AlKmaarsche Courant
De Cburstons.
Damrubriek.
sVAV
Amsterdamsche week,
Itfja
7
Zaterdag 22 April.
Grleven. tegen het jeugdlg kindeke
(list Hoogheemraadschap).
F e u i 11 e t o n.
"I
men.
- aim'* ...j -j
No. 95.
Honderd Vier an Twintigste Jaargang;
Wat vermindering van personeel en vereen-
voudiging van administrate aanbelangt,
verdient vooral ook aandacht de wijze van
invordering van den omsliag. De meeste be-
lastingplicntiieen, hebben daqrvoor onitvan-
gen de bekende ingevulde girobiljetten. De
vraag is gestieldl of dit niet is een kost'baire en
omslaehtige wijze van inning en of heffing
van opcenten op de grondbelasting niet de
voorkeur verdient. Ook dijkgraaf en hoog
heemraden hebben aanvankelijk aan opcen-
tenfaeffing igedacht en ilk had reeds op me ge-
nomeni daarover eent rapport op te stellen
toen de penningimeester op de gedachte van
heffing per postgiro kwam. Voor opcenten-
heffing inoet- het bestuursreglement door de
provinciate staten worden1 gewijzigd, het rijk
moet willen medewerken, het zal zich daar-
voor taten betalen (allicht het tarief van 2Yi
pet. der opbrengst zooals vroegar provincie
en gem-eenten voor opcentenheffingen ibetaal-
den), missdiiea zou voor een en ander zelfs
een regeling bij de wet moeten worden ge-
troffen en ten slotte zijn de belastingplichti-
gen voor de grondbelasting en het hoogheem-
raadschap met algemeen dezelfde personen.
Deze moeilijkheden waren missohien nog wel
te overwinnen geweest, maar het zou veel
tijd gevorderd hebben en invordering door
"de post icon veel spoediger aanvangen. Ik ge-
loof niet dat dit duurder is dan, opcentenhef-
fing. Het hoogheemraadschap betaalt aan de
postadminitsratie 5 cent per girobiljet en
heeft voor deze administratie weinig perso-
nedi noodig. Het bestuursreglement ging uit
van de geaac'hte dat over heel het omslag-
plichtig gebied gaarders zouden warden ^an-
gestdld^ allicht een 50-tal ambtenaren meer.
Deze groote groep vain1 ambtenaren; is door
de .invordering per postgiro geheel vermeden
en er mag hier. inderdaad wel gesproken
worden; van een reusachtige besparing. Jam
mer is het zeker, dat met de delging der wa-
tersnoodilasten niet eerder is kunnen worden
aangevangen. De vette jaren waarin dit veel
gemakkelijker zou zijn gevallen, zijn naar
velen vreezen achter den rug. Laat ons hopen
dat deze vrees niet bewaarneid worde, maar
reden voor de vrees is er inderdaad wel.
Maar nu, ten; slotte de hoogheemraden. Is
het kindeke daarmede toch eigenlijk niet te
ruim en te kcs-tbaar aang-ekleed? De
iheemraden hdbben ieder 1500 salaris
izclfs zijn er nu al kl^edingstukken aange-
kocht tegen den tijd dat de bestaande afge-
dragen zullen zijn. Ik bedoel als het salaris
ophoudt krijgen zij pensioen. Gaan zij' dood
dan wordt pensioen toegekend aan hun wedu-
wen en weezen. Die pensioenregeling heeft
het hem gedaan en het schijnt wel alsof
daarvoor thans de hoogheemraadschapsilas-
,ten moet en worden opgebracht. Men ziet er
bovendien die snoodaards van hoogheemra
den op aan, dat zij zelf de pensioenregeling
hebben voorgesteld en de beer Kooiman heeft
die regeling nog wel verdedigd.
Wat is nu bij dit alles juist gezien? Ik wil
ook hierover wel iets zeggen, maar dan moet
■men me op mijn woord galooven dat ik zulks
niet doe uit eigenbelang. Ik heb aan het
baantje van hoagheemraad geen behoefte en.
kan in de plaats daarvan genoeg anderen ar-
beid bekomen.
