Alkmaarsche Courant
P
I
Id
g
Honderd Drle en Twlntigste Jaargang.
Maand&g 2 Mei.
F e n i 11 e t o n.
Christoffel en Colnmbus
)rs
We. 101. 1921.
Stad&nieuws
MEIFEEST
Alkmaarsche Bestuurdersbond en
Afd. S. D. A. P.
Zaterdagavond hield de A. B. B. en afd
S. D. A. P. haar Meifeest in de groote zaal
van de „Harmonie", onder de leuze: ..Inter
nationale Ontwapening en Socialisatie
Aan de muurzijde, zoowel als op het too-
neel prijkten verschillende vaandels en ba-
nieren, terwijl verder door den verkoop van
roocje tulpen en het dragen daarvan net
heel een feesteliik karakter kreeg
Ongeveer half negen opende de heer Os-
ge-
kam deze bijeenkomst en riep het welkom toe
aan de niet-in-groote getale opgekomenen,
waarover hij zijn ontevredenheid uitsprak.
Spreker vroeg of de afwezigen misschien
meer gevoelden voor de Julianafeesten, dan
voor het feest der arbeidende klasse.
Spreker verheugde rich er over dat
thans het gehouden congres der S. D.
A. P. het toonbeeld was van tenheid
en men er internationaal ook naar streeft. De
eer tot die eenheid, welke volgens spr. ko-
men zal, komt toe aan het I. V. V. (Inter
nationaal Vakverbond). Met genoegen consta
teerde de heer Oskam de ernstige verkiezing-
uitslag voor den gemeenteraad te Amster
dam en hoewel volgens sommigen het vrou-
wenkiesrecht onze partij groote sehade zou
se protetie verkeerd uitge-
vallen. Onze partij neeft zich gehandhaafd,
berokkenen, is deze
ja zelfs versterkt.
Ten slotte wekte de heer Oskam de aanwe-
zigen op om vooral deel te nemen aan de
groote meeting tegea de reactie op Zondag 5
Juni te Amsterdam.
Hierna werd door den heer L. van der Wal,
voorzitter van den Algemeenen Nederland-
schen Bouwarbeidersbond, een terugblik ge-
worpen op den strijd voor den 8-uprendag
De gehouden Meifeesten werden altoos in dat
teeken gevierd. Groot verzet ontmoeten de
arbeiders steeds bij de bezittende klasse, doch
de arbeiders zagen in de verovering van den
8-urendag een middel om andere arbeids-
voorwaarden te stellen, daarnaast de organi-
satie te versterken. Nu de 8-urendag verwe-
zenlijkt is, werd in 1920 een andere leuze
aangeheven evenzoo in 1921, doch wij moe-
ten steeds op onze hoede zijn en blijven, om-
dat d bourgeoisie geen middel onbeproefd
laat om het veroverde te niet te doen. In dit
verband bracht spr. in herinnering de door
den heer Van Stapele gehouden interpellate
in de Tw. Kamer. Onder de tegenstemmers
der gestelde motie bevonden zich ook katho-
lieke afgevaardigden, welke echter in Novem
ber 1918 geen actie voerden tegen den 8-
urendag, doch haar verdedigden.
Wat de productievermeerdering betreft om
't tekort in te halen, deze achtte spreker geen
bezwaar, doch dat mag niet gepaard gaan
met loonsverlaging en 1 anger arbeidsdag.
Ook behooren de arbeiders medezegging-
schap te hebben in de bedrijven en de produc-
tie. Spreker gaf voorts een resumd over
de socialisatie der bedrijven. Waar thans de
arbeiders in Rusland mede helpen om de
maatschappij te doen ineenstorten worden zij
daarvan zelf het slachtoffer en daar doen
wij niet aan mede.^H^|j^^^H
In breede trekken werd door spreker de
oorlogsverwoesting gememoreerd. De daar
voor gevoteerde gelden hadden beter ge-
bruikt kunnen worden ten dienste der
menschheid. Hoewel de oorlog in 1914 met
enthousiasme werd begroet, neeft .zij door
haar duur overal ellende en honger in het
leven geroepen.
Hieruit k warn de overtuiging voort, dat
dit de laatste oorlog zou zijn, maar overal,
vooral in de groote landen, maakt men zich
mobiel voor nieuwe oorlogen. Dit wordt een
enorme last op de verarmde menschheid
Waar in 1920 in Nederland een vijftal vor-
men van belasting aan ontvangsten 140 mil-
lioen bedroegen, werd voor oorlog en marine
145 millioen uitgetrokken. De thans door ons
aangeheven leuze: ..Internationale Ontwape
ning", moet met alle elan worden ter hand
genonfen en daarvoor is alleeen de moderne
arbeidersbeweging aangewezen.
