Alkmaarsche Courant
Zevengesternte.
Donderdag 28 November.
Bfyzonderheden betreffende
„Pro Seiectute".
FenilletQifL
Rechtzaken.
277.
1922.
Honderd Drle en Twintigste Jaargang,
HINDERWET.
B-U ROE M EEiSTER en WETHOUD'ERS
van ALKMAAR brengen ter algemeene ken-
nis, dat ^eden op de geme erte-secr etarie ter
ter inzage is gelegd bet aan hen ingedieude
verzoek met bijlagen van de fa. VAN PUT-
TEN OORTMEIJER, gevesitigd alhier,
om vergunning 'Hot bet uitbreiden van een
druk'kerij door bet bijplaatsem van een
electro-motor van 3 P.K., in het perceel
aGBTERDAM, wijk E no. 26.
v Bezwaren. tegeni deze uitbreiding kuuneni
worden ingediend ten raadhuize deze: go- j
meentie, monideling; op '6 December a.s.
's voormiddags te elf en! schriftelijk: vodr of
op dien tijid. Gedurende drie dageni voor ge-
melden dag kunnen de verzoeker eni hiji die
bezwaren heeft ingebracht op de seeretarie
dezer gemeente van de terzake ingekomien
schrifturen kerilnis nemen.
Alkmaare, 22 November 1922.
B'urgemeester en1 Wethouders voormoemd,
W. C. WiENDBLAAR, Voorzitter.
OQN'ATH, 'Secretaris.
'HINDERWET.
IBUR'GEMiE ESTER en WETHOUDERS
van ALKIMiAAR' brengen ter algemeene ken-
nis dat ziji bij hiua besluit van heden vergun
ning hebben verleend aan
H, ELFRINO, alhier
tot het uitbreiden van een bakkerijl door pla at-
sing van een electro-motpr van 2. P.K. tot
het in beweging brengen van een deegkneed-
machine in het perceel QROOT NlEUW-
LAND, wijk D. nor. 35.
Alkmaar, 21 Nov. 1922'.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
W. C. WENiDELAAR, Voorzitter.
DQNATH, Secretaris.
Hoe de toestonden hier te Idnde zijn. (Em-
kele aanhalingen uit onze brieven).
a, Ik benl 87 jaar, schrij'ft een oude heer en
gezond, alleen loop ik met eeni krukje. „Lk
kan eeni billiilke vergoeding geven> maar
Vind' gaeni tehuizen. Ik weet geen, uirweg
meer. Ik kan tochi niet gaan zwexveni?"
b. „Zeer gaarne", zoo schrijft een ander „zou
dc een plaats krijgenl in Uw Home. Door
dleni oorlog verloor ilk bijha alles, w.ai ik
in denl loop van jaren met hard werken
had opgespaard. Uit wan'hoop gin-g ik
naar DuLtschland en zwerf nu daar, ver
van al mijn bekenden, in bekrompen om-
standigheden".
C. E'en oud ecbtpaar, een oud-officier en
echtgenoote, reed® lang ten einde raad,
meent eindeilijik buiten a lie verwadhting
geslaagd te zijn. In eeni iinrichting zal een'
plaats voor hem zijn! Diep was bun ont-
nuchtering toen zij vernamen, dat bericht
op eem misverstand 'berustte; zijl warenl air
leeni maar op de lijst der aanvragexs ge-
plaatst en er waren vijfhonderd sollid-
tanten v66r hen!
£11. Eeni d'atae, vroeger in armverzorgende
kringenl veel werkzaam., werdi door den
oorlog van haar inkomsten beroofd. Een
f 800.— 's jaars rest 'haar. Zijl verdient er
nu wat biji a'ls hulp in een pension. Maar
op haar 6'4-jarigen leeftijd kan ziji het
zware work niet langer volhouden. Aan
de toekomst te denlken onder deze omstan-
digheden, durft zij' niet.
e. „Ik eet weinig, dat is waar, oude mensch'en
over de 70 jaar hebben niet veel belhoeif-
teni meer, maar tooh iederen dag eet ik
wat, en d'it moet klaar gemaakt wordenr,
schrijft eeni andere vrouw op leeftijd, we-
duwe van een onderwijizer. „Alle huishou-
dletlijke werkzaamheden wil ik zelf ver-
richten", zegt zij, alleen „den grondi doen"
(wat niu wn tot haar werkzaamheden be-
hoort) dat gaat niet meer-
f. Eeni 70-jarige dame, die van't plan ger
hioord had, schreef aan 'het voorloopig be-
stuur. Naar tehuizen als U wilt stichten
wordt door ontelbare dames reikhalzend
uitgezien. Ik zelf weduwe van een
leeraar heb meer dian twee jaar moeten
zodken om iets te vinden, wat maar
eenigszins geschikt voor mijin toch zoo
geringe! 'behoeften was.
