Alkmaarsche Gourant
De l/lan met den Klompvoet
Maandag
3 October.
F e n i 11 e t o o.
1921.
Honderd Drle en Twlntlgste Jaargang,
Provineiaal Nieuws
RAAD SCHOORL.
(Vervolg gemeenteraadsrittfag)
In behandeling twain nu het voorstel van
B. en W. om bet jachtrecht over de gemeente-
landerijen voor den tljd van 4 jaar te gunnen,
waartoe bbhoudens nadere goedkeuring yan
den Raad, bereida een inschrijving werd ge-
houden.
De voorzitter herinnexde er aaa, daf verle-
den jaar eenige dagen voor de jachtwerk-
zaamheden onfcdekt werd, dat de huurovereenr
komst met den toenmaligen pacbter was ver-
loopea Besloten werd toen, bet nog een jaar
den pacbter te gunnen^ doch belt volgen-
de jaar bijtijds te verpachten.
In bet begin van September zagen B. en W.
rich voor de zaak gesteld, waarom de annon-
ce in de blade® werd geplaatst. Alvorens ver-
der te gaan, vond spr. bet beter, bet sdhrijven
van bet raadslid1 Duin, aan bet College ge-
richt voor te lezen,
De schrijver zegt, met rerwondering te heb-
ben tennis genomen van de advertentie, waar-
bij de gemeentejacht gecombineerd met die
van bet armbestuur, publiek verpacht werd,
en wel, omdat ook niet-inwoners kooden in-
schrijven. De schrijver zou het wel zoo vriend-
schappelijk hebben gevonden, wanneer men,
als gemeend werd1, dat de pacbt te laag was
met de pachters in overleg was getreden.
Wanneer dit geen resultaat had opgeleverd,
dan was een openbare verpachting op zijn
plaats geweest, maar dan nog enkel voor fa-
gezetenen. De schrijver vroeg, of de 50 of
100, die een niet-ingezetene misschien meer
gaf de tekorten van de gemeentelijke schatldst
moest defcken en veronderstelde, dat men ail-
leen zoo iemand zou vinden, die dacht, dat de
jaoht aaneen gdegen was. De schrijver hoop-
te dat de raadsleden ntet bem geen genoegen
zouden nemen met een verpachting, die in de
krant was gezet zonder medewerken van den
raad
De vooTzltter gaf het woord' aani den beer
Duin, die betoogde, dat de verpachting ook,
voor de buitenwonenden hem bet meest tegen
stond. Een publieke verpachting is eeriijk,
mils voor ingezetenen van Schoorl. Zij beta-
len belasting en bet kornt 'hen dus bet meest
toe. Voor niet-inwoners is de jacht niets, om
dat alleflei particulier eigendom er tusschen-
door 'ligt. Tot nog toe .bracht de jacht de ge-
meente 10 en de algemeene armen f 30 op.
Dit is niet boog, maar de jacht werd' vriend-
scbappelijk verdeeld. Wie fagezetene van
Schoorl was, ton dan jagen. Wanneer het
meer moest wezen, dan bad men met de padh-
ters moeten praten, Spr. veronderstelt, dat de
Raad niet goed zou keuren, hetgeen B. en W.
in dezen deden en meen't, dat B. en W. dan,
tegenover de inschrijvers van buiten, een gek
figuur moeten staan.
De Voorzitter ziet dat niet in. B. en W. heb-
ben volstrekt niet gezegd, dat de gunning is i nutuger was, wanneer de
aan den hoogsten inscbrijverdaarover be- j
slist de Raad.
De beer Den Das was van meening, dat de
beer Duin niet over de betastingbetalers bad i
moeten spreken. De jacfat, zonder inschrijving zox\ daarom stemmen
of met uitsluiting van niet-ingezetenen, aan onder de mgezetenen.
ben toekennen, beteekent een douceurtje
den dan vrij ult gaan.
De voorzitter oordeelde, dat B. en W, in
elk geval vrij uitgaan, omdat zij de verpach
ting hebben gefaoudem met de restrictie, „b«-
houdens goedkeuring van den Raad."
Steeds heette hetde jacht is zooveel fcon-
derden guldens waard en nu is wel gebleken,
dat bet zooveel niet is.
