Alkmaarsche Gourant
Paardenmarkt
Maandag4September'22
Paardenmarkt.
Amsferdamsche week.
Persgesprekken met
buitenlanders.
Zaterdag 2 September.
GROOTE
Feuilleton.
Stormachtige hoogten.
Economised zwerftoehten.
Honderd Vier en Twintigste Jaargang,
No. 207. 1922.
op
DE DIRECTEUR VAN HET MARKT-
WEZEN te ALKMAAR brmgt ter alge-
meene kennis dat ter gelegenheid van de
PAARDENMARKT op MAANDAO 4
SEPTEMBER a.s. de aan! te voeren dieren
alleen' naar de markt mogen word® ge
bracht over de FRIESCHE BRUG en! door
de PIETER'STRAAT van de Handelskade
af.
De dieren, die over de BOQMIPOORTS-
BRUG bit het Zeglil de stad binnenkomen,
mogen alleen naar de markt gebracht war
den langs de Voormeer en1 de Bierbade, over
de Sohermervlotbrug en langs den Kanaal-
dijk naar de Friesche brug.
Alle dieren; die niet over de FRiEISCHE
BRUG de stad binnenkomen; moeten zoo-
danig vervoerd worden, dat zij door de P IE
TE RSTRA AT van de Handelskade af ter
markt komen; alle overige toegang®- tot de
markt worden afgezet.
Bij de Pieterstraat zullen d!e -aan te voeren
diereni deskund'ig worden' onderzocht.
Voor des morgens zeven uur mogen geen
dieren geplaatst worden op de markt die des
namiddags vier uur eindigt terwijl na's mor
gens 10 uur geen dieren- meer ter markt wor
den toegelaten.
Voor het plaats® der paarden word-en
gangewezen de Dijk, de Doorbraak, en- zoo
ooodig het Toreniburg eni de Achterweg, en
voor net plaatsen der veulens een' gedeelte
van het Waagplein.
De gewone Maandagsche weekmarkt heeft
op bovengenoemden1 datum plaats rondom
het Wiaaggebouw.
GEM. AVONDSCHOOL VOOR NIJVER-
HEI DSONiDE RWIJS MET 5-JARIGEN
OURSUS ENi VOORTGEiZETTE
K'LASSEN.
Inschrijving van nieuwe leerlingen.
De toschnjving is opengesteld van 4 tot en1
met 8 September -a.s. m het gebouw der Am-
bachtsschool, gedurende de schooluren. Bij
de aangifte moet het geboortebewijs of trouw-
boekj-e wordenl medegebracht. Verdare falich-
tingen geeft de Direeteur.
Zie aanplakbil'jetten-.
HANDELSAVONDSCHOOL.
CURSUS 1922/1923.
TOELATINGS- en HER-EXAM-ENS op
MAANDAG 4 en DINSDAG 5 SEPTEMBER
e.k. in het gebouw der School (Doelenstraat,
hoek Ged-. Nieuwesloot), 's avonds half 7.
Aanvang der lessen op Donderdag 7 Sep
tember, 's avonds 6Va uur.
Zij, die zich hebben aangemeld voor plaat-
sing in de le klasse en geen briefkaart van
ondergeteekende hebben ontvangen, mogen
aannemm, dat zij zonder exam® tot de
school zijn toegelaten.
Alkmaar, 30 Aug. 1922.
De Direeteur der
Handelsavondschool,
J. H. VOORT.
SCHOOL VOOR VOORBEREIDEND
MIDDELBAAR TEGHiNISOH
ONDERiWIJS.
Inschrijving van nieuwe leerlingen.
De inschrijving is opengesteld van 4 tot
en met 8 September a.s. in het gebouw der
Ambachtssohool, gedurende de schooluren.
Bij de aangifte moet het geboortebewijs of
trouwboekje worden medegebracht. Verdere
inlicvhtingen geeft de Direeteur.
Zie aanplakbiljetten.
CXXXIX.'
Ons Qouden VorutelparL
„Qna Oouden Vondelpaxk!"
Het is de txtel van een-: mood-gdlhistreerd
boekje dat collega Jan Frith, nu hoofdredac-
teur van De Indische Post, toentertijd re-
dacteux van de rubrieki „Ond® de Streep"
van het Alg. Handelsblad, nu alweer ruta
acht jaar gelled® schreef, ter gdegenheid
van die herdenlking van het 50-jarig bestaan
van het park op 14 April 1914.
