DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Inscfirljvlng van nleuwe (earllngaji,
lnschrl]vlng van nieuwa (eerlfngen.
In eer hersteld.
ffis hrt SttaSbS
Jta. !99
Gem. Avondsohool voor Am-
bacbtslieden net 5-Jarlgen
oursus en voortgezottoklasseiL
Honderd twee en twintigste Jaargang.
1930.
Abonnenientsprtjs blj voomltbctaling per 3 moandob f 2.-, fr. ,pCT post f 2.30. Itowtjsn. 5 ct. AflvertenUepr. 25 ct. p. regel, ^rootere letters naar plaatsnrtmte
Brievon flraneo N.l. Doek- en Handolsdr. v.h. Uorms. Coster Zoon, Voordam C9, Tel. Admlnlstr. No. 3. Kedaetie No. 33.
WOENSDAG
SCHOOL VOOR V00RBERE1DEND
UIODELBAAR TECHNISCH OMDEBWU&-
Opleldlngvoorbettoelatlngsexamen
der Mlddelbare Teohnlsobe Scholen.
25 AUGUSTUS.
Gemengd Nieuws
FEUILLETON.
ZiTiS"10'!IS^SmmSSmS<S"wSI™iel1 5-
De INSCHRIJVINO te opengatold van 73
tot en met 27 AUGUSTUS a.s., in het go
bouw der Ambachteschool, gedurende de
achooturen.
Bij de aangifte moet het geboortebew^B d
trouwboefcje worden medegebntohl
Zie aanplakbUJetten.
De Direeteur,
J. VAN REIJENDAM Cz.
malen reuik, smaak of consdsteatie heeft, ver-
volgens bij sterke algemjeene vermagering en1
waterzucht, ha) ontbinding (rotting) en bij
ultgebreide bezoedteting melt smetstof of on-
reinihedenj. Bovendien nog bij ialgemeene bo-
triomyoose, een zidcfce, waarvoor ik met den
besten will geen Hollamdechen' niaam kan vine
den en ten slotte bij alle zidoten>, waarbij in
het vleesch bacterien wordem aangetroffen, be-
booremdle tot de coli-typhusgroep.
Hiermede zijni wij aan de lange lijst der
ziekten gekomem, waarbij besliat algemeene
afkeuring zal moeten volgen.
De lezera zullen zich er misschien eenigier-
mate over verbazcm, dat ook hiji boultvuur het
Sheele dier zal moeteni worden afgdkeurd.
t tomit toch n.l. herhaalddiiik voor, dat bij
van dn
overige
De INSCHHIJVTNO is opengcsteftd van 23
tot en met 27 AUOUSTUS a.®., in het
bouw der Ambachtsschooi geduren.de de
schooluren.
Bij de aangifte moet het geboortebewfls
of trouwboekje worden medegebraehl
Voor verdere lnlichtingen wordt verwwn
naar de aanplakbiljetten en den Directear.
De Direeteur,
J. VAN REIJENDAM Cz.
boutvuur slechts een zeker gedeelta
vleesch verandend is en' dus belt
Vletsch er zoo op bet oog best uitziet
Toch schijlmt die ervaring to hebben geleerd,
dat het overige vleesch, hetwdk zoo op het
oog mood en blank is, bij koken of braden een
min of meer walgelijken smaak of geur ver
rende tot de coli-typhus-groep. Een dergelijke
lichite ontsteMng, waarbij alleen het siijmvlies
van den twaalfvingerigen dlann, dat is de
damn, wedke teretond op de maag volgt, is
aangetast en waarbij het slijmviies iets rooder
is dan gewoonlajk, kan gemakkelijk over het
lioofdi warden gezien. Ntiet genoeg kan' wor
den aamgedrongen, hoe nuttig het is om bij
iedere noodsladbting maag en darmen om te
keeren en open te knippen, nadat zij eenst be-
hoorlijk zdjm gereindgoi. Iedere keurmeester die
voorzichtiig is en zijn taak emstig opvat is
dan ook hiervan doordrongien.
