Alkmaarsche Courant
Oe Arnsterdamscha-wesk.
De Fabriefesrook.
Damrobriek.
Z~
Parfjsohe Causerleftn.
Jlonford Esnen Twlnflgsta Jaargang,
Zaterdag 29jMei.
FBDILLETON.
If*. 124.
£220.
XXil.
Een woningcongres. Dt tentoon
stelling „tiet thus en zijru inrich-
ting" gcopend. Lent nieuwe
nu Uike ink
meente'ujke inkomstenbelasting.
grensuilbreiding.
Woensdag 19 en Donderdag 20 Mei 1.1. ia
te Amsterdam een zeer bclangrijk congres
gthouden; ik bedoel bet Woningcongres, be-
Jtgd door den NederlandsChen bond van
huis- en groudeigenaren en buuwkundigen.
Dat was wat nieuws I Tot dusver werden der-
gelijke cougresscn belegd door woninglier-
vonners, met door huiseigenaren, niet aoor,
wat de volksmoud noenit, de buisjcamclkers.
Ook ben beeft de nood der tiicien bijecngedre-
ven, of liever zij wareu al bijeen, uiaar de
dighedeu. Daardoor
weinig-invloedrijke organisatie die zich be-
zigiucld met het onmiddelliik eigenbclang der
huiseigenaren, tot een belangrijk lichaam,
dat zicb stelt op een breeder standpunt. Het
congres heeft dat nog eens aangetoond.
i woe onderwerpen zijn er behandeld, n.l.
de liqiudatie der huurwetten en het aandeel
van de particuliere bouwnyverheid in de, op-
lossing van het vraagstuk van den woning-
nood. Over het eerste vraagpunt waren prae-
adviezen uitgebracht door Mr. N. de Bene-
ditty en Mr. b. J. F. Steinmetz, reChtsge-
leerd adviseur van den bond. En in die prae-
adviezen kwam al dadelijk goed uit wat wij
hierboven betoogden. Mr. de Beneditty be-
toogde in zijn praeadvies dat de overheid als
wouiugexploitante niet boven den individu-
eeleu ondernemer is te verkiezen eene stel-
ling die natuurlijk schering en inslag was op
dit congred, vooral bij de behandeling van
het twecde punt. Maar daarnaast erkende bij
als vaststaande dat bet onroerend goed in
meerdere mate dan voor hccn eene belang-
rijke sociale lunctie te vervullen heelt gekre-
gen, en dat ook met betrekking tot den huis-
cigenaar de indivldueele vrijheid meer beeft
te staan in bet teeken van bet gemeen belang
dan van den eigen lust. Daarna betoogde by
dan hoe deze opvattmg van bet eigendoms-
recht, het recbt van vrij genot, hi overeen-
steimning met en aaigepast aan de sociale
besterammg van den eigendom, in praktijk
kan worden gebracbt, en hoe zii kan leiden
tot liquidatie der Huurwetten. Want daar-
om, om bet losimaken van den knellenden
band die hen gedurende den oorlogstijd hi
bunne vrije beweging belexnmerde, en die bun
ook naar de mcening der Regeering niet 1 an
ger op de oude wijze mag worden aangelegd,
is het den huiseigenaars natuurlijk te doen.
Om met den tweeden prae-adviseur, Mr.
Steinmetz, te spreken: De Huurwetten dienen
met ruim inzicht doch tevens met omzichtig
ht; d te worden geliquideerd.
De huiseigenaren vragen een billijke ver-
goeding voor de waardestijgbig van net geld
en voor de hoogere onkosten.
Mr. Steinmecz voegt daaraan echter dezen
gc den raad aan toe: Aan den anderen kant
zulL:t dc huiseigenaren en bunne organisa-
ties .ook iets moeten presteeren. Zij zullen er-
voor bebben te zorgen, dat wanneer eenmaal
de liquidatie der Huurwetten is voltooid, niet
all een de woningen niet gcsocialisieerd zullen
z'.ja, maar zelfs het denkbeeld van socialisa-
tie van woningen niet meer wordt besproken.
Dat za alleeu dan't geval zijn, indren het
(huisci endom zijn sociale functie zoo goed
mogelyk vervult.
men ziet wcl: de twee prae-adviseura
pradc huiseigenaren niet naar den
mond. Zij durf den hen de goede ricbting aan-
wijzen; betoogden de noodzakelijkhtid" ook
voor de huiseigenaren, om zich aan te passen
aan den nieuwen tijd. En van de zijde van het
congree is daartegen geen verzet jgeboord.
