Alfcmaarsclie Gourani
De villa D6sir6e.
Honderd Oris en Twlntlgste Jaargang.
Maandag 19 Juni.
rrovinciaal Nieiiws
Feuilleton.
*922.
Ho. 142.
regeering op andere wijze ingrijpt. la aan-1
slutting daarmede vermelden we de opmer-
cing, fie we hoorden maken, dat het Rijk te
IJmuiden in deg oede dagen een flinken duit
Daardoor is die stemming caitstaaa van: Wat
kan't mil schelen!
Daarom is't van't hoogste belang uw keu-
ze te bepalen tot mannen, die letten op maat-
utjannair zijn. Als't crop aan-
reel brutaler dan een rooie, juist
UIT EGMOND AAN ZEE.
Men schrijit ons van deskundige zijde:
Naar aanreiding van deb erichten over den
toestand te Egmond aan Zee hebben we ter
plaatse onze ooren eens te luisteren gelegd en
onze voelhorena uitgestoken om eenigszins
een eigen indruk te krijgen van hetgeen zicn
daar afspeelt. Uit verschillende gegevena ma-
ken we op. dat het er werkelijk hier en daar
begint te nijpen en dat het zeer wenischeli]k is,
dat maatregelen genomen worden cm te voor-
komen, dat de toestand tot hetuiterste ge
raakt. Evenwel blijkt de voorstelling, die van
zekere zijde gegeven wordt, wel eenigszms
tendentieus te zijn en het komt ons voor, dat
poli'tiek daar niet vreemd aan is. Dat is jam
mer want daardoor wordt de zaak vertroe-
beld. Het moet een onpartijdig man toch
niet prettig stemmen te vernemen, dat „dag in
dag uit een aantal kindeiren de school met
kunnen bezoeken, aangezien de ouders geen
brood meer voor hen hebben" (zie de motu
op de vergadering van den Centralcn Bone
van Transportarbeiders op Donderdag lo
juni) en dan op de plaats zelve te bemerken,
dat zij, die geen brood hebben, bij het Arm-
bestuur daarvoor een bon kunnen ^krijgen
naar de grootte van het gezin. Wij hadden
ons trouwens al afgevraagd, waarom de on-
derwijzers, onder wie zelfs S. D. A. r.-ers
schijnen te zijn, zoo'n buitengewoon 1
schijnsel niet eerdter signaleeren. Dat zi] met
altijd weten, of een kind gegeten heeft, is mo-
gelijk, maar als de school dag in dag uit door
een aantal1 kinderen niet bezocht werd door
broodsgebrek, dat zouden ze natuurlijk moe-
ten opmerken. Daargelafcen, oi de hoeveelheid
verstrekt voedsel voldoende is (het Armbe-
ytuur is zelf arm), het kan de zaak der werke-
loozen niet ten goede komen, wanneer de fei-
ten verdraaid worden. Wanneer wij dit nu
openlijk vermelden, dan is dat niet om te zeg-
gen, dat voor Egmond steun niet noodig is en
daarom zal het ons genoegen doen, wanneer
de collecte in Alkmaar een goed resultaat
heeft. Maar wat we hier zeggen komt zon
der ons (en dan hoe misschien) toch ter ken
nis van het groote publiek, dat daardoor een
twijfelachtigc houding zou kunnen aannemen,
tot nadeel der „werkelijk" noodlijdenden. Dat
we aanhalingsteekens plaatsen is niet te ver-
wonderen. Immers schijnt een van de dne in
de Alkmaarsche Courant vermelde personeu,
dor wier lot de heer Westefhof ernstig ge-
griefd werd, een oorlogsweduwe te zijn, die
een vaste rijksuitkeering moet hebben van on
geveer 1400 a 1500 's jaars. Dat men
daarmede niet in weelde zal baden, is moge-
lijk, maar het is toch zeker wel waar, dat er
in dezen tijd van malaise zoowel to Egmond
als elders verscheidenen zullen te vinden zijn,
die met minder moeten zien rond te komen
zoder steun. We kunnen wel begrijpen, dat
de heer W. op zoo'n vergadering bewogen
kan geraken door allerlei mededeelmgen,
maar het komt ons voor, dat hetgeen in de
pers bekend gemaakt wordt, betrouwbaar
moet zijn en een juist beeld moet geven, wu
het niet meer schade dan goed does. En we
herhalenhulp moet er komen en op de rech-
te plaats. Hoe echter, dat is een lastige zaak.
