S)
D a jBLAO voor alkmaar en omstreken.
In onze straat.
Arbeidswet.
Arbeidsregisters.
HERMS. GOSTER ZOON,
No. 277
WOEffSDAG
FemillettH.
reortaadea
ttonderti twee en twinti^Nte Jaareraiu:.
V C9B0.
Abonnenu'utspBjs bij vooniitbetnlinR per 3 ronandon f 2.—, ft*, per post t 2.50. Bewijsn. 5 ct. Advertenticpr. 25 ct. p. regei, grootere letters riaAr plaatsrulmte.
BricYOU franco N.Y. Rock- en Llamlolsdr. vJi. LIcrms. Coster Zoon, Yoordam C9, Tel. Ailministr. No. 3. Bedactio No. 33.
Stadsnieuws
WAT WIL DE REVOLUTIONNAIRE
VROUWENBOND?
Gisteravond had in de tuinzaal van de
Harmome een vergadering plaate van da
Kev. Soc! Vrouwenbond.
De voorzitster, mevr. Tjaden, opende deze
matig bczochtebijeenkomst met een wdkom
uit te sprekea aan de aanwezigen cn aan de
spreekster van den avond, mevr. Chr. Kolt
hek-Timmer, van 's-Gravenhage.
De voorzitster hoopte, dat deze vergade-
ring een goed resultaat mocht hebben en gaf
daanu het woord aan mevr. Kolthek-Tbu
rner.
Deze was gekomen om boranstaand on-
derwerp te bespreken. Spreekster zeide, dat
ihet doel van den Rev .Soc. Vrouwenbond is,
het socialisme te brengen onder de vrou-
w«n Dat kleine clubje, dat nog geen invloed
naar buiten kan hebben, moet groeien. Het is
ontstaan in de moeilijke ooriogsjaretL De
vrouwen begrepen dat ze stonden voor het
rraagstuk hoo ze in dezen uiterst moeilijken
tijd aan eten voor hun huisgezin moesten
koinen. Vroeger waren hier en daar wel
vrije soc. vrouwenvereenigingenv<56r den
oorlog had men ai geprobeerd de vrouwen
bijeen te brengen. Maar in Amsterdam herft
men getracht al deze kleine clubs, overal ver-
spreid, tot een groot geheel te brengen,
waarvan de kracht moest uitgaan.
Spreekster vertelde hoe Domda Nieuwen-
huijs er zich over verheugde, dat een Vrou
wenbond was opgericht en hoe hij dat noo-
dig vond.
Spreekster haalde aan wat eens een Itali-
aansch schrijver had gezegd: Het oprichten
van de kleine arbeidersvereenigingen is een
daad van veel grooter gewicht voor de
menschheid dan de grootste veldslag, die
ooit gewonnen is.
Wij alchj® spreekster begrepen dat,
en veel cn hard moet gewerkt worden om het
doel te bereiken.
De Vrouwenbond is ontstran uit den strijd
voor het levensonderhoud, het is de strijd
om in deze ellendige toestanden verbeterin-
gen te brengen.
In de ooilogsjaren kon men zoo weinig
doen, omdat in ons land geen oorlog was.
Spreekster kreeg het over de dienstweige-
raars. Overal waar Vrouwenclubs zijn, steu-
ncn die de dienstweigeraara. Ze werden door
regeeringsmaatregelen gedwongen op-
roerig te zijn.
Voordat die Vrouwenclubs er waren kwamea
als er een socialistische vergaderbig was
vele hongerende proletarische vrouwen die
bijeenkomst bezoeken. Ze begrepen, dat ze
meer zouden krijgen als ze zich aaneenslo-
ten. De Vrouwenbond heeft altijd getracht
dien nood, die onder de volksklasse is, te le-
nigen. Hij had een blad uitgegeyen
spreekster behoort ook tot de redactie d'aar-
van „De Voorbode". De naam is spreek
ster zoo lief. Het is de voorbode van de ko-
mende eenheid onder de socialisten.
Laten de vrouwen met haar hersenen niet
dadelijk kunncn begrijpen, wat het socialisme
wil. in haar hart gevoelen ze dat het goed is.
Wij willen de eenheid onder de socialisten.
Ziedaar ons strevm. Wij willen de leden van
den Vrouwenbond opleiden tot bewuste
socialisten en willen in de cerstc plants steu-
nen de revolutionnaire vakbeweging.