ig. Eeni 6'8r j arige dame meldde zich: aan. Ver-
ledeni jaar verloor zijl haar zuster, met wie
ziji altijd had samengdeefd. Nauiwelijks
haar eerste verdxiet daarover te boven,
verliest ziji door, de debacle in het levens-
verzekexingsbedrijf een belangrijk deel
van haar klein inkomen. Verwanten, waar
zij. inwonem kan, heeft ziij niet meer. Wat
nu?
h. Een 60-j arige dame, doktersiweduwe, door
veel ondervondem leed niet meer zich in
staat voelend eenzaam1 verder te leven, ook
niet meer toekomend met haar resiteud in
komen van 1000, vraagt dringendi de
hulp van „Pro Senectute'. „Ik vexlang
zoo naar wat warmte en naar rust",
sclixijift zij..
i. Sedert twee maanden heb ik niemand meer
op de wereld, die iets voor mil zijn wil,
schrijift een oud-verpleegster. Ik heb nog
maar een klein jaarlijksch inkomen over:
de rente van die enkele effecten, dlie geen
„Ru.ssen" waren of „Oostenrijikers". Na
een leven van hard werkeii en spareni
staat eentzame annoede nu voor de deur.
i Een oude heer, vroeger leeraar M. O.
wiem naar hij zegt, het zoo zwaar va'lt
over zichzelf tie schrijven, vertdlt, hoe hij
't nog wel alleen zou kunnen' volhouden,
als hiji niet verplicht was in zoo'n ellendi-
ge, slecht bckend staan.de burnt te wonen
en in zoo'n armoedig huis. iDat dreigt
hem al zijn levensmoed te ontnemen. em
toch heeft hij dien zoo noodig op zijln 75ste
jaar.
Een 81-jarige dame vraagt een plaats. Zi|
is gezond, maar kan niet goed meer zien.
Verwanten heeft ziji niet meer, wienden
heeft ziji weimige. Eenzaam sukkdlt zij lhaar
leven verder, nu eens in dit goedlkoop pern
sion, dan in. dat. Ziji denkt niet, dat ze't
z6o nog lang volhoudt. Zoo heel dringend
vraagt ziji haar ter wi'lle te zijini!
1. Een doobter van een pradikant, 70 jaar,
volgt met Spanning de bemoeiingen van
„Pro Senectute". iHlaar zoo sombere toe
komst lijkt iets minder duister, als ziji aan
de mogelijikheid dacht, dat zij, met haar
800 inkomen nog wel eens een „tehiuis
zal vinden.. „En dan te denken (zoo
schrijift ze) aan de vele predik'antsdochters
en weduwen in Nederland, die alleen op
haar pensioen aangewezen zijn!"
m. Een 74-jarige dame schrijft, dat zij nu,
alleenwonend, alle huishoudelijk werk zel-
ve moet doen.
Twee oude dames, zusters van. 70 en 73
jaar, women tezamen in een onzer groote
steden. De oudste heeft altoos in de huis-
houding gewerkt en is bijna blind. Door-
dat het kapitaaMje barer ouders (Russi-
sdhe en Oostenrijksche effecten) tot vrij-
wel niets is gereduceerd, moeten ze teza
men van een pemsioentje leven. De jong-
ste heeft wat agenturen, thee, koffie en
chocolade en gaat daarvoor nog op re:s.
De oudste maakt 2oo goed en kwaad het
gaat de kamers aan kant. De jomgste
kookt; soms hebben ze wel eens iemand
als betalend logee. Ze snakken er naar in
het Tehuis opgenomeni te worden, waar-
voor haar inkomsten nog juist toereikend
zijn.
o. Twee oude dames, 80 jaar, kunnen met
langer in hun pension blijven. Zij kunnen
niet meer betalen. De peasionhoudster
heeft het een tijd aangezien, maar kan
het niet volhouden. De oudste, die het
ineeste geld over had, is in een andere
plaats klaar gekomen, idt iszij; heeft een
onderdak zonder eenige hulp of verzor-
ginig en zij! is wat hulpbehoevend. De an
dere weet nog niet wat te beginnen.