Welnu, het werk van hoogheemraden is
van dien aard en omvang en hun verantwoor-
delijkheid is zoo groot, dat de 160© ruim-
sdhoots worden verdiend. Terwijl het be
stuursreglement het treffen van een pensioen
regeling, niet alleen1 voor dijkgraaf en amb
tenaren, maar ook voor de hoogheemraden,
gebiedend voorschrijft. Het spreekt vanzdf,
dat de salaris- en pensioenxegelingen voor
het personeel1 in de eerste vergadering moes-
ten warden igetroffen. Dat personeel meet
niet alleen van stonde af aan kennen zijn
verptfchtiwgen, maar ook zijn rediten moeten
behoorlijk zijn omschreven. En nu durf ik
wd eens uit de school, te klappen door mede
te deelen, dat hoogheemraden met regeling
van pensioen ook voor henzelf alleen zijn
medegflgaan op dezen grond dat het be
stuursreglement daartoe verplicht. Op die
verpl'ichting hdb ik de vergadering met noofd-
1922 I ingdan'dcK dens cadrui gdegt! er dat wa Oe
verdediging mijnerzijds, maar ik heb er aan
toegevoega bij. voorbaat met genoegen voor
mijn per so on van een evpitued pensioen met-
tertija afstand te willen doen. Maar om zelfs
den sehijn te vertnijden nam overigens de
dijkgraaf de verdediging van het hoog-
heemradenpensioen van mij over. Niet wat
het pensioen. voor weduwen en weezen der
hoogheemraden betreft. Ik heb gewezen op
het geval van den heemraad van Drechter-
land, die bij de jongste wiaterstormeni in de
vervul'ling van zijn ambt het leven verloor.
Als ik pleit voor verzorging van na te laten
betrekkingen: in derpetlijk geval, men neme
mij zulks kwalijk wie het me kwalijk nemen
wil. Kort en goed dus: de pensioen voor de
hoogheemraden zou ik niet mede hebben
voorgesteld als het bestuursreglement er niet
toe had verplicht, het pensioen voor weduwen
n heeft ziji
op het oogenblik kost deze regeling aan in-
en weezen heeft zijn voile.inetemming. Maar
)e 6 hoog-
ris. En
ellanden nog geen cent en veel zal zij onmo-
ijk ook ooit kunnen kosten.
Tot slot ncjg een kort woord over de buis-
vesting van den jonggeborene. Tot nog toe
woont 'hij op beisdheiden wijeze in gehuurae Lo-
kaliteit. Inderdaad is er eenig voorbereidend
werk verricht ten einde hem te verschaffen
een' passend eigen1 gebouw. 't Is de vraaf of
op dem duur aan de noodzakeliikheid daar
van kan worden ontkomen en dan moet men
ook op dit punt bedenkeni dat regeeren is
vooruitzian. Maar moet het eenmaal hiertoe
komerii het heeft m.i. nog geen haast
dan zal ook in dit opzicht de crootst mogdij-
ke zuinigheid moeten1 worden. oetracht. Voor
stidhting van een paleis behoeft men1 naar
mijii meening niet angstig te zijn, ook niet
wanneer het kindje onder zal zijn geworden.
Die tijd heeft hoop ik afgedaan.
Daar schijnt me nu nog iernand. iets toe te
roepen over dien maaltija na afloop van de
eerste algemeene vergadering met hoofdin-
gelanden. Och, moet ik daarover ook nOg
schriiven? Dien betaalden we toch immers
uit eigen zakAlleen weet ik me op het oogen
blik niet te herinneren of we uit eigen zak ook
nog betaalden voor onze hooge gastern van
het provinciaal bestuur. Maar als het hoog
heemraadschap dit bekostigde zal men dat
toch zeker ook wel kunnen gbedkeuren.
Den anonymus uit Medemblik, die me
schreef over aankoop van de vroegere burge-
meesterswoning aldaar voor onzen opzichter,
kan ik gerust stellen. Daaraan is door dijk-
raaf en hoogheemraden nimmer zelfs ge-
acht.
