DAGBLAD VOOR ALKMAAR EN OMSTREKEN.
k*. m
Honderd Tier
ch tfwintigst© Jaargang
1922.
Fenilleton.
Stormachtige hoogten.
Ecoiomlsobe zwerftocbten.
Aboimementsprljs bij vooruitbetallng per 3 mAanden fv2.—fr. per post f 2.50. Bewijsn. 5 et. Advertentiepr. 25 ct. p. regel, grootere letters naar plaatsrnlmte,
Brieveu franco N.V. Boek- en Handelsdr. v.h. Herms. Coster Zoon, Voordam C9, Tel. Admlnlstr. No. 3. Redactie No. 33.
DINSDAG Dlrecteor0. H. KRAK. UoofdmlaeicurTJ. N. AftJBMA jq SEPTEMBER
Uit onze Staatsmachine.
De Qrondwetten. 1.
(Nadruk verboden).
Als de Staten-Generaal weerbijeenkomen,
zal een van de eerste niet-periodieke werk-
zaamheden zijn, het in behandeling nemen
van de voorstellen tot wijziging' van de
Grondwet. Nu liebben de nu aanhangige
voorstellen tot Grondwetsherziening wel niet
veel belangstelling kunnen wekken bij de
meerderheid van de natie, maar dat neemt
niet weg, dat zulk een herziening een zaak
van hoog gewicht is, althans kan zijn; want
de Grondwet regelt de verhouding van het
volk tot de regeering en die verhouding is
door achtereenvolgeude grondwetten herhaal-
delijk sterk gewijizigd, Dat kan alleen aange-
toond worden door een ovcrricht van de wij-
zigingen, die sedert 1913 in onze Grondiwet
zijn aangebracht.
Het koint ons van belang voor daarop op-
merkzaam te maken, vooral pok omdat van
ziekere zijden nog wel nu en dan diklce woor-
den als tirannie en willekeur gebruikt wor
den, wanneer er sprake is van jiandeiingen
der regeering. Al is het beste mogelijk, dat
nu en dan iets gedaan wordt, flat niet ten
voile de goedkeuring van een onbevooroor-
deelde kan wegdragen, men mag toch niet
vergeten, dat onze Grondwet en haar prak-
tijk in ruime mate de middelen aangeven om
willekeurige handelingen van de regeering
tegen te igaan en dat dus, wanneer die voor-
komen, eerder nog dan de regeering do volks-
vertegenwoardiging een verwijt treft.
De terste constitutie van beteekenis na het
herstel van onze onafhanfcelijkhedd was die
van 1814. Wij stippen daaruit enkele punten
aan.
De macht van den vorst was groot en wei-
nig omschreven. De vorst regeert naar eigen
lust, want van ministerieele verantwoorde-
lijkheid is geen sprake. De vorst is vrij in het
sluiten van tractaten en heeft het opperbe-
6tuur over leger, vloot, kolonien en geldmid-
delen.
Er is een kamer van vertegenwoordiging,
die bestaat uit 55 leden, welke gekozen wor
den door de Provinciale Staten. Deze worden
zelf gekozen door de ridderschap en de ste-
dien; maar die stedelijke besturen worden zelf
gekozen door kiescolleges, waarvan de leden
warden aangewezen door kiesbevoegde bur
gers. Er warm dua 4 trappen van verHezin-
gen eer de Kamer _van vertegenwoordigers
was samengesteld. Een vierde deel van de le-
den fcon van adel zijn; er werd vergaderd
met geslotem deuren. Er waren twee rijksbe-
grootingen, waarvan de eene (voor vaste uit-
gavm) altijd durend was en de andere (voor
wisselende uitgaven) voor 6en jaar gold.
Mm zal inzien, dat de invloed van het volk,
als zoodanig, zeer gering was. De revolutie
had de macht in handen gelegd van het volk
en in 1913 had ons volk die weer overgedra-
gm aan Willem I, die onbeperkt heerscher
werd, al was er dan iets, dat constitutie werd
genoemd. De latere jarm warm em aan-
houdmde strijd, in verschillenden graad, van
het volk om zijn invloed te herkrijgen, maar
daarvoor was belangstelling m deelneming
noodig en die ontbraken nog lang.
