AlkmaarsGhe Courant
.i. Boek- en Handeisdrukkerij
v.h, Herns. COSTER ZOON,
Eindeiyk weergevonden
Voordam C 9, ALKMAAR.
Woensdng 18 April.
F e u i 11 e t o n.
ProTinciaal Nienws
De lntrede van Mr. H. D. A. van
Reenen, als burgemeester van
Bergen.
Toor het drukken rail KWI-
TAXTIES enz. beveelt zich aan
de
V*. 91.
192S.
Hondard Vijf ra Twintlgste Jaargang.
HER HALI NOSOEFENiINGE R
Dc BURGEMEESTER van ALKMAAR
roept de in het verlofgangersregister dtezer
gemeente ingeschreven verlofgangers, hieron-
der vermeld, bij dezen op om in 1923, ieder
voor het achter zijn naam aangegeven tijd-
vak, krachtens art. 31, eerste lid, in verband
met art. 33 der Dienstplichtwet (Staatsblad
1922, no. 43), voor herhaldngsoefeningen in
werkelijken dienst te komen.
SIMON GERARDU'S OROOT, lichting
1918, 6e Regiment Veld-Artillerie. 28 Mel
1923, Leiden.
JOHANNES KLAVER, lichting 1918, 6e
Regiment Veld-Artillerie, 28 Mei 1923, Lei
den.
Vrijdom van opkomst. Aan deze herhar
lingsocfcningen behoeven niet deel te nemen:
a de dienstplichtigen, die elders wonen dan
in Nederland, BelgiS, Hannover, Westfalen
en de Rijnprovinrie;
b. zij, die wonen in BelgiS, Hannover, West
falen en de Rijnprovincie, voor zoover zij
v6or den dag van opkomst bij hun com
mandant een verklaring inzenden, waaruit
blijkt, dat zij meer dan drie uur gaans van
de Nederlandsche grens wonendeze ver
klaring moet zijn afgegeven door het
hoofd van het plaatselijk bestuur of van
de politie of door een Neder lan cinch con
sulate ambtenaar. -
Wijze en uur van opkomst De opgeroepeti
verlofgangers moeten zorg drag-en, dat zi;
rich, ieder op deni voor hem voorgeschre-
ven dag, in unifonn gekleed en voorzien van
Iran zakboekje en verdere tot hum verlofa-
u'trusting behoorende voorwerpen van Wee
ding en uitrusting, op de plaats van bestsci-
jning aanmelden:
a zoo zij verblijf houden in de plaats van
opkomst, uiterlijk te 8 uur voormiddags;
b, zoo zij verblijf houden binnen 20 Kilome-
ter van de plaats van opkomst, uiterlijk te
10 uur voormiddags;
c. de overige verlofgangers:
voor zooveel zij binnen het Rijk verblij'
houden, zoodra mogelijk na aankomst in
de plaats van opkomst, waarheen zij zich
met het eerstvertrekkend openbaar middel
van vervoer langs de op de vervoerbewij-
zen aangegeven route moeten begeven;
voor zooveel zij buiten het Rijk verblijf
houden, vo6r 4 uur namiddags.
Vervoer. De verlofgangers, die per spoor,
tram of stoomboot moeten reizeni of op de reis
een of meer veren moeten passeerenen in
wier zakboekje aanwezig zijn de vereischte
op wit papier gedrukte en met rooden inkt in-
gevulde vervoerbewijzen en passagebiljetten,
behoeven zich vodr hun vertrek naar het
korps niet ter Gemeente-Secretarie aan te mel-
den, doch begeven zich rechtstreeks naar het
station of de aanlegplaats van vertrek en steL
ien aldaar hun zakboekje ter liand aan den
beambte, mat de uitgifte van pi a atsbewijzen-
belast, of aan den veerman. De verlofgan
gers behooren er op indachtig te zijn, dat hun
het zakboekje wordt teruggegeven, alsmede
de strook van het vervoerbewijs, aangezien
deze strook hun gewoonliik gedurende de reis
moet diencn als plaatsbewijs.
Verlofgangers, die niet in het bezit zijn
van een vervoertbewijs of passagebiljet, inge-
richt om daarop de reis te kunnen volbrengen,
dan wel van heUveer of van de veren gebruik
te maken, moeten zich op den laatsten werk-
dag v66r hun vertrek naar het korps, des
voormiddags tusschen 10 en 12 uur, ter Ge
meente-Secretarie aanmelden, ten einde al
daar in het bezit te worden gesteld: van de
vereischte bescheiden.
