I
DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
De Winkelweek.
Jf 0/818.
Hcmdtard rifr en fodntk^ta Jaarga-ng
1922.
Fenilleton.
Stormachtige hoogten.
Abomiementsprljg bij voorntttietaling per S maanden t 2.—, fr. per post 2.50. Bewljsn. 5 ct. Advertentiopp. 25 ct. p. rogel, ffrootere letters naar plaatsrolmte,
Brleven franco N.V. Roek- en Bandelsdr. v.h. Hems. tester Zoon. Voordam C 9, TeL Adminietr. No. 3. Bedactie No 33
W0EN3DAG Otreoteor: 0. JL KUAR.. ItooMyeduciourTJ. N. AOICMA. jg SEPTEMBER
De door de aid. Alkmaar van den Iiandel-
drijvenden en Industrieeien Midenstand, ter
gelegcnhud van de LandbouwteutooasteEin.
gearganiseerde wmkelwoek wexti gisteravon,
oui 7 uur offickd ten stadhuizc geopend.
Da raadszaai was gehoel bezet met belang-
stellenden. Nagenoeg alle raadsleden waren
aanwezig, Kawiid ook de echigenoote van dtn
burgemeester, de gemoente-secretaris, de di-
rocteur van gemeenitewarilsen em die van bet
marktwezen aanwezig waren.
De burgemeester sprak de volgeax-de rede
uit:
Dames en Heerea,
Ik heb reeds meermalen bet vo-orrecht ge-
had in deze zaal congressen of vereenigingen
of althans verschillende dames en heeren offi-
cieel txamens bet O vueeatebestuur te mogen
ontvangcu. De ontvangsl van hcdaiavopd
ineeft echter een bijzondere bekoring, die hier-
in gelegen is, dat Shot nooit is gebeurd1 tot-
sluitend Alkmaarders bier te ontvangen. Pit
heeft cfcn prettige zijde, omdat daardoor de
ontvangst iets h-uiselijker, Lets gencegelijker en
eenvoudiger kan zijix. Wij zijn onder eikander
en ik hoop dan ook, dat gi| het inij zult willen
toestaan bet niet al te ofncieel op te vaibfcen
en u, als het ware tbuis zij-nde, eenigszins ge-
mioe<Mijk tee te sprcken1. Een andere reden van
bekoring in deze ontvangst ligt hierin, dat ik
hier sta tegenover een zeer gewichtig deel
van de bevolking van Alkmaar. Dit eiseht
eenige verduidelijking, die ik u bet beste 3tm
geven waxmeer gjj nw gcdachten een oogeu-
blifc wilt laten gaan over de samenstel.ing
van de bevolking van verscliil-ter.ds doipen,
steden en groote stedeo. Er zijn geen twee
gemeenten in ons land wier bevolking praties
op dezelfde wijze is samengesteld. Om het
scherp te later uitkomen, tneen lie eras een
paar tegenstellingen te mboten cnemar, S>.v,
Bloemeudaal, Baam of lets in dien gieest,
waarvan gij mij, zult toegeven, dat betdeel
van de bevolking, waarom de gemeente draait,
besiaat uit de k%>itaalkrarbif£gen, en daarte-
genover Heerten of Kerkerade of inissdiien,
hoewel in minders mate, En-sdhed/-, waarvan
het betengrijkste en gewichtigste deal van de
bevolking de arbeidersbevolkkig i&
Nu zijn er natuurlijk tal van nuances aan
te geven, maar ik geloof niet, dat het noodig
5s, daarop verder met u door te gaan. U zult
thans wel mijn gedacbten begrjjpen, wanneer
ik nog eens herhaa-1 dat ik meen, wannerr Ik
Let voorrecht heb hier den middenstand te
ontvangen, te staan tegenover een zeer ge
wichtig deel van de bevolking. Ik wil niet
zeggen het gewichtigste deel, orndat vergie-
lij'kingen altijd aanvechibaar zijn, docli nie-
mand zal mij tegenspreken, wanneer ik zeg te
staan tegenover een gewichtig deel van1 de be
volking, want juisfc het karaiiterisitielce van de'
bevolking van; Alkmaar d'at den vreentdeling
het cerate treft, is de itrach% ontwikfelde
•m-'dtfenstand. dien jresi Jjfer wot. Wif kecr.rt
Ww niet in groote mate be'langrijike indus-
trieen met 'n sterke arbeidei^evol'king en man
den anderen kamt xnankeert hier ook'f groot-
kapitalisme en hienmede toon ik u aan, dat die
middenstand alhier bijzonder gewicht in de
schaal legt. En als gij dat met mij eens zijt,
dan geloof ik, dai het van waarde is, om wat
huiseiijk met u te spreken, dai het v'Qar wei-
nig tegenspnaak va-tbaar is, dat wij1 Idven'
iii heel moeilijke tijden. rlierin veiwacht ik
allerminst tegenspraak van u, omdat het mij
maar al te goed bekend is, dat juist onder de
zwaarst getroffenen van deze malaisetijden
zeker de nuddenstanders te rangnrhikfaeu zijn.
