m%> DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN. No. 57. Honderd twee en twintigste Jaargang MAAN DAG 8 MAART fit den Alkmaar schen liaad. F K.1 1 LLETO N. De iioeT© in 't Broek* BERICHT. AbonnemenUprlJn bl] voorultbetallng per 3 maanden I 2,00, franco per post f 2,00. Bewl]snummers 0 ot. AdvertentleprIJa 20 ct. per regel, grootere fetters naar piaatsruimfr Brleven franco N.V. Boek- en Handelsdrukker!| v/h. Harms. Poster Zooft, Voordam C 9, Telef. Administratis Nr. 3. Redactie Nr. 33. Dlrecleur: O. H. KRAK. Heden zijn wij tengevolge van plotselinge ongesteldheid van 8 leden van ons personnel en 2 leden onzer Redactie genoodzaakt met ten blad te verschijnen, waardoor etmge ver- slagen moesten blijven liggen. Wij vertrou- wen, dot onze bezers dit volkomen zullen bilr lijken. Kan de heer Govers al dan niet langer dan vijf minuten achter elkaar spreken, heeft de hter Westerhof kapitalistische neigingen om- dat hij sedert tieu jaar geprobeerd heeft om /ijk te worden, is mr. Leesberg het college van B. en W. of zijn de anderen er ook nog? Het zijn even zoovele gewichtige vragen, die bij lie begrootingsdebatten noodzakelijk boantwoord inoeten worden. En de beantwoording van dergelijke vra gen is werkelijk nog zoo gemakkcijjk niet. Daarover moet gediscussieerd eh gedebat- tecrd worden en dan raakt men onwiliekeurig nog verder van huis, want juist uit dat debat worden weer nieuwe vragen geboren, wier beantwoording met de gemeentebegrooting ook in het nauwste verband schijnt te staan. Zoo heeft men zich langen tijd onledig ge- 'houden met-de vragen of de waarde van een raadslid rechtstreeks evenredig is aan de leng- te van diens redevoeringen, of de vloeren van de lokaitn der Bewaarschool inderdaad zoo slecht zijn, dat de knikkers van de jongens er in verdwijnen, of de uitkeering van de oor- logswinstbclasting werkelijk ten vogel is, wien men slechts wat zout op den staart be- meester maken en of de Rijksverzekerings- bank al dan niet met haar geld verlegen Is en als de bekende zuster Anna uitkijkt of een ge- sjochtfcn gemeente ala Alkmaar nog steeds niet komt om haar ervan te ontlasten. Met deigemeentefinancien staat het er niet schitterena voor. Wethouder Thomsen zat als een cerberus op het deksel van de gemeentelijke schatkist en bromde als een hond dien men zijn kluifje ontstelen wil zoo gauw een der vroede vade- ren een schuchterc poging waa'gde om ten behoeve van een of ander goed doel er een handje vol klinkende munt uit te halen. En achter de groene tafel bleven B. en W. volkomen in hun rol van de manncn wier goede harten wel graag aan iedereen zouden meedeelen, maar die helaas geen ^jfnlantropie kunnen betrachten omdat ze't zeli niet breed hebben. Wie wel eens met den armbezoeker op stap is geweest, kent dergelijke gelegenheids- gezichten, bij de verhalen van veel werkelijke maar somtijas ook wel overdreven misere. Maar in den Raad zelf was een meer opti- mistische stemming. Er is nog geen nood, verklaarde een man als mr. Bosman, die als curator zijn sporen verdiend heeft. Allanaar is financier! zoo ge- zond als een visch en hij wilde bij eventueel faillissement zelfs 100 pet. uitkeeren als de heer Thomsen niet zijn gedachtengang ge- stoord had. Zeker, een balans van de schulden en be- zittingen onzer gemeente zou geen slecht fi- guur maken, maar't ging hier niet om bezit- tingen en schulden, maar om baten en lasten. Er moet geld zijn voor de uitgaven cn het is de groote kunst om dat geld bij elkaar te kriigen. Weet een van de heeren soms een adres waar