i.
DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
Herijk voor maten en gewichten.
Zuster Brettan's liefde.
Xo. 20
Kondcrd Tier en twintigste Jaargang
1922
DINSDAG
Feuilleton.
24 JANUARI
Abouiiomenteprijs blj roornltbetalins per 3 maandMi f 2.-, fr. por post t 2.50, Jtmvijsiu 6 ct. Advcrtontiopr. 25 ct. p. roKel, grootoro lotn rs naar plaatsmUutf.
ttkiovon franco N.V. Hook- cn Hnndotalr. v.li. Henna. Cooler Zoon, Voordam CO, Tel. Adminiutr. No. 3. Rcductie No. 33.
Dik-eciuurG. II. KltAIL. UoofJreilHciisurTj. N. ADI3XU.
BURGEMEESTER en, WETHOUDERS
van ALKMAAR maken bij deze bekend:
A- dat dit jaar de zittingen voor den herijk
der maten en gewichten zullen worden
gehoudeni in hrt kantoor van den markt-
meester der Graanmarkt (aan het Luttik-
Ou-dorp te, Alkmaar) en wel:
Voor den OVERIJK:
Op 1 Maart van 1012^ en 25 uur;
Op 2 Maart van 9K—12>4 em 2—5 uur;
Voor FIJNERE W EG INGE N:
Op 6 Maart van 9yi12Vt em 25 uur;
Op 7 Maart van 9>4—12)4 uur;
Voor GROOTE P ARTI JEN
Op 7 Maart van 2—5 uur;
op S en 9 Maart Yan 9>i—12)4 an 2—5
uur;
Voor dan herijk IN HET ALGEMEEN
Voor hem wier gesLachtsaamon bsgimien
mat de letters:
A—op 13, 14 en 15 Maart van 9)4—
12>4 em 2—5 uur;
D—I op 15, 20 em 21 Maart van 934 tot
1234 en 2—5 uur;
J—M op 22, 23 em 27 Maart van 9)4—
12)4 en 2—5 uur;
N—T op 28, 9 en 30 Maart en 3 April
van 954—1234 em 2—5 uur;
U—Z op 4, 5 en 6 April van 9)4—1234
en' 25 uur.
B. dat de maten en1 gewichten schoon, droog
en roestvrij moeten worden aangeboden
om onderzocht te kunnem worden em niet
gepotlood mogem zijn;
C. dat IJKLOON moet worden betaald
VOOR ELK STUK, dat wordt aangebo
den en bovendiem JUSTEERLOON voor
het op de vereischte zwaarte brengen
(justeeren) der gewichten. Het ME'DE-
BRENGEN van een bedrag aan GELD
daarvoor is dus bij het aanbieden van ma
ten en gewichten noodig;
D. dat de maten en gewichten, die gestem-
peld worden met het afkeuringsmerk (een
driehoek), niet in winkels enz. terugge-
bracht mogen worden;
E. dat de maten en gewichten' v66r 1 OCTO
BER van het jaar 1923 gestempeld moe
ten zijn met de letter a en; dat er, bij ver-
zuim of verhindering om van de onder
A genoemde zitting gebruik te maken,
nog gelegenheid bestaat maten' em gewicn-
ten" te latem herijken aan het ijkkantoor te
AMSTERDAM, Brouwersgracht 275, op
elken MAANDAG en VRIJDAG van
9)4 tot 3 34 uur.
F. dat de milligram-gewichten niet op de
herijkzitting, maar alleen aan de ijkkan-
toren herijkt kunnen worden. (Zij moeten
per post franco worden opgezonden, tege-
lijk met eem postbewijs tot een bedrag van
zooveel maal 10 cent, als het aantal aan
geboden milligramgewichten bedraagt).
Alkmaar, 23 Januari 1922.
W. C. WENDELAAR, Voorzitter.
DONATH, Secretaris.
Start sniemvs
HET ALKMAARSCHE VEEVERZEKE-
RINGSFONDS.
(Vervolg.)
De voorzitter verklaarde slechts voorloopig
zijn herbenoeming te aanvaardem, omdat er
een strooming in de vereeniging naar voren
vvas gekomen, die volgens spr. meer op het
behartigen van eigen belangen was gericnt
dan op het vereenigingsbelang. Spr. zou
zijn houding bepalen naar de beslissing over
het volgende punt.
