Alkmaarsctie Gourant
abonnementen
op tijdschrifton
Eind@iyk weergevonden
N.V. Boek- en Handelsdrukkerij
v.h. Herms. COSTER ZOON,
Voordam G 9, ALKMAAR,
is HET adres voor
zoowel binnen- als bolteolandsohe.
HoRderd Vijf sn Twlntlgste Jaarpng,
Woensdag IB Juni.
Geusesktmdige hrieven.
F e u i 11 e t o n.
e. a. s.
1573. Ontzet van Alkmaar. 1923.
Mo. 187
1928
BEKENDMAKING.
OPHEFFINO PUINPLAATS EN
NEDERWERPEN VAN PUIN EN ANDER
AFVAL
BURGEMEESTER eu WETHOUDERS
van ALKMAAR brengen tor algememe ten
nis, dat de PUINPLAATS AAN DEN LIM-
MERHOEK is OPGEHEVEN. Overtollig
PUIN en ander AFVAL zwllen, zoolang geen
andere bealissing is genomen, moeten worden
gebracht mar de VUILNISBeLT op die terrei-
mo van den GEMEENTELIJKEN REINI-
GINGSDIENST, AAN HET ZEGLIS.
Alkmaar, 12 Juni 1923.
Burgemeester en Wethouders van Alkmaar,
W. C. WENDELAAR, Burgemeester,
A KOELMA, Secret aria.
XVM.
De geneeakundige brief.
Mu Jwt een jaar geledem is, dat ik den eer
sten geneesfcundigen brief in dirt blad schreef,
moge een terugfolik redit van bestaan hebben.
In diem eersten brief ontvouwde ik miin voor-
genomen werfrwijze em moest bet oordeel a an
de toekomst overflateo.
Wat is dam n<u fadt oordeel In dii eensfe jaar
geweest?
Het amtwoord op deze vraag maafot tegelijk
het bezwaar duidelijk, dat aan deze wijze van
schrijven verbonden is. Wanneer men een
voordracht houdt, ontstaat onwillekeurig
eenig veiband tussdhen den spreker en ziin
gehoor. Een spreker met eenige routine merkt
al garrw of hij zdjln publiek te hoog of te laag
gasdhat heeft en kan zoo gamakkelnfc door
watt eenvoudiger of wat meer geleerd te ver*
telflen, het niveau van den getrmddelden hoor-
dler zooveefli mogelijk nabij komen. Er ontstaat
een zekere voding tusschen beiden, waardoor
als vain ziel de to gewezem .wordt, hoe men
vender moet gaan. Het spreken in het publiek
bevat todh altijd een element van suggestie en
die eprelker heeft heit meeste sucees, wiens in-
vloea het grooist is, die zijh gehoor het best
lean meeslepen.
Maar oak de Sdhrijlver kan eujggestief wer-
Icem. All een, dit gaat niet zoo eenvoudig en
gemakkelijk als Mji den spreker. En de sug-
gestieve tavtloed zal zich alleen doen gelden
bij den lezer, die toevallig precies gestemd is
op de schrijfwijlze van den autetur. Terwijl de
eene lezer voldoende ander zijin imfloed zal
komen om het geschrevene in zich op te ne-
men, zal de bedoeflin® van den schnjver aan
vde amderen geheel voorbij gaan. Was er een
tmiddd' om voding met dlikaar te houden, dan
konden velte van deze laatste soort lezera ook
nog gepalct warden door de adhrijfwijze mis-
schien een wdnig te veramderen. Wij vinden
dus hier als het ware een variatie op het oude
thema, dlat de liefde niet van 6en kant komen
kan.
Of ft dan In het verJoopen jaar niets van
mijn lezera bespeurd beb? Zoowel Indirect als
direct zeer weinig. Wat ik indirect hoorde kan
ik niet meedeelen, omidat ik dan mijm incogni
to oiet zou kunnen bewaren, en dit is om be
paalde redenen noodig. Mlaar hetgeen direct
tot mi| kwami will ik eeriijk vertdlen.
