de uitgaven cn het
is de groote kunst om dat geld bij elkaar te
kriigen.
Weet een van de heeren soms een adres
waar we wat leenen kunnen
En werkelijk, cte heer Westerhof had een
adres, de Rijks Verzekeringsbank en wethou-
„Daar hebben wij niet naar te vragen, mijn-'
heer! Zij, die voor je op den Broekhof zaten,
hebben deze wet uitgevaardigd en het be-
taamt ens, deze wet te liandhaven, zooals zij
ons is gegeven en niet na te vorschen of zij nu
nog redeiijk is. Waar zou het heen moeten
als je als eigenaar nu al begint te tornen aan
hetgeen je voorouders je hebben nagelaten en
te vragen of het wel verstandig is en in den
nieuwen tijd past?
Je zoudt dan even goed kunnen vragen of
het verstandig is, dat de heeren van de Broek
hof schout van de gemeente zijn, niet bij keu-
ze van de andere boeren,, maar omdat hun
vaders dit ook waren en geen mensch zich her-
inneren kan, dat het ooit anders is geweest!
Het moet je streven zijn, geen duimbreed af
te wijken van hetgeen je vaderen je hebben na
gelaten. Voor het afgraven zorgen de ande
ren wel, van boven de heeren, die aan de be-
peering zijn en allerlei nieuwe wetten maken,
van beneden de boeren en onderhoorigen, wier
vaders in vroegere tijden lijfeigenen waren
van dezen hof, Je staat in het midden en moet
je verweren. Wanneer je dus geen acht geeft
op de kleinigheden, die je overkomen, hoe wil
je dan voor de groote gevaren waken Het is
niet zoo veel meer wat je te verdedigen hebt,
je hof en het schoutsambt! Als je je dit ook
laat ontnemen, dan ben ie een boer zoo goed
als de anderen en er is aan geen onderscheid
meer tusschen u en de Bogdans, de Grindas,
de Pawlowski's en de anderen. Aan je voor<
vaderen buhoordc hier allea toe xoover je
der Thomsen dankte voor de inlichtingen als
een huisvrouw, wie op een visiteavondie
meegedeeld wordt bij welken bakker de lek-
kerste koekjes te koopen zijn.
Gelukkig hebben ook Burg, en Weth. in
den loop aer vergadering het non-possumus-
standpunt laten varen, al bleven zij dan ook
op de grootste zuinigheid en het verstandig-
ste financieel beheer aandringen.
Niet zonder voldoening hebben wij gecon-
stateerd, dat de politiek van Burg, en Weth.
van diepe wijsheid en onvolprezen doorzicht
getujgt.
We hadden gedacht, aldus zoo ongdveer de
burgemeester, dat wanneer we bij elke voor-
gestelde subsidie maar in koor herhaalden,
dat onze portemonnaie't niet toelaat, de da
mes en heeren hun diverse aanvragen wel
weer tot betere tijden in portefeuille zouden
gehouden hebben.
En bleek de Raad al te lastig, al te verve-
lend opdringerig, was er met geen- mogelijk-
heid van af te komen als van een bedelaar die
zijn voet tusschen de deur gezet heeft, welnu,
dan zou men bij uitzondering, als bewijs van
z n goeden wil, nog een klejnigheid geven
voor de een of andere tuberculosevereeni-
ging waarvoor het geld ten minste nog het
nuttigst besteed kon geacht worden.
Maar de Raad bleek een heel brutale bede
laar en toen Burg, en Weth. de deur van het
Tiefdadigheidspoortje schoorvoetend een
eindje geopend hadden, werd er zoo'n groote
voet tusschen gestoken, dat ze. met geen mo-
gel ijkheid weer dicht re krijgen was,' alvorens
de kraamverpleging, de tuberculose-bestrij-
ding en „Herwonnen Levenskracht" met een
behoorlijke subsidie tevreden gesteld waren.
De Vereeniging voor de grafische vakken
werd met leege handen terug gestuurd en de
Openbare Leeszaal alsmede de drankbestrij-
dersvereenigingen. kregen de toezegging dat
ze nog maar eens terug moesten komen, hoe-
wel op de gezichten van B en W. met vrij
groote zekerheid de verwachting te lezen
was, dat dit tweede bezoek wel op efcn perti-
nente afwijzing zal uitloopen.
