Alkmaarsclie Courant
alle Handelsdrukwerk
Eindeljjk weergevonden
Voor spoedige afleve-
ring van
Is nw adres:
N.V. Boek- en Handelsdrukkerij
v.h. Herms. COSTER ZOON,
Voordam G 9, ALKMAAR.
HoRderd Yijf eo Twlntlgste Jaargang,
Dinsdag 29 Mei.
F e u i 11 e t o n.
*o. 124
192S
WAARSCHUWING.
De 00MM1SSARIS VAN PQLITIE TE
ALKMAAR waarscbuwt namens zijn ambt-
genoot te SCHIEDAM geenl handulsrelatten
aan te knoopen. met:
H. J. L. PADDENBURO, zioh noemende
grossier in koloniale waren, wasch- en poets-
artikelen enz., wonende Groote Markt No.
27 te SCHIEDAM^ a Ivor ens inlicbtingen1 te
hebbeni ingewonnen, bij den Commissar is
voornoema, Hoofdbureau Lange Nieuw-
straat No. 21 te SCHIEDAM.
GEVONDEN! VOORWERPEN.
Aanwezig aan het Bureau van politic,
Langestraat en aldaar te bevragen op alle
werkdageni tusscheni 11 en 1 uur, de navol-
gende voorwerpen als gevondeni gedeponeerd
op 26, 27 em 28 Mei 1923:
Fietspomp, heerendasje, huisaleutel, ro-
zenkrans, portemonnaie met rozenikrans,
bui'ksingel en rozenikrans.
Aanwezig en te bevragem biji de navolgen-
de ingezetenen, onderstaande voorwerpen,
als gevonden aangegevem op 26, 27 en 28
Mei 1923:
iHond, C. GouVfi, Stationsstraat No. 70;
haantje, S. Bloothoofd, Dirkduivelsweg No.
2; tijdmeter, C. Bussen, Middenstraat No.
13; bagagedrager, Th. J. Scholten, Schar-
loo No. 33; gewone en een kinderschop,
Edchardt, 'Klein-Nieuwland No. 13; kteder-
kruiwagen, Vermeulen, Klein-Nieuwland No.
21; Ceintuur, H. V. d. Kainp, Snaarmans-
laan No. 83blguwe duif (giummirteg 153),
Eiland, Zuiderhoutlaan No. 1; paar post-
duiven, C. Barhorst, Karnemdkbuurt No.
22; lipssleutel1 (gemerkt Z NO. 6) en een da-
meszakdoek, Stap, Laat No. 120.
Wanneer men weder in bet bezit is van
het verloren voorwerp, wordt men' verzocht
hdervan kennis te geven aan het Bureau van
politic.
Een Schets,
door
STELLA MARE.
„Verbeeild je, een buffetl Waar haalt ze
't „lef' vandaan
Nou, wat zeg je daar nu van. Ik beb't ge-
Zien boor, met mJn eigen oogenl
'n Buffet, wat 'n branie! Arbeiderslui, zoo
coed als wij. Komft dat nou te paS? Maar
't is alleen om 'in andier de oogen uit te site-
ken, mij en dfr man's zuster en rxiau Heller en
al bare kennissen.
Maar wacht eens even. Br ben er 66k nog.
Zij een buffet. Ik 66k een buffet, ik ben mdks
minder dan zij. Geen baar 1 Ik zal er een beb-
ben 1" en Frau Fiiedncb stampte vol drift op
den vloer.
„Mooie itijden om aan zoo'n oinziin te den-
ken. 'n Menscb is blij, diat ie't leven beeft. Je
eet ternauwernood je bulk vol en je raaskalt
over 'n buffet. Toe vrouw, wees wijzer.
Wat gaat't jou aan of Else er een beeft."
„Ein tocb zali ik er een bebben."
Waarvan? Van mijn geld! nietl Ik zou
nog liever."
„Ik ga naar Holland.
„Naar Holland. Menscb je bent gek!
En ik dan?"
„0 jij l 'it Is maar voor 'n half jaar. Z661ang
karni je me wel miissen. Je eet biji je moeder, en
verder biezebaas je zelf maar, je beat toch
in ddenst geweeSt. Else, Berta, Ida, Grete, bij-
n a de beele straat dient in Holland. Ze ver-
verdienen er duizenden, duizenden. Vcor 25
gulden loon per maamd en dan verdien je,
fcrijg je een cheque van 180.000 Mark. En
eten volop, tot ze barsten. Gaan ze naar huis
dan worden ze volgestopt met alles en nog
wat. Je moet 't zienWat is nou earn half
jaar?"
