Damrnbrieb.
B
cr
w
w
a
m
s
s
m
m
m
m
m
u.
m
a
m m
W
tf
w
if
K
B
PI
B
W
M
Parijsche CauserieSn.
24 nren per dsg
w
m
m
m
in*
mm
M
en nooit rust.
De korte „manteau de cour", tot evert cin
der de taille vallend, is not van chiffon In
ecn levendige kleur (de robes zijn heel rus-
tig van tinD, veel zwart of wit, zwart-en-wit,
fleische brocaten). Die cane-jes heeten een
btschutting te zijn van den olooten rug, maar
IB zijn 7,60 flatteus, dat ze meer door coque-t-
terie, dan door zor
insipireerdi sthijlnen
terie, dan door tore voor de gezondheid ge-
nsipireerd sthijlnen!
We zijn nog lang niet klaar met onze bood
schappen, maar je hebt nu gezien, hoe de lijn
zal zijn dezen winter en dat ia 't allervoor-
naamste. Den volgenden keer gaan we de
petites robes zien, de dansjuritjes en dan ne-
men we een kijkje bij mijn bontweiker en
mijn modiste.
CO LINE,
Aan de Dammers!
Met dank voor de ontvangen oplossingen
van probleem 622 (auteur Bourquin).
Stand
Zwart: 6 9/13, 17, 18, 20, 21, 24/27, 35
Wit: 23, 28, 29, 33, 34, 36, 37, 39, 40,
43 44, 45, 47, 48.
Opl ossing
1. 36—31 1. 27 36
2. 47—41 2. 36 47
3. 48—42 3. 47 49
4. 34—30 4. 25 43
5. 40—34 5. 49 40
6 28—22 6. 17:30
7 45 3 7. 24 33
8. 3:48 8. 18:29
9. 37—31 9. 26 37
10. 48 7!!
en wint.
Van dit fraaie probleem ontvingen wij
goede oplossingen van de heereriW. Blok-
dijk, P. Dekker, D. Gerling J. S. te Alkmaar,
P. de Groat te Warmenhuizen, A. Keppel te
Noord-Scharwoudc, H. E Lantinga te Bel-
lingwoldc en Jb Toepoel te St. Pancras.
SLAGZET IN DE PARTIJ.
Door den lieer Luif te Haarlem werd in den
stand, die hier volgt:
ZSg,
vFv.
WW
Pi
Zwart: 3, 5, 6, 8, 9, 11, 13, 14, 16/21.
Wit: 25/28, 30, 31, 32, 35, 37, 38, 41, 42,
43 48
met zwart een mooie combinatie gemaakt,
nadat wit ala laataten zet 4641 had ge-
ppceld:
11. 18-22
2 27:18 2. 13:33
3. 38:29 3. 19—23
4 29 18 4 9—13
5 18 9 5. 8—13
6 9:18 6. 21—27
7. 32:12 7. 11—17
8. 12 21 8. 16 49 f
In den volgenden stand
Ww>.
5.
25-20
5.
32 :41
6
48-49
6.
38 :49
7.
40—35
7.
49 29
8.
24: 4
8
15 :24
9.
4 4 wtat
Ter oplosBiing voor deze week:
PROBLEEM 623
van J. BOURQUIN.
bHB
Zwart: 7, 8, 9, 10, 12, 14, 17, 18, 20, 21,
22.24,25,27,31,35.
Wit: 23, 28, 29, 32, 33, 34, 36, 38, 42, 44,
46, 47, 49.
Oplossingen voor of op 3 November, Bu
reau van dit Blad,
Zwart: 3, 7, 8, 9, 10, 12, 15, 17, 18, 21,
23 27, 28. 32.
Wit: 24, 25, 26, 34, 36, 37, 39/44, 47, 48.
wint wit door:
1. 43—38 1. 32:43
2. 36—31 2. 27 36
3. 42—38 3. 43:32
4. 47—42 4. 36:38
SAiLON EVAlUTGMlNlE 1920.
(Nadruk verboden).
