Alkmaarsctie Gourant abonnementen op tijdschrifton Eind@iyk weergevonden N.V. Boek- en Handelsdrukkerij v.h. Herms. COSTER ZOON, Voordam G 9, ALKMAAR, is HET adres voor zoowel binnen- als bolteolandsohe. HoRderd Vijf sn Twlntlgste Jaarpng, Woensdag IB Juni. Geusesktmdige hrieven. F e u i 11 e t o n. e. a. s. 1573. Ontzet van Alkmaar. 1923. Mo. 187 1928 BEKENDMAKING. OPHEFFINO PUINPLAATS EN NEDERWERPEN VAN PUIN EN ANDER AFVAL BURGEMEESTER eu WETHOUDERS van ALKMAAR brengen tor algememe ten nis, dat de PUINPLAATS AAN DEN LIM- MERHOEK is OPGEHEVEN. Overtollig PUIN en ander AFVAL zwllen, zoolang geen andere bealissing is genomen, moeten worden gebracht mar de VUILNISBeLT op die terrei- mo van den GEMEENTELIJKEN REINI- GINGSDIENST, AAN HET ZEGLIS. Alkmaar, 12 Juni 1923. Burgemeester en Wethouders van Alkmaar, W. C. WENDELAAR, Burgemeester, A KOELMA, Secret aria. XVM. De geneeakundige brief. Mu Jwt een jaar geledem is, dat ik den eer sten geneesfcundigen brief in dirt blad schreef, moge een terugfolik redit van bestaan hebben. In diem eersten brief ontvouwde ik miin voor- genomen werfrwijze em moest bet oordeel a an de toekomst overflateo. Wat is dam n<u fadt oordeel In dii eensfe jaar geweest? Het amtwoord op deze vraag maafot tegelijk het bezwaar duidelijk, dat aan deze wijze van schrijven verbonden is. Wanneer men een voordracht houdt, ontstaat onwillekeurig eenig veiband tussdhen den spreker en ziin gehoor. Een spreker met eenige routine merkt al garrw of hij zdjln publiek te hoog of te laag gasdhat heeft en kan zoo gamakkelnfc door watt eenvoudiger of wat meer geleerd te ver* telflen, het niveau van den getrmddelden hoor- dler zooveefli mogelijk nabij komen. Er ontstaat een zekere voding tusschen beiden, waardoor als vain ziel de to gewezem .wordt, hoe men vender moet gaan. Het spreken in het publiek bevat todh altijd een element van suggestie en die eprelker heeft heit meeste sucees, wiens in- vloea het grooist is, die zijh gehoor het best lean meeslepen. Maar oak de Sdhrijlver kan eujggestief wer- Icem. All een, dit gaat niet zoo eenvoudig en gemakkelijk als Mji den spreker. En de sug- gestieve tavtloed zal zich alleen doen gelden bij den lezer, die toevallig precies gestemd is op de schrijfwijlze van den autetur. Terwijl de eene lezer voldoende ander zijin imfloed zal komen om het geschrevene in zich op te ne- men, zal de bedoeflin® van den schnjver aan vde amderen geheel voorbij gaan. Was er een tmiddd' om voding met dlikaar te houden, dan konden velte van deze laatste soort lezera ook nog gepalct warden door de adhrijfwijze mis- schien een wdnig te veramderen. Wij vinden dus hier als het ware een variatie op het oude thema, dlat de liefde niet van 6en kant komen kan. Of ft dan In het verJoopen jaar niets van mijn lezera bespeurd beb? Zoowel Indirect als direct zeer weinig. Wat ik indirect hoorde kan ik niet meedeelen, omidat ik dan mijm incogni to oiet zou kunnen bewaren, en dit is om be paalde redenen noodig. Mlaar hetgeen direct tot mi| kwami will ik eeriijk vertdlen. In de eenste plaats bereilkte mi| via 3e re- dactie de uitnoodiging om zitting te nemen in een commissie met hygienisch ooel. Om ver- sdhiilllende zeer afdoende redenen zou dit mij onder alle omstandigheden onmogelijk ge- weest zdjn) en fk moest de redactie aus verzoe- ben, voor mif te willeni bedanken. Tegelijk hooide ik dat ijverig gezodht was ini de naam- lijtet van arisen naar em and1 ter plaatse, wiens familienaam met S- begon. Dat dit