Voor ditmaal hdb ik het dienstig igeoordeeld
op de brieven eens uitvoerig in te gaan. Men
make nu niet meer zooals met het pensioen
van de hoogheemraden van een mug een
oilifant. make niet personen tot zondeibokken,
maar nelpe eendrachtig het hoogheemraad-
schapsbcstuur om vooral tegenover de pro-
fa met franiw gwsfflfcjope naBootslmg van die
grachtspaleizen op de deftige brugwalien,
•hebben1 bijv. een hoogen) stoep zij het dan
ook een stoep van hout.
Het is deze buurt, waar de 18e eeuwsche
atmospheer nog schijnt te hangen, die in deze
dagen. het tooneel is geworden van etn ultra
modern arbeidsconflict. De rioolbuis die de
Weteringstraat in haar geheele lengtie volgt,
moest wordeni vernieuwd. Het werk werd door
het Gemeentebestuur uitbesteed; gegund aan
den laagsten inschrijver de naam van den
aannemer doet er niet toe, en al spoedig
maakte deze met een. 2©-tal arbeiders, grond-
werkers, een aanvang met het werk. Het
weekloon voor dezen werd vastgesteld op
50 per week een zeker niet onbelangrijk
bedrag, maar, men weet het, de loonen van
de arbeiders, in het bijzonder van de bouw-
vakarbeiders zijn de laatste jaren sterk om-
hoog gegaan. Wat ik hun op zichzelf zeker
niet misgun. Het leelijke in hunne houding,
hun gedrag, was echter dat zij. eerst die
straat en het riool (met imhoud) open.braken,
en toen een hooger loon eischten (maar even
67.50) en staakten. Dat is nu al weer ver-
scheidene weken geleden en sinds dien ligt
het riool over zijne voile lengte en in voile
breedte, open en bloot te stinken in de dicht-
bevolkte buurt. Wdlicht hebben zij. verwacht
dat de aannemer, juist om het onhoudbare
(uit hygienisch oogpunt) van den toestand
onmiddellijlk zou toegeven. Maar deze deed
dat niet; kon dat misschien niet doen1, gezien
de belangrij'ke vermeerdering van kosten,
waarop zijn aannemingssom niet berekend
was, of wild® dat niet doen*. In elk geval deed
dat niet. En ziedaar de toestand geboren ge-
lijk ik dien hierboven even aangat.
Ik ben er dezer dagen eens naar gaan kij
ken, en ik moet verklaren diat de toestand een-
voudigweg alsohuwelijk is. Vanaf de houten
plankiers die gelukkig nog zijn bliiven liggen,
zoodat de inwoners zonder bepaa'ld (direct)
levensgevaar hunne woningen kunnen berei-
piet een versTaggever, wwfft WJ het friarfre
weer van thans, door dr. Ringding, den di-
recteur van den Gezondheidsdienst, nog niet
tals schadelijk voor de gezondhedd beschouwt.
Dat veranert echter als de temperatuur be-
langrijk stijgt, wat mag worden verwacht
Toch sehrikt hij; schrikt het Gemeentebee'tuur
met hem, ferug voor een krachtig ingrijpen.
Want zegt hij ,(het) in een conflict tusschen
een1 patroom en zijne wedknemers moet het
iGemeentebestuur zijne neutraliieii tot het
niterste handhavenl Ook zouden wij willen
vragen, en vragen vele Amsterdammers in
dleze dagen met ons, 66k aLs 'hierdoor een
groot en eminent volksbelang geschaad
/word? Moet nu om een. conflict, een conflictje
ituschen een aannemer en twintig man, de ge-
izondheid van die bevolking van een geheele
wijk in.de waagschaal gesteld worden Het
is een schamde wat hier gcbeurt, en de Over-
heid, het Amsterdamsche gemeentebestuur,
maakt zich aan eene schandelijke nalatigheid
schuldig als het dezen toestand maar laat
voortduren. Ze is verplicht de bevolking te
beschermen tegen de uitwassen van de vakbe-
wegintg. Zelfs tegen den wil van sommige
omwonenjden in. Zooals het Nieuws schreef:
De zaak raakt het recht van de geheele ge-
meenschap. Het belang van de gemeenschap
eischt, dat de uitvoering van een openbaar
werk ten behoeve van de volksgezondheid niet
afhankelijk worde gesteld van dien goeden
wil van eeni troepje contractbrekers laat
ons zeggen: „stakers!"