In de eenste plaats bereilkte mi| via 3e re-
dactie de uitnoodiging om zitting te nemen in
een commissie met hygienisch ooel. Om ver-
sdhiilllende zeer afdoende redenen zou dit mij
onder alle omstandigheden onmogelijk ge-
weest zdjn) en fk moest de redactie aus verzoe-
ben, voor mif te willeni bedanken. Tegelijk
hooide ik dat ijverig gezodht was ini de naam-
lijtet van arisen naar em and1 ter plaatse,
wiens familienaam met S- begon. Dat dit zoe-
fcen geen) resultaat kon hebben, is gemakkdijk
op te heldteren. Mijn nom de plume beteekeut
todh niiet anders dan dat de pen, die deze brie-
ven schrijft, zich in dienst gevoelt van dirie
meesters: de gezondheidlsleer, vertegenwoor-
digd door de godin IHygiena, de geneeskunst,
wier grootmeester Aesculapius was en de go-
meenschap, Sotietas, aan wie de zegeningen
der beide eersten ten goede moeten komen.
Het tweede en laatste llevensteeken, dat ik
van mijtm lezera fcreeg, was de opmerking, dat
tedjln brieven te veeJi op een leerboek geleken,
dat ik niet voldoendle practisdh en met ge-
noegzaam poputair schreef. Voorwaar geen
geringe aanklacht. En het ergste is,, dat ik
niet goed weet, hoe mif te verwereo. In mijn
eersten brief nam ik aan dat die vorm, waann
een bepaalde echrij'ver zijto brieven giet, een
Dnverantwoordelijlke grootheid is, dat deze al-
thans eeret op den langen diuur voor eenige
wtijteiging vatbaar is. Is dat juist, dan staat
die zaak em vri| hopeloos voor tenzij niet al
le lezera er. predea zoo over denten als de
klager.
In dk geval komt mi} als beschuldigde het
redht toe om enkele optaerkingen te plaatsen
1iHet leerboek. Wist ik nu miaar, hoe dat
bedoeld is. Beteekeut het dat een leerboek per
te taai en ongenietbaar is? Zoo ja, dan is dat
toch niet juist. Ik ken leerbodcen, die zoo
prettig geschreven zajta, dat men ze leest als
een romannetje. Allfeen is het eeni treurige er-
varing, dat juist van dergelijke leerboeten
dikwijia het minste biijl den leerlihg hangen
bliift.
Modlijk kan ik aannemen, dat als een ver-
wijt wordt bedoeld, dat uit mijn brieven iets
te leeren valt. De bedoeling van dergelijke
brieven kan toch modlijk anders gedacht
worden, dan dat over allerld geneeskundige
onderwerpen wordt geschrdVen, hetzij om
nieuwe dmgen bekend te maken, hetziji om
beter inzicnt te geven in allerld zaken op
geneeskundig gebied. En hierbij doet zich
nu de lastige, niet te beantwoorden vraag
voor, op welk niveau men zich den lezer den-
ken moet. Wie lezen ail1 niet de coin ant? Per-
sonen van allerld ontwikkeling. Neemt mien
zich als lezer de minst ontwikkdde, dan zou
een uiterst elementair betoog op zijn plaats
zijn, zoo eenvoudig, dat men er haast niet
mee voor den dag zou durven komen. En voor
de meest ontwikkelde lezera is het zeer goed
denkhaar, dat er zoo goed als geen nieuws
voor hen te vertdlen valt en slechts een en-
kelen keer iets in den brief zall voorkomen,
dat in staat is hun bdangstelling op te wek-
ken.
2e. Voor mijln gevoel ligt er een zekere te-
genspraak in, dat gelijktijdig verweten wordt,
te veel in den geest van een leerboek te
schrijven en niet populair te zijn. Ook hier
weer de vraag, wat populair is. ToCh niet
lectuur voor de minst ontwikkelde men-
schen? Ik zou niet gaamc de onderstelling
vragen, dat deze courant geen andere lezers
had dan dezulken.
3e. En einddijk het verwijt, dat ik niet
practisch genoeg zou schrijven. Ziediaar een
aanmeridng, die ik steeds gewetan heb, dat
komen zou. En dat zi} gekomen is, verheugt
"jl zeer, omdat het voor miji het bewijs is,
dat ik tot nu toe niet ben vervallen in den
fout, die zoo gemakkelijk kan worden ge-
maakt, om n.l. als een soort papieren dbkter
te gaan optreden. Ik weet wel, dat er velen,
en zeker ook onder de lezera van deze cou
rant zullen zijn, die dit wenschen. Daaram
zi| mij vergund, hier uiteen te zetten, waar-
oni ik meen, dat het in hun eigen belang be
ter is, dat niet aan hun wenschen worden
voldaan.