Ik ben er mij zelfs van bewust, dat't getneen-
tebest. er niet altijd in geslaagd is om in die
moeilijke tijden den middenstand- te sparer,
noewel bij het gemeentebestuur de wil wel
heeft voorgezeten voor den- middenstand te
doen wat mogelijk is, maar ik moet erkmren,
Naar het Engelsch van Emily Bronte,
door W. A. C. van Strten.
62)
Er werd zelden veel tusschen hen gespro-
ken. Linton leerde zijn lessen en bracht zijn
avonden- door in een klein vertrek dat ze de
spreekkamer noemden: of lag anders den
heelen dag in bed, want 'hiji had voortdurend
hoest en Sou en de een of andere pijln.
«„iEn ik heb nog nooit zoo'n slag individu
gczien," zei de vrouw; ,^xoch een die zoo voor
zich zelf zorgt- Hij moet met alle geweld weg
als ik h et venster een beetje l a at in den a von d
open la at. O! het is moordend! een beetje
avondlucht. En hij moest midden in den zomer
een yuur hebben en Joseph's tabakspijp is
vergift; en hij moet altijd zoetigheid en lek-
kernijen hebben en altijd inelik; altijd -melk
zonder er iets om te geven hoe wiji anderen er
in den winter aaij toe zijn. en daar zit hij dan
in zijn bontmantel gewikfcld in zijn stoel hij
het vuur, met wat geroosterd brood en water
of anderen rommel op de haardplaat om van
te slurpen, en als H areton hem uit meelij
komt aniuseeren Hareton is niet kwaad-,
al is hij ruw is het zeker dat ze scheiden
terwijl de een vloekt en- de andier schreit. Ik
feloof, dat de ineester zich zou verheugen, als
arnshaw hem eens goed murw sloeg, als het
zijn zoon niet was, en ik weet zeker dat hij in
staat zou zijn hem buiten de deur te zetten,
als hij maar hall wist hoe hij akfczalf ver-
dat ex- in deze gemcentc maatregclen geaot-
mcn zijn en moesten worden, die voor ,dm
middeustaud op bet oogmblik buitengewooa
bezwaarlijk zijn1. Ik denk daarbij. aan die bij;-
zouder zware bciastingeu. Het icit, dat ik u
dit op dit moment durf bckennen, beteekent,
zooals gij, dadelij'k zult begrijpen, dat wiji niet
anders konden en moesten doen. De wensch
is het zm- zeker geweest, het er niet zoo op
te later aankomen, orndat wij oris alien goed
bewust zijn, hoe zwaar de middienstand gp-
troffen is. Ik mag natuurlijk geen dingen mo-
dedeelen, die gehtixu moeten biijven," maar
het gemeentebestuur, dat belast is met
de. belastingreg-eliug, is het bekend, dat
talloozeu van u in de laatste jaren niet alleen
niet kunnen spreken van groote winsfcen,
maar zelis heeleniaal niet over winst kunxxen
spreken-.