Twtee oude dames hebben, toen alles op
was, na een zeer zuinig leven van veel
ontbering de gaskraan open laten"
Std.HH
N. B. Met het oog op publicatie dezer ge-
gevens zijn de details dezer voorbeelden
onder ling verwlsseld, zoodcrt her kenning
van bepaalde personen uitgesloten is.
DwtschlandOostewijk en Zwitserland.
In den aanvang van dit jaar begon in
Duitschlaimd de Vereenilging „die Altershilfe
des Deutschen Volkes" haren arbeld. Zij; wil-
de in alle d'eelen van het groote Duitsehe
vaderland een beweging doen onistaan, die
in het bijzonder den nood der ouden van da-
gen zou lenigen. Zij stdlde zioh daarbij op
het standpunt, dat de zorg vooi' de ouderen
in de tegenWoordige tijdsomstandigheden
geenszins is verzekerd en opende door een
kracbtige propagande de oogen voor het
feit, dat hier veel verzuim moest worden
goedlgemaakt.
Door een goed geleide en' breed opgdzette
actie wist deze Vereeniging, mede door de
n.
Roman door Margaretha Bohmf.
Naar het Duitsch door C. M. de
(Geautorisearde vextaling)..
12)
Nog een kromming van den weg toen
stond het kleine verweerde houtvestenshuis
voor hen. Jareni geleden had- hier zaker een
grootl iefihebber van> bioemen gewoond, want
ofschoon de wirndi hier van .alle kanten1 vnj-
en toegang had, het huisje bleek een echte
bloemenruiker. G ouden regen vormde een
krans om het huis. Een gordijn van witte ro-
zen hing over ieder der zijmuren en een weef-
sel van roode wingerd vormde een roode kap
daarboven met lange afihangende strooken.
Toen zij1 boven waren maakte Maria zich
voorzichitig van Fientje los. Voor het eerst
vond zij de groote aanhankelijkheid van haar
zuster wat kinderlijk. Bij het zien van het
houtvestershuis, kwam' de drootm, dien zij ge-
diroomd had lioKschen waken en' slapen haar
weer voor den geest. IHaar fantasien ma-
men gedeeltelijk vorm en wezen aan: De beir
de jachthonden sprongen blaffend tot haar
op. Daar zat de dikke houtvestersvrouw met
haar grijze haren en frissche wangen op de
steenen bank waar men het beroemde mooie
-uitzicht heeft. Zij wierp haar bfeiwerk neer,
sprong overeind en Hapfae in de handen.
„Neen kijk eens aan, dat is nu een ware ver-
rassingl Mijhheer Peter Zevengesternte
Nteem ami} niet kwalijk, mijnheer de Geheim-
raad
„Neen, neen, net zooals van ouds. Bertha
We zijb iimmers een kermispaar geweest!..."
„Ach Peter! Waar is die tijd gebleven?"
„Ach komi! WiJ zijn imamara altijd jong,
kraditige hulp van,1 de pecs, de bdlangste^
ling walkker te roepen.
In het geheele rijk werden comite's opge-
ridht, welke zoowel de organisatie der pro
paganda ate de hulpverleening zdlve voor
nun rekeninlg namen. Decentralisatie in de
hulpverleening, gepaard gaand'e met cen-
fraal vastgestelde ricfatlijnen, vormden de
leidende beginselen.
Niettegenstaande den nood der tijden en
de jamimeriijke toestanden welke veelal be-
lemmerend1 werkten op een goeden gang van
zaken, vloeiden de bijdragen op zecr ruime
wijze toe. Er werdfen offers gebracht in c!«u
goeden zin des woord®.
Een belangrijke, en niet de meest eenvou-
dige vraag was hier het vinden en behouden
van een waardigem. vorm, waarin deze zoo
kiesche zaak was te behandelen en te pro1
pageeren.
Aanvankelijk heefit men getracht in den
grootsten nood te voorzien door het inridh-
ten van vriendelijke Tehuizen, waar deze
waardige ouderen' een rustoord weridi aange-
boden.
Maar ook in talrij'kle andere vormen werd
hulp geboden. Reeds gelukte het rijksonder-
steuning voor het grootsche pogen, te beko-
komen. Een groote opleving der belaugsM-
ling in het lot der ouderen kon worden ge-
constateerd. In de rijkswetgeving kv/am deze
tot uiting door de venhobgimg van onder-
steuningen, renfcen en subsidies.
