Alkmaarsche Gourant
N.V, Boek- en Haodelsdrukkerij
v.h. Herms. COSTER ZOOM,
F e n i 11 e t o n.
Eindeljjk weergevonden
Voordam G 9, ALKMAAR.
Honderd Vljf en Twintigste Jaargang.
fto. 80 W28
Donderdag 5 April.
Uit enxe Staatsmachine.
bezuiniging op rechtbanken.
Er wwidt wel Diet meer zoo druk gesproken
en geschreven over bezuiniging op rijks- en
aenieente-instellingen als eenigen tijd geleden,
maar wij moeten aannemen, diat na de toen
meest theoretische beschouwingen, nu de
praktijk aan het woord is met onderzoek en
verwezenlijking van die bezuiniging. Zoo
gaat het in den regel tochecn poos lang
spreekt het publiek over mi&standen en over
de wijze, waarop zij te verhelpen zijn, en na
eenigen tijd zwijgt net rumoer, soma doordat
jets anders dian weer sterk de aand'achit trekt.
Het is mogelijk, dat in dien tijd van stilte de
overheid' overlegt, wat er in de aangegeven
richting kan gedaan worden; booze tongen
bejyercn ook, dat de overheid speculeert op de
wispelturigheid van het publiek en denkt, dat
de storih wel zal bedarcn, om dan rustig op
den ouden voet de zaken voort te zetten, m. a
w. dat zij gelooft, wat enkelen ook weleens
uitspreken, aan „kunstmatige opwinding".
Wat er van dit alles zij, wij: gelooven vast,
dat ooze Regeeriog moeite doet om tot bezui
niging en inperking van uitgaven te koraen
Of zij daarbij steeds den besten weg inslaat,
kumnen wiji met uitmaken. En als zij' mistast,
is het nog niet altijd baar schuld, want zij
moet vaak afgaan op het advies van haar
hoofdamibteiiaxen, die ook menschen zijn, soms
gevaarlijke stokpaardenheldea, die hum eigem
beestje voor het voortreffelijkste houden. Men-
ichen, die buiten de zaken staan, wordt meer
dian eens zwijgemd opgelegd met den dooddoe-
Bier, diat men, om over een functie of een maat-
regel te kunoen oordeelen „er in", dus ambte-
oaar moet zijm.
Dat groote publiek noemf dan een aantal
kleinigheden, waarop bezuinigd moet worden,
die samen een reusachtige grootheid uitma
ken, en. de overheid laat al die kleinigheden
op advies van de betrokkenen onaangeroerd
en begint met iets groots, iets dat stof opjaagt
en van zich doet spreken. Ook in diit opzicht
wordt er reclame gemaakt.
Onze regeering is nu van plan, zegt men,
omi eenige kleinene rechtbanken, d.i. rechtban
ken met een kleiner aantal „zaken" op te hef-
feo en is begonoen met voor te stellen dat toe
te passen op Zierikzee em' Heerenveen.
waarom die twee allereerst voor opheffing
in aanmerlctng komen, wordt inderdaad toe-
geschreven aan het aantal zaken, diat door
die rechtbanken behandeld werd; voor 1921
waren de getallen voor Zierikzee 103 eind-
vonissen in strafzaken en 109 in burgerliike
zaken, voor Heerenveen waren die getallen
369 en 154. iMIen lette er op, dat hier gespro-
ian wordt over ,,edndvoanissen". Deze getal-
leni worden in de Mlem. v. Toel. opgegeven,
maar volgens de „Leeuw. Courant'van 21
Miaart j.l. werden te Hleerenveen behandeld:
in 1920 459 strafzaken, in 1921416, in
1922: 407 en in 1920: 152; burgerlijfce za
ken: in 1921219 en in 1922: 232. ^latuur
lijfc kwamen nog andere zaken voor.
De minister had reeds een Commissie inge-
gteld, die zou onderzoeken in' hoeverre op de
kosfen der rechterlijke macht zou kunnen wor
den bezuinigd dbor inibrimping van het aantal
gerechten. Die commissie neert rappont uitge-
kacht en dat rapport is nog in onderzoek bij
desni Minister van Justitie, maar hangende dat
onderzoek wordt alvast het voorsiel gedaan
om de twee genoemde rechtbanken maar op te
heffam, omdiat die twee zeker daarvoor in aan-
merking zouden komen, als tot inkrimping
van het aantal recbibamiken werd overgegaan.
