Atkmaarsche Courant
DeMan metdenKlompvoet
Brieven uit Beieren.
Woensdag 24 Aug.
F e u i 11 e t o n.
N«. 197. 1921.
Honderd Qrie en Twlntlgste Jaargang.
Juli '21.
Men ia buitenslande altijd geneigd om
vergelijkin-gen te makeni met bet eigen land,
oo'k over onbeduidende dingen; wat zal men
veel anders „maken" in deze temperatuur?
We hebben in ons land! overvloed! van water,
maar we mi-ssen bronnen en fonteinen, we
bebben daarvoor nie't de kostelooze drijl-
kracht der beriglanden. Maar kan men deze
niet zonder hooge kostea improviseeren?
Onder de stad Arnhem. b.v. loopt een beek
midden onder de winkelstad, waarom vangt
men van zulke beken belt water niet op een
wanmtehalucinatie? Of zijn we nu eens bij
giving too littile" ook „asking too little"?
Ze zijn zoo decoratief op een markt of een
oud pleintje, de kleine bronnen met zorg-
zaam gestaeed hekwerk of geestige Heine
figuren, men denke aan Schonen-Brunnen,
Gansenmanchen-Brunnen, Tugendbrunnen
enlz. te Neurenberg. En vooralze sugge-
reeren frisch'heid, ze zijn zoo frisch die groo
te monumenltale bronnen' met eeuwig water-
spuwende dieren en jonge vrouwen met krui-
ken en schelpen, waaruit in deni kurkKiroog-
sten zomer water neerplast, en ads de gedacb-
ten zoo warm-traag aan het zelfd'e koele on-
derwerp blijven hanlgen in zoo'n gloeienden
zomer, komt onwillekeurig de gedachte bij
jemand op, dat geen van onze groote steden
van die bronnen1 en fonteinen1 beZit, zooals
men die overal elders vindt en vooral ook In
Munchen en Neurenberg, waar ik ze trou-
wens heel bijlzonder vina, omdat ze oud zijn
en bun gescliied-eni's bebben. Het is een ge-
not als men, puffend uit de warmewinkel
stad komenn, in de sehaduwrdjke plantsoe-
nen, die als een koele gordel de stad om-
vatten, op een bank bij1 bet neerstortend wa
ter van zoo'n bron wat kan -uitblazenl! Wii,
of meet men dus tijdelijik's zomers in een
stad zijn, de Sommerfrissche buiten is in
deze tropische ihi'tbe absoluiut niet frisch als
inen niet boven op een berg of met een been
in een rneer leeft dan is Miincben -wel
een zeer goede zomerstad, met baar plant-
soenen en groote parken, als Englisdrer
Garten met lekk er-k abb el end e Isar-bijrilvier-
tjes, Hofgarten, Tierganten, Botanische Gar
ten, Nympfenburgpark, Tberesienwiesengar-
ten (tenitoonstellingsterrein,). 't Is een1 over
vloed, waar Amsterdam en Rotterdam met
bun 100 a 200.000 inwoners grootere bevol-
king jaloersch op mogen zijnl !De ruime,
breede bouw en aanleg is een van de dieug-
den1 van deze stad en men beseft, dat ze zon
der de Wittelsbachers (en met vele presiden-
ten Ebert) er beel anders uit zo-u zien, zoo
als Parijs en Rome maar burgerlijke steden
zou den zijn zonder baar wereldlijke en ker-
kelijke vorsten! In Berlijn heeft men veel
minder dankbaarstemm'ende aesitetische ber-
inneringen aan bet vorstelijk verleden! Be-
balve in een1 plaats als Neurenberg heeft
men in Zuid-Beieren al vroeg veel Italiaan-
sche renaissancebouw ingevoerd. Zelfs in
kleine plaatsen als Lindau wordt men her-
haaldelijik aan Italiaansche straatjes faerin-
nerd. Maar ondanks den zeer oorspronkelij-
ken Duitsdien -huizenbouw met de erkers, de
boutverbindingen, de overhangende gevels
en daken, lieeft ook Neurenberg zijn faerinne-
ringen aan Itailie: de imitatie van de Ponte
Rialto te Vendtie door de meer prozaisch
•edoopte Fleischbrudke, met de oude Fleisch-
ank en de os met de breedspra-kige Latijn-
scbe (verklaring, die bij dergelijke Holland-
eche ossen in kort aud-Hollandscb beet: „dit
koebees-t is nooit geen kalf geweest". Verder