Vooi onze volkshuisvesting, om daardoor
het peil der arbeidersklasse te verhoogen,
door de schrijfster van
Elisabeth and her German Garden"
Hoe kon ze ook, ter wille van aichtjes, die
ze nog maar zoo kort kende, haar man verla-
ten Buitendien had hij haar zoo aanhoudend
standjes gegieven, van't begin van hum hu-
welijk af, dat ze nu onverbreekbaar aan hem
gehecht bleek. Zoo nu en dan verhelderde een
wilde gedachte aan verzet de rustige scheme-
nng die haar geest omhulde, de gedachte aan
de heldhaftige daad, hem voor hen et verlaten
en de twee arme zwerveldngetjes te beschier-
men tot er geLukkiger dagen zouden zijn aan-
gebroken. Alls de grond van oom Arthur's
karakter goed was, zou hij dan niet moeten
erkennen hoe boos hij1 ook was dat zij
ten minste Christdijk handelde? Maar die
heldere, moedige obgenbli'kken verdwenen al
heel gauw voor goed. Haar gemakzucht won
het; ze was te goed gievoed. Nla twintig jaar
van overvloed, leende haar iiguur zien niet
meer tot energieke en bezwaarlijke ondeme-
mingen.
En toe nze nu definitief Arthur gekozen
had1, concentreerde ze al wat ze nog aan wils-
kracht bezat op dte taak een werkkring voor
haar niohtjes te vinden, die hen buiten 't be-
reik zijTner steeds stijgende woede zou hren-
fen. Eindelijk ilukte haar dit in een zieken-
uis, in Worcestershire, een ziekenhuis, dat
Arthur financieel Sink steunde; want daar
hij een braaf miensch was, steunde hij ver
schillende nuttige insteliingen. Wei voerdc
de directrice veel bezwaren aan, maar 'tante
Alice wist haar te overreden, en van Januari
ot April blesf aem Arthur's hnia gcmivard
/*n Du'itfcc/iar#
kunnen ge engelden gevonden worden en
viert de reactie hoogtij. Hiervoor moeten wij
eveneens de strijd volhouden tot het einde.
De versplintering in de politiek zoowel na-
tionaal als internationaal, betreurt spr.,
waarvoor hij verwijst Haar de reactie in de
Fransche gelederen, bewerkstelligd door Ms-
kou. Spr. twijfelt er evenwel niet aan of de
eenheid in de arbeidersgelederen zal wel ko-
men. Met genoegen constateerde de spr. de
gunstige uitslag der Amsterdamsche Raads-
verkiezing, hoewel alles tegen de S. D. A. P.,
ten hoop liep? hetwelk evenwel niet bate. Hoe
wel onze politieke en vakbeweging terugliep
in ledental, is zij toch kerngezond, omrede
zij is de beweging der toekomst, welke niet
kan worden tegen gehouden. Thans zijn wij
weer een mijlpool verder op den weg uit de
kluisters van het kapitalisme. Onze gelederen
moeten nog hechter worden gesloten. In onze
beweging is de plaats. Dus, aan den arbeid!
(Aplaus.)
Door de Gemengde Zangvereeniging „De
Stem des Volks" werd, evenals met elk Mei
feest, hare medewerking verleent. De koor-
werken „Morgenrood" en „De Rooden Roe
pen" werden goed ten uitvoer gebracht, ter
wijl „De Strijdmarsch der Arbeiders" min
der juist gezongen werd.
De heer J. Stemheim wist het publiek me
n declamatie te boeien. De verzen „Ten
Sfrijd" (van M argot Vos). „Waakt op prole
taren" (Adema van Scheltema) en „Waar
genoeg van zijn" (A. van Collem, werden op
uitmuntende wijze door hem voorgedragen en
het publiek volgden deze met onveraeelden
aandacht, eveneens Fragment uit „Legende
van Uilenspiegel en Lamme Goedzak".
Een dankbaar en wel verdiend applaus
viel den heer Sterheim ten deel en een twee-
tal komische nummers kwam als toegift.
Een gezellig „bal na" sloot dezen Mei-
avond.
Zondagmiddag werd door den Alkmaar
schen Bestuurdersbond en de afdeeling der
S. D. A. P. een openluchtmeeting gehouden
op het Doelenveld, welke uitstekead slaagde.