De heer Luhrs meende, dat cte beer Duin,
die bet zoo over de belastingbetalers bad,
had1 moeten voorsiellen, dat alien konden ja
gen. De groote betastingbetaler is de arbei-
der, maar die heeft geen 40. B. en W. beb
ben uitgevoerd, wat de Raad wildte. Wij wil-
den halen1, waar bet is; bet jageni is een1 lux
werk; de arbeiders zijn buitengesloten en
daarom zegt spr. als arbeider„tracht van de
luxe-menscben te halen, wat er van te balen
is.
De beer Duin bleef ran meening, dat bet
vorige jaar niet op een publieke verpachting
was aangedrongen.
De Voorzitter meende, dat, wie z'n Pappen-
heimers kent, wett, dat een inschrijving ook
voor niet-ingezetunen geldig moet zijn, anders
zou het resultaat toch hetzelfde zijn als dat
van Yo6r 5 jaar.
De heer Duin geloofde niet, dat het groot-
ste deel van de inwoners het zou goedkeuren,
wanneer de jacht gegund werd' aan een n-iet-
inwoner, omdat hij iets hooger inschreef dan
een inwoner.
De heer Luhrs betoogde, dat de Raad toch
nooit naar de inwoners vraagt. Zou men het
nu doen voor de konijntjes?
De heer Wognum betoogde, dat het vorige
jaar geopperd was, dat de jacht niet op een
juiste manier werd verpacht. Er werd gespro-
ken van een onder-onsje. Niets is beter om
daaraan een einde te maken dan een publieke
verpachting en daartoe werd verleden jaar
besloten.
B. en W. hebben er niet meer aan gedacht.
De burgemeester ontdekte dit kort geled'en en
daarom besloten B. en W. de verpachting te
houden, behoudens goedkeuring van den
Raad.
Zij hbbben daarin geen kwaad gezien. Spr.
is van meening, dat de jagers, die wisten, wat
er zou gebeuren, zich vroegtijdig tot den
Raad hadden moeten wendem. Tegenover de
jagers bestaat geen' verplichting. B, en W.
gaan vrij uit.
De heer Duin merkte nog op, dat het be-
drag, door de Schoorlsche jagers nu inge-
schreven, door het plaatsen van de adver
tentie ut hun zakken was gehaald.
De heer Bijl meende, dat door dit gezegde
bleek, dat het goed was, dat de advertentie er
in had gestaan.
De voorzitter: De advertentiekosten zijn
er al uit. Dat hoor ik al. Wat wil de Raad?
Verpachten voor ingezetenen alleen of ook
voor niet-ingezetenen?
De heer den Das vond nu een publieke be-
steding beter. Spr. meende^ dat de heer Duin
daar nu ook v6or moest zijn, anders zou het
zijn, een medezittende bevoordeelen.
De heer Duin: Dan. zou ik dwars tegen
mijn schrijven ingaan en zoo stom ben ik
niet Spr. is een groote voorstander van
een verpachting onder de mgezetenen.
De heer Wognum was als voorzitter van
de Tuinbouwvereeniging overtuigd, dat het
ingezetenen de
jacht kregen,' omdat zij steeds het wild er
uit houden, terwijl er veel kans is, dat de
niet-ingezetenen veel wild laten loopen, wat
voor den tuinbouw zeer schadelijk is. Spr.
zou daarom stemmen v66r een verpachting
aan
aan
die 8 belasting batalende jagers, maar
koste van de niet-jagende 'belastingbetalers,
die't recht hebben, te eischen, dat de lande-
rijeni zoo duur mogelijk warden verpacht. Zij
etaan met hun 400 tegenover de 8.
'De heer Duin meende, dat de gemeente
jacht, groot 32 bunders, spr. weet niet hoe
groat de jacht van de algemeene armen: is, te
klein is voor iemand van elders, die boven-
dien niet kan weten, waar de jadht ligt. De
gemeentenaren, die met hun land te midden
van de jacht liggen, hebben bovendien een
vooroordeel tegen de lui van buiten.
De heer Den Das vond het niet onaardig,
de jacht te geven aan lui uit de gemeente,
dodi men moest den belastingbetaler er bui
ten houden. Spr. meende, dat de motiveering
van den heer Duin niet zuiver was.
De heer Luhrs meende, dat het vorige jaar
tot verpadhten was besloten, omdat veronder-
steld werd, dat er van anderen misschien
meer te halen was dan van gemeentenaren.
De heer Duin was van meening, dat over
verpachten niet was gesproken. B. en W. zou-
De heer Luhrs oordeelde, dat de heer Wog-
feri I num zich a}3 wethouder belachelijk maakte.