Men, vraagt roisschien, waarom dan niet
gewacht wordt, totdat een algemeen plan van
opheffing is gereed gekomen? De Minister
heeft blijkbaar die vraag voorzien en geeft
er deze reden voor op. Worden er rechtbanken
opgeheven, dan zullen de ambteloos geworden
rediterlijke en ondergeschikte ambtenaren na-
tuurlijk, voor zoover zij! niet voor pensioen in
aanmerlkiing komen, op wachtgeld gesteld
warden. Maar er zijn vacatunes bij de rechter
lijike macht. Worden nu de beide rechtbanken
opgeheven, dan zullen de beschikbaar geko
men' ambtenaren ellders geplaatst kunnen
worden en' wordt dus het wachtgeld uitgewon-
neni. Htet zou, zegt de Minister, geen wijs be-
lad zijn de vaoatures allereerst ;te vervullen en
daarna te komen met een voorsiel tot inkrim
ping van' het aantal gerechten. M.a.w. hier
wordt dubbele bezuiniging betracht, maar het
vooratel eischt dan ook spoedige afdoening.
Dat gaat alles goedmaar niet iedereen zal
instemmen met een anderen zin in de Memo
rie van Toelichting, n.l. „dat het gebied der
aldus vervallen arrondissiementett zonder
Uit het Engelsch van Adeline Sergeant.
31)
„Ik geloof," ging ze voort, na een oogen-
blik gedacht te hebben aan al de verfialen,
die zij omtrent juffrouw Holdem gehoord
had, „dat Rose in't algemeen erg gelukkig
zou gevomden wordlen, diat ze niemand heeft,
die op baar let. Ik weet genoeg meisjes, die
dat zouden zeggen. Ik zou maar al te blij
zijn als ik iemand had..." en Sydney's lip
trilde en haar oogen vulden zich met tranen,
maar zij beheerschte zich dad'elijk, zooals ze
zoo dikwijls doen1 moest Remand om op
me te fetten. Nu, ik moet maar op mezelf
passen en het zoo goed mogelijk doen. Oom
John vertrouwt medat is een geluken
fic moet me zijn vertrouwen waardig toonen."
Het was dus met een hoopvollen bijna
vroolijken trek op haar geillaat, dat zij: haar
Bchetsbenoodigdiheden klaarzette in e^i hoek
van de eetkamer de eenige plaats in huis
waar zij goed licht had op den morgen
van kapitein Massinghalm'a bezoek. En met
een grooite, maiar aardige schort over haar
zwarte japon' zag zij er zoo opgewekt) en
zonnig uit, dat Phil Massingham blij Was,
dat hij gekomen was. Want in de verveling
van een morgen, die op een laat feest van-
den dag tevoren volgde, had hij veel lust ge-
had zich van- zijn afspraak af te maken.
Vusn zou hii zijn woord hmwten tegenover
overwegend bezwaar over andere airoodaso-
men ten kan worden verdeeld".
In Friesland, dat vroeger drie arrondisse-
menten telde, blijft nu alleen Leeuwarden over
en in Zeeland alleen Middelburg. Er kan nog
oenige verschuiving plaats hebbeni, maar men
kan aannemen, dat vrijwel alle zaken uit
Friesland zullen worden behandeld voor de
rech'tbank te Leeuwarden en ten naastenbij
al'le zaken uit Zeeland te Middelburg. Dat is
schijubaar heel eenvoudig, maar zoo bijater
cenvoudig is het toch niet.
De reis in Friesland naar Leeuwarden is
niet altijd gemakkelijlc. Het aantal strafzaken,
in Heerenveen behandeld met eindvonnis, was
369 in 1921 (zie echter de opgave van alle be-
handelde zaken hierboven). Van de beklaag-
den en de getuigen zullen zeker ecn groot
aantal b.v. van de flets gebruik gemaakt heb
ben om ter plaatse te komen. Maar diezelfde
menschen zullen, om naar Leeuwarden te
gaan, van een openbaar middel van vervoer
gebruik moeten maken. De koSten voor ge
tuigen zullen aanmerkelijk stijgen, zoo ndct
voor het Rijk, dan voor de menschen, die op-
geroepen worden. Voor hen hrengt deze be
zuiniging het tegengestelde voort en boven-
.dicn zullen velen had wat meer tijdiverlies
heooen met den last daarvan.