„Kt Is anders aardig beroerd voor me."
„Nlou, watt zou dat. Zes maanden vliegen
om."
„Voor jou, maar voor mij niet. Jij hebt't
goed. Jij hebt vertier. Jij ziet wat van de we-
reld. Maar* ik...?"
„Ach kterel, klets niet. Je komt er wel door-
heen, de tijd vliegt als earn briesende leeuw.
Z66 ben ik weg z66 ben ik iterug."
Frau Friedrich was naar Holland gegaan.
'n Buurvrouw een buf fet en zij niet, dat bin-
Uit het Engelsch van Adeline Sergeant.
71)
„Ik beb met groote verbazkg gehoord", zei
mevrouw Massmgham, „dlat het is door iets
dat u gezegd hebt, een beschuldiging, die u
uitgesproken hebt, dat mijn zoon verboden is
het huis van niijnbeer Holdem te betredien. Dit
is, zooals u weten zult, een zeer emstige
zaak, juffrouw Holdlen. Mijn zoon boudt heel
ved van de diochter van mijnheer Holden en
ik geloof, dat zij ook van hem houdlfc; is er
eenige reden waarom u zoudt trachten te ver-
htederen, dat zij man en vrouw worden
Er klonk een vrome plechtigheid in de stem
van mevrouw Massingham, toen ziji deze
vraag deed. Sydney's oogen spraken van
schrik en verwondering; tot dusver had' geen
woord van de moeiiijkheden in Rose's zafcen
haar ooren berakft.
„Er is alleen deze reden", zzei Catherine
zacht, „dat het welzijn van de docbtier van
mijn neef mij ter harte gaat en diat ik niet
geloof, dat een huwelijk met uw zoon haar
geluk verzekertn zou."
'Rose lachte verachtelijk.
,.U heeftfc een mooie manier om te trachten
tnijn geluk te verzekeren", zei ze.
„Inderdaad, juffrouw Holden", zei me
vrouw Massangham ibeleefd, „ik kan niet in-
zien, dat uw wenscb om onze lieve Rose ge
luk lag te maken, het rechtvaardigt, dat u mijn
zoon aehter zijn rug belastert."
„Er kaini moeilijk gezegd wordlen, daifc ik
dat gedaan heb", zei Caterine, „want mijn
heer Holden bad mijml volkomien toezegging
om uw zoon te zeggea, waarom bij zijn aan-
dterde b'aar.
'n Kennis uit haar straat, die ook fin Hol
land diende, bad baar een betrekking be-
zorgd k Amsterdam.
De menschen van haar dorp hadden It gek
gevonden. „'t Paste niet voor 'n getrouwde
vrouw je man alleen te laiea, uit loutier beb-
zucht."
Er waren er ook, maar niet velen, die t 'n
kranig wijf vondetn, die't in haar prezen, dat
ze weg grig om te verdieimen ze moest er
toch voor werken en dat ze terug zou komen,
rijk misschien, z66 rijk, d!at ze een huis voor
haar man kon koopen.
Dat ze louter ging om geld voor een buf
fet te verdienen, mooier, ve61 mooier dan dat
van Frau Schneider, dat wist niemaind, be-
halve Peter, haar man.
Ze trilde van vreugde toen ze baar eerste
loon ontvkg, rneer dan 100.000 Mark. Van
de 25 guldiai loon, die ze dadelijk inwisselde
mocht ndets af, geen cent, voor geen tram,
voor geen bioseoop, voor niets. Mevrouw was
het er niet mee eens: „Je moesiti toch minsfens
een paar gulden er af nemen. Je hebt toch
geld noodig voor naaigerij, voor postzegels,
haarsnelden, stopwol, sdioenenreparatie,
heuscb kind, zei mevrouw vriendelijk, houd ton
5 gulden voor jezelf".
Mevrouw had gelijk, daaraan had zij niet
gedacht zei Frieda Friedrich gedwee, maar
dien avond op haar kamertje streelde zij1 de ve-
Ie diuizend „Sdieinen" die ze voor haar 25
gulden ingewisseld had.
