Alkmaarsche Courant
Zevengesternte.
Uwe Rekeningen,
Uw Briefpapier,
Uwe Kwitanties enz, enz.
N.V. Boek- en Handelsdrukkerij
v.h. Herms. COSTER ZOON
Voordam G 9, ALKMAAR,
Dinsdag 18 Februari.
Da twee grijsaards.
Feuilleton.
Ro 1921*
Honderd VTJt an Iwtntlgsts Jaargang.
DE DIRECTEUR DER GEMEENTE-
WERKEN MAAKT BEKEND, DAT DE
DRAAIBRUO OVER DE TURFMARKT
BIJ DE VOORMEER VOOR RIJVER-
KEER IS AFGESLOTEN OP 14 en 15
FEBRUARI 1923.
(Nadruk verboden),
De eenvoudige waning was feestelijk ver-
sierd, en vele gasten drongeai zich, in den na-
oiiddiag naar bimnien,
Aldemeier, professor in de beeldende kunst,
doctor honoris causa, etc. etc. vierdc heden
zijn vijftigjang jubileum. Vijiug jaren waren
voorby gegaan, sedert de jonge Aldemeier de
Kunst-academie had verlieten oin xruet spits,
blond baardje, verschekkne penseelen, een
schilderdooa en een verlovingsiring den strijd
om het bestaan aan itie binden.
De dag waa passend aangekondigd en
waardie geschat: da Kunst-academien
zonden talegrammenda vereerdera en
vrienden schreven brieven; uit Beriijn werd
een groot paikket ontvangen, bevattende de
Luipaard-orde, derde klasse; kortom, niets
ontbrak etr aa" It jubileum eener grootheid,
op artistidc als niaatschappelijk gebied; de
oenigte van lejiciteerenden school voetje voor
voetje door de vertrekken op den j ubilans
toe, achter den persoon aan, die do Luipaard-
orde op een kussen voor zich uit droeg en
aan wien het houden der cerate Icoespnaak
waa toegewezen.
Aldemeier luisterde vriendelijk iediere
speech toe en beantwooiddie die dankbaar,
met zachte ztonetjes en 't welwillend glim-
iachje van den ouderdorn', die zich inwendig
toch verheugt in isdere late waardeering.
„Dank, dank zeer Gottfried," zei hij, hem
bij de beido handen nemend, „even schijnt't
tnij als was ik dood en gij alleen aanwezig bij
tnijn laatsten afmarsch...; dam zal het zijn
als heden, overtollige meubela terzijde ge-
Bcfaoven, vele menschen in 't zwaxt en geur
van bloemen."
Een wijnrood gezichlt ladhte: „Ik heb als
uw oude kapitoin het miarschbevel the geven.
't Wordt afgeslagen."
Opnieuw drong da menschpnmassa bij
stukjes en beetjes naar. vorea; iedler had een
oogenblik den tijd, zooals aan een graf, voor
het strooien van de getoruiikelijke schop aarr
de en een ieder onitving teeux vriendelijk dam-
kend woord, waarin telkens een rnin ox meer
persoonlijke noot weerklonk.
Opeeus verstomde de stem van dlen jubi- Jt aan mezelf getwijfeld heb.
laris; hij werd valer dan hij: gewoonlijk was, „Je hadt bij je huwelijk echter 6en
Eijn gezichlt kreeg een 'bardie uitdrukkingj
ven begtramen. Toeni da nadht aiarihrak, stond
Aldemeier op en zed: „Baar, ik ga naar huis,
ga een eindweegs met me inede."
De gasten, die nog niet over heengaan
dachten, gaven een eere-geleide tot afcn het
hek van het ho teltoen waren de twee ouden
alleen.
„lk verzocht je mede te gaan," zed Alde
meier, „omdat iik je lets zeggen wilde, en
misschien is het weldra te laat. Jij weet even
goed als ik, hoe erbarmelijk drie-kwart van
inijn kunstenaarsleven geweest is. Alles edi
tor had ik kunnen verdragen als zij, als Lili.
nog eenmaal had kunnen zien, wait ik waardl
was, wanneer zij misschien maar eens geko-
mem ware om dezen dag te zien.
„Ik vrees, mijn vxiend, dat je dan een
nieuwe smart hadt ondervonden.
Hofl zoo
",Kijk eens, Aldemeier, toen iij v<56r vijftig
jaren begon, had je met 6en slag je teste
werken geschapen; je hebt ze nooit mieer
overtroffen; i'k vrees dat je ze nooit meer tot
die hoogte hebt op kunnen voeren."