Vrouwenwerk is het meest noodzakelijke
voor de socialisatie. Alles wat we aanschou-
wen is rcactie, alsof over alle arbeiders ge
komen is een gcest van inzin-king. Maar alles
moet er op nericht zijn, niet meer terug te
val-len tot den geleden nood. Daarvoor moe-
tcn .de vrouwen zich organiseeren. De leden
van den( Vrouwenbond zijn bijna alien huis-
vrouwen, mocders in de eerste plaats, of zij,
die hopen spocdi-g zelf een huishouden te
hebben. Voor de vrouw is toch het heiligste
Naar ffet Eagelsoh van J. I BUCKROtE
Mevrouw Bean liep naar het raam en keek
naar buiten, maar een oogeoblik sprak ze
niet, en toen zij het deed, had haar stem een
vreemdan klank.
„Het is juffrouw White", zei ze stootend.
„Ik zal naar beneden gaan.
„Hti, ik dacht, dat juffrouw White pas
terug
Maar mevrouw Bean hoorde het einde van
den zin niet, omdat ze met knikken-dle knie-
en langs de smalle trap naar bneden ging.
„Waarom was juffrouw White gekomen?
Had de lommerdlhouder iets vermoed en de
politic kennis gegeven, die om de eigenares
van de koffiekan gezonden had? Zat er een
politieagent in de vigilante? Niets scheen
onmogelijk in die ellendige, vreeselijke oogen-
blikken tusschen het boven- en ondereinde
van de trap. Zij herinnerde zich alleen, dat
zij blij was, dat Bobby en Betsy uit waren.
Maar het zou Herbert dooden.
Louise opende nu de deur; alleen juf
frouw White stond er; de politieagent wacht-
te zelcer buiten.
„Kom binnen, juffrouw," zei Louise.
Mevrouw Bean stond beneden aan de trap,
niet in staat iets te zeggea.
„Ho« gaat het? Ik kom de alvscdoM ha-
White.
het moederschap. Ze roelt, dat het noodig is
voor hare kinderen een nieuwe betere maat-
schappij te vormcn. Die wil de Vrouwen
bond brengen. Maar dikwijls zijn de vrou
wen de strijdbreeksters. Een staking is dik
wijls verlorcn gcgaan doordat de vrouwen
er tegu opkwamen, Spreekster gaf hiervan
een voorbecld van een schip in aen Haag,
dat de werklicden niet wilden lossen, maar ze
werden door de vrouwen gedwongen het
werk te hervatten. Dat is center te plaatsen,
waar dc vrouw toch aan het hoofd van het
huishouden staat, waar zij moet zorgen, dat
het gezin kan leven van het geld, dat de man
verdient. Als haar man staakt, is zij de dupe,
ontvangt zij geen geld, terwijl de verantwoor-
delijkheid voor het levensonderhoud op haar
schoudera blijft. Maar als de vrouwen daar
niet in opgevoed zijn, hoe kunnen ze dat dan
begrijpen
Vele yrouwen koinen or ook tegen op dat
hare mannen naar een vergadering gaan
van hun bond Dat is een avond weg en
nooit heb je tijd om met je vrouw te gaan
wandelen, of wat dan ook, zeggen ze tegen
,de mannen. Daardoor werken ze de mannen
tegen in het gaan naar de vakvereeniging,
dat de strijd is voor de vrouwen. Dat moeten
zij inzien. Ook de vrouwen moeten een of
fer kunnen brengen. Een arbeidersvrouw is
misschien't meest beklagenswaardige slacht-
offer van het kapitallsme. Als ze getrouwd
is, wordt ze geacht alles te kunnen en moe
ten doen Ze is toch dc vrouw van den ar-
beider? Maar die arbeider ziet niet in, dat hij
zijn vrouw uitbuit ter wille van zijn patroon.
Als hij maar goed vindt dat beetje, wat de
patroon hem als loon wil geven, dan moet
zijn vrouw b.v. zelf de wasch doen, dat werk
dat zooveel van hare krachten vordert. Ze
kan die niet buitenshuis doen, omdat dit te
duur is. Een tweede reden dat ze zelf moet
wasschen is, dat de kleeren voorzichtig be-
handeld moeten worden, zoo slecht als ze
zijn. De mannen moeten veel en veel hoeger
loon vragen. Zelfs het moederschap is een
angst voor de vrouwen geworden. Een kind
eischt zooveel groote uitgaven. En dan nog,
de vrouwen hebben geen tijd hare kinderen
op te voeden. Komt een kind van 12 jaren
haar b.v. om raad vragen in eenige zaak, dan
moet zij zeggen„Kind, je bent al zoo groot,
probeert dat zelf eens, ik heb heusch geen
tijd". In de achterbuurten gaan de kinderen
zoo gauw ze kunnen de straat op en daar
groeit het proletariaat welig op. De spreuk,
dat wie de jeugd' heeft, de toekomst heeft, is
nog niet begrepen.