In 1815 moest ten gevolge van de vereeni-
ging met BelgiS de grondwet herzim wordm.
Een commissie van 24 leden (12 uit Noord-
en 12 uit Zuid-Nederland) bereidde die voor
onder presidium van Van Hogendorp.
In de Grondwet van 1815 wordt de macht
des Konings eenigszins beperkt.
Het tweekamerstelsel wordt ingevoerd m
de Kamer van vertegenwoordigers wordt
Tweede Kamer. Daarvoor vervalt de aan-
duiding, dat de adel daarin een eenigszins be-
voorrechte plaats heeft. Die Tweede Kamer
Naar het Engelsch van' Emily Bronte,
door W. A. C. van Sirica
66)
„Nleen, zeker niet! neen, zeker met!" ant-
woorde ik met beslistheid. „Dan zou hij aan u
schrijven en er zou nooit em einde aan de
zaak komen. INIeen, Miss Catharina, de ken-
nis moet geheel afgebrokm zoo verwacht
papa het, en ik«zal zorgm1 dat het zoo ge-
ibeurt."
,,'Maar hoe kan een klein briefjebe-
gon ze weer, terwijl ze me smeekend aanzag.
„Stilte!" viel ik baar in de rede. „We zul-
len niet met uiw kldne brief jes beginnm. Ga
in bed."
Zij: keek smijl heel ondeugmd aan, zoo on-
deugendi, dat ik haar eerst niet goedennacht
won kussm; ik dekte haar toe m1 sloot zeer
misnoegd1 haar deur, maar half weg kreeg tk
berouw. Ik keerde zacht terug; daar zat de
juffirouw aan de tafel met em stukje wit pa
pier voor zich m een potlOod in haar hand,
dat ze schuldig biji mijn bixmenkonim aan het
gezicht onttrok.
„U zult niemand krijgen om! dat te bren-
gem, Catharina," zei ik, „als n het schrijfit; m
voor heden zal ik uw kaars uitdoen."
„Ik zette den domper op den vloer m ont-
ving terwijl ik dit deed een1 Map op mijn
hand en een gemelijk „d"wars schepsel P Ik
verliet haar torn weer, en zij: school den gren-
del voor in een van haar ergste gemelijkste
buien.
Do brief werd voltooid m naar ztijlnl bestem-
zou voortaan 110 leden tellm, die gekozen
werden volgens de regelen van 1814. De
Eerste Kainer zou 40 tot t>0 leden hebben, die
door den Koning als zoodanig worden aan
gewezen. Die Eerste Kamer is dus meer em
adviseerend lichaam voor den Koning, dan
een vertegenwoordigeud lichaam voor het
volk. En de Tweede Kainer had ook weinig
invloed, oindat zij het recht van ammdement
niet bezat en dus de wetsivoorstellea en de be-
grooting in hun geheel moest aannemen of
verwerpen.
In plaats van de wet traden Koninklijke
Besluiten, waarbij dus vrijwel de z.g. volks-
vertegenwoordiging was buitengesloten. De
eeuwigdurende begrooting van gewone uitga
ven werd veraoderd in een tienjaarlijksche,
maar er werd al het mogelijke gedaan om
zooveel mogelijk buitmgewone uitgaven on
der de gewone te rangschikkm, zoodat bijna
alle toezicht op hei financieel beheer ontbrak.
De Koning was oppennachtig en wie zich
verstoutte zijn meeuing tegmovor dm Koning
staande te houdcn, werd uit 's lands dienst
ontslagen. Met Van Hogendorp geschiedde
dat reeds in 1816.
Het inkomen van den Koning werd op 2,4
millioen bepaald.