PAR'IJIS, 25 October 1920
Ik hoorde een schilder zeggienik was
er 66ns, en ikwam er met een moreelen kater
vandaan en in deze tijden is't niet moei-
lijk een moreelen kater te halen. maar't goe
de te zoeken in de geweldige hoop revolutie
(nn elk vale is het H zelfde) dat is werken I
De eerste mdruk is werkeiijik verpletterend
overweldigende ruitnten in groote zalen,
ru:me trappen, vestibules, grij'ze st of damp
en bi| de schilderijtm rijip en groen, ouder-
wetsch, nieuwerwetsch en futurisme door el-
kaar. Ongeveer 3000 schilderijen een on-
ncemelijk aantal gemeubclde salons, vitrines
met glaswerk, zilver smeedwerk, houtsneden,
beeldhouwwerk, enz. enz. ft heele oeuvre
van Meunier in brons in dc Hall d'entr6en
En nu ben i'k er vier keer geweest en alle
vier keeren was het 3 h 4 uur zwoegen! en
als ik nu naga wat de hoofdindruk is, dan
dtnk ik met een beetje trots: alle richtingen
zijjn vertegenwoordigd, maar in geen enkel
staan de rfollanders achter; bovendien staat
Frankrijjc niet het sterkst. Hollanders en
Du:tschers zijn er niet, slechts een paar En-
gelschen, die in Parijs wonen. J a toch, een
Hollandsche, mej. Anna de Kat, te Delft ge-
boren, .vonend in Brussel; 't is mooi sterk
werk.
Er is echter een tusschen-fase, n.l. tusschen
het naturalistische en kubistisdie dat zon-
der het te wille n,duidelij(k laat zien1 wat de
bedoeling van 't kubisime is of welk eindvoe-
len er heen leidt. 't Is het vereenvoudigen van
de lijnen en vlakken en dit schijnr me in
hoofdzaak het doel van de gezamenlijke nieu-
were richtingen. Bi| ons zou men kunnem
zeggen: v. d. Lek negeert alle toevalligheid
in zijn figuren en zoekt alleeni een expressiuf
silhouet en gezichtsuitdrukking, toen hem dat
nog te klein van gegeven werd, vereenvoudig-
de hijl tot er niets dan blokjes over bleven in
zeikere rich ting, wat toch de attie bleef ge-
ven, o.a. zijn ruiter. Mondriaan ging nog
vender en offert al het spontane en subjectie-
vc op en wil door verhoudingen in ruimten
alleen de innerlijke gemoedsstemming uit-
tlrukken1. N)u zijm er op deze ienloonstelling
al!e tusschenstations tot Mondriaan en v. d.
Lek aanwezig maar gcen van zulk een
sterke overtuiging als zi| ender dezen
noem ik Paul Elie Gernez Le Beau
Nevolova (Praag), Henri Matisse heeft 'n
enorai groot dock J a Fami lie", in den trant
van wat Charley Toorop deed maar nu
ook maakte ik onwilldkcurig de vergelijking
hoeveel meer saamihoorigheid e'r in haar Fa-
miliegroep is en hoeveel meer geestelijk
voelen er tiit haar koppen spreekt dan bij
Matisse; bij Matisse zitten zoon en dochter
aan den vleugel, men ziet hun hoefden over
de muziek heen. De vader zit een eind links
te lezen en de moedcr ?ict men voor het raam
in den tuin zitten. Bij Charley Toorop zit
dc familie om de tafel, de lamp hangt er bo-
ven en beschij'nt hen in een lichtkring, de
kop van den vader is een weinig hoog bovon
dtn kring en geetft een sterk gevoel te zijm
bedoeld als het wakend oog. Bij Matisse
zijn de koppen absoluut zonder expressie.
Als nog uiterste futuristen zijn er enkelen
d'e, zoo ze wertkelijik erustig gemeend zijn,
dan toch in elk geval alle cenvoud missen;
ten groot doek van Francis Picabia heeft tot
titel „Adam et Eve comment s'appellent ils?"
