Parljsohe Oauserleen.
Drte bdangrfike vragm
Worden tier^waarsehuwiagea bagrepen?
Beseft men hat gevaar? Zau Set met verstan-
c&g zijn om em bewezm TOmijrfiand«m»thndfl
ean te neman?
ftugpijn, dtozeligh&id, piflMbaarttdd,
sl&peloosheicL umekwako, zenuwoverBpaa-
fllng, lootne dagea eo elapdooza nachtea,
ftijve «i gezwollam gewrichten en pijnljjke
spieren dal zijn. da waaradnrwingeu. En
gevaar volgi apoedig, wan* varwaarlooeing
doet ernstiger versdiijnselen ontstaan als
rheumattek, voming van Bteen, spit, Itchlas,
graved, nier- en blaasont&teking. waterzucht
en uiinezuur-vergiftiging.
De weerstand hangt al van da volkomen
til trade van het bloed door de wericzaamhead
der nieren. Al-laa zou goed gaan, Indian de re-
gels van de natuurgezond verstand, eenvou-
dig voedsel en geregelde gawoonten, werden
toegepast. Maar ronduit gezegd, krijgt de na
tuur geen voldoende kans. De nieren worden
vaak tot de grena van ultputdng overspan*
war, en dan pas dtoikt men na.
Draal niet in twtjfel. Vermlid fie gsvolgeo
ran verwaarloonlng. Behoed die nieren met
roster's Rugptini Nieren Pillao. Z11 verster-
ken de nieren, lenigen de blaas, en nun wer-
Idng doet de versdnjnselen, door verzwalddng
van deze organen veroorzaakt. verdwijnen.
Foster's Rugpij'n Nieren Pillen (let er ot>,
dat de handteekening van James Foster op ae
doos voorkamt), zijn te Alfanaar verkrijgbaar
bij NIEROP SLOTHOUBER h F 1.75
per doos.
T'oen trad hijvan ziia moed omgord, on-
gahindcrd, hiinnen. Sncl knipperde net clec-
trisch lidit onthoog. Addle vouwdie instinct-
ma tig de handen, als can den aanval te bc-
zwercn,
Maar de stilt e blecf.
En biji het lilinga rondzien ontdekten ze
den onVerlaat: In zoctc slaap lag op het' voc-
tendnd van het sprel-overaekte bed de Sa-
ionpocs zijn staart, met de gewone elegance
roiulom liem gedrapccrd. Met liicht en het ge-
luiid schcneni hem te wekken, hlj 'hief den kop.
knipperde vriendclijk met de oogen en ze]
en vaag „miauw."
Toen zonk zijn hoofd weor omlaag.
Eduard Gaus leunde meti de hand op tafle
en keek juffrouw -Jongman aan.
„Adele, dat dier manikeent nicts."
„Je had'm straks moeten zien," antwoord-
de zij.
„Hij! is zeker bijgekomen."
„Zeker wel."
Ze zwegen' allebei.
De Salonpoes bleef slapen. Doodstil was
het in huis, het maanlicht speelde in de
gang.
„Een echte vrouwenstreek, Addie," zei ten
laaiitste de jonge man en lachte, als die avond
boven het likeurglas.
Zij ladite, maar ^rotesteerend, terug.
Samer. vingen ze de poes op en sloten hem
je kon nooit weten in ae keuken. Toen
greep Eduiard Gaus met zijn plagerig lachje
naar zijn hoed.
„Wd bedankt, hoar," riep juffrouw Jong-
man hem nog eens na, met veel uitdrukking
in haar stem.
iMlaar toen de voordeur was toegebonsd,
kon ze haar teleurstelling toch niet verkrop-
pen, en schudide haar vuist tegen de gesloten
keukendeur.
„Ellendig dier, je gaat morgen naar het
asyl." r
EDE.
VENEZIA LA SERENIISSIMA.
(Van onzen Parijscheu correspondent).
(Nadruk verboden).
Luzem, 10 Juni.
