AiKmaarsctie Courant
De Amslerdamsche week.
Damrnbriek.
Alkmaarsche
Kuishoud- en Industfieschooi.
Haishoadkundige of
Huishoudster
Handslsonderwijs te Alkmaar.
Feuilleton.
Christoffel en Columbus
Zaterdag II Juni.
ONDERWIJZER£S
Aangifte van leerlingen.
Uit outs Staats ma et/tne.
Honderd Drle eis Twlntlgste Jaargang.
Aanyang SEPTEMBER e.k. van
de 2-jarige opleiding tot
(tevens rooropleiding tot leerares b. h.
HaishondonderwUz).
Sahoolgeld f 150.— por jaar.
Eischen van toelating: yold. gen. M.O.
•f M.U.L.O. on loeftyd minstens 17 jaar.
Aangifte mondeling: Try dags 14 un»
of schrifteljjk, tot niterljjk 15 Juli.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van ALKMAAR (2de klasse) ROEPEN SOL-
LICITANTEN OP NAAR DE BETREK-
K1NG VAN
aan de OPENBARE MEISJESSCHOOL
(Hoofd: de heer C. J. Reiziger).
Bezit taalakten niet vereischt
Stukken uiterlijk 18 Juni a.s. in te zenden
aan den Burgemeester.
Zij, die hun kinderen het onderwijs wen-
schen te doen volgen aan:
a. DE HOOGERE HANDELSSCHOOL
met 2-jarigen cursus,
b. DE HANDELSDAGSOHOOL met 3-
jarigen cursus,
worden verzocht zich v66r 20 JUNI a s. in
persoon (bij voorkeur op DINSDAGMID-
DAG van 2 tot 4 en op DONDERDAO-
MORGEN van 9 tot 11) of schriftelijk te
vervoegen bij den Directeur der scholen,
aan het schoolgebouw in de Doelenstraat,
hoek Nieuwesloot. Bij schriftelijke aanmel-
ding wordt opgave verzocht van volledigen
naarn, geboortedatum en adres van de(n)
betrokken leerling(e) alsmede vermelding van
laatstbezochte school, en van de klasse
waarvoor toelating gewenscht wordt. Ten
behoeve der leerlingen, wier ouders niet in
de gemeente Alkmaar woonachtig zijn, moet
eene verklaring van het Bestuur der betrok
ken gemeente worden overgelegd, waaruit
blijkt.dat dit Bestuur bereid is de terzake
vastgestelde bijdrage te betalen.
Eventueele aanvrage om tegemoetkoming
in de kosten van leermiddelen en schoolgeld
dient tegelij'k met de aangifte te worden ge-
daan.
Voor toelating tot de eerste klasse van de
Handelsdagschool is kennis van de beginse-
len der Fraasche tan1 niet vore^cht.
Voor plaatsing van leerlingen, van wie de
aangifte na bovengenoemden datum inkomt,
kan niet worden ingestaan.
Nadere inlichtingen verstrekt de Direc
teur der scholen.
door de schrijfster van
Elisabeth and her German Garden"
31)
En dan de ramen wijid open te ikunnen
houden, zonder vuiltjes in jc oogen te krijgen,
doordat een van de dienende gecsten, heele-
maal in't wit gekleed, hoewel overigens zwart,
er een, soort horren voorschoof, zoo a Is ze
thuis gebruikt 'hadden om de muggen buitem
te sluiien. Omstreelcs twaalf uur nainen ze,
door den honger gedreven, het stoute besluit,
zich op voorbeeld van de andere passagiers,
cen klein tafeltje tusschen hen in te laten dek-
ken en bestelden ze uit n:euwsgi e4%heid mos
selsoep, voor elkaar verbergende dat ze't
niets lefcker vonden. Daarna ondervonden ze
tot hun verbazing dat de jongen die met de
candy door den trein .liep en er zijn mond
voortdurend vol van had, zoo vriendschappe-
lijlk werd, dat hij, toan ze herhaaldelijik haddeni
geweigerd te koopen, hun toffee aanbood van
zijn eigen prive voorraad. „Neem maar een
stukje," animeerde hij, de lefckernij1 onder hun
neuzen dpwende. „Als een aardigheidije van
een heer tegenover jonge dames toe dan 1"
Dit alles en nog veel mecr was z66 heerlijk,
z66 ongewoon en interessant voor de twee-
lingen, dat ze er geen woorden voor wisten te
vinden.