En jij fcocht ze mij: af."
„Ja, en ik hoop wel op wat f'atsoenlijker
manier too de handelaars, die je tien Thaler
voor die „prullen" gaven...."
„In deze „prullen lagen naditen vol vizi-
oenen verborgen..."
,,'Dat weet ik. En betaaldle ik ook al niet
veel, daarvoor vraag ik vergiffenis, maar ik
begon zelf toen pas."
„je fabriek is sterk in omvang toegeno-
men..."
„Ja, sneller dan jouw roem, om echter
vroegtijidiger de grens te hebben bereikt, ter-
wijl jouw roem groeit en groeien zal- tot over
jie grafde mijne niet.
Aldemeier begon bijnia even' to lachien:
„paarden, die direct met lange beenen ge-
boren worden, houden eveneens vroeger met
groeien op."
„Dat is de rechtvaardighcid. M'aar 66n
moet je me toegcven ik was de eerste,
die K'grcep wat je waarid was, je vrouw zag
niets." t
Aldemeier zuchtte embitter klonk het: „dat
was burners de worm, die aan me knaagde.
Ik had' dit kommervoile leven graag verder
geleefd. deze- atmosferen der ateliers, dit
hongerlijden en dlen last der schulden maar
dat zij, aan wie ik bij elk nieuw stuk dacht,
om wier waardeering ik werkte...., dat zij mij
aknimer ooit zei: „ik ben .trotsch op je..." dat
heeft mij; mijn jong leven bedorven. Ik heb
maar gezwegen, ik heb nooit verraden, wat
er bij mij omging, ik heb haar nooit meer
om h^r oordeel gevraagd. Ik zweeg en ik
lead.,."
totdat zij van je wegging."
„Ja, dat was het laatste, het ergste wat ze
mij aandcsd...het was na den mij aange-
danen smaad, zonder woorden weliswaar, de
trap; een trap, minder naar den man als
wel 'n trap naar den kunsteniaar, naar mijne
kunst. Dat is de eenige dag geweest, waarin
ding
„NSets !s jou ontnomen. In deze derfig ja
ren zou zij aan jouw zijde verbitterd zijn ge-
worden en jou verbitterd hebben; zij zou ver-
welkt zijn door zorg eni ergernis en haar ver-
welking zou zij jou naar t hoofd ^eslingerd
hebben. Jullie leven zou een hel zijn geble-
ven."
„En ik zou ze gedragen hebben, deze der-
tig jaren, om dien eenen dlag te mogen bele-
ven, waarin zij, mij; erkend zou hebben. Dat
is nu juist het lecd, dat aan me knaa^t, dat
aan mij knaagde, tot zij heen ging. En het
versehrikkelijke is, dat het opnieuw aanving
te knagen, toen zij; begraven was en voor
mij de roem begon: het is verschrikkelijk om te
voelen, hoe de ouoe kankcr, die men met alle
geweldl zidii nit het levende llijif heeft weg-ge-
opereerd, na tientallen jaren opnieuw zich
begint te roeren en gaat knagen. Oi, dat is
gruwelijkl En daarom zei ik tot jou: Ik zou
alles willen missien, al deze eerbewijzen, als
ik daannede haar had kunnen oproepen, een
dag uit het graf, opdat zij, zou kunnen zien
en erkennen, wat ik voor vijftig jaren waard
was."-
„Laat haar rusten, mijn vriend- het is bte-
ter zoo. Want als ziji hcden terugfceerde, zou
zij: je eerbewijzen begrijpen, maar jou-zelvc
zou ze niet begrijpen
„0, toch, zij zou zien en geestdriftig war
den."
„Zij zou je hartstochtelijk mede huld
eni trotsdi haar plaats naast jou ir-f -n.
Maar je zoudt zien, dat zij jou even w< ...g
zou begrijpen als v66r vijftig jaren. En juide
beiden zoudt je wederkemg voor elkaar ver-
bergen als de twee sterren van een dubbelge-
sternte, die om elkaar wentelen. Zij kon jou
niet bevatten en1 nu zou jij haar niet begrij;-
pen. En dat zou wanhoop geven
„Ja, van iouw nuchter kunstenaarsstand-
gnmt gezien.'