Integendeel, ook in de vergadering Seek het
juiste begrip aanwezig te zijn.
Ik kan er niet aan denken even uitvoerig te
zijn over het tweede congrespunt, inleidera
Dr. W. W. van der Meulen, lid van den Qe-
26)
kat Eagtiu»
,.n<, rden avond", zei Bibb® opgeruimd, ter-
wi hij in oen. p-AmaiU-Ita! leareu stool
DiaatC hem plaats_uam.
,.TVat ia er vroog Edith raohtbaac var-
baasd.
^Tsierts", antwoordido bij gUralacbend1.
Zij fronate baar weiikbrauwan. je
lots noodigsl" vToeg zij.
INiota tar wereldi Vader en moodier zijn
naar boven gogaanj ik iga pa® over eenige
uren naar bed an nu echeen er niemand meer
voor mij te zijn overgebleven om mee te keu-
velen, dan jij en mr. Lamhorn."
„Keuvelen 1" herhaaldie zij ongeloovig.
„lk kan bijna over alios praten", zei Bibba
met eon opgewekt air van beleefdheid. „Het
komt er voor mij niet op aan. *k Weet ech
ter niet veel van zaken af als gij mogelijk
daaTovar samen zat te praten. Mqa.r n is niet
in zaken, ia't wel mr. Lamhorn?"
niet" antwoord'de Lamhorn kortaf.
„11 ook niet", zei Bibbs. „Even voordat de
sohomiving inviel, bemerkte ik, dat de lucht
bewoiktor was dan gewoonlijk en de wind uit
het 2'aid-iWesten kwam. t Zou mij niet var-
woti ron al® hel morgen regenda".
iHij sciieen te voelen, dat bij een cooveraatia
op iouw hadl gezet die die isindiere partij de
aartgoaame verpiichting oplegde baar vooit
te zettcn cn hiij zat te wacbten eerst Zijn zus-
ter aaoikijkienid, teen Lamhom als om te ken-
neni te geveni, dat biet nu bun beurt van spre
ken was. Edith beanhvoordide zijn b'lik met 'n
mengelinig wan verbaaing en toenemende ge-
belgdheid, terwij] ntr. Latnihiom blijlcbaar ont-
hutst was, ofecnoon Biblhs zoo kiesch moge-
lijk was geweest door bet weer als onder-
werp aan ale band te doen. Bibbs bad "nteieM,
meenterasd van tieo Haag, en de fitero van
der Drift, Referendaris van bet Departement
van Arbeid. Ook bij de behandeling van dit
punt bleek nog eens van een ommekeer, maar
nu niet van een ommekeer bij de huiseigena
ren, maar van een ommekeer elders. Er
schijnt ziah thans wel een communis opinio
te hebben gevormd, dat de voorziening in den
woningnood niet alleen aan de Overneid en
de Woningbouwvereenigingen kan worden
overgelaten, maar dat biervoor ook de hulp
iioouig is van de particuliere bouwers. Het
voorsfel van B. en W. van Rotterdam tot
steunverleening aan de particuliere bouwnij-
verhcid voor aen bouw van middenstands-
woningen is daar cen voorbeeld van. Hier te
Amsterdam zijn wij nog zoover niet. Maar
toch schijnt men ook hier te gaan rnzien dat
het verkeerd was de particuliere bouwnijver-
heid gebeel in een hock te druklken.
Tot zoover het Woningcongres. Men heeft
het verslag der uitgebreide debatten in de
bladen kunnen lezen en evenzoo den tekBt der
uitvoerige resoluties. Er was echter wel reden
om er toch ook nog even in mijn wekelijksche
kroniek melding van te maken.
De tentoonstelling „Het Huis en zijn In-
richting"; uitgaande van de Nederlandsche
Verecuicing van Huisvrouwen, afdeeling
Amsterdam, is tihans geopend. Zij wordt,
naar man wect, gehouaen m het Paleis voor
Volksvlijt, en wcl in de rechtcrhelft daarvan,
de zoogenaamde Conccrtzaal. Die zaal is
niet meer te hcrkomen, wat in dit geval wil
zcggen dat zij in naar voordeel veranderd is.
Het ia jammer dat hiervoor het groote podi
um en vooral het beroemde orgel moest wor
den weggobroken (het laatste, eens de trots
van Van Outshoorn's schepping, is naar
Haarlem veThuisd). Maar overigens kan
tu'igd worden dat alles er frisch en feeste!
uitziet. De concertzaal was erg in verval g'c-
komen, vooral in de oorlogsjaren toen de mi-
litairen er ondergebraoht waren. Nu prijkt
zij in een stralend wit kleed, verlevendigd
met decoraties in groen en zwart, en tusschen
het parterre-gedeelte en de bestaande gallerij
is nog eene tusschengallerij ingevoegd. De
architectenfirma Hetneke en Kuipersneeft er
alle eer van.