Verlofgangers, die in het buitenland ver
blijf houden, hebben recht op vrij vervoer,
voor zoover de reis geschiedt binnen het Rijk
en dient om zich rechtstreeks naar de plaats
van opkomst te begeven. Bevindt zich in
nun zakboekje geen vervoerbewijs, ingericht
om daarop te kunnen worden vervoerd van de
Nederlandsche gemeente, vanwaar zij de reis
voor Rijksrekening wenschen aan te vangen,
dan wordt hun, op hun verzoek, het ver
eischte vervoerbewijs toegezonden door den
burgemeester der gemeente, waar zij in het
verlofgangersregister zijn ingeschreven.
Het is noodig, zich ten minste een half uur
vodr het vertrek van deni trein, de tram of de
stoomboot aan het station of de aanlegplaats
te bevinden.
De verlofgangers, die zich vier of meer uren
voor het tijdstip van aanmelding op reis
moeten begeven, genieten desgcwenschf cm
de dagen der reis een daggeld van A 25
Uit het Engelsth van Adeline Sergeant.
40).
„Heel d'ikwjj-ls. Iedereen zei, dat hij erg ge-
charmeerd was1" met een blik in een groo-
ten spiegel, die haar geheele figuurtje weer-
kaatste, „en hij maakte zeker erg het hof.
Maar ik geloof, dat het adres voor iemand an-
ders was, hij werdl nooit moe om over zijn
neef, Philip Massingham, te praten."
„Voor iemand andiers? Hoe bedoeil je dat?"
zei Sydney, en ze werd heel stil bij de ge-
dachte aan de mogelijkheid, dat Philip op
hjn plannen gezinspeeld kon hebben in een
brief aan zijn oom voor dat Rose uit de stad
flng.
Maar de volgende woordten van Rose ver-
Woorden dat denkbeeld.
)rZie je, hij verlangt erg, dat kapitein Mas-
singhami zal trouwen en goed zal trouwen
ten minste met iemand, die veel geld heeft.
Papa zal me zeker een mooi kapitaal geven,
als ik trouw en dat zou goed te pas komen om
bet oude huis, dat vervallen is, weer op te
bouwen. Lord Broxbourne had veel geld,
toen hij twintig of dertig jaar geleden den ti-
tfl erfde, maar hij heeft veel er van opge-
utaakt, en wil daarom, dat zijn erfgenaam
Kn rijk meisje trouwt begrijp je?"
„Maar je zoudt toch niet graag om je ge'd
ptrouwd worden. Rose?" zei Sydney, ten-
vjjl bs haar nichtje onrustig aamzag.
ongeacht den rang, dim Hj bekleeden. Zij, die
aanspraak hebben op daggeld en dit wen
schen te ontvangen, moeten het in ontvangst
nemen ter Gemeente-Secretarie, den laatsten
werkdag v66r het vertrek naar het korps.
Verhindering. De dienstplichtigen, die we-
gens ziekte, verblijf op zee of een andere re-
den in de volstrekte onmogelijkheid verkeeren
om op den bepaalden datum in werkelijken
dienst te komen, zullen zich naar hun korps of
compagnie moeten begeven zoodra de reden
van verhindering heeft opgehouden te be-
staan. Bestaat de reden van verhindering in
de aanwezigheid van ziekte pf gebrebeu, d)an
dient de verlofganger hiervan zoodra moge
lijk door overlegging van een gelegaliseerde
geneeskundige verklaring ter Gemeente-
Secretarie te doen blijken.
Bijzondere bepalingen. Hij, die zonder
geldige reden niet voldoet aan deze oproc-
ping, kan o. a. door een ambtneaar van de
rijks- of gemeentepoiltie, dioor de marechaus-
see of de militaire politie aangehouden en
naar de plaats van bestemming gebracht wor
den
Hij, die zonder geldige reden zich te laat
bij zijn korps aanmeldt, maakt zich straf-
schuldig.