Todi mag die -titel nog -toepasselijfc (heeten,
want nog alfijd is't als een groot geechenk
van dit edel metaa-1. dat het Amsterdamsche
patritiaat van een naive eeuw geleden aan
ortze stad en hare ingezetenen heeft gaschon-
fcm. En nu gaat het allicht verdw-ijnen, als
de burgerij! niet heel spoedig en heel diep iin
den zak -tast. Tenzij wiat well wa-ansohijn-
lijk is de stad het -park ovemeemt. Reeds
in de statuten is die mogeliJkhakJ onder de
oog-en gezien. De Vereemiging tot -aanleg
van een rijr en wandldpark te Amsterdam
todhi gelijk de offiideele, lang-ademige naam
luidt, stelt zichi ten) doel: het aanleggem van'
een rij- -en wandelparfc in de nabijhdd van
het -Leidiscfaebasch en dit, hetzdj! in dgenl bo-
he® te houdeni of op te bepalen voorwaarden
aan de stad Amsterdam in eigendont of in
gebruik aantebieden, (Ik cursiveer, wage--
naar Jr.) Oak de tatstandkoming, de uit-
breidmg vooral, van 'het park is indertijd niet
zonder m-oeite gegaan. Vandaar waarschijn-
lijk dat de bestuurders dezeni slag om den
arm hebben gehouden, ab de last te eeniger
tijd te zwaar wierd voor bonne schouders.
Amsterdam bezat in de 19e eeuw weinig
„natuurschoon". Die defti-ge buiteniplaatsien,
met zwiare lanen en dicbte boschjes, naar
den kant van de Diemer- en de Watergraafsr
meer, waren reed® lanig tot weil-anden afge-
pl-at. In Amsterdam bleef er niet veel meer
over dan de gemeentalijke aanleg bij- het
Blauwihoofd, op de Buitensingeb of. aan een
enkelle beplante schans. De Plantage werd,
door het zich steeds uitbreidende "Artis, al
kleiner. Restte nog de aanleg biji de Willemst-
ptoort, doch dit terrein lag als wandelplaats
niet in de richting van de verlangde wande-
ling buitm de Leidsche Poort; de richting
tevens der voomiaamste stadsuiibreiding.
Het ware deze overwegi-ngen wdke werden
neergelegd in eene eerste circulaire, dragend
den datum van 12 Januari 1864. Ze was
gericht tot de Amsterdamsdhe burgerij; en
vingi aldus aan:
nwordt Amsterdam een der fraaisite ste-
den van Europa genoeindl, bet is -alleeni bdn-
nen baar muren, dat men de waarheid van
deze uitspraak kan gerecbtvaardiigd zien;
bare omstreken fcunnen baar siechts een
weinig aanspraak doen makeni op dilen naam
van schilderachtige stad zoo dikwijls baar
-gegeveni. Binnen bare muren verrijzen tal
van gebouwep ab paledzen genoamd daar
buien zie het oog niet dan uitgestreikte web
landen, soms door eenige won-ingen meer
bebouwd dan versierd". En tevens wordt er
in di-en oproep over -geklaagd een klacbt
die nog altijd -actueel mag iheeten dat bet
weiniige hetwelk nogi ten alienate van het pu-
bliefc openstond, allengs door gebouwen en
andere inricbtingen wordt ingen-omen.
Inderdaad, op sch-oone dlreven, zooab den
Haag -ep Haarlem, kon Amsterdam niet bo-
gen; uitgezonderd dan zijne grachten, de
,,-graftlaneni" geflijk Vonddi ze nioetmt.
De kosten benoodSgd- voor den aankoop en
den aanleg van een eerste tiental bunders
grond werden geschiat op 80 h 100.COO -gul
den; en am d-cze somi bijeen te krijgen vorm»-
de zich eene commiss|e van tnannen met na-
men van goedrlAmsterdamscben klank.,waar-
van de B-urgemeester, Mr. J. Messchert van
Vollenihoven de voorzitter was, en) de hear
C. P. van Eeghen (vice-voorzitter) de zdel.
R-eeds toen; v66r die opdebting dus; Ikiwam
in de pers de vraag ter spxtake of het -aan-
staaade Park er een di-enide te zijn van par-
ticulieren aard; zoodat het de burgerijl van
Amsterdam! zelze zoude zdjn, -en niet die over-
heidj welfce ab ednwiares optrad.
Dit word1 -aamgeduid a-ls een Engdsdh
uitgangspunt, omdat in Engdand bijna alles
wat voor het publ-iek moet diiemen oolk door
bet publidc zelf wordt tot stand gebracbt; de
inspannimg moge dan wat gnooter zijn
daartegenover staat dat men de hand-en
vrijer boudt Aldus collega Fdib. En ik
ben het roerend met hem eens. W'at zou
het j ammer zijn als deze vrucbt van bet par-
ticu-lier initiatief, van edelen burgerzdn, van
Naar het Engelsch van Emily Bronb.
door W. A. C. van Strien.
