DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
HET TRAGISCH LOT
No. 76
Hrader4 Tier en fcwhrt%ste Jftargang
leleleed
Feuilleton.
1922.
rntsprijs bij TOomitbetnllns per 3 maanrton t 2.-, fr. per post f 2.5U. Kewijsn. 5 el AOvortenuepr. 25 n. p reKol ero,,.,Te .,....;rs naar |WnM
IWicvm franco N.V. Hook- cn Hantolsdr. v.li. Norms. itoatnr Zoon, Voordam i "J, lol. Administr. No. Ko.faotio No. U.
l)OXI>ERD40 mreewurs ti. II. KIUK, Upi»Wr*>U*M«»ur TJ. N. A OHM A. BO MA ART
(Nadruk verboden).
Vanuit haar hoekje zat ze naar hem te kij-
ken, terwiil hij zich kleedde. loen hij klaar
was, stond ze op en liep naar hem toe, met n
vraag in haar oogen.
„Ik zal waarschijnlijk thuis komen", zei hi].
Zij knikte met 'n lachje. Soms vroeg zij
zich af hoe't mogelijk was, dat zij de pijn
kon verdragen, want dat lachje deed haar
zoo zeer.
„Heb je je sleutel?"
Hij grabbelde in zijn zak toestemmend,
toen glimlachte ze weer en zei:
„Ja, kom terug als je kunt."
„Geen muizenissen, ldeintje", zei hij; „er
zal niets gebeuren wat vroeger ook al niet
gebeurde.
Hij lachte en legde zijn handen op haar
schouders. Zij keek hem met 'n lachje aan.
Er was iets raadselachtigs in zijn oogen.
„Er zal niets gebeuren", herhaalde zij zijn
woorden, maar een verkillende angst kroop
bij haar op. Zij sloeg haar arm en om hem
hcen cn verborg haar gezichtje tegen zijn
borst om liaar trancn te smoren. Met zijn ge-
dachten afwezig, liefkoosde hij werktuigelijk
haar schouder en't was haar of de vriende-
lijk-bedoelde klapjes haar als priemen staken,
of zij nirruner verder van hem af was dan in
een omhelzing.
Meestal scheen 't also! hij haar goedgum
stig toestend hem te kussen en wanneer zij
dit gedaan had en meteen ondervonden het
niet direct-reageeren, dan voelde zij zich hef-
tig geergerd, zoowel over zichzelf als over
hem en zou ze hem met plezier gestriemd
hebben. Telkens weer nam zij het besluit
hem niet meer te kussen en toch, telkens weer
deed ze't. Steeds weer hoopte ze op iets,
dat immer uitbleef. Een enkele maal mis-
schieil deed hij niet onverschilligdan bleven
die momenten haar bij als 'n zegening en riep
zij ze terug voor haar geest in de uren, dat
ze niet slapen kon. Maar tochtoch diep
in haar wist ze, dat alles maar Yi opwdling,
een soort medeliidende genegenheid was, geen
echte liefde, en plofte rijt terug in een zee van
ergemis 'en wanhoop.
Hij wachtte geduldig, totdat zij zich van
hem terugtrok. wat ze deed met 'n glimlach,
inwendig hunkeraide naar een greep van
hem om haar heen.
..Bliif niet voor mij op", zei hij voorzichtig,
„je weet, 't kon ook eens gebeuren, dat ik niet
■thuiskwam
Zij keek hem na aan 't raam, totdat hij uit
't gezicht verdwenen was.
II.
Hij had haar getrouwd, half uit dankbaar-
heid, half omdat er niets anders was, dat
hem boeide. Hij had haar niet bepaald lief,
had dat ook niet voorgewend, en dit alles had
ze geweten ook. Waarom had ze hem dan
niet afgeweerd?