Nu moet hierbijl nog iets worden verteld,
wat al heel vneomd) klinfct, maar dat toch vol-
komeni juist is. De bacterien uiit de coli-ty-
phusrgoep kunnen ook het vleesch van een
vdlkornen gezond sdaohtdier besmettem, bij
welk dier na de kieuring niets abnormaals is
gevomd'en
Zoo las ik*onlangs in het Utr. Prov. en
Sted. Dagblad, dat een gedieelte van* het
vieesch van het rand, afkomstig uit Wonmer-
veer, ter onderzoek naar het abbattoir te Am-
onltreinigdl of besmet met bacteri&i uit de
groep dier vleeschvergiftigers.
(Wordt vervolgdi).*
TEEENTV1HEITE1AGINX31EN.
spmdt. Zelf heb ik hiervan zoo good ate geen sterdam was gezonden en daar z.g.n. steriel, I verkeer, niet meer bij mach
ondervinding, omdat hder ter sltede op hot I d.wz. vrii van, haotorifcn, was bev^don Fn I 16 bet spoorverkeer van den tegen
abbattoir zeldieni of nooit jongie randeren wor
den aaingevoerd wettke aan boutvuur - lijdende
zijn geweest.
Miaar dleze ondorvindingm, door bekende
deskundiigen opgedaan, hebben vrij zeker den
d.wz. vrij van bacterien; was bevoniden. Eh
toch waren; in eenige gezinnen, volgens de
bladen, (te Wormierveer de menschen emstig
ziek gewordeni na het gebruik van vleesch
van oat zelfde runril, terwijl' dat vleesch bac-
teriSn1 uit do coli-typhus-groep en wel de
DE WET OP DE VEE- EN
VLEESCHKEURING.
De heer Hoefnagel schrijft in „De Vee- eo
Vleeschhandel"
In een bijvoegsel der Nederlandsche Staats-
courant van Maandag 19 Juli 1920, No. 138
is bij beschikking van den Minister van Ar-
beid in verband met de uitvoering der vleesch
keuringswet bekend gemaakt, wanneer het
vleesch zal worden afgekeurd, voorwaardelijk
goedgekeurd of goedgekeurd.
iMet groote belangstelling heb ik deze be
schikking gelezen en bestudeerd. Reeds thans
kan worden gezegd, dat de bepalngen in zeer
reel opzichten' naar mijn oordeel gelukkig zijn
ontworpen, al is het natuurlijk niet onmoge-
lijk, dat bij toepassing in de practijk, in den
loop der tijden enkele wijzigingen zullen moe
ten worden aangebracht.
Voor de veefomdseni, maar ook voor de vee-
houders en de slagers zijn deze bepalingen
van zeer veel belang, zoodat hieromtrent het
een en ander zal worden medegedeeld.
Het geheele dier zal steeds moeten worden
afgekeurd in de volgende gevallen, n.L bij
miltyuuh, boutvuur, algemeene straalsch'im-
melziekte, ook well genaamld aotinotmykose
(welk lijden, bij de veehoudens meer bekW
is orndier den maam van kankerkoppen of hout-
tongen) veepest, kwadedroes, trichinenziekte,
schaapspokken, hoodsdolheid, uraemie, waar-
mede wordlfc bedoeld verglftiging dloor urine-
zuur, vender wanneer het vleesax een abnor-
8)
Van Pen 6 Bazto,
Lid too da franacfte
De moeder haalde de schouders op, maar
zij was gewoon te gehoorzamen en zij verzette
zich niet tegen den wil van haar dochter
tenzij het de uitgaven voor de boerderii be-
fcrof.
Dezen keer verloor Marie geen tijd en
raced alle tegenspraak af. In enkele minuten
had zij bijna in een draf het kastanjeboschje
en het hasted LandCbec bereikt, en was door
de dennenbosschen die er achter lagen ge-
gaan en verder langs de groote hofeteden die
bijna een doxp vormden en bij het domein
hoorden en kort daama was zij uitgekomen
op den straatweg, dichtbij de laatste huizen.