De wijze van optredm van den Konipg en
de iavloedsbeperkmg van het volk zouden
zeker tot verZet hebbm geprikkeld, wranneer
bij het volk het besef had bestaan, dat het tot
mederegeeren in staat was. Dat besef kwam
eerst later.
Tom Belgie zich afscheiddle en die afschei-
ding haar beslag kreeg, was weder een her
ziening der Grohdwet noodig in 1840. Be-
langrijk was die herziening niet. Het Rijk
werd verdeeld in 11 provincien en niet 10,
doordat Holland in tweeen werd gescheidm.
Er kwam een bewijsje van ministerieele ver-
antwoordelijkheiti. lie twee begrootingen (sea
voor 10 jaar m een jaarlijksche) wordm ver-
vangen door em twcejaarlijksche zonder
splitsing m het inkomen van dm Koning
wondt teruggebracht tot 1.5 millioen.
Het aantal leden van de Tweede Kamer
wordt gebracht op 58 en dat van de Eerste
Kamer daalde tot 20 a 30 in verband met de
geriagere bevolking van het Rijk na de af-
scheiding van Belgig. Bovmdien moest de
zuinigheid worden betracht, daar het met den
financieelen toestand treurig gesteld was.
Al was door deze grondwetsherziening
eenige verruiming gekomen, zij .voldeed aan
gem der parhjen, noch aan de vooruitstre-
vmdm (liber alen) onder Thorbecke, noch
aan de conservatieven of gematigdm. De ge-
beurtenisseni elders, van 1848 hebben den
stoot gegevm tot em ingirijpende berziening,
waardoor een Grondwet ontstond, welker be-
ginselen in hoofdzaak aog geldm. Daarover
em volgmde maal.
IDE HANDEES- iEN VEiRK'EERSPOEI-
TIEK.
III.
De vorige maal zijni wij blijven steken bij
het begrip „betalingsbalans". Deze is veel
omvattender dan de „handelsbalans". Deze
laatste tech geeft slechts erne ppstelling van
de mutaties in en1 dtoor den h an del veroor-
zaakt, ini de „betal.ingsbalans" zijn alle vor-
deringm en schulden opgenomen, dus ook
de vereffening van vordenngen en sdiulden
wegems verkochte effecten, wegens diensten,
bewezen als vrachtvaarder, tusschenpmsoon
of hoe dan ook, wegens kapiitalm aan het bui-
tenland geleend, welke laatste post vooral
sinds den oorlog 1914'18 aanzienlijke in
vloed' uitoefent op dm stand der betalings-
balans. Verder vindt men daar nog op vorde-
ringm of schuldeo voor rente en dividend
voor kapitalm aaj^buitenlandsche mogend-
ming gebracht door iemand uit het idiorp, die
melk haalde: maar dat kwam ik pas eenigen
Cjd daama te wetm. Weken gingm voorbiji
en Catharina kreeg haar goed huaneur terug;
hoewel ze er wondarlijk van' ging houdm om
in haar eentje in lioekjes weg te sluipen; en
vaak, als ik plotseling bij: haar kwam, wan
neer ze las, plachl ze te schrikkm en zich over
het boek te buigen, met het blijkbaar verlan-
gen om het te verbergen; en ik ontdekte ran-
deni van losse papiertje, die buiten de b laden
uitstaken.
Ze ging ook de grap uithalen om vroeg in
dm morgen beneden te komen en in de buurt
van dte keuken te hangen alsof ze de komst
van het een of ander verwachtte: m ze had
em Heine lade in em kabdnetje in de biblio-
theek, waar ze urm lang haar tijd bij! zoek
bracht, en waarvan ze met bizondere zorg
dm sleutel verwijderde als ze het verliet
Ems, torn ze deze lade onderzocht, merkte
ik dat de stukken speeslgoed en de snuisterijen
die er nog onlangs dm inhoud van vonnden,
in stukjes gevouwen papier warm veranderd.