Het openingswoord is Vrijdagmiddag 21
MeL in aanwezigheid van vele belangstel-
lencien vooral natuurlijk dames gespro-
kcn door de presidente van de afaeelmg,
Mevr. J. Franco Mendes—Calisch, die eerst
iets vertelde over de Vereeniging. die tot deze
tentoonstelling het initiatief heeft genomen.
De hoofdvereeniging is in 1912 gesticht; de
afdeeling Amsterdam in 1913. Aanvankelijk
groeide de vereeniging langzaam. De huis-
vrouw en vooral de liollandsche huisvrouw,
zeide de' presidente ietiwat ondeugend. sluit
zich niet zoo heel spoedig aan; degelijk als
zij is wil zij eerst wel eens weten, wie die an-
dere leden van de Vereeniging zijn. En bo-
vendien bestaat bij vele vrouwen de vcrkeerde
meening, dat zij zich alleen om politieke re-
denen hebben aaneentesluiten. De groeiziektc
is dan ook aan de Vereeniging niet bespaard
gebleven. Maar toch toonde zii al spoedig
Cat zij wat kon. Zoo bijv. in 1914, toen ons
land overstroomd werd met Belgische vluch-
telingen. De in de Vereeniging georganiseer-
de vrouwen konden toen: onlvangen, verzor-
en en troosien, drie woorden waarin de be-
enis van het werk van de huisvrouw op-
gesloten ligt.
Van dien tijd af nam de Vereeniging in
blcfei toe. Begonnen met 100 leden, telae zii
er na vijf jaar al 750, en thans is net totaal
al geklommen tot byna 1900.
Dan schetste de presidente het doel der
Vereenig'ing. In de eerste plaats, zeide zij,
moet de huisvrouw verstand hebben van voe-
dingsmiddelen en begrip van hygiene. Zii
moet kijk krijgen op vervalschingenzij moet
de zieken in huis kunnen verplegen; en de
jongere vrouwen moeten de kfnderen kunnen
verzofgen. Zij moet alles kennen wat eene
goede huisvrouw behoort te kennen. Want
eene goede huisvrouw vormt de basis voor
een gelukkig gezin en een gelukkig gezin ia
een
lang.
Daarnaast moeten hare begrippen omtrent
de huisinrichting verhelderd worden. Veel
van het werk der vrouwen kan aanmerkelijk
vereenvoudigd worden. Voorbeelden van die
vereenvoudiginjg zijn: centrale verwarming,
electrische kachels, waschbakken, vuilnisko-
kers, liften enz. Vooral in dezen did van
ChronisChen en steeds toenemenden dienstbo-
dennood, zouden wii eraan willen toevoegen.
zijn deze hulpmiddelen oimisbaar. Welnu, al
dat Lamhom zijin gediachiten oooit over iets
miders liet gaan dan over „persooem" hii
kan over geen memsciheni praten en het hoi
maken Bibbs beleefd wenschende ite zijn, bood
het weer eam,
Lamihcm ging er miiet op in en niaakte uit
Bibbs biiiagc ;>v -houding in den leeren steel
op dat die baifwijzen breeder voor died avond
stoelvast zou wezen. Er was geen reden te
hoped, dat hi] zou hleengaan en Lamhom
vneesdle een' gek figuur te zuillen maken.
„Ik wildie juist ver^ekken", zei bij, op-
ataanidle.
,jO neenT' dep Edith schierp.
„Jia. Goeden nachtl Ik dedk dat ilk
„Wat jammer", zei Bibbs hartelijk dlen be-
zodker naar de voordeux begeleidend, terwiil
Edith voor zich uit bleef staan starcn, teen de
bedide anderen in de hall verdwenien. Zij hoor-
de Bibbs Lamhom AstnfoipA'py .hem met zijn
overjas te helpen en die laatste die hulp
eenigszins kortaf weigcran en op deze voorbe-
reidselen van vertrek volgde het sluiiten van
de buitendeur. Zij vloog de hall in.