In behandeiing kwam hierop het voorstel
van eendge leden om art. 33 van de statuten
te wijzigen, beoogende om te bepalen, dat
koeien, reeds in een andere verzekering opge-
nomen, voorzien van een zichtbaar oor- of
stempelmerk, bier niet nogmaals verzekerd
oehoevem te worden.
De faeer S. Kramer verklaarde dat de voor
stel lers juist die belamgen van he! funds
wmschten voor te staan. Spr. verdedigde het
voorstel.
Beoogd werd om het voorstel alleen voor
leden te laten gelden
Ook wilden voorstellers evenals in Purmer
end1, voor niet verkochte 'beesten, de geheele
premie terug.
De voorzitter wees er op, dat in Purmerend
ook het vee opnieuw verzekerd moet worden,
ook al was het beest te voren te Schagen of
Alkmaar verzekerd. Deze verplichting geldt
voor de leden. Het laten verkooper. door n-iet-
leden' is fraude in het nadeel van de vereeni
ging-
In Purmerend krijgt men de premie terug
als men de koe mede naar hu-is neemt. Wij
willen fraude voorkomen.
Een massa buitenslagers speculeert er op
om niet-verzekerde beesten te koopen. Wij
willen dus de halve verzekering keifen, wa-n-
neer het beest buiten de verzekering blijft als
het verkocht wordt.
Met de vleeschkeuringswet zrl het wel be-
ter worden.
De heer Kramer was ook tegem fraude. Spr.
was lid van het Purmerender Veefonds. doch
kende de finesses niet, zooals de voorzitter.
De voorzitter deed nog eens uitkomen, dat
men moet waken, tegen de praktijken van
ontduikcrs, die werken met behulp van dui-
velstoejagers.
De heer Groot wilde ook den handel 'be-
schermen. Hij had het voorstel onderteekend,
doch was met het art. van Purmerend niet
bekend en was overtuigd, dat men daar de
hand er niet aan hield.
Spr. vroeg of het niet mogelijk was het
voorstel te wijzigen.
De voorzitter vond het noodig, dat dit eerst
door het bestuur rijpelijk overwogen werd.
Het kost den koopman niets, de boer moet de
f 2.betalen voor het beest, dat hij ver
kocht heeft. Men moet, om een goede con-
trole te houden, de zaak niet veranderen. In
Juni treedt de vleeschkeuringswet in wer-
icing en dan kan het beter gaan In Bergen
durft mem nu ook geen onverzekerde beesten
te koopen, hoewel een slager aldaar, met een
uit Heiloo van 't voorjaar nog een onverze-
Geautoriseerde vertaling naar het
Engelsch van
LEONARD MERRICK,
door E. H. (Nadruk verboden).
81)
„M'ij Hoe zoo?"
„Ja."
„Dat kon ik dan ook niet wetcn, dat ze
mij' zoo bijzonder mist. Maar het was heel
vriendelij'k van u."
„Ik had er u zelfs eerder over willen spre-
ken. Ik heb al eenigen tijd gezien, dat ze iets
had, wat haar hindcrde."
„Heeft zij er iets van gezcgd?"
Enkel vanmorgen even, maar jk heb 't
gemerkt."
,;Dat was heel vriendelijk van u; ik ben
u zeer verplich't."
.Beiden was de terughouding pijnlijk; en,
na verloop van enkele secondcn, sprak zij
maar flink:
„Dokter Kincaid, als u misschien weg-
blij'ft, met het idee, om mij te sparen, dan
zou ik u wel willen verzoeken, in deze geheel
niet op mij1 fe lettcn."
„Niatuurlijk," antwoordde hij. „Ik dacht,
dat mijn bezock u onwelkom zou zijn; daar
was ik bang voor."
,iMiaar denkt u, dat ik dit nu op mij zou
willen nemen, u af te houden van het huis
van uw mioeder? Die verantwoording zou ik
tcch niet willen aanvaarden. Maar wel zou
ik eens graag wcten, of het enkel om der wille
van mij is, dat u wegblijft?"
„Ik wilde u geen onaangenaamheid bczor-
gen door mijn komst."
