Alkmaarsche Courant
De Man met dsn Klompvoet
Parijsohe Causerieen.
Brieven uit Berlijn.
Honderd Drie en Twlntigste Jaargang.
Dinsdag 80 Augustus.
F e u i 11 e t o n.
1921.
HANDBOEKEN VOOR..... DE SMUL-
PAPERIJ.
(Van onzen Parijschen correspondent).
(Nadruk verboden).
Parijs, 20 Augustus
Dank zij een eigenaardige speling van het
toeva'l wierp de post, die milde uitdedster van
weldaden, deze week twee verschillende Fran-
sche gidsen voor emulpapea en lekkerbekken
biji nuji op de tafelDe zin voor de banale,
doch niet altijd te versmaden genietingen des
levens, zoo lange jaren met wreed geweld on-
derdrukt, schijnt weer 'het hoofd omhoog te
steken.
Het eene van de beide bedoelde boekjes is
het eerste dedtje van een standaardwerk, dat
twee eollega's fouraalisten, de heeren Cur-
nonsky en Marcel Rouff, ondemomen hebben
te schrijven onder den veelzeggenden titel
„La France Gastronomique, Guide des Mer-
veilles Culinaires et des Bonnes Auberges
Francises" (uitg. R. Rouff, 148 rue de Vau-
girardi, Parijs).
Dit werk zal, meer
lijk tot op onze dagen
gedetaileerd en natuur-
bijgewerkt, zooiets wor-
den voor Frankrijk als mdertijd het amusante
en nuttige book van luit.-kolonel Newnham
Davis„The Gourmet's Guide to Europe" (in
1908 bij' Grant Richards, te Londen, versche-
nen) voor geheel Europa was. Alleen zal het
Fransche hoek nog onderhoudender zijn,
a! thans indien de andere deeltjes op dezelfde
hoogte blijven als het eerste.
Dit eerste heeft mij buitengewoon vermaakt.
Welk een twee jolige fijnproevers, die Rouff
en Cumonsky
Zij zijn hun rondreis begonnen in Perigord,
de streek rond de stad Perigueux (dept. Dor-
dogne), een kleine 500 K.M. ten Zuidoosten
van Parijls, welke reeds sinds drie, vier eeu-
wen befaamd was om haar truffels en haar
fijne keuken. En zij leiden^ons rond in alle
restaurants dier oude" provincie, waar de no-
bele traditie van' Lucullus zuiver is bewaard
gebleven en waar men het bereiden van een
schotel nog waarlijk als een kunst beschouwt
een kunst niet minder bestemd om de zin-
tuigen te streelen dan de muziek of het han-
teeren van het palet. Maar het meest bewon-
derenswaard isdat hun verhaal nimmer ook
maar een oogenblik eentonig wordt. Toujours
perdrixgaat vervelenen vde bladzijden
lang van truffels en geconfijte ganzenbout te
lezen, het zou zeker ten hoogste vermoeiend
zijn, indien niet deze fijngeestige vertellers
aan het woord waren. Naar hen is het een ge-
not te luisteren.
Ik wil u dan ook met klem aanraden, dit
boekje te bestellen. Ridlit ge ooit, tot ontspan-
ning of voor zaken, de schreden naar dat be-
lqofde land van Perigord, dan kan het u, als
gids, onschatbare diensten bewijzen. Doch
ook al komt ge uw leven niet dien kant uit,
dan nog zult ge er veel pleizier van hebben.
U, mevrouw, zult de meest karakteristieke
schotels thuis kunnen confectionneeren, dank
zij een lange jeeks zeer duidelijke keuken-re-
cepten. U, mijn'heer, zult u intusschen onder
het wachfen, aangenaam den tiid kunnen kar
tell met te bladeren in d;it boekje, dat een van
de gezondste, meest eetlust-wekkende stukjes
literatuur is, die over eensmakelijk onder-
werp geschreven zijn.
Het tweede boek, dat de brievenbesteller op
mijn schrijfbureau wierp, is alihans voor
*ons, Hollanders, nog curieuser.
Toen ik het bandje met de adresstrook eraf
gescheurd had, las ik op het titelblad en
ik kon mijn oogen niet gelooven „La Hol-
iande gourmande". Daaronder een teekening
met een smeuig Volendammer meiske, voor
wie een pastij'bakkersjongen op de knieen ligt
„La Hollande gourmande'Is de faam
van onze Hollaodsche keuken, die ik eer dege-
lijk d!an lekkerbekkig dacht, dan- al zoozeer in
het buitenland doorgedrongen; dat er speciale
monografieen worden gewijd aan- de produc-
ten onzer keuken-princessen en kookschool-
eindgediplomeerden
Het scheen van wel.
