DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
'tVerhaal van den dokfer
TBIJDAG
De Haagsche cenferentie.
F e n i 11 e t o n.
No. HO
Honderd 'Tier en twintigste Jaargang
1922.
4bomiementsprijs bij vooruitbetaling per 3 maanden f 2.—, fr. per post f 2.50. Bewijsn. 5 ct. Advertentiepr. 25 ct. p. regel, grootore letters naar plaatsmimtr
Brieven franco N.V. Boek- en Handelsdr. v.h. Herms. Coster Zoon, Voordam C9, Tel. Administr. No. 3. Redactie No. 33.
ttoofdvodnctoarTJ. N. ADICMA. 16 JUNI
Directeur: G. H KRAK.
-ii.
Wdjl zagen bij: onze eerste beschouwihg
dat die aanstaande canferentie er meer een
zou wezen van eoonomisdie experts, dan
van poiitieke grooiiheden. Wij, betoogden,
dat) dit een bclangrijke vooruitgang was bij
Genua vergeleken, want nu kan men eens
zuiver z'n gedachiten laten gaan over dat
wat noodig is voor Europa's herstel, zonder
lab deze gedachten worden getroubieerd door
poiitieke venhoudingen. De Haagsche confe-
rencie ondervindt bovendien een grooten, zij
faet ook miisschien niet-directen steun, ini de
intern ationaie bankiersoon ferentie, die lang te
Parijs heeift vergaderd. Een van de allereer-
ste dingen, die die wereld thans voor haar
herstel behoeft, 'is wel een mibdiisatie van de
wisselikoersen, die alleen te bereiken is langs
den weg van de gezomdimaking van1 diverse
muntstelsels en de reconstrpctie van de be-
grootingeni van de meeste der vroegere belli-
gerenten.
Zooals de bankiersoon ferentie zich met
een speoiaal onderdeel van Europa's 'herstel
bezighield, zoo zal ook de Haagsche jbijeen-
komsx er een worden, die zich aan een min
of meer scherp omschreven programma zal
hebben te houden. De agenda der hooge ,ver-
gadering Ibevat slechts een punt, maar een
punlt van zoo groote draagwijdte, waaraan
zich dengeldjke moeilijkheden verbinden, dat
het lneer dan tijd is, dat er een met groote
zorg aan wotrdt gewerkt, het is nil. de Russi-
sche kwestie.
Rhsland1, dat zichzelf beschouwt als bren-
ger van' nieuwe idoeen en inleider van: een
mieuiwen tijd, heeft een czaar gevonden in
Lenin, die met meer demagogische woorden
schennt dan al zijne voorgangers itezamen
gedaan hebben'. Het mag dan vroeger niet
rooskleurig geweest zijn in 4 het Russische
rijk, een nood als nu heeft men nooit gekend
Maar dat is een binnenlandsche kwestie, die
Rusland vrijiwel alleen aangaat. Ieder is als
mensdi bereid te helpen, mils bij slechts wete,
dat die hulp niet ten1 goede komt aan de bols-
jewistische soldaten. ,Door zijn merkwaardi-
gen regeerimgsvorm heeft Rusland zich af-
gesoheiden van heel de rest der wereld, en
ineende ook niemand noodjg te hebben. Dat
is een zeer groote fout geweest van de hee-
ren in Moskou. Hat blij'kt nu, dat zij zidh
dlaarin leelijk vergist hdbben' en wel degelijk
de hulp noodig hebben van andere landen,
om ei weer bovenop te komen. Het verdrag
van Rapallo, dat in Genua zooveel beroering
bradif, is de eerste positieve stap in die rich-
ting. De overige Europeesche staten zijn
ecliter ook ikortzidhtig geweest door te mee-
nen, dat de Russische regeering nu wel hee-
lemaal bakzeil zou halen. Zij heeft daartoe
geen enkele redlen. Lmmers niettertijd is be-
wezen, dat zij voor 't oogenblik de ecnige
regeering bLijkt te zijh, die zich in Rusland
staande kan houden. Natuurlijk vormt het
bestaan der revolutionaire regeering in Mos
kou een chronisch gevaar voor de West-
Europeesdhe staten, daar er van zulik een
regeering steeds een zeker idealisme uitgaat,
die zekere elementen in' ied'er volk meesleept.