55)
Op den1 dag die op Isabella's onverwacht
bezoefc volgde had ik geen gelegenheid om
meil tnijn meestter te spreken; hij vermeed den
omganlg en was niet geschifct om over iete te
spreken. Toen ik hem tot luisleren kon krij
gen zag ik dat het hem genoegen deed dat
zijn zuster baar echigenooti had verlaten,
die hiji verafschuwde met een bevigbeid die
de zachtheid van zijn miatuur temauwemood
sdieen toe te laten. Zoo diep en gevoelig was
zijn afkeer, dat hij wel oppaste om ergens
heem lite ga-an, waar bet waarschijnlijk was,
dat hiji Heath-cliff zou zien of van hem hooren.
Verdiriat en) dat er bij veranderden hem in een
volkomen kluizenaar; hij legde zijn ambt van
ma-gistraat neer, hield zelfs op naar de kerk
te gaan; vermeed het dorp bij alle gelegenhe-
den, en ieidde een -leven van volkomen afzonr
d-ering binnen de grenzen van- zijn park en
gronden, dat alleen werd' afgewisseld- door
eenzame zwerftocMen over de bei en bezoeken
-aan; het gaf van zijn vrouw, meestal's. avonds
of vroeg in den morgen voor de andere wan-
delaars op weg waren.
Maar ihijl was te goed om lang volkomen
ongelukkig te zijn. Haj bad niet dat Cathari-
na's ziel hem mocht komen verontrusten. De
ijld' bracht berusting en een w-eemoed- die lie-
felijfcer b dan gewone vreugde. Hij- bleef zich
baar herimneren met vurige teedere liefde en
boopvol verlangen naar een betere wereld,
waarbeen hiji niet itwijlfelde dat zij gegaan
was.
En hiji bad ook aardschen troost en gene-
genbeden. Gedurende enkele dagen zei ik,
scheen bij niet te let ten op die zwakke op-
volgster van die vertrokkene; die koelheid
smolt zoo snel als Bneeuw In April, en voor
hat kleine ding een woord kon stamelen of
een stap waggelen, zwaaidle het in zijn hart
den scepiler van een despoot.
Hat werd Cathariha genoemid; maar hi}
noemde bet noait hij1 dleni vollen naam, gelijk
hij de eerste Catharina nooit met een afkorting
genoemd bad, waarscbijnlijk omdat Heath-
cliff de gewoonite bad om dat te doen De klei
ne heette altijd Cathy; 't was voor hem een
onderscheiding van) die rnoeder en toch) een
band' met baar; en zijn gebecbtheid kwam
voort uit de befxekking waarin bet kind tot
baar stand, veel meer dan uit het felt dat het
zijn eigen kind was.
Ik placht een vergdijking te mafcen tusschen
hem1 en Hindley Eamsb-aw, en die kluiis kwijt
te raken als ik mezelf traenfte uit te ileggen,
waarom -hiun gedrag in gelijke omstandig-
beden zoo verschillend wlas Ze waren beiden
liefhebbende echtgenooteu geweest en waren
beiden aan bun ecbttgenooteni gebechi: en ik
kon niet inzien waarom ze niet beiden denzeff-
den weg hadden kumnen nemen te goedie of -ten
ikwade. Maar ik dacht biii me zelf dat Hind-
ley die schijnbaar een steiker h-oofd bad, zich
droevijg als de zwakste had' laten kennen. Toen
zijn sdhip strandide verliei de kapitein zijn
post; en bet sebeepsvolk dm plaats dat het
trachtte het te redden, verviel tot oproer en-
verwarring en; liet zoodoende geen hioop over
voor bun ongelukkig vaartuig. Linton daar-
entegen spreidde den waren moed van een eer-
lijke en trouiwe ziel ten' iloon1; hij vertrouwde
op God; en God vertroostte hem. De een
hoopte en de ander wanhoopteze fcozern bun
eigen lot en werden rechitvaardag veroordeeld
om betl ook te dra-gen.
Maar u verlangt mij niet te hooren morali-
seeren, rnr. Lodnroodl; u zult even igoed als ik
dat kan al deze d-ingen beoordeelen: ten min-
ste u zult denken dat u dat kunt en dat is bet-
IHet dnde van1 Eamstaaw was wat verwadrt
had Isunnan warden het volgde snel op dat
geaneenscbapsgevoel, vertoren gtag!
