Damrnbriek.
m
A.r i
Eippen en Eonijnen.
i y i: m,Ml
a
i
ill mm
M JSL
fe
m
;;ia
n m
H
m m
ii, m m
I
Influenza m d© geyolgen.
jii
Brieren uit Weenen.
Ons Kaadselhoekje.
Velen hebben tot htm sahade ondervonden,
dat de gevolgen van influenza «n griep soms
erger dan de kwaal zelf zijo.
Een van de gevolgen is achteruitgang van
de nieren, en dit kan maanden van pijn on
ellende met zich brengen. Bij kou en koorts
toch warden de teere oierorganen overspan-
nen door hun pogen om de ongewone hoe-
veelheid onzuivere stoffen uit bet bloed te
filtreeren. Zorg voor de nieren, bij deze in-
spanning zou uitputting voorkomen, doch
hoe zelden wordt die zorg besteed. En deze
verwaarloozing leidt tot ontsteking van de
nieren en blaas, urinekwalen, onzuiver bloed,
aiergruis, nierwaterzucht, rheumatiek, steen,
rugpijn, duizeligheid enz.
Foster's Rugpijn Nieren Pillen baten tegen
deze nierverschijnselen. Wees niet moedeloos
door vroegere verwaarloozing; hoewel vroe-
gere behandeling het best is, kan verdere
ernstige ontwikkeling voorkomen worden.
Dit speciaal geneesmiddtel voor de nieren be-
haalde zelfs bij gevorderde en ernstige nier
en blaaskwalen succes. Duizenden daokbare
mannen en vrouwen hier in het land danken
hun goede gezondheid aan tijdige behande
ling met Foster's Rugpijn Nieren Pillen.
De handteekening van James Foster op de
verpakking waarborgt de echtheid. Foster's
Rugpijn Nieren Pillen zijn te Alkmaar ver-
krijgbaar bij Nierop Slothouber k f 1-75
per doos.
schakd uit dezen keten gemist kan worden.
Deze absoluut noodzakelijke samenwerking
strekt zich ook uit tot over de grenzen der
enkele naties, en de ellende, die tegenwoor
dig het economisdife leven der geheele we-
reld drukt, is voor een goed deel daaraan te
wijten, dat oorlog Internationale samenwer
king ten eenenmale onmogelijk maakt, onge-
zien nog de kapitaalsvemietiging door ver-
keerde productie enz., waarover later.
Deze afhankelijkheid drukt men uit, door
te zeggen, dat de grondtnek van oris econo-
misch leven is: arbeidsverdeeling. Zonder ar
beidsverdeeling zou men geen behoefte heb-
ben aan geld, noch aan banken of fabrieken,
zou men geen handelsverkeer kennen: met al
wat daaraan vast zit. In een woord, wanneer
men de arbeidsverdeeling ging afschaffen,
zou men terugkeeren tot den oer-tijd, toen
ieder mensch, of minstens iedere familie in
haar eigen onderhoud voorzag. Toen men
geen wercldhuishoudmg of volkshuishouding
kende, maar slechts famtTiehuishouding. Dat
was in den tijd, dat de Germanen deze lan-
den bevolkten.
'Schijnbaar is deze toestand mooi, eeni ide-
aal-staat, waarin men altijd zijn buurman
met vrede kan laten. Wij zullen echter de
volgende maal zien, welke de bezwaren zijn.
SPORT EN NUT.
Nog altijd is de strijd niet uit tusschen de
aanhangers van dien sportfok en hen, die
den nutfok voorstaan. Onder den drang van
de voederschaarschte trad deze strijd wel heel
sterk op den voorgrond en was er ook meer
reden toe. Maar nu de versdiillende voeder-
soorten weer, tegen meer gematigden prijs
tevens, tte verkrijgen zijn, neemt de schaar
van personen weer in omvang toe, die met
zekere behendigheid tusschen de twee kam-
pen heen weten te laveeren en die als motto
in hun w^tpen voerenvereenig nut- en sport
fok tot een geheel.