Hot is dus natuurlijk, dat de West-Europee-
sche regeeringen den invloed der bolsjewiki
pogen te venninderen en zoo mogeliijk voor-
goed te breken.
Zij moeten er dan> echter vooral voor zor-
gen geen houdling aan te nemen zoodanig?
aat diezelfde gevreesde en gdiate bolsjewiki
in de gelegenheid worden gesteld 0m1 te zeg-
gen: „Ziedaar, wij zijn berdd West-Europa
tegemoet te komen', zoover in onze macht ligt,
maar de kapitalistische regeeringen willen
niet, en de honderdduizenden verhongerde
Russen zijn de martelaren van het West-
Europeesche kapitalisme en militarisme."
ProTinciaal Nieuws
v66r de raadsverkiezingen, zeide spr., is het
thans geboden u politiek te organiseeren in
de S. D. A. P., zoodat gij, in 1923 met alien
ijver kunt deelnemen aan de raadsverkiezin
gen. Ook economisch is organisatie noodig
en wel om zich te organiseeren in den Centra-
len Bond van Transportarbeiders. Gij hebt
dan meer steun en kunt door organisatie ook
veel meer bereiken, in welken geest de spre-
UIT EGMOND AAN ZEE.
Men schrijft ons:
Door de Gewestelijke Federatie Noord-
Holland-Noord der S. D A. P. werd per bek-
kenslag Dinsdagavond j.l. de Egmondsche be-
volking bekend gemaakt, dat er een openbare
vergadering zou plaats vinden in het lokaal
„De Vergulde Valk" van den heer Gravema-
ker.
In een ommezien van tijd was de groote
tooneelzaal tot in alle hoeken gevuld met
vrouwen en mannen.
De voorzitter, de heer Veen, uit Alkmaar,
opende deze vergadering met een terugblik
op de verkiezingen van 1918, toen een open-
bare vergadering in hetzelfde lokaal was be-
zocht door ongeveer 15 personen, thans is dit
getal bijkans 200, uit welbe. groote opkomst
hij tevens constateerde den enormen noodtoe-
stand, welke onder de Egmondsche visschers-
bevolking heerschte. Waar als onderwerp was
geannonceerd „Ontwapening en Socialisatie",
werd dit uitgeschakeld en daarvoor in de
plaats gesteld: „De werkloosheid en de nood-
toestand te Egmond aan Zee".
Hiema werd door den heer J. Westerhof
uit Alkmaar het vreeselijk wereldgebeuren in
al haar schakeeringen ui+eengezet en de
schuld van dit alles op rekening gesteld van
het kapitalistische stelsel. Mede aan de hand
van een ingezonden stuk in de Alkmaarsche
Courant van Maandagavond j.l. van den' heer
D. F. G. Schilling, belichtte de heer Wester
hof met de aan hem verstrekte gegevens den
noodtoestand te Egmond aan Zee, daamaast
de houding van den z. i. star-conservatieven
gemeenteraad
De duffe geest en Janboel, daamaast het
ontbreken van het mensch-zijn van het college
van B. en W. werd emstig becritiseerd. Hun-
nerzijds werd, zeide spr., nimmer een poging
aangewend om de bevolking maar eenigerma-
te tegemoet te komen. Het heffen van maat-
regelen ter zake werldoosheid en -uitkeerin
hebben zij s "eds verzaakt. Volgens spr. h
den B. en bij een eventueel ingrijpen wel
een regelim nnen treffen met de Regeering
terzake steun en zoo noodig lceningen kunnen
aangaan. Waar B. en W. de bevolking me-
dedeelden, dat Egmond aan Zee in dezelfde
verhouding verkcert als Wormerveer, meende
spr. te mogen en kunnen zeggen, dat B. en W.