zoe- fcen geen) resultaat kon hebben, is gemakkdijk op te heldteren. Mijn nom de plume beteekeut todh niiet anders dan dat de pen, die deze brie- ven schrijft, zich in dienst gevoelt van dirie meesters: de gezondheidlsleer, vertegenwoor- digd door de godin IHygiena, de geneeskunst, wier grootmeester Aesculapius was en de go- meenschap, Sotietas, aan wie de zegeningen der beide eersten ten goede moeten komen. Het tweede en laatste llevensteeken, dat ik van mijtm lezera fcreeg, was de opmerking, dat tedjln brieven te veeJi op een leerboek geleken, dat ik niet voldoendle practisdh en met ge- noegzaam poputair schreef. Voorwaar geen geringe aanklacht. En het ergste is,, dat ik niet goed weet, hoe mif te verwereo. In mijn eersten brief nam ik aan dat die vorm, waann een bepaalde echrij'ver zijto brieven giet, een Dnverantwoordelijlke grootheid is, dat deze al- thans eeret op den langen diuur voor eenige wtijteiging vatbaar is. Is dat juist, dan staat die zaak em vri| hopeloos voor tenzij niet al le lezera er. predea zoo over denten als de klager. In dk geval komt mi} als beschuldigde het redht toe om enkele optaerkingen te plaatsen 1iHet leerboek. Wist ik nu miaar, hoe dat bedoeld is. Beteekeut het dat een leerboek per te taai en ongenietbaar is? Zoo ja, dan is dat toch niet juist. Ik ken leerbodcen, die zoo prettig geschreven zajta, dat men ze leest als een romannetje. Allfeen is het eeni treurige er- varing, dat juist van dergelijke leerboeten dikwijia het minste biijl den leerlihg hangen bliift. Modlijk kan ik aannemen, dat als een ver- wijt wordt bedoeld, dat uit mijn brieven iets te leeren valt. De bedoeling van dergelijke brieven kan toch modlijk anders gedacht worden, dan dat over allerld geneeskundige onderwerpen wordt geschrdVen, hetzij om nieuwe dmgen bekend te maken, hetziji om beter inzicnt te geven in allerld zaken op geneeskundig gebied. En hierbij doet zich nu de lastige, niet te beantwoorden vraag voor, op welk niveau men zich den lezer den- ken moet. Wie lezen ail1 niet de coin ant? Per- sonen van allerld ontwikkeling. Neemt mien zich als lezer de minst ontwikkdde, dan zou een uiterst elementair betoog op zijn plaats zijn, zoo eenvoudig, dat men er haast niet mee voor den dag zou durven komen. En voor de meest ontwikkelde lezera is het zeer goed denkhaar, dat er zoo goed als geen nieuws voor hen te vertdlen valt en slechts een en- kelen keer iets in den brief zall voorkomen, dat in staat is hun bdangstelling op te wek- ken. 2e. Voor mijln gevoel ligt er een zekere te- genspraak in, dat gelijktijdig verweten wordt, te veel in den geest van een leerboek te schrijven en niet populair te zijn. Ook hier weer de vraag, wat populair is. ToCh niet lectuur voor de minst ontwikkelde men- schen? Ik zou niet gaamc de onderstelling vragen, dat deze courant geen andere lezers had dan dezulken. 3e. En einddijk het verwijt, dat ik niet practisch genoeg zou schrijven. Ziediaar een aanmeridng, die ik steeds gewetan heb, dat komen zou. En dat zi} gekomen is, verheugt "jl zeer, omdat het voor miji het bewijs is, dat ik tot nu toe niet ben vervallen in den fout, die zoo gemakkelijk kan worden ge- maakt, om n.l. als een soort papieren dbkter te gaan optreden. Ik weet wel, dat er velen, en zeker ook onder de lezera van deze cou rant zullen zijn, die dit wenschen. Daaram zi| mij vergund, hier uiteen te zetten, waar- oni ik meen, dat het in hun eigen belang be ter is, dat niet aan hun wenschen worden voldaan. Al bestaat