Alkmaarsche Courant De Man met dsn Klompvoet Parijsohe Causerieen. Brieven uit Berlijn. Honderd Drie en Twlntigste Jaargang. Dinsdag 80 Augustus. F e u i 11 e t o n. 1921. HANDBOEKEN VOOR..... DE SMUL- PAPERIJ. (Van onzen Parijschen correspondent). (Nadruk verboden). Parijs, 20 Augustus Dank zij een eigenaardige speling van het toeva'l wierp de post, die milde uitdedster van weldaden, deze week twee verschillende Fran- sche gidsen voor emulpapea en lekkerbekken biji nuji op de tafelDe zin voor de banale, doch niet altijd te versmaden genietingen des levens, zoo lange jaren met wreed geweld on- derdrukt, schijnt weer 'het hoofd omhoog te steken. Het eene van de beide bedoelde boekjes is het eerste dedtje van een standaardwerk, dat twee eollega's fouraalisten, de heeren Cur- nonsky en Marcel Rouff, ondemomen hebben te schrijven onder den veelzeggenden titel „La France Gastronomique, Guide des Mer- veilles Culinaires et des Bonnes Auberges Francises" (uitg. R. Rouff, 148 rue de Vau- girardi, Parijs). Dit werk zal, meer lijk tot op onze dagen gedetaileerd en natuur- bijgewerkt, zooiets wor- den voor Frankrijk als mdertijd het amusante en nuttige book van luit.-kolonel Newnham Davis„The Gourmet's Guide to Europe" (in 1908 bij' Grant Richards, te Londen, versche- nen) voor geheel Europa was. Alleen zal het Fransche hoek nog onderhoudender zijn, a! thans indien de andere deeltjes op dezelfde hoogte blijven als het eerste. Dit eerste heeft mij buitengewoon vermaakt. Welk een twee jolige fijnproevers, die Rouff en Cumonsky Zij zijn hun rondreis begonnen in Perigord, de streek rond de stad Perigueux (dept. Dor- dogne), een kleine 500 K.M. ten Zuidoosten van Parijls, welke reeds sinds drie, vier eeu- wen befaamd was om haar truffels en haar fijne keuken. En zij leiden^ons rond in alle restaurants dier oude" provincie, waar de no- bele traditie van' Lucullus zuiver is bewaard gebleven en waar men het bereiden van een schotel nog waarlijk als een kunst beschouwt een kunst niet minder bestemd om de zin- tuigen te streelen dan de muziek of het han- teeren van het palet. Maar het meest bewon- derenswaard isdat hun verhaal nimmer ook maar een oogenblik eentonig wordt. Toujours perdrixgaat vervelenen vde bladzijden lang van truffels en geconfijte ganzenbout te lezen, het zou zeker ten hoogste vermoeiend zijn, indien niet deze fijngeestige vertellers aan het woord waren. Naar hen is het een ge- not te luisteren. Ik wil u dan ook met klem aanraden, dit boekje te bestellen. Ridlit ge ooit, tot ontspan- ning of voor zaken, de schreden naar dat be- lqofde land van Perigord, dan kan het u, als gids, onschatbare diensten bewijzen. Doch ook al komt ge uw leven niet dien kant uit, dan nog zult ge er veel pleizier van hebben. U, mevrouw, zult de meest karakteristieke schotels thuis kunnen confectionneeren, dank zij een lange jeeks zeer duidelijke keuken-re- cepten. U, mijn'heer, zult u intusschen onder het wachfen, aangenaam den tiid kunnen kar tell met te bladeren in d;it boekje, dat een van de gezondste, meest eetlust-wekkende stukjes literatuur is, die over eensmakelijk onder- werp geschreven zijn. Het tweede boek, dat de brievenbesteller op mijn schrijfbureau wierp, is alihans voor *ons, Hollanders, nog curieuser. Toen ik het bandje met de adresstrook eraf gescheurd had, las ik op het titelblad en ik kon mijn oogen niet gelooven „La Hol- iande gourmande". Daaronder een teekening met een smeuig Volendammer meiske, voor wie een pastij'bakkersjongen op de knieen ligt „La Hollande gourmande'Is de faam van onze Hollaodsche keuken, die ik eer dege- lijk d!an lekkerbekkig dacht, dan- al zoozeer in het buitenland doorgedrongen; dat er speciale monografieen worden gewijd aan- de produc- ten onzer keuken-princessen en kookschool- eindgediplomeerden Het scheen van wel. ,Y'an^ 'n Hollande gounnande" (uitg L Art Culinaire, 4 place St.