de bevolking bewust hebben misleid. Het
Wormerveerscbe faillissement gaat evenwel
ook niet door, gezien het goede beheer van de
roode raadsmeerderheid
Den noodtoestand kan spr. zich indenken,
maar daamaast stelt hij de vraag: „aan wie
komt mede de schuld, dat in Egmond zoo'n
reactionnaire raad regeert?", en dan meent
spr. te mogen veronderstellen, dat de Eg
mondsche bevolking hieraan haar deel heeft
bijgedragen. Deze duffe raad behoort plaats
te maken voor een met een modemer levens-
beschouwing en hoewd een jaar u nog rest
ker de aanwezigen aanspoorde.
/'Het raadsl'id Medik sprak er zijh teleurstd-
ling over uit, dat de heer Westerhof den raad
zoo heeft gehekeld en gezegd had, dat er een
Janboel heerscht in de gemeentebedrijven.
Spr. stond in den Raad altijd alleen en heeft
voor een betere werkloozenregeling gestemd,
eveneens voor een hoogere progressie. Spr.
twijfelt er evenwel aan, dat, wanneer er een,
tweetal sociaal-democraten in den Raad wa-
lTen, dan de toestand gezonder zou zijn. Wat
de internationale toestand betreft, vond de
her Medik het verkeerd, dat Ebert, Noske en
Schniridemann naar het front zijn geweest,
hetwelk eveneens werd gedaan door Fransche
en Belgische socialisten
De heer Wijker bepleitte de wenschelijk-
heid van productieve werkverschaffing en dat
de trawlers met Regeeringssteum op de visch-
vangst zouden kunnen gaan. Voorts meende
spr., da,t de socialisatie van alle bedrijven
niet doorgevoerd kan worden en de heilstaat
alleen is te verwachten van de christen-denuo-
craten.
De heer W. Kok gaf te kennen een bezoek
gebracht te hebben bij den burgemeester en
door dezen met een kluitje in het net te zijn
In het sluitingswoord gaf de heer Veen te
kennen, nog nimmer een vergadering te heb
ben medegemaakt, waar zulke treurige toe-
standen werden belicht. De taak is thans om
gezamenlijk op te trekken1 en hieraan een ein-
de te maken, terwijl spr. voorts mededeelde,
dat binnenkort een groote protestvergadering
zal worden gehouden tegen de reactionnaire
houding van Egmond's gemeentebestuur,
waar de heer Schilling dan als spreker zal
optreden
Met een emstigen oproep om op Woensdag
5 Juli de stem uit te brengen op de liist der
S. D. A. P., werd de vergadering gesloten.
Hiema werd nog een oogenblflc nuishoude-
lijk vergaderd en gaven zich een 30-tal per
sonen op om te trachten een afdeeling van
den Centralen Bond van Transportarbeiders
en een afdeeling van de S. D. A P. op te rich-
ten.
Gisteravond werd door den Centralen Bond
van Transportarbeiders, afdeeling IJmuiden
en de afdeeling Alkmaar der S. D. A. P., on
der leiding van den heer Veen uit Alkmaar,
een openbare protestvergadering gehouden
tegen de reactionnaire houding van den ge
meenteraad alhier.
De tooneelzaal in nDe Vergulde Valk"
was geheel gevuld met mannen en vrouwen.
