Alkmaarsche Gourant
Ds Men met den Klompvoet
Woensdsiir 12 October.
Jstadsnieuws.
F n i 11 t o n..
Honderd Drie en Twintigste Jaargang.
SALARISSEN EN LOONEN
VAN AMBTENAREN, WERKLIEDEN
EN POLITIE.
(Vowolg.)
De tweede vraag diie wij ona, naact die
van de veraadering in de kosten van levene-
onderhoud gesteld hebben, is deze: wdlke is
de stand der arbeidsmarkt? Hoe verhoudoi
zich hier vraag en aanbod? Wij weten wel,
dat velen deze vraag minder belangriik van-
den en wijzen op de sociale taak die de ge
meente heeft te vervullen. Zij zeggen: de ge-
meente mag niet volstaan met het minimum
te geven, waarvoor zij haar werkliedien en
ambtenaren krijgen kan, zij heef{ in het po-
sitief eoheppen van den wenscbelijlken le-
vensstandaard voor te gaan, ook zonder dat
daartoe de economiscne noodzakelijkheid
tia»r dwingt Wij zullen de laatsten zijn cm
dit te ontkennen, doch ook zij die aldus apre-
ken zullen toch hunne aandacht aan den
stand der arbeidsmarkt niet onthouden kun-
nen en na hetgeen wij ir den aanvang om-
trent de moeilxjkheid, ja de onmogelijkheid
om denwenschelijisti levensatandaard te be-
palen, schreven, zal het duidelijk zijn, dat
ons college dit punt naast de indexqjfera het
belangrijkste heeft gevonden, ja het eenige
dat de zoo gcwenscihte vastheid biedt. Wat
leert nu de erv|ring ten aanzien van vraag
en aanbod der arbeidsmarkt?
Bij de vacatures van den laatsten tijd is
ons gebleken dat het aanbod in sterke mate
toeneemt. Dit valt niet te verwonderen, in
dien men bedenkt hoe de toenememde malaise
en onzekerheid in het particuliere bedrijfs'le-
ven het zich begevem in den overheidsdienst
met zijn waarborgen van vastheid van werk-
gelegenfheid en inkomsten steeds begeerlijker
doet lijken. Dit geldt natuurlijk niet in gelij-
ke mate voor alle werklieden en ambtenaren.
Met name ten aanzien van de hoogere amb-
v ten-area moet de vrees gekoesterd worden,
dat het particulier bedrijfsleven aan velen
hunner een betere positie en betere vooruit-
zichten blijft aanbieden, en het aanbod Yan
den arbeid dezer ambtenaren derhalve niet
te groot mag worden geschat. Voor de lagere
rangen der ambtenaren en voor de werklie
den geldt het echter zeer zeker wel. Bij de
vacatures van den laatsten tijd was zoowel
het aantal als de kwaliteit der sollicitanten,
vergeleken met b.v. die van een jaar terug,
opmerkdijk. Ook hier dus een verachijnsel
dat in algemeen economischen zin er van
zou moeten afhouden- tot loonsverhooging
over te gaan.
Ten aanzien van de vraag naar arbeids-
kracbt, voor zoover deze vraag -althans van
overheidsorganen uitgaat, moet opgemerkt
worden, dat het tegenwoordig overal tot
uiting komend streven naar bezuiniging een
uitbreiding van arbeidsgeltegenihdd evenmin
mag doeri verwachten. Het aantal der werk
lieden en ambtenaren in overheidsdienst mag
dan wellicht voorloopig nog niet sterk ver-
minderd kunnen worden, zoolang de aard
der overheiaswerkzaamhedefi zoo ingewik-
keld, haar omvang zoo groot blijft, ala op
het oogenblik het geval is, uitbreiding van
dat aantal zal toch zeker in steeds meerdere
mate tot de uitzonderingen gaan behooren.
Evenwel, men zal ook rekening moeteni hou-
dm met de belooning, ^elke elders aan over-
heidsperaoneel en met name aan gemeente-
personeel aangeboden wordt. Deze loohai
nu blijken! inderdaad In de meeste der voor
vergelijking in aanmerking komende gemeen-
ten! hooger te zijn, sootns zelfs belangxijk faoo-
ger dan in Alkmaar. Gevreesd moet dus
worden, dat andere gemeenten goede werk-
krachten uit Alkmaar weg zulleni trekken, of
dat deze naar Alkmaar niet solliciteehen en
dus in de andere gemeenten; blijven zullen-.