Vrijstelling. Geheele of gedeeltelijke vrij-
stelling van de herhalingsoefeningen kan
worden verleend aan dienstplichtigen:
a die gedurende zoodanigen tijdi vrijwillig
in werkelijken dienst zijn gewcest, dat op
grond van de door hen in dien tiid verkre-
gen geoefendheid, de herhalingsoefenin-
mi voor hen niet of niet voor aen vollen
duur noodig worden geacht;
b. die tijdens den duur der herhalingsoefe
ningen onmisbaar zijn voor hun ambt,
betreMcing of bedirijif;
c. die kostwinner zijn yoot:
1. hun echtgenooto;
2. hun bloed- en aanverwaaten la de
rech te linie;
3. hun andere blood- en aanverwantm in
den tweeden graad;
4. hun pleegouders;
5. degenen, in wier onderhoud zij inge-
volge rechterlijk vonnis moeten voor-
zien;
d. die onmisbaar zijn voor de instandhou-
d'ing van de middelen van bestaan van de
onder c. bedoelde personen.
Zij, die meenen op een van deze grondem
voor vrijstellng in aanmerking te komen, kun
nen zich met een daartoe strekkend verzoek;
schrift tot den Minister van Oorlog wenden.
Dit vcrzoekschrift behoeft niet gezegeld te
zijn en kan ongefrankeerd worden toegezon
den. Het kan ook bij den burgemeester wor
den ingedfend, die alsdan voor de opzending
zorg draagt.
Vcrgoeding. Indien ten gevolge van het
verblijf in werkelijken dienst van. den opge-
roepen verlofganger voldoende middelen tot
levensonderhoud ontbreken of komen te ont-
breken aan de personen, hiervoren onder c.
bedoeld, kunnen deze personen in aanmer
king komen voor een geldclij'ke vergocding,
zoo den verlofganger wegens dienstbelang
geen vrijstelling van de herhalingsoefeningen
wordt verleend. Verdere inlichtingenhier-
omtrent kunnen ter Gemeente-Secretarie wor
den gevraagd.
Alkmaar, 17 April 1923.
De Burgemeester voornoemd,
W. C. WENDELAAR.
Gistermiddag 3.36 uur arriveerde Mr. H.
D. A. van Reenen en diens echtgenoote, na
zijn beeediging als burgemeester door den
Commissaris der Koningin te Haai'km, in de
gemeente.
Er was in de anderhalve dag, die de bur
gerij, na het bekend wordfen van de beeedi
ging reste, buitengewoon hard gewerkt om
het dorp een feestelijk aanzien' te geveni en den
nieuwen burgemeester het bewijs te geven,
hoezeer de burgerij met zijn benoeming was
ingenomen.
Door aller medewerking was men bierin
buitengewoon goed gcslaagd.
Het gelukte, van de Marine in den Helder
een groof aantal vlaggen van verschillende
nationaliteiten te bekomen eh ook daardoor
was het mogelijk het dorp een feestelijk aan
zien te geven. De verscheid'enheid van vlag
gen was zoo groot, dat men ze niet alien
kon onderkeninen. Biji toeval diende de vlag
van de Waterstaat ons het urinuoir aan het
station te -maskeeren Aan gToen is in Bergen
geen gebrek, zoodat met kwistige hand overal
groene slingers waren aangebracht. Verschil
lende eerepoorten waren opgesteld en vooral
de versiering in het rondje om het raadhuis
„Ik zal waarschijnlijk wel niet alleen om
mijn geld getrouwd worden, lieve", zei Rose
met een ziliveren lach. „Kij!k me maar eens
aan en zeg dan of je dat gelooft. Lord Brox
bourne zei dikwijls, dat het - merkwaardig
was, een mooi meisje met geld te vinden. En
zonder gekheid, Sydney, je zult toch moeten
erkennen, dat ik er nogal aantrekkelijk uit-
zie."
„0, ja, je bent aantrekkelijk genoeg", zei
Sydney een beetje bitter; en toen met berouw
over het oogenblik van afgunst van Rose's
groote schoonheid, voegde zij er bij „je bent
Jiet mooiste meisje dat ik ooit gezien heb."
„Vindt je dat?" zei Rose, weer opgewekt.