De inschrijving is z6o een valsche oproeping
geweest. Wie het meest biedt, moet het nu
hebben.
De voorzitter meende, dat uit het gezegde
van den heer Duin wel gebleken was, dat er
al geld genoeg verdiend was.
De heer Liihrs betoogde, dat de heer Duin
op deze wijze het recht heeft te zeggen, dat
er een true is uftgehaald, om hen op te jagen.
Hierop werd met de stem van den heer
Liihrs tegen, besloten, om de verpachting
alleen onder de ingezetenen te houden
De voorzitter decide hierop mede, dat
door den heer J. Bruin Pz te Bergen was
ingeschreven voor 110.01 per jaar en door
den heer Thijme Timmeinnan te Schoorl,
voor 85.0014.
De heer Duin verklaarde, dat de houding
van den Raad en van B. en W. hem in dit
geval reusachtig was meegevallen.
De heer Luhrs: De heeren krijgen een
dankbetuiging en misschien nog een fuif
Aan de orde was nu de benoeming van le-
den der schait'ngscommissie voor de Rijks
door Douglas Valentine,
©ottftoriseerde vertaling van W. P.
CNadruk verbodea,).
;,Eon kel'lnier's pak, voor de Liniem-str.asse
m hij. Toen: bracht hiji mij naar een sl'aapka-
mer, waar een gedra.geni pak van slechlte .Duit-
sche stof op een1 sofa uitgespreid lag. Hij liet
mij d'it aantrckken, en gaf mij toen een kale,
gnoenige overjias en een vettigen, groenen1 vilt-
hoedi
,^ZtooP ze! hij. „Wanneer u rich nu fa een
paar diagen' niet schieert, dan> ziet u er gefknipt
uit voor nw roiP een opmerking, die hoe- i
wel aanmioedigenid, toch niet complimenteu* i
was.
Oi| gaf mil een wollen.' das, die ik om mijn j
hals mioest slaan, zoo, d'alt het ondendeel van j
mijlni gezidht bedefct was en met dien vettigen i
hoed tdliep in mijn oorem gedrukt en. die afge-
diragen, verfomifiaaidd kleereoi' m.oet ik zeggen, j
dlat ik er vrij' schooierig uitzag, wel een: tegen-
eltell'ing met den welgrfoleeden, keurigen man., j
die een half uur te voren1 het huis was' bdnnen-
gekomen.
,yNu, Julius" zei Kome, oolijk, „bomi jongen, j
nu zullen we samien de betrekfking gaan eoe-
ken, die ik voor je gevonden heb."
Een huumjtuig stond fa' die sfcraat en' wij: j
gingen er samen fa. 'De joodl babbelde igenoe- j
gelijk, terwijl wiji door de dhistemis rammel- j
den. Hij' maakte niij! een' compliment over mijn
vemuflt fa' het ontcijferen van Francis' bericht.
„Hoe vindlt u mijn idee?" zei hij. Achilles
it zijn tient".... diat i» hot dovies vaq het go-
aime gedeelte vanlm ifa. beroep u beamijjst
de vergelijkfag, niet waar? Achilles, die zich-
zelf ver van rijin leger houdt en jonge man-
nen zooals u, die de bezigheden van den' vre-
de vertiiezen baven het harde oorlogsberoep
Enkele van' mijn klanlim, die een fclassieke op-
voeding hebben gemote®, vonden mijn devies
zeer humoristisdh."
Hat rijltuig zette ons al op dem hoek van de
Friedrich-Sfaasse, een nauwe, vieze dwans-
straat met vuiile hufizen en onooglijke winkels.
De straalt was op dat uur geheel verlaten,
slech'ts een enkele poliitieagent liep er toevallig,
maar uit keldlers, met trapjes, die van' de
straat af naar beneden voerden, klonken het
getfagel van autopiano's en uitbarstingen van
vTool'ijkhoid1, ten bewijze dat dte Linienstrasse
nog' lang niet in slaap was.
Voor eem der keldergangen stond de jood
stiL Ondferaan de steile .trap van de straat
naar. beneden1 was een glaze®' dteuf, geheel be-
slagen door dd wanrne a'imosfeer binnen. Kore
gfag naar beneden. Ik volgde hem.
Een wallgelijk warme ludht, vol afschuwe-
lijken'.'tabaksirook, kwam ons tegemoet, zoodra.
wij' de deur operate®.