„Zeg desnoods, kunstenaars-dwaasheid
Maar dit zeg ik je, als jij alleen; om de ap-
preciatie der vrouw wilde strijden, je hecle
leven aan deze dwaasheid wilde ofteren, je
een' Kunst-zaak had moeten beglnnen, mode-
schilder worden, 's avonds de rok aantrek-
ken en er bij den Staat hevig op aandringen,
om met je dertigste jaar professor aaini de
Kunst-academie te worden/'
„Dat wil zeggen, den kunsfenaar in iniij
doodslaan."
„Juist. Ik was eens ook zoo'n beetje kunsfe
naar. Ik sloeg hem in me dood. Hoogstens
werd ik een levenskunstenaar. Weet je, beste
Aldemeier, deze fcunstenaars hebben <icn na-
dieelbij hun dood zijn ze heusch dood."
Aldemeier kampte met zichzelf:
„Moet ik dlaannee jou of mezelf gduk-
werschen?"
„Precies, al naar dat je stemming is. Hen-
inner je, hoe Hedda Garbler deni professor
Tesmer trouwen kon of Brack, maar met har
rem Ldvborg had zij geen jaar kunnen le
ven... en de arme Lovborg zou ook eerst na
vijftig jaren een krans ontvaingen."
?,Of de Luipaard-orde," zei Aldemeier
kriebelig.
Met mif kon Lili leven, met jou..
mars van Koophandell in1 Ndordhonanif veav
zochten ook om adhaesie met een adircs tegen
de lasten van dat Waterschap. Aangenomen.
De besturen der Arbeidersvereenigingen
vrocgen in een schrijven gemeentelijken steun
voor uitgetrokkenen.
B. en W. stellen voor, aan den minister te
vragcn om 50 pet. door de regeering toe te
kennen op een uitkeering van 8,40 per week
voor ongeorganiseerde werkloozcn eni voor
ieder land 50 cent tot een maximum van zes
personen, zoodat de uitkeering niet hooger
wordt dan 65 pet. van het door B. en W. aan
genomen loon van 18 per week. Voor on-
georganisoerd'en mag dit niet hooger zijn dan
Voor ongehuwden wordt het dan
vastgesteld op 55 pet. en 50 pet.
gjjn diankbare oogjes knepen toe.
Jij hier, jij, Baar!" zei hij bitter.
Voor hem stond een grijsaand van dezelf-
de grootte als hijzelve, even mager, even oud
met hetzelfde witts haar. Rustig anltwoardde
deze:
„Ja, iik ben hier, Aldemeier. Het is vijf-en-
veertig jaren geledien, dalt we elkaar niet
meer gesproken hebben en vijftien, dat zij
gestorven is. Het schijinit of dat alles uit een
ander leven is. Wij zouden nu een nieuw
kunnen beglnnen."
„Je bedoelt, het oude afsluiten."
„Dat is hetzelfde," zei Baar gelaten. „Ik
in ieder geval, wilde een derde leven can-
vangen1 en dit je meldien".
„Ja, het eerste is doodi; laat het tweede het
ook maar zijn."
,,lk kom hedenavond aan je eere-disch."
De twee ouden reikten elkaar de hand!.
Een nieuwe bezoeker, die naar voren werd
giesdioven door de achtenstaanden, stand
reeds weer voor Aldemeier; langzamerhand
nam de stroom gasten eenigermate af en ein-
delijk was de scmlder alleen en liep 'hij
eenigszins opgewonden door de vertrekken,
bekeek eenige schilderijen en- liep toen den
zonnigen turn in..,.
's Avoids was er een feestmaal in het eer
ste restaurant van de stad. Het geheel droeg
nu een geheel ander karakter. Dicht stonden
de tafels aan elkaar en nu spraken niet meer
de particulieren, doch de woordvoerders van
heele corporaltdeni, de staat, de stad, de aca-
demien, de scholen, telkens werd er een' rede
uitgebracht, en telkens vlamdie die geestdrift
op.
Aldemeier en Baar zaten dicht in elkan-
dlers buurt en het was werkelijk alsof zij,
zooals Baar voargesteM hadi, een' nieuw le-
niet....
vergcten, oude vriendeen vrouw itnouwt niet
om te huldigen, doch om gehuldigd te wor
den."
„Waarom gehuldigd? Waarom?"
„Ten eerste natuurlijk oindat zij touw
wordt en dan, omdlait op haar als vrouw van
een gevierden man iets zal afglijdieaiets, dat n'a dezen dag ruStig proheercn to slapen.