-Michel, Parijs) vond ik elegische beschrijvingen van onze meest-nationale gerechten, als daar zijn: door Douglas Valentine Geautoriseerde vertaling van W. E. P. (Nadruk verboden). In de lange, angstige weken, die volgden op idlien benauwemden naeht in het hotel in de Vios in 't luintje,, heb ik me dikwijls afge- vraagd, aan welke onzinnige aandrift1 ik de gedachte moest toeschrijVen, die plotseling in- mijn brein opkwam, t-oan ik de portefeuille van den dooden man zat te doorzoeken ini die vuile hoielfcamer. De gedachte schoot me als een bluksemschicht door hat hoofd en- even snel re- ageerde ik er op, hoewel ik nauwelij'ks kan ge looven, dat ik vain plan was die iingeviing tot in al haar togische gevolgen te aanvaarden, voordat 'ik voor de tweede maal buiten de deur van mijn kamer stond. Hiet ondlerzoefc van de papieren van den ge- storvenen had mij dioen' zien, dat hij een1 Ame- rikaansch zakeinmian was, die judsit van Lon den en eerst onlangs uit de Vereenigde Staten naar Eingeland was gegaan. 'Wat ik nog niet dadelijk begreep was, waar- om aan Amerikaansch fabrifcant, klaarblijke- iijk van aanzian, en1 in de puntjes gekleed', naar ean Dhitsch hotel moest gaan op re- commandatie van een Duiitscher, naar zijn naam en naar dlen aard van zijn visitekaartje te oordeelen' een main van goede familie. Semliin zou natuuriijk, zooals iik zelf ean1 rei- ziger hebben kunnen zijn. die in R'dam door den nacht overvallen was, en die de aanbeve- liing voor het hotel te dankan had aan1 een Duitschen kennis in de st'ad. Maar, Amerika- •en zijn_voorzichtig en- helt leek mij nogal oin- aarschijnlijk dat deze Amcrikaausche zakan- hutspot („hochepot In het Franach), visch, kruidmoes, en ons Hollandsch gebak: drabbelkoeken, theerandjes, boterletter,. j'en passe, et des meilleural... Ja zelfs een gastronomische kaart van Nederland ontbrak niet! Om uw eigen land te leeren kennen is er niet® zoo goed als naar den vreemde te gaan. Ik heb het, sedert ik in Parijs leef, meermalen ondervondeni Toen ik in Nederland woonde, zette ik om zoo te zeggen nooit een voet in onze wereldberoemdle musea. Sedert ik er niet meer woon, kan ik er niet komen of ik ga, al was het ook maar een uur, doorbrengen in het Mauritshuis, het Rijksmuseum, het Am- sterdamsch Gemeente-museum, 't Huis Lam bert van Meerten te 'Delfthet mu^um Mes- dag, enz. Ik heb, sedert ik uit Nederland weg ben, meer mooie hoekjes van ons vaderland leeren kennen dan in hed de rest van mijn le ven. Mijn vrienden, die nooit Nederland ver- lieten, verbazen zidi, wanneer ik naar Wal- cheren ga en naar Brabant, naar de Betuwe en Overijssel, naar de Friesche meren, en de Groningsche bosschen en de Dnentsdie hei Bij hen is het idee nooit opgekomen om dit alles te gaan zien, en vermoedelijk zullen z,ij sterven zonder het gezien te hebben.... Hoewel het tech zoo eenvoudig is, om erheen te gaani, en zoo mooi Ja, het is waar: men leert zijn land eerst goed kennen, en waardeeren, wanneer men in aen vreemde leeft. Enmen beziet het met gansch andere oogen. Maar dat ik door Franschen bril kijfcen- de in mijn land nog eens een centrum1 van fijne eterij en gourmandise zou ontdekken, dat had ik nooit kunnen gelooven En toch is het zoo. Want, nu ik „La Hol lande gourmande" goed heb doorgelezen. nu ben ik er achter gekomen, dat wij' indemaad een keuken hebben, die velte Parijzenaars ons benijden, en ons mogen benijden. „HoIland, hoewel als land klein van afrne- ting, is rij'k aan culinarische producten", zoo lees ik in de voorrede, ondferteekend door nie- mand minder dan de heer J. J. Couturier. „Zijn vleesch, zijn wild, zijn gevogelte zijn niet alleen overvloedig, doch tevens buitenge woon sappig