Wanneer wij dan daaraan tieaken, dan ge
loof ik, dat net isezegd mag woftteo, dat de
in vele opzichteu ellendiga tijd, dien wij op't
oogeablik beleven en die nog a-lienmnst een
symptoom vertoont van beterschap, ons alien,
zooals wij hier staan, dm plicht oplegt ons
met ernst af te vrageu of het wel zoo door
kan gaan en ons de vraag te stellen of het niet
de hoogste tijd wordt om ieder voor zich in
zijn particuliere leven, zoowel als in. zijn za-
kenloven en in zijn vereenigingsleven- en ook
natuurlijk in de overheid te doen wat mogelijk
is cn besli'st noodzakelsjk om te kesnen tot een
belangrijke vereenvoudiging.
Als ik dit zoo zeg, dan Minikt dit zoo ge-
makkelijk, maar wij weten heel goed welke be-
zwaxen er aan verboadan zijn. Ik gevoel wel
deg-elijk wat bet zeggen wil te mocten: denken
aan i ekrmipen. Ik gevoel v/at het zeggen wil
vooi- je zelf niet meer te kuxmen doen wat je
tot dusverre gewoon was en ik gevoel wat het
zeggeu wil, gedwongen te zou maatregeien ie
nemen tegenover anderen, die men gaarne had
nagelatcn. foch meci ik dit tc mooter zeggen,
omdat ik z:e aanikomcn^ dat wij die richiing
uit moeten. Meer dan Kxmand anders zult gij
het gevoden, mudat juisfc op a de lasten zoo
dikwijis neerkomen. Gij begrij,pt wd aan-
stonds, dat, als ik dit hier heb willen zeggen,
het niet is omdat ik wil, dat gij het hooid
moet latea hangea, dat .het niet gesehiedt om
op de feestdagen, die gij op het punt staat
in te luiden, den domper te zetten. Ik roep dit
alles even, naar vorec., omdat ik geloof, dat het
zaak is het bev.mst te' zijn en het sainen uit te
spreken wat wij kunnen en moeten doen om
aan de mal»:; zooveei ia ons vermogea ligt
het Iioofd to .n.
Naar miju bfseheiden meening zijn daar-
voor twee dtogun noodig. Het eejrste is iets
wat oas meer personlijk aangaat, n.l. in zijn
karakter het optiuiisiue bewaren en hat tweede
zou cii-t zijn, dat ik u alien zou wailfan ppnoe-
pen met ons te oatwikkden, de uiterste ener-
gie, want aliteen arbeiid1 ran oas redden:. Qpti-
niisme is in de alJereersie plants, juist in deze
tijden van mr.Ivse en inoeilijkhed.m, waaxin
tailors -e'en ;M hoofd laten h^'gicn, aoodig,
omdat wij aiiea uacatea- moeten ue zijn am»
sdien, die geloof houdea in de toekoxnst, om
dat wij wetcn, dat, hoe zwaar die regenbui zijn
iasten over ons uitstort, de zon tocn weer een
koer zal moeten doorbreken.
De pessiniiist, spr. n;as dit era®, te tom-and, die
voor zich ztlve m voor ,?risterm fcjet ievea
.vergalt, zonder iets te berates, Optimist is
dcgeneii, die zoowd voor zichzelf als voor
zijn omgeving dm- weg wijst om uit de raoei-
lijkheden te komexx.
Wehiu, laten wij vooral ons zelf dwingen,
niettegenstaaade de omstandiglfeden geaeigd
zijn oas neer te drukken, het hoofd lioog te
houden cn optimistisch naar voren komen,
verfcrouwend, diaxfc de zon we® weer zal door
breken, maar daarnaast moeten wij organi-
seeren- en arbeiden. G-ij: -zult van mij: una men,
waaueer gij in da couran-ten: van mij leest
er -is nog ai- eens aanteiding diaifc ik od't tapdjt
troetelt. iMaar hij, wil zich niet in het gevaar
der verzoeking begeven, hij komt nooit die
spreekkaraer binned, en als Linton zuike ma-
nieren in huis toon-t, waar hij- bij is, zend hij.
hem dadelijk naar boven.
JBo giste uit dit verslag dat volkomen gan-is
aan sympath'-e den jongen Hea-thcliff zelf-
zuchtig en onaangenaam gemaakt had, als
hij zuilks al niet van nature wasen mijn be-
langstelling in, hem verminderde dientenge-
volge: hoewel ik nog steeds met een gevoel
van deernis over zijn lot bewagen werd, en
met een verlangen dat hij- bij ons gelaitien
rnocht zijn.
