OAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
A. DAM Co,
Verboren lste bias
AotomobteloD.
De industrii in liet gedrang.
Garags SGHARLOQ, Til. 490.
No. 48.
m trammer bestu! alt 4 tfttttm
Honderd dTi® en twlntigstie Jaargang.
U
ZATEBDAG
hi.
Ituitcnl;uid8ch Ovorzicht.
Buitenland
26 FEBRTjAEL
Billflk tarief.
Deze Courant wordt ELKEN AVOND, behalve op Zon- en Feesldagen, uitgegevem
Abonnemcntsprijs bij vooruitbetaling per 3 maanden voor Alkmaar 2.-, banco door
bet geheele Rijk 2.50.
Afzonderlijke en bewijanomniera 5 cent*.
Prijs der gewone Adverientiin.
Per regel 0.25, bij groote eontracten rabat. Oroote letiera naar plaatarnimte.
Brieven iranco aan de N.V. Boek- en Handelsdrukkerij w/b. HERMs. COS"! ER 8i ZOON,
Voordam C 9.
Dlrecteor: 0. EL KRAK.
Telefoonnummer 3.
Telcfoounr. Redactie 33.
Hoofdredacteor: TJ. N. A DEM A.
De arbeidera zijn direct belanghcbbenden
bij den malaise-toestand omdat bi] het stop
zetten van diverse iabrieken en ondernemin-
gen hun werkkracht niet meer gezocht en
dus ook niet meer betaald wordt.
Zij vormen dan het groote leger der werk
loozen, die spoedig tot de armlastigen zou-
den behooren, al9 hun organisaties met be-
hulp van het Rijk niet voor een steun-uitkee-
ring gezorgd hadden.
Voor zoover een werkloozenkas eener orga-
nisatie niet .voldoende inkomsten bezit om
aan werklooze leden de reglementaire uit-
keering te verstrekken,_ kan zij, onder zekere
voorwaarden, voorloopig voor het jaar 1921
door extra steun daartoe in staat worden
^Varfhet bedrag, dat dan aan de kas als
bijzondere steun over dit jaar wordt toege-
kend, komt de helft voor rekening van het
Rijk en wordt h fonds perdu verstrekt.
De andere helft wordt van Rijkswege be-
schikbaar gesteld als renteloos voorschot en
moet op nader te bep'alen wijze te zijner tijd
aan het Rijk worden terugbetaald.
De gemeenten de9 lands worden in drie
klassen verdeeld, voor welke verschillende
uitkeeringsbedragen zijn vastgesteld.
Heeft deze steunverleening ten doel de
werkloozen niet tot armlastigen te maken,
daarnaast moet natuurlijk getracht worden
door productieve werkverschaffing het aantal
van hen die hun tijd noodgedwongen in le-
digheid doorbrengen, zoo gering mogelijk te
doen zijn.
In tal van gemeenten is men met Rijkssteun
reeds tot deze productieve werkverschaffin"
overgegaan en ook de Alkmaarsche Raa
heeft Burg, en Weth. te dien einde een bianco
crediet toegestaan.
In onze gemeente worden allereerst de
zoogenaamde uitgetrokken georganiseerden
te werk gesteld, dat zijn zij, die de steunuit
keering hunner organisatie reeds voor het
voile vastgestelde aantal dagen genoten heb-
ben.
Daama komen. de nog trekkende georgam
seerden en de ongeorganiseerden komen al-
leen in aanmerking als er na de te werk stel-
ling der georganiseerden nog werkgelegen-
heid overblijft.
Is dit niet het geval, dan worden zij naar
armenzorg verwezen.
Als derde middel om de werkloosheid te ver-
minderen tracht men werklooze arbeiders uit
verschillende bedrijven door speciale cursus-
sen tot vakarbeiders te maken in die vakken
waarin de malaise nog niet zoo sterk gevoeld
wordt.
Er zijn ondernemingen wij noemen b.v.
den woningbouw aan welker afgewerkte
producten woningen groote behoefte
blijf bestaan en waarvan dus verwacht kan
worden, dat zij geschoolde arbeiders gaarne
aan productief werk zullen helpen.
Zoo worden op verschillende plaatsen in
ons land sigarenma.kers, meubelmakers of
pakhuisknechts met bekwamen spoed in
grondwerkers, opperlieden en metselaars om-
getooverd, welke maatregel o.i. meer in het
belang van de betrokken arbeiders dan wel
van een soliden en deskundigen woningbouw
genoemd kan worden.
