Alkmaarsche Gourant
De bekllmmlng van dan „Raoeng".
F e u i 11 e t o n.
Christoffel en Columbus
Vrgdag. 12 Augustas.
Buitenland
Gemengd Nienws
H*. 187.
1931.
Honderd Drle en Twlntigste Jaargang.
(Slot).
Acht uur gaan we verder, achter elkaar op
het smalle padje en nu komt het zwaarste ge-
deelte van den tocht, tenminste voor de paar-
dtn. Op verscheideneden. Op venscheidene
plaatsen gaat het zeer steil naar beneden met
aan weeiskanten een ravijn. Op de „Papan-
dajan" is dat ook steil, maar is net pad steen-
achtig en kunnen de dieren voorzichtig van
den eenen steen op den anderen stappen.
Hier is alles zacht en glibberig en glijden de
paadden voortdurend weg. Een van ons tui-
melt plotseling mtt paard' van het pad af naar
beneden Gelukkig wordt het paard in zijn
vaart gestuit door een boom en is de berijder
in staat er af te gaan. Als we beiden naar
boven getrokken hebben, vinden we het nu
maar verstandiger om de steile plaatsen' te
voet te dalen tn de paarden voor te laten
gaan. Na 10 uur kunnen we blijven rijden.
Bij een van ons wordt de stemming er niet
beter op. Ik vermoed, dat de invloed. van het
ongewone paardrijden zich bij hem doet gel-
den. Een zeeman hoort ook eigenlijk niet op
een paard, maar dit is nu etnmaal zoo. Men
zou op ons kunnen toepassen het bekende
spreekwocrd van dien schoenmaker, maar als
ik dan denk aan onze passagiers, die zich op
het zilte nat wagen en daarvan de gevolgen
ondervinden, dan is het wel te vergeven dat
wij eens op een paard gaan zitten.
Om 11 uur passeeren we de verlaten koffie-
tuin en kotnen op den meer breeden weg. Be
paardjes gaan in den draf ondanks de ver-
wenschingen van onzen makker met het slecb
te humeur en te 12 uur draven we het erf van
denpesauggrahan op. Evenfjes uitblazen
maar dan begint de groote reiniging. Het
water is hier heerlijk koel, er wordt geplast
en gewasschen, daarna worden schoone witte
pakken voor den dag gehaald en na een half
uur voelen we ons mensch. De mandoer
heeft een keurige rijsttafel laten klaar maken.
met alle inkredienten er bij, die een rijsttafel
een feestmaaltijd doen worden. En hij heeft
eer van zijn werk, die mandoer, want er wordt
niet veel "overgelaten. V66r we aan tafel gin-
gen. hebben we eerst de koelies betaald. De
eigenarcn der paarden evenwel niet, want een
van hen moet eerst naar den wedono te Soe-
kosari. Soembewringin heeft geen jelefoon
om een auto te bestellen van Sitoebondo en
daar zal de wedono voor zorgep, zoo gauw
als hij bericht krijgt. In afwachting van zijn
terugkomst gaan we wat rusten op de galerij'
De mandoer heeft thee laten zetten en zoo is
het hier gezellig. Een mooi uitzicht hebben
we voor ons op de helling van den berg met
zijn bosschen. Om drie uur snort de auto het
erf op cn lean de terugreis aanvaard'worden
Alles komt naar buiten om den toewan „sla-
mat djalan" („goede reis") te wenschen, in
de hoop een „kassi present" (fooi) te krijgen.
De mandoer en zijn bedienden worden dan
ook niet vergeten en daarna stijken we in en
rijden het erf af. De chauffeur heeft een
briefje meegekregen van den wedono. waarin
hij schrijft dat hij een gulden betaald heeft
voor hot telefoongesprek, m. a. w. dien bren
gen jelui zeker wel even terug.
Om 4 uur rijden we Soekosari binnen en
houden stil voor zijn huis. De oude heer is
juist uit zijn middagslaapje ontwaakt en ont-
vangt ons weer hartelijk. Of we ons geamu-
seerd hebben, en of er veel api (vuur) uit den
berg kwam. Het is hem anders ook niet erg
duidelijk wat we daar aan gehad hebben. Na
een kwarfier nemen we afscheid eb bedanken
hem nogmaals. Spoedig is de groote post-
weg weer bereikt en rijden we voile vaart.