Daarom: diCht de put, v66rhet
verdroniken is!
WAGENAAR
49.
ken, ziet men neer in een d'iep ravijn. In
idd
vincie zijn financieele
ken en hillijker gerej
tie cterker te ma-
"d te krijgen dan zij
thans geacht moet worden. te zijn.
Purmerend. D. KOOIMAN.
CXXL
Het riool braakt zijn ellende uit!
Verged miji dezen sensationeelen titel; titel
waaraan 'betgeen nu volgen gaat niet geheel
beantwoorden zal. Het is bet onderschrift van
een propagandistischen volksprent uit den
ouden revolutionnairen tijd. nu een 2'5 jaar
eene
wal-
(of langer) geleden. De titcf stond onder
voorstelling van eene stadsgracht; den
muur van een gracht. In den muur was een
rioolgat en daar uit kwam te voorschijn het
ilijkje van een> pasgeboren kindEnfin, U
begrijpt de bedoeling van de lugjribere voor-
sta'ling. Het was een plaat die in die di;
dage
nogal Jndruk maakte en een titel die onwill
keurig bled hangen
Zoo 'kwam hij. miji dezer dagen onwillekeu-
rig voor den geest, toen; ik kemnis nam van
een ander riool-igevalde quaestie van het
riool in de Weteringstraat.
Niet-Amsterdammers kennen waarschijn-
lijk niet de Weteringstraat; de Wetering-
buurt. Het is eene oud-Amsterdamsche buurt
tusschen Weteringschans of liever Lijnbaans-
gracht en Prinsen>gracht; eene volksbuurt
zooals men er meer vond en vindt tusschen
de grachfcen. De straten en straatjes, tus
schen de grachten, wOonplaatsen van de rij-
ken, de patricids, waren bestemd voor het
vol*; beter gezegd: den kleinen burgierstand
Nu nog, ofschoon er in latere jaren heel wat
veranderd en verbouwd is, dragen wijken als
de Weteringbuurt het stempel van eohte. ou
derwetscheklein-burigerlijkneid. Al die nuis-
Roman van Paul Trent.
Uit het Engelsch door A. G. - Nadtuk
verbodien.
2)
„Laat uw oogen over deze diploma's gaan
Ik heb elk examen afgelegd, dat er maar af-
gelegdi kon worden. Meer dan dat, ik heb
al'le werkptaatsen doorloopen en vlei mij, dat
ik een grondtge kennis bezit van het fabri-
ceeren en het besturen van aeroplanes."
iHij keek verbijsterd naar de papieren.
„Waarom. heb je dait gedaan?"' vroeg hij
eindeliijk.
„lk wist niet of ik al of niet uw toestem-
mimig zou vragen maar kwam tot het in-
zicht, dlat u ,rneen" zou zeggen. Daarom heb
ik het op mijn eigen houtje gedaan. U is
zoo'n goed) vertrouwende oude baas, dat het
miij geen moeite ikostte u te misleiden. Af en
itoe had ik wel een gevoel van gemeen te
handelen, maar het was voor uw eigen best-
wil."
„lk begrijp het nog niet," zei hij op ver-
bluften toon.
,,'U is toch gewoonlijk zoo dom niet, va-
der. T let is werkelijk heel eenvoudig. Wel
u heeft geen zoon die uw plaats kan inne-
men. Ik weet, hoe u dat heeft bolreurd. En
daaromi besloot ik, dat toch een Churston u
in de zaak zou opvolgen' en ik ben die Okjis-
ton", riep zij vroolijk uit.
„Maar mijin, kind, jij zult trouWen."
,.Dat denk ik niet, vader. Lk heb de mannen
niet noodig. Ik ben not de condusie gekomen,
dat het werk volkomen voild'oet. Ik Verlang
niet, dat u miij blindelings vertrouwt ik ge-
loof, dat ik volkomen nevoegd1 ben. lc Heb
werkelijk hard gewerkt terwijl ik weg was. 't
Was met geniakkclijk die diploma's te beha
hen."
