Alkmaarsche Courant - Zevengesternte. Donderdag 15 Februari. Ooze scheldende gemeente- aeoretaris. F e n i 11 e t on. De slaehtbuiskwestie te Bergeu in behandellng b|) Ged. Staten. Honderd Yljf en Twlntlgste Jaargang. lo. 89. 1928. Ia zijne zitting vao 19 October 1922 rerleende de Gemeenteraad san den heer C. D. Donath, naar aaaleiding van zijn verzoek. met ingang van 1 Januari 1923 of zooveel later als in de vacature zal zijn voorzien, op de meest eervolle wijze omtslag als Secretaris dezer gemeente. De Raad voegde daaraan een dankbetuiging toe voor de langdurige en uitstekende dieneten als zoodanig aan de ge meente bewezen De juiste datum van net ontslag is inmiddels bepaald op 1 Maart a.s. in verband waarmede wij thans den tijd geko- men achten om een terugblik te werpen op hat ambtelijk leven van den man, die geduren- de ruim 26 jaren een zoo belangriike plaats in bet bestuur dezer gemeente heeft ingeno- meni. Wij vestigen in verband hiermede de aandacht op hetgeen wij reeds schreven in de Alkmaarsche Courant" van 28 April 1921, bij de herdenking van zijne 25-jarige amhts- vervulling als Secretaris dezer gemeente. Den 3en Juli 1874 alls ambtenaar ter secre- tarie van Amsterdam1 voor het eerst in ge- meentedienst getreden, bleef hij aldaar tot 31 Maart 1882. Daarna werkte de heer Donath ter secret arie van Wormerveer van 1 April 1882—31 December 1883 en van Leeuwarden van 1 Januari 188430 Juni 1887. Vervol- eens tot Secretaris der gemeente Harlingen benoemd, welk ambt hij vervulde van 1 Juli 1887—30 April 1896, trad hij op 1 Med 1896 als Secretaris in dienst der gemeente Alkmaar. Op 3 Mei 1924 zou de heer Donath mitsdien een halve euw in gemeentedienst hebben doorgebracht. V66r rijine komst in deze gemieenite had de heer Donath zich in Friesland reeds bekend- heid verworven door zijne historische onider- zoekingen. Herhaalde malen trad hij als spre- ker op in het Friesch genootschap te Leeu- wardcn. Talrijke bijdragen in Eigen) Haard" en in den Frieschen Volksahnanak getuigen voorts van zijn werkzaamheid op diit gebied De taak door den nieuwen Secretaris te Alkmaar aanvaard, op een jaarwedde van 1 2000 (tegenwoordig gelijk aan het gemid- delde loon van b.v. een klerk bij- den keu ringsdienst), was niet gemakkelijk. Reeds aan- etonds bleek het noodig een1 anderen koers te zeilen dan de tot hier gebruikelijfce. Met „het persoonlijk regime" van den vongen titularis, ten der oorzaken die het mogelijk rnaakten, dat de gemeente zoo groote linancieele en mo- reele schade had geleden, moest verdwijnen en plaats maken voor eene opvatting vanl het ambt overeenkomstig de omschrijving in. het betreffende hoofdstuk dter Gemeentewet- De Secretaris was d'aarbij1 geheel op zich zelf tangewezen en moest zijn eigen weg dus vin- dien. Van de personal in het Dagelijksch Be stuur ging toentertijd1 weinig krachit uit De Burgcmeester was reeds oud en de Wethou- ders namen weinig of geen deel aan den da- gelijkschen gang van zaken. Een krachige steun vond de Secretaris echter in de „Al'k- maarsche Courant", op welk blad hij her haalde malen en met goed gevolg een beroep deed om zijne denkbeelden ingang te doen vinden; getuige de hoofdartikelen in het nummer van 17 Januari 1897 „Over ons G6- meentcbestuur", van 29 September 1897 ov«r ,A-rm Alkmaar" en van 7 Maart 1897, geti- teld MZcnder eenig debat". De nieuwe Secretaris bleek zich spoedig zijne plaats en taak ten voile bewust niet al leen, doch wist de tegenwerking, aanvankelijk ook in den Raad ondervondeni, te overwinnen en zijne nieuwe denkbeelden ingang te docn vinden. Eene reorganisatie van de geheel verou- derde admiinistratie kon daarbij niet uitblij- ven. Werden tot dien alle stukken voor die raadsvergaderingen steeds bij de raadsleden aan huis ter lezirag gezonden, hiermede werd