We zitten te soezen in de auto, want de g
volgen van de klimpartij blijven niet uit. V.
hebben behoefte aan slaap en zijn blij als we
om 5 uur te Sitoebondo zijn De administra-
teur van de Panaroekan-Maatschappij is zoo
vriendelijk geweest om een boodschap naar
boord te zenden en zood'oende ligt, als we te
half zes aan den steiger komen, de sloep op
ons te wachten. Te 6 uur precies zijn we aan
boord terug, waar we onmiddellijk een re-
la as geven van den tocht. Sommigen van de
door de sehrijfster van
Elisabeth and her German Garden"
77)
,,Maar wie vain de twee dan?" vroeg
.mijinheer Twist, zich steeds hulpeloozer ge-
voelende.
Voor't eerate verloor de advocaat zijn ge-
duldl „AUebei voor mijn part 1" riep hij
schamper uit. „Wees toch in's hemels maam
niet zoo'n...'"
Wji zweeg plotseling.
»i'k meende hiet niet z6<5 erg", hervatte hfji
maar kakn. „Zooals u wel begrepen zult heb
ben, zou het eindl van dien zin „uil" zijn ge
weest Ik herneem die te krasse uitdrukking en.
wil -
Heeft
Mijinheer Twist bleek geen bezwaar te heb
ben tegen welk woord de advocaat ook mocht
kiezen. Hp verkeerde iin zoo'n toestand van
onzekerheid entwijfel, tastte, in geestelijken
zin, zoo in't bjtode rond, dat de wetoig vlei-
eride benamtog hern totaat ongedteerd1 liet en
hij zijn zakdoek uithaal'de om er de kralen
zweet mee van zijn voorhoofd te vegen.
Een van de Anna's ten huwelijlk wage®?
De adVocaalt mocht ze dan gezien hebben,
maar hij had ze nooit gehoord, en de ged'ach-
te aian hum commentaran als mijnheer Twist
aanzoek biji hun inocht doen, bij' een natuur-
lijk (maar beiden zouden ongkwijfeld hun
opmerkingen bij die gelegenheid ten beste ge
ven), deed' de katner voor zijln oogen draaien.
„Ik ben vij!f-en-dertig jaar", zei hijl hulpe-
loos.
„N¥>", antwoordde de advocaat, het niets-
waardige van die omstandigheid door een
ninachtige schouderbeweging aanduidende.
„'En z^ zajn zevenhen'vulde mijnheer
fwiet aan.
heeren trekken warempel ons rerhaal in twlj-
vel, gelooven maar half dat we boven geweest
zijn. Maar de kodak geeft een doorslaand
bewijs en nu spijt het hun, dat ze niet meege-
gaan zijn, want we zijn het er alien over eens,
dat het een klimpartij geweest is, die in alle
opzichten de moeite waard is.
DE EISOHEN DER PARIJSGHE
KELLNERS.
De Parijsche kellnens volgen het voorbeek
hunner Hollandsche collega's en eischen de
afschaffing van het fooienstelsel. Binnen
eenige dagen zal een vergadering worden
gehouden van den bond van hotel-, cafe- en
restaurant-personeel, om de eischen nader te
formuleeren. Zij wijzen er op, dat hun „pour-
boire" inderdaad em „pourmangre" is. Zij
willen niet, dat hun inkomsten blijven afhan.
gen van de grillen der gasten of den graad
van onderdanigheid, welken zij aan dem dae
■en.
kellners willen, dat de tarieven der in
richtingen met 10 a 12 pet. zullen worden
verhoogd, als basis voor hun loonen. Ten
aanzien van het wel eens geopperde bezwaar,
dat de afschaffing der fooien tengevolge zou
hebben, dat de wijze van bediening er niet
a
P -
redie kan klagen. Het personeel is den te-
mze
beter op zou worden, wijzen de kellners er
op, dat het publiek te alien' tijde bij de dl
genwoordigen toestand moe en Wil hebben
erkencL dat zij evenxeel recht hebben op eer-
bied, als andere loontrekkers en met hetzelf-
de recht zij het dan ook met inachtneming
der beleefdheid hun geest van onafhanke-
lijkheid mogen bewaren.
De bond van werkgevers in het hotel-, caf6
restaurantbedrijf (de Parijsche Horecaf zou
men kunnen zeggen) zijn er echter ten stel-
ligste op tegen, om de tarieveni te verhoogen,
teneinde de fooien te dekken. Bovendien be-
weren zij, dat de kellners vroeg of laat, in-
zage zullen eischen van hun boeken.
DE BRAND TE BAKOE.