^ij stonden stfl voor Aldtemeier's huis.
Aldemeier maakte een beweging met de
hand„ga mee naar binnen en laat ons inog
wat praten over vroeger."
Nu niet meer," zei Baar moe; laat ons
zal schitteren; de man moet van zijn be-
roemdiheijd wat afstaan." I
„Bczat jij soms roem?" ytoeg Aldemeier,
boos-wordend,
„In de oogen der vrouwen ja,
jong, een handige money-maker,
Morgen haal ik je af en samen zullen
bloemen brengen naar haar graf."
Toen gaven. de beide vrienden elkaar
I hand en scheidden.
Ik
de
wij
de
was
Ijsfa-
briek had stormeuderhand succes; elk jaar
moest ik bijbouwen1; ik werd am begeerens-
waardiige partij ik bezait geen erfgenamien,
had bochel noch krouune beench, wel een
villa, een wijnkelder en rijpaarden; kontom,
ik waa een mensch, die bovea anderen uit-
stak." 1
„Je spaart je niet...."
„Qp zijn vijf-cn-zeventigste behoeft men
zien niet meer te sparen."
„En daarom ging zij naar jou!"
„Zij ging niet. Ik haalde haar twee jaren
later/'
„En jij huldigdle haarP'
„Ja, inderdiaad, dat deed ik... en anderen
'evenzoo. Een mooie vrouw heeft een mooie
omlijsting noodlg. Nu bezat zij salons en
paarden en in dat beeld groeide zij op tot die
hoogte, welke voor-haar bereikbaar was; zij
ging ooor huis en zat te paard als een
vorstin van den bloede. Zij was itretsch op
zichzelf."
„En jij op haar."
„Ja zeker. En dertig jaren lang werd zij
gevierd, zelfs nadat de onontkoombare ver-
welking van 'hist lichaam in trad."
„En deze dertig jaren beteekenden voor
mij mijn leven. Wat jij ontving. Baar, werd
mij ontnomen."
Provinciaal Menws
Roman door Margaretha Bdhxnf.
Naar het Duiisch door G. M. de W.
(Geautonsearde vertalmg-).
74)
„Het natuuriijkste; wat het meest voor de
hand lag. Dat u gedurenide den langeni tijd,
diat wij elkaar niet gezien hadden, geengai-
geerdi of getrouwd was."
„Dat zou toch geen redca zijn om mij te
negeeren."
iBredenscheit keek langs Inge heen. Hij
kon haar ommogelijk bekennen, dalt hij uit
eem onverklaarbaar gevoel, waarvan hij zich
wel waohtte den oorsprong op te sporen, heit
jonge mensch naast haar onurtstaanbaar ge-
vondien hadi en dat de natuuriijkste en meest
voor de haind liggende verklaring harer aan-
wezigheid bij Habel in gezelschap van een
heer een tastbaar misnoegen bij hem op-
wekte. ,,Ik had ntijl aan dien- heer moeten
voorstellenmisschien zoudlen de heeten, die
bij mij waren, naar u hebben geinformieerd.
Dat alles wou ik vermijden. Het waren
dienten van mij."
„In mijn cavalier had u den schrijVer lee-
ren kennen van den' Appel der Hesperiden.
Een aardig, vrodlijk venltje. Lilt dankbaar-
heid voor men:igen aangenamen brief, dien
ik hem typen mioest uit naami van Frank, had
hij mij, geinviiteerd."
„Ik heb dus verkeerd gedlachf?"
..Hoodoo? Ala u diacht dat mijnheer Kay-
UIT KOEDIJK.
De Raad vergaderde in voltallige zitting op
9 Februari, des namiddags 2 uur.
De voorzitter deelde mede, dat gocd'gekeurd
zijn teiug ontvangen van Ged. Staten: de
gemeentc-begroootog 1923, het bcsluit tot het
aangaan van een geldlecning ad 10000 voor
het veenbedrijf en een dito als kasgeldleening,
het besluit tot regeling van den keurings-
dienst tusschen Schoorl, Warmenhuizen en
Koedijk-
Op 26 Januari j.L is de kas van' den ge-
meente-oii'tvanger gecontroleerd. Ontvangen
was 89.194,65^, uitgegeven' 87.866,89Va,
zoodat in kas m-pest zijn cn was 1327,76.
Op verlangen van Ged. Staten zullen enkele
wijzigihgen worden aangebracht in de veror-
dening op den keuringsdienst.