Natuurlijk zijn er heel wat volksvertegen-
woordigers die meenen dat de Regeering ter
bestrijding der werkloosheid nog weel verder
kan gaan dan thans reeds het geval is.
De heer Van den Tempel b.v. zag gaarne,
dat alle rijksuitkeeringen voor de werkloozen-
kassen k fonds peardu worden gegeven en dat
dus van latere terugbetaling van een rente
loos voorschot geen sprake behoeft te zijn.
De heer Hazevoet wil de werkloozen naar
de kolonien doen verhuizen, wat heel aardig
bedacht is, maar in de practijk toch wel op
eenige moeilijkheid stuit.
De heer Van Rijsewijk zag in de Kamer zijn
motie aangenomen, waarin de wenschelijk-
heid uitgearukt werd, dat van Regeeringswe-
ge maatregelen worden genomen, welke den
normalen gang der productie in ons land
kunnen bevorderen en verzekeren en dat te
dien einde onverwijld doeltreffende maatrege
len moeten worden getroffen, met voorlich-
ting van de organisaties der diverse sociale
groepen en met het inroepen van haar mede-
werking.
In verband met deze motie hebben, zooals
wij in een telegram in ons vorig nummer
reeds gemeld hebben, de ministers van Land-
bouw en van Arbeid besloten een bespreking
te houden met vertegenwoordigers van de
centrale werkgevers- en arbeiders-vereenigin-
gen over de ter bestrijding van werkloosheid
te nemen maatregelen.
Het is niet onmogelijk dat deze besprekin-
gen tot de instelling voor speciale bedrijven
van commissies uit ae organisaties van pa-
troons en arbeiders zullen leiden.
Daarnaast zjja ar verachillande vooiatan-
ders van een andere kostenverdeeling der
werkloozen-uitkeering.
Zij vragen ook ondersteuning van werkloo
ze arbeiders die geen uitkeering ontvangen
uit een werkloozenkas en wenscnen de ver-
plichting van werkgevers om een deel van de
kosten der werkloosheidsverzekering te dra-
gen.
In de beide laatste wenschen zit oj. iets
billijks. L1
wij hebben vroeger al eens in het licht ge
steld, dat de gemeente Alkmaar b.v., waar
men de niet-georganiseerden eenvoudig naar
armenzorg verwijst, daarmede een ongeoor
loofde pressie tot organisatie uitoefent.
Wij kunnen ons voorstellen, dat er uit
principieele, financieele of andere overwe-
gingen werkloozen zijn, die zich niet georga-
niseerd hebben en die dus thans de dupe van
deze eigenaardige houding van een gemeen
tebestuur worden.
Daarnaast is er een categorie werklooze
arbeiders, die, hoewel tot eene organisatie
behoorend, toch naar armenzorg verwezen
worden omdat niemand zich hun lot aan
trekt.
Wij spraken kort geleden een arbeider, die
zich bij eene organisatie had aangesloten,
maar toen het bedrijf waar hij werkzaam was
zijn diensten niet meer noodig had, geheel
zonder inkomsten was.
Hij moest een bepaald aantal weken tot de
organisatie behoord hebben om recht op uit
keering der werkloozenkas te kunnen doen
gelden.
Daaraan kwamen nog acht weken te kort
en het was hem niet geoorloofd de premie
daarvoor ineens te storten, zoodat zijn orga
nisatie zich verder niets van hem aantrok.
Zijn patroon wilde hem voor een lager loon
dan in het collectief contract was vastgelegd
in dienst houden, maar de organisatie die
wat steunuitkeering aan dezen arbeider be-
treft, hem in den steek liet verbood hem
anderzijds tegen het voorgestelde loon aan
het werk te gaan.
Deze man was in alle opzichten de dupe
zijner organisatie en de gemeente verwees
hem naar armenzorg.
Er zit ongetwijfeld iets billijks in den
wensch, dat ook de werkgevers er een zij
het dan gering financieel belang bij heb
ben, dat het aantal werkloozen zoo gering
mogelijk is, door hen te verplichten iets in
den steun der werklooze arbeiders bij te dra
gen.
Een fabrikant die nu overweegt of hij zijn
bedrijf al dan niet zal stop zetten, met ande
re woorden dus of hij de malaise al dan niet
zal vergrooten, zal minder spoedig tot stil
leggen en dus tot het ontslaan van arbeiders
overgaan wanneer hun ondersteuning van
hem eenige financieele offers eischt.
