AlkmaarschB Caurant
Eindelfjk weergevonden
laat U toch drukken bij tie
N.V. Boek- en Handelsdriikkerij
v.h. Herms. COSTER ZOON,
Voordam G 9, ALKMAAR.
Dinstlag 20 Maart.
F e n i 11 e t o n.
1928.
No. fit.
Hooderd Vl|f en Twintlgste Jaargang.
btudsuieuvvs
HDLLANDSCHE MAATSCHIAPP1IJ
VAN LANIDBOUW
In caie Central wend gistermongen een ai-
ffaneece vergadenng gehouden van die ai-
Llingea AUanjaar, Schenner Herloo en
Heerhu£owaard van de liellandsohe Mij.
*io Landiw-uw, waarin Mr. Offers bet on-
derwerp Vee-arbitrage behandekle. De ver-
ffaderina werd geleidi door den heer D. Go
vern, die Mr. Offers dank bracht voor zijn
bemdwil'li^heid oni over ihet ooderwerp dat
steeds actneeler wordi het woord te voeren.
Spr had' gehoopt dat de opkomst grootfer was
seweest en uitte den wensch dat de pers er
toY zou zorgen dat belanghebbenden in
breeder Icring op de hoogte zontlen woiden
^MrOffers ving aan met er op ite Wijzen dat
alles wat hij, naar voren, zou brengen miiet ge-
beel juist was. Spr. kon echter niet te diep in
juridischie terrein afdailen De veearbitrage,
aldus spr. beoogde een oplossing te brengen
in veekwesties in den ruunsten an. Nrat door
staatsinstituten maar door commissie® door
vereeragingen in het leveh geroepea. Dat dit
wenschelijk is, is in»de praktijk meermalen
naar voren gekonien. Het is niets bijzonders
dat men voor veegesohillen een bijzonder col-
tee wil hebben onx recht te spreken. Lni de
praktijk zijn tal van colleges waarbij ook ar
bitrage bestaat. Spr. wees in dit verband op
de te Amsterdam en Rotterdam bestaande ar-
bitrage-comrnissien voor olie, zuidvructnen,
xaden en granen en op het bloemibolilen-
ichei'dsgerecht te Haaillem, die reeds met
mroote resu'Maten werkzaam zijiAeni die men
Sok mag verwadhten wanneer de veecommi®-
gieen eenmaal zijn ingestteld.
Een eerete argument voor arbitrage in net
algemeen en voor vee-arbitrage in het bij
zonder (de voordedens verbonden aan de ar
bitrage in het algemeen gelden natuurlijk ook
voor de vee-arbitrage) is dat wij krijgen dies-
kundige arbitrage, wat met bet oog op de
verborgen gebreken van yeel toelang is. Spr.
heeft in de rechtspraak nagegaan waar over
verborgen gebreken werd geprocedeerd en
dan kon men wel direct zeggen dat dit kwes-
ties zijn waarover de rechter niet kan oor-
deelen De rechter moet zich in zulke gevallen
toch tot deskundigen wenden. Eeni rechter
kan nu eenmaal niet over dampigheid, slag
in de strengen, kornage Ibij paarden, t.b c.
enz. oordeeteffi. Belangrijk is ook de dampig
heid bij koeien wanneer ze als fokvee zijn
veikocht. De rechtspraak zal belangrijk wor-
den bevorderd wanneer voor zulke gevallen
zaten een drietal mannen die volkomen op
de hoogte zijini van de verborgen gebreken. De
vereeniging voor veerarbitrage heeft het zoo
gedacht dat er moet konxen een commissie be
staande uifc een veearts een veehouder en een
veekoopman met een jurist-adviseur die
dienst doet als griffier. Het sproekt yanzelf
dat wanneer een rechter over dergalijke ge
vallen als zich bij veegeschillen voor cloen,
moet oordeelen, zegt ik weet het zelf niet en
dns deskundigen benoemtt. Het wondr ten-
riotte toch een kwestie van1 deskundigen
Waarom dan niet in eene de deskundigen
een eigen oordeel la ten vellen. Er be
staan ook in de veehandel usansrs waarvan
de rechter niet op de hoogte is. Wel mag de
retehter er over heera stappon, wanneer hij ge
bruik maakt van eigen wetenschap Het kan
hem n.l. bekand zijn uit een vroeger proces
dat de een of andere usanse bestaat maar
hoeveel gemakkelijker en eenvoudiger is het
niet wanneer daar deskundigen zfitem, die
kunnen zeggen „giji gedaagde beroept u op
een gebruik, maar dat weten wij beter.