,Y'an^ 'n Hollande gounnande" (uitg
L Art Culinaire, 4 place St.-Michel, Parijs)
vond ik elegische beschrijvingen van onze
meest-nationale gerechten, als daar zijn:
door Douglas Valentine
Geautoriseerde vertaling van W. E. P.
(Nadruk verboden).
In de lange, angstige weken, die volgden
op idlien benauwemden naeht in het hotel in de
Vios in 't luintje,, heb ik me dikwijls afge-
vraagd, aan welke onzinnige aandrift1 ik de
gedachte moest toeschrijVen, die plotseling in-
mijn brein opkwam, t-oan ik de portefeuille van
den dooden man zat te doorzoeken ini die vuile
hoielfcamer. De gedachte schoot me als een
bluksemschicht door hat hoofd en- even snel re-
ageerde ik er op, hoewel ik nauwelij'ks kan ge
looven, dat ik vain plan was die iingeviing tot
in al haar togische gevolgen te aanvaarden,
voordat 'ik voor de tweede maal buiten de deur
van mijn kamer stond.
Hiet ondlerzoefc van de papieren van den ge-
storvenen had mij dioen' zien, dat hij een1 Ame-
rikaansch zakeinmian was, die judsit van Lon
den en eerst onlangs uit de Vereenigde Staten
naar Eingeland was gegaan.
'Wat ik nog niet dadelijk begreep was, waar-
om aan Amerikaansch fabrifcant, klaarblijke-
iijk van aanzian, en1 in de puntjes gekleed',
naar ean Dhitsch hotel moest gaan op re-
commandatie van een Duiitscher, naar zijn
naam en naar dlen aard van zijn visitekaartje
te oordeelen' een main van goede familie.
Semliin zou natuuriijk, zooals iik zelf ean1 rei-
ziger hebben kunnen zijn. die in R'dam door
den nacht overvallen was, en die de aanbeve-
liing voor het hotel te dankan had aan1 een
Duitschen kennis in de st'ad. Maar, Amerika-
•en zijn_voorzichtig en- helt leek mij nogal oin-
aarschijnlijk dat deze Amcrikaausche zakan-
hutspot („hochepot In het Franach),
visch, kruidmoes, en ons Hollandsch gebak:
drabbelkoeken, theerandjes, boterletter,.
j'en passe, et des meilleural... Ja zelfs een
gastronomische kaart van Nederland ontbrak
niet!
Om uw eigen land te leeren kennen is er
niet® zoo goed als naar den vreemde te gaan.
Ik heb het, sedert ik in Parijs leef, meermalen
ondervondeni Toen ik in Nederland woonde,
zette ik om zoo te zeggen nooit een voet in
onze wereldberoemdle musea. Sedert ik er niet
meer woon, kan ik er niet komen of ik ga, al
was het ook maar een uur, doorbrengen in
het Mauritshuis, het Rijksmuseum, het Am-
sterdamsch Gemeente-museum, 't Huis Lam
bert van Meerten te 'Delfthet mu^um Mes-
dag, enz. Ik heb, sedert ik uit Nederland weg
ben, meer mooie hoekjes van ons vaderland
leeren kennen dan in hed de rest van mijn le
ven. Mijn vrienden, die nooit Nederland ver-
lieten, verbazen zidi, wanneer ik naar Wal-
cheren ga en naar Brabant, naar de Betuwe
en Overijssel, naar de Friesche meren, en de
Groningsche bosschen en de Dnentsdie hei
Bij hen is het idee nooit opgekomen om dit
alles te gaan zien, en vermoedelijk zullen z,ij
sterven zonder het gezien te hebben.... Hoewel
het tech zoo eenvoudig is, om erheen te gaani,
en zoo mooi
Ja, het is waar: men leert zijn land eerst
goed kennen, en waardeeren, wanneer men in
aen vreemde leeft. Enmen beziet het met
gansch andere oogen.
Maar dat ik door Franschen bril kijfcen-
de in mijn land nog eens een centrum1 van
fijne eterij en gourmandise zou ontdekken, dat
had ik nooit kunnen gelooven
En toch is het zoo. Want, nu ik „La Hol
lande gourmande" goed heb doorgelezen. nu
ben ik er achter gekomen, dat wij' indemaad
een keuken hebben, die velte Parijzenaars ons
benijden, en ons mogen benijden.
„HoIland, hoewel als land klein van afrne-
ting, is rij'k aan culinarische producten", zoo
lees ik in de voorrede, ondferteekend door nie-
mand minder dan de heer J. J. Couturier.