En daarbij komt, dat men zich thans ge-
makkelijker van een werkkracht ontdoet dan
anders het geval zou zijn, nu men weet dat
men den man niet broodeloos maakt, maar
dat zijn organisatie met Rijkssteun wel voor
zijn verder levensonderhoud zal zorg dragen
Minister Aalberse heeft zich over boven
staande vraagstukken in zoo verre reeds uit-
gelaten, dat hij medegedeeld heeft, dat met
de vakcentrales over steun van niet-verzeker
de werkloozen overleg gepleegd zal worden.
En tevens is de minister tot de overtuiging
gekomen, dat werkgevers en gemeenten een
deel van de werkloosheidsverzekering moeten
dragen.
Naar aanleiding van dit besluit heeft de
Vereeniging van Nederlandsche werkgevers
zich reeds tot de Tweede Kamer gewend met
de mededeeling, dat een dergelijke regeling
ilechts tot stand mag komen nadat werkge
vers en werknemers het samen over de grond
beginselen eens zijn geworden.
Laat de regeering zegt de Vereeniging
in deze voor de nijverheid zoo critieke tij-
den niet zonder eerst de werkgevers gehoord
te hebben maatregelen nemen waardoor de
oedrijven tot financieele of administratieve
offers verplicht zouden worden en waarvan
de draagwijdte niet te overzien is.
Het behoeft geen betoog, dat de steunuitkee
ring zooveel lager dan het normale loon
moet zijn, dat de prikkel tot arbeiden steads
oestaan blijft.
Wat b.v. kort geleden de heer Van Rave-
steyn in de Tweede Kamer voorgesteld heeft,
de uitkeering van vol loon aan werkloozen, is
te dwaas om er over te spreken.
Er zouden niet veel arbeiders aan het werk
gadn als zij, niets uitvoerende, evenveel loon-
ontvingen als wanneer zij hun dagelijksche
werkzaamheden moeten verrichten.
Er is helaas in tal van bedrijven toch
reeds een arbeidsschuwheid geconstateerd,
die er door de hoogere loonen en korteren
arbeidsduur niet beter op geworden is.
Naast den arbeider die zijn loon waard is,
1 bjj die op de werkkracht van anderea
parasiteert, die het bedrijf waarin hij werk
zaam is uitsluitend beschouwt als een bron
van iftkomen waarvan hij moet trachten in
alle opzichten zoo veel mogelijk te profitee
red
Er zijn ons daarvan in de laatste dagen
treurige staaltjes ter oore gekomen.
Men heeft b.v. een zeker fabrikaat' onder-
handen, een werkstuk waarvan de patroon
niet weet hoeveel werkuren de voltooiing
daarvan eischt.
Dan gaat men tegen een uurloon aan het
werk en de arbeid valt vreeselijk tegen. Er
verloopen b.v. 20 uren voor het werk klaar
komt.
Is het eenmaal afgewerkt, dan maakt de
fabrikant een kostprijs-berekening waarbij
b.v. f 20 voor werkloon is uitgetrokken. Hij
garandeert deze som voor elk afgeleverd
werkstuk en daama blijkt dat dezelfde arbei
der het werk in twaalf uren kan doen, zoodat
hij in die 12 uren 20 aan fabrieksloon op-
strijkt.
De fabrikant die door dergelijke arbeiders
in uurloon te laten werken nog verder van
huis is, kan dan voor de zooveelste maal weer
eens constateeren, dat hij om een gelief-
koosde arbeidersterra te gebruiken „uitge-
zogen" wordt.
Wij kunnen ons niet voorstellen, dat derge
lijke handelftigen de goedkeuring der organi
saties en der gelukkig ook nog vele betrouw-
bare werkkrachten kunnen vinden.
Dat de organisaties het anders niet alleen
den fabrikant maar ook zelfs den productie-
ven werkverschaffer moeilijk kunnen maken
is kortgeleden in IJmuiden gebleken.
Een commissie voor werkverschaffing had
daar besloten een oude belt te laten oprui-
men en het materiaal voor wegenverbetering
te gebruiken, waarvoor 60 cent per uur
het geldende loon voor losse havenarbeiders
zou gegeven worden.
De vakorganisaties oordeelden evenwel,
dat het werk als bouwvakwerk wegens de
verwantschap met grondwerk moest beti-
teld worden en beslisten dus dat de aan het
werk gestelden het hoogste loon der grond
werkers volgens het voor die categorie be-
staande collectief contract, dus 89 cent per
uur moesten ontvangen.