Deze vraag stelde zij zichzelve zoovele
malen en steeds opnieuw gaf zij daarop het-
zelfde antwoord: omdat zij nu eenmaal dol
op hem was, niet buiten hem kon, gehoopt
had, dat in hun huwelijk de wederliefde zou
gewekt woYden. Maar langzamerhand werd
t haar wel duidelijk, dat die kans al zeer ge-
ring was. Hun huwelijk kreeg al meer en
meer een karakter van huiselijke kameraad-
schappelijkheid. Zij aten en sliepen en be-
taalden hun rente samen, zij verstelde zijn
kleeren, hield de drie kamers proper en pro-
beerde er een knusson atmosfeer aan te geven.
Verder werkten ze samen in het groote zie-
kenhuis op den heuvel. Dat domineerde
eenigszins hun terrein, zoodat zij vanuit haar
kamer steeds den blik er op kon vestigen.
Ook nu tuurde ze die richting uit; dacht er
aan, hoe zij hem daar had leeren kennen en
lidhebben. Daar had ze hem nachtcn lang
verpleegd en bijgestaan, en later na zijn alge-
heel herstel waren ze getrouwd en hadden zij
de drie kamers betrokken dicht in de buurt.
Hij nam weer zijn werk op en na verloop
van tijd trok zij eveneens terug naar't zieken-
huis, eigcnlijk juist als vroeger v66r zijn
ziekie, met dit onderscheid, dat ze nu samen
het pleine apartementie bewoonden, dat door
hun gemeenschappelijke verdiensten werd be-
taald.
Eigenlijk daddijk nadat dit levera was inge-
zet, scheen het haar of hij. er spijt van had j
alsof't hem toen pas duidelijk werd, dat hij
aan haar een onrecht had begaan door haar
schijnbaar een bezit te verzekeren, waarop ze
toch nooit volledig aanspraak zou kunnen
maken.
Al naarmate de dagen voorbij gingen,
wendde zij eenigszins aan de vreemde ver-
houding, steeds diep-in de hoop koesterende,
dat eenmaal zijn liefde opbloeien zou. Maar
die hoop ging gepaard met angst. Als hij
niet van haar was, bestond er ook't gcvaar,
dat hij haar zou kunnen ontnomen worden.
Misschien nu, in ditzelfde oogenblik, kon zoo
iets gebeuren. Zij wist niet, waarheen hij was
egaan, noch wanneer hij terug zou komen.
lijn woorden klonken haar opnieuw in de
ooren:
„Er zal niets gebeuren, wat vroeger ook al
niet gebeurde."
Haar handen grepen de leuning vast van
den fauteuil; twijfel, achterdocht en hulpe-
loosheid streden in haar om 't hardst. Zij
stond op en liep gejaagd de kamer op en neer.
Zij wist, dat er vrouwen in de stad waren,
die hij voor zijn huwelijk had gekend. Mis
schien was er eeneof had hij aldus maar
gesproken om haar goed te doen begrijpen,
hoe los zijn verhouding nu eenmaal was, om
bij haar alle illusies te dooden?
Het was niet zoozeer de gedachte van wat
zou kunnen gebeuren, die haar neerdrukte,
het was de overtuiging, dat zij ite kwrt was
geschoten in het voorkomen van zoo n moge-
fijkheid. Als hij haar lief had gehad, innig
en absoluut, zooals zij hem, dan kon er niets
gebeuren, zou er niets gebeuren. Maar zij
wist, dat hij dat niet deed en een soort van
woede vlamde in haar op bij het bedenken
waar en met wie hij nu mocht zijn.
Dit was niet bepaald1 jaloerschheid, al-
thans niet de gewone, conventioneele jalouzie.
Zij voelde geen toom tegen deze andere vrou
wen; ze was alleen geergerd en kwaad over
zich zelf. Zij, was in opstand tegen alles wat
haar aan grade en uiterlijke charme ontbraik.
Als hij maar in haar wou kijken, inp'aats
van naar haar uiterlijk, dan zou hij haar
liefde ibeantwoorden moeten.