Op vlakken ondergrond' is in stippelliimen
een fletsgeraamte geteekendi. Ergens in het
midden is een gouden ci.nkel, waarom heen de
titel staat en er midden in „da da", er zijn
links en rechts 2 blauwc cirkels, die heeten
la r6verence parl6e er is ergens een hand-
vat1, waarop de naam van den schilder staat,
daaraan is een zwarte lijn verbonden, die
naar ,,da da" loopt. 't Kan best dat
iemand zijln geest op zulke din:gen instelt
maar als er biji geschreven moet worden wat
het is dan lijkt me de uitbeelding ervan
m-erbodig.
In een 2e dergelijk exemiplaar lewam een
hart vol groene blaadjes, het had een wortel,
die ontstondi binnen een zwarten niiptang, die
heette „donkere machten"het hart noem-
de hi} „bon-bonni6re du malheur!" dat
ia in ieder geval geestig gevonden! Er is,
etn stap verder dan deze soort, een groot
doek van Kupka (Bohomerj „Cignes ani-
m6es" dat veel meer reaen van bestaan
heeft links van het midden is iets als het
hart van een bloem, waar, in draaiende stra-
ling, lijnen van verschillende kleur uit gaan
blauw, rose en wat zwart. 'tWil niets
voorstellen maar elke lijn heeft een sterk
gevoelde spanning en er is niets toevalligs in
zoodat de totaal indruk 66n sterk gewilde
emotie is. Ik kan me deniken dat zoo'n schil-
dvrij in een modern salon, waar dezelfde
kleuren ongeveer gerepeteerd worden, een
mooi, nstig geheel maakt; de 2 laatste groe-
pen beschouw ik als overgangskunst tot de
toekomst, maar waarvan de laatste zal bliji-
ven bestaan.
Op't gebied liandsdiap zijln voeral de ex-
preseie-landschappen tatwrsMHuf, Kfr. Or©-
vel e«n. boerdarij ate vlak denker silhou«t
tegea een gouden lucht en daar boven zwaar
gebomte met wringende taklcen de boerde-
rij ligt daar onder rustig en vredig als een
betoog over het mooie buitenleven. Daarnaast
ongeveer dezelfde boerdcrij, maar hier alles
in felle groentjea tot zwavelgeel toe di-
zelfde zware boomen en taklcen, op dem voor-
grond springt hieT een klein fauntje!
Van Grillon mooie groot opgebouwde land-
schappen, de silhouetten der boomen als zwa
re blokken tegen de lucht ook van hem
sterke stillevens zonder detail, maar krachtig
karakteristiek van bouw en kleur.
Cihon amijt geniaal en raak eeni groot
havenstuk met mooie zeilen neer.
Verdilhan heeft een prachtig doek „le
port de Marseille 't geheel is parelgrijs met
eckele groote zwarte lijinen, de huizen en 2
groote schepen, daarnaast 2 sloepen en op elk
sloepje een paar silhouetjes maar met uit
bundige vreugde waaien er vlagg6n langs
een der touiwen van het schip; zoo'n indruk,
sierk en emotioneel te geven met zoo weinig
gegevens getuigt wel van een diepe kunstover
tuiging.
De naakten, waar de Franschea sterk in
zijrvzijin niet interessant, er is een heele
muur Renoir maar niet uit zijln goeden
tijd, niet een evenaart die uit het stedelijk
museum. Van een Amerikaan, Johnson, „Su
Zanna". Men ziet de 3 groote naakten op den
rug, terwijli ze door een kier in het gordijn
loeren.
E6n knap doek van Marian Andireu (Zwit-
ser), een prachtig naaktje, jong meisje, in
fijin grijaen toon gehouden, bleek roze roos in
de hand een juweeltje!
En dan de portrettea er zijn er veel
heol veel sleohte (er zijln veel slechte schilde-
rijen, die werkclijk in Holland nergens zou-
den worden toegelaten).
Maar nu de goede: van een Pootech Pira-
mowics mooie karakter-studdes, een compa-
triole Poznansky, 2 mooie portretten, waar
van 66n sterk doet denken aan het portret van
een dame in't zwart met een) kruit deze is
oak in't zwart en vlak gehouden, maar niet
zoo sterk van uitdrukking en beheersching
als Toorop.
Van Flandrin een groote muur bedekt met
eerv groepenportret, een -leelijk oud salon-
ding, versch opgeschilderdil!