Al bestaat ieder mensdi uit romp, hoofd,
twee armen, twee beenen, een hart, een lever
enz. enz. toch weet ieder dat er groot ver-
schil is tusschen elk paar menschen, dat mien
willekeurig nafcst elfcaar plaatst. En dat is
niet alleen een verschil tn vorm van den
neus, kleur der oogen en van het haar, gro-
ver of fijner bouw in het algemeen, maar
ook in de wijze waarop gereagoerd wordt op
allerld van buiten inwerkende invloeden. Bij
de eenvoudigste dingein valt dit reeds op.
Een snede in de huid zou men vetwachten,
dat bij ieder precies hetzelfde gevolg zal
hebben. Toch is het niet zonder recht, dat
Jan beweert goed ,Jieelvleeschw te hebben,
zoodat die gesneden wond zeer spoedig ge-
neest, terwijl het bij Piet veel langer duurt.
Daarbij: komt dat niet alleen ten enkd or-
gaan ziek is, toaar het geheele organisme de
gevolgen dler afwijkiug ondtervindt en het
verloop der ziekte dikwijls nog meer van an
dere dan van het oorspronkelijk aangetaste
orgaan afhangt. Zoo geeft het woord long-
ontsteking volstrekt niet nauWkeurig aan,
welk beeld men in elk afzonderiijk geval zal
zien. Door den aard en de uitbreiding der
ontsteking zal in de eerete plaats dit beeld
worden tcpaald. Maar bovendien door geheel
andere omstandigheden. Om; iets te noemen
is het van de grootstc beteekenis hoe het hart
zich1 verhoudt. En dikwijls zal het gunstig
of ongunstig verloop veel meer van het hart,
dan van de zieke long zelf afhangen.
Nauwkeurige waarneming van alle ver-
schijlnselen stelt nu den arts in staat, zijln
handelwijze te bepalen. Wil bij- de kwalen
der patienten verlichiten door kalmeerende
middelen, dan zal dit in bepaalde omstan
digheden geoorloofd rijn, terwijl in andere
de toestand van't hart het tot een kunstfout
zou maken en slechts opwekkende en piikke-
lende middelen op hun plaats zijn. Studie en
ervaring moeten samen den weg wijzen om
den arte, zooals het eens uitgedrukt werd,
ten vergelijking met tal van onbekenden te
laten oplossen.
Het is te begrijpen, dat de leek zou wen
schen voor elke ziekte een bepaald genees-
middel te kennen. Uit het bovenstaande kan
blijken, hoe deze wensch onmogelijk te ver-
vitlleni is. Oto1 uit de groote hoeveelheid ge-
Uit het Engelsch van Adeline Sergeant.
84)
Hij riep den tuinman en die keutenmeid,
die de vrouw van dein tuinman was, in een
heel korten tijid en. ging met den man naar
Catherine en haar patient.
Zij had altijd sterk vlugzout en wat bran-
dewijin in haar tasch bdj| zichl, want bij het
bezoeken van zieken, zooals zij dien. avond
gedaan had, Vond zij die middelen dikwijls
zeer nuttig en in dit geval paste zij ze met
onitwijfelbaar succes toe. De oogen van Lau-
rens waren open en hi} glimladite flauwtjes.
Catherine wist iets van heelkunde en had al
een verband om zijn hoofd gelegd; ilnnerlijk
vreesdfi ze voor een fcwetsuur van emstigen
aard, "want hij leed bldjkbaar hevige pijn,
maar alleS w'at zij doen kon, voor de komst
van delni dokter, was hem langzaam en voor-
zichtig naar haar eigen huis te laten bren-
gen, waar hij, nu weer bewustelooS, op het
bed werd gelegd, dlat haar factotum, Mary,
voor hem haa klaar gemaafct. Hier bleef
Catherine bij heffl, terwijl John Holden, die
beweging scheen nOodig te hebben, dlen dlok-
ter gmg halen.