we wat leenen kunnen En werkelijk, cte heer Westerhof had een adres, de Rijks Verzekeringsbank en wethou- „Daar hebben wij niet naar te vragen, mijn-' heer! Zij, die voor je op den Broekhof zaten, hebben deze wet uitgevaardigd en het be- taamt ens, deze wet te liandhaven, zooals zij ons is gegeven en niet na te vorschen of zij nu nog redeiijk is. Waar zou het heen moeten als je als eigenaar nu al begint te tornen aan hetgeen je voorouders je hebben nagelaten en te vragen of het wel verstandig is en in den nieuwen tijd past? Je zoudt dan even goed kunnen vragen of het verstandig is, dat de heeren van de Broek hof schout van de gemeente zijn, niet bij keu- ze van de andere boeren,, maar omdat hun vaders dit ook waren en geen mensch zich her- inneren kan, dat het ooit anders is geweest! Het moet je streven zijn, geen duimbreed af te wijken van hetgeen je vaderen je hebben na gelaten. Voor het afgraven zorgen de ande ren wel, van boven de heeren, die aan de be- peering zijn en allerlei nieuwe wetten maken, van beneden de boeren en onderhoorigen, wier vaders in vroegere tijden lijfeigenen waren van dezen hof, Je staat in het midden en moet je verweren. Wanneer je dus geen acht geeft op de kleinigheden, die je overkomen, hoe wil je dan voor de groote gevaren waken Het is niet zoo veel meer wat je te verdedigen hebt, je hof en het schoutsambt! Als je je dit ook laat ontnemen, dan ben ie een boer zoo goed als de anderen en er is aan geen onderscheid meer tusschen u en de Bogdans, de Grindas, de Pawlowski's en de anderen. Aan je voor< vaderen buhoordc hier allea toe xoover je der Thomsen dankte voor de inlichtingen als een huisvrouw, wie op een visiteavondie meegedeeld wordt bij welken bakker de lek- kerste koekjes te koopen zijn. Gelukkig hebben ook Burg, en Weth. in den loop aer vergadering het non-possumus- standpunt laten varen, al bleven zij dan ook op de grootste zuinigheid en het verstandig- ste financieel beheer aandringen. Niet zonder voldoening hebben wij gecon- stateerd, dat de politiek van Burg, en Weth. van diepe wijsheid en onvolprezen doorzicht getujgt. We hadden gedacht, aldus zoo ongdveer de burgemeester, dat wanneer we bij elke voor- gestelde subsidie maar in koor herhaalden, dat onze portemonnaie't niet toelaat, de da mes en heeren hun diverse aanvragen wel weer tot betere tijden in portefeuille zouden gehouden hebben. En bleek de Raad al te lastig, al te verve- lend opdringerig, was er met geen- mogelijk- heid van af te komen als van een bedelaar die zijn voet tusschen de deur gezet heeft, welnu, dan zou men bij uitzondering, als bewijs van z n goeden wil, nog een klejnigheid geven voor de een of andere tuberculosevereeni- ging waarvoor het geld ten minste nog het nuttigst besteed kon geacht worden. Maar de Raad bleek een heel brutale bede laar en toen Burg, en Weth. de deur van het Tiefdadigheidspoortje schoorvoetend een eindje geopend hadden, werd er zoo'n groote voet tusschen gestoken, dat ze. met geen mo- gel ijkheid weer dicht re krijgen was,' alvorens de kraamverpleging, de tuberculose-bestrij- ding en „Herwonnen Levenskracht" met een behoorlijke subsidie tevreden gesteld waren. De Vereeniging voor de grafische vakken werd met leege handen terug gestuurd en de Openbare Leeszaal alsmede de drankbestrij- dersvereenigingen. kregen de toezegging dat ze nog maar eens terug moesten komen, hoe- wel op de gezichten van B en W. met vrij groote zekerheid de verwachting te lezen was, dat dit tweede bezoek wel op efcn perti- nente afwijzing zal uitloopen. Dat