Gucrzoni (Weenen) 4 prachtige karakter-
portretten, maar toen ik na hem voor die van
Muitter (Pool) kwam, ging mijn vreugde ten
top. 't Zijn groote portretten. Er zit een
Fransch officier op een. stoel met decora-
tics en roode broek 'handen over de knie,
de lichte rosse kop wat schuin, de rug moede-
loos gebogen, de oogen lichtgroen onder wit-
tc oogharen zien in stilte alle ellcnde die was
maar het ia zoo onopvallend gedaan, z66
beheerscht en geeni details, maar in de groote
massa'a zijln ze te voelen. Een portret doet
aan een literator denken, de 2 handen sainen
onder den kop geven een plek mooi lichtend
vleesch1 tegen de jas aan. Nbg een dichter en
dan de boer, „la Catalogne" heet het. Op den
voorgrond in den cour van een boerderiji zit
eeni enorme dikke boer in blauw-paarse blouse
met dik rond gezicht, waarin de listige kleine
oogjes verdwijlnen. Een handi houdt een uitje,
de andere 'n dikke stok, zijn voeten steken in
rood leeren pantoffels; in de fond de boerde-
rij met een poort tot ingang en in dien cirkel-
vorm 3 vrouwen met kinderen de hond1 ligt
aan de voeten van de baas 't is een stuk
van heerlijke fcracht.
Bovendien geellt hi} 2 mooie stillevens met
tcmaten.
Er is verder een suikerzoet portret van Ta-
gore door Karpeles.
Maar dan 5 groote doeken van Kees van
Dongen, den Hollander, die een dikke 20 ja-
ren al in Parijs woont. Ik herinner mij een
tentoonstelling van hem te Zwolle toen 't
nog kookte in hem en nu is alles zooveel be-
heerschter geworden het zijn prachtige,
sterke portretten.
Een baigneuse met een fijin wit lijfje en kop
je op zulke teere beentjes en voetjes, dat het
geen ander zou kunnen dragen achter
haar de blauwe zee, met witte zeilbooten.
Haar droomkoipje hoort bij die witte zeiltjes!
Daarnaast een mevrouw op den grond ge-
hurkt met een uitdirulkking dat men onwille-
keurig denkt ,,9heherazade".
Dan op eens het portret van Charles Rap-
poport een krachtig ruw gebouwd man niet
ruigen kop!
Van Dongen houdt onze eer flink op.
Htet is toch apr6s-tout een interessante
tentoonstelling.
JO KDSTER.
deiueiigd Nieuws
Machineschrijver® xijri er doixenden, maer
eonxcte typteten zifn nog xeldzaam. Die cor
recttreid van werken eischt een studle in vlujf-
heid, nauwkeurigheid en zuivere woord- en
letterverdeeling.
Typen is met moeilijk, maai* goed fypen
wordt niet alleen door de practijk geleerd.
Want dan blijven de kleine foutjes, die men
zelf niet ziet, de persoonlijke eigenaardighe-
den die juist niet aitiid tot een fraai g<Jieel
leiden.
VJug typen eischt grondige kennis van het
blindschrijven volgens het tien-vingersy-
steem en net werk eischt daarnaast het door-
werken van ecn leerboekje als dat van den
heer W6ry, waarin op duidelijke wijze een
overzicht wordt gegeven van alles wat bij
het machineschrijven nagelaten of in acht ge-
nomen moet worden.
Dik Trom en zijn dorpsgenooten, door C.
J oh. Kieviet. Oeillustreerd door J oh. Brcia-
kensiek). Uitgave Oebr. Kluitman, Alkmaar.
Dik Trom, de grootste. de dikste, de leuk-
ste jongen van het dorp, Dik met zijn vier-
kanten jongenskop, waarop altijd een lachje
van yoldaanheid over eigen kwajongensstre-
ken ligt, beleeft weer nieuwe avonturen.