Zij had onderweg niemand ontmoet. Dat
kwam omdat iedereen naar het dorp was: al
le hofsteden, alle pachthoeven, de kleinsite
hutten waren leeggestroomd voor het laatst
vaarwel. Den vongen dag waren de zeelui
vertrokken. Nu was het de beurt van de kolo-
nialen. De kerkldok luidde de mis van zes
uur. Er stonden groepen menschen voor alle
huizen omdat er uit elk huss minsfens e^n
man vertrok en vrouwen, kinderen en ouden
van dage liepen over en weer naar elkaar toe
zooals men dat ziet op het oogenblik als de
processies zullen- voorbijgaan. De meesten
hadden van meer dan een afschedd te nemen
versoheiden handen te drukken, menig jong
voorhoofd te kussen. De geheele lange stra^
van Fouesnamt wemelde van een ramoerige
menigte. Anderen, het waren de vroomsten,
iQ de kerk gegaan en baden, maar een
zelfde geest bezielde dit anne volk, een zelfde
gedachte heheerschte hun bewegingen, hun
gangen, hun blikken, hun liefkoozingen, hun
gebeden„Dit zijn de laatste minuten die wij
samen zijn.'-' Men trachtte moedig te rijn,
maar langzamerhand werkte de vrees voor
om voortvlueMigaa tqd varlanunaad op dm
u\a&ui«jiugcu opgtuadii, neooen vn] zeieer a-en tenen uit ae ooli-typJnis-groep en wel de ge-
doorslag gegeven om bdj boutvuur het gehee- vaarllijke Gamtereche bacillen zou hebben be-
le dier aan de conisumpuie te onttrekken. vat.
Dat het vleesch bij! militvuiur wordt afge
keurd, zal wel niemand verwanderen. Wel is
waar is hier te lande het vleesch van menig
rund, hetwelk aan mil'tvuur heeft geled-en,
langs ctendlestieneo weg in den handei ge-
bracht en geoonsumemli, dikwijls zonder
eenig nadeeliig gevolg, maar dit is alleen te
Maar, zal- de lezer zich afvrageni hoe heb
ik het nu, het slachltoffer was voTkomen ge
zond, een groot gedeedte van het vleesch was
vrij van bacterien en een ander gedeedte be-
zet met zeer gevaarlijke bacillen uit de groep
der vleeschvergiftigers Toch is het mogelijk,
hoewel mij tot heden geen bijzonderiieden be-
danken aan het feit, dat dergelijk vleesch ge- kend zijn van de vleeschvergiftigimg te Won
wooniijk goed gekookt of gebnaden 5verd: en merveer en ik alles, wat ik vertei, uit de cou-
daardioor de miltvuurbacillen werdlen- gedood. ranten heb vemomen. En hoe is nu zoo-lets
Maar dit neemt niet weg, dat nu en; dan toch mogelijk. Wed, het is niet uitgesdaben, dat een
nog all eens een- slachltoffer valt, dat zidh be- zeker stuk vleeschi maar ik zeg niet. dat
smet, hetzaj aan hand1 of aangezicht, bij, de be- dit werkelijk is geschied lis terecht gekomen-
reidnqg van het vleesch, de miltvuuroacterie I op een blok of m een mand of wageni, waar- -
in maag of darmen van den oonsumant een I toevallig de gevaarlijke bacterifin uit de ooli-1 ^omvang herkregen als
doodelijike ontsteking iteweeg brengt. typhus-groep voo-rkomen en deze badteriSn
nu, hetzdj van uit het blok hetzij op eeh ande-
re wijize, ;gelegenheid; hebben gevonden in het
vieesch te groeiea en zich daarin zeer snej: te
vermenigvuldigen.
.Enige jaren geleden werdlen in een gestieht
te Utrecht de menschen steedis ongesteld,
wanneer zij op Woensdagavond vleesdi had
den geniuttiga, terwijl dit nimmer het geval
bra^tevkeach bactenen bevatte uxt genoem- dat het vlee8cb> hehvdlk dJ Woensdags werd
xT i,gebruikt, steeds eenige uren Ite voren in een-
w &L13 jam- kast werd geplaatet terwijl het vleesch, het-
mer, da. tot heden hi} de ziekten- welke dtoor I vvej^ Zondags werd! genofen, nooit dn deze
wrien vepooraaakt, dikwijls kast tecchtVain. Daarom wid vennoed:,
de #ermge dat in die kaqt bacterien voorkwamen, welke
in bet vleesch ^roeidCn en schadelijk voor de
^n, w ^ibeid gezondheid wafen. iDe kast werd schoonge-
0P niaakt en vanaf het oogenblik, dat het vleesch
schaal opgetreden, waarbij zeTfe 4 m-enschen op Wo€nsdag niet meer in de kast werd ge-
Zoo iets geeft toch te denken. Hoe zmdelij-
ker -het vleesch wordlt behandeld vanaf het
oogenblik der sladiting, tijdens het vervoer
en tot aan het gebruik,.hoe geringer de kans,
dat vleesch van gezond1 slachtvee wordt ver-
Ziekten, waarbij bacterien van de oolidy-
phusgroep in het vleesch dien slachtdieren
warden aangetroffen, brengen zonder eenig
pardon algemeene afkeuring teweeg. Dit is
gemakkelijk te verklarem, omdat ju-ist de bac-
ter'en, welke behooren tot den groep der
vlteschvergiftigera, in deze ool i-typhus-groep
thuis behooren. Geen wonder dat dergelijk
vleesch ten zeerste wordt gevreesd. De
moed en zag men ook die oogen weenen, die
zich tot nu toe gedwo-ngen hadden te lachen.