In-tusschen kiwam reeds 58 jaar geleden
een inzender daartegen op in- de Amsterdam
sche Courant- Zelfs ontstond een niet-onbe-
langrijk tw-istgeschrijf over bet beginsel. Men
wist toen nog niet waar toe deze gemeentdiji-
ke al-bemoeimg zou leiden tot welk eene
belangstelltog ze zou voeren.
verslapping en verzwakking van de publieke
Die commissie, bestaande uit mannen van
de stad; stoorde zich geluiklldg niet -aan bet
twistgeschrijl Ze -liet bet academisicb gie-
Jeuter voor wat bet was, en bracht binnen
betrekkeldjk k-orten tijd een bedrag van
82.000 gulden bijeen. Dait was voorloopig
voldoende voor de uitvoering van bet beperk-
te plan, en -aan de beidle HaarlemsChe tuin-
architecten J. D. en L. P. Zocher, werd de
aanleg van Let park, toen nog eemvoudig:
bet Nieulwe Park gebeeten, opgedragenv
In den aanvang van den zomer 1865 kon
bet park worden' ingewiid. Wat was men
h-ierterstede opgetogen l Het Algemeen Han
delsblad van1 li5 Juni van dat jaar juichte:
Ook Amsterdam heeft ham zijn Boisrde-
Boidogne.
En de meer uitvoerige toeschrfjvkig luidde
aldus:
„Troedt men het faek binnm; dan vennoedt
men de vele sduoanbedlenl niet; die het Park,
is menl een edndweogs verder gdkamen, in
overvloed a-anhiedt. Wiji hebben slecbts Tof
voor de uitstakeade wijze, waarop de beer
Zocher bewezen beeft, in staat te zijn aan
het vertrouwen) te beantwoorden, dat de
Commissie voor bet Park in hem stdde, toen
zij bem den1 aanleg daarvan opdroeg. Op de
geschikste wiijze is van alias parti} getrok-
fcen1; fraaie wegen voor rijtuigen en miters,
hreede voetoaden voor de wandelaara kron-
fcelen zich door het Park, dat zich aclhter bet
dnde van het Zandpad en het Schapenbur-
gerpad, welfce beiden den ingang begremzen
-eni zich tot ongeveer de hdft naar den Am-
stelveenschen weg ui-tstrelkt. Een helder water
deelt bet terrein in twee ongelijfce helften,
welke door peiken, tuinbanken, vijvers, een
eilandje, fraai houigewas, omderscheidene
boomsoorten, bloemen eniz. een steeds afwis-
selend geziCht opleveren!"
Is het niet eene omschrtjving van de
schoonhdd ook van hd huidige Vondelpark? i
Toch bad het Paikbestunr reeds toen mod-
te om djn vergrootingsplan uit te voeren-.
120.000 gulden was daarvoor noodig.
-Slechta 40.000 gulden kwam hi} de penming-
meesters in. En die veertig mille kiwamen
van dezielfde Amsterdammera die de eerste
maa-1 het plan op den been hielpeni. Z66 is
bet -tot op den huldigen dag gcblCTen. Ik be-
doel1 dat er ail tijd een kldnkrmgetje was dat
hlles dbed; dat het tamer „die bekende en
voom-aamste goede vriefldlen1 wareni", gdijk
een der jaarmsflaigeni zegt, ,jdie telkena weer
de te fcarten aanvuldien1 steeds weer op de
bres stonden, omdat het geld er moest zajn".
Er is toen een terredn van zes bunder aan-
gelegd, en1 hd Park zag zich vergroot met
a-en tegentwoordigen bloemenltuin achter de
Verlengde Vondelstraat, bovendien met het
wdland -en de melkerij, en1 den onmiiddellijk
daaracbter gel'egen igrond, tot aan dlen toeni-
mald-gen Kruitwetering.
Tegelijk kreag het park toen zijn buiddgen
naam, 18 October 1867 werd er bet stand1-
beeld van Vondel, naar het on-twerp van
Rover, onthluild
Vondel's standbeeld, dat mag bier wel even
worden tusschen gevoegd, was oorspronkelijk
bestemd voor eene andere plaats in Amster
dam. De burgeri} bad daanover tal Tang bd
boofd gcbroken!; natuurlijk was er ook bed
wat inkt bij1 vennorst. De Noordermarkt
scheen een tijdlang de meeste reohten te be-
zitten; om -als de uitverkorenplek te worden
aangewCzeni; maar ook de Torensluis bad
kans. Een versje dt die dagen iypeert de
felheid van den strfjd; want een bielmdiicbter
zong, h la Speenboff:
Dat op de markt der lappen,
Niet op het hreede sliuisgewell,
Vriendl Joost ten troon zou stappea
Ten slatte koos men bet Vondelpark, en
werd bet beeld daar met vedl praal1 onthuild,
in tageniwoordd'gbdd van de meest-beroemde
manned uit doen tijd, onder iaanvoering van
Van Lennep, onzm populairsiten rorn-an-
sdhtrijvar.