Wlat mankeeri je?" nep zii woedend. „Wat
lteb je in den zin? Hoe diuirde je binnenko-
men, terwijl je toch wist
Haar stem begaf hnar; zij maakte een ge-
baar van woede en wanhoop en rendte snrb-
kende de trap op Zijl vloog naar haar moeders
kamer en teen Bibbs een paar minutcn later
boven kwam, trof hi] mis Sheridan hi] zijn
deur aan.
jO, Bibbs" zei ze, haar boofd droevig
schuadend", ja hadl je zuster niielt zoo'n ver-
driet moeten daen. Zijl zegt, dat jij diem jon-
gen man, letterlijk bet huis uitgedreven hebt.
Je had) kiesdier moeten zyu1".
iBSbhs glimlachte fliaulw Ttoen hij opmerkte,
dat Editns dleur open stend en Edith's scha-
duw over den dreinp
rempel vie
schijnt ntet veel poriuiur b
viel „Ja" zei hij. „HiJ
te zijn voor cen man.
Hi] 'kreeg maai' een glinip van mi] ol hij was
al weg".
'Edith's schaduw bewoog zich; haar stem
klonk bevend JNbem ji] je zell een man?"
die hulpmiddelen vlndt men op fle versCSn-
lende stands. Ook de vervalsChmgen zijn aan
de kaak gesteld, en wel door- den Gemeente-
lijken Gezondheidsdienst te Amsterdam. En
ten slotte laat de architect Jan van Epen zien
hoe eene modeme woning behoort te worde
ingerichi Vooral op dat ideale huis vestij
ik de aandacht. Het is nog een toekoms
beeld, een Ver-af liggend dee., maar een doel
waarop van stond af aan lisnt te worden
aangestuurd. En zoo geloct ik wel dat deze
tentoonstelling hear nut zr.l afwerpen.
Binnenkort zal de burgerij van Amsterdam
„gelukkig" worden gemnnkt met eene nieuwe
gemeentelijke inkomstenbelasting. Om de ge-
weldige uitgaven vooral voor loons- en
salarisverhoogingen van gemeen tewerklie-
den. beambten en ambtenaren te kunnen
bestrijden zal er dit jaar een bedrag van niet
minder dan 36.000.000 aan Inkomstettee-
lasting moeten worden opgebrachL Hiervoor
zoh noodig zijn eene verhooging van het ver-
menigvulaiging8cijfer van 1.3 tot 1.75 een
gcweldige sprong, vooral voor de kleinere in-
komens. B.en w. hebben daarom iets nieuws
bedacht. Zij hebben een nieuw tarief ontwor-
pen, waarbij althans voor dit belastingjaar
geen vermenigvuldigingscijfer behoeii te
worden toegepast, en waardoor het tnogeUijk
zal zijn de kleine lqydcn wat te ontzlen.
Allereerst wordt dc som die voor noodza-
kelijk levensonderhoud wordt afgetrokken en
die thans bedraagt 600 voor ongchuwdea
en f 700 voor gehuwden of daarmede gelyit-
^estelden gebracbt op resp. f 800 en -Ai).
ens het nieuwe tarief nu zal van elk be-
laswaar inkomen d. i. het inkomen ver-
minderd met de evenvermelde som voor nood-
zakelijk levensonderhoud. afhangende van
de samenstelling van het gezin de belas-
ting van de eerste 100 6 pet. bedragen. De
daarop volgende toencmingen van net be-
lastbaar inkomen worden telkens zwaarder
belast totdat het maximum-percentage van
18 is oereikt.
Vooral in den aanvang stijgt het van de
toenemingen van het belastbaar inkomen te
heffen percentage snel. B. en W. noemen dit
noodig, omdat m het vtorgedragen tarief
bij een maximum-percentage van 18, volgens
de Gemeentewet, van een belastbaar inkoinen
van 1200 reeds 9 pet. belasting moet wor
den geheven. Daarna klimt het percentage
van ae toenemingen van het inkomen langza-
mer, doch toch nog z66 snel dat bereids toe
nemingen boven een belastbaar inkomen van
11.000, met het maximum-percentage wor
den belast.
Op die wijze is voor de kleinere inkomens
eene belangrijke vennindering van druk ver-
kregen. Tot een inkomen van 4000 (gezin
van drie kinderen) zal de belasting lager ziin
dan in het afgeloopen belastingjaar werd op-
gelegd.