,,Nleen." siemde hij; grimmig toe. „Je moet
gewerkt hebben. Mlaar wat is het nut van dit
alles?"
,,Ziet u dat niet in? Ik wil met u samen
werken."
„Goede hemelzel hij verslagen.
„Ik kom elkein morgen op het kantoor en u
moet miji geheel, behandeleh alsof ik een man
was."
„Dat is nonsens," zei hiii beslist.
„Ilk vreesde wel dat u net zoo zou opne-
Maar ik heb mij: voorgemomen u wat
en daarvan kronkelt een beekje van ont-
gelijke en onzagbare vuilheid, dat van ter
kalf
Van uit de"riolen der hu'izen, gevoed
wordt door .gelijksoortiig goor en drabberig
vocht. In het midden van de straat neemt het
oeekje de alluresi van een riviertije aan, en
lier staat een door een motor gedreven molen,
die het stinkiende rioolwater omhoog pompt,
zoodat het gelegenheid heeft de verpestende
assen die het bevat lostelaten; losteLaten op
e omwonenden. Ik zag, vlak erbij; in ten
beschut en zonnig hoekje van een stoep kin-
dertjes spelen; zij waren door hunne moeders
aan een tafeltje gezet met een theeserviesje
en een. blokkendoos, om de frissche lucht in
te ademen. die binnen, in deze ouderwetsche,
wel 6chilaeracht3ge maar benauwde volks-
woningeni niet te vinden was. De deur van
een bakkerijtje, voor het raam waarvan aller-
lei kll'everige zoetigheid lag de late paasch-
eieren leken wel aof aangeslagen stond
oipen, evenals de ramen van vele woningen in
de omgeving; het was een wij milde voor-
jaarsd'ag. En onwillekeurig rees de gedachte:
wat moet er op die manier van de gezondheid
der buurtbewoners terecht komen?
Maar doet de Gemeemte dan niets? J a en
neen 1 De wethouder voor de publlekc werken,
de heer Ter Haar schijnt pogingen in het
werk gesteld te hebben om het geschil bij. te
leggen. Maar dat miSluktel Toen heeft hij
stappen; gedaan om het riool ah'h'ans voor-
loopi'g te dichten, met behulp van balken1 en
planken eenvoudig in het belang van de
omwonenden. Maar dat mocht niet! Want
dit is wat men noemt besmet werk; dit open
riool is niet alleeni besmettemd voor die om
wonenden. het is ook besmet uit vakorga-
nisatoriscn oogpunt. De ongelukkige werk-
man die er zich, in i et aigemeen belang toe
zou leenen om bij het dichtmaken1 hulp te bie-
den zou getroffen worden door de verachting
(om van erger niet te spreken) van de revo-
lutionnaire vakbeweging. En van anderen
misschien ook! Want deze onzalige besmet-
tinigst'heorie is ook dloor een deel van het pu-
blidc aanvaard. Toen eenage schuchtere po
gingen werden gedaan om het riool te over-
dekken, zijn de betrokken arbeiders, de „on-
derkruipers", naar miji i® meegedeeld
door de vrouwen uit de buurt, van uit de ra
men' hunner woningen, met bloempotten be-
dreigd
Sinds dien' neemt de Gemeente. het Ge
meentebestuur. eene afwachtenae houding
aan. En dit ofschoon het hygienisch gevaar
met den d'ag dreigender wordt (naar mate
het weer schooner wordt en de temperatuur
stijgt). De toestand in de Weteringstraat, al-
dus wethouder Ter Haar in een interview
Aan de Dammers!
Met dank voor de ontvangen oplossingen
van probleem No. 699 (auteur Joh. de Bree).
Zwari:" 7,*8, 9, 12, 14; 15, 19, 20, 21, 24,
"30, 35 en dam op 46.
Wit: 18, 22, 23, 31, 32, 37, 38, 39, 44, 45,
48, 49, 50.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Oplossing
4943
39—33
33—29
32—271
45 25
48 10
25 1 1
1.
2.
3.
4.
5.
6.
19 17
12 23
24 42
46 40
21 32
15: 4
eenigsziins uitdagend.
„Zoo is dat jou opinle?"