Hij is al zijn vrienden de baas in pols-
stokspringen, hengelen en ezeltje rijden,
maar bovenal blinkt hij boven alien uit dcor
zijln' omgeving weer vroolijle
tig te maken. Een brave Hendrik is hij aller-
ininst. Daarvan kan de meester getuigen als
nij een muis door de klas laat loopen en ook
Bruin de verklikker, die menig pak slaag in
ontvangst heeft te nemen.
Op humoristische en smakelijke wijze
wordt in dit echt-Hollandsche jongensboek
van Dik's avonturen met den vrek, den aap,
den. veldwachter en het paardenspel ver-
haald Boven op een olifant is Dik bij de aan-
komst van het groote circus triomphantelijk
de stad binnen gereden.
lecn al de bewondering van elken flinken 1 'ol-
landsche iongen verdient.
..Dik Trom en zijn dorpsgenooten" mag
in geen jongensbibliotheek ontbreken.
Fen n ret tig bock, in alle opzichten in- en
uitwendig keurig vcrzorgd
Ontknoplngen, door J. Eilkema de Roo.
Uitgave n. J. W. Becht, Amsterdam.
Tien vertellingen, te zamen in 66n boek-
werk vereenigd en tochi elk van een eigen, on-
derling geheel verschillend karakter.
Eilkema de Roo, door de reeds van zijn
hand verschenen werken een gaarne gelezen
schrijver geworden, verstaat ae kunst om,
naast de teekening van diep menschelijk zie-
leleed of een plotselinge uitbarsting van in
den dagelijlcschen omgang zorgvuldig geca-
moefleerde hartstocht, een humoristisch
schetsje ter afwisseling te geven.
En toch treft ook in dit laatste de weerga-
ye van onevenwichtige naturen die zichzelf
en anderen tot last zijln geworden.
Het best geslaagfd liikt ons ..De disso-
Het best geslaagd lijkt ons ,,De
nant" In .,Het meisje en de apache" geeft de
schrijver een rake scihcts van een goedhartig,
onnadenkend vlindcrtje uit de Parijsche ach-
Boekaankondiging
Leerboek voor Machineschrijven volgens
Wery's Tienvingersysteem. (blindschrijven)
voor school- en zelfonderrichtdoor J. L. We-
ry. Uitgave Bureau: Stolze-Wery, Den Haag.
Dat vah dit werkje een vijfde druk noodig
was bewijst afdoende, dat het reeds in veler
Wie zin voor humor heeft, lezc „Kunst
en biefstuk". het verhaal van twee arme
kunstschilders die kamere bij een steeds
dikker en steeds rijker wordenden spckslager
gehuurd hebben.
Als het water tot de lippen stijgt, en de le-
veranciers geen crediet meer geven, als een
gekochte paardenbiefstuk als oneetbaar tus
schen de sintels achter het huis gegooid
wordt wil het toeval dat de slager zijn zilve-
ren trouwfeest viert De vrienden mengen
zich onder dc bruiloftsgasten, doen hun hon-
gerige magen tegoed eh weten, nadat het ge-
zelschap door de champagne in een philan-
tropiscne stemming is gekomen, de dikke sla-
gertvrouw te bewegen in haar bruidskleeren
als model voor een schilderij te zitten en den
•lager over te halen totdat dit schilderij vol-
tooid is, gratis biefstuk en andere lckkernijen
te leveren.
Natuurlijk komt het schilderij nooit klaar,
totdat de slager in een woedende bui zijn
ega van het atelier op de zolderverdicping
komt weghalen, Dan is het uit met de dagen
van overvlocd.
De honger knaagt en Pirn, die eens den
biefstuk verachtelijk weggooide, tuurt uit het
venster tusschen de sintels, het puin en het
afval
„Jaap", zei hij ten slotte, en z'n stem
klonk als een omflocrste trom „Jaap zou
die paardebiefstuk daar nog liggen
In „Het meisje met de rode haren" tee-
kent de schrijver in Tom een onevenwichtige
natuur, ecn jongen, die met zijn tijd en zijn
geld geen raad weet, cen enthousiast, ciie
Fienmaal per dag van stemming cn inzicht
verandert.