De dichtsbijzijnde diokter, die te vinden
was, kwam heel gauw en onderzocht den pa-
tignt. Gelukkig kendte hij zoowel Catherine
alls mijnheer Holden en dacht er geen oogen-
blik aan, dat nfijnhear Holdlani veraniwoor-
delijk voor de wetsuren kon zijn. Het was niet
uit verlangen, om het stilzwijgen te bewa-
rem, dat mijnheer Holden hem de feitem niet
meedee'lde. het was alleen, dat hem. op Ca
therine's bepaald bevel belet wend dit te
doen.
„Laat't mij1 tegen den! dokter te zeggem,
hoe het gebeurde: beloof me, dat je dat doen
zult," had zij; hem gezegd.
En hij had het beloofd, nauwelijks er van
bewust, dat zij' eigenlijk niet wist hoe het
gebeurd was. Zoodat, toen de jonge doctor
Palliser, die tamelijk verlegen en zanuwach-
tig was, behalVe in 'n ziekenkamer, tot hem
zeide: „Weet u, wie dien aanslag deed?" hij
koirtaf had' geantwoord: „Dat zal juffrouw
Hol'dien u zeggen", en> de doctor haastte zich
te zeggen:
„0 ja? zeker", en zweeg vender.
Catherine's vrees verdween eenigszins door
zijn meening. Hij gelbofde niet, dat de won-
den voomamelijk aan het hoofd ge-
vaarlijk waren, tenzij er koorfe bij kwam. De
patient moest heel ruStig gehouden wordien,
in een donker gemaakte kamer met ijs en
koude compressen op zijn sl'apen. Bij het val
lien had hij zijn zijde verrekt, maar hier-
voor was volkomen rust bijna het eenige midl-
defl. Ook de symptonen wezen op een lang-
durige ziekte en veel pijn, maar met op eenig
gevaar.
„Mijrheer Holden zeS, dat u wistt hoe die
zaak gebeurd was", zei doctor Palliser to I
Catherine.
„Neen," zei zeL heb niets gezien. He
moet eanigen tijid, v66r ik lewam, gebeurd
neesmiddelen het juisite uit te zoeken, dat
in de gegeven omstandigheden op zijn plaats
is en nauWkeurig de hoeveelheid aan te ge
ven, in welke het moet worden toegediend, is
let noodig, dat de arts het onderwerp vol
komen beheerscht. Van de leek kan dit niet
verwacht worden, tenzij hij zich dezdfde be-
kwaamheden als de arts zou hebben eigen
gemaakt. Maar dan was hij ook geen leek
meer, doch zelf als arts te beschouwen,
Voor den leek is bet daarorn veel nuttiger
om in te zien, dat hij groot gevaar loopt om
mis te tasten, zoodra hij zidi op het terrein
van den arts begeeft en het daarorn eerst en
voor al aan dezen over te laten, dan zich
eenige wijsheid eigen te maken. Zoolang het
slechts halve wijsheid is, zoolang hij niet
alles kan overzien, loopt hij groot gevaar,
den patient nadeel te berokkenen, op wien
hij zijn kunst zou willen beproeven. Voor den
zeeman of den bewoner van de binoenlan-
den moge een raadgever in boekvorm soma
beter zijn dan niets, ieder ander, die zich
goede geneeskundige hul'p kan verschaffen,
doet beter zich daarvan te onthouden.
Daarentegen kan het niet anders dan van
voordeel zijn om zijn algemeene kennis orn-
trent gezondheidsleer, omtrent de oorzaken
en het voorkomen van ziekten en wat daar-
mee samen hangt te vergrooten. En als het
schrijven van deze brieven daartoe een wei
nig kan mee weaken dan achi ik aau hun
bedoeling ruimschoots wldaan.
Er zijin van die gedeeltesu in onze Vader-
landsche geschiedenis, welke ons altijd weer
verbaasd doen staan over de volharding en
moed onzer voorvaderen., die niet hebben ver
sa agd, doch, onder leiding van enikele waar-
lijk groote mannen., hebben. volgehouden1 om
het doel te bereiken, dat zij1 zich hadden
voorgesteld. Daaronder behoort ook de aan
ieder beikende 80-jarige oorliog. 'Deze strijd
bad bovmal ate hoofddoel ons los te maken
van eeni land, dat in' aard, zeden en gewoon-
ten zoozeer van het onze afiweek en dat ge-
regeerd werd door een vorst, die In geen
enkel opzioht met ons volk overeen kwam, die
in geboorte en. begrippen geheel Spaansch
was en die ons land van uit Spanje met
Spanjaarden wilde regeerer, eon koning, die
zich am verkregeni voorrechten niet bekom-
merde en1 meende, dat het vrij'heidsbegrip wel
door geweld en dwang was te fcnotten.