Door den here J. W. Jensch, voorzitter van
den Algem. Nederlandschen Schildersgezel-
lenbond werd het woord gevoerd, welke sprak
in gelijken geest als den heer van der Wal op
den avond van 30 April.
Aan de optocht, welke na afloop der mee
ting werd gehouden, werd door een 30-tal
organisaties deel genomen en werden er on
geveer een 25 vaandels en banieren mede
dragen. Een zestal muzikanten luisterde
geheel op. Na een flinke wandeling door het
Spoorstraat-kwartier, werd de optocht op het
Waagplein door den heer Oskam ontbonden.
De dooden herdachi,
Zondagmorgen maakten een 100-tal vrien-
den van den overleden heer K. .van 't Veer
een wandeling naar de algemeene begraaf
plaats, waar op het graf van den te vroeg
ontslapene roode tulpen werden neerge-
strooid. Eveneens werd een bezoek gebracht
aan het graf van de heeren Kniepstra en
•Veen. Laatstgenoemden waren ook twee be-
kende figuren uit de Alkmaarsche arbeiders
beweging. Ook op hun graven werden roode
tulpen neergestrooid. De heer Oskam bracht
nog een laatste groet aan dezen, de arbei
dersbeweging getrouwe strijders.
HET SCHOOLFEEST OP
JULIANA-DAG
Dit feest beteekent voor de jeugd een extra
feestdag. Voor het eerst werd dit jaar hier
ter stede prinses Juliana's geboortedag met
een algemeen schoolfeest gevierd. Verleden
jaar waren het alleen de leerlingen der Chr.
school, die feest hadden. De Chr. Oranjever
eeniging wenschte dit jaar een uitgebreider
feest te organiseeren en vond bij vele stadge-
nooten daartoe een willig oor. Een groot
comite, waarvan mr. Ledeboer voorzitter en
de burgemeester eere-voorzitter werd, was
spoedig gevormd en de voorbereiding werd
vol ijver aangepakt. De werkzaamheden
en het waren er vele werden verdeeld
over verschillende sub-cotnite's, die er in
slaagden het geld bij elkaar te krijgen, dat
noodig geacht werd om de 3000 h 3500
schpolkinderen een genoeglijken middag tc
bezorgen. Van alien kant werd1 medewerking
verleend; het onderwijzend personeel der
verschillende scholen zorgde voor het instu
decren van de liedjes en verklaarde zich be-
reid als spelleiders op te treden en vele an-
deren, waaronder onderscheidene Ieden van
gymnastiekvereenigingen, boden aan ook als
zoodanig te fungeeren.
Alles liep dus vlot van stapel, zoodat al
leen nog maar gewenscht kon worden, dat het
Mlaar teen fcwatnen ze terug.
Het was ommogelijk gebleken hen te hou
den. De verpleegsters wilden niet met hen
werken. De zieke kinder en stamen in wan-
neer ze ontdekten wie haar dien bracht en
schneiden om hun moed'ens Voorzichtigheids-
halve waren tante Alice en de directrice over-
eengekomen de ongelukkige nationaliteit der
Anna's tc verzwijgen. Ze zouden eenvoudiig
rante Alice's nicntjes zijn, de jonge dami
Twinkler.
„We zullen het von maar liever weglaten
had tante Alice, ongewoon slim voor haar
doen, gezegd. „Ze hiaddten een von voor hun
naam arme fcinderen! Een allerongeluk-
kigst aanhangseH Maar Twinkler alleen
klonk heel gewoon. Wie zou zeggen, dat het
geen Engdsehe naam was? Nog ten geluk,
iete
vreeselijks
dat ze met Bismarck, of zoo
hcetten.
Helaas, nieta mocht baten tegen de verra-
derlijke, ongelukzalige opvailtndheid hun-
ner rol-rts. In oombinahe met hun zilver-
blond haar en hun besliiste kleine monden en
kinnen, scheen die zaak h:peloos Klaarblij-
kieliik waren ze vreemdelingen en, even klaar-
b'ijjcelijk, waren ze geen1 Italianen. Russen
of Franschen. Binnen een week tijd hadden
ze onder de zusters de biinamen van Fritz cn
Franz. Binnen veertien dagen frok een depu-
tatie van de verpleegstensstraf naar de direc
trice en eischte op patriottische gronden het
wegzenden der Twinklers. De directrice, met
de heildge vrees voor oom Arthur in haar hart
(want hij was de mildste contribuant), zond
de deputatie met een scherpe berisping been,
en diaar ze een kloeke dame en niet voor een
kleimtje vervaard was, zou't haar misschien
gelukt zijn de jeugdige leeding-verpleegsters
te handhaven, als de iongste juffrouw Twink
ler niet zoo in- 't ook loopend onhandig ge-
weeat was.