„Zijn vleesch, zijn wild, zijn gevogelte zijn
niet alleen overvloedig, doch tevens buitenge
woon sappig en smakelijk. Zijn boter, zijn be-
roemde, heerlijke kazenGoudsche, Leidsche,
Edammer, worden verzonden tot naar de bin-
nenlanden van Afrika. Zijn fruit is zeer ge-
zocht. Primeurs van groenten en van vruch-
ten worden er gekweekt onder glas op uitge-
strekte vd1 den. Zijn zoetwatervisch en zijn
zee-visch vormen het voorwerp van een be-
langrijken intemationalen hand'el. De zal,
men, die men vindt op de markt te Kralingen
bij Rotterdam wegen vaak 20 a 60 kilo, en.
zijn merkwaardig fijn van smaak. Zij vor
men het rijikste wat men zich denken kan voor
onze koninklijke tafels. In bijna alle provin-
cies treft men champignons aan
Enfin, ik wil niet verder voor u -vertalen
Maar ik verzeker u, dat van puur patriottis-
me het water u om de lippen Ipopt, wanneer
ge dezen lofzang leest op uw vaderland.
Werkelijk, werkelijk, Holland is nog zoo
kwaad niet!.... Mocht ge eens in een bui zijn
om te schelden op uw land het kan gebeu-
ren modht ge eens will'en mopperen over
de tafd bij u thuis en u geneigd voelen de
verzenen tegen de prikkels te slaan en naar't
mondain restaurant te loopen, waar een
Fransche maitre d'-hotel u wacht met een
Fransch menu, ga dan eens eventjes in uw
fauteuil zitten met ,,La Hollande gourman
de", het merkwaardige boekje dat de post mij
van de week bracht, en ge zult weer tcvred'en
worden. Ge zult bemerken, dat er zelfs in het
heiligdom van ,,1'art culinaire" aan de Seine
menschen, hooge-priesters van de bakplaat
en den vlbesdiklopper zijin, die u beniiiden.
LEO FAUST.
III.
We doen veel aan dansen, maar nationale
dansen houden we er niet op na, hoogstens
een^Schotsche Drie, maar die is dan toch ei-
genlijk Schotsch, niet waar, en men heeft
oud-Hollandsche boeren-klompendansen op
muziek gezet, maar met de klompen zijn deze
dansen op onze dansavonden in onbruik ge-
raalkt; op dat Trachtenschaufeest, waar ik in
mijn vorigen brief van sprak, kan men zijn
hart ophaien aan nog in zwang zijnde en tot
de historic behoorende dansen. Om de beurt
kwam van elk „Au" er waren 10 Landes-
Aue met 160 vereenigingen een deputatie
op het podium om het beste been voor te zet-
ten op de tonen van een boeren-kapel, d.w.z.
van de muziek. Onafzienbare rijen van lange
tafels met Dirnl en Bauerl vulden.de reusach-
mani zich zou wagen in dit onaanzienlijk uit-
ziende huis met een groote som gelds bij zich
hij had eenige honderden ponden aan Hol
landsch foankpapier in zijn poriefeuiille.
Ik wist, dlait de Bniteche autoritieiiiien, voor
zoover ze konden, neutrale reizigers tegen-
werkten', die to oorlogstijd tusschen Engeland
en Duifechland op een neer reisden-. Mogelijk
wiildle Semlto op zijn Euro.peesche reis zaken
doen, zoowel to: Dui'tschlandi als to Enge
land. Hoi was ook mogelijk dat hij, de bon
ding van de Briische auteriteiten kennende,
zijin miaatregelen had getroffen, opdat de En-
gelsche poiitie niet achter zijn doel zou ko
men1 en hem zijn overtocht naar Rotterdam zou
beletten.
Maar zijn Duitsch was zoo vlekkeloos, geen
spoor van eenfe Am'erikaansch accent. En ik
wist hoe goed' de Duitsche afdeeling Informa-
tie vroeger gebruik had1 weten te m'aken van
neutrale passen'.
Ik beslooit daaroni1 naar de aangrenzende
kamer te gaan en dr. Semlin's bagage eens te
onderzoeken. Achter in mijn brein zat nog al-
fijdl dat idtWaze besluit, nog maar half geno-
men, maar toch al vast imgeworteld.
Ik nam mijn kanddlaar weer op en sloop
uit de kamer. Toen ik an de gang stond en mij
omdraaide om! de slaapkamerdeur achitcr mij
te sluiten, weerkaatste de Spiegel aan het
eind van1 de gang liet Tichit van mijn kande-
laar.