Den kinderen in de vacantiekolonies in den
Haag werden door het zingen van vaderland-
sche liederen en het dragen van oranje- en
rood-wit- en blauwe vlaggetjes kapitalistische
en vaderlandsche ideeen bijgcbracht. Daarte-
genover eh ook tegenover wat het nieuwe
wetsontwerp bepaalt, dat jongens reeds vroeg
in den wapenhandel moeten geoefend wor
den, staat de Vrouwenbond. De proletarische
kinderen hooren bij ons. Onze harten gaan
uit naar al wat onze hulp noodig heeft. Het
.hoofdbestuur van den Vrouwenbond heeft
zich gewend tot het N. A. S. met het verzoek
om hulp voor de kinderen, om het den kin-
,deren door het oprichten van kinderkoren,
handwerkclubjes enz gezellig te maken. We
laten b.v. de kinderen versieringen maken
om het 1 Mci-gebouw te versieren. Wij wilu
len geen jeugdige socialisten van hen maken,
maar hen voorbereiden voor den komenden
strijd. Als een achterbuurtskind geleerd heeft
iets net te maken, kan het zich in zijn omge-
ving niet meer thuis gevbclen. Het streeft
vortaan naar netheid om zich heen. Er doef
zich bii dat kind ook voor en zucht naar we-
tere, steeds meer. Door de kinderen- trek-ken
wij de moeders. Dan gaan we ook de vrou
wen leeren. f
Socialisme beteekent offervaardigheid, ka-
meraadsohappelijkheid. Dit wordt vergeten
met een stem, die zij niet als de hare erkea-
de.
„Diphfheritus in mijn pension te Cliffbo-
rough. Ik moest dadfelijk weg, daarom kom
ik op weg naar huis, mijn doos halen, omdat
ik de vorken en lepels dadelijk noodig heb."
„Ja, natuurlijk", zei mevrouw Bean vaag,
terwijl ze op de deurmat ineenzonk.
„Afgewerkt!" zei juffrouw .White, zij be-
doelde mevrouw Bean, ofschoon het ook van
toepassing was op de mat. „Gauw! Haal
water
Maar het duurde lang, voordat het be-
wustzijn terugkeerde, en toen juffrouw White
op het rustige gezicht en de gesloten oogen
van mevrouw Bean neerzag, had zij het ge-
voel, alsof zij haar te voren nooit werkelijk
gezien had. Er lag altijd een glans en be-
weeglijkhd-d over de onregelmatige trekken,
diet de menschen belette te zien hoe zij eigen-
lijk waren en nu zag het magere, bruine ge-
laat er peinzend en klein uit.
Juffrouw White's handen waren zacht,
maar zij kon bij dit alles niet vergeten, dat
de koetsier ten minste dertig cent voor het
wachten zou rekenen, zoo niet zestig. Het
scheen on-gevoelig, maar men denkt aan zul-
ke d-ingen, als men van- 1800 per jaar moet
leven en een zekeren stand ophouden.
Eindelijk riep Louise uit:
„Ze komt bij," en in een paar minuten-
reed juffrouw white de straat door met de
zilverdoos op den bok.
„Als ik u was," zed Louise, „zou ik een
beetje gaan liggen."
Mnynrouw Bean schudda hat hoofd an zatte
waar dan oudse head op, die in da
kimg: da
door de partijen, die nu ieder op zichzelf
staan. De vrouwen willen een andere strijd-
wijze brengen, die alleen de socialistische
maatschappij kan brengen-. Voor de moeder-
liefde moeten de vrouwen den strijd voeren.