En als de beide meisjes, de groote be-
heerschte Esther, en het schuchtere natuur-
kindie Marianne, wicn hij beiden zijn liefde
verkiaard heeft, te zamen in zijn huis komen,
verschijrft daar ook plotseling het meisje met
de roode haren, het meisje zonder moraal,
ontoelaatbaar gezelsehap voor de fatsoens-
meisjes, maar toch ten slotte door haar be-
korende oppervlakkigheid het meisje dat
Tom in haar liefkozingen gevangen houdt.
Als het meisje met de roode haren ver-
schijnt, verlaten Esther en Marianne voorgoed
het huis van den rijken begeercnswaarcfigen
Tom.
„De arm en om elkaar heengeslagen, gin-
gen ze langzaam het huis uit
Mimi keek hen na ..O Tommie is van mij",
zei ze met een schoklachje, wat een paai'
ma'le meiden".
Het boek is in de vereenvoudigde spelling
wschreven, waardoor de vlottc verhaaltrant
cvenwel nereens gestoord wordt.
,,Ontknopingcn" is een boek. dat men moet
koopen om's avonds in een luicn stoel, bij
ecn warme kachel op z'n gemak tc lezen en er
van te genieten.
Tj.
Nfmnand sou dagelijks 24 ur«a onafgp-
broken kunnon werken. Toch i« dit de taak
der nieren xondor dat aij ooi# ruet krijgen.
Zij hebben een belangrijk® levenstaak te rer-
riehten, omdat aij bet bloed filtreeren en er
d« re r gift en en vlosibare ontuiverkeden aan
entfrekken.
M. a. w. wij hebben flinke, geronde niaren
noodig om vrij te blijven van overtollig
urinezuur en de lange nasleep van urine-suur-
kwalen ale niergruis, rheumatiek, waterzucht,
rugpijn, blaasontetekiag, ischias, ateen,
apit enz.
Oeeft aan de nieren bij het eerste teeken
van nierzwakte dadelijk hulp. Drinkt ge-
noegzaam zuiver water om de nierfilters
door te spoelen en te reinigen, eet weinig
vleesch en urinezuur-vormend voedsel, en
versterkt de werking der nieren met Foster'a
Rugpijn Niern Pillen. Een zorgzame leefwijze
en Foster'a Rugpijn Nieren Pillen hebben
menig hardnekkig geval van nieraandoening
en onzuiver bloed overwonnen. Zelfs in ge-
vorderde gevallen, waarbij meerdere kostbare
behandelingen niet gebaat badden, bewezen
Foster's Pillen succesvol te zijn.
De aandacht wordt erop gevestigd, dat
Foster'# Pillen niet op de lever, aaag of ix-
gewanden werken. Zij dienen uitaluitend voor
de nieren en blaas en ziekteverschijnselen
van deze organen. Duurzame baat ia hun
beste aanbeveling.
Hoedt u voor namaak. Elke eehte doos
draagt de handteeketiing van James Foster.
Foster's Rugpijn Nieren Pillen zijn te Alk
maar verkrijgbaar bij Nierop en Slotbouber,
Langeatraat 83, I 1.75 p. dooe of 10.—
per zee doozen.
y/mt
rssrz/'A
wrrrr/eA
Wrr/s
8
ZIEKENVERtPLEGING.
Bij de indiening der begrooting voor het
Departement van Airbeid voor 1920 beloofde
de minister maatregelen ter bescberming van
diploma en titel van eiekenverpleger (-ver-
pleegister).
Aan die belofte wil de minister voldoen
door de indiening van het weteontwerp „Wet-
telijke beicberming van bet diploma roor
riekenverpleging".
Met de ziekenverpleging ia het eigenaardig
gesteld. Er zijn ged'iplomeerden, maar nieta
en niemand verbiedt een willekeurig per soon
om al of niet gewapend met een verpleeg-
coatuum zioh ala verpleger of verpleegster
aan te meldeni of zelfa een bordje aan de daur
te beveatigen met zijn of haar naam en daar-
onder eiekenverpleger, ofeiekemverpleeig-
ster". 't la er mee ala met aommige andere
beroepen: een officieel diploma bestaat er
niet; w^ttelijke regelinig ontbreekt en het
hangt van. den persoon in kwestie af, of hij
rich tot vakkunidige sal opwerpen.