Waarom dat heel goed kan, zullen we aan-
stonds zien. Het is volstrekt onnoodig uit-
sluitend1 op de eier- en vleeschproductie te
letten, steeds pen of potlood ter hand te hcb-
ben om met de angstvalligste nauwkeurig-
heid te gaan nacijferen welke geldelijke voor-
deelen het pluimvee oplevert. Evenmin is het
goed geld noch moeite te ontzien m steeds
en uitsluitend aan te sturen op het behalen
van bekers, medailles en andere prijzen op
onze tentoonstettingen en daanbij de niut-
eigenschappen der dieren geheel weg te cijie-
ren.
Bij dat alles begint zoo wat overal het
denkbeeld veld te winnen, dat hoenders af-
komstig uit een deskundig doorgefokten stam
veel meer voordeelen afwerpen dan een par-
tij raslooze dieren, een mengelmoes van al-
lerlei kleuren en modellen, van ongelijke
grootte en meestal van minder ruime pro-
duktie.
Steeds heeft men uitgezien naar het ide-
aalhoen, naar een dier dat nut en schoon-
heid, gehardheid en goede eierproduktie in
zich vereenigt. Telkens bij de ihvoering van
een nieuw ras meenden. vooral de rasfokkers
dat ze „nu er waren", dat ze „nu pas het
universeele hoen" in hun bezit hadden en dat
het er nu'maar op aan ikwam verder te gaan,
den fok krachtig door te zetten om een vogel
te verkrijgen, die winter cn zomer, voor- en
najaar niets anders deed, dan naar het nest
lo o pen om daar zijn eitje te deponeeren. Op
de meeste, ja eigenlijk op al die illusies,
volgde een ware ontgoocheling. Bij voortge-
zetten fok gingen de nutei gensch appen weer
achteruit en stond men vri] wel weer op het
nulpunt.
Wat zoekt men dan eigenlijk? Wat wil
men dan
Eigenlijk het onmogelijke, het in de. na-
tuur onbestaanbare. Verbeeld U een vogel
die zooveel eieren legt als dagen in't jaar.
Verbeeld U een kip die meer dan 300 eieren
per jaar voortbrengt.
Laten we voor een oogenblik aannemen,
dat men het met zijn dieren zoo ver brengt,
dan zal 't toch wel duidelijk zijn, dat de
krachten van zoo'n hen zoo goed als op ra-
ken en dat men allerminst uit haar eieren
sterke, goedgroeiende kuikens zal kunnen
verwachten.
Waaraan moet een goed legras beant-
woorden
We zouden verlangen een hen of haan van
gemiddelde hoogte en zwaarte, om zoodoen-
de een vlug, bewegelijk en tevens sterk dier te
bezitten. Hoogbeenige rassen met grof been-
dergestel staan in nutwaarde achter, omdlat
voor de vorming van een zwaar skelet ook
veel voer noodig is. Maar ook een zeer laag-
beenig dier is het ware niet, omdat het tra-
ger is en moeilijker zoekt naar zijn voedsel.
Al te groote kam, te lange kinlellen geven
vooral in onze winters meerdere bezwaren.
Zware bevedering aan de beenen verlangen
meer moeite bij de verrorging; kuiveu ver-
oorzaken ook veel hinder, zoodat tenslotte
een vogel als de tegenwoordig in Oelderland
ctei ailieen, maar elders en zdfs ta btd-
tenland zeer vcrbreide Baruwelder aan vela
eisclien voldoet.
Men bahoeft dua niel var te zceken,. In het
Bamevelder hoen heeft men eet donkerge-
kieurde kip, middelzwaar, goed bewegelijk,
middielhoog op onbeveerde beenen, betrekke-
lijk kleine staande kam en vrij" goed afgeron-
de korte kinlellen. Bovendien een hoen aan
den bodem gewend, waarop het door vlijt en
zorgen van de beste pluimveefokkers is ge-
wonnen en gebcren. Wat wil men meer?
Ja, we willen veel eieren.
Nu, de Barnevelder staat vooraan in de leg-
wedstrijden. Ze legt het zoozeer gewenschte
bruine, zelfs koffiebruine, zware ei, dat te
genwoordig overal opgang maakt en daar-
om ook hooger prijs opbrengt dan de wit-
schalige eieren.