Wij moeten er niet aan dentkenj, wat er
van ons volk en land zou zijh geworden,'
wanneer het den. Spaanschen koning met zijn
traiwanten zou zdjn gelhkt, on® tot onderwer-
ping te brengen; ons verzet heeft gelhkkig
gezegevierd en wijl hebben na langen strijd
in 1648 van het trotsche Spanje een vrede
afgedwongen, waardoor ons kleine landje
zich een plaats in. Europa heeft verworven,
welke haar door velen1 werd 'benijd. Het te
dan ook zeer begrupelijk, dat er in dm tegen-
woordigeni tijd veleni zijn, die de belangrijke
gcbcurtenissen1 uit dim oorlog willlm geden-
ken, mm voelt niet alleeni behoefte nog eens
te nerlezm, wat er toeni is geschied, maar
men wil1 ook uiting geven aan het gevoel van
dankbaarbeid, dat wij alien toch hebben. te-
gmover de mannm van die dagen', voor wie
geeni opoffering te groot was in hun strijd
voor de vrijheid.
En wijl Alhmaarders, die op 8 October a.s.
zullen! herdenikem, dat het 350 jaar geleden
is, dat onze stad werd ontzet, hebben1 waar-
Iijfc wel reden om zich over dat fdt te ver-
heugem. Het is u wel bekend, wat er met
Haarlem's bezetting is gebeurd, torn die stad
na eeni dappere verdlediging van ongeveer ze-
vm maanden verplicht was zich over te
geven aan de Spanjaarden- de moordtOonee-
feni van Haarlem zoudm Alkmaar niet be-
spaard zijln gebileven, want Alva schreef aan
zijn koning, „dat hijl geen vruchten had ge
zien, van de zachtzinnigheid jegens de bur-
gers van Haarlem1 en dat hij daarorn het
voomemien had1 in Alkmaar gem mensch in
het leveni te laten, maar alles over de kling te
jagen."
Dit was wd geheel naar den1 zin van een;
Filips II, die later Alva's opvoiger Requesens
het vooenstel deed „of men niet zonder gevaar
voor de aangrenzende onderdanige gewesten
door het doorsiteken van de dijken geheel
Holland met al zijn bewooers zou kunnm
verdrinkm." Het is waar, dat dit wel een ra
dicate oplossing zou zijn geweest, om zich
van dat lastige Holland met zijn inwoners te
ontdoem, maar we mogen ons verheugen, dat
Holland daar niet allem voor gespaard is
gebleven, maar het verzet van zoodanigen
aard is geweest, dat Spanje's macht voor
goed is ^broken.
IDat Holland' is' bewaard gebleven mi juist
daardoor de macht van het trotsche Spanje
is gebroken, dat danken wij behalVe aan den
leider van. het verzet Prins WilTem van
Qranje, die do Republiek der Vereenigde
Nederlandm beeft ge^rondvest, aan Mau-
rits, die haar heeft vrijgevochien, aan Frede-
rik Hlemdrik, die haar heeft bevesilgd m uit-
gebre'uL, maar ook en voor eem nie^gering ge-
deelte aan dm. tegenetand der burgers in die
versohillende steden en in't bijzonder aan de
volharding van Alkmaar's burgers.
Groot was de indruk, die Haarlem's over-
gave veroorzaakte. Oranje ging de steden
rond, ze „bezoekende en sterkmde", gelijk
een oud scnrijiver zegt.
Wel klaagde de Prins. dat hij raad noch
steun in deze moeilijke dagen ontving, maar
ate enkele vrienden uit Holland hem vragen,
of hij geen machtig vorst tot bondgenoot
heeft, dan geeft hij; hun dat van vertrouwen
getuigende antwoordl:
„We zullm U daarop anfwoorden;, dat, al-
eer wij. deze zaak tot bescherming der Chris-
tenen en anderen verdrukten in Sit land zijin
begonnem, wij' met dm alleroppersten Poten-
taat der Potentatm zulk een vast verbond
hfbben gesloten, dat wijl geheelverzekerd
zijn, dat wij mi al degenen, die daarop ver-
trouweni, door zdjn geweldige en machtige
band tm laatste nog ontzet zullm warden."