spijt ons niet het minst voor de Open- bare Leeszaal, het instituut, dat voor mannen en vrouwen van elke partij en elke godsdiem stige overtuiging open staat. Hier schiet het particulier initiatief werke lijk tekort, hier is een inrichting, die door haar opvoedenden arbeid. door haar. volks- ontwikkeling tot volkswelvaart leidt. Maar ook een inrichting, die meerderen fi- nancieelen steun behoeft. wil zij haar perso- neel beter kunnen bezoldigen, haar biblio- theek vergrooten, ja zelfs wil zij in de toe- komst kunnen bestaan blijven. Dat weet ook de heer Thomsen, die, als wij ons goed herinneren, zelf penningmeestcr van deze zoo nuttige instelling is geweest, die haar nooden en behoeften kent en daarom verwondert het ons, dat hij zich ditmaal aan de rechterzijde schaarde en met de katholie- ken e| anti-revblutionnairen zijn stem tegen een verhooging van de gemeentelijke subsidie uitbracht. Wij weten wel, dat de heer Thomsen als wethouder ookiin het in vele gevallen in con- servatieve richting varende scheepje van hot dagelijksch bestuur onzer gemeente heeft plaats genomen, maar dit neemt niet weg, dat hij niet steeds, als een passagier zonder kaartje, gelaten behoeft af te wachten waar- heen dat scheepje hem brengen zal. De Raad heeft getoond dat hij van meening maar zien kunt. Er was toen geen Dorsacker en geen koninklijke vorst. Het heette alles Ba- ginsky, van Dlugossen tot Schikorren en ver tot over het Raygrodmeer, waar nu alles Poolsch is. Jan was geheel nadenkend geworden. Je hebt gelijk, Guzek, met mij. dit te zeg- gen en ik ben er je dankbaar voor. Maar waar had ik dit moeten leeren? Bij mijn schoolmeesters misschien? Dat zijn toch ook menschen? die van onderen kijmen en als ik van hen iets leerde, dan was het steeds dit eene, dat geen mensch een voorrecht boven een ander mag hebben. Eh daar hadden zij in zekeren zin gelijk aan, want heb je als je op de wereld komt, ook maar eenig aandeel aan hetgeen je voorouders gedaan of ge- werkt hebben? Het is waar, je hebt je bezit- tingen en niemand kan ze je afnemen! Maar kua je het den zoon van den daglobner kwa- lijk nemen, als hij tegen den zoon van den heer zegt: „Wat heb je voor boven mij, dat je meer denkt te zijn dan ik? Je bent ook maar naakt ter wereld gekomen, evenals ik, en kan ik het helpen, dai mijn wieg in het huis van een knecnt stond?" Ik heb dus als richtsnoer gekozen wat ik eens in een boek vond, dat men ons op school had verboden te lezen. Waarom weet ik niet, want een mensch, die het ernstig met het leven meent, kan daar bijng evenveel uit leeren als uit den bijbel. Deze spreuk, die ik onthouden heb, luidt: „Wat je van je vaderen geerfd hebt, verdient het, om het t.e beziiten Jan zei de woorden in het Duitsch en traohtte nu ze voor zijn trouwen knecht zoo goed het ging in zijn moedertaal te verta- len. „Zie je, Guzek, dat wil zoo zeggen als dat het je niet genoeg moet zijn als erfgenaam op de wereld te zijn gekomen en je op een beareohuid uit to ttrekkeo, die je voorvade- is, dat met het principe van „geen man en geen cent" voor vele om subsidie vragende vereenigingen gebroken moet worden en na de toekenning van een drietal subsidies was er o. a. voor den beer Thomsen -geen reden meer om door zich aan de zijUe der tegen- stemmers te scharen, bet voortbestaan van 'n zoo nuttige vereeniging als de Openbare Leeszaal in de waagscnaai te stellen. Moge hij in de volgende raadszitting van de dwalingen zijns weegs teruggekeerd b lij ken. /Mr. Shjis gevoelde er weinig voor de dra- verijen op het nieuwe