Eerst kon ik niets zien behalve een verba-
zend dikken man, tegen een' dichit gondijn van'
rook, die aan: een tafel zat voor een: enormen
pul bier. Toen de rook wegtrok ond'erscheidde
ik een' lange fcamer, laag van verdieping, met
ideine itafdltjes langs befde zijde® en aan het
eiod een Ikleim buffet, bedfiend door een opzlch-
tig vroiuiwspersoon' met geverfd haar. De mees-
te tafeltj'es' waren bezet; er was een ombe-
schrijifelijfc lawaai en de rook was te snijden.
Eem vrouwestem schreeuwde: „Doe de deur
didht, alsjeblieft, ilk bevries hier!" Ik gehoor-
zaamde en. volgde Kore, die aan een tafel-
tje gi'ng zitten. 'n Man in hemdfemouwen1 die
hier schonk aan het buffet, liet zijn bier-
kraaa in dfa siteek, kwam dwars door de zaal
aft&r More ton, groottn hem' harteliik em woag
V
inkomstenbclasting, ter voorafaifna In de
vacatures van de heren J. Duin en J. Kuiper.
De aanbeveling van B. en W. luidde: voor
de vacature Jb. Kuiper: 1. A. van Lienen Sr,
2. J. N, Kroon. En in de vacature J. Duin:
1. H. H de Zeeuw; 2. D. Ru«.
De heer Luhrs wilde breken met de tot nog
toe gevolgde manier van doen en een betaald
persoon uit een andere gemeente aanstellen.
Dit kost wel eenig geld, maar het komt tien-
voudig terug, want zoo'n persoon staat
vrij.
De voorrifter zelde, dat het idee van den
heer Liihrs in strijd was met de wet. Spr.
was voorts van meening, dat menschen uit de
gemeente de inkomsten van hun bekende per-
sonen beter kunnen nagaan dan een vreemde.
Het idee van den heer Liihrs werd niet on-
dersteund, waarop de heer van Lienen met 6
stemmen tegen 1 op den heer Kroon en de
heer de Zeeuw met 5 stemmen tegen 2 op
den heer feus werd gekozen.
Het hierna volgende voorstel van B. en W.
was, om aan den liinwerker, den heer F. Wit-
te, op diens verzoek, met ingang van 1 Octo
ber eervol ontslag te verleenen.
De voorzitter deelde mede, dat het verirek
van den lijnwerker om gezendheidsredenem
geschiedde; de man was een uitstekend mon-
teur, maar minder geschikt voor het klimmen
in de palen.
De heer den Das dacht, dat de man over-
belast was geweest met werk. Hij was be-
noemd op 22 per week, met de gedachte,
dat hij tijd zou overhouden, terwijl gebleken
is, dat hij tijd tekort kwam. Spr. veronder
stelde, dat de te lage salarieering en de over-
belasting met werkzaamheden oorzaak wa
ren van de ontslagaanvrage Hieruit kan
worden opgemaakt, dat het van spr. juist
was gezien, dat het niet aangaat, een lijn
werker aan te stellen met het vooruitzicht,
dat hij er wel wat bij kan verdienen.
De voorzitter geloofde, dat de lijnwerker er
wel wat bij kon verdienen. Voor het bedxijf
was deze regeling z. i. ook de beste. Daar-
door voorkomt men conflicted Het geld op-
halen had er niet bij moeten zijn.
De heer den Das meende, dat wel geble
ken was dat de man geen bestaan heeft kun
nen vinden.
De heer Luhrs betoogde, dat nu wel ult-
kwam, dat de heer den Das en hij: gelijk had
den, toen zij v66r de benoeming betoogden.
dat de Raad zich op een foutief standpuut
stelde om bij de salarieering rekening te hou
den met bijverdiensten. De man had daar-
voor geen tijd. Dag en nacht was hij voor het
bedrijf beschikbaar. Hij heeft zich nu te Alk-
maar in een parkticuiiere betrekking zeer ver-
beterd. Dat hij geen klimmer was, betwistte
spreker.
De heer Duin was het met den voorzitter
eens. De heer Witte was een uitstekend mon-
teur, doch miste de kracht, om boven fa de
paal de lijnen strak te trekken.
De heer Polle erkende, dat den heer Witte
den tijd oritbrak, er iets bij te verdienen.
De heer Liihrs: Dus de Raad heeft niet
goed gezien.
De voorzitter was het er niet mee eens.
Spr. maakte zich sterk, dat men ook nu voor
22 wel weer een goede lijnwerker zon krij
gen. Spr. bleef het practisch vinden, dat ae
man ook particulier werk mag doen.