Mr. -Edgar moedigde mij- aan om berichten
in te winnen hij: daclit veel over hem, geloof
ik, en zou eenig gevaar geloopen hdbben om
hem te ziqn en, hiji zei miji eens, dat ik de huis-
houdster moest vragen, o-f hij ooit in -het doxp
kwam.
Ze zei, dat -hiji maar twee keer geweest was,
te paard, toe hij: zijn vader vergezelde, en, bei-
de keeren bewecrde hij, dat hij h-eelemaal
doodop was voor drie of vier dagen.
De hudsh-oudster ging, als ik mij goed her-
inner, twee jaar nadat hij kwam, neen; en
een ander die ik niei.ikende' was haar opvolg-
ster; ze woon-t daar nog altijd.
De tijd1 -ging op die Grange op zijn vroegere
aangen-am-e wijze voort, tot Miiss Cathy den
leeftijd van: 16 jaar bcreikte. Op dien v-erjaar-
dag van haar geboorte toonden wij nooit eeni
ge teeken-en van vxeugde, omdat het ook de
verjaardag was van den dood van mijn vroe
gere meesteres. 'Hlaar vader bracht dien dag
altijld onveranderlijk in de bibliothcek door,
eni waudelde tqgien die echeoxering tot heel
ko-m^ die coux-auien geven mijn wxiorden nog-ail
eens weer of woorden van anderen over mij
daifc ik beboor tot de xnenschen die. Gods wntea"
xuaax- over Gods akker laten loepea en dat ik
een boel heb aagelaten en dit of diai niet heb
gedaan. Ik wou, dat ik u op dit moment kon
uvertuigen, al ontbreejet er nog zeer veel, dat
ik niets liever zou willexi, om- even een bethd te
ontloenen aan de paaidea waarm-ede ik in
mijn jonge jaren heb omgegaan, dan de
zweep over alien te h-alen om tot werken en
aanpakkeu te pxikkeien, want waarachtig, bet
is inij ernst om er all-es uit te halen. Omge-
keerdi mag men het mij, doen. Doe hat zooveei
gij- wilt, daar ben ik niet bang voor. Ik weet,
dat ik het noodig heb. Wij, hebben alien de
n-eiging om in te dutten en wij: moeten redden
wat te redden is. Daarom: pak aan, zoolang
het dag is. Wij moeten eikander tot arbeict
aanzetten en doen wat de hand vindt te doen.
Het wrtieugt mij juist daarom, mo u van-
avond hier te zien. Datgene wat ik gezegd
heb, dat i'k wenschte; zie ik aan uw daden.
Deze winkelweek is ongctvvijfeld een daad1
Gij hebt aangepakt en kosten getnaakL Gij,
die ik ach-t te zijn een gewiclitig deel van Alk-
maai's bevolking, hebt getoondi durf te bezit-
ten. Ga daannede voort.
Ik verheug mij er namens -het gemeentebe
stuur bijzonder in, dat gij de winkelweek hebt
tot stand gebracht en ik hoop, dat deze in alle
opzichten mag slagen. Ik eindig met beide
middenstandsvereenigin-gen mijn dank en
hulde te brengen en ik hoop, dat uw vereeni
gingen, tot in lengte van dagen xnogea groeien
bloeien. (Applaus).
De heer Keijsper, voorzitter van sDe Han-
ze", sprak hierna als volgt:
Mijnheer de BurgemeSter, 'Edellachilhaxei
dames en heeren, geachte aanwezig-en.