Dit is inderdaad een reden zij het een, reden,
van zuivere utiliteit (immers de vergelijking
bewijst nog niet dat Alkmaar te weinig be-
taalt) om de' salarissen te verhoogen. Het
argument is echter klenimender naar mate
het hoogere ambtenaren geldt en ten aanzien
van de hoofden van bedrijven en takken van
dienst heeft het met name bij ons college en
blijkbaar ook bij de Commissie zwaar gewo-
gen. De ervaring leerde hier, dat met de te-
genwoordige of tot voor kort geldende aala-
rissen de verkrijging nooh het behoud van
eerst-klaa-leiders, voor een gemeente een te-
vensbelang, dat niet te hoog -aangeslagen
kan worden, verzekerd i».
Thacs de conclusie onzer overwegingien.
Zij is deze: hoezeer men ook de redenen die
tot Loonsverhooging aansporen hoog moge
aanslaan en ook wij zija hiertoe geneigd
daartegienover staan zooveJe arguineniten
om een blijvende verhooging over de geheele
linie te beperkeni, zoo niet bepaald ongeraden
te doen schijnen, dat wij meenen ten aanzien
van het grondloon voor de eerate groep der
werklieden niet verder te mogen gaan dan
de voorstanders van het nhndere in de Com
missie. m. a. w. U te moeten, voorstellen die
voor ae 5 groepen der werklieden te bepalen
op resp. 27.—, 28.80, 30.60, 32.40
en 34.20. Aangezien de afotand tuaschen
de minima der groepen van 1.35 wordt
1.80, beteekent dit dua nog een naar boven
verhoudingsgewijze toenemende verhooging
van het grondloon voor alle groepen, behal-
ve de laagste, terw^l voor wat dleze groep
betreft opgemerkt moet worden, dat ook zij
vooruitgaat, daardoor, doordat aan hen die
tot deze groep behooren een vierde periodie-
ke verhooging wordt ia uitzicht gesteld.
Overigens dient nog te warden opgemerkt,
dat aan den anderen kant een goed werkman
niet lang tot deze groep zal behooren en
voor hem door de mogelijkheid van overgang
in hoogere groepen perspectief op verbete-
ring van positie bestaat.
Voor wat de ambtenaren en de politie be
treft ligt de zaaj: eenigazins anders. Hier
doet zich n.l. het op het cerate gezicht eeniga
zins verrassend verschijnsel voor, dat de
Commissie, anders dan bij de werklieden,
tot eenstemmigheid is kunnen1 komen. Wij
noemen dit eenigszins verrassend, omdat
van het oogenblik af, dat er verband gelegd
wordt tusschen de ioonen der werklieden en
de salarissen van ambtenaren en politie en
het grondloon van de eerste groep der amb
tenaren en van de politie aanknoopt aan een
bepaald punt in de loonscbaal der werklie
den, verwacht zou moeten worden, dat het
onoverbrugbaar verschil van gevoelen in den
boezem der Commissie ten aanzien van de
werklieden, zich als een onafwendbaar nood-
lot naar de ambtenaren en de politie voort-
geplant had. De Commissie heeft terecht ge-
vocld dat zij van deze blijkbare inconscquen-
tie een verklaring moest geven en1 deze is dan
ook in haar rapport te vinden: het blijkt dat
de Commissie in zeer groote mate er aan
gehecht heeft om althans ten aanzien van de
ambtenaren en de politie tot eenstemmigheid
te geraken. Daartoe moeten de oorapronke-
Lijk ook hier bestaande voorstanders van een
uentie de voorstanders van het mindere voor
,e werklieden moeten brengen, en welk be-
drag zouden de voorstandCTS van het meer-
dere hebben gevonden, indien zij slechts zui-
ver consequent waren- geweest? Dezelfde
isragen stelden wij ons ten aanzien der poli
tie, waarbij de Oommissie meent dat het aan-
knoopihgspunt bij de IVe Groep der werklie
den of nog een weinig daarboven moet wor
den gezocht.
De Commissie, aanvankelijk van oordleel
dat het juiste aanknoopingspunt vaii de eer
ste groep der ambtenaren bij de I lie groep
der werklieden lag, -is later van meendng
veranderd en peende dat dij: punt tusschen
de Ille en IVe groep moest worden gezocht.
Aangezien zij hiennede wel niet anders kan
bedoeld hebben dan julst het midden drier
beide groepen, is dit punt due voor de voor-
standCTs van net mindere 31.50 geweest,
voor de vooratandera van het mesrdere
33.30.