Als d'us alle kippenhouders zich gaan toe-
leggen op het Barnevelder ras dan zouden
zij zichzelf geen ondienst bewijzen. Ze heb-
ben dan de beide fokriclitingen tegelijk ge-
volgd en vereenigd.
Aan de Dammers!
Met dank voor de ontvangen oplossingen
van probleem No. 683.
Stand:
Zwart: 7, 13, 14, 19, dammen op 15 en
25.
Wit: 21, 23, 28, 29, 32, 33, 37, 39.
Opiossing
1 28-22- 1. 25 28 (4 sch.)
2. 33 22 2. 15 18 (3 sch.)
3. 23 1
Goede oplossingen ontvingen wij van de
heeren: W. Blokdijk, P. Dekker, D. Gerling,
J. Meijer, A. J. Sauwer, Alkmaar, A. Schroo-
der, Hensbroek en Jn. Smit, Heerhugowaard.
- MOOIE STANDEN.
De volgende combinatie is van den heer
Vives.
Zwart: 3, 6, 8/12, 14, 16/21, 24, 25.
Wit: 26, 27, 28, 32, 34/38, 41/45, 47, 48.
In dezen stand is voor wit de volgende
afwikkeling mogelijk:
1.
28—22
1 17
2.
26 17!
2. 11
3.
37 26!
3. 28
4
26—21
4. 16
5.
3430
5. 25
6.
43—39
6. 34
7.
47—41
7. 46
8.
42 2 (d. +7 s.)
In
den tweed'eu stand:
d k S fid
w& ml
dP f
H
kd W-
wm -
m i
Zwart: 3, 7, 8, 9, 15, 23, 26, 28.
Wit: 17, 22, 30, 33, 37, 38, 39, 48.
zet wit: 4
Zwart 1. 23—29?
2. 28:19
3. 26 37
4. 37 28
1.
2.
3.
4.
5.
30—24!
39—34
37—31
38—32
22 11!
Ter oplossing voor deze week:
PROBLEEM No. 684
van E. BOISSINOT.
/.wart: 4,5,11,12,18,21,31,45.
Wit: 14, 20, 22. 28, 29, 32, 34, 39, 44, 48.
Oplossingen voor of op 4 Januari 1922,
Bureau van dit Blad.
(Nadruk verboden.)
Weenen, 25 Decemb r 1921
„Kerstmis" is voor de bevolking van Oos-
tenrijk, die overwegtnd R.-Kat'ioliek is, bet
wereldlijk, bovenal het huiselijke jaarfeest,
terwijl Paschen in streng kerkelijken zin
genomen een veel ernstiger herdenkings-
feest is. Kerstmis dat is het feest van ge-
schenken geven en geschenken ontvangen,
het feest van de vreugde en van de liefde.
Reeds in de eerste dagen van December be
gint op het oudste plein van Weenen „Am
HoF' de Kerstmark, in den volksmond
Christkindmarkt" genaamd. Daar zijn dui
zenden kleine artikelen te koop, bestemd om
den Kerstboom te versieren. Er bestaat een
zeer oude gewoonte in de Weensche familien,
om op Kerstavond te smulleni aan eene ge-
combineerde lekkemij, die men schertsend
,yStudentenifutter" noemt en die bestaat uit:
gedroogde vijgen, dadels, amandden, hazel-
noten en' rozijnen, kleine „lebkuchen" enz.
Heden ten dage past het beter te zeggen, dat
die gewoonte bestond, want de meeste
van die artikeltjes vallen, ook al kan men! ze
nog wel hier en daar koopen, buiten het be-
reik van de groote meerderheid van het
Weensche volk.