Zij bleef de kamer op en naar drentelen;
haar gedachten lieten hem niet los, volgden
hem naar de stad, naar 'n ontmoeting met 'n
andere vrouwwaarheen
Ze zag 'haar eigen lieve vertrekjes in het
gehuurde witte huisje aan, alles was hier
rustig en ze vroeg zich af, hoe 't mogelijk
was, dat er menschen waren, die stadsmunoer
verkozen, boven de mooie rust van buiten
En naarmate de avond zich verlengde,
trachtte zij met lezen die kwellende gedach
ten te verjagen, maar tevergeefs. Doodm'oe
zocht ze eindelijk haar slaapkamer op, even
nog turende naar 'a sHikje klaren hemel,
waarin enkele sterren floxikerdeu, van achter
het even open gesclioven gordijnj alles was
stil rondom, alleen het kleine klokje tikte vrij-
postig, haastig en luid.
III.
Zij schrok op met de plotselinge zdcertoud
geslapen1 te hebben, maar wat noodWas hij
thuisgekomen en had hij haar gevonden, dan
begreep hij oOk dat zij zich op zijn woorden
verlaten had. Maar, mischien was hij nog
niet terug? Met 'n ruk keerde ziji zich om,
maar ontdekte geen bekende gedaan te naast
zich. Toen sprong zij het bed uit en hot
licht opdraaiende, zag ze het klokje drie uur
aanwijzen. Drie uurl en nog was hij met
thuishij w~s dus ergens, waar? Al
de oudc vrees kroop opnieuw heftig op.
Niets zal er gebeuren, wat al niet vroeger
ook gebeurde."
Zii had zich vergistheelemaal vergist.
„Het hart heeff zijn redenen, (Me het ver-
stand niet altijd goedkeurt"?
Provinciaal Nieuws
P. de
gevolg
zoodat
kunnen
VAN NIGOLAAS II EN ZIJN GEZIN.
(Dertien jaren aan het Russische hof) naar
hen Fransch van Pierre GiiUiard door Mar
guerite de Rouvil'le. (Geautoriseerde verta-
lin'g.) Niadruk verboden.
31)
Waarom wilde het noodlot, dat keizer Ni-
colaas III in het begin der XXste eeuw heer-
schen zou, in een1 der mecst onrustige tijtd-
va'kken, welke die geschiedenis kent Bcgaafd
met een zeer bijzondere hoedamiigheid, was hij
dc belichamiing van het edelste ein meest rid-
dcriijke, wat de Russische geest kan voort-
ibrengen, maar hij was zeer zwak. Van on-
fcreukbare rechtschaipenheid, hield hij zich
slaas aan het eens gegeven wooro. Zijn
trouw aan die geallieerdlcn, die hem waar-
schijnldjk zijm leven kost/te, bcwijst dat over-
viltoediiglijlk. HSj njinachtte het wezen der di
plomatic en hij was slecht opgewassen leg-en
deni st'rijdhij werd/ door de gebeurtenissen
verplettera. De gebeurtenissen' waren hem te
machtig. Nioolaas HI W2S een bescheiden en
schuchter man; hij twijfeldle te veei aan ei/gen
krachtvand'aar at zijn tegenspocd'. Zijn eer-
sie opwelting was gewconlijk juist; het on-
geluk wilde, dat hij daaraan zelddn gehoor
gai, juist vainwege da/t wantrouwen tegen-
over zichzelf. 'HSj vroeg raad aan liedeni, dien
hij, meer bevoegdheid toekendc, en- wan dat
oogenblik af beneerschte hij/ de
!ken niet langer. Zij ontsnapten
vraagstuk-
aan zijn
greep; hiji w'eifelde dan tusschen verschillen-
deelkander tegensprekende meeningen en
eindigde dikwijls met1 zich bij degene aan te
sludten, die het meest in strijd was met zijn
eigen opvaftimgi.