De gemeentekas heeft nog een groot gat tra
der den bodem en in weerwil van allerlei be-
weringen heeft nog niemand een positief
plan voor productieve werkverschaffing op-
gesteld, dat het maken van nog grooier
schuld zou kunnen verschoonen. Het kleine
gedeelte der ingezetenen, dat niet tot de yis-
9chers gerekend kan worden, behoort bijna
zonder uitzondering tcrt den middenstand en
kan dns zelf ook geen werk verschaffen. Een
groot bezwaar is wel, dat de gemeente niet
is aangeslotcn Mj de Rijikswerkeloosheids-
dienst, zij het dan met het oog op de finan
cial. Niettemin zal het zaak zijn in die rich-
ting zoo hard mogelijk te werken, tenziji de
opstrijkt en dat in IJmuiden de reeders wo- schappelijke en geestelijke 'belangen. Vatspr
nen terwijl in Egmond alleen het schepsvolk eigen houding to de afgeloopen jaren betreft.
huist. zoodat deze gemeente het eerst en het1 A
meest door malaise getroffen wordt en het
niet onbillijk zou zijn, wanneer Egmond in
de betaling van het bewuste „derde deel" of
op andere wijze geholpen werd. Het denk-
beeld om de trawlers met Rijkssteun te laten
uitvaren schijnt; noewel misschien uitvoer-
baar, ook bijzondere bezwaren mede te bren-
gen. Een goede oplossing van de zaak is
niet 700 gemakkelijk te vinden en het gemeen-
tebestuur staat voor een moeielijke taak,
waaraan het wel noodig is aile aandacht en
activiteit te wijden.
Hoewel slechts zijdelings in verband staan-
de met de werkeloosheid, hebben we ook iets
trachten te weten te komen over het optreden
van de ambtenaren der belastingen. Allerlei
verhalen doen de ronde, doch wanneer we als
uitersten aan den eenen kant hoorden van een
gezin, waar de man geruimen tijd! niets ver
diende en dat daar de deurwaarder na beko-
men inlichtingen vertrok en nog steeds niet
terugkeerde, terwijl aan den anderen kant
dezer dagen bij een visscher, die wel betalen
kon, moest worden ingebroken 0m1 de achter-
stallige belasting machtig te worden, dan
Hij heeft zijn krachten togespannen voor de
uitkeering aan de oorlogsweduwen, persoon-
lijk gepleit voor de baring- en de ansjovis-
vissdierij.
De 3 groote Christ, partijen zullen be%«-
renStaalmam is to de 2e Kamer geen Christ
ten. Als antwoord hierop, diene, dat spr. om
zijn Christeindom niet met de Soc. Dem. kan
samengaan, die God buiten de politiek willen
houden. Maar spr. wenscht niet zich te on-
derwerpen aan het elgengemaakt Christen
dom der zoogen. Christ. Partijen. Op grond
van Gods woord is hiji democraat en wil hij
Ala men to Holland staakt, zeggen de Soc. J niet, omdat spr dte mmschen tot alaMen,
Dem.: Toe maar. Volhouden! De Soc. Dem. J
regeering to Duitsdhland zegt echter: \v'ie
staakt gaat de doos in en geeft de centen van
de vakvereeniging alvast maar hier. En to
Rusland ga je eenvoudig tegen den muur.
Neen, men moet niet spreken van broeder-
schap en heilstaat.
Spr. opent geen perspectief, zei een Soc.
Dem. Dat doet hij1 ook niet, oindat hij niet
graag belooft, wat hij niet kan nakomen.
Spr. belooft alleen trouw te zijn aan zijn
woord om te knotten en te breidelen de uit-
wassen van het zondig kapitalisime, om te
helpen met alle kracht en goeden raad. Al
leen geld heeft hij niet, zoomin asl de Soc.
Democraten.
Nla de pauze besprak de heer Staalman de
dxeigende reactie, het streven om te komen
opkomen voor de rechten der verdrukfcra, ge- tot den tijd voor den ^l°f.
aan het- Wee U gii hebt het loon spr. zich nadrukkelijk verzetten. De heer uo-
van Uw arbeidera verkort.'De fout is niet, dat lijn niet alleen bekend als ^ti-revralti^nair,
de menschen niet vroom genoeg zijn en niet die eenige jaren gewijd heeft ami de beharti-
die niet revolt
is spr. ve_
omdat bij Vr. Dem. is, die handelt zooals
f -.hris.tns, de man van de minder bedeelden.
Spr. wekte de aanwezigen op om bij de stem-
bus niet te verlaten het Christelijk standpunt,
het begtosel van sociaai recht en sodale
rechtvaardigheid.
Van de gelegeniheid tot debat of tot bet
stellen van vragen maakte de heer J. P.
Geensen gebruik om op te merken, dat de hr.