Naar uit Kopenihagen wordt gemeld, ver-
neemt „Politiken" nader uit Reval, dat nabi
Bakoe een gebied van 18 naphtabronnen in
brand staat. De brand heeft een zoodanige
uitbreiding gekregen, dat er aan blusschen
niet meer te denken valt. Alle bewoners
vluohten uit het door het vuur bedreidge ge
bied. Men vermoedt, dat de brand langen
tijd zal blijven; voortwoeden. Deze ramp be-
toch al zoo gi'ooten brandstoffennood in
teekent een nieuwe verscherping van den
Rusland.
IETS UIT HET LEVEN VAN
EX^KEIZER WILHELM.
Mag men een bericht uit Keulien aan de
„Chicago Tribune" gelooven, dan schijnt er
eep vloek te rusten op den der ex-keizerlijke
automobielen. De wagen is op het oogenblik
weer te koop maar ondanks de weizerlijke
onderscheidingsteekenen komen er nog geen
liefhebbers opdagen. De reden diaarvan is
de volgende:
De machine behoorde eerst aan den ex
Keizer en kwam daarna aan den van zijn
zoons. Tijdens den oorlog werd er een kind
mee doodgereden en de kar verkocht. De vol
gende eigenaar, een baron, had hetzelfde om
geluk met een man. Ook hij deed den wagen
van de hand. De chauffeur van den vierden
eigenaar doodde eveneens een voetganger.
Dooh het keizerlijke monogram bleef zijn
aantrekkingskracht behouden' voor den Keul-
schen zakenman, die 3e auto nu kocht en er
vrij spoedig me etegen een andere machine
botste, waarbij hij gedood werd. De noodlot-
tige kar is thans hersteld en wordt wederom
te koop aangeboden.
Een ander bericht in de „Chicago Tribu
ne die zich zeer schijnt te interesseeren
voor alles wat den gewezen Duitschen kei
zer betreft, deelt bijzonderheden mede over
de manier waarop deze tijdens zijn keizer.
schap zijn persoonlijk vermogen heeft ver-
meerderd. Die bijzonderheden worden ont-
leend aan een boek over het leven der Ho-
henzollerns dat Kurth Heinig heeft geschre-
ven en dat onder de auspicien van de meer.
derheidssocialisten is uitgegevea.
De schrijver die zijn gegevens geput heeft
uit de keizerlijke archieven, doet uitkomen
dat toen Wilhelm II den troon besteek, het
huis Hohenzollenx bedenkelijk arm was,
maar tijdens zijn regeering een van de rijkste
famiiles ter wereld werd. In het eerste jaar
van zijn regeering zou Keizer Wilhelm ruim
,yN!6", zei de advocaat weer met dezelfde
geringschatting. „Mijln vrouw was..."
„Ja, dat weet ik we! Dat heeft u me den
vorigen keer al verteld. Dat weet ik allemaal
wel P' vervolgde mijnheer Twist, warm wor-
dende. „Maar dit zijra nog kiederen. Ik verze-
ker u, dat dit nog kinderen zijin."
„Kom aou zei de advocaat, voor de derde
maal met een gebaar van. minachting.
Toen sltondi hijl op en stak zijjn' hand! uit.
„Enfin, ik 'heb ui nu smijin meening gezegd",
zei hij. „U woui die hooren en ik heb haar u
meegedeeld. Eh ik zal u ndg lets vertellen,
mijinheer Twist. Wie van die beide meisjes u
moogt nemien., u zult in iedef geval een liever
en mooier vmuwitje krijgen'dan iemand an
ders ter wereld, behalve dan1 de man, die't
gelukje heeft de andere te veroveren. 'Mooi en
lidf zijin feitelijk nog ved te zwakke termen.
Ze zal een verrukkelijk vrouwtje, het ver..."
iHier vloog mijnheer Twist niet zooveel drift
van. zijn stoel op, dat hij de taifel een duw gaf
Zijn oogen vlamden.
,,Hloor eens", zei- hiji met verheffing van
stem, „ik verkies niet dat u op zoo'n gemcen-
zame manier van mijn vrouw spreekt!"
XXXVI.
Zijn vrouw! Die twee woordjes hadden een
merkwaardige uiiwerking op hem. Ze brach-
ten zijh heele ziel in beroering. Zijln hoofdi
was een chaos van gedacbten en zijln1 chauf-
eeren droeg er de duidelijke sporen van. Eer
lij de stad uit was, ontkwam hij temauwer-
nood aan drie aanrijdingen, en wd1 vijf tninu-
ten lang reed1 hij1 aan den verkeenden kant van
den weg. Verzonken in de meest verwarrende
denkbeelden, merkte hi} de woedende gezich-
ten der andere voertuig-bestuurders niet op,
terwijl hun' heftige ^esticulaties slechta een
vage verwondering bij hem' wekten.