Daar ben ik blij om. Er zijn menschen, die
me niet bewonderen. Maar Lord Broxbourne
hoorde daar niet bij. Ik zal je alles van hem
vertellen. Ik weet, aat ik als een zuster van
je houden en je alles vertellen zal maar
nu moet ik me kleeden, he? Ja, ik zal die wit-
te japon aandoen papa ziet me graag in
't wit 't is een aardig oudje, he Zoo
ramtnelde zij door, soms ergerde zij- 't betame-
lijkheidsgevoel van haar nichtje, soms amu-
seerde zij haar, maar altijd bekoorde zij
haar, zooals Rose doen kon, als zij wilde. En
ze zag er zoo lief uit, toen zij geheel in Jt wit
gekleed was met een paarlsnoer om haar
blanken hals, en een totaal overbodige waaier
van witte veeren in haar hand, dat Sydney
haar hart geheel aan haar'verloor.
„Je bent mooi! Mag ik je schilderen?" viel
ze uit, tot Rose's groot genoegien.
,,Kan je schilderen? Kan je portretten
schilderen? O, wat heerlijkl Ja zeker, ja kunt
en de dolftenwcmfag deed het HJawier goed.
De eerepoort in de Stationsstraat had wel een
biizonder toepasscijk opschrift. Daarop stemd
n.L vermeld;
„Toea wij van uw vader schcidden,
Deed uw kornst ons verolijden".
Ondanks de koude hadden duizenden zich
opgesteld om getuige te zijin van de inkoanste
van den nieuwen burgemeester en diens echt
genoote. Ook uit Alkmaar en andere pLaat-
sen waren velen naar Bergen getoogen.
Onmiddellijk na dc aankomst van de tram,
trad Jhr. Barnaart, dte jongsite wethouder, en
de heer Taapke, den gemeente-secrctaris, den
heer en mevrouw Van Reenen tegemoet.
Het dochtertje van den heer Taapke, een al-
leraardigst meisje, bood mevrouw Van Ree
nen een bloemstuk aan onder het opzeggen
van het volgenldie versije:
Tegelijk met de eerste bloemien
Zijit guj als vrouwie van Bergen gekomenj
Ik laat dus mijn liefsite wenschen nooieen
Door de bolemen, die ik heb medegenomen.
Jhr. Barnaart richtte tot Mr. Van Reenen
de volgende toespraak:
Burgemeester en Mevrouw Van Reenen.
Het is mij een groot voorrecht als wethou
der dczer gemeente U bij de intrede van ons
dorp uit naam van alle inwonera een hartelijk
welkom toe te roepen.
Het is nog1 slechts heel kort geleden
uwe benoeming bekend werd, zoodat er met
veel tijd was voor de voorbereiding vaa i v
ontvangst door die ingfezetenen.
Dat niettegenstaanoe deze zcer korten tijd
alien1 de handen direct ineen sloegen, om U
toch nog een feeatelijke ontvangst te bereiden,
moge U tot bewijs strekken dat men werkelijk
ten zeer6te was ingenomen met Uw benoe
ming.
Dat het spontaan gevormde comite zoo
goed) geslaagd is, heeft zij ook danken aan
ae medewerking van allie scholen an vereeni-
gingen cn particulieren.
Burgemeester, ik zal het hierbij laten
Straks zal de oudste wethouder U ten Raad-
huize verwelkomen uit naam van het Ge-
meentebestuur.
Ik rocp U hier als tolk der ingezetenen van
Bergon een hartelijk welkom toe.
Leve dc Burgemeester!
Hierna werd door een dubbele rij van In
lentetooi gekleede, blocmenstrooiende meisjes
naar de uitgang van het stations-emplace
ment gewandela, waar onder leiding van den
heer Brands, Bergen's Kinderkoor, begeleid
door-het Harmoniecorps, ledder de heer Beek-
inan, den burgemeester en zijne echtgenoote
toezongen.
Inmiddels beijverden een groot aantal pers-
en andere fotografen zich zooveel mogelijk
kiekjes binnen te krijgen.
Buiten de uitgang van het stationsem-
placement hadden zich de kinderen'uit Ber
gen aan Zee opgesteld. Een van hen, het 6-ja-
rig zoontjc van den heer Zeijler, trad naar vo-
ren om zijn toespraak tot den burgemieester
te houden.
Aanvankelijk dachtcn wij, dat het ventje,
omringd als het was door een massa groote
menschen, van de>kook was geraakt cn zijn
speechje was vergeten, doch al spoedig blieek,
cat hij, alvorens het woord te nemen, rustig
het „lang zal hij lieven", dat de muziek in
middels had ingezet, afwachtte. Toen dit ge-
eind'igd was, zeide het ventje zonder de min
ste hapering het volgende:
Burgemeester en Mevrouw Van Reenen.