De keizerin kende het besluiteloos karakter
van dan keizer. Zij geloofde, zooals wij hob-
bm ••.Va.-c kjur kBiltji y
was, hem ier zijde te staan in de zware taak,
die op hem rustte. Haar invloed op den kei
zer was zeer groot en bijna altijd noodlot-
tig. Ziji maakte de poldtiek tot eon persoon-
l'ijike igevoelszaak en diet zich te dikwijls lei-
den, ddor haar eigen voorkcur of afkeer of
door d'ie harer omgeving. Impulsief van nard
was de keizerin onderhevig aan die plotse
linge overdireven tiefde, welke haar er toe
bracht het meest volstrdkte vertrouwen te
stellen in personen, die volgens haar trouw
waren aan, laudl en vorstenhuis. Dat was het
geval, met Proiopopoif.
'De 'keizer had den emsligen wensch recht-
vaardig te zijn en het goede te betracliten,.
Iwd'ien hem dit niet steeds gelukte, lag de
fout bij! hen,, die alles in het werk stelden,
om hem de waarheid te verbloemen cn hem
van zijn voilk verwijdlerd te houden. Al zijn
edelmoedige opwdllmgen, leden schippbreuk
op het lijdelijk varzet eener oppermachtige
bureaucratie, of werden willens m wetens
vervormd' door hen, die met de uitvoering er-
zelf heelemaal door hem verlaten zou zijn
Zij 'iep naar het raam en keek den vroegen
morgen in. ergens in de verte floot een tran,
vochtig-killen nachtwind bcroerde haar nacht-
japonnetjc onaangenaam.
Het was dus een zinsbegoocheling geweest,
dit geloof in de spiritueele kracht van haar
liefdte
Hoe lang ze bleef zitteni peinzen, wist ze
niet, maar eindelijk, half verstijfd, zocht ze
haar bed weer op. Zij kon niet schreien, iets
binnen in haar was als verschroeid zij voel
de zich als 'n oude vrouw.
Eindelijk kwam de slaap, die haar rnoede
geest en lichaam meevoerde naar de diepfen
der tijdelijke vergetelheid.
IV.
Toen zij den volgenden middag thuis was
gekomen van haar werk in het ziekenhuis,
vond zij hem. Zij hoorde zijn verhaal aan
over een onverwacht gedanen autotocht met
enkele vrienden, in de stad aangetroffan, van
een band die gesprongen was, en van een
noodgedwongen logies ergens in 'n dorpje in
de buurt.
Zij vroeg zichzelf af, of dit verhaal de
waarheid was, maar zij had niet den moed
na te vragen. Hij was tenslotte terug
zij had hem weer thuis, hier dicht bij haar
misschien was alles nog niet verloren
Zij sloeg haar armen om zijn hals, rooals
zij den vorigen avond had gedaan, maar diit-
maal lichtte Tij haar hoofdje naar hem op en
tot haar verrassing keek hij; haar strak in de
oogen. Zijn armen knelden
zijn mond zocht den harem
Toen zij heen was gegaan om voor hun
mdddagmaal te zorgen, vroeg zij zich af of
hi) uit medelijden 'haar nu lref tot rich had
getrokken of om achterdocht te sussenof
vond hij in haar bij momenten dat, wat hij
noode kon missen, wat hij ook niet vond bij
andere vrouwen, die hij kende?
Maar wat deed't er toe?
Hij had haar gektist, zij had hem weer
terugMisschien dat hij naar ooit zou ver
laten. maar die tijd was toch nog wel vfer-af.
Dat wist zij nu opeens zeker. Zij wilde zoo-
veel mogelijk van haar leven met hem maken,
en wie weet of in haar zelfverloochening, in
haar tact niet de bekrfte lag van 'n betere
foekomsf.
