Alkmaarsche Courant Zevengesternte. Honderd Vijf en Twintigste Jaargang. Dins dag 2][ Januari. F e n i 11 e t o n. V*. 1. 1922. U1T WINKEL. Openbaje vergadering van den Raad dezer gemeente, op 31 December ji. Tegenwoordig alle leden. Een vacaturs. jMediegedieeld woridlt: dat dte nieuwjaarscollecte 533,75 heeft op- gebracht, waarvan aan 47 gezinnen em uit- keering ia gedaan, aan 44 f 11,50 en aan 3 9' dial omtrent het in de vo-rige vergadering in handen van Burg, m Weth. gestelde voor- 6tel van1 den heer Kriek om te protesteeren te gen de plannen van het P. E. N. om in de ge meente electriciteit te brengen en zelf te ex- Eloiteeren, is andermaal de gascommissie ge- oord en Burg, en Weth. stelden voor wel bezwaren tegen dit plan in te brengen, doch alleen voor dat deel der gemeente, dat aange- sloten is aan de gasleiding. Een der leden waarschuwde tegen een al te voorbarig protest. Volgens mededceling in de Statenvergadering bestaat het plan heele- maal niet De heeren Kamp en Kriek meenden dat het bcstaan der gasfabriek en door bedreigd wordt en wenschm te protesteeren. Mevrouw Houtkooper Bol meende,, dat het op den duur niet tegen te houden is. Het voorstel in stemming gebracht, staak- ten de stemmen. Aangehouden tot een vol- gende vergadering. In verband met een geyraagden lageren prijs voor de straatverlichting, stelde de gas commissie voor den prijs van gas voor straat verlichting te brengen op 13 cent per kub. Meter. Aldus besloten. Ingekomen was de verordening op de keu- ring van vee en vleesch, door Ged. Staten goedgekeurd. Ingekomen was een drculaire van de Ka- mer van Koophandel te Alkmaar. om voor gemeentebedrijven de 48-urige werkweek in te voeren. Burg, en Weth. stelden voor, hiertoe te be- sluiten, het betreft alleen twee man aan de wegen, waarvan 6en in vasten dienst is en een in lossen dienst, die per uur wordt be- taald. De heer Kriek zeide het vreemd te vinden, dat Burg, en Weth. niet zelf met een voorstel zijn gekomen, maar eerst een schrijveo van de Kamer van Koophandel noodig was. De voorzitter zeide, dat deze circulaire hen op de' gedachte heeft gebracht. Mevrouw Houtkooper-Bol vroeg of Burg, en Weth. daardoor ook meer werk verwach- ten. Spreckster geloofde dit niet, de statistie- ken wijzen uit, dat in korter arbeidstijd even- veel is geproduceerd. De heeren Breebaart en Spaans konden zich met deze theorie niet vereenigen. IHlet voorstel, in1 stemming gebracht, werd met 4 tegen 2 stemmen aangenomen. Voor ae aansluiting van de Strook aan het electrioch net van Barsingerhorn, werd door Ged. Staten voorgesteld het -verlichtingsge- bied vast te stellen, zooals op een schets- kaart is aangegeven. Burg, en Weth. stelden voor, dit plan goed te keuren. Aldus werd besloten. Door de gascommissie werd voorgesteld Io. de prijs voor industriegas te bepalen op 10 cent per kub. Meter voor de eerste 1500 kub. Meter, 9 cent voor de tweede 1500 kub. Meter 8 cent, voor de derde 1500 kub. M. en 7 cent voor de vierde 1500 kub. M. en daar- boven. Besloten werd' dezen gasprijs goed' te Ikeu- pea 2o. Een gereduceerden gasprijB in te voe ren van 7 cent per kub. M. voor het gas dat gebruikt wordt boven de hoeveelheid ver- bruikt in d'ezelfde maand- van het vorige jaar. Minimum verbruik van 25 kub. M. per maand blijft gehandhaafd. De voorzitter zeide niet svmpatfiiek tegen- over dit voorstel te siaan, maar onder d'en drang der omstandigheden er zijn stem aan gegeven te hebben. De heer Kriek verklaarde er zich beslist tegen; het kan deoi serieuzen gasverbruikers niet ten goede komen, wel de slechte verbnui- kers. Mevrouw Houtkooper-Bol meende toch er lets goeds in te zien ten bate der kleine ver- bruikers. Het vooretel, in stemming gebracht, werd Roman door Margaretha Bohmf. Maar het Duitsch door C. M. de W. (Geautorisaerde vertaling). 