Staalman in alle bescheidenheid trappen ge-
geven had naar links en rechts. Dat vond
spr. onheusch en speciaal ten oorielite van de
S. D. A. P. onwaar. Aangezien hij zich ech
ter niet sterk genoeg gevoelde om to debat te
gaan vroeg hij of de heer Staalman bereid
was tot een openbare debatavond met geliike
tijdsverdeeling tegenover een vooraanstaand
D. A. P. er.
De heer Bos besprak de moeielijkheden in
Egmond aan Zee en vroeg of de heer Staal-
dfkSTlooS de fSSt is da gtog zijnW^fffiijke zaken en in 2 jaar tijd ml* ook een concreet adv& kon geven, waar
SeSnS^iShris- &b!lveJ zijn salarii een extra-winstj maakte men wat aan had Alw^de heer B.jgm
genoeg naar
de mensch geregeerd
telijke beginselea en als de regeering daaraan
ontrouw wordt, verwijdert zij het volk van
zich. De mensch moet tevreden zijn, natuur
lijk, met hetgeen hij van God ootvangt, maar
behoeft niet dankje te zeggen, voor hetgeen
een werkgever hem to de handen stopt.
Sor. vraaet. waarom er zoo weinig rekentog
van i itollioen, waarom het volk de petro- Chr. Dem. hij: zou dat zeker ten hoogste
schen samen willen gaan en het niet eens
kunnen^ worden. Daardoor is er b.v. geen
Zoodagswet gekomen, maar Staalman's
schuld is dat niet. 't Is met de Staatsloterij
evenzoo. De Room schen hebben natuurlijk
hun recht op zetels en Kamer en Ministerie,
zij tellein pirn. 1/3 der bevolking. Maar't is
toch nu zoover, dat deze hebbeneen Room-
sche president in het Ministerie, in de le en
in de 2e Kamer en dat de Intermmtius tot on
ze Koningin, de Koningto van eeni Protes-
tan'tsch land, zegt: „ik sta hier als de verte-
genwoordiger van den plaatsbekleeeder van
Christus." Zelfs Troelstra, die jaren aaneen
de R. K. partij heeft aangeduid! als de be-
scherinheilige van de brandkast gaat haar
lonkjes geven, al wil ze nog niet met zoo'n
leelijke rooie op stap. En dat alles om maar
een ministerszetel machtig te worden. De Chr.
Dem. aast daar niet op, wil volksvertegen-
leum kon betalen tegen 40 en 50 cent de kan,
die zegt nu: We moeten bezutoigen. Zeker
150 millioen te vinden door ziekteverzekermg
op andere leest te sdhoeien, woningvoorzie-
mng te beperken, salarissen te herzien, toe-
slagen to te krimpen. Maar niet op militai-
Daarvoor kunnen we per dag
betalen, voor een leger, waar-
t er op aankomt niets kunnen
uitrichten. En als straks de jongens naar huis
gestuurd. worden met tering, pleuris e.d. dan
krijgen ze geen cent ondersteuning. En dan
waardeeren. 6e idee van produotief weik,
liefst in eigen bedrijfwas heel mooi. Een ver-
diende hap is lekkerder dan een gekregn.
Gelukkig vond spr. het, dat de heer St. b.v.
niet was voor zoo iets als demonstraties met
vrouwen, daar dat prikkelt tot tegenstand.
Ten tweede vroeg de heer Bos hoe de heer
St. dacht over de evenredige yertcgeawoordi-
ging, waarin spr. vooral in tijd van politieke
nmiaise gevaar zag en geen geiegenheid
meer gaf om bepaalde personen te kiezen.
De heer Medik toformeerde naar dfe door
nog5eens 400 millioen voor een Hoot. Onze spr. aangehaalde medewerking van den bur-
belachelijke K. 'N. M. van 1 groot en 3 kledr gemeester van Egmcnd aan Zee inzake die
ne schepen (voor de rest is geen volk) kost 11
63 millioen per jaar. Moet een volksverte-
genwoordiger diaar zijn stem voor geven?
Spr. zegt neen en dan noemt men hem geen
Christen. Omdat hij zijn vaderland niet ver-
dedigen: wil. Mis. Omdat hij zijn mede-vader-
laflders niet in de pan wil laten hakken. Lie-
ver de 600 millioen, die in 4 jaar uiitgegeven
woningbouw, terwijl de heer Bosschaart
aarne wilde weten, welik standpunt de heer
staalman inuaim to de schoolkwesitie en hoe,
diens houding was ten opzichte van de open-
bare school.