ieder mensdi uit romp, hoofd, twee armen, twee beenen, een hart, een lever enz. enz. toch weet ieder dat er groot ver- schil is tusschen elk paar menschen, dat mien willekeurig nafcst elfcaar plaatst. En dat is niet alleen een verschil tn vorm van den neus, kleur der oogen en van het haar, gro- ver of fijner bouw in het algemeen, maar ook in de wijze waarop gereagoerd wordt op allerld van buiten inwerkende invloeden. Bij de eenvoudigste dingein valt dit reeds op. Een snede in de huid zou men vetwachten, dat bij ieder precies hetzelfde gevolg zal hebben. Toch is het niet zonder recht, dat Jan beweert goed ,Jieelvleeschw te hebben, zoodat die gesneden wond zeer spoedig ge- neest, terwijl het bij Piet veel langer duurt. Daarbij: komt dat niet alleen ten enkd or- gaan ziek is, toaar het geheele organisme de gevolgen dler afwijkiug ondtervindt en het verloop der ziekte dikwijls nog meer van an dere dan van het oorspronkelijk aangetaste orgaan afhangt. Zoo geeft het woord long- ontsteking volstrekt niet nauWkeurig aan, welk beeld men in elk afzonderiijk geval zal zien. Door den aard en de uitbreiding der ontsteking zal in de eerete plaats dit beeld worden tcpaald. Maar bovendien door geheel andere omstandigheden. Om; iets te noemen is het van de grootstc beteekenis hoe het hart zich1 verhoudt. En dikwijls zal het gunstig of ongunstig verloop veel meer van het hart, dan van de zieke long zelf afhangen. Nauwkeurige waarneming van alle ver- schijlnselen stelt nu den arts in staat, zijln handelwijze te bepalen. Wil bij- de kwalen der patienten verlichiten door kalmeerende middelen, dan zal dit in bepaalde omstan digheden geoorloofd rijn, terwijl in andere de toestand van't hart het tot een kunstfout zou maken en slechts opwekkende en piikke- lende middelen op hun plaats zijn. Studie en ervaring moeten samen den weg wijzen om den arte, zooals het eens uitgedrukt werd, ten vergelijking met tal van onbekenden te laten oplossen. Het is te begrijpen, dat de leek zou wen schen voor elke ziekte een bepaald genees- middel te kennen. Uit het bovenstaande kan blijken, hoe deze wensch onmogelijk te ver- vitlleni is. Oto1 uit de groote hoeveelheid ge- Uit het Engelsch van Adeline Sergeant. 84) Hij riep den tuinman en die keutenmeid, die de vrouw van dein tuinman was, in een heel korten tijid en. ging met den man naar Catherine en haar patient. Zij had altijd sterk vlugzout en wat bran- dewijin in haar tasch bdj| zichl, want bij het bezoeken van zieken, zooals zij dien. avond gedaan had, Vond zij die middelen dikwijls zeer nuttig en in dit geval paste zij ze met onitwijfelbaar succes toe. De oogen van Lau- rens waren open en hi} glimladite flauwtjes. Catherine wist iets van heelkunde en had al een verband om zijn hoofd gelegd; ilnnerlijk vreesdfi ze voor een fcwetsuur van emstigen aard, "want hij leed bldjkbaar hevige pijn, maar alleS w'at zij doen kon, voor de komst van delni dokter, was hem langzaam en voor- zichtig naar haar eigen huis te laten bren- gen, waar hij, nu weer bewustelooS, op het bed werd gelegd, dlat haar factotum, Mary, voor hem haa klaar gemaafct. Hier bleef Catherine bij heffl, terwijl John Holden, die beweging scheen nOodig te hebben, dlen dlok- ter gmg halen. De dichtsbijzijnde diokter, die te vinden was, kwam heel gauw en onderzocht den pa- tignt. Gelukkig kendte hij zoowel Catherine alls mijnheer Holden en dacht er geen oogen- blik aan, dat nfijnhear Holdlani veraniwoor- delijk voor de wetsuren kon zijn. Het