Z;ij|n vrouw! 'Hoe dor was zijn bestaan tot
nu toe geweest, wat liefde betrof, hoe hard1 de
aoort van kussen, die hdji in Clark ontving. Het
war en eigenlijk geen kuaien; eerder atkeuren-
100.000 mark hebben beapaard en daarmee
begon hi} aan de beura te speculeeren wat
hem als regeerder, die desnoods de prijzen
kon opzetten1 en die wel in de gelegenheic
was om goede „tips" te krijgen, geen wind
eieren legde. Hij was sterk geinteresseerd1 in
stoomvaartmaatschappijen en in de Krupp-
fabrieken en had kort v66r de revolutie in
Berlijn bijna voor vijf millioen gulden aan
hypotheken. Een van zijn vooroaamste bron-
nen van inkomsten was de brandewijn-sto-
kerij, waaraan hij schatten verdiende.
DREIGElNDE STAKING TE
BRUNSWIJK.
Uit Brunswijk wordt gemeld: Onder de
arbeiders is een pamflet verspreid, waarin zi;
worden aangespoord, de algemeene staking
af te kondigen. Deze staking houdt verbanc
met de uitsluiting van arbeiders in de me-
taalindustrie in Brunswijk.
Men acht de positie van den minitter-presi
dent te Brunswijk sterk geschokt Ook in
socialistische kringen ziet men in, dat hi;
niet in staat is, de st a a is a angelegenh eden te
leiden. Er bestaan plannen om het geheele
kabinet te reconstrueeren.
DE SOHADEVERGODING VAN DEN
SERVISCHEN HOFTREiIN.
Torn de Duitsche troepen indertijd Servie
bezetten, maakten zij den hoftrein van ko-
ning Peter buit, welke zich te Kroesevac be
yond, en reden dezen naar Duitschland als
oorlogsbuit. Thans wordt uit Belgrade ge
meld, dat deze trein zich op de emplacemen
ten van Stuttgart bevindt. Duitschland moet
nu, op grond van de bepalingen der schade-
vergoedingen, de bruikbare wagens van de
zen trein weder in goeden staat brengen en
aan den Servischen koning teruggeven, ter
wijl de minder bruikbare moeten worden
vervangen door salonwagens uit den1 keizer-
lijken trein van Wilhelm II, of door nieuwe.
EEN BEiSCHULDIGING TEGEN DEN
DANZIGER SE'NAAT.
Gedurende de bespreking in het parlement
van Danzig, van een door de socialisten In-
ediende motie nopens de vrijlating der j.l
"on der dag op last van den Senaat in het
parlementsgebouw gearesteerde comimunis-
ten, merkte de afgevaardigde R'aube op, dat
de Senaat voortdurend kleine, in civiel ge-
kleede Duitsche troepenafdeelingen naar
Danzig heeft laten1 komen. Ook herinnerde
hij aan de geheime betrekkingen tusschen
den Senaat eenerzijds en Duitschland en
Beieren anderzijds, in het bijzonder in zake
de Opper-Silezische kwestie.
De Senaat heeft een tegenspraak doen aan-
plakken van de aankomst van Duitsche troe
pen te Danzig. Ondanks deze verklaring be
vestigt de „D'anziger Arbeiterzeitung" voor
de tweede maal en1 met de meeste stelligheid,
dat de tegenspraak van den Senaat onwaar
is en noemt eenige cijfers, nopens de Duit
sche soldaten, die op uitaoodiging van den
Senaat Dinsdag j.l. zijn gearriveerd, al.
800 manschappen' van den- rijksweer uit
Oost-Pruisen, 480 uit Koningsbergen en 120
uit Marienburg.
HET HERSTEL VAN NOORD-
FRANKRIJK.
De Duitsche vakvereenigingen hebben aan
het ministerie van wederopbouw te Berlijn
een schrijven gericht, aldus de correspon
dent van de Tel., waarin den minister voor
wederopbouw verzocht wordt, zoo spoedig
mogelijk de kwestie te regelen, op welke wij
ze de vakvereenigingen hot doeltaatigst en met
beslissenden invloed kunnen worden inge-
lijfd in de voor de leveringen in natura te
vormen organisatie. Het schrijven stelt de
volgende eischen:
1Btslissende medewerking bij de verlee-
ning van opdrachten.