Gm van de bekoring van Venetie een flau-
we afschaduwing te geven, zou men tegelij-
kertijd dichter, ^hildcr en componist moeten
zijn. Dichter om de glorieuse geschiedenis
te bezingen der lagunen-stad: het elf eeuwen
oude verleden, dat hier spreekt uit elk gracht-
je en uit elken steen. Dichter als Byron,
alas De Musset, als Goethe, als Ruskin om
de poezie onder woorden te brengen^ welke er
ronddoolt in de gangen der paleizen en on
der de gewelven der kerken, op de 451 ge-
spitste bruggetjes en in de gondels. Schilder
om al de tinten en lijnen weer te geven,
van het water en van het verweerde manner,
van de rose en opalen en roodbruine en violet-
te zeilen der visschersschuiten op de lagune,
en van den zonsondergangbrand op het Ca
nal Grande, al de tinten en lijnen van zoo
menig plein, intiem pleintje, met een waterput
in het midden, en een kerk, schoon en griiiig
en weelderig als een orchidee, in een hoek
al de tinten en lijnen van het sublieme dogen-
paleis en van de gouden basiliek, van de bont-
woelige mercerieen tusschen het Rialto en de
piazza San Marco en van de gevels als nobel
steen en kantwerk of als een wonderbaar rijke,
harmonieus gekristalliseerde vegetatie. Sdiil-
der om het zilverig transparante lidit uit
te beelden. waarin alles zica baadt, en de
schoonheid te onthullen der Venetlaansche
vrouwen, die een Titiaan inspireerden
En componist, componist vooral om in no-
tenschrift vast te leggen de zachte, stille mu-
ziek dezer stad, waar men niets kent van het
grove gedruisch, nocrit paardenhoeven of wie-
len of motoren hoorde, nooit het bellen van
een tram, het rammelen en gierend schuiven
van een wagen of het toeteren van een auto,
en waar de eenige gduiden zijnhet vredige
plompen en plassen van den vaarboom in het
klakkende, moxrelende water, de zangerige
roep van den gondelier en de zilveren vrou-
wenlach, het gefladder der duiven voor de
kathedraal en eenmaal in het uur de
pleditig rustige hameralagen der bronzen
beelden tegen de klok op net dak der blauw
en gouden torre dell'orologio. Componist
om in k'laniken om te zetten de muziek van
den Venetiaansdien voor-nacht, wanneer
langs een stil, docker grachtie een gondel
gaat met een verliefden violist, en aan den
ingang van het Canal Grande uit een lampi-
ons-verlichte schuit de serenata over het w -
de water zingt.
Op al mijn omzwervngen over den aardbol
heb ik nooit een stad gevonden die zoo volko-
men het feedere, innige sprookje is als Vene
tie. Hier leeft men m een voortdurenden
schoonen droom.
Ook in Venetie zijn musea, kerken en palei
zen te zien, misschien meer nog en grootscher
dan in Florence. Doch hier kornt men er
haast niet toe. De stad zelve boeit u; uren
en uren zwerft ge om, zonder moe te wor
den, zander te kunenn scheiden. Terwij.1 de
zon van het Oosten naar het Westen glijdt,
wisselt de belichting, en steeds wordt het de
cor rijker en poetischer, tot al deze ontroe-
rende schoonheid ten sflotte culmineert in het
sublieme uur, wanneer de dag als noode wijkt
voor den avond, en, toevend op den drempel,
nog even, met zijn laafste, brekend liditstra-
len, de gevelspitsen der kerken en paleizen
streelt. Dan doet de godin der duistemis
haar intrede in Venezia en haar sluiers ma-
ken het sprookje nog channanter. De gonde-
liers steken de kaarsjes aan in de kleine lan-
tarentjes op de plecht hunner lange, donkere
schepen wier zilveren voorstevens deinend1
over het water sdiuiven als de halzen van
droomzieke zwarte zwanen. Het San-Marco-
piein wordt als een immense feegrieke bal-
zaal, met de arcaden der procuraties als lo-
ges langs drie wanden, en tegen den vierden
He pram van het flonkerend kerkgebouw als
een onwaarschijnlijk weelderig gobelin. Het
dogen-paleis gloeit in het gouden kunstlicht
als een rose damast-gordijn, geborduurd met
zware, breede franjes. De koepels der Santa
Maria della Salute teekenen zich donker te
gen den bleeken hemel af. En het is alsof de
gouden leeuw op de zuil der molo de karbon-
kel diamanten weergevonden had, welke nog
in zijn oogkassen flonkerden toen Napoleon
hier landde aan de piazzette
Oe kunt niet besluiten naar bed te gaan,
zulk een boeiende bekoring oefent op u deze
mysterieuse, dichterlijke nacht. In ae zacht-
kens deinende gondel, temddden van een vleet
andere gondels, die nu en dan de uwe stree-
len en wier zilveren stevens rijzen en dan
weer zich bukken, als een korenveld waar de
wind door strijkt, ligt ge te luisteren naar de
serenata. In een concertzaal zou deze muziek
verfoeilljk zijn. De violen piepen cn krassen;
de stem men gillert, nasaal en canailleus.