Een schrijven van het Coimite uit de Burge-
meesters en Secretarissen over de houdin,
aan te nemen tegenover Alkmaar betreffen
de toclating van leerlingen op de scholen- in
die gemeente, stemde den Raad mee i!n, even
als oai pbging van Wieringerwaard om de
kostcn der Warenwet, die voor de kringge- de huurvooi-waarden
schade bij zal liiden.
B. en W hebben geen1
drukken w(j SP0ED1G «n NET.
60 pet
itgesteld op
De heer Mulder vond het prachtig, dat B.
en W. er mee komen, doch voad productief
werk beter
De heer v. d. Woude merkte op, dait de
werkzaamheden in het veen in Maart kunnen
beginnen. Dan is er weer werk.
De heer Hart gaf oOk de voorkeur aan pro
ductief werk en vond tevens het vastgestelde
loon te laag. f 20 vond hij, juister.
Wethouder de Geus zeide, dat dit loon met
betoald kon worden, 18 ging nog wel.
Do heer Mulder wilde er gang achter zet-
ten en raadd'e aan, dat B. en W. naar den
Haag zouden gaan om di't pereoonlijk te be-
pleitcn.
De heer Oud wilde toeslag voor de werkge-
vers, die dan werk kunneni lateni verrichten.
De heer Hart stelde voor, deze regeling di
rect te laten ingaan met het oog op de uitgie-
trokkenen van heden.
Besloten werd deze Maandag a.s. te lafen
inoaan en dat alien zich bij de organisatie
moeten melden, ook de ongeorganiseerden.
Het bcsluit van 1 December betreffende
toeslag op den uitkeering, werd hiermede
weer ingetrokken„
Een commissie van contrdle, bestaande uit
de beide wethouders en de 3 voorzittera der
organisaties, werd door den voorzitter aanbe-
volen en is door den Raad benoemd.
In een schrijven verzocht cen commissie van
afgevaardigden uit een vijftal vercenigingen
om op het terrein van „Goed Wonen" een
sportpark te stichten. De kosten worden ge-
raamd op ruim1 f 4300, de opgemaakte exploi-
tatie-rekening wijst echter aan dat naar het
inzicht der adressanten de gemeente er geen
:bben geen- dfefinitief voorstel
hieromtrent.
De heer v. d. Woude vreesde, dat als dit
wordt ingcwilli'gdi, het andere gcdeelte ook
met een dusdanig verzoek zal komen.
Wethouder de Geus zeide. dat de in het
verzoek vervatte zinsnede dat hij zeer sympa-
thiek tegenover het verzoek zou staan, niet
juist acht, niet onsympathiek ware beter ge
weest. In de samenkomst. die deze commissie
met B. en W. heeft gehad, heeft de heer de
Geus den1 indruk gekregen, dat er veel van't
benoodigde bedrag voor werkverischaffing in
aanmerking zou koinen, maar ini het thans
voorgestelde is het niet meer dan 1500. Ook
de plaats van het sportterrein achtte wethou
der de Geus niet geschikt, omdat naar zijne
meening het bOuwplan van „Good Wonen"
niet zou kunrten worden uiitgevoerd.
De heer Hart zeide, dat het bestuur van
„Good Wonen" voor het plan was, omdat
door dat bestuur er cen algemeen belang in
wordt gezien en tevens niet onvoordeelig
,voor de gemeente doof' de hoogere pachit van
dat gedeelte grond.
De heeren v. d- Woude cn Verduin vreesden
dat de voorgestelde pacht niet opgebracht kon
worden door de voetbalvereeniginig, gezien
de toestand van naburige vcreenigin'gen.
Het verzoek werd met 5 tegen 2 stemmen
van de hand gewezen. (V66r de heeren Hart
en Mulder).
Van de waningbouwvereeniging „Goed
Wonen" was een verzoek ingekomen! om op
een te bouwen woon- en winkelhuis hypo
thetic te verleenen voor de voile bouwsom na
aftrek der toegekende bouwpremie.
De heeren v. d. Woude en de Geus hadden
zich er al eerder in beginsel voor verldaard
en waren er nu niet tegen In Juni n'am^lijk
had de Raad zich garant verldaard voor een
door het Rijk te geven hypothoek. Voor het
winkelhuis was de hypotheek geweigerd, zoo-
mede de premie. Na bezoek van wethouder de
Geus en den architect bij de inspectie zal de
premie echter wel worden toegestaan. 't Was
nu enkel de kwestie wie het geld zou geven
Met algcmeene stemmen toegestaan.