2. Naleving van de voor de werkverschaf
fing aan werkloozen geleende beginselen.
3. Waarborgen dat bij de uitvoering van
opdrachten door de betrokken industrie de
overeengekomen loon- en arbeidsvoorwaar-
den worden nageleefd.
4. Controle op de prijzen voor alle, uit
den wederopbouw voortvloeiende leveringen
in natura
EEN GEWEZEN MISDADIGER.
De Fransche bladen bevatten het verhaal
van een misdadiger, die 20 jaar geleden naar
Guyana werd gedeporteerd, uit het bagno
wist te ontvluchten, een geheel nieuw leven
in Europa begon, gelukkig trouwde in den
Elzas en thans wederom gearresteerd is, en
zijn lot in een gevangenis te Parijs zit af te
de pikken. Altijd afkeutrend. ALtijd alsof hij
niet genoeg gedaan had of genoeg geweest
was of genoeg zou doen of zijn.
Zijln vrouw! Mijnheer Twist voelde opeens
een1 krachtig veriangen in zich opkomen om
iemand te omhelzen; een vriendelijk, zacht we-
zen, dat zich wilde laten aanbidddn. Ze be-
hoeifde hem niet eens lief te hebben hij wist
wel, dat hijl ziehi niet tot de soorlt van mannen
kon rekenen1, die hartstocht weikken. Ze behoef-
de alleen maar vriendelijk te zijn en wat van
hem) te houden en toe te staan, dat hiji haar
liefhad en1 voor haar zorgde.
Zijln eigen vrouwtje! Hoe heerlijk, hoe mooi
was die gedaohite! Ja, maar de Anna's...
Telkens als Mji zich de Anna's in dit ver-
band voorstelde, hrak mijnheer Twist het
zweet uit. Hij) kon me met een huwelijfesvoor-
stel komen1 zeker alles begon. er op te
wijzen, dat hiji er toe zou moeten besluiten,
maar zouden de tweelingen niet allerlei te-
genwerpingen maken en dan? Die adVocaat
soheen maar te denken, dat hij ze zoo maar
onmiddellijk' trouwen konniet allebei naltuur-
ijk, maar edn van henhij zag ze altijd meer-
voudig in zijln geest. 't Is waar, hij hoefde er
maar een te vragen, Goddank! maar hij kon
zich wel zoo ongeveer voorstellen wat die
eene, en wat d'e andere die stellig vlak in
de buiurt zou zijln zou hebben te... neen, hij
con1 t zich niet voorstellen; hij wilde't zich
"iever maar niet voorstellen; niet indenken!
Mijinheer Twist fcreeg het hoe langer hoe
warmer en een aansnorrende auto schuurd'e
ang® rijn spaibord. De chauffeur vloekte als
een ketter tot de wagen voorisuisde, en inijn-
leer Twist, door de botsing halverwege den
weg gesleurd. eindelijk tot het besef kwam
aan welken kant hiji had gereden.
De la an, die naar 't huis lei'dde, lag stil en
slaperig in dte middaghitte. Waar Anna Feli-
citas en Elliott's morgens zoo heeriijk koel in
de schaduw hadden gezeten, was nu niets te
zien dan het plat neergedrukte gras en de
geknakte bloemen in die biakmde zou. Ze wsa
wachten.
Een kind van Montmartre, lichtzinnig, be-
dorven door slechte kameraden, maar in den
grond niet slecht, maakte Jules Carel op 20-
jarigen keftijd deel uit van een beruchte
bende, de Sacristaines, zoo genoemd omdat
haar leden zich voomamelijk schuldig maak
ten aan ibraken in kerken en kloosters. Het
ging lang goed met de bende, doch eindelijk
slaagde de politie van Montmartre er in, de
leiders te arresteeren. Onder hen was Jules
Carel, die tot 10 jaar dwangarbeid en le-
venslange deportatie werd veroordeeld Na
niet te beschrijven beproevingen slaagde hij
er in, met zeven zijner lotgenooten, de straf-
kolonie te ontvluchten en Europa te berei-
ken. Hij zwierf daar van dorp tot dorp, van
stad to atad, totdat hij eindelijk een betrek-
king kreeg als kellner in een klein hotel. Van
dat tijdstip af lachte de fortuin hem toe. Sue!
klom hij op. Van kellnertje werd hij ober, van
ober maitre d'hotel en als zoodanig is hij in
de voornaamste hotels in Engeland en Ameri-
ka werkzaam geweest. Ten slotte vestigde hi;
zich in den Elzas. Hij was een ander mensch
geworden. Eeriijk was hij de laatsfe 20 jaren
door de wereld gegaan, en terecht mocht hij
met voile tevredenheid op dezen tijd terug-
zien. In den Elzas trouwdt hij' met een flinke
vrouw, ten oorlogsweduwe met twee kinde-
ren, en hij nam zich voor deze de beste op-
voeding te geven, welke maar mogelijk was,
en vooral er eerlijke menschen van te maken.