Doch hier, in het rem'brandtieke schljnsel der
dofstralende lampions, wlegend op net don
kere water, en met den supcrben acthergrond.
waar de herbouwde companile rijst boven het
konuiklijk paleia, hier is ze van een onzeg-
bare charme, cn nog geruhmen tiid Id Inlet zij
u 'In de ooren, terwijl ge eindelijlt naar huis
terugvaart langs een labyrinth van smalle
gracntjes, Waaraan, hier en daar, de oude
feestzaal van een paleis nog glanst van licht..
zooals zij het al deed misschien al 1500 jaar
geleden 1
In een dergdijke stad kan men haast niet
er toe komen, zich op te sluiten in een mu
seum. Toch hebben wij die adit dat we in de
dogen-stad waren nog wel een en ander ge-
zien. We vertoefden een ochtend in de Acca-
demia della Arte met haar magnifieke verza-
meling schilderijen, waaronder de beste van
Tintoretto, de Bellini's, Carpaccio, Giorgione.
Titiaan en dien vrpomsten van alien: Paolo
Veronese, die door de inquisitie verbannen
werd, omdat hij o, profanatie, op een
sChilaerij met een bijbelsch onderwerp
een bona, een dwerg en een neger geschilderd
had. Toen de brave kerd ter verantwoording
geroepen werd, wist hij tot zijn verdediging
niet anders aan te voeren dan dat een schil
der is als een gek en in zijn inspiratie zich
niet altijd goed rekenschap geeft van wat hij
doetWij brachten ook een geheelen dag
door op de uitermate belangwekkende en wer-
kelijk sdiitterende tweejaarlijksche Interna
tionale Tentoonstelling van Modeme Kunst,
waar Holland kranig voor den dag komt met
een prachtige reeks werken van Toorop,
Brdtner, Bauer en zoovele anderen. Wij be-
zochtea een groat aantaf kerken: de grandi
ose Santa Maria dd Frari, waar Titiaans ge-
wddig schoone Ten-HemelOpneming van
Maria is teruggegeven aan de plaats waar
voor zij geschilderd werd; de San Sebastian,
geheel gedecoreerd door Paolo Veronese, die
van dezen tempel zijn mausoleum maakte en
wiens overschot dan ook hier onder een graf-
steen rust; de San Giovanni en Paolo, na San
Marco de praChtvolste der Venetiaanache be-
dehuizen. Wij hebben ons in de lift (in 54
seconden) naar den top van de campanile la-
ten dragen. van waar men1 zulk een verras-
send uitzicht over de stad en haar omgeving
heeft. En natuurlijk hebben wij ook vele uren
doorgehracht in de veTbijsterend rijke en toch
zoo stemmingsvolle basiliek, en in dat onthut-
sende palazzo ducale, waar ge weer gansch
de imposante grootheid der serenissime doorr-
leeft.
Ook zijn wij, een middag, aan het zeestrand
van het Lido geweest, waar Venetie in enkele
jaren de meeste luxueuse badplaats van Euro-
pa schiep. En dat is niet te verwonderen. Het
Lido bezit letterlijk alles wat een vacantie-
oord aantrekkelijk maken kaneen lauwe zee,
bevolkt met veel-kleurige zeilen, een prachtig
strand, waar het zand zoo fijn is onder de
voeten, dat het aanvoelt als fluweel, en waar
de koele Oostenwind beveiligt tegen al te
groote hitte, een fraai beboscht villa-park tot
tegen de kust, en, achter zich op tien minuten
varen een Venetie, met zijn rijkdommen
en amusemienten, zijn winkels en theaters.
Het Lido is een paradijs-eiland, een belom-
merde, geurende tuin, met aan den eeenen
kant de Adriatische Zee, aan den anderen
het legendarisch fata-morgana der honder-
den koepeldaken van de stad. Voeg daarbij
alles wat de Gemeenteraad en de ,„Compag-
nia Italiana dei Orandi Alberghi" hier heb
ben opgeriCht voor het gemak en vermaak der
gasteneen reeks vorstelijke hotels, waar zoo-
wel de bescheiden toerist terecht kan als mil-
lionnair (een hotel als het „Exelsior Palace?'
heeft ter wereld zijn wearga niet in weelde, in
stijlschoon in verfijnd comfort en aristocrati-
scne mondainiteit), een geheel modem bad-
huis, een upto-date kuur-etablissement, een
verrukkelijk Casino met zeldzaam schoope
terrassen en hangende tuinen, waar, tusschen
de lichtfonteinen, nacht-feesten worden ge-
houde van een fantastische pracht en praal,
en ge zult u den Snellen groei dezer badl-
plaats kunnen verklaren.
Thans ligt Venetifi ook al weer adder ons.