41) Den vo-lgenden dag maakte hij zich een uur vrij om Ullla te ^aan begroeten. Zij: ont- ving hem onvriendelijk. Dat o-mboemelen met dien wild vreemden man beschouwde zij wlstrekt niet als een reden tot verontechuldi- ging voor zijn wegblijven van het station. Het was geen bewijs van groote liefde, dat hij zich in die paar dagen dial ze nog vrij was, niet aan haar, maar aan dien vreemden man wijdde. Lodewijk trachtte haar uit te leggen, dat het niet anders kon. Toen zij niet naar hem luisterde werd hij boos. „Je verged dlat ik leerling ben en aan mijn chef gehoorza- men moet, Ulla. In plaats, dat je je ver- heugt over het vertrouwen, dat mij geschon- ken worth, m-aak je mij een scene. Jullie vrouwen zijn toch alien hetzelfde. Kleinzie- lig en kortzichtig..." „Ja, natuurlijk, jiji als leerling..." „Heb je daar misschien spijit van? Als em ploye zou ik trouwems ook moeten gehoorza- men." Vragen en antwoorddn volgdcn el- kander snel op, niet vertoornde hdtigheid. Plotseling sprang Lodewijk woedlend op. „Vaarwel, Ulla. Er is vandaag geen rede- neeren met je." Toen diraaide zij bij. Wis legt ook ieder woord op een goudschaaltje... Vrijiwel verzoend1 namcn zij afscheid van ellkaar. Toch had hef voorval een onaangenamen bidruk hij Loddwajk adhtergelaten. Wat was met 5 tegen 1 stem aangenomen. Door het gemeentebestuur van Barsinger horn was bericht ingekomen, bereid te zijn bij: te dragen in de kosten van het U. L. O. voor kinderen, waarvoor geen schoolgeld kan worden betaald. Door Ged. Staten was goedgekeurd het ze- sluit tot het aangaan van een kasgeldleening voor 1923. Medegedeeld werd nOg, dat vanaf 1 Janu- ari 1923 het post- en tdegraafkantoor ge- opend zal zijn als volgt: Van voorm. 814 tot nam. 4 uur en van 6 uur tot nam. uur. Op zon- en feestdagen van 89 uur voorm Ter voorziening in de vacature van onder- wijzer aan de school te Winkel hebben zich 5 sollicitanten aangemeld. In overleg met den Inspecteur van het La ger Onderwijs is door Burg, en Weth. opge- maakt de volgende voordracht: 1. J. A. Riet- bergen te Amsterdam; 2. A. M. J. Mol te Helder; 3. mej. A. G. van der Zwaao te Am sterdam. Tot stemming overgegaan zijndc, werd No. 1 der voordracht met algemeene stemmen be- noemd. op de gebruikelijke voorwaarden, n 1. geneeslcundig onderzoek en ontslagaanvrage 3 maanden vooruit Door de Tuinbouwvereeniging „Nieuwe Niedorp en Omstreken" en de Fruit- en Groentenvereeniging „Winkel" zal een tuin- bouweursus voor volwassenen worden ge geven. Zij vroegen diaarvoor een verwarmd en verlicht schoollokaal op zes achtereenvolgen- de Dinsdagavonden, aanvangende 2 Januari 1923. Burg, en Weth. stelden voor, daarvoor het lokaal voor het handwerkonderwijs beschik- baar te stellen, mits behoorlijk voor het schoonhouden wordt gezorgd. Aldus werd besloten. Een voorstel van den heer Kriek, in de vo rige vergadering gedaan, om aan de Winke- ler Voetbalclub f 25 subsidie te verleenen en waaromtrent de stemmen staakten. werd op- nieuw in stemming gebracht. Andermaal staakten de stemmen, zoodat het voorstel als verworpen moest worden be- schouwd. Door Ged. Staten werd voorgesteld de schoolgeldverordening te wijzigen en het be- talen van schoolgeld vrij te stellen voor inko- mens beneden 1000 (thans is dit 1200). Burg, en Weth. stelden voor. aan het ver- langen van Ged. Staten te voldoen. Aldus weni besloten. De voorzitter deelde mede. dat destijds i« i besloten een proef te nemen met cen gedeelte weg het paardenpad uit te breken en te ver- vangen door een beharding van basalt. Deze proef is nooit genomen, maar wel is er bij de