gebroken en een betere methode ingevoerd, waarbij de raadsvoorstellen werden gedrukl en als bijlagen tot het verslalg van 's Raads handelingen aan de raadlsleden niet alleen, doch ook aan particulieren tegen betaling van een zeer matige vergoeding thuis gezonden. Daarnaast werd grootere zorg besteod aan de samenstelling van het raadlsverslag. Daarna Vblgde de plaatselijke wetgeving, waarvan een gemakkelijk te raadplegen overzicht in druk werd uitgegeven. Nog in den zomer vah het vorig jaar voegde de Secretarie hieraan een overzicht toe van de belangrijkste onder- Roman door Margaretha Bohmf, Naar het Duitsch door C M. de W. (Geautoriseerde vertaling). 75) Hoe 'lief van mevrouw Reihhard juisit aian haar te denken ofschoon zij zich nog kort ge leden had uitgdaiten dalt zij Maria toil haar beste medewerksters rekende, aan wie zij het meest kon overlaten en dait zij hoopte haar nog lang te zullen behouden... Maar waaroin sprak mevrouw Reinders zoo bepaald iniet nadruk uit dab haar college te Miinchen een vrouw was zonder vooroordCelen, waarom zette zij op den voorgrood dat verandlering van- woonplaalts goed voor Maria zou zijn? 'Maria bleef eensklaps staan. Onwillekeu- rig bracht zij de 'hand aan het voorhoofd. Haar imiof viel uit haar verstijtde vingers. Iemand raapte hem op en gaf hem haar wear in de hand. Zij1 bedankte niet. Hlaar lippen weigerdcn hum diensit. Als een bliksemstraal, die onverwacht vlak bij: haar insloeg, had zij begrepen. Dat wat sedert wekeni en maandai in grillige of akelige visioenen voor haar geest voorbijging. slond1 plotselin g voor haar als een oraverbidaelijke, niets ontziende waar- heid. Dear rees het Nloodlbt voor haar op met de onbetaalde rekening: de noodlotfige kracht die haar een weg opdrong vol onbe- kende gruwelen en gevaren. Maandenlang schreed zij reeds stap voor stap voorwaarts op dten vrteeselijken- weg, die small en diiize- lingwekkand voartliepi tusschcn afgronden wei'pen welke den Raad ter overwegfeg m beslissing in de jaren 18971921 zijn aange- bodea in de bijlagen tot het verslag van 'a Raads handelingen. iBehalve deze en- andere zaken den inwendi- gen dienst betreffende, was de Secretaris de ontwerper en penvoerder in verschillende voor deze gemeente hoogst belangrijke zaken welke in den loop van zijn ruim 25-jaiige ambtsvervulling tot stand Icwamen op het ge bied van het onderwijs, de volksgezopdheid, de verbetering van de verkeersniicidielen, enz. Enkele van de voornaamste onderwerpen vin den hieronder een plaat9 1. 1897 vestiging Cadettenschool. 2. 1899 aanfeg spoorweg Alkmaar Hoorn. 3. 1904 oprichting Gymnasium. 4. 1907 shchting abattoir. 5. 1908 oprichting Handelsscholeo. 6. 1912 verbouwmg Stadhuis. 7. 1913 oprichting gem. eleotriciteitsbe- driiL 8. 1914 vestiging Rijkstuinbouwwiniter- school. 9. 1915 stichting nieuwe gasfabriek. Dat al deze zaken, de een in mecrdere mate dan de andere, nevens de gewone secretarie- werkzaamheden gtdurende den nxobilisatie- tijd toch reeds aanzieolijk uttgebreid veel arbeid van administratieven aard vergden, ibehoeft voor den ingewijde geen betoog. Wij herinnereni hierbij in het bijzonder aan dsn atrijd welken de Secretaris had te voeren voor de oprichting van het abattoir in deze gemeente, zoowel in als buiten den Raad en waarvan kunnen getuigen de hoofdartikelen in de „Alkmaarsche Courant" van 14, 17 en 19 November 1897 cn 2 Februari 1898, die nog mogen worden gelezen om de suggestieve kracht die er van uitging. Thans ziet ieder het zooals hij het tocn zag. Ook de melk- voorziening dezer gemeente genoot zijn bij- zondere belangstelling. Behalve in het daar- omtrent indertijd van zijn hand vcrschenen „Melkrapport" heeft de heer Donath omitrent deze zaak eene studie gemaakt en materiaal verzameld, welke te zijner tijd zal blijlcen van veel