Geld voor naaigerij onztal Garen,
klnoopjes, band en naalden waren er genoeg
k mevrouw's naaimand'. Stopwol Tag er in
alle Ikleuren. Haarspelden haalde ze uit
mevrouw's kaptafel, en waar de postzegelS la-
gen en het postpapier, dat had Frieda al
gauw ontdekt. tin van veel schrijven hield zij
niet.
Geld voor 'n trammetje was er ook wel.
Mijnheer gkg wat slordig er mee om. Er viel
wel eens een kwarttje af of een paar dubbel-
tjes uit zijlni vestjeszakje.
Ze kreeg ook wel eens verval. Mevrouw had
graag gasten vooral nu Frieda er was, die
zoo goed kon koken.
Ja, Frieda was een besfe rneid 'Mevrouw
hadi bet „eenig" getroffen en zoo vertrouwd en
eerlijk
Peter was het best zonder zijne Frieda gaan
stellen. Den eersrten dag toen bij van zk werk
thuis kwam had1 hij| het vreemd gevonden
zoo stil, maar rustig ook. Zij' kon soms zoo'n
girooten' bek opzetten. Na een paar dagen
raakte hij er aan gewend. HSj'wilde wel zoo.
Geen afsnauwen meer, eten bdjl z*n moeder, op
wie Frieda altijd jaloersch was geweest, en
Liesje het aardige dochtertje van zijn buur
vrouw dat tegen een kleke vergoedkg, dage-
lijtos den vloer opdlweilen kwam, en alles zoo
frisdb opknappen kon.
Liesje, een vroolijlk jong deemtje van een
jaar of zeventien had een lief snoetje, en warn
gen als een bellcfleur. HSj| had er nooit zoo
opgelet. Nlu deed hijl het des te meer.
Toen Frieda hemka een maand het eerste
geld zond voor het buffet 't werd dadelijk
naar den meubelmaker gebracht kocht Pe
ter van zijn opgespaardi geld voor Liesje een
mooie broche met bonte steentjes. Een vol-
gende maand nam Ihiji haar een dag mee naar
Bremen.
Zij was altijd zo vlijtig. Zij had wel een
beloookg verdiend, prees Peter tegen zijne
moeder, die hierover eene aanmericinig maakte
En terwijll Frieda in Holland droomde van
haar buffet droomde Peter te Duitschland
van een leven zonder Frieda eni met Liesje.
De eene .maand na de andere ver
ging. Nog twee maanden en Frieda zou te-
rugkomen. Liesje keek treurig, maar Peter
wist haar te troosten. „Of ze soms dacht, dat
hijl haar wilde missen?" En toen zij bloosde
en zweeg, lachte hijl: „Nou dan meid"v
Zij kon het een half jaar zonder mij stel
len, ik zonder haar m'n beele leven". llij
reisde naar Bremen en zodht tegen den tijd
van Frieda's terugkeer een betrekking.
Intussehen telde Frieda k Holalnd de we-
ken die haar nog vaq Duitschland scheidden
en van. haar buffet. En hoe meer het tijd-
stip van teruigkomst naderde, hoe meer nog
verlangde zij'.
Mevrouw, zeide zij, met gehuicheld-droevi-
ge stem, dat zij haar betrekking over vier we-
ken moest verlatoi treurige familieomstan-
digheden, haar schoonmoeder zwaar ziek
kon niet langer voor't gezin zorgen. Nu
was het haar plicbt. Het speet haar vreeselijk,
ze had zidh zoo zecr aan mevrouw gehecbt.
Dkt kon mevrouw gelooven, maar niet waar,
mevrouw begreep het zelf ook wel, plicht bo-
zoek afsloeg."
„De eenige reden, die Philip gegevemi werd1,
was, dat hij zich tamelijk dwaas gedraigen
had tegenover die jonge dame daar", zei me
vrouw Masskgham en ze duidde Sydney met
een knikje van haar hook aan, „Er heeft, ge
loof ik, een onschuldig hofmakerijtje plants
gehad de meeste meisjes zoudeni over het ge
val gezwegen hebben..."
Sydney sprong op; haar gelaat was vuur-
rood, haar oogen schoten vuur.