en smakelijk. Zijn boter, zijn be- roemde, heerlijke kazenGoudsche, Leidsche, Edammer, worden verzonden tot naar de bin- nenlanden van Afrika. Zijn fruit is zeer ge- zocht. Primeurs van groenten en van vruch- ten worden er gekweekt onder glas op uitge- strekte vd1 den. Zijn zoetwatervisch en zijn zee-visch vormen het voorwerp van een be- langrijken intemationalen hand'el. De zal, men, die men vindt op de markt te Kralingen bij Rotterdam wegen vaak 20 a 60 kilo, en. zijn merkwaardig fijn van smaak. Zij vor men het rijikste wat men zich denken kan voor onze koninklijke tafels. In bijna alle provin- cies treft men champignons aan Enfin, ik wil niet verder voor u -vertalen Maar ik verzeker u, dat van puur patriottis- me het water u om de lippen Ipopt, wanneer ge dezen lofzang leest op uw vaderland. Werkelijk, werkelijk, Holland is nog zoo kwaad niet!.... Mocht ge eens in een bui zijn om te schelden op uw land het kan gebeu- ren modht ge eens will'en mopperen over de tafd bij u thuis en u geneigd voelen de verzenen tegen de prikkels te slaan en naar't mondain restaurant te loopen, waar een Fransche maitre d'-hotel u wacht met een Fransch menu, ga dan eens eventjes in uw fauteuil zitten met ,,La Hollande gourman de", het merkwaardige boekje dat de post mij van de week bracht, en ge zult weer tcvred'en worden. Ge zult bemerken, dat er zelfs in het heiligdom van ,,1'art culinaire" aan de Seine menschen, hooge-priesters van de bakplaat en den vlbesdiklopper zijin, die u beniiiden. LEO FAUST. III. We doen veel aan dansen, maar nationale dansen houden we er niet op na, hoogstens een^Schotsche Drie, maar die is dan toch ei- genlijk Schotsch, niet waar, en men heeft oud-Hollandsche boeren-klompendansen op muziek gezet, maar met de klompen zijn deze dansen op onze dansavonden in onbruik ge- raalkt; op dat Trachtenschaufeest, waar ik in mijn vorigen brief van sprak, kan men zijn hart ophaien aan nog in zwang zijnde en tot de historic behoorende dansen. Om de beurt kwam van elk „Au" er waren 10 Landes- Aue met 160 vereenigingen een deputatie op het podium om het beste been voor te zet- ten op de tonen van een boeren-kapel, d.w.z. van de muziek. Onafzienbare rijen van lange tafels met Dirnl en Bauerl vulden.de reusach- mani zich zou wagen in dit onaanzienlijk uit- ziende huis met een groote som gelds bij zich hij had eenige honderden ponden aan Hol landsch foankpapier in zijn poriefeuiille. Ik wist, dlait de Bniteche autoritieiiiien, voor zoover ze konden, neutrale reizigers tegen- werkten', die to oorlogstijd tusschen Engeland en Duifechland op een neer reisden-. Mogelijk wiildle Semlto op zijn Euro.peesche reis zaken doen, zoowel to: Dui'tschlandi als to Enge land. Hoi was ook mogelijk dat hij, de bon ding van de Briische auteriteiten kennende, zijin miaatregelen had getroffen, opdat de En- gelsche poiitie niet achter zijn doel zou ko men1 en hem zijn overtocht naar Rotterdam zou beletten. Maar zijn Duitsch was zoo vlekkeloos, geen spoor van eenfe Am'erikaansch accent. En ik wist hoe goed' de Duitsche afdeeling Informa- tie vroeger gebruik had1 weten te m'aken van neutrale passen'. Ik beslooit daaroni1 naar de aangrenzende kamer te gaan en dr. Semlin's bagage eens te onderzoeken. Achter in mijn brein zat nog al- fijdl dat idtWaze besluit, nog maar half geno- men, maar toch al vast imgeworteld. Ik nam mijn kanddlaar weer op en sloop uit de kamer. Toen ik an de gang stond en mij omdraaide om! de slaapkamerdeur achitcr mij te sluiten, weerkaatste de Spiegel aan het eind van1 de gang liet Tichit van mijn kande- laar. Ik keek en' zag mezelf in den spiegel, en: bleek, starendl gelaat. Nlog eens keek ik. Toen begreep ik het raadsel, waarom het gezicht van den gesterven vneemdeliifig voor mij iets bekendS had. Niet aan