De heer van Lienen zeide, dat er de vorige
maal 18 sollicitanten waren; het moet er niet
om gaan, om de belasting op te drijven.
De heer Luhrs: Als men slecht betaalt,
krijgt men slechte arbeid.
De heer Duin betoogde, dat het bij den
heer Liihrs gaat om het idee en dat deze om
de kosten niet geeft.
Met algemeene stemmen werd hierop het
gervraag.de eervolle ontslag verleend.
B. en W. stelden hierop voor, om voor het
meter-opnemen en het geld ophalen bij het
electrisch bedrijf iemand te benoemen op een
jaarwedde van 400 en den lijnwerker van
deze werkzaamheden te ontlasten.
Gebleken Was, dat dit veel te veel tijd van
den heer Witte had gevergd, die daarvoor
dan ook veel steun van anderen heeft gehad,
waarom B. en W. in overleg met de commis-
sie, dit voorstel doen.
De heer Liihr begreep niet, waarom men
hem verweet dat hij de kosten opjoeg. Het
kost nu toch ook if 400.
De voorzitter zeide, dat dit niet het geval
was; dit bedrag werd tot nog toe vrij zeker
aan een lossen werkman betaald en de te be
noemen. lijnwerker zal bij uitbreiding mis
schien nog wel eens een kracht noodig heb
ben. Er is werk, dat een persoon niet kan
doen.
De heer Duin wees er op, dat het bedrijf
begon met 280 aansluitingen; thans zijn er
430 tot 450, waarota de oottmtote tot do
conclusie is gekomen, dat do werkzaamheden
gesplitst moeten worden.
De heer den Das bleef van meening, dat
het toestaan van bijwerk verkeerd ia. De
heer Witte dacht het eerst aan zijn werk en
dan aan zich zelf. Hij is die dupe gewordon
men kan het ook anders treffen.
De heer Bijl meende, dat, al wordi het sa-
laris 300 hooger gesteld, men nog niet ze
ker is, dat de nieuwe functionnaria doct als
de heer Witte.
De heer den Das oordeelde, dat men dan
meer recht van spreken had.
De heer van Lienen meende, dat hot wel
mogelijk was, dat men met het safaris kon
rondkomen. Vele bewoner# van Schoorl heb
ben het lang niet.
De heer den Das oordeelde op het oogen-
blik een loon van 22 te laag.
De heer van Lienen beweerde niet, dat het
hoog was, maar ontkende, dat men er niet
van kon roadkomen.
De heer Liihrs wees er op, dat de belas-
tingen hooger worden em dat de loonen van
de arbeiders te Schoorl nog lager worden
Spr. vroeg, of de heer van Lienen soms dacht,
dat de Schoorlsche arbeiders soms niet on-
gelukkig zijn.
De beer Duin begreep niet, dat de heer
Liihrs, die vrijwillig in de gemeente was ge
komen, nog in Schoorl bleef.
Op een vraag van den heer Bijl decide de
heer Polle mede, dat naar schatting 10 dagen
in de maand noodig zijn om het geld op te
halen.
Het voorstel van B. en W. werd hierop
met algemeene stemmen aangenomen.
Rondvraag.
Op een vraag van den heer Luhrs zeide de
voorzitter, dat met het doen van een oproep
van een lijnwerker gewacht was op een be-
slissing van de vergadering over het splitsen
van de werkzaamheden.
De heer Duin zeide nog, dat de commissie
voor de betrekking van geld ophalen een ad
vertentie wilde plaatsen, maar alleen ingeze
tenen van School in aanmerkfag wilde laten
komen.
De heer Luhrs zou gaarae het ledigen van
de beerputten in den zomer beter geregeld
willen zien,
De heer den Das meende, dat de vreemde-
lingen er rekening mee moesten houden, dat
Schoorl een plattelands gemeente is. Spr.
vond eau de cologne een verschrikkelijke
stank, maar moet daarvan door het vreemde-
lingenverkeer toch genieten, Deze moeten
nu de andere stank maar voor lief nemen.
De heer Liihrs had meer het oog op de
venzamdpl'aten van faecalien bij pensions
en zomerhuisjes, die vaak te klein zijn in
verhouding tot het aantal menschen. Spr
meende, dat niet alleen de zomergasten, maar
ook de inwoners overlast ondervinden van
het op onoordeelkundige wijze ledigen van
die putten.