sportpark onder onder- wijs te laten ressorteeren', maar het bleek dan. ook al spoedig, dat de heer Westerhof dit daar ter plaatse alleen voor het openluchtspel verlangde. De heer Van't Veer sprak er zijn bevifeem- ding over uit, dat hij de Memorie van Ant- woord eerst in de K. Rott. Ct. en daama pas in de Allanaarsche bladen gelezen had, wat, zooals de burgemeester nader meedeelde, een ambtefijke vergissing bleek en waarop de verstandige cn door de Alkmaarsche pers zeer geapprecieerde mededeeling volgde, dat z. i. de aesbetreffende pere van dergelijke of- ficieele stukkea de primeur behoort te hebben. Jammer gene g liet de burgemeester zich daama nog de toevocging ontvallen. dat de verzending der gemeentelijke stukfcen ook voor alle bladen tegelijk kon piaats hebben, wat natuurlijk, als bet b.v. op Zaterdagmi'd- dag gebfeurt, in verband met de ochtendbla- den, weer tot precies dezelfde onregelmatig- heden zal leiden als men thans wenschte te gen te gaan. Dat de heer Westerhof naast persoonlijke wenschen, het sociaal-democratisch gemeente- program in zijn urenlange redevoeringen in extenso uiteen gezet heeft, behoeft geen ver- wondering meer te wekken. Overnemen van gemeenewege van Am- bachtsschool, Huishoudschool en Bewaar school, oprichting van gemeentelijke groen- tenwinkels, volkswasscherij, badinrichting, een op Amsterdamsche leest geschoeide ge- neeskundige dienst en een hoogere belasting- aftrek voor noodzakelijk levensonderhoud hebben Weer de rev ue gepasseerd. Er zit veel goeds maar ook veel onnopdigs en ongewenscht in een dergelijk programma Al deelen wij niet direct net standpunt van Mr. Bosman, dat het opvoedend voor den ar- bejder is dat hij. met het oog op het betalen van belasting, niet alles op anderen leert af te wentelen, ;nen mag toch ook niet over het hoofd zien, dat de loonen gestegen zijn en dat een steeds itoogere aftrek wel nonderden van belasHng betaling kan vrijstellen, maar al het rneerdere daardoor nog op de schouders ge- legd wordt van de weinigen, die door zware belastingoffers de gemeentelijke financi&i tot dusvvrre op peil moesten houden. Wie uit het belastingstaatje in ons vorig nummer heeft nagegaan, dat de nelft der be lasting te dezer stede door 5020 en de andere helft door 240 personal gedragen wordt, wie daarbij bedenkt. da.t er onder die 240 mcn- schen zijn die heusch niet aan Alkmaar ge- bonden zijn en evengoed ergens anders kun nen wonen, begrijpt ook, dat een nog groo- ter verplaatsing van het zwaartcpunt der be lasting wel eens een geheel ander gevolg zou kunnen hebben dan de°Iieerea Westerhof c. s. er nu van verwachten. Laat men niet over het hoofd zien, dat voor een der hoogst aangeslagenen, die onze ge meente verlaat, ook de arbeiders een hoogere som zullen moeten opbrengen, om het bedrag ren geschoten hebben, maar je zult uit je zelf zoo flink zijn, dat je door eigen kracht in staat zoudt zijn te verkrijgen wat je als erfdeel is geschonken of in 't kort gezegd, dat men van zijn voorouders niet alleen rechten, maar ook plichten erft!" Samuel Guzek zag zijn jongen meester van ter zijde aan. Wat had die jongen ferine gedachten in zijn hoofd! Wat hij daar over al die rechten en plichten hoorde, begreep hij boezemde hem eerbied in. En hij vroeg zich met geheel, maar juist dit onbegrijipelijke aarzelend af of hij hem later ook zoo in al les ter wille zou zijn eri zich door hem laten leiden, zooals hij geloofd, had, toen hij hem in zijn geboorteplaats terugriep Jan begon wee het eerst te spreken. „Zie je, Guzek, ik heb van