Het middenpunt van d« feesiviering op den
Avoncf wait de Ksrartboom,
den, die dikwijls van den vloer tot a*n het
plafond reikt, doch die bij bescheidener
eischen ook wel op tafel staat. Hij wordt
versierd met guirlandeni van gekleurd papier,
met suikergoed, dat in veclkleurige zakjes ge-
wikkcld is, met poppetjes van koek-deeg, die
aardig beschilderd zijn, met vergulde no ten
enj met talrijke miniatuur-kaarsen in blinken-
de standaardjes. In den top prijkt een klein
Kerstkindje van was boven' de schitterende
gouden ster, die de Wijzen uit het Oosten
naar Bethlehem geleidt. Voor een bedrag van
40 tot 80 Kreuzer kocht men vroeger met ge-
mak zulk een boom. Tegenwoordig is er voor
het grootste deel van de Weeners niet meer
aan te komen, hoewel de bergen van onze Al-
penstreken tot in de uitloopers van het Wie
ner Wald volop begroeid zijn met de mooiste
pijnboomen. Aandoenlijk is het te zien, hoe
de laatste dagen voor het Kerstfeest geen
trein te Weeneni binneniloopt, welks reizigers
niet een klein demnetje in den: arm dxagen, om
voor hen zelf, hunne familie of hunne vrien-
den in de dure stad toch de Kerstviering mo-
gelijk te maken. Want de Kerstavond zon
der den lichtjes-boom, dat is het droevigste
wat een Weener, ja wat elke Oostenrijker
rijk of arm, zich voorstellen kan. Men is al-
gemeen van meening, dat de met kaarsjes
versierde denneboom van oer-ouden oor-
sprong is eni slechts weinigen weten, dat dit
gebruik van betrekkelijk jongen datum is en
eerst omstreeks het jaar 20 in de vorige eeuw
in Qostenrijk burgerrecht kreeg. De eens zoo
beroemde treurspelspeler Anschiitz, die in
die jar en tot de corypheeen behoorde van het
Wiener Burgtheater toenmaals het eerste
tgezelschap in de Duitsche tooneelwereld
gaat er "trotsch op in zijne lezenswaardige
Memoires (die o.a. ook biji Reclam in Leipzig
als eene goedkoope editie verschenen zijn),
dat hij het geweest is, die dit gebruik uit het
Rijnland overbracht en de eerste was, die in
Weenen een Kerstboom opsierde. Hoe het
ook zij, zeker is het, dat de Kerstmisviering,
juist in dezen vorm, hier niet veel ouder
is dan een: eeuw, wat niet belet, dat de groote
massa van het volk toch een zeker recht heeft
te beweren, dat het hiermee een oer-oud ge
bruik navolgt. Want het staat vast, dat de
christelijke Kerstviering tot de oud-Germaan-
sche kultuur teruggaat. En zoo volharden
dan ook nog heden ten dage de zich radicaal-
Duitsch voelende Oostenrijkers die zich
met meermalen overdreven nadruk Germa-
uen noemen en den Christelijken God liefst
door Wotan, Thor of Balder zouden rem-
placeeren ostentatief en agitatorisch bij
hunne opvatting, dat ze het „Joel"-feest her-
denken.
Dergelijke afwijkingen! vindeni echter bij de
bevolking, die op den bodem harer natuurlij-
ke ontwikkeling staan blijft, geen instem-
ming. Voor haar is Christus de Verloser, die
op dezen avond in een' stal te Bethlehem ge-
borem werd. En daar zij. in hem den God
der Liefde vereert, zoo eert zij op haar beurt
hem, door andereni liefde te bewijzen, wat in
den naieven volksgeest gelijk staat met het
uitreiken van gaven en geschenken. De
„geurmakerij" met overdreven kestbare ge
schenken beperkte zich, ook voor den oorlog,
tot kringen, die het meest materialistisch
leefden. Bij den kleinen man en in den ge-
goedeni burgerstand werd in den regel een
zekere maat niet overschreden en het zwaar-
tepunt werd dan ook meer gelegd op innig
tezaam-zijn in den familiekring. Noodgedron-
gen is dat thans nog in grootere mate het
geval. De Kerstavond is vooral een feest
voor de kinderen. Wie kan echter heden een
pop, een hobbelpaard, een gummibal of een
mooi orentenboek aanscbaffen? En nu is het
zeker bewonderenswaardig, hoe weinig zich
daardoor de Weeners hunne feeststemming
laten bederven. Reeds weken1 te voren oefen-
de de jeugd in tallooze families bij de piano
of een ander zachtklinkend instrument, hun
ne stemmetjes voor het oude Kerstlied:
„Stille Nacht, heilige Nacht...",
'n lied, dat door de na'ieve schildering van
de kribbe in den stal te Bethlehem eni door
zijn pakkende, het hart verhefende melodie,
eveneens uit ae oertijden tot ons gekomen
schijnt te zijn en dat toch, zooals uit de
laatste navorschingen blijkt, in de latere pa-
ren van de achttiende eeuw door eeni beschei-
den en onbekendem volks^schoolmeester, in
de buurt van Salzburg werd gecomponeerd
en gedicht eni dat in zijne dorpskerk voor
het eerst gezongen werd. Zoo verovert toch
altijd iets, dat uit het hart opwelt en: tot het
har gaat, langzamerhand een geheel volk,
ja bijna de halve wereld, zooals van dit
mooie lied getuigd kan worden.