,,'Neen", antwoordde zij, .,dat bedoel ik
niet. Ik 'ben bliji, dat ik u tref: ik moet eens
ronduit met u spreken. Ik dacht, dat u er
misschien voor u zelven tegenop zag, om .e
komen; dat mijn aanwezighcid hier er nu
aan herinnerde.dat u dit niet graag hadt.
Als dit zoo is..."
Ik geloof dat u zich de zaak wat over-
dreven voorstelt. 't Is echt gcvoelig en vrou-
wolijk maar u maakt zich ongelukkig voor
niets Ik heb het den laatsten tijd heel druk
gehad, maar in 't vervolg zal ik meer ko-
kerd beest kocht, dat gelukkig geheel werd
afgekeurd waardoor ze eem duur lesje kre-
gen.
De- ^eer Swaag meende, dat het de juiste
weg was, dat de slagers en de kooplrn een
fends stichtten en de vetweiders maar meer
op zichzelf gingen staan. De kas kan men
dan verdeelen.
De heer Kramer erkende, dat de voorstel
lers een fout hadden begaan met het regle-
ment van Purmerend niet te raadplegen.
De voorzitter ontraadde het voorstel nog
sterk.
De heer Smit had zijn voorstel gedaan met
het oog op Schagen, dat het toelaat met het
knoopje.
De voorzitter wees erop, dat de zaak wel
in de goede richting komt. De koeien krij-
gen al blikjes in de ooren en dan is uitstel
mogelijk, omdat man dan frauds kaa voor
komen.
De heer Kramer verklaarde, dat de koop-
lieden het fond* niet in gevaar wilden bren-
gen. De secretai'is was z.i. te vor gegaan.
Men kan wel van gedachten wisselen en na
toelichting wenschte spr. zich neer te leggen
bij de zienswijze van 'en voorzitter.
Het voorstel werd hierop ingetrokken.
De heer M. Mulder was aanvankelijk be-
reid geweest, met het voorstel van den heer
Kramer mede te gaan, omdat deze als eerlijk
koopman op de markt bekend staat. Spr.
bracht den heer Kramer hulde voor zijn ver-
klaring, dat hij zijn voorstel na de toelich
ting introk, omdat bleek, dat hij verkeerd
was ingelicht.
De heer N. Schermerhorn deed het voor
stel de contributie van 1niet meer te
heffen, om den secretaris werkzaamheden te
besparen.
De voorzitter ontraadde dit. Het vorig
iaar was juist tot het heffen van 1.con
tributie besloten, om de leden niet-belangheb-
benden van de lijst te krijgen. In Purmerend
deed men dit ook.
Hierdoor bereikt men, dat de niet-belang-
hebbenden ook wat l^jjdragen.
De heer Swaag was voor het voorstel van
den heer Schermerhorn. De lijst is volkomen
gezuiverd en spr. zou om de 5 jaar I.
contributie willen heffen.
De heer Groot was er sterk voor de f 1
per jaar te blijven heffen. Het voorstel van
den heer Schermerhorn werd niet onder-
steund en kwam dus niet in stemming.
De voorzitter verklaarde na het prettig
verloop der vergadering de herbenoeming te
aanvaarden en sloot met een woord van
dank de vergadering.
DE NIEUWE KAMER VAN KOOP-
HANDEL.