Ts vergarfs traehtta Anna Soss dioor vcr-
weer zou medewerken. Geluldcig Is die
wensch vervuld geworden Een allerheerlijk-
ste dag liet zich reeds Zaterdagmorgen voor-
spellen, de traditioneele Oranjezon schoot
hare stralen uit en de kinderen trokken tegen
den middag alien in zonnige stemming, naar
hunne respectieve scholen, om vandaar naar
het Doelenveld te 'gaan, waar de opstelling
van den stoet zou plaats hebben.
Ondanks de moeilijkheden, die het altijd
geeft om het kleine volkje bij een dergelijke
gelegenheid ordelijk en op zijn plaats te krij
gen, was de rij toch nog al gauw geformeerd
en kon de afmarsch beginnen.
Voorop twee gehelmde agenten te paard,
gevolgd door het R.-K. jongens-muziekcorps
,St Louis". In den stoet gingen verder nog
mee het Stedelijk Muziekcorps en het Corps
,Ons Genoegen". Muziek dus genoeg om
den gang er goed in te houden. En daar
ging de lange, lange rij van keurig en kleurig
uitgedoste kinderen met vlaggen en enkele
vaandels langs Ramen, Doorbraak, Houttil,
Langest'raat, Koorstraat, Ritsevoort en Ken-
.nemerstraatweg naar het Sportpark aan de
Nieuwpoortslaan. Wat zongen de kinderen
dapper mee op de tonen der muziek!
Als een reuzen-slang trok de stoet het
groote veld op, waar de kinderen van elke
school de vooraf aangewezen plaats inna-
men, da.a;heen begeleid door landstormers
cadetten cn eenige anderen, die alien als or
de-commissarissen optraden. De plaatsen wa
ren rondom een muziekvloer, waar. toen al
ien waren aangekomen, „St Louis" plaats
nam en als eerste nummer het ,Wien Neer-
lands bloed" speelde. De kinderen hadden
bliikbaar voorloopig genoeg van het zingen,
want hunne stemmen waren hierbij nauwe-
Hjks te hooren.
Mr. Ledeboer, die in een korte toespraak
vertelde van de aanleiding van het feest zal
waarschijnlljk slechts door weinlge kinderen
zijn verstaan en ook de inhoud van het door
hem voorgelezen telegram aan- de prinses is
stellig over de hoofden ziiner jeugdige hoor-
ders heengqfaan. Desondank9 gaven zij met
een luid „hoeratoestemming tot het verzen-
den van het telegram, dat den volgenden in
houd had: „Ruim 3600 fcestvierende Alk
maarsche schoolkinderen bieden Uwe Ko-
ninkliike Hoogheid hartelijke gelukwen-
schen".
Daij nog het „Oude Wilhelmus", eveneens
slecht meegezongen, en daarna begon voor de
kleinen eigenlijk het feest, want wat kunnen
hun toespraken en telegrammen schelen?
Het feest is door de goede indeeling echt
het glanspunt van den dag geworden Het
reuzen-terrein werd geheel ingenomen door
groepen kinderen, die alien onder leiding
spelletjes dedentouwtrekken, zakloopen,
houtjes rapen, en vele andere, die alien op
hunne beurt herhaaldelijk een daverend ge-
lach veroorzaakten.
Groot opgewektbeid heeschte bij alle groe
pen, bij dekleinste kinderen zoowel als bij
grooteren En alien lieten zich de trada-
tie goed smaken. Tal van dames waren voort-
durend in de weer om de door het spel dor-
stig en hongerig geworden scholieren van
eten en drinken te voorzien. Bij den afmarsch
van het terrein kreeg ieder kind nog een stuk
chocolade.
Wat wriemelden de feestvierenden vroolijk
door elkaar en wat bood het Sportpark een
feestelijk aspect door de vlaggen, de witte
jurkjes, de oranjestrikken, -linten, -sjerpen en
wimpels en de papieren.kroontjes en kragen,
die de kinderen vaneen pwaar schoolklassen
droegen
Maar ondaniks dit is er toch door de groo
teren met ernst gespeeld in den voetbalwed-
strijden en de meisjes hd>ben zidh ook gedhcht
geweerd in hunen estafettenloop.