nut te zijn, wanneer de thans verklaar- bare tegenzin in overheidlsbemoeiingen zal zijn geluwd en zal hebben plaats gemaakt voor ander inzicht. En nu moet men ten slotte niet meenen dat de 'Secretaris biji zijn arbeid de beschikking had over een uitgebreid personeel; verxe van daar. In de eerste plaats deed- hij persoonlijk veel af. De raadsvoorstellen b.v. war cm tot 1920 naoenocg alle van zijn hand. Overigens had1 hij ter secretarie slechtS hot volgcnde personeel tot zijne beschikking: In 1900 4 ambtenaren en 1 klerk: 1910 5 2klerkeni; 1916 7 1 klerk en 1919 9 1 en 1 schrijverJ Hierbij dient opgeteekenid dat de bevo'king van 17349 zielen op 1 Januari 1897 siteeg tot 25118 op 1 September 1922. Wij zijn overtuigd in het boveusitaande niet een volledig beeld te hebben gegeven van hetgeen de aftredende Secretaris tot stand bracht. Het liijkt er ni'et naar. Wij moeten ons echter beperken, doch meenen nog te mo gen wijzen op de omstandigheid dat de heer Donath buiten zijn ambt als Secretaris nog tijd en' lust kon vinden om zich aan de publie- ke zaak te geven. Wij herinnenen slechts aan het felt dat hiiji -een itientat jaren voorzitter is geweest van de afd. Alkmaar der Mij. tot be- vordering der Toonkunst. In die kwaliteit was hij in 1906 eerevoorzitter van het groote nrnrziekfeest dat toen hier gehoudem is, waar- voor men een feesttent had opgeslagen, die het geheele Doeleveld besloeg. Bij het uit- reikeni der prijzen voerde hij het woord voor eeni publiielc van plm. 4000 menschien. (Zie Alkm. Ct. van 5 Juni 1906). Sedert 1901 Dot heden is hij bestuurslid van de Vereeniging van Burgemeesters en Secre- tarissen in de prov. Noordholland. M'cer dan 16 jaren was hij besituurslid van het Genoot schap „Sol'US Nemo Satis Sapit. Biji kon. be- sluit van 14 December 1900 werd h'ij be noemd tot lid van het College van Regenten over de gevangenissen a 1 hier, welkebetrek- king hij nog bekleedt. Ivan 1905 tot 1920 was hij! medie-redacteur van het bekende tijdschrift „Gemeentehelan- fen". In een uitgegeven overzicht van de in at tijdschrift behandelde onderwerpeni tref- fen wij niet minder dan 4'5 hoofdartikeleni aan van zijn hand, studien- over de meest on- derscheid enkwesties voor gemeentereCht en1 burgedijke adlministratie. Gedurende een reeks van jaren had hij' zittinig in de comaniis- sie voor het afnemen der examen® voor can- didaat-gemeentesecretaris en ambtenaar ter secretarie. De beer 'Donath zal naar wij vememen in deze gemeente bldjveni wonen. Wij wenschen hem toe dat hij nog eeni aantal jaren van zijn door en naar den afgbond voerde. Zij stond midden op straat, aisof zij ver- steend was en staaxde naar de lucht tot zij die oogen vol tranen had; zij hijgde naar adem en hoe zij haar best deed zij kon geen voet verzetten. Alios werd verwardl in haar hoofd. Een roode brandende nevel bedekte den grauwen avondhemel. Stond daar ginds het dak in bramd van het Romeinsche huis? Stond de Keurvorstenstraat! in vlammien? Was de geheele rij huizen aan gene zijde van de straat niet in rooden gloed gehuld? En wat was dat voor een verschrikkelijk schreeuwen en ruischen en bruisen' in de lucht, spookach- tig renden en haastten de menschen zich op straat. Het waren geen menschen, het waren schaduwen, uurwerken. Aan de Keizer Will- helm Herinneriinigskerk verhieven zich boven den ingang de rtondbogen, de torens kwamen in beweging, bogen voorover... Toen midden tusschen de dansende dwaa'llichten in haar hersens eeni opvlammend'e lichtstraail!. Ik ben krankzinnig. Ik beni En toen plotseling een ijzig, alles oplossend duister. w Het kleine vriendelijke kameiitje in het Sa- natoriumi Manyold baadde zich tot iini die kleinsta hoekjes in zonneschijn. Maria kon van uit haar bed de boomen van de Keizer- allee zien, juist in het luchtige, teergroene