Het ia eigenlijk te verwonderen, dat er in
onzen examen- eni diplomarijken tijd niet veel
eerder voorzien is in de leemte teni opzichte
van de verpleginig. Want al kan het aan ieder
worden overgelateni of hij zijn reohtzaak door
een „praktizijn" of eeni ..zaakwaarnemer" wil
laten behandelen, of zijn huia wil laten bou-
wen onder leidinig van een ..architect" die
voor een paax jaar timmerknecht of klein-
aannemer was, bij de ziekenverpleginig is er
wat meer mee gemoeid dan een rijksdaalder
of wat, die de ,,rechtskundige" opatrijkt, of
den niet-artistieken gevel of de elechte indee-
limg van een huia, dat een nieuwbakken
„bouwkundige" ontwierp.
TJit bet zoo even aangevoerda zou men
kunnen opmaken, dat de Minister nu voor-
stelde om niemand te veroorloven zieken te
verpl«g«> alia bsresp, render d«f laj ef raj «a* handen geteoiwu te.
eiplexaa bent. Hat ia ecltfer xiet kst (aval.
Nu reads ward* er gekltagd ever een tekecrt
aan hruikhaTem. Tan daele zal dat wel daar-
door komen, dat veal- meer van verplegers-
diensten wordt gebruil* gemaakt ea ket aan
tal aiekeninriehtingea teeneemt; veor tern
ander deel zal de eorzaak wel daaria llggan,
dat eenige jaren geleden voor een rneiaje, dat.
•tudeeren ging, ia hoofdzaak all'een de
functiea van onderwijzeree en van verpleeg-
ater open etonden. Dat ia veranderd; in aller-
lei funeties treden vrouwen en meisjeg op en
nu ligt het, ook in rerband met loon- en
werktijdeischen voor de hand, diat vele jonge
vrouwen liever ieta andera kiezen dan het
vak van verpleegater, waarbij men ateeds in
aanraking komt met ellende en lijden en
waarbij men raak 'a nachta avenzeer kan ^e-
roepen worden ala overdag. Ook. stelt hit ter-
pleegvak hooge eiachen aan ltchaama- an aa-
nuwkracht.
Een al te enge begrenzing ran de vrijheid
om verpleegdienat te bewijzen, zou hoogat-
waarachijnlijk tot gevolg heb'oen, dat het t»-
kort aan peraonsel beangetigend groot werd.
Een algemeen verbod om zonder diploma ver-
plegerediensten te rerleenen zou daarom af
te keuren zijn, te meer, omdat ook ongediplo-
meerden raak nuttig work kunnen venriohten.
Bovendien hoe zou men overtreding van een
dergelijk verbod kunnen eoastateeren I
Maar het verrichte van verpleegdienstea is
wat andera dan het bezittem van een diplema
of het rich uitgeven voor verpleger(eter).
Het doel van het wetsonbwerp i* dan ook
niet om het verleenen van hulp en bijstind
aan banden te leggen, maar om het diploma
te beschermen en er voor te maken, dat niet
iemand zioh ala aiekenverpleger(steir) uit-
geeft zonder het bewije te hebben geleverd,
dat een goede opleiding heeft pliaate gehad
met ale eletatuk het verkrijgen van een
diploma.
Diploma'# sullen er in twee eoorten eijn:
een diploma A voor gewone verpleging en een
ander diploma B voor verpleging van aenuw-
zieken en krankzinnigen. Heeft men boven
dien met goed gevolg een cureua gevolgd voor
kraamvrouwen- en euigelingenverzorging,
voor wijkverpleging of voor verpleging ran
lijdere aan beemettelijke eiekten, dan kan
daaromtront een aanteekening worden ge
maakt op het reeds rerikregen diploma A
of B.
Die diploma's kunnen worden verkregen
door het afleggen van een examen v66r een
Oommissie, die is aamengesteld uit deskundi-
gen, die verbonden zijn aan een of meer zie-
korthuizen, waarin de opleiding heeft plants
gehad, en uit 66n of meer door de Regeering
aangewezen deakundigen.