Ook in Weenen kunnen wij die gezindheid
opmerken. Opmerkdijk is, dat daar in het
bijzonder de hulp der jeugd wend verkre-
gen. Op ridderiijke wijze sprong zij in de
bres voor die talrijk velen, die lijden, doch
niet klagen.
Evenzoo is in Zwitserland de zorg voor
bejaarde alleen-staande burgers op den voor-
grond gekomen.
Onder- bet parool,,Fur das Alter" word
in alle kantons een doelmatige propaganda
aangevangen. Alle klassen, alle stroomingen
toonden hun warme belangstelling. In den
waren zin des woorda vond hier een natio-
naal werk plaats.
Fraaie doelmatige Tehuizen^ gelegen'heid
biedende voor huisvesting en levensonder-
houd van burgers van alle categorieen too-
nen ons die bffervaardigheid.
ARRONDISSE'MENTS-RECHTBANiK
TE ALKMAAR. j
Zitting van 21 November,
BEDELARiJ.
De 56-jarige grondwerker W. L., gedomi-
cilieerd te Haarlem, thans godetineero, stond
terecbt ter zake dat hiji te Alkmaar op 21 Oc
tober in het openbaar heeft gebedeld.
Bekl. vroeg in de Langestraat den1 agent
j. Mulder om een aalmoes, met het doel op-
gezonden te worden naar een rijksiwerkui-
I 'chting. Hij had geen werk, geen geld en
geen onderkomen. was tot werken in sitaat.
Bekl. was vroeger meermalen' opgezonden ge-
weest.
Het 0. M. vorderde 3 dagen hechtenis en
opzendmg voor deo tijd van 2 jaar en 5
maanden.
Bekl. verzocht direct uitslpraak. Hiji lijdt
aan asthma eni kan niet tegen het leveni van
de cel. Ook had befcl. liever opzenidiing voor
den tijd van 1 jaar en 5 maanden.
(Hij werd daarop direct veroordeeld tot 3
dagen hechtenis en 1 jaar en 5 maanden op-
zending.
VE:R:VALISGHTNO VAN E'EN ABDNINE-
MENlTSKAART HQL.L. SPOOR.
De 42-jarige veazekeringsagent Louis
Jean v. d. T., godomicilieerd te Utrecht, thins
uit auderen hoofde gedetineerdi, stond terecii t
ter zake vervalsching van een abonnemenisv-
kaart ten dienste der Holl. spoorw. maat-
schappij-
Bakil. had de kaart, die gesiteld was teni na
me van een ander, vervalscht door er zijn
eigeni naam op in de plaats te werken. Ook
had hij1 zijn handteekening op de kaart gezet
en bovendien had hij1 de jaartalleni 19I20'-'2I1,
veranderd in 1921-'22. Bekl. erkende het
abonnement vervalscht te hebben maar ont-
kende er gebruik van te hebben gemaakt.
Er was geeni enkele getuige die kon 'bewij-
zen dat hij op het aboiinemenit had gereisd.
(Het abonnemienlt was hiet zijne. Hiji had het
betaald eni meende er op te mogen schrijven
wat hij1 wilde.
In deze zaak werden gehoord 4 getuigen
a charge.
Bekl. had op naam van zekexen Corlier een
miaandabonnem'ent genomen in Nov. 1921.
iDezen naam hadl hij veranderd in v.d. T. en
men moet maar jong widen zijn, Bertha. Jij'
ziet er uit als het eeuwige leven."
„Ja, de lucht hier boven is gezond, en ik
heb noodt reden toifc klagen gehad: Een goede
man, geen zorgen voor zijn brood en een
flinke zoon. Wat wil men meer?"
„Zij heeft gelijk," dacht Cato Braunberg
met een klein tiikje jalouzie in het hart. Een
huwelijk boven zijn stand heeft ook zijn
schaduwzijde.
Daar zou men een lied van verscheidene
coupletten over kunnen zingen. Als zij weer
jong was en van voren af a,ani moest begin
nen, zou ze zich nog eens goed bedenken Of
zij haar ouden hoimaker, den jongen tuin-
man die destijds haar hand had gevraagd en
dien zij heel gfaag modnt, niet liever zou
nemen. Aoh hemel ja! Zij was zoo moe van
't stijgen, dat ze blij was te kunnen uitrusten
en die opdracht van haar man de meisjes geen
oogenblik uit het oog te verliczen, geheel
vergat. Initusschen joeg Inge in den hoender-
hof de kippen en ganzen op, Lodewijk alsof
hij in Maria's geheimen was ingewijl, had
zich van Fientjes arm meester gemaakt, nam
haar mee naar den tuin, aan de zuidzijde
van het huis.