Wij zijn op de thuisreis naar Parijs, en ik
schrijf dezen brief in Luzem. Beneden mij
ligt net Vierwoudsteden-meer, en daarachter,
juist tegenover ons venster: de blank be-
sneeuwfe kop van den Pilatus. Ook Luzem
is een heerlijk plekje. Doch ons kan het Ita-
lie toch niet doen vergeten; en vooral Vene-
tiS zal ons bijblijven, ons leven lang, als het
dierbaarste juweel in de schatkamer onzer
herinnering.
LEO FAUST.
Gfmengd \ieiiws
AANGEREDEN.
Op de Stadhouderskade te Amsterdam is
gisteravond een motorrijiwiel aangereden
door een in wilden vaart rijdende automobiel,
bestuurd door zekeren de Haan. Het motor-
riiwiel werd vrijwel vemield, de berijder,
jhr. Van der Maesen de Sombreff, en diens
10-jarig logd'tje, dat op de duozitting zat,
kragen verwondingen en kneuzingen. Zij zijn
per rijtuig naar huis gebracht. De auto was
spoedig doorgereden doch in de Mamix-
straat werd de bestuurder door een inspecteur
van politie aangehouden. Proces-verbaa! is te
gen hem opgemaakt.
OVERLEGGINO LIJST VAN LEERLIN-
GEN VOOR WIE BIJZONDER ONDER-
WIJS VERLANGD WORDT.
De Bode sChrijft:
Een besluit van de gemeenteraad van
Wisch tot het verlenen van medewerking tot
de bouw van twee bizondere scholen, in hoger
beroep door Ged. Staten geliandhaafd, is,
met het besluit van Ged. Staten, bij Kon. 'be
sluit van 20 Maart j.l. vemietigdl wegens
niet-voldoening aan art. 37, lste laid, der
l.o.-wet. Bij het Kon. besluit .werd overwogen,
fiat wel is waar bij de aanvrage van' het
schoolbestuur was overgelegd een verklaring
van dit bestuur dat voor de bedoelde scholen
een lijst met 43, resp. 47 kinderen was ge-
tekena, doch dat deze verklaring niet kan wor
den aangemerk't als die, bij art. 73, le lid sub
a der wet vereist.
Wel waren tijdens de behandelmg van het
beroep bij Ged. Staten aan dit koliege nade-
re verklaringen toegezonden, maar daarmede
werd niet voldaan .aan genoemde wetsbepa-
ling, voortschrijvende dat de verklaring bij de
aanvrage moet worden overgelegd, te minder
nu deze nadere bescheiden niet overeenkomr
stig art. 4 van het Kon. besluit van 31 Dec.
(Stbl. no. 953) gedurende de in art. 76, 2de
lid, l.o.-wet genoemde tcrmijn op de sekretarie
ter inzage hadden gdegen.
MOORD TE HOUTDORP.
Oistcren stonden te Zwolle ook tcrccht A.
D., 34 jaar, zonder beroep, en J. de G., 32
jaar, grondwerkcr, beide nte Amsterdam.
Beklaagden worden, beschuldigd, dat ziji in
den nacht van 17 op 18 October te Houtdorp,
tezamen en in vereeniiging, zich wederrecn-
telijk toegeeigend hebben geld, alsmede een
zakije met innoud, aan Lijsje Pater en Rikje
Bouwers behoorende, welken diefstal ziji heb
ben doen voorafgaan, vergezellen of volgen,
door geweld tegen een dier vrouwen, Lijsje
Pater, met het oogmerk, om dien diefstal
voor te bereiden em gemakkelijk te maken, of
om bij' betrapping op heeterdaad zich de
vlucht mogelijk te makeni, terwijl gezegd feit
den; dood van Lijsje Pater door verstikking
temgevolge heeft gehad, alles terwijl nog
teen: vijf jaren waren verloopen, sedert ge-
eel was ondergaan door bekl. D. een ver-
oordeeling wegens diefstal door drie ver-
eenigde personen, op 6 October 1920, te Zut-
fen; door bekl. De O. een veroordeeling we
gens diefstal met braak op 30 Mei 1918 te
Flaarlem.
Het verhoor duurt voort.
TELEFONIEEREN ZO'NIDER
JUFFROUW.