was niet uit verlangen, om het stilzwijgen te bewa- rem, dat mijnheer Holden hem de feitem niet meedee'lde. het was alleen, dat hem. op Ca therine's bepaald bevel belet wend dit te doen. „Laat't mij1 tegen den! dokter te zeggem, hoe het gebeurde: beloof me, dat je dat doen zult," had zij; hem gezegd. En hij had het beloofd, nauwelijks er van bewust, dat zij' eigenlijk niet wist hoe het gebeurd was. Zoodat, toen de jonge doctor Palliser, die tamelijk verlegen en zanuwach- tig was, behalVe in 'n ziekenkamer, tot hem zeide: „Weet u, wie dien aanslag deed?" hij koirtaf had' geantwoord: „Dat zal juffrouw Hol'dien u zeggen", en> de doctor haastte zich te zeggen: „0 ja? zeker", en zweeg vender. Catherine's vrees verdween eenigszins door zijn meening. Hij gelbofde niet, dat de won- den voomamelijk aan het hoofd ge- vaarlijk waren, tenzij er koorfe bij kwam. De patient moest heel ruStig gehouden wordien, in een donker gemaakte kamer met ijs en koude compressen op zijn sl'apen. Bij het val lien had hij zijn zijde verrekt, maar hier- voor was volkomen rust bijna het eenige midl- defl. Ook de symptonen wezen op een lang- durige ziekte en veel pijn, maar met op eenig gevaar. „Mijrheer Holden zeS, dat u wistt hoe die zaak gebeurd was", zei doctor Palliser to I Catherine. „Neen," zei zeL heb niets gezien. He moet eanigen tijid, v66r ik lewam, gebeurd neesmiddelen het juisite uit te zoeken, dat in de gegeven omstandigheden op zijn plaats is en nauWkeurig de hoeveelheid aan te ge ven, in welke het moet worden toegediend, is let noodig, dat de arts het onderwerp vol komen beheerscht. Van de leek kan dit niet verwacht worden, tenzij hij zich dezdfde be- kwaamheden als de arts zou hebben eigen gemaakt. Maar dan was hij ook geen leek meer, doch zelf als arts te beschouwen, Voor den leek is bet daarorn veel nuttiger om in te zien, dat hij groot gevaar loopt om mis te tasten, zoodra hij zidi op het terrein van den arts begeeft en het daarorn eerst en voor al aan dezen over te laten, dan zich eenige wijsheid eigen te maken. Zoolang het slechts halve wijsheid is, zoolang hij niet alles kan overzien, loopt hij groot gevaar, den patient nadeel te berokkenen, op wien hij zijn kunst zou willen beproeven. Voor den zeeman of den bewoner van de binoenlan- den moge een raadgever in boekvorm soma beter zijn dan niets, ieder ander, die zich goede geneeskundige hul'p kan verschaffen, doet beter zich daarvan te onthouden. Daarentegen kan het niet anders dan van voordeel zijn om zijn algemeene kennis orn- trent gezondheidsleer, omtrent de oorzaken en het voorkomen van ziekten en wat daar- mee samen hangt te vergrooten. En als het schrijven van deze brieven daartoe een wei nig kan mee weaken dan achi ik aau hun bedoeling ruimschoots wldaan. Er zijin van die gedeeltesu in onze Vader- landsche geschiedenis, welke ons altijd weer verbaasd doen staan over de volharding en moed onzer voorvaderen., die niet hebben ver sa agd, doch, onder leiding van enikele waar- lijk groote mannen., hebben. volgehouden1 om het doel te bereiken, dat zij1 zich hadden voorgesteld. Daaronder behoort ook de aan ieder beikende 80-jarige oorliog. 