Voor Zeeland is dat misschien nog erger,
doordat de communicatie van de cilanden
met Middelburg nu niet zoo bijzondcr gemak-
kcliik is.
Het is toe te juichen, dat de Minister op de
reehtcriijke macht en den aankleve van dien
wil bezuinigen, maar er moet toch ook be-
dacht worden, dat de rechtspraak kan lijden
onder de groote aManden. Er wordt wel
eens geklaagd, dat de leden van het Openbaar
Ministerie en de rechtere te weinig op de
hoogte zijn van de bijzondere omstandighe-
den van degenen, die voor hen verschijnen.
Die onbekendheid is ongunstig voor een juiste
beoordeeling der feiten en der personen. Hoe
grooter nu de afstamd tusscheu de rechtbank
en de woonplaats der' beklaagden en der ge
tuigen, hoc meer kans is er, dat dicze klacht
juist is.
Wij lazen dezer darren in ecn waardcer-
baar boek, uit Amerika. hoe daar geplelit
werd voor maatschappelijke hulpkrachten, die
in dienst van de justitie, zich op de hoogte
moesten stellen van het leven en de omgeving
van beklaagden om den rechter in te lichten.
Hier wordt door verruiming der arrondlisse-
menten het tegengestelde bewerkt.
Er is nog een aider bezwaar. Wij alien hel-
pen natuurlijk, dat de bezuinigingswoede
maar tijdelijk zal behoeven te zijn. Hoe lang
dat tijdelijk zal duren, zal te bezien staan.
Maar opheffing van rechtbanken zal wel geen
tijdelijke maatregel zijn. Als eenmaai een
rechtbank is opgeheven, is het zeer onwaar-
schijnlijk, dat zij over enkele jaren herleeft. En
daarom moet een voorstel tot opheHing
hoogst ernstig worden bekeken van alle kan-
ten.
Wij hebben gelezen, dat er o. a. te Heeren
veen een beweging gaande is om op bchoud
van de rechtbank aan te dringen. Wij zullen
over die speciale beweging niet veel zeggen.
Wij kunnen begrijpen, dat i a het alge
meen de nenngdoenden en anderen, die
mid of meer tot dezelfde categorie kunnen ge-
rekend worden, met leedwezen een tamelijk
groot aantal personen van goeden stand zaen
vertrekken, vooral in de kleimere plaatsen,
wier rechtbank het eerst voor opheffing in
aanmerking komt. Maar een andere vraag
mag ook gedaan wordenof niet de recht
bank aan een kleinere plaats eischcn stelt,
waaraan zij bezwaarlijk kan voldoen en of het
bazit van een dergelijike instelling haar en
haar overige inwoners niet noodzaakt om een
klein bectje boven haar stand te leven. In
een kleine plaats doet een instelling als een
rechtbank wij zullen geen andere noemen
vaak iets ontstaan, dat men coteriegeest
kan noemen. Een grappenmaker noemde eens
zoo'n kleine-rechtbank-stad een passantenhuis
wegens het sterk afwisselend personeei.
Maar dit is eeni kwestie, die bij de beoordee
ling van het wetsontwerp niet in aanmerking
miag konym.
Stadsnieuws
DE DAGERAAD.
De afd. Alkmaar van De Dageraad hield
gisteravond in de societeitszaal van de Har-
monie baar laatste openbare vergadering in
dit seizoen. Als spreker trad op de heer C.
van Gemert, een gewezen kloosterling, die
tot onderwerp zijner rede had gekozen „Het
kloosterwezen'De vergadering was goed
bezocht. -
Na het verstrijikeni van het Alkmaarsche
kwartiertje sprak de heer R. Zomerdijik, voor-
zitter der afdeeling, een kort welkomstwoord,
waarbij hij alien dank zegde, die in den af-
geloopen winter hadden meegewerkt aan de
propaganda.
dat schoolkind? Zij zou hem waaischijnlijk
niet verwachten en ze was maar de nichi
van John Holden, niemand van beteekenis,
een meisje zonder een cent, dat hij uit lief-
dadigheid bij zich genomen had, zooals
iedereen weet, de erfgenamie, over wie Phil's
oom helm al gesohreven had, zou het wat an-
ders geweest zijn. Intusschen zou hij toch
ii, da
maar gaan en toen was hij blij, dat hij:
het gedaan had.