Zuivelfabriek een gedeelte van den nieuwen weg geheel met vasalt behard, maar de er- varing daarmede opgedaan is van dien aard, dat Burg, en Weth. meenden een proef niet ie kunnen aanbevelen, omdat die basaltweg al- tijd zeer smerig is, en er 'toch ook kuilen in komen Burg, en Weth. zijn nu in' het bezit geko men van goede oude steenen, en in de toe- komst komen er nog meer, als het Oosteinde verlegd wordt in 1923. Nu is het paardenpad naar Lutjewinkel bij gedeelten uitgebroken en opnieuw bestraat en het komt Burg, en Weth. voor, dat dit pad wel 4 h 5 jaar goed blijft. Burg, en Weth. vragen of in die rich- ting kan worden voortgegaan en de paarde- paden met goede oude steenen en destioods met nieuwe steenen te herstellen en den proef met basaltbebarding nit te stellen. Verschillende leden spraken over den toe- stand' der wegen en prefereerden een weg met paardenpad in het midden en' basalt in de slagen boven een geheele basaltbeharding. Besloten werd' voor 1923 met het plan van Burg, en Weth. accoord te gaan. Benoemingen: Tot leden van het Algemeen Burgerlijk Armbestuur werden benoemd de heeren Jb. Brugman en S. Kriek. Tot regentes van het wees- on armenhuis werd benoemd mej. G. Vries-Zeilcmaker. Tot lid der commissie van toezicht op het lager onderwijs werd gekozen de heer J. Breebaart Kzn. Tot lid der commissie van beheer der gas fabriek werd benoemd de heer J. Koomen Hz. Omtrent de aansluiting der gemeentege- bouwen wenschten Burg, en Weth het ge- voelen te kennen van den Raad. omtrent aan- besteding der huisleidingen en de strekking van den aanslag. Burg, en Weth. hebben gedacht, de aan sluiting der huisleidingen publiek aan te be- steden, na vooraf een begrooting te hebben laten opmaken. Voorts in elk perceel de lei- ding te brengen tot b.v. in de keuken, met een kraan en een afvoergelegenheid. Wenschen de bewoners verderen aansleg, dan zal dit kun- er tloch in Ulla gevarenOok uiterlijk was zij achteruit gegaan. Zij was weer even onrus- tig en slordig als vnoeger. .Vreemd, dat het scheef zitten van haar niet tneer onberispe- lijk netten jabot zulk een indruk op hem ge- maakt had, dat hij het voortdurend voor oogen had onder haax bekoorlijk gezichtje. Mr. White was nooit voldaan. Hiij wou allies zien, alles leeren kennen, alles weten. Er was geen ontkomen aan. Van de Natio- nale galerij tot het vroolij'ke Museum van den Koestal, van den Rijksdag tot de Amor- zalen, niets was voor hem veilig. Trouwens mijnjieer Kolberg had zicli geducht vergist met zijn ibewering, dat de Australier geen Duitsch verstond. Mr. White begreep alles wat hij begrijpen wou en kon ook een beetje Duitsch spreken. Hiji had zichtbaar welge- vallen in zijn jeugdigen geleider. „Mijn waarde vriend Zevengesternte. I like you... Je bevalt mij", zei liij telkens. „U is een mensch, 'die past in de wereld." Toen die heer White Zaterdagsavonds een lang prt>gramma opmaakte voor den Zon- dag, vroeg Lodewijk of het hem hinderen zou als hij zijn zuster en haar vriendin mee- bracht. Mr, White schudde het hoofd en glimlachte. Integendeel. En tot versterking van zijn verzekering sloeg hij zijn gorilla-ar- men om Lodewijk's schouders en drukte hem vol liefde tegen zich aan. Dames. Jonge da mes! Een. alleraardigste inval van zijn lie- ven vriend Zevengesternte. Natuurlijk waren zij alien zijn gasten. Dadelijk ging hij: aan de omwerking van zijn programma. Inge en Ulla lieten zich niet lang smeeken. Dat was nu eens lets heel mtieuws. Zulk een. onigedwon- gen boemeltocht door Berlijn. Na hetl diner in het Kaiserhof gebruikten zij den voorjaars- wanman Zondagmiddag voor een langan rat nen gebeuren met toestenrming van Burg, en Weth. en voor eigen rekening. Overeenkomstig het gevoelen van Burg, en Weth. werd besloten. De rondvraag leverde niets op. Met een gelukwensch voor het komende jaar, voor de gemeentebelangen in het alge meen en voor de leden en de hunnen in het bijzonder, sloot de voorzitter de vergadering. UIT ST. PANCRAS. 