Maria liep het huis om,' zij wilde het tam-
me reetje opzoeken1, waar de houtvester haar
van vfirbeld had. Zou hij thuis zijn? Lieve
Heer! geef dat hij thuis is! Neen, Heilige
Moeder Gods, maak van niet! Neen niet.."
„Hallo!" riep opeens een stem achter haar.
„Juffrouw Maria! Zoo iets bestaat niet en
het gebeurt toch! Ik dadht juist aan u. Heel
ernstig. Zoo of mijn gedachteni u hier kon-
den tooveren. En nu is u juist gekomen, u
staat daar plotseling voor mij."
„Ja, daar ben ik" starpelde Maria. „Ik
ik zoek de reegeit. Wij zijn 'hier met ons al
ien."
„Wacht, ilt Icorn Mat 4an sprong was
de maandkaaif veranderd in een jaar abonne
ment door de jaartalleni te veranderen.
iDe eontroleur Hartogh Koerlander ver-
klaarde dat geen jaarabonnement was uitge-
reikt aan L. J. V. d. T. Wel was een maand-
aboanement ten name van Corlier uStgereikt
maar het was gebleken, dat deize abonnent
niet bestond.
iHiet wias zeer lisiiig van bekl. om een abon
nement aan te vragen voor een1 niet bestaamd
persoon.
Later bad bekl. nog abonnemmten geno
men onder den naami Nico v. d. I".
Bekl. had in de instructie' verklaard dat
geldgebrak er hem toe had gebracht de ver
valsching te plegen, Oorspronkelijk had hij
een abonnementskaart van de maatschappi]
waarvoor hiji werkte, toen dat ophield ha i bij
de vervalsching gepleegd.
Anth. Alb. iBunschoten, eontroleur bij de
Holl. spoorwegmaatschappij, herkenide bekl.
als een man dien hit herhaaldelijk in den
trein had aangdroffen in de 3e klas. Me6r
kon deze bekl. niet verklaren.
De treincontroleur G. J. Wildschut ver-
kilaarde dat bekl. in het bezit was van een
abonnementskaart op het traject Utrecht—
Amersfoort. Maand- of jaarabonnemienitis-
kaart hebbeni dezelfde kleur.
De beer Basserini, hoofdinspecteur Maat-
scliappijl „Gelria", had destijds omtvangen
een aoonnementkaart zuidelijk 2:e klas.
De inspecteur had bekl. in een derde klas
aangetroffeni in het bezit van een algem.
abonnemienitskaart.
Op de vraaig van; getuige hoe hij1 daar
aankwam, zeide hiji, dat hij' reisde voor een
loleermaiker.
Getuige wilde eeni klacht doen tegen bekl.
die hem beleedigde.
'De president haalde de schouders op en
zeidb dat getuige zich dan maar tot die poli-
tie moest wenden. De bekl. zat in't naurw en
men moest zijn woorden niet al te nauw
nemien.
De Officier acbtte de tenlaste gelegde ver
valsching wettig en overtuigend bewezen en
vorderde 2 jaar gevangenisstraf.
Bekl. zeicle de vervalsching te hebben ge
pleegd om zijn vrienden op de proef te stel-
en.
Bekl. had niets meer te zeggen.
VOOR DEN POLITIE-RECHTER.
Middagzitting. -
DIEFSTAL VAN AARDAPPELEN.
De gebroeders G. en Th. van Br., die on-
langs tereciit stonden ter zake dkfstal van
aardappelen, verschenen nu weder voor de
f^ch'th ank
Het O. M. vorderde tegen ieder 3 maanden
gevangenisstraf met 2 proefjaren.
Vonnis: Voor ieder 2 maanden voorw. gev
met 2 proefjaren.
VERZET VONNIS POLITIE-RECHTER.
De Egmonder visscher Corn. B., op 2 Oc
tober veroordeeld ter zake mishandeiing van
zijta dorpsgenoot W. Kok tot 25 boete subs.