net der eerste openbrekende bl'aderen. Een pleeg- zuster ilrok de jalouzieen op. Maria's slaap- dronken oogen dwaalden van het raam' naar de groote cijfers van den seheurkalendler aan den muur. ..Reeds twintig April?" zij' wchndr da hat hootd. „Ik begrijp het niet..." rust, welke hij ongefwijfeld wel produetief z*\ weteni te maken zal mogen genieteni en wij zijn overtuigd dat hij daarbij steeds met groote belangstelling voor alles wat Alkmaar en zijn bestuur aangaat zal vervuldi blijven. Hrovinciaal Aieunh Gistermiddag behandelden Ged. Staten in openbare zibting het hezwaarschrif t van de heeren Hoksbergen, Baltus en Oldenburg tegen het door s Raads meerderhedd, be- staande uit de heeren Apeldoorn, Bogtman, Swaan en Barnaart genomen besluit, om te- rug te komen op het besluit tot aansluiting bij het abattoir te Alkmaar, Voor de meerderheid van den Raad waren aanwezig de heeren Bogtinan em ApeldOom, terwijil van de minderheid aanwezig waren de heeren Hoksbergen en Baltus. De heer Oldenburg had' zich doen vertegenwoordi- gen door den Directeur van dm keurings- dienst. De voorzitter van Ged1. Staten Jhr. Mr. Roell, deed mededeeling van het ingekomen hezwaarschrift en van de meening van den Inspecteur van den veterinairen dienst, die Bergen te kledn oordeelde voor de exploit uo van een eigen slachthuis en van i_^,nir>g was, dat samenwexking met Alkmaa ge- wenscht was. Op verzoek van Ged. Staten gaf die Inspecteur 4 Juli nog zijn oordeel over het hezwaarschrift van de heeren Hoks bergen c. s. In diit oordeel ontraaddie hij nog- maals uitvoering de stichting van een eigen centrale slachtplaats en beval hij. aanslui ting bij Alkmaar aan 25 Juni zoudta Ged. Staten een uitvoerig schrijven aan Bergen, waarin zij hun bezwaren tegen het raadsbe- slult van 21 Mei onitwikkelden. Vooral, om- dat de beslissing 5 jaar wordi verschoven. Om financieele en hygienische redenen had- den Ged. Staten bezwaar tegen het stichten van een Centrale slachtinrichtimg, die niet aan practiische eischen voldoet, waarom zij er bij; het gemeentebestuur op aandrongen om in overeenstemming met het deskundig ad- vies en met toepassing van art. 26, Alk maar als slachtplaats aan te wijzen voor de gemeente Bergen. 8 Sept. behandelde de Raad in Bergen diait schrijven, met het gevolg, dat die stemanen staakten. 20 October staakten de stemmen opnieuw, waarom het voorstel am alsnog bij Alkmaar te blijven, geacht mioest zijn, te zijn verwor- pen. 5 Febr. Ikwanx 'het hezwaarschrift van die 3 raadsleden-voorstandiers in en 6 Febr. een schrijven van een tweetal slagers om te mo gen worden gehoord. Aan hen zonden Ged. Staten een afechrift. B. en W. berekenden in een schrijven, dat het zielental in Bergen voor een eigen slacht plaats onvoldoende was. Spr. wenschte eerst het woord te geven' aan die reclamanten om daarna het woord te ge ven aan de meerderheid van den Raad. De heer Hoksbergen betoogde het volgen- die: Excellende, Heeren Leden van Gede- puteerde Staten! Wij1 prijzen ons gelukkig, dat wij' alsnog ons standpunt inzake de bekende Vleeschkeu- ringsi-kwestie voor U mogen uiteenzetien. Vooraf echter eene kleine historic. Toen in Augustus 1920 in ons dorp, korten tijdl na het nuttigen van vleesch, in een onzer meest bekende restaurants benevens in diverse pensions bij tal van personen ernstige ziekte- verschijnselen hebben voorgedaan, heefit het deskundig onderzoek geleerd, dat deze ziekte- verschijdselen het gevolg waren van het eten van ondeugdelijk vleesch. Een keuringsdienst waren wij, niet rijk. 