de Neptunesfon'tein op de Markt; copie van
die te Rome, maar een 2'e copie reeds, zijnde
de eerste uit de 17e eeuw naar het Tsaren-
paleis in Petersburg verbudsd. Nu ik bet
over Neurenberg heb, wii ik er nog even op
wijzera, Ihoezeer bet dankbaar is voor den
voorbij-reizenden 0m1 daar even een1 paar da-
gen te besteden aan deze meest oorspronke-
flijke oud-Duitsdhe stad van Hans Sachs,
Albrecht Durer, Vischer en andere beroemti-
heden. Een kemrige cbar-arbancs met vier
paarden brengt de toeristen naar de oude
Burcht, het beroemde Bratwurstglooklein,
langzamerhand eea oravalie brio-a-brao-
verzameling geworden van hexinneringen
aan illustre bezoekers (o.a. een toepasselijk
gedicb't van Koningin Carmen Sylva), oude
wapens en andere daar niet thuis behoorende
voorwerpen, maar waar men nog steeds, ala
Sachs en Durer een 300 jaar geleden, een
Masz Dunkles kan drinken- Dit is bier wd
een zeer oude hoek, getuiige ook de tegenover-
liggende Weinstube „Posthomtuin", datee-
rend uit de 15e eeuw, en de nog niet zoo lang
afgeschafte wit-gebroekte en blauw-gejaste
postilions met hun blaiuw-wit-igevederde boo
ge 'hoedeni, hadden bier gerust nog een eeuw
kunnen blijven doorrijden zonder in contrast
ite komen met bun omgeving. Na u een blik
op een oude kerk en het nabijgelegen Woon-
hluis van Durer gegund te bebben, zorgt de
oplettende Kutscber precies 12 uur zijn vier-
span stil te bouden op de markt voor de
mooie Frauenkircbe om u van het „Mbnn-
zeven
eeuw da-
op dit unr teJkemmale neigend bewe-
gen rond bun Keizer Karel IV, een vertoo-
ning ate die van den natibnalen dans, om
elf unr in de gevel van het nieuwe, eenigs-
zins aan Brussel berinnerende Munch'ener
leinlaufen" te doen genieten, zijnde
keuxvorsten, die zicb sinds de 16b
Als de
rust laat
i)
door !Donglas Valentine
Geautoriseerde vertaling van W. E. P.
(Nadruk verboden).
Hoofdstuk I.
Ih zoek logies in Rotterdam.
De administrateur keek op van bet hotelre-
gister en schudde vastberaden bet hoofd.
,,'t Spijt me wel, meneer," zei bij;, „maar er
is geen erukele kamer meer vtrij."
Een met een pang klapte hiji bet boelk diichi.
Buiten viel de regen in stroomen neer.
Ieder, die de helder verlichte vestibule van het
hotel binnenkwam, bracht een stroom water
mee. Liever sterven, dacbt ik, dan nog eens
de Rotterdamscbe straten in te gaan met dat
noodweer.
Ik begon nog eens weer tegen den, man, die
nu bezig was aan1 bet sleutelrek.
„H!eeft u werkelijk geen boekje voor tnij? 't
Kan me niet schelen, waar, want't is alleen
maar voor den nacbt. Toe, zie nog eens..."
„'t iSp-ijit me wel, meneer. D'r slapen ail twee
beerem in de badkamers. Als u gereserveerd
hadt...." En bij1 haalde zijn schouders op em
wendde zicb tot een gast, die zijn sleuitel
1) Deze spannende spionnen-roman uit den
oorlog, die in Engeland een1 zeer groot succes
had, zal ook wel door onze Hollamdsche le-
zers op prijs gesteld warden. Men vergete bij
het lezen1 ecbter niet, dat het een1 Engelsch-
man is, die het verbaal doet. De onbeleefdhe-
den om een1 zeer zachi woord te gebrui-
ken die hij nu en dan aan' het adres der
Dtdtschers richt, moet men op den koop toe
lemen, op den' koop van' het biji ui'tstelf boei-
nde geval, dat hier ontwikkeld wordt.^<Azc-
raadbuis (een1 jongere mecaniek).
char-a-bancs u dan eenigen tijd
om hier een drie'tal oude Brunnen1 te bekijken1
en giji dorstig en bongexiig geworden1, een
spijshuis gaat zoeken, verzuimlt dan niet van
de museum-Briioke een blik te werpen op de
typisehe huizen iangs de Pegnitz, en uw
afterlunch dan weer in een1 vehikel te rooken,
want: „es giebt noch vid mehr!"