By in
By inkomens boven de 4000 stijgt de be
lasting geleidelijk boven het bedrag, dat in
1919/20 moest worden betaald, terwijl bij
een inkomen van pl.m. 15000 de belasting
hooger wordt dan volgens het bestaande ta
rief, met toepassing van een factor van 1.75
zou zijn verschuldlgd. Ziedaar dus nieuwe
lasten over de geheele linie der belastingbe-
talers, maar vooral op de middetmatige in
komens. De j^niddenstand" dit woord te
nemen in zijn uitgebreide beteekenis, dus niet
alleen ter aanduidin'g van de winkeliera
wordt in verhouding weer het zwaarst ge-
fcroffen. En het is etechts eene schrale troost
van B. en W. te vernemen dat de schuldii
eigenliik in den Haag zitten, omdat eene
hoorlijke regeling van de financi&ele verhou-
ding van Rijk en Gemeenten nog altijd uit-
blijft, en dat dit slechts een noodmaatregel is.
Jawel, dat kennen wij
_1
Eindelijk is dan verschenen het wetsr 't-
werp voor de uitbreiding van de Gemeente
Amsterdam met deelen van de Gemeente
Westzaan, Zaandam, Oostzaan, Diemen,
Ouder-Amstel en Nieuwer-Amstel, een ge-
deelte van het open IJ en van de Zuiderzee,
benevens met de gemeen ten Buiksloot, Nieu-
wendam, Ransdorp, Watergraafameer en
Sloten.
Het is een ontwerp dat blijk geeft van een
breed en kijk op de ontwikkehng eener groote
gemeente als Amsterdam en met de eischen
aie daarmede samengaan.
Reeds uit den aanhef der Memorie van
ToeliChting blijkt dit. De voorspoedige ont-.
wikkeling van de hoofdstad is een nationaal
belong, zoo heet het daarin. Wil zij in den
reeds uitgebroken striid der natien om het
jNleen, nieen"^aintWoordide hij. „Ik zei „en-
kel een glimp". Ik maakte gieen aanspraak
ar haar deur werd
icht gie
en Mj wiendde zich totfc zijin moeder.
jDaar", zei hij zuchtend. ,;Dit is bijna de
eerste maal in mijn tevem, dat ik een man van
de daad trachtte te zijm moeder en ik slaagde
volkomen in hetgeen in anldlennalm. Dicnten-
ge\-olge voel ik mij als een paardeaciief".
„Je hebt haar beleedigd". zei zij kiagend.
„Je moet te ruw te werk gegsani zijn, Bibbs".
iHiji 'keek met een) Week gClaiat op haar neer
„Dai is inijln ongeluk mooter", mompelde hii.
„Ik ben een onmandige, domme vent, Tc heb
ruwe mamieren en ben eeni raw man".
IDiiimaal bemericte zi], dat hij: met pi zijn
vroemdbeid itocfa: wel over zich zell nadacht
,^wijg met je noinseosP' zei zi] goddhariig,
terwijl een zweem van een droevigen glimladi
om haar inond ver1schcen,. „Oa naar ted".
IHij kuste haar en gehoorzaamde.
Edith begoertite hem !oc«el den volgeniden
morgen aan het onbijt.
„Je meet dat niet dloen onder een misver-
stanidl", waarschuwidie hij haar, toen zij alleen
in die eetkamer wtarcn.
JDoen wat onder een wat?"
Tegen mii spreken. Ik kwam gisteravond
niet ,,opzeE' in de roode toner",deelde hij
haar mee. „1k Heb een! vooroorded tegen dien
jongen man".
Zii lachte.Je denkt zeker, naar ik verm-ood,
dat bet heel wat beteefcam als jij een vooroor-
ded1 tegen iemand hebt!" SpaWend nam zij
de inianieren aan van len-and, die smeefct.
„Bibbs belool tee om Godswil. jou invloed op
papa niet ten nade - hem uit te oeie-
meni!" En zi] laclite luider.
„Luister", zei hi] bijzonder erostig. „Ik zal
het je nu vertellen omdat omdat ik het
met mij zelf eens ben geworden dat ik ook tot
de lamiliie betboor". En daarop, alsof de ernsit
te zwaar voor hem, werd, om dien langer ,te
dragen giilng hij op zijn gewonen toon vooct:
dronkm vian inacht, Edith''.
j wereEtverEeer aTJBans 05 plants BeOonUen dte
zii v66r den oorlog innam, dan behoort haar
elke moeilijkheid uit den weg te worden ce-
aomen, die zou kunnen onetaan. doordaf
haar gebied te klein is, om alle inriChtingen
van handel, verkeer en industrie, en om de
bevolking me in werkelijkheid tot die van
Amsterdam gerekend moet worden, daarin op
de meest onbekrompen wijze zonder dralen
op te nemen. De bestuurders van de moderne
stad, worden gesteld voor de oplossing van
vraagstukken van oagekende en onbekende
draagwijdte: het luchiverkeer bijv. opent ook
voor de steaen geheel nieuwe peropectieven;
de wcnschelijkheid van lanaingsterreinen
voor vliegXuigcn maakt het noodig dat een
stad als Amsterdam over uitgebreide gebie-
den kan beschikken.