„Tegenwoordig heeft u een aantal vrou
wen In 'it werk voor het lasschen met be
hulp van acetyleen en dergcldjke dingen
voldoeni zij u niet?"
iJawel", sternde hij toe.
„Go«l. De tijd brcekt aan, dat een vrouw
met hersenen haar plaats in de hoogere
brandies der werktuigkunde zal innemen. Ik
ben een van hen."
„Zoo, dus jiij. hebt hersenen," merkte hij
Deze papieren bewijzen dat... Bovendien,
j: v
tijd' te geven. om .aan het denkbeeld te wen
nen. Meer dan dat, iik vraag u niet mij aan
te nemen volgens mijn eigen schatting. Als
u dlat wenscht, wil ik weer van meet af be-
ginrien.
'Hiii igromde en zij lachte vroolijk.
,,Maar bet is ongerijmd. Wat zullen de
werkiui zeggm wat zal Lendridge zeg-
gen."
„0, die achterblijverIs hdj nog .altijd biij
ur vroeg zij; minachtend.
Lendridge is hoogst bekwaam. Hij is mijn
rechterband en .ik zou niet weten hoe ik het
zou stellen. zonder hem", zei Chuioion ver-
wijtend.
„Ik vraag u niet uw rechiterhand1 af te
snijden. He vlei mij, dat ik in staat zal zijn
met mr. Lendridge te werken of met
iernand andlere, als hij maar bekwaam is.
Dat is het eenige wat ik vraag. Weet u, va
der, sindse ik met mannen heb gewerkt, zie ik
met meer zoo tegen hen op ails voor dien
tijd. Zij1 zijn bijvoorbeold niet half zoo gron-
di'g in hun werk als wij. Hun eenig idee
schijnt te zijn het werk maar af te krijgen en
bun geld te inneni. Wij vrouwen stellen meer
belang in het werk ter wille van het werk
asE Dat is mijn endarvinding." bewaende aj
met_eeni glimlach op.
beimV
ben ik uw" dbchtcr niet?... Vader, u moet wat
ik zeg als emst beschouwen1. Hot is mij vol
komen ernst. Ails u mij' niiet wilt nemen dan
adverteer ik om een bkrekking. lk< wil wer
ken. Ik heb er den smaak van weggekregen
em ik houd er van."
„Je moest liever irouwen... Apropos, er is
demand, die je wenscht te trouwen," zei Churs
ton met een grijms en begon te vertelten van
het onderhoud, dlat hij. met Crosby had ge-
h ad, waar naar -Betty met itoenemende erger-
mis -luisterdte.
„Dat (kleiine verwaande ventje trouwen..
We zitllen hem verslaam, vader. Ik moet den
nieuwen motor van ons zienvertel mij er
van", zei ze gebiedendLHI
'Hij -geboorzaamde en gebruikte bij- zijn
uitleggimg de mcest mogelij-ke tecbnische ter
m-en, maar zij; scheen alles te begrijpen en
knikte goedlkeurend- met haar hoofd.
JHIet lijkt mij goed", merkte zij op, toen
hdj met spreken ophield'.
J„Dan moet het goed zijn. Als wij er suc-
ces mee hebbein, dan komt de eer daarvan
geheel aan de .jongen Lendridge toe. De
meeste verbeteringon heeft hij aangebracht.
Ilk ben van plan hem binnenkort tot mijn
jongstan vennoot te maken."
riep zij teleurgesteld. „Hc daefat, dat
Goede oplossingen ontvingen wii van de
heeren: W. Blokdijk, D. Gerling, P. Dekker,
S. C. Stikkel te Alkmaar, P. Kleute te 's-Gra-
venhage en Jn. Smit te Heerhugowaard.
UIT DE PARTIJ.
In een wedstrijdpartij Hooglandde Jong
onstond na den 3lsten zei van zwart de vol-
gende stand
mr^m far
Zwart: 2, 3, 8. 12/21, 24, 25.
Wit: 26, 27, 28, 31/40, 43, 45.
't Spel ging nu aldus verder:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
3— 9
17 28
12 21
21 41
19—23
13 :22
Zwart geeft op.
De tweede stand is uit de partij v. Eeu
wenReurings
Zwart: 4, 8, 8, 9, ID, 18, 17,18, 19, 21, 84.