De heer Staalman verklaarde allereerst te
zijn voorstander van de vnje scliool, voor
heel de natie, ook voor hen die niet aan gods-
HIMogelijk
oordelekundig opgetreden, maar we kunnen
dat zonder nadere gegevens niet beoordeelen
Wel schijnt een gezocd gemeenschapsgevoel
in geldza ken niet overal tot volkomen ont-
wikkeling te zijn gekomen.
Met dat al vraagt Egmond alle aandacht,
Voor een stampvolle zaal hield de heer A.
P. Staalman Zaterdlagavond een verkieztogs-
rede.
Een overzicht van de moeilijkheden; waar
in de maatechappij zich bevindt leidde tot de
conclusie, dat het niet aangiug 001 te bewe-
ren dat nu meer eens gauw even op te zul
len knappen.
De S. D. spreken van Socialisatie, doch
wat dat eigenlijk beteekent, weten ze zelf
niet. In Duitschland ging men dien weg op
en 't liep uit op mislukking, in Italie kwa-
men de arbeiders na twee maandien doodarm uem aasc U1CI wu - t ~r- ,.mfr
uit de fabrieken, die ze to eigen beheer had- vvoor<Wr zijn, de belangen dies volks beplei- Spr. kreeg zijn zra met. Van bl de 50 Chris- I zer geen stroobreed1 mag worden in den we0
den genomen en over Rusland behoefde spr. ten voor jjo^ge overheddl en alleen aan de J telijke hecren, waren er maar twee die hem j gelegd.
niet uit te weiden. Als Ghristenndemocraat Mtoisterstafel plaats nemen met menschen, steunden; de R.K. heeren Buiten en Haze-
zeide hij, 'dat het volk het recbt had te vor- democratische richttog willen. Spr. kan voet. De laatste mag nu met m^pr terugko-
deren, dat de overhead het ter zijde staat en niet met afschaffing van den 8-uri- men. De kiezers zullen bimienkort een lijstje
te hulp komt to moeielijke rijden en daarom is ,ren Wer]olag en looosverlagtog. Eerst bewij- thuiskrijgen over de gehouden stemmingen 111
de a.s. verideztog van groot belang. Een ^en ^at het bedrijf niet meer kan bestaan. de 2e Kamer. Daaruit zal men ook zien, da.
- - - - - 1--^I - - J-1.- I de Chr. Dem. steeds werkte voor de werkeloo-
zen. Niet voor eeuwigdurenden steun, Ar-
beid is een zegen. De regeering moet produc-
ziin besteden, al was't maar de helft, voor dienst doen, doch dat hij excessen op het ge-
productief werk. bied van scholenbouw bestieed. I ersoonlijk
De -200 jongens wou men ook niets geven. j js spr. voor Christelijk onderwijs, doch als
Spr heeft volgehouden maar zijn voorstel volksvertegenwoordiger stelt hij zich op het
werd nog verknoeid. In plaats van jaarlijk- standpunt, dat het openbaar onderwijs het
sche ondersteuning voor hen, die levenslaug volleoigste recht moet hebben, dat aan de
onceschikt waren, wou men er to eens van af. openbare school en den openbaren onderwij-
volk heeft de regeertog, die het verdienit en
wanneer mien ouverschHlig is omitrent de keu-
ze der volksvertegenwoordigers, dan verdiient
men ook een regeertog, die de belangen van
het volk verwaarloost. Men moppert over de
Dan moet het natuurlijk. Maar niet op de los-
se bewering van1 een patroon. Wanneer de
Soc. Dem. werken in de ridiitog van hulp en
steun aan de verdrukten, dan staat spr. aan
hun kant. Doch ze moeten niet praten van 1
tabaksbelasttog, maar toen die aangenonien hUI1 ^heilstaat." Spr. heeft die Soc. Democra-
werd waren er 22_kamerleden (9^Vrijheids- j ^en geboren worden en vo6r dien tijd
pleitte hij- al voor de belangen van het volk.
Maar na 30 jaar is er van die heilstaat nog
niets gekomen en het heilig ideaal is kapot
geschoten. De Zoogenaam.de Internationale
tiever aiibeid verschaffen. Niet op een koopje,
maar loon 'betalen naar de waarde van den
arbeid, fie verricht wordt. Het blijkt, dat to
Een concreet middel. Als er iemandi wasi,
die dat zeggen kan, dan was die al waard
minister-president te zijn. De heer Staalman
wilde den heer Bos verwijzen naar de voor-
nurnmer der Vrijz. Dem. daar hii1 meende, dat
de heer B. tot die partiji behoorde. Deze bleek
echter partijloos te zijn. Dan was de heer
Staalman bereid later schriftolijk mede te
deelen, 6f en wat er op te vtoden was. N11
was hij niet voldoende op de hoogte
De E. V. kon tot fouten leiden. De font zat
bonders en 9 Soc Dem. en alle 4 Comm.) bij
moeder, toen ze hadden moeten stemmen. Dat
de dure sigaren en ook de sigaretten van 3
of 4 cent en hooger (die ook door die arbei
ders met een doosje gelijk gekocht worden)
belast worden, ^dat kan, dat is weelde. Maar
de eenvoufige pijp tabak moet ook ineehelpen
20 millioen to't laatje te brengen.