Ziehier taai die getulgt van eene werkelijke
breede opvattiog, zooals men niet altijd in de
rtegeeringsbureaux aantreft. Men heeft ook
in den Haag leering getrokken uit de al te
kleine grensuitbreidlng van 1896, met alle
voor Amsterdam zoo nadeelige gevolgen.
Wordt dit weteontwerp aangenomen, dan
zal de oppervlakte van de hoofdstad, thans
bedragena pl.m. 4600 H.A., worden uitge-
breid met 11.460 li.A. De bevolking die op
t Januari 1920 iets meer dan 647.000 Helen
tekte zal echter slechts toenemen met pl.m.
34000 zielen. Het land zal ons dus de ruim-
te, en wij aan bet land de menschen lever en I
WAGENAAR Jr.
PARIJS, 25 Mei.
Ge herinnert u wellicht nog, lezer. diat de
C. G. T. (Conf6dferation Gdnerale du Travail)
tegen 1 Mei de algemeene staking in Frank-
rijk had! uitgeschreven en't zal u imissdiieQ
mtereseeeren, wellk gevolg is gegeven aan het
gebod van de C. 0. T.
Het voorwendscl tot die algemeene wtoltmg
was een eisch tot npilona'isatie van de spoor-
wegen, maar de ondergrond is zuiver politiek
geweest. 't Geen' de arbeiders al heel spoedig
oegrepen hebben. De aationalisatie was trou-
wens oen: heel zwafc motief, want ten eerste
laat het den1 spoowegarbeider onverachilUg
of hij voor den staat, of voor een maatschap-
pij1 werkt, zoolang liij zijn 5 francs per uur
verd'ienit, ten tweede ts een groot deel van de
spooiiwegen in handen van den staat en ten
derde was er een herziening van de adminia-
tratie der spoorwegen in behandeling.
Toen die C. G. T. dfe staking gelastte en
zich dus tegenOver het gouvernement plaat-
ste, heeft de regeeing de C. Gl T. tot een on-
derfiandeling uitgenoodigd, op welk voorstel
zelfs niet is geantwoora. De vijandige hou
ding tegienover de regeering en1 de politieke
faaat spreken hierait eigenlijk reeds volden-
de; maar door deze staking is de aandacht
van de jusiitie geval len op eenige rustver-
stoorders, die lang niet onschuldig Wijkien te
zijin aan revolutionnaire handelingen, en die
in nauwe relatie staan tot het sovjet-regime
in Rusland. Zoo is er bi] Monatte, voorman
van de commun-is^sche partij, directeur van
het blad la Vie ouvriire,- een brief gevonden,
gericht aan de communistische Russische In
ternationale, die geen twijfel laat omtrent de
ware beteekenis van de stakingsbeweging,
noch wat betreft het werkelijke doel van hen,
die deze beweging op touw gezet hebben'. Mo
natte geeft in dien brief te kennen', dat men
zich in Rusland niet moet laten misleiden
door het voorwendsel „nationalisatie", dat
gegeven is aan de staking, die onder de spoor-
wegarbeiders is uitgebroken. 'Dat woord
moest slechts de ware, revolutionnaire betee
kenis ervan dekken.
IDe posten, die in het nieuwe communisti
sche Frankijk te bekleeden zouden zijn, waren
alverdeel'd, o.a. zou Monatte dictator wor-
den, Loriot groot-commissaris.
Maar de Fransche arbeider is geen
,Jcuddedier", diat aan den leiband loopt van
een paar heethoofden. De Fransche arbeider
heeft gevoeld, dat er een adder in' het gras
schuil'de, en eeni hdei gevaarlijk addertje, hij
heeft zich niet 'laten teetnemen door het on-
scbuldige voorwendsel ,^iationalisatie"; en
hij heeft de al'gemeene staking laten misluk-
Iktn. Het zdjn niet de volontairen en de oud-
arbciders all6dn geweest, die de verschillende
bedrijven, met name het transportbedrijf, aan
den gang hebben gehouden Het was het
g e w o n e personeel, dat niettegenstaande de
treiterige tegenwexking van de stakers, zijn
taak vci-vuld heeft.
Er reden wel eens een dag geen taxi's, er
kwamea wat minder bloemen en primeurs uit
„Wat heb je me dan te vertellen)?" vroeg
zij bruusk.
„Lainlhorn maakt Sibyl bet hoF.