Dit is vereenvoudiging van procedure.
Het voorkomt verschillende phasen
en processen die nergens anders over loopen
dan over het1 bestaan van zekere usanses. Het
is niets anders dan vereeriVoudigmg van pro
eedure en juist in deze tijd heeft iedereen be-
hoefiie aan snel recht. Het is dus vamgroote
beteekenis deskundige arbiters te hebben.
Een gtroot voordeel van arbitrage, dat ook
eeldt voor de veearbitrage is de goedkoopte
In de regel zijn de kosten verbonden aan arbi
trage, althans vergeleken bij proceskosten zeer
goring. Spr. nodmde ttaarvami sterke voor-
bedden. Er zijn wel gevallen denkbaar waar-
door de kos en belangrijk warden vergroot,
maar in het algemeen kac geziegd wrden dat
de praktijk en de ervaring heeft geleerd, dat
de kosten bij arbitrage belangrijk minder zijn
dan bij een1 proces. Het snel recht is echter
misschien nog belangrijker dan het goed-
koope recht. In den regel hebben de menschen
er wel wat voor over om hun recht ite krijgen,
mits er maar snel een beslissicg komt. In
dezen tijd is juist het snel recht een factor van
buitengewoon veel beteekeniis gewonden. In
een havenptaatsals Robierdam is het een
kwestie van minuten gewonden. Spr. tooradfe dit
aan door eenige voorbeelden. Voor de'veehan
del is de urgentie niet zoo ikilenunend, maar in
ieder geval viud de groei van de arbitrage
zijn grond in de behoefte naar snel recht.
Dit is begrijpelijk, de moderr.e tijd dwingt er
toe. Ook net karakter van de tegenwooraige
menschen dwingt er toe. Men wil niet meer
jaren zitten met kwesties over een koe.
De processen over vee zijn niet snel op te
lessen.
Diaar zijn onze colleges v§n staat niet op
ingericht en ook ons itegenwoordig wetboek
van rechiisvordering niet.
Een andere zaak van gewicht is, dat eem
arbitragecommissie somiruge za!ken eenvou
diger kan oplossen dan die rechtbank. Dit is
geon grief van spr. tegen de rechters. Deze
kunnen er miets aan doen, Het bezwaar gaat
tegen het wetboek van rechtsvordfering. Een
arb'irrage-commiasie is veel soepeler, kan zich
meer met de zaak bemoeien. De rechter is
altiid leidelijk. Dit is wel goed maar, dit
i.eett ook bezwaren. Een commissie kan wan
neer er een kwestie over een koe is, het beest
in de stal gaan kijken en den deskundigen
veearts het beest direct laten opnemen, waar-
door de oogeniblildcelijke toestand van de 'koe
wordt vastgesteld. De rechter moet diaarvoor
ater getuigen hooren. In een geval, waarbij
een paard steeksch was, kan, wamr.eer de te-
genpartij het ontkent, door te beweren, dat
de eischer niet kan djden, de commissie dit
dadeiijk onderzoeken en direct met het paard
gaan rijden. De rechter moet de commissie
van deskundigen benoemen en deze commis
sie komt misschien pas 2 jaar later op de
proppen. In dien tusschentiid heeft de man
misschien rijden1 geleerd of,is het paard van
karakter veranderd, De commissie kan dus
>ractisch een snelrecht geven.
In een proces kan een zaak bovendien dood-
loopen op cen punt, waarop geera der partijen
doelde. Bij. een aiibitrage-commissie is dit niet
het geval. Dit leert een gesehil van het
bloemboUen-scheidsgereclit. Er was een partij
bollen weggeraakt. In rechten, zou men daar-
over honderd' uit hebbeni kunnen procedeeren.
Ten eerete over het bewijs, dat de bcilllen ver-
loren waren geraakt en ten tweede over de
grootte van dte bollen. Het bloemibollen-
scheidsgerecht zag in dte gegeveh omstandiig-
heden in, dat niet uit te makero was. van
welke grootte de bollen waren. Het scheidsge-
recht nam daarora aan, dat dte weggeraakte
bollen in grootte in verhouding stonden te-
genover de ndet-weggeraakte. Dit was een
practische oplossing, zooals diie naar recht en
billijkheid gegeven Icon worden. Een rechter
had: zoo'n beslissing niet kunnen geven en
had zidx voor onmogelijke gevallen gesteld
gezien. Ons staatsrecht is in dergelijke ee-
vallen niet soepel genoeg om een oplossing te
geven, een ahbitrage-commissie ban dit wel.