De heer den Das meende, dat daarin door
de bouwverordening reeds was voorzim.
De voorzitter bevestigde dit.
De heer Liihrs meende, dat men niet kon
volstaan met een regeling op papier en zag
daarom gaame, dat aan de verordiening de
hand werd gehouden.
De heer Bijl vond het noodzakelijk, dat een
paar te Schoorldam op het water geplaatste
borden ter waarschuwing tegen de electri-
sche kabel, in het belang van de schippers
wat hooger geplaatst werden.
De voorzitter zegde voorziening toe.
De heer Duin vroeg, of het niet mogelijk
was, de wed. Bot toe te staan, oen te bouwen
huis was meer naar den anderen kant te zet-
ten, opdat het wat meer van het oude huis
komt af te staan. Spr. zou het niet erg vin
den, wanneer de overgangsweg daar kwam
te vervallen.
De voorzitter betoogde, daf men bi
nieuwbouw het oog moet houden op een mo-
gelijke wegverbreeding. De zachte weg is een
publieke weg en men moet voorkomen, dai;
het te bouwen huis later in den weg komt te
staan.
De Raad was algemeen van meening, da
het gewenscht was, den weg te behouden en
oordeelde het ook noodig, bij nieuwbouw
er rekening mee te houden, dat de weg ver-
breed kan worden.
De heer' Duin vestigde nog de aandacht
op de gaten in de Breelaan. Spr. wilde de
verzakkingen met puin opvullen
De voorzitter zegde voorziening toe.
De heer Wognum deelde mede, dat hij er
met de werkzaamheden aan de wegen, wan
neer er geen werkloozen bij komen, tot
Nieuwjaar kan komen. Wannoer er werk
loozen bij komen, dan kan spr. niet meer bo
ons wait wiji zouideni gebruike®. Kore stootte
miji aan met z'n eliboog.
„Ieder een Boomekiamp, Haase," zei hij,
Hoofdstuk XIV,
Klompvoet komt bi} Haase.
Koine gfag dadelijk met dten man fa hemdts-
mouwen naar ee® lachiterkamer. Ik dacht, dat
die ma® wat de faerbergier moest wezen, e®
even' later wenkte de peenharige juffrouw ;aa®
het buffet mij, d&t ik hem voljgen moest.
,,Diit is Julius Zimmerman, de jonge mia®,
va® wie® ik u gesproken heb," zei de jood;
■toen wemddle hiji zich: tat mij
„Herr Haase will je hier ails kdfaer nemen
op miijhi aanlbeveling, Julius; nuaak diat ik
gee® berouiw hoef te hehbe® over mijn vrien-
deldjkheid
De man1 in die hemdsmouwe®, ee® groote,
dikke kerd', met een grof gezfcht em een reua-
aditige onderkfa^ grinmkte luid.
„KolossaI!" riep hij. „Herr Kore heeft ple-
zier in de grapl AiusgezeichnetEm schelm-
acbtig schiuddle hiji het hioofd 'tegen mij.
Daanop nam Kore afscheid, met die belofte
na ee® paar daigen nog eens aan te komen om'
te zien hoe het met mij ging. iDe herbergier
opende een liage deur i® den hoek e® ik zag
een soont va® groote kas't, zonder ramen en
afechuwelijk muf en stoffig, waar twee on-
smakelijke bedden' standen.
„Hier zul je slape®' met Otto", zei de her
bergier. Hiji wees op een vuil' wit voorschoot,
dlat op een> va® de beddenl ag, gdbood mij' mijn
overjias eti ja® uit te trekken en het voorschoot
aan te doe®
JDat was van Jtofaann," zei hij, miaar Jo-
hann heeft het niet meer noodig. Een goeie
jonge®', Johan®, maar roekaloos. He heb al-
tijd wal gQzegpdj, dat bet wogf
hem zou afloopen." E® hiji lachte hardl
„Ga nu maar helpen met bedieneu," gfag
hij. voort. „Otto zal je wel wijzen wat je doen
moet."
Eh zoo werd1 ik hfanen de vier en twfatig
uur beurtdfags spion, zickenoppasse;' sn kell-
ner.