De fienstplichtwet werd aangenomen, met
1 stem meerderheid. Waren de kiezers een vo-
rige maal verstandiger geweest, dan was ze
er niet gel' -an.
Het de( ">r. genoegen veel vrouwen te
zien, daar m <n de eerste plaats to hun gezin
den terugslag van alles ondervinden.
voorlichting door de bladen is niet voldoen
de. PartijMaden zijn gekleurd. (Wie las er
iets to „rlet! Volk" over die 9 ttraisblijvers?)
Daardtoor wordt men onverschitlig, ook de
oorlogstoestand heeft veel kwaad gedaan.
Met schaamte moest spr. erkennen, dat zelfs
Christen en, die's Zondags to de keik heel
vroom zongen: 'Heer, ai niaak mij Uwe we-
gen, enz., zich aan schandelijke woekerprak-
tijken schuldig tnaakten. Geen wonder, dat
•het volk daartegen to opstand komt. Die oor
logstoestand! was mede oorzaak van zedelijfee
verwording, onredelijkheid en immoraliteit.
Esmond rreen regeling voor de weikeloozen echter 06k in de leden der kiesvereenigmgen,
bestaat. Spr. betreurt dat. Evenwel voor aan-
sluittog bij den Rijiksrwerkloosfaeidsdienst
moet betaald worden. Nu kan men wel zeg
gen, dat moet de gemeente maar doen, doen
tag to duigen en nu ze weer wat gekramd die moet het ook hebbenDe meeste gemeen
zai worden, sdhoppen de Coinintiiiisteni de I ten hebben niet anderis dan schtildi en net
broederschap weer in mekaar. Blijf nu maar
Nlaar't .Engelsch van1 Mary Sinclair.
(NaeLruk verboden).
Hij had het ailemaal voor haar to ordc
gemaakt. Ze zou een week'in Cannes blijven
met haar tante en daarna zou hiji dan bij.
haar komen. En Mildired Eve vond dat 't
heel goed was, dat) hij: haar overal "volgde,
nu ze eenmaal verloofdi w,aren.
iEr Iwtaren wel eenige moeilijkheden g|e-
weest, maar Louis Carson bad die alle uit
den weg geruimd door haar de villa Desiree
af te staan. 'Daar zou ze't heel goedl heb
ben-, zei hiji 'De huisbewaardens, Narcisse en
Armandtoe, zouden voor haar zorgen Ar-
mianfine kootote uitstekendi en ze zou vlak bij
haar vrienden, de iDterrings, zijn, die daar
to de bfuurt woonden. iHet was edit iets voor
hern om het ailemaal zoo goed voor haar to
irdie te maken. En als hij nu ook kwam? Waar
moest/ hij dan blijven O, als hij zou ko
men, zou hij! natuurlijk zijn in trek nemen to
het hotel Cap Martin
Mj begreep zoo prettig dadelijk alles, zon
der dat ziji't hem hoefde uit te leggan. Zij
kon die dure hotels to Monte Carlo en Cap
Martin niet betalen en hoewel dfe Derrings
haar gevraagd hadden bij hen te komen,
kon ze daar toch niet toe komen, bijna op
hun hUwel'ijksreis.
'Hun huwelijtksreisZe had) haar tong wel
kunnen afbijten, toen1 zc dat woord had ge-
noemd tegenover Louis Carson, na de vree-
selijke tragedie, die hij1 op de zijne had mee-
gemaakt.
Ze wist de finesses niet. Ze wist) met, waar
het was gebeurd en hoe. lEin hoe lang gele-
den. Ze wist alleen dat, toen Louis Carson
de kamer van zijn bruid binnenikwam, hij
haar dbod to, bed had vinden Ijggen. Ze
was gestoiVen in een soort van zenuwaan-
val, naar het sdieen1.
lEirn je hadt alleen maar naar zijn gezicht
te kijken om te Zien, hoe vreeeslijk hij door
dien schok bad geleden; vooral .als zijn ge
zicht in rust was, kon' je't goed zien: zoon
vreemden, angstigen Mik kon hij dan heb
ben, die meer deed' vermoeden dan alleen
gelooven to dat heilig ideaal. De font ligt to
de mensch zelf.