Ze narraen de toffee aan in den geest waar-
in de lekkemij gepresenteerd was, en daar je
moeilijlk van iemands toffee kunt genieten,
zonder vriendelijib terug te zijn, werden er tel-
ikens als't jonge mensch door hun comparti-
inent kwam, kleine beleefdheden gewisseld.
„Eerste bezoek aan de Staten informeer-
de hij, toen de tweelingen niet zonder te-
genzin (want het was alsof de mosselsoep en
de toffee elikaan niet al te best verdreegea
nog1 een stukje toffee aannamcn om zijn ge-
vodens niet te fcwetsen.
Ze knikten en glimlachten met op ellkaar
gekleefcLe kiezen.
,,Engelscben zeker?"
In twijfel wat te antwoorden, wijid'den ze
veiligheidshalve liever al hun aandacht aan
hun met toffee gevulde kakeu.
Eindelijk gaf Anna Felicitas met een ver-
wrongen wang hetzelfde antwoord, dat ze den
kapitein van de St. Lucas gegeven had en
wel„Dat is te zeggenhalf en half."
,,0," zei dej'onge man, met een peinzien-
den hlik op de Twinklers. Hij had al een paar
maal opgemerlkt, dat hun r*s rolden zooals
geen' Engeisdhe of Amerilkaansche er ooit
rolt; maar daar de condudeur juist in de
gang verscheen, vervolgde hij zijtn weg.
,?Uit alles blijlkt," zei Anna Rose, met groo
te inspanning, want haar kaken kleefden aan
elkaar door de toffee, „dat ons dat alfijd on-
middellijlk gevraagd zal worden, zoodra we
met iemiand kennis maken. 't Zal 't beste zijn,
dat we, eens voor al, afspreiken wat we zullen
antwoorden en ons oefenen om het rustig en
beslist te zeggen,"
Anna Felicitas Het een toestemimend geluid
faooren,
„Dat antwoord van jou," vervolgde Anna
Rose, „brengt de menschen eerst in verba
zing, dan tot nadenken en eindelijlc tot ach-
terdocht," en ze slfkte bij ongeluk haar stuk
toffee in, wat haar een oogenblilk een angstig
gevoel gaf, dat het bleef zitten en haar dood
zou veroorzaiken.
„Ja maar," antwoordde Anna Felicitas, na
een pauze, waarin ze haar kaken1 had losge-
werkt, ,,'t is zoo moeilijlk om te zeggen, dat we
Duitschers zijln in een neutraal land, waar ze
niet van Duitschers schijnen: te houden. En
buitendieni zijn we't ook, alleen maar in de
oogen der wet. In God's oogen zij we't niet,
en dat it toch het voornaamste. Ik geloof niet,"
li«t as er met een peiaaende uitdmlcking in
haar eigen oogen op volgen, ,,dat ouders wan-
neer ze trouwen eenig idee hebben van de
moeilijlkhedeii, waarin ze hun kinderen gaan
brengen."
„Iik> geloof dat ze daar beelemaal niet over
denfcen," zei Anna Rose. „Ii bodoel," liet ze
ei haastig op volgen, als om, elfcen schijto
als zou ze aan de vohnaalete liefde van haar
moeder kunnen twijfelen onmiddellijk weg
te nemen, „ik besdoel: dat voders daar heele-
maal niet over denken."