'De beroering in ons dorp, de ernstige onitstemming bij vreemdelingen en burgers, van wie velen een bestaan zoekeo in het verhuren1 van kamers etc., waren aan- leiding, dat de Gemeenteraad' van Bergen in eene spoedeischende vergadering een keu ringsdienst instelde, hierbij gebruik makende van den Directeur m' het personeel van het GemeenteJS1 achlh uis te Alkmaar. Deze, de Directeur, heeft destijds echter uitdrukKelijk vooropgesteld, dat hij' slech'ts dan bereid was zijin medewerking te verleenem, wanneer de Raadi der gemeamie Bergen een nauwer con tact in de toekomst voorstond met de Ge meente Alkmaar, in dier voege, dat bij het in werking tredeni der Vleeschkeuringsweit, de slachtingen der Berger slagers te Alkmaar zouden1 plaats vinden. Zonder eenige uitzohdering hebben alle le den van den Raad onzer Gemeente zich in die spoedeischende vergadering met het voorstel van iBurgemeester en' Welhouders vereenigd. De zusiter knifcte vriendelijk. „U heefit haast den heelen winter geslapen, juffrouw Braun- beig. Nu is het voorjaar en hell is tijd dait u walkker wordt." „Als u eens wist hoe ik mij verheug op wakker worden en op het voorjaar..." Een flauw kleurtje gaf wat leven en waimte aan het smalle gezichtje der genezende. iDoor de zuster gesteund richtite zij zich op ax nam een kopje thee met een heel dun boterhaa ne- tje van het blad dlat de verpleegster voor haar zette. Zij was verscheidene dlagen bewusteloos ge weest en had1 hooge koor'ts gehad. Flauw herinnerde zij zich dat iemand haar in een helder oogenbldk verteldl had, dat zij; in Ja nuari dicht bij de Kdizer Wilhelmi herinne- ringskenk door een auto overreden was ge- worden en zware inwend'ige kneuzingen had gefkregen. Even flauw daagde de herinnering bij haar op aan onnoemelijke pijnen cn onuiti- sprekelijke vreeselijke nachten. In die verschriikkelijke dagen itoen de kooits- thermometer tegen middernacht tot een-en-veertig graden steeg en 's mor- gens nooit lager werd dan negen-en- dertig, had zij omtzettende pijnen geleden. Dan lag zij in een smalten tunnel op spoor- wegraiils en kon zich niet verroeren, terwijl iedere beweging haar onnoemelijke pijn deed' Heel uit de verte viel helder schijinend' zon- lidit door een opening maar onder haar tril- doi de rails, zij' hoorde het doffe xollen van den trein al nader en nader komen, zij Wilde roepen maar haar stem was weg en onder het stootlen en razeni en rollen en snuiven werd het nacht... Elan kreeg zij wean ana anda spoalaaw- 7k, mi rooals U reeds is geblekes, meertlere leden van dien' Raad achten ons gebonden, door de in dien1 tijd gegeven verzekering, en U zult onze diepe ergernis beseffen, wanneer ik !U meedeel, dat een der leden; welke het ge- vallen votum thans verdedigen zal, ik bedoel den heer 'Bogtman', destijds als Wethouder't voorstel aan den R'aad onderteekende en verdedigde, Dte toestand van voorheen, toen in den seizoentijd onze badpilaatsen het toe- vluchtsoord was voor al wie maar goedkoop vleesch, zelfis al was het ondeugdelijk en van gestorven dierem afkomstig, kon leveren imimers korten tijd; geleden leverde de heer P. de Boer, hoofd van den keuringsdienst te Scbagen, in een vergadering van oudLleerlin- gen der Landbouwschool in die Gemeente, een betoog, waarin hij o.a. mededeelde dat vroeger al het slechte vleesch zijn weg vond naar Bergen en Schoorl is thans veran- derd. In nog geen jaar tijda is het den Directeur en diens ambtenaren mogen geluk- ken de toestand radicaal verbeterd te hebben, en al vlei ik mij niet met de gedachte, dat alle vleeschverkoopers de goede niet lie na ge- sproken engelen zijn; geworden, toch zal iedereen thans moeten erkennen, dat evemtuee- le freuduleuze invoer en1 verkoop van vleesch tot de geringste afmetingen is beperkt. Strijot het niet met de beste gevoelens, M. de V., wanneer Gij Uwe medewerking moet verleenen tot het nemen van een' besluit, dat zoo kennelijk in strijd is met alle begrippen van moraal! Eerat verzoekt men, in zak en asch zitlende, iemands steuni en als die steun wordt gegeven en de toestand heeft zich