Dat spijt ons niet het minst voor de Open-
bare Leeszaal, het instituut, dat voor mannen
en vrouwen van elke partij en elke godsdiem
stige overtuiging open staat.
Hier schiet het particulier initiatief werke
lijk tekort, hier is een inrichting, die door
haar opvoedenden arbeid. door haar. volks-
ontwikkeling tot volkswelvaart leidt.
Maar ook een inrichting, die meerderen fi-
nancieelen steun behoeft. wil zij haar perso-
neel beter kunnen bezoldigen, haar biblio-
theek vergrooten, ja zelfs wil zij in de toe-
komst kunnen bestaan blijven.
Dat weet ook de heer Thomsen, die, als
wij ons goed herinneren, zelf penningmeestcr
van deze zoo nuttige instelling is geweest,
die haar nooden en behoeften kent en daarom
verwondert het ons, dat hij zich ditmaal aan
de rechterzijde schaarde en met de katholie-
ken e| anti-revblutionnairen zijn stem tegen
een verhooging van de gemeentelijke subsidie
uitbracht.
Wij weten wel, dat de heer Thomsen als
wethouder ookiin het in vele gevallen in con-
servatieve richting varende scheepje van hot
dagelijksch bestuur onzer gemeente heeft
plaats genomen, maar dit neemt niet weg,
dat hij niet steeds, als een passagier zonder
kaartje, gelaten behoeft af te wachten waar-
heen dat scheepje hem brengen zal.
De Raad heeft getoond dat hij van meening
maar zien kunt. Er was toen geen Dorsacker
en geen koninklijke vorst. Het heette alles Ba-
ginsky, van Dlugossen tot Schikorren en ver
tot over het Raygrodmeer, waar nu alles
Poolsch is.
Jan was geheel nadenkend geworden.
Je hebt gelijk, Guzek, met mij. dit te zeg-
gen en ik ben er je dankbaar voor. Maar
waar had ik dit moeten leeren? Bij mijn
schoolmeesters misschien? Dat zijn toch ook
menschen? die van onderen kijmen en als ik
van hen iets leerde, dan was het steeds dit
eene, dat geen mensch een voorrecht boven
een ander mag hebben. Eh daar hadden zij
in zekeren zin gelijk aan, want heb je als je
op de wereld komt, ook maar eenig aandeel
aan hetgeen je voorouders gedaan of ge-
werkt hebben? Het is waar, je hebt je bezit-
tingen en niemand kan ze je afnemen! Maar
kua je het den zoon van den daglobner kwa-
lijk nemen, als hij tegen den zoon van den
heer zegt: „Wat heb je voor boven mij, dat
je meer denkt te zijn dan ik? Je bent ook
maar naakt ter wereld gekomen, evenals ik,
en kan ik het helpen, dai mijn wieg in het
huis van een knecnt stond?" Ik heb dus als
richtsnoer gekozen wat ik eens in een boek
vond, dat men ons op school had verboden
te lezen. Waarom weet ik niet, want een
mensch, die het ernstig met het leven meent,
kan daar bijng evenveel uit leeren als uit den
bijbel. Deze spreuk, die ik onthouden heb,
luidt: „Wat je van je vaderen geerfd hebt,
verdient het, om het t.e beziiten
Jan zei de woorden in het Duitsch en
traohtte nu ze voor zijn trouwen knecht zoo
goed het ging in zijn moedertaal te verta-
len.
„Zie je, Guzek, dat wil zoo zeggen als dat
het je niet genoeg moet zijn als erfgenaam
op de wereld te zijn gekomen en je op een
beareohuid uit to ttrekkeo, die je voorvade-
is, dat met het principe van „geen man en
geen cent" voor vele om subsidie vragende
vereenigingen gebroken moet worden en na
de toekenning van een drietal subsidies was
er o. a. voor den beer Thomsen -geen reden
meer om door zich aan de zijUe der tegen-
stemmers te scharen, bet voortbestaan van 'n
zoo nuttige vereeniging als de Openbare
Leeszaal in de waagscnaai te stellen.
Moge hij in de volgende raadszitting van
de dwalingen zijns weegs teruggekeerd b lij
ken.