•Hierop zwegen ze allebei een poosje, hun
gedachten minder opwefckend1 beinvloed door
•net innerliik conflict tusschen de mosselsoep
en de toffee. Buitendien naderden ze met
angstweldkende snelheid Boston en de Clous-
ton Saoks. Heel gauw zouden ze de vredige
veiligheidi van den trein moeteri verlaten om
weer actief en vlug en bij-de hand te zijn. An
na Feiicitas, langzaam van aard te zijin, eer
de aangewezen gelegenheid daartoe al lang
voorbiji was, terwajil Anna Rose zoo onstui-
inig te werk ging, dat ze haar geringen voor-
raadi bij-de-handlheid onmiddellijk verbruikte
en hij'gend en verrast in situaties belandde.
waartegen ze in de verste verte niet was op-
gewassen. Nui weer, met die Clouston -Sacks.
Tante Alice hadl -gezegd Jullie moet er aan
denken, dat je je heel tactvol hij mifnheer en
mevrouw Clouston Sadks gedraagt," en toen
Anna Rose, met een voorhoofdl, bijna even
diep gefronst als dat van mijnheer Twist, in
haar wensch den raad nauwgezet op te vol
gen, nadere verklaring en omschrijving van
het woord tactvol verzoaht, had1 tante Alice
alleen maar gezegd, dat het was wat be-
schaafde vrouwen bij instinct waren.
„Mu we toch, geacht worden beschaafde
vrouwen te zijn, hrahen we dus niets anders
te doen dan ons volgens ons instinct te gedra.
gen," eindigde Anna Rose, radat ze, even
voor Boston, tante Alice's raad ten bate van
Anna Felicitas nog eens gerepeteerd' had.
Toch voelde Anna Rose iieh niet vei-Llg
Tfea jwtr tug deed men mm fcfcnd toch vertrtet
Aan de Dammersl
Met dank voor de ontvangen oplossingen
van probleem No. 654 (auteur Bergier).
Stand:
Zwart; 1, 3, 4, 6, 7, 8, 9, 19, 26, 28 en
dam op 12.
Wit: 15, 25? 27, 30, 31, 37, 40, 43, 44, 50.
Op 1 ossing
1.
2.
3.
4.
5.
6.
27—21
15—10
31—27
30—24
25 34
44: 4!
1. 26 17 of 12 45
2. 4 15, 12 45 of 26
3. 12 45, 26 17 o! 4
4. 19 30
5. 45 39 (4 sch.)
17
15
Goede oplossingea ontvingen wij van de
heeren: W. Blokdijk, P. Dekker, D. Gerling ta
/dkmaar.
UIT DE PARTIJ.
Door acht sterke Amsterdamsche spelers
wordt thans gekampt om het Kampioenschap
van Amsterdam. B. Springer, H. de Jongh en
M. A. Haye zijn de sterkste deelnemers.
De partij, die tusschen de Jongh (wit) en
Springer is gespeeld, is zoo interessant, dat
wii er hier een gedeeite uit laten volgen
,Na den 33en zet van zwart was de volgen-
de stand ontstaan:
Zwart: 4, 6, 8, 9, 11, 13, 14, 16, 19, 20,
21, 25, 26.
Ze twijtfelde eenigszins aan bun instincten,
vooral aan die van Anna Fe. icitas. Haar
eigene achtte ze heter, misschien omdat ze
ouder waren, maar zelfs die vertoonden dik-
wijls een wonderLijke neiging om, &i naarma-
te andere menschen hande.den, zich in een on-
verwachte richtig te ontwikkelen. Wanneer
bijvoorbeeld oom Arthur met haar sprak, had1
haar instiqet haar gewoonlij'k aangespoord,
hern te slaan. Was dat tact? En torn wist ze
dat ze een beschaafde opvoeding had geno-
ten en was ze een jonge dame van hooge ge-
boorte. Dat laatste had ze in Pruisen tot ver-
velens toe m>oeten hooren van '"edereen, behal-
ve van haar moeder. En als je een „vin" was,
schen je wel altijd te moeren overvloeien van
tact.
,;M)ijnheer Dodson zegt," was tante Alice
eens tegen de tweelingen begonnen, die van
een wandeling thuiskomende, den predikant
in de zitkamer vonden, „dat je in Amerika
niet tactvol genoeg kunt wezen. Mijnheer
Dodson is er geweest."