De Italiaansche imitlaties in Munchen zijn
wel zeer opvallend. De Residenz wend reeds
In de 17e eeuw gebouwd als een duidelijkie na-
volging van bet Pittipaleis in Florence; de
loggia op de Odeonsplatz berinnert aan een
Florentijnsche (di Lanzi); de Theatrinen
kerken-zoo is er meer van renaissance- en
antiek-navolging (Glyptoteek-omgeving, tern-
pel bij Bavaria-beeld), dat edhter door den
breeden aanleg meestal niet faindert, daar de
omgeving zich tamelijk goed daarbij aan-
past. Vreemder vindt men, want ze zijn over-
d'adig, die talrijike vorstelijike paleizen in
Zuid-Beierenen vooral de slechte Versailles-
immitatie van bet paleis op het Hemn-Insel
in de Chiemsee heeft een hinderlijk gebrek
aan oorspronkelijken geest en een overmaat
van pradit. De Residenz te Munchen daar-
enitegen, en vooral het oude gededte, bevat
tbans een fceurverzamding van1 antiek en
sdrilderijen en getuigt van veel goeden smaak
bij: de bewoners, van af Maximiliaan I tot
Ludwig II, den on,gelukkige, die eindigde in
de Stamberger See....
Deze Residenz, die in die revolutie ook baar
roil speelde en een Spartac'sten-bezetting door
maabte, is thans een groot museum geworden,
waarin men meer dan 70 zalen heeft af te
marcheeren. Men merkt overigens niets van
sporen der revolutie, maar de mwoners beb
ben natuurlijk nog alles frisdi in "t geheugen
vooral van Miinchens „Herzkammer", Sta-
cbus (Karkspliatz), weet men veel te vextellen.
In April 1919 werd er hevig gevocbten en de
nieuwe, groote steenen kiosk dankt er
ontstaan1 aan, de vorige werd' verhrand'; van
bier werden de Spartacisten bestookt, die zich
in de nabiigelegen Matheuskirche baidinek-
kig verdedigden; litteakens van granaat- en'
kogelwonden zijn bij nauwkeurige waame-
ming der gevels nog te zienvan de bevige
gevechten in bet hoofdstatiOn vond ik geen
spoor meer. De Sipartacisten vermielden hier
o.a. nog een gepantserden trein. „Op't laatst",
2 Mei was de laatste groote vecbtdag, „wer-
den- daar in bet Prinz Georg Palais nog 21
Katholieken gefusilleerd, een doimme wraak
van de wife Reichswebr op menschfen, die
even1 onschuldig waren als de 30 April door
de rooden vermoorde acht gijizelaars' en de
twee Weiszgardisten" beweert mijn zegsman
„Eb daar, in dfe Promenadestrasse, loste
graaf Arco die twee noodlottige sdioten; ze
kwamen een klein beetje te vroeg". En onwil
lekeurig wordt een beetje geschiedienia opge-
h'aald. Zooals de moordenaars van' den Oos-
tenrijkschen aartshertog met enkele schoten
de wereld in brand zefea, waren de twee
schoten op den dweepzieken Eisner, den eer-
sten minister-president van de republielc, oor-
zaak, dat de revolutie opvlamde als nooit te
voren. Want Eisner had zich van November
tot Februari al zeer gehaat gemaakt biji de
meerderheid van het volk; men hidd helm,
den Isra.eliet, niet langer voor een goed1 Duit-
scfaer: bij beschuldigde Duitschland en kwam
vroeg. tnwendig razend droop ik af. Wat een
stommelimg was ik geweest om niet vanuiit
Groningen1 be telegrafeeren't Was heelemaal
mijn plan geweest, maar dat eigenaardige ge-
sprek met Dicky Allerton had me alle andere
dingen doen vergeten. In ieder hotel, waar ik
probeerde plaats te krijgen, was het dezelfde
geschiedems geweest, Goomans, bet Maasho-
td, het Grand! Hotel, alle waren vol tot de
badkamers toe. 'Had ii maar getelegrafeerd...
Toen ik den ingang van het hotel doorging,
dacbt ik plotseling aan den portier. In Bres-
Iau had miji eens een portier van een1 hotel uit
een dergelijken toestand gered1. Deze portier
met zijn rood, slaperig jenevergezicht en zijn
doffe, vate galons beloofde niet veel.... aan
zoo'n man een recommandlatie voor nachtver-
blijf vraigen?En toch
Ik denk, dat het kwam, doordat ik met mijn
gedaehten bij1 m'n 'Breslausche oudervmd'in-
gen zat. dat ik den man in het Duitsch' aan-
sprak. Als men van zijn jeugd1 af vertrouwd is
geweest met een vreemde taal, kan- men zich
zonder veel moeite weer daarin verplaatsen.