Rekent men deze cijfera om tot een jaar-
loon dan fcrfj'gt men resp. een bedrag van
f 1638.— en 1731.60. Indien derhalve
thans ten aanzien van "de ambtenaren; beide
deelm het eens blijken te zijn gewordeni op
een bedrag van 1600.— dan moet geoon-
stateerd worden, dat dit kwalijk nog het re-
sultaat van een- compromis kan worden ge-
noemd. Het zal ntoeilijk kunnen worden' te-
gengesproken, dat de vooratandera van het
meerdet;e hier volledig geoapituleerd hebben
en dan nog moet het feit, dat zelf® de voor
standers van het mindere het door hen ge
vonden bedrag van 1638.— zoo sterk naar
beneden afrondden tot 1600.opmerke-
lijk worden genoemd.
Wij willen thans uit deze berekeningen
twee ooncljusies naar voren brengen. Ten
eerste meenen wij, dat blijkens hetgeen bij1 de
ambtenaren geschiedde zij, die bij die werk
lieden het mindere voorsteTden, door de voor
standers van het meerdere in het gelijk zijn
gesteld. Dit mogen dte laatsten zich niet in
die mate bewust zijn geweest, doch het feit is
er slechts te mierkwaardiger door. Aan de
vooratandera van het meerdere is bij de uit-
werking van hun beginsel voor de ambtena
ren niets minder gebleken, dan de onhoud1-
baarheid van dat beginsel. Zij vonden een
grondloon voor de eerate groep der ambtena
ren van 1731.60, doch hebben de verwe-
zenlijking daarvan, zelfs bij een' scterke af-
ronding naar beneden- geen oogenblik voor-
gestaan. Intuitief hebben, zij als't ware ge-
voeld dat zoodoende de gansche salarisrege-
ling voor de ambtenaren op een veel te hoo-
ge basis zou worden opgetrokken en zij
hebben zich er mee kunnen vereenigen ten
slotte met het andere deel accoord te gaan
op een' grondloon- van 1600.Dit heeft
de positie van dat deel der Commissie, dat
voor de werklieden het mindere voorstelde,
buiten-gewoon veraterkt, en ons met te mccr
vertrouwen in de juistneid van ons stand-
punt ten aanzien; van de loonen der werklie
den; de partij van d'at deel doen kiezen, en
het voorstel van het andere deel onaanne-
melijk doen achten. ^fiet alleen het beloop'
der indexcijfers, maar het andere deel zelf
der Commissie heeft later, n.l. bij de vaststel-
ling van de salarissen- der ambtenaren, de
vooratandera van het mindere gelijk gegeven.
Nu onze tweede conclusie; zij is deze: in
dien de R-aad niettegenstaande de mealing
door Douglas Valentine.
Geautoriseerde verbaling van W. E. P.
(Nadruk verboden).
39)
„H!et zal votetrekt niet zoo gemakkelijfc zijn
om door dit bosch te komen," zei hij twijfe-
lend, „het wordt -aan ale kanten afgepatroui'l-
leerd, maar ilk weet een' plefc, waar we ons
goed konden verechuilen voor een dag of twee
in afwadhting van een kans om er vandoor te
gaan. Maar op het oogenblik hebben we men-
scheidjkeriwtijs gesprakeni geen.enkele kans o-m
er d-oor te komendaar zal die baas met z'n
hoogen schoen wel voor zorgen. En ik Yind
die geda-ohte naar Bellevue te gaan nu ook
niet pleizierighet zai ontzettend gevaarlijk
zijn voor Monica."
„Da;t geloof he niet," zei ik. „Het heele huis
zal- overetroomd zijn met menschen: gasiten,
bedienden, kloppera en dergelijke, voor die
jaohitpa-rtijleni. Jij; en ik kenn-enl beide Duitsch
en we ziien er ruw genoeg uitwe konden daar
best een- n-oodhulpbaantje krijigen zonde® Mo
nica ook miaar in het oiinst tot last te zijn. Ik
geloof niet, dat ze't ooit in hun hoofd zullen
-hen. Klompvoet moqt denken, dat ik naar de
7wi'tsersche grens wil"
-Mtet ei-nd van 'it lied was, dat mdjn- vooretel
-'erdi aangenomen en wij besloten nog dien-
ntinder en van een- meerder deel door weder- van vooratanderr van het mindere, waar
zijdsdie opofferiag tot elkaar gebracht wor- 1"u"°1J|
den. Als wij hi-eronder de gevonden cijfera
nader beschouwen, zullen wij gelegeniheid
hdbben op -te merkeni, dat het leeuwendeel
der opoffering die leden dter Commissie zich
getroost hebben, die ten aanzien van de
werklieden -het meerdere vooretonden.