'Deze strijd bad bovmal ate hoofddoel ons los te maken van eeni land, dat in' aard, zeden en gewoon- ten zoozeer van het onze afiweek en dat ge- regeerd werd door een vorst, die In geen enkel opzioht met ons volk overeen kwam, die in geboorte en. begrippen geheel Spaansch was en die ons land van uit Spanje met Spanjaarden wilde regeerer, eon koning, die zich am verkregeni voorrechten niet bekom- merde en1 meende, dat het vrij'heidsbegrip wel door geweld en dwang was te fcnotten. Wij moeten er niet aan dentkenj, wat er van ons volk en land zou zijh geworden,' wanneer het den. Spaanschen koning met zijn traiwanten zou zdjn gelhkt, on® tot onderwer- ping te brengen; ons verzet heeft gelhkkig gezegevierd en wijl hebben na langen strijd in 1648 van het trotsche Spanje een vrede afgedwongen, waardoor ons kleine landje zich een plaats in. Europa heeft verworven, welke haar door velen1 werd 'benijd. Het te dan ook zeer begrupelijk, dat er in dm tegen- woordigeni tijd veleni zijn, die de belangrijke gcbcurtenissen1 uit dim oorlog willlm geden- ken, mm voelt niet alleeni behoefte nog eens te nerlezm, wat er toeni is geschied, maar men wil1 ook uiting geven aan het gevoel van dankbaarbeid, dat wij alien toch hebben. te- gmover de mannm van die dagen', voor wie geeni opoffering te groot was in hun strijd voor de vrijheid. En wijl Alhmaarders, die op 8 October a.s. zullen! herdenikem, dat het 350 jaar geleden is, dat onze stad werd ontzet, hebben1 waar- Iijfc wel reden om zich over dat fdt te ver- heugem. Het is u wel bekend, wat er met Haarlem's bezetting is gebeurd, torn die stad na eeni dappere verdlediging van ongeveer ze- vm maanden verplicht was zich over te geven aan de Spanjaarden- de moordtOonee- feni van Haarlem zoudm Alkmaar niet be- spaard zijln gebileven, want Alva schreef aan zijn koning, „dat hijl geen vruchten had ge zien, van de zachtzinnigheid jegens de bur- gers van Haarlem1 en dat hij daarorn het voomemien had1 in Alkmaar gem mensch in het leveni te laten, maar alles over de kling te jagen." Dit was wd geheel naar den1 zin van een; Filips II, die later Alva's opvoiger Requesens het vooenstel deed „of men niet zonder gevaar voor de aangrenzende onderdanige gewesten door het doorsiteken van de dijken geheel Holland met al zijn bewooers zou kunnm verdrinkm." Het is waar, dat dit wel een ra dicate oplossing zou zijn geweest, om zich van dat lastige Holland met zijn inwoners te ontdoem, maar we mogen ons verheugen, dat Holland daar niet allem voor gespaard is gebleven, maar het verzet van zoodanigen aard is geweest, dat Spanje's macht voor goed is ^broken. IDat Holland' is' bewaard gebleven mi juist daardoor de macht van het trotsche Spanje is gebroken, dat danken wij behalVe aan den leider van. het verzet Prins WilTem van Qranje, die do Republiek der Vereenigde Nederlandm beeft ge^rondvest, aan Mau- rits, die haar heeft vrijgevochien, aan Frede- rik Hlemdrik, die haar heeft bevesilgd m uit- gebre'uL, maar ook en voor eem nie^gering ge- deelte aan dm. tegenetand der burgers in die versohillende steden en in't bijzonder aan de volharding van Alkmaar's burgers. Groot was de indruk, die Haarlem's over- gave veroorzaakte. Oranje ging de steden rond, ze „bezoekende en sterkmde", gelijk een oud scnrijiver zegt. Wel klaagde de Prins. dat hij raad noch steun in deze moeilijke dagen ontving, maar ate enkele vrienden uit Holland hem vragen, of hij geen machtig vorst tot bondgenoot heeft, dan geeft hij; hun dat van vertrouwen getuigende antwoordl: „We zullm U daarop anfwoorden;, dat, al- eer wij. deze zaak tot bescherming der Chris- tenen en anderen verdrukten in Sit land zijin begonnem, wij' met dm alleroppersten Poten- taat der Potentatm zulk een vast verbond hfbben gesloten, dat wijl geheelverzekerd zijn, dat wij mi al degenen, die daarop ver- trouweni, door zdjn geweldige en machtige band tm laatste nog ontzet zullm warden." 