'Die bemoedigende toon hielp. 'Holland be-
sloot ook zonder andere bondgenooten^ dm
strijd voort te zettm. En het was alsof die
nieuwe moed ook dadeldjk eenig licht in dm
donkerm toestand bracht. Alkmaar hield
stand!
Einde Augustus kon Alva reecte aan zijn
koning melden, dat „gemi mensch bij moge-
lijkheid uit of in de stad kon komem."
Dit was juist voor wat de Spanjaardenl be-
treft. want ztij kwammi er niet binnm, maar
em kranige Pieter van der Mey wist er nog
uit te komen om brievm over te brenigeni aan
Sonoy, teneinde "het doorstekfti der aajkm te
verkrijlgen indimi de nood op't 'hoogst zou
geklommm zijh.
De aanvallen der Spanjaardm hadden
gem succes, zelfs die keurbendm uit Lom-
bardije moesten op 18 September na drie
mislukte pogingm het afleggem tegm het
itrachtig verzet der burgers op de wallm.
'De stad van Alkmaar behielt de kroon
Zij1 gaaven de Spanjaards kransen
Pdjpm en trommelen gingm daar schoon
Men speelde daar vreemde danseu
De Spanjaartte stondm d'aar vergaart
Zij dansten em nieuwe Spaansclxe galjaart
Miaar zdji vergaten te komen in hun schan-
sen.
Tom Akmaarte burgerijl In dm morgen
van 8 October op de wallm kwam had Don
Fmterik met zdjn leger het beleg opgebroken.
Alkmaar was gered, van haar begon de
victoriel
A.B.
'Alkmaar, Juni 1923.
zijn.
Ze vond1 het omaangmaam zoo te moeten
draaien maar zij wist niet wat zij anders
zeggen moest.
„Heeft u de politie niet geroepen? Het is
is een schande, dat zulke aanrandingen in
onize straten kunnen gedaan worden", zei de
jonge doctor, opgewonden. „Ik zal er aan
het bureau kennis van geven1 ala ik naar
huis ga."
Torn aarzelde Catherine. Zij was alleen
met den doctor, want Mary was bij1 den pa
tient, en John Holden zat, zooals ze wist,
met zijp hoofd in de handen, in haar ontbljt-
kamertje. Wat koh ze dom omi hem te red
den? Want zij; vodde instincfenatig, dat hij
gered moest worden.
„U zult mij zeer vebplichten", zei ze, hem
emstig aanziende, „als u wilt whehteni, tot
mijnheer OgilVie ons eenige inlitihtingen kan
geven. voordat ge iets omtrent zijn verwon-
ding bekend maafct. Ik heb alle reden om te
fel'ooven, dat zij bij ongeluk werd toege-
racht of ten. mmste tengelvolge van em
groot misverstand".
Doctor Palliser keek verbaasd.
„De aard der verwondingm wijst niet op
„ongeluk", zei hij.
„Wil u toch wachien We zullen het mor
gen weten", zei Catherine, zoo zacht, dat de
jonge man geheel overwonnen was em h^as-
tig belbofde, dat hij niehs zou doen wat juf
frouw Holden niet goedkeurde. Nog „juf-
frouw Holden". De geschiedenis van Cathe
rine was nog niet algemeen bekend en (hot
was nog niet neslist of rifl al of niet den naam
Provinciaal Nieuws
UIT BERGEN.
Ook de kunstschilder D. Filarsky alhier
ontving van het Hoofdcomite tot viering van
het 25-jarig regeeringsjubileum van dc Ko-
ningin opdracht voor het aan te bieden album
met teekmingen van ons land, em teekening
te maken en wel erne van het kerkje te Eg-
mond aan den Hoerf.
UIT DE RIJP.
Tn den nacht van 8 op 9 Juni is alhier in-
gebrokem in het station van de N. H. Tram
m in de mqlkfabriek Hol'land'ia. Door het
openbrekm van em; raampje hebben de in-
brekers getrac^lt het vertrek van dm, stations-
chef binnien te dringm, waaruit voor zoover
thans bekend niets mist. In de melkfabriek is
de brandkast van zdjn plaats gehaald, doch
om deze opmi te broken, viel hen zeker te
zwaar. 'De politie stelt em. onderzoek m.