het gezicht van Francis deden zijn trekken, mij' denken. Nleen, aan' mijn eigen Hiet volgande oogenblik wa® dk ia kamer m. iZgc feestelijk veraferde zaal fussdien het go- wemel der tallooze bonte costumes, hier en daar slechts een enkele nieuwsgierige in een leelijk totemationaal burgerpakje. lusackca de dansen door wordt gezongen; to den grooten tuin wordt op dezelfde wijze met vele potten bier, worst en zoute krakelingen ge- tuifd Nu en dan staat een lieftallige Dirnl op en heft met heldere stem een lied aan. Zuiver en eenvoudig klinkt haar stem en nu en dan gaat deze verloren in die van het mee-instem- nxend koor rond de tafel. Dan weer zet het boeren-onkest een Schnaderhiipfel to en een nieuwe deputatie begint te springen, want Schuhplatten is wel de hoofdschotel in de lan ge rij van demonstraties, en er wordt veel ge- spronpen bij Schuhplatten, tenminste door dc mannenklappen met de platte handen op knieen cn voetzolen, afgewisseld door voet- stampen, pirouettes, joegei-geroep, terwijl de vrouwen eigenwijs-bezadigd in een kring al- leen-walsena zich bewegen om de min of meer Indiaan-achiig spektakelende mannen. Is het schoen- en knie-slaan voorbij, dan kc men de sexen weer tot elkaar en waist c)ke Dirnl weer met haar cavalier. Behoudens kleine variaties enkele vereenigingen had- den het geven van een kus tot een der span- nende, door het publiek zeer gewaardeerde momentcn gemaakt gaven de meeste Gaue vrijwel hetzelfde te zien, maar de eerste ma- len is dat jolige gedoe wel aardig en humo ristisch van die lenige, krachtige kerels met hun korte, groen geborduurde kniebroeken, de vreemde kuitkousen, die knieen en enkels bloot laten, hun goed-gesneden Joppe (blauw of geel colbertje met groote uit hertenhorens gesneden knoopen), hun talrijke blinkende medailles en penningen, hun gevederde hoed- jes (zooals we ze in slechte reproducties ken nen van de min of meer „echte" reizende Bei- erschc muziekkapellen) en Vooral die stijve, meestal niet knappe, maar origineele vrou wen in haar stijve keursen met de van boven als blocmen van een balcon, afhangende zil- veren sleraden en penningen, haar ruimge- plooide, stijf hangende rokken, waarin ze, tij- dens de regelmatige solo-walsbeweging als draaiend to trechters, doen denken aan omge- koerde tqHten. Fijner van kleeding en met meefderc gratie waren de Franken, die ook variatie to den dans brachten: de vrouwen droegen een vijftal van't hoofa tot de heupen afhangende breede zwarte linten, de gekleur- de zijden rokken' hadden in den dans een les sen zwier en boven de rijkgeborduurde en goudbewerkte keursen vertoonden zich meest al fijnere gezichten. De mannen in roode ves- ten, waarover zeer korte zwarte jasjes, deden met hun tricomes, korte witte broeken en witte kousen en door hun teevallig donkere typen aan toreadors denkenhun dansen hadden nu en dan overeenkomst met oude quadrilles, echter onvermijdelijk afgewisseld door Schuhplatteln. Ten slotte gaven ze Juxpolka, waarbij; kortstendig verdwijnende danseuoes en verwonderde cavaUeren1 eenigs- zins comedie hadden te spelen, waarna de da mes, gezeten op de vereenigde mannenhan- den, een rondedans genoten, Als men bedenkt hoeveel bierpotten op zoo'n dag worden leeggedronken er wer- den me kampioenen met 30 potten aangewe- zen, die slechts wat angeheitert schenen komi vooral een Hollander in bewondering en vcrwondering voor zooveel oefening en ordegevoel: op straat zag men geen dronken menschen, de Kneipen en cafe's sloten op Polizeistunde zonder eenig laweit! Daar de opmerkingen van elk mensch be- trekkelijke waarde kunnen hebben geef ik u weer eens de opinie van mijn reiscompagnon. Mijn reiscompagnon vindt die KelJed en Kneipen maar half: „ongezellig als stations- wachtkamers, en die kellnerinnen zijn bijna