De kinderen van Bergen aan 'Zee vonden
het niet aardig, toen zij hoorden dat U van-
daag niet naar Bergen aan Zee zou komen;
de heeren van het Comite zeiden, dat daar
geen tijd voor was.
Toen dachten wij: nu, dat is niet erg, dan
gaan wij naar Bergen-Binnen, want wij wil-
len tbch den nieuwen Burgemeester goeden-
dag zeggen.
En dan komt U later toch zeker wel eens
bij ons?
De kinderen van Bergen aan Zte feRcitceren
U wel en Neeltje Ravenhorst, die het eerst van
ons allemaal in Bergen aan Zee geboren is,
zou graag deze bloemen aan Mevrouw geven.
Allemaal hard roepen: ,,Leve de Burge
meester"
De kinderen voldeden alien aan' zijn u-it-
noodiging.
Hierna nam de jonge burgemeester en zijne
echtgenoote in een keurige landaucr, getrok-
ken door vier prachtige paarden, door Gebrs
Hoed uit Alkmaar voor dit doel belangeloos
aan het comite van ontvangst beschikbaar ge
steld, met de heeren Barnaart en Taapke
plaats, om de rofidgang door een groot deel
van het dorp aan te vangen.
De stoet werd voorafgegaan door een veer-
tigtal ruiters met den heer Ckr. Blankendaal
als voorrijder.
De heer Blankendaal was v66r 38 jaar,
toen de oude burgemeester ingchaald werd,
ook voorrijder en verrichtte zijn taak ook
morgen beginnen. Ik ben nog nooit geschil-
derd wat een snoes ben je F"
Ze was gedurende het eten in een zeer goed
humeur en onderhield haar vader en nichtje
met bijzonderheden omtrent de pretjes, waar-
aan ze deelgenomen en de aanzienlijke men
schen die ze ontmoet had. Mijnheer Holden
luisterde er met zoo'n groote liefde naar, dat
Sydney er door getroffen werd. Ze had hem
nog nooit zoo teeder en gevoelig gezien. Ze
begreep, dat, wat Rose ook wenschte, ze het
zeker krijgen zou, als haar vader bij machte
was het haar te verschaffen; haar wensch
was wet, zelfs voor den strengen John Hol
den, burgemeester van Fairford.
Maar toen zij na het eten in den salon kwa-
men, zakte Rose's humeur merkbaar, en zij
gaapte twee of driemaal zonder het in 't
minst te verbergen.
„Ik ben bang, dat je vermoeid bent, liefje?
zei haar vader, die de meisjes gevolgd was
een oogenblik nadat zij de ekkamer verlaben
ladden.
„yet is alleen omdat Moss Dyke altijd zoo
vervelend is, zei Rose openhartig. „Waarom
heeft U niet iemand ten eten gevraagd, papa?
U weet, dat ik graag geamuseerd word, als
ik thuis fcom. Maar het zijn zeker altija de-
zelfde vervelende menschen-Heeft U geen
nieuwe kennissen gemaakt sedert ik weg ge-
gaan ben?"
„Kapitein Massingham", zei rtiij-nheer Hol
den, en hij trachtte een sdiaduw van teleur-
stelling van zijn voorhoofd te bann-en: „Je
kent hem nog niet. Hii ii in dan lajfutw tijd
dikwijla
thans op uifnanmfle wijze.
De landauer, waarin de hew as mevrouw
Van Reenen waren gezeten, werd gevolgd
dioor eene waarin een viextal meisjes waren
gezeten, die de geschonken bloemen onder
fiunne hoede hadden genomen
Hierna volgde de besturen en verschillen
de leden van een groot aantal vereenigingen.
Het Harmoniioorps luisterde die optocht op
uitstefkienidie wijize op. De rit ging door de
Stationsstraat, het Van Rcenenpark, de
Komlaan, die Hoflaan, Oudie Prinsweg, Ka-
rel de Grootelaan en de Dorp&Straat. Langs
den weg hadden d-uizenden zich opgestelcL
het Van Reenenpark, de Komlaan, de Hoflaan,
Oudle Prinsweg, Karel de Grootelaan en de
Dorpsstraat. Langs den weg hadden duizen
den, waaronder velen uit Alkmaar en elders,
zich opgesteld.
In de raadszaal was de Raad voltallig bij-
een.