De commissie gaf toe, maar op initiatief
van het gemeentebestuur werd ten slotte
goedgevonden de werkloozen met de laagst
bezoldigde gemeentewerklieden ook grond
werkers gelijk te stellen en daardoor een
loon van 75 cent per uur uit te keeren.
De vakorganisaties hebben Burg, en Weth.
nu als loondrukkers gesignaleerd, met het ge-
volg daty vele werkloozen die gaarne voor
het vastgestelde loon aan het werk wilden
gaan, de dupe hunner organisatie worden.
Bovendien eischten de losse havenarbeiders
hoewel de tijd daarvoor allerminst gun-
stig was loonsverhooging omdat zij zich
bij de werkloozen ten achter gesteld voelden.
De nijverheidsraad heeft er minister Aal
berse reeds op gewezen, dat de tegenwoordi-
ge werkloosheidsregeling niet voldoet o.a.
door het feit, dat uitkeeringen aan werkloo
zen veelvuldig de plaatselijke loonen te boven
gaan, waardoor de economische belangen
van de industrie rechtstreeks benadeeld wor
den.
In het bouwbedriif schijnen vele aannemers
de dupe van al te buitensporige eischen van
arbeiaers te worden en ook van die zijde
worden vele klachten over minder faire han-
delingen ten opzichte van overdreven arbei-
derseischen bij aangenomen werk vernomen.
Men vertelde ons dezer dagennog hoe
eenige van Amsterdam naar hier overgeko-
men stucadoors eens weigerden voor 70 per
week aan den arbeid te gaan.
Zij eischten 90 en trokken anders weer
naar de hoofdstad, waar de organisatie zich
hun lot wel verder zou aantrekken.
Met dergelijke werkloozen behoeft men in-
derdaad nog geen medelijden te hebben.
dat de minister in den militairen dienst had
hersteld een 26-tal soldaten, die door den ge-
neraal waren ontslagen wegais diefstal toen
zij op zijn bevel in een boerderij onderzoek
moesten doen naar wapenen. Crozier wilde
geen bevelhebber zijn van een leger, waarbij
diefstal wordt toegelaten, en zijn adjudant
vroeg evenzeer outslag.
Moet uit deze geschiedenis niet blijken, dat
sir Hamar alles goedkeurt wat in Ierland ge-
beurt, als het maar strekken kan tot schrik-
aanjaging bij de bevolking? Maar daarmee
zal hij tevens bewerken, dat het verzet tegen
het Engelsche bewind zich steeds meer uit-
breidt en ten slotte de terreur van beide kan-
ten gevoerd wordt ten koste van veel bloed
en tranen. Een heilzame vrede, zooals de
Engelsche regeering zich dien toch voorstelt,
zal op die manier niet te bereiken zijn
Over het voorkomen van een ongeoorloofd
trekken der steunuitkeering en over de werk
loosheid welke thans onder de Alkmaarsche
arbeiders in het bijzonder heerscht. zullen
wij nog een en ander in een volgend artikel
mededeelen.
Van wat E>uitschland op de Londensche
conferentie zal voorstellen vemeemt men nog
niet veel, doordat de regeering besloten heeft
die voorstellen niet te publiceeren. Ziji zal
hiervoor wel hare redenen hebben, vermoede-
lijk vreest zij oppositie van het jonkerdoni,
want dat te Londen geen bot afwijzende hou
ding tegenover de Parijsche besluiten zal
worden ingenomen, heeft minister von Si
mons wel reeds laten doorschemeren, toen hij
in den Economischen Raad zeide, dat alle
deskundi'gen het er over eens waren', dat 6
milliard aan goud per jaar gedurende 42 jaar
kon worden betaald. Maar hij voegde daar
terstond aan toe: „als wij een overschot op
den uitvoer hebben. Maar overal onder onze
tegenstanders werlct men1 onzen uitvoer zoo
veel mogelijk tegen, en zij vragen bovendien
daarvan nog 12 pet. Dat is een verkeerde
weg Aan deze verplichting kunnen we niet
voldoen."
Men mag dus verwachten, dat Duitschland
te Londen zal bepleiten een afzien van het
heffen van het uitvoerrecht en dan zal toe-
stemmen in het betalen van de annuiteiten.
Maar tegen het toe laten van Duitschland
op de wereldniarkt zullen de geallieerden
wel weer bezwaren inbrengen vanwege de
concurrentie die hun daardoor zaj worden
aangedaan, een mededinging, die reeds thans
in verschillende landen door hen gevoeld
wordt.