Dat was hem echter niet voldoende. Ook zijn
kameraden van vroeger herinnerde hi} zich.
Hij schreef hun, niet om zich andermaal in
den poel van misdrijf en zonde te storten,
doch om hen vooruit te helpen,, te bekeeren,
tot een beter leven terug te brengen. Zij ant-
woordden hem echter dat het „te laat" was.
Toen bekroop Jules Carel de lust om nog
eenmaal Montmartre terug te zien, zich een-
maal in Frankrijlc te wagen, En hij ging.
Tal van oude herinneringen kwamen bij
hem op, toen hij door de wel bekende steegjes
slenterdo, de vriendelijke pleintjes zag, en een
kop koffie dronk in het een of ander oud die-
venkroegje Heel het verleden ging aan hem
voorbij. Doch nog een ander mannetje wan-
delde daar Balequerie, het hoofd van de re
cherche op Montmartre. die alles weet, en al
ien kent en met de sluwheld van de vos, de
volharding van een wezel heeft. Hij zag den
ontsnapten dwangarbeider, die 20 jaar lang
een eeriijk leven had geleid en1 herkende hem
Handen omhoog!
luleo Carel wacht thans zijn lot af. Zal het
rerht ziin loop hebben, of bestaat er nog een
ander, hooger recht?
EEN BEDiREIGINO.
'Gedurende de zitting van den Oppersten
Raad te Parijs kwam er een dame naar een
van de politie-agenten die op de Quai d' Or-
say de wacht hield en zei: ,,'Geef me je re
volver, dan zal ik Lloyd George doodsch
ten
„M'n revolver is niet geladen," antwoord
de de agent, maar ga maar even met me
mee."
En hij geleidde de dame, die gewillig mee-
ging naar de dichtstbijzijnde politiepost, van
waar men haar zond naar de afdeeling voor
zenuwpatienten van een der ziekenhuizen.
et bleek een1 Iersche vrouw te zijn. Er za
een onderzoek naar haar verstanaelijke ver
mogens worden ingesteld.
EX-KEIZER KARL.
Uit Weenen wordt gemeld1: De tusschen
Italie en Spanje gevoerde onderhandelingen
over de toekomstige verblijfplaats van ex-
keizer Kadi zijn nog niet geeindigd. Het is
niet zeer waarschijnlijk, dat zij op 31 Au
gustus, den dag waarop zijn verlof om zich
in Zwitserland op te houdeni, afloopt, reeds
zullen zijn. Daarom gelooft men, dat de
Zwitsersche bondsraad zijn verlof tot ver-
blijf in Zwitserland zal verlengen totdat een
beslissing zal zijn gevallen.
HET MINIMUMrCOSTUUM.
Het probleem hoe een vrouw tot aan het
middel egaal bruin kan worden, houdt op het
oogenblik Deauville bezig. Een eigenaardig-
heid van de badpakjes daar en eldere is na-
melijlc, dat zij van hals en rug toch altijd nog
meer bedekken dan het avondtoilct en dat
ieder in de balzaal dus zien kan hoe het bad-
costuum was. Onlangs is nu een Ameri-
kaansch meisje op het Casino verschenen in
het gewaagdste toilet dat men daar en men
is er heel wat gewend nog gezien had. De
achterzijde van het toilet bestond1 tot aan het
middel uit niets de voorkant uit twee kleine
natuurhjk al lang geleden naar huis gegaan
ze h.ad het immers zoo drukl Heimelijk
wensdilte hij, dat ze nog niet naar huis was
gegaan en dat Christoffel ook ergens anders
mocht zijln, zoodat hij: hijl zijn terugkomst niet
alles tegelijk het hoofd' zou hebben te bieden.
Hij had behoefte om eens rustig Ite denken
voor vier uur; want dan moest hij't met zich
zelf eens zijln, of hij die „Open Armen" zou
sluiiten en zoo „die Duitsche Miefc" op een af-
stand te houden. „J,a, die ber....rde 'Duitschers
wareni schuld aan alles," meende mijnheer
Twist, in woede uiltbarstende. Zij en hun ver-
vloekte oorlog...