Men zag in dc droevigste oogen niet altijd die
mecste tranen.
Eensklaps hoorde men boven het dorp
tromgeroffel en het geluid van een stem,
waarop eenige gemengde kreten antwoorden.
Toen bemerkte men een man, een officier in
uniform, van- alle kaaten omringd door
jroepjes manhen. Een vaandel wapperde
lem, gedragen door een gegradueerde van
de koloniale infanterie.
Wie is die officier?
De kapitein.
Die gepensiooneerd was? Hij had bu
rners zulk een lief huis 1
Het is zijn wensch te vertrekken.
Het is zijn plicht.
Ja, hij heeft weer dienst genomen. Hij
wili niet achter blijven! De oorlog roept hem
opl
- De oorlog 1 En wat heeft hij al niet aah-
;er den rug!
Reeds daalde de stoet tusschen de huizen
llaag, twee booms bliezen, een tamboer
>eg de trom. De officier aan het hoofd van
t kleine bataljon liep de straat af en telkens
voegden zich de opgeroepea mannen van
Quimper bij den troep, die steeds aangroeide.
Bij elke schrede, een snel afscheid, snikken en
gewuif zooals bij het vertrek van de booten.
De meisjes zwaaiden hun zadoek, zooals zij
dat gezien hadden van dames bij het haven-
hoofd. Als de troep voorbij was, bleven de
vaders meestal bij de dteur staan, de moeders
en de vrouwen gingen in huis. Maar de jonge
meisjts en de heel jonge mannen, die nog
niet den leeftijd hadden van te moeten dienen
en de Idndere nliepe met den stoet mee en
vormden aan weerszijden een levendige bende
die de soldaign de handen toestaken en hen
bij den naam riepen. Men hoorde: „Tot weer-
ziens Jan! Tot weerziena Pierre!" Stuur je
ons een briefkaart als je aan de grens bent?
Kijk ginds eens voor dat raarn, daar zit Jean-
ne^om^elui na te kijken. Kijk nu eens maar
Zii marehaandaa voorwaarte, (te
steeds trommelend: „rataplan, rataplan!"
Naarma-te de stoet vogrtschreed, was er
voor ioder huis even opstopping, zooals bij
vloed langs de rotsen. Alle gezinnen bewogen
zich om eenige onbeweeglijke mannen been,
het waren de ouden die den officier zagen na-
deren en die zich niet door hun aandoening
wilden laten bemeesteren. De jongeren van
het staande leger en van de reserve, alien die
het land gingen verlaten, hadden reeds de
militaire houding aangenomen.
LANDBOUWEEK TE ARNHEM,
Gistermorgea is onder voorzitterschap vaa
mr. A. G. A. Ridder van Rappard het land-
huishoudkundig congres voorfgezet
Aan de orde was allereerat het praeadviea
van prof. S. Koenen, te Bennekom, over: De
beteekenia van landbouw en boerenstand voor
ons land en volk.
De heer A. van Wijnen, te Oouda, had een
-raeadvies uitgebracht over het onderwerp:
s samenwerking van voortbrengings- en ver-
braikscooperatie mogelijk? In zijn praealdvies
Direetenr: G. H. KRAK. noofdredaoteurTj. N. ADEMA.