31 December speelde Vrone 1 op eigen ter rain een vricndschappellj ke match tegen S. D. W. uit Oudbrp. Siand bij: einde 21 voor Vrone, zoodat deze club de medaille verwierf. UIT BERGEN". Aan den Iingeschrevene voor den dianst- plicht Simon1 Gerardus Slom, der licbting 1920, wonende alhier, is met ingang van lo Maart 1923 voor 66n: jaar vrijstelling van den dienst verleendi wegen® kostwinnerschap. Naar aanleiding van het door den Raad genomen besluit tot opheffing met ingang van 1 Januari 1923 van den geineentelijlken nacht- bewakingsdienst, is met ingang van genoem- den diatum door den Burgemeester eervol ont- slag verleendi aan Gerrit Wiitite, als nacht- wachit dezer gemeente, tevens dianaar van po litic. L an (lb ou w DIE INTE RPE LL AT IE DUIJSOVER Drs: TOESTAN1D VAN DENI TUI'NBOUW. Nladiat in die zitting der Tweede Kamer n Donderdlagavond 7 December j.l. de :er Duys zijn interpellatie over den1 toestaud van den tuinbouw in ons land had gehoudten, hebben natuurlijk alle dagbladen van't bij. die gelegenheid door den interpellant en andere kamerleden gesprokene, alsmede van het door d'en Minister van Landbouw a.i. gegeven ant- woord, uitvoerig verslag gegeven. Een verslag, of altihans een overzlicht, van het in. de Kamer te dezer zake verhandelae be- vatten eveneens de tuinbouwbladen, die op het einde van de vorige week zijn verschenen. o.a. „Het Handelsblad de Tuinbouw" op biz! 634—636 en „De Tuinderij" op de le en 2e pagina. Aangenomen mag dus wordem, dat de le- zcrs van dit blad, evenals onze overige land- geniooten, over het verloop der interpellatie behoorlij'k zijn ingelicht. En ik zou clan ook wellicht geen aanifeiding hebben gevondec op deze aangelegenheid" nader io te gaan indien niet gebleken was, dat de door den Minister weergegeven fragmenten uit de rapporten der tuintouwconsulenten tot onjuiste conclusien hebben geleid. Dat die onjuiste conclusien bestaan, leid ik af uit de volgende feiten. Aan het slot van ieen op 13 December j.l. te Alkmaar gebouden vergadering van. den proeb en' ecbooltuio aldaar, meende een der bestuursleden te moeten protesteeren: tegen het rapport, dat door mij. als Rijkstuinbouwcon- sulemt over den toestand in den tuinbouw is u'lgebracht. En op een vergadering van dte Tuinbouw- en Hlandelsvereeniging „L>e West" te Koedijk gehouden op denzelfden' datum, werd volgens een verslag, voorkomende in de Alkmaarsche Gourant van Vrij'dag 1'5 Deoomber jJ. zelfs het voorstel gedaan aan ond'ergeteekende een motie van afkeurinig te zenden. Wel schijnt volgens het niet zeer duidelijke verslag in ge- meldte oourant deze motie sleabts en'kele stem- men te hebben verworven, maar toch werd mij" namens gemelde vereeniiging een brief over- handigd, waarin strenge afkeuring werd uit- gesprokon over het dioor mij; aan Z. E. den Minister uitgebracht advies, en in welken brief ilk min of meer wordt gesommeerd dat advies terug te vragen en te herzien. Natuurlijk heb ik mij onmidldellijlk bereid verklaard aan die sommatie te voldoen, maar dan onder deze mi. niet oniaannemelijke voorwaarde, dat vooraf worde aangetoond, dat mijn adVies in eenig opzicht onjuist en nitet in het belang van dten tuinbouw geweest is Nlu zou men 'kunnen zeggen, dat deze zaak een particuliere aangelegenheid tusschen ge- melae vereeniging en mij en dus in dit blad niet thuis behoorfc. Maar deze opvatting ware mi. niet geheel juist, aangezien het inij voor- komt, dat de wijze, waarop de tuinbouweonsu- lenten den huidigen toestand van den tuinb. bekijken, in een- eenigszins scheef licht is ko men te staan. 