FJdfth schieeuiwde: „Zij deed het hem. En
omdat ji] laatst die ruzie tussdhen ons toe-
vaillig aiebt gehoordi toen ik haar daarvan be-
sciliuldigde en iets dergclijks later tegen' jou
zei i"
,jNeen", zei hi] ennstig. wIk weet hef
„Hoe dan?"
„Ik was daar op zekeren dag, een week ge-
leden met Roscoe en ik hoonde Sibyl en Lam
horn
lEidilth' sdhiaterde van lachen. „JS| was met
Rosooe earn ji] hoorde Lamhorn het hof aan Si
byl maken!''
„Nleen!, ik hoorde ze kibbelen P
„Je bent dwazer dan ooit, iBibbsP riep ze.
Je zegt diat hij haar het hof miaakte omdat jij
ze hoorde kibbelen
JZoo is het. Als men wenscht te weten wat
m ^tusschen menschen" bestaat, dan kan men
dat opitnaken uit de wijze waarop zij kibbe
len".
Je zult me nog 'laten doodilachen, Bibbs.
Wlaar toiblbelden zij over
,f)ver nielts, diaaidoor weet ik het. Als men-
sdhen) over nieis kibbelen, dan staait bet altijd
vast, 1
Edith hlield opeens met lachen op, maar
ging met plagen voort „En jij kuntt het weten.
Je neht self zooveel o^ervinding op dat
punt".
Jlk heb niet de minste ondervinding,
'Edith", zei! hij:. „Bc heb zoolang ik leef even-
veel ondervinding gehad als een kuiken dat
kunstmatig wordt uitgehroed. Maar ik zie
door het glas van het broedtoestel been".
„Welnt?' zei ze, „ala je door het glas been
ziet dan moet je ook het effect weten, diat
zoo'n mallighcid op mi] moet malaan!"
Zij' stond blijikhaar geagiteerd op. „Wait dan
nog als het waar was?" vroeg zi]bitter. „Wat
dan, nfoig al was't honlderd maal waar? Je
zit met je sullig gezicht op het punt half om
te giggeien en half om te grienen en doet me
bet Etnden aan, mam; zij, dto hat asrst gelt*,
den hebben onder deze ntaking_ jvaren de
,z.g.n „proletariers", die geen gas hadden
pm bun maal te koken, geen buurt-treintje,
dat hen naar de stad oracht, die geen melh
konden krijgen voor bun kinderen, en die nog
,gebukt blijven onder de stijging van de prh-
zen als gevolg van de staking, hoe klem
het percentage van de arbeiders ook moge
i zijn, dat bedtt meegedaan aan deze politieke
beweging.
De C G. T. beeft bakzeil moeten halen en
met 96 tegen 11 stenunen besloten. dat de sta
king alleaa in de transportbedrijven zou
worden voortgezet en dat alle geconfedereer-
den 50 centimes oer daor znuden hetalpn +rvt
onderhoud
staken tuLl) Deze maatrege I
mislukken, getuige bet groote aantal spoor-
arbeiders, dat zicb bi] de werkwilligen ge-
voegd beeft, na bet koppige besluit van de fe-
deratie om door te zetten. En zoo is heel Pa-
rijs met Pinksteren naar de campagne ge*
reisd: er waren op de duizenden reizigers
aan de Gare Si Lazare maar een paar hon-
derd minder dan verleden jaar met Pinksteren
en zou dat niet toe te scbiijven zijn aan de
verhooging van de spoorwegtancven, want
niettegenstaande de onicieele n^alfing hebben
de maatschappijen alle reizigers die zich aam-
mcldlden, op bun plaats van bestenuning ge
bracbt
Als het Fransche volk nog
had voor een schrikbewind
it der Sov-
van de 115
die onismapt
island gedu-
hebben, we)
iets, dan zijn de getuigenissen
,rransche mannen en vrouwe
zijn uit de hel, waarin ze in
rende eenige maanden geleefd
voldoende can bet voorgoed te ovcrtuigen van
bet onbestaanbare van een regeering als die
van Lenin en Trotzky.
Zondag zijn ze in Havre aangekomen, de
weinigen, die door een familie-relatie
.andere wijze door de Sovjets gepro
zich hebben kunnen redden uit het land van
hooger en elknde dat Rusland geworden is.