Het hoofd-moment van deze Kerstviering
is zeker als de witte kaarsjes op den boom
zijn aangestoken eni uit frissche, door de
plechtigheid van het oogenblik bevende kin-
derlippem het Kerstlied opklinkt. In vele fa-
miliSn, vooral buiten op't land was en is
het ook thans nog de gewoonte, nadat de
lichtjes van den boom zijn uitgebrand, op
een klein tooneel eeni Kerst-vertooning te ge
ven. Met kleine door draden bewogen figu-
ren, niet hooger dan een handgreep lang is,
wordt het ronddwalen van Jozef en Maria
in den sneeuwjacht en het niet vinden van
een toevlucht in' de herberg voorgesteld. De
stal met den os en den ezel, met het Jezus-
kindje in de windselen, dat omgevem door een
stralenglans in de kribbe ligt, ontbreekt
evenmin en het voomaamste nummer van het
programina wordt dan gevormd door den
feestelijken optocht van de heilige drie Ko-
ningen, waarbij het optteden van de onmis-
bare olifanten en kameelen van papier ma-
che steeds de grootst mogeliike bewondering
en het luidste handgeklap der kinderen uit-
lokken. Na den Bethlehemscheni Kinder-
moord, die echter achter de coulisseni wordt
afgespeeld en slechts door het voorbijrennen
van de roode beulsknechten wordt aangege-
ven, volgt dan het Strafgericht, waarbij: He-
rodus den duivel van zijn troom naar bene-
den haalt, om met hem in een valluik te
verdwijnen, waaruit de vlammen van een
paar lucifers omhoog stijgen. En het slot-
tableau geeft dan op vreedzame wijze de
Vlucht naar Egypte weer, waarbij men: Ma
ria, gezeten met het Kind op den ezel, die
door den trouwen Jozef voorzichtig geleid
wordt, over het gebergte ziet trekken.
Wordt op deze wijze met de begeerte der
kinderen, om iets aangrijpends te zien, reke-
ning gehouden, ook de volwasseni bevolking,
wier fantasie in Zuid-Duitschland grooter
is dan in noordelijker streken, verlangt naar
uiterlij'ke vertooning. Zoo algemeen «chter
sfe op 'Pascfeen, wsuaeer hi c$e® het
Heilige Graf als decoratiestui aan die behoef
te tegemoet komt, worden daar de heilige ge-
beurtenissew uit deni Kersttijd nog niet in
beeld gebracht, al is men daarbij in het berg-
land ook vo6r boven de stad. Wie het be
roemde Kunst-nijverheidsmuseum te Miin-
chen bezocht heeft, zal zich zeker herinneren,
dat in eene afdeeling daarvan een verras-
send groot aantal kunstig gesneden en met
veel fantasie aangekleede Kerstkribben bij-
een verzameld is. Deze zijn in hoofdzaak
afkomstig uit Opper-Beieren, doch ook in de
Oostemrijksche bergen: is de houtsnijkunst de
meest beoefende van alle kunsten. Tallooze
talenten', soms van werkelijlq genialen aard,
hebben de beeldsnijkunst in Opper-Oosteni-
rijk, 'Stiermarken, Tirol eni. beoefend. Vele
dezer kunstenaars zouden slechts voldoende
eerzucht en' prikkel naar eene academische
opleiding noodig hebben: gehad, om als plas-
tische kunstenaars ook in de officieele lijst
der uitverkorenen opgenomett te worden'. Zij
hebben zich echter tevreden gesteld met voor
hun geboortestreek, soms alleenl maar voor
hun dorp, te werken, zonder verdere bijge-
dachten, uitsluitend voor het genot om iets
te maker en' dit gereed te zien.