'In de eerste plaats schijnt het mij toe, dat het publiek, waartoe ik in dit ge- val ook dien heer DUys cn de tuinbouwende bevoIking reken, den1 indruk gekregen heeft, dat wij: den toestand niet ongunstig, maar in zekere mate nog al optimistisch beoordeelen. Htet is, meen ik, duidelijik. dlat deze indruk althams wat mij! persoonlijk betreft on juist is. Zoolang ik als medtewerker aan het Hbld. de Tuinbouw" en vroeger aan ,,De Tuinbouw" verbondten ben geweest, heb door't Gxiinewaid. 's Avonds gingen ze naar den Wintertuin, soupeerden daarna in het Carlton hotel en tot slot brachtien ziji een be- zoek in een cafe waar Hongaarsche muziek gemaakt werd. Mr. White xnaakte de jonge meisjes bar het hof. Inge en Ulla amuseer- dan zich met den dwazen snaak en daar zij zich totaal niet geuieerden, waren zij in een voortdurenden schailerlach, Lodtewijk kon zich haast niet meer ophouden. De laatste vier dagen en nachten, die hij steeds b:-??ire- lend' had doorgemaakt, waren te veel or hem geweest. Zijn zenuwen hielden het met vol. Hij: was zoo doodknoe, dat hij, haast niet meer op zijn beenen kon staan. „Morgen moet u mij: een paar uur excuseeren, Mr. White", zei' hij, „Ik moet eenige kleine pre- paraturen maken voor de reis en ook van het kamtoor aanWijzingen halen." De heer White zette een bedroefd gezicht. „Dat is leelijk, very leelijk, mr. Zevengesternte. Ik ben een arme loeder heelemaal verloren in het groote Berlijn. Misschien trekken de ladies zich mijn lot aan." De meisjes lachten. Inge moest d'adelijk bedankenzij rpoest den heelen dag bij „Reierabend' zijn: Ulla aarzelde even, maar nadat zij een blik met Lodewijk gewisse'd had1, verklaarde zij zich bereid de betrekking van berenleidstter voor eenige uren bij den heer White te vervullen. „Ulla, je bent een engel", fluisterde Lodewijk haar toe. „Zoo, ben je niet jaloersch?" „Jaloersch?" Lodewijk lachte zijn slaap uit de oogen. „Op dit paskwil van' een mensch, dat de natuurlijke historic zich per- mitteert, neen neen, lieveling, dat genoe- gen kan ik je niet doen." ,^Zoo leelijk vind ik hem niet! Jijj Inge? Nean, Logo vond' Mr. White ook zoo kwaad flc van een opSmfstiscben kSjV op de naaste toekomst van den tuinbouw nooit blijk gegeven. Ik heb, integendeel, bij herhaling gewezan op dte slechte vooruitzich- ten van t vak en op die ongunstige gevolgen, die de algemeene economische depressie in- zonderheidi in het land, dat v66r den oorlog onze grootste afnemer is geweest, voor den tuinbouw zou hebben. En toen in dezen zo- mer de sterke dialing van de groentenprijzen intrad, wees ik' er in een1 ariikel over ,,De Prij- zen ddr Groenten", voorkomende in hot num- uier van 21 Juli j.l. van genoemde blad1, nog eens op, dat de verwachting, die ik al dadelijk na het einde van den'oorlog .had' uitgesproken, nu werkelijkheid begon te worden. Waar ik dus die' dlepressie op tuinbopwge- bied, en: speciaal op het terrein van de groen- teteeliti, reed's enkele jaren geleden heb voor- zien en voorspeld, daar, dacht ik, zal het voor iederen tuinbouwer wel duidelijk wezen, dat bij mij, elke aanleiding afwezig is, om thans, nu de depressie zich inderdaad begint te vertoo- men, dleze ite onitkennen of te verbloemen. Ik heb dan' ook in mijn rapport aar het De partment van Landbouw, Nijverheid en Han del als mijn oordeel meegedeeld, dat 1922 voor de belangrijkste ituinbouwcentra van NoordrH'olland een zeer ongunstig jaar moet worden genoemd. En om deze meening toe te lichtien heb ilk, voor zoover ze op mijn ambtsgebied betrekking hebben, gebruik ge- riiaakt