Mijn nteuwsgierigheid m argwaan waren
opgewekt; ik besloot em kijkje in haar ge-
heimzinnige schatten te nemen; daarom zocht
en vond ik spoedig, laat in den avond, zoo-
dra zij; als mijn meester veilig waren, tusschen
mijn liuisslcutels er em die in het slot paste.
Tom ik het geopend had, ledigde ik dim ge-
seelen inhoud in mijn schort en nam ze tnee
am ze op mijn gemek in mijn eigen kamer te
onderzoeken. Hoewel ik niets anders kon dan
argwaan koesteren, was ik toch nog verrast
toen. ik ontdekte dat het een massa carrespon-
dentie was het moet em bijna dagelijksclie
geweest zijn 1 van Linton Heathcliff, ant-
woorden op briefjea dte ziji had gestuiurd. De
heden geleend reap, in buitenlandsche on-
deiiimingcu belegd. De tekorten op de be-
talingsbalausen van diverse West-Europee-
sche staten! zijn maar geperpetualiseerd
eeuwig gemiaakt, dus uitgesteld,) omdat
de enormie staatschulden toch elke kans op
em1 sluitmdmiakm verhinderen.
Er zijn indferdaadi menschen, die de beta-
lingsbalans laten dienen ter verklaring van
de goud- mi zilver-bewegingm tusschm de
verschillende landm. Tea grondsl^g aan
hunne beschouwing ligt eene theorie, volgens
welke iedere venneerdering van invoer van
buitenlandsche producten noodzakelijik de
strekking heeft om muntmetaal uit te voeren,
en- iedere venneerdering van hinn'enlandsche
productie van goederen bestemd voor de we-
reldmarkt, noodwendig invoer van edel mc-
■taal zal teweegbrmgen. Soortgelijke werkin-
gen worden toegekend aan rentebctalingen.
Wij hebben echter gelegenheid gehad op
te merken, dat die „balansm" eigerdijk slechts
fictieve opsteliingen zijn (immers practisch
zijn ziji nooit zuiver uit te voeren), en dat
goudinvoer in em land daar hooge prijzen
bewerkt, met het gevolg, dat de buitenland
sche concurrent met succes zal kunnen impor-
teeren, niettegenstaande alle rechten. Daar-
door wordt de betalingsbalans dan weer min
der actief, de prijzen dajen, en zoo is een
streven bemerkbaar, orn dm equatieprijs, d.i.
een rustpunt, waar vraag en aanbod elkandex
precies opheffen, te bereikea.
Vorderingen
'Uitvoer 455 millioen; rente, dividend,
vracbten, commissie enz. 25 millioen. Totaal
480 millioen.
'Schulden
Invoer 400 millioen; invoer effecten, enz.
50 millioen invoer edele metalea 30 iniiliom.
Totaal 480 millioeni.
De djfers op zichzelf zijn gefingeerd en
men heeft natuuxlijk veel meer posten op eene
„werkelijke" betaliagsbalans, maar iedere
aariidiachtige lezer zal omnidaellijk uit dit een-
voudige staatje zicn, dat de ,^iandelsbalans"
slechts een onderdeel vormt van de „betalings-
balans". Tusschen de in- en uitvoeren van em
land bestaat een allernauwst verband, em
verband, hetwelk zich niet noodzakelijk be-
hoeft te opmbarm in erne gelijkbeidi tusschen
beide, maar hierin, dat hooge rechtm (dus
invoerrechtm b.v.) geme verminldering kun
nen brengen in de erne, zonder dat noodzake-
lijkerwijze ook de andere vexmindert. En
waafuilt spruit dat voort? Onderstellm1 wij
ems, als in bovenstaand voorbeeld, dat een
land jaarlijks goederen invoert ter waarde
van 100 millioen, meer effecten van het bui-
tenilandi koopt dan het daaraan* verkoopt ter
waarde van 50 millioen, en goud m zilver
noodig heeft ter voorzieuing in de toenemende
behoefte ter waarde van 30 millioen. Onder
stellm wij{ verder, dat het voor vrachten, com'-
missieloon, inteest, dividmd, e. d. 25 mil
lioen! op het buitenland te vorderen heeft, dan
zal de goederemuitvoer van dat land1 gemid-
deld1 jaarlijks 455 millioen moeten wezm.