Kleine oorzaken kunnen soms groote igevol-
gen hebben. Als ik geweten had, wat een ge-
weldige verwikkeling van avomturen zou ont
staan door die simpele vraag, geloof ik
heusch, dat de moed1 mij1 in de sdjoenen zou
zijn gezomken en1 dan zou ik regen en duister-
ni3 weer zijn ingegaan en tot den ochtend
door de straten hebben rondgezworven. Nu
dan, v66r ik het eigenlijk zelf wist, vroeg ik
den man in het Duitsch, of hij1 wist, waar ik
een kamer voor dien nachit kon krijgen. Hij
wierp een1 Snellen blik op mij van onder zijn
rood'gezwollen ooglfeden.
„Mijnheer wii zeker graag een Duitsch ho
tel?" vroeg hij.
U kunt het misschien nauwelijks gdooven,
de Entente in '1 gerld, maar er wa« nog geen
duidelijk conflict met hern, de schoten waren
nog iets te vroeg. Maar een maand later
kwam het einde al, nadat hier in het Hof-
braiihaus als symptoon van het herstd, reeds
op 26 April in een vergadering van revolu-
tionairen, Levien, de ziel van de raden-repu
bliek, voor Judenbub gescfaolden en wegge-
hooad wasen.... ik bekort het verhaal. Hoe
was het toch mogelijk, dat men juist hier, in
het allergemoedelijkste Munchen ooit het
ruwst revolutionair was? Oude Beieren, ze
snappen het nog niet; ,,waanzin", beter kun
nen ze het niet aanduidm! Maar als de
Amerilkaansche droogte-waanzin wegblijft
verteouwen ze, dat de oude Bdersche bierpot-
ton-gemoeddijfchdd nu voor goed is terugge-
beerd! Het is te hopen, want Miinchea zon
der bierkneipen zou geen Munchen meer zijn
In Lowenbraukeller, Wagnexbrau, Hof-
brauhaus doet men niet meer aan poMek
toen kort geleden bij een voorjaansfeest in de
reusacbtige Kinderikeller er een probeerde
een politieke speech te bouden, was hij gauw
van het podiumDaar was toen een feest als
slot van een Trachtenschau, een zeer geslaag-
de optocht van boere nen bocrinnen, waar-
onder trouwens veel geleferden1, die voor de
ze gelegenbdd kostbare zijden costumes met
gouden en zilveren sieraden uit de familie-re-
quisieten te voorschijn hadden gehaald. Maar
in't algemeen was deze optocht toch meer ac-
tueel dan historiscfa. Tallooze versierde wa-
gens beladen met „joechd" roepende boeren
en boerinnen, getrokken door zes- en vier-
spanuen, afgewisseld door groepen te voet,
ruitera en verscheidene blazende Beiersche ka-
illen, vormden een langen kleurrijken stoet.
postillons-te-paard met hun blauw-wit ge-
pluimde hooge hoeden nog weinige jaren
geleden biles er zoo een op zijn hooxn de
komst van den postwagen in Munchens stra
ten de Dachauers; de Tcgennseeers met
hun goudgegallonneerde hoeden, de typisehe
oud-Tegemseeers, bij wie de vrouw een bont-
muts, de man een kegelvortnige vilthoec
droeg; de schilderadhtige Frankm en Oos-
tcnrijfcsche Tlrolers (neiging tot aansluliting
bij Duitschland blijkbaar), de Ettaler met
hun plaitte hoeden, de Gramel'djgauer met de
pefen en hune vrouwen met antieke huif-hoe-
den. Het onderscheid tussdhen de versdhllen-
de Gaue zit hem vooral in de hoofddeksels
Wagens met typisehe boerenhuisjes, dor
schende kerels, joechei-joelende „Dimi" me
haar bonte doeken en scharten, gekleurde pa
rasols, vaandels enz., het vormde alles een
eindeloozen stoet van oogverblindende kleur-
schakeering, stovend en stuivend in de bran-
dende zon door de gepavoiseerde straten. En
's avonds waren' de deelnemeris vereeniigd in
de groote zalen en den tuin van de Kinderi
keller en werden zang en danswedstrijden
gehouden: Schuhplafeln ohne Ende!
Proyinciaal Nieuws
UIT OUDKARSPEL.
DE OVERSTROOMING VAN DEN
BLEEKMEERPOLDER.
Onze correspondent te Oudkarspel meldt
ons omtrent de ramp, die een deel der ingeze-
tenen uit die gemeente trof, nog bet volgen-
de:
De geheele polder, die niet bewoond is,
staat blank, op somm'ige plaatsen staat wel
1 Yi Meter water, op andere meer hooger ge-
legen gedeelten 2k 3 voet.