van wij boven ui-teenzetten dat zij eigenilijk
door de capitulatie van -het andere deel bij
de ambtenarensalarissen de meening is ge-
worden van dte gansche Commissie, niette-
genstaande ook de indexcijfers en het verder
dienaangaande hierboven aangevoerde, van
meening mocht zijn, dat aan de werklieden
het meerdere moet worden gegeven, dus voor
de Ie groep een grondloon van- 28.80, dan
eischt de consequentie naar het ons voor-
komt onverbiddelijk om het salaris van de
eerste groep der ambtenaren tot minstens
1700.te verhoogen^ immers dan nog
zal het bedrag, dat wij boven1 vondlen, van
1731.60 sterk naar beneden -afgerond zijn.
Hlet zal geen betoog behoeven, dat het
-teem van de voorstanders van het meer-
aldus consequent toegepast, en een-
nict-consequente toepassing zal men1 toch
wel niet willen voorstaan, alleen reeds om
financieele redenen onaannemelijk zou moe
ten worden geacht. De Commisse toch becij-
fert, dat het kleine voorstel f 50.000.—, het
groote 67.000.per jaar zou kosten. De
verwezenlljking van die plannen der vooratan
dera vani het meerdere wordt bij; consequente
doorvoerlng echter niet 17.000.— duurder
IVe groep der werklieden (over dit punt be- i ^an van vooratandera van het minde-
staat geen verschil1 van gevoelens) wat ioders re; de Commissi in haar, rapport be-
J- zou
HOewel het een vraag kan zijn. of de Com-»
missie, eenmaal ten aanzien van de werklieden-
hopeloos verdeeld, niet beter had1 gedaan ter
wille van de duidelijkheid barer voorstellen
nu ook in haar beide deel en consequent te
blijven en ook ten; aanzien van de ambtena
ren en de politie derhalve met een tweeledlg
voorstel te komen, apprecieeren wij natuur
lijk tor voile haar streven; n-aar eenstemmig
heid, uit den aard der zaak iminera het aan-
genaamste voor wie hare adviezen had te
bruiken. Voor ons college ondtertusscheoi
s-tond di t argument niet en1 wij1 stonden dter-
halve tot een juiste beoordeeling van de voor-
gestelde cijfers voor ambtenaren en politie
voor de taak het resultaat van het compro
mis weder om in zijn samenstellende factoren
te ontleden, ten einde te weten te komen
aarniemeude dat voor de ambtenaren, h-et
aanknoopingspunt ligt tusschen de Hie en
aandeel in het compromis geweest was.
M.a.w. wij hebben ons deze beidle vragen ge
steld: tot welk grondloon voor die eerate
groep der ambten-aroii had zui-vere conse-
zelfden avond naar Bellevue te gaan. Mijn
broer verklaarde, dat hf niet weer naar het
cafe terug wou gaiani: bij; het teganwoordlge
gebrek aan mannen1 waren zulke desertics in
-hot gteheel niet ongewoon, en als h| fonneel
zijn dienst moest opzeggen, zou dat alleen
maar -aanleiding kunnen- geven tot moerlijke
verklaringen.
Dlus wandelden wij terug naar dte stad in
de steeds dichter wo-rdemdle duisternis, kochten
een kaart van den Rijn en, een1 paar rugzak-
;ken en sloegen een fcleinen voorraad, mondkost
in, in een groot warenhuis: beschuit, chow
la, wat harde worst en -twee kleine fleschjes
rum. Toen nam Francis mij inee naar een
klein restaurant, waar hiji goed1 bekend was,
en stelde mij voor aan den; vriendielijken eige-
naar, een vroolijken, oudeu Rijnlander
als zijn broer, die pas uit het hospitaai was.
Ik den'|c, dat ik mijn land een goeden dienst
bewees met een; vreeselijk verhaal op te hangen
van de ontzeltende krachit van het Britsche
leger aan het Sommefront!
Toen gebruikten wij ons midklagmaai en
raadpleegden onderwij-1 de kaart.
N)aar de kaart te -oordeelen," zei ik, „Htoet
Bellevue ongeveer vijfti'g mijl1 van hier verwij-
derdi zijn. Mijn gedachte was, dat we alleen a
nachts moeten1 loopen en overda-g moesten
blijven 1-iggen, omdat ik zonder papieren na
tuurlijk nargens een kamer kan krijgen. Ik
dtenk, dat we dlen, Rijln moeten mifden, geloof
je ook nitet, want dan zouden we fangs Westel
komendat is een vesting en dbs earn heel on-
geschikt o-oTd' voor ons beiden."