Het U. D. heeft een® bij den direeteur van
de Nederlandsche epoorwegen, den heer
Eialff, geinfoimeerd naar de voor de groote
masaa verborgen oorzaken van het opont-
houd, dat op tal van flpoorlijnen de laatste
maanden wordt ondervonden. De hoofdpun-
ten uit dit on der ho ud komen op het volgende
neer:
De directie der apoorwegen erkent ten voi
le, dat de zomerdienst van dit jaar niet for-
tuinlijk geredlen is; er hebben ztoh aanxnerke-
lijke vertragingen voorgedaan, dat is valko-
men waar, dooh de omstandigheden, die hier
in het apel waren en hun belemmerenden in-
vloed dedon mer'ken, waren tijdenis dien zo-
merdienat niet te wijzigen. Tot dlie omstan
digheden behoort al dadelij'k genoemd te
worden, dat het Ameterdamsche station, het
wo-ordigen tijd naar behooren te behearschen,
wat zijn oorzaak vindt in dien acbteratand in
de uitbreidingawerlken rondom het atatiou*
Am-aterdam. Hierdoor ontstaan in dit cen
trum vertragingen en die vertragingen wer-
ken door over eon groot deal ran het «poor-
wegnet.
Een ander e aanleiding tot het oponthoud,
dat de treinendienst heeft ondervonden, wa»
gelegen in het feit, dat de looomotieven van
de Staat*gpoor en van de HolL spoor door
elikander worden gebruikt; de beamibten wa
ren aan die andere machines niet dadelijk ge-
wend en d'at werkte een vluggen dienet ook
niet in de hand. Intussehen is deze oorzaak
vrijwel opgeheven.
Het publiek moet eohter steeds wel beden-
ken, dat het aantal treinen dat nu loopt, nog
altoos maar 75 procent -bedraagt van het ge-
tal treinen, dat v66r den oorlog liep, maar het
vervoer op de epoorwegen heeft nagenoeg
het v<56r
1814 had. Ailzoo: ongeveer evenveel paeea-
giers, maar nog altoos minder treinen. Met
het oog op dien grooten toevloed van reizi-
gen8 maakt men de voornaamste treinen zoo
lang mogelijk, jnist om zoo veel mogelijk
menechen te kunnen medenemen, maar die
zware treinbezetting maakt het aan vele klei-
ne stations met korte perrons ondoenlij'k,
het oponthond te beperken tot den daarvoor
toegestanen tijd en zoo worden vertragin-
vei-
Ougeveer in het midden van het diorp, naar
links was een dichtere opeenhooping dan
elJders om vijf zonen van Hascouet, voorname
boeren in het noordien van da gemeente. Alle
vijf omringdien den vader die op een stoet zat
em deed! alsof hiji aan zijn uitgod'oofde pijp
trok. Vrouwen, bloedlvrewanten, kinderen be
wogen ziicb om de groep been. De grootvader
liet het hoofd voorover bangen.
In etlilte nam hiji den officier op en het
vaandel en de hoornblazers en bet batail'lom
dat steeds aangToeidle em de gdheele menigte
op den weg. Hij bleef onbewagdijk, maar
toen bij den kapite'im zalg naderen, is bij op-
gestaan en heeft bet militair saQluut gemaakt
met de band die de pijp vastMeld em tertwijl
bij den officier aankeek, heft bij geen onaoo-
dii-ge woorden gezegd, maar het laatste vader-
lijke bevelgenoeg gepraat, mijm jon-
gensl Het is uw 'beurt 1 VoorwaartsI Leve
F'rankrijk." Eh de vijf knappe jonge mannen
hebben hem verlaten.
Er kwam van de bofstede van Roebre een
rood paard recbt voor den troep, dat eerst
naar reobtls en toem naar 'links uitweek om
voorbij; te komen en eindelijk zijn ruiter
dwo-ng o-m te keeren en in galop de richting
van Quismper te kiezen. Ebr waQ; daar ook een
eindj o verder dan de vijf groote jonigens1 van
van Hascouet in bet huis van een baikker een
jonge_ vrouw nog bedroefdier dan de anderen,
die niemand toewuifde. Twee dienetmeisjes
ui't het huis leumden met de ellebogem op bet
vensterkozijn, maar zij hield zich wat ach-
teraf en zij stond tusschen beidlen in, ui'tkij-
kende naar xamandl, die voorbij moert komen.