Aangewezen door de besturen van- beide
middenstandsvereenigingeti hier ter stede,
om hier hedenavond een eitkei woord te spre
ken-, verheugt het mij zoo, mijiihear de -Burge
meester, dat in die besturen de laatste maan-
d-en zich een streven beeft on-iwikkeldl naar
flaamh-oorigheid, dat alle redfen tot vneugde
geef-t. Ik durf hier constatoaxn, dat de saxnen-
wetking gedurenae de laatste niaandea van
beide middenstands-organisaties hier buitea-
gewoon is. Het verheugt ons ook, m-ijinheer
de Burgemeester, dat wij bij ons pogen om
iets voor den middenstand tot stand te bren
gen, zooveei belangsteliling en medewcrking
hebben ondcrvon-dcn- en dat niet alleen van de
zijde van den middenstand. Tal van andere
organisaties en personen, die nu juist niet tot
den middenstand mo-gen gerekend worden,
verlccnden ons hun medewerking. Ik heb
meermalen het genoegen gehad, om in deze
vergaderzaal tegenwoordig te zijn, wanneer
u andere organisaties officieel ontvin-g, maar
;k heb nog nooit zoo'n opkoinst gezien, zoo'n
lielangsteFling van de zijde van -de dimes en
heeren van- dezw Rcpd. Ik zeg tern daarvoor
nanicns onze organisaties oprecixt clank, la tie
eerste pGaais, atijnhm de B-uigemsester, maw
ik een wor>rd van dauk te moeten richien tot
het gemeentebestuur van Alkmaar, dat ons ai-
les toezegde wat wij, n-oodig hadden om, onze
wiaikeilweek en onzen optodit te dloen slagen.
Ik meen oo-k een woord van dank te moeten
Jtoggen tot de afdeding Alkmaar van de Hol-
!,indsch& Maatechappit van Landixxiw cn
haar feestcommisie, die ons steeds terzijde
heeft gestaan, ja zelfs de rniiddenstandsbewe-
ging beschouwd heeft als een onderdeel van
de landbouwfeesten, die wij! mogen ga-an be-
ginnen.-Zij tech namdn onze 'midden-
standsactie op in het feestprograiiuna en- !e-
verde voo-r onzen optodhf de m-uziek gratis.
O-ok de pers, mijnheer d.e Burgemeester,
past een woord1 van diank. Zij: stelde haar ko-
lommen open voor. all beigeen wij maar noo
dig achtten dat daarin bekendtueid moest wor
den- gegeven. Maar, mijnheer de Burgemees
ter, ik zou onvolledig zijn, wanneer ik niet
naar't kerkhof van Gimmerton, waar hij zijn
verblijf vaak rekte tot midderaacht. Daarom
was Catharina voor vennaak op haar eigen
'hulpbronnen aangewezen.
Die twimtigste Miaart was een mooie lento-
dag en toen- haar vader zich tcrug getrokken
had, kwam oiijn jonge meesteres beneden, ge-
kleed. om- uit te gaan, en zei dat zij- graag met
mij een wandeling wou maken lang/den rand
van de faei. Mr. Linton had haar verl-of ge
geven-, als we niet te ver gingen en binnen
een uur iterug waren.
„!Hiaast je dus, Ellen!" riep ze. „Ik weet
waar ik naar toe wil waar een kolonie kor-
hoenders zich gen-esteld heeft; ik verlang te
zien-, of ze hun nest al hebben gem-aakt.'1
,,IDat xnoet een heel eind ver zijn," an-t-
woordde ik,^ze broeden niet o,p den rand van
de hei."
gNleen, dat is het niet," zei ze. „Ilk ben er
met papa heel dicht -bij geweest."
'Ik zette xnijn- muts op en ging de deur uit,
zonder verder over de zaak te denial. Z-ij-
sprong voor mij uit en1 keerde naar mij tenxg
en was weer weg als een- jonge hazewindi en
eerst vond ik xnnmschoots mijn vennaak door
te luisteren naar de leeuwexikken die ver en
dichtbij zongen, eni door te genieten van den
koesterenden wa-rmen1 zo-nneschijn, en' met
tear, mijn beveling en- mijn vreugde, gadc te
slaan, met haar gouden1 krullen die fas achter
haar vlogen, en haar -heldere wangeix die zoo
zacht en zuiver bl-oesemden als een wilde roos,
en haar oogen, die straalden- van onbewolki
geluk. Zij: was in die dagen 'a geluikkig schep-
sei en een engel. Met is jammer dat aa niet
tewradon Icon zijn.
een bijzonder woord van dank sprak tot u.