in gunstige zin gewij'zigd dan her- roept men zijn woorden men x-ergeet zijne daden en' men wil een' ander. Vandaar, dat naar mijn innige overiuigiag de meerderheid van1 de Bergenaren in deze kwestie caast ons staat, al werd an® voorstel in den Raad ook met 1 stem meerderheid verworpen. Thans de gronden waarop onze reclame is gebaseerd. Ten eerste de financieele zijde. Voor een iluttel bedrag, niet meer bedra- gende dan /010 per inwoner per jaar, wil ae Goneente Alkmiaar zich contractueel ver- bindein om, bij1 verwijzing der slachtingen naar het Slachthuis te Alkmaar, alle voor- schriften welke de Vleeschkeurin'gswet ons op- legt, uit te doen voeren met haar personeel. Behalve het toezicht op de slacbterij, vleesch- winikels en dergelijke, noodzaakt deze wet elke Gemeente die zich zelve een Keurings dienst instelt, tot het hehbben van een des tructor, waar afgekeurd vleesch in vernietigd wordt, en1 alhoewel een uitstel van enkele ja ren kan worden verleend, komen moet hij er tech. Wat moeten wij! doen met het ter sterili- satie veroordeelde vleesch, als de Gemeente Alkmiaar niet bereid1 is ons te helpen? Be- dwelmings-aparaten, koperen datumstempels, reinig^ngsmiddelen, slachthuisgereedschap- pen, triansport werktuigen', laboratorium-in- ventaris, kortom alle gereedschappen welke bij een goed geoutilleerd slachthuis behoo- ren, dienen te worden aangeschaftomdat de Raad destijds en zeer terecht krachtens art. 4 van de Handerwet, alle slachitigen -heeft ge- concentreerd op ten' plaats buiten den Kom der Gemeente gelegen. En wie van ons, het- ziji v6dr- of tegenstander, van een eigen Keu- ri,gsdienst zal ooit weer op d'asi besluit willen terugkomen? Het zou ongetwijfeldi de domste daaa zijn, welke mem ook maar ooit kon be- gaan om het oprichten van slacherijen in de kom van ons dorp weer toe te laten. De aan U indertijd gezonden en door ons genaamde kosten van eenen Keuringsdiens+, welke aan redelijke eischoi voldoet, behoeft ■naar onze meening geen nader betoog. Wil men de Wet goed uitvoeren' en onafhankelijk zijn van inrich'tingem in andere gemeem'.en, dan zal een1 plaatselijke Keuringsdienst een bedrag vara omstreeks 5.425.vorderen. Eini nu kan moi wel zeggen, deze kosten worden uit de keurloonen' bestreden, doch diaarmede is men er raiet af. Men- k'an deze keurloonen niet ad libitum opvoerera ter wille van een sluitende begrooting en al thans niet tot het vijfvoudige van de thans beslaande En daartoe zal 'het toch wel komen, wil men uit de post Hoofdelijke omslag, het te-kort niet dekken. Wij! willen niet ontkennen, dat de keurloonen aan den lagen kant zijn, wij ach ten' zelfis een verhooging alleszins toelaat- baar, maar niet zoodanige, dat deze op den prijs vara het vleesch invloed uitoefienen, te- meer waar een betere en' goedkoopere leve ling ons is aangeboden. Met het concentree- ran van 'alien slachtingen op een plaats, heeft men zich al, misschien onbewust. principieel verklaard voor een' slachthuis. Men kan zich dan ook niet losmaken van de consequenties daaraan verbonden. Wij hebben nu in Bergen een slachthuisje, dat veel te klein en te primi- tief is. Het is gebouwd! door een slager ten onzenit met de bedoeling er alleen gebruik van te maken.. Geen' wonder dat over gebrek aan ruimte ernstig wordt geklaagd. Onge- schij'nsel. Spoken of geesten hurkten rond- om haar bed en staken met messen naar haar. Een afsehuwelij'k monster hakte haar in twee sneden die beenen van het lijf en schoof er stelten voor in die plaalis. Zij riep gillend om hulp. Toen1 waren de booze gees- ten verdwenen, maar op 'haar bed zat een groote witte vogel die met de vleugels sloeg en in haar "oogen pikte. Toen de temperatuur d&alde wend zij lang- zaimerhandi rustiger. De sluimering en uit- putiling ging langziamierhand over in een