van dezel'fdfe ciifers, die door de Prov. Commissie zijn geplubiceerd in „Dfe Tuinde rij" van 3 Nov. j.l en waarvan ook de heer Duys zich biji zijn interpellatie over den ,,schrikbarenden noodi van de tuinders" be- diend' heeft. Vervolgens heb ik bij eenige boerenleenban- ken in tuindersstreken omdat die mij voorko- men goede graadmeters voor den toestand te zijn, naar de verhouding tusschen de inge- legde en opgenomen gelden geinformeerd. En van' een, enkele bank, die in dat opzicht spre- kende rijfers te mijner beschikking stelde, heb ik het resultaat der geldcirculatie tusschen 1 Miei en 1 November in mijn rapport opgeno men, iteneindle daarmee te illustreeren hoe on gunstig die verhouding tusschen1 ingelegde en opgenomen gelden dit jaar? in vergelijking met voorgaande jaren, is geweest. Ik vermeld eeni en. ander even, omdat ik meen, dat bij het weergeven van den feitelij- lcen toestand dfezerzijds geen aanleiding ge geven is toili ergerois of protesten', dat het ge geven expose aan die eischen van objectiviteit behoorlijk vold'oet. Zelfs wil het mij voorko- men, dat er over het finantieel verloop van het tuindiersbedrijf in het loopende jaar geen venschil van gevoelen besiiaat, want alien, die dat verloop willen schetsen gebruiken' er ge- lijksoori'ige gegevens en djfers voor. Veel meer schijnt het mij; toe, dat er verschil bestaat in de conclusien,, die uit de feiteliike gegevens warden getrokken. En dan komt het mij in de eerste plaats voor. dat reeds het be- grip „noodtoestand" verschillend wordt op- construeerd. Door velen, die de zaak hebben besproken en beschreven, wordt blijkbaAr reedls uit het feit, dat de prijzen dit jaar een sterke dating hebben omdergaan en vele bedrijven met ver- lies hebben gewerkt, een noodtoestand g&- oontrueerd. Dat is natuurlijk een recbi, dat hun dOor niemaind1 wordt betwist. Maar ik meen, dat aan anderen evenzeer het recht moet worden gelaiten op een daarvan afSvij'kende opdnie, of een andere gevolgitrekking. M.i. otstaat er nog geen noodtoestand ah leen uit het feit, dat de prijzen, der producten igediirende 'een seizoen laag of zeer laag ge weest zijln en. ook nog niet uit de omstandig- heid, dat een1 jaar met verlies is gewerkt. De nooditoestand is er pas, wanneer de geleden verliezen niet mieer door de vroegere saldi en niet meer door de bezi'ttingeni kunnen worden gedekt. Eh van een Ailigemeenien Tuinders- nood' kan dus eerst worden gesproken, wan neer dit geval zich bij de groote .meerderheid van de ituindters voord'oet, wanneer de groote mfeerderheid zich zonder bui'tengewone midde- len niet meer staande houden kan. Welhu, in dezen zin opgevat, ben ik van meening, dlat er momenteel gelukkig nog geen algemeene tuiinctersnood is en er ook moedlijik nog een zijn kan. Ik baseer deze mee- ninig op de overweging, dat aan dit slechte jaar 4 voor de fruit- en groenteteelt gunstige oorlogsjaren en 3 redelijk goede na-oorlog- sche jaren zijn voorafgegaan. Ondler deze omstandigheden, kan^ Ik mij niet voorstelleni, dat een, slecht j aar reeds een noodtoestand in den zin, dien 'ik aan dat woord' toekem, veroorzaken zou. Onze tuin ders zijln over het algemeen te goede finan ciers en te sober van levenswiis, om te kunnen aamniemen, dat door een slecht of zeer slecht niet. Dat komische uiterlijk, daar kon hij niets aan doen. Als men gewend was ge- raakt aan de ongeproportioneerdle afmetui- gen van zijn ledematen, zou men hem waar- lijk vrij knap vinden. „Wel! wel!" Mr. White had zich voor eenige minuten van het tafel'tje verwijderd en kwam1 nu terug. Lodewijk keek den Auaura- lier verbaasd aan. De meisjes hadden be- paald geen ongelijk. Werkelijk leelijk kon men hem niet noeinen. Zijn