„Gevoelig gevoelig," zei mijnheer Dod
son, het hoofdi schuddende tegen zijln kopje
thee. ,,Buitengewoon gevoelig, zooals ze in al
les buitengewoon zijln. Een gr66t land. Alles
op groote schaal, hum, gevoeligheid inbegre-
pen. Men moet aan die eigenaandigheid in
ruime mate tegemoet komen, zichzelt op een
breed standpunt stellen. 't Is ook volstrekt
niet moeilijlk." Beleerend hief hij zijn wifs-
vinger voor de tweelingen op. „Je voegt sleclits
zooveel bdj) je gewone hoeveelheid tact dat ze
steeds hun nationale gevoeligheid1 overtreft,
en je bent er"
„Zorgt dus, meisjes, dat jullie dat goed ont-
houdt," had tante Alice zeer void aan opge-
merkt.
NJaanmiate ze Boston naderden, werd1 Anna
"Rose, bezig het recept van mijmmcer Dodson
uit het hoofdi te leeren, merkbaar stiller. 'Nog
aan boord1 had ze, toen de ©nnmoeting met de
Sacks op handen was, in, een pleMing ge~
Wtt K, 28, 29, 32/38,45, 46, 4a
Wit had nu dam kunnea nemen doot
22—18, 28 17, 37—31 en 35 2. Dit j»u
hoogst waarschijnlijk wins! zijn seweesi
Het spel ging echter aldus verdet:
34. 43—39 34. 4—10
35. 4843 35. 10-15
36. 29—23 36. 11—17
37. 22 11 37. 6 17
38. 37—31 38. 26 37
39. 32 41 39. 20—24
40. 34—30 40. 25 34
41. 39 30 41. 21—27?
Deze zet ia in zooveiTe fout, dat zwart, die
lang niet gunstig staat, de remise had moeteo
nemen door: 17—22, 19 48, 16 4, 48 3L
42. 43—39 42. 8—12
43. 30—251 43. 15—20 (gedw.)
44. 41—37!
Zwart: 9, 12, 131, 14, 16, 17, 19, 20,
Wit: 23, 25, 28, 33, 35/39, 46.
Nu meende zwart een goede voortzetting to
hebben gevonden in
44 27—32
.45. 38 27 45." 13—18!
Maar wit weerlegde dit als volat:
46. 37—31 46. 18 38
47. 39—33 47. 38 29
48. 28-22 48. 17 28
49. 35—30 49. 24 35
50. 27—21 60. 16 27
51. 31 4
Het spel ging nu aldus rerder:
5 151. 35—40
52 4—15 52. 4045
53. 15 1 53. 14—19
54. 1—29 54. 45—50
55. 2938 65. 50-45
56. 36—31 56. 45—18
60. 38—33 <50. 12—3
63. 26—21 63. 17:26
64. 36—31 64. 26 30
65. 25 34 Zwart geeft op.
Op het probleem, dat wij deze week ter
oplossing geven, vestigen wij de speciale aan
dacht van alle liefhebbers. 't Is door Fabre
bij zijn bezoek alhier, aan den heer Battefeld
ter hand gesteld De heer M. H. Hoogland
noemde het een der schitterendste composi-
ties, die hij ooit had gezien en inderdaad, dit
kan er gerust van gezegd worden. De ontle*
ding is zeldzaam logiach sn toch zoo verras-
send.
PROBLEEM No. 655,
van M. FABRE, Parijs.
Zwart: 7, 8, 9, 19, 24, 33, 36, 37, 38.
Wit: 22, 28, 39, 40, 44, 45, 46, 47, 48.
Oplossingen v66r of op 15 JunL Buxaan
van dit Blad.
Nbg eenige Gran 'iwetswijzigingaa.