alien van matige schoonheid, trouwens hoe weinig mooie vrouwen ziet men in deze stalmaar zoo'u Weinstube er zijn zeer luxueuse valt meer to den smaak van mijn reiscompagnon. Zoekt men het algemeene moderne, dan vindt men hier trouwens al wat men wiltotemationale namen van bars en cabarets als: „Bonbonniere", „Boccaccio" be- hooren ook hied bij torichtingen tot het sma- ken van jaz-band-genot, dat zeker niet hoo- ger (of: niet lager, wat is beter to dit gen- re?) staat dan in andere steden, maar Humor en vvitz hoqrt mender soms beter en sugges- tieve, languissante dansen ziet men er zeker met minder dan in Parijs, Brussel of ten on- zent. Als een bewijs te meer, dat men ook hier veel minder vijandig staat tegenover den Engelschen geest dan tegenover den Fran schen, zijn de vele Engelsche stukken die men hrer geeft (Shakespeare, Wild en vooral ohaw), maar de gie mag to Londen en 33. Ik zag geeni spoor van de sleutel1 van de kamer: Semlin: moesit die hebben laten vatlen. toen hij'zelf neersloeg, dus ik moest me haas- ten uit vrees1 voor een onigewenschten overval. Ik had_ de klok nog niet elf uur hooren sl'aan. De hoed1 em d'e j as van den vreemdeltoig la- gen op een stoel. De hoed was gekocht bij Soott: in de zakkem van de overjas zat nieiife dan' een- paar leeren handschoenen. Eieni tasch, to grootte zoowat tusschen een klem vahes en; een'groote handtasch, stond open op de itafel. Zij bevatie eenige tioi'letbe- ncodiigdhedien, een paar pyama's, een schoon overhemd, een paar panteffels,.... niets van belang en geen1 stukje papier van, wat dan ook. Ik zocht alles nog eens door, keek in de sponsdoos, opende het etui, waarin het scheer- mes zat, haald'e het overhemd1 uit en nam' tem- slotte alles uit de tasch en stapelde het op ta fel. Onderih de tasch deed1 ik een vreemde ont- dekking. De voering was van dat dunne lin- nen-ach'kge goed'je, dat bijna alle goedkoope tassohen, zooals deze, hebben. Onder to was een liangwerptig stukje van de voering er bilijk- baar uit gesneden. iHet leer van de tasch dnoeg nog dte sporen van het mes. Maar i'och was de voering random de randier van het gat niet afgerafeld1, geen spoor, dat er ruw m'ee cmge- sprongen was. Iniegendeel, de randen waren netjes op het leer geplakt. Ik tilde de iiasch op en onderzochit haar. Toen' ik dfi'i dbed', zag ik op de tafel, vlak er naast, een langwerpig stukje geel canvas lig- 'gen1. A'an den onderkant d'aarvan was lijm en het brutoachitige van het leer zichtbaar. 'Dat was het ontbrekende stukje voering en het voelde stijf aan door iets, dat er binnen kraakte. Ik sneed het stukje canvas aan den eemen kant opan mat mijn pannmaiM. Hat bavatte Aria desnoods bij oaa nog wel eens gaan kljken naar de bij dergelijke stukken behoorenden stijl en soberheid: er wordt te dik onder- sreept dikwijls! Kan men een Mozart-opera to het oude zaaltje van het Residenz-theater snappen, dan geniet men deze to een rococo- omgeving als nergens andere! Er is trou wens op schouwburggebied hier keuze ge- noeg, zelfs midden to' den zomer wordt er in een zestal theaters gespeeld. De stukken in de Mr. Kammerspiele zijn meestal belang- wekkend. Dat de beeldende kunst weer opbloeit be- wijst de groote tentoonstelltog die op 't oogenblik tot 30 September in't Glas-Palast gehouden wordt. Maar, van de beeldhouw- kunst krijgt men niet dadetijk een indruk van opgewektheid. Men begint met een groo te zaal en, nadat men niet zonder verwonde- ring een paar „versuchen sie's e'mal"-roepen- de juffen, die u loten willen verkoopen, is ontvlucht, vindt men hier vele werken van een overleden Kunstenaar, Wtoter-Heidtogsfeld, sommdge met rouwlcransen, werken, die zeker recht hebben op deze eereplaate, dikwijls ge- voelige portretten van fijne koppen, emstige, bijna sombere portretten, zelfs