Worden nu door hooge invoerrechten de im-
porten met x millioen verminderd, dan1 zullen
ook de uitvoerm x millioen kleiner worden.
Men meene vooral niet, dat iedele
metaien worden in- of uitgevoerd, „ter
vmevening van een saldo", of „om de beta-
lingsbalans ite dom sluitm". Gemakshailve
heb ik dit in de vroegere artikelen aangeno-
miem, wij zjjn thans echter zoo ver gevorderd,
dat het niet moeilijk zal zijn in te zien, waar-
omi die vroegere veronderstellmg onjuist is.
iWil mim em „betalingbalans" opstellm,
dan zou men dat als volgt kunnen doen:
Twee landm leveren elkander goederm tot
een gelijk bedrag; tot die, welke het eene land
levert, behoort jaarlijks voor a millioen aan
suiker. VerMaart men dim suikeruitvoer, cs
eerst gedateerde waren onbeholpen m kort;
gaandeweg echter groeidm ze tot lange miin-
nebrievm, dwaas, zooals de leeftijd van' den
schrijver natuurlijk maakte, maar toch hier m
daar met trelqes waarvan ik dacht dat ze aan
em meer ervaren bron ontlemd waren. Som-
mige er van troffen mij: als bijzonder vreemde
mengsels van vurigheid en platheid; ze be-
gonneni met sterke gevoelens en eindigdmi in
den gekunstelden, langdradigmi stijl dim em
schooljongen gebruilcm zou tegeuover een
ctenkbeeldige, onstoffelijke geliefde. Ik weet
niet of ze Catharina voldeden of niet; maar ze
schenen mij volkomen waardelooze rommel
toe. Nadat ik er zoo veel als ik geschikt oor-
d'eeldte gelezm had, bond ik ze in em zakdoek
en legde ze opzij, terwijl ik de leege lade weer
sloot.
Overeenkomstig haar gewoonte kwiam1 mijn
jionge meesieres vroegtijdig naar bmedmi m
bezoclit de keuken; ik zag dat ze naar de
deur ging bij! de aankomst van em zekeren
kleinm jongen m terwijl de melkmeid zijn kan
vulde, stak ze iets in die zak van zijn buiis, m
haalde er iets uit.
„Ek liep dm tuin om en wachtte dm bood-
schapper op. Hlij vocht dapper om het hem
toevertrouiwide te verdedigen m we lieten de
melk tusschm ons weg loopen maar ik slaag-
de er in, hern dm brief te ontnemm m terwijl
ik hem met emstige gevolgm dreigde als hij
nie regelrecht naar huis ging, bleef ik ondier
dm muur en las miss Cathy's liefhebbend op-
stel door. Het was eenvoudiger m welspreken-
der dan dat van haar neef; heel aardig m
heel onnoozel. Ik schudde mijn hoofd en ging
nadmkendi het huis binnen.
Oaar het ee regmachitige dag was kon ze
zich niet verstroomn met in het park rond e
stelt mm zijne oorzaken in het licht, zoo zegt
mm, dat hij dient om de betalingsbalans tus
schm die twee landen sluitend te maken. In-
derdaad, de betalingsbalans zou niet sluiten,
indim de suikeruitvoer achterwege bleef, m al
het andere onveranderd werd gelaten, jnaar
dit zelfde kan men met evenveel recht bewe-
ren van alle andere goederen.
ttemengd Nieuws.
EIEIN1 MEESTERtlJK'E EA'NIDHNO.
(Van het I. C. A. R. terrein wordt over het
ongeval van Lt. Jongbloed gemeld:
De eerste die ornhoog ging was luitmiant
jongbloed. En wat deze te zlm heeft gege
vm behoort goed beschouwd tot de beste din-
gen die de 1. C. A. R. heeft voortgebracht,
al will dat niet zeggen, dat wij hetzelfde
graag nog eens zouden beleven. Maar zeldcn
zal toch em militaire ylieger gedwongen zijn
geweest iets dergelijks te vertoonen, dat ten
slotte als em propaganda voor het luchtvex-
keer beschouwd kan wordm.