Het woord werd gevoerd door den heer
Schilling uit IJmuiden, die in den breede
uiteenzette de werkloosiheid en den Rijkswerk-
Ioosheidsdienst en daamaast het optreden van
den Minister van Arbeid aan scherpe kritiek
onderwierp terzake zijn slechte werkloozen-
verzekering en -regeling voor de zeelieden.
gestuurd. Thans zit hij zonder broody teiwijl De eenige weg om te komen uit den poel der
zijn zuster ook een sober bestaan heeft. Spr. i ellende fs> om zich sterk te organiseeren, ter-
beschouwt deze raadsleden als de personen, mef spoed de Raad der gemeente nuoet
welke met deze schuld zijn belast. worden aangespoord om binnen den kortst
De heer C. Blok deelde mede, met nog een mogelijken tijd over te gaan tot aansluiting
tweetal anderen met den burgemeester te heb
ben geconfereerd en daar de werkverschaf
fing te hebben besproken en hoe de burge
meester hem in dit gesprek een asdibakje toe-
schoof met de woorden„Pluk hier maar vce-
ren van". Ook deze conferentie was vruchte-
loos, terwijl spr. hieraan toevoegt, dat hen
steeds verweten wordt in 1916 veel te hebben
verwaarloosd en geld weggegooid, meent
spr. dit met hetzelfde reeht te kunnen getui-
gen van de bezitters.
In zijn antwoord gaf de heer Westerhof te
kennen, het prettig te vinden, dat de heer Me
dik nog voor een tweetal goede dingen heeft
geageerd, maar hij volgf thans in dezen nood
toestand de sporen van B. en W. en mede op
bij den Rijkswerkloosheidsdienst.
De heer J. Westerhof uit Alkmaar hekelde
ten sterkste de houding van den burgemees
ter en zijn 7 raadsleden. Het optreden van den
deurwaarder Drost, vroeger agent van politic
te Alkmaar, werd aan scherpe kritiek onder-
worpen. Spr. gaf te kennen dat de S. D. A. P.
als het noodig is steun zal verleenen. Evenals
vopr de venen in Drente zal zij: voor Eg
mond's bevolking ook niet ten achter behoe-
ven te blijven en allereerst aan den burge
meester te Alkmaar verzoeken, om in zijh ge-
meente een schaalcollecte te houden.
Ten slotte spoorde spr de aanwezigen aan
om zich economisch en politiek te organisee-
door
'HE1N1K VAN BUUREN.
ITet igebeunde stcllig eens in de week dat
de joinige ontvanger des avonds in de kaart-
club een' hieuw verhiaal bracht van zijn hos-
pita, een wonderldj'ke vrouw met veel goeds
en liefa, maar van vtijd tot tijd plotselimg een
helsche furie voor haar man en kinderen. Hij
hoorde het iawaai van uit hum huiskamer,
hoe ze .tekeer ging, schold en schreeuwde om
een nietigheid en eindelijk in on macht viel,
uitgepu't van eigen herrie.
„En haar man?" vroeg die notaris met de
verheimelijlkte intcresse voor een lotgemoot.
„Die is te bewonderen om zijn verdraag-
zaamhei'd," anitwoordde de ontvanger, en
dan alsof hij een mop vertelde: „De goeie
kerel is op zijn kleermakerstafel een1 soort fi-
losoof gewohden en hij' gebruikit graag dikke
woorden. Die woede-aanvallen van zijn vrouw
rnoernt hij plechtig.... pessimisme!"
Er werd! gelachen in den kriag, maar de
oude dokter sdiudde zijn hoofd en zei:
„De man heeft misschien nog niet zoo
groot ongelijk. Het is pessimisme in' negen
vain' de tien gevallen', uiting van1 levensleegte,
onbevrediging, 'it besef van eigen geestelaj'ke
zwakbeid. Miijn eerste patient van dat soort
zal ik nooit vergeten."
Even wachtte hij en toen ging hij door:
„Achi, het is ;al zoo lang geleden', al meer
dan dtertig jaar, en' ze zijn nu beide dood.
Laat ik het dus maar vertellen. Jul-
lie moet dan weten dat ik mijn eerste prac-
tijik gehad heb in Br..., een langstig-klein pro-
vincie-stadje, gferegeerd), ziooals dat in. al die
plaatsjes het geval is, door drie of vier men-
schen-met-geld, die de heele boel bedisselen.