Een arbitrage-commiissie kan ook zeggen tot
partijen: Wij vinden in dit reclnisgeschid dit
de meest billijke oplossing. Partijen gaan dan
heen en hebben dan cen deskundiige goed-
koope oplossing van de zaak.
Wanneer men de kous op dam kop moet
hebben dan is het beter dat dit direct go
beurt, dan na 2 jaar.
Ons Nted'eriandsch recht kent niet als be
wijs de schrifte'ijke verklaring van derdien.
Toch is dit yarn groot belang. Stel, dat het
gaat over de aankamst van een wagon te
Utrecht. De chef aldaar kan een verklaring
indienen, bevattende het uur van aankomst.
Een arbitrage-commissie kan d'ara zeggen
Voor ons is dit een vaststaand feit. De rech
ter heeft1 daarsan niets en moet daarover
eerst den chef ondler eede hooren. Natuurlijk
kan bij een arbitrage-commissie de tegem-
partij de juistheid van zoo"n schriftelijke ver
klaring betwisten en in zoo'n geval neemt de
commissie het niet aan. De feitelijke vaststel-
ling is bij arbitrage ook veel eenvoudiger.
Ons reglement schrijfr voor, dat partijen in
persoon moeten verschijnen. 'De feiten-vast-
stelling wordt daardoor eenvoudiger. Partijen
kunnen dan de commissie zeggen, wat zij op
Uit het Engelsch van Adeline Sergeant.
18)
„AlS ik bchoortijk door u behandeld was,
zou ik me gehaast hebben u gauwer om/treni
dien- stand van zaken in te liditen, die u ech
ter nu ook al wel belaud zal zijn. Was er een
kind geweest, dan zou ik mijin) verklaring
vroeger hebben afgelegvi. Maar uit een om-
derzoek iin Schotland bleek me, dait 't kind
gestorven is en dat u mijm vrouw mee naar
huis genometr hebt, ik ben daarom niet be-
zorgo geweest omtrent haar vedlfghedd en
gezondheidi. Ik kan niet zeggen, dat Kitty
en ik bijzonder good1 sarnie® opschoten, en
zooals u weet, scheidden wij met wedierzijdsch
goedvinden, maar vcrandering ami mijn oni-
standigheden maakt het noodig, dat ik een
vrouw heb en daarom atel ik voor, dat ze
zoo gauw mogelijk bij me terug komt. Het
zal mij aangenaam zijn, als u haar het inge1-
sloten brief je wilt geven on/ ik blijf
uw dienstwillige,
Gerard de Maud'en"
John keek naar het bijlgaande briefje en
na lahg beraadi opende en las hij het.
„Lieve Kitty'', luidde het, Jaat het verle-
den nusten. A®9 je je niet in zulk een toestanc
van schrik en angst had gebracht, zou ik je
alles uitgelegd1 helbben. Toen ik in1 Truan-Var
terugkwaim was je weg. Laten we het echter
weer in orde maken. Je bent toch het eenige
meisje, dat ik ooiit heb liefgehad. Steeds
liefhebbende Gerard"
„De valsche trouweloaze hondT zei John
tot zich' zelf. „Denkt hij, dat hij haar hart ge
broken en haar bijna gedood heeft? Zij za
tooit naar hem teruggaaa aocli: z.jfl vrcu'A
w juijla, al* ik het kan bslettsa noeit,
het hart hebben nrdta ervaring Inert, <Srt
feiiten dan veel gauwer zijn vastgesteld. De
rechtbank moet allies uitpluizen in de fines
ses. NU krijgt men de kwestie, dat een man,
die zich moeilijk uitdrufct dingen zegt, die
hij niet zoo bedoelt. Dit brengt moeilijkheden,
maar een commissie moet handig genoeg zijn,
om dit uit elkander te houden en zich niet in
de war laten brengen door andere oimstam-
digheden. De vaststeliling van de feiten, da
deiijk nadat ze hebben plaats gehad, geeft
groote voordeelen. Een ander voordeed is,
dat men bij arbitrage ongebcoiden is aan het
materieel-recht. Onze tegenwoordigen wetge-
ger heeft gelukkig reeas ingezien, dat het
bewijsrecht in ons wetboek niet deugt. Als
voorbeeld hoe vreemd en onrechtvaardig het
daarmede kan gaan wees spr. erop dat, war>
neer een veehandelaar bij een veenouder vee
koopt en er ontstaat later een kwestie over