Heden wordt fe Amsterdam j aanvang ge-
maakt met de invoering van het automatisch
telefoon-systeem bij een zeshonderdi abonne's,
wonende in de strook tusschen lijn 10 en
Singel-gracht, begrensd door Amsfel en Ro-
zengradit. Deze abonne's zijn reeds in het
bezit van het automatische toestel, waarmee
men zonder tdefonfste, zelf de verbtndJng tot
mep zonder telefoniste zelf de verbinding tot
stand brengt. Daartoe bevindj): zich op het
toestel een sChijf met gaatjes, waarboven tij-
fers staan. Door het ronddraaien van de
schijf, telkens den vinger in een der gaatjes
stekende, formeert de abonne het nummer,
waarbij de sChijf na elk tijfer terugspringt.
Heeft hij het nuxnmer gevormd, dan gaat bij
den opgeroepene het signaal, de bekende
fluittonen, waarbij men Imoren kan, of de op
geroepene al of niet in gesprek is. Maakt hij
een verkeerde verbinding, dan is het eigen
schuld.
NEDERL. BOND VAN BIOSOOOP-
THEATER-D1RECTEUREN.
Dezer dagen heeft to Amsterdam de Ne
derlandsche Bond van Bioscoop-Theater- Di-
recteuren onder leiding van den Bondsvoor-
zitter, den heer D. Hamburger Jr. uit
Utrecht, to Amsterdam zijne Jaarlijksche Al-
gemeene Vergadering van Leden gehouden,
in welke o.m. het jaarverslag over 1921 werd
uitgebracht.
VERMIST.
In- Den Haag wordt de 8-jarige S. A. B.,
uit de Oudshoomstraat, sedert Maandag-
middag halfvijf vennist. Vermoed wordt, dat
het jongetje bij het visschen is verdronken.
Het was uitgegaan met een schepnetje.
DE NEDERLANDSCHE POSTCHEQUE-
EN GIROD1ENST.
Aan het artikel van den Heer C. A. Bur
gers verschenea in het nummer van 14 Juni
j.l. van het weekblad „Economisch Statisti-
sche berichton" (Redactie prof. Bruins) ont-
leenen wij het volgende:
De Postcheque- en girodienst werkt goed.
De financieele gestie valt echter minder te
roemen, daar de varliezen veel grooter zijn
dan men. zou vermoedeu.
Men bedenke, dat1 de kosten van een reus-
achtig aantal port-vrije brieven ten behoeve
van den girodienst geheel ten laste komen
van het Staatsbedrijf der Posterijen em dat
andere diensten, welke dit bedriif ten behoeve
van den girodienst verrichit, veel te.laag wor
den getaxeerd. Zoo meent men de kosten van
den loketdienst, welke in 1921 aan ruim 1700
kantoren 4.198.600 stortingen en betalingen
verwerkte, ten bedrage van bijna twee milli
ard gulden voor 1922 te mogen stellen op
slechts 198.000.Hierin zijn dan nog in-
begrepen de groote kosten verbonden aan con-
trole en aan de enorme geldverzendingen,
welke (te girodienst in de boezem der adirliri i-
stratie noodig maakt.
Ook had ae dienst uEimo-December 1920
eene vordering op den Staat van 2.398.000
wegens geleden koersverliezen op effecten
zonder dat het noodig wordt geacht onder de
exploitatie uitgaveu een bedrag op te nemen
ter afschrijving.
De girodienst concurreent tegen den dienst.
Tegenover de taiiefverhoogingen van de laat-
ste staat, dat de eerste op 1 Juii 1921 haar
tarieven vrijwel heeft afgeschaft en hare ren-
tevergoedmg heeft verhoogd.
Alleen bij een reusachtig tegoed van post-
rekeninghouders, waarover meer rente wordt
gekweekt dan betaald, zouden de inkomsten
eenigermate in staat zijn de enorme wer'kelij-
ke kosten van den girodienst te dekken. Be-
halve onttrekkingen van gelden aan de deposi-
tobanken zou hieraan groot gevaar verbon
den kunnen zijn voor's Rijks schatkist, waar-
op de verplichtingen van den Postcheque- en
girodienst op de meest ongelegen tijdstippen
zullen worden afgewenteld.
Het aantal stortingen en het aantal afge-
schreven cheque's bedroeg te zamen over 1921
4.198J600 (v. 2J556.900) dm eene ver-
meerdering van 58 percent.
Het tegoed van rekeninghouders bedroeg
ultimo-'December 1921 f 138^75.000.- (v./.
f 107,183.400).
Niettegenstaande dus de aan den Post-
cheque- en girodienst verbonden arbeid en
daarmede het bezwaar voor het Staatsbedrij f
der Posterijen enz. geweldig toenam groeide
de bron, welke de inkomsten moet Teveren
slechts met 29 percent.