„Nicbt Catiherke", zei ze met versitikte
stem. v
„Lieve Sydney!" zei Catherine en ze stak
haar hand uit. Het rneisje kwam, half tegen
haar ik, naar haar toe, maar liet haar hand
nemen, hoewel met een blik van 'trotsch ver-
wijt op haar gelaat. Catherine gkg voort
met haar toe te spreken, alsof niemand an
ders er bij was, en de anderen luisterden op-
lettend naar heigeen zij zeide. „Lieve kind
wat je me zeide, was k vertrouwen, dat weet
ik. Maar ik moest er je oom iets van vertel-
leni iter wille van Rose. Het was niet goed,
dat hiji niet met de waarheid bekend zou zijn.
Het spijt me zoo, diat je dit hebt moeten aan-
booren. Ik dacht nieti dit zei ze met een
diepe aaedoening, die grooten kdruk maak
te Jk dadit niet, dat een vrouw zoo wreed1
zou zijn, om mij te noodzaken je d'it te zeg-
gen in haar bijzijn. Daar het zoo is laat
't er nu bij blijven. Ga nu heen:, en laat mij je
verdedigen. Oindat ik weet en je ooml weet, en
Rose en kapitek Masskgham weten, als zij
de waarheid maar wildiea spreken, dat je
goed en eerlijk handelde en dat niet de min-
ste schuld je treft. Wel verre van er onnoodig
over te spreken, maakte je je oom boos, om-
dat je weigerde, den inaam van den man te
noemen, met wien je je wat al te gauw ver-
loofd had, en het was heel goed en natuur-
ven allca een groot gezin k nood laten,
dht, nee, dat ging. niet. Als het van haar had
afgehangen was zij eeuwig bij mevrouw ge-
iblevcn. Mevrouw was altijd zoo goed voor
haar geweest. 't Was bepaald ,guhrend"
Mevrouw vond Frieda een braaf meisje.
Frieda hood aan nog eerst voor haar vertrek
het huis schoon te maken zonder werksfcer
natuurlijk wat hoefde mevrouw extra geld
uit te geven. Zij was fliink genoeg, zij werkte
graag.
„Eein' 66nig meisje, jammer dat ze weg-
gaat", zei mevrouw tegen haar man.
Haar man dacht hetzelfde.
„Ja, ik zal een; werkster er biji nemen. Neen
hoor, die kijkt me to vcel op de handen - en
ik houd niet van deelen. Wat er nu afvalt is
voor miji alleen.
En er viel wat af en vtel ook. Een mantel-
pakje en een paar blouses voor haar em voor
I'eter eem winterj as die mijnheer te nauw
was geworden.
Plotselkg dacht Frieda aan Peter. Zij
had die maanden meer aan bet buffet ge
dacht dan aan hem.
IVeel geschrevem had zij1 ook niet alleen
een paar woorden biji het geldi dat zij het
goed maakte. Zij' was niet zoo vlug met de
pen.
Bepabt em beladem staple Frieda's avonds
k lijn 2, die haar naar net station zou bren-
gen.
Ze zou met den nachttrek) gaan. Ze kon
ternauwernood slapen van vreugde, als ze
soms eveni insluimerde zag zij haar huis en
het prachtige buffet en er om heem stonden
de buren en Greta en Ida em Frau Schnei
der, die de handen k een sloegpn van louter
bewondferkg em verbazing, tmwijl zij zelf
triomfankehjk tegen Else gilde: „Nou, dat
is nog iets anders h£ dan jouw ielig. buffet-
je!" Wat zeg je me dhhr nou van?"
Het -was vtroeg morgen) toen zijl aan kwam.
Het station te Oldenburg waar zij moest uitr
stappen lag doodschi en verlaten. Zij' keek
rond naar Peter. Zij; had hem toch1 den tijd
van aankomst gemeld.
Hijl had zich zeker vexslapen.
Nu moesl ziji alleen met haar bagage sle-
Sai. Het was nog een heelen tippel naar
sternburg em dan met die zware tasschen
em dat pak kleerem. Zijl liep langs dert sche>-
merigem landweg. Van verre zag zijl haar
huisje. De gqrdljnem warem neergelatem. Hij
sliep misseniem nog. Vreemd, die deur was
niet gesloten. Misschien was Peter toch naar
den trein gegaan en waren zij elkander mis
geloopen.
Zij' deed de deur open em ferad de kamer
bknen>
Zij trob de gprdijnem op.