'Die bemoedigende toon hielp. 'Holland be- sloot ook zonder andere bondgenooten^ dm strijd voort te zettm. En het was alsof die nieuwe moed ook dadeldjk eenig licht in dm donkerm toestand bracht. Alkmaar hield stand! Einde Augustus kon Alva reecte aan zijn koning melden, dat „gemi mensch bij moge- lijkheid uit of in de stad kon komem." Dit was juist voor wat de Spanjaardenl be- treft. want ztij kwammi er niet binnm, maar em kranige Pieter van der Mey wist er nog uit te komen om brievm over te brenigeni aan Sonoy, teneinde "het doorstekfti der aajkm te verkrijlgen indimi de nood op't 'hoogst zou geklommm zijh. De aanvallen der Spanjaardm hadden gem succes, zelfs die keurbendm uit Lom- bardije moesten op 18 September na drie mislukte pogingm het afleggem tegm het itrachtig verzet der burgers op de wallm. 'De stad van Alkmaar behielt de kroon Zij1 gaaven de Spanjaards kransen Pdjpm en trommelen gingm daar schoon Men speelde daar vreemde danseu De Spanjaartte stondm d'aar vergaart Zij dansten em nieuwe Spaansclxe galjaart Miaar zdji vergaten te komen in hun schan- sen. Tom Akmaarte burgerijl In dm morgen van 8 October op de wallm kwam had Don Fmterik met zdjn leger het beleg opgebroken. Alkmaar was gered, van haar begon de victoriel A.B. 'Alkmaar, Juni 1923. zijn. Ze vond1 het omaangmaam zoo te moeten draaien maar zij wist niet wat zij anders zeggen moest. „Heeft u de politie niet geroepen? Het is is een schande, dat zulke aanrandingen in onize straten kunnen gedaan worden", zei de jonge doctor, opgewonden. „Ik zal er aan het bureau kennis van geven1 ala ik naar huis ga." Torn aarzelde Catherine. Zij was alleen met den doctor, want Mary was bij1 den pa tient, en John Holden zat, zooals ze wist, met zijp hoofd in de handen, in haar ontbljt- kamertje. Wat koh ze dom omi hem te red den? Want zij; vodde instincfenatig, dat hij gered moest worden. „U zult mij zeer vebplichten", zei ze, hem emstig aanziende, „als u wilt whehteni, tot mijnheer OgilVie ons eenige inlitihtingen kan geven. voordat ge iets omtrent zijn verwon- ding bekend maafct. Ik heb alle reden om te fel'ooven, dat zij bij ongeluk werd toege- racht of ten. mmste tengelvolge van em groot misverstand". Doctor Palliser keek verbaasd. „De aard der verwondingm wijst niet op „ongeluk", zei hij. „Wil u toch wachien We zullen het mor gen weten", zei Catherine, zoo zacht, dat de jonge man geheel overwonnen was em h^as- tig belbofde, dat hij niehs zou doen wat juf frouw Holden niet goedkeurde. Nog „juf- frouw Holden". De geschiedenis van Cathe rine was nog niet algemeen bekend en (hot was nog niet neslist of rifl al of niet den naam Provinciaal Nieuws UIT BERGEN. Ook de kunstschilder D. Filarsky alhier ontving van het Hoofdcomite tot viering van het 25-jarig regeeringsjubileum van dc Ko- ningin opdracht voor het aan te bieden album met teekmingen van ons land, em teekening te maken en wel erne van het kerkje te Eg- mond aan den Hoerf. UIT DE RIJP. Tn den nacht van 8 op 9 Juni is alhier in- gebrokem in het station van de N. H. Tram m in de mqlkfabriek Hol'land'ia. Door het openbrekm van em; raampje hebben de in- brekers getrac^lt het vertrek van dm, stations- chef binnien te dringm, waaruit voor zoover thans bekend niets mist. In de melkfabriek is de brandkast van zdjn plaats gehaald, doch om deze opmi te broken, viel hen zeker te zwaar. 