UIT HOORN.
Naar we vememen gaat coze postdirecteur,
de heer A. C. van Oldmbameveld, bijge-
naamd Witte Tullingh, den len Juli a.s. den
dienst met pensioen verlaten. Allen, die met
den sympathiekm, welwillendea directeur in
aanraking kwamen, zullen hem ongetwijfeld
em gmoeglijken pensioentijd wenschen.
Deze week wordt bij de ingezetenen
door het Comite inzake hiet regeeringsjubi
leum van de Konin.gin wederom een lijst ter
inteekening aangebodem, waarvan de baten
zullen dienm voor de feestviering m het
stichten van em carillonfonds.
Nu het bovengrondsch electrisch net
gaat verdwijnen, verrijzm op vcrschillende
plaatsen in onze stad wederom de gaslan-
taams.
Teneinde namelijk de exploitatie van de ge-
meentelijke gasfabriek wat meer loonmd te
maken, is besloten in plaats van electrisch
licht wederom gasverlichting aan te brengen.
Hoom gaat niet met zijn tijd mee, wat de
Verlichting betreft.
Tot voorzitter der' afdeeling Noord-
van haar echtgenoot zou aannemen.
Toen doctor Palliser weg was, ging Cathe
rine zadhtjes naar de kamer van Laurens,
ze wierp em blik op hem, fluisterde even te
gen Mary en ging toen- weg met de belofte
zoo gauw ze kon terug te keeren, nadat ze
met mijnheer Holdm gesproken had. Maar
zij moest eerslt Sydney uitlegging geven, die
wakker was geworden door de ongewone
druikfe en haar verzekeren, dat ze niets kon
doen. Toen liep ze langzaam. de twee slaap-
kamers door, waar h'aar pleegkindertjes slie-
pen; mnnr geen van. hen was wakker gewor
den en toen dat onderzoek afgeloopen was,
ging ze dog langzamer en kalmer naar de
kamer, waar ze wist, dat ze haar neef zou
vinden.
Hij zat nog juilst zooals ze hem1 eenigen
tijd te voren verlaten had', met zijn hoofd
steunend op zijn handen. Het licht van een
enkele kaars flifckerde over zijln groot It
dhaam, liet de wanhoop van zijn houding
zim, maar hid'd zijn gezicht geheel in de
schaduw.
Hij bewoog 'rich zelfs niet, toen Catherine
kwam1 en haar hand op rijm schouder legde
m hem „beste John" noemde, zooals ze daar
straks gedaan had. Ze wist eigenlijk niet,
of hij wel luisterde, toen zij de meening van
dm doctor overbracht en' er een paar bemoe
digende woorden van haar zelf bijvoegde.
,,Heb je het hem gezegd vroeg hijl ednde-
lijk, kortiaf, als van ouds.
„Aan doctor Palliser? Neea. Ik had niets
te zeggen
„Maar je wee* je moat het weten. Be heb
Holland van de Vereeniging van Nederland-
sche Gemeenten te in de plaats van dm heer
D. Kooiman, burgemeester te Purmerend,
benoemd de heer Mr. G. J. Bisschop, alhier
Toen de ileerlingm der R. K. Muloschool
het gebouw hadden verlaten,, viel ia een der
lokalen het plafond naar benedm.
Gedurende dm laatsten tijd worden hier
zoo nu em dan fietsea omureemd. Mien zij op
zijn hoede.
UIT SGHOOR1L.
Van de Schoorteche Tentoonstelling
schreven wij, dat de inzending bloemm niet
geslaagd was. Er was n.l. slechts een inzen-
der zoodat er gem mededinging was. 'Dit
neemt echter niet weg, dat de eenige inzen-
der, de heer P. v. BodegTavm, kweekerij
■„Sursum Corda" een goed figuur sloeg.
iDe heer v. Bodegraven had juist bijzon
der veel werk van zijn inzending; gemaakt «n
voor hem. val't het te betreuren, dat de ru-
briek niet slaagde, aangezien hdj" stellig de
mededinging van velen had kunnen weer-
staan.
Zijn expositie van kransen, bloemenman-
den en kamerplanten werd1 door vden zeer
aardig gevondm en demonstreerde de hand
van dm vakman.