Ter besprcking vail de tc stellen Candida
ten voor leden van dc nieuwe Kamer van
Koophandel in het district, waartoe ook
Alkmaar behoort, waren gistcravond in het
cafe „Centraleen dertigtal vertegenwoordi-
gers van de groot-industrie bijecn, daartoc-
uitgenoodigd door de heei en W. G. Visser cu
S W Arntz. Ecrstgenoemdc nam de functie
van voorzitter der vergadering op zich, de
overluiging uitsprekende, dat de besprekin-
gen kalm, zakelijk cn vlot zouden worden ge-
voerd. Dc aanle.ding tot het zenden van u;t-
noodigingen was gewccst, naar de voorzitter
mededccide, een advertentie in cen der n-am-
mers van de vorige week der Alkmaarsche
Courant. waarin door den secretaris der
nieuwe Kamer van Koophandel werd medcgc-
dceld, dat uiterlijk 7 Februari de candidaten
moesten worden gesteld. Waar Alkmaar van
de voornaamste plaatsera van het gebied der
Earner (Helder, Teasel, Langedijken, Scha
gen en Wieringen) alleen al 160 stem-
gerechtigden heeft, kan deze atad de
inccste leden kiezen. Spr. had nog niet ge-
hoord van eenige actie naar aanleiding van
de bedoclde advertentie en daarom had hij
oens den heer Arntz gcpolat, die het met hem
eens was, dat in andere piaatscn waarschijn-
lijk wel gewerkt zou worden, zoodat Alk
maar. dat misschien wel alle ledea kan kie
zen, gevaar zou loopen geen verkganwoordi-
gers te krijgen in overmistemming met hat
uit te brcngen stcmmcntal. En dit achtte
spr. allenriinst wmsche-'iik. al zou hij het
ook niet good vinden, dat Alkmaar alle negen
zctels bczette, want ook de andere gebieden
hebben recht op vertegenwoordiging. Met
hot oog daarop zou spr. 't het beste vinden
als Alkmaar cngevcer de helft der vcrtegen-
woordigcrs aanwees, opdat dan voor de an
dere plaatsen sanrn de overige zcte's bleven
Als dan na overlcg niet meer dan 9 candida
ten gesteld werden, zou !n kostbare herstem-
ming voorkomen kunnen worden, die zeker
zou uitloopen op een strijd tusschen links en
rechts cn dat achtte spr. niet gewenscht. De
politiek kon er wel buiten blijven.
De heer Arntz decide mede, dat in het ge
heel 39 plaatsen in het gebied valleii, met 292
stemgerechtigden, waarvan 160 in Alkmaar.
Van dc andere gemcenien dce.de spr. ook het
^antal stemgerechtigden mede.
De voorzitter had zich voorgesfeld, dat
Alkmaar zou kunnen pogen 4 zetels te- krij
gen, wat wel niet is in overcenstemming met
iiet uit te brengen stemmental, maar a.s wij
met meer komen, zal een hcrstemming niet
uitblijven. De heer Griinwald in Holder dacht
„Ik voel mij zeer schuldig," antwoordde zij.
„Als ik mij niet bedricg in mijn opvatting,
dat het aangenamer voor u zou zijn, om weg
te blijven van The Lodge en er mij te ont-
moeten, dan weet ik duidelijk, wat mij te doen
staat. 't Is niet mijn huis, zooals u weet; ik
ben in betrekking en die zal ik opgeven.
„Zoo moet u niet spreken", antwoordde hij.
Ik moet dan al heel verkeerd gedaan heb
ben., dat ik u zulk een indruk gaf. Maar la
ten.' we hier niet zoo blijven staan; laten we
dan liever een eindje opwandelen. Als u zich
door mijn bekentenis genoodzaakt zoudt voe-
len Westport te verlalen, zou mij dit een bit
ter verwijt blijven."
Ze liepen langzaam de straat uit cn ieder
van hen beiden zocht naar iets geschikst om
te zeggen.
,,'t Is een feit," sprak ze op eenmaal, „dat
het een groote fout is, dat ik gezelschapsda-
ime ben. bij uw moeder. Als ik niet in huis
was, zoudt u hier even, druk komen. als te vo
ren. !k kan niet helpon da<t ik dit zoo voel."
„Maa'r ik wil er weer net zoo komen als te
voren", betuigde hij. „Dat heb ik immers ge-
zegd
„Ja," prevelde ze.
„En is u dit dan niet voldoende?"
j Zeker, u zult komen; maar het blijft een
feit, dat u het toch liever niet deedt; en de
reden van dit tegenopzien is mijn tegenwoor-
digheid hier."
„U blijft nu maar vasthouden aan dat te-
genopizien", antwoordde hij' onfwijkcnd, „of-
schoon ik daar geen enkelen keer van gespro-
ken heb. Maar ik dacht, dat u liever hebben
zoudt dat ik u een tijdje vermeed; pcrsoon-
lijk...."
„0", zei ze, „denkt u, dat ik dit dan met
merkte? Ik weet zeer goed, dat het een val-
sche positie is."
„Ik heb u toch gezcgd. dat ik u nooit zou
lastig vallen". zei hij nederig. „En ik heb
getracht mijn woord gestand te doen."
„D'at heeft u ook gedaanzoo attent moge
lijk; de fout is aan mij. Ik had mijn betrek
king bij uw moeder moeten opgeven, den dag,
nadat u tot mil" gesproken hadt."