Zij karkwadia tead wat must
wag is weinig sprake meer, dOordat men te
kampen heeft met elechte Ikolen, de onde
krwaal, waar men nu al zoo lang mee sukkelt,
maar die nog altoos voortduurt, zonder uit-
zicbt op noemenswaardige verbeteringen op
dit punt. Wanneer wij Aimerikaanscbe kolen
zouden krijgen, dan zou ons dit een heel stuk
gebolpem hebben, maar die aanvoeren zijn
ons ontgaan en zoo moeten wij ons behelpen
met de kwaliteiten, die nn te onzer beschi'k-
king staan. Dat doet bet ecbter ommogelijk
blijven, aan de machines voor lange,
treinen, grootere snelheid te geven.
En dan is er een andere z66r belangrijke
faktor die voor een vlugge afworklng van «e
treinen in booge mate belemmerend is, t. w.
het buitengewoen groote aantal rijwielen,
dat niet alleen voor zoogenaamde boemel-
treinen, maar ook voor die sneitreinen ten
vervoer aan de stations wordlt aangeboden,
een aantal, dat steeds toeneemt, ondanks het
voor de sneitreinen hoogere tarief. Alleen
aan bet station Almsterdam zijn er dagen, dat
er 1400 A 1500 fietsen voor de treinen war
den aangegeven. Het voor de behsndaline
van rijwielen aangewezen pareomeel op de
stations lean niet meer dan 3 rijwielen tege-
lijk (per man) transporteeren, bet ligt voor
de band, dat de overlading van rijwielen in
aansluitende treinen een mass a tijd vordart
en dit fietsen-vervoer op druilke stations
licbtelijk kan leiden tot oponthoud. Het sal
met dit vervoer van rijwielen z65 niet kun
nen -blijven gaan, er zullen maatregelen ge
nomen moeten worden om daar op de een of
andere wijze in te voorzien. Reeds is de di
rectie den raad gegeven bet tarief voor bet
fietsen vervoer andermaal te verhoogen, om
bet aantal rijwielen zoodoende te kunnen
vermindaren, maar men meende thane, tegen
bet naderende einde van bet zomer-reissei-
zoen, niet meer tot dien stap te moeten over-
gaan, omdat dit voor talloos vele menschen
een onverwacbte extra hoogere uitgave zou
beteakenen. Het is inmiddels wel zeker, dat
bij najaar of winter opnieuw zal werden over-
wogen, wat er gedaan kan worden om het
fietsen-vervoer op de spoorwagen te doso
min d er en.
Het wordt bij den thans beitaanden toe-
stand ondoahlijk bet op deze wijze vol te
bouden. Aan tal van stations staan de per
rons vol van fietsen, die met de treinen moe
ten worden mee gen omen. Zoo kan bet niet
langer gaan. Derhalve: df een wederom ver-
boogd rijwieltarief, 5f bijzondere voorschxif-
ten voor de speciaal drukke dagen, de Zatar-
dagen, Zondagen en Maandagen. Die dagen
is bet reizigersvervoer in bet algemeen verre-
weg bet drukst en in verband1 daarmede ook
bet vervoer van rijwielen. De grootate trein-
vertragingen komen op deze dagen bet bin-
derlij'kst voor en daarom zal wel dienen te
worden nagegaan, wat er in 't bijznoder op
Zaterdag, Zondag en Maandag is te doen,
om een geregelden treinenloop te bevorderen.
Wanneer bet publiek denkt, dat de trein-
vertraging iin verband staan met een begin
van lijdelijk verzet van den kant van bet per-
soneel, dan zij direct gezegd, dat daar eenvou-
dig geen kwestie van is. De direktie der
apoorwegen heeft nergena de minute aanwij-
zing kunen vinden, die daar ook maar op zou
kunnen duiden. Ek is aibeoluut geen sprake
van. De oorzaken voor de treinvertragingen
liggen nitsluitend in de feiten, die hier ge-
releveerd zijn. Die feiten betreurt men, maar
bdt zijn moeilijkheden, die men voor dit sel-
zoen niet vertmocbt op te heffen. Het buiten-
gewoon drukke vervoer dezen zomer was mei
bet bescbikbare aantal treinen en de bier ge-
noamde omstandigheden onmogelijk z66 te
verwerken, dat men er vertragingen mra boo
voorkomen.
met haar heldere stem, die men zoo goed kon
hooren als zij de mannen en vrouwen die over
de veld en versprei-dl waren op bet middaguur
verzaimelidle, riep zij
Kerkndolil
De groote knecbt van Kerjan trad onmid-
deliijk uit de rijen en kwam voor bert venster
staan met de baud aan zijn hoed1. Hij was
niet dronken meer en weende ook niet. Hij
bad1 een emstig igezidht en men kon voorzien
dat bij' morgan van top tot teen een krijigs-
man zou zijn.