Francis knikte met vollten' mond.
,,W!ij kunnen; nu rtekeneni op twaal! uren
duisternis," vervolgde ik, „dus als we nu tijd
.Jiji hebt het document, Francis," zei ik.
Jij moest dit liever ook maar nemen 1" eo ik
gaf hem den revolver.
Francis rniaakte een1 afwerende beweging.
„Hbudl jij1 het maar," zei hi} grimmig, „het
kan je nuisscbiien noig dienst doen inplaats
van een pas."
Dus stak ik het wapen weer in. mijn zalc.
Een konde droppel vie! op mijln gelaat.
„0 hemeld" riep ik uit, „heit b%iot te rege-
neniP'
Zoo begoinnen wij; onzien' tocfat.
rekent, doch 25,000.diuurdter," en
dus op 75.000.— komen par jaar.
Thans willen wij nog dit opmerkem: door
ten aanzien van de werklieden het mindere
rekenen; voor die® kleineti omweg, dien we sul
len; maken en voor rust onder weg en1 mis-
sch-iten ook voor mogelijk verdwaald raken,
dan denk ik, dat we kasteel Btellevue zouden
kunnen; tfereaken op den derdten avond van na
af. Ails hetw eer goedi blijft, za-1 het geen nire
tooht zijn, maar als het regent, tsal het een
ellendige expeditie wezrnf Nu, heb je er lets
op tegen?"
Miijn broer sternde -toe, zooals hJJ' sedtert ou
zo ontm'oeting eigenlijfc op alle punten had ge
daan. Arme kerel, hij had een hardten strijd
gehad: hi} schean Mij te zijn, dat dte leiding
van de zakan hem eens even uit dte handen ge-
nomen ward
Dien avond om half acht stondten wij met
onze zaikken op den' rug op de grens van de
stad, waar dte weg naar Crefeld afbuigt. In
den zafc van dte over]as, die ik bij Hiaase had
gegapt, vondi ik een automatisdi pfstook ge-
Iaden' en wel (de meesten van de bieikelder-
Mamten liepen a-ltijd gewapend).
voorstel te volgen, ten aanzien van de sala
rissen der ambtenaren evenwel met een veel-
al belangrijke verhooging te komen, ontvein-
zen wij ons niet den schijn op ons te laden
van een ongelijike behandeling van beide ca-
tegorieen. Dit is dan echter ook niet meer
dan een schijn, veroorzaakt doordat de Com
missie bij de ambtenaren de verkregen een
stemmigheid voorstelt als het gevolg van een
toegeven ook door de voorstanders van het'
mindere, terwijl toch eigenlijk dit deel het
andere deel geheel tot haar zienswijze bljjkt
te hebben overgehaald. Uwe vergadering zal
derhalve ongetwijfeld niet nalaten in te
zien, dat die ongelijke behandeling slechts
schijn is en dat integendeel de sterke afron-
dlng naar beneden van de salarissen cter
ambtenaren eerder tot 't verwtjt ran 't om-
gekeerde zou kunnen Leiden. Een uitzonde-
ring slechts moet hier gemaakt worden voor
de salarissen der hoofden van bedrijven en
takken van dienst genoemd in art. 3 der ver-
ordendng. Wij haddten Menr&fo reeds een en
ander maal gelegeniheid een bijzondere reden
voor een belangrijke verhooging van de sal a-,
rissen voor dte meeste dezer ambtenaren' maar
voren te brengen. Aan den andleren kant
biedt hier geenerlei verband met de beloo-',
ning van de werklieden of van de avenge
ambtenaren een vast aanknoopingspunt. Ten
slotte moet erkend worden' op het voetspoor
der Oommissie, dat deze salarissen een' niet
onbedenkelijken achteratand vertoandoi, wel-
ke tot groote schade voor de gemeente zou
kunnen worden Waar tusschen de salaris
sen der bedrijfshoofden- onderlin-g bij de vo-
rige herziening de juiste verhouding eenigs
zins verloren was dreigen te gaan, is dleze
thans teven® hersteld. Op teten punt meenoi
wij dte Commissie niet geheel te kunnen' vol
gen. Tegenover de veelzins belangrijke ver
hooging van de salarissen der andere be
drijfshoofden meenen wij, dat het salaris
van den Directeur dter lichtbodrljven niet on-
gewijzigd kan blijven. Overigens ge+ooven
gelooven wij, dat mien een onzuiver elemait
in dte zaak befcrtekt, indien men hier, zooals
de Commissie doet, den aftrek voor vrij wo-
nen ter sprake breiigt, die zal worden toege
past. Die aftrek zal het bedrag van het sala
ris nimmer in eenige richting mogen1 beln-
vloeden.