•,Ik geloof met. dat mij dit veel gehoipen
zou hebben", antwoordde hij. „U begrijpt
toch wel, dat een dcrgelijkc verandering in
uw leven aan te brengen. wel het laatste
zou zijn, dat mijn fliofde begeerde."
Bij kct moid Jidde" huivcrde sij even
en hemzelven had het eenige ontroering be-
zorgd, toent hij' het uitsprak.
bfet had hun beiden luid in de ooren ge-
klonken, terwijl het haar verlegenheid nog
slechts vermeerderde en het hem leek of het
hen dichter bij elkaar bracht.
„Het was heel dom van mij", ging hij
voort, „maar bij al die gevolgen, die ik nu
voorzag als ik tot u sprak, heb ik geen rekc
ning gehouden met het eene, dat hei nu uit
gewerkt heeft, Ik heb overwogen, of ;k ge-
rechtigd was u te vragen een gemakkelijk le
ven op te geven voor de besiommeringen van
een tehuis, zooals ik u dat bezorgen kon; ik
overwoog een half dozijn dingen; maar dat ik
hot u hier in huis ondragelijk zou maken
zag ik over het hoo.d. Steeds met uw belan
gen op het oog, helb ik u dus toch nog on-
recht gedaan. Ik kan u niet zeggen, hoezeer
het mij; leed1 doet, dit te hooren."
,,'t Is niet „ondragelijk", antwoordde zij
„dat woord is veel te sterk. Maar ik zie wat
mijn plicht is en ik weet, dat ik ook niet an
ders kan, dan hier weggaan. Uw moeder zal
dan weer zooveel aan u hebben, als ze te vo
ren ooit had! Terwijl ik hier blijf, kan het
in waarheid nooi't vrij zijn voor een van bei
den. En natuurlijk weet zij het."
,,'Denkt u dat?' vroeg hij..
„Maar zijn vrouwen dan blind? Natuur
lijk weet zij het. U moet de feiten niet ver-
blcemen, dokier Kincaid. Ik ben de gezel
schapsdame van uw moeder, die u twee jaar
geleden nooit gezien hadt. Het zou veel be
ter voor u zijn geweest, als u mij heelemaal
niet gezien hadt."
„U kunt toch niet zeggen, dat't het beste
voor mij zou zijn geweest," antwoordde hij
op onvasten toon. „Ik heb u todh altijd lie
ver gekend, zooals dit nu het geval is ge
weest dan dat we elkaar niet ontmoet had
den. Wat u aangaat. misschien..."
„Stilviel ze hem in de rede. „We kunnen
geen van beiden. vergeten, wat die ontmoeting
voor ons is geweest. Wat mij aangaat: ik
heb mijn leven er aan te danken, dat ik u
onlmoette; daarom is juist het resulfaat zoo
afschuwelijkzoo schandelijk! Ik heb niet
veel gezegd, maar iederen dag denk ik er-
over, wat ik u verschuldigd ben. Ik weet, dat
ik u tc danken heb, tot de kleeren, die ik
draag
„0m's hemels wil!" mompelde hij.
uEa mija vcrgeLding ia da: ik u oogeluk-
ar net zoo over. Volgens spr. zou de verdee-
zijn: Alkmaar 4 candidaten,
Langendijk 1, Helder 7, Schagen 1, Tessel 1,
Wieringen 1.
De heer mr. W. C. Bosman meende, dat
Alkmaar recht zou hebben op 5 zetels, om
dat het meer dan de helft dor stemmen heeft
Helder dat graag 2 zctels heeft, zou die niet
kunnen krijgem zonder hulp van Alkmaar.
Spr. wensctite de zctels als volgt te verdec-
cn: Alkmaar 5, Helder 1, dc Laigcndijk 1,
Tissel 1, Schagen 1
De heer Bak wilde niet tc toegevend zijn
jegens Helder, dat waarschijnlijk met 4 can
didaten zou willen komen.
De heer Messelaar merkte op, dat de groot-
industrie niet 292, maar 453 stemgerechtig
den heeft in het district der nieuwe Kamer.