De voetbal-uitslagen waren als volgt:
Voorwedstrijden
R. K. S. A (Mulo)—2e G. S. 9-0.
6e G. S.—5e G. S. 6—0.
le ronde:
4e G. S.R. K. S. B. 11, door de 4e G.
S. bij loting gewonnenn.
3e G. S Christel. School 0—0, door de
3e G. S. bij loting gewonnen.
R. K. S. GBurgerschool 10.
R K. S. A.6e Gem. S. 10..
2e ronde.
3e G. S.4e Gem. S. 10.
R. K. S. A.—R. K.S.C. 3-0.
Eindwedstrijd
R. K. S. A—3e G. A. 2—0.
De est a fettewedstrij d voor de meisjes werd
ten slotte gewonnen door de le groep meisjes
der 6e Gem. School in eindstrijd met een
groep van 4 der Burgerschool. Door het ge-
dubbeldfen ijver en opgew^ktheid Anna reii-
citas' tefcortkomingen aan te vullen. Anna Fe-
licitas was een geboren droomstertje. wie han-
den en voeten, voor de zuiver practische din-
gen in dit leven verkeerd stenden Niet al
leen, dat het haar geen enkelen keer gelukte
de dertig kruiken waar zdj voor opkwam, vol
gens het voorechrift in dertig minuten te vul
len, maar bovend'ien liep ze geregeld tegen
elken emmer aan die ze op haar weg ontmoet-
te en gooide er menigmaal fen omver Patien-
fjes en zusters zagen haar met augst komen,
haar zaal Was telkens een meer gelijk.
,,'t Komt alleen omdat ze aan andere din-
gen dented', trachtte Anna Rose haar met
vuur te verdedigen tegenover de zuster van de
wacht.
,,Aan iets anders denkt echo'de de zuster
„Ja, ziet u, ze leest een massa. Als ze maar
even haar kans schoon ziet, leest ze..."
„Lieest ze?" echo'de de zuster.
,.En dan, ziet u, raakt ze aan't denkea
„Denken? Ik raak van lezen niet aan 't
denken."
„Tot mijn innig leedwezen", schreef de di-
rectriCe aan tante Alice, ,,zie ik mdj verpiicht
uw jongste ndchitje, zuster TwinklerTl, te ont-
slaan. Ze toont niet de minste roeping te be-
zitten' voor de verpleging. Uw oudste nichtje
daarentegen dbet flink haar best en zal ik met
genoegen houden." i
„Maar ik kan hier niet blijven", verklaarde
Anna Rose, teen de directrice haar deze be-
sludten meedeelde. „Ifc kan niet van mijn zus
ter scheiden. Ik zou wel eens willien zien wat
er van het arme kind mbet worden, als ik niet
op haar-paste! U verged, dat ik de oudste
bail"
De directrice legde haar pen neer ze
was een vrouw, die veel notities maakte en
keek zuster Twinkler II strak aan. Maar
Anna Rose opgegroeid op een pick, waar
slechts liefde cn geluk geheerecht hadden, be-
meentebestuur waren voor deze wedstrijden
twee fraaie medailles als wisselprijs besdhik-»
baar gesteld, Na afloop der wedstrijden wer
den zij door den Burgemeester uitgereikt. Die
voor de meisjes estafetteloop werd met eenige
hartelijke woorden ter hand gesteld aan den
heer Eits, hoofd der 6e Gem. S. die voor de
jongensvoetbalwedstrijden aan Breeder Theo
dores hoofd der R. K. Mulo School. Het elf-
tal dier school heeft zeer goed gespeeld en de
medaille zeker verdiend. De Derde Gem
Sdiool gaf in den eindstrijd uitstekend parti;
en kreeg als troostprijs een mooien voetbal.
\teor hen, die het feest op touw hebben ge-
zet, is de dag een succes geweest, dank zij
de allerwege ondervonden medewerking. Een
woord van dank is wel verdiend voor het per
soneel der scholen en alien, die hunne krach-
ten en hun tijd hebben gegeven om de jeugd
een aangenamen middag te verschaffen.
1 MEI-COMm.
In samenwerking met de Rev. Soc. Vrou-
wpnclub en de Ontspanningsschool ,JToop
der Toekomst" te Amsterdam, werd er giste-
ren een kinderfeest gehouden op het daartoe
door Jhr. Mr. P van Foreest te Heiloo afge-
stane landgoed „Nijenburgh", wien voor
diens libera liteit in deze door den voorzitter,
den beer Tjaden, dank werd gebracht.