die van jonge vrouwen en kinderen, ze doen ietwat mager, lijdcnd; de oorlogstijd moet dergelijke onder- werpen geleverd hebben. Nog trcft men hier cen paar werken, die aan den oorlog herin- neren, o. a. een „Zyklus zum Weltkrieg", groote gipsreliefs (die nu en dan aan Meunier doen denken) bedoeld als versieringen voor ccn ontworpen koepelvormige gedenkhal.' Ovcrigens denkt men hier even aan een Jaar- beurs-achtige massa-tcntoonstelltog van schilderijen to velerlei kwaliteit, vooral ook goede. Mijn hindcrlijke r. c. interrumpeert: „Be- scheidenheit ist meine Zier", moet je lezen die advertcnties... „und weitcr kommt man ohne ihr", vul ik aan. „Juist, maar je moet de din- gen niet overdrijven, maar't is hier massa- productie, de fijne kanten gaan er af, net als in Amerika, daar zeggen ze „modesty is a fine thing, but it don't make a poor chap rich", maar zij hebben de ruimte daar, ze hindcrcn niet zoo gauw, en omdat ze zich zoo'n beetje verbeelden van dat handjevol Puritoinsche voorzaten af te stammen, doen ze nu en dan wat ingetogen, wat droog en hoog, wat wolkenkrabberig, weet je.... maar moet je hooren, iemand wil trouwen, och zoo'n bescheiden meisje toch: „sehr intelli- gente Dame, grosze, elegante Erscheinung, 32 Jahrc alt, mit schoner Wohnungseinrich- tung und Wascheaussteuer sucht etc.": is dat geen prachtaanbieding, en dan deze duidelij ke meneer: „Lebensgliickjunger schuldlos geschicden Mann, Angcstellter, 1.68 M. grosz. gesund, 40 J alt, protest, blond, stram- me Erscheinung, arbeitofreudig u. sparsam, sehr natur- und musikliebend sowie friedlie- bender Charakter m. etl. Mille Vermogen", als die geen kans heeft!Kolommen vol „gute Erscheinung, schicke Erscheiung 1 meted zooveel"; nou het is altijd goed als man en vrouw zoo'n beetje dezelfde grootte hebben. Kolommen vol „liebevoll, freundl. Wesen, vorziigl. Charaktereigenschaften, in telligent, 3000 mark, 1500 Morgen Grundbe- f'tz, dat is ten minste beter dan al die Mar- ken en mestal zegt de trouwlustige, dat hij P'ano 'speelt en iemand wil trouwen, die viool speelt, allcrgenoeglijkst nai'eve advertenties1 R. s is weer erg pessimistisch en als i'lc be- toogd heb, dat de nuwelijksmogdijkheden in uit land zoo moeilij'k geworden zijn, komt er: ..ovengens constateer ik met genoegen, dat de wanzen-advertenties met Entlausungsmitteln zooveel minder worden, het beste bewijs van hun dcugdzaamheid, werkelijk geruststel- lrnd Wanneer men Munchen als centrum van Ausfluge heeft lecTen kennen (Stamberger Sec, Wendelstcin, Chiemsee enz. of twee- daagsche tocht naar Beieren's hoogste punt de Zugspitz, bijna 3000 Meter, Partenkir- chen), is bij wijze van „Abstecher" een be- zoek aan de omgeving van het meer van Con- stanz zeer loonend, vooral ook als men toch doorreist naar Zwitserland (of de Zurich Bazel-route, of de Friedridhshafen— Mann- :lcIIjl~TFranIcfort-lijn). Over dezen Beierschen hoek de volgende maal, Provinciaal Nienws UIT OUDKARSPEL. Emstige woorden heefs Ds. de Leeuw al- lier Zondagmorgen vanaf den kansel gespro- ken in verband met den overstroomden Bleek- meerpolder. Als onderwerp was gekozen: De prediking van het ondergeloopen land, en het onderwerp was gegrondvest op de eeiste drie hoofdstukken van de Openbaring van Johannes, speciaal de arttkelen 14 tot en met 22 van het derde hoofdstuk, welke brief v66r 2000 jaar terug aan de gemeenschap der Laedicensen in dezen tijd voor Oudkare- pd zou kunnen zijn geschrevtn. Dat door de groote bladen geschreven' is oyer emstige plichtsverzaking, bewijst d'at ze niet met de plaatselijke toestanden op de hoogte zijn. Ala van plichtsverzaking sprake is, is het van hen, die hun stembiljet niet of verkeerd gebruiken. Daardoor blijven de men schen op de plaats, de menschen die zich heet noch koud ma ken om de