Want Sydney was beikoorlijlc in het mor-
genlicht mooier dian zij in den salon ge
weest was bekoorlijk met het blosje op
haar blankeo wang, en den zonneschijn in
haar goud'bruin haar. Zij Was daarbij pi
te verliezen; en kapiteiin Phil, zooals zijn
vrienden hem soms noemdeii, genoot van zijn
zitiiing en verlangde zeer, dat die nog eens
zou plaats hebben.
Hij gedroeg zich zeer goed. Hij liet
praten, totdat hij meende, dat hij haar
ontdekt had, en toen nam hij; zelf de leiddng.
Hij had grooten kunstzin en had veel ver-
zamelingen gezien, zoowel in het binnen als
buitenland, en wist hoe hij met wiisheid pra
ten moest over eenige der beroemde schilder-
stukkeni van die wereld!.
Sydney vond het heerlijk om te luisteren.
Zij ontdekte niet, hoe oppervlakkig zijn ken-
nis was, en bemerkte ook nieti, dat hij zeer
spoedig van de groote kunst afdiaalde tot
gebahbel over kunst en sehouwburg. Het was
voor haar alles nieuw em mericwaardig en
deed haar cude wenscfaen herlevea em aan
Daarns gaf hijl hot woord aan dan heer
van 'Gemert, die het eeni verblijdend verscbijn-
sel noemde, dat eeni vergadering als deze ook
hier te Alkmaar kon worden bijeengeroepen.
Velen hebbeni gehoord van de instellingeni
der katholieke kerk, maar van de kloosters
weet mem nog niet veel. Daarom wilde 6pr.
er een em ander van vertellem. Hij was een
£aar rnaandem geledefil uit het Trappistem-
looster bij Tilburg, ,^iet neusje vani den
zalm", vertrokkiem em wist er dus wel wat
van.
Spr. memoreerde dat r.-tk. propagandisten
het land doortrekken, b.v. dr. Molkenboer,
die leert uit een boekje van dr. Sassem, em
wilde zijn standpunt tegemover dat van de
r. k. zetten.
In zijn boekje zegt dr. Sassen, dat't kloos-
terleven eenziidig is, maar gebaseerd op
waarheidsliefae. Spr. was het gehee1 eens
miet het eerste, maar het tweede ontkende hij.
Als mem het niet kiesch mag vinden dat hij,
pas uit het klooster gekomen, er nu het lee-
lijlke van gaat vertelleni, zegt spr.. dat hiji te-
genover de onkiesohheid der r. k om ex-
pries'ters eem paar blauwe oogen te slaam (te
den Haag tegenover dr. v. d. Brink) enz.,
zich verplicht achtte de waarbeid te zeggem
Spr. berinnerde aan het verhaal van den
rijkeni jongeling em andere deelen uit dem bij-
bel, waarin sprake is van afstand doen van
aardsche goeaeren, welke teksten de r. k. ge-
bruikem om' het kloosterleven aan te beveien.
En dit nu gaa't niet op, zei spr., wan .n <it
kloosters mogem geen. getrouwdem zij- of
menlschem die kinderen fem hunmen laste heb
ben. Jezus of de paus moet zich hier vergist
hebben'.
Wat betreft het honderdvoudig terug er-
langeni Van het afgestane, wees spr. op de
armoede, die men moet willen tegetnoet gaan
in het klooster, op htet prijs geven van alle
verstand en alle rede. Als meni met dat hon-
derdvoud bedoelt dten vrede des harten, ont-
kent spr., dat die in het klooster te vindten is.
Wanneer alien, die het niet mieer eens zijn
met het kloosterleven en die tot het besef
kwamen dat het niet het verwachte geluk
er bij bosjes uit. Maar er is een wereld, die
afvallige kloosterlingem haat en hen bemoei-
lijkt in hun verder leven en daarom blij-
ven zij, meende spr. 1
Het eeuwige leven zou dten de Moosterlin-
em krij'gen, wordt geleerd, maar spr. stelde
ier tegenover, dat de berkvader Augustinus
zei, da't de weg naar de hd geplaveid is met
kloosterlingem en een andere uitspraak, dat
men in de hel op de geschoren hoofden kan
loooen.