De grootte van het park was toen zestien
bunders. Achter de Boerderijl laigen dfe strak-
-ke, lage, weilanden en heel daaraohter, wel
een kilometer ver, schemierde -als de gedroom-
de eindgrens van het park, het ijile boomge-
lid van den Amstdveenscben) weg-. Het Park-
van zajki zuster, er lagen nauwelijks zes maan-*
den tusschen hen in. Wij-, op de Grange kre-
gen nooit een omstandig refaas van zijn toe-
stand, die er aan vooral ging, al wat ik ver-
nam, hoorde ik ter gelegenheid dat ik ging
help® hij! dd toebemdselen voor die begr-afe-
nis. Mr. Kenneth kwam de gebeurteois aan
mijta' meester berichten.
„Wel, Nelly," zel hij, terwijl- hi}: op een mor
gen ddn1 hlof binnen reed te vroeg om mi} niet
teretotnd met een voorgevoel van slechit meuws
te verontrusten, ,^iu is betjouw en mijn beurt
om in den muw te gaan Wie denk je dat ons
nu ontlodpen is?'
„Wie?'vroeg ik gq-aagd.
„Wel; gis eensP' antwoorddte M}, terwijl hij
-afsiteeg en- zijn teugel om hen haak biji de
dieur wond. „En pak den hoek van je schort
opik weet zeker dat je hem nood-ig hebt."
„Toch- stellig iMb. Heathcliff niet?' riep ik
nit.
,,Watzou je am Bern kumnen schrden,"
zei de dokter.
„Neen, Hleathcliff is een taale Jooge kerel;
era ziet er tegerawoordig bloeiend uit ik
heb bem zoo juist -gezien. Hi} fcomt snel weer
in belt vleesch sedfet hi} zijn betere belft verto
ren beeft"
„Wie to het dan, Mb Kenneth P herhaal-
de ik ongeduldig.
JHkudley Earnsh-aw! Je oude vriend Hind-
ley," antwoardde hi} en mijn slecbt peetkmd;
boewel biji al dien tijd te wild voor mij ge
weest to. Daar, zeil it niet dait we waterlan-
ders zouden- krijgen. Mlaar mooter op. Hij
stiertf aao zich zelf geirouw, zoo dironken als
em kartouw. Arrne jo-ngen- f Mij spijt het ook-.
Men kan het niet helpen dait men een ouder
mafcker mist, al bad hij oak de ergste streken
die een meraschl aait verzon en heeft hij mij
menige schurfcachtige poets gebakken. Het
schiint dat bij terraauwemood zeven en twin-
tig is dat to jouw eigen leeftijd; wie zou
gedachf hebben dat julue in hetzelMe jaar
gebaran waren?'
besturar bad reeds van den aanvang af de
oog® naar dit weide-complex gealag®; doch
voor de nog ontbrekende l-aatste zes-ti® bun
der war® 130.000 guld® noodig. Dus werd
alweer een hero-ep ged'aan op dt; offervaar-
digheid van de Amsterdamsche burgerij
van de Vondelpark-vri®d®. Doch in plaats
van de benoodagde som kwam niet meer dan
50.000 guild® binn-en. To-® to het bestuur
als bouw-speculiant opgetred®. D® 15®
Juni 1871) vroeg bet Bestuur aan den Aimr
sterdamschen Gemeenteraad concessde tot
bet aanleggm van de oostelijfce straat, en
e® jaar later kon een begin word® gemaafct
met de uitbreidiing van weer e® gedeelte van
bet park-. -Niet algemeen bekenJd to waar
schijnlijk dat de lange, rechte P. C. Hooft-
straat hiervan het gevolig to geweest.
Het was in 18-74 dat net bestuur er einde-
lijk toe kan- overgaan, bet laatste gedeelte
van d® paxkHaanleg tot stand te hreng®.
Daartoe had m® opnieuw de bUrgeriji moe
ten aansporen, ,;mistoire ee rCpfetel" ook
die van net Vondelpark. Met bebulp van too-
neelvoorstellingen, soms van concerten, ook
door e® ijvetrig gevoerde toranten-campagne,
slaagde m® er dan ten slotte in, de nog be-
noodigde laatste bonderd duizend guild®
saam te brenlg®.
iE!n fbams zajn we weer even ver! De tijdls^
omstandigbed® deden d® stream, het
sitroampje, van vrijlwillige gift® trager
Vloei®: de laatste, groote 'Novemberstorm
bracht groote, motilijb te herstellera sch-ade.
Er is e® tekort van f 20.000 op de rekening
over het af-geloop® jaar. Dies verkeert bet
Vondelpark in emstig -lev®sgevaar. Zal de
burgerij van Amsterdam wet® te voorkom®
dat bet verdwijn® gaat of dat -het in hand®
der Geme®te valt? De eerstvolgmde wek®
zull® op did vraag antwoord gev®!