Wat verlangt gij van mij f
Zij boog ztob iets naar voren. Da meisjes
troklken zich op haar berut wat terug.
Heel zacbt zei Marie Qudveme nu
Eerkudol, als je hem in dien oorlog ont
moet, s-chrijf je mij dan?
Hij kndflrte met bet hoofd. TTij drukfca haar
de band en zeilde:
Er is niet veel kans op, maar alls het ge-
beurt, zal ik bet zeker doen.
Hij liep nu vlug de troep aehterna, die al
een ein voorait was gekomen. Toen bleven
uit alle vens'ters en affle deuren die acbterge-
blevenen hen die wegtrokikan, nastaren. Het
geluidl van de trom verminderde, bet rumwr
van de menigte stierf weg tusschen de laat
ste huizen en weldra tusschen de bo-omen van
den weg.
Bijna de geheele jongelingscbap van
Fouesnant was vertrokken en bet levea
moest weer voortgang hebben,
EL
Het geheele verleden.
Zij was getrouwd toen zij twin tig jaar was,
op den 23en Maart 1810, tegen den zin van
haar vader, dien grooten, somberen Yves
Lanio planter van de twee appelboomgaarden
van Kerjan, wlen ales gelulkt was: de ban
d-el in baver, de paandenfokkerij, de ciderfa-
brdkage, bovenal de gewoonte om te hrommen
iin zaken als die anderen bem te li-stig af wa
ren en die niet wilde dat zijn dlocbter trouw-
de met den zoon van een pachtboer, een ar
ms ziel, waarvan men niet eons loon zaggen,
dat hij op an top seoa boa» was. Zijn doaktsr
was een atuk van zijn goed. Hjj rekende ar
vast op steeds grooter te worden en zich door
haar verrijken. QevMd, aardig om te zien
bekend zelfs te Fo-uesnant om baar iderlijk
figunr en baar fijne en trotscbe balls die uit
de ruime kraag van opgepijpte tulle stai,
bad Marie Lanio op aekeren dag, toen zij de
boopen graan, baver, rogge, boekweit, die
altijd zoo keurig opgetast stonden op den ko-
renzoMer van Kerjan, met de spade omms-
seflid'e, tegen baar vader gezegd die bet werk
kwam nazien: „Off ik hdt u nu vandaag of
morgen zeg vader, ik heb mij verloofdl. Met
wien?"
Ik ga trouwen met Pierre Qudvome en
geen ander.
De vader bad zijn vastberaden -dlocbter aan-
gestaiard zooals zij daar stond op de steel van
de spade geleund bij die hoop tarwe en bij was
zoo rood geworden, bij met zijn schraal ge-
zicht en granietkleur, dat men een oogenblik
zou meenen d'at bij een aanval van beroerte
kreeg. En toch weinige maanden later, gaf
by toe. Hij stierf er aan.
Hij gaf toe, omdiat hij ondler de bevelen van
zijn vrouw stondl die zelf weer onder de bevo-
len van baar dochter was.
Pierre Qudverne, vierdle zoon en zevende
kind van den pachter van Ghampdolent, die
bet stuk grondf bewoonde, dlat wat booger was
gelegen d'an Kerjan, was wel een arme drom-
mel en eigenlijk maar een halve boer. Er zijn
op de 'kusten van Bretagne veel mannen die
een dlubbed beroep bebbenlandbouwers en
zaaiers in de late herfst, zaaier# ook in de
vroelge lente, gedurende de slecbte maanden
'n zittendl leven leidende, dan weer opeens
vagebonden die door de visscberijpachtera
voor de lente en den zomer in dienst worden
genomen om de riffen met het sleepnet af te
visschen of de scbolen sardines, makreelen of
tonijnen te vervoigen. Twee, drie, vijf <Jagen
nu eens meer, dan eens minder, blijven zij in
bet mime sop, totdat zij des Zaterdags huis-
waarts keeren als de visob en bet weer bet
toelaten om weer met de vloot van Maandsg
te vertrekken, twee uur voordat die zee vol is.
Pierre Quiver** behoocds daea eeh hjj. De