De koolakkers op deze plaatsen steken nog
hunne bladeren boven het water uit, als sta-
ken ze de handen hulpeloos ter redding naar
boven.
Er is op de geheele oppervlakte ecbter wei-
nig of niets meer te redden. Het vee is in veir
ligheid gebracht, doch de koolakkers, die er
prachtig voorstonden, alsook de aardappel-
akkers, die men juist zou beginmen te rooien,
zijn reddeloos verloren. Hier en daar ziet
men een hoopje zaad drijven. Deze worden
door de vaartuigen, die den geheelen pokier
doorkruisen, bijeengezameld, doch het lijkt
ons nu juist niet toe, dat daarmee een red
ding van eenig belang gedaan zal worden.
Toch doet men natuurlijk al het mogelijke om
nog iets te redden. Het zijn in hoofdzaak klei
ne bouwertjes die hier de schade hebben, de
een becft er 50 snees koolveld, deze, de
hecr J. Vlug, heeft het vorig jaar nog groote
schade door de hagelslag geleden de an-
der heeft 26 snees, weer een ander 15 snees
aardappelen, weer een ander 100 snees graan
enz. Kortom, hier heeft een ramp plaats ge-
had, waarmee verschillende onzer ingezetenen
een ermstige slag bezorgd is.
gewoond, verplaats je je onwillekeuuij
gedadvtecsfeejr van dat land1. Ik dac
in de
nu in
het Duitsch tenminste zoo schijnt't mij toe
nu ik aan dien avond1 terugdenk en ik act-
woordde zonder verder nadenken:
t Kan me niet schelen' waar, als ik maar
een1 plefc kan krijgen om te slapen buiten dien
verwenschten regen
Meneer kan een nefe kam'er krijgen in ho
tel Suet in het „Vos in't Tuintje," da's een
straatje bij de gracht achter de Beurs. De
eigenares is een goede Duitsche, jawohl
Fran Anna Schratt heet ze. Meneer moet
maar zeggen, dat Franz van Bopparder Hof
hem gestuurdi heeft."
Ik gaf _den man een gulden en vroeg hem
mij een rij tuig te bezorgen.
Hdt goot nog steeds. Toen1 We wegratelden
over de natglimmenden keisteenen, gingen
mijn gedachten terug naar de geweldige ge-
beurtenissen van dien dag. 'Mijn gespreic met
Dicky had' mijn hersens zoo'n schok gegeven,
dat't mij eerst bdjna onmogelijk was om m'n
gedachten te concentreeren. Dat is't ellendi-
ge van gewond te zijn door een granaat. je
ienkt, dat je genezen bent, je voelt je weer zoo
ekker als kip en dan plotseling kraakt en
cnarst de machinerie in je hersens en doet het
eenvoudig niet meer. Voortdurend, sedert ik
als herstellende het hospitaal had verlaten1,
na mijn verwonding aan het Sommefront
een kogelwond in het hoofd en hersenschud-
diinig, volgens de doktoren heb ik mijzelf ge-
oefemd omi wanneer mijn brein me in den
sleek liet, terug te gaan tot het begin van de
dingen en d'an langzaain na te gaan wat er
gebeurd was, totdat ik weer bij't tegenwoordi.
ge gekomen was; stap voor stap dus.
Hoe was het ook weerO ja, ik was in
den: kdst in Millbank en kreeg drie maanden
verlof; toeni was ik een maand in littlejohn's
buitenhuisje in Cornwall1; daar kreeg ik den
brief van Dicky Allerton, die v<5or den' oorlog
compagnon van mijn broer Francis was ge
weest in een autozaak in Coventry. -Dicky was
bij de marinedivisie in Antwerpen geweest en
werd met die rest van de bemanning jjaintar-
De molenaar Koster was net Qie Maandag-
avond! omstreelcs 10 uur den aanvang van den
ramp gewaar werd, iets later passeerde schip-
per Kant met zijn motor en beiden hebben in't
dorp de noodige aanknoopingspunten ge-
zocnt, waardoor spoedig vooral omdat
het kermis is het dreigende onheil voldoen-
de bekend was, om de noodige maatregelen te
nemen.