Karakterloos? werd ze dat? maar was er
ook niet een wijsgeerig gezegde, dat liuidde:
te nadler tot zijn volk te komen en die geen
midtiel daartoe vondl! Hij werd te goed1 be-
waakii' en dat door lieden, wier belang mee-
hracht, dat hij niet zou sfaigen. (1)
iDe geschiedenis zal hun recht la ten weder-
varon. Wat heeft men al niet over Lodewijk
dan XVI cn< tijd'ens de Fransche revolutie ge-
schreven? Welke beschuld'igingen heeft men
hem niet naar het hoofd
leeren' nu de scholieren in
UIT HEERHUGOWAARD.
Door onzen plaatsgcnoot, de heer
Goede Jacz, is te Utrecht met goed
het examen afgelegd voor hcefsmid,
hem het rijksdiploma uitgereikt is
worden. Dat de eischen voor dit examen te-
genwoordig nog al tamelijk hoog zijn, moge
blijken uit het felt, dat van de 35 candidaten
slechts aan negen het diploma uitgereikt ia
geworden.
In het lokaal van den heer A, Rus werd
door de Vrijz.-Dem. Kiesvereeniging „Burger-
piicht" een propaganda-avond gehouden, met
mej. Groot en Mr. Oud als sprekers, terwij
het programma tevens venneldde: viooispel
met pianobegeleiding. Mej. Bennink, die vi
ooispel ten*«ste zou geven, waa echter ver-
hinderd, doch nu had rich de heer Kater uit
Alkmaar bereid verklaard ter aiwisseling een
paar voordrachten ten beste te geven. Biijk-
baar had het programma nog al getrokken;
de opkomst was zeer bevredigend160 a 70
personen, v/aarender veel dames.
Door den heer P. Kostelijk, voorzitter,
werd de bijeenkomst geopend, waarbij hij al
ien, doch inzonderheid mej. Groot en Mr. Oud
welkom hcette, hopende, dat de avond goed
zou mogen slagen en vele vruchten zou mo-
gen afwerpen,.
Vervolgens werd het woord gegeven aan
Mr. Oud, die er met nadruk op wees, dat de
a s. verkiezingen een zeer bijzonder karakter
hebben, aangezien daaraan voor het eerst
door de vrouwen deel zal worden genomcn,
zoodat het geheele Nederlandsche volk verte-
genwoordigd zal worden. Het kan bekend
zijn, dat de vrijz.-dem. steeds hebben ge-
streefd naar gelijkgerechtigdheid voor vrou
wen en mannen, zoodat de vrijz.-dem. recht
van spreken hebben tot de vrouw. Bevreem-
ding mag het echter wekken, dat partijen, die
tevoren tegen vrouwenkiesrecht waren, zich
nu zoo vcel moeite geven om de vrouwen in
de gelederen te Jcrijgen. Zullen de vrouwen
met oordeel kiezen, dan is natuurlijk voor-
lichting noodig; de vrouwen hebben het
recht te weten, wat van de politieke partijen
verwacbt mag worden. Bij de linker partijen
is het bepalen der keuze zeker niet zoo ge-
makkelijk dan bij die van rechts Zoo opper-
vlakkig lijkt het wel of het er nu juist niet zoo
erg op aankomt, waarbij men zich aansluit,
aangezien de politieke programs van sommi
ge partijen veel van elkaar hebben. Spr. heeft
tot onderwerp gekozen: „Het beginscl ge-
trouw" en uit het vervolg zijner rede bleek,
dat hij vooral duidelijk wilde maken, dat de
vrijz -dem zich niet konden aansluiten bij den
Vrijheidsbond. Met verschi'llende voorbeelden
werd aangetoond, dat bij belangrijker zaken
de Vrijheidsbond tegenover de vrijz.-dem.
staat, maar ook, dat de Vrijheidsbonders zelf
volstrekt niet met elkaar eenstemmig zijn ten
aanzien van belangrijke zaken Deze veelzij-
digheid van inrichf moest wel leiden tot een
zeer vaag program. Waar alle partijen bezui-
niging voorstaan, verschilt het toch maar veel
waarop bezuinigd wordt. De vrijz.-dem. heb
ben getoond in de eerste plaats te willen be-
zuinigen op de militaire uitgaven. Bij ,,Oor-
log" en „Marine" toch gaat het over millioe-
nen en spreker was van oordeel, dat hierbij
zonder bezwaar in de millioenen bezuinigd
kan en dient te worden. Spr. toonde aan. dat
de vrijz-dem in de Kamer met de daad ge-
jreslingerd Toch
Frainkrijk dat^hij
van bel'ast waren.