Biji het hekje stond Anna Rose den weg af
te Mjfcen; ze zag bleek kwam het dbor de
weerschijn van de seringen-berceau? „Elllen-
dig!" dadht mijnheer Twist, „al dadelijfc bij
't hefc door een van hen te worden opgewacht.
Geen minuut fijld dus om' te denken."
»0riep Anna iRlose, zoodra hi}' remdle,
want ze had; hem foegewenkt te stoppen, toen
rfj een poging deed' in eens door naar den
stal te rijden, „was ze niet met u mee?"
„W'ie niet?" vroeg mijnheer Twist.
Anna Rose werd nog bleeker. „Dan is ze
ontvoerdi!"
„W!at beddel je?" vroeg mijinheer Twist,
laar verwonderd uit zijn Ford aankijkende.
„Ontvoerd," herhaalde Anna Rose, met
angstige, ronde oogen, want van uit haar kin-
dericamertijd had ze diep verborgen1 doch
jereed1 to eeni oogenblik van paniek weer om-
oog te springen1 de ovehtuigtog bewaard,
dat de voornaamste bezighedten en1 amuse-
menten: van de niet-deugdzame Amerikanen
oestondeji uit lynchem en- ktoderen en jonge
meisjes ontvoeren. Als ze niet van je hidden
werd je gelycht, en al® ze te ved van je hid
den ontvoerdi. Anna Felicitas to haar argeloo-
ze schoonheid1 moest dlus nood'wendig *ont-
voerd zijn. De een of andere Amerikaan had
zijin weliustig oog ongelukkig op haar laten
vallen en Anna Felicitas uit^kozen voor rijn1
snoode doeletoden. Wdke andere verklaring
driehoekige slipjes, die door parelsnoeren
over de schouders werden opgenouden. On
danks dit costuum, dat het niet meer te ver-
minderen minimum van bekleedtog uitmaakte
en dat de reden was dat de oudste en ver-
woedste baecaret-spelers hun kaarten neerleg-
den en hun lorgnetten opzetten, was het meis
je overal boven het middel egaal bruin.
Men vermoedt dat ze ergens op een stil
plekje gebaad en zich daarna op het strand
in d zon gekoesterd heeft De polo-spelers van
Deauville hebben besloten dezen nirnfen-
badplaals te ontdekken Paardrijden langs het
strand in de vroege ochtenduren is er plotse
ling; zeer populair geworden.
SLAVINNEN IN DE LAMPONGS.
„Minak Njoekang" vestigt er in de
,,Kaoem Moeda" de aandacht op, dat er thans
in de Lamponga nog vele vrouwen zijn, die
als slavinnen leven. Die vrouwen zijn zij, die
de mannen tot tweede vrouw tot zich nemen.
Het is daar gewoonte, verklaart schrijver, dat
een dochter van gegoede ouders. bij haar hu-
welijk een meisje, verwekt bij een tweede
vrouw, mee krijgt. dat de man dan tot 2de
vrouw aanneemt. Dit heet althans zoo, maar
in werkeliikheid dient dat meisje als hulp to
de huishouding en wordt zij behandeld als
een slavin
Velc mannen wier vrouwen geen slavinnen
van de ouders meekrijgen, nemen dan een
tweede vrouw om als zoodanig dienst te
doen. Ze komen zelfs op Java, trouwen daar
onder mooie beloften een vrouw, nemen haar
naar hun land mee, waar ze reals een lste
vrouw hebben, en die vrouw ondergaat het
zelfde lot als de andere tweede vrouwen der
LampongerS) Schrijver noemt het bestaan
diet 2de vrouwen zeer ellendig.
Het Europeesche bestuur treedt in den laat-
sten tiid wel streng op tegen dit slavenstelsel,
aangezien er in geheel Lampong slechts 6
Euroooesche bestuursambtenaren zijn, terwijl
er nop" vele Tnlandsche ambtenaren zijn. die
ze'f nog die zoogenaamde ,.binf dapoer"
dier tweede vrouwen zeer ellendig.
SEN BiESTE WEODE'NISCHIAP.
Een' Ier in Amerika heeft met twee Engel-
schen om '5000 dollars gewed dat hijl op een
todit van New-Yodk naar San Francisco to
een maand tijidl duizend me;sjes zal kussen.
Van alle vervoenniddelen, behalve van trei-
nen1. njaig worden gehruik gemaakt, doch er
mag niet voor worden1 betaald. Dat mag al
leen voor voedsel en onderdak.
Het drietal is Dinsdag op weg gega'an.