Onze bedenkmg, zegt de sdirijver, tegen
een zeer groot dadelijk opvraagbaar tegoed
van rekeninghouders raakt bieraoor eenigs-
zins op den achtergrond, maar d'estemeer
klemt ons argument, dat zonder een steeds
g roeiend bedrag van over de sal do's meer ge-
kweekte dan beta aide renten, de post-cheque-
en gir dienst via het noodlijdcnd Staatsbe
drijf der Posterijen groote offers blijft vergen
uit's Rijks Schatkist zonder dat de volksver-
tegenwoordlging en het publiek zich daarvan
rekenschap geeft.
Emscig moet dan ook worden gewaar-
schuwd1 tegen de uitvoering van het voome-
men van het Ministerie van financien de be-
taalmeesters op wachtgeld te stellen en hun-
nen arbeid „Zulnlghedshalve" aan den Post-
cheque- cn girodienst op te dragen.
KO'RTE BERICHTEN.
Woensdagmiddng i3 te Baam onder
voorzittcrschap van. den heer K. Meima, uit
Sneek, de 4de jaarlijksche vergadering van
de Verecniging van den Cliriatcliikea handel-
drijvenden en industrieelen Midoenotand In
Nederland gehouden.
Nabij Sellingen (Or.) is Woenadagmid-
dag het huis van den cafdhouder J Alvcringh
geneel afgebrand. Er is niets gered.
bet recht kregen bankbiljetten uit te geven.
De bank is in 1844 sterk georganiseerd en
gesplitst in twee afdeelingen:
I. het Issue»departement, dat geen andere
functie heeft dan het uitgeven van bankbiljet<
ten ,en wel in ruil tegen een gelijk bedrag gou«
don munt of muntmateriaaL Hiervan mag
riechts ccn beperkt dcel worden belegd, en
wel in:
a. een voorschot aan de regering (de z.g. Go*
vcrnmont Debt) van 11.015.100, dat het ka»
raktcr hceft eener vaste leening;
b. „Other securitis", d. z. wissels, beleenin*
gen, efectcn, enz., tot een maximum bedrag
van 7.434.900, wolko beleggingen het Issue*
department overneemt van de andere ufdee*
ling der Bank.
Tezamen vormen de genoemde bedragen
Juist 18.450.000, wclke som het maximum der
beleggingen aangccft van het Issue»dcpart*
ment, d. w. z. tot dat bedrag kan de Bank bib
jetten uitgeven. Elk biljet, dat zij daarbovon
uitgeoft, moet volledig door goud of muntnuu
teriaul gedekt zijn.
De mccsten der lezcrs zullcn niet wcten, dat
wij vroegcr een dergclijke rcgeling gehad heb*
ben by de Surinaamsche Bank, met dit ver*
schil, dat onzo kolonialo Bank steeds V« van
hare opeischbare schulden in kas moest heb*
ben, waaromtrent bij het Issue*department
niets is voorgeschrevea.
Onder bepaaldo omstandigheden kan de ge>
noemde maximum*grens van 18.450.000 on*
gedekto circulatie nog verhoogd worden. Er
zijn namelyk in Engeland nog steeds eenige
ban ken, die, naast de Bank of England, eigen
biljotten in omloop brengen.
Staakt nu 6in dozer banken haar uitgifte,
dan wordt het maximum verhoogd metvan
het bedrag, waarvoor de geliquideerde bank
privilege had.
II. Het Banking»department is meer een
crediet* en depositobank. Zij ontvangt biljet*
ten van het Issue»departement en wel
7.434.900 tegen do reeds gfenoemdo „Other
securities" en de rest van wat zij noodig heeft
tegen inlevering van edel metaol, De werk»
zaamheden van deze afdeeling bepalcn zich
tot het verstrekken van crediet, zooals wlj dit
reeds b(j de Nederlandsche Bank hebben na*
gegaan. Natuurlijk heeft het Banking'depart*
ment steeds eenige bankbiljetten in kas, web
ken voorraad contanten men aanduidt met den
merkwaardigen naam van ..Reserve van de En*
gelsche Bank." Deze ..reserve" draagt een ge«
go-heel andcr karakter dan wat men gewoon*
11 jk reserve noemt Bij gewone ondernemin*
gen, beteckent een reserve in de overgroote
meorderheld der gevallen, ingohouden winst.
B() de Nederlandsche Bank zou men ook het
beschlkbaar metaalsaldo een reserve kunnen
noemen. Hier echter beteekent ..reserve" de
gchcole voorraad kasmiddelen.
De workclljko reserve der Engclscho Bonk
is vcrscholon in don post „Rest", die ook de
gomaakto en nog niet verdeelde bruto*winst
bovat. Op 5 April en 5 October wordt het be»
drag, waarmedo deze „rest" de 3.000.000
ovcrschrydt, onder de aandcelhouders ver«
docld.