Ten slotte venneldem wij; nog dat bij het
voorgestelde salaris voor den gemeente-con-
troleur mede rekening is gtehouden met een
weldra dezen ambtenaar op te dragen finan-
cieele contrfile op de bedrijven.
Over het pereoneel dler -politiie behoeft na
het voorafgaande slechts weinig meer ge-
zegd te worden. Dte Commissie meende da-t
het juiste aanknoopingspunt was te zoeken
bij de IVe groep der werklieden of iets daar
boven. Dit had de meerderheid moeten' leiden
tot een grondloon voor den agent van politle
van 52 X 32.40 S 1684.-80, naar bo-
vdh afgerond tot 1700.—, de mindedheid
tot een grondloon van 512 X 3-4.20
f 1778.40 of, naar boveni afgerond f 1800'.
De Commissie stelt eenstemmig het laatste
voor.
Op dit punt alleen: zouden dus de voorstan
ders van het meerdere voor de werklieden
die van het mindere tot hun meening htebben
bekeerd.
Wij zouden er dte vooriceur aan geven ook
hier de consequentie van het „mindere"
voorstel hij de werklieden te blijven trekken,
doch daartegenover de aansluiting van de
agenten van politie op de door de Commissie
in haar rapport reeds zoo juist aangegeven
-grondten te zoeken bij dte Vde groep der
werklieden of iets daarboven. Dit heeft tot
gevolg, dat wij ons met een salaris van
1800.zij het op eenigszins andere gnon-
den dan de Commissie, vereenigen kunnen.
Ons voorstel ten aanzien van die werklie
den brengt ten slotte mede, dat voor de brug-
ophalers en dte schoolsdhoonmakera geen
voorstel tot salarisverhooging wordt gedaan.
Wij1 meenen met deze toelichting te kun
nen volstaan; zij- is reeds lang genoeg ge-
worden. Dte relerlei verandteringen die de
Commissie verder voorstelt, bare giroepee-
ringen en alles wat verder de rechtspositie
betreft meenden wij zonder bezwaar te kun
nen overnemen. Waar wij nog verandteringen
aanhrachten waren deze van louter redac-
tioneelen aard.
Ten- slotte meenen wij niet onvermeld te
mogen laten dat .weliswaar de vast te stellen
verordeningen niet de goedkeuring van Ge-
deputeerde Staten behoeven, maar de daarop
gebaseerd-e posten op de begrooting wel. Ook
,aan het in dit opzidit bereikbare zijn wij
derhalve gebonden.
Een van de led-en van ons College Fan
zich met dte door ons voorgestelde loonen
voor de werklieden, de schoolstehoonmakera
en de brugophalera niet rereenigenj en meent,
dat deze behooren te worden vastgesteld
Hlet was een ware nachtmerrie. ;De regen
hjeld niet op. Overdag 1-agen we in de ijzige
kou, verkleumd ia merg en been; in onze aoor-
weefcte kfleere®1, in een of andere drassige
greppel of tuaschen nat 'kreupelhout. A1 on-
ge gewrichten- dedten pfjh, we Madden1 blaren
-aan de voeten en we leefde®1 fn voortdiirende
vrees ontdtekt te zuHlen worden, maar de vrees
voor het aanbreken tan de duisternis en Met
hervatten van onze miarech wan al even- growt.
Toch vollhardden we ale Spaiitanien bij ons
voorgenomen plan en op dten derden avond
omstreeks achit uur, toen we pijnlijk en moei-
tevol op den weg, die van' Kleef naar Calcar
voert, TOortstrcwnpelden, werden we beloond
d-oor het gezicht van1 een- groot, massief ge-
bouw. met -torens op de hoeken, dat een efad
van den grooten weg af gelegen was. Een lage
steenen, muur was er om heen.