/Mr. Shjis gevoelde er weinig voor de dra-
verijen op het nieuwe sportpark onder onder-
wijs te laten ressorteeren', maar het bleek dan.
ook al spoedig, dat de heer Westerhof dit
daar ter plaatse alleen voor het openluchtspel
verlangde.
De heer Van't Veer sprak er zijn bevifeem-
ding over uit, dat hij de Memorie van Ant-
woord eerst in de K. Rott. Ct. en daama pas
in de Allanaarsche bladen gelezen had, wat,
zooals de burgemeester nader meedeelde, een
ambtefijke vergissing bleek en waarop de
verstandige cn door de Alkmaarsche pers
zeer geapprecieerde mededeeling volgde, dat
z. i. de aesbetreffende pere van dergelijke of-
ficieele stukkea de primeur behoort te hebben.
Jammer gene g liet de burgemeester zich
daama nog de toevocging ontvallen. dat de
verzending der gemeentelijke stukfcen ook
voor alle bladen tegelijk kon piaats hebben,
wat natuurlijk, als bet b.v. op Zaterdagmi'd-
dag gebfeurt, in verband met de ochtendbla-
den, weer tot precies dezelfde onregelmatig-
heden zal leiden als men thans wenschte te
gen te gaan.
Dat de heer Westerhof naast persoonlijke
wenschen, het sociaal-democratisch gemeente-
program in zijn urenlange redevoeringen in
extenso uiteen gezet heeft, behoeft geen ver-
wondering meer te wekken.
Overnemen van gemeenewege van Am-
bachtsschool, Huishoudschool en Bewaar
school, oprichting van gemeentelijke groen-
tenwinkels, volkswasscherij, badinrichting,
een op Amsterdamsche leest geschoeide ge-
neeskundige dienst en een hoogere belasting-
aftrek voor noodzakelijk levensonderhoud
hebben Weer de rev ue gepasseerd.
Er zit veel goeds maar ook veel onnopdigs
en ongewenscht in een dergelijk programma
Al deelen wij niet direct net standpunt van
Mr. Bosman, dat het opvoedend voor den ar-
bejder is dat hij. met het oog op het betalen
van belasting, niet alles op anderen leert af
te wentelen, ;nen mag toch ook niet over het
hoofd zien, dat de loonen gestegen zijn en dat
een steeds itoogere aftrek wel nonderden van
belasHng betaling kan vrijstellen, maar al het
rneerdere daardoor nog op de schouders ge-
legd wordt van de weinigen, die door zware
belastingoffers de gemeentelijke financi&i tot
dusvvrre op peil moesten houden.
Wie uit het belastingstaatje in ons vorig
nummer heeft nagegaan, dat de nelft der be
lasting te dezer stede door 5020 en de andere
helft door 240 personal gedragen wordt, wie
daarbij bedenkt. da.t er onder die 240 mcn-
schen zijn die heusch niet aan Alkmaar ge-
bonden zijn en evengoed ergens anders kun
nen wonen, begrijpt ook, dat een nog groo-
ter verplaatsing van het zwaartcpunt der be
lasting wel eens een geheel ander gevolg
zou kunnen hebben dan de°Iieerea Westerhof
c. s. er nu van verwachten.
Laat men niet over het hoofd zien, dat voor
een der hoogst aangeslagenen, die onze ge
meente verlaat, ook de arbeiders een hoogere
som zullen moeten opbrengen, om het bedrag
ren geschoten hebben, maar je zult uit je
zelf zoo flink zijn, dat je door eigen kracht
in staat zoudt zijn te verkrijgen wat je als
erfdeel is geschonken of in 't kort gezegd,
dat men van zijn voorouders niet alleen
rechten, maar ook plichten erft!"
Samuel Guzek zag zijn jongen meester
van ter zijde aan. Wat had die jongen ferine
gedachten in zijn hoofd! Wat hij daar over
al die rechten en plichten hoorde, begreep hij
boezemde hem eerbied in. En hij vroeg zich
met geheel, maar juist dit onbegrijipelijke
aarzelend af of hij hem later ook zoo in al
les ter wille zou zijn eri zich door hem laten
leiden, zooals hij geloofd, had, toen hij hem
in zijn geboorteplaats terugriep
Jan begon wee het eerst te spreken.