25 dagoi necht., is in verzet gekomen, omclac
de verslagen in de pers niet waar zijn. Hij
heeft niet geslagen en geschopt, maar alleen
een slag gegeven. Het is gebeurd na een le-
ziing van dien heer J. Westerhof. Het was
over een bonnetjeskwestie. Overigens erkende
bekl. aan Kok een schop en een klap te heb
ben gegeven. Men heeft hem verduistering
verweten. Dat deed de vrouw van Kok en
daarover is bekl. driftig gewordenmaar hij
heeft geslagen en geschopt omdat Kok zeide:
„je moest terecbtgesteld worden-"
De Officier vorderde bekrachtiging van het
gewezen vonnis.
Vonnis: f 20 boete subs. 20 dagen hechi
DIERENMISHANDELING.
De bekl. Joh. ten Z. te Schagen moest voor
den politie-rechter verschijuen op grond, dat
hij 26 September een paard noodeloos heeft
afgeranseld. Bekl. is niet verschenen. Het
feit heeft plaats gehad ter gelegenheid van de
harddraverij. Bekl. was pikeur en sloeg na af-
loop van een rit zijn paard zoodanig met een
zweep tegen de voorpooten en overige
lichaamsdeelen, .dat verschillende ooggetui-
gen daardoor verontwaardigd waren en aan
gifte van de mishandeiing deden.
Eisch20 boete subs 20 dagen hecbt.
Vonnis25 boete subs. 25 dagen hecht.
WEDERSPANNIGHEID.
Pieter de L., a,fbeidier te Amsiterdam, maak-
iie zich te 'De Ri|p sdhuldiig aan het, in
staat van drcnkenschap verkeerende, de orde
veratoren en werd deswege door den riiksveld'-
wachter Kok uit de herberg verwijderd, waar-
bij' hiji wederspanniigheid pleegde. 'Het is go
beurd in dien nacht van 10 op 11 September,
tijd ens de kermis aldaar.
het raam uit en stond naast haar. ,^.iezoo,
nu zal ik u het dier laten zien."
Ziji liep een beetje verlegen naast hem
voort! Wat was hij forsch! Wat een fiere
houding! Hoe ohgedwongen stond het knap
gevormde hoofd op de schoudersZou er wel
een knapper man wezen op de heele wereld?
Wat was zij toch klein en oabeduidend naast
hem En haar hart begon weer zachtjes een
liedje van verlangen te zingen. Achter den
uitgebloeiden seringenboom aan het tuinhek
lag het omrasterde weitje waarop het reetje
graasde. Torn de jonge man floot, kwa
dier aanloopen en liet zich door Mariia,
naast hem was neergeknield, streelen en lie.
kozen.
„Watz iet het dier er aardig uit! En wat
heeft het lieve oogen!" Onwillekeurig kgde
zij haar gevoelens in de teederheid waarmee
zij het diertje overlaadde
Rudolf 'Ellernbaum1 knielde plotselinig
naast haar neer en zag haar bijna met vrome
aandaoht aan in het fijne met een zacht
blosje overtogen Madonna-gezichtje. „Toeni
u gisteren weg was- kon ik geen smaak meer
vinden in al de pret en ik ging ook maar weg.
Voor het eerst van mijn 'leven was ik op een
kermisdag al om negen uur op den Weiffd-
stein. Den halven nacht heb ik van u go-
droomd, juffrouw Maria."
„En ik van u."
De jonge man ontstelde. Plotseling boog
hij zich tot haar over en kuste haar. ,,Zou u
een wassien engel wezen? O neen. U is een
verrukkelijk menschankind. Kom Maria,
blijf altijd bij mij. Wordt mijn lief vrouwtje,
het houtvestersvrouwtjeZeg wil je?"
Maria sloot de oogen, liet het hoofd je op
zijn arm zinken en knikte. De houtvester uitte
een juichkreet, sprong overeind en hief het
meisje als een veer met uitgestrekte armen
in de hoogte. „Marietje, lieve achat f Nu
maal ik niet meer om hemel en hel, al moch-
ten in een dier sferen bewoners zijn die ons
tegen wilden werken. Wat mij betreft kan Pe
ter Zevengesternte zijn geldzak inzouten, wij
heibbam hem niet noodig. Het houtvestersihuis
is klein. Als ik de voordeur in wil, moet ik
mijn hoed' afzetten en boven stoot ik mijn
hoofd tegen de baiken. Later zal ik mijn
best doen een groote houtvestersplaats te
krijgen. Of misschien koop ik een plaats met
pachtterrein er bij. Mijn vader had hier den
houtvester niet hoeven te spelen. Mijn ouders
waren beiden aan den Weiifelstein gehecht,
en ik gel oof ook dat voor een gelukkig jong
paarije dit afgelegen bloemennestje hier bv-
ven, een idyllisch tehuis is voor de witte-
bfoodsweken neen jaren..."