Acbtereenvol gens hebben wij eenige van de
meest ingrijpende wijjzigingen, die in de
Grondiwet worden voorgeatela, besproken. Zij
betroffen de samenstelling der kamer en haar
werkzaamhedende verhouding tusschen den
voel van angst, de vlucht naar haar but g©-
nomcn. ;Dat was zeker geen bewijs van tact
geweesi Maar wel een geboor geven aan in
stinct. En ze was immers een jonge dame van
hooge geboortet Ook nu weer ovenneeaterde
haar de angst; ze zou niets liever gedaan heb
ben dan zich verbergen, niet in Boston uit te
stappen en maar steeds door te re\zen, zoo
nisttg in dien heerlijken wagen. Ze uitte haar
vrees natuurlfjik niet tegenover Anna Felici
tas om de morale van dat lieve kind niet te
ondermijnen, maar in't diepst van haar hart
wenschte ze dat principes nipt zuke ernstigs
dingen waren en ze zich niet hadden behoeven
los te maken van de beschennende figuur van
mijmheer TVist.
„Denk nu maar eens goed aan wat tante
Alice gezegdi heeft fhiisterdc ze, Anna-Fell-
citas5 arm grijpende, haar vermanend toe,
terwijl ze, in de nauwe corridor op elkaar ge
drongen, waditten tot ze zouden kunnen uit-
stappen.
Op het perron zouden nu toch stellig de
Sacks wel staan, of ten minste 66n Sack, en ze
hadden zich met koortsachtige onrust netjes
gemaafct en hun geziditen in een vriendelij1-
ken plooi getrokken voor de aanstaande ont-
moetimg. Maar ook hier waren weer geen
Sacks te zienHet perron liep leeg, zooals de
groote hal bijl de Nfew-Vorksdie aanlegplaats
loeg'geloopen was. en er kwam niemand om de
Twinklers op te eischen.
„Die -Sacks," mericte Anna Felicitas kalm
op, toen duidelijk Week dat ze er niet waren,
,Jscbijtnen> niet van aifhalen te houden
„Neen." zei Anna Rose, gegriefd maar te-
gelijkertijd1 verlicht. „Hun ontbrcefct, zooals
(ante Alice altijd van de dienstmeisjes zei:
stiptheid en metnode."
„Maar het hindert niet," vond Anna Feli
citas. ,.Ze zullen one niet ontsnappen. Nu't
zoo moeilijlk schijmt ze te paklken te kriigen, be
gin ib juist naar hen te verlangen. We moe-
ten hun dadelijk ia hum hal gaan opsporen."
(WoWIt vwvolgd.)
He. 134. 1931.
LXXVI.
Beurs*revolutie. Amsterdamsche
straatzangen 1L
Sinds de vorjge week liggen wij, d.w.z. ligt
de Amsterdamsche Effectenbeurs (die een
voornaam deel van ons is), overhoop met den
Minister van Financien. Oorzaak daarvan is de
weigering van den Minister, daarbij voorge*
licbt waarscbijnlijk door den Regeeringscom*
missaris ter Amsterdamschen Beurze, om te
sanctioneeren het besluit van de Vereeniging
voor den Effectenhandel, waarbij bepaald werd
dat ook de Zaterdagen in de maanden Juni en
September (voor Juli en Augustus is dit reeds
in orde) te beschouwen als Beurs*vacantieda*
gen. Dit besluit hangt samen, dat spreekt vans
zelf, met den wensch der beursmannen, om op
die dagen vrijaf te kunnen nemen. Velen zijn
forenaen en nog meerderea bemtnnen bet doen
van uitstapjes near buiten. Maar in de eerste
plaats houdt dit toch verband met het feit dat
er op die Zaterdagen weinig of geene affaires
worden gedaan.
Hoe dat zij, de Minister weigerde hetgc
vraagde verlof, en ziedaar de poppen aan het
dansen.
De vorige week Dinsdag begon het in den
„oliehoek" ter Beurze. Er ontstond eene sterke
deining onder de talrfjke beursbezoekers.