Want de Moeaer met het in armoe geboren'
en toch tot Wereld-Verlosser opgegroeide
Kind; de heilige Timmerman, die zich met
de rol van een trouwzorgenden pleegyader
tevreden' stelde; de heilige Drie Koningen in
pronk en praal, ze bieden: aan de blij gestem-
de, uiterst eenvoudige bergbewoners steeds
een nieuwe bron van verheuigenis. De te-
genwoordige belangstellenden in de Volkh-
kunst, die ook aan de Oostenrijksche Alpen-
landen steeds grooter aandacht schenken,
zorgen er thans voor, dat deze voortbrengse-
leni van oorspronkelijke Volks- en Boeren-
kunst in het juiste licht worden geplaatst.
En de Kerk wordt doorgaans gaarne bereid
bevonden om't Kerstfeest, door plaatsing
van zulke bontgekleurde voorstellingen van
de kinderlijk nai'eve bevolking in hare aan
den igodsdienst gewiide lokalen, in religieu-
zen zin nog pakkender te do en zijn. Zoo zag
ik onlangs in eene Kerk in Stiermarken eene
Kribbe tentoongesteld met verschillende figu-
ren op de helft van. de natuurlijke grootte.
De gezichten err de houdingen waren van
een prafchtige individueele karakteristiek.
Stralertd licht flonkerde op mystieke wijze
uit de donkere kerknis, waarin de vertooning
was geplaatst en een gemengd koor dat mu-
zikaa! opigeleid was, zooals men er buiten
Oostenrijk zelden een vinden zal, droeg Her
ders- en Kribbeliederen voor, die door een
folkforist in de verafgelegenste Alpendalen
van Neder- en Opper-Oostenrijk en Stier
marken waren opgeteekend, en welker oor-
sprong soms tot in de 14e of 15e eeuw terug
te brengen was.
Ook in de voorsteden van Weeneni keert
die oude, doch' half in de vergetelhefd ge-
raakte, gewoonte om met Kerstmis kunstige
Kribben ten; toon te stellen, hier en: daar we-
der terug. Wij: danken dit aan het streven
van eene voikskunst- en heemschut-beweging
die hier steeds meer van zich doet hooren. In
het centrum van onze wereldstad treedt even-
wel, in plants van den naieven kijklust, een
behoefte op aan een vergeestelijkte kerkdijke
viering van het Kerstfeest. Aan uitgelezen
muziek, die abstracter is dan de beeldende
kunst, wordt daar de voorkeur gegeven en
deze mist zelfs op veeleischende gemoederen
hare verlieven uitwerking niet. Zoo laat de
Kerst-Mis in onze heerlijke overoude St. Ste-
phanskerk een onvergetelijkem indruk achter.
Dat het in tallooze Weener familien de ge
woonte is het huiselijk feest op Heiligen
Avond door een kerkelijk te bekronen, blijkt
zeker wel uit deni enormen toevloed van de
bevolking in de late avonduren naar dit cen
trum der stad.' Eene profusie van brandende
kaarsen glinstert als ontelbare diamanten
om het indrukwekkende hoog-altaar. Ala
bruischende Igolven der zee rotten de ruisr
schende orgelklanken en de jubelende kora-
len tegen de in het nachtelijk donker onzien-
bare Gothische domgewelven. En het groot-
sche hoofdschip en de ruime zijbeuken met
hunne bijna onafziehbare ruimten, zijn on-
voldoende om de menschenmassa te bevatten,
die hier dan te zamen komt, en hoe ver-
scheiden van ontwikkeling en, hoe verschil-
lend van maatschappelijken stand ook
slechts een enkelen gemeenschappelijken
wensch in het hart dragen de Voorzienigheid
moge ons lot opnieuw ten goede doen keeren
en ons tenminste dat eene schenken, het meest
rimitieve recht van elk schepsel, de mogelijk-
eid van te kunnen bestaan!