Maria's kopje lag nog steeds met gesloten
oogen in de armen van den houtvester en bij
iederen fcus die tusschen zijn woorden in, op
haar gezicht nederkwam, schoot door het
flikkerende nevelweefsel van haar gevoelens
die 'haar zelf niet recht d'uidelijk waren, de
roode zonnestraal van een jubelenden triomf-
kreet: „Dat is het geluk!" Zij fluisterde op
zijn vragen1: „ja, ,ja" en dacht als de heele
wereld plotseling weggevaagd werd van de
landkaart met alle andere menschen er bij
en er bleef iniets anders over dan, die Weiffel-
stein op de heele wijde, wijde wereld en de
tijd stond stil bij dit uur... Dan was hat een
paradijs uit den bijbel en zij beiden de eerste
zalige menschen, Stemmen achter het hek
dteden het verliefde paartje uiteenstuiven.
Daar kwam de werkelij'kheid reeds aange-
stapt op Inge Zevengesternte's stevige flin
ke voeten en achter haar haar eerwaarde
neef en van den anderen kant Fientje, nog
steeds door Lodewijks stevige hand vastge-
houden. Maria wi'siselde een Snellen1 blik met
haar jongen neef en in den ondeugenden
blik en aan aamarkbaar knipoogen. eag njj
Beklaagde bekecde votkomen.
Eisch50 boete subs. 50 dagen hecht.
Vonnis: 40 boete subs. 40 dagen hecht.
M1SHANDELING.
De niet aanwezige bekl. Pieter D. te Eg-
mond aan Zee hcett aldaar op 24 September
de 18-jarige dien^tbode Aatje Sloot geslagen
on geschopt. De vriendin van Aafje hep te
gen Piet aan en toen werd hij nijdig, met het
gevolg, dat Aafje het moest ontgelden.
Eisch: f 20 boete subs. 20 dagen hecht.
Vonnis: f 20 boete subs. 20 dagen hechi
EENVOIJD1GE BELEEDIOING.
De te Bergen woonachtige Bern. H. heeit
aldaar op 2 October den bloemist Herm. de
Jongh opzettelijk beleedigend toegevoegd de
woorden: „schooier" en, „oplichter,,. De
jongh was op zijn erf werkzaam. Zijn doch-
ter heeft ook de beleedigingen gehoord. Koit
geleden is B. H. veroordeeld ter zake mia-
naudeling van de J.
Eisch: 15 boete subs. 15 dagea hecht.
Vonnis: J 10 boete subs. 10 dagen hecht.
DOODEN VAN EENS ANDERS DIER.
De landbouwer Corn. W. te Spaubroek
heeft op 17 September 5 tamme zwaneu, a.an
getuigd J. Smit toebehoorende, doodgesla-
gen.
Beklaagde werd verdedigd door mr. Smal.
Beklaagde bekende het feit. Getuige Smit
wilde schadevergoeding. De politie-rechter
raadde hem aan zich daarvoor bij- doi kan-
tonrechter te yervoegm. Bekl. had last van
de zwaneu. Hij deed daaromtrent een lang
verhaal, dat door den politie-rechter met ge-
duld werd aaugehoord. De politie-rechters-
zaken worden soms door al die lange expli
cates van beklaagden en getuigen onnoodig
gcrekt.
De Officier vorderde 30 boete subs. 30
dageni hecht. -Z
De verdediger releveerde alles wat aan het
feit is voorafgegaan en concludeerde tot ont-
slag van rechtsvervolging. Pleiter baseerde
dit op noodweer.
Vonnis: 20 boete subs. 20 dagen hechi
MISHANDELING.
De gebroeders Leendert en Pieter G., uit
Egmond aan Zee, stonden terecht: de lste ter
zake mitishandeling yan den 18-jarigen W.
Kok Jr. en de 2e ter zake mishandeiing van
Willem Kok Sr. De le bekl. is niet versche
nen wegens hoofdpijn. Kok Sr. werd achter-
over op de steenen gesmeten. Get. W. Kok Jr.
dacht dat het een wraakneming wasi, omdat
hij destijds optrad als getuige in de zaak te
gen eed anderen broeder van bekl., die des
tijds terecht heeft gestaan, omdat hij een
meisje in het been had geschoten. De beklaag
den zijn neven van Willem Kok Sr.