Men spreekt van kapitalisme. Dat kan niet
bedoelen bezit van Icapitaal. Als dat zonde
was, dan zittten er ook de S. D. A. P.'ere ook
groote zondaara. Spr. kent er een, die voor
eei; inkomen van 124.000 is aangeslagen
oi rich ook proletarier noemt.
Kapitalisme moet men dan ook niet ver-
warren met kapitaalbezit. Kapitalisme is heb-
zucht, begeerte om te hebben, en om te hou
den, wat men heeft. Die vindt men overal.
Rijk nog veel meer. 2800 millioen maar. Men
kan ook zeggen: We kunnen er niets aan
doen, doch dat gaat ook niet. De overhead
behoort op zijn post te Zijn. Raadslid zijn is
geen grapje, geen ding om met een hooge
boret te zeggenIk ben ?t ook. Eh de burge-
meester moet burgervader zijn en> trachten
raad te schaffen. Gij echter hebt to' onderda-
nigheid te zorgen, aat het gemeentebestuur
die taak naar behooren kan uitvoeren. Wil
dat niet of kan dat niet, dan maar naar den
Haag. Urk werd ook wel geholpen. Kaim
handelen, niet schreeuwen; maar doen. Geen
waarom lieien ze toe, dat Feenstra bij de V.
D. of Ossendorp bij de S. D. A. P. emit ge-
knikkerd werden? Een kwaad. is wel, dat men
bij E. V. niet zoo to contact blp met een
bepaald district.
Den heer Medik werden de gevraagde
inlichtingen verechaft, waarna den heer
Geensen verweten werd, iets te beweren
zondei- het te bewijzen. Dat spr. trappen uit-
gedeeld bad!, was waar. Hij noemde de S. D.
A. P. volksmisleidend, ze belooft, wat ze niet
kan geven. Op 't oogeblik stond spr. voor
menschen, die naar hulp snakken, maar om
nu iets te beloven, waar niets van kwam, vond
hij leelijk. Als zijn trappen niet verdiend
waren, moest de heer G. aat aantoonen. Deze
wil nu met zijn grooten broer terug-
komen, maar ziet hij daar heil in: Wat spr.
nu gezegd had, heeft. hij tegen de heeren to
ook'onder de arbeiders* Wie een hutaje heeft grooten mond opzetteq en zeggen, ik ben lid de 2e kamer al meermalen en nog heel wat
van de organrsatie. Dat is poppenkast. Zijn krasser gezegd. Het zal den heer G. met ge-
Uw klachten gegrond, ga dan naar de bur- lukken een S.D.A.P'er te vinden, die spr. zou
gemeester. Wil die niet, dan weet ge mijn kunnen afstraffen. Die heeren zeggen zelf:
adres. Met of zonder burgemeester wil ik wel I Staalman is de beste aan. den reehterkant.
u - Voor de verkieztog moet spr. nog Friesland
afreizen en is er geen geiegenheid ook. A is
leed; het leek sams dan wel of hij wreed!
kon1 zijn, maar dat kon. natuurlijk niet; dat
•was niets voor heim. iDe menschen waren
wreed, ze zeiden dat zijn gezicht hen op de
vlucht joeg. Mildired begreep wel, wat zij
bedoelden. Misschien zou het op haar ook
wel diezelfde uitwerktog hebben gefaad, als
ze niet geweten had, wat hij, ailemaal had
doorgemaakt i En toen1 ze na hun eerste ont-
moetmg hadi gehoord wat zijn leed' was, had
dat haar juist tot hem getrokken; ze had
eerst medelijdieni gevoeld, dat al heel spoedig
to liefde was overgegaan. En to dte derde
week van hun fkennismaktog waren ze ver-
loofd.
En als ze zichztelif eerlijk afvroeg: „Wat
weet je eigenlijk van1 hern" moest ze ant-
wocaideni: „ik weet alleen maar dat". Ze
hield van1 het vreemde aan hem, dat andere
menschen hemi deed schuwen ze had hem
daardoor meer voor zich alleen.
.Er was (en ook Mildred kon dat niet ont-
kennen) een persoonlijke charme, de bekoring
van zijn bijna abnormale schoonheid. Zijn
felle, blauwe oogen onder de rechte strepen
d'er zwarte wenkbrauwen, zijn volmaakt wit
gezicht, geteekend door den zwarten1 snor en
't bletoe, zwarte puntbaardje. En dan zijn
glimlach, dien hiji had voor haar de witte
tanden, die dan even, schitterd'en to't zwarte
master van zijn gezicht.