Het was in onze gecombineerde bestuurs-
vergadexing-en, in deze tijden van- malaise,
waarin de middenstand heiaas nog leeft, wel
een daodl om ite -trachteu dien middenstand in
beweging te krijgen. Die middenstand toch -
u heeft het daar straks reeds gezegd -ver
toont eenige neiging om onder den invlood
van de iijasomstaadighedeai bier en daar wat
in tc dommelen en het was een daad om ie
trachten daarin wat leven te brengen. Wij
twijfelden geen oogenblik, dat, wanneer wij
zouden komen tot het gemeen-tebestuur, dit
ons zou toestaan al fietgeen wij noodig had
den, maar toen ter sprake kwam om aan1 deze
winkelweek en officieel karakter te geven en
het idee naar voren -kwam om voor onzen xnM-
denstandswagen te spanaen den burgemeester
van Alkmaar (gelacli), durfde niomand van
ons voorspcllen hoe dat zou afloopeni. Wij
durfd'Xri slechis hopen, maar toen ik met den
voorzitter van de Alkmaarache vcreeniging
voor den handeld'rijVendcn en industrieeien
middenstand, den heer Trijbetz, bij u kwam
en- u terstond de tcezegging deedt de winkel
week op het stadhuis te willen openen en
dlaaxbij! de verzekering gal daif in allle op
zichten, niet ailileen- in het gemeentebestuur,
maar ook als persoon zoudt medewerken aan
het welslagen van de winkelweek, toen achtten
wij ons succes verzekeid ea ik geef u, mijn
heer de Burgemeester, de verzekering, dat die
houd in-g van u door den geheelen nuddtn-
stand van Alkmaar op zeer hoogen prijs
wordt gesteld. Applaus). U heeft, mijnheer de
Burgxaneiestei', dm mid-dmstand vanavo-xxdl als
het v-,are inoed ingesproken en als wij eens te-
rug den-ken aan hetgeen er alzoo in de laatste
jaren ten opzichte van d-en middenstand werd
gezegd, dan zijn die klanken van vanavond
aan-genamer en anders. U weet wel-licht beter
dan wij, wat er in de laatste jaren den midden
stand naar het hoofd is gesjingerd. En on-
Tx-iddellijk wil ik toegeven, dat er oader ons
waren, die niet hebben gehandeld, zooals
voor het algemeen bciang bcvorderlijk was.
Maar de gidheele midideusSanid; mijnheer de
Burgemoecter, i'k twijfed er niet aan, of u is
daaxvan overtixigd, had daaraan geen schuld.
Wij leven heiaas nog in zware tijden, maar
wij zulien die doorkomen. Daarop rekenen wij
vast, omdat wij alien de overtuiging hebben,
dat in het teeken van ons maatsck-appelijk
streven, dat in onze kiidige maatschappij- nog
wel degehjk past de schakel van- den- midden
stand.
Mijnheer de Burgemeester, ik veronderstel,
dat onze middenstanders uitermate hun best
hebben zulien gedaan om goed voor den dag
te komen en hun zaken een- aanzien te dioen
geven, die niets zal' lijkea -op hoi beeldi van
den zieken man, aan het bed gekluis-terd, met
het vooruitzicht, dat hij in afzienbaren tijd
van dit aardrijk zal moeten verdwijnen. Neen,
mijnh-eer de urgemeester, ik stel mij- voor, dat
het moor het beefcj is van dan zieken jongeJing,
waaraan te zien ia dat hij binnen: afzienbaren
tijd: de JdLuistexs van bet ziekbod zaJl veitre-
ken, om -krachtiger d!an raisschien ooit tevo-
ren voor dien dag te koonien.
Mijnheer de Burgemeester, en alio aanwe-
zigen, ic verzoek u met ons hedenavood: een
bezoek te brengen aan onze middenstanders.
die hun zaken hebben versierd en iets extra's
brengen, om daardoor zooveei mogelijk succes
biji te brengen, ook voor de as. Landbouw-
week. Ik heb de overtuiging, dat u alien den
mdruk zult krijgen, dat de middenstand van
Alkmaar niet zoo klein is als -wel eens is
verondereteld. Integendeet her. ik ovenliuigd,
dat u wel den indruk zult krijgen, dat de mid-
aenstand Van Alkmaar datgene kan bieden
aan zijn medeburgers en aan de bewoners van
de omgeving van Alkmaar, wat men noemt:
Voor elk wat wills. (Applaus).
Het woord was hierop aan den heer L.