Ik keek en' zag mezelf in den spiegel, en:
bleek, starendl gelaat. Nlog eens keek ik. Toen
begreep ik het raadsel, waarom het gezicht
van den gesterven vneemdeliifig voor mij iets
bekendS had.
Niet aan het gezicht van Francis deden zijn
trekken, mij' denken.
Nleen, aan' mijn eigen
Hiet volgande oogenblik wa® dk ia kamer m.
iZgc feestelijk veraferde zaal fussdien het go-
wemel der tallooze bonte costumes, hier en
daar slechts een enkele nieuwsgierige in een
leelijk totemationaal burgerpakje. lusackca
de dansen door wordt gezongen; to den
grooten tuin wordt op dezelfde wijze met vele
potten bier, worst en zoute krakelingen ge-
tuifd Nu en dan staat een lieftallige Dirnl op
en heft met heldere stem een lied aan. Zuiver
en eenvoudig klinkt haar stem en nu en dan
gaat deze verloren in die van het mee-instem-
nxend koor rond de tafel. Dan weer zet het
boeren-onkest een Schnaderhiipfel to en een
nieuwe deputatie begint te springen, want
Schuhplatten is wel de hoofdschotel in de lan
ge rij van demonstraties, en er wordt veel ge-
spronpen bij Schuhplatten, tenminste door dc
mannenklappen met de platte handen op
knieen cn voetzolen, afgewisseld door voet-
stampen, pirouettes, joegei-geroep, terwijl de
vrouwen eigenwijs-bezadigd in een kring al-
leen-walsena zich bewegen om de min of
meer Indiaan-achiig spektakelende mannen.
Is het schoen- en knie-slaan voorbij, dan kc
men de sexen weer tot elkaar en waist c)ke
Dirnl weer met haar cavalier. Behoudens
kleine variaties enkele vereenigingen had-
den het geven van een kus tot een der span-
nende, door het publiek zeer gewaardeerde
momentcn gemaakt gaven de meeste Gaue
vrijwel hetzelfde te zien, maar de eerste ma-
len is dat jolige gedoe wel aardig en humo
ristisch van die lenige, krachtige kerels met
hun korte, groen geborduurde kniebroeken,
de vreemde kuitkousen, die knieen en enkels
bloot laten, hun goed-gesneden Joppe (blauw
of geel colbertje met groote uit hertenhorens
gesneden knoopen), hun talrijke blinkende
medailles en penningen, hun gevederde hoed-
jes (zooals we ze in slechte reproducties ken
nen van de min of meer „echte" reizende Bei-
erschc muziekkapellen) en Vooral die stijve,
meestal niet knappe, maar origineele vrou
wen in haar stijve keursen met de van boven
als blocmen van een balcon, afhangende zil-
veren sleraden en penningen, haar ruimge-
plooide, stijf hangende rokken, waarin ze, tij-
dens de regelmatige solo-walsbeweging als
draaiend to trechters, doen denken aan omge-
koerde tqHten. Fijner van kleeding en met
meefderc gratie waren de Franken, die ook
variatie to den dans brachten: de vrouwen
droegen een vijftal van't hoofa tot de heupen
afhangende breede zwarte linten, de gekleur-
de zijden rokken' hadden in den dans een les
sen zwier en boven de rijkgeborduurde en
goudbewerkte keursen vertoonden zich meest
al fijnere gezichten. De mannen in roode ves-
ten, waarover zeer korte zwarte jasjes, deden
met hun tricomes, korte witte broeken en
witte kousen en door hun teevallig donkere
typen aan toreadors denkenhun dansen
hadden nu en dan overeenkomst met oude
quadrilles, echter onvermijdelijk afgewisseld
door Schuhplatteln. Ten slotte gaven ze
Juxpolka, waarbij; kortstendig verdwijnende
danseuoes en verwonderde cavaUeren1 eenigs-
zins comedie hadden te spelen, waarna de da
mes, gezeten op de vereenigde mannenhan-
den, een rondedans genoten,
Als men bedenkt hoeveel bierpotten op
zoo'n dag worden leeggedronken er wer-
den me kampioenen met 30 potten aangewe-
zen, die slechts wat angeheitert schenen
komi vooral een Hollander in bewondering
en vcrwondering voor zooveel oefening en
ordegevoel: op straat zag men geen dronken
menschen, de Kneipen en cafe's sloten op
Polizeistunde zonder eenig laweit!
Daar de opmerkingen van elk mensch be-
trekkelijke waarde kunnen hebben geef ik u
weer eens de opinie van mijn reiscompagnon.