Deze bede om hulp, die op Kerstavond ge-
durendede „Christmesse" in den St. Ste-
pransdom in duizenden harten levendig was,
bleef me bij toen ik het eerbiedwaardige ge-
bouw, waarin reeds de Babenbergsche Her-
togen. tot hunneni God baden, verliet en naar
buiten trad, in den stillen nacht met zijn
fonkelend sterrenheir. En toen ik die donkere
massa van den kolossalen Dom eni den steil
opgaanden torcni hier uit den grond zag op-
stijgen om in de hoogte met de duistemis des
Hemels ineen te vloeien, toen kwam ik zoo
echt tot het bewustzijn, dat ik hier stond in
het hart van de stad, die eeuwem lang als
uiterste, tegen het Oosten vooruitgeschoven
voorpost aan de Donau, de Westelijke be-
schaving tegen de Mongoolsche barbaarsch-
heid verdedigd en met goed gevolg be-
schermd heeft. Wat zou er van het vasteland
van Europa, en wat van zijn zedelijk welzijn
geworden zijn, als Weenen niet in eeuWenh
langen, bloedigen strijd daar als een bol-
werk had gestaan tegen de Turken; hoe zou
het thans zijn, als het niet met onmetelijke
offers aan geld en: goed, leven: en bloed voor
het Christendom den beslisten zege over den
Islam bevochten had. Hier in het nachtelijk
uur op het St. Stephansplein, waar de ge-
dempte tonen der orgelklanken van de
Christ-messe naklinken, wordt men eer°t
recht van dat besef doordrongen. Moge daar-
om Europa, moge geheel de beschaafde
mienschheid niet vergeten, wat geheel de
West-Christelijke beschaving eenmaal aan
de stad Weenen eni hare bewoners te danken
neeft gehad!
Dr. E.
Gemengd Nienws
iSPHONINlAGiE.
„Havea" schrijft in de „Nederlander":
Boveo.
„'Bertus, hoor jiji wat?"
„Sst kerel. Hou" toch je mond. Die lange,
daarginds op de laatste hij, heeft geloof ik,
wat to de snTtezm.*'
„Ik WOti, dat we wear in d« wacht zatea.
Maan wie kunnen d'r niel uit, vwr zij <Fr uit
beniniea!."
„Sst.; hoorde je dat. Die vent zei, dat al
le soldaiteni moesten diienst weigerm. Schrijf
op, kerel!"
,Ja, ja. iHfe, waar lis m'n boekie nou. 't la
hier ook zoo dtmker. Ai, daar valt het."
„Stomimiariilci, diat hebben ze golioord. iNbu
zijn we d'r biji. Jiji bent ook een slimmerd
boor
„W!af motlte we nou doen, Bertus? We kun-
Q«n zo toch niet allemiaai arresteeren
„Z:ij) zalle ons wel1 arresteeren, Wullem!"
„Maar iBertus, ze kanne ons toch' niet
naar ons eige beix> ophrengen?"
„Ze kemne lalles, Wullem. Daar hei je ze
al. Nbu beiine we gepiept. tt Zal je overkom-
me, een- poilitieagenit gesnord!....".
©eneden.
iDe Voorziitter: En nu stel ik :aan de ordte...
Een liid: Vootraitter, ik vraag hot woordl
De Voorzitlter: Je moet me eerst laten uit-
spreken....
iHlet M: Neen voorzitter, want er is haast
bij.
'Da VoorzitlterJa, miaar we rooeten ons
aan de agenda houden, andters loopt de boel
in h'flt honderd'. Ik zal....