Het voile morgenlicht straalde naar bk-
nem.
De kamer was leeg, heelemaal leeg, geen
stoel, geen tafel, geen enkel meubel, alleen
legem den wand een reuzem groot, rijk ge-
beeldhouwd eikenihouten buffet.
Er op stond, k een grof-leelijke vSas, een
bonte bouquet.
Een. groot papier bteg aan de bloemenl en
Frieda las:
,yWelkom thuis. Leef gelukkig miet je buf
fet maar zonder
je Peter."
Proyinciaal Nieuws
UIT OUDKARSPEL.
'De raad dezer gemeente vergaderdag Za-
terdagmddag voltallg.
■U'it de ingekomen' rekenkg van de N. V.
spoorlijn station dorp' blijkt dat slechts 1 pet.
op de aandeelen zal worden uitbetaald.
Ingekomen was een motie van het gemeen-
tebestuur van Smilde, waarin gewezen werd
op de noodzakelijkheid van' een betere rege-
linig kzake de kkomsten-belastkg. Werd de
omslag steeds over tekomens van drie jaar
genomen, nu door de nieuwe regelkg moet dit
over een jaar genomen worden, wat reeds
veel moeilijkhedeni heeft meegebracht.
Zij' wenschen deze motie aan de regeering
in te zenden en vragen daar op adhaesie.
Waar hier ook deze moeiiijkheden reeds
meermalen gevoeld en geuit zijn, werd beslo-
tem adhaesie te betuigen.
Uit het verslag over 4 maanden van de keu-
riingsdienst hleek, dat te dien tijd 504 dieren
geslacht zijn waarvan en groot aantal deelen
zijn afgekeurd.
Verschillende stukken in verband met de
handelsschool werden voor kennisgeving aaa-
genomen, omd'at de vorige vergadering hier
een regeling is vastgesteld.
Uit het verslag van de commissie tot we-
rkg vani schoolverzuim bleek, dat de ouders
van 11 kkderen zijn opgeroepen, doch de ver-
lijk, dat je mij meer ventelde dan hem, daar
ik je eenige vrouwelijke bloedverwante ben,
die k je fouurt is en ik de plaats van je moe
der iinneem."
Sydney huide, maar haar hand sloot zich
oni die van Catherine met bijea hartstochte-
lijke Liefdie, waarudt b'eek diat de oogenblik-
kclijke boosheid voorbiji was. Mevrouw Mas
skgham en Rose waren getroffen door de
hevigheid en Catherine's woorden, en had
den tot het eind toe gezwegen'. Er lageu etui-
ge beschuldigkgen in, waarop geen van bei-
den veel te zeggen wist. Mevrouw Masskg
ham keek Rose onrustig aan en Rose werd
bleek van toorn.
„Je moest liever weggaamt, lieve", zei Ca
therine's teedere stem.
Maar Sydney lichtte haar hoofd op, hoe-
we' de tranen nog op haar wangen lagen.
„Neen", zei1 ze, „het is beter, dat ik blijf.
Ik geloof, dat ik het ergste gehoord heb. Ik
weet nu, wat verraad is. Mogelijk valt er
nog wat anders voor inij te leeren. Misschien
herft Rose wat te zeggen.
Rose schudde het hoofd en vermeed Syd
ney's brandende verwijtende blikken te ont-
moecen.
Be heb niets te zeggen", antwoordde zij.
„Maar uit hetgeen je mij zelf venteld hebt,
Sydney, weet je heel goed, dat papa een berg
van een molshoop maakt; en diat er niets
totaal niets bestond tusschen kapitein- Mas
skgham en jou, toen bij mij het hof ging ma
ken. Is dat piet volkomen waar?"
„Maar mijn besite jonge dame", zei me
vrouw Massingham, op haar meest za1vendcn
tooin, „hoe is het dan mogelijk, diat u deze
kleine verhouding tot een reden maakt om
de verloving van uw nichtje te verhinderen"
Sydney keek haar met stomme verbazkg
aan" „Dat heb ik nooit gedaan, ik heb vol-
zuimeni steedls Wekem voorf te vloeien uit onge-
steldiheid, waarvan verzuimd werd kennis te
geven.
Aan de ouders is nu een circulaire gericht,
waark op dit euvel gewezen wordt. Skds
dien is de gewenschte verbetering kgetreden.