Mijn reiscompagnon vindt die KelJed en
Kneipen maar half: „ongezellig als stations-
wachtkamers, en die kellnerinnen zijn bijna
alien van matige schoonheid, trouwens hoe
weinig mooie vrouwen ziet men in deze
stalmaar zoo'u Weinstube er zijn zeer
luxueuse valt meer to den smaak van mijn
reiscompagnon. Zoekt men het algemeene
moderne, dan vindt men hier trouwens al wat
men wiltotemationale namen van bars en
cabarets als: „Bonbonniere", „Boccaccio" be-
hooren ook hied bij torichtingen tot het sma-
ken van jaz-band-genot, dat zeker niet hoo-
ger (of: niet lager, wat is beter to dit gen-
re?) staat dan in andere steden, maar Humor
en vvitz hoqrt mender soms beter en sugges-
tieve, languissante dansen ziet men er zeker
met minder dan in Parijs, Brussel of ten on-
zent. Als een bewijs te meer, dat men ook
hier veel minder vijandig staat tegenover den
Engelschen geest dan tegenover den Fran
schen, zijn de vele Engelsche stukken die
men hrer geeft (Shakespeare, Wild en vooral
ohaw), maar de gie mag to Londen en
33. Ik zag geeni spoor van de sleutel1 van de
kamer: Semlin: moesit die hebben laten vatlen.
toen hij'zelf neersloeg, dus ik moest me haas-
ten uit vrees1 voor een onigewenschten overval.
Ik had_ de klok nog niet elf uur hooren sl'aan.
De hoed1 em d'e j as van den vreemdeltoig la-
gen op een stoel. De hoed was gekocht bij
Soott: in de zakkem van de overjas zat nieiife
dan' een- paar leeren handschoenen.
Eieni tasch, to grootte zoowat tusschen een
klem vahes en; een'groote handtasch, stond
open op de itafel. Zij bevatie eenige tioi'letbe-
ncodiigdhedien, een paar pyama's, een schoon
overhemd, een paar panteffels,.... niets van
belang en geen1 stukje papier van, wat dan
ook.
Ik zocht alles nog eens door, keek in de
sponsdoos, opende het etui, waarin het scheer-
mes zat, haald'e het overhemd1 uit en nam' tem-
slotte alles uit de tasch en stapelde het op ta
fel.
Onderih de tasch deed1 ik een vreemde ont-
dekking. De voering was van dat dunne lin-
nen-ach'kge goed'je, dat bijna alle goedkoope
tassohen, zooals deze, hebben. Onder to was
een liangwerptig stukje van de voering er bilijk-
baar uit gesneden. iHet leer van de tasch dnoeg
nog dte sporen van het mes. Maar i'och was
de voering random de randier van het gat niet
afgerafeld1, geen spoor, dat er ruw m'ee cmge-
sprongen was. Iniegendeel, de randen waren
netjes op het leer geplakt.
Ik tilde de iiasch op en onderzochit haar.
Toen' ik dfi'i dbed', zag ik op de tafel, vlak er
naast, een langwerpig stukje geel canvas lig-
'gen1. A'an den onderkant d'aarvan was lijm en
het brutoachitige van het leer zichtbaar.
'Dat was het ontbrekende stukje voering en
het voelde stijf aan door iets, dat er binnen
kraakte.
Ik sneed het stukje canvas aan den eemen
kant opan mat mijn pannmaiM. Hat bavatte Aria
desnoods bij oaa nog wel eens gaan kljken
naar de bij dergelijke stukken behoorenden
stijl en soberheid: er wordt te dik onder-
sreept dikwijls! Kan men een Mozart-opera
to het oude zaaltje van het Residenz-theater
snappen, dan geniet men deze to een rococo-
omgeving als nergens andere! Er is trou
wens op schouwburggebied hier keuze ge-
noeg, zelfs midden to' den zomer wordt er in
een zestal theaters gespeeld. De stukken in
de Mr. Kammerspiele zijn meestal belang-
wekkend.
Dat de beeldende kunst weer opbloeit be-
wijst de groote tentoonstelltog die op 't
oogenblik tot 30 September in't Glas-Palast
gehouden wordt. Maar, van de beeldhouw-
kunst krijgt men niet dadetijk een indruk
van opgewektheid. Men begint met een groo
te zaal en, nadat men niet zonder verwonde-
ring een paar „versuchen sie's e'mal"-roepen-
de juffen, die u loten willen verkoopen, is
ontvlucht, vindt men hier vele werken van een
overleden Kunstenaar, Wtoter-Heidtogsfeld,
sommdge met rouwlcransen, werken, die zeker
recht hebben op deze eereplaate, dikwijls ge-
voelige portretten van fijne koppen, emstige,
bijna sombere portretten, zelfs die van jonge
vrouwen en kinderen, ze doen ietwat mager,
lijdcnd; de oorlogstijd moet dergelijke onder-
werpen geleverd hebben. Nog trcft men hier
cen paar werken, die aan den oorlog herin-
neren, o. a. een „Zyklus zum Weltkrieg",
groote gipsreliefs (die nu en dan aan Meunier
doen denken) bedoeld als versieringen voor
ccn ontworpen koepelvormige gedenkhal.'