Om 11 uur arriveerden met ,zie Alkmaar"
een 1000 kinderen uit Amsterdam aan de
Bierkade, waar een 500 Alkmaarsche kinde
ren zich aansloten
In optocht, voorafgegaan door muziek en
met de vertegenwoordigers van de verschil
lende revolutionnaire socialistische clubs met
oritplooide banieren trok men door de stad
naar Heiloo, waar de kinderen na een toe
spraak door den heer Tjaden meermalen ont-
haald werden en zich den verderen dag met
verschillende spelletjes vermaakten.
Om 6 uur vertrok onder veel belangstel-
ling de boot met de Amsterdamsche kinderen
weer van de Bierkade.
Het 1 Mei-Comite (samengesteld uit diver
se Revolutinaire groepen) hield haar Mei
feest gisteravond in de groote zaal van
„Harmonie", welke niet geneel gevuld was,
waarover de voorzitter, de heer Zomerdijk,
zijn leedwezen uitsprak, terwijl hij voorts me-
dedeelde, dat dit thans het 30e Meifeest is,
wat gevierd wordt. In verband hiermede
bracht hij een woord van dank aan de Revo
lutionnaire vrouwen voor hun zwaren arbeid
heden aan den dag gelegd om een 1500 kin
deren een gezelligen dag te bereiden. Na de
aanwezigen het welkom te hebben joegeroe-
pen, werd door den heer Arbous een drietal
verzen gedeclameerd en wel „De Daad" (van
Adama van Scheltema); „Waakt op, prole-
taren (A. v. S.) en „Het Slagveld" van Von
Collem.
Met onverdeelden aandacht werd den de-
clamator gevolgd; vooral bij het laatste num
mer, waar menige traan werd weggepinkt.
Hierna werd door den heer Tydema^ het
onderwerp „Op de lijken kiemt het graan",
behandeld, waarin hij een terugblik wierp o
den grooten Europeeschen oorlog en a'
spr. zich de vraag stelt waar dat graan is?
aan is het antwoord daarop. „Rusland";
hetwelk zoo juist wordt geschetst in het
nieuw uitgekomen boekwerk van de bekende
beeldhouwster Clare Sheridan en getiteld
Russian Portraits'. Deze schrijfster heeft
in den imperialisiischen oorlog haar man
verloren en bleef over met 2 kinderen.
Waar de Russische vertegenwoordiger
Kamanef te Londen vertoefde, gevoelde zij
behoefte om zich met hem te verstaan en
daardoor meer te weten te komen van de Rus
sische toestanden. Deze Russen werden altoos
geminacht, beschouwd als wilde beesten, als
een wilde woeste horde. Zij bespeurde wel in
Kamanef, dat hij de drager was van een
nieuwe wereld, en ging later met hem naar
Rusland om daar de toestanden zelf.te aan-
schouwen en. deze in haar dagboek bij te
houden. De gegevens wijzen op een zuiver,
nieuw opbloeiend volksleven. De voonnannen
zijn idealisten, doch geen wilde beesten, zoo-
als zij door Nierstrasz en de zijnen in een
boekje worden geschetst.
Nad at Lenin, Trotsky en Dzjaniski door
Clare Sheridan waren gemodelleerd, heeft zij
tevens met hen van hart tot hart gesproken,
waaruit haar bleek. dat de bolsjewiki een
vroolijk opgewekt volk is.
Armoede bestaat in Rusland niet in dien
mate als wordt geschetst.
Wanneer Clare Sheridan haar indrukken
zou wi'.len uitbeelden, zoo schrijft zij, dan
zou zij daar haar geheele leven aan kunnen
wijden Alles is daar even grootsch De inge-
burgerde zeden aan „omkooperij door fooien"
zat all de argeloo6heid der onwetendheid? en
klein, pdepjong en' opgewonden als ze daar
net haar schiiterende oogen en verb it gezicht
voor de directrice stand, deed1 ze deze dame
denikert a an een verontwaardigd jong katje.
„Uitstekend", antwoordde de directrice, 'n
glimlach crnderdrukkendc„Een mensch moet
altijd doen wat hij als zijn eerste plicht be-
schouiwt."
Zoo keerden de Twinklers dus weer terug
naar oom Arthur, en de directrice slaakte
een zucht van verlichting, want ze had ze
veel liever niet dan wel en oom Arthur zei
.Verd....!"
Arthur P' vennaande zijn vrouw zacht.
„Ek zeg verden ik zeg nog eens verd'...!"
riep oom Arthur, buiiten zich zeit van drift.
Wat, voor den dudvel, moeten wij.„"
Arthur!" vennaande zijn vrouw weer.