Een der ouders had aan de oproep geen- ge-
volg gegeven, waarvan rapport uitgebracht
is
Door den mkister werd gewezen op de wen-
schetijkheid van een tapverbod op den dag
van het 25-jarig juhileum.
Met 42 stemmen werd besloten dit adres
te behandelen als hier fcest gevierd wordt
Een adres van de R.K. geitenfokvereenigkg
was ingekomen om subsidie.
Daar reeds vroeger om dezelfde reden
steun 'gegeven is, werd het adres aangehou-
den voor nader onderzoek
De voorzitter decide mede, dat de weg eeni-
gen tijd zal worden afgesloten k verband met
belangrijke reperatie. Dit zal geschieden van
's morgens 8 tot's avonds 5 uur op een tijd
welke nader zal worden bekend' gemaakt.
Er zijn 40000 stuks steenen voor aange-
kocht.
De brief van het onderwijzend personeel
welke de vorige vergadering werd1 aangehou-
den, zal ter gelegenertijd behandeld worden,
als er een aamvrage om van de schoollocalen
gebruik te mogen maken tekomt.
Bi. en W. stellen voor om 15 H.A. water
aan het geestmerambacht te verkoopen voor
de prijs van 15 gulden totaal.
'Dit betreft de rimgvaar, voor zoover die on-
der deze gemeente gelegen is.
Na eenige besprekkg werd besloten dit in
zooverre toe te staan, dat het Waardje er
buiiten blijft. Dit omda thet wenschelijk geacht
werd' om de voile vrijheid voor de ljsclub te
behouden.
Op voorstel van B. en W, werd besloten het
vermenigvuldiginigscijlfer voor de kkomsten-
belastkg te bepalen op 1. Het vorig jaar was
dit 2.
Otmdat het burgerlijk armbestuur een te-
kort heeft van 2000 gulden werd besloten een
extra subsidie toe te kennen van 1500.
Vastgesteld werd de 3e suppl. begrootkg
voor 1922 groot 4785,33 etn de 2e dito voor
1922 groot 2193.27 34.
Goedgevanden werd uit de post van onvoor-
zien te betalen 897,93.
Die voorzitter stelde voor om de salarisrege
ling van den genventeveldwachter te herziea
als volgt, het salaris dat nu is 800 gulden te
brengen vanaf 1 Juni op 1000 gulden, na een
jaar op 1100, na twee jaar op 1200, na drie
jaar op 1300 gulden, daarboven 150 gulden
voor kleedk'g fiets schoeisel enz., wat nu be
paald is op 75. Voor eventueel verkrijgen
van diploma 100 'gulden hooger.
De heer Bakker wees er op dat door hem en
Paarlberg tegen de vaststellkg op 800 gul
den gereageerd is, doch men toen van een
betere regelkg niets moest hebben. Spreker
had liever gezien dat de veldwacbter op een
behoorlijik salaris opgeroepen was. Met het
kleedkgvoorstel kon spreker meegaan.
Die heer 'Schrieken voelde meer voor een
gratficatie van 200' gulden.
'De heer Hart wees er op, dat velen met
minder toe moeten'. Als hij er niet van komen
kan, kunneni we weer zien.
De heer de Groot wilde 1000 gulden sala
ris en geen verh oogingen.
De heer Paarlberg wees er op, dat de rege
ling pas in't laatst van' November is vastge
steld. Een toen gedaan voorstel om het wat
te verbeteren vond' geen genade. Het lijkt spr.
niet juist gezien om nu reeds terug te komen
op een besluit dat toen met 5 setminen voor
genomen is. Spreker zal zich dan ook van
stemmkg onthouden.
De heer Groen wilde het salaris laten zoo
het is, doch was voor gratificatie.
WethOuder Wart wil nu 800 gulden vast,
voor 1924 een gratificatie van 100 gulden' en
voor 1925 can dito van 200 gulden.
Dit voorstel werd' met 4 tegen 2 stemmen
en 1 Blanco verworpen.
Het voorstel Schrieken' oqj 200 gulden sub
sidie te geven voor d'it jaar werd aangenomen
met 6 voor en 1 bianco.
De vergoeding voor Weeding werd1 op 150
gulden bepaald.