Ovcrigens denkt men hier even aan een Jaar-
beurs-achtige massa-tcntoonstelltog van
schilderijen to velerlei kwaliteit, vooral ook
goede.
Mijn hindcrlijke r. c. interrumpeert: „Be-
scheidenheit ist meine Zier", moet je lezen die
advertcnties... „und weitcr kommt man ohne
ihr", vul ik aan. „Juist, maar je moet de din-
gen niet overdrijven, maar't is hier massa-
productie, de fijne kanten gaan er af, net als
in Amerika, daar zeggen ze „modesty is a
fine thing, but it don't make a poor chap
rich", maar zij hebben de ruimte daar, ze
hindcrcn niet zoo gauw, en omdat ze zich
zoo'n beetje verbeelden van dat handjevol
Puritoinsche voorzaten af te stammen, doen
ze nu en dan wat ingetogen, wat droog en
hoog, wat wolkenkrabberig, weet je.... maar
moet je hooren, iemand wil trouwen, och
zoo'n bescheiden meisje toch: „sehr intelli-
gente Dame, grosze, elegante Erscheinung,
32 Jahrc alt, mit schoner Wohnungseinrich-
tung und Wascheaussteuer sucht etc.": is dat
geen prachtaanbieding, en dan deze duidelij
ke meneer: „Lebensgliickjunger schuldlos
geschicden Mann, Angcstellter, 1.68 M.
grosz. gesund, 40 J alt, protest, blond, stram-
me Erscheinung, arbeitofreudig u. sparsam,
sehr natur- und musikliebend sowie friedlie-
bender Charakter m. etl. Mille Vermogen",
als die geen kans heeft!Kolommen vol
„gute Erscheinung, schicke Erscheiung 1
meted zooveel"; nou het is altijd goed als
man en vrouw zoo'n beetje dezelfde grootte
hebben. Kolommen vol „liebevoll, freundl.
Wesen, vorziigl. Charaktereigenschaften, in
telligent, 3000 mark, 1500 Morgen Grundbe-
f'tz, dat is ten minste beter dan al die Mar-
ken en mestal zegt de trouwlustige, dat hij
P'ano 'speelt en iemand wil trouwen, die viool
speelt, allcrgenoeglijkst nai'eve advertenties1
R. s is weer erg pessimistisch en als i'lc be-
toogd heb, dat de nuwelijksmogdijkheden in
uit land zoo moeilij'k geworden zijn, komt er:
..ovengens constateer ik met genoegen, dat de
wanzen-advertenties met Entlausungsmitteln
zooveel minder worden, het beste bewijs van
hun dcugdzaamheid, werkelijk geruststel-
lrnd
Wanneer men Munchen als centrum van
Ausfluge heeft lecTen kennen (Stamberger
Sec, Wendelstcin, Chiemsee enz. of twee-
daagsche tocht naar Beieren's hoogste punt
de Zugspitz, bijna 3000 Meter, Partenkir-
chen), is bij wijze van „Abstecher" een be-
zoek aan de omgeving van het meer van Con-
stanz zeer loonend, vooral ook als men toch
doorreist naar Zwitserland (of de Zurich
Bazel-route, of de Friedridhshafen— Mann-
:lcIIjl~TFranIcfort-lijn). Over dezen Beierschen
hoek de volgende maal,
Provinciaal Nienws
UIT OUDKARSPEL.
Emstige woorden heefs Ds. de Leeuw al-
lier Zondagmorgen vanaf den kansel gespro-
ken in verband met den overstroomden Bleek-
meerpolder. Als onderwerp was gekozen:
De prediking van het ondergeloopen land,
en het onderwerp was gegrondvest op de
eeiste drie hoofdstukken van de Openbaring
van Johannes, speciaal de arttkelen 14 tot en
met 22 van het derde hoofdstuk, welke brief
v66r 2000 jaar terug aan de gemeenschap
der Laedicensen in dezen tijd voor Oudkare-
pd zou kunnen zijn geschrevtn.