ILuitmant Jongbloed had al eenige van de
thans algemeen bekende verrichtingen in de
lucht ten beste gegevm; toen hij, op geringer
hoogte dan hij vermoedelijk dacht, een loo
ping miaakte. De sterke wind drukte daarbij
zijn Fokker-jager neer, met het gevolg dat
het onderstel van de machine, torn deze uit
de duikeling weer in de horizontalen stand
kwam, met de wielen hard op den grond
sloeg. iDe bekwamle vlieger behield op dat
zeer gevaarlijke oogmblik volkomen zijn to-
genwoordiigheid van geest. !Het reohter wiel
werd afgeslagen en het geheele onderstel
schuin om hoog gedrukt, maar luitmant
Jongbloed had het toestel vast in de hand,
vloog door en steeg alsof er niets gebeurd
was. De ontsteltenis was plotseling alge-
meen. Men was al geschrokken van den
harden! scbob op dm grond al zullen zeer
veleni niet venruoed hebbm, hoe gevaarlijk
voor dm vlieger dat oogenblik was, maar
torn het Vliegtuig weer eenmaai veilig in de
lucht was, begreep toch iedereen, dat er nu
steaks onherroepelijik iets moest gebeuren, m
de opgewondenheid eni de spanning namen
steeds toe. De heer d'e Veer loste emi waar-
sdhuwingssehot mi de heer Plesman rende
het veld op mi riep zooveel mogelijk per&oneel
en vliegers, om 'zich over het veld te vexsprei-
dien' en den vlieger dadelijk behulpzaami te
kunnen zijn. En men vroeg zich af, men,
giste, wat deze dom zou, wat hij: dacht, of
hij wist in welke situatie hijl verkeerde. iHoe
dan ook, er moest iets gebeureni en dat iets
zou spoedig genoeg plaats vinden. De kal-
me, ervarm vlieger, die daar rond bleef snor-
rm, wist dat blijkbaar ook, en| het was een1(
zonderlinge toestand, daar een mensch te
zien vliegen met de absolute zekerheid, dat
em behoorlijke terugkeer op dm aardbol uit-
geslotenl was, dat het wellichlt van het toeval
zou afhangm. of er steaks weer eeni ongeluk
op het I. C. A. R. gebeurd zou zijn. In ang-
stige spianning, volgden alien het vliegtuig.
Luitmant Jongbloed kwam llager, zette den
motor af, daailde, dreef over het grasveld,
lager en! lager, tot hiji eind'elijk, de vaart zoo
veel mogelijk gemindepd, dmi grond raakte.
Angstige kreten, het toestel valt wat schuin,
stdekt dmi staart ornhoog, waggelt even m...
blijlft met dmi kop op dmi grond staan., Van
alle Jcanten snelt mm toe. De heer Jongbloed
stapt uit en loopt een poosje later een siga-
ret te rooken.
Emi meesterlijke landing, die in elk geval
twee dingen, heeft duidelijk gemaakt, n.l.,
dat eeni Fokker toestel een duchtigm: stoot
kan velen, zonder onklaar te geraken eni ten
tweede, dat e'eni bekwame vileger, die zijn te-
genwoordigheid van geest behoudt, in staat
is, in dergelijke netelige omstandigheden
toch veilig te landm. En hoeveell kracht er
dwalen dus nam ze na afloop van haar mor-
genstudies haar toevlucht tot den tooost van
de la. Haar vader zat aan de tafel te lezen m
ik hd met opzet wat weric gezocht aan eenige
losgetornde frnjes van het venstergordSjin, ter
wijl ik m n oog bij voortduring op haar han-
delingm gericht hield.
iNboit drukte een vogel, die terugvloog naar
een geplunderd nest, dat hij tot den rand toe
xol met sjilpende jongen gelaten had, een vol-
maakfer wanhoop uit in zijn angstig ge-
schreeuw m gefladder, dan zij: met haar en-
kel „0en de veranderimg die haar zooevm
nog vroolijk gelaat onderging. Mr. Linton
keek op.