Spr. haalde uit dr. S'assen's boekje aan
den zin, dat men evengoed in de wereld' tus-
sdhen andere menschen' kan leven als in de
eenzaamheid, terwijll de sohrijver onmiddel-
lijik daarna spreekt van geneziendfi kracht der
eenzaamheid.
A fstomping der rede en: van het verstand
noemde spr. het, dat eeni kloosterling alle
orders zonder nadenktem heeft op te volgen,
zelfs al zou men hem bevelen een mand vol
water te pompen, en ook het zich elken Vrij-
diag kastijden wijst z.i. op 'n afstomping. Al
leen als alle rede en verstand is afgestxxmpt,
kan men een goed kloosterling worden.
Is het gehee! afgezonderd leven der Kart-
buizers en het alleen door middel van de
vingera spreken van andere kloosterlingem
iets van genezende kracht der eenzaamheid?
Spr. vond bet wel dwaas.
De r. k. kerk eischt voor de kloosterlingen
de drieledige gelofte van armoede, gehoor-
zaamheid en zuiverheid.
De gelofte van armoede beteekent, dat men
al zijn bezittingenl aan het klooster geeft. In
den laatsten tijd staat men in Frankrijk tote,
dat htet derde deel der bezittingen op naam
van den kloosterling blijft staan, maar alleen)
in tijdeni van revolutie en dergelij'ke, als hij
vluchten moet, heeft hij daar iets aan.
OndanJcs deze gelofte van armoede, krij-
fn de Jezui'ten in Indie een tractememt van
4000, om hun stand op te houdeni en ze
leven er goed van. Spr." wees er hier op,
dat Jezus toch beelemaal geen stand ophield
en niets bezat.
Toen de heilige Franciscus zijn orde sticht-
te, verbood hij de kerksieraden', en zijn volge-
lingen hebbeni deze wel, rooken eeni fijne Ha-
vanna em drinkem champagne. Zooveel komt
er van de heilige armoede terecbt, zei spr.,
die dan nog wees op de boter- en kaastermij-
nen die vanwege de kloosters in Brabant wor
den gehouden. Als'm arme den paters in een
jaar niets geeft, kij'ken zij1 hem niet meer aan.
De Trappisten hebben uitgestrekte landerijen
en vele koeien, terwijl er bovendieni geschooid
wordt. Alles heilige armoede. Het gaat den
kloosters alleen om geld, om sehraperij, zei
spr.
De Trappisten mogen nooit naar huis, ten-
zij1 in geval van overlijden van vader of moe-
der, maar spr. wist van een geval, dat een
paar kloosterlingem verlof kregen voor drie
kunstopleiding te krijgen en een bezoek te
bnengen aan de groote middenpumten der
kunst van Europa.
„Wat heeft u veel gezien?" zuchtte zij ein-
delljk.
„Ik heb al'lieen gezien, wat iedereen ziet: U
zuilt ook eenmaai naar al die pliaatsen gaan."
„0di neen," zei Sydney, weer zudhtend. „Ik
ben bang van niet. Ik denk binnen en'kele we-
ken naar Ajustralie te gaan."
„Waarom zoudt u naar Australie gaan?"
„Oimdiat mijn broers daar zijn." En toen
ventelde zij hem met een paar woorden haar
plannen voor de toieko'mst.
„Maar uw oom zal U toch zeker niet la-
ten gaan? U weet niet, hoe het leven dia-ir
zal zijn ruw en onbescbaafd en in iedier oip-
zicht hand. U is een geboren kunstenaresU
zult al uw talenten opofferen, als ge in de
bosschen gaat wonen.
„Niet alle, denk ik," zeii Sydney lachend,
om een opkbmienden itraan te verbergen. ,1k
hoop, dat ik mijn handen nog op een anctrre
mianier gebruiken kan. Mijini broers zullen
in ieder geval iemand noodig hebben om de
vaten te wasschen en de vloeren te schrob-
ben."
„Neen, neenU moet er ufet over denken,
op die manier te gaan leven'! U moet U niet
geheel opofferen dat moeten uw vrien-
dten verhmderen."
„Ik heb geen vrienden behalve Jack
die willen verhinderen, dat ik pnecies doe wat
ik wil", zei Sydney, een beetje trotsch en bit
ter. Wij waren arm, moet U rtekenen an arate
nuuuchan hehhan eaaa vriandai."
dagefl, a!a rlj mtaf fTinkte cadeatcr mee
namen.