verborgen gebreken met een proces als go
volg, de door den veehandelaar aanhaagig
gemaakte zaak geen zaak van koophandel is,
omdat de veehouder geen koopmam is. De
handelaar wordt daardoor beperkt in zijn,
bewijs, omdat hij, in dit geval niet mag bewij-
zenzea met getuigen. Een redelijk mensch
haalt daarvoor do schouders op en gevoe't
hierin dte beperking van recht. Was het an
ders om en dus de veehouder eischer, dan was
let proces wel een handelszaak oiwdait1 de
gedaagde koopman is en de veehouder Zou al-
i:ijd in staat zijn te mogen bewijzen ge
tuigen. Een dergelijke beperking van
reait is niet meer van den tegenwoord.gen
tijd en er is dan ook reeds een wetsvooretel to
tehandeling om deze beperking uit on® wet-
loek te halen. Het is spr. in zijn eigen prak
tijk wel voorgekomien, dat hiji iemand moest
ontradem een proces te beginnen, omdat hij,
loewel hij getuigen had, met daarmee mochic
;>ewijizen. Etni arbitrage-commiissie is daflrin
vrij en kan ten alien tijde gelasten, dat die
bepaalde feiten door getuigen worden bewe-
'en. Dit staat dam ook in ons arbitrage-reg-
ement. Wanneer partijen maar bezieid zijn
met den wil om te komen tot een s®telle goed-
koope oplossing van een rechiskwestie en het
verkrijgen van 'recht, dan zullen zij, deze
commissie geen moeilijkheden in den weg leg-
gen.
Resumeerende, kwani spr. tot deze conclu-
sie, dat in de gegeven omstandigheden bij de
kwesties, die zidi over vee voordoen, men
behoefte heeft aaa snelrecht, waarvoor arbi
trage is aangewezen1. Men heeft daarbij1 een
rechtspraak van deskundigen. Een goed-
koope, meer practische, rechtspraak met een
eenvoudiger feitenvaststelling, omdat men
bij arbitrage niet gebondan is aan het mate-
rietele rechit, voorzoover het niet is van- open-
bare orde. Spr. was dan ook overtuigd, dat
arbitrage er langzamerhand in zou komen,
al wilde hij toegeven, dat, wanneer het wet
boek van rechtsvordertog beter was ingerkht,
zoodat men met een' procedure meer kan ko
men tot 'n goede en snelle beslissing a rbitr a-
•e niet zoo hehoefdie te worden toegejuicht. 't
lit'm meer in ons verouderd wetboek van
burg, rechtsvordering. Spr. behamdelde hier-
na nog de voor eenige jaren gedane poging
om in den veehandel te komen tot arbitrage,
welke poging geen succes had!, omdat mem
geen practische vormen had1 gevonden,
waardoor men tot die veearbitrage kan gera
ken. Men had de zaak zoo opgezet, dat voor
deze trancactie iets gerekend moest wor
den op de markt en cfat is daar gesm gele-
genheid voor. Geteekend' moest worden1, dat
men 'n eventueel' geschii aan arbitrage zou
onderwerpen. Nu is een andere opiossfag
gevonden, n.l. deze, dat men heeft opgericht
deze vereeniging voor veearbitrage en teten
van de eerete artikefeni is, dat men verplicht
is, ten aanzien van geschillen in den ruim-
sten zin des woords, zich te onderwerpen aan
dte uitspraak van earn arbitrage-comimissie, in-
zien ten der partijen een uitspraak verlangt'
In de practijk zal het z66 gaan, dat men zich
door de opgave al® lid der vereeniging Se
vens verbindt, alle geschillen over earn trans-
actie aan de uitspraak van de arbitrage
commissie te onderwerpen.
De Hooge Raad heeft bepaald, dat er
geen acte van compromis meer behoeft te zijn,
wanneer partijen zidh vooraf schriftelijk heb
ben verbonden hunne kwestie 'n door arbitra
ge te laten uitma'ken. Ons geheele systeem
Jiglt voor den1 grond, wanneer de Hooge
Raad van meeming verandert, maar wij zul
len hopen', dat dit niet zal geschieden.
Een toekomstig lid van de vereeniging
voor vee-arbitrage verbindt zich door het
teekenen van de gezegelde verklaring, even
nooit!"