Spreekster haalde hierbij aan de legende,
die zij Speenhoff had hooren zingen, van de
vrouw van hooge afkomst, die bemind werd
door een man uit de volksklasse. Als bewijs
van zijn hechte liefde moest hij haar het hart
van zijn moeder brengen. Hij deed het ver-
moordde zijn moeder, sneed haar het hart uit
jhet lichaam en wilde dat brengen aan zijn
geliefde. Onderweg viel hii, het hart ontglip-
te hem en het vroeg: „Mijn zoon, hebt gij
u niet bezeerd?" Het socialisme kan ail-
leen bereikt worden door de liefde. Als we le
den zijn van den Vrouwenbond, beteekent
dat, dat wij de maatschappij willen omvor-
men om op de beste tnaaaer to tradhtea hot
socialisme te brengen.
Elke vrouw gewoonea betasSwit: sea huls-
-fezm gewonnen.
In de Motie van Orde staat, dat we ana
keeren tegen het militairisme. Voor de dicta-
tuur van het proletariaat willen wij geen
propaganda maken. Wij strijden voor de op-
voeding van de vrouw.
Een maatschappij. bewoond door socialis
ten-, is om een hoogere, betere levensbeschou-
wing te krijgen. (Applaus).
De voorzitster vroeg daama of i em and
nog vragen wilde stellen Niet alleen de
vrouwen maar ook de aanwezige mannen
mochten zich wel laten hooren. De vragen
zouden alle bcantwoord worden door mevr.
Kolthek-Timmer.
Daarvoor gaven zich eenige aanwezigen
op. waarvan wij slechts aanstippen de vraag
van mej. Mollevanger, hoe spreekster zich de
revolutie voorstelde te komen zonder ge-
weld.
E>e discussie, die daarover volgde en waar-
in zich ook de aanwezige heer Porck mengde,
kwam hierop neer, dat mevr. Kolthek-Tim-
.mer niet voor gcweld was, maar dat het ab-
soluut niet bewezen was, dat de revo-lutie
tot stand zou komen, wat zij ook niet had be-
weerd.
Mevrouw Tjaden speet het, dat zij als
voorzitster niet mocht debatteeren, anders
had zij gatme eens van gedachten gewisseld
met de speekster.
Zij wilde desooods wel geweld gebruiken
om tot revolutie te komen1, omdat het prin-
cipe van hare vereeniging het haar niet ver-
bood, doch mevr. Kolthek-Timmer wel.
Spreekster dankte namens het bestuur de
spreekster voor hare medewerking en het pu-
bliek voor het aandachtig gehoor en sloot
daama deze bijeenkomst, ten minste voor de
niet-leden, de leden bleven op verzoek van de
spreekster nog bijeen „in een intieme samen-
komst", zooals de voorzitster het uitdrukte.
KOOKDEM-ONSTRATTES.
,,Ik gi even uit," zei ze. „Pas op dat het
sehapenvleesch niet aanbrandt"
Toen liep ze langzaam -het hek uit, den
weg over en belde bij juffrouw White aan.
Haar voeten kooden haar temauwemood
dragen. Al haar gevoel was in opstand tegen
hetgeen ze moest doen. Maar ze moest het
doen en de gevolgen dragen.
„Ik wilde juffrouw White spreken," zed- ze
dbf tot de meid aan de deur.
Mevrouw Bean!" zei juffrouw White ver-
baasd, toen zij de kleine kamer binnen-trad.
„Ja," zei mevrouw Bean. „Neen, dank u,
ik zal niet gaan zitten. Ik ben gekomen, om
u te zeggen, dat ik uw koffiepot uit de kist
genomen en in den lommerd gebracht heb."
Zij had geen woord tot verzachting kun
nen zeggen, al had haar leven er van afge-
hangen.
„Mijn koffiepot beleend? Dien mijn vader
als een bewijs van aehting van het gemeente-
bestuur van Fl-odmouth heeft gekregen. Ik
kan het niet gelooven. Beleend r'
Juffrouw White vond het veel erger dan
zij het zou gevonden hebben, als het in eens
afges-tolen was.
Beleend herhaalde ze. „Hoe kon u dat
doen?"
„Ik weet het niet," zei mevrouw Bean. „Ik
kan het geld -krijgen en hem teru-gbrengen,
maar ik wist dat u hem dadelijk zoudt mis-
sen en- zoudt aan-komen en Herbert zou het
misschien hooren hij, wil zijn deur altijd
voor de gezelligheid open hebben en hoort
dus alles en hij is juist nu achterdochtig
omtrsnt geldzaken. Daarom mo«st ik u z*g-
or ^eurd was."
u, dat ik u kan vervol^en En dat iedereen
in de straat schande over u zou roepen? En
dat uw echtgenoot het vroeg of laat toch
moet hooren?" vroeg juffrouw White.