'De politie stelt em. onderzoek m. UIT HOORN. Naar we vememen gaat coze postdirecteur, de heer A. C. van Oldmbameveld, bijge- naamd Witte Tullingh, den len Juli a.s. den dienst met pensioen verlaten. Allen, die met den sympathiekm, welwillendea directeur in aanraking kwamen, zullen hem ongetwijfeld em gmoeglijken pensioentijd wenschen. Deze week wordt bij de ingezetenen door het Comite inzake hiet regeeringsjubi leum van de Konin.gin wederom een lijst ter inteekening aangebodem, waarvan de baten zullen dienm voor de feestviering m het stichten van em carillonfonds. Nu het bovengrondsch electrisch net gaat verdwijnen, verrijzm op vcrschillende plaatsen in onze stad wederom de gaslan- taams. Teneinde namelijk de exploitatie van de ge- meentelijke gasfabriek wat meer loonmd te maken, is besloten in plaats van electrisch licht wederom gasverlichting aan te brengen. Hoom gaat niet met zijn tijd mee, wat de Verlichting betreft. Tot voorzitter der' afdeeling Noord- van haar echtgenoot zou aannemen. Toen doctor Palliser weg was, ging Cathe rine zadhtjes naar de kamer van Laurens, ze wierp em blik op hem, fluisterde even te gen Mary en ging toen- weg met de belofte zoo gauw ze kon terug te keeren, nadat ze met mijnheer Holdm gesproken had. Maar zij moest eerslt Sydney uitlegging geven, die wakker was geworden door de ongewone druikfe en haar verzekeren, dat ze niets kon doen. Toen liep ze langzaam. de twee slaap- kamers door, waar h'aar pleegkindertjes slie- pen; mnnr geen van. hen was wakker gewor den en toen dat onderzoek afgeloopen was, ging ze dog langzamer en kalmer naar de kamer, waar ze wist, dat ze haar neef zou vinden. Hij zat nog juilst zooals ze hem1 eenigen tijd te voren verlaten had', met zijn hoofd steunend op zijn handen. Het licht van een enkele kaars flifckerde over zijln groot It dhaam, liet de wanhoop van zijn houding zim, maar hid'd zijn gezicht geheel in de schaduw. Hij bewoog 'rich zelfs niet, toen Catherine kwam1 en haar hand op rijm schouder legde m hem „beste John" noemde, zooals ze daar straks gedaan had. Ze wist eigenlijk niet, of hij wel luisterde, toen zij de meening van dm doctor overbracht en' er een paar bemoe digende woorden van haar zelf bijvoegde. ,,Heb je het hem gezegd vroeg hijl ednde- lijk, kortiaf, als van ouds. „Aan doctor Palliser? Neea. Ik had niets te zeggen „Maar je wee* je moat het weten. Be heb Holland van de Vereeniging van Nederland- sche Gemeenten te in de plaats van dm heer D. Kooiman, burgemeester te Purmerend, benoemd de heer Mr. G. J. Bisschop, alhier Toen de ileerlingm der R. K. Muloschool het gebouw hadden verlaten,, viel ia een der lokalen het plafond naar benedm. Gedurende dm laatsten tijd worden hier zoo nu em dan fietsea omureemd. Mien zij op zijn hoede. UIT SGHOOR1L. Van de Schoorteche Tentoonstelling schreven wij, dat de inzending bloemm niet geslaagd was. Er was n.l. slechts een inzen- der zoodat er gem mededinging was. 'Dit neemt echter niet weg, dat de eenige inzen- der, de heer P. v. BodegTavm, kweekerij ■„Sursum Corda" een goed figuur sloeg. iDe heer v. Bodegraven had juist bijzon der veel werk van zijn inzending; gemaakt «n voor hem. val't het te betreuren, dat de ru- briek niet slaagde, aangezien hdj" stellig de mededinging van velen had kunnen weer- staan. Zijn expositie van kransen, bloemenman- den en kamerplanten werd1 door vden zeer aardig gevondm en demonstreerde de hand van dm vakman. Voor de Schoorlsche tentoonstelling hopen wij. dat een volgende maal verschillmde m©- deaingera in