Hjj keek weer naar het briefje en zag een
postscriptum
„Ik hoop zoo gauw mogelijk van je te hoo
ren. Als ik niets hoor, besluit ik er uit, dat
je me niet meer liefhabt to' welk geval ik
de laatste zou zijn, om je te vragen bij me
terug te komen".
„Is dit een middel tot ontkoming?" zei
John bij zich zel'f.
HOOFDSTUK IX.
Vefttndering van koers.
John Holden was geen schunk of was
het tot nu toe niet geweest. Hij! was volstrekt
geen slecht mensch volgpns de opvatting der
wereld. Hijl had er in't algemeen naar ge-
streefd te handelen volgens hetgeen- zijn ge-
vreten hem voorachreef en hiji stond veel hoo-
ger aangeschneven in Fairlford dan de mees-
ie zakenimenschen. 'Strilkit eerlijk, rechtvaar-
dig en oprecht in al zijim handellingen', was hij
een man van zijn woord en niemand zou hen
ook maar een oogenblik van list of sluwheid
beschuldigd hebben. Zijn korte en tamelijk
norache manieren spraken in de oogen van
zijln stadgenooteri te zijnen gunste; zij von-
den het een teeken van eerlijkheid en onaf-
hankelijkheid, hoedianigheden, die zij' mis
schien hooger schatten dan eenige andere.
En gedurende vele jaren was John's in
nerlijk leven' in overeenstemming met het
uiterlijk geweest. Tot den tijd, dat Catherine
verlaten werd, had hiji nooit reden gehad zich
van bewuste ontronw aan zijn beginselen te
beschnldigen. Maar het aangroeien van een
groote hartstecht had het overige van zijn
natuur bedorven, zooals hartstocht meestel
doet, wanneer hij! niet beheerscht wordt. De
hartstocht, waarvan ik spreek was echter
niet bepaald die van liefde. John's liefde voor
Catherine had natuurlijk 'n zeer groot aar-
aeel aan zij® ketts van ha. delwijze, maar
voomamalijV eouiai r» amteffle
tueet® geschilen aan <fe uffspraafc v«n fle
arbitrage-comimissie te onderwerpen. Deze
wij|ze van doen heeft practisch meer kans van
slagen dan de oude, waarbij voor iedere over-
eenkomst een schriftelijke rerklarmg noodig
was.
De zaak moet zich zoo ontwikkelen, ^lat
iedereen lid wordt van de vereeniging voor
Vee-arbitrage en ieder moet daar zijn lid-
maatsehapsikiaarl, die ieder jaar van een an
dere kleur zal zijln biji zich hebben en door
teet eenvoudig vertoonen van dien kaart weet
men biji een transactie te doen te hebben met
iemand, die geschillen wil oplossen door ar
bitrage. In den loop van een jaar kan nie
mand bed a liken, zoodat iemand, die een kaart
van het jaar vertoont, niet iemand kan zijn,
die bedankt heeft en zijn geschillen dus met
aan arbitrage wil onderwerpen. Otu regle
ment bevat de bepaling, dat het1 overgaan
van de risico plaats heeft op den dag van
levering. Dit is geschied om te voorkomen,
dat de verkooper belast wordt met een on-
bdllijk riedco. De arbitrage kan ook een lan-
geren of een borteren termijn stellen voor het
indienen van een klacht over een belangrijk
giebrek, welke termijn bij het gewone recht 6
weken is. Er moet echter een vaste regel zijn,
waardoor iedere veehouder weet, dat nij dien
termijn in achtmoet nemen. Partijen zijn eoh-
ter niet gebaat biji het oplossen van het ge-
scthil of de man te Laat of niet te laat heeft
geklaagd, ziji hebben alleen behoefte aan de
iractische beslissing. Zij moeten weten. hoe
ret zit met de koe en nu zal juist de arbitra
ge door de soepelheid van de rechtspraak
jrengen wat zij verwachten. Spr. hoopt, dat
men algemeen- propaganda zal maken voor
de vee-arbitrage en eindigde met uit te laten
komen, dat men- den langen duur en de hoo
ge ikosten van- de tegenwoordige procedure
niet moet wijten aan de rechters en de advo-
caten, maar aan het verouderd zijn van ona
tegenwoordig wetboek van rechtsvordering.
(Aipplaus).