„Wat scheelt er aan, lieve? Hieb je je pijn
gedaan?" zed hij1.
Zijn toon en blik verzek-erdm haar dat hij"
de ontdekker van den schat niet geweest was.
„Nfeeni papa!" hijgde ze. Ellen! Ellen!
Kom boven ik ben niet wel
fb gehoorzaamde aani haar oproep m ver-
gezelde haar buiten de deur.
„0, Ellen! jiji hebt ze gmomm," begon^ze
onmiddellijk, terwijl ze op haar knieen viel,
torn we met ons beideui waren opgeslofien. „0,
geef ze mij' en ik zal het nooit, nooit weer
dom1! Zeg net niet aan papa. Je hebt' het niet
aan papa verteld, Ellen? Zeg, dat je dat niet
hebt! Ik ben heel ondeugmd geweest, maar ik
zal het nooit meer dom!"
lEirnstig en Strang verzocht ik haar pp te
staan.
-„Zoo, zoo," riep ik uit „he(! schijnt, dat u
tamelijk ver weg bent, Miss Catharina: u
moogt er u wel voor schamm Em1 mooi
ronuneltje, dat u in uw vrije urm bestudeert,
dat is zeker. Wel, het is goed genoeg voor
den diruk! En wat dmkt u, dat de meectar
nog zit achter zulk eeni toch klem toestel, al
is net bijna uitgeloopen, bleek: wel daaruit,
dat de erne lielft van de schroef geheel in dm
grond zat. Misschieni vertelt dit geval tevenis,
dat em vliegtuig te veel aan het landingsge-
stel is overgeleverd als dit defect geraalct.
Maar dat is emi kwestie voor de deskundigm.
'Luitenant Jongbloed vertelde op de
ongekunstelde manier, die vliegers eigen is,
dat iiij em flinkmi douw had gekregen, maar
dat hijl niet wist, dat hijl eeni wieli kwijt was.
Hij zag echter hot linker wiel boxen) dem on-
sten velugel uitstekeni en hij: moest daaruit
dus opmaken, dat het landingsgestel leelijik
scheef stond. Hij] was toen blijven doorvlie--
•gen tot er wat menschen op het veld waren
m hij: had zijn riemen, gekruist en vaster
aangehaald eni den: valhoed stevig op het
hoofd gedrukt. D'aarna had hijl zich opge-
rold' zooals de heeren dat noernen, hetgeem
wil zeggm' dat hij de knieen had opgetrok-
keni en zooveel mogelijk in elkaar was gaan
zitten. Toen was hiji gedaald met de gedach-
ta: daar gaat-ie over denl kop. En dat geeft
nietsi, vertelde hij: er geruststellendl bij1. Van
het waarschuwingsschot had hij niets go-
hoord.
Die jury is vermoedelijk zoo geschrokken,
dat ziji er niet aan heeft gedacbt, dat deze
landing ongetwijfeld de meest. bekwame van
den wedstrijd was. Zij' had waarschijnlijk ook
niet op dit soort landingen gerekend.
Emi van de Franschen deelde naar aanlei-
ding van hef gebeurde nog mede, dat tal
van de beste Fransche vliegers (hiji noemde
em aantal namen) het leveni verloren heb
ben, doordat zij' te laag bij: dm grond loo-
pings maaktm.
MI DDE L E EUWSCFIE BEOANDELING.
Het Volk schxijift:
Dat in het algemeen de behandeling van
gevangenlen belangrijk beter is geworden
dan ze Vroeger was, wordt algemeen! erkend.
Maar dat nog wel em's zeer onmenschk'indig
en uiterst wreed wordt opgetreden, kan blij-
ken uit wat zich nog heden met em gehT.er-
neerde in de Scheveningsche strafgevangmis
afspeelt.