„Ja", zei mevrouw Bean. „Dat weet ik.
Maar hij zal dan weer beter zijn en meer in
staat het te verd'ragen." Zij hield op. „Het
spijt me, dat ik het gedaan heb, juffrouw
White. U zult voor het eten- den koffiepot te
rug hebben. Goedcn dag."
Zij scheen vaarwel te zeggen aan veel
meer dan juffrouw White toen zij de kamer
uitging aan het maatschappelij-k leven,
dat zij liefhad. de naaikransjes en bridge-
partijitjes en> al de eenvoudige gezelligheid
van onze straat, die zoo prettig en aardig
leek, nu ze bijna voorbij was.
Maar de gedachte, om medelijden te vra
gen kwam niet eens bij haar op; ze voelde
slechts dat ze verkeerd gedaan had en ver-
diende wat zij kreeg; het minste, wat zij met
mogelijkhedd doen Icon was, het zonder tnor-
sen aan te nemen.
Juffrouw White lid: haar halverwege de
trap afgaan en liep haar toen na.
,,Kom terug", zei ze. „Ik wist een oogen-
blik niet wat ik zei. Maar ik probeer te doen
wat goed is en ik geloof niet, dat ik deze zaak
bekend moet laten worden. Zij zal tusschen
ons blijven. Als uw zenuwen u nid begeven
hadden, zoudt u uwe byouterieen geruild
hebben voor mijn koffiepot en de kans geloo-
pen hebben, dat ik intusschen teruggekomen
was."
„Meent u dat?" hjjgde mevrouw Bean
Mtrbaasd.
»Ik tum Jtew—«M ft waff, «f fix#-
h«if WMte
hi lilt Biikltandil nu li N.Y.
Beek- sn Handelsdrukkarij viirh.
Vnrlan 6 9.'
„Het is erg lief vaa u ik dach-t miet
stotterde mevrouw Beau ea- ze keek nog
steeds de lasterton-g van onze straat aan.
„0! ik houd evengoed van een praatje als
een ander", antwoordde de slimme dame die
de gedachte van de andere raadde. ,,Maar
als ik wil, kan ik mijn mond houden. Ik ben
niet zwak. Ik denk dat u dat wel weet?"
Toen ontspande het strakke gelaat vaa
mevrouw Bean zich en haar lip trilde.
„Ik verdien het niet. U is veel vriendelij-
ker dan ik verdien", zei ze stootend. „Her-
bert als hij het wist het zou hem ge-
dood hebben. Ik kan nooit zeggen, hoe dlank-
baar ik u ben nooit."
„Poeh! Maak er niet zoo'n drulcte over.
We zullen er n-iet meer aan denken," zei juf
frouw White, met minder vaste lippen dam
gewoonlijk. „Ik houd niet vaa een scene,"
voegde zij er scherp bij.
„Het is meer dan ik verdien", herhaalde
mevrouw Bean, haar oogen afwisschend.
„Oeh, al* we alien kregen wat we verdien-
den zei juffrouw White. Toen kwam er een
licht in haar oogen en zij sprang op.
,.Het kan u misschien helpen een gedichtje
te nebben, dat ik over dit onderwerp gemaakt
heb", zei ze opgewonden. „Zal ik net voor u
halen
„Graag," zei mevrouw Bean, verbaasd
over dit mengsel van scherpzinnigheid en
dwaze rijmelarij van onbeteekenden beu-
zelpraat en van een wil een gebrim te bewa-
ren; want we houden- nooit op, ons te ver-
wonderea over deze tegensteliingen by aa-
IIoofdrodHdeur: Tj. N. ADEMA. 24 N 0 Y E M B E II.
Diresteur: C. LL Kit AIL
fl)
Op initiatief van de af-d. Ai-kmaar van de
Nederl. Ver. van Hiuisvrouwen werd' gister-
-middag in het gebouw De Unie door een go-
dipl-omeerde koo'kleerares een kookd-emons bra -
tie gehouden -met Magigi'a prod-ucten, texwijl
'n hoofdvertegenwoord-iger -d-er M-a-ggi-fa-briek
een lezing voor de M-aggi'# producten hield.
De bijeenkomst was door een groot aantal
dames bezocht, waaruit bleek, d-at het een
-goede gedachte van de afd. was geweest om
de bijeenkomst te organiseeren.