De beidfe Elngelschen zullen, vermoedelijk de
telling van1 de zoenenl controleeren.
VLAAMSOHE UI.
't Keusterice was onlangs getrouwd en1 di-
neerde met zij® vrouwtje to't restaurant. Te
gen1 't inidden van't maal IkWam een groote en
schoone vrouw binnen en stuurde den jongen
man 'nen gevaarlijken1 glimlach.
Jozef, wie is die vrouiw? vroeg de jonge
gehuwde
'Nhi, om d'e hemelsohe deugd, antwooTdde
't Keusterke, plaag mij toch niet, ik zal al
last genoeg hebben met haar uit te leggan wie
gij 'x'
ALGEME'ENE SYNDDE DER MEOER-
LAND'SCHE HERVORMDE KERK.
XX.
Goed|gekeurd wordt een concept-schrijven
aan de kerkeraden, opgesiteld door den secre-
taris, waarin wordt aangedrongen op betere
bezoldigtog en- pensioenregeling voor de in
dienst zijnde godsdienstonderwijzers.
Gisteren1 is kennis genomen van een rap
port van den' heer Franke over het wegnemen
vani de bepaling to de reglementen i^teffien1-
de de onvereenigbaarheid' van het Kamerlid-
maatscliap met het predikambt. De oommissie
wil ophefftog van de bepaltog, onder voor-
waarde, d!at de betrokken predlkant toestem-
mtog krijgt van den kerkeraad' en: van het
classifcaal bestuur Velke zich moeten hebben
overtuigdl dat to de vervulltag van het amhts-
werfc op bevredigende wijze wordt voprzien.
Dr. van' Nles wil niet in eenige waar'deering
treden van de politiek als zoodanig maar wil
rich verzetten tegen. de condusie.
Op ander standpunt staat dr. Aalders.
De secretaris vraagt, wat er nu eigenlijk is
veranderd sindb 1906. Hij kan geen reden tot
wdjziging vinden. Er zijn mensdien die gods-
dienst en politiek een achten, en anderen die
zeggen: het zijn twee. Tot de laatste behoort
hij.
'De vice-president, de heer de Haan, zou
zou er mogelijk zijln voor het lange wegblij-
ven' van Anna II, die anders toch nooit van
haar plichten afmaakte. Dait wil zeggen, ze
was nooit laag genoeg geweest zich alleen iets
van den hals te schuiven. Als ze ooit 'n plicht
ontweken, deden ze't immers altijd to combi-
natie! Toen de odhltend verliep en A. F. niet
kwami opdagen, had Anna Rose zich trach-
ten gerust te stellen met het denkbeeld, dat
ze met mijnheer Twist naar Acapulco moest
zijn gereden, hoe vreernd, hoe oanaltuurlijk,
hoe afkeurenswaardig en laaghartig zulk een
plichtverzaktog ook mocht genoemd worden;
maar nu de auto leeg terug kwam behalve
dan met mijnheer Twist hield ze zich over-
tuigd, dat het ergste gebeurd moest wezen:
haar mooie, haar dierb^re Columbus was ont-
voerd!
Mijnheer Twist ontstelde ook, want hij be-
greep, dat mevrouw Bilton verdwenen was.
Zeker docrdat hij haar nog zoo kortgeleden
ezien had, dacht hij niet aan Anna Felicitas.
laar dat mevrouw Bilton zou ontvoerd zijn,
cwam hem itoch wel het toppunt van misdadl-
gen Amerikaanschen ondernemingslust voor.
,yDan zullen ze haar wel hebbai dienen te
cnevelen een prop in den mond gestopt
icbben," bedacht hijl, zich in't geval inden-
icende.
„Wat?" glide Anna Rose, alsof ze met een
reep geslagen werd. „Een prop to den
mondi? Knevelen?" en het hekje opemrukken-
de, vloog ze op den Ford af en riep to doods-
angst: Columbus knevelen!"
,Griep mijnheer Twist verlicht en Iteleur-
gesteld tegelijk, „meen je haar? Nu maar, als
je je daar bezorgd over maakt, kan ik.je wel
vertellen..."
Hiji zweeg plotseling; onnoodig haar verder
iets te vertellen want daar, om de bocht
van de laan, blootshoofds en zoo vergenoegd
en op haar gemak alsof ze geen urenlange af-
vvezigheid, geen in de war gestuurde huishou
ding en geen angstige Christoffel op haar ge-
weten had, verscheen de verloren gewaande.
(VPVwdt vervolgd.)