belangen van de pol- derlandgebruikers, doch die hun mandaat ge bruiken om eens in het jaar op de gastdagen eens lcklcer te eten en te drinken en om op een vergadering eens ja of heelemaal niets te zeggen. Zij zijn voor de aan hen toever- trouwde zaak niet geschikt. Dat is niet hun schuld. Hetzelfde verschijnsel is waar te nemen bij de Ned. Herv. Kerk, wier belangen hier to de eerste plaats behartigd moeten worden. Veel steun wordt door de Ned. Herv. Diaco- nie alhicr gegeven, meer dan de kas kan drar gen. Dit had tot gevolg, dat onlangs bedel- brieven werden rondgezonden, om de tokom- sten te vermeerderen. Gegeven werd niet door hen die dit konden doen, doch door anne we- duwtjes en daarmee gelijkstaanden een be- drag van ongeveer 300. Even daama werd de jaarlijksche rekening en verantwoording gedaan en werd de traditie getrouw de jaarlijksche gastdag hier algemeen dikdag ge- naamd, gehouden. Door de twintig menschen die daaraan deelnamen, werd nog eens zoo veel gebruikt als de geheele collecte had op- geleverd. Ook hier is het niet de schuld van de 20 menschen die daaraan hebben deelge- nomen, doch van hen, die de macht hebben de menschen to het bestuur te brengen. De leden echter aan wlen het stemrecht gegeven is, maken daarvan geen gebruik, doen net of het hun niet raakt. Alleen als ze den steun1 van dc Diaconie noodig hebben, of als ze het ge- wenscht achten, dat de domine bij een sterf- geval een woordje komt spreken, laten ze blij- ken dat ze leden zijn. Wie ooren heeft, die hoore, waren dc laat- ste woorden door den predikant gesproken. Met het droogmaken van den onderge loopen Bleekmcerpolder is het een en al te- genspocd. Donderdagavond zou een groote ccnir.fugaalpomp arriveeren, die echter pas Vrijdagavond kwam. Vooraf was alles in ge- reedheid gebracht, zoodat Zaterdag met pompen zou kunnen worden begonnen, doch het was na stellen en verstellen pas Zondag- avond eer men zoover was, dat men binnen mkele minuten de werking kon verwachiten. Bijna was de buis luchtledig gemaakt, toen de luchtpomp er door de sterke trilling afknap- te, zoodat er toen de eerste 24 uur weer niet aan het werken van de pomp tedenken was. Nu hoopte men, dat Maandagavond een be gin kon worden gemaakt, waarna binnen drie dagen de polder weer droog zou kunnen zijn. Het kleine stoomgemaaltje, dat steeds den polder op peil gehouden heeft, pompt nacht en dag door en deze heeft reeds ongeveer een vierde van het water weggehaald. Er bestaat nu met de minste kans meer, dat er nog iets van de te veld staande producten behouden gebleven is Er is van de zijde der tuinders een comite gevormd, om voor de slachtoffers gelden in te zamelen. DE BLEEKMEERPOLDER. Maandagmorgen omstreeks 10 uur is de groote centrifugaalpomp, die voor het leeg- malen van den Bleekmeerpolder daar ge- plaatst is, begonnen te werken. De waterver- plaatsing van deze pomp is van dien aard, dat bij nacht en dag doorwerken, Woensdag- avond het overtollige water uit den poldter kan zijn verwijderd. Gisteren was het echter nog gedurig eenig oponthoud, doch als de pomp werkt, is de waterverplaatsing enorm. L>e kleine machine rad er inmiddels al meer u^Sehaald, alzoo ongeveer een groote stukkeni papier, zwaar, duur ^terk- glimm'end' papier. Boven en onder en aan den1 linker kant was elk van de drie papieren on- geschionden en gjl arizen d: aan den vierden kant waren ze afgerafeld, also! iem'and ze ruw met een' mes had afgesneden, De drie stukken .waren de helilien van drie kwarto vel- len besdireven papier, die to de lengte, van boven1 naar beneden, to tweem gescheurd wa ren'. Boven aan ieder stuk was een gedeelte van een: snort' vignet in goud zich'tbaar; wat pre- cies was niet uiit te maken, want het vi'gnet d'toiddenop het veld gestaan en was dwars miiddendoor