„Ifc zeg, wat voor den dudvel moeten wij met
die twee mo f fen beginnen? Als de mensch en
ze hier verleden jaar niet wouen slikken, zul
len ze t dan nu wM' dtoen, denk je? God, wat
ha alt een man zich1 een last op den hals als
hi] trouwt
Arthur, dk verzoek je vriendelijk niet zul-
ke re we dingen te zeggen", smeekte tante
Alice, met tranen in haar vriendelijke oogen
Er volgde weer een perdode van wanhopi-
?c inspanning voor tante Aflice. Ze schreef
op> al'lerlei advertenties, presenteerde de
wceldngen als 'kinderjuffrouwen, als opge-
wekte jonge dames-van-gezelschap, als hul-
oon in de huishouddng, ja zelfs als weezen,
die graag als kinderen zouden aangenomen
worden. Ze zag van dke sailaris-eisch af. bood
hen voor niets aan en trachtte hen eindelijk
nog begeerlijk te maken door een Engelsche
Ze zijn echt Engelsch", schreef tante Alice
ontelbare malen in ontelbare hrieven. „Toch
voel ik mij verplidit u meer te deelen dat ze
vioeger cen Duitsc^cn vadcr gchad hebben.
Maar dat kunaan as aatuurtijk aiat haSpaa",
bestaat niet meer. Het bestormen en ver-
nielen van stations heeft zij nooit gezien;
er heerscht daar een vroolijk, opgewekt
leven, vooral wanneer het gesneeuwd heeft.
en deze worden daar ruimschoots van voed-
sel en kleeding voorzien, hetwelk in Neder
land alles te wenschen overlaat
In Rusland beschikt men voor de verzor-
ging van kinderen over voldoende rest-
oorden; terwijl men in Nederland hiermede
achterlijk is. Het nieuwe geslacht heeft het-
recht het beste te eischen. De hospitalen heb
ben al datgene wat noodig is en Rusland kan
verschaffen. Humane menschelijke klanken
komen daar uit Rusland naar voren en wan
neer Clare Sheridan de vraag aan Kamenef
stelde: „Waar is de waarheid?", dan was
zijn antwoord: „Er is in de wereld geen
Waarheid; de waarheid is in ieders hart!"
In de fabrieken waar gewerkt werd, werd
oed gewerkt. De godsdienst wordt niets in
en weg gelegd, terwijl Napoleon tijdens
zijn verblijf in Moskou zijn paarden in de
kerken stalde; de bolsjewilti aoet dat niet.
De museums in Moskou zijn prachtig in or-
de en boeien meer dan het Britsche museum
in Londen.
Wat de oorlog betreft! Dit wil de Russi
sche bevolking niet; zij wil de vrede, doch de
andere landen willen den oorlog, terwille
van de hcerschappij
De Russische revolutie moest geboren wor
den. In de nieuwe socialistische groepen leeft
de revolutie.
De le Mei moet ziin een teeken, een vaan,
een opengang in uw nart, de geest des levens
om een nieuwe klasse naar voren te brengen.
In de pauze gaf de heer Klomp te kennen,
dat de rede van den heer Tydeman een nieuw
geluid was en dat hij als vrij-socialist hier
anders tegenover staat. Het betoog was een
verheerlijking van de bolsjewiki De commu-
nisten willen de staat veroveren en zelve
de macht uitoefenen, de vrije socialisten
zeggen: ,,weg met den Staat", om te komen
ot vrijheid voor ieder. De vrijmaking van het
proletariat moet gebeuren door het proleta-
riaat zelf.-. Wij zien de wcreldgeschiedenia
anders. Deze wereld berest op uitbuiting en
wij moeten dan ook het kapitalisme bestrijden
door de productie, die thans uitsluitend ge-
ichiedt om winst te maken te doen plaats
maken voor de socialistische, die er op ge-
richt zal zijn om alien het noodige te ver
schaffen. Met de communisten hebben wij
aen gemeen en wel dat de productie komt in
handen van de gemeenschap. Het kapitalis
me beheerscht nog steeds het economische
stelsel en moet verdwijnen. De wereld be-
hoort aan alien en moet voor alien bewoon-
baar worden
De 1 Mei-dag moeten wij dienstbaar ma
ken om ons social istisch begrip te verster-
;en. De 1 Mei-dag moet zijn de dag der wa-
oenschouwing, de dag tot opwekking van
strijd voor m socialisme, van strijd.