Wit: 27, 28, 32, 33, 35, 37, 38, 43, 45,
Wit speelt:
28—22
27—22
38—33
35-30
h
2.
3.
4.
43 12 (5 sch.)
PF
17 :39
18 27
27 :29
34 :23
I ONS PROBLEEM.
Wij zijn thans gekomen aan ons 700sto
xrobleem, wat zeker wel als een bijzonder-
leid mag worden aangemerkt. De Alkmaar-
sche Courant heeft nu reeds bijna 14 jaar
lang gewerkt aan de uitbreiding van ons
spel in N'oord-Holland en wij weten, dat er
velen zijn voor wie de rubriek elke week een
aangenaam uurtje van verpoozing is. Zij is
zeker 6en der oudste rubrieken in den der or-
;anen van de Ned. Dagbladpers. Verschillen-
e personen hebben ons in al die jaren kra-
nig gesteund en vooral de heer P. Kleute Jr.,
uit den Haag, den der beste hedendaagsche
problemisten, -heeft menig fraaie compositie
voor onze courant afgestaan. Wij zijn hem
daarvoor erkentelijk en meenden goed te doen
met als 700ste probleem een vraagstuk te
plaaitsen van zijn hand.
Ter
ik dat zou worden... Churston en Lead-ridge..
Mij dunkt, dat kli-nkt niet goed1. Churston al
leen Jdliinkt veel beter.
,,Je moet het met met hem aan den stok
krijgen," zei hij- waarschuwend.
„lk maa-k nooit ruzie."
„Werkel!ijk, ik zou gaarne zien, dat je hem
mocbt lijden," drong hij aan.
„A1® d'e nieuwe motor het goed' doet, dan
ben die bereid zijn versta-nd te bewondenen
maar wat het mogon lijden 'betreft
Ziij zweeg en. hiaalde hiaar schouders op.
„Heeft hij je in eenig opzicht beleedigd?"
vroeg Churston nieuwsgierig.
voor deze wek:
PROBLEEM No. 700
van P. KLEUTE Jr., den Haag.
Zwart: 6, 8, 9, 13, 28, 36, 38.
Wit: 11, 27, 29, 31 34, 35, 37, 48.
Oplossingen v66r of op 26 April, Bureau
van dit BJad.
•,jNeen. Ik heb temauwemood een half do-
ziju zinn-en met hem gewisseld. Maar hij
kw-am mij, voor zoo'n superieure persoonlijk-
heid ite zijn. Hiiji doet zoo nderbuigend1 als hij
met miji spreekt."
„Lenldnge heeft de Vrouwen niet noodig...
dus je moet het wel samen kunnen vinden;"
zei hij bij zich zelf lachend-.
„Goeden niacht, vader. Ik ben moe en
kruip onder de dekens," zei zij plotseling.
Zij kuste haar vader hartelij-k en toen zij
de deur uitgin-g, sloeg hij haar gade met
een iteedlere uitcfrukking in zijn oogen, die
toch tevens dets oolijks hadden.
HDOFDfSTUK III.
Om half vdjf den volgenden, morgen sprong
Betty uit haar bed en deed' den wekker stil-
et'aan, die haar had wakker gemaakt. Na
een bad, in water waar de kou af was, kleed-
de zij zich hiaastig in een donker costuum
van dlunne wol'len stof. Een spiritustoestel
bracht water aan den kook en zij zette daar-
op zeer handig thee. Haar bewegin-gen wa
ren vaardig en vfliug en spoedig was zij'
klaar.
Eenige minuten later zat zij in een kleine
auto en reed zij hiaastig naar rerhampton. t
Was een mooie lenitemorgen en diep adam-
Provinciaal Nieuws
UIT HEILOO.
Donderdagmiddag was onze gemeenteraad
in voltaliige zitting bijeen.
Na opening door den voorzitter las de se-
cretaris de notulen, die onverauderd werden
goedgekeurd.