Bij de rondvraag wees de heer Bakker op
een stinksloot en op het feit, dat na de ophef-
fing van de reteigtegsdienst zoo veel, zelfs
heele beddani te water geworpen werden. De
voorzitter zal op een- en ander laten toezien.
Daarna wees de voorzitter op het feit dat
Zondag, 217 Mei het 100 jaar gele-
den zal zijln, dat een lid der* familie Kroon
aan het bewind kwam. Sindsdien heeft onaf-
gebrokeni een lid der familie Kroon aan; het
noofd! van een der gemeenten aan den Lan-
strekt niets gezegd. Wat mij betreft, is kapi
tein Masskgham volkomen vrij. Ec heb niet
het rninste verlangen om tusschen hem en
Rose te komen."
„Dus is het alleen het verzet van juffrouw
Holden, dat wij te bestrijden hebben?" zei
mevrouw Masskgham op eenigszins spotten-
deni toon."
„Neen, ik kan u alleen naar mijn neef,
mijnheer Holden, verwijzen."
Dat is alles goed1 en wel, nicht Catheri
ne zei Rose, dapper voor het front komende,
„maar u weet, dat dat een uitvlucht is, u
weet even goed als ik hoeveel papa aan uw
meenteg hecht. Hij is bij u gekomen, toen
Philip aanzoek deed ik weet, dat hij dat
gedaan heeft en vroeg u, wat u van hem
vond, is dat niet waar
Catherine boog het hoofd.
Heel goed. In plaats van te zeggen', daft u
hern nooit gezien, nooit gesproken had, niets
van hem wjst, rakeldle u de geschiedenis met
Sydney op, en maakte uit, dat Philip zich
slecht georagen had. Waarom, dat weten we
alien maar daar wil ik niet verder op in-
gaan, want Sydney zelf heeft gezegd1, dat hij
C schuld had. Ik geloof, d'at we daar over
kunnen stappen. Maar ik geloof, diat er
iets anders was een andere reden, waarom
papa tegen Philip is. Zoo die er is, moeten wij
dien kennen."
Zij hield op, maar Catherine bleef zwijgend
zitten, met den; blik op de gevouwen witte
handen in haar school
„U is het mevrouw Massingham1 en! mij1
schuldig, de geheele waarheid te zeggen",
zei Rose met luider stem. „Zeg ons, wat er
tegen is. U heeft het papa gezegd1, lafteni wij
het ook weten."
Mevrouw Masskgham vond dat hoewel
Rose mood en schrandier was, zij riiet welop-
gedij'k gestaan.
Ter herdenkng van dit feit zal de voorzit
ter de heeren een glaasje offreeren, doch al-
vorens hiervoor de vergadering tie eluiten
worden als curiosi'teit de notuleni gelezen van
de vergadering van 27 Mei 1923, waark we
wel eenige overeenkomsten aantreffen met de
vergadering van heden.
D openbare vergaderkg werd hierna geslo
ten.
UIT HEILOO.
Eeni zoon van de wed. J.W. had het onge-
luk ongebluschite kalk k het gezicht te knj-
gen, zoodanig dat men voor het behoud van
zijn oogen' vreest.
De patient is ter verpleging in het St. Eli-
zabethgesticht te Alkmaar opgenomen.
Op dem Rijkstraatweg tegenover den Kattem-
berg gebeurde gistermiddag een ongeluk dat
bzijonder gelukkig afliep.
De heer K. van O. Nledorp kwam met zijn
vrouw en kind in een gesloten rijtuig toen de
tram aankwam en tegelijk een inotorrijwiel
miet een vaartje van pl.m. 80 K.M. per uur.
Of nu het paard schrikte van de tram of van
de motorfiets of van beidten is niet uit te ma
ken, doch het dier vloog hevig verechrikt te
gen een boom aan en' maakte eenige omdraai-
ew en kwam ten slotte te staan doordat de
wagen kantelde tegen de berm.
wonder genoeg kwam alles goed terecht.
alleen; het lemoen was gebroken. Dat hier met
dat onZinnig igejakker van auto's en motor-
rijwielen niet meer ongelukken gebeuren mag
eon wonder heeten, doch1 men weet bij onder-
vinding dat de politic totaal niets doet en
men vrijj spel heeft.
(Wij veronderstellen. dat de politie-autori-
teiten de handen te vol hebben, met het con-
stateeren van overtredkgen van het vloekver-
bod. Red. Allan. Grt.)