IHlet lid: Voorzitter, iki kan het niet langer
inhouden. Agtenda of geen agendawe wor
den bespioffneerd. (Hoort, hoort). Ik heb een
foliitie-boelkje hooren vallen Hoort, hoort).
n ik1 heb dlen poiliitioneelen maami Berltus
hooren fluisteren. (Onitroering).
De Voorzitter: Ik benoem de heeren.... in
een comttnissie van onderzoek en eventueele
arrestatie.
De vergadering wordt geschorst. IDe agen-
ten gearresteerd. 'Die commissie van onder
zoek en arrestatie na afloop bedankt en: ont-
bonden.
KORTE BERICHTEN.
Gistermorgen is de meubelfabriek van
de firma 'Knigge en Eerkens te Stadskaniaal
afgebrand. Verzekering dekt de schade. De
oorzaak van den brand is onbekend.
Gisteren is 'te Utrecht de -algemeene
vergadiering gehouden van de Unie van Chr.
Omdterwijizers en Onderwij zeressen in Nte-
deralnd.
Oplossingen der raadsets etti
vorige nummer.
Voor grooteren.
1Oost West, thuis best. Toos, twee, thee,
buis, Soest, test.
2. Steen, kool; steenkool.
3. Lissabon.
4. L Libanon.
Up
label
Lib anon
V e n 1 o
bom
n
Voor Udrteren.
1. Nijll, piaard; nijlpaard.
2. Zand, tandi, band, mand.
3. Verborgen bloemen.
Ik kocht een nieuw taschje, want ik
neem het oude. vuile liever niet mee
op reis. (Lelie).
Denk je, dlat deze was te rood is? (As
ter)
Ik zag Jeanne bij mevrouw Keis^r in-
gaan. (Sering)
4. Ros, R«s, ras, ri/s, reis.
OM OP TE LOSSEN.
Voor grooteren.
1Mijn geheel is een bekend spreekwoord,
dat met 4 woorden en 23 letters ge-
schreven wordt.
18, 19, 20, 3, 6, 23 is een deel van je
17, 14, 4, 12 is een deel van je gezicht.
13, 2, 1 is een licliaamsdeel van een
visch.
9, 10, 13, 8, 17 is eea ge'tal.
5, 21, 23, 2, 17, 15 is een ander woord
voor huiis.
7, 21, 22, 11, 16, 1 vindt men in het
bosch.
2. Wat lees je uit:
oooiierhcSmnnkg
3. Met t ben ik een visch, met k een knaag-
dier.
4. Kruisraadsel.
Op de kruisjeslijnen komt de naam van
een stad in Noord-Hollamd.
X
X
x
x
xxxxxxxxx
x
X
X
X
1dj een klinker.
2. rij verkorte meisjesnaam.
3. rij een voorwerp om uit te drinken.
4. rij een roof dier.
5. rij't gevraagde woord.
6. rij een klein vngeltje, dat in het warme
gedeelte van Amerika voorkomt.
7. rij een andter woord voor leentnan.
8. rij een klein rond vruchtje.
9. rij een medeklinker.
Voor khineren.
1Met e ben ik een boomsoort, met a een
vaartvig.
2. Begr'ar..,
Hoe jammer, elten dag tevergeefs te
moeten wachten!
Hoe kon die domme Esther dat denken
He zat zoo nauw, dat ik geen vin kon
verroeren.
3. Mijn eerste wordt op school gebruikt,
mijn tweede is een boom' en mijn ge
heel een stad in ons land.
4. Op de zigzag-kruisjeSlijn komt de naam
van een dorp in Gelderl'and.
X 1. rij een boom.
X 2. rij een roofvogel.
X 3. rij een lichaamsdeel.
X 4. rij't tegenovergestelde van vroeg
X 5. rij een voorwerp, waarmeemen
X sommige dieren vangt.
X 6. rij een metalen faaak.
X 7. rij een ander woord1 voor ver-
X stand'ig.
X 8. rij een Russische keizersnaarn.
9. rij een ander woord voor mod-
der.
10. rij etn wapsen.
i mm i.u.TiarnSTiSa