Op een verzoek van den heer Luchtigheid
om vermindering der pacht van den dijk, om
dat het gras door voetballendfe kinderen is
vertrapt, werd afwijzend beschikt, omdat in
daar rekening mee
1
Onze prUzen ztl> slst hoogsr dan dla van
andere drokkerljtn.
meenten onbillijk gedacht worden, te laten
druikken op de centrale gemeenten. Dezelfde
commissie vroeg steun om actie tegen de las-
ten van het Hoogheemraadschap. De Ka-
ser mijn verloofde was ia, dan was u ^zeker
op den verkeerden weg.
Vijf miinuten lamg zaten zij zwijgend te
genover elkaar. Inge dachlt eriistig na' of zij
het over zich zou kunnen verkrijgien ijaar
zijn vrouw te infonneeren. Het was mis
schien gepast geweest, maar zij kon er niet
toe konten. Een weidsche vCnsChijining welke
vborbijkwam en dioor Bredlenscheit, opstaan-
de, gegroet werd, was de aanleddiing tat em
ander onderwerp van gesprelk over te gaan.
„Weet u wie die diame is? Een clienlte van
mij, een beroemdiheid van dlen' dlag om zoo
te zeggen..." en hij' ooeinde dien naarn van t
een vrouw, over wie een proces werd ge-
voeid, dat al nxaanden lang die couranten
vulde, daar zij beschuldigd werd van de omna-
tuuriijkste en afschuwelijkste van alle misdar
dien1, de onbarmhariige mrshandfiling van haar
eigen kinderen.
„Heeft u die verdedigd?" vroeg Inge ont-
steild, Bredenscheit gaf een bevestigend ant-
woord. Inge herieneide-zich duidelijk hoe
verbazend radsnoegd1 het puMieik was ge
weest toen' die vrouw werd vrijgesproken. Zij
zelve was ook diep veronitwaardigd! geweest.
„Weet u, ik heb geen bijzondlete sympaithie
voor het vak van den advocaait," zei ze,
„maar in dit geval lijkt het mij wezenlijk een-
voudiger en gemlakkelijker in 't belang der
openbare orde een inoorden'aar op het sdiavot
te brengen' en een spi'tsboef in die gevange-
nis, dan voor gel'd en goede woorden een be-
slist gemeene diaad van een mlensch mooi te
praten."
„Wij hebben hat zeker niet altijd gemakke-
lijk. Tegen1 mijn overtuiging in zou ik nie-
mand verdedigen."
Had u in dit geval dan ook die overtuiging
van de onschuld uwer clientei? Zoo ver ik
mij herinner was alles bewezen. De vrouw
is immers vrijgesproken omidait zij als ontoere-
kenbaar bescliouwd werd'?"
„Is dat in uw oogen nilet een voldbende re-
den? Het werk van den veidodiger ir paalt
zich tot het opzoeken van alle bestaande ;>e-
weegredenien ten' gunste van den client. In rne-
gentig van de honderd gevallen zijin pathblo-
gisdie beweegredenen de oorzaalk van allle
misdaiden, beweegredenen, die bij de straf als
verza'Chitende omstandigheden moeten worden
aangemerkt. Morgen veidedig ik een man,
die zijn vrouw vermoord heeft. De daad be-
kent hij. Daartjoven was de vrouw hem niet
ontrouw en had zich geen; grove .tekortkomin-
gen te verwijiten. Zij; deefl niets meer of minder
dan miilioenen andere vrouwen, die haar man
dagelijks met tallOoze speldeprikken het le
ven onaangenaam malken. In een ongeMckig
oogenblik de man is een ernstig zenuwpa-
tien t en hadi een zWaren wertcdiag achter den
rug werd hij woedend door haar aanhou-
dend gekwaalk en hij schoot haar opeens
dood. Ik hoop dat het mij gelukken zal die
rechtbanik ite overtuigen', -dat dit geval be-
schouwd moet warden als een ongelukikigen
strijd tussdhen' twee zenuwzieke menschen en
dat die doodelijke kogel, die geen pijn heeft
veroorzaakt, veel menschlieveindier was dan
de pijriigendie wijze van die vrouw, die haar
man dagelijks tracteertie op kwaadlaardighe-
den en listige plagerijen. Zooals ik u zeg, het
vak is niet altijd gemakkelijk, juffrouw Ze
vengesternte. En nu zijji' mijn piaar vrtja mi-
was gehouden.