ae Duitsche leeraars van het seminarie toch veel geleerd, wat mij toch later geen nadeel zal doen. Niet over datgene wat ik als erfgenaam van den Broekhof moet weten, want daarvan wis- ten zij zelf aiets, maar allerlei andere din- gen. Ik versta wel iets van de wet en als ik hier eenmaal schout ben, zal geen landraad mij of de gemeente ons betreffende ons recht wat op de mouw kunnen spelden. Maar meer nog dan dat! Ik jieb maar even een blik geworpen op de velden van de Broekhof, maar toch w^}' gezien, dat moeder nog pre cies zoo verbouwt als onze voorouders voor honderd jaren verbouwd hebben toen het er nog niet op aankwam, of de grond een paar honderd schepel meer of minder opbracht. Bij de Duitscne schoolmeesters heb ik ge leerd, wat een klein stakje grond bewerkt, want ook daarin zullen zij als voorbeeldien werken, als zij naar de dorpen gaan. Wan neer ik eenmaal als heer op mijn voorvader- lijk goea zit, dan zul je eens zien, wat er van de Broekhof zal groeien en ik voorspel je dat all* totra uit d«a omtrek bij mij in d? Iter ^an den H. O. op even hoog peil te Inmnen houden. w Hebben die arbeiders behoefte aan een koa- telooze badgelegenheid Mevrouw Aukes durfde bet, met bet oog op de kostelooze inrichting aan de gasfa briek, waarvan weinig of geen gebruik Wordt gemaakt, ernstig. betwiifelen. Men moet de arbeiaers leeren baden, zegt de heer Westerhof, maar kuunen we -dan, waar de gemeente een zuinig beheer moet voeren, met dat leeren niet bij de reeds be- staande gelegenheid in de gasfabriek 'oegin- nen? Van ganscher harte gaan wij accoord met de woningbouw-motie van den heer Wester hof en wij hopen slechts, dat ze meer succes mag hebben dan haar bijna vergeten voor- ster van 15 September 1917. ij vinden het alleszins begrijpelijk, dat Ben W. bij de met Rijks- en gemeentesteun te bouwen woningen de bepaling willen maken, dat deze slechts voor eigen inwoners te be- teekken zullen zijn. Maar een uitzondering dient dan toch ge maakt te worden voor ae forensen, waarvan er velen juist forens zijn, omdat zij in Alk maar geen woning kunnen vinden, die in Alkmaar werken, in Alkmaar belasting beta len en wien het door een dergelijke oepaling voor vele woningnood-jareri onmogelijk zou zijn, in de plaats waar zij thuis behooren een behdorlijk ondcrdak te kunnen vinden. Met de gevraagde onderwijs-cursussen voor volwassecen kunnen wij ons best veree- nigen Het verwondert ons slechts, dat de heer VCtesterhof,'die daarvan thans zoo'n groat vooratander blijkt, niets van zich hooren liet toen1 wij destijds in een hoofdartikel de beste wijze voor den arbeider om zijn vrije uren door te brengen besproken hebben en ons bij navraag naar de meening onzer lezers diverse beschouwingen van verschillende be- langstellenden bereikt hebben. De heer Van't Veer .deed bij de bespreking van de gunning der 98 semi-permanente wo ningen een verwoeden uitval naar de tafel van Burg, en Weth., die hij van niet minder dan bevoordeeling van inschrijvers beschul- digde. Het komt ons voor, dat Burg, en Weth. en met name de wethouder van Publieke Wer ken, hier vrij uitgaan. Een deskundige als de heer Ringers heeft zich aan hun zijde geschaard, een katholieke arbeider als de heer Bosman raakte zelfs zoo in vervoering, dat hij zich aan de sotiaal- democratische krachtterm van „uit2ezogen bouwvakarbeiders" bezondigde en de heer Van't Veer bleef tot dusverre in gebreke zijn beschuldigingen te bewijzen. De heeren Van den Bosch en Cloeck volgens de sociaal-democraten „bien ^tonnd de se trouver ensemble" dienden