Langzaam maar onweerstaanbaar drong de
obehoek naar de nis waarin de Regeerings*
commissaris, Mr. van Troostenburg de Bruyn,
m heerlijkheid zetelt. Het bestuur scheen de
demonstratie toen nog als een mop te beschou*
wen,, glimlachend posteerde bet zich achter de
„Regeerings«nis", terwijl er uit de al nader
schuivende menigte gejoel en gejuich weer*
klonk.. Er werd een kring gevormd om de nis
en men zong „vaderlandsche" liederen, zooals
het schoone (dat de jongeren zich misschien
nog uit hun diensttijd zullen herinneren en bier
niet geheel ontoepasselijk was) „En wordt bet
dan nooit geen Zaterdagavond", benevens bet
niet minder schoone: „En we gaan nog niet
naar huisl"
Daarna werd men echter zeer nationaal en
zong men, den in nauwen kring opgesloten Re*
geeringscommissaris 11 maar aanstarend: het
Wilhelmus, wat het bespottelijk gevolg had dat
de Rcgeeringscommissaris, verlegen met zijne
bouding maar zich nochtans van zijne officieele
functie bewust, opstond en staande de hvmne
aanhoordo. Ten slotte echter maakte het b©»
stuur den weg vrjj naar den dicht bij de Re*
geeringsnis gelegen uitgang en blies de Hooge
Commissaris den aftocht. Daarna is zijn nis
door de beurvmannen ondcrbanden genomen
en nogal tamelyk besohadigd.
's Woensdags en's Donderdags was het rus*
tig; de Regeeringscommissaris komt namelijk
maar tweemaal in de week: Dinsdag en Vrijdag,
maar: Vrijdags braken er nieuwe onlusten uit
Eerst werd een groote pias uitgehangen aan
den kant van de Regeeringsnis, maar het Be*
stuur nam die weg. En bet ging verderl Toen
de Regeeringscommissaris verscheen nam het
zelfs een verdedigende bouding aan. De beurs*
mannen stoorden zich daaraan echter niet Zij
loeiden en jouwden en weer bewoog zich de
obehoek dreigend in de richting van den Com*
missaris. Een der bestuursleden sprong toen op
en gaf, zeer ontactisch, den eersten den besten
beursman een klap. Gelukkig voor het be*
stuursbd in quaestie sloeg de aangevabene te*
rug. Immers, op slaan staat eene boete van
25.of excuses vragen, tenzij de geslagene
terugslaat Dan wordt de schuld gerekend te
zijn vereffend. Hierop nam het beurspubbek
een zeer agressieve bouding aan; eene z66
agressieve houding dat de Regeeringscommis*
saris, op verzoek van het Bestuur, ten tweeden
male verdween. En het was tijd ook, anders
zou hij webicht zooals een der andere be*
stuursleden, op den grond geworpen zijn, of
zooals met het eerste bestuursbd dat den klap
gaf, gebeurde, van de beurs gedrongen zijn.
Dit laatste laat ik er dit dadelijk aan mogen
toevoegen is het gebruikelljke middel van
de beurs om iemand wiens aanwezigheid om de
een of andere reden niet gewenscht wordt ge*
acht, dit duidelijk te laten gevoelen.
Toen kwam de Zaterdag, de eerste Zaterdag
dus dat tegen het besluit van de Vereeniging
voor den Effectenhandel in er beurs zou
worden gebouden. Voor de oppositie kwam
op aan tc bi-wijzon dat do beure
voor niets werd opengehouden. En dat gelukte
volkomcnl Wie durfden te bieden werden door
eene hossende menigte van hunne plaatsen
gejaagd; de hoekmannen werden bepraat dat
zij geene zaken zouden doen. Midden in de
beurszaal stonden drie tafels met op elk daar*
van een kwast In plaats van een obe*boek was
er nu een kwast*hoek. De drie tafeltjes symbo*
bseerden de gedacnte dat er beden geene za*
ken werden gedaan, en om op dat denkbeeld
nog meer nadruk te leggen, om n6g beter te
laten uitkomen dat bet heden een vacantie* en
feestdag was, werd er bovendien in de groote
beurszaal een waarlijk schitterend vuurwerk af<
gestoken. Het was een heidensch lawaai van
voetzoekers, zevenklappers enz., en boven de
hoofden der dichtopeengepakte beursbezoekers
uit schoten de gouden slangen der vuurpijlen.