Vlan de Commissie van Bijstand in het G.
E. B. was een aanbeveling ingekomen om de
stroomprijzen voor lichf en kracht te verla-
nuten al weer om en iik moet aan het werk.
Mag ik zeggen: tot weerziens7'
„Tot weerziens", herhaalde Inge en beanit-
woordde vluchtig zijn handdiruk.
Vijf minuten 'later betaailde Inge haar kop
koffie en stond op. Met opzet liep zij zig-
zags-gewijze tnsschm de stoelen en tafeltjes
door om de dame voortoij te komen', die dloor
Bredenscheiit verdedigd was. Het fijne gezioht
dler vrouw beantwoorddie niet aan de \oor-
stelliing, die zij zich van een onitaarde moed-er
gemaakt had. De dame hief juist het hoofd
op en de halve minuut waarin de onrustige
koortsa'Ch lig stralende oogen liaar aamzagen,
was voldoende om Inge te overtuigen, d!at
deze vrouw bepaald zeer ziek was en dlat de
verdediger, die de beklagenswaard'ige vrouw
voor een zware, oniteerende straf bewaarde,
zich bepaald1 op humane wijze verdienstelijk
gemaakit had. Ja, wie hem zijn tot toever-
trouwde, wist dat hij1 zich in betiouwbare han-
den bevond. Inge legde de wapens neer. Alle
goede geesten van de Friedrichitsgracht kon-
den het feit niet wegredineeren dlat zij redd'e-
loos verliefd was op den veel ouderem ge-
trouwden tman. Zij moest dien hartstocht be-
schouwen als een' force nutjore, als een ziekte,
als een ongeluk, dat ondiergaan wil worden.
Eens zal alles wel overgaian. Misschien duur-
de het lang, ze zou misschien oud en grijs
worden1 to dien tijd, maar evenwel zou er toch
zeker een uitweg komen uit dezen toestand
van hopeloos verlangen, die haar wilskiacht
insloot als tusschen steile, gloeiende muren.
Voor het oogenblik was er niets anders aan
te doen dian zich overgeven aan hat oiweran-
derlijke.
n, eu W' sieiuen vow oiu met uigang van
I januart iyZ3 aen prijs te bepaien op 3D
unit per a.w.u. voor neat en op lb cent voor
kracnt. - Aangenomen inet aigeineeae siun-
nteut
L>e heer Jb, lioldewijn had bericht gezon-
clen, ae neroenounuig tot lid van ae connnis-
ste van toezicht op net Lager Obderwijs met
te kunnen aannemen.
Op voorstel van B en W. weed hiervoor
otmand de heer S. Smit
d. en w. steiden mede voor, om den ont-
vanger te beiasten met de uitbetabng oer pen-
sioeuen, ais zijnae werk in dan zin van het
bcwijven van aen Mmistex in verband met
ae verminaerde werkzaamheaen der gemeen-
teontvangers. Dit werd voorgesLeld, omdat de
ontvanger het eertijds hiervoor bepaalde sa-
laris met wilde laten valien op verzoek van
den Raad.
De rekening van de Veenderij, toonde aan
een tekort van 13088.09, wat de gemeetuen
St. Pancras en Koedijk iedex op 0544.04 Y*
tomt te staan.
Bij monde van den heer Visser verklaarde
de commissie, die deze rekening heeft nage-
zi.cn, dat zij to orde is beV'Onden en adviseer-
de tot goedkeuring. De heer Visser zeide, dat
het tekort voornamelijk ontstaan was door-
dat de tuifprijzen gedaald zijn en spr. stelde
voor om bij den Minister aan te dringen om
een bijdrage in dit groote verlies.
De heer v. d. Woude wilde hiervoor den
burgemeester naar den Minister afvaardigen.
Deze zeide daar wel iets voor te gevoelea
wanneer schrifteliik verzoek niet baat.
De heer v. d. Woude deelde nog mede, dat
Maandag j 1. de loonen to het Veenbedrijf
zijn vastgesteld: voorsteekturf f 1.15 per
1000 en voor bagger turf op 20 cent per Me
ter, en voor arbeiders die voor bijwerk to aan
merking komen, op 2 per d'ag.