Hiji had toen ook zoo naar haar geglim-
ladht, toco het vreesriijte woord. haar ont-
snapt was. Maar hij. had het van haar ^ver-
genomen en er dte scherpe kantjes af geno
men.
„Dtat zou niet goed rijn," had hij gezegd,
„om onze huweldjksreis te bederven. je kunt
veel beter in mijn villa gaan. Spoodig zal
fie toch! je eigendom zijn."
Hij wias altijd vol' fijne zorg 'voor haar. Hij
bracht haar nu weg aan de Care de Lyon te
Parijs en in zijn armen was een1 groote bos
roode rozen. Zij1, op dte boveustfi treeplank,
stond hooger ddn hij1; zijn gezicht was op
gelijte hoogte met haar voeten.; ze glansden
wit door haar fijne, zwarte kousen heen. Met
een plotsdtoge beweging boog hij zich voor-
over en kuste haar voeten. Terwijl1 dte trein
zich in beweging zette, liep hij nog een eind-
te mee en wierp toen door het raampje de ro
zen to haar schoot.
gespaard, wil dat houden, niet aan een ander
zoo maar afstaan. Dat kapitalisme, dat
kwaad, vindt men onder alle rangen em
standen en is niet uit te roeien. Wie diat ver-
nietigeii wil, bouwt den toren van Babel.
Half klaar en dan spraakverwarring. Zoo
worden nu ook 52 Soc.-Detn. door de Sovjet
met doodstraf bedreigd.
'En terwijl ze to den sneltreto zat, deRi-
viera-expres, hiteld ze de roode rozen dicht
tegen zich aamgedrukt en diroomdte van hem
De volgende week zou ze to Roquebrunc
zijn, to de villa Desiree; en als ze zag, dat
haar medereizigere niet teken, hief ze die ro
zen tot bij. haar gezicht en kuste ze.
Ze wist zelf niet hoe ze nog door die lamge,
saaie week met haar tante to Cannes was
doorgekomen.
En nu was 'f voorbij en was ze alleen to
Rtoquebraite.
De stcile, smalle weg ging langs het huis
van de Derrings heen, cten heuvel op. Op't
hoogpte punt Iston'd dfe villa Desiree, het
witte huis, ingesloten tussclien hooge palmen
en1 grijzc olijfboomen.
Rolf cm Martha Detrring stand am met
Nlarcisse en Armandtoe op de verandiatrap
haar op te wachten.
.Waarom ben je toch niett Mj ons geko
men," vroegen ze.
voor U naar den Haag gaan. Doch spr. kan
zich niet voorstellen, dat, wanneer waardig
wordt opgetreden, dat er dan teen burgemees
ter niet zou willen medewerken. Vooral hier
indj: juist den omgekeerdten indruk; a-lsof er
te veel in geleefd is."
„0 neen dat is alleen de stof, die je
ruikt. De ramen hebben natuurlijk zoo lang
dicht gezetem."
Armandine kwam btonen om ,jmadame"
haar kamer .te wijzen. De Denrtogs volgden
haar. Toen' Armandtoe de deur opende
strooimdte een zacht gouden licht hen tege-
moet; de heele kamer was to goud en wit ge-
houdten.
Rolf wendde zich tot Armandtoe: .Waar
om hebt u madame e'genlijk deze kamer ge
geven?"
Armandtoe haalde de schouders op, keek
hem aan met een' boozen Mik.
„Dat heeft niijn'heer zoo bevolen, monsi
eur. Het is de mooiste kamer van't heele
huis. Het was ook de kamer van madame."
„Dat weet 9c. Daarom vraag ik juist...."
,Maar monsieur, dat zal toch niemand
iiv^sh[i kwaad dben om to de kamer van madame te
i'k wilde jullie wittebroodsweken niet sto- I slapem. IHet liteve, kleine ding; ze was zoo
jong en aardig en lief, monsieur. Madame
zal zeker heerlijk sl'apen to deze kamer."
„Wie was madame?"
Monsieur's vrouw, madame! Madame
Carson. Arme monsieur, het was alles zoo
vreeselijk."
„RoTf," zei Mildred1, bracht hij haar hier
to hun wittebroodsweken?"
„Ja."
„Ja madame. Ze stierf hier. Het was zoo
vreeselijk. Is er ook iets, dat ik voor mada-
xen.
„Otaze wittebroodsweken! Wat een onzin!
Over die dteaaslheid zijn we nu heusch wel
heen1. ',t Is trouwens at onze derde week!"