Hierop kwam spr. op de gelofte van de
gehoorzaamiheid, die eischt dat in alle op-
zichten onderworpenheid wordt getoond,
maar, zei spr., men weet nog niet waaraan
gehoorzaamheid wordt beloofd, aan de voor-
schriften of aan den overate.
Onvexbiddelijke gehoorzaamheid wordt ge-
eischt, zelfs aan de mieest dwaze bevelen. Men
moet er niet bij nadenken, verantwoordelijk is
men voor niets, zelis de oversten niet, want
die hebben weer een ander boven zich, totdat
men in Rome terecbt komt. Deze gehoor
zaamheid in elk opzicM heeft .tot gevolg, dat
men versuft en berust in alles, zonder eenig
verantwoordelijkheidsgevoel.
Door de derde gelofte, die van de zuiver
heid, verbindt men zich zijn heele leven geen
enkele zonde tegen dp zeden te bedrijvem. Dit
niu heette spr. een onmogelijkheid, terwijl al
leen reeds de eed door Jezus is verboden m
het: .,Uw ja zei ja, uw nen neen." Met voor-
beelden meende spr. te knnneni 'aantoonen,
dat van de kuischheidsgelofte in de practijk
niet veel terecht komt, dat zij leidt tot zede-
lijik verval. In de mannenkloosters is zij
oorzaak voor een ontzettende vereering van
Maria, terwijil de vrouwen (arme dweepsters,
noemde spr. hen) d'aardoor gedreven worden
tot Jozef-vereering.
Spr. kwam hierna op het aanpassen nan
de maatschappelijke omstandigheden, zooals
Molkenboer net zei, en hij wees er dan op
■hoe gansoh anders de Benedictijnen leven
dan Benedictus bet indertijd voorschreef.
Den. Trappisten is het handeldrijven ver
boden, maar zij houden toch maar boerderij,
brouwen bier, perseni wijn, enz. Is dit geen
handel?
Hoe komit bet dat men nog menschen in
het klooster ziet gaan? Door het fanatisme
van de r. k. kerk, dat sommige menschen, die
een gejaagd leven achter zion hebben, noopt,
kloosterling te worden met een ziekelijk ver-
langen om alle wereldsche gemoegen» te
ontvlieden. Of ook, men is van jongsaf een
weinig zondterling tn zoekt als uitkiomst rust
in een klooster.
'De geloften dienen om al het aardsche
op zij te zetten en alle menschelijikh-id te niet
te doen, concludieerde spr.
De kloosterlingen mogem nooit vragen
naar een ander klooster overgeplaatst te
worden, maar de overste heeft wel het recht
om hen naar een andere plaats te doen ver-
huizen.
De liturgische faandelingenl in de r. Jc. kerk
noemde spr. kinderspel, omdat de paters zelf
niet weten waarom zij worden verrioht.
Na een; korte pauze sprak de heer van Ge
mert over het lieven in het Trappistenklooster.
Hij begon met er op te wijzen hoe alle men
schen gelijkelijk hulpbehoevend ter wereld
komen en hoe het aan de omigeving ligt wat
er van het jonge kind terecht komt.
'Spreker schetste dan de opvoeding tot
geestelijke en hoe sterk meni moet staani om
net klooster weer uit te komen en hoe zij^ die
de kracht daartoe missen, het gemiakkelijkste
baantje in het klooster zoeken. Spr. hcrh a ai
de, dat, indien zij in de wereld terecht kon-
den, de kloosterlingen bij bosijes in de imaat-
schappiji terug zouden komen.
Maar niet illeen door opvoeding komt
men in het klooster, ook de wroeging over een
sleeht leven drijft velen' daar been.
Deze menschen vertellen dan van hun in-
tieimste gedachten aan den overste en deze
zorgt er dan wel voor, dat zijl Wonderen doen
en vizioeneni krijgen, zooals spr. met voor-
•beelden aangaf.
Ten slotte omhelzem velen het kloosterie-
vem, gedwongen. door een toes'tand van het
gemoed, die alle gevoel zelfs kan doen ver-
dwijnen. Ook hiervan gaf spr. voorbeelden,
o.a. van' den stichter der Trappisten-orde.