Een schrijven' van de Vrijzinnige Kiesver-
eeniging was ingekomen, met verzoek am te-
ruggave van een gedeelte van het te veel van
den H. O.
De voorzitter bracht in herinnertog, dat in
een vorige vergadering besloten was gelijk-
luidende verzoeken van „de West" en „Oiia
Belang" aan te houden totdat het bedrag van
den aanslag bekend zou zijn.
Van inspecteur was bericht ingekomen,
dat die aanslag 58603 kan bedragen, doch
dat zij nog belangrijke wijzigtogen kan onder-
gaan wegens reclame en oninbaarverklaring.
De drie adtessen werden nu maar tegelijk
behandeld. De kiesvereenigtog vraagt 30 pet
vermindering.
De heer Verduto stemde nog altijd1 met de
adressen to, doch wilde iets veranderen, n.L
wat meer inkomt dan 40000 teruggeven.
Wethouder de Geus erkende dat in de vo
rige vergadering bij het niet met den heer
Verduin eens was, maar dat dit in verband
stond met de rekening van 1923 en niet met
den tegenwoordigen toestand. De bouwers,
zeide spreker, hebben geen geld to kas en hij
wilde niet de schuld drag-en dat straks van
sommigen de boel wordt verkocht. Een be
paald bedrag vaststellen kan niet, omdat men
niet weet wanneer dit binnen is. In overleg
met wethouder Visser Stelde hij voor, de am-
slag met 25 pet. te vermindiereri.
Dc voorzitter zeide ongeveer het voligende:
Ik heb met eenige verwondering het adrcs der
kiesvereeniging gelezen, doch nog meer ver-
vyondert mij het standpunt, thans door de
wethouders ingenomen. We hebben rekening
te houden met 200 aanslagen, die het volgend
jaar niet in aanmerking komeri, dat zijn tuin1-
bouwers Ik heb echter ook te waken voor de
beiangen der arbeiders en anderen; die het
volgend jaar alles moeten opbrengen.De heer
P. Hart zegt in moeilij'ke positie te verkeeren,
doch de nood in het bedrijf is er. Spr. wees
nogmaals op een regeling over 3 jaren voor
de wisselvallige mkomens en zeide de nood-
liidendTi van tegenwoordig moesten gehol-
Maria's tostorttog na haar terugkeer van
het station' was de laatste zwakhedd van het
jonge meisje. Zij gaf niet laxiger aan haar
smart toe. Langzamerhand begonneui da
werkzaamheden haar rechten te dloen gelden
en trachtten haar smart te verdrijven. Zij
faoopte dat de dagetijksche pltehten' de eerste
factoren zouden zijn tot geneztog van haar
inwendige verscheurmg. In de week daarop
vOlgende, nam zij de plaats van vroeger weer
to op het Oemtraai Bureau van vaccinestof-
fen. Het personeel was ongeveer hetzelfde als
toen zij' er voor hot eerst kwam. Haar verhou-
dtog tot de collega's was reeds veel beter dan
vroeger. Nti behanddlde men haar met onbe-
grensde, bescheiden deelneming die zij dank
baar erkende. Om haar niet te veel aan haar
treurige gedachten over te laten, introduceer-
de Inge Maria bij de faimilie Kayser. Evenals
Inge voelde Maria zich weldra thuis onder
de beschoafde, stille, wenkzame vrouwen.
Evenals Inge Icreeg Maria den eersten avondl
eenige berispingen te hooren van tanite Jan-
ne. ZwaarmoecSgh'eid en treurigheid, dboeer-
de de oude dame, zijn eigenlijk niets dan' de
terugwerktag van' een verkeerde kindsheid.
Verstandig denikende menschen levee to' een
geestelijke atmosfeer van kalme vreugdle. De
dood is alleen stoffelijk, het leven is geeste-
lijk, en het is onztonig iemiaind te betneuren,
die den dood zijn rechtmaitig atttribuut, den
stoffelijken vorrn heeft teruggegeven. De mo
de van to het zwart te rouwen is het bespoite-
lij'kste idee dat ooit in het hoofd van een
dwaas is opgekomen. Witlte kleedferen moeit
men diTagen als zinnebeeld vaini het licht; den
triomf van den geest moest men vieren, to-
plaats Van dian der sterfelijkheid...
(Woedt vervolgd).
I' 1.1. moo nvukiiMiinll rl' iliflik
JJ. w« I Mftfnm kaal IV iV nf An onmpn TtillAn Wii