De wed. P. Dekker heeft de mishandeiing
gezien W. Kok viel achterover.
De besteller P. Zwart heeft den ouden Kok
achterover zien vallen. Een der gebroeders
Groen gaf Kok een duw.
De Officier vorderde tegen le beklaagde
30 boete of 30 dagen hechi en tegen 2e be
klaagde 1 maand gev.
De politie-rechter veroordeelde ieder tot
20 boete subs. 20 dagen hecht.
NOG EEN MISHANDELING.
De niet verschenen beklaagde Dirk D. heeft
op 16 October den getuige F. Domburg mis-
.handeld. Er was kwestie over een. afrekening.
Eisch: 20 boete subs. 20 dagen hecht.
Vonnis: 20 boete subs. 20 dagen hechi
MISHANDELING.
De grondwerker G. J. V. te Hoorn heeft op
8 October te Enkhuizen den getuige Mijndert
Kuiper mishandeld. Het feit is gepleegd' in de
2de klas wachtkomer. Er was kwestie over
een meisje, dat door bekl. werd' lastig geval-
len. Bekl. bekende het meisje van getuige on
der de kin te hebben gestreken, maar hij heeft
getuige niet mishandeld. Hij gevoeide zich
schuldig aan die misdaad? en liep zonder om
te zien door.
Een getuige h decharge, een smid uit
Hoorn, gaf nog eenige nadere verklaringen
Hij heeft getuige afgeweerd. Bekl. heeft het
beslist niet gedaan.
Eisch: 30 boete subs. 30 dagen hecbt.
Vonnis: Conform den eisch.
STEEDS MISHANDELING.
De beklaagde Corn. N. te Heiloo stond
terecht ter zake mishandeiing van Joh. Appel.
Deze stelde zich civiele partij. Bekl. heeft
zijn Zondagsche pak vernield. Bekl. stond
voorts terecht ter zake dat hij op 16 October
.getuige Appel heeft geslagen.
Beklaagde ontkende geslagen te hebben.
Appel zeide eerst 2 glagen te Hebben ge-
kregen. Daarna is hij op den grond geslin-
gerd en is hij door zijn brook gevallen.
Eisch 25 boete subs. 25 dagen hecht.
Vonnis: 20 boete subs. 20 dag-en hecht. en
10 schadevergoeding aan getuige Appel.
i
dat 'hij met voorbedachtan rade Fientje van
haar verwijderd lhad gehouden en ze was er
hem dankbaar voor zonder een enkele onaan-
gename hijgedachte.
Cato Braunberg kreeg van sclirik eem
prang in haar hart toen ziji een kwartiertje
later Maria's stralend gezicht zag. Haar
moederlijk instinct begon lont ite ruiken door
den stralendeni, warmen gloed in haar doeh-
ters oogen en een zwerm van verwijten en
zelfbeschuldigingen stak haar als wespen
zoo scherp in haar geweten. Tot haar inge-
schapen flqgma met een optimistischen
waaierslag den boozen geest verjoeg: „Oeh
kom! Wat zou er in die paar minuiten ge
beurd kunnen zijn!"
Op de lange tafel voor de steenen bank
stonden kopjes en kannen, en de reu-k van
versche koffie vermengde zi-ch met den lek-
keren geur van stapels bruine wafels, die
als door een tooverslag steeds zoo vlug ver
schenen a'ls de eetlust der hongerige wande-
laars ze verslond. Het werd' een gezellig kof-
fieuurtje. De Geheimraad praatte druk met
den jongen houtvester, die zijn dienstjaar hij
de garde had doorgebracht en in dien tijd
Berlijn vrijgoed had; leeren kennen. Het was
duidel'ijk ziehtbaar welk een bijzonder aan-
genamen indruk de jonge man met zijn sym-
pathieke -persoonlijkheid op den ander maak
te.
Om half zeven werd de terugtooht aan-
vaard. De houtvester gel'eidde het gezel-
schap tot aan den voet van den Weiffdstein.
Op het steile pad O'aar beneden raakte hij
ver genoeg met Maria vooruit om haar, zon
der door de anderen gehoord te worden, nog
een' woordje toe- te fluisteren. „Nu maar niet
bevreesd zijn 'lieve1 ing. Alles leomt terecht."
NWondl Moiwalgi