vas- ten, verkwikkenden. genezenden sliaap. Vijf dagen geleden was zij voor het eerst een uurtje op geweesit en al kon zij zich maar heel langzadin aan den arm der zus ter voortbewegen, dit opstaan-gaf haar toch de geruststellende overtuiging, dlat zij' .e tot nu toe beperkte macht over haar airmen en beenen behouden zou. In de weken van langzame beterschap was het of zij het leven weer voorzichtig in ging. Zij had een gevoel of zij naar buiten gezon den werd'. Het verfedera lag als oen gesioten boek achter haar. Het wijde veld1 der toe komst strekte zich voor haar uit, een onaf- zienbare vlakte van zwarte, vruchtbare aar- de, bereid tot de ontvangst van het zaad' van nieuwe daden. In de stil'le uren ontbladerde zij haar ilevensboek en wat d-iarin met bleeke inkt geschreven stond, stemde haar niet vroolijk. Een zieke'ldjk, zwak mensch was zij van het begin af aan geweest. Nu had het Noodlot, dat haar ter neder wierp, tevens het hek doorgebroken, dat haar wil afsloot Nu eerst lag de wereld o'pen voor haar, vrij was rij geworden, iinnerlijk vrij. Het geluk had nargaos zijn vaste plants barmen sea hepaalde ♦Wijfeld zal, immens de adviezm es deskuadl- gen luiden gelijk, bij aanvaarding van het principe der Raadsnieerderheid, de inrichting moeien worden' om- en aangebouwd. Dwingt men de slagers .tot het slachten in een cen trale slachtplaats dan dient de dwingeade macht te zorgen, dat de belanghebbende in staat gesteld wordt, dat hij de tot het slach- ersbecrijf noodzakelijke handelingen naar be- hooren kan verrichten. Een ander vcordeelj eni daarop beroepen wij, ons op het oordeel van den Hoofdinspec- teur en den inspcatur der Volksgezondheid, moet de aanwezigheid van een kbelhuis ver bonden aan het Abatcir te Alkmaar van groot nut worden geacht Werd zulks niet bewezen door het teit, dat een der vooraaam- ste slagers te Bergen reeds in de jaren 1915 en 1910 geheel vrijwillig zijn vee te Alkmaar liet slachten, hooldzakelijk om van het koel- huis gebruik te kunnien maken? iHJet instellen van kleine Keuringsdiensten is niet bevordelijk voor den vileeschhandel. Artikel 8 der Vleeschkeurimgswet laat uit- drukktlijk toe het hetlen' van keurlooenn van vleesch, hetwelk in een andere gemeente ia goedgekeurd. En het zal ongetwijield in de bedoeiing van de voorstanders van eenen zelf- standigen Keuringsdienst liggen, dit middel met atle gestrengneid toe te passen, teneinde de finantteele lasten' voor de Gemeente te verminderen. Hoe goed ook bedoeld. zal deze maatregel in grooue mate treffien de te Alk maar gevesugde slagers, welke reeds sinds langen tijd aan verschillende hotels, pensions en particulieren leveren. Is het nu verstandig om nu zich om Alk maar een rayon gaat vormen, immers Lim- men, Hfeiloo, Oudorp, Akersloot, St. Pancras, Oierleek, Ursem, hebben eeni zoodanige veror- dening, waarin wordit bepaald, dat de slach tingen te Alkmaar zullen plaats vinden, de Egmonden volgen binnenkort rich te iso- leeren? Hebben de voorstanders rich wel be- dacht, dat bij; het inricbten van eene zelf- standige keuringsdienst elke inwoner van Bergen die te Alkmaar vleesch koopt, en dit naar huis medeneemt," dit vleesch te Bergen opnieuw moet laten keuxen imdien het zwaar- dier weegt dan 5 K.G.? Hoe denken die he?, ren rich dan wat zij, met de vrachtrijders moe ten beginnen1, die des Zaterdags manden vol vleesch naar Bergen vervoeren Beseffen die Heeren dan niet dat men per slot van reke ning de consument gaat tieffen, dat is dus dat inwoner van Bergen! Het is een historische gewoonte, dat zeer vele bewoners van dorpen om Allkmaar heed gelegen, geregeld op marktdagen zich van vleesch voorzien te Alkmaar. Dat moet im mers wel blijken uit gegevens van den Direc teur van het Abattoir te Alkmaar, waaruit volgt dat voor stedelijke consumptie te Alk maar