„Zie je, Guzek, ik heb van ae Duitsche
leeraars van het seminarie toch veel geleerd,
wat mij toch later geen nadeel zal doen.
Niet over datgene wat ik als erfgenaam van
den Broekhof moet weten, want daarvan wis-
ten zij zelf aiets, maar allerlei andere din-
gen. Ik versta wel iets van de wet en als ik
hier eenmaal schout ben, zal geen landraad
mij of de gemeente ons betreffende ons recht
wat op de mouw kunnen spelden. Maar
meer nog dan dat! Ik jieb maar even een
blik geworpen op de velden van de Broekhof,
maar toch w^}' gezien, dat moeder nog pre
cies zoo verbouwt als onze voorouders voor
honderd jaren verbouwd hebben toen het er
nog niet op aankwam, of de grond een paar
honderd schepel meer of minder opbracht.
Bij de Duitscne schoolmeesters heb ik ge
leerd, wat een klein stakje grond bewerkt,
want ook daarin zullen zij als voorbeeldien
werken, als zij naar de dorpen gaan. Wan
neer ik eenmaal als heer op mijn voorvader-
lijk goea zit, dan zul je eens zien, wat er van
de Broekhof zal groeien en ik voorspel je dat
all* totra uit d«a omtrek bij mij in d? Iter
^an den H. O. op even hoog peil te Inmnen
houden.
w
Hebben die arbeiders behoefte aan een koa-
telooze badgelegenheid
Mevrouw Aukes durfde bet, met bet oog
op de kostelooze inrichting aan de gasfa
briek, waarvan weinig of geen gebruik Wordt
gemaakt, ernstig. betwiifelen.
Men moet de arbeiaers leeren baden, zegt
de heer Westerhof, maar kuunen we -dan,
waar de gemeente een zuinig beheer moet
voeren, met dat leeren niet bij de reeds be-
staande gelegenheid in de gasfabriek 'oegin-
nen?
Van ganscher harte gaan wij accoord met
de woningbouw-motie van den heer Wester
hof en wij hopen slechts, dat ze meer succes
mag hebben dan haar bijna vergeten voor-
ster van 15 September 1917.
ij vinden het alleszins begrijpelijk, dat
Ben W. bij de met Rijks- en gemeentesteun te
bouwen woningen de bepaling willen maken,
dat deze slechts voor eigen inwoners te be-
teekken zullen zijn.
Maar een uitzondering dient dan toch ge
maakt te worden voor ae forensen, waarvan
er velen juist forens zijn, omdat zij in Alk
maar geen woning kunnen vinden, die in
Alkmaar werken, in Alkmaar belasting beta
len en wien het door een dergelijke oepaling
voor vele woningnood-jareri onmogelijk zou
zijn, in de plaats waar zij thuis behooren een
behdorlijk ondcrdak te kunnen vinden.
Met de gevraagde onderwijs-cursussen
voor volwassecen kunnen wij ons best veree-
nigen Het verwondert ons slechts, dat de heer
VCtesterhof,'die daarvan thans zoo'n groat
vooratander blijkt, niets van zich hooren liet
toen1 wij destijds in een hoofdartikel de beste
wijze voor den arbeider om zijn vrije uren
door te brengen besproken hebben en ons
bij navraag naar de meening onzer lezers
diverse beschouwingen van verschillende be-
langstellenden bereikt hebben.
De heer Van't Veer .deed bij de bespreking
van de gunning der 98 semi-permanente wo
ningen een verwoeden uitval naar de tafel
van Burg, en Weth., die hij van niet minder
dan bevoordeeling van inschrijvers beschul-
digde.
Het komt ons voor, dat Burg, en Weth. en
met name de wethouder van Publieke Wer
ken, hier vrij uitgaan.
Een deskundige als de heer Ringers heeft
zich aan hun zijde geschaard, een katholieke
arbeider als de heer Bosman raakte zelfs zoo
in vervoering, dat hij zich aan de sotiaal-
democratische krachtterm van „uit2ezogen
bouwvakarbeiders" bezondigde en de heer
Van't Veer bleef tot dusverre in gebreke zijn
beschuldigingen te bewijzen.