Ze waren volmaakt rastig en koel in hun
geluk. Ze iging met hen' de villa binnen, door
Nlarcisse en' Ainmandine voorgegaan. De
huisbewaarders, die een zichtbaar vijandige
houding tegenover de .Derrings aannamen,
lieten1 hen: to 't salon alleen; het was alles
echf Framsehi: licht en fijn, maar oud' en
versleten'; ved zwart geworden vergulld van me kan doen
stoelen en banken. BHI
Rolf Renrtog zei, met eon' gehaar van -af-
schuw rondkijlteed: „Je hadt veel beter bij
ons kunnen komen P
„0 neen1, 't is heerlijk hier!"
Vindt je dat heusch?" Martha keek haar
onderzoekend aan.
Mildred, zag aan hun gezichten, dat ze
van haar verwacbten, d'at ze iets spoci-
aals zou voelen, ze begreep niet predes wat,
m'aar to elk geval ieis, dat zij yoelden.
„Jla heuscn! Iik vtod het hier al'eten een'
beetje unheimisdh, omldat het huis zoolang
onbewoond heeft gestaan. Dat heb je altijd
to' zulte huizen," zei ze, de goede uiidiruk-
iVing trachtend te vinden.
„Dat is eigenaardig," zd Martha, „'t geeft
En achter Armandtoe ging de deur toe.
Toen ze weg was, zei Martha heftig:
Mildred, je wtetet, dat jij: 't ook afschuwe-
lijfc vindt 'hier. Het is hier ellendig. Het heele
huis is ellendig. Ik voel het."
„Ja, Martha heeft gelijk," viei Rolf to. wJe
"lcunt hier heusch niet blijven."
„Maar waarom niet, Rolf? Om madlame?"
•Martha en Rolf keken1 elkaar aan, on zeker
wat te zeggen. En ze zwegem beiden.
„Haar kleine geestje zal me heusch niet
omrastig komen makem, hoar, als je d'at mis-
„Nonsensczd Martha, „dat is *t na
tuurlijk niet."
Maar wat is het dan wtel?"
,,Het is hier zoo elendig eenzaam. Mil
dred1," zei Rolf.
„Maar Nlarcisse en Armandine..."
„Nk>u, ik zou hier liever geen nacht willen
slapen," zed Martha ,,alsof er to de heele
Riviera geen ander nuis is."
Maar Martha had ongelijk, vond Mildred.
Ziji vond) 't verxukkelijk hier. Ze zou zich
teusch' niet van de wijs laten1 brengen door
die arme, kleine madame. Louis had haar
•lief gehad1 en' had haar nu de viTa gegeven,
omdat hij van' dit plekje hield.
Ze keek om zich heen; Rolf was naar be-
nedten geigtaan en alleen Martha was nog
bij haar.
Mildred, waar is mr. Carson?"
„In Parijs. Waarom?"
„0, nieis! Ik dacht dat hij hier ook nog
zou komen."
,yDat doet hij ook, later."
,yNlaar de villa?"
„Nleen, natuurlijk niet. In Cap Martin.
Ze lachte. „Dus d'aarover tobben jullie? Ver-
trouw je me zoo weinig?"
„Ik verfcrouw jou wei." Martha keek haar
aan met een warmen blik. ,,Ben. je er zeker
van dat je litem kunt vertrouwen?"
„Of ik hem vertrouwen kan? Verfcrouw pj
Rolf?" -
„0, Mildred, als het z66 kon1 zijn."
,,Miaar zoo is het, Martha."
,,,Ben je heelemaal niet bang voor hem?
„Maar waarom zou. ik toch bang voor hem
moeteni zijn? Om die kleine madame?"
„Ik bedoel madame niet; ik bedoel mon
sieur."
Ze ginigen samen de trap af
Martha en Rolf, namen haar
hen. te eteni.
„Wil' je heusch niet, d'at ik aan- Armandine
ga zeggen, dat je vannacht hier Mijft sla
pen," vroeg hij.
Ze zei, dat ze nie. graag zou willen, dat
Louis zou dtenken dat ze bang was, wat ze
bovendien allerminst was.
„Nu, dan spreken' we af, dat je bij ons
ktait, als je't er niet beh.agelijk vindt,' zei
Martha.
Eln ze lieten. haar hun kleine logeerkamer
ri<ra alles klaar voor haar; de voordeur zou-
dra ze alleen op de kniip doen.; „die kun je
van! buiten opendoen en. als je lust hebt, kom
je maar kalmipj.es hierheen en kruipt in dit
veilige kanicrtje," drong 'Rolf nog aan.
(Wordt vervolgd).
en beiden,
mee om bij
i
1 A\a PLA I marr wionlnn im den WSfi'
rfi - ,_j. r-1P«onolfi-a Kii, rip. V
cohiptr Korl nol f