Dat door de groote bladen geschreven' is
oyer emstige plichtsverzaking, bewijst d'at ze
niet met de plaatselijke toestanden op de
hoogte zijn. Ala van plichtsverzaking sprake
is, is het van hen, die hun stembiljet niet of
verkeerd gebruiken. Daardoor blijven de men
schen op de plaats, de menschen die zich heet
noch koud ma ken om de belangen van de pol-
derlandgebruikers, doch die hun mandaat ge
bruiken om eens in het jaar op de gastdagen
eens lcklcer te eten en te drinken en om op
een vergadering eens ja of heelemaal niets te
zeggen. Zij zijn voor de aan hen toever-
trouwde zaak niet geschikt. Dat is niet hun
schuld.
Hetzelfde verschijnsel is waar te nemen bij
de Ned. Herv. Kerk, wier belangen hier to de
eerste plaats behartigd moeten worden.
Veel steun wordt door de Ned. Herv. Diaco-
nie alhicr gegeven, meer dan de kas kan drar
gen. Dit had tot gevolg, dat onlangs bedel-
brieven werden rondgezonden, om de tokom-
sten te vermeerderen. Gegeven werd niet door
hen die dit konden doen, doch door anne we-
duwtjes en daarmee gelijkstaanden een be-
drag van ongeveer 300. Even daama werd
de jaarlijksche rekening en verantwoording
gedaan en werd de traditie getrouw de
jaarlijksche gastdag hier algemeen dikdag ge-
naamd, gehouden. Door de twintig menschen
die daaraan deelnamen, werd nog eens zoo
veel gebruikt als de geheele collecte had op-
geleverd. Ook hier is het niet de schuld van
de 20 menschen die daaraan hebben deelge-
nomen, doch van hen, die de macht hebben de
menschen to het bestuur te brengen. De leden
echter aan wlen het stemrecht gegeven is,
maken daarvan geen gebruik, doen net of het
hun niet raakt. Alleen als ze den steun1 van dc
Diaconie noodig hebben, of als ze het ge-
wenscht achten, dat de domine bij een sterf-
geval een woordje komt spreken, laten ze blij-
ken dat ze leden zijn.
Wie ooren heeft, die hoore, waren dc laat-
ste woorden door den predikant gesproken.
Met het droogmaken van den onderge
loopen Bleekmcerpolder is het een en al te-
genspocd. Donderdagavond zou een groote
ccnir.fugaalpomp arriveeren, die echter pas
Vrijdagavond kwam. Vooraf was alles in ge-
reedheid gebracht, zoodat Zaterdag met
pompen zou kunnen worden begonnen, doch
het was na stellen en verstellen pas Zondag-
avond eer men zoover was, dat men binnen
mkele minuten de werking kon verwachiten.
Bijna was de buis luchtledig gemaakt, toen de
luchtpomp er door de sterke trilling afknap-
te, zoodat er toen de eerste 24 uur weer niet
aan het werken van de pomp tedenken was.
Nu hoopte men, dat Maandagavond een be
gin kon worden gemaakt, waarna binnen drie
dagen de polder weer droog zou kunnen zijn.
Het kleine stoomgemaaltje, dat steeds den
polder op peil gehouden heeft, pompt nacht
en dag door en deze heeft reeds ongeveer een
vierde van het water weggehaald. Er bestaat
nu met de minste kans meer, dat er nog iets
van de te veld staande producten behouden
gebleven is Er is van de zijde der tuinders
een comite gevormd, om voor de slachtoffers
gelden in te zamelen.
DE BLEEKMEERPOLDER.
Maandagmorgen omstreeks 10 uur is de
groote centrifugaalpomp, die voor het leeg-
malen van den Bleekmeerpolder daar ge-
plaatst is, begonnen te werken. De waterver-
plaatsing van deze pomp is van dien aard,
dat bij nacht en dag doorwerken, Woensdag-
avond het overtollige water uit den poldter
kan zijn verwijderd. Gisteren was het echter
nog gedurig eenig oponthoud, doch als de
pomp werkt, is de waterverplaatsing enorm.
L>e kleine machine rad er inmiddels al meer
u^Sehaald, alzoo ongeveer een
groote stukkeni papier, zwaar, duur ^terk-
glimm'end' papier. Boven en onder en aan den1
linker kant was elk van de drie papieren on-
geschionden en gjl arizen d: aan den vierden
kant waren ze afgerafeld, also! iem'and ze
ruw met een' mes had afgesneden, De drie
stukken .waren de helilien van drie kwarto vel-
len besdireven papier, die to de lengte, van
boven1 naar beneden, to tweem gescheurd wa
ren'.