een mo- tie van vertrouwen in, met welke imitatie van de Parijsche mode de raad zich niet vereeni- gen kon, zoodat de motie ei*en vlug weer verdween als zij ter tafel eebracht was. Tot dusverre onthield de heer Van't Veer zich van een motie van afkeuring. Wij hopen van ganscher harte, dat in een volgende zitting de onomwonden erkenning mag volgen, dat van bevoorrechting bij1 deze aanbesteaing geen sprake is geweest. Ondanks vroeger aangenomen moties over het leerlingenaantal kan geconstateerd wor den, dat er hier ter stede nog schoolklassen van 42 leerlingen worden gevonden Dat een onaerwijzer in een dergelijke klas- se meer politieagent dan opvoeder is, behoeft zullen komen 1" Samuel Guzek trok een lang gezidht. Wat zijn jonge meester daar als zijn plannen rer- kondigde stemde-in't geheel niet overeen met de toekomstplannen oie hij zich gevormd had. i „je wilt dus boer worden en er je warn over maken of je aardappels, die je in 't voorjaar gepoot hebt, in de herfst wel het vier- of vijfvoudige opbrengen?" Jan zuchtte diep, want de lichten van het dorp blonken nu uit de verte en het onzekere van wat nu komen zou, drukte hem weer zwaar op het hart ,,Ocb, Guzek, vraag maar niet meifr! Wat wij nu spreken, dient toch enkel maar om dfen tijd dood te slaan en ik weet zelf niet hoe het er van binnen bij mij uitziet. Vertel mij liever wat je nog meer weet van den weg naar het Broekeiiand, wat ook daarover heb ik iets bij de schoolmeesters geleerd, dat op- heldering zou kunnen geven. Vele duizend jaren namelijk voordai onze Heer Jezus Christus hier op aarae wandelde, zijn er menschen gweeest, die op zulke eilanden woonden om zich tegen hun vijanden te he- veiligen en waar geen eilanden waren, sloe- gen zij palen in den grond en bouwden daar liuizen op. In een land, dat men Zwitserland noemt, heeft men hun spoor gevonden en ook de gereedschappen, die zij gebruikten. Wat bij ons nu uit staa! en fjzef gemaakt wordt, dat bestond bij hen uit sieen of beenderen en ik heb diaar zelf de afbeeteigen van ge zien." Guzek staarde nadenkend voor zicii uit. „Ja, mijnheer, dat komt wel uitDat deze gang zeer oud is, staat vast, want je groot- vader wist zich niet meer te herinneren, wie geen nader betoog meer. Bij de behandeiing van de uitgaafspostei der gemeentebegrooting heeft de Raad' tea slotte, uit behoefte aan hartelijkheid, voot Sint Nicolaas gespeeld. De wethouders mochten een schoen opzet- ten, zij waren nauwelijks de kamer uitg» stuurd of zij mochten weer binnen komen ea ziet, nog beter had de goede Sint hen be- dacht dan een jaar te voren. Er zat een salarisbrief je van 2000 in elk* schoen, het dubbeie van wat de heeren tot nu toe genoten en in de algemeene feestvreugdq, gedachtig aan het „charite i m ordonmto commence par soi meme" bepieitteu de soci aal-democraten en de katholieke arbeiders welk eendrachtel k samengaan! een ver hooging van het presentiegeld van 5 op 10, wat ten slotte met twaaif tegen zes stemmen werd aangenomen, nadat de heer Verkerk de min of meer vage vcrklaring afgo- legd had, dat hij niet had gelezen, dat Ged. Staten een dergelijk besluit van andere g» meeutenmiet goedgekeura zouden hebben. Het is werkelijk geen sinecure tegen wo or- dig raadslid te zijn, wij gunnen den heeren hun douceurtje van harte en het spijt om Slechts dat de Gemeentewet niet toelaat de ia den Raad aanwezige jouraanstsa in de du» bele beteekenis van hei woord met gelijkn munt te betalen. De traditioneele begrooting»-w vi^avondja bleken ditmaal in thee-avortH - nderrt re zijn