De heeren Van den Bosch en Cloeck
volgens de sociaal-democraten „bien ^tonnd
de se trouver ensemble" dienden een mo-
tie van vertrouwen in, met welke imitatie van
de Parijsche mode de raad zich niet vereeni-
gen kon, zoodat de motie ei*en vlug weer
verdween als zij ter tafel eebracht was.
Tot dusverre onthield de heer Van't Veer
zich van een motie van afkeuring.
Wij hopen van ganscher harte, dat in een
volgende zitting de onomwonden erkenning
mag volgen, dat van bevoorrechting bij1 deze
aanbesteaing geen sprake is geweest.
Ondanks vroeger aangenomen moties over
het leerlingenaantal kan geconstateerd wor
den, dat er hier ter stede nog schoolklassen
van 42 leerlingen worden gevonden
Dat een onaerwijzer in een dergelijke klas-
se meer politieagent dan opvoeder is, behoeft
zullen komen 1"
Samuel Guzek trok een lang gezidht. Wat
zijn jonge meester daar als zijn plannen rer-
kondigde stemde-in't geheel niet overeen
met de toekomstplannen oie hij zich gevormd
had. i
„je wilt dus boer worden en er je warn
over maken of je aardappels, die je in 't
voorjaar gepoot hebt, in de herfst wel het
vier- of vijfvoudige opbrengen?"
Jan zuchtte diep, want de lichten van het
dorp blonken nu uit de verte en het onzekere
van wat nu komen zou, drukte hem weer
zwaar op het hart
,,Ocb, Guzek, vraag maar niet meifr! Wat
wij nu spreken, dient toch enkel maar om
dfen tijd dood te slaan en ik weet zelf niet
hoe het er van binnen bij mij uitziet. Vertel
mij liever wat je nog meer weet van den weg
naar het Broekeiiand, wat ook daarover heb
ik iets bij de schoolmeesters geleerd, dat op-
heldering zou kunnen geven. Vele duizend
jaren namelijk voordai onze Heer Jezus
Christus hier op aarae wandelde, zijn er
menschen gweeest, die op zulke eilanden
woonden om zich tegen hun vijanden te he-
veiligen en waar geen eilanden waren, sloe-
gen zij palen in den grond en bouwden daar
liuizen op. In een land, dat men Zwitserland
noemt, heeft men hun spoor gevonden en ook
de gereedschappen, die zij gebruikten. Wat
bij ons nu uit staa! en fjzef gemaakt wordt,
dat bestond bij hen uit sieen of beenderen en
ik heb diaar zelf de afbeeteigen van ge
zien."
Guzek staarde nadenkend voor zicii uit.
„Ja, mijnheer, dat komt wel uitDat deze
gang zeer oud is, staat vast, want je groot-
vader wist zich niet meer te herinneren, wie
geen nader betoog meer.
Bij de behandeiing van de uitgaafspostei
der gemeentebegrooting heeft de Raad' tea
slotte, uit behoefte aan hartelijkheid, voot
Sint Nicolaas gespeeld.
De wethouders mochten een schoen opzet-
ten, zij waren nauwelijks de kamer uitg»
stuurd of zij mochten weer binnen komen ea
ziet, nog beter had de goede Sint hen be-
dacht dan een jaar te voren.
Er zat een salarisbrief je van 2000 in elk*
schoen, het dubbeie van wat de heeren tot nu
toe genoten en in de algemeene feestvreugdq,
gedachtig aan het „charite i m ordonmto
commence par soi meme" bepieitteu de soci
aal-democraten en de katholieke arbeiders
welk eendrachtel k samengaan! een ver
hooging van het presentiegeld van 5 op
10, wat ten slotte met twaaif tegen zes
stemmen werd aangenomen, nadat de heer
Verkerk de min of meer vage vcrklaring afgo-
legd had, dat hij niet had gelezen, dat Ged.
Staten een dergelijk besluit van andere g»
meeutenmiet goedgekeura zouden hebben.
Het is werkelijk geen sinecure tegen wo or-
dig raadslid te zijn, wij gunnen den heeren
hun douceurtje van harte en het spijt om
Slechts dat de Gemeentewet niet toelaat de ia
den Raad aanwezige jouraanstsa in de du»
bele beteekenis van hei woord met gelijkn
munt te betalen.