IHet betreft gevangme 164, em jongeman,
niet voor de eerste maal veroordeeld wegens
diefstal. Iedereen die met den man in aan-
rafcing komt, weet dat hiji niet normaal is.
Voortdlurmd spreekt bij onzianige taali m
ook uit door hem gescbreven brieven blijkt
duidelijk dat mm! hier heeft te doen met
iemand die in geen geval geheel toerekenbaar
is. 'Hij weigert iederem arbeid, doet nagenoeg
niets anders dan op z'n bed liggm of in de
stoafcel zittm. Het aantal dagen mi nachten1
die hij in de strafcel dooibrenigt is schrikba-
rend groot. Nog pas weer is hijj door het
Kollege van Regenten gestraft met 14 dagm
celstraf, om den andereni dag op water en
brood. 'En al die straffed hebben niet het
miins'te resultant. Als hij weer ui't de strafcel
loa is, ligt ie weer. op bed. Dat gaat nu al
bijna een pjaar zoo voort, en in zijn eersten
shtoaftij'd (em paar jaar terug) ging het
precies zoo.
Moet dat zoo blijven gaan?
(Wiji hebben sterk' dent indruki dat die Direle-
teur der 'Strafgevangenis, wien menschdijke
m moderne opvattingen inzake gevangenen-
verpleging niet vreenm zijn, van rraeening is
dat deze man ni'et in een gevangenis thuis
hoort. Doch de zwakke kant van dezenl direk-
teur is, dat hij rilt voor het kollege van Re
genten. En dat kollege is van .een zoo midi-
deleeuwsche stempel dat het waarschijnlijk
zelfs de afschaffing der gruwelijkste falter-
werktuigen beteeurt.
Dat echter, ondanks deze afschaffing, nog
onder het regiern van dit kollege gefolterd en
gemarteld wordt, blijkt uit de behandeling
die deze niet geheel toerekenbare gevangme
denkan zal als ik het hem laat zien? Ik heb
het hemi nog niet getoond, maar u moet niet
darken, dat ik uw belach'lijke geheimen zal
bewaren. Schaam uEln u moet begonnen zijn
met zulke dWaasheid te schrijven: ik weet ze
ker, dat hij' er niet aan gedacht zou hebben
om1 te beginmen."
,,'Dat is niet waar! Dat is niet waar!
snikte 'Cathy, dat haar hart bijna brak. „Bc
dacht er gem oogenblik aan hem lief te heb
ben tot
,,'Liefhebben1riep ik utt, zoo verachtelijk
ials ik het woordi maar kon uiten. „Lief heb
ben! Hoorde iemand ooit iets dergelijks! Ik
zo uevengoed kunnen gaan vertellen, dat ik
den molenaar liefheb, die eens in het jaar
komt arm ons koren te koopen. Werkelijk, een
laardige liefdeEni de beide keeren samenge-
nomen h'eb u Linton nauwelijks vier uur in
uw lezen gezim! Niu hier is de 'kindierachnge
rommel. Ik zal er mee naar de bibliotheek
gaan eni we zullen zien wat uW vader van
zulk liefhebben zegt."
Ze greep haastig naar haar kostbare brie
ven, maar ik liicki ze boven mijn hoofd, en
torn1 barstte ze uilt in verdere waanzinoige
smeekingen1, dat ik ze zou verbr anden alles
liiever dan ze te laten zien. En daar ik stellig
evenzeer geneigd was te lachen als om te be-
rispen1 "want ik hield het alles voor meisjes-
achtige ijidelheid gaf ik ten slotet in zekere
mate toe en vroeg:
Als ik er in toestemi ze te verbranden, wil
u dan vast em stellig beloven om noch een'
brief weer te zenden of te ontvangm,.noch! een
boek want ik merk, diat u hem boeken ge-
stuurd hebt noch lokkea haar, ncoh ringen,
noch speelgoed?"
WosKte vem»l0d.