WAGE NAAR Jr.
V.
Het vertoop van de jongste Londensche
conferentie heeft absoluut aaragetoond, dat
de ®tente innerlijk e® ze® zwa-k sam®stel
to. De belang® van de verschillende -leden
van dit vexbond „voor vrijbeid en bescher-
xning der kleine naties" loop® ook te veel1
udte®, dan dat de vri®dschap van blijvenh-
d® aard zou kunn® wez®. Neem maar
eens Engeland, dat groot belang beeft biji het
economist® henstel van Duitechlandi, om de-
z® groot® afnemer van Engelsche produc-
t® we® op de be® te help®. Engeland,
de meeste land®, hebben. dus belang biji eene
stabdltoatie d® mark. Frankrdjk daarenteg®
i will met kr-aCht geweld h® Duitsche orijk
verbrofckel®, Duitschland militair we®-
loos mak®, bov®di® nog eoonomiscb 1-am
sl-aan. Daarbij word dan nog de eisdh ge-
steld, dat dit betrekkelijk kleine rijk de ®or-
rne oortogskost® zal- vcrgoeden, die alle vij-
and® tezam® gehiad hdbb®.
„Houdt u dat voor mogelijik", vroeg ik e®
man uit bet land waar de citro®® bloti®.
Hij gaf mij! gaarne de onmogelijkheid ®-
van toe, en wees mij op, dat de Italiaan-
sche opvatting was, dat net Verdrag van
Versailles ni® uitgevo®d zou kunn® wor-
d®. Zand® Duitschland Rusland komt
Europa niet bov® op. HSjl begreep wel,
dat op d® duur e® nieuwe groepeeriog
van sitat® zou kom®. E® v®drag, zedde hij,
to nooit iete eeuiwigs. Op e® gfigieweni oog®-
blik gaan- de belang® van e®i-ge stat® te
zam®-, dat uit zich in e® ?ov®e®komst.
1 Maar na o® toorter® of lang®® tijd wij^
k® die bdlang® we® uite®, tracht m®
op e® f ateo®lijfce mand® van elkand® af te
kom®. Ik wil u zelfs wel zeggen, dat ItaliS
veel me® naar bet Noordm Oost® ziet,
dan naar het Noordwesten. ItaliS zal te®a-
dering bliiv®i zoek® met Duitecblamd
-heeft zdfs ail1 e® cmrept-bandelsvtfdrag
klaar met sovjet-Rusland, dat alle® nog
door de rcgcering to iMoskou moet word®
-g®atifice®d, wiant Rome beeft het reedS
goedgekeurd.
„lMaar", vroeg ik, ,jhoe stelt u zich dan
d® handel met Rusland voor?" Deze vraag
maafcte m'n buitengewoon vriendelijfc® gast-
heer zichtbaar veneig®.
Het ,^ioe", ja, daar had hij nog niet aan
gedacht. M-aar dat was ook uiterst moedlijk,
want m® fcenlde de Russtodhe wijze van
handeldrijiv® ond® het sovjefbewind1 nog to
't gehee! niet. Hi} bekende. dan ook heel eer-
lljk er absoluut ge® voorstelling van te heb-
b®. M aar wel venmoedide hij, dat ied® geval
„Ik bekemi dat deze slag groot® voor mij
was, dan de schjok van Mrs. Lintons dlood;
oude h®inneringem verdrong® zich to mijn
hart; ik ging to bet portaal zitten we®de
als voor e® bloedverwan-t, terwijl ik Mr.
Kenneth' verzocbt e® -and®® bed'iende the
zoek® om hem bij d® meester bkrn® te let-
d®.
„!k kon me zelf niet beleitt® om over de
vraag te peinz® Was e®-lijk spel met
hem gespeeld? Wat ik ook deed, da" d®-kv
beeld kwelde mij maar: het was zoo htad®-
lijfc hardnekkig ik besloot verlof te vra-
gi® om naar wuthering Heigths te gaan
te help® bij de laatste pili'c&i® jegens den
doode. MT Lint® was uiterst omwillend om
v®lof te gev®; maar ik pleitte welspaekmc
voor d® v®lat® ttoestand, waarin hiji lag; en
ik zei; dat mijn oud® meest® zoogbroed®
evenzeer een recht op mijn dienst® als hij
Bovendi® herinnerde ik hem aan, dat ae
jange Hareton e® neef van zijn vrouw was,
dlaf hiji bij afwezigheid van and®3 bloed-
verwant® moest opftred® ars zijn voogd;
hiji was ook venplicbt mocsl infonneeren
hoe de bezitting was n-agelat® m het oog la
ten gaan ov® de belang®- van zijn s-choon-
broer. Hij was to® niet to staat am zich met
zulke dilng® te bemoei®, maar hij verzocbt
mij- met zijn advocaat te spreken; en ten slotte
veroarloofde hiji mij te gaan. Zijin ad'vocaait
was ook de advocaat van Eamshaw geweest;
Ek ging naar het dorp vroeg hem, mij te
vergezell®. IHSj schudde zijn hooM1 advi-
seerdte, dat Heathcliff met rust geloten z®
word®; terwijl (hij- verzekende dat ato de
waarheid befcend werd, het zou blijk® dat
Haretora weinig anders dan e® bedel aar was.