In tegenwoordigheid van de fainilie Van
Reenen en tal van belangstellenden, w. o. een
10-tal leden van die Alkmaarsche Balie, colle-
ga's van Mr. van Reenen, had de installatie
plaats van den nieuwen burgemester.
burg, sprak, n-adat de Seeretaris mededeeling
h-ad geaiaan van het eenige ingekomien etuk
betreffende de benoeming van Mr. H. D. A.
van Reenen^ tot burgemeester, de volgendie
rede uit.
Goachte Mr., va^ Reenen.
T'hans is dan voor u en voor onze gemeen
te het gewichtig oogenblik aangekomen van
uw installatie als burgemeester der gemeente
Bergen.
Giji hebt reeds in handeni van deni commis
saris der Koningin te Haarlem- gister uw
zuiveringseer eni ambts-eed afgelegd. A-an mi
is nu de taak het voorzittersch-ap van den
Raad in uiwe hand-en te stellen en u de
ambtsketen van uwi waardigheid om te ban-
gen.
Alvorens daartoe over te gaah, wil ik u
geluk wsnsdMO met het feit dat net H. M.
de Koningin overeenkomstig de wenschen
van de burgerij) heeft mogen, behagem u tot
burgemeester onzcr gemeente te benoemen.
Ik zeide reeds Dondlerd-ag j.l. in mijn af-
scheidsiwoord -tot u biooggeaohten vader, over-
tu-igd- te zijn, d-at ui zich als iemand- zal do-en
kennen- die steeds- bereid zal worden) gevon-
den zooveel mogelijk iniwoners te h-elpen, of
zij rijk of arm, hoog of laag gepl-aatst zijn
en deze overtuiging wensch ik ook tegen-
over u- uit te spreken.
Een- schoone maar zware taak zal straks
op uw sdhouders rusten-.
In de eerste plaats- zult gij1 zijin de voorzit-
ter van d-ezeni raad. Volgens de wet sitaat
wel aan het hoofd der gemeente „de Raad",
miaar als voorzitter van deni -Raad zajt gij
straks de eerste persoon in de gemeente. Gij
-hebt straks de bevoegdheid zelfstandigc
voorsttllen aan den; raad te do-en, terwijil uw
taak als -hoofd van het college van- B. en- W.
al een zeer belangrijke is aangezien giji aan
den -arbeid van dat college leiding zult heb
ben te geven-.
Als hoofd- van de politie wacht u thans
mede een- belangrijke taak.
In den loop der tiyden- zijn de gemeente-
bemoeiingeni veel verder doorgedrongen dan
aaiwankelijik door den gemeenfewetgever
werd bevroed eni daardoor is de functie van
burgemeester een veel gewich-tiger geworden.
Veel zal in de toekomst voor de gemeente
afhangen van uw indtiatief, doorzettingsver-
mogen en organisatietal-cnt. Van harte hoop
ik, dat het u, evenals uw vader, gelukken z-al
de goede verstandhouding tusschen de leden,
bij all-e versch-il, te bew-aren en gaarne sluit
i-k inij aan bij de Zondag door uiw vader uit-
gesproken wensch, dat in' den eersten plaats
zij' die de gemeente hebben te 'besturen zullen
trachten dk-anders eerlijke bedoel-ingen -te
respecteeren. Ik ben overtuigd dat de dag
van Zondag, eeni dag waarop op zulk een
grootsche wijze tot uiting fcwam de waardee-
ring die de gansche burgerij) voor het wok
van uw vader gevofllt, diepeni indruk op u
gemaakt moet hebben.
Moge deze dag en ook de dag van beden,
waarop gij dioor de sponibane medewerking
van de burgerij, op zoo'n sympatieke wijize
kon word-en ontvangen-, u in uw voornemien,
om voor de gemeentenaren te zijin wat uw
vader geweest is, versterken.
Vooral in een gemeente als Bergen-, ziet
m-era in d-en burgemeester, al spreekt de wet
van dieze kwaliteit niet, zoo giaarne tevens
den burgervader, de mam wiens raad men in
allerlei particu-liere aangelegenheden inwint,
op wiens stilzwijlgendheid men rekent en wien-
men ten) voile vcrtrou-wd ip de eerlijkheid
van al zijn raadgevingen-; die geern onder-
sdhieid tusschen zijn inwonera zal in-aken
hetzij- zij, -al dan niet zijn politieke inzichten
deelen-.