"ifj
was van mecning,
dial
het persoonlijk initiatief hoe krachtig en geni-
aal 't ook moge wezen, slechts weinig betee-
kent in vergelijk met cen hoogcre macht, die
dton, loop dter "gebeurtenissen' leidt Vandaar
een' zekere mystieke oniderworpenheid/, die
hem ertoe bracht het leven meer te onder-
gaain d'an het zelf iin handen ,te /nemen. Dit
is een' d'er mecst eigen aardige karaktertrekken
van de Russische ziel.
Als een hniiselijk man, die hij was, zou hij
volkomem gelukkiig geweest zijn, indien< hij
als een gewoo® stervelimg hadi kunneni le
ven, maar hij had zich 'met zijn lot verzoend
en had in volkoimen onderworpenheid de bo-
venmenschelijke taak aanvaard, hem door
God' O'pgelegd'. Hij' had' zijn land en volk lief
met heel zijn ziel; zijn hart ging vooral uit
tot de nederi'gste zijner onderdanen, tot de
moujiks, wier lot hij ernstig hoopte te verbe-
teren. Wel- tragisch waa het lot van dien
tflaaMfeaifUr
ge 312). iHetzelfde zal gelden
laas III, met dit verschil daaren'boven, dat
hij, ieder overleg met den vijand van de
hand wijzende, gestorven' is als een slachf-
offer van zijn genechtheid aan zijn land.
iHDOFDSTUK XVH.
De revolutie gezien vanuit het Alexandra-
paleis. Terugkeer van den keizer te Tsars-
kole-Silo.
Terwij;! de aangrijpende gebeurtenissen, die
ik in de voarafgaande hoo dstukken heb be-
schreven, zich te Pskof en te Mohilef af-
speelden. leefden de keizerein en hare kinde-
ren, die in het Alcxander-Paleis gebleven wa
ren, in den' grootsten rielsangst.
Zooals wij hebben' gezien had de keizer,
die zeer bezorgd was over dbn algemeenen
toestand pas na lang draJ'tn bcslote® om den
8/sten Maart 1917 Tsarskoie-Selo te verla
ten, en rich naar het Hoofdikwarticr te bege-
ven.
Zijn vertrek ging de keizerin ditmaal
zeer ter harte, want, behalve dat die politieke
(1) Het was can' gr.oot ongeluk voor kei
zer NSoolaas II en. voor keizerin Alexandra
Feodorovna, dat zij. zoo jong den troon be-
stegen1. Evenals Lodewijk XVI en Marie An
toinette hadden zij bij hun kroning kunnen
uitroepen: Mijn Goa, leidt G'ij ons en be
ach erm on*. Wij zjjn tc jong oai te heer*
toond hebben, dien weg op te willen. Duide
lijk deed spr. uitkomen, dat samengaan van
menschen, organisaties, politieke partijen, die
feitelijk niet bij elkaar hooren, fout moet uit-
loopen. We ervaren, dat we bij verschillende
zeer belangrijke zaken de Vrijheidsbonders te
genover ons vinden. Wel eigenaardig is het,
dat de vrijz.-dem. goed en best waren toen ze
werden aangezocht zich bij den Vrijheids
bond aan te sluiten, doch toen onzerzijds eeu
weigerend antwoord was gegeven, het blaad-
je zoo ineens omslocg en men nergens meer
toe deugde Men noemde ons weldra den bij-
wagen eerste klas der sociaal-democraten, en
dit spelktje zal voor de verkiezingen wel
woraen doorgespeeld. Doch met verschillen
de voorbeelden toende snr. aan. dat we in
deau. Hij' ried rijn hoarders aan: beoordeelt
mocraten staan. Uit onze daden blijkt gc-
noegzaam, meende spreker, dat de vrijz inn ig-
democraten trouw blijven aan hun beginscl.