Het programma voor het examen wordt
door dien Minister vastgoeteld en de inrich-
tingen, waar de opleiding zal plaata hebben
worden1 eveneena door den Minister aange
wezen.
Op deze wijze ia er eenige zekerheid, dat
wie een diploma bezit, ook werkelijk de he-
kwaamheden heeft om ala verpleeg(ster) op
te treden.
Maar nu de Minister de niet-gediplomeer-
den niet wil beletten verpleegdiensten te ver
leenen, is nog een andere zekerheid noodig n.l.
dat iemand, die een geechoolde verpleegater
wenscht, er ook werkelijk een. krijgt en niet
een of andere vrouw, die zioh de weelde heeft
veroorloofd een costumetje te koopen en die
zioh op grond. daarvan voor verpleegater uit-
geeft.
Dat wil de Minister bereiken door met het
diploma tevene een insigne uit te reiken, dat
de gediplomeerde in de uitoefening van zijn
(haar) beroep zichtbaar dient te dragen.
Oeeft iemand zonder diploma zioh uit voor
zieken verpleger (eter) d.i. voert hij (zij) dien
titel of draagt hij (zij) het insigne, waarop
het verkregen diplom# is aangeduid, dan etelt
deze zich bloot aan een veroordeeling tot
hechtenis van ten hoogste 14 dagon of geld-
boete van ten hoogste 100 gulden.
De slotsom is dua: ieder mag verplegen,
maar den titel van verpleeger(ster) mogen
alleen zij aannemen, die een diploma bezitten
en dezen alleen mogen, maar moeiten ook, het
Insigne dragen.
Bij overlijden van' den drager of de draag-
ater van het insigne moet dit ingeleverd wor
den bij den Ho o fd-1 nap ec teu r der Volksge-
zondheid. De nummering der insignes maakt
hat opsporen van overtredingen gemakkelijk,
want de Inspecteur der Volksgezondheid legt
een register aan van all# gedip lorn eer den vol-
gena de web met het nummer hunner ineignea.
De reeda gediplomeerden, bij invoering van
de wet, zullen waarsohijnlijk geacht worden
volgems deze wet gediplomeerd te zijn; en ook
de diploma'# die binnen 2 jaar uitgereikt wor
den zullen erkend worden.
Dat is de hoofdinboud van het wetsont-
werp.
Een paar artlkelen lijken on* alechti getrs-
digeerd.
Art. fl, zeade lid, luiditi
Bij overlijden.van den verpleger of de
verpleegater zijn zij of haar erfgenamen
verplicht, binnen een ma ami na het over
lijden van den drager of draagster het on-
derseheidingateeken weder te doem toeko-
men aan den door Ons aangewezen hoofd-
inapecteur van de volkagezondheid.
Vraag: „Wie worden bedoeld met het
woordje „zij"? Toeh niet de geetoxven verple-
geb of verpleegater? En wie wordt bedoeld
met ,,haar"? Alleen de verpleegater en xiet
de verpleger?
Artikel 10, tweede lid, luidt:
Hij die de verplichting niet nakomt, hem
opgelegd in art. 6, zesde lid (zie boven 1)
wordt geetraft mat geldboete van ten hoog
ste 50 gld,
Vraag: Ia hier duidelijk aangewezen, wie
boetvallig mag geaoht worden? Ie heit de
overleden verpleger of verpleegater of zijn
alle erfgenamen aansprakelijk. Een bepaelde
persoon wordt niet aangewezen. Dat had b.v.
kunnen zijn, de erfgenaam, die de(n) over-
ledene in den naasten graad bestaat.
Aan den inhoud der wet doen deze opmer-
kingen ieta af, wel aan de redactde en dear-
door aan de toepaeeing.
terbuurten. Mooi in toon gehouden is de
omgang van Carla, de opera-ster, en haar
impressario Paola, en in „Roelof gaat de
grens over" en ,.De dood van Sunny Jim"
treffen de rake schctsen van zoo geheel ver
schillende naturen als de tegen elke verandd-
ring in het leven opziende, zwaartillende Roe-
lof en de altijd goed gchumeurde, het nood-
lot lachcnd uittartende Jim.