Wij bo-gen eenigszins sceptisc-b naar de Unie
om-dat de ooriogsjaren ons badden -geleerd,
dat er niet veel reden was om hoog met der-
gelijke prod-ucten weg te loopen.
N-a de lezing en na het pr-oeven van de a-oe-
pen en van die bouillon, zijn we ec-hter tot de
overtuiging -gekomen, dat de Miaggi's bouil-
lonblokjes, de M-aggi'a soepen en tabletten,
benevena de Maggi's soepen-aroma begeerena-
waardige producten zijn.
Uit do lezing van den boofdvertegenwoor-
diger atippen wij aan, dat de fahriek voor
M-aggi'e producten,, gelcgen te Kempttfal, in
Zwit-serland een wereld-bed'rijf is geworden.
Do hygiene wordt in de f-shriek tot het uiter-
ste betracht. Men heeft deze daar tbana zo6
ver doorgevoerd, dat d» bouillon-blokjea en
tabletten relfa machinaal verpakt worden. De'
vro-uwen en meisjes, die i* de fabriek werken,
onbdoen zich in een daarvoor beatemd! lokaal
van hoed en mantel, moeten dan in een ander
lokaal zich wa-sscben en krijgen daar groote
e-chorten aan en een witte kap -op h-et hoofd.
Eerat daarna worden ze voor het verwerken
van de grondatoffen, in de fabriek boegelaten.
Ieder bazoaker van Zwitaarlasd haeft tea
allan tijde bet reebt, de fabriek te baeiobtigea
en dit wordt veel gedaan, omdat de fabriek
gelegen aan de lijn Winterthua-Ziirich, door
bet uitgabreide gebouwencomplex te mid-den
van de ati-lle weu-deaa ap aiebaalf een imairk-
waardiigbeid- is.
S>pr. ateLde veerep, dat ba lan/den sin
Fraakrigk en Duitachland ataads aoep v66r
het eten gabrui-kt wordt ale iete, wat bet eten
v66rafgaat, om de verteerbaarbaid- van bet
eten to bavorderen.
De bereiding van de M-aggi'* eoepen ia seor
eenvoud-ig. Er beataan 15 gewone aoorten a
10 cent per pa-kje (ieder pakje geeft 2 botrd'en
soep) an 10 pikante aoorten i 15 cent peT
tablet.
Het is gewenscbt, de eoep, nadat ze 20 mi
nute n heeft -gekookt, nog een kwartiertje op
het vuur warm te houden. De gewone tablet
moet in koud- water zoo fijn mo-gelijk worden
gemaakt), anders krijgt men last van klonte-
ren. Aan de hand van wetenschapelijke mede-
deelingen van Dr. Kurt Schroeder, Art* aan
de genees- en verpleeginrichting Altscherbitz,
deed spr. mededeeiing over de voedingawaarde
van de Mkggi'a aoepen.
De beteekenis der Maggi'a toevoeging aan
de voedingamiddelen berust niet alleen daar-
op, dat de emaak der spijzen verbeterd wordt,
maar het ia kliniach-experimenteel bewezen,
d-at hierdOor tevens de voedingamid'delen veel
be ter ver tee rd worden dan zonder deze toe
voeging.
Dit getuigde bovengenoemde medicua van
de toevoeging van Maggi'a aoepen-aroma. Dat
de bouillon op zichzelf geen directe voedinga
waarde heeft, werd1 door apr. ala bekend ver-
on-dersteld, maar het groote nut beataat daar-
in, d-at de eitractiefstoffen daarva-n bizonder
krachtige prikkela zijn voor de afecheiding
van maag- en pancreasaap. Een erwtenaoep-
tablet, die 57 tot 58 gram weegt, 10 cent koat
en volgena voorschrift klaar gemaakt L.
soep oplevert, bevat 13 Gram eiwit, 25 Gr.
koolhyd-raden, 51i Gr. vet sn 8~K a 2 Gram
zou ten.
Met kleine verachillen komen hiermede de
verhoud-in-gen bij andere soorten overeen.
Spr. stelde nog in het licht, d-at gedurende
de 4 oorl-og-sjaren in Nederland de Maggi'a
prod-ucten niet verkrijgbaar zijn -geweest.
Alles, wat onder dien naam verkoeht it, wat
niet van bovengenoemde fabriek afkomstig
en de kwaliteit van de producten kan d-ua niet
naar de ervaring, in die jaren opgedaan, be-
oordeeld' worden.