't Ging wd eens wat scheef, want de heeren
hadden meer aim hum beurzen dan' in hun
hioofden, maar dat was alleen bemerkbaar
voor wie er, zooals ik toentertijd, van-buiten-
af inkwam, nog: onaangetast door het plaat-
selijk fatsoem. Dat fatsoen maakte het een-
vouidig ommo'gel'ijk dat er oodt iets verkeerdls
gebeurde, of liever: aan het licht kwam. Kui-
perijen of malversaties bestonden er niet;
alle ,gegoede" burgers war en even deugd-
zaam en ieder echtpaar speelde tegen buren
en kennissen een constante idylle; slechte hu-
welijken' kwamen1 er niet voor, want .wanneer
man en vrouw bedde ,^iette menschen" wa-
ren, was zooiets onmogelijk.
'k Zie me nog een paar dlagen voordat ik
maar dit gezegend metropool vertrakken zou,
in 'Utrecht op mijn oude studentenkamer zit-
ten midden in mijn verhuisboel van boeken
en kleeren. Toen sitond1 hij' plotselimg voor
me, en ik herkende hem eerst niet. 't Was
een lange, magere meheer in een verschoten
zwarte jas, een' „gekleede jas" zei'den
wiji toen die hem te ruim om den gebogen
rug hing. ,,Ik ben het", zei hij onbeholpen en
zenuwachitig. „Huug, Huug, de Breet,"
en ja, toen herkeilde ik hem aan zijn stem1.
'Hij, had vroeger toit ons clnbje behoord, een
goeie, stifle jongen, theoloog, en hij meen
de het edit. Hlij hiad indertijd haastig afge-
stuldeerd om te kunnen trouwen, dtwaas-
verliefd vonden' we hem, maar toch gelukkig,
en 'k geloof dat we hem benijdden. Hij was
dominee geworden ergons in de province,
en1 jul'ie weten1 hoe dat dan gaat: een brief-
je bij! zdjm trouwerij en ik, die niet tot zijn
intiemere vrienkiem behoorde, vergat hem.
Nlu stand hiji onverwachts voor me en hij
lachte verlegen alsof hij zijn aamwezigheid
verontscfauldigen' moest Met iets van
in zijn oogem keek hij naar de half-gep;
boffers en den rommel in mijn kamer.
„Heb je al een huis?" vroeg hij toen em hij
iegde een zware, domkere klem op ,Jieb je?.
Ik keek hem verwondlerd aan.
,,Je komt toch bij' ons," zei hij, „ik las het
in de krarnt."
„Dat wil zeggeni: ik ga mij voorloopig
vestigen in Br...!"
„Ja juist, juist... zie je,... daar ben ik do
minee," en hij krabbefde zenuwacfaitig in zijn
vollen, zwarten baard.
Toen, also! hij1 eon tnoeilijk besluit ten1 uit-
zijn rekening komt, dat deze zaak zoo blijft, Voor de oprichting van een afdeeling van
terwijl de teekenen aanwezig zijn, dat het nog den Centra]^ Bond van Transportarbeiders
enistiger zal worden, waarvoor spr. den heer „aw„ zirfl ruim on nersonen 00 en voor een
1 gaven zich ruim 90 personen op en voor een
Medik waarschuwde Wanneer, aldus spr., ^dedin^ van de s. D'. A P. 27 personen, wel-
de heer Medik vanaf heden mede wil in
pen, dan kan hij op onze voile medewerlcing rm Veen ScMlms zullen worden
J ke afdeelingen de volgende week
rekenen. Wat den intemationalen toestand be
treft, gaf spr. den heer Medik te kennen, dat
deze nier niets vanaf weet en zich beter te
dier zake behoort te orienteeren.