Een dergelijke opvatting van -bet ambt
licht in de traditie waarvan Zond-agmididag
de voorzitter van fact huldigingscomite spra-k,
n ,,0, natuurlijk, ik zei, dat U hem moest
uitnoodigen", zei Rose en haar gezicht klaar-
de op. „U heeft me niet in Uw bneven go-
zegd, dat hij meer dan eens hier geweest is.
U weet, dat ik zijn oom Lord Broxbourne
een erg aardigen man on-tmoet heb, ter-
wiji ik uit was. Hoe dikwijls ik hij hier ge
weest?"
„Dat weet ik heusch niet, Sydney, jij moet
het weten, jij hebt hem' meer gezien dan ik."
De bl-ik, dien Rose op Sydney's blozend ge-
laat wierp, was zeer scherp.
„Hoe dikwijls, Sydney?" vroeg zij.
„Ik weet het niet precies," antwoordde Syd
ney.
„Z66 dikwijls!" riep Rose uit.
„Sydney heeft hem geteekend," zei John
Holdien, zonder argwaan en rustig. „Hij ziet
er knap uit, en ze heeft bet heel goed ge-
daan.
«Z°o," zei Rose, en ze leunde achterover in
haar stoel en keek Sydney onderzoekend aan.
Ze keek, alsof een nieuw denkbeeld bij haar
opgekomen was. En dat was ook zoo. Voor
het eerst bedacbt zij, dat kapitein Massing
ham haar nichtje mischien zou bewonderen-.
In het licht van dit nieuwe denkbeeld be-
schouwde zij Sydney met aandacht. Zelfs
Rose kon het erkennen, als een ander meisje
aanspraak kon maken op mooi, en zij beoor-
deelde Sydney niet onbillijk. „Ja, ze is be-
paald mooi", zei ze bij zich zelif. „Maar ze
weet nog niet, hoe zij er het best gebruik van
maken moet. Ze ziet er naar mijn smaak te
gekerd uit. maan anmmrige beiinndfi-
r«n dusn tijd.
One prtlzen zQa nlot hooger dan die van
andere drakkerUen.
een- traditie zoo geheel passend aan den -per
soon van uw vader.
Gij, zijit nog jong en zult dus niet dadelijk
als burgemeester tevens burgervader kunnen
wezen. Ik ben echter ovcrtuigdi, dat het ook
uw streven zal zijn dit te worden.
-Ook gij zult wel moeten ondervinden, dat
de bedoelingen van een burgemeester niet
altijd genoegzaam gewaardeerd worden.
M-eni kan het nu eemnaal niet steeds iedereen
naar den zin maken. Ook een burgemeester
moet dan ook ten- slotte de voldoening vinden
in het bewustzijn het goede te hebbenl ge-
daan. Moge giji daar naar steeds streven-.
Namens de raad en de gemeente felid-teer
ik u dan ook van ganscher harte met u>w be
noeming. Tea zeerste hoop ik, dat mevrouw
uw echtgenoote, die ik mede mijn geluk wen
schen aanbied, er als burgemecstcrsvrouwe
naar zal streven naar haar Krachten het wel-
zijn van de bevolking te bevorderen.
Vol vertrouwen in de toekomst van Bergen
draag ik thJns het voorzitterschiap van den
Raad -aan u over. 'Sta mij toe u met de
ambtsketen te om-hangen.
Mope Gods aerren op uw toekomstig wsrk
rusten.
De rede werd staande uitgesproken an
door alle laden staande aangehoord.
Mr. Van Reenen antwoordde ongeveer als
volgt:
Mijnheer Oldenburg!
Hartelijk dank ik U voor ae woorden, die U
tot mij heeft gespro-ken en voor de wijze,
waarop U mij als Burgemeester heeft gein-
stalleerd1.
Diep geroerd ben ik door dd hartelijke
ontvangst die mijne echtgenoote en bij onze
aankomst in de gemeente is bereid. Ik had
niet gedacht, dat in zoo'n korte spanne tijds
zooveel tot stand kon worden gebracht. Voor
het eervol escorte, de fraaie versiering, de
schitterende bloemenhulde en de feestelijke
stemming dank ik alien die daaraan hebben
medegewerkt. Dank breng ik ook aan het
muziekcorps en de zangvereenigingen, als
mede aan de andere vereenigingen die hier
medewerking verleenden.