Voor de Schoorlsche tentoonstelling hopen
wij. dat een volgende maal verschillmde m©-
deaingera in deze rubriek uitkomen.
UIT LTMIMENl
Mlaandag heeft hier em brutale inbtaak
plaats gehad bij dm landbouwer B. in de
limmerkoog. De inbrdoer heeft deze inbraak
met zeldzame brutaliteit verricht; kasten wer-
den onemgebtokem met een schop en allea
doorzocht, zelfs het bed is afgehaald.
De bewoners waren afwezig; em bakkers-
jongm ontdekte de inbraak, en waarschuwde
daarop die buxem. Het huis staat onder bewa-
politie doet onderzoek en memt een
spoor te hebben gevonden.
IDe heer C. Valkering Tzn, slaagde op
de Tuinbouwschool te Lisse met goed gevolg
voor dm 3-jarigen cursus bollentedt.
Staten-Generaajj.
TWEEDE KAMER.
In de vergadering van gister stelde de
Voorzitter voor Donderdlag aan de orde te
stellen de opmaking van em moninatie ter
vervulling van em vacaturs in den Hoogen
Raad.
Conform besloten.
Wifziging Hooger Ortderwijswd.
Voortgegaan werd met de behandeling der
wijziging der Hooger Onderwijswet.
Aan de orde was nu het amendement-
Rutgers, Vrijdag reeds ingedimd.
Het werd nu z.h.s. goedgekeurd.
Overgan gsbepalingen.
De heer Boon (V. Bvprdedigde eem
amemdement om het bedrag van 200 gld. te
laten voot die studenten die reeds studeeren-
de zijn.
De minister van Gnderwijs, de heer D e
V i s s e r bestreed dit amendement op fl-
manrieele gronden. Het is inconsequent, en
past ook niet in het stelsel van die verlaging
voor kinderen uit een gezin.
De heer M a r c h a n t (V. D.) steunde
het amendement
Het amendement werd verworpen met 49
tegm 29 stemmen.
De eindsteniiming over dit ontwerp heeft
Donderdag a.s. plaats.
lnterpeltatU-Marchani.
De heer M a r c h a n t (V. D.) interpel-
leerde den Minister van Kolonien betreffen-
de de verhouding der Regeering tot den Gou-
vemeur van Surinama in verband met de
toekomst van dit laud.
De interpellant herihnerde aan hetgeen
de Gouvfmeur heeft geschreven in zijn Me-
morie van Toelichting bij de onfwerp-begroo-
ting voor Suriname. Het vraagstuk van de
verhouding van Moederland m Kolonien is
daar aangesnedenDe z.g. autonomie is met
het gedaan."
Anne JohnMaar je bedoelde niet het te
dom je moet niet demken, dat ik ooiit zou
kunnm geloovem, dat je bedoelde..."
„Ik deed het zeker met opzet. Maak geen
verontschuldigingen voor mij, Kitty., Hoe
kam je nog met me sprekem na alles wat
je weet! En er is meer meer dian ik je ge
zegd heb."
Zijn stem ging in gekreun onder en zijn
hoofd zonk op zijn gekruiste armen neer. Ca
therine wist bijna zeker, met een vreemde sa-
mentrekkiug van haar hart, dat zij een snik
hoorde. Zij legde haar hand op zijn arm;
zij trachtte de koude vingers van den man
vast te grijipen, miaar hij vermeed haar zach-
te aanraking. Zij dacht, dat zij wist, wat hij
gevoelde, hoewel ze nog niet do redenen
Begreep, waarom' hij Laurens Ogilvie zoo
hevi'gwas aangevallen. Maar zij had ge-
hoord van zijn onderhoud met lord Brox-
boume en ziji kon niet nalaten tie vermoeden,
dat hij wist, dat hij; omgelijk had. Daarorn
trof zijn schijnbaar berouw en verdriet haar,
zooals niets anders haar kon getroften heb
ben"
„John, je bent altijd een goede vriend1 m
neef voor me geweest. Ik weet zeker, dat je
dacht, dat alles wat je deed voor mijn best-
wil was; en het is voor mijn bestwil ge-
wfeest: daar heeft God voor gezorgd. Wij
vergissen ons alien soms, maar jouw vergis-
sing, John de jouwe was bedoeld voor
mijn bestwil, en het is gemakkelijk een ver-
gissing te vergeven."
Woariit vervolgd
X