De mededeelingen van de heeren Blok en
Kok hadden spr. emstig gegriefd en hij
spoorde nogmaals aan tot een stevige krach-
tige organisatie. iiiuvviiu ti
De meening, geopperd door den heer Wij- we]^ 'afdeeling zijn ondergiSracht devis-
ker terzake productieve werperschaffing en J ^chexs uwer gemeente;
oor de hee-
gecon-
stitueerd,
Met algemeene stemmen werd besloten het
volgende verzoek aan den gemeenteraad te
rich tenc
Aan den Raad der Gemeente Egmond
aan Zee.
Geeft te kennen1, de Oentrale Bond van
Transportarbeiders Afdeeling I Jmuideni, in
trawlers te laten varen met Regeeringssteun,
achtte spr. en goede gedachte, alhoewel dit
alleen verkregen kan worden door machts-
formatie.
dat hij kennis heeft genomen van den
noodtoestand waarin de gezinneni van ge-
noemde visschers verkeeren;
voer bracht, ging hij pHoteeling zitten op ™t in kliedne attenides; ze bracht me bloemen,
mijn grooten koffer, zijn paraplme tusschen verraste mij, soms met een1 eigen-gemaakt
de kndeen.
„De kwestie is deze", begon hij plechtig
„ik heb een.' mooie pastiorie, een aud heeren-
huis, dat heelemaal, vrijstaat in een flinken Ook tegenover elkander warem ze allerliefst
tuin tegenover de kerk, wezenlijk heel i Het eenig Mndje, waarop eens hun hoop ge-
mooi." vesingd was, werd levenloos geboren, toen
Hij: tuurdle naar .omlaag waar zijn voeten zij er yens van spraik, trilde er iets heel
m grove, degeldjke schoenen stonden' op het j droefs in haar stem en hij nam haar hand'
tapij't; speelsch liet hij: de parapluie tusschen j en streeldle die trOostend. Ik zag hen sdms
zijn vingers reditstandig op- en-neer gaan des morgens vroeg .al door den tuin wande-
zoodiat die punt telkens even den vloer raakte. Rn, innig-geanmd als een pas-verloofd paar.
„Maar", ging hij. voort, „het huis is te
groot, veel te groot voor ons beiden, mijn
vroujw en, ik, en we hebben1 geen diemstperso-
meel...."
Bij de laatste woorden keek hij mij aan als
of hij: nuijm verwondering verwachtte. Rusti-
ger vervolgde hij: „Wij bewonen alleen het
bovengedeelte, dat een aparten opgang heeft,
en de kericenraad wil nu het benedenhuis
verhuren. Hij heeft groot gelijk: 't is zonde
dati het leeg staat. Nu heb ik aan jou ge-
dacht... Ik wil er, eexildjk gezegd, niet graag
iedereen hebben...., maar jij lijkt me een... ge-
schikte huurder..."
Enfin, dm kort te gaan: ik heb het ge
daan,. 'k Was van plan geweest eerst in een
hotel te logeeren, maar nu trok ik dadelijk in
't benedendeel van de pastarie. Waarom
niet? Ik4 woonde er in 't centrum van het
stadje en de kamers hleken gesdhikt om ze
eanvoudig en gemakkdijk in, te ridhten. Het
was wezenlijk een heerlijk huis, een eind van
den straatweg afgebouwd, midden in een
enionnem tuin, die juist toen' ik er versdieen
in vollen' zomersdhen prachit stond. 's Mor
gens kwam er een' paar uren een vruow om
mijn boeltje te redderen, ik at mee aan de
tafel in het hotel op de markt, en... ik heb er
eigenlijk imijn dagen1 eeni beetje verluierd,
want veel' practijk heb ik er nooit gehad.
MHjini bovenburen bleken charmante menschen
te zijn. Hij had zijn zenuwadlntigheid alge-
legd1, kon aardiig praien en w.;as op zijn ge
ken
Een uilstekend huiwelijk leek het, en1 ma alles
wat ik later bijwoonde en wat mij eerst ont-
goodheld heeft, geloof ik tenslotte toch nog
dat ze gelukkig warem; als je ouder woj
zie je de dingen vaak zoo heel anders.