De traditioneele begrooting»-w vi^avondja
bleken ditmaal in thee-avortH - nderrt re
zijn en de Raad heeft
het best gedemonstieerd dat het hem erast is,
de met algemeene stemmen aangenomen mor
tie over drooglegging van verschillende staan-
gedeelten zoo doeltreffend mogelijk tot uit-
voering te brengen.
De raadsleden zullen voortaan weer eea
gedrulct kohier thuia krijgen Gontrfile vaa
burgers op burgers werd, evenmin als verlo-
den jaai\ noo4ig geoordeeld. Toen gold o. a
het motid, dat een zoontie niet behoefde
weten dat zijn vader veel verdiende on
niet lui en nalatig te worden thans heeft
blijkbaar het goed vertrouwen, dat belas-
tingontdniking in Alkmaar niet plaats heeft,
den doorslag tot dit van weinig koopmato
schap getuigeade besluit gegeven.
Besluiten wij" met de mededeeling, dat Burg.
en Weth. toegezegd hebben, dat zij Alkmaar
meer dan tot dusverre in den lanae bekend
zullen maken.
Zij zullen zich met de Vereeniging tot be-
vordering van het Vreemdelingenverkeer to
verbinding stellen, om alom te doen weten
dat het hier gped en goedkoop wonen is
omdat de belastingen laag zijn en de veto
leegstaande woningen geen huurder kunnea
vinden.
Wij eindigen dit overzicht met het rotsvaste
vertrouwen uit te spreken. dat onze gemeente
met een Raad als wij thans bezitten, eea
schoone en hoopvolle toekomst tegemoet zal
kunnen gaan.
BUITENLANDSCH OVERZICHT.
Binnenkort zal de laatste hand worden go-
legd aan het vreaesverdrag, dat de Opperste
Raad aan Turkije zal voorleggen. Hoe het er
zal uitzien is natuurlijk nog niet-geheel be
kend, maar wel weet men reeds, dat de grea-
zen van het Ottomaansche rijk een heel stuk
in zijn nadeel zullen worden verlegd
Het grootste deel van Thracie, alsmede
Smyrna en het achterland zal aan Grieken-
land worden toegewezen, dat in ruil daar^
voor een nog nader vast te stellen deel van d«
TurksChe sitaaitschulden zal moeten overne
men. Verder zou Turkije zijn leger en vloot
zoo goed als geheel moeten demobiliseeren.
Door een en ander is in Turkije een sterlas
nationalistische beweging ontstaan en ook is
Klein-Azie. In Armenie hebben weer moor-
elkaar staan. Ook zulke voorwerpen van
steen, waarvan je vertel t, heb ik gevonden.
Als ik des winters alles op het Broekeiiand
in den grond stopte, opdat zij bij de drijf-
jachten, die zij op het bevroren Broek hou
den. aiets zouden zinden, dan lewam mij dilc-
wijls zoo'n ding in de vmgers, een bijl van
steen of een mes, ook neerhangers van leem
om de vischnetten neer te houden, zooals
onze visschers nu nog hebben, maar ik heb
dit alles weer in het water geworpen, want
ik vreesde dat het toch ongeluk zou aanbren-
gen, als men zulke dingen bewaarde. Ea
eenmaal heb ik een gave groote pot opge-
graven, maar zoodra hij in de lucht kwain,
viel hij voor miin oogen tot eea klein hoopj#
stof ineen, zoodat ik er destijds griezelig van
werd."
De jongeling, die nsast den ouden man
liep, huiverde er van en het was also! een
Mile adem uit het Broek overwaaide.Daar
hadden in die grauwe tijden misschien al
zijn voorouders gezeten en op bet plekjt
grond waar hij nu dagen er naohten m
zorg en aagst had doorgebracht, hadden ook
zij dezelfde gevoeiens gehad, die het leven
met zich meaebrengt, liefde en baat, vreugds
en droefheid, verlangen en vervulling. En
een voorgevoel van ae vergankelijkheid en
nietigheid van het menschelljk bestaan be-
ving hem en het vermoeden dat daai niete
van zou overbliiven dan de eeuwigdurende
en onveranderlijke aarde, waarop het werd
velbraeht
Wordt vervolgd.
ALKMAARSCHl
Hoofdredacteur i T|. N. AD EM A.
35)
t