Het schijnt, dat'men in Frankrijk rekenmg
blijft houden met een- aan Duitschland op te
leggen dwang. De minister van oorlog,
Barthou, heeft weer eens met den sabel ge-
kletterd, wat Duitschland vroeger zoo goed
kon. In de Kamer sprekende naar aanleiding
van tot uitinig gekomen ontevredenheid over
den toestand in de verschillende depots van
militaire goederen en over een verkorting
van den d-iensttijd, zei de minister onder le-
vendjge toejuiching: „Wij maken een tijd
door, dat wij op onze hoede moeteni zijn.
Wanneer Frankrijk stuit op een weigering
om het verdrag van Versailles uit te vocren,
moet het niet alleen kunnen spreken, doch
ook in staat zijn te handelen". Hij verzekerde,
dat de organisatie van het Fransche leger
een spoedige mobilisatie zou toelaten, en dat
het contingent, dat onmiddellijk na de mo
bilisatie onder de wapencn zou komen. vol
doende zou zijn om op te treden tegen een te-
genstander, die zijn verplichtingen' niet zou
nakomen of een aanval zou doen. Voor deze
verzekering verklaarde hij de voile verant-
woordelijkheid te aanvaarden.
Deze mededeeling zal ook wel gedeeltelijk
bestemd zijn geweest voor den te Londen ver-
toevenden minister-president Briand, om de
zen- sterker te doen vasthouden aan de beslui
ten der Parijsche conferentie. Barthou en
met hem de heele Kamer hoopt natuurlijk
Lloyd George te kunnen bemvloeden en hem
te bewegen Frankrijk als bevriende natie te
steunen.
Over de resultaten van een tenuitvoerleg-
gen der sancties bij weigering van Duitsch
land, loopen intusschen de meeningen nogal
uiteen, zelfs in Duitschland, waar een deel
van de commissie tot opstelling van de te-
genvoorstellen onder aanvoering van den be-
kenden Hugo Stinnes betoogde, dat de uit-
werking van de sancties al heel gering zou
zijn En de voorzitter van den Economi
schen Raad heeft ook al aangespoord tot ver
zet ondanks die sancties.
EEN WHISKY-BAD.
Te Greenville in Zuid-Garodina V. S.)
was de politie er achter gekomen dat zich in
een der deftigste stadswijken, ten huize van
Dat de Engelsche minister voor Ierland, sir
Hamar Greenwood, het indertijd niet ernstig -j-—,. ----
gemeend heeft met zijne verklaring, dat hij zekeren George 'Hall, een geheime whisky<iis-
federen militair, die zich schuldig maakte blleendenj bevond. Van de distille^den^werd
aan diefstal of brandstichting, voorbeeldig
zou straffen, is reeds meer dan- eens duidelijk
geworden. Gaf hij niet nog de vorige week
in zijn antwoord op aanvallen op de Iersche
politiek in het parlement te kennen, dat met
zachtheid en overleg in Ierland niets te be-
ginnen zou zijn? De ontslag-aanvrage van
den generaal Crozier (zie ons nummer van
gisteren) bewijst alweer, dat sir Hamar niet
voornemens is de politiek van geweld te sta-
ken. De aanleiding voor het vragen van zijn
van dffii generaal was toch hot feit
het vocht door buizen naar een badkuip ge
voerd!
Onverwacht deed' de politie een imval, maar
nieii zoo onverwacht of Hal 1: -had1 zijn maatre-
geleni genomeu. Toen de politic;-beambten,
trots de protesten van rem heer Hall de bad-
kamer binnendnonigen, was mevrouw Hall
juist bezig zich te baiden. De beambten wil
den zich onmiddellijk terugtrekken, doch een
eigenaardige lucht in het vertrek, die aan
whisky herinnerde, bracht hen er toe een na
der "ndfryAffr in te BtelUm. Toen bleek, d-at
mevrouw een whisky-bad' genomen had, in de
hoop op deze wijze de politie te 'kunnen mia-
leiden.
TELEFGON IN EEN AUTO.
Op de laatst gehouden electro-technische
tentoonstelling in Niew-Yok was cen auto te
zien voorzien van een draadlooze telefoon.
De daarvoor noodige wisselstroom word't gele.
vend door een dynamo, die in beweging wordt
gebracht door een motor van den auto of door
de batteriji voor de verlichiting, zoodat even--
goed tijdens het rijden alls bij1 den stilstaan-
den motor gesproken kan worden. Van het
raami vanl de tegen den wind beschenmende
ruiit tot aan de schroef van den afkocler is een
raamachtige antenne gespannen.