De mooie beloften, welke in verkiezingstijd
worden afge'egd en de toezeggingen. die als
't ware worden gedaan, spr. gaf ze graag ca-
deau. Hii ried ziin hoordcrs aan beoordeeld
een poli'tieke pardf in de eerste plaats naar de
daden Spr. meenae vooral ook de vrouwen te
mogen opwekken zich te voegen bij de vrijz.-
dem en zich daartoe aan te sluiten bij; de
Vriiz -Dem Kiesvereeniging.
Uit het krachtig applaus bleek ten duide-
lijkste. dat men met groot genoegen naar den
spreker had geluiseerd.
Nadat door mevr Luijt:ng-Met een num-
mertje pianomuziek was gespeeld. werd het
woord gegeven aan mej. Groot, die zich pre-
senteerde als Marijtje van Broek in WateT-
land en hare rede voor het grootste deel in
het Westfriesche dialect sprak, wat haar bij
zonder goed afg'ng en warbij het „hultje" een
niet (jpaardig effect maakte.
We zouden te breedvoerig worden. indien
we haar op den voet gingen volgen, bij het
versiag van de eerste poltieke vergadering,
die .Mariif'e" bijwoonde en die haar tot
propagandiste had gemaakt we zouden haast
durven zeggentot een propagandiste van de
bovmste plank We kunnen toch niet nalaten
tc vermelden, dat.Marijtje" hare zus'ers den
olicht deed gevoclen nu gebruik te maken van
het recht, haar eindelijk bij der mannen gra-
tie verleend De heeren der schepping ontvin-
gen van Marijtje" nog al eens een gevoeli-
gen tik. wel maar zoo losjes weg toegediendu
maar niettemin behoorlijk raak. We meenen
er'echter aan te mogen toevoegen. dat we niet
hebben kunnen bespeuren, dat een der aan-
wezige mannen „Marijtje" dit euvel duidde,
eerder maakte de houding der heeren op ons
den indruk, dat ze ..Marijtje" inderdaad ge-
lijk moesten geven. Toch verklaarde Marij
tje" zich beslist v66r een samengaan- met de
mannen; en met haar glasheldere beant-
woondin.g der vraag: Waarom Marijtje niet
in den Vrijheidsbond ging en de daarop vol-
gende verklaring, waarom ze zich bij de vrij-
z.innig-democraten had gevoegd, wit het ons
toeschijnen, dat ze op niet tc overtreffen wijze
propaganda heeft gemaakt voor „Burger-
plicht".
Nadat door een vijftal aanwezigen nog
eenige vragen waren gesteld. welke door Mr.
Oud werden beantwoord, gaf de heer Kater
nog een keurige voordracht ten beste waar-
na de voorzitter onder dankzegging de ver
gadering sloot.
Door den heer Met. secretaris van ..Burger-
plicht" was er inmiddels ncg op gewezen, dat
het zoo gewenschtis, eend'rachtig samen te
gaan Hii hoopte. dat velen rich zullen aan-
toesiand tot bezorgdheidl aanleiding gaf, was
de Keizerin ongerust over Alexis NScolaie-
vi'tch. De tsaievitch lag sedert eenige dagen
/met mazelem te bed en zijn toestand werd ver-
ecrgerd door allerlei complioaties. Tot over-
maat van. ramp waren drie der groot-vors-
i'innien eveneens ziek igewordien en. Maria M-
oolaievit/ch was de eenige, die hare moeder
kon bijstaan.