Ze waren ooherkenboar veranderd en in loin-
pen gekleed, boewel (of juist doordat!) ze tot
de verworpenen, de bourgeois behoorden. Ie-
dereen heeft zich onderworpen aan de Bols-
jewistische regeering, met honger bedreigd,
want alleen de gehoorzamen krijgen hun kup
warm water met een paar stukjes groente en
225 gram brood. In rail voor een pak of een
japon kan men wel eens een stukje boter van
een boer krijgen. Ei1 loopen geen treinen meer,
iiehalve tusschen Moscou en Petrograd; de
bevolking van de steden lijdi het zwaarst
Van de 3 millioen inwoners van Peixograd
zijn er nog maar een half millioen overgeble
ven; de boeren weigereh het land te bebou-
wen, in't kort Rusland is &n groot kerkhol.
En datzelfde Rusland nu inspireerde de
(mislukte) revolutionnaire stakingsbeweging
in Frankrijkl Het is nu nog een onopgelosi
raadsel, hoe de Russische en de Fransche
commimisten contact hebben gehad. Niet wei
nigen wijzen „les Boches" als bemiddelaara
aan, meenend, dat Duitschland belang heeft
bij een toestand van wanorde in Frankrijlt.
Zou het een geheel ongemotiveerde vervolr
gingsangst zijn die voor da zcoveelste maal
weer bovenkomt
IRENE.
Aan de DammersI
Met dank voor de ootvangen
van ons 600ste probleem (auteur
tel Jr.)
Stand
Zwart: 7, 12, 15, 16, 18, 20, 23, 24, 25,
28 29 30.
JWit: 21, 27, 32, 35, 37, 39, 40, 41, 44, 47,
Oplossing:
1. 40—34
2. 21—17
3. 49—43
4. 32:43
5. 39—33
6. 37 19
7. 35:24
8. 43 11
1. 29 4Q
2. 12:21
3. 40:38
4. 21 32
5. 28 39
6. 24:13
7. 20:29
Goede oplossingen ootvingen wij van de
heeren: W. Blokdijk, P. Dekker, D. Gerling
te Alkmaar W. F. van Gendt te Bergen, P. de
Groot tev Wannenhuizen, A. Koning te Koe-
dijk, D. F. C. F. van den Heuvel te Ursem,
Jb. Toepoel te Sint Pancras, H. E. I anting®
te Bellingwolde.
verhalen van 'Sibyl, die Lamhorn naloopt en
ham tan dood toe plaagt, en je denlkt dat mij
dat iets Ikan schelen? Indian ik alles eens
wist van hun gekihbel? Als ik eens' begreep
waaxom zi}
Zij hield met aen hcftiig gebaar op en
zwaaide met haar uifgestrelcte arm, alsof ,zij
op dan grand' sliiingerde. „Den!k je dat een
meisje, dat werkelijk van een man houdt aati
zoo iets eenigen aandlaCht zou schehken Of
aan jou, Bibbs Sheridan?"
Hij1 keek haar bedaard met een doordlrin-
genden blilk aan. Zi] doorstoind dien met
standvastigen.1 trots, lon'deliiik ktnilkte hij lang
zaam, alisof zij had gesproken en hii zijn in-
stemming met hetgeenl zij zeide wilde te ken
nen geven.
„An, ja", zei hi|. „Dc kom niet weer in de
rcokkamer. IHet spijt me, Edith. Metmand kan
nu je oogen op extern Jle zult het nooit inZIen,
voordat je zelf de waarheid ziet. Wij doen
dus alien beter er ons buiten te houden
vooral ikl"
,,Dat is veretandig", antwoordidfe zij total.
„Je bent het meest verrassend wanneer je ver-
stanldigi bent. Bibbs''.
„Ja, zei hij zuchtenid. „Ik ben eeni dtomme
kexel. Geef mij die hanld en vergeef mii
Edith".
'In zoover ontdooid, dat zij kon glimlachen,
ondergihg, zi] die korte ceremlonie. George
venscheen op hetzelfide oogenblilk om Bibbs le
verzoeken, in de bibliotheek te kotrnen; dokter
Gurney zat daar te wachtera meldde hij. En
Bibbs gaf zijin zuster een bedeesd maar vriea-
dlelijjc fikje op den sdhouder als een' compli
ment voor het geven van haar hand en ver-
liet haar.
Dr. Gumey, die zich alleen1 in het vertrek
bevond en' bij het houfvuur zat, keek slechts
over zijn schoudier, toen zijin patient binnen
kwam. Hi] was nog geen vijftig jaar, ondanks
Sheridan's gewOon gezegde: ouwc dokter
Gumey. Zeker omdiat hij grijs was en) wed-
ijverde met Bibbs in magcrheid; ook zag hij
er tujna altijd slaperig uit.
aaaflwc^aaaKsaaaass
Man.