Trijbetz, voorzitter van de afd. Alkmaar van
den Handeldrijvenden in Jndustrieelen Mid
denstand. Spr. zeide het volgende:
Dames en heeren, ik zou kort kunnen zijn,
ja zelfs kunn-en zwijgen, na de gloedvolle redo
van deu Burgemeester cn den voorzittejj van
„de Hanze". Maar als voorzitter vaa da
Alkmaarache Mtoidmistandsvereenigkiigf
wenscli ik eeni klein woordle te zeggen- en ik
hoop, dat dlit den dames cu -heenen even welge-
vaJlig zal zijn als het gesprokene van mijn
beide voorgangers. Ik onderschrijf ten voile,
dat de samenwerking in den laatsten- tijd tus
schen de beide Middenstandsvereenigingen
van dien aard was, dat zij niet alleen hartelijk
genoemd kan worden, maar zelfs alles over-
trof. Vroeger heb ik tneermalen vergaderin-
gen meegemaakt van de Alkmaarsclie Midden-
standBorganisaties, xnaar dezen keer -werd1 alike
samenwerking van vroeger overtroffen. Ik
hoop, xnjjtuhecr da Burgemeester, dat het u ge
geven moge zijn, nog jaren in daze stad tot
hell van de burgerij werkzaam te zijn en- tot
hedil van detu Middenstand in hot bijzonder.
Ook ik, dames en heeren, verzoek u thans,
evenals de voorzitter van „de Hanze" dit
deed, de winkels te gaan bekijken en- ik hoop,
dat u het met ons eens- zult zijn, dat de winko-
liters hum best bebbeax gedaan. (Applaus).
Op uitnoodiging van den Burgemeester
werd hierop de avond met een klein en dronk
bezegeld.
Hierop speeld-e het muziekkorps ,Bt Caect-
lia". Duizend-en hadden zich- langs de stra-
-ten opgcsteM en voora-fgegaan door twee
poorters te paard' en onder de op-gowekte to-
nen van een muzie'kkorps namen hierna de ge-
noodligden de keurige win-ketetalages van Alk
maar, diait door de massa eleofcrisdien stroomi,
die verbruikt werd, veel had van een licht-
stad, in oogienschouw.
Alkmaar staat mderdaad in het teeken van
de winkdweek.
De strateni bad-en1 des avonds sc. een: zee
van lich't uit duizenden veelkleur'ige eleo-
trische lampjes en daarin prijken tal van
uiterst sruaakvoile etal-ages, de eeni al aan-
trekik-elijker dan de and-er en- alien getuigend
van de groote zorg waarmede de winkeleige-
naar ze bij deze gciegeniheid voor het publi-ak
ter bezichtiging gesteld heeft.
W ij- hebben op onze wandeling door cEe
stad hier en1 daar em ikijkje genomen, wij
hebben weer gelegenheid geh-ad ons te ver-
wonderen over het zeer groote .aanial win-
-kels -en magazijnexii waarop onze stad met
recht trotsch kan zijn- en geconstateerd dat
juist gebeurtenissen als deze winkelweek
ieder Altaaarder er van: dbordiringen inoetcn
dat de handddrijvende middenstand de kurk
is waarop de geheele gemeente tea1 slotte
drijft.
ann-eeh wij hier onder enkele eta-la-ges
,,WeL," zei ik, „waar zijn uw fcorhoenders,
Miss Cathy? We moesten er nu zijn; de om-
heining van het Genge park is nu een- heel
eind weg."
nog wat verder nog maar een- beet
je verder, Ellen, was voortdurend haar -ant-
w-oord. ,,-Klim naar di-en heuvel, sleek dien
zandbank over en in- den1 tijd dat je den ande
ren leant bereikt zal ik de vogels hebben op-
gej-aagd."
Maar er waren zoo vele heuvels en ban-
ken te beklimmen en- over te gaan-, dat ik ten-
slotte moe begon te worden, en haar zei dat
we halt moesten- houden en- op onze schreden
terugkeeren.