De voorzitter had de lijst van den voorloo-
pigen secretaris der Kamer, mr. Verdam, en
nls zij niet juist was. kon hij er niets aan
doen
De heer C. Slinger meende, dat de officieele
lijst misschien ahe namen geeft van de »tem-
gerechtigdem en de lijst, die mr. Verdam aan
den heer Arniz gaf, alleen de firma's.
De neer mr. j. f. bosman moende, dat,
met het oog op de ver6chiilende aantailen der
listen, een comiie van actie moeilijk te vor-
men zou zijn en dat het daarom waischciijk
was, om nu maar al vast 9 candidaten te
siciien.
De voorzitter geloofde, dat, om moeilijk-
heden te voorkomen. net baer zou zijn zicn
te bepalen tot 5 candidaten cn dan te trach-
ten een compromu te »luiten met de andere
plaatsen.
Mr. Bosman vond dit goed, maar zou dan
toch ook nog 4 reserve-candidate* wide*
aanwijzcn, om die te kunnen stellen, ala de
andere plaatsen niet wilden mcegaan met d«
bedoeling om totaal aiet meer da* *eg«* Can
dida tea te stellcu.
De voorzitter wilde niet m ar dan 5 candi
daten, maar dan onder conditie, dat er totaal
met meer dan 9 cand'.daieu gesteia worden
Wilden de andere plaatsen daar niet in mee-
gaan, dan zou hij nog de 4 reserve-candida-
.en wiilen-
De heer J. Groot meende, dat direct wel
9 konden worden gesteld, waarvan dan 4
konden afvallcn, als de andere plaatsen niet
wilden mcegaan
Mr. J. P. Bosman merkte op, dat het moei
lijk zou zijn om dan te beslisscn wie er afval-
len, terwijl de reserve-candidaten al zeker
wetcn, dat ze op ns. 6, 7, 8 en 9 komen.
De heer Boom vond het wel wat voorbarig
om nu al met vijf candidaten te komen, ge
zien het bezoek dezer vergadering.
De heer Arntz meende, dat de helft der
verschillende bedrijvem toch was ver-
icgenwoordigd.
Na nog oenige besprcking deed de voor
zitter het voorstel om 9 candidaten te stellen,'
waarvan de laatste 4 afvallcn, a s een com-
promis kon worden bereikt met de andere
piaatscn.
De heer mr Moens geloofde dat het gee*
goeden indruk zou geven, als er 9 Alkmaar-
dcrs op de lijst zouden komen Het zou z. i.
wenscheliik zijn als van het wapen der steni-
menmeerdcrheid geen gebruik werd gemaakt
De heer Grondsma betoogde, dat ee*
wentuoel compromis alleen in het voordeel
kan zijn vrn de andere gemeenten. Als wij
Gods water over Gods akker laten loopen,
krijgen wij stellig de mecrderheid
De heer H Holsmuiler was het met de*
heer Moens eens.
Geen der aanwezigen verzette zich tege*
het voorstel-Mcens zordat niet meer daa vijf
candidaten gesteld zouden worde*.
De heer Groot achtte het verstandiger
cerst overleg te plegen met de andere ge
meenten en te ondcrzcekcn of eea compromis
mogelijk is
De voorzitter ontkende de mogdi-'kheid, dat
eerst overleg knn worden gepleegd, want er
wes germ enmite van actie
Mr. W. C. Bosman oordeelde het eerst de
vfag of men thans tot overeenstemming koa
komen
kig maak, en haar ongelukkig. 't Is mooi
Ze versnelde den. pas, tn, haar zoo opge-
wonden te zien, werkte ook sterk terug op
hem-. Hij- verllangde haar te troosten en daar
dit onmogelijk was, wegens de ongelijkheid
van hun gevoclens, was het zien van haar
ontroering hem nog pijnlijker. N'ooit had hij
het hcpelooze van zijn gehechtheid aan haar
hem zodzeer terneergeslagen, als nu hij in-
zag, dat zij er zelve door in ongelegenheid
was gebracht en hpt hem daardoor tegelijk
onmogelijk was haar troost tc bieden.
Ze liepen verder, strak voor zich uitkij-
kend, in dat verschiet van al-lemaal gesloten
winkels in Zondags-rust, tot hij eindelijk met
moeite zei:
„Als u ging. zoudt u mij ongelukkiger ma
ken dan ooit!"