Na de 'pauze werd door den heer Arbous
nog gedeclameerd „De Kruissprook"' (van
Multatuli); „E)e dag der Opmarsch" (van
Roland Hoist) en tot slot „De Rede van Max
Havelaar tot de Hoofden van Lebak".
Na afloop mocht de heer Arbous een wel-
verdiend applaus in ontvangst nemen.
RELIGIEUS SOCIALISTISCH
VERBOND.
Gisterrnorgen sprak bij den muziektempel
in den Hout de heer H. A. Brinkhorst van
Amsterdam, daartoe uitgenoodigd door het
bestuur van de onlangs nier opgerichte af
deeling van het Religieus Socialistisch Ver-
b nd. De belangstellmg was bevredigend.
De heer J. van EnscSut, voorzitter, opende
de bijeenkomst. Spreker zeide, dat het be
stuur gemeelkl had, dezen dag niet onge-
merkt te mogen laten voorbijgaan. Spreker
bracht dank uit aan het gemeentebestuur, dat
Wdwillend het terrein had afgestaan. Spre
ker zette het doel van het Rel. Soc. Verbond
uiteen in de volgende formule:
Propaganda te voeren' voor het socialisme,
voomamelijk daar waar deze propaganda re-
ligieuse bezwaren ontmoet en ten tweede den
materialistische geest te bestrijden in so
cialistische kringen.
Spreker wekt op tot het geven van bijdra-
gen, tot welk doel werd gecollecteerd. Deze
inzameling bracht 8.05 op.
Hierna werd gezongert het 3de couplet
van de socialisten-marsdl, hetwelk aldus be-
gint: „N5et met de waap'nen der barbaren"
De heer Brinkhorst, aan het woord komen-
de, zette uiteen wat onder cultuur is te ver
staan en gaf voorbeelden van cultuurveree-
ring en cultuurverachting, waarbij hij er op
weCs, dat in beidc eenzijdigheid kan sohui-
enz. enz. Tante Alice's hand deed haar pijn
van al 1 schrijven en elke oplossimg, die mis
schien nog te vinden- ware geweest, wend ver-
hindend doordat Anna Rose hardnekkig wei-
aierde zich van Anna Felicitas te laten schei
den. Waar't al uiterst moeilij-k viel iemand
te bewegen ten zx>o'n obscuur pcrsoontje te
nemen, was de kans ze alle twee fegelijk te
loozen natuurlijk geheel udtgeslotcn.
Intusscben werd' oom Arthur bij den avond
oraangenamer op de slaapkamer. Tante Alice
was ten einde raad en barstte soma in wanho-
oige huilbuden los. De twcelingen pijnigden
hun jeugdige hersenen. om een udtwcg te vin
den, even hard verlangend om oom Arthur
van hun tegenwoordigheid te ontlasten, als
hij verlangde om ervan ontslagxm- te wor-
den. Konden ze zicli maar onafliankelijk ma
ken; iota doen, werken. zddi als iwoede meis-
ie verhuren net hetzelfde wat
Nla lanig beraad! stelden ze een advertentie op,
die zie in't gehcim aan The Times z'onden, al
hun zakgeld bijcenschrapcnde om haar te be-
talen T>e aanbieding luidde:
..Energiek zustcrpaar, verwant aan vijan-
dige natie, doch van smettelooze, onkreukba-
re Engelsche gevoel- ns, zoelot werk wat
ook mits eerbaar. Willen zich ook wel ver-
lagen."
Ainna Felicitas vroeg, wat haar zuster, die
bedacht had, met dat laatste woord' meendfc
•n Anna Rose legde haar uit: „Het beteekent,
dat we bijvoorbeeld met alle plezicr werkmeis-
ies zouden willen worden. Eerste en tweede.
Ik eerste natuurlijk, omdat ik de oudste ben."
Toen vroeg Anna Felicitas om het niet be
ter zou zijn dit er bij te zetten; ,,verlagen"
klonk haar een bcetje ,,raar", naar Anna-Rose
die het woord; bedadit had, vond dat juist
uitstekend gekozenzoo beknopt en zoo veel-
zeggend, en ze wilde het niet veranderen.
idu-
f ET
.52
Ad-
vr.
>ok
op
iter
l6n
ion
70.
)00
B.
rt),
k.
i,
it
e
,1-
162
226
396
526
675
828
026
165
196
388
523
306
)78
161
320
)79
138
>75
(Vbcdr vmnaittA)
8
36
f03
103
187
160
99
13
i79
j51
'66
:58
65
87
■97
98
91
99
61
10
35
03
i»«.
Ul-
feu-
t
b