meer dan 10-maal zooveel' geslacht wordt als te Bergen, met zijn vele gasten in dam zomer, terwijl de bevolkmgcijfers een ver- houding geven van 5V?. tot 1Het hebben van een eigen keuringsdienst is dus alleen een belang voor de slagers, doordat zij op die wijze zich van lastige concurrenten. kunnen oratd'oen. Mag de overheid zulks' bevorderen M. deV.? Mien zou zooveel goedkooper uit zijn, is ons tegen gew"rpeo. Wij behoevenin Bergen geen hooge saiarissen te geven is er gezegd. Zij; die zulks zeggen, M. de V. geven blijk, van* de zaken weinig te begrijpen. Een keur- meester is iemand, die boven de slagers moet stiaan, hij, heefit een dergelijke verant- woond'elijke betrekking, dat het noodzakelijk is, hem goed te bezoldigen, wil men overtuigd zijn dat er 'geen' corruptie plaats zal vinden. Bovendien, wat hebben wij aan een dergelijke keurmeesier, die .alleen des zomers in den sei zoentijd empilooi vindt voor zijn arbeidskracht want in den winter zijn des lachtingen zoo going in aantal, dat wij daarvoor geen voi le kracht noodig hebben. Wat moet er bij ziekte of verlof geschieden? Neen, M. de V., onze tegenstanders beseffen niet, dat zij fei- telijk doen hetgeen zij niet willen-; zij bevor- dereni't aansieliera van .ambtenaren, maar zij willen' niet behoarlijk bezoldigen, gezien im mers de feiten welke rich onlangs hebben voorgedaan1 biji de behandeling der Gemeen- te-begrooting. Zij wildeni onzen tweeden op- zichter ontslaan, zij gunden de administra- teur van1 ons electriscn-bedrijif -geen voldoen- de salaris. Bezudnigen willen zij op eene tak van* dienst, maar tegen het aanstellen van 2 keuringsambtenaren hebben zij geen bezwaar. Het wil mij voorkomen M. de V., dat onze tegenstanders tot alten prijs de belangera van de slagers, wier belangen dat erken ik hier gaarne zich verzet tegen het verrichten van slachtingen te Alkmaar, willen stellen boven hiet Gerneente-belang. En daartegen blijven wij tot het laaitst toe protesteeren. Ik heb de Vleeschkeuringswet zeer goed bestudeerd, ik heb gelezen de tendenz tot cemtralisatie. wel ke naar mijn meaning noodzakelijk is tenein- omgeving, hetl geluk ia niets zelfsrtandigs is veeleer een; uitvloeisel van den menschelijken wil. De wonderlijkste eigenschap der men- schenriel en misschien een kenmieilk barer verwantschap aan God ligt in het vermogen geluk te brengen in alle levensamstandig- heden. Hoeveel mogelijldiedai' tot geluk ver- toondleni rich voor haar geest, iu liaar werk, haar studie, misschien in haar succes. Eens op een dag schoof rij de geillustreerde tijd- schriften en romans weg en vroeg om een wetenschappelijk werk van een beroemdeu bactenol-oog, dat rij in Augustus inet haar verloofde was begonnen te lezen. Wanneer zij volkomen hersteld was wou zij haar lievelings- plan ten uitvoer brengen en de colleges, aa de Miinchener hoogeschool als toehoorster bijwonen. Latler was zij van plan voort te werken aan. Sven Morrison's onderzoekiragen en ze zoo mogelijk te voltooien. In die dagen bloeiden de plannen en denkbeelden als bloe- men voor haar geest. Zij hoefde maar toe te tasten en ze af te snijrien. Geregeld iederen middag kwam mevrouw iMarinanne Besenbrader bij haar, ging stil voor haar bed zitten en nam deni slaap der rieke waar. Maria liet rich de liefderijlke deet- neming der oude dame gaarne welgevallen nu haar belamgstelling in het leven weer ont- waakt was verwachtte zij tante Jainne steeds met ongeduldig verlangen. Hedien was het een kwantder later dlan gewooralijk geworden. Maria sprak de binnentredende als een* echte verwende herstellende op boozem; toon toe: „Mijn hemel, waar blijft u? Ik had' u al op- gegevenHet was van zelf gekomen dat zij fiikaar bij den naam noemden. (Wordt vavolgfd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1923 | | pagina 5