Toen ik er ongeveer een' maand igewoond
had en op een, laten namlddiag rustig In
mijn kamer te lezen zat, hoorde ik plotseling j slotte^uitgeput neervael.
boven miji een twistend'e vrouwenstem en ik Ik
dat een van de oorzakem is, dat de gemeen
te Egmond aan Zee niet is aangeslotem bij
den Rijkswerkloosheidsdienst;
dat voorts bet gemeentebestuur geen enkele
poging heeft gedaan om te trachten in den
noodtoestand to voorzien;
dat zelfs op een schrijvem van het Hoofd-
bestuur van den Centralen Bond van Trans
portarbeiders dd, 26 Mei i.. aan het College
van Burgemeester en Wethouders nog geen
enkel antwoord, in welkeni vorm1 dan ook, bij
genoemde corporatie is binnen' gekomen,
waaruit is af te leidem, dat het college van
B. en W. onwillig is pogingem aan te wenden
die er toe kunnen leidem om te komen tot ver-
lichting van den onhoudbareni toestand;
Redenen waarom adressant Uwen 'Raad
dringend verzoekt, zich onverwijld aan te
sluiten bij deni Rijkswerkloosheidsdienst op-
dat dan verdere stappen kunnen worden ge
daan bij het betrokken departememt om te
komen tot een verlichting van den toestand,
waarin eeni groot gedeelte uwer burgers mo-
menteel verkeert.
't Welk doende
(get.) SCHILLING,
Seer.
Onderstaande motie werd eveneens met al
gemeene stemmen aangenomen
'De burgeriji van Egmond aan Zee, in open-
bare vergadering bijeen op 15 Juni 1922 on
der leiding van den Cerutralem Bond van
Transportarbeiders afdeeling IJmuiden ende
afdeeling Alkmaar van de Sociaal-Democra-
tische Arbeiderspartij
gehoord de uiteenizetting van de leiding
over den toestand waaronder een aantal ge-
zinnen van Egmonds burgerij verkeert;
waardoor dag in dag uit een aantal kinderen
de school piet kunnen bezoeken, aangezien
de ouders geen brood meer voor hen ebben;
Spreekt hare verontwaardrging uit over de
niet nader te kwalificeeren houding van het
gemeentebestuur dat niet alleen alles nalaat
om te trachten tegemoet te komen aan de el
lende harer ingezetemen, maar tevens toe-
laat dat den totaal uitgeputten gezinneni hun
schamel huisraad wordt afhandig gemaakt
door ontvanger en deurwaarder, omdat zij,
die geen brood meer hebben, de belastingpenL
ningen niet op tijd voldoen
spreekt hare verontwaardiging uit over de
ze totale verwaarloozing door de betrokken
autoriteiten;
doet een beroep op de Nederlandsche bevol
king om moreelen zoowel als finantieelen
steun;
besluit deze motie ter kennis te brenigen
aan autoriteiten en, de pers em gaat over tot
de orde van deni dag.
UIT ZUIDSGHARWOUDE.
Gister, Woensdagavond, hield de oodpe-
ratieve verbruiksvereeniging „Nieuw Leven"
haar jaarvergadering in het lokaal van., den
heer P. Kramer te Zuid-Scharwoude.
Aanwezig waren 24 leden.
De voorzitter de heer P. Zeeman opent met
een woord van welkom de vergadering,
j spreekt er zijn genoegen over uit, dat deze
j eerste jaarvergadering coder een gunstige
stand van zaken kan worden gehouden.
Al mogen aldus voorzitter, de djfers mis-
schien.' ook met eenig wantrouwen gegeven
worden, omdat vroeger ook wel eens mooie
djfers gegeven zijn, die goed toekijkt en de
vrouw, maar ze heeft die vreesdijke buien..."