Op een vraag van den Oroot, verklaarde
mr. Offers, dat een geschii tusschen oen lid
en een niet-lid a?fi arbitrage kon worden on-
d-erworpen, wanneer het niet-lid zich bereid
verklaart om zich aan de arbitrage-uitspraak
te onderwerpen. Men kan hem er niet toe
dwingen, maar natuurlijk zal h.et zaak zijn
van een voorzitter van een arbitrage-commis
sie om een niet-lid niet te laten verschijnen,
alvorens hij een verklaring heeft geteekend,
dat hij zich aari de reglementen en de uit
spraak van de commissie onderwerpt.
De heer E. Dz. Govers vroeg of er gelegen-
heid bestaat, dat een zaak, die door een arbi
trage-commissie wordt behandeld, niet tegelij-
kertijd door een van de partijen voor den
rechter kan worden gebracht. Arbitrage-
recht oordeelde spr. mooi, mits het uitsluitend
recht was
Mr. Offers antwoordde, dat dii niet abso-
luut uitgesloten was. 't Hangt er yan af wat
partijen doen, maar, zeide spr., wanneer u
em- kwestie heeft met een ander lid en u
brengt als eischer dte zaak voor deri< gewomen
rechter, dan heeft de tegenparrtij het recht om
tot den rechter te zeggenU bent in deze zaak
tot het doen van een uitspraak niet bevoegd,
want wij hebben een overenkomst gesloten,
om onze geschillen te onderwerpen aan een
arbitrage-commissie. Uit den aard der zaak
zal de tegenpartij dit doen. In theorie is het
dus niet uitgesloten, maar practisch zal nie
mand die lid is er aan denicen, datgene na te
laten, waarvoor hij zich juist door de vee
arbitrage heeft verbonden.
De heer E. Dz. Govers vroeg of de tegen
partij het recht en de kracht heeft de onbe-
voegdheid van den rechter te vragen.
Mr. Offers erkende dit rccht voor de tegen1
partij, maar de rechtbank kan, theoretisch ge-
sproken, een ander oordeel hebben, maar
practisch zal dit niet het geval zijn, en zal de
rechtbank den- eischer naar huis siuren.
Op cen vraag van den heer E. Dz. GoVers
verklaarde mr. Offers, dat met de vee-arbitra-
fe-in den ruimsten zin des woords niet be-
oeld- werd de oplossing over geschillen, in
zake zuivclproducten.
'De heer Groot vroeg of de vee-arbitrage
zich nog uitbreidde tegenover vee-verzekerin-
gen die niet al te solide zijn.
Mr.r Offers zeide, dat dit niet het geval
was.
De heer Jonker gevoelde veel voor de zaak
en vroeg het bestuur daarvoor op maxktplaat-
sen propaganda te maken
De heer E. Dz. Govers vond dit eveneens
wenschelijlc.
De voorzitter zeide toe, dat de afdeeling
niet dc laatste zal zijn, om het doel te berei-
m het leven ricp. Trots en ha at woonden even
sterile als liefde in zijln hart en zijl maakten
iets treurigs van de l'iefde, die zijn leven
goed: en- rein had moeten houden. Sinds den
dag, dat hiijl besloot voor Catherine bet felt
van het bestaan van haar kind- geheim te hou
den, was zijln moreele aard gezakt en hij kon
nu met kalrnte een daad beschouwen, waar
van de gedachte hem eerat met afschuw zou
vervuld hebben.
Het schijnt ons nahiurlijk te hooren van
den trots van oude en aanzienlijike geslach
ten, die roemen op de lengte van hun afstam
ming en de vlekkeloosheid hunner voor
ouders. Maar precies dtezelfde soort trots
kan gevonden worden 'offschoon er minder
over gesproken en geschreven wordt in- fa
milies van eenvoudigen standin die van den
pachter, wiens vaderen eeuwen'lang dezelfde
akkers hebouwd hebben'; Of in die van den
koopman, wiens naam veel geslachten terug
een macht is geweest onder zito standgenoo-
len. lEin deze trots bloeide sterk in John Hoi-
den's hart, en hij' was trotsch op zijn trots.
Daarom had- het hem diep gekwetst afge-
zien van zijn stille liefde voor Catherine
te moeten dienkeni, dat haar dwaze onbe-
dachtzaamiheid een blaam zou werpen op
zijjn naam en den- haren. Als hij door een
handeling van zijn kant de schande afwen-
den kon, die volgens hem op het bekend wor
den van haar geschiedenis volgen zou, dan
was hsij) bereid, die te volbrengen. Het bestaan
van haar kind! verborgen te houden, haar te
dwingen1 haar meisijesnaam weer aan te ne
men en zijtn rooeder over te halen hem te
helipen in het hedriegen van hun kennissen
em vrieden dit volgd'e alles als vanzelf door-
dat hij zich liet beheerschen' door zijln trots
op zichzelf en zijn familie.