Zijn bckeering uitte zich in een groote
heerschzucht, zoodat later zijn verordeningen
merkelijk verzacht moesten worden. Thans
echter zijn die nog streng, gelijik spr. aan
gaf- Y
Dergelijike regelenf schreef de stichter der
orde voor en zelf deed hij er geduoh't aan
mee, tengevolge waarvan hij in armoe en el-
lende stierf. Wel is een en ander in latere ja
ren verzacht, maar de animo is nog niet erg
it om 'in een Trappistenklooster te gaan.
-en 'bouwde te Tilburg een gebouw voor
300 man en. er zijn er 60 in; van de in de
laatse vier jaren toegetreden zes kloasterlin-
n zijn er weqr vijf weggeloopen en spr. gaf
ezen groot gelijk.
Spr. eindigde zijn rede met een1 oproep tot
steun van De Dageraad.
Met een kort woord, waarin hi} de woor
den van den heer van Gemert onderstreepte
sloot de heer Zomerdijk hierna de bijeen-
komst.
KAMER VAN KOOPHANDEL.
De Kamer van Kcophandel vergaderde gis
teravond half zeven ten stadhuize. Afwezig de
„U zult er altijd genoeg hebben," zei Phil
op veelbeteekenenden toon.
De wolk, die zich zelden op Sydney's voor-
hoofd vertoondie, was in een oogenblik ver-
dwenen.
„Wat ben ik dwaas en ondankbaar", zei
ze opgewekt. „We hadden natuurlijk een me-
nigte vriendten. Ik weet niemand, die er zoo
veel had. Maar die van' oms waren niet def-
itig, ik bedoel niiet rijk, of ontwiikkeld1, of
in staat ons op een of andere manier te hel-
peni."
„Ik dacht, diat U hier waart gekoimen om
bij Uw nicht juffrouw Holden te wonen."
„0 neen. Ik ben maar hiier, tot wij bericht
van mijn broers hebben, dat zij my waCitteii
kunnen. Ik zal misschien eenlgt weken hier
zijn, maar niet langer."
„0, dan moeten wij ze zoo goed mogelijk
gebruikem," zei Massingham zacht. „Vind.t
U ook niet? Eaten wij er van genieten
„Pluk de rozeknoppen, terwijl ge kunt,
De tijd vliegt steeds voorbij."
„Het is nog niet de itijd voor rozeknoppen,"
zei Sydney en of zij- het letteriijk sprak, of
met een verborgea beteekenis, kon Phil Mas
singham niet uitmaken, ofsdhoon hij slim ge
noeg was, om te zien dat het twijfelachitig
was.
De schets scheen meer werk te zijn, dan
eerst vettnoeid werd en toen' de zitting vooibij
was, moest er afspraaik voor een andere ge
maakt worden.
„Het zal uits/tekend wordlen, dat kan ik
wel zien," zei kapitein Massingham ernstig,
zijn soar epdraaiaids. „Ik sail het mijn
Toor SPOEDEISCHESD DRUK-
WERE Is
Onze prtjzen zljs niet hooger dan die vas
andere drokkerllen.
heer Smalz.
De voorzitter, de heer Arntz, deelde mede,
dat bij wijze van proef de vergaaering des
avonQS was uitgesenreven. Nu de proef zoo
urtsteKend gesiaagd bietk, zou deze den go-
neeien zomer worden gevoigd.
Spr. heette het pas voor den groothanael
gekozen rid Mr. P. A. Oilers wekom en uiite
uen wensch, dat deze ziju gewaaraeerde ad-
viezen aan de Kamer met zal ontnouacn.
lugevoige een verzoek van de Kamer te
Leeuwarden werd besroten een tweetal afge-
vaardigden te zenden naar eon te houden ver
gadering, waarin besproken zal worden het
iuesreclit voor Naamlooze Vennootschappeu
te vyijzigen.
Besioien werd een onderzoek in te stellen
naar het door den Bond van Rijwiel- en Mo-
torhandelaren beweerde feit dat de Posterijea
voor haar ambienaren rijwicden op afbetahng
beschikbaar stelt.
Adhaesie zal worden betuigdi met het ver
zoek van den Ned. Groseiersoond, om tegan
het cadeau-stelsel te strijdm'.
Ingekomen stukken
A. Verzoek om bijdrage tot strekking van
een schoolfonds voor on- of minvennogende
molenaarszoona.
Besloten werd op het verzoek niet in te
gaan.
B. Schrijven van den heer Haxime Shausse
te Marseille met de mededeoling, dat hij den
15tji April een zakenreis naar 1 lolland ondcr-
neemt, ten einde relaties aan tc knoopen.