Dit alles zal nimimer uit mijne herinnering
geraken en heeft verre overtroff-en -hetgeen1
ik -bestaanbaar achtte.
Mijne Heeren-,
Nu ik voor het eerst mijn nieuwe taak op-
neem, kan ik niet nalaten mijn eerbiedigen
dank uit te spreken, dat het Hare Majesteit de
Koningin heeft mogen behagen mij het burge-
meesterschap toe te vertrouwen over deze ge
meente, die niet alleen wat haar zielcntal be-
treft reeds belangrijk is, doch waarin ook een
gees-t heerscht zoo schoon en eendrachtig a's
ik niet had kunnen droomien.
Zeer goed besef ik dat het mocil-ijk zal zijn,
deze plaats op even waardige wijze te bezet-
ten als mijn vader zulks deed godurende de 38
jaren van zijn Burgemeesterschap. Edoch-, go-
steund door het in mij gesteld vertrouwen en
niet het minst door de vele bewijzen van in-
stemming uit de gemeente zel-ve ontvangen-,
en de spontane huldiging, mij als Burge
meester gebracht, hoop ik, dat mij de kracht
cn wijsheid gegeven moge worden dm mij mei
Gols hulp zoo goed mogelijk te kwijten van
mijne taak tegen over Rijk en Gemeente.
Het zal uwen Raad ongetwijfeld vreemd
zijn, na zoovele jaren met mijnen vader tc
hebben samengewerkt, thans een- nieuwen
voorzitter te hebben gekregen. Ik vertrouw
echter voor u geen vreemdc te zijn, want, ge
boren in deze gemeente, bracht ik ook vele ja
ren daarin door en steeds weer trok mijn
hart naar de groene weiden, de blonde duinen
en de zee.
En thans is in vervulling gegaan mijn lang
geknesterden wensch, om in Bergen mijn 1c-
venstaak te mogen vinden. Ofschoom deze niet
steedis gemakkelijk zal zijn, vertrouw ik, dat
het eendrachtig streven van heel het Bes-tuur
dezer gemeente, om hare waarachtige bclan-
gen te dienen, een hechte grondslag zal vor-
men voor hetgeen nog in de toekomst zal
moeten worden opgebouwd. En als ik zie wat
hier in slechts 24 uur met vereende krachten
is tot stand gebracht, dan gevoel ik wel tot
wellce goede dingen deze gemeente in staat is.
En om bij het beeld van de opbouwing te
Dwaas kind), wat ziet zij er schuldibewust
uit! Er is blijkbaar iets tusschen hen ge
weest, en't is haar eerste lief desgeschiedenis.
Voor we van avond naar bed gaan, zal ik het
wel uit haar krijgen."
Zij v-eranderde handig het onderwerp van
gesprek en wist de conversatie inog een half
uur aan den gang te houden, daarna ver-
klaarde zij, dat zij te slaperig was om langer
op te blijven. Zij trok Sydney met zich mede
en liet haar vader alleen, maar hij vond het
prettig ze samen te zien weggaan hij vond
het prettig ,dat zijn dochter en die van Dora
zulke goede vriendinnen schenen.
Sydney herinnerde hem telkens aan Dora,
en hij dacht dat zij misschien een goeden in-
vloed- op Rose zou hehben, voor wier kl-eine
outen hij niet zoo blind was als Sydney
dacht en hij begon zich af te vragen, of het
niet goed zou zijn haar op Moss Dyke te hou
den, als ^ezelschap en aangenomen zuster
voor zijn dochter, inpiaats van haar n"'-
ze tegenvoeters te zenden, zooals het plan
was geweest. Tot nu toe was er geen brief
van Will en Alick in' antwoord op dien,
waarin hun de dood van hun vader en Syd
ney's gebrek aan een thuis werd meegedeeld,
en mijnheer Holden was geneigd te gelooven,
dat zij niet zoo naar haar komst verlangden,
als zij verondersteld had.
Sydney had Rose aan haar woord wil-len
louden, zoodat deze gauw kon gaan slapen,
maar zij merk-te spoedig, dat Rose's slaperig-
heid voorbij was, zoodra zij uit het gezel-
schap van haar vader was, en dat zij zeer
>ereid was in haar peignoir op te blijven zit»
tea am sal haan nichtje te babbelaa.
(Wordt vsivdlgkJV