'Ik riep haar, daar ze mij! een- heel eind
voorbij geloopen was; of ze hoorde mij niet
of ze stoorde zich niet aan miji, wan t ze
sp-rong nog steeds voort en ilf was gedwon-
gen- te volgen. Ten slotte dook ze in- een holfe
en- voor ik haar weer in- het -gezicht kreeg, was
ze twee miji d'ichter bij Wuthering Eteigths
dan- bij haar eigen huis en ik zag een -tweetal
personen die haar -tegenhielden en ik was er
van overtuigd dat Mir. Hieathcliff er een van
nj-tt.
Wa
aoem-en die in -het bijzonder ooze aandacht
getrokken, hebben, dan T'jtt w.'j m-ertu^dt
daarbij! verre van volledlg te zijn gew-eest.
Er zul-icrt ■waarschijl-iD-k -vin-jcels zijn <Bq
wij1 over het hoofd zageh, er zujl-enl mogelijk
ook winkeliers zijn die na lezin-g van het our
derstaande van meening zijn, dat wij juist
over hun etal-ages - ieder .vindt in den; regel-
het door hem gepresteerde het meest opmer-
kenswaardige wel eens wat meer hadden
kunnen echrijvan1.
Laten! za'ji alien: bedenken, dat evenltueele
verzuim-en niet opzettelijik gesch'ied- zijn.
Met is nu eemnaal niet mogelijk all-es uit-
voerig te beschrijvenj en wanneer wij: 'hieron-
der een- zoo ruim mogelijk overzieh-t van ver
schillende eta 1 ages geven, d-an is dit sleehts
een korte beschrij-viing van: wat ons op onzen
uiteraard viuchtiigca rondgang in het bijzon
der getroffen heeft.
In den schoenhandel1 van den heer Van
Dijk nxaakt een praicht van ean levensgiwten
Indiaan reclame voor het bekende merk
mocasBinst-sohoenieni.
De f-irma Hildering heeft een prachtsor-
was.
Cathy was op heeterdaad- betrapt dat ze de
nesfen van de koihoenders leeghaa-lde, ten
xninste ze opjoeg.
IDe (Heights was land van1 Heathdiff en hij
maafcte de stroopster een standj je.
„lb heb er geen- gepakt, n-och er een- gevon-
den," zd ze, toen ik naar ze toezwoegde, ter
wijl1 ze haar handen uilsp-rddde tot staving
van- (je beweriixg. „Ik had- de bedoeling niet
ze te vangexi; maar pap vertelde inij: dat «r
feier groote hoeveelhfldta wu«x, m ik
lan-gde de eieren1 te zien."
Heathdiff -keek naar mij: met een boosaar-
digen glimlach, die zijn bekendhejd met het
gezelsehap en- bijgevolg ziin kwaadwi-llighdd
uitd-rukiie, en woeg wie „papa" was.
„Mr. Linton van Thushecross -Grange,"
an-twoordde zij.
„I3c diacht al, dat tt mij niet kende, anders
zou u niet -op die manier gespnoken hebben."
„U denkt dus, d-at papa hocg- geacht en
geresp-ecteerd wordt?" zei hij sarcastisch.
„En wie bent u?" vroeg Catharina, terwijl
ze den- spreker nieuwsgierig aanstaarde.
„Dien man- heb ik vroege gezien. Is hij uw
zoon
Zij! wees op Hareton, de -andere persoon, die
door" die toevoeging van twee jaar bij, zijn
leeftijd xu'ets anders dan- meerdere difcte en
krachit -gewonnen had; hij scheen even- ruw en
lomp als ooit.
„iMiiss Cathy," viel 5k in de rede, „fcet zal
welda drie uur rijn in plaats van een- dat we
uit zifn. We moeten werkelijk terug."
„'Neen, die man- is mijn zoon niet," ant-
woorde iHeathcliff, terwij'l hij mij op zij duw-
de. „Maar ik heb er een, en u hebt hem ook
vroeger gezien; en1 -hoewel nw verzorgster
zoohi 'h-aast heeft, denk ik dat zoowel u als zij
gebaat zou zijn bij die rust. Wil u m-aar dit
stukje jh-ei afslaan ea mijn huis binnen gaan?
U zult door die rust vroeger thuis komen; en
u zult vriendelifk ontvangen worden."
Ik fluisterde Caiharina toe, dat zij in -geen
yeval het v-ooratel moest inwilligener wat
km aaa.
VorU vwvalgd.
CODKAHT
MBWUMmumilH