„Bellevuezei Ik tot Francis, op het kas
teel wijzend. Wij verlieten dten weg en klom-
men over een houten schutting, die de velden
o-mga:f, met dte gedachte van de achterztjde in
het park te komen. We kwamen voorbij een
paar donkere, stiile boerderijen, .toen door een
poora op een stalplein, aan het eind waarvan
de muur began, die het kasteel omgaf Ergens
echter den muur brandde een vuurtje.
konden het fliilkikerende licit van de vlammen
zien in den wegdrijvenden rook. Op hetzelfde
oogenM'ik hoordten we stemimen, luide stem-
men, die in- het EMtsch aan't harrewarren
ware®.
We kropen' over het stalplein naar den
muur. Francis klom op mijn rug en keek er
over. In een oogwenk sprong hij lich-t naar be
neden en legde den vimger op den mond.
„Soldaten roodom een vuurfluisterde
hij. „Er moeten hier treepen 'ngekwartierd
zijn. Vooruit... we zullen verder rondigaan."
Wij liepen zaoht langs dten muur, tot waar
overeenkomstig het voorstel van de voorstan
ders van het meerdere in de Commissie,
EEN ADRES.
Aan den Raad der Gemeente Alkmaar
het volgende adrcs gezonden.
Aan den Raad der Gemeente Alkmaar.
Geven met verachuldigden eerbied te ken-
nen, B. de Jong en J. J. Schermer, respec-
tievelijk voorzitter en secretaris der afdeeling
Alkmaar van den Nederliandschen Bond van
Werklieden in Overheidsdienst, dat zij, be-
•treffende herziening der loonen en salarissen
tot hunne teleuratelling hebben- gezien, dat
ten aanzien van de werklieden de voorstellen
van Burg, en Weth. belangrijk blijven bene
den hetgeen redelijkerwijs mocht warden ver
wacht en es betreffendle de schoolsahoonma-
kers en brugophalera in het gteheel geen
vooratellen tot vsrheterlng bunner lobnregw-
ling worden gedaan; dat zji- om die
redenen Uwen Raad beleefd doch dringend
rerzoeken de voorstellen ran het college van
Burg, en Weth. niet omveranderd te aan-
vaarden, doch wel te willen besluiten:
1. btetreffende voorgestelde loonregel-ing
voor de werklieden: a. de in artikel 2 der
voorgestelde verordening genoemde loonbe-
dragen te verhoogen;; b. in artikel 3 dter
voorgestelde verordening de funetie: „helper-
cokesgasmaker" te plaatsen in groep III era
de functies: ,.madnniedrijver, cokesgasmaker
en- stoker bediener laadlmachine" te plaatsea
in groep IVc. in ;artikel 4 der voorgestelde
verordening te bepalen, dat inplaats van na
twee jaar, telkons na tedn jaar dienst de pe-
riod'iefce verhoogingen zullen worden toege-
kend;
2. de loonen' der schoolischoonmakera te
.willen verhoogen en ook voor hen vier teten-
jaarlijksche periodieke verhoogingen- te wil-
Jeni vaststellen;
3. betreffende de brugwatehtera: a. de loo
nen te willen verhoo*gen; b. ook voor hen een
vacant!etoeslag, gelijk aan die der werklie
den en schoolsdhoonmakera te willen vast
stellen. Dat zij zoo vrij zijn voor een nadere
motiveering hunner verzoeken te verwijzen
naar de memorie van toelichting.
Het wil -adressanten voorkomten. dat met een
beroep op het algemesnie indexdjfer -betref
fende de groothandelaprljxen niet kan wor
den gemotiveerd, dat meerdere verhooging
der loonen dan Burgem. en Weth. voorstel
len, thans onnoodig is. Nog af gezien van het
feit, dat dan met tal van zaken, in de toelich
ting van Burg, en Weth. met name genoemd,
geen rekening wordt gehouden, wordt daar-
bij uitgegaan van dte veronderetelling, dat
voorheen de loonen op een- behoorlijk pdl
stonden, hetgeen naar de meening van adres-
santen in Alkmaar evenwel geenszins het ge
val was. Integendeel waren vooral gedurcn-
de de laatste jaren de loon-en der werklieden
,'in dienst der gemeente Alkmaar belangrijk
lager, dan die van hunne colfega's in een
groot aantal soortgelijke gemeenten in ons
!?nd en zelfs als thans het voorstel der min-
derheid van de Oommissie voor Arbeidsaan-
gelcgemheden zou worden aanvaard, zou
Alkmaar, wat zijn loonregeling betreft, nog
iinaar een zeer bescheiden p la ate innemen' in
de rij der verachillende gemeenten.