Men heeft nog getracht het onheil te kee-
ren, door een platschuitie voor het zwakke
punt te plaatsen, doch dit hrak als een' rietje
doormiaden, waarmee tevens de doorbraak
een feit geworden was. Echter werd ook de
daartegenover liggende Koogpolder bedieigd
en was het daar nog niet te laat om maatre
gelen te nemen. Met vereende kracht is men
den geheelen nacht aan den arbeid geweest en
heeft het gevaar voor de Koog voorloopig we-
ten af te wenden. Dit werk geschiedde onder
leiding en met behulp van den polderbaas
Tauber, die met onvermoeiden ijver, geholpen
door niet minder ijverige krachten, aan het
wcrk was om de ramp niet grootcr te ma
ken dan zc reeds geworden was
De polders Koog en Bleekmcer zijn door
een duiker a an elkaar verbonden en in dezen
duiker was vermoedelijk een gat ontstaan,
tengevolge van den ouderdomde duiker
had reeds 10 jaar gelegen door dit gat in
den duiker moet de dijS langzaamaan onder-
mijnd zijn Men decide ons mede, dat juist op
deze plaats de dijk meermalcn tengevolge
verzakking mocst worden' aangevuld, waar
door het bekend zou kunnen zijn, dat hier
iets haperde. Hoe dan ook, de Bleekmeerdijk
is op dit punt doorgehroken en de Koog
werd op dit punt bedreigd. De duiker is voor
een groot deel weggeslagcn en het gat in de
dijk is minstens 6 Meter breed Men sprak er
over, dat de dijk meer zwakke punten had,
doch daaromtrent konden. we geen zckcrheid
krijgen
We hebben verschillende menschen ge-
sproken en in de eerste plaats de meest be-
langhebbenden. De conclusie, die we uit deze
gen of liever in beteren dan den vorigen toe-
stand terug la.
Op het' terrein van de ramp is gedurende
den geheelen- dag een groote belangstelling.
Van heinde en verre komen de menschen too>
gestroomd, om den omvang van de ramp la
oogenschouw te nemen.
UIT BERGEN.
Concert Bergen's Harmonie op Dondendag
25 Augustus a s., 's avonds te 7y, uur, in de
Buiten-Societeit.
1
2.
3.
4.
Piogramma
Le Semillant. Pas Redouble Z. Bajus.
Sous l'Ombrage, Ouverture. A. Torelli.
Madeline, Piston Polka Em. Mathieu.#
Carmen", Fantaisie but l'Op6ra
M. J. H. Kessela.
fi.
6.
7.
8.
9
10
E. Roux
Jiacques Martin.
Felix Boisson.
G. Renaud.
dc G. Bizet.
Cortege des Petits Ambassa"-
deurs
Pauze.
Marsch Sinfonico. Jan Morks.
Frcischutz Fantasia sur 1'Opera
de Weber. M. H. Kessels.
Fransche Amiti6, Fan
taisie
Bonsoir, Polka.
Potpourri Populaire.
Kinderen zonder geleide worden niet toe-
gclaten.
UIT STOMPETDREN.
Maandag maaktcn de leerlingen der zang-
school van den heer Anderson tn een vij-ftal
rijtuigen een uitstapje naar Egmond aan Zee
®n Bergen, waarvoor ieder wekelijks een Hei
ne bijdrage had gestort. De heeren J. Bruyn,
G. de Jong, A. Kloimp, A. Mantel en D. Rus
s-telden daartoe hun paard en rijtuig besch'ik-
baar, terwijl ook een zestal bestuursleden'Van
,yCresoendo" huiine medewerking verleenden.
Nadat aan zee en strand veel was genoten en
een kiekje was genomen van het vroolijke ge-
zelschap werd de reis vervol|gdi naar Bergen,
waar alien zidh in den tuin van den neer
Bruin en in de duinen kostelijk vermaakten.
wuvluait wc UiL 2°° was het voor kinderen en volwassenen 'n
besprekingen konden trekken, was deze, dat ^fr"10eiende' m,aaT prettige dbg, die nog lang
de polder onder leiding van1 den dijkgraai, aangename hermnermg zal blijven.
den heer C. Over, wel wat al te zuinig be-
heerd werd. Door deze overstrooming was
de ringvaart (Raaksmaatboezem) 30 k 40 c.M.
gezakt en menschen uit Nieuwe Niedorp en
Oudorp deelden ons mede, daf daar de da-
ling van het water niet minder was dan hier.
Dit ter illustratie, om te laten zien, hoeveel
water men straks zal hebben fe verwerkea.