Laat ik niet uitweiden over de vemede-
ring va®' de dagen die volgde®. Die kelder-
kroeg was ee® poel va® fagerechtigheid e®
terwijl ik het uitschiot van de menschhddi, dat
daar 'e naichts bijee® was, bed'iende, voelde ik,
dat :iJk inderdaali wel tot de diepsite .gezonken
was. Hetw -as ee® echt dievenholwat ze
in de faelijke Juddische dievemtaal1, dat is fa
de boeven'taal van modern Diudtschland een'
„kaschemme" nioemen. 'Niooit i® mijn leven
heb ik zulfce 'brutale gezichten gezien als, die
weike hier's nachts maar mij gluurden door
de® nevel van rook, terwijl' ik in mij® sjofele
Duiilteche kleedij van het eene tafeltje naar het
andere school. B'oeve®, gauwdieve®, helers,
schurbe®', prostifaee's en wijven van .allerle.
soort kwamen dike® avond fa Herr 'Haase'a
bierkelder bijee®'. Veel1 va® de mannen droe-
va® een Schotsan sergeant....„der Hochla®-
gen de vuile en verschoten undfonnen, die den
sofldaat, pas van het ront teruggekeeid, ver-
riede®', en- wamneer ik die akelige, vosachtig
sluwe gezichten zag, rood va® de®' drank, kon
iik iets van de dieplte va® Belgie'a ellendie pel
le®.
iHet igesprek liep altijd over misdaden en
geweldpeginge®. De mannen van het fro®'
vertelden' gretig van roof- en hraspartijen/ fa
eenzame Belgische dorpen of weidden met
sterachtige welbehagen ult over die verschrik-
kinge® van ^t sl'agveld, over de bergen van'
halfvergane lijken, en de afschuwelijke ver-
miinkfa'gen, die zij: van de dooden hadde®' ge
zien. Ook dede® ze verhalen van „wraak",
di« ufanomau was op ,^d£e vanudslijiM Ea®ad-
talrn, waarom kij vroeg of er geen voonie-
nfag getroffen moest worden.
De voorzitter deelde mede, dat er vddr No
vember weer een vergadering zal worden
uitgeschreven.
De heer Wognum meende, dat de arah dan
fa die vergadering wel geregeld kon worden.
De Raad ging hierop fa comite. Na hen
opening werd medegedeeld, dat tot aankoop
van een huisje met grond van den heear
Klanker uit Bergen, gelegen fa de Nolle* te
Schoorl, was baloten.
Hiema sluitfag.
UIT BERGEN.
De ltatste raadsvergaderfag was er on-
getwijfeld eene van groote beteekeois voor de
gemeente.
Na hetgeen wij schreven over het aanstel
len van dtt wijkverpleegster voor het hygifr-
nisch toczicht op de schoolkindenen, is het
overbodig te verklaren, dat wij er ons over
verheugen, dat de Raad met algemeene stem-
men besloot op dit besluit terug te komen en
alsnog een schoolarts aan te stellen.
Het honorarium voor diezen funtionaris
van 1 per kind, komt ons, in verband met
hetgeen daarvoor elders betaald wordt, niet
gering voor en wij houden ons overtuigd, dat
de benoemde medicus, die reeds eerder ver
klaarde het honorarium voor een andere ge
meentelijke medische functie te hoog te vin
den, de eerste zal zijn die dit met ons eens is.
De hoofdzaak is evenwel, dat de ouders
van de fa Bergen schoolgaande jeugd er van
verzekerd zijn, dat hun kinderen bij het vol-
gen van het onderwije ook door een medicus
worden gadegeslagen. Zij, die weten van
welk een groot nut dit kan zijn voor de kin
deren in hun verdere leven, brengen gaame
het aan deze maatregel verbonden ffaancieelc
offer.
Dat de heer Bogtman de gelegenheid, bij
dit voorstel geboden, aangreep om tegen den
druk op de gemeentekas, door de bijzondere
scholenbouw uitgeoefend, te sputteren, is
volkomen verklaarbaar De nieuwe L. O
wet werkt volkomen rufneerend op
de gemeentekas. Bergen wordt straks wel
voor een bijzonder staaltje van onmogelijke
wetgeving gesteld, waardoor bewezen wordt
dat de 100 politieke heeren fa den, Haag bij
het tot stand komen van de wet meer hebben
gelet op de wenschelijkheid om een van de
politieke geschilpunten, dat jarenlang aanlei-
ding gaf tot fellen strijd, uit den weg te ruL
men, dan op de praktische uitvoering.
Men behoeft slechts ee® gewone dosls
gezond verstand te bezitten en niet door po-
litiek beneveld te zijn, om met ons te erken-
nen, dat het hoogst onbillijk is, dat de Ber-
gensche belastingbetaler de kosten voor het
instandhouden van het R. K. Patronaat, dat
geheel bezocht wordt door leerlingen van ou
ders, buiten de gemeente woonachtig, zal
hebben te betalen.