meest half ge- sloten oogen waren licht blauw, zeer helder en levendig en bezielden het gelaat zooals een schitterende illuminatie plotseling den vervelenden gevel van een gebouw bestralen kan. Het kostlie Ulla dus weinig moeile of over- winning om zich zelve eenige uren alleen met den langen Australier bezig te houden. Of men zoo of zoo den tijd dOodsldeg, wat deed dat er toe. Precies om half drie's Maandags- middags ontmoetten ze elkaar zooals ze af- gesproken hadden bij: Krauzler. Daar het, evenals de andere dagen, prachtig weer was, had Mr, White een rij'tuig meegebracht en stelde voor wat te gaan rijden. Ulla had daar niets tegen. De gummibanden dempten het geraas der widen bijna geheel op het gladde asfalt, dus niets stond een gesprek in den weg. Maar Mr. White scheen geen lust' te hebben in pra- ten. Zwijgend zat h ij in den hoek van het rij- tuig geleund, slechts nu en dan zag hij Ulla aan alsof hij 'n vraag op die Tippen had, die hij vergeefa onder wooraen trachtte te bren gen. „Komt u na uw rcis weer in Berlijn terug, Mr. White?" vroeg Ulla na eenigen tSjd, toen het zwijgen) haar te druikkend' werd1. „0 zeker; Berlijn bevalt mij zeer goed. Ik jaar de voordeeten der vorige jaren reeds ge heel verdwenen zouden zijn niet alleen, doch reeds een toestand van nood' zou zijm inge- treden. Als dat wd zoo was, moesten vroeger veel meer zulke noodtoestanden zijn voorge- komen1, aangezien toen ook, de opbrengst aer producten- in het eene jaar wel eens een stei- ken val vertoonde, "als men ze met die in een ander jaar vergeleek. Zoo had b.v. de veiling van1 iBroek op Langendijlk in 1912 een omzel van slechts 1.295.273 tegen 2.780.668 in 1911, In ten jaar daatde du* de opbrengst met bijna 11/<> millioen' gulden of ruim 53 pet. Toch veroorzaakte oat nog geen tuin- dersnood. Thans zijn de omstandignedeo nog ia zooverre minder ongunstig. dat aan 1912 4en heel goed jaar was voorafgegaan, terwijl 1922 op meeroere zeer goede en matige jaren gevolgd is. 'Naar het miji voorkomt, zou het dus wel wat vreemd zijln, als wij nu dadelijk wel een noodtoestand hadldlen. Maar ik heb tijdens het loopende seizoen en tijldens mijn onderzoek ook ndet dem indruk gekregen, dat dit zoo is De meeste boerenleenbanken, die ik bezocht heb een- enkele ui tzondering l aat ik daar hebben' mij verklaardl nog, wel over de midde- leni te beschikiken, om de tuinders aan de noo- dige voorsohotten te kunnen helpen. Over hun credieten: bij de Geotralen hadden zij over het algemeeni nio,g niet beschi'kt, daar zij: zich tot nu toe nog met de beleggingen der eigen le- dien konden redidlen. 'Ik meen, dlat ook dit nog niet op een algemeenen noodtoestand' wijst. <u wil ik hiermede natuurlijk niet zeggen,'dat er niet op verschillende plaatsen eenige tuin ders zu'llen, zijn, die in groote financieele imoeilijikheden verkeeren. Zoolang die echter nog tot de betrekkelijike u' tzonderingen behoo- ren, geven zij niet het karakter aan den toe- sliand in het algemeen. Nlu krijg ik uit die gelanceerife protesten, sommiaties en afkeuringen den indruk, dat men van oordeel' is, dat door mij de belangen van den tuinbouw zijn geschaad doordat ik den toestand' niet, evenals anderen, als 'n waren noodictestand beschreven heb. Ail' ware diit zoo, dan zou heit mij toch heel moeillijk gevallen zijn de zaak anders te beschrijven dan dat ik ,haai- zie. Die moeilijk- heid! is mij in casu echter bespaard, aange zien ik het geenszins in het belang van den 'tuinbouw acht van den huidigen staat van za- ken' een overdireven voorstelling te geven. Thans reeds te spreken van den schrikba- rienden nood der tuinders, thans reeds't West- land- voor te stellen -als een stervende tuin- bouwstreek, -komt