Toen ik den vodgenden dag tegen twaalf
uur van mijn weinige patdenten thuis kwam,
zag ik De Breet en zijn vrouw samen door
den tuin gaan,, gearmd, teeder bijma. Een
uurtje later bracht zij mij: versche bloemen,
hartelijk, maar haastig en wat gegeneerd.
Een paar jaren heb ik daar gewoomd en
ik kan mij' ndet herinneren, dlat het ooit 1 an
ger da ndrie of vier weken, goed gegaan is;
dan kwam er weer een hevige scdie en
ik, die veel bij. hen boven kwam in dien late-
ren tijd, zag inet, evenals De Breet zelf, soms
al een paar dagen tevoren aankomen. De
armie man bad dan geen levenalles deed hij
verkeerd1, Alles werd hem1 kwalijk genomen,
elk zdjner woorden; de beste zijner bedioelinr
gen werden ini het kwade uitgelegd, totdat
ze plotseling opstoof als een furie en, in een
paroxysme van woede hem te lijf wilde, zich-
zelve de haren uit het hoofd rukte en... ten-
hied! een kn a
en veel wist.
appe kerel' die veel gelezen had
Zijn vrouw puttfi zich voor mij
moest even scherp luisteren om daarin de
stem van mijn buurvrouw te herkennen. Hiem
hoorde ik niet en eerst dacht ik aan een klei-
nen huiselijken twist, maar het kijvend ge-
schreeuw hield aan, heftige verwijten en felle
verWensahingen zooals ik nog nooit uit den
mlond van een vrouw gehoord had, het
duurde hiiina een uur, deuren werden, met
woede dichtgeslagen, iets van gias vlOog
stuk tegen den vloer, en tenslotte smoorde
alles in een' jammerlijk gesdirei.
Even later kwam De Breet bij me binnen,
itrillende en1 bleek:
,,'Het je't gehoord?.... ja natuurlijk,... na
tuurlijk, je hebt het gehoord'. Ze heeft een
but... Den heelleni d'ag is het al gegaan,... mij
geplaagd en gesardi... met kleiniigiheden'.....
ileinigbeden... zie je... Ik verwachtte de uiit-
barsting pas vanavond laat....."
Hij viel op een stoel neer en snikte als een
kind1:
„0 God, iik schaam me- zoo... ik sdiaam
me zoo. En ik ben zoo bang dat de menschen
het gewaar worden. Vertel het aan niemand;
beloof me dat je't aan niemand1 zegt. Ze
is een goeie vrouw, een beste vrouw, een lieve
eep waarom ik zulk een ;,geschikte
huurder" was. De Breet had maar een angst
die stad, de stad waar men eeuwig de idylle
speelde, irnocht en zou niets weten. „Eens
kwam mijn werkvrouw juist toen boven' het
Iawaai gaande was; ik ben haar tegemoet
gerend dwars over het grasland tot het hek
en heb haar toegeschreeuwd, dat ze dien' dag
niet behoefde te komen. De Breet schijnf dat
uit zijn venster gezien te hebben, later be-
dankte hij mij ervoor alsof ik hem het leven
(had gered."
De dokter zweeg.
De notaris zuchtte veelbeteekenend.
„Zoo zie je alweer," zei de ontvanger, ,Jiet
huwelijk, 't is niks gedaan 1"
„Zeg dat nu n'ier', antwooidde de dokter.
„Wie het huwelijk ontvlucht, onitvlucht het
leven en dat wreekt zich vanzelf. Het gaat
langs hoogtem en door diepten en, zdo worden
wij menschen. Op mijn ouden dag begin ik
te gelooven, dat het beter is te trouwen zelfs
met een vrouw als van De Breet dan altijd
omgetrouwd te blijven. 't Lijkt je nu dwaas
miisschien,, want je bent nog jong, maar la
ter zal je mij' gelijk ^even."
- 1 1doo