Wanneer iets ten laste van het Rijk moest
komen, dan zijn het zeker de kosten van fa-
standhouding van deze school.
Dat de Rijkswetgever dergelijie kosten ten
laste van de gemeenten heeft gebracht, is
zoo absurd, dat men gewoon verbijsterd staat
te lezen, dat dit het geval is.
Wij gaan dan ook zelfs zoo ver met te he
wer en, dat o. i. zelfs de kosten van den
schoolarts, verbonden aan het behandelen
van de leerlingen van deze school, niet ten
koste van de gemeente behooren te komen.
Wel zijn wij met den heer Hoksbergen van
meening, dat de Raad met deze kosten voor
de gemeente te voteeren, straks in het toe
staan van de gelden voor het instandhouden
van een te bouwen neutrale Ulo-school nog
geheel vrij staat. De leerlingen die deze
school bezoeken, zijn leerlingen van ouders
uit de gemeente. De kosten voor den school-
arts zijn geheel dezelfde of zij al dan niet de
openbare school bezoeken.
Met voldoening vemamen wij', dat de Raad
straks in meerderheid zich tot het uiterste zal
verzetten tegen het opleggen der verplich
ting tat instandhouding yan de de gemeente
ruineerende overbodige bijzondere scholen.
Daartoe zal het ter nadere verdediging
van dit standpoint verwijlze® wij onar hot
hoofdartikel fa dit blad van Zaterdagavond
wel moeten komen.
Wij zijn benieuwd hoe straks de houding
yan de R K raadsleden zal zijn, die, als het
in hun kraam te pas komt, nog al eens hun
geschokt rechtsgevoel demonstreeren, doch
vreezen, diat dan wel1 zal blijken, diat 'bij hen
het politiek belang boven dat Yan: db gemeente
zal worden gesteld.
Dr. Dekker, die voor zijn belangloozen,
veelomvattenden arbeid ten behoeve van het
Witte Kruis aller waardeering .verdient en te-
recht ontstemd was over de van wantrouwen
schen."
Be® verba af fa bet bijzonder, van Set lot
der" mioetrnjeten zie hem1 in» di't dlilkwijls op^e-
d'isobte verhiaal.... kan me nog doen beve® van
machitelooze woedb, wiaoneer ik er .aan denk.
Op zekeren .avond werd' mij® oor geftroffe®
door het noetnen va® het woord Espl'anade-
Hotbl1. Ik ging fa de richtiog van het tafeltje
en boorde twee fawaaiiig gekleedc opschep-
peris en_ee®' vuile, eemeene straatmeid met he-
wondering sipreken over miij|n diaadl
Klompvoet heeft toen zijn man gevonden',"
riep de vrouw. „D:ie vuile bond! Maar waar
om heeft dlie Engeteche spion niet mean® zijn
slag gestagen en die® schurk gedood'? Bah!"
Em ze spuwde gracieuselijk op het zaagsd
op den vloer.
,,Ik zou voor geen' geld Tn ®em man z'n
seboenen staan", bromde een. van de mannen.
„'Niem,and' is ooit n'og Klompvoet db baas ge
weest. Herinner je je nog Meinhardf, Franz?
Die wou ook pnobeere® Kl'ompvoet beet te ®e-
me®', en hoe dat af liep, weten. we wel
„Ze zoeken de heele stad af naar die®' En-
gelschmian," amtwoorddb db andere ma®,
„VogeI, die voor afdeefling Zeve® werkt,... Je
weet wel, wie® ik bedod,... die verteldb het me.
Ze bebbe® allie hotels i® Berlijn en fa. de voor-
stede® afgezocht, mlaar ze hebben hem' niet
gevonden. Giisteremavond hebben ze ee© in-
vat gediaan bij1 Bauier fa de Favoriltenstrasse.
De Engelschma® was er niet, miaar ze pak-
ten. dirie of vier araderen, waar ze naar zoch-
teni, Fritz en ee® andere® desenteur ook. Ib
was er zellft bijina bijl!"
Steedis hoorde ik dergelijk soort tOespelin-
liingen over mij® dlaad em; altijd fa bewoor-
diingen vol lof en bewondbring, maar db
naami Klompvoet der Stelae werd1 ah
tijd met afschuw ea vreea genoemd'.
vawlgd.)
M«. *31.