De bloemenidag ten- bate van het cen-
raal Bureau der K- S. A. heeft 49.42 op-
gebracht
DC heer B. Velfman is Zaterdag j.L we-
dCrom als secretaris der Rij'kskieskrkg-orga-
nisatie „Helder" herkozen en heeft dit wieder-
om aanvaaid.
De werkeloosheid heeft bier wederom
bedenkelijke afmetkgen aangenomen. Een
tiental werkeloozen zoekeni geruimen tijd zon
der suoees werk.
Een verzoek aan het gemeentebestuur ge
daan zal geen sucees hebben' daar door ge-
brek aan bazaltslag de uitvoering van de be-
hardkg van dent Holleweg is verschoven.
De Zaterdag door Z. D. H. den Bis-
schop van Haarlem priester gewijde G. P.
Baikker heeft Maandag in de pnrochiekerk/
zijn eerste plechtige H. Mis opgedragen.
Rleeds zeer vroeg in den morgen gaven de
parochianen uiting aan bun gevoelen op
dozen voor hun heuglijfcen dag. Het dundoek
wapperde, eerepoorten waren; opgericht, de
klokken beierden toen de kerkelijke plechtig
heid om 9 uur begon.
De parochie zong den jeugdigen priester
„Het welkom gjj< Priester Gods" toe, terwijl de
sub-d'iaken op de frede van heft altaar ver-
scheen, omgeven door een stoet van geestelij-
ken, terwijl de kerk baadde in een' zee van
wasltcht em overladeni was met eeni schat van
palmeni en bloemen.
De feestpredicatie werd ut'tgesproken door
den HloogEW. Hleer P. Stroomer, Deken: en
Pastoor te Gouda. zoon' der parochie.
Door heft zangkoor onder dirigent P. C
Overftoom werd goed' gezongen het Veni Crea
tor van Franken, eni uitstekend de Priestercan-
tate van Haagen.
De driestemmige Mis Sanfta Mathilde van
Hub. Kuiper werd zoo uitstekend, zoo zuiver
van toon' gezo'ngem als men- dit kon wenschen,
heft mooie orgelspel was hierbij een passende
stemmige begeleiding.
Niamiddags 12,i/9 uur was er receptie ten
huize van de ouders der neomist waarvan een
gevoed was. Er lag iets ruws k haar toon,
dat niet voor een jonge dame paste. Juffrouw
Carlton;, tegen wie zooveel bezwaren waren
ingebracht, had betere manieren. Maar Rose
zou zeker wel leeren.
Catherine sloeg ekdelijk haar oogen op.
,.Je hebt gelijk^, zei ze. „Er was een andere
reden, maar die wensch ik niet te noemen."
„U moet haar noemen", zei Rose, met een)
toornig gebaar.
„Het is beter van niet Dat sitaat aan je
vader en mij te beoordeelen."
Aan u r riep Rose veronftwaardigd! uit.
„Welk recht hebt u toft oordeelen? U is niet
eens zijn zuster alleen maar earn nicht, met
volstrekt geen recht over mij. Het is onzie. U
moet spreken niehft Catherine, en als u dat
niet doet, is het des te erger voor u."
„Rose, hoe durf je zoo te spreken?" zei
Catherine keek op met een uitdrukking van
lichte verbazkg. Maar zij sprak niet.
,yHoe ik durf?" zei Rose, plotselkg tegen
Sydney. „Hoe durft zij? dat zou ik wel eens
willen weten. Voordait menschen zich met an-
dermans zaken) bemoeien moesten zij zorgen
daft hun eigen leven geheel vrij van schuld
is. Juffrouw Catherine Holden kan' voor zich-
zelf anftwoorden, of het hare daft is of niet.
Er zijn voorvallen die op het tegendeel schij-
inen te wijzen. En als zij zich te mijn weg
plaatst, zal ik zorgen, daft die gebeurtenissen
aan het licht komen. Ik weet, waar ik er aeh
ter kan komen. Dan zullen we eens zien, of
juffrouw Catherine Holden zoo onfeilbaar iis
als zij schijnt."
Dit was een; insinuatie die Sydney vuurrood
deed worden, maar Catherine zoo Wit alls
sneeuw liet.
(Wdtdft vervolgd