„Zdjm v-ad® stierf to schuld®; de heele be
zitting is verpand; de e®ige kans voor d®
nateurlijk® erfgenaam is hem gelegenheid te
gev® om e®iige belangstelltog to bet hart
van d® schuldeisch® wakfc® te roepen, zoo
dat hij misschi® geneigd) is om tosmikkBlijk
met hem te bandel-era."
eenigszins indrvidueel gehandeld zou war
den, wel, omdat hij me®de opgem®kt te
hebb®, dat de Russ® ind®daaa de hulp
van Europa dringend noodig badd®, al am-
kmd® zij dit ook met nog sooveel pathos-
Zij zoud® daarom ecu koopraan, die veel
etoch® stelde, met wat me® inschikkeuj'k-
heid beh-andel®, dan d® me® toegevmd®
handel-aar. Bovmdi® dacht hij1 dat alles wel
langs de omitrale rege®tog to Moskou zou
gaan, e® vermoed®, dat miji nad®hand Idoor
de Russ® bevestigd w®d.
„M-aar zul-lm- de fasctot® zich niet verzet-
ten teg® d® handel met de bolsjewiki?"
Tom betoogde de Italiaan, dat bet f-ascisme
e® economisch ziekteverschijnsel is, zooals
elfce staat er zooveel v®toon-t, to voortge-
kom® uit alle kring® van het Italia-ansclic
vo-lfc. ,M® vindt f ascist® ond® d® adel
Cv®goed -als onder'd® handel of to de in-
dustrie. Er zdjn evengoed fascistische arhei-
ders als patroons. De Zuidclijke Ital-iaan is
mi eentoaal iem an-d die me® geneigd is 1-ucht
te gev® aan zijne gevoel'ens, dan wij Noor-
delijfce mmschm. Door de VTij slechte toe-
stand® in ItaliS vormden de sodaMt® daar
eene groote macht, die vooral tij'dens na
d® oorlog- steeds driest® optrad. Daarteg®
kwam natuurlajik! reactie, dat war® de fas
cist®. Hun doCl to: bet beboud van d® nieb-
sodalistischem staat, zaj! verzettenl zich dan
ook onmidddlijfc ten scherpste teg® elke
-actie d® 1-toikBche partiji®.
(Maar de toestand® to Italiti zijn- toch
hed' wat bet® dan- in d® Balkan, dlat weet
iedere®-. Zoud®i daar dus geen bolsjewis-
tisChe woeltog® te vreez®- zijn? Desge-
vraagd antwoordde de Italiaan mij; dat naar
Zijne me®tog daar -ge® vrees voor behoefde
te bestaan. 'tor was tnans eene vrij goede op-
-losstag v an bet n a tionalii teiten-vr a a gstuk
gevond®. Oostenrijk, de kern van het vroe-
'gere, Duitsche Oostenrijk, was zichzelve ge-
Bleven, Tsjecbo-iSlowakije zou nog wel moei-
ilijike uren hebb® door te staan, want de
Slowafc® zijn hedemaal niet gesteld op de
Tsjech®;, terwijl' de Kroat®, S'lOv®®, Mon-
tmegrijn® Serv® e® goed onderkomi®
hadd® gevond® in Yougo-Slavie. Roemeni6
bad zijine nationale aspiraties vervuld, Grie-
k®land" grootenldeelsi, terwijl m® van Bul-
igarije ge® gevaar behoefde te duCht®. Dat
was op zichzelf te zw-ak enl te arm am1 e®e
actie van eeniige beteekenis op touW te kum-
n® zett®.