Door deze sterke dating van het water konden
we den geheelen dijk in oogenschouw nemen
en we kregen daarbij de gedachte, dat deze
dijk wel wat al te primittef onderhouden
werd. De schoeiing is totaal versleten en ter
versterking zijn gedurig steenen achter de
schoeiing neergeworpen. Juist deze steenen,
zoo deelde men ons mede, zijn het die voor de
duiker 1 bijzonder slecht zijn. Wanneer deze
op de duiker komen te liggen, verwekt dit
een rottingsproces, waardoor de duiker er
onherroepelijk aan- moet. We kunnen natuur
lijk de juistheid van deze redeneering niet be-
oordeelcn, evenmin als we kunnen beoordee-
len of hier wd voldoende voor de bezittin-
gen van de landverbruikers gezorgd is In
verband met de verschillende opmerkingen die
we echter hoorden maken en die soms niet
vrij van beschuldiging waren, lijkt het ons
met ongewenscht, dat naar de oorzaken van
dezen ramp een grondig onderzoek wordt
mgesteld. De vruchten van harden arbeid, ge
durende den geheelen zomer, zijn hier in eec
nacht verloren gegaan, doch behalve dat krij
gen de landverbruikers een gevoeligen slag,
die ze niet direct teboven zullen zijn. Waar
ctit ongeval met zoo'n uiterst kalmen nacht
kon plaats hebben, schijnt het velen met ons
wel aannemelijk, dat hier een soort van- ver-
waarl oozing heeft plaats gehad.
UIT WARMENHUIZEN.
De heer Nellissen, hoofd1 der O. L. school
alhier -is benoemd tot hoofd der R. K bijzon-
diere school te Beltrum (gem. Eibergen).
UIT EGMOND AAN ZEE.
De heer J. P. Geensen, onderwijzer aan de
openbaxe school alhier, slaagde gister voor
het examen in de Fransche taal L. O
SAMENMOEGING VAN GEMEENTEN.
to een landlbouwvergadering te Purmerenid
iieert de heer D. Koaimaiif, btm^emeester al-
aaar, nog eens en wel in beeldspraak iets me-
degedeeld inzake het veel besprokem plan-
Pmmerend, tot samenvoeging van gemeenten.
t Hij vergeleek dit plan bij een huwelijksaan-
zoek van1 een joriker tot een sdioone jonk-
vrouw. De jonker en diens raadslieden1 waren
n.l. van_ oordeel, dat met die jonkvrouw de
~ezamelijke belangen beter konden- worden be-
-artigd'.
Het huwelijksaanzoek werd echter algewe-
zen, vooral ook uit de overweging, dat het om
het geld1 van de jonkvrouw te doen zou zijn.
Dat is altijd1 een- leelijk ding bij een- huwe-
Iijksaanzoek. En 6en van dtegenen die zich
ten doel stelden om' met anderen de schoone
te verdedligen, voegdte er nog aan toe, dat,
wanneer het huwelijksaanzoek niet aanvaard
werd, het mieisje met behulp van -grootere en
krachtiger miannen geschaakt zou worden.
Geen wondter dat dit veel toorn verwekte.
Het was echter in strijd met de waarheid,
want zooiets lag niet in de bedoeling.
De heer Kooiman deed- daarna deze mede-
deeling: da-t de jonge man en zijn raadslieden
het zouden betreuren, als een dergelijk ge-
dwongea huwelijk tot stand zou komen. Want
dat zou, als alle andere gedwom&en huwelij-
We h-ebben enkele uren op de plaats van de een ongelukki-g huwelijk zijn. Een h-uwe-
ramp doorgebracht en zagen daar aanwezig IP (samenvoeging) wordt eveinwel door den
de molcnmeesters J C Swager, P. Biersteker, j'»nker en- zijn raadsleden nog altijd gewenschit
verschillende autoriteiten op dit gebied en
de burgemeester van Oudkarspel van hunne
belangstelling blijk gegeven.
De polderbemaling heeft plaats door een
stoommachine van 7Y, P.K., te licht om nu
het water uit den1 polder te verwijderen. Er
zijn dus andere middelen noodig om de
Bleekmcer weer droog te krijgen. Vo6r dit
echter zal kunnen plaats hebben, zal er-nogi
veel moeten gebeuren, zoodat de vrees niet
o-ngewettigd is, dat het wel ongeveer 4 weken
kan duren eer een en ander weer in den vori-
huwelijk kan worden aangegaan met vrijen
wii van beide zijden1.
Zoolang dit niet mogelijk blijkt, zal1 het hu
welijksaanzoek hiet worden herhaald.
Rechtszaken
DIE BEROOV1NG IN DE ST. OLOFS-
STEiEO.
Gister heeft de Vacantia-Kamer der Aim-
sterdamsche Rechtbank vonni® gewezen in de
zaak betreffende de berooving van een- barik-
Tifwvii ai .vaa de cavalerie, en een van zijn vrienden ik
kwJm'pn hfHifL0Verr-ie lr&llaildsche kapfein van den staf met roode lap-
kwamen in die vreesetijke dagen van October j J'es als schouderbedekking. Ik geloof niet, dat
rvlj1™ l j 1 ik zijn naam- hoorde, maar ik weet dat hit
Oorlog was, en da
regels maar. Nu ik verlof had1 zou ik dan nu
met, als it tenminste reizen mocht, in Gronin
gen 'kunnen komen' om- hem eens op fe zoe-
ien? „Ik heb een eigenaardige mededeeling
voegde hij er aantoe, „die met dien armra-
Francis m verband schijnt te staan." Dat was
alles, niets meer. Maar hier liet mijn brein me
delijk orndter de koffie en ons sigaartje legde
ik hem de geheimzinnige feiten van het geval
met mijn broer uit.