HELPT DE VAN HONGER STERVENDEN.
Het Nederlandsche Roojie Kruis heeft an*
dcrmaal een brochure uitgegeven waarin er
nogmaals de aandacht op gevestigd wordt dat
voor elke 12.vijf kinderen gedurende een
maand gevoed kunnen worden.
Wie de foto's der levende geraamten in
deze brochure beschouwt, wie den waanzin in
de trekken der stervenden leest, wie de kiek«
jes van de kinderen met hun gezwollen buik«
jes en hun door de hongerpijniging tot oude*
mannen* en vrouwenkopjes vertrokken ge*
zichtjes aanschouwt, kan niet anders dan ten
krachtigste den oproep om hulp ter leniging
van dezen vreeselijken hongersnood aanlbeve*
len.
Wi(j laten hier het een en ander uit den
tekst volgen:
Van haar bezoek aan de hongerdistricten
vertelt Mej. Suzanne Ferrifere, adjunct Alge*
meen Secretaresse van de Union Internationa*
le de Secours aux Enfants (Internationale
Unie tot Redding van het Kind) het volgende:
Als men Saratof binnenkomt, krijgt men
niet zoozeer den indruk van een plaats waar
ontzettende nood heerscht. Dit komt omdat
in die plaats, voor dat de groote intemationale
actie begon, reeds door de .Society oi
Friends" (Quakers) en bovengemelde „Uni»
on" hulp werd verleend. Daardoor is het as*
pect aldaar gunstiger dan overal elders. De
dorpen in de omgeving zijn als het ware af*
gestorven. De menschen liggen in hun armza*
lige hutten op de ovens of in hun bedden en
wachten daar met gelatenheid den dood af.
Wat men niet zou verwachten: er heerscht in
die huizen groote zindelijikheid. De waardig*
heid waarmede het lot wordt gedragen is van
een niet te beschrijven verhevenheid; het
Russische „Nitsjewo". Geen vechtpartijen om,
geen diefstal van levensmiddelen komen voor.
Voor zichzelf vragen de volwassenen nooit
iets; zij zijn in hooge mate efkentelijk voor
hetgeen men voor de kinderen doet. Slechts
6enmaal gedurende hare geheele inspectiexeis
kwam het voor, dat een volwassene een
vrouw zich aan hare voeten wierp, smee*
kende haar niet te laten sterven.
Over het algemeen schijnen de vrouwen
sterker en beter bestand te zijn dan de man*
nen; in de meeste gezinnen zijn de mannen go*
storven .terwijl de vrouwen nog leven. Het is
of haar moederlijk instinct haar ter wille der
kinderen in het leven houdt. Om ze fe redden,
trachten de mpeders hare kinderen mee te la*
ten gaan met de treinen naar Moscou.
Daarom komen herhaaldelijk to Moscou op
de stations drommen kinderen aan, van wie
niemand weet van waar zij komen, welke hun*
ne bestemmnig is of wie zy zyn, daar zy
meestal nog te jong zijn om te kunnen mede*
deelem wie zij zijn en van waar zy komen.
Van de op deze wijze geevacueerde kinderen
sterft meestal de helft onderweg; zij zijn te*
gen een dergelijke reis niet meer bestand.
Ofschoon do moeders dit weten, geven zy de
kinderen toch mee, daar deze evacuatie nog
de eenige kans is om ze in het leven te behou*
den. Men denke toch niet, dat iedere boer een
bolsjewiek is. De boeren, zij weten niet eons
wat het Sovjetregime bedUidt of beoogt, en,
dat kan hen ook niet schelcm. Zij verdiepen
er zich niet in het gaat vojkomen langs hen
hecn. De alien en alles beheerschende gedach*
te is: voedseL Do keukens zijn het eenige licht*
punt in het dorp. Den geheelen dag wordt
slechts gedacht aan den maaltijd die eenmaal
daags midden op den dag wordt ver*
strekt. Daar gaan alle gedachten en verlangens
naar uit. Op dit oogenblik is een punt van wel
het allerhoogste belang: het nu nog tijdig op*
stapelen van de grootst mogelijke voorraden
voor do keukens, daar eindo Maart, wanneer
do dooi en de regen invallen, door den slcch*
ten toestand der wegen ieder vervoer van goe*
deren voor die keukens ten eenenmale onmo*
gelyk wordt. Wil men het werk, tot nu toe
verricht, verder vruchtdragcnd doen zyn, dan
is het absoluut noodig de vercischto ..stocks"
aanwezig te doen zijn voor het te last is. Kan
men niet tydig daarvoor zorgen, dan is al de
tot nu toe verrichte arbeid verloren arbeid.