In de practijk is dit telefcontoestel voorna-
mdijk voor kooplieden bestemid, die op hun
zakenreizen met nun ftrm-a of hue gezin wil-
len spreken-. Op motorbooten kan hetzelfde
■tocstel ook worden aangebracht.
EEN TALE'NKENNE'R.
Het( tooneel stelt voor een kamer van' het
Parijsche gerechitshof. Bekl'aagde is een zeke
re Khaar, beschuldigd een tasch te hebben
gestolen. Hliji spreekt slechts zijn eigen taal en
is afkomstig uit Kabylie.
„Voor fee zaak hebben wij1 twee speciale
toliken nooddg," zeide de president. -En onmid
dellijk verschenen twee bronskleurige mammen.
Zij zijn de speciale tolken. De een zal den be-
klaagde in het Kabylsch toespreken, doch hdj
kan net Kabylsch slechts vertalcn in het Ara-
bisch, daar hij igeen Fransch kent. De -tweede
kent Arabiscn en' Fr-anschl, doch geen \Ka-
bylsch. c
De president stelt een vraag in hot Fransch
de eerste tolk vertaalt haar in het Arabisch en
de tweede uit het Arabisch in het Kabylsch.
Doch toen de bekllaagde den eersten tolk Ara
bisch hoorde praiten, antwoordlde hij1 onmid1-
dfellijk in het Arabisdi. Hij- kende de taal van
den protect. Een tolk was dtu® overbod'iig ge
worden.
De president gaat voort in bet Fransch
vragen te stellen. En dezen keer, zonder dat
de eerste tolk de vraag vertaald had, ant-
woordt hiji in het Arabisdi. Hij verstond dus
het Fransdi ook.
Indien men hem ooit weer arresteert, zal
men zien dat hij; alle talten spreakt.
VERZET TEGEN HET SOVJET-GEZAG.
Volgens een telegram uit Helsingfors pu
bliceeren Finsche bladen uitvoerige berichten
over een uitgebreide contra-revolutionnaire
beweging in het zuidelijk en oostelijk deel
van Sovjet-Rusland. In een gebied in het
oosten, begrensd door de lijn Jekaterinen-
burg-Tambow, in het zuiden door de lijn
Tambow-Astrakan, is een openlijk oproer te
gen het Sovjet-bestuur uitgebroken. De Sov-
jet-regeering heeft groote troepentranspor-
ten daarheen gezonden.
STAATSCDNTR6LE GEWENSCHT.
Hoewel de Engelsche arbeidersbeweging
over het algemeen met vrijhandel instemt,
kant men zidi tegen binneplandschen vrij
handel dien men nadedig voor de belangen
der arbeiders acht, aldus de Tel-correspon
dent Daarora verzet de nationale federatie
van mijnwerkers zich met hand en tand te
gen het voor nemen' der regeering om einde
Maart de staatscontrole op den steenkool-
handel op te heffen en dien handel voor de
vrije concurrentie open te stellen.
De Donderdag gehouden vergadering van
de gedelegeerden der mijnwerkers nam met
a'gemeene stemmen een motie aan, welke
protesteert tegen de opheffing van de contro-
le en verklaart, dat de federatie zich met al
le haar ten dienste staande middelen daar-
tegen zal verzetten. Die motie betoogt, dat
de staatsc&ntrole zoo wel in het belang van
de natie als van het steenkoolbedrijf is.
De mijnwerkers zijn vooral bevreesd, dat
de opheffing der controle hun verhoogde loo
nen en in het bijzonder den oorlogsbijslag in
gevaar zou brengen, Merkwaardig genoeg
schijnen ook de mijneigenaars aan te drin-
gen op handhaving van de staatscontrole,
die hun een minimunrwinst garandeert. En,
terwijl de mijnwerkers en mijneigenaars on-
derling een loonkwestie hebben uit te vech-
ten, trekken zij samen op tegen de opheffing
van de staatscontrole
DE BURGEROORLOG IN IERLAND.
Twee officieren die in de buurt van Butte
vant aan het jagen waren, zijn door een
groep mannen aangehouden en meegevoerd.
Zij zijn nog niet teruggeyonden.
Ongeveer vijftien politiermannen in lorries
vialan hjj Macxooow in h« graafsdiAp Cork,