Den lOen Maart vennamen wij, d'at er
omlusten waren. uiigebrOkcn te Petrograd en
dat er bloecffige botsingen hadden pl'aats ge-
grepen tusschen de politic en de manifescan-
ten.
De ooorzaak hiervan was, dat sediert ver.
scheidene dagen. de schaarsdite der levens-
middelen. groote ontevredemheid. had verwekt
in de vc'lkswijken. t etv oik- was in optocht
door die stad getrokken, roepende am brood.
Ik begxeep, dat de eKizerin zeerr vervul'd
was met het voorgevallene, want in strijd,
met haar gewoonte, began, zij tegen mij over
de politieke gebeurtenissen' te spreken en
vertelde zij mij. d'at Pretopopoff de socialis-
ten' ervan beschuldigdie door krachtige pro
paganda onder de transporiarbeiders, dezen
over te halen del evensmiddelenvoorziening
der hoofdstad te verhinderen, ten einde een
revolutie uit tie lokkcn.
Den. 1 len' werd de toestand plotseling zeer
kritiek en de meest onruistbarendle geruchieni
bereikten ons slag op slag. 'Het oproer was
doardirongm tot in, net hart van de stad en,
•het detachment, dat men sedert den vorigen
avond er heen, h;ad gezonden, bood slechts
zwakloen' weerstand.
Ik vernam eveneens, "dat een keizerlijke
oekase die schorsing der Doema had geiast,
maar dat de vergadering met het oog op den
eraist dter gebeurtenissen, zander rich verder
te btekomimeren> om die order van. verd aging
besloien! had over te gaan tot de vorming van
een mtvoerendl com ite, betast met de taak. de
orde te herstelden. De gevechten werden ^den
vtk&mdat dim
voortgezet en d opstandelingen slaagden er-
in zich mecster te maken. van het arsenaal
Tegen. den avond kreeg ik een tele oon-be-
ricnt! uit Petrograd' dat de reserve van ver-
soheidenc garde-regimente®, nJ. die van
Paul) Presbajensky en andtrcn, gemeene
zaak m/aa'kten me het gepeupel.'Deze tijding
vervulde de keizerein met ontzetting. Sedert
den vorigen. avond was zij; ten hoogste on
er ust en gaf zij zich rekenschap van. d«
reigende nabijheid van faet gevaar.
Gedurende die twee dagen was rij steeds
heen en weer gegaan. tusschen de kamers der
grootvoretinmem en die van Alexis Nicolaie-
vitch, wiens toestand nog verergerd was,
terwij/1 zij trachtte voorr ac zieken den angst
te verbergen, die haar kwelde. Den 13en, om
half tie®, 's morgens, op het oogenblik dat
■ik die kamer van den tsarevitch Sinentreedt,
geeft de keizerin, mij. een teeken haar te vol
gen naar de naburige zaal. Daar deelt zij
mij mede, dat de hoofdstad feitelijk in han
den der revolution a iren is, en dat de Doema
een Voorlloopig Bewind heeft benoemd met
Kadrianko aan het hoofd.
De Doema heeft betoond voor haar taak
berelknd te rijn, zegt ze en heeft', geloof ik,
eindelijk begrepm in welk gevaar het land
verkeert, maarr ik vrees dat net te laat is; er
heeft zich' een. socialistisch revoltitionair co-
mitte gevormd'. dat het gezag van het Voor-
loopig Bewind niet erkent. Ik heb zoo juist
een telegram van dtem keizer ontvangen, mel-
dendte dat hij' morgenochiend om 6 uur te-
ru/g 'komt. Miaar hij wenscht, dat wij Tsars-
koie-Stel'o verlaien en. naar Gatchina (1)
zulllen gaan, of dat wen hem tegemoct zullen
reizen. Wilt u dus alks in gereedheid latcn
brengen voor een mogelijk vertrek van Ale
xis?
(1) Eveneens een' kcizerlijk verblijf. 20 Ki
lometer ten Zuidi-Westen van Petrograd gele-