Misschien kende 11 Francis?" vroeg ik ten
slo-tte.
„Jaantwoordde hij, „51c ten hern heel
Srrf du-s ^Paalde fe nu Wr "M®1 ^em heel1 goed," herhaaldle ik, .,..ken
Francis. He moest mijn gedachten al weer te-1 hem.... dus.... dus dbnkt u....heeft u reden
om te denken, d'at hij' nog in1 leven is?"
„Roodlap" keek schuin naar de vergulde
kroomlijst van deni wand en blies een- kringetje
uit zijn sigaar. Maar hij! zei niets.
Ik hi-eld1 vol met m-ijn vragen, m'aar het
mocht niet baton1. „Roodlap" lachte eens en
zei:
rv'T7;1 »Ik weet absoluut niets, dan dat uw -broer
Department van Oorlog en alles, wat ik wist, een juweel van een kerel is, die een even eroo-
™Llalt?Sj'I5ts wfs. bli de jfdeeling Infor- te liefde heeft voor zdfstandig-zijn-weg-gaan
matie". Meer dan dat wilde hi zelf me niet als u." s K
rug verplaatsen otn er te komen. Francis, die
ian alle kanten voor den d'ienst was afge-
keuird, wegens, wat hij verach-telijk noemde
„de ontduikerskwaal" spataderen1 had
eenvoudig geweigerd- zijn autozaak voort te
zefen, nadat Dicky in dienst was gegaan, hoe-
wel hun fiirm-a toch werkte voor het rijik. Ten-
slofe was hij; gevallen in de klauwen van het
verteMem, en toen hij: ten^lotte uit Londen ver-
dween, juist ongeveer in den- tijd, dat -ik met
m-ijn batalj-on in Neuve Chapelle op't too-
neel verscheen, l-iet hij! mij1 als eenig adres
voor brieven zijn kamers in Londen- achter
O1 jaf nu herinnerde ik me all-es weer.... iDie
enkele brieven1 van Francis over koetjes en
kalfjes, daarna zijn testament, dat mij werd
tcegezonden om veilig te bewaren, toen1 ik
met Kerstm-is mijn verlof thuis doobracht, en
verder stilzwijgen. Geen brief meer, geen
woord over hem, geen spoor van eenige aan-
wijzing of inlichting. Hij was volkomen ver-
dwenen.
Ik herinnerde mij mijn hopeloos navorschen,
mijn vegeefsche bezoeken aan1 het Departement
van Oorlog, mijn wanhoop over de onverstoor-
bare stilzwijgendheid van de verschillende
ambtenaren, die ik aanklampte om bericht
over mijn annen broer. En' toqn hadden we
die lunch iini d» Bath-Club, mat Sonny Martin
Sonny 'Martin, die buitengewoon veel- tact
berit en- een geboren diplomaat is waar-
schijnlijk 0m1 die reden slaagde hij niet voor
zijn dtp-lorn a tie-ex amen kwam er toe tus-
schen met een anecdote over een heer aan een
naburig tafeltje, die den kellner juist een
standje schopte, en- ik hield' me verder stil.
Maar toen „Roodlap" even -later opstond om
weg te gaan, hield hij mijn hand een oogen-
blik vast en zei langzaam1 en met nadruk,
1 terwijl hij mij1 op zijn eigenaardige wijze aan-
- keek: „Wanneer een volk in oorlog is, moeten
-1 officieren in actieven dienst wel eens verdwij-
nen, soms in't belang van1 hun land1, soms in
hun eigen belang."
Hij legde den1 nadruk op „in actieven
dienst".
Plotseling ging mii een- licht op. Blind was
ik tot nu toe geweest!Francis was natuur
lijk in EXtitechland.
(TPordt vervolgd)
O -j-AuuM *n I y1 u U.L Aav (XJLO1 Qilkld v 1 W ylll ri -t j yy P'l'ID
t.i!~« I viiaoA1 CiiiVUXX, waillUCCA liCl
-jgoed'."
trAr+.Alilioti An i-AAiM t-'.' lu. a.i LL-. 1 r r I
6^v*uvuivu Q1 YYCCi. ic- i