Ze antwoordde daar niet op en met een
blik op het profel, ging hij voort:
„Ik ben bereid- te doen, wat u wilt; wat
maar uw positie het makkelijkst maakt. Het
schijnt, dat ik, bezield met de beste bedoelin-
gen. jegens ieder van je, je toch beiden ver-
driet heb bezorgd. Het kwaad. dat ik jegens
mijn moeder bedrecf, is te verhdpen. Maar,
als ik u hier uit het huis verdrijf dan is er
een blijvend leed geschied. Waarom zegt u
niet, dat u daarvan teruggekomen is?"
„Omdat ik er nog niet zeker van ben. Ik
kan nog niet besluiten."
„Hetgeen u er toe bracht, was de verkeer-
dc voorstelling, hoe u't zich te wijtcn zoudt
hebben dat ze mij zoo wei-nig zag. Ik heb nu
immers beloofd, dat ik haar zal komen opzoe-
ken. als ik maar kan."
Ze beet zich op dc lippen, zonder wat te
zeggen.
,,Meer kan ik niet doen, is't wel?"
„Neen", erkende zij.
,,Wat is er dan nu nog?"
Dat...."
..Nu: dat.-.?"
„U mii met iedere minuut duidelijker toont,
dat ik toch gaan moet."
Uit de somberheid. waarmee deze mededee-
-ling werd aanvaard-, bloek iaar wel. hoe on-
verwacht die hem kwam. En om nu toch ook
te moeten hoorcn.. hoe, zonder dot hij er zelf
iets van vermoedde juist zijn liefde hem ver-
raden had, was wel het hardste wat hem op-
gelegti werd. En daar bij bang was, dat
ieder protest, dat hem- $oms van de lippen
otcchi komen. ha nog slcchu vtfdc? v*n el
kaar vervreemden zou, voelde hij zich ale
versiagen door de hulpelooshcid van den toe-
sland.
Ze staken nu het kerkhof over en ze zei
iets van het onprakiische voor haar, om nog
verder te gaan.
„Nu ons onderhoud dit gevolg zal heb
ben, dat het u tech meermalen naar .The
Lodge" voert, dokier Kincaid, is het in ieder
geval niet te vergeefsch geweest."
„Wacht nog edn seconde", zei hij. Hij
stond stil bij den ingang en keek haar aan.
„Ik.... ik kan je niet z66 verlaten, Mary."
„0", stamelde ze, „zeg toch niets!"
,,1'lr moet; waar dient dat zwijgen toe? Je
weet het toch! Je zult het altijd weten. Ni-ets
kan eerlijker gemeend zijn, dan dat ik nooit
droefheid over je wilde brengen; en dat heb
ik toch gedaanLaten we het geval goed on
der de oogen kijkenje wilt n.iet mijn vrouw
zijn, maar daarom behoef je nog niet weg
te gaan. Wat wou jc doen? Wie ken je? Laat
mijn gemis nu nog geheel buiten beschou-
wing; maar wat een zelfverwijt zou het je
bezorgen
Vanuit dc kerk en te bedekt om mooi
te kunnen zijn klonk daar op eenmaal
kindergezang. Ze stond mot afgewend gelaat
naar het gelijk-gcmaaide gras tusschen de
gra'steenen te kijken, dat de wind na zacht
Seen en weer bewoog.
„Laten we het geval goed onder de oogen-
kijken", herhaalde hij. We weten beiden, d«t
ik u lief heb; of we dit feit nu willen ontken-
nen, daar kan in waarheid niets bij gewon-
nen worden. Als de omslandighedcn anders
waren als u ergens heen kon, zou ik minder
recht hebben er mij mee te bemocien, maar
zonder vrienden als u daar staat, zou uw
weggaan iets zijn, waar ik mij voortdurend
over schamen moest; steeds zou ik moeten'
den kmzij had een vreedzaam tehuis en
daar heb ik haar uit verdreven. De vrouw,
die hij lief heeft, onder vreemden te weten on-
bescherm-d, misschien gebreklijdende aan het
noodigste, goede 'Hemel! Denk je, dat er
<ten man is, die dit lijden kan?... Ik zou een
gevoel hebben of ik ie er uit had gezet."
Een plotselinge huivering beving haar of
ze rilde van de kou.
(Wordt vervolgd).