Hierna stdde de voorzitter aan de orde de
ingekomen stukken:
a. Verschillende goedkeuringsbesluiten van
Gedeputeerde Statea.
b. Bericht van den heer W. Admiraal, dat
hij zijne benocming tot lid van het Arinbe-
stuur aanneemt.
c. Brief van het bestuur der Openbare
Leeszaal en Boekerij te Alkmaar met dankbe-
tuiging voor de toegestane subsidie.
a. Rapport van den heer Bouman met een
staat van de geleverde materialen, dc arbeids-
loonen enz. bij de verharding van den Hol-
leweg en de Hondsbosschelaan, welk werk
als werkverschaffin,
hadden bedragen
is uitgevoerd. De kosten
tgev.
1900.65, terwijl de be-
grooting was 7 2000.
Alles voor kennisgeving aangenomen.
e. Verzoek van ae vereeniging Volkshuis-
vesting om verhooging der bijdrage voor de
beplanting bij de nuizen aan den Holleweg.
Er komt f 42.36 tekort. Op voorstel van B.
en W. werd zonder hoofdelijke stemming be-
sloten in ronde som 45 toe te staan.
f. Verzoek van de veTeeniging tot bevorde-
ring van het vreemdelingenverkeer „Heiloo
Vooruit" om wijziging van de bepaling op de
maximumsnelheid van motorrijtuigen. Ver-
zocht werd dezelfde snelheid te bepalen als in
Alkmaar, om het verkeer niet te belemmerea.
In verband met dit adres deed de voorzitter
tevens mededeeling van een schrijven van de
Kon. Ned: Auto- en Motorrijdersdub, die
meent, dat de maximum-snelheid gerust mag
gesteld worden op 25 h 30 K.M. met het oog
op het groote rmvermogen van motorrijtui
gen, weshalve zij zich aansloot bij het ver-
zoele tot verhooging van de maximum-snel
heid.
De voorzitter deelde mede, dat de meerder-
heid van hef college van B. en W. zich tegen
inwilliging had vcrklaard.
De heer Opdam juichte dat ten zeerste toe
De voorzitter zeide, dat hij het niet, zooals
,,Heiloo Vooruit" voelt als een bezwaar, dat
in verschillende gemeenten de bepalingen om-
trent de maximum-snelheid anders zijn.
halend vond zij, dat het toch heerlijk was cm
te leven1.
iDe -auto werd1 te de garage gezet en zij
liep langzaam door de wer kplaatsen m
bleof nu en dam; etaan om met de mannen, die
zij kende, groeten te wisseflen. H'-aar oogen
dwaalden in het nond en natnen alles op en
between zij zag sprak van een goede organ!*
satie. Toen zij de afdedtog voor de proefne-
minigen had bereikit, draaide zij den kruk der
dieur -om.
„Natuurl!ijk op slot", zei zij bij zichzelf ea
Iclopte hard.
AjIs amtwioord keek de chef-monteur Syl
vester baar verstoord aan.
„Wat is er?" vroeg hij barsch.
,,Iik- wensch binmen te komen", lantwoordde
zij heel vriendelijk.
„Dat kan u niet, ik ben, bezig."
,;Ik ben miss Churston en ik verl-ang bin
nen te komen?', herhaalde zij en haar toon had
iets gebiedends.
„Niemand miag hier binnen komen zonder
een- geschreven vergunning.
,.iMlaar ilk ben miss Churston."
„Ik kan er niiets aan doen, miss. Ik heb
mijn orders."
,,Maar die hebben geen betrekking op
mij," bewemle zij. „Ik weet zeker, dat tnijn
vader
,^Het zijn de orders van mr. Lendridge en
ik durf die niet te veronachtzamien. al was
u de kenimgin ook in eigen persoon."
„Hledl' goed. Het verheugt mij te zien, dat
jij' de gegeven1 orders zoo goed: weet uit te
voeren. Ik zal naar mr. Lendridge gaan.""
Betty was geergerd', maar toch lag er een
glimlach op haar gezicht, toen zij het kan
toor bereikte.
„I-s mr. Lendrid'ge hier?" vroeg zij,
Terwijl' zij sprak trad Lendridge het kan
toor binnen. Zij keek op de klok, het was
kwart war zeven.
(Wordr venmlgd.)
Spel
34—29
28—22
26 17
32 3
36 47
29 18
3 26