gesneden. De brief was to het Emgelsch geschreven, maar de naam van den- gene, voor wien hij. bestemd was en ook de dia. turn stoinden op de ontbrdcende helft. In de stilte van den1 nacht hoorde ik een denr slaan. Ik stopte de stukkeai papier in het limnen omhulsel in den' zak van mijini broek. Mto moest mij: niet in die kamer vinden. Met bevende hiand'en began ik de dingen1 weer in de tasch: te duwen. Die stukken papier, dacht ik onder mijn arbeid, zouden tenminste den sluier van geheimzinnigheid verscheuren, die er Hag over het iiebaam, dat to1 de kamer diaar- maast versfijfde. Zooveel was to1 ieder geval zeker: Duitsoher of Amerikaan of wat hij d'an ook was, Henry Semlin, fabrikant en spion, had de reis van Amerika naar Engeland gedaan niet voor handelsdoeldnden, maar om d'at vermtoikte document te bemuchtiigem, dat ik nu in mijn zak had. Waarom hij alleen maar de helft van den brief had gekregen en wat er met de andere helft was gebeurd, was meer dan ik 'kon zeggen.... het was voor mij 'genoeg te weten, dat de belangrijkheid ervan vcor den eeni of ander voldoende was om een reis van de eene zijde van den' Oceaan mar de andere te weittiigen. Toen ik de tasch opende atootto® mdjo vin- dgrde gedeelte. /■aterdagavond heeft een vergadlering plaats gehad van de besturen der Tuinbouwvereeni- gmgen fe Oudkarspel en Noord-Scharwou- de, om te bespreken wat gedaan kan worden om de schade van de diverse verbouwers nog eengszins dragelijk te maken. Er is besloten om in verschillede Nederlandsche biaden groote en kleine, een oproep om steun te plaatsen en aan de Land- en Tuinbouwver- eenrgingen in Noordi-Holland te verzoeken het geven van steun te bevorderen Dinsdag zou door B. en W. van Oud karspel en Harencarspel een conferentie wor den gehouden, met het doel om het Waters- noodcomite om steun te verzoeken en de schade van de betrokkenen te bepalen. gers op iets hands, iets metaalachttgs, dat verborgen was to' de plooien aan den hoek van de tasch. Eerst dacht ik, dat hat een geldstuk was, toein voelde ik, dat er iets als een speld of zoo achter zat, en scheen het mij een bro- che. Vluigi weer mijn zakmes erbiji en daar lag een kleine zilveren ster, ongeveer zoo groqt als een ster op een militaire kraag. in- gewykkeld to dun' Itonen. Er stond een in- schrift op, en het zag er zoo uit Hier was nu dr. Semlin's ware visitekaar tje. Een tosi'gne van de Duitsche geheime poii tie hield ik in mijn hand. Je kunt to Duitschland niet heel ver achter de schermeo doordringon, zonder de sporen te ontmoeten van afdeeling zeven van de Ber- lijnsche poiitie, d!e afdeeling, die euphemis- tiscn ook wel de politieke poiitie igenoemd wordt. BU'ijkbaar zorgt die voor de veiligheid van den vorst, en van de 'aanzienlSjke perso- nem to It' algemeen, en onder het tarij'ke ge- vo'g; dat gewoonlij'k d!en keizer vergezelde bij zijn bezoaken. aan Engeland, bevonden zich ook onveranderlijk twee of drie hooggehoede vertegenwoordigers van die afdeeling. De vertakkingen van Abteilung Sieben zijn in werkelijkheid veel udtgebreider. Zij1 doet, in verbinding met1 de dagbladen, zulk werk, als zelfs voor het Duitsche miriisterie van Bui- tenlandsche Zaken' te vuil is; zij richt per- soonlijke aanvallen op lastige politici to obs- cure bliaadjes, met het doel geld af te persen, en zij begeleidt buiiiienlandsche correspondten- ten, die wat hinderlijk waarheidlievend zijn, naar de_ grenzem Zij is het gehoorzame ka- mermeisje van de afdeeling lnformatie, van zootve] het Departement van Oorlog als van dat van Marine en' bewijst groote diensten bij de spionna.ge, die vooridurend uitgeoefend wo_rdt^ op ambtenaren, politici, de geestdijlc- haid «b test publiek ia 4 u dit 1: Mo. 202. 6)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1921 | | pagina 5