Hierbij kwam. dat hii zich nu bewust were
van den bitteren haat, dien hii koesterde te
gen den man, die zich Catherine's echgenoct
aamade- Tat mi to® had Jaha aslaeld, dat hij
Onze prtjzcn z|]n niet hooger dan die van
andere drukkerflen.
ken.
De heer Bakker bracht den voorzitter dank
voor zijn activiteit in deze. De bewijzen zijn
er, dat den handel en de boeren groote ge-
varen bedreigen. In Stompetoren is cen ver
eeniging tot bestriiding van de t. b. c. onder
het rundvee. Een drietal leden had het voor-
recht een t. b. c. -vrij veebeslag te hebben. Zij
"mocstcn hun stal aanvullen en een onderzoek
bracht aan het licht dat zij in het twijfelach-
tig bczit waren gekomar van rcagoerende
dieren, Wanneer er vee-arbitrage bestaat, kan
men zich voor dergelijke gevallen hoeden. Spr.
zou gaaroe zien, dat deze urgente kwestie in
de afdcelingen werd besproken en dat men
door aansluiting van de afdeelingen tot vee
arbitrage zou komen.
De voorzitter vond daar niets tegen en
hoopte, dat zijn bestuur er voor te vinden zal
zijn, andere besturen uit te noodigen tot een
gezamenlijke bespreking. Spr. bracht dam in-
leidcT dank voor zijn zakelijke uitcenzetting
en was crvan overtuigd, dat de aanwezigen
daardoor propaganda zullen maken in eigen
kring.
Hierop werd de vergadering gesloten.
OOM'MISISIE VAIN TOEZIGHT MU'DDEL-
BAAR ONDERlWI JS EN GEM.
NH JVER1 JE IDSONDE RWIJ S.
B. en W. schrijven in bijlage No. 47
Wij hebben, uiivoering gevende aan Uw be
sluit d.d. 11 Januari J.I., de aanbevelingen
voor de benoemingen van een lid der Com
missie van toezicht op het Middelbaar On-
derwijs en van een lid der Commissie van
toezicht op het gemeentelijk Nijverheidson-
derwijs aan deze commissies teruggezonden
met verzoek die aanbevelingen-nog eens te
toetsen aan de beginselen neergelegd in voor-
noemd raadsbesluit.
De Commisise deelt ons thans, onder toe-
zendtog van een nieuw dubbeltal voor beide
vacatures, naar aanleiding daarvan mede,
gaarne te zullen voldoen aan het verzoek om
geen personen meer voor te dragen dan die
zich vooraf bereid verklaren eene eventueel"
benoeming te zuTlen aanvaarden. Met de
thans voorgedragenen is zuliks dan ook het
geval.
Ten aanzien van de uitnoodrging vervat in
de motie-V'esterhof inzake het vragen van een
aanbeveling aan de organisaties, maakt de
Commissie even wel eenng voorbehoud. Uil
haar voor U ter inzage gelegd schrijven
blijkt, dat zij volkomen bereid is, rekening te
houden met het gcuite vcrlangen om perso
nen van verschillende levensrichtingen ter be
noeming als lid voor te dragen. Over de toe-
passing van dit met Uwe zienswijze overeen-
stemmende inzicht is echter verschil an mce-
ning mogelijk Het is thans het standpunt der
Commissie, dat de haar bij verordening toege-
kende bevoegd he id om ter vervulling van va
catures dubbeltallen aan te bieden, haar den
plicht oplegt om behalve met bovenbedoeld
inzicht rekening te houden met de in haar
oogen niet minder zwaar wegende noodzake-
lijkheid om slechts diegenen voor te dragen,
die de met het Middelbaar Onderwijs ver
band houdende vraagstukken voldocnde kun
nen beoordeelen.