en de Raad heeft het best gedemonstieerd dat het hem erast is, de met algemeene stemmen aangenomen mor tie over drooglegging van verschillende staan- gedeelten zoo doeltreffend mogelijk tot uit- voering te brengen. De raadsleden zullen voortaan weer eea gedrulct kohier thuia krijgen Gontrfile vaa burgers op burgers werd, evenmin als verlo- den jaai\ noo4ig geoordeeld. Toen gold o. a het motid, dat een zoontie niet behoefde weten dat zijn vader veel verdiende on niet lui en nalatig te worden thans heeft blijkbaar het goed vertrouwen, dat belas- tingontdniking in Alkmaar niet plaats heeft, den doorslag tot dit van weinig koopmato schap getuigeade besluit gegeven. Besluiten wij" met de mededeeling, dat Burg. en Weth. toegezegd hebben, dat zij Alkmaar meer dan tot dusverre in den lanae bekend zullen maken. Zij zullen zich met de Vereeniging tot be- vordering van het Vreemdelingenverkeer to verbinding stellen, om alom te doen weten dat het hier gped en goedkoop wonen is omdat de belastingen laag zijn en de veto leegstaande woningen geen huurder kunnea vinden. Wij eindigen dit overzicht met het rotsvaste vertrouwen uit te spreken. dat onze gemeente met een Raad als wij thans bezitten, eea schoone en hoopvolle toekomst tegemoet zal kunnen gaan. BUITENLANDSCH OVERZICHT. Binnenkort zal de laatste hand worden go- legd aan het vreaesverdrag, dat de Opperste Raad aan Turkije zal voorleggen. Hoe het er zal uitzien is natuurlijk nog niet-geheel be kend, maar wel weet men reeds, dat de grea- zen van het Ottomaansche rijk een heel stuk in zijn nadeel zullen worden verlegd Het grootste deel van Thracie, alsmede Smyrna en het achterland zal aan Grieken- land worden toegewezen, dat in ruil daar^ voor een nog nader vast te stellen deel van d« TurksChe sitaaitschulden zal moeten overne men. Verder zou Turkije zijn leger en vloot zoo goed als geheel moeten demobiliseeren. Door een en ander is in Turkije een sterlas nationalistische beweging ontstaan en ook is Klein-Azie. In Armenie hebben weer moor- elkaar staan. Ook zulke voorwerpen van steen, waarvan je vertel t, heb ik gevonden. Als ik des winters alles op het Broekeiiand in den grond stopte, opdat zij bij de drijf- jachten, die zij op het bevroren Broek hou den. aiets zouden zinden, dan lewam mij dilc- wijls zoo'n ding in de vmgers, een bijl van steen of een mes, ook neerhangers van leem om de vischnetten neer te houden, zooals onze visschers nu nog hebben, maar ik heb dit alles weer in het water geworpen, want ik vreesde dat het toch ongeluk zou aanbren- gen, als men zulke dingen bewaarde. Ea eenmaal heb ik een gave groote pot opge- graven, maar zoodra hij in de lucht kwain, viel hij voor miin oogen tot eea klein hoopj# stof ineen, zoodat ik er destijds griezelig van werd." De jongeling, die nsast den ouden man liep, huiverde er van en het was also! een Mile adem uit het Broek overwaaide.Daar hadden in die grauwe tijden misschien al zijn voorouders gezeten en op bet plekjt grond waar hij nu dagen er naohten m zorg en aagst had doorgebracht, hadden ook zij dezelfde gevoeiens gehad, die het leven met zich meaebrengt, liefde en baat, vreugds en droefheid, verlangen en vervulling. En een voorgevoel van ae vergankelijkheid en nietigheid van het menschelljk bestaan be- ving hem en het vermoeden dat daai niete van zou overbliiven dan de eeuwigdurende en onveranderlijke aarde, waarop het werd velbraeht Wordt vervolgd. ALKMAARSCHl Hoofdredacteur i T|. N. AD EM A. 35) t

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1920 | | pagina 1