Elke verloren dag beteekent verlies van men*
scbenlevens.
Het is mejuffrouw Ferrifcre duidelijk geble*
ken hoe, naast de voeding van de kinderen,
het ook van het hoogste belang is de voeding
der volwassenen niet te verwaarloozen, om te
voorkomen dat de ouders sterven, waardoor
het gezin uiteengerukt wordt en de kinderen
als weezen achterblijven. Wie zal dan de op*
voeding dezer tallooze, zij het dan onopzette*
lyk, tot weezen gemaakte klpinen ter hand
nemen? Ook ligt er een zekere wreedheid in
w61 het kind te redden, doch de ouderen van
die hulp uit te sluiten. Het wekt onbeschrijfe*
lyke gevoelens op, wanneer men in een dorp
aankomt met voorraden voor zeg: 3000 kinde*
rem en er komen zich dan byy. 4000 kinderen
melden om voedseL Voor dio 1000 te veel is er
niets. Denk eens, wat het beteekent aan die
1000 te moeten zeggen: „Gaat maar wegl" Dat
beteekent: het doodvonnis uitspreken. In zulk
een geval, zegt mej. Ferrifere, zou het hoe
hard dit ook klinken moge nog maar beter
zijn heelemaal niet te hulp te zyn gekomen.. De
afgewezenen te zien weggaan om te sterven
zonder d&n woord, is hartbrekend.
Mej. Ferrifere noemde een geval van een ge*
zin van vyf ouderloozo kinderen. De oudstea
jongens van 12 en 19 jaar waren boven
den leeftyd om uit dp kinderkeukens gevoed
te worden; de drie jongeren konden dagelyks
hun warm rfaal krygen. Zy bezocht dit gezin
in de hut en trof er de twee oudere jongens
aan. De oudste was feezig met in een samovar
water te koken. Waartoo dit diende was niet
te begrypen, want er was in do geheele hut
letterlyk niets dat eet* fo drinkbaar was, of
waarvan iets eetbaars of drinkbpars te maken
zou- zyn. Deze oudere jongen was nog in staat
zich te beheerschen en enkele inlichtingcn te
geven. De jongere echter vcrloor geheel zyn
zclfbeheersching, kroop weg achter den oven
en barstto daar in hartverschcurend snikken
uit. Waar men glimmer klachten hoort of der*
geiykc woesto vlugcn von wanhoop bijwoont,
heeft dit erbarmciyke wanhoopsgoschrci mej.
Ferritrc dagcnlang In do ooren guklonken. Dc«
zo twee jongens waren eenvoudig zonder
meer ton doode gcdoemd, terw(|l de Jonge*
ren In het leven gehouden zouden worden.
Van de ouderen Is ontcgonzeggcljjk dit
blcek herhanldelijk en lant zich begrypen
het morcelo lljden zoovccl erger dun van do
kinderen, die, als zy mnar eenmaal bchoqrlyk
voodlsel hebben gehad, weer dndciyk kinderen
zyn. Vroeger moesten de klnd'crcn alien zolf
aan do keuken hun mnal komen in ontvangst
nemen. Lang kon dit echter niet volgchouclen
worden, toen bleck dat sommigen zelfs te
zwak waren voor een gang naar de keuken.
Toen moest er dit op gevonden vforden, dat
iemand uit het gezin den maaltijd kwam ha>
len. Wij weten heel goed, zeide mej. Ferrifcre,
dat een dergelijk maal thuis aanalien ten
goede komt, doch daar kan men zich onm'oge*
lyk tegen verzettcn. Wie het hongergezicht
van zoo'n kind ziet, dat een portie etcn naar
huis brengt, begrijpt vanzelf wat er verder me*
de gebeurt.
Kleeding achtte mejuffrouw Ferrifere voor de
hongerdistricten niet noodig; wel mogelijk
voor de gebieden waarheen de vluchtelingen
geevacueerd worden.
Voedsel, voedsel en nog eens voedsel is het
eerste en het eenig noodige voor de honger*
gebieden en vanzelf ook de middelen om dit
te poko-en. Hoofdzaak is spoedig de noodige
voorraden te kunnen opslaan in de plaatsen
zelf, voor de dooi transport en onmogelijk
maakt en al het verrichte werk weer onge*
daan maakt".
Tot zoover de mededeelingen van mCjuf*
frouw Ferrifere, gegrondvest op eigen waame*
ming en ervaring. Wie hclpt het Nederland*
sche Roode Kruis verder voor de Kinderkeu*
kens?