- Die eentg-e woeTwat® fa dat gebied was
thans nog Hiongarije, dat maar niet kon be-
sluit® welk® kant net uit zou gaan: ko-
1 ninfcrijk of bolsjewtome. Offideel Is fact e®
- koninkrijk, maar waar blij-ft de kontog? Het
- vie! mij op, dat de Italiaan d® Balkan liet
beglnn® acht® de Dui tsch-Zwitscrsch-1 ta-
liaansche grens, maar faiji maakte mij1 op
-att®t, dat faet keiz®lijk-kootolkldjkie Oos-ten-
rijk-Hongarije zicfa steeds ze® met de Bal
kan-affaires bemoeid fa-ad; me® dan wem-
scfaelijk was, dat faet, na® zijne h-eilige
ov®tuiging, e® groot deel d® sChuld droeg
van d® Oost-Europeesch® beks®ketel van
voor 1914, dioor alle mogelijke nationalitei-
t®- op te will® slokfc®, deze met alle
rniddel® te german-iseer®-. Het oude Oost®-
rijk-Hongarije bleef slochts bite® door de
liefde tot d® ongelukkig® Frans Joseph,
terwijl de kuiperij® van keiz® Warl zijne
onibinding tuog v®haastten. Bedoeld is nar
tuurlijk de ontbtodiug 'van Oo&temrijk-Hon-
gariie, niet die van zajn kdzer. En, gtog de
Italiaan voort, faeeradht dus tbans ov® 't
nlgeme® naar mijne overtuigtoig me® tevre-
d®faeid op d® Balkan dan vroeg®, ik
me® daaruit alfe®i te mog® aflciden, dat de
kans voor bolsjewisttocbe woeltog®, of voor
welke woeltog® ook, betrekkelijk gedng is.
DE HANDELS- EN VERKEERS-
POLITIEK.
I.
In ze® groote trckk® hebb® wfj de onV
wikkeltog de beteekenis d® v®ke®smld-
del® nagegaan gezien, dat de staten ov®
f't algeme® nogal favloed hadd® wij heb-
i b® gewezen op de ontplooiing daarvan. Die
verke®smiddel® zijn echt® fen di®ste van
j d® handel, wel voor het vervo® d® goe-
der® naar de plaats, waar zij het meeste
nut kunn® verricht®, waar ae „behoefte"
dus het grootst is; dit vervo® kan zoowel
binnmlandsch als intemationaal wez®,
vooral op de regeling van dit laatste legt de
To® ik de Heigtlhs bereifcte, legde Ik nit
i dat ik gekam® was om the zi® dat -alles be-
hoorlijk toegtog; Joseph, die ze® v®drie-
tig scbe®, betui-gde zijn voldoming over mijn
tegerawoordi-gheid. Mr. -Heathcliff zei, dat hij
niet lnzag oat ik noodig wias; maar dat ik
modh-t blijiv®.® de sdh-iiktog® voor de be-
grafonis miak® -als ik dat v®kooa.
,,Fdtelijk," m®kta hij op, „moes! het
iidiaam van di® dwaas hegtnav® ward®
aan d® kruisweg, zorad® plechtigheid! van
welk® aard ook. Gislterennamiddag verliet ik
hem toevallig 10 minut®, in di® tijd gr®»
delde hij de twee deuren van bet buis teg®
mijV®' heeft di® heel® nacht doorgebradite
met zidn zelf opzettelijfc dood1 te drink®! Wij
brak® v-anmorg® de deur op®, want we
hoordten hem snorken als e® paard daar
was ihijl fang ov® de bank; geeselm noch
sfcalpeer® zou hem1 wakk® hebb® gemaafct.
Ik zond om Kenneth; eni hiji kwam, maar te
-laathij- was nitet -alle®: dood, maar ook fcoud
stijfje zult dus wel taegev® dait het nut-
teloos was veel beweging om bem te mafcm!"
De oude knecbt bevestigde dit relaas, maar
mompelde:
,yIk wou liev® dat hij zelf naar d® dokt®
gegaan was! Ik zou dan1 getracht hebb®i den
meest® beter te mak® en hij was met
dOod, to® ik bem v®liet, heelemaal nietP
Ik drong aan op e®i fatsoeralijke begrafe-
nto. Mr. Heathcliff zei, dat ik ook M®to mijn
weg mocht gaan -allle® verzocht hij mij
aan te denfcem, dat het geld voor de heele zaak
uit zijn zak kwam. iHSji bleef zich bard on-
versdhillig gedrag®, gaf noCh vr®gtdle
n-odi smart te fcenn®als zijn gedrag iete uit-
drukte, dan was het em batrdvocbtig g®oe-
gen dat e® moeilijk stuk werk succesvol ten
einle was gebracht. Eln werkelijk bem®kte ik
eens zoo itete als e® groote vreugde in zijn
blifckm. -Het was jluist to® de m®schen de
doodfctot uit het fads droeg®. -Hiji had de hui-
chelarij om voor rouwdrag® te fudge®®;
m voordat bij met Hareton volgde, lichtte hij
fa® angelukkige kind op naar de tafel m
mompelde met e® bijZand® genat:
Wandt vervolgd.