Bij het koopen lette men er op, dat ieder
blokje en aoeptablet voorzien ia van het merk
„De Kruisster", benevens op den naam Ma-ggi.
Spr. deed nog een aanhaling uit het kook-
boek van Mevr. Wittop-Koning, waaruit
bleek, d-at deze leerarea bet Maggi'a bouillon-
extract bovenal atelt.
Spr. legde er den nadruk op, dat men nooit
een zood-anige boeveelheid- Maggi'a aoepen-
aroma moet bijvoegen, dat de smaak van het
aroma op den voorgrond komt. Maggi'a aroma
dient meer, om de eigen amaak van het ge-
recbt beter te maken.
De Maggi'a bouillonblokjea dienen voor
drinkbouillon gebruikt te worden, die tablet-
ten geven na een korten tijd in water gekookt
■U zijn, voortraffelijka aovpan, Wrwijl k«t
Magi's aospenar-oma bst mid-dsl is, oaa da
smaak der gsrec-btsn te vsrbstsrsn.
Tijdens de uiteenzetting werd aan de aan-
wszigen en kop soep sn sen kop bouillon
aangaboden, din «lka voortreffelijk amaekte.
HUISVLITTONDDWUS.
Hier ter eted'e is calangs epgericht een
vereeniging tot het geven van kuiavlij tender-
wija aan Alkmaareche knapen, welk onderwjjs
belangelboe wordt gegeven door eenige amb-
tenaren van bet rijkeopvoedingsgesticht, nl.
de beeren Aayee, Center ia, Van der Meulen,
Schinkel, Da Voa an Waaaink.
Eenige heersn, die -deer bun wetrklcring
reel met de jeagd nit de velkwklaeee in aan-
ra-king komen hebben tiob bii de vereeniging
aangealoten -met de bedoeling leerlingen aan
te brengen en gelden te verzamelen ter be
striding van noedzakliiks uitgaven van an-
teriaal an gersedscbap.
Deerdat engeveer deselfde hearen, tie am
als lsararen optreden, in bet voerjanr de Hon-
gaareche jongena la* bebban gegaven, welke
leesen d-oor omitandigheden vrij plotaeling
gsaindigd' zijn, kunnen zij voor deze cursus-
aen over de overgeblevan bulpmiddelen be-
ac'hikken en wellicht zal de gemeente in een
der echoolgebouwen wel een geachik# les-
lokaal beechikbaar willen etellen.
Door deze curauesen worden de j-ongena
van de straat gehouden en vinden zij ontiepan-
ninig in nuttige -bezigheden. Daar het in de
bedoeling ligt curs-ussen voor plm. 12 jongena
te geven, beetaande in een bepaald aantal les
sen, rullen telkens anderen aan een eursua
kunnen d eel nemen.
De bedoeling is, ona de jongene so over te
brengen, dat zij voldoende handig-heid- en ken-
nis hebben opgedaan om thuis te kunnen gaau
knutselen.
Daarnaaet zal worden opgericht een cureui
voor buitengewoon ijverigen en handigen.
Zoowel bij de voor deze lessen in aanmer-
king komende jongena als bij h-un ouder# en
de hoofden der echoien beetaat voor deze
ouraus reeds groote belangstelling.
Het comite bestaat uit mej. Van Eijm, se-
cretaresse van den Anmenraad, d'e heer©*
Reijnders en Pietere, resp. directeuT en ad-
junct-directeur van -het R. O. G. benevene uit
de heeren A. Wijn, T. IJpma, P. H. Schipper,
hoofden van ver#chille*de gemeeateechole* ea
uit den heer Servatius, die zeker de groote
etuwkracht deze eympathieke ondernaminc
genoemd mag worden.
De cursussen atsan open voor alle knapen
uit de volksklaese. De oomite-leden geven
hun candidsten op aan den eecretarie, den
heer de Vos, waama de Armenraad beoordeelt
of de candidsat in de ter men valt om dezen
eursua te bezoeken.
Wij behoeven er zeker niet op te wijzen,
dat een onderneminig als deze inderd'aad- ieder*
sympathie en daadwerkelijken steun verdient.
Het i» een gtroot maatachappelijk belang, voor
namelijk nu de 8-urige werkdag ie ingevoerd-,
dat de vrije tijd door den j-eugdigen werkman
op alleszins nuttige wijza besteedt wordt.
hH I I E—
W»sU