Dit cngetwijfeld door U gedeelde gevoelen
zal er toe kunnen leiden, dat de appreciatie
ten opzibhte van de in aanmerkinig komende
candidnten verschilt naarmate men meer op
den een en d an wel op den anderen eisch den
nadruk legt. En de commissie, hoezeer over-
eenkomstig Uwe uilnoodiging bereid tot een
zoo mogelijk veelziidige samensielling mede te
werken, stelt er blijkbaar prijs op. voor den
door haar met het oog op het ondcrwijsfoe-
lang aan te leggen maatstaf zelf de verant-
Oerard de Mauden haatte omdat Catherine
door hem in het ongeluk gestort was, maar
nu merkte hij, dat hij hem om andere redenen
haatte. De Mauden had zich niet zoo sjeclvt
gedragen als John dacht, maar hij had zijn
vrouw schandelijk verwaarloosd en er was
geen reden om te denken, dat hij. haar niet
weer verwaarloozen zou. Daarom haatte
John hem. Maar hij haatte hem nog meer,
omdat hij Catherine's echtgenoot was, omdat
hij het recht had Catherine bij zich aan huis
te nemcn en haar met zijn naam te noemen cn
haar te verhinderen geluk bij een anderen
man te zoeken.
„Zij zal ellendig zijn met dien kerel", zei
John tusschen zijn opeengeklemde tanden.
„Zij is gelukkiger zooals ze nu is al kan
ik naar niet trouwen. Zij. heeft geen reden
naar henr terug te gaan, na de schandelijkie
manier waarop hij haar behandeld heeft.
Maar ze zal teruggaan ik weet, dat ze het
doen zal als zij er de kans toe heeft."
Hij keek weer naar De Mauden's brief cn
aarzelde. Hij wilde, dat hij den moed^ had
hem te verecheuren en het briefje aan Cathe
rine in het vuur te gooienmaar hij durfde
niet nog niet. Iemand, die wenscht, dat hij
moed genoeg heeft om een misdaad te be-
gaan, is niet ver van de misdaad zelt
„Hij had er iets tegen", zei hij tot zichzelf,
„het was tegen al zijn gevoelens en beginselen
om Catherine terug te geven aan een onwaar-
digen schelnu zooals De Mauden bewezen
had te zijn nen koelbloedige, hartelooze el-
lendeling, die zijn vrouw liever martelde door
misverstand en noodeloos verdriet, dan haar
een woord van verkarjpg te geven, totdat het
hem schikte en alles omdat zij hem in zijn
waardigheid beleedigd had, nota bene! Waar-
om zou Catherine naar hem teruggaan'
Waarom niet weigeren? Maar zij zou niet
wdgeren, zij was dwaas trouw en standvaisr
tig: zij bad Gerard de Maudm rog lief.
En toen stond John op van zijn stoel met
een woord op zijn lippen, dat hij; heel zelden
gebruikte, want hij vond ruwe woorden vur-
^eerd. Zoodat, toen hij. zei: „VerdGe
rard de Maudenhet duidelijk was, dat hij
zeer diep getroffen was. Hij zeide het luid,
met grooten nadruk en toen legde hij de bne-
ven den een aan hem zelf en het briefje
aan Catherine in zijn zakboek, dat hij
zorgvuldig wegborg in een binnenzak,
voordat hij uit het prive-kantoortje ging, dat
hij op de fabriek in gebruik hadi. Hij wijdde
zidr daarna aan het werk, en trachtfce niet
nneer aan Ca-therine's zaken te denken. Maar
hij 'had: geen oogenblik van. vergetelheid. De
brieven scheen zijn zakboek 'heet en zwaar te
maken toen hij dien avond thuis kwam, was
hij, blij, ze te kunnen neergooien en te b«ten-
ken, dat hij1 niets in de zaak kon doen, voor-
dait zijn inncht beter was. Hij wierp ze in een
lessen aar en draaide den sleuitel om, maar
het bleef onmogelijk voor hem te vergeben,
dat zij daar lagen.
Dora zei, dat Catherine beter werd en de
beterechap gtoig een paar dagen gerejgeld
voort. Toen. kwam Dora bij' haar broer met
bleeke wangen en oogen vol tranen.
„John," ?ei ze zacht, „ik heb haar ge-
zegd, wat jij zeide en ze wffl het niet
gelooven. Je moet haar zelf spreken."
John keek haar aan en zei niets.
„Je moet het heusch doen-, John. Zij zit
huilend op in bed' en- spreekt rerward over
haar kind en over ion. Je moet kompn."
„Heel goed. Ik zaf komen. Maar het is
niet goed. Je moet een patient rusrtig kunnen
houden."
Ik ben geen ziekenverpleegster", zei Dora,
vrij driftig.
„Eo ze vraagit naar jou zelfs dte dokter
zei, dat je komen moest."
(TOokU VlWtttfld.)
Uw briefpapier