Ten slo.tte ging de zoogenaamde noteerings*
commissie maar naar huis. Er was niets te no*
teeren, en de prijscourant van de Vereeniging
voor den Effectenhandel verscheen dien dag,
als een soort van boon voor den Minister, in
bianco.
Laat ik vooral niet vergeten te vermelden dat
gedurende de drie dagen op de gallerij van de
beurszaal een groot aantal kijkers aanwezig
irsren, wsetondwr ook dkmee, dte rfeh 6*ft bst
tooneel dat zich beneden afspeeldo kostelijk
scbenen te amuseeren.
Hoe het nu verdcr raj loo pen weet ik niet
Beide „partjjen", de Minister van Financien en
de leden van den Effectenhandel, houden voet
bfj stuk en schijnen ongeneigd te zjjn toe te ge*
ven.
Ontactisch IJjJct my in hooge mate het ant*
woord dat Minister de Vries gaf op het ver*
zoek van de Vereeniging van Effectenhandela*
ren te Rotterdam om haar eene conference te
willen toestaan. De Minister antwoordde na*
melijk hiertoe eerst te kunnen meewerken, als
tile wanordeiykheden op de Amsterdamsche
Beurs waren opgehouden, Dit heeft bier te Am*
sterdam natuurlyk als obe op het vuur gewerkt
In de beurszaal werd onmiddellyk door grap*
penmakers eene bekendmaking aangeplakt,
luidende:
„Jongens, als jullie zoet zij a, krijg je Zater*
dag vacantiel"
,JJe Minister".
Het gevolg daarvan was eene zoogenaamde
„stilie ommegang" van alle bezoekers door de
beurszaal, met telkens een luid sstUgeroep
Tot zoover bet gebeurdel M,aar nu eene en*
kele kantteekening mijncrzijds. Reeds stipte ik
aan dat bet antwoord, hctwelk de Minister aan
de Rotterdamscbe Vereeniging van Effecten*
bandelaren gaf, niet zeer tactisch kan worden
genoemd, en in bet algemeen zou men dat kun*
nen zeggen van zijne geheelc bouding in deze.
D. w. z. wy keuren allerminst het gedrag der
beursbezoekers tegenover den Regeeringscom*
missaris goed. De leden van de Vereeniging
voor den Effectenhknde! gedragen zich vaak
als kwajongens en zij hebben dit ook thans
weer gedaan. Maar voor een protest hunncr*
zijds, een waardig protest dan, was er zeker
alleszins reden. Zeker, de beursvoorschriften
van 1914, welke werden uitgevaardigd in
verband met den toen door den oorlog ontsta*
nen toestand, gelden nog, zoodat het besluit
van de Vereeniging voor den Effectenhandel
d.d. 27 April j.L, om de Zaterdagen in de
maanden Juni en September van 1921 niet als
werkdagen to beschouwen, de goedkeuring van
den Minister van Financien behoefde.
Verkeerd was het echter in de eerste plaats
van hem om niets van zich te laten hooren,
totdat opeens Zaterdag 29 Mei in de Staats*
courant de officieele kennisgeving verscheen,
inhoudende dat de Minister bad goedgevonden
en verstaan, de Zaterdagen in de maanden Ju<
li en Augustus niet als werkdagen te bescbou*
wen. Van bet besluit der vergadering van 27
April werd met geen woord melding gemaakt.
Vandaar dat de beurslui den indruk kregen dat
zy (dat hunne Vereeniging) door de Regeering
als onmondigen bebandeld werden (werd).
Maar er is meer! De tegenwoordige beurs*
voorschriften dateeren, zooals ik reeds aan*
stipte, uit den oorlogstijd, uit de periode der
buitengewone tijdsomstandigheden, toen de
Regeering buitengewoon*ingrijpende maatre*
gelen op velerlei gebied nam en ook moest ne*
men. Maar de oorlog is thans voorby, en dus
beeft deze zelfde Minister dan ook reeds een
nieuw Beurswetsontwerp ingediend, dat veel
ruimer gesteld is; dat bet toezicht van de Re*
geering op de beurs weer binnen normale
grenzen terugbrengt. Waarom moest Minister
de Vries by deze gelegenheid nu nog eens de
oude beursvootschriften in hunne voile macht
uitvoeren?