Het voorstel der minderheid toch houdt in
een loon voor de laagste loongroep van
28.80 tot 32.40 per week, terwijl nog 33
gemeenten in ons land een hooger maximum-
loon aan de laagstbezoldigde werklieden be-
talen en in twee gemeenten (-Schiedam en
Hoorn) hoogere voorstellen in voorbereid'ing
zijn. Een en ander mPge nader blijkoi1 uit
een overgelegd staatje van looneni van werk
lieden in dienst van vtersdh-il-lende gemeenten,
zooals zij thans geldende of in voorbereiding
zijn.
Volgt de staat van opgave.
Bij onveranderde vaststelling van het
voorstel van Burg, en Weth. zou in de volg-
orde ala in dat staatje aangegeven Alkmaar
mtet zijn loonregeling nog sleahte komeni op
de 64e plaate in de rij dter ruim 100 gemeen
ten van eenige beteekenis In ons Tana.
Adressanten meenen voorte nog 3e aan
dacht te moeten vestigan op de loonen, welke
thans gelden voor diverse groepen, van werk
lieden m dienst van. het Rijk enl van eenige
Pirovincies.
De meoiing door iB. en W. uitgesproben
in de toelitihtEng tot hunne vooratellen, dat
vefhoogin-g der voor de werklieden voorge
stelde loonbedragen ook verhooging van net
voor de eerste groep der amhtenaren voorge
stelde salaris tehgevolge zou moeten hebben,
komt adresaantoi ten eentenmale onjuist voor.
Het voor bedoelde amibtenarai' voorgestelde
salaris van 1600 tot 2200 per jaar of
30.77 tot 42.31 per week gaat tech in
maximum zelfs nog zeer belangrijk uit boven
het loon van 37.80 per week, dat B en W.
als hoogste maximumloon voor die bekwaam-
ste vaklieden en de werkbazen in groep V der
deze naar redhia afsfoeg, en volgden dien.
Daar kwamen we aan ee® Mein ijzeren Mek ia
den muur. Het stond open.
We luiaiterdeni. Het geluid1 van1 stemmen
wias hier flauwer. We zagoi nog den1 gloed
van de vlammen1 in de lucht. Verder was er
geen teeken of gduidi van- eenig menschelijk
leven.
Hlet hek gaf1 toegang tot een alerlijk aange-
legden iui-n, het kasteel stand aan het andere
einde daarvan. Alle r-amen w-aren dulster. Wij
volgden een tulnpad naar het huis. Het bracht
ons voor een glazen deur. Ik draald'e de kruk
oin en dleze week voor mijn hand1.
'Ik fluisterde tot Francis:
„BUjf hier waar je bent I En a ls je «ne
hoort roepen, vluch-t dan voor Je leven I
Want ik dacht, dat het slot wel vol1 troe-
pen kon zijn. Ala er eenig gevaar was, was het
beter, dat ik mi} daaraan blootatelde, omda-c
Francis met zijn Identitei-tspapleren meer kans
had het document in vdligheid te brengen dan
ik.
Tk opende de glaizen deur en kwam in een
kleine zaal met een deur aan de recllerzljde.
Weer luisterde ik. Allies was sttl. Voorziek-
ti;g opende ik dte dteur en keek naar hinnen.
Plotseling stroomde een zeer van licht naar
bua ten en' een stem een stem die Ik dik-
wijls in mijn droomen had gehoord riep
gebiedend:
,,Blijf waar je bent en houd je handen bo
ven je hoolfdlP"
Daar stand Klompvoet zijn groote hand
richtte een pistool naar mij
„Grundtr schreeuwde ik, maar ik bewoog
mij niet. En Klompvoet lacate.
(Wordt vervolgd.)
Me. 239.
1921.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Te bevragen alleen op werkdagen van 9 tot
1 uur, aan bet Bureau van Politle. (Zich te ver*
voegen bij den Wachfc=Commandant).
Zcs portemonnaies met en zoncler geld; drie
armbandjes; een tetui met gchrijfbeboeften;
een knot sajet; drie rozenkransen; ©en baret;
en redieule met inhoud; eon bond; twee hor»
logea met en zonder armband; een boterham*
menzakje; een cemtuur; een vulpotlood; een
Engelsch woordenboekje; een ring met slau*
tels; een zakmeaje; een kinderscboentje; een
leerboekje; een zilverbon; twee handsoho#*
nen; eenige gpaarzegelg; eenig breiwerk; een
lot (Witte Kruis); een kindermanteltje; ©en
muts; een broche en een vulpen.
Alkmaar, 10 October 1921.
De Commissaris van Politle,
W. TH. VAN GRIETHDSEN.
is