Dit schrijven werd voor belanghebbenden
ter inzage gelegd.
C. Mrededeeiing van de R. K. Werkgevera-
Vereeniging in het Bisdom Haarlem te Amster
dam d.d. 19 Maart, dat aan alle leden een
exemplaar van het orgaan is gezonden.
Besloten werd voor den secrctaris een
abonnement te nemeni.
D. Aanvrage der afd. Handel cn Nijver-
heid van het Departeuicnt van Arbeid, Han
del en Nijverheid betreffende naamiijst der
voorzitters, leden en secretarissen der Ka-
mers.
Deze lijst zal verstrekt worden.
E. Schrijven van het Messeuambt te Frank
fort a. M. d d. Febniari 1923, met beschrijr
vend bockwerkje betreffende de 8e Frankfor-
ter Intern tionale Jaarbcurs, die van 15 tot 21
April zal worden gehuden.
Voor kennisgeviig aangenomen.
F. Adres van de Kamer van Koophandd
en F:ibrieken te Rotterdam d.d. 22 Maart aan
de Ecrste Kamer der Stateu-Gcncraal, om
zich niet te vereenigen met het voorstel van
wet van de heeren Braat en de Boer tot ophef
fing van den Zomertijd.
Doze aangelegenhcid was in vorige zitting
reeds besproken en op verzoek van de buitcn-
leden niet beslist, waarom het schrijven voor
kennisgeving werd aangenomen.
G. Dito der Kamer van Koophiandel Voor
het gebied Utrecht.
Als voren.
H. Adres aan de Tweede Kamer \^.n den
Bond van Ned'. Groothandelaren in IJzcrwa-
ren en aanverwante artikelen d.d. 16 -Maart
1923, met verzoek het wetsontwerp tot tijde
lijke beperking van den invoer van schoen-
werk niet aan te nemen.
Door adhaesie te betuigen met het adres
van Amsterdam was in den gevraagden geest
reeds- beslist.
I. Medcdeeling van het Bureau voor Han-
delsinrichtingen te Amsterdam d.d. 14 Maart
11. betreffende een bezoek van intcllectueelcn
uit den Elzas.
Voor kennisgeving aangenomen.
J. Aldtes der Kamer van Koophandel van
Twente d.d. 14 Maart 1.1. aan de Tweede Ka
mer als onder H.
Als voren.
K. Waarschuwing van den Commissaris
van Politie te Alkmaar d.d. 15 Maart om
geen handelsrelaties aan te knoopen met
der laten zien het zal haar zakier beval-
len."
„U moet het haar geven als het goed ge
noeg is", zei Sydney.
„0, maar ik zal Uw weik niet graag weg-
geven" antwoordde Phil, waarop Sydney
bloosde, maar ook wat trotsch en beleedigdl
scheen voor een paar minuten, waardoor kar
pitein Massingham gewaarschmvd werd,
dat hij niet te gauw moest voortgaan.
Een tweede en derde zitting hadden plaats
am het meisje wist eigenlijk -niet, waarom zij
ze zoo prettig vond. Het leven sdieen opeens
rooskleurig te zijn geworden; ze voelde zich
niet meer gedrukt of eenzaam; ondanks haar
groote droefheid over haar vaderis dood en
haar onrust over de toekomst, had zij een ge
voel van iunerlijke blijdschap, waarover zij
zich half schaamde. Haar oogen werden hel-
der, haar wangen kregen meer kleur, ondanks
haar zelf, en zelfs John 'Holden zag op een'
diag de verandering em zei met opgetrokken
wenkbrauwen:
j.Fairford bekomt je goed, nichtje."
Maar het was niet Fairford, het was Phil.
Hij, had niets bepaalds gezegd. Ze vroeg zich
soms af, of zij, zich vergiste met te denken,
diat hij „van haar hield", echt meisjesachtig
wilde zij geen sterke uitdrukking gebruikien.
Maar ofsdioon ze hem' nog zoo weinig kee-
ren gezien had, zei haar vrouwelijk instinct
haar, dat zij gelijk had dat Philip Mas-
singham's woorden en blikken en toon alio
met hetzelfde doel tot haar gericht werden
om haar liefde te winnen, haar in de zijne
te doen' gelooven. Emi toen kwant er een
(Wo«dt vwvolgd
HET Adres