inij niet voor in het belang van den tuinbouw te zijn. Deze opvatting be gint trouwens ook reedls bij de .tuinbouwera zelf post te vaitten. Zoo verscheen in no. 19 van „De Tuinderij" van 10 Nov. j.l. onder den titel ,,Overdrijving schaadt" ,een artikel, waarin er op wordt ge- wezen, diati voor de teekening van d'en toestand te sterke tinten wordien gebruikt en dat dit aan het crediet, waarbuiten de tuihbouw niet kan, reeds schade berok'kend heeft. „De ban-ken en particuliere geldschietens- zoo merkt de schrijlver op beginnen zich ernstig onge- rust te nnaken en de tuinbouw, die met het oog op de momenteele moeilijke omstandigheden: dringend behoefte heeft aan verruiming van crediet, voor welk crediet meoi zelfs aan- dringt op steun van de Regeering, heeft wel toe te zien. dat hij niet al zijn crediet mede door overdireven voorstellingen verspeelt." Vlerdter vestig ik de- aand'acht op een arfi kel in het Handelsblad de Tuinbouw van 24 Nlov. j.l. waarin de schrijver er o.a. op wijst, diat het overdreven klagen bezig is „de crediet- waard-igheid! van dien- iNtederlandlschen Tuin bouw lam lie slaam en een, deigelijlke onrust in de hypotlieekkantoren te verwekken, dat de opzeggingen van credieten in stroomen los ■komien." Zij, die hun protesten en strenge afkeuring uitspreken, roochten dunkt mijeerst wel eens de vraag stellen, of het wel op den weg liigt van hen, die tot taak hebben de belan gen van den tuinbouw te bevorderen, mede te doen- aan overdireven voonstellingen, waarvan de nadeete reeds worden gevoeld. Vender schijnt; 't wel, dat sommigen- de mee ning zijn toegedaan, dat het -oondfeeTdei tuin- bouwconsulen'ten schade gedaan- 'heeft aan het resnltaat van de initerpellatie. Daarover mijn oordeel in een1 volgend' nummer. J. G. HAZE'LQO'Pj lUiLUfijiiajo4- SCIiRIFTE'LIJIK B'EANTWOORDE VRAGEN. Op vragen van den heer van Rappard be- treffende het nemen van maatregelen tot ont- smettimg van de mest em het stroo van- vee, het- welk per spoor in veewagens wordt vervoerd, heeft de minister van waterstaat geantwoord: De uit de veewagens biji de reiniging ver wijderd wordende mesit en het stroo worden zal nog dikwij Is in Berlijn komen... Miss mijn... Neem miji mijn vraag niet kwalijk... Is u rnijmheer Zevengesternte's... hm, hm!" Ulla werd vuurrood. Mr. White knikte. „Toe, spreek u liever Emgelsch Mr. White. Ik versta heel goed' Engelsch." „Thank you. Ik kan mij beter in mijn moe- dertlaal uitdrukken." Weder verzonk Mr. White in een langdu- rig, peinzend zwijgen, zonder de vraag waar hiji plan op had, uit te spreken. Ulla's blo- zen scheen hem voldioendie antwoord- te zijn. „Dat is een voonrecht, vindt u ook met? Wij hebben ons heele -leven nog voor ons." „Men moet geen meubels koopen voordai men een huis heeft." Ulla barstte uit in- een luiden lach. „Geen al te vleiende vergelij'kjng, Mr. White. Aan de jeugd behoort de wereld. Heeft men, dat spreekwoord niet in Australie?" „Jawel: maar alleen aan de vrije onaf- hankelijke jeugd'. Ulla zweeg een oogenblik. „Is u getrouwd, mijnheer White?" ,,Ik ben getrouwd geweest." White sprak volgens Ulla's vergunning in het) Engelsch. „Ik ben ook jong getrouwd', nauwelijks -twee- en-twintig. Mijn vrouw was even oud als ik. Dat vroege trouwen was ook in ons geval een tout, ofschoon ik toen in dien tijd al een huis had om mijn meubels in te zetten. Mijn vrouw was heel zwak en is bij haar eerste be- valling gestorven. Ik was onfroostfoaar in dien tifd. later heb ik ingezien, dat het goed zoo was,** „Dan was de liefde die u uw vrouw toe- droeg niet sterk genoeg om een menschenle- ven lang te duren?" Woodt vorvolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1923 | | pagina 5