deze rubriek uitkomen. UIT LTMIMENl Mlaandag heeft hier em brutale inbtaak plaats gehad bij dm landbouwer B. in de limmerkoog. De inbrdoer heeft deze inbraak met zeldzame brutaliteit verricht; kasten wer- den onemgebtokem met een schop en allea doorzocht, zelfs het bed is afgehaald. De bewoners waren afwezig; em bakkers- jongm ontdekte de inbraak, en waarschuwde daarop die buxem. Het huis staat onder bewa- politie doet onderzoek en memt een spoor te hebben gevonden. IDe heer C. Valkering Tzn, slaagde op de Tuinbouwschool te Lisse met goed gevolg voor dm 3-jarigen cursus bollentedt. Staten-Generaajj. TWEEDE KAMER. In de vergadering van gister stelde de Voorzitter voor Donderdlag aan de orde te stellen de opmaking van em moninatie ter vervulling van em vacaturs in den Hoogen Raad. Conform besloten. Wifziging Hooger Ortderwijswd. Voortgegaan werd met de behandeling der wijziging der Hooger Onderwijswet. Aan de orde was nu het amendement- Rutgers, Vrijdag reeds ingedimd. Het werd nu z.h.s. goedgekeurd. Overgan gsbepalingen. De heer Boon (V. Bvprdedigde eem amemdement om het bedrag van 200 gld. te laten voot die studenten die reeds studeeren- de zijn. De minister van Gnderwijs, de heer D e V i s s e r bestreed dit amendement op fl- manrieele gronden. Het is inconsequent, en past ook niet in het stelsel van die verlaging voor kinderen uit een gezin. De heer M a r c h a n t (V. D.) steunde het amendement Het amendement werd verworpen met 49 tegm 29 stemmen. De eindsteniiming over dit ontwerp heeft Donderdag a.s. plaats. lnterpeltatU-Marchani. De heer M a r c h a n t (V. D.) interpel- leerde den Minister van Kolonien betreffen- de de verhouding der Regeering tot den Gou- vemeur van Surinama in verband met de toekomst van dit laud. De interpellant herihnerde aan hetgeen de Gouvfmeur heeft geschreven in zijn Me- morie van Toelichting bij de onfwerp-begroo- ting voor Suriname. Het vraagstuk van de verhouding van Moederland m Kolonien is daar aangesnedenDe z.g. autonomie is met het gedaan." Anne JohnMaar je bedoelde niet het te dom je moet niet demken, dat ik ooiit zou kunnm geloovem, dat je bedoelde..." „Ik deed het zeker met opzet. Maak geen verontschuldigingen voor mij, Kitty., Hoe kam je nog met me sprekem na alles wat je weet! En er is meer meer dian ik je ge zegd heb." Zijn stem ging in gekreun onder en zijn hoofd zonk op zijn gekruiste armen neer. Ca therine wist bijna zeker, met een vreemde sa- mentrekkiug van haar hart, dat zij een snik hoorde. Zij legde haar hand op zijn arm; zij trachtte de koude vingers van den man vast te grijipen, miaar hij vermeed haar zach- te aanraking. Zij dacht, dat zij wist, wat hij gevoelde, hoewel ze nog niet do redenen Begreep, waarom' hij Laurens Ogilvie zoo hevi'gwas aangevallen. Maar zij had ge- hoord van zijn onderhoud met lord Brox- boume en ziji kon niet nalaten tie vermoeden, dat hij wist, dat hij; omgelijk had. Daarorn trof zijn schijnbaar berouw en verdriet haar, zooals niets anders haar kon getroften heb ben" „John, je bent altijd een goede vriend1 m neef voor me geweest. Ik weet zeker, dat je dacht, dat alles wat je deed voor mijn best- wil was; en het is voor mijn bestwil ge- wfeest: daar heeft God voor gezorgd. Wij vergissen ons alien soms, maar jouw vergis- sing, John de jouwe was bedoeld voor mijn bestwil, en het is gemakkelijk een ver- gissing te vergeven." Woariit vervolgd X

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Alkmaarsche Courant | 1923 | | pagina 5