De vorige week beiooxde be, aan de hand
van hetgeen de heer J. W. Ensched6 gesohre*
ven beeft in het Maandblad, „Amstelodamum"
ook wat te zullen meedeelea over bet actueele
Amsterdamsche straatlied.
Het eerste versje dat do schrijver citeert, Is
het verhaal van. Jan Suiker uit de Kinkerstraat,
een 0.«W.*er, die met vtouw en kroost een
reisje naar de Oost maakt, een badplaats is
hem te ordinair. In de Middeilandsche zee
wordt een der kinderen oagesteld:
By Malta Lotje ziek;
De dokter kwam er aan te pas.
En Doris zei: „Ja, ja! Ze h6t malaria".
Maar Jan beweerde ijskoud,
Dat't een kleine typhus was.
Daar staan ze met z'n tienen,
Bij het wurm d'r bed te grienen.
Kom geef 'n asperine, dat jelui 'tnou niet
ziene,
Hy weet't all66n, riep NeL wat zeg je van
'm professor PeL
Dan volgt een berijmd verhaal, het Bar*
baarsche Ouderpaar ('t Beest*wijf).
Hoort, medemenschen, wat is er geschied,
Het is bijna niet te gelooven,
la do Over*Amstelstr«st 10, drie hoog boyea.
Daar sloot men hem op in eea aleoof,
Door vader en moeder yan z'n vrjjheid beroofd,
Daar leefde die stumper, zoo heelemaal alleen;
Die vader en moeder, wat zyn ze gemeen.
Dit verhaal wordt gezongen op de wijze
Moeder:
Het schoonste op aarde, het heiligst bczlt,
Hier voor ieder mensch in dit leven,
dat geparodieerd werd in dezei voege;
Wie draagt er een jak en een bruin baale rok,
Staat steeds met de buren te kletsen,
En altyd te roddelen van die en van die,
Van iedere buurvrouw te zwetaen.
Wie danst er de polka by't pierement
(straatorgel)
Ala beste danseuse op sloffon bekend,
Wie zweeft als een veer door de Willematraat
been,
Dat is er je moeder, je moeder alleen.
Het poeem op Had*je*me*maar beb ik vroe*
ger al eens meegedeeld. Ook dat komt la bet
artikel van den beer E. voor.
Van een ander gebalte zijn de volgende pu*
blicaties, die in den handel verkrijgbaar zijn.
Fakkend ia bet Als de troe wordt losgesmeten
uit de Jantjes van Louis Davids en Margie
Morris; het is sinds December van bet vorige
jaar reeds driemaal opgelegd. Het publiek in
den schouwburg is zeer geroerd als, misschien
eenigszins melodramatisch, vertolkt worden de
gevoelens van hem, die met een mailstoomer
van Amsterdam naar Indie vertrekt
Als je opetoomt langs da k&de
Naar de mysterieuse zee,
En de menschen aan den oerver
Hollend, lachend, huilend, meo.
Als je't slanke, ranke puntje
Van den Westertoren ziet,
Voel je voor bet eerst boeveot je
In je landje achter lie!
En ten slotte deze zwakke navolging van
„Wien, der Stadt meiner Traumen van Siec*
zynski, waarvan het refrein werd nagebootst
(April 1921) als:
O beerlyk Amsterdam
De stad waar ik op de wereld kwam.
Jij met je typisch Rembrandtplein,
Zult steeds de stad mijner droomea zijn.
O heerlyk Amsterdam,
Wlaar ik voor bet zwakke geslacbt ontvlam,
Nergens heb ik zoo veel pret gebad
Als in d'Amstelstad.
WAGENAAR Jr.
57. 31—26 57. 18-12
58. 46—41 58. 12—23
59. 41—36 59. 23—12
61. 33-29 61. 3—17
62. 29—34 62. 19—24