Boven aan ieder stuk was een gedeelte van
een: snort' vignet in goud zich'tbaar; wat pre-
cies was niet uiit te maken, want het vi'gnet
d'toiddenop het veld gestaan en was dwars
miiddendoor gesneden. De brief was to het
Emgelsch geschreven, maar de naam van den-
gene, voor wien hij. bestemd was en ook de dia.
turn stoinden op de ontbrdcende helft.
In de stilte van den1 nacht hoorde ik een
denr slaan. Ik stopte de stukkeai papier in het
limnen omhulsel in den' zak van mijini broek.
Mto moest mij: niet in die kamer vinden. Met
bevende hiand'en began ik de dingen1 weer in
de tasch: te duwen. Die stukken papier, dacht
ik onder mijn arbeid, zouden tenminste den
sluier van geheimzinnigheid verscheuren, die
er Hag over het iiebaam, dat to1 de kamer diaar-
maast versfijfde. Zooveel was to1 ieder geval
zeker: Duitsoher of Amerikaan of wat hij d'an
ook was, Henry Semlin, fabrikant en spion,
had de reis van Amerika naar Engeland
gedaan niet voor handelsdoeldnden, maar
om d'at vermtoikte document te bemuchtiigem,
dat ik nu in mijn zak had. Waarom hij alleen
maar de helft van den brief had gekregen en
wat er met de andere helft was gebeurd, was
meer dan ik 'kon zeggen.... het was voor mij
'genoeg te weten, dat de belangrijkheid ervan
vcor den eeni of ander voldoende was om een
reis van de eene zijde van den' Oceaan mar
de andere te weittiigen.
Toen ik de tasch opende atootto® mdjo vin-
dgrde gedeelte.
/■aterdagavond heeft een vergadlering plaats
gehad van de besturen der Tuinbouwvereeni-
gmgen fe Oudkarspel en Noord-Scharwou-
de, om te bespreken wat gedaan kan worden
om de schade van de diverse verbouwers nog
eengszins dragelijk te maken. Er is besloten
om in verschillede Nederlandsche biaden
groote en kleine, een oproep om steun te
plaatsen en aan de Land- en Tuinbouwver-
eenrgingen in Noordi-Holland te verzoeken
het geven van steun te bevorderen
Dinsdag zou door B. en W. van Oud
karspel en Harencarspel een conferentie wor
den gehouden, met het doel om het Waters-
noodcomite om steun te verzoeken en de
schade van de betrokkenen te bepalen.
gers op iets hands, iets metaalachttgs, dat
verborgen was to' de plooien aan den hoek van
de tasch. Eerst dacht ik, dat hat een geldstuk
was, toein voelde ik, dat er iets als een speld
of zoo achter zat, en scheen het mij een bro-
che. Vluigi weer mijn zakmes erbiji en daar
lag een kleine zilveren ster, ongeveer zoo
groqt als een ster op een militaire kraag. in-
gewykkeld to dun' Itonen. Er stond een in-
schrift op, en het zag er zoo uit
Hier was nu dr. Semlin's ware visitekaar
tje.
Een tosi'gne van de Duitsche geheime poii
tie hield ik in mijn hand.
Je kunt to Duitschland niet heel ver achter
de schermeo doordringon, zonder de sporen te
ontmoeten van afdeeling zeven van de Ber-
lijnsche poiitie, d!e afdeeling, die euphemis-
tiscn ook wel de politieke poiitie igenoemd
wordt. BU'ijkbaar zorgt die voor de veiligheid
van den vorst, en van de 'aanzienlSjke perso-
nem to It' algemeen, en onder het tarij'ke ge-
vo'g; dat gewoonlij'k d!en keizer vergezelde
bij zijn bezoaken. aan Engeland, bevonden zich
ook onveranderlijk twee of drie hooggehoede
vertegenwoordigers van die afdeeling.
De vertakkingen van Abteilung Sieben zijn
in werkelijkheid veel udtgebreider. Zij1 doet, in
verbinding met1 de dagbladen, zulk werk, als
zelfs voor het Duitsche miriisterie van Bui-
tenlandsche Zaken' te vuil is; zij richt per-
soonlijke aanvallen op lastige politici to obs-
cure bliaadjes, met het doel geld af te persen,
en zij begeleidt buiiiienlandsche correspondten-
ten, die wat hinderlijk waarheidlievend zijn,
naar de_ grenzem Zij is het gehoorzame ka-
mermeisje van de afdeeling lnformatie, van
zootve] het Departement van Oorlog als van
dat van Marine en' bewijst groote diensten bij
de spionna.ge, die vooridurend uitgeoefend
wo_rdt^ op ambtenaren, politici